Brug zonder oevers Rapportage van een Queeste naar Ware Vrijheid
Liefde slaat een brug, daar waar er naar menselijke maat geen grond voor is.
1
Anthakarana.. is de brug tussen het lagere ego en Het Ware Zelf Alle reflectie op ervaringen moet deze brug passeren 3)
Over een fundamentele mentaliteitsverandering als grondhouding Teneinde Om te kunnen gaan met de vraag : Waarom overkomt mij dit..? Vanuit het besef, dat alles vergankelijk is en dus hechting zinloos. lijkt het wel paradoxaal, dat er als het ware ruimte ontstaat om niet zozeer vàn iets te genieten, maar dóór iets Het is dan niet gebaseerd op hebben Vanuit het besef, dat ik dan verwonderend genieten kan en leven kan door alles wat op mijn pad komt, of wie ik ook ontmoeten mag kan ik mee- veranderen met alle omstandigheden, en ben ik niet afhankelijk van die ene staat van welzijn, gekoppeld aan dat ene goed of persoon.. Door verwerking van verdriet in dit besef kan ik meditatief treuren om verlies.. * = manuscript) Zo kan ik in dit leven preluderen op sterven Johan
Treuren om vergankelijkheid Als je het Land Van Herkomst bent vergeten, je eigenlijke vaderland, ‘t Onvergankelijk Koninkrijk niet van deze wereld, waar je telkens weer aan wordt herinnerd als je maar wilt luisteren, kun je treuren om de vergankelijkheid. Als je niet beseft dat er geen wezenlijk verschil bestaat tussen , ‘Hier en Nu’ en… ‘Daar en Straks’, kun je treuren om de vergankelijkheid… Want dan ben je vergeten, dat genieten eigenlijk niets anders is dan de nostalgie behorende bij de praeherinnering.. diep in je … en een zwakke afspiegeling van die verloren Paradijselijke staat van zijn…*).
2
Over de brug van.. Overgave voert de reis naar Ware Vrijheid langs romantische liefde.., agapè.. en Ware Liefde *) Er bestaat geen grotere vrijheid, dan alle zelfzuchtige beperkingen te laten vallen en te leven in overeenstemming met wat er is. Jed Mc.Kenna
Het pad van bevrijding De eeuwigheid in je leven ontdekken door bevrijding van het aardse, dialectische vergankelijke.. Als het ware : puzzelstukjes van de waarheid over de liefde ontdekken, opspitten en inkleuren.., over de eigenlijke rol van het ego dat in het levenslange liefdesleerproces zijn identiteit verliezen kan en geleidelijk aan kan transformeren en werkzaam zijn als instrument en middelaar Alleen door ervaring en reflectie daarop kun je gaan beseffen hoe die rol eigenlijk moet zijn, in samenhang met luisteren en dienen, elke keer weer onder andere omstandigheden. *)
Niet van de wereld maar in de wereld Je hoeft je onware zelf (ego) niet te vernietigen, want het is niet echt. Het is alleen maar een personage dat we spelen Het enige wat gedood moet worden is dat deel van ons, dat zich met dit personage identificeert.. Als dat eenmaal gebeurd is – echt gebeurd, na een levenslang transformatieproces, kun je je pak weer aantrekken en je personage naar believen spelen, voortaan ìn het personage en niet meer vàn het personage.
