BRIDGE-CLUB BERKEL-ENSCHOT

BRIDGE-CLUB BERKEL-ENSCHOT 1e Jaargang. no. 1.

4 oktober 1976

Ten geleide U leest thans de eerste regels van het mededelingenblad van de Bridgeclub Berkel-Enschot. Ondanks het feit dat de bereikbaarheid van de leden goed is - immers we ontmoeten elkaar steeds op de clubavonden - meent het bestuur hiermede een bijdrage te moeten leveren om de communicatie te verbeteren. De mondelinge mededelingen bij de aanvang van de speelavonden, die vaak in het geroezemoes verloren gaan, zullen hierdoor op een enkele na achterwege kunnen blijven. Het ligt in de bedoeling dit mededelingenblad eens per 14 dagen te laten verschijnen, zodat we van een bescheiden periodiek kunnen spreken. Het bestuur hoopt op een even enthousiaste instemming met dit initiatief als waarmee zij aan dit idee hebben gewerkt om het te verwezenlijken. De Voorzitter. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. Zoals wij allen een naam hebben medegekregen bij onze geboorte, menen wij dat ook deze jonggeborene een naam moet hebben. Wie van U weet een goede naam? Uit de suggesties zullen wij de beste als naam voor ons mededelingenblad kiezen. Inzendingen graag voor 14 oktober a.s. bij de Heer P. Hoefnagels, Sportlaan 6, Berkel-Enschot. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. WAT U ZOAL IN HET CLUBBLAD KUNT VERWACHTEN: - mededelingen van het Bestuur - competitieuitslagen - mededelingen over externe drives - contributiestand opgemaakt door de Penningmeester - nieuws van leden, over leden en ledenbestand - bridge-adviezen - bridge-problemen - ingezonden stukken van leden - berichten over meesterpunten - wetenswaardigheden, etc. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. Degenen, die hun CONTRIBUTIE over seizoen 1976/77 nog niet hebben voldaan, worden verzocht dit zo spoedig mogelijk te doen door storting op onze rekening bij de Amro-Bank te Berkel-Enschot, rekeningnr. 45.51.85.700. Gironummer van de Bank is 1091055. De contributie bedraagt f. 35,-- per persoon. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. Bridge-opleiding voor de jeugd. Volgens opgave in de laatst gehouden enquete bestaat er voor ca. 10 kinderen belangstelling voor een bridgecursus. Gaarne opgave van de namen van deze kinderen bij de secretaris. Tussen de cursusleider, de Heer H. Hutjens, het Bestuur en de ouders van de opgegeven kinderen volgt daarna overleg over de meest geschikte dag en uur van de week voor deze opleiding. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

1 UITKOMST 37e JAARGANG Nr. 5, AUGUSTUS 2013

COMPETITIE-UITSLAG EERSTE RONDE MAANDAG: A. 1 en 2 gedeeld Hr. en Mw. v. Riel (invallers) voor de Hr. en Mw. van Lierop B. 1 Hr. en Mw. Schreuder 2 Hr. en Mw. van Weers C. 1 Heren van Geenen en Vorstenbosch 2 Dames Frederiks en van Loon. DINSDAG:

A. 1. Heren van Lierop en Klein Nagelvoort 2. Heren van Groningen en van Rooy B. 1. Heren van Dijk en Mulder 2. Mw. Nebbeling - Hr. Nebbeling C. 1. Heren van Pelt en Nuyten 2. Hr. en Mw. de Boer D. 1. Hr. en Mw. Middelkoop 2. Hr. en Mw. van Lierop. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

OVERIGE MEDEDELINGEN. Leden die korte of langere tijd niet op de clubavonden aanwezig zijn, krijgen het clubblad later aangereikt of toegezonden. Ingezonden stukken die U geplaatst wilt hebben in het clubblad inleveren bij de Hr. P. Hoefnagels. De artikelen graag zo kort mogelijk houden. De uitslagen van de laatst gehouden enquete zal nog nader worden medegedeeld in een van de volgende clubbladen. Verzocht wordt deze en de volgende clubbladen te bewaren. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Zo! Nu bent u allen de trotse bezitter van de allereerste Uitkomst! Voor de volledigheid de “kop”, die vanaf Nr. 2 van die allereerste jaargang in 1976 tot september 1981 het druk … neen, sténcilwerk zou sieren:

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.


En om het verhaal wat de presentatie aangaat af te maken de verschillende metamorfoses die het clubblad in de loop der jaren onderging: A4

1981

A4

A5

A5

1982 - 1985

1986 - 1990

A4

1991 - 1995 A4

lustrumjaar ’95 - ’96 1996 - 2013 -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

De redactieklus Er is wat afgemopperd ……… over het formaat (A4, er werd immers in eigen beheer gestencild, maar toen die “harde” kaft in ’81 kwam, ging men toch maar over op A5. Dat bleek echter onprettig lezen en voor typist(e) en redactie veel extra pas- en meetwerk, dus weer naar A4 met uiteraard het nodige ledencommentaar) …. de frequentie (van één keer per 14 dagen naar één keer per maand en vanaf begin ‘90 zo’n vijf keer per jaar) … de kosten (dat terugschroeven naar vijf keer per jaar was ongetwijfeld ook met het oog op het komende lustrum. Er moest gespaard worden en er moesten nieuwe inkomstenbronnen aangeboord worden, want dat vijfde lustrum wilde men groots vieren en zo verschenen de eerste advertenties in het blad.) ….. en tenslotte de inhoud! Jonge, jonge, als je die oude Uitkomsten doorleest, krijg je een grenzeloze bewondering voor de toenmalige redacties. Niet alleen vanwege die haast wanhopige pogingen het blad te vullen, maar ook vanwege het feit dat het “vóór de leden - dóór de leden” principe maar door een enkeling werd opgepakt. Als je dan toch als bridgeclub al jaren zo’n Uitkomst kunt presenteren, dan heb je het om de drommel niet slecht gedaan en hebben al die redactieleden uit het verleden een dikke pluim verdiend! Waarvan akte. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.


Dan, eind augustus 2013, valt plotsklaps het doek. De allerlaatste Uitkomst wordt, zoals sinds jaren traditie is, bij de leden thuis bezorgd: de laatste loodjes van het voorbije seizoen en de eerste van het komende liggen voor de allerlaatste keer in papieren vorm in de brievenbus of op de deurmat. Het zal even wennen zijn, maar het was aangekondigd en op een enkele PC-loze na kan iedereen, wanneer dat noodzakelijk mocht zijn, zijn informatie halen op het internet op de site van de Nederlandse Bridge Bond dan wel op de eigen site van BCBE. Clean, niet knus en gezellig, maar zakelijk. Je kijkt als je iets nodig hebt, want je gaat niet zomaar … voor je lol … Na een paar keer weet je het ook wel en ga je, mocht het nodig zijn linea recta naar de benodigde “bladzijde”. Het plan is om duidelijk aan te geven dat er nieuws is en ik hoop van harte dat leden die in het verleden “de pen ter hand namen” daar aan mee blijven werken. Eigenlijk zou je dus op een vast moment wekelijks “even op de site moeten kijken”. Van lieverlee wordt het dan vanzelfsprekend. Ik zou ze missen, de stukjes van de diverse leden. Sinds enkele jaren was er toch sprake van een doorgeef- en vraagsysteem dat dankzij de charmes van de zittende vrouwelijke redactieleden liep als een trein. Het slinken van het ledental, de sterk toegenomen gemiddelde leeftijd zijn er echter (mede) debet aan dat genoemd systeem eigenlijk niet meer te handhaven was. Het zij zo.

De redactie Met weemoed, maar ongetwijfeld ook met trots zullen de diverse redactieleden terugdenken aan hun tijd bij de Uitkomst: Adie en Paul Hoefnagels, indertijd initiatiefnemers, bedenkers van de naam en jarenlang de tweewekelijkse stencilaars van de Uitkomst tot in 1981 de eerste officiële redactiecommissie gevormd wordt: de dames A. Hoefnagels, A. Schreuder, I. Thomassen en de heer L. Schuurmans (van het gebruik van vóórnamen was indertijd immers geen sprake!). Vermeldenswaard is zeker dat er deze jaren ook jeugdleden plaats nemen in de redactie: Henny Sijbring van ’85 tot ‘87 en Marlou de Cock van ’87 tot ’93! Maar meerdere leden hebben al die jaren getracht letterlijk een Uitkomst te zijn: Alfabetisch, op gevaar af een enkeling te vergeten: Cees van Bart, Raymond Battes, Peter de Cock, Theo van Eekelen, Teja van Geene, Han van Gennip, Gemma Hectors, Harrie van Hoof, Lenie Peters, Mieke Rijnen, Piet van Rijnsoever, José van Rijnsoever, Carel Schuurmans, Finy Sijbring, Helga Speckmann, Gerda Tydeman, Daan Verwilligen, Connie Vioen, Jaap Volkers, Hanneke de Vries en Cees van de Wouw.

