Bridge Club Sittard bestaat 80 jaar ! Het bestuur vond dit waarachtig een feit om trots op te zijn en een fraaie aanleiding voor een feestje. Het oprichten van een jubileumcommissie werd niet noodzakelijk geacht en het bestuur nam alle activiteiten zelf ter hand. Besloten werd op 18 oktober het jubileum te vieren. Carla van Dalen Ben Kusmic Gea Westra Nico van Beek Jef Dautzenberg.
Het belangrijkste deel van een feestdag voor een bridgeclub is natuurlijk het bridgen zelf: de drive. Normaal speelt dit zich altijd af in een zaal, maar voor dit feest werd gekozen voor een totaal andere aanpak. In samenwerking met diverse clubleden, woonachtig in de wijk Kollenberg, vindt de feestdrive plaats in de huiskamers van woningen van clubleden, te weten bij de families: Bolsius, Drent, Eising, de Groot, van den Hoogen, Kusmic, van Laar en Moormann, onder het motto:
“Sittard ontvangt”. Alle clubleden kunnen meespelen, maar ook oud-leden van BC Sittard worden uitgenodigd, in het kader van een reünie. Op de oproepen via krant en internet wordt door vele oud-leden enthousiast gereageerd.
Aankomst van de deelnemers.
De drive is begonnen.
- 2De 80 deelnemers kwamen aan om 13.00 uur, speelden hun spel en werden persoonlijk door mede-clubleden in de watten gelegd met een hapje en een drankje. Om 18.00 uur werd iedereen verwacht in ons clubhuis ‘De Baandert’ met een welkomstwoord door onze voorzitter Gea. Een speciaal woord van welkom was er voor onze bijzondere gasten: Wiel Gielkens, ons erelid en ex-voorzitter met zijn echtgenote Paula. Noël Lebens, wethouder van Sittard-Geleen. Koos Vrieze, voorzitter Nederlandse Bridge Bond. Paul Goessens, voorzitter Bridge-district Zuid Limburg. Daarna werd iedereen een aperitief aangeboden en vervolgens uitgenodigd voor het koude en het warme buffet.
Tijdens het diner gaf Erelid Wiel Gielkens, de enige nog levende ex-voorzitter en de eerste voorzitter van na de oorlog, zoals hij zichzelf noemde, een geanimeerde inkijk in de historie van de club. Die in de jaren na de oorlog niet extravagant naar bekendheid streefde. Competitie spelen was niet aan de orde. Gezelligheid was meer dan voldoende en hoe zouden mensen van buiten Sittard daar überhaupt aan kunnen bijdragen? Het was een ietwat introvert clubje met een machtig bestuur dat ook wel eens spottend het sjoemelclubje werd genoemd. Opgaven aan de bond werden niet altijd gedaan en toen iemand over het bridgeblad begon, vroeg een ander wat dat nu weer was. Op een klacht bij het bestuur zei een van hen: “Je mag dat van mij wel hebben, dat gaat bij mij toch, met de banderole er nog om, zo de prullenbak in. Of dacht je soms dat ze in Den Haag met een aas twee slagen kunnen maken?”
- 3– Toen een van zijn vroegere partners, Nico Spaay, in Sittard ging wonen, had hij vooraf een brief naar de Bond geschreven met het verzoek hem het adres van de bridgeclub aldaar te geven. Het antwoord was verhelderend: Voor mensen in Sittard was de dichtstbijzijnde club in Geleen. Hup Geleen. Dus ging hij daar spelen, waar hij Wiel ontmoette die van beide clubs lid was, waarna ze samen in Sittard zijn gaan spelen. Maar er moest natuurlijk verandering in het beleid van de club komen. Dat althans wilde de jongere generatie. En dat is ook gelukt, zij het met de nodige commotie. Het oude bestuur stapte uiteindelijk op en heeft spoedig daarna ook de club verlaten. Ze voelden zich toch niet helemaal thuis in die nieuwe wereld en hebben een eigen clubje opgericht, het eerste grijze clubje van Nederland zou je kunnen zeggen. Het nieuwe bestuur begon met een actieve wervingscampagne en dan vooral van leden die ‘le bridge avant tout’ en niet bridge ‘af en toe’ wilden spelen. Het aantal leden werd in korte tijd verdubbeld en de club trad naar buiten en ging bekers en toernooien winnen. Het eerste team promoveerde zelfs naar de Overgangsklasse, net onder de MK, en zo was B.C. Sittard zowaar de enige Limburgse club in die klasse. Men speelde toen nog niet centraal, maar op locatie, dus moest het land in worden getrokken, Alkmaar was het verst. En zij kwamen hier, dus Sittard werd op de kaart gezet. Toen een jonge medewerker van de NBB, die op school kennelijk niet had opgelet, vroeg waar Maastricht lag, was het antwoord: “Dat ligt in de buurt van Sittard, daar hebben we laatst nog gespeeld.” Hup Sittard. De tijden waren veranderd. Dat alles was een actieve lokale redacteur van de krant, die Sittard na aan het hart lag, niet ontgaan en de krantenkoppen uit die dagen logen er dan ook niet om: 1. Ommekeer bij B.C. Sittard. 2. Bridgeclub Sittard ontplooit zich goed 3. Het gaat bij bridgeclub Sittard crescendo. 4. Sittard wint zowel het openingstoernooi als de Koeltoren trofee. 5 Weer een nieuwe club in Sittard opgericht. Etc. etc.
