Rondzendbrief
de rondzendbrief verschijnt 3 tot 4 maal per jaar
nummer 74 - december 2012
Neve Shalom
Wahat al-Salam
Boos zijn mag, stenen gooien niet! Tijdens de presentaties over het dorp die de bestuursleden in den lande houden, wordt vaak gevraagd wat het effect van het onderwijs in Neve Shalom/Wahat al-Salam is geweest voor leerlingen waar het gaat om hun latere leven. Deze vraag is aanleiding geweest voor de Amerikaanse vrienden om Bob Mark (inwoner van het eerste uur) te vragen interviews af te nemen bij oud-leerlingen. Hiernavolgend halen we drie gesprekken aan met Louie, Fadi en Naomi.
niet zwart-wit te kijken maar een wereld in al zijn facetten en dat geeft kleur. Dat heeft onze houding bepaald ten opzichte van de samenleving. Die houding hanteer ik ook als ik adviezen geef in mijn werk”.
Wij hebben geleerd niet Achtergrond Van 1984 tot 1990 bezochten alleen kinderen uit het dorp de Primary School; in september 1990 kwamen ook kinderen van buitenaf naar NS/WaS. Louie Jaber is één van die eerste leerlingen, afkomstig uit het naburige Abu Gosh. Zijn jongere broer Fadi volgt een jaar later. Beide bleven tot 1997 op de school. Zowel Louie als Fadi geven aan dat zij de tijd op de school van NS/WaS tot de mooiste van hun leven rekenen. Het ging er echt anders aan toe dan op de school in Abu Gosh die ze eerst bezochten. “Ik herinner me” zegt Fadi: “Dat we op school kwamen toen Rabin was vermoord. We moesten tekenen om onze gevoelens te uiten. Kinderen uit Abu Gosh hebben nog nooit zo’n opdracht gehad”. Louie vult aan: ”Als er dingen in het nieuws waren, praatten wij er op school over. Een kind uit Abu Gosh zou een steen pakken en die gooien. We mochten best onze boosheid uiten maar we mochten niet schelden, schoppen of iemand verketteren”. Louie en Fadi Louie is bijna dertig. Na de primary school en de middelbare school buiten het dorp heeft hij psychologie gestudeerd. Hij werkt nu als arbeidsdeskundige bij het ministerie van Industrie en Handel. De keuze voor dit werk is, zoals hij zelf zegt, mede bepaald door zijn “opvoeding” in de primary school. Daar heeft hij geleerd dat mensen niet gelijk maar wel gelijkwaardig zijn. In zijn werk draagt hij uit dat mensen gelijke rechten en dus gelijke kansen hebben, los van hun afkomst of cultuur. Hij daagt de mensen die naar hem toegestuurd worden uit, gebruik te maken van hun aanleg en capaciteiten. Ook helpt hij mensen als ze slachtoffer drei-
zwart-wit te kijken Fadi: “Wij, leerlingen van het dorp, spreken met anderen vanuit ons hart. Als ik vroeger met iemand wilde praten, deed ik dat met een medeleerling en niet met iemand uit ons eigen dorp. De leerlingen van de school spreken als het ware dezelfde gemeenschappelijke taal: die van de dialoog. We hebben geleerd uit te komen voor onze mening, nadat we eerst hebben geluisterd naar die van de ander. Onze mening mocht best afwijken maar we moesten ook respect opbrengen voor die ander. Dat blijft je bij, ook in de latere loopbaan”. Kinderen uit Abu Gosh hebben nooit geleerd te discussiëren met andersdenkenden. Als iemand anders was of dacht, werd er met stenen gegooid. Louie
Fadi
gen te worden van discriminatie door ze te wijzen op hun rechten. Fadi, twee jaar jonger, studeerde Bestuurskunde en Diplomatieke betrekkingen aan de Hebreeuwse Universiteit. Hij onderhoudt veel internationale contacten. In zijn werk probeert hij hetzelfde als Louie: mensen wijzen op hun rechten en hen te helpen deze te verkrijgen. Louie: “We zijn beide politiek actief. We nodigen vrienden uit ons geboortedorp uit mee te gaan naar Peace-Now-activiteiten”. Op de vraag wat zij geleerd hebben in NS/WaS laat Louie aan de hand van een voorbeeld zien wat hij bedoelt. “Stel je kijkt naar de televisie met zwart-witbeelden. Ineens verschijnt er een figuur in kleur op het scherm. Hé, wat is dat? Zo zie ik het onderwijs in NS/WaS. Wij hebben geleerd (lees verder op pagina 3) 1 - nummer 74 - december 2012