… en natuurlijk Loes, Ruud en Dirruk 4 UITKOMST 37e JAARGANG Nr. 5, AUGUSTUS 2013

Jaargang 2012 - 2013 Nummer 5

Voorwoord …? Náwoord! Tja, en dan bent u nu ook de - niet trotse, maar trieste - bezitter van de allerláátste Uitkomst. Met twaalf jaar het langst zittende redactielid bij de Uitkomst ooit vind ik het mooi geweest: schluß, finito, passé, ‘beurd; ik geef in dit geval niet de pijp, maar de pén aan Maarten. Aan Maarten? De herkomst van deze zegswijze is helaas niet bekend. De uitdrukking komt al lange tijd voor; het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT, deel IX, 1913) vermeldt haar al. De maand maart? Van oudsher de vastenmaand, waarin niet gerookt mocht worden. (Veel mensen gaven er zo kort na de winter ook definitief “de brui” aan, hadden zogezegd hun laatste pijp gerookt.) Maarten Luther? Taalkundige Jan Stroop denkt dat de Maarten in deze uitdrukking Maarten Luther kan zijn. “Pijp” zou dan een verbastering van “pij” zijn. (Maarten Luther hing zijn pij immers aan de wilgen.) Het is mogelijk dat “je pij aan Maarten geven” ging betekenen: “het (katholieke) geloof afzweren” en later algemener: “er mee stoppen”. “Er mee stoppen”, dat doe ik dus bij deze. Met pijn in het hart, want toen ik in een zwak moment orde ging scheppen in het redactionele archief was ik me heel bewust van het feit dat de Uitkomst een nadrukkelijk deel van “dirruk” was, maar ik voelde me - het geheel overziend - wel als op de zevende dag: “Het is goed zo.” Een en ander was echter nooit tot stand gekomen zonder al die anderen mét en ónder wie ik al die Uitkomsten in elkaar mocht timmeren: Piet, Finy, Cees en Carel, Theo, Ruud, Mieke en Loes. Ook Harrie wil ik met name noemen, niet enkel vanwege zijn acquisitieactiviteiten maar vooral vanwege zijn onderhandelingskwaliteiten waarvan ik driftig gebruik heb mogen maken bij de “drukkerd”. Ik vraag me af of zonder hem ook ooit het lustrumboek tot stand gekomen zou zijn. Een werkje waarvan ik nog steeds blij ben dat het er is gekomen: de geschiedenis in kort bestek van een bijzondere club. Een bijzondere club en dat is ie. Maar, en nu ga ik toch een beetje somberen, een club met een gemiddelde leeftijd van over de zeventig. We worden dan wel steeds ouder, maar op een gegeven moment houdt het toch op en dan …? Neen, niet zeuren, dit moet een fééstelijk nummer worden, het is immers het laatste! Want of we willen of niet, of je nu liever papier ruikt dan PCferomonen, we zitten nu eenmaal in het digitale tijdperk en de papieren boodschap verdwijnt, al hoop ik dat het papier er wél blijft voor die andere boodschap … Uiteindelijk zullen ook de meest fervente papierliefhebbers overgaan op het scherm. Een grotere dan mijn eigen betere ik ken ik niet en zij is ook al - zij het gedeeltelijk - om! Het scherm. Hoe zal dat ingevuld gaan worden. Kruip je er alleen maar achter om iets aan de weet te komen? Of is de huiskamer van de toekomst er een waarbij de familie in een halve cirkel achter de eigen PC al multitaskend sociaal dénkt te verkeren? Of hebben we straks een eigenschap ontwikkeld die van dat hele PCgebeuren een automatisme heeft gemaakt, waardoor we ondanks die PC inderdáád sociaal kunnen verkeren? De tijd zal het leren. Met dank aan al diegenen die er voor gezorgd hebben dat de Uitkomst al die jaren zo’n verdomd mooi blad is geweest. Wat was de slotzin van de allereerste Uitkomst ook alweer? Verzocht wordt deze en de volgende clubbladen te bewaren. Een volgende zal er niet meer zijn, bewaar daarom in ieder geval deze! dirruk ---------------------------------


Bestuur Onze bridgevakantie is bijna voorbij. We staan voor een nieuw seizoen, waar we op 17 september fris en vol goede moed aan gaan beginnen. Het is echter met gemengde gevoelens dat ik dit laatste bestuursstuk schrijf. Enerzijds met trots, dat we zo lang zo’n mooi clubblad hebben gehad, anderzijds met diepe spijt, omdat deze Uitkomst de laatste papieren Uitkomst is. In het nieuwe seizoen gaan we over van papier naar digitaal. We hebben jaren mogen genieten van allerlei vaste rubrieken, maar ook incidentele bijdragen vanuit de leden. Sommige met de nodige humor, andere waar we van konden leren. Helaas heeft Dirk, we mogen wel zeggen de hoofdredacteur van de Uitkomst, besloten te stoppen nadat hij twaalf jaar de Uitkomst heeft samengesteld. Uiteraard hebben we begrip voor zijn besluit en zijn we hem dankbaar voor zijn vele, vele uren arbeid en creativiteit, die hij in de Uitkomst heeft gestopt. Ik heb zelf een paar jaar in de redactiecommissie gezeten dus ik weet uit ervaring waar ik het over heb. Het was telkens weer een gigantische klus om de Uitkomst vol te krijgen, de verhouding advertenties en verhalen goed te krijgen, de lay-out te maken, te corrigeren en te redigeren. En hoewel er een commissie was die hem ondersteunde werd het leeuwendeel van het werk toch door Dirk gedaan. Dirk, het bestuur dankt jou heel hartelijk voor al dit mooie werk!! Uiteraard danken we ook Loes en Ruud, die als mederedactieleden Dirk ondersteunden. De redactiecommissie blijft “gewoon” bestaan. Samen met Dirk gaat de commissie onze site beheren, zodat u alles wat u weten moet daar kunt vinden. Het enige wat u daarvoor hoeft te doen is te surfen naar www.bcbe.nl *** Ons ledenaantal is ietsje gedaald. Een aantal leden heeft om persoonlijke redenen opgezegd en vier nieuwe leden hebben zich aangemeld. Deze nieuwe mensen heten we van harte welkom en wensen hen veel plezier en succes in onze bridgeclub. U allen een mooi bridgeseizoen gewenst!!

Namens het bestuur, Mieke Rijnen


In Memoriam

Tilburg, 7 mei 1945

† Tilburg, 2 mei 2013

Ad de Wilde Op 2 mei is helaas onze broer en zwager Ad na een lang ziekbed overleden. Op de dag van de sfeervolle crematie werd Ad 68 jaar. Hartverwarmend was het om te zien dat bij het afscheid een aantal bestuursleden en leden van BCBE aanwezig waren, waarvoor onze dank. Ad is na ons ook al een aantal jaren met Marianne lid van BCBE op de donderdagavond. Ad is altijd een spelletjesman geweest. Rikken en hoogjassen, als we met de broers bij elkaar waren, hadden zijn voorkeur. Na kennismaking met de I-pad heeft hij zich noodgedwongen vele dagen nachturen tegen o.a. Mieke met WordFeud bezig gehouden. Na kennis en leer van het bridgespel werd dit door hem ook fanatiek beoefend en hebben we buiten verschillende clubs ook privé vele veldslagen bridge achter de rug. In diverse samenstellingen met onze dames was het zo dat, wanneer hij een moeilijk speelbaar contract haalde, zijn ogen glommen. Daarentegen kon hij, als ik de bieding fors had opgehoogd, ook brommen van “Da’s toch geen kaarten.” Hij keek altijd graag uit naar de donderdagavond om te bridgen bij “die gezellige club zonder strapatsen”, zoals hij BCBE omschreef. Met name de laatste twee jaren verslechterde zijn fysieke toestand en was het afwachten of hij op donderdagavond fit genoeg was om naar Berkel-Enschot te gaan. Gelukkig waren Jan Hendrik en Lenie bereid om voor Ad in te vallen. Lenie van de Ven en Marianne hadden al een afspraak gemaakt voor het seizoen 2013-2014 voor een vast partnerschap omdat het voor Ad niet meer mogelijk was om de deur uit te gaan. Nadat half april Ad weer in het ziekenhuis was opgenomen, gaf hij al aan dat dit zijn laatste reis zou worden. Het lichaam was op. Drie momenten wilde hij nog mee maken: de Kroning - het kampioenschap van Ajax en de geplande reis 27 mei naar Lourdes waar hij Marianne 17 jaar geleden had leren kennen. Het was dan ook onvoorstelbaar dat hij op de dag van de Kroning in staat was alle gebeurtenissen op het scherm bewust mee te maken. De andere doelen zijn helaas niet meer mogelijk voor hem geweest. Ad is jarenlang voorzitter geweest van Stichting “WEB”, dat wijkcentrum de Schans in Tilburg bestuurde en hij organiseerde vijf keer het muziekfestival Noord. Ad was ook de initiatiefnemer van de Noordraad en medeoprichter van de Wijkkrant Tilburg Noord. Zijn hobby beeldhouwen heeft hij de laatste jaren helaas niet meer kunnen uitoefenen. Wij wensen Marianne veel sterkte en bedanken haar voor de fantastische zorg van onze broer. Wilma en Peter de Wilde ***


Secretaria • Aanmeldingen Riet en Rien van Dun gaan samen spelen op donderdag José van de Pas vormt een driemanschap met Trees Corbey en Cor Reijne op dinsdag Therie de With gaat spelen met Mieke van Beek op donderdag • Opzeggingen Ad Appeldoorn, Ben de Bont, Angelique de Brouwer, Frans Deckers, Lia Deckers, Diny van Doremalen, Wil den Drijver, Adri van der Ham, Cees Nebbeling, Piet van Rijnsoever, Joop Smits, Mieke Toemen, Marga Tooten, Martha de Wit, Bert van Zelst. • Zomeravondbridge 6 augustus is reeds gespeeld, maar u kunt nog altijd voor ontspannen zomeravondbridge terecht in de Schalm op 13 - 20 - 27 augustus en 3 - 10 september en dat niet alleen om enkel de “bridgespieren” los te maken, maar gewoon voor de gezelligheid. Aanmelden: 19.45 uur Aanvang: 20.00 uur Kosten: € 2,50 per persoon Een hapje tijdens het bridgen en er zijn uiteraard meesterpunten te verdienen. • Begin wintercompetitie Week 38 t.w. dinsdag 17 september en donderdag 19 september 2013. • Jubilaris Op 1 september 2013 is het 40 jaar geleden dat Rien Moonen in dienst trad bij Cultureel Centrum De Schalm. Als oproepkracht indertijd maakte Rien kennis met de bridgeclub en de club met Rien. En of er nu in de Schalm of in Boerderij Denissen werd gebridged, 40 jaar lang zorgde hij ervoor dat het de leden van Bridgeclub Berkel-Enschot aan niets ontbrak. Het bestuur zal de vereniging vertegenwoordigen op de receptie. • Geslaagd Uw secretaris slaagde voor het examen CLB op 25 mei 2013. (Red.: Perfect. Van harte gefeliciteerd, Kees!) --------------------------------------------------

Bestuur Bridgeclub, Graag wil ik u allen hartelijk bedanken voor de bloemen die in het crematorium zijn bezorgd ter gelegenheid van de crematie van mijn man Ad de Wilde. Ondanks dat hij het bridgeseizoen 2012-2013 niet heeft kunnen afmaken is hij niet vergeten en dat voelt goed. Hartelijke groet, Marianne


Arbitragehoek Iedere sport en ieder spel moet gespeeld worden volgens de spelregels van die sport of dat spel. Bij voetbal past de scheidsrechter de spelregels toe en bij bridge een arbiter. Bij voetbal moet de scheidsrechter met behulp van zijn grensrechters de onregelmatigheden zelf constateren. Omdat je bij bridge moeilijk bij iedere tafel een arbiter kunt neerzetten, moeten de spelers onregelmatigheden zelf bemerken. Bij bridge heeft de arbiter het voordeel bij een onregelmatigheid het spelregelboekje te kunnen raadplegen. Maakt de arbiter een fout dan bestaat de mogelijkheid te protesteren. Bij tennis bestaat tegenwoordig de mogelijkheid twee keer per set een “challenge” aan te vragen om te zien of de bal wel echt uit was. Met behulp van een “Hawk-Eye” zien arbiter, spelers en publiek op een scherm of de bal al dan niet de lijn raakte. Het gebruik van televisiebeelden had naar mijn mening in de voetballerij allang ingevoerd moeten zijn. Denk nog maar eens terug aan de legendarische WK-finale 1966 Engeland Duitsland, waarbij Geoff Hurst na 2 - 2 in de verlenging de bal tegen de onderkant lat schoot, waarna het leer op de grond stuiterde. Op advies van de grensrechter keurde de scheidsrechter het doelpunt goed. Bridgearbiter Nu ter zake. In de afgelopen 8½ jaar heb ik 41 artikeltjes voor de rubriek “Arbitragehoek” geschreven. Er hebben zich in die tijd op onze club vreemde voorvallen voorgedaan. Voorvallen waarop niet direct een oplossing te vinden was in de spelregels. In de WekoWijzer nr. 127, zomer 2013, wordt een vraag behandeld met betrekking tot het afspelen van een kleur in de dummy. De leider zit in een SA-contract en steekt over naar de dummy om een lange, dichte kleur af te spelen. Hij zegt tegen de dummy “Speel de kleur maar af”. Als de dummy de voorlaatste kaart speelt zegt de leider “Nee, eerst de harten spelen”. Kan dit? Het door Ad Cosijn van de NBB gegeven antwoord vind ik uitermate vreemd: “De leider moet steeds per slag opdracht aan de dummy geven om een kaart te spelen. Een eerdere aanduiding dat de dummy een lange kleur moet afspelen, kan per slag door de leider worden herroepen door opdracht te geven een andere kaart te spelen.” In zijn toelichting verwijst hij naar de artikelen 45 en 46 van de spelregels en merkt op dat deze situatie daarin niet helder is terug te vinden. In artikel 45 lid 4a staat het volgende: “Een kaart moet gespeeld worden als een speler haar noemt of anderszins aanduidt als de kaart die hij wil spelen.” “Speel de kleur maar af”, vind ik een ‘anderszins aanduiding’! Artikel 45 lid 4b geeft een speler de mogelijkheid een onopzettelijke aanduiding te wijzigen. Volgens mij is hier sprake van een verandering van gedachte. Daarom klopt het door Ad Cosijn gegeven antwoord in mijn optiek niet en zou de dummy door moeten gaan met het afspelen van de lange kleur.

Wim Westgeest ---------------------------------------------------------


Borrelpraat In mijn vorige borrelpraatjes was ik nogal negatief over het digitale leven. Ik was daar héél even overheen, toen ik vernam dat er internetcafés zijn. Ik zag het al voor me: achter een computer zitten met een flinke borrel. Misschien wel bijschenken door een simpele klik met de muis. Groot was mij teleurstelling toen bleek dat die cafés helemaal geen cafés zijn. Niks drank. Bij de gratie Gods een plastic bekertje automatenkoffie. Jakkie!! Dus ik weer naar m’n ouwe vertrouwde stamcafé. Achter twee borrels uitte ik mijn digitale verdriet. De dochter van de kastelein beurde mij echter weer op. Niet alleen door haar uiterlijk, maar ze kon me vertellen dat ik in het café waar ik nu lekker zit te drinken, ook kan computeren en internetten. Gewoon m’n (niet al te oude) laptop mee en via wifi het internet op. Wifi? Whisky In Flinke Inneemglazen? Nee, zei de bipolaire schone, waaierles LAN. Het begon me te duizelen, zoveel borrels en Engelse woorden. LAN? Ja, Local Area Network. Alsof die uitleg me o ja deed zeggen! Maar ja, beter een digibeet dan een geheelonthouder. Dus ik met m’n laptop terug naar het café, want ik had alweer dorst. De dochter hing over me heen, hielp me inloggen en ja, daar zat ik op internet. Het heeft lang geduurd eer ik zelfstandig kon inloggen. Favoriet zijn bij mij de sites met sterke drank, want die hebben van die lekkere plaatjes. Gelijk maar een kratje oude jenever in m’n digitale winkelwagentje gelegd. Voordat de voorraad op zou zijn. En het wordt thuisbezorgd. Ik ben dol op kroegentochten. Dat zijn bridgedrives, waar je van café naar café loopt (of fietst). Uiteraard is een café een ideale gelegenheid om bridgetafels neer te zetten. Zo heb je niet de kans om dorst te krijgen. Nu gaat het gerucht dat bridgers weinig verteren. Ze sparen kennelijk liever voor hun erfenis. Zij die mij kennen, weten dat ik mijn erfenis liever zelf opdrink. De uitbaters zullen nooit over mij klagen. Waarschijnlijk zijn zij de enigen, want mijn tafelgenoten hebben liever dat ik prioriteit geef aan het bridgen. Die hebben zeker niet door dat we in een café zitten. En ze raken dusdanig door mijn gedrag uit hun concentratie, dat ik regelmatig goed scoor en iets mag uitzoeken van de prijzentafel. Alleen als er drank staat, neem ik iets mee. Met een plant kan ik niks. In een café kun je heel goed in je eentje bridgen. Tenminste, als je lid bent van StepBridge. Sinds ik kan inloggen, speel ik regelmatig bridge achter mijn laptop aan mijn stamtafel. Met mensen die ik niet ken of zie. Ideaal, want dan zien ze mij (en mijn lege glazen) ook niet. De dochter van de kastelein keek mee en meldde dat je bij het steppen kunt tsjetten. Nou kan die stamtafel wel een verfje gebruiken, maar om nou digitaal de verfkwast ter hand te nemen? Nee, zei ze, dat is chatten, digitaal kletsen door het intypen van tekst, onderaan het scherm. O, dacht ik, interbetten dus. Nou, daar ben ik goed in! Zeker als mijn dorst flink gelest is. Wel vreemd dat mijn steptafelgenoten dan plots vertrekken. Ja, ik ben nog niet zo goed met teksten en typen. Toen ik weer eens in mijn stamcafé zo zat te interbetten, dacht ik bij mezelf: waarom vergadert de redactie steeds bij iemand thuis? Ja, in de analoge tijd moesten we papieren uitwisselen en mauwen over vermeende spelfouten. Maar als we vanaf nu elke redactievergadering in een (écht) café houden? Niks “wie is er nou aan de beurt?”. Gewoon in mijn stamcafé achter je eigen scherm gaan zitten en met elkaar communiceren via het Local Area Network (ja, ik weet nu wat dat is). Hoeven ze niet al m’n glazen te zien. En de spellingscontrole maakt wel uit wat wel of niet goed is. Tenzij je een hoofdredacteur hebt, die het beter weet dan de computer. Baas boven baas.