2b)
3
Voorwoord Misschien is het allemaal wel begonnen met de vondst van het dagboek van Johan, dat ik toevallig vond achter een paar half vergane planken in het vooronder van de oude tjalk, die ik uit dank voor bewezen diensten mocht lenen . Het bestond uit een verzameling in willekeurige volgorde gebundelde aantekeningen op allerlei grote en kleine losse velletjes. Het is me een raadsel hoe deze wonderlijke verzameling teksten daar terecht gekomen is. Waarom alles zo door elkaar lag, uiteengevallen en slordig bij elkaar geraapt, zal altijd een raadsel blijven. Soms was er geen touw aan vast te knopen en had ik zin om de boel erbij neer te gooien Het is een heidens karwei geweest om alles uit te zoeken, te vertalen, te ontcijferen en een beetje op chronologische volgorde te leggen….; als dit al de bedoeling geweest is… Ook al omdat de schrijver voortdurend met flashbacks werkt, was er misschien geen logische chronologie bedoeld… Het was geschreven in een kriebelig handschrift met veel doorhalingen, soms nauwelijks leesbaar…, voer voor een handschriftfreak… En dat taalgebruik…! De schrijver leek soms wel uit een andere tijd afkomstig… Er is een apart deel van het boek gewijd aan een verzameling dichterlijke teksten, geschreven in Oud Hollandse gekalligrafeerde letters,waarvan de leeftijd moeilijk traceerbaar is en verzameld in een antieke kartonnen map. ‘Manuscript’ staat er met sierlijke letters op de kaft... Symboliek..? “Onder de puinhopen vandaan gehaald”, vermeldt Johan cryptisch in de bijlage.. Bij sommige fragmenten uit het dagboek zijn er stukken tekst uit dit Manuscript toegevoegd, Na lang sorteren en redigeren heb ik een aantal delen kunnen onderscheiden naar de diverse perioden waarin ze spelen.. Het is me wel duidelijk geworden, dat de schrijver een verband wil leggen tussen zijn ervaringen in zijn jeugd en de neerslag daarvan in de daaropvolgende levensfasen.., Daar wordt soms dramatisch en dan weer romantisch de liefde beschreven in al haar facetten.. 4
Dan lijkt het of Johan alleen maar wat smeuïge en pikante anekdotes wil ophangen, maar schijn bedriegt. Voor de geïnteresseerde lezer die bereid is, voorbij romantiek en zelfs drama.., tussen de regels door en langs bespiegelingen de tekst van haar sluiers te ontdoen, komt er een heel ander verhaal te voorschijn.. Dan wordt ook samenhang zichtbaar, met wat er in de jeugdjaren is gebeurd.. Johan heeft kennelijk geen boodschap aan bepaalde stijlregels, want hij gebruikt de eerste en derde persoon schijnbaar willekeurig door elkaar.., evenals de tegenwoordige en verleden tijd.. Vermoedelijk wil Johan hierdoor afstand nemen van al te persoonlijke ontboezemingen, evenals door het gebruik van een flegmatisch humoristische toon, vooral in bepaalde dramatische episoden.. Er zijn ook brieven bij en sprookjes..en zelfs dromen.. Is het wel als dagboek bedoeld…? En wat is de mysterieuze samenhang tussen het dagboek en het Manuscript, vol met bijna esoterische verzen.. Wie weet wat voor drama erachter zit….. En over welke zoektocht gaat het eigenlijk..? Gaat het over het najagen van een illusie..? Jacques Trouvaille ( Oorlogsverslaggever tijdens de Operatie Market Garden / vinder van het dagboek )
5
Land without a shore
Trouw aan jezelf Trouw aan jezelf zijn is identiek aan houden van jezelf, is identiek aan het gaan van je eigen authentieke pad, is identiek aan verantwoordelijk zijn ten opzichte van jezelf Het betekent ook: je eigen onvermogen accepteren Als je dan zó begint met te accepteren wat je niet kunt, kan het leerproces een aanvang nemen op bekend terrein.. op de plek waar je je thuis voelt, waar je gevorderd bent in jouw liefdesleerproces. Het is ook de plek zijn waar je troost vindt, waar je jezelf kunt zijn . Anders gezegd Mits je tot zelfreflectie bereid en in staat bent.. kun je als het ware het terrein gaan ontdekken en in kaart brengen.., piketpaaltjes plaatsen’.. Dat zijn je nieuw te verwerven inzichten.. Wees daarbij niet bang nog in de ‘oude bedeling’ te verkeren, want je kunt niet oogsten op onontgonnen terrein. Het innerlijk veranderingsproces onttrekt zich aan onze waarneming Het pad naar de Mont Salvat leidt door de tuin der lusten
..en lasten
*) 6
Proloog Het besef van existentiële ontheemding en eenzaamheid betekent : Eén tezamen met De Ene (Innerlijke Geliefde) Op basis hiervan zijn Levenskunst en intuïtie belangrijke instrumenten om met de sleutel der verwondering in te kunnen spelen op elk denkbare situatie of ervaring. Overgave is de sleutel van de poort naar de brug van Innerlijke Vrijheid.
