BGV MAGAZINE. Jaargang 2 nummer 2 juni De Heer is mijn Herder

BGV MAGAZINE Jaargang