Dus de digitale uitgave in een digitale redactievergadering samenstellen. Logisch toch? Kan de hoofdredacteur de hele boel gelijk op de website van BCBE zetten. Dat kost wel even tijd, maar die gebruiken we om een extra borrel en wat borrelhapjes te bestellen. Wie dat allemaal betaalt? De nieuwe penningmeester natuurlijk. Die weet nog van niets. Nieuwe spelregels. Wij hebben toch ook niet zitten zeuren om de kosten toen er nog bij ons thuis werd vergaderd? Ja, spelregels. Die horen eigenlijk wel thuis in mijn borrelpraat. Maar welke dan? En heeft het eigenlijk wel zin? De lezer leest het wel, maar onthoudt het niet. Of wil het niet onthouden. ”Spelregels zijn er voor de arbiter. En als die me niet zinnen, hou ik me er niet aan”. Bijvoorbeeld opnieuw geven na een rondpas in de eerste ronde. Artikel 22A1 verbiedt dat. Met “ik ben hier om te bridgen” lapt iedereen die regel aan z’n laars. Maar als iemand per ongeluk een kaart op tafel legt, die hij niet bedoelde te spelen, dan zijn de regels opeens heel belangrijk en de rapen gaar. “Plek is plek”, wat die arbiter ook beweert. Kijk, zo ben ik aan de drank geraakt.

Ruud Koningen

---------------------------------------------------------

2014 Redactievergadering BC Berkel-Enschot


Indeling wintercompetitie 2013 - 2014 (De indeling is nadrukkelijk onder voorbehoud. Mogelijk vinden kleine wijzigingen plaats)

Dinsdag Pr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A-lijn Harrie van Hoof - Yvonne van Riel Theo van Eekelen - Loes Poppelaars Herma Cashoek - Evert Cashoek Berry van der Donk - Frans Vromans Jeanne van Doremalen - Jeanne de Kort Ruud Koningen - Carel Schuurmans Adie Hoefnagels - Finy Sijbring Cissy Panis - Jos Snijers Marco Klein Nagelvoort - Ben van Rooij Francis Braat - Karin Schoofs Marianne van Kuijk - Mieke Smit Kees van Elderen - Trix Zoontjens

Pr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

B-lijn Mies de Jong - Wim de Jong Dirk Braat - Ko Rijnen Loes Westgeest - Wim Westgeest Ine Bierhuizen - Mieke Rijnen Kees van de Ven - Sjef Vorstenbosch Lenie Peters - Jozé Versteden Nel Balke - Hanneke de Vries Janny de Haan - Ria Klijn Jetty Groels - Lenie Maas San Mermans - Kees Pieterse John Boeren - Ben Maes Paula Krouwels - Louise Molenschot

Pr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

C-lijn Jetty Schuurmans - Marijke Schuurmans Ans Frumau - Helga Speckmann Jeanne Baldwin - Bertus de Groot Riet Klaassen - Ton Klaassen Ans van Bokhoven - Henny van de Ven Louis Donders - Cok van Riel Janneke Rosenhart - Frans Rosenhart Corry Verhoeven - Ad Verhoeven Mien Vermeer - Jac Vermeer Adje Brokx - Paul van Kemenade Ans Voogt - Ad Voogt M-José Timmermans - Ton Timmermans

Pr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

D-lijn Ine Appeldoorn - John van Dijk Annie Joos - Leny van de Ven Corry Brok - Paula Jansma Cyrille Dootjes - Josje van der Eerden Martje v. den Broek - Anneke Remmers Corry Donders - Ad Donders Tr. Corbey - José v. d. Pas - Cor Reijne Marij Jongen - Joke Verhoeven Annelies Huffmeyer - Yvonne Robben Ans Meeuwesen - Alex Meeuwesen

Donderdag Pr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A-lijn Harrie van Hoof - Frans Vromans Chris Bastin - Ine Bouwman Willy van Helmond - Lenie Peters Françoise Ackermann - Paul Ackermann Francis Braat - Dirk Braat Cor van Bart - Cees van Bart Erna Bosman - Kees van de Ven Riet Geerts - Jozé Versteden Lies Bankers - Karel Bankers Luus van Baast - José de Nijs Ton Vermelis - Wim Westgeest Mari-Anne Boers - Karin Schoofs

Pr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

B-lijn Harriëtte van Deursen - Lia Kremers Mieke Rijnen - Ko Rijnen Lientje van Gils - Ria Jansen Riet Pieterse - Kees Pieterse Lies Schaffelaars - Cees Schaffelaars Nel Balke - Nel van Betten Petra Hendriks - Sjef Vorstenbosch Pauline v. Hussen - Pauline v. der Pas Els Vermelis - Loes Westgeest Wilma de Wilde - Peter de Wilde Gonnie van Kalkeren - Isabel Teeuwen Lia van Gool - Bart van Gool


Indeling wintercompetitie 2013 - 2014 (vervolg) Pr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

C-lijn Tonnie v. de Laak - Hannie v. der Veer Elly Bressers - Netty Zwaans Riet van Dun - Rien van Dun Annelies de Kok - Harry de Kok José van Iersel - Harry van Iersel Adrienne Hamers - Elly de Jong Lenie Gordebeke - Toos Roemen Ton van Egmond - Jan-Hendrik Smits Mireille Janssen - Trees Meuleman Sophia van Abeelen - Marga van Steen

Pr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

D-lijn Kees van Baast - Jan Spaan Bertus de Groot - Annemiek v. Lieshout Jacqueline van Gulik - Frans van Gulik Jacqueline van Eijck - Beppie Jansen Leon Kremers - M-José Timmermans Leny van de Ven - Marianne de Wilde Frans Houtepen - Ton Timmermans Mieke van Beek - Therie de With Cis Eekelaar - Greet Rutters

---------------------------------------------

Persbericht “Natuurmonumenten heeft op het landgoed Oude Buisse Heide een gedichtenwandeling ‘Gedichtenroute Henriette Roland Holst’ uitgezet. Henriette Roland Holst, ‘Neêrlands grootste dichteres’, wist ruim zestig jaar geleden veel inspiratie op te doen in het fraaie landgoed. Ter herinnering aan deze unieke vrouw is destijds deze bijzondere wandelroute uitgezet. Een route die langs haar lievelingsplekjes voert en waar haar prachtige gedichten, die verwantschap hebben met de Oude Buisse Heide, langs de paden staan. De route start aan de parkeerplaats vlak bij de Roosendaalsebaan 19 in Achtmaal. Als je de route loopt en haar gedichten leest, is het net of ze er zelf weer haar dagelijkse wandeling maakt. Natuurmonumenten roept nu wandelaars op om over hun favoriete plek, in het landgoed, een gedicht te maken!” Loes Westgeest (di/do), fervent wandelaarster, gaf gehoor aan deze oproep met het hiernaast afgedrukte resultaat Natuurmonumenten heeft het gedicht in deze vorm geplaatst in een van de wisselpanelen. Tevens om ook andere mensen te inspireren. ***

(Overigens, er hangt ook een gedichtje van Loes Westgeest met als titel “Heukelommetje” op een boom tegenover Mie Pieters. Dit ommetje is slechts twee kilometer. De start van dit wandelingetje (voorbij Mie Pieters over de brug het eerste zandpad rechts) begint bij het grote informatiebord.) ***


Napraten met TEEVEE Volgbod doen of toch maar passen Ik pas heel vaak. Bieden doe ik alleen als ik mijn partner iets zinnigs te vertellen heb. Ik zal een aantal situaties laten zien, zoals we ze vaak tegenkomen. 1. a.

Tegenstander (N) opent 1♠. Ik (O) heb: ♠ B 4 3 ♥A8 ♦VB93 ♣AB72 Veel spelers zeggen nu doublet, want “ik heb een opening”. Gevolg is meestal dat partner nu harten gaat bieden en dat je mogelijk in een 4-2 fit harten terecht komt. Niet zo leuk. Uitgangspunt van een doublet moet zijn: partner, ik heb de waarde van een opening en ik kan de overige kleuren verdragen. In bovenstaand geval zult u moeten passen, want aan een belangrijke voorwaarde is niet voldaan. b.