Zomerkamp voor Palestijnse kinderen
Boottochtje op zee
Colofon De rondzendbrief is een uitgave van de stichting vrienden van Neve Shalom/Wahat al-Salam. Hij wordt 4 maal per jaar gratis toegezonden aan alle begunstigers van de stichting en aan alle belangstellenden voor het werk van het dorp Neve Shalom/Wahat al-Salam in Israel. Stichtingsbestuur Jan Peters, voorzitter Maaike Lok-Funcke, secretaris/penningmeester Thijs Kolster, lid Ed Dumrese, lid Sheila Gogol, lid Pieter Rookmaaker, lid
Al een aantal jaren organiseert NS/WaS een zomerkamp voor Palestijnse kinderen uit de Westelijke Jordaanoever. Dit jaar waren kinderen tussen 9 en 13 jaar uit Hebron en de omliggende dorpen vijf dagen te gast in het dorp. Gedurende deze tijd werd een breed scala aan activiteiten georganiseerd, zowel in het dorp als daar buiten. Zo konden de kinderen een duik nemen in de zee, een boottochtje maken, de heilige plaatsen van Jeruzalem bezoeken en bowlen in Modiin. Bewoners van het dorp, leraren van de school, andere volwassenen en leden van de
NADI, traden vrijwillig op als begeleiders van de kinderen. Zij werden rijkelijk beloond door het enthousiasme van de kinderen die nieuwe dingen meemaakten die voor kinderen in Nederland heel normaal zijn. De vrijwilligers waren geroerd door het enthousiasme en het plezier van de Palestijnse kinderen. Hun angst voor Israëlische soldaten verdween omdat ze nu aardige Joodse Israëli's ontmoetten. Ze keerden terug naar huis, energiek en met nieuwe hoop voor de toekomst door de ervaring van zoveel goede dingen.
Comité van aanbeveling Prof. Dr. Simon Schoon, Amersfoort Rabbijn Awraham Soetendorp, Den Haag Prof. Dr. Anton Wessels, Amsterdam
Adressen Secretariaat Kruisweg 1103, 2131 CV Hoofddorp Tel.: 023-5615104 E-mail:
[email protected] Rekeningnummers van de Stichting Giro: 14 32 655 Redactieadres rondzendbrief Maaike Lok-Funcke Kruisweg 1103, 2131 CV Hoofddorp E-mail:
[email protected] Internetsites Neve Shalom/Wahat al-Salam www.nswas.nl www.nswas.com
Pretpark 2 - nummer 74 - december 2012
(vervolg van pagina 1) levensbedreigend zijn in de overvolle gevangenissen. Haar werk wordt bemoeilijkt omdat de gevangenissen bijna volledig zijn afgesloten voor waarnemers van buiten. Dat betekent dat Naomi vaak de enige bron van informatie is voor de families. Geen geringe taak! Veel gedetineerden worden vast gehouden zonder aanklacht of proces en voor onbepaalde tijd. Om inzicht te krijgen in het wetssysteem is moeilijk, zelfs voor iemand die modern Hebreeuws spreekt; voor iemand die deze taal niet spreekt is het onmogelijk. Voor Palestijnen is het ondoenlijk om te communiceren met artsen omdat ze geen Hebreeuws spreken. Vaak zijn Palestijnse gevangenen in shock vanwege alles wat ze meegemaakt hebben. Soms gebruikt een arts medische gegevens tegen hen en daarom durven zij hem niet alles te vertellen, zelfs niet als ze medicijnen nodig hebben. ”Zo kan het gebeuren dat een familie contact met mij opneemt en vertelt over een gevangene die aan suikerziekte lijdt. Ik geef dat dan door aan de gevangenisarts. Heel erg is ook dat gevangenen de eerste maand helemaal geen bezoek mogen ontvangen. Dat kan zover gaan dat toen een aantal Palestijnse gevangenen werd doodgeschoten de families niet werden ingelicht”.Voor dit werk is het van essentieel belang dat Naomi ook Arabisch spreekt.