*) Soms vraag ik me wel eens af of er zo iets als ‘praeherinnering’ bestaat en wat daarvan de herkomst is: Waar komt dit vandaan..? Is het terug te voeren op een ervaring in het verleden…in dit leven of wellicht een ander leven…? Of existeerden wij, als dit woord nog van toepassing is, in een soort paradijselijke en bovennatuurlijke sfeer, ver weg van al het ondermaanse ‘gedoe’..? Hoe dan ook, misschien is het dat wel wat ons parten speelt, op zoek naar geluk.. Misschien is dat onbestemde wel ons eigenlijke ideaal, waarnaar we zo wanhopig op weg zijn.., soms ten koste van.. Wat me in ieder geval nog helder voor de geest staat, dat zijn de onvergetelijke zonovergoten gelukkige jaren van mijn vroegste jeugd, daar in -en om het huis aan de singel, samen met mijn broertjes en zusjes en vriendjes, maar vooral met mijn onafscheidelijke tweelingzusje… Over de band die ik met haar had, de hartverscheurende verbreking daarvan, de jarenlange afgescheidenheid en de radeloze zoektocht.. Daarover gaat dit verhaal eigenlijk….. Al zo lang heb ik het gevoel gehad er niet bij te horen.., niet één van hen.., de anderen te zijn. Aanvankelijk stelde ik alles in het werk om die kloof te overbruggen, totdat ik begon te beseffen, dat ik het transformatieproces moest aangaan naar ware Eenzaamheid en dat ik daar eigenlijk al levenslang mee bezig was op weg naar Ware ( innerlijke) Vrijheid. “Je zweeft.. Kun je dat hard maken..?” Woorden van dergelijke strekking werden mij nogal eens voor de voeten geworpen. Levenslang heb ik erover gedaan om mezelf daarin te herkennen en te erkennen, in mijn gesluierd en min of meer overdrachtelijk taalgebruik en verhalen, die op het eerste gezicht niets bijzonders te melden hebben.. Daarmee wil ik het diep mysterieuze.., wat niet in een filosofisch wetenschappelijke omschrijving te vangen is.., op enigszins dichterlijk - esoterische wijze omschrijven.. Ik denk, dat het een en ander samenhangt met een bepaalde mate van intuïtieve gevoeligheid.. Iedereen mag ermee doen wat hij wil en de verborgen inzichten er al dan niet uit destilleren, al naar behoefte.. Niet geschikt voor discussie.., wel voor een goed gesprek.. Puzzelstukjes leggen..
7
Traumatische ervaringen tijdens de oorlog door confrontatie met intense angst en eenzaamheid zijn waarschijnlijk blijvend van invloed geweest op de gevoeligheid van mijn zenuwstelsel als fysiek letsel, met trauma’s en nachtmerries als gevolg.. De angst in die dagen was zo hevig, dat het mij overweldigde en mij emotioneel zo totaal verlammend overspoelde, dat ik het wel móést loslaten... Later tijdens mijn eenzame overlevingstochten is mij een identieke ervaring overkomen, als de eenzaamheid te overweldigend was.. De angst is altijd gebleven als existentiële angst, evenals een existentieel gevoel van eenzaamheid en soms werd ik ermee geconfronteerd in nachtmerries.. Deze en bijna dood ervaringen hebben mij op het spoor gebracht van wat Overgave ten diepste betekent in existentiële zin, in samenhang met vertrouwen en openheid.. Het was eenvoudig het enige wat mij nog restte om te overleven.. Want toentertijd beleefde ik dat als het ware voor het eerst aan den lijve en stond ik in feite aan het begin van de ontdekking daarvan als het enige ultieme redmiddel.. Angst en eenzaamheid zijn bij nader inzien paradoxaal genoeg als het ware mijn trouwe inspirerende metgezellen geworden.. Want, als door een wonder ben ik in staat geweest deze trauma’s als gevolg van catastrofale belevenissen, voor een groot deel te