- 4-
Er werd inderdaad een oefenclub opgericht voor de bridgers avant tout, die speelden op vrijdag en de anderen op dinsdag. En er werd een jeugdclub opgericht, de Topfloppers. Toen het plan daarvoor op een clubavond werd bekend gemaakt en gevraagd werd of iedereen zijn kinderen en kleinkinderen naar die club wilde sturen, raakte een der leden zo enthousiast dat hij aankondigde: “Een geweldig initiatief. Helaas heb ik geen kinderen, maar in het belang van de club ga ik daar vanavond meteen werk van maken.” Die Topfloppers hebben vele bridgers voortgebracht die nu nog in den lande op diverse niveaus actief zijn. En zelfs een meisje Ine, dat later in het nationale damesteam speelde en daarmee in 1989 in Perth (Australië) vize weltmeister is geworden. Met o.m. een 7SA gedoubleerd en gemaakt op een dwang, het hoogste bod op het hoogste niveau, naar een grootser walhalla kan een bridger niet verlangen. Later heeft Ton Bakkeren, met Sittard gepromoveerd naar de Meesterklasse, de club daarvoor bedankt want dat was toch wel zijn doorbraak naar het nationale team, waarin hij nadien jaren heeft gespeeld en dat hij daarna ook nog enkele jaren heeft gecoacht. Verder verwees hij naar het clubblad “het Sieske’, genoemd naar het toenmalige clublokaal, dat twintig jaar is uitgegeven en naast de nodige spellen en lesstof, prachtige anekdotes en interviews bevat. Tenslotte hoopte hij dat er ook een Kondratieff golf voor bridge clubs bestaat. Kondratieff ontdekte dat er in de economie om de 40-50 jaar een crisis komt, waarna de economie zich ook weer herstelt. Omdat sinds begin deze eeuw nogal wat goede spelers B.C. Sittard hebben verlaten, is dat niet meer de club met meerdere teams waaronder een MK team in de landelijke competitie. Maar als die Kondratieff golf dus ook voor bridge clubs bestaat, gaat die met behulp van een actief bestuur nu ook weer omhoog.
- 5Hij eindigde met het voorlezen van een gedicht met een knipoog naar de bridger als mens, ook de Sittardse bridger dus. HEB JE Nooit een gedoubleerd contract laten maken Of niet een enkel keertje willen verzaken Nooit in een verkeerd contract gezeten Of partner het verlies van de partij verweten? En misschien nooit zoete wraak of zure chagrijn gekend Nee? Denk dan vooral niet dat je een echte bridger bent.
Daarna werden we toegesproken door Wethouder Noël Lebens, die zich verheugd toonde dat onze club de naam Sittard zo vaak en zo positief in den lande gebracht had en heeft. Verder heeft de bridgeclub een duidelijke functie in het vergrijzende deel van de bevolking en dient het contact tussen Gemeente en Club verbeterd te worden.
De prijzentafel staat al uren klaar en eindelijk worden de winnaars van de drive bekendgemaakt en wordt hun de prijs uitgereikt door wethouder Lebens:
- 6-
Carla van Dalen tussen de prijzen.
Winnaars Corrie Kleinjans en Zef Urlings. Maar…..behalve de vele prijzen voor de winnaars van de feestdrive is er nog een zéér bijzondere prijs uit te reiken. En voor het uitreiken van deze prijs is de heer Koos Vrieze, als Voorzitter van de Nederlandse Bridge Bond naar Sittard gekomen, samen met Paul Goessens, Voorzitter van het District Zuid Limburg.
Gijsbert Westra wordt geroemd voor zijn verdiensten gedurende tientallen jaren als wedstrijdleider en arbiter op de clubavonden van BC Sittard. Daarnaast heeft hij ook zijn sporen verdiend als arbiter op regionaal, nationaal en internationaal gebied, waarbij er twee eigenschappen Gijsbert kenmerken, namelijk: eerlijkheid bij de arbitrage en kennis van de regels. Om hem te eren krijgt hij een hoge onderscheiding van de Bond: DE KEI. In 1995 ontving Willy Hermans, wedstijdleider en organisator van drives, meer dan 25 jaar secretaris, mede oprichter en gastheer van de jeugdclub de Topfloppers, etc. deze onderscheiding ook al.