Ik heb:

♠HVB52 ♥A63 ♦V65 ♣B9 Ik had zelf 1♠ willen openen, maar nu de tegenstander dat doet, moet ik passen. De tegenstander zit waarschijnlijk in een slecht bod voor hem en daar moet u hem niet uit redden. Als uw partner daarna klaveren biedt, kunt u mooi naar Sans. Doet de tegenstander een bod dat u zelf had willen doen, pas dan voorlopig. c.

Ik heb:

♠ H B 10 ♥AV7 ♦HVB8 ♣875 Met een SA-opening en dekking in de kleur van de openaar, doet u het volgbod van 1 SA. Zegt u nu niet: “Ik heb geen klaverendekking en dan durf ik niet Sans te bieden”. Ten eerste: u moet bij het bieden nooit bang zijn. Het bieden is nog niet afgelopen. Uw partner kan nog een bod doen. Spreek duidelijk met uw partner af of dat bod dan echt is, of dat u Stayman en Jacoby doet. Ik ben er voorstander van om na een volgbod van 1 SA elke bieding als echt te beschouwen. Stel dat uw partner (W) heeft: ♠ 8 6 5 ♥953 ♦7 ♣B96432 Het bieden kan gaan:

N 1♠

O 1 SA

Z D

W ?

U ziet dat u voor de klaveren niet erg bang hoeft te zijn. Erger is dat de tegenstander uw bod voor straf kan doubleren en dat uw partner (dus) nauwelijks punten heeft. Een doublet op 1 SA volgbod is altijd voor straf. Partner moet nu het (vlucht)bod doen van 2♣ en het belangrijkste is dat u weet dat het echt is en zwak. U moet nu verder passen.


d.

Ik heb:

♠3 ♥HVB9 ♦A652 ♣ A B 10 6 Hier dan eindelijk de ideale kaart voor een (informatie)doublet. U hebt de waarde van een opening en kunt alle overige kleuren verdragen, oftewel alles wat mijn partner biedt, is prima. Toch zijn hiermee uw biedproblemen nog lang niet opgelost. Stel dat uw partner nu 2♥biedt. Is dat forcing? Uw partner kan in theorie 0 punten hebben. In dat geval zal de tegenstander wel van zich laten horen met een bod en kan uw partner (gelukkig!) passen. Met 6 - 9 punten en redelijke schoppendekking kan uw partner 1 SA bieden. Stel dat uw partner (W) heeft:

De bieding:

N 1♠

O D

♠9874 ♥A764 ♦ H B 10 ♣95 Z pas

W ?

Vanaf 8 punten adviseer ik een sprongbod te doen, dus 3♥ (2♥ zal dan 0 - 7 punten betekenen). Ik zal daarna 4♥ bieden (15 punten + singleton). Hebt u een voorzichtige partner die met een redelijk goede kaart toch 2♥ biedt, biedt dan 3♥ (geeft overwaarde aan) en dat nodigt partner uit voor een manche-bod. 2. a.

Tegenstander (N) opent 1♦ ♦. Ik (O) heb: ♠ A V 9 7 6 ♥HV6 ♦ 10 8 ♣VB7 Ik wil mijn partner eigenlijk twee dingen tegelijk vertellen: “Ik heb een opening en een 5-kaart schoppen”. De biedtaal in bridge voorziet hier niet in en u moet kiezen. Kies voor 1♠ (5-kaart en 8 - 15 punten). Biedt uw partner 2♠, dan nodigt u hem via 3♠ uit voor de manche.

b.

Ik (O) heb: ♠ A V 9 7 6 ♥HV63 ♦ 10 8 ♣VB Hier moet u kiezen tussen 1♠ en doublet. Moeilijk, maar ikzelf geef de voorkeur aan doublet om een mogelijke 4-4 fit in de harten niet te missen. Het is wel in strijd met mijn boven geuite bewering dat ik bij een doublet de overige kleuren kan verdragen. Biedt partner nu 2♣, dan kan ik altijd nog vluchten naar 2♠. c.

Ik (O) heb: ♠ A V 9 7 6 3 ♥H63 ♦ 10 8 ♣76 Ik ben voorstander van het zwakke sprongvolgbod en biedt hiermee 2♠ (7 - 10 punten en een 6-kaart). Dat maakt het voor de tegenstander moeilijker om nog in de bieding te komen, en erger voor hen, om het juiste eindbod te bereiken. Hebt u een opening met een 6-kaart schoppen, dan zult u 1♠ moeten bieden. Bij een sterke opening en een 6-kaart: eerst doubleren en later zo mogelijk schoppen bieden, zoals bij 2b.


Na zo’n 65 keer Napraten ben ik “uitgepraat”. Ik heb deze laatste keer voor volgbiedingen gekozen omdat wat volgt, belangrijk is. De “Uitkomst” wordt vervolgd alleen via de website. Mijn voorspelling is dat dit ook zal gelden voor de nieuwsmedia, die nu nog dagelijks uw brievenbus vullen. Nieuwtjes zullen u sneller gaan bereiken. De uitslag van uw speelavond vindt u bij thuiskomst op de website. Daar kan geen gedrukt medium tegenop.

Theo van Eekelen

-------------------------------------------

Theo, bedankt Theo, In een vorig leven schreef ik jarenlang wekelijks voor een clubblad niet alleen een voorwoord, maar ook regelmatig “stukskes”. De vraag, die me toen vaak gesteld werd hoe ik dat in hemelsnaam voor elkaar kreeg, deed ik af met een schouderophalen en een gemompeld “Da-gaoj-van-eiges.” Ik geneerde me ook enigszins, want lucht is er volop, die hoeft alleen maar gebakken te worden en dat kon ik kennelijk als geen ander (ik weet niet of dat wel zo’n goede eigenschap is…). Zínnige stukken schrijven is andere koek. Stukken met inhoud waar de mensen wat aan hebben, waar ze naar uitkijken en waar ze voor gaan zitten en dat ligt meer in jóuw lijn. Als ik meende je te moeten herinneren aan het produceren van een nieuwe aflevering van “Napraten met TEEVEE” sloot ik het betreffende mailtje regelmatig af met “een Uitkomst zonder TEEVEE is geen Uitkomst” en daar sta ik voor honderd procent achter. Een bridgeclubblad mag best ontspannende lectuur bevatten, een vrolijke noot, iets anders dan anders, maar het moet wel een bridgeclubblad zijn en daar zorgden jouw probleembesprekingen grotendeels voor, vandaar. De redactie wil jou graag namens alle leden, namens bridgeclub Berkel-Enschot, bedanken voor die vele zinvolle, interessante en leerzame bijdragen! dirruk ---------------------------------------


Special

Met het mes op tafel

Special

Een uitspraak van een beroemde chef is: “De buik is de Baas van de Hersens”. Vanuit deze gedachtegang worden bij Riddershoeve uw culinaire zintuigen geprikkeld.

ONZE PASSIE Passie is de bindende factor binnen het team van Riddershoeve. Wij willen graag maar één ding; dat u bij Riddershoeve met een glimlach naar huis gaat. Liefde voor het vak betekent voor ons kwaliteit zonder concessie.

AMBACHT Liefde voor de producten in het juiste seizoen, daar draait het om in de keuken van Riddershoeve. Bereid met eerlijke grondstoffen van de allerhoogste kwaliteit. Authentiek vakmanschap verrassend en creatief, waarbij we de moderne technieken niet uit de weg gaan.

Wij zien u graag als onze gast! Ronald en Monique Verlaan 17 UITKOMST 37e JAARGANG Nr. 5, AUGUSTUS 2013

Bonbon van gerookte zalm, Hollandse garnalen, aardappel en een bloemkoolcrème

Benodigdheden op basis van 10 personen. Salade: 10 grote plakken gerookte zalm 250 gram gare aardappelblokjes 125 gram appelblokjes 1 à 2 eetlepels mayonaise 150 gram Hollandse garnalen bieslook 2 sjalotjes peper en zout

Bloemkoolcréme: 250 gram bloemkool 2 gehakt sjalotje /ui een mespuntje kerrie en koenjit 125 gram zilveruitjes 125 gram augurken mayonaise toevoegen naar hoeveelheid! 2 eetlepel olijfolie

Garnering: gemengde sla kervel dille bieslook Bereiding salade: - 2 à 4 eetlepels mayonaise vermengen met aardappel en appelblokjes - Gehakte sjalotjes, fijn gesneden bieslook, mengen en op smaak brengen Bereiding Bloemkoolcrème: - Ruim water met kerrie opzetten, hierin de bloemkool gaar koken en in een zeef laten uitlekken - Sjalotjes fijn hakken en aanfruiten in een beetje olijfolie, kerrie en koenjit zachtjes mee aanfruiten - Alle ingrediënten blenderen en vervolgens door een zeef wrijven en op smaak brengen Bereiding Bonbon: - 4 stukken plastic folie op de werkbank spreiden - Hierop de plakken zalm leggen en de salade hierop verdelen (zorg dat de randen van de zalm vrij blijven) - De vier punten van het plastic bij elkaar pakken en als een bonbon strak draaien. - 10 minuten in de koelkast plaatsen --------------------------------------


In gesprek met … Voor de laatste keer was ik in gesprek met een lid van onze bridgeclub ...