kunnen transformeren in een relatief evenwichtige bewustzijnsstaat en levenshouding. Ervaring was daarbij het suprème middel bij uitstek, met inbegrip van reflectie daarop.., dat wel..! Misschien is, alle inzichten over onthechting ten spijt, overgave wel het enige antwoord op het leven en als kenmerk van levenskunst om werkelijk vrij in het hier en nu te kunnen zijn..om te kunnen overleven en werkelijk te Leven.., één tezamen met mijn Innerlijke geliefde, die er altijd is en Zijn zal.. Vertrouwen en Openheid is voor mij de sleutel, want zeven is mijn getal.. Het is een vorm van sterven.. Ook na de oorlog heb ik de dood min of meer in de ogen gezien bij een bijna verdrinking in de rivier en een verkeersongeluk, waarbij ik op vijftienjarige leeftijd vijf dagen op het randje van de dood heb verkeerd.. Deze gebeurtenissen hebben waarschijnlijk een blijvende invloed gehad op mijn karakter.. Sindsdien lijkt het wel of mijn contemplatieve geest de overhand heeft gekregen.., alsof deze moest worden losgemaakt.. Feit is, dat ik al op jonge leeftijd een zoeker was, met name op het gebied van religie en spiritualiteit.. De bijna dood ervaringen hebben waarschijnlijk ook bijgedragen tot mijn talent voor Openheid, in de niet alledaagse betekenis van het woord. In samenhang met levenslange ervaringen en mijn intuïtieve gaven, heb ik existentiële vraagstukken kunnen omzetten in inzichten en visie, waarbij ik er vanuit ga, dat elke ervaring een leermoment kan bevatten, elke crisis een kans.. Ware spiritualiteit is voor mij dan ook in die zin onlosmakelijk verbonden met de concrete praktijk het leven. Hoe dat in zijn werk gaat, is te destilleren uit beschrijvingen in mijn dagboek, waarvoor ik de romanvorm heb gekozen..
8
Vrijheid.. Overgave als sleutel tot Ware Innerlijke Vrijheid Overgave is een gave Bij de gratie van Het Licht, ‘t ego buitenspel
Zij is de moeder van alle deugden Liefde slaat een brug Uit Haar wordt de Liefde geboren daar waar er naar menselijke maat en daaruit alle andere deugden geen grond voor is.. Zij is de sleutel tot Ware Innerlijke Vrijheid *)
Dat is de rode draad in dit verhaal, waarin ik altijd maar weer verder moest.., letterlijk en figuurlijk..en waarin geleidelijk de betekenis van het begrip Vrijheid veranderde..: ‘Vrijheid’ in de eigenlijke betekenis van het woord.., vrij van alle ‘ego – ruis’.., Innerlijk Vrij.. Het verhaal beschrijft niet alleen mijn zoektocht naar mijn tweelingzusje en wie zij werkelijk is, maar inclusief ook ervaringen met alle denkbare vormen van liefde.. Tegelijkertijd is het tevens een beschrijving van mijn levenslange Queeste naar de wezenlijke antwoorden op mijn zingevingvragen en de Universele ‘eigenlijke’ betekenis van existentiële waarden als ondermeer : Ware..Liefde, Vrijheid, Eenzaamheid, Intimiteit, Openheid en Moraal.. Anders gezegd, heb ik via reflectie op ervaringen bepaalde traditionele opvattingen over ethische kwesties in mijn eigen leven kunnen transformeren naar hun eigenheid ( Zhuang Zi). Door middel van deze queeste langs genoemde existentiële waarden heb ik het grote verschil ontdekt tussen de dialectische menselijke maat in samenhang met illusies (‘egoruis’) en de Universele betekenis die oplost in het Land van Ooit via de Brug naar Louter Zijn zonder meer.. Misschien geldt het wel voor elk mensenleven en wordt door de uitdrukking Leven door te sterven ook gewezen op dit ‘Zijn zonder meer’.. Misschien zal dit verhaal een bijdrage kunnen leveren om een tipje van de sluier op te lichten..