- 7Het volgende verhaal wordt verteld door Nico van Beek: Bij zo’n 80-jarig bestaan van onze club, ga je natuurlijk ook eens graven in oude bestanden van vroegere secretarissen en penningmeesters, om te zien of daar nog interessante verhalen uit te vissen zijn. Al lezend en bladerend kom je veel namen tegen van zowel oud-leden als huidige leden en zo kwam de gedachte op om eens te kijken hoelang bepaalde mensen al lid zijn van Bridgeclub Sittard en in welke lokaliteiten er vroeger gespeeld werd. De lokaliteiten bleken verspreid door de hele stad te liggen, 9 stuks in 60 jaar; van de oudste 20 jaar was er helaas niets meer terug te vinden.
1954 1957 1965 1970 1975 1976 1987 1989 2008 2010
20 leden 23 leden 46 leden 60 leden 77 leden 120 leden 145 leden 139 leden 107 leden 102 leden
Hotel de Limbourg, Markt. Schtad Zitterd, Markt. Gemeenschapshuis de Schakel, Broeksittarderweg. Schwienswei, Sportcentrumlaan. Cafe Huiveneers-Steuns, Stationstraat. ’t Sieske, Rijksweg-Noord. Het Guliks Hoes, Ophoven. Gemeenschapshuis de Baandert. Auvelebergh, Wielewaalstraat. Gemeenschapshuis de Baandert.
Zo waren we 11 jaar te gast in ’t Sieske en 24 jaar in de Baandert, weliswaar in twee periodes. Nu terug naar de leden: Ter verdere aankleding van het jubileum, liep ik rond met de gedachte 3 soorten medailles uit te reiken aan de trouwste leden: GOUD, ZILVER en BRONS. Maar die bronzen medaille heb ik snel laten vallen toen bleek dat de helft van de huidige leden al op de ledenlijst stond van 1990, inderdaad al 25 jaar lid ! Dan gaat het verder met leden die al 30 jaar lid zijn en 35 jaar en 40 jaar en zo kom ik terecht bij enkele mensen die al 43 jaar, dus vanaf 1972 lid zijn en die op de feestavond een zilveren medaille omgehangen krijgen: Josée de Groot, Eugenie van den Hoogen, Ben Kusmic, Joke Moormann.
- 8Blijft over: Wie krijgt de GOUDEN medaille ? Dat raadsel wordt snel opgelost, want dat is natuurlijk Wiel Gielkens, die al lid is sinds 1959.
Dan worden we verrast door twee oud-leden, Marina Witvliet en Arie van der Zwan. Ze vertellen ons dat ze zo blij en dankbaar waren voor de manier waarop de leden van B C Sittard hun toen hebben opgevangen na hun verhuizing van de Randstad naar Zuid Limburg. Hieruit zijn vriendschappen ontstaan die nog steeds voortduren. De verhuizing van Nieuwstad naar Maastricht betekende het afscheid van Sittard, echter de onderlinge contacten zijn en blijven bestaan.
De ene verrassing is nog niet afgelopen, of de volgende dient zich aan, nu in de vorm van een toneelstukje voor 2 dames, Mia Kockelkoren en Emmy Leentjens. Ze beelden uit 2 bridgende dames die hun uiterste best doen, met alleen een blik op hun eigen kaarten, om samen in een onmaakbaar contract te verzeilen. Waarlijk: “uit het leven gegrepen”.
- 9De feestavond loopt langzaam ten einde als Nico het boekje inleidt dat speciaal voor deze gelegenheid is samengesteld: “’t Jubel-Sieske”, waarin een deel van de geschiedenis van onze roemruchte club is vastgelegd. De boeiende historie weergeven in boekvorm is geen eenvoudige opgave, maar er is veel bewaard gebleven in ons beroemde clubblad “’t Sieske” dat uitgegeven werd van 1981 tot 2000. Met als resultaat bijzondere bridgespellen en de bijzondere spelers die ze gespeeld hebben, met de bijbehorende anekdotes. De spelers zijn vaak goed te herkennen door de handschetsen die Marly tientallen jaren geleden gemaakt heeft. In aansluiting op al die oude verhalen, hebben verschillende clubleden ook nog bijzondere spellen aangeleverd, die toegevoegd zijn in het boekje. Eveneens is opgenomen een interview van Marly met Wiel Gielkens.
Vanzelfsprekend kregen alle aanwezigen een exemplaar van ’t Jubel-Sieske.
De afsluiting van de avond werd gedaan door Gea, die een ieder bedankte en als afscheidscadeau iedereen een fles wijn overhandigde. En wat voor een wijn ! Merlot 2013 van het gekende Chateau Kollenberg !
Al met al, een zeer geslaagde viering van het 80 jarig bestaan van Bridge Club Sittard.
- 10 – Nog enkele opnames van de aanwezige leden en oud-leden in de zaal.
Nico van Beek.