Ik heb geleerd anders naar een Palestijn te kijken dan
Naomi
“Wij hebben geleerd ons eerst af te vragen wat die ander bewogen heeft om bijvoorbeeld aanslagen te plegen of te moorden”. In het dorp kwamen vaak mensen uit de andere landen van de wereld. Leerlingen werden dus voordurend geconfronteerd met andere culturen en andere manieren van leven. “Dat heeft ons gevormd”. Naast de andere manier waarop kinderen uit NS/WaS in het leven staan, blijkt er nog een andere, bepalende invloed te zijn geweest van de tijd in het dorp. Louie: “Veel van mijn leeftijdgenoten die elders naar school zijn geweest, hebben hun latere opleiding niet afgemaakt met als gevolg dat ze nu werkloos zijn.” Louie en Fadi schrijven dat toe aan de manier waarop in NS/WaS gewerkt is aan hun persoonlijkheid. “Het is meer dan het leren van de Hebreeuwse taal (door deze twee Palestijnen). Fadi: “Ik heb deze baan niet omdat ik zowel Hebreeuws als Arabisch spreek, maar omdat ik het vermogen heb om te communiceren en mij thuis te voelen in de Joodse samenleving.” Louie en Fadi zijn begonnen met clubjes voor kinderen uit Abu Gosh om hen andere verhalen te vertellen dan die ze thuis en in de buurt horen. Naar aanleiding van twee moorden in Abu Gosh helpen ze families in hun omgeving die te maken krijgen met
wraakgevoelens en moordplannen voor “die ander”.
een gemiddelde Jood in Israel dat doet
Naomi Deze jonge Joodse vrouw van midden twintig, groeide op in NS/WaS en bezocht de Primary School. Na haar middelbare schooltijd werd ze net als alle Joodse Israëli’s, verplicht om dienst te nemen in het Israëlische leger. Zij weigerde op grond van gewetensbezwaren: ze had bezwaar tegen de rol van het leger in de militaire bezetting van de Palestijnse gebieden. In plaats van doorstuderen op de universiteit, koos Naomi ervoor vervangende dienstplicht te gaan doen. Ze werd te werk gesteld in een Joodse school in Beer Sheva waar studenten een laatste kans krijgen om de middelbare school af te maken. In haar tweede jaar was zij werkzaam bij de Israëlische tak van Physicians for Human Rights (PHR). Haar taak was om voor gevangenen toegang tot de gezondheidszorg te bepleiten en voor humane omstandigheden tijdens hun detentie. Een ander deel van haar taak was om contacten te leggen tussen de PHR, de Israëlische gevangenisautoriteit en de families van Palestijnse gevangenen. Ze verzamelt informatie over de medische toestand van de gevangenen en geeft deze door aan de gevangenisbewaarders, artsen en advocaten. Zo kunnen hartproblemen en suikerziekte 3 - nummer 74 - december 2012
Daardoor kan ze contact hebben met de familieleden van de Palestijnse gevangenen die geen Hebreeuws spreken. Naomi leerde Arabisch op de school in het dorp. Dat was niet voldoende voor de manier waarop zij nu moet communiceren maar de basis was gelegd en daarop kon zij haar kennis van het Arabisch op een hoger plan brengen. Net als Louie en Fadi, geeft Naomi aan dat ze op de Primary School geleerd heeft racisme te bestrijden en hoe je als individu kunt bijdragen aan een rechtvaardige, gelijkwaardige samenleving. “Ik heb geleerd anders naar een Palestijn te kijken dan een gemiddelde Jood in Israel dat doet. Echter, wil je de ander echt begrijpen, dan moet je zijn taal spreken. Twintig procent van de bevolking is Arabisch en die zet je aan de kant als je hun taal niet spreekt en niet in hen geïnteresseerd bent”. Naomi pleit ervoor om in NS/WaS nog meer te doen aan tweetaligheid, ook in de richting van de oudere bewoners. Zodra je stopt met het voordurend bijhouden van het Arabisch, wordt de “eigen” taal toch weer overheersend.