… en wel met Theo van Eekelen.

De reden dat Theo ingestemd heeft met dit interview is dat hij als bestuurslid jarenlang (namens het bestuur) deel heeft uitgemaakt van de redactie. Theo verwelkomt mij met een lekker kopje koffie aan de huiskamertafel. Het wordt het laatste interview voor mij en het is tevens de makkelijkste. Theo heeft al van alles voor mij op papier gezet. We gaan het hebben over ons mooie clubblad dat na deze uitgave ophoudt te bestaan. *** What’s in a name, aldus Theo. UITKOMST. Een schitterende vondst voor een bridgeblad. Met één woord iets kernachtig uitdrukken. Hulde aan Adie Hoefnagels die dit bedacht. Zo heeft Adie ook de naam bedacht voor het blad van de bridgedocenten, nl. DOCENTENWIJZER. Ook prachtig. Het doet hem denken aan een prijsvraag die tijdens een bridgetoernooi werd gehouden. Bedenk in bridgetermen: LIEFDE is …… . De winnaar had het volgende bedacht: Liefde is KWETSBAAR. Ook zo’n mooie vondst. Het kan ook goed misgaan. In de jaren ‘50 was het Theresialyceum een meisjesschool en het Odulphuslyceum exclusief voor jongens. Toen het Theresialyceum een naam zocht voor het schoolblad werd door de jongens van Odulphus geadviseerd: SOL. Klinkt kort en krachtig en de meisjes waren vereerd met zo’n mooie gedachte. “Zon”nige meisjes. Het is echter tevens de afkorting voor Sint Odulphus Lyceum. “Soms zijn meisjes toch niet zo nozel”, zou Herman Finkers zeggen. Overigens heeft het schoolblad van het Theresialyceum al weer tientallen jaren een prachtige naam: “Tresor” (het Franse woord voor schat). Toen een nieuwe redactie deze naam wilde veranderen heeft Theo zich er tegen verzet met de leus: “Tresor, een schat van een naam”. “Napraten met TEEVEE” heeft hij verzorgd vanaf het jaar 2000, dat moeten er ongeveer 65 geweest zijn. Je komt zoveel bridgespellen en ook problemen tegen dat het hem nooit moeite kostte om deze rubriek in stand te houden. Hij heeft daarbij altijd het uitgangspunt gehanteerd: “Houd het bieden simpel. Je kunt namelijk veel meer verdienen met goed af- en tegenspel.”


Onafhankelijkheid van de redactie. Dat was vroeger vaak punt van discussie. Een redactie wil wel eens kritische opmerkingen plaatsen en niet ieder bestuur stelt dit op prijs. Ook ingezonden artikelen die kritisch waren over bepaalde bestuursbesluiten. Mochten die wel of niet geplaatst worden. Theo zat als bestuursvertegenwoordiger in de redactie dan tussen twee vuren. “Plaatsen!” stelde de redactie. “Weigeren!” zei het bestuur. *** We hebben veel goede redactieleden gehad, volgens Theo. Enkelen waren geboren schrijvers, zoals Freek Tydeman, Dirk Braat en Ruud Koningen. Cees van de Wouw had altijd veel kopij voorradig. Dirk is bovendien een begenadigd tekenaar. Van de niet-redactieleden zijn de bijdragen van Joke Jansen en Frans Rosenhart voor Theo onvergetelijk. Zelf heeft hij vele keren een “In Memoriam” geschreven. Toen in een nummer vier overledenen moesten worden herdacht, heeft hij een gedicht gekozen dat hij in een dorp in Vlaanderen bij de ingang van een kerkhof vond. Sommige gedachten die hier verwoord zijn, passen ook wel bij deze laatste papieren uitgave van ons clubblad, vandaar dat hij hiermee afsluit.

Weggaan Weggaan is je dragen in mijn hart, je vasthouden en koesteren om al het blije. De vrije loop laten aan de ontroeringen om hoe het was toen wij de dagen openvouwden. En jachtig soms de uren achterna met zorgen en bezieling of soms een woord van troost of wat opstandigheid. Weggaan is blijvend aan je denken, blijvend begaan zijn om jou en vertoeven in de droom die achter mij ligt. Het is je terugzien met mijn ogen dicht en dankbaar glimlachen om wat wij samen waren. (Maria Sesselle)

Ik bedank Theo voor de gezellige ontvangst en durf bijna mijn naam niet onder dit verhaal te zetten, omdat Theo het mij deze keer wel heel makkelijk heeft gemaakt. ***

Loes Westgeest

-----------------------------------------


Verandering van bridgeclub Van bridgeclub veranderen doe je zo maar niet. Tot de omstandigheden zodanig zijn, dat je de stap neemt. Samen met Loes en Wim Westgeest hebben we besloten naar BCBE over te stappen en wel op donderdagavond. Loes en Wim zijn reeds jaren lid van de club. Zij spelen op dinsdagavond, maar voor ons was het allemaal nieuw. Eind augustus 2012 hebben wij de “Uitkomst” ontvangen. Een mooi verzorgd blad, waarin we al wat kennis hebben kunnen maken met de regels en het wel en wee van de club. De kennismaking met de voorzitter voor aanvang van de eerste zitting, waar zij nog enige uitleg gaf over de gang van zaken binnen de club, hebben we erg sympathiek gevonden. Met plezier zijn we steeds naar onze bridgeavond gegaan. De goed verzorgde drives en de gezellige nazit met een lekker wijntje dragen hiertoe bij. Het gebeuren met Wim en hun verdriet hierover is door het bestuur en meerdere mensen goed opgelost. De reacties van de leden zijn hartverwarmend geweest. Kortom wij hebben geen spijt van onze switch. BCBE voelt voor ons als een gemaakt GROOT SLEM. Els en Ton Vermelis

---------------------------------

Met het mes op tafel Voor ons is er niets leukers dan vakantie in Italië. De zon, de sfeer en alle moois wat er te zien is vinden wij geweldig. De leuke terrassen en het lekkere eten dragen bij aan een fijne vakantie. Dan nog de limoncello, lekkerrrrrr. Hier volgt een recept voor een toetje met limoncello.

Limoncello/mascarpone dessert met meringues Benodigdheden (voor 4 à 5 personen) 1 bakje mascarpone ½ liter slagroom 2 citroenen

¾ pot lemon curd (staat bij de jam in de supermarkt) 1 flinke scheut limoncello naar smaak 3 grote meringues

Roer door de mascarpone het citroensap van twee citroenen, geraspte schil van één citroen, lemon curd en limoncello. Klop de slagroom evt. met wat suiker en schep deze twee mengsels door elkaar. Breek de meringues in stukken en leg deze onder in een schaal. Schep hierover het totale mengsel en strooi nog wat meringue-stukken er overheen. Dit laatste pas toevoegen voor het opdienen, omdat ze anders oplossen in het mengsel. Smakelijk ………. en let vooral niet op de calorieën!!!!! Els Vermelis ---------------------------------