Het is de weg van De Liefde… “Door de ware levenskunst kan in elk willekeurig moment een elementair deel van de Goddelijke Werkelijkheid doorschemeren, ongeacht de aard der omstandigheden, waar en wanneer…, dus ook niet afhankelijk van ‘de vorm’ Na de dood houdt dit weliswaar op, maar omdat je geleerd hebt, dat deze beleving niet afhankelijk is van de vorm, gaat dit proces gewoon door, ook als de vorm er niet meer is… Blijft over de vraag naar de aard van de bovennatuurlijke, niet aan vorm gebonden beleving, niet van deze wereld : … Bestaat er een voor ons niet identificeerbare ervaring van het onkenbare …? Bestaat dit nog als er ook geen gevoel, geen astrale wereld meer is en dus ook geen astrale ruis…? Het is het mysterie van de opstanding van Christus en het ingeplante vermogen van de mens om Hem daarin door het levenslange transfiguratieproces na te volgen… De volheid van Het Zijn in de bovennatuurlijke harmonie der sferen, waarvan ons op aarde slechts een zwakke afspiegeling kan toevallen, als gradatie van intensiteit in aards genieten en geluk… Als alle hechtingen wegvallen….” Eenzjel Het is de weg van De Liefde…”
9
De Feiten.. We hadden de ervaring, maar misten de zin ervan T.S.Eliot
Het zat diep in hem. Het vrat aan zijn zenuwstelsel. Het had zich daar genesteld als een teek, waarvan de gevolgen misschien wel levenslang voelbaar moesten zijn en meegedragen moesten worden: De erfenis van de tragedie toen tijdens ’de slag’ om de stad aan de rivier..; de overlevering van de ervaring. • • • •
• • •
•
• •
•
De onvergetelijke ervaring diep in de ziel geëtst, waardoor alles anders zou zijn, waardoor ‘t kind in hem op een bizarre manier werd geslachtofferd, op de proef gesteld..? Maar niet gedood..! Het is het verhaal over de voortdurende strijd, die gaandeweg het leven een spel werd, omdat het gewicht verplaatst werd, omdat hij erin slaagde de obsessie, de frustratie, de angst boven te krijgen en om te zetten.. Hoe dat ging en hoe alle gebeurtenissen als ervaringen steeds bewuster de inzichten aan het daglicht brachten. Inzichten over de ontdekking van de liefde en de Liefde, doorheen de duistere kanten van het karmisch verleden.. Waardoor tenslotte elke gebeurtenis als een puzzelstukje op zijn plaats viel; om de boze geesten van de angst uit te drijven… De angst die zich zo ongegeneerd had gemanifesteerd toen in die uren.., dagen.., weken.., maanden.. Alsof deze golem juist zo meedogenloos zich moest vertonen om herkenbaar en aantastbaar te worden in samenhang met alles wat nadien gebeurde.. Het is ook het verhaal van overleven, van levenslessen in levenskunst, uiteindelijk van liefdeslessen, met het ‘onthechtend genieten’ als apotheose.. Dat er uiteindelijk iets anders gloorde.. De ontdekking daarvan, procesmatig en levenslang, voerde terug naar de brug.., een andere Brug, waardoor alles anders werd.. Daardoor werd overleven tenslotte een kunst waar creativiteit centraal kwam te staan en waardoor ook het spel teruggevonden werd: Spelen met gegevens zoals in de wiskunde, maar dan met didactische principes in opvoeding en onderwijs, inclusief de vraag of daartussen eigenlijk verschil bestond.. Maar dan moest toch weer de smartelijke ervaring hem wijzen op de vertaling van dat ‘geweten’ naar de dagelijkse praktijk..het rollenspel van de buitenwereld..Dan moest hij zich eerst bedreigd voelen of beter willen weten om de ‘keizer’ uiteindelijk ‘des keizers’ te laten’.. Ervaring zo overpeinsde hij, dat was het, maar dan alleen in samenhang met reflectie in alle eerlijkheid naar inzichten in het bewustzijn: Verantwoording ten overstaan van het innerlijk tribunaal, dat was het enige en essentiële morele principe wat telde.. Zo bleek het mogelijk, dat hij uiteindelijk weer helemaal het speelse element terugvond en kon scheppen of improviseren..Maar dan wel altijd dankzij luisteren naar elkaar, communicerend genieten, zoals bijvoorbeeld in het samen ‘jammen’. Terwijl het nog niet zo lang geleden was, dat de droom eindelijk had opgehouden. De nachtmerrie over het brandend neerstortend vliegtuigwrak.. Maar laat ik niet op het verhaal vooruitlopen.., hoe het allemaal op zijn plaats viel en zijn functie openbaarde in de zoektocht..
10