Nieuws uit de Primary School Zoals te doen gebruikelijk heeft Anwar Dawood (directeur) een verslag gemaakt van het afgelopen schooljaar. Hij begint zijn verhaal met een persoonlijk ontboezeming. “Vlak voor het begin van het schooljaar hebben we een vriend verloren en een student. Als directeur ben ik gewend rekening te houden met onverwachte situaties maar het verliezen van een leerling een week voordat het schooljaar begint, is iets waarop je je niet kunt voorbereiden. Met name omdat de leerling Adam Hijazi was, de zoon van onze vriend Ahmad Hijazi, directeur van de School for Peace. Het gevoel van machteloosheid is onbeschrijfelijk! Adam was een briljante leerling, speels, multicultureel en drietalig. Precies het soort leerling waar we grote verwachtingen van hebben als ze onze school verlaten”. Achtergrond “Neve Shalom/Wahat al-Salam kijkt verder dan de conflicten in het Midden-Oosten, maar we moeten ons als staf wel bezinnen op noodsituaties. Wat moeten we doen als er een raket terechtkomt op of vlakbij de school, wat als leerlingen op weg naar school te maken krijgen met bombardementen waardoor de weg versperd is en wat als Iran gebruik gaat maken van nucleaire wapens? Wat zal het effect zijn van de verkiezingen in Amerika en wat gebeurt er als Lieberman, extreem nationalistisch, antisociaal en anti-mensenrechten, nummer twee in de Israëlische regering wordt? Het grootste deel van de Joodse bevolking in Israël is ervan overtuigd dat een oorlog
tegen Iran en de strijd met de islamitische bewegingen noodzakelijk is. Wij, die nog steeds in NS/WaS het alternatief voor de realiteit in ons land voorleven, benadrukken dat samenleven en met elkaar praten de enige manier is voor een rechtvaardige en vreedzame toekomst in ons land. We proberen om duidelijk te maken dat rechtvaardige oorlogen niet bestaan en dat oorlog geen overwinnaars oplevert. We weten dat we een zeer kleine minderheid zijn in ons land maar we hebben vrienden die onze hoop op vrede delen. Alleen dit geeft ons de kracht om te overleven in de woestijn. We weten dat velen geloofden in de "Arabische lente". Nu lijken de bewegingen die de herfst hadden moeten inleiden, meer
Nieuws uit de Nadi (Youth Club) Van Howard Shippin (PR-afdeling NS/WaS) ontving het secretariaat een verslag van zijn gesprek met leiding en deelnemers van de NADI. Omdat de Nederlandse Vriendenstichting de NADI van tijd tot tijd sponsort, leek het de redactie een goed idee iets te vertellen van de dagelijkse gang van zaken binnen de NADI. De NADI is een club voor jongeren, aanvankelijk opgezet als trefpunt voor jongelui die buiten het dorp naar de middelbare school gaan en daar tegen problemen aanlopen. Maar de aantrekkingskracht is groot, ook voor de jongere kinderen. Er zijn nu verschillende leeftijdgroepen. Ook jonge kinderen zijn welkom, maar dan wel als er begeleiding aanwezig is. Dat kan de coördinator zijn of/en vrijwilligers. Rita Boulos heeft een groep oudere kinderen getraind om bijeenkomsten met jongere kinderen te begeleiden.
sionele) begeleiding nodig als er “buitenstaanders” bij zijn. Die (extra) begeleiding kan vanwege de kosten niet gerealiseerd worden. Wel zijn er af en toe speciale activiteiten waar kinderen van buitenaf voor uitgenodigd worden en waar dan extra inzet van vrijwilligers voor geregeld wordt. Voor de nabije toekomst staat een ontmoeting op het programma met 7 kinderen uit de omgeving om samen te spelen en te werken. Ook kinderen uit Chautauqua zijn uitgenodigd voor een informele, gezellige bijeenkomst in het dorp.