De Pen Tijdens een van onze laatste competitieavonden vroeg Joop Smits mij of ik “De Pen” of “Met het mes op tafel” van hem wilde overnemen. Daar moest ik eens even over nadenken, maar toen ik hoorde dat De Uitkomst zijn langste tijd had gehad, heb ik ingestemd daar een bijdrage aan te leveren. Laat ik eerst iets over mezelf vertellen. Ik ben geboren in het ziekenhuis in Tilburg, wat op zich al bijzonder is. Ik heb begrepen dat het niet eenvoudig ging, vandaar dat mijn moeder liefst drie Heiligen er bij aangeroepen heeft en ik zodoende drie doopnamen meekreeg: Cornelis, Andreas, Vincentius. Door een maat uit militaire dienst, die er woonde, kwam ik in 1957 in Esbeek terecht waar ik mijn toen zeventien jarige Luus leerde kennen. Op de kermis daar had je een Paashuis-dancing met een zgn. spiegeltent … vandaar. Ze was woonachtig nabij “De Utrecht”, een prachtig natuurgebied met nu nog in gebruik zijnde boerderijen, grote vijvers en met rododendron begroeide laantjes, waar we toentertijd veelvuldig gebruik van maakten, voor een wandeling? Luus en ik zijn beiden van boerenafkomst. Ik woonde aan de Heusdense baan in Oisterwijk, waar later een dierenartsenpraktijk was. De omgeving was prachtig met veel bossen, heide en vennen. Helaas zagen we hier niet veel van, want er moest gewerkt worden met veel uren en weinig inkomsten. Toen we trouwden op 21-jarige leeftijd kon de vader van Luus er nog bij zijn. De andere ouders waren helaas overleden. Luus werkte jarenlang in een zaak voor babykleding in Hilvarenbeek. Wij gingen wonen op de bovenverdieping van de VéGé-winkel. Daar werd 52 jaar geleden onze oudste dochter geboren. In totaal werden we rijk gezegend met drie dochters en één zoon. Ze hebben samen in vier huwelijken voor twaalf kleinkinderen gezorgd, waarvan de oudste eenentwintig en de jongste tien is. In het jaar dat onze oudste dochter is geboren, kochten we bouwgrond in de Torenhoekstraat van de gebroeders Van Roessel uit De Kraan. We dachten het zwaar te krijgen omdat de grond wel 6 gulden per m2 kostte en we hem ook nog bouwrijp moesten maken. Een jaar later werd onze tweede dochter geboren. Twee jaar daarna kregen we een kerngezonde zoon en drie jaar later ons vierde kind. Onze zoon had het niet gemakkelijk tussen zijn zussen, maar gaf zich niet snel gewonnen; een aardje naar zijn vaartje natuurlijk. In die jaren was ik voor mijn werk bij Shell Nederland dag en nacht van huis. Na het volgen van allerlei cursussen was ik overal inzetbaar. Ik kreeg al gauw de keuze depotbaas te worden in Den Bosch of in Roermond. Geen van beide heb ik echter aangenomen. Ondanks de beloofde mooie dienstwoning gingen af- en aanvoer op het werk gewoon door, zodat Luus alleen maar buizen en pijpleidingen te zien kreeg en daarom hebben we “Nee” gezegd tegen dit aanbod. Na wat omzwervingen ben ik toch nog dertig jaar in dienst geweest bij de gemeente BerkelEnschot, zoals ik het altijd omschrijf: als wérkend ambtenaar, al was het officieel sportparkbeheerder. Door veel op de fiets te doen en onder de mensen te komen is het nu nog leuk dat mensen die je bij het bridgen ontmoet, je nog kennen uit die tijd. Onze vakanties brachten we vroeger graag door in Oostenrijk en Frankrijk. Eerst met de vouwwagen en later met de caravan. Intussen zoeken we het dichter bij huis en zijn we ook “goedweer-kampeerders” geworden. Nog steeds gaan we met de caravan, maar niet verder dan 3 à 4 uur van huis op een groene camping. Als het weer verslechtert, zijn we zo weer thuis en wordt het beter, dan gaan we weer terug. We zijn dus zogezegd “weermanneke” en “weervrouwke” geworden.


Als het vroeger hartje zomer en boven de 30o was, hadden we thuis kinderfeestjes. Zo’n veertien kindjes, een hoop zand in de tuin, veel teilen met water en dan luisteren naar de fantasie van drieen vierjarigen, zoals: Onze Robert zegt: “Onze papa heeft op een grote soldatenwagen gereden.” Het buurjongetje antwoordt: “Mijn papa was báás van de soldaten.” (beroepsmilitair) Vincent van de overburen besluit: “Mijn papa heeft zeven jaar op het seminarie gezeten!” Onlangs zijn we met onze eigen kinderen, zonder aanhang en met goedkeuring van iedereen, naar Rome geweest. Iets anders dan vroeger met het gezin naar de Efteling! Om in vier dagen zoveel mogelijk van Rome te zien is, ondanks een voortreffelijk uitgestippeld reisschema, toch bijzonder zwaar. Dat we altijd veel in beweging zijn met fietsen, zwemmen, wandelen en gymen, kwam ons daar goed van pas. Veilig thuis gekomen was er maar één woord voor de reis: HEMELS. Luus (van 1939) en ik (van 1935) merkten heus wel dat we geen twintig meer zijn, maar dat trok weer bij na het grote genieten van het “weg zijn met ons eigen”. Degge dé nog mee meut maoke! Fantastisch! Nu heb ik begrepen dat dit schrijven ook enigszins over bridge mag gaan. Toen ik toestemde met het verzoek iets op papier te zetten, werd tevens gemeld dat dit blad zijn langste tijd gehad had, dat de Uitkomst ophoudt te bestaan. Nou, komt dat even goed uit, want na het bezien van de inhoud van deze “Pen” zou dat als vanzelfsprekend toch gebeurd zijn … Geen inhoud, geen bestaansrecht is mijn devies. Het is nu ongeveer zo’n twintig jaar geleden, dat ik gesteund door drie dames, bij Jos de Bont in Udenhout op cursus ben gegaan en met succes, al kwam er dat niet altijd uit. Luus bridgede al met Jos van Bommel en dat hebben ze ruim 15 jaar tot ieders volle tevredenheid volgehouden. Nadat Jos echter onlangs is verhuisd, is zij verder gegaan met José de Nijs. Omdat de zus van Luus enigszins gehandicapt is en van vervoer afhankelijk was om mee te kunnen bridgen, zijn we jaren één maal in de week naar Diessen en later naar Esbeek gegaan. Toen vervoer niet meer nodig was en bij ons de leeftijd ook ging tellen, zijn we in De Schalm gaan bridgen, lekker dicht bij huis. Negen van de tien keer gaat de telefoon met de vraag of Luus als invalster kan fungeren. (Terécht … als ze willen scoren!) Het is ongelooflijk, maar waar: zelfs ík heb een vaste bridgepartner, waarmee ik in de D- en af en toe kort in de C-lijn speel. Ik wens Jan Spaan dan ook elke donderdag voor het begin van de wedstrijd veel sterkte toe. Tot slot een korte terugblik op ons leven, waarvan ik kan zeggen dat we, dankzij en ondanks de gebruikelijke ups en downs er erg trots op en tevreden over kunnen zijn. Als ik aan die “ups” denk, dan komen de herinneringen aan de Kerstdagen boven. Met 23 personen, eigen kinderen, aangetrouwden en vrienden in een grote kring, in een niet te grote huiskamer. Dan voel je je de rijkste mens van de wereld al zouden de verwarming en het licht uitvallen, want de warmte van binnen blijft dan nog dagen. Op zulke dagen komen ook de verhalen los van de kleinkinderen. We zijn getuigen van hun wereldse verhalen, hun plussen en minnen uit hun rijk bemeten leven, hun wereldreizen, studie en werkervaring. Dan zijn ze onder elkaar zó een, dat ze hun “schermpje” even vergeten en als opa dan even wat emotioneel is, wordt hij bijna doodgeknuffeld. Graag sluit ik mijn stukje af met de wens van een gelukkig leven voor iedereen en voor Luus en mij die in oktober 53 jaar gelukkig getrouwd zijn (allebei zelfs). Bridge ze nog war. Cees van Baast -------------------------------------


Wist u dat … Onder redactie van Loes Westgeest

• door de tip van één van onze leden een eveneens opgelichte bridgeclub in Alkmaar ook via de verzekering van de gemeente zijn rekening heeft kunnen vullen tot op het oude niveau. • Ruud Koningen (di) en Frans Rosenhart (di) de vierdaagse van Nijmegen, ondanks de hitte, succesvol hebben gelopen (pag. 55). • er dit jaar 39.396 deelnemers in de stralende zon over de Via Gladiola liepen; dat er meerdere bridgers mee marcheerden en dat ze het volbrachten door de aanmoedigingen van familie, vrienden en supporters? • er één supporter in een ligstoel zat, onder een parasol, met een koud biertje, zijn voeten in een voetenbadje en daarnaast een bord met de lieve tekst: “In gedachten loop ik mee!”?

Via Gladiola

Frans Rosenhart

en verder dat … 4 oktober 1976 een memorabele dag was, omdat … • op maandag 4 oktober 1976 de Uitkomst geboren werd …

maar dat nu, augustus 2013, • dus de laatste Uitkomst verschijnt • ons dat als redactie ontzettend spijt • maar ook dat we benieuwd zijn naar de Toekomst, waarvan we hopen ……. •