Ze ervaren buiten het dorp een werkelijkheid die ze niet
te voeren naar de duisternis van de Middeleeuwen. In NS/WaS wagen we het om met onze kleine kaars de donkere tunnel van onze samenleving te verlichten en we proberen de vlam te beschermen tegen de storm. We blijven geloven dat onze kaars ooit zal stralen als de zon en dat vertellen we onze leerlingen”. Het onderwijssysteem Primary school, kleuterschool en kinderdagverblijf De school heeft de volgende doelstellingen voor de komende vijf jaren aan het management van de Vereniging van Educatieve (lees verder op pagina 5)
Vivian, moeder van vier kinderen waarvan er drie de NADI bezoeken, legt uit dat de kinderen uit het dorp geen idee hebben van de werkelijkheid buiten het dorp. Opgroeien in het dorp is voor hen als een groene oase, maar zij hebben daar, in tegenstelling tot hun ouders, niet bewust voor gekozen. Als ze dan naar de middelbare school gaan, komen ze terecht in een gesegregeerde wereld. Ze ervaren daar een werkelijkheid die ze tot nu toe niet hebben meegemaakt. Ze gaan vragen stellen over solidariteit die heerst tussen de kinderen van het dorp maar niet daarbuiten. Dat levert problemen op als ze buiten het dorp contacten willen leggen. De Nadi is voor hen belangrijk; ze treffen daar leeftijdsgenoten en volwassenen die hen kunnen helpen situaties buiten het dorp te begrijpen en ermee om te gaan. Het blijkt dat de kinderen er liever naar toe gaan dan naar clubs ergens buiten het dorp. Ze komen vrijwillig; ze worden op geen enkele wijze gedwongen. De kosten van de NADI worden, naast de bijdragen van enkele vriendenstichtingen (waaronder bij gelegenheid de Nederlandse), gedragen door alle inwoners van het dorp en niet alleen de ouders van de kinderen die de NADI bezoeken. Het oogmerk is immers om een sterke generatie voor de toekomst te bouwen. Er wordt serieus gewerkt om een uitbreiding van het begeleidende team te realiseren met professionele krachten.
hebben meegemaakt Kinderen vragen soms of ze vriendjes van buiten het dorp mogen meenemen. Hoewel die natuurlijk vanuit het principe van het dorp hartelijk welkom zijn, levert dat om praktische redenen problemen op. Als eerste is er het probleem van het vervoer, maar ook is een meer intensievere (lees: profes4 - nummer 74 - december 2012
(vervolg van pagina 4) instellingen en aan het ministerie van Onderwijs gepresenteerd: 1. inspelen op de financiële crisis, 2. voortzetting van de ontwikkeling van curricula en de pedagogische concepten, 3. professionalisering van het personeel, 4. stabilisering van het aantal leerlingen, 5. ontwikkeling van de sociale cohesie tussen de kinderen van de twee volkeren. Economische situatie De school heeft als gevolg van de ongunstige financiële situatie, schulden opgebouwd die neerkomen op ongeveer de helft van de jaarlijkse begroting. Daarnaast hebben landelijke herzieningen van het salaris van leerkrachten vorig jaar geleid tot een toename van de loonkosten. Het plan om de schulden weg te werken, is niet succesvol geweest tot nu toe, met als gevolg dat volgend schooljaar nog meer bezuinigingen nodig zullen zijn. Verwacht wordt dat tijdens de aanstaande algemene vergadering (AGM voorjaar 2013) een vijfjarig herstelplan vastgesteld kan worden. In de interne discussie over de schuldenproblematiek, is één van de voorstellen geweest om terug te keren naar de status van een staatsschool. Dit brengt zowel voor- als nadelen met zich mee.
Samen leren Staatsschool: voor- en nadelen: Voordelen: • toename van 500.000 shekel per jaar aan de begroting, • minder financiële zorgen voor de medewerkers, • verbetering van de salarissen van de leraren, • verbeteringen van mogelijkheden voor opleiding en nascholing van leraren. Nadelen: • de school moet zich conformeren aan het (vaste) aantal lessen van het ministerie (minder dan de school hanteert), • in het geval van vermindering van leerlingenaantallen (wat 6 jaar geleden een keer is gebeurd) kan het ministerie de school sluiten, • het ministerie van Onderwijs kan ingrijpen in beslissingen van de school, zoals bijvoorbeeld de educatieve en ideologische onderbouwing van het lesprogramma, • er is geen garantie meer dat de school het unieke tweetalige, binationale systeem kan handhaven,
Onderwijs vanuit de ideologie • het ministerie kan eisen stellen met betrekking tot docenten en schoolleiding; dat kan het unieke karakter van de school in gevaar kan brengen, • het dorp als geheel zou zijn invloed op het beleid van de school kwijt kunnen raken, • de school zou zijn (officiële) status van het aanbod van de tweede taal in het basisonderwijs kunnen verliezen, • de school zou worden afgerekend op de leeftijd van de leerlingen in plaats van op hun mogelijkheden. Opmerking: de eerste mogelijkheid voor de school om een staatsschool te worden zou zijn in het schooljaar 2013-2014. Privé school: voor-en nadelen Voordelen: • de school blijft een wezenlijk onderdeel van de ideologie van NS/WaS, • NS/WaS heeft de mogelijkheid om zelf docenten en medewerkers aan te nemen en te ontslaan, • het bijbrengen van de sociale waarden, die het hart van de school zijn, is gewaarborgd, • de educatieve inhoud wordt bepaald door de school zelf, • er blijft sprake van brede maatschappelijke betrokkenheid. Nadelen: • de economische situatie is niet stabiel, • de school loopt in juridische zin gevaar omdat zij belastingen en verzekeringen niet kan betalen, • er kan een onwenselijke situatie ontstaan als er twee groepen van onderwijsgevenden komen: zij die in dienst zijn van het ministerie en zij die op contract vanuit het dorp werken, • deze optie vereist een vijfjarig financieel programma om de school te redden van zijn huidige schulden, Budget Het jaarlijkse budget is ongeveer NIS 8.000.000 ($ 2.000.000). Het budget voor 2012-2013 is nog niet formeel goedgekeurd. De inkomsten van de ouders dekken ongeveer 25%; de subsidie van de overheid omvat nog 5 - nummer 74 - december 2012
eens 25%. De resterende 50% moet bijeengebracht worden door particuliere donaties. De uitgaven gaan voor ongeveer 50% op aan salarissen, 25% aan het leerlingenvervoer en 25% aan andere operationele kosten. Het bleek in een eerder stadium al noodzakelijk maatregelen te nemen voor kostenvermindering: 1. ontslaan van een aantal werknemers, 2. het beëindigen van kinderopvang ‘s middags voor leerlingen van het eerste en tweede leerjaar en voor kinderen in de kleuterschool. Dit resulteerde in een besparing van ongeveer $ 20.000 per jaar, 3. vermindering van transportkosten. Door geen kinderen meer toe te laten die ver weg wonen (tenzij ouders zelf de vervoerskosten betalen) konden twee buslijnen geschrapt worden (besparing $ 25.000 per jaar). 4. leden van het management moeten, naast het uitvoeren van hun beheerstaken, ook op gezette tijden voor de klas staan, 5. het aantal leerlingen per klas verhogen. Ondanks deze maatregelen zullen de tekorten niet opgeheven kunnen worden. Nieuwe initiatieven zullen beperkt moeten worden. Gelet op de (biculturele en bilinguale) aanpak wil de staf waarborgen dat er twee leraren voor een klas staan. Een nieuwe benadering Een paar jaar geleden is gestart met een nieuwe pedagogische aanpak die gebaseerd is op een verandering in de manier van denken. In plaats van te kijken naar wat leerlingen scheidt, willen leerkrachten uitgaan van wat ze kunnen delen. Dat betekent dat niet wordt uitgegaan van een dubbele aanpak (twee aparte volkeren met verschillende taal en cultuur) maar van een "co-" benadering (zoals in “co-teaching”). Er worden wel verschillende talen gesproken maar er kan ook geprobeerd worden elkaars taal te leren spreken. Door leerlingen als een groep (Joden of Palestijnen) te blijven zien, worden de verschillen vergroot in plaats van verkleind. Docenten zien de leerlingen als individuen met hun eigen specifieke kenmerken en identiteit in plaats van simpelweg als een gemeenschappelijke groep. Een direct gevolg van deze aanpak is dat nu alle klassen gemêleerd van samenstelling zijn. Het is goed mogelijk en wenselijk dat kinderen vakken als taal en geschiedenis gezamenlijk leren. De twee volken hebben een eigen historie maar de geschiedenis is een mozaïek van verschillende verhalen en dat zijn er meer dan twee. Het personeel wordt bij deze aanpak begeleid door Dr Ora Mor van de Universiteit van Haifa. Tot slot: in zijn laatste vergadering heeft het bestuur van de nederlandse vriendestichting uitgebreid aandacht geschonken aan dit onderwerp. Het bestuur heeft grote zorg als er een koerswijziging richting staatsschool noodzakelijk blijkt te zijn. Dit betekent namelijk dat het fundament onder de ideologie van het dorp verdwijnt. Het bestuur zal in samenspraak met andere vriendenstichtingen proberen oplossingen te vinden om dit te voorkomen.