… dat die ons óók alleen maar goed nieuws brengt !!! ***


Niger delta “Nee, ik heb hem het liefste in de bil,” zei de forse zuster van de geneeskundige dienst op een toon die geen tegenspraak duldde. Toen ik voor de zoveelste prik tegen enge ziektes kwam, had ik mijn mouw al opgestroopt, maar zij had hem dus liever in de bil. Smaken verschillen en het postuur van die zuster was dusdanig, dat ze wel zou krijgen wat ze het liefste had. Ten gevolge daarvan zat ik niet prettig in dat vliegtuig naar Nigeria. Mijn beste collega ging mee: twee meter hoog, één meter breed, stierennek, groot hoofd met boksersneus, bijnaam Jerommeke. Shell had opdracht gegeven om in Nigeria hun beveiligingssystemen te inspecteren. Bij aankomst bleek het vliegveld ondergedompeld in een inktzwarte tropennacht. De door water oververzadigde lucht viel als een hete, drijfnatte deken op ons neer. “Overdag is het veel erger,” zei Jerommeke. We werden bekeken door grote zwarte douanemannen die de aangekomen koloniale uitzuigers met een twijfelende blik in hun ogen bekeken. Zouden ze ons meteen afmaken, of morgen? Morgen pas. Buiten de vertrekhal stond een terreinwagen en de chauffeur reed ons door de zwarte nacht naar het “guesthouse”. Er was op ons gerekend: “Welkom bij Shell en uw kamer is gereed.” “Eén kamer?”, vroeg Jerom. “We zijn met zijn tweeën.” De manager bekeek ons nader, kwam tot dezelfde conclusie, had echter slechts één beschikbare kamer. “Maar,” zei hij, “met een king size bed.” Dat bleek een éénpersoonsbed, waar een optimist een twijfelaar van kon maken. Optimist ben ik, maar ook full time hetero. “Volgens mijn vrouw ben ik ‘s nachts wat onrustig,” zei Jerom en onmiddellijk viel hij als een blok in slaap. De echtgenote van Jerom had absoluut niet overdreven: zo kalm en zwijgzaam als Jerom overdag was, zo vol actie was hij ‘s nachts. Op agressieve wijze stak hij aanstootgevende monologen af, die hij beëindigde door zich woest om te draaien onder het meetrekken van onze deken. In de kamer stond een luchtkoelinstallatie op volle toeren te draaien en ik kreeg het ijskoud. Voorzichtig begon ik mijn rechtmatige deel van de deken naar me toe te trekken. Steeds als dit bijna was gelukt, gromde Jerom “Sodeju”, greep de deken en draaide zich woest om. Vervolgens lag ik weer onbeschut in de ijskoude airco. Het werd de langste nacht ooit. De dag erop vlogen we naar een Shell-dorp in de jungle waar we ieder een eigen huisje kregen: God zij geloofd en Allah geprezen. Vanuit het dorp vertrokken we met hefschroefvliegtuigen naar de olieterminal in het onafzienbare regenwoud van de Niger. Na aankomst zagen we het in de jungle uitgehakte terrein, met een groot aantal enorme olieopslagtanks en installaties. In het hoofdgebouw zetelde captain Smith. Hij heette ons welkom, rookte pijp en legde ons alles uit. “Veiligheid is van het grootste belang.” zei hij. Toen we aan het werk gingen, zagen we de tekst NO SMOKING, die in manshoge letters op de hele balustrade van het hoofdgebouw stond. En daarboven, over de rand geleund, stond captain Smith, met uitbundig rokende pijp. Het was bloedheet en toen we bij de eerste tank aankwamen waren we drijfnat. Aan de tank bevond zich een trap en die was spiraalvormig langs de buitenwand gemonteerd, als een wenteltrap met een enorme wentel.


We klommen naar het bovenste platform. De tank was zo groot als een voetbalveld, maar dan rond. Via een rollende ladder kropen wij als apen op het drijvende dak. Heel welwillend inspecteerden we het branddetectiesysteem en keurden het af. Na de terugtocht waren we intens nat en vuil. De inspectie kostte vele warme uren en we deden maar twee tanks per dag. De lunch gebruikten we in de absoluut niet kakkerlakvrije eetgelegenheid en we mochten aan tafel bij captain Smith. “Nigeria is levensgevaarlijk,” zei captain Smith. “Zo is het oppassen geblazen, wanneer een lokaal opperhoofd overlijdt. Dan is het namelijk usance dat er zeven mensen gedood worden. Onder de stamgenoten is het aantal vrijwilligers teleurstellend gering en zodoende wordt er in ruimere kring gezocht. Buitenlanders zijn bijzonder welkom, want dat scheelt stamgenoten.” “Maar onder de paraplu van Shell voel ik me redelijk veilig,” zei ik. “Het verheugt me dat te horen,” zei captain Smith. “Maar een poosje terug verongelukte één van onze heli’s. De as van de rotor was vastgelopen, waardoor het hele toestel als een gek was gaan meedraaien. Totaal onbestuurbaar stortte het ergens in een kreek, verborgen onder het regenwoud. Met behulp van mensen die met de woudbewoners konden communiceren werd overal gezocht, maar de lijken werden nooit gevonden. En die waren vereist voor een overlijdensverklaring, belangrijk voor de uitkering van een levensverzekering. De verzekeringsmaatschappij meent dat iedereen wel kan beweren dat hij dood is, maar wil die gesteldheid overtuigend bewezen zien. Daarom zocht men verder en toen bleek dat enkele woudbewoners reddingsvesten in de aanbieding hadden met kenmerken van de verongelukte heli. Men ontkende heftig dat men lijken gevonden zou hebben, hoewel één van hen op nieuwe schoenen liep, wat ongebruikelijk was. Het waren ook nog twee verschillende schoenen. Na langdurig onderhandelen bleek men bereid de zwemvesten en wat andere zaken in te ruilen. De schoenen niet. Die waren net lekker ingelopen.” “We moeten nog vierentwintig keer dezelfde route met die heli.” zei Jerommeke. “Morgen,” zei captain Smith, “kunnen jullie helaas niet aan mijn tafel zitten, want dan krijg ik nog hoger bezoek: het opperhoofd van het naburige jungledorp. Hiermee bestaat een vriendschappelijke band, maar er is een complicatie.” “Een probleem?”. “Ja, heel delicaat. Ooit vestigde een missiepater zich in dat jungledorp. Hij werd gedoogd, niet in de laatste plaats vanwege zijn medicijnen, waarmee hij de woudbewoners van aandoeningen kon verlossen. De missionaris was meer arts dan wat anders en zijn missie was een medische post geworden. Bij zijn blanke broeders van de olieterminal zocht hij hulp voor het oplossen van technische problemen en er ontstond het idee om een elektriciteitskabeltje vanuit de krachtcentrale van de terminal naar de missiepost te leggen. Ten behoeve van een lamp en een koelkastje. De kabel werd aangelegd, de pater draaide de knop om en er was licht in de duisternis. Het aanzien van de pater die midden in de donkere jungle zo maar het licht kon aandoen, steeg ontzaglijk en werkte aanwijsbaar beter dan het Onze Vader. Toen het opperhoofd van zijn verbazing was bekomen, wilde hij óók zo’n wonderlamp. De technici legden een kabeltje naar de hut van het opperhoofd, die naast de lamp óók een koelkastje wilde. Bovendien had hij bij de pater een ventilator gezien en het was hem niet ontgaan dat daar een verkwikkende werking vanuit ging, dus verlangde hij ook een ventilator. Intussen hadden de dorpsbewoners goed opgelet en gezien hoe simpel alles werkte. Men ging zelf aftakkingen maken en na verloop van tijd was nagenoeg het hele dorpje verlicht. Daar kwam kortsluiting van. Alles donker. Het opperhoofd kwam naar de olieterminal en wilde weten waarom Captain Smith geen licht meer in de draad stopte. Deze legde uit dat de kabel te zwak was voor de vele lampen en het opperhoofd legde uit dat Captain Smith dan een sterkere kabel moest nemen.


Zo gezegd, zo gedaan, maar daarna werd er zoveel op het net aangesloten dat de krachtcentrale het niet kon bolwerken, waardoor de eigen installaties in gevaar kwamen. Men installeerde een maximaal-begrenzer in de stroomtoevoer. Dit leidde tot zwakke lichtjes, zelfs duisternis en onvrede. Korte tijd later werden olieleidingen buiten de omheiningen lek geslagen. Tot overmaat van ramp ontving Captain Smith een dwingend bericht waarin duidelijk werd gemaakt, dat hij er was om olieoverslag te runnen en níét om provinciaal elektriciteitsbedrijfje te spelen. Captain Smith diende er nu voor te zorgen dat er enige energie naar het dorp ging en wel zoveel, dat de olieleidingen niet werden gesaboteerd en ook weer niet zoveel dat er een extra krachtstation zou moeten worden gebouwd. Dit vereiste diplomatieke besprekingen met het opperhoofd. Toen het opperhoofd arriveerde was ik hoogst verbaasd. Ik had me hem voorgesteld als een woeste, gevaarlijke krijger, gehuld in een rieten rokje, een speer in zijn hand en een frivool botje door zijn neus, met trek in mensenvlees. In werkelijkheid was het een waardige man, die gezag uitstraalde, gekleed in een prachtig Afrikaans gewaad. Toen ik met hem mocht kennismaken, bleek hij perfect Engels te spreken. “In Afrika leven gedeelten van de mensheid in de oertijd en anderen in het heden,” legde captain Smith uit. “Zo kan het zijn dat de ene bewoner in Londen studeert, terwijl zijn broer in zijn blote kont in het oerwoud staat te vissen.” Dit opperhoofd had in Londen gestudeerd en wist precies tot hoever hij in zijn onderhandelingen kon gaan. De energievoorziening werd weer veilig gesteld en bovendien kreeg hij een generator cadeau, waarmee men zélf energie kon opwekken. Captain Smith gaf hem ook, en met nadruk, het adres waar deze generatoren te koop waren. Het opperhoofd glimlachte minzaam, want deze generator had hij al vast gratis te pakken. En er was weer licht in de duisternis.

Wat een Uitkomst! De laatste. Jammer. Frans Rosenhart ----------------------------------------


BRIDGE-CLUB BERKEL-ENSCHOT

Recommend Documents