School for Peace (SFP)
Verzoek van de penningmeester Er zijn steeds meer donateurs die via girotel of internet een gift doen. De Postbank vermeldt geen adressen op het rekeningafschrift en mag deze om privacyredenen ook niet doorgeven. Als er geen betalingskenmerk of een adres wordt vermeld, is een donatie niet te traceren. Dit geldt met name voor gulle gevers die zich op deze wijze aanmelden als donateur. U wordt dan ook vriendelijk verzocht –als u nog geen donateur bent- deze gegevens bij uw overschrijving te vermelden. Als donateur ontvangt u altijd de rondzendbrief. Bij voorbaat dank.
De acceptgirokaart De acceptgirokaart heeft bij het versturen van onze rondzendbrief drie functies:
Changing agents Nava Sonnenschein is gevraagd directeur te worden van de School for Peace voor de komende drie jaar. Ze zegt zelf: “Ik voel het als een opdracht om de droom en het werk van Ahmad voort te zetten”. En wie kan dat beter dan Nava! Ze heeft twintig jaar lang met Ahmad samengewerkt! In het komende jaar wil ze verder gaan met de trainingen voor “changing agents”: mensen die vanwege de aard van hun dagelijks werk kunnen bijdragen aan verandering van denkbeelden van mensen: maatschappelijk werkers, journalisten, advocaten, rechters, politici enzovoort. Deze trainingen worden niet alleen in het dorp gegeven maar veelal ook op en in samenwerking met de universiteiten van Tell Aviv en Jeruzalem. Het is de vraag of Nava alle trainingen die ze gepland heeft, kan laten doorgaan. Recentelijk kreeg ze namelijk het bericht dat
de donatie voor dit project (1 miljoen dollar) niet doorgaat. Dat is een groot probleem. Nava heeft de vriendenstichtingen gevraagd welke mogelijkheden zij hebben om haar financieel te helpen. De Nederlandse vriendenstichting zal zich in haar komende bestuursvergadering daarover buigen, maar de inkomsten lopen wel terug! Voor de bewoners van het dorp zelf organiseert de SfP culturele activiteiten: lezingen over literatuur van Israëlische en Arabische auteurs, filmavonden en kooklessen, alles met het doel de onderlinge samenhang op peil te houden. Bij dit alles worden de Youth Encounter Workshops niet vergeten. In december zullen er, dankzij de financiële ondersteuning van de vriendenstichtingen, opnieuw twee georganiseerd worden.
Adresdrager voor de verzending Overmaken van uw donatie Vriendelijk verzoeken wij u uw donatie door middel van de acceptgirokaart voor het jaar 2012 over te maken. Indien u uw donatie reeds heeft overgemaakt, dan hoeft u zich dus niet “aangemaand” te voelen. Doordat onze rondzendbrief viermaal per jaar verschijnt, kunt u uw donatie eventueel gespreid over het jaar betalen. Overmaken van extra giften Wilt u naast uw donatie nog een extra gift overmaken, dan stellen wij dat uiteraard zeer op prijs! De penningmeester
Uw website linken aan de onze? Mocht u (bestuurs)lid zijn van een organisatie en onze website willen linken aan de uwe? Dat kan. Ons webadres is www.nswas.nl. Laat ons vooral weten dat u onze site op uw site hebt vermeld en geef ons uw adres door, via contact op onze website, dan kunnen wij ook uw site aan die van ons linken. Het bestuur
Lezingen/spreekbeurten De vrienden van Neve Shalom/Wahat al-Salam kunnen op verzoek lezingen met dia’s verzorgen. Graag komen wij bij u voor verenigingen, scholen, gemeenteavonden of andere bijeenkomsten. Voor nadere informatie kunt u contact opnemen met de secretaris. Youth encounter 6 - nummer 74 - december 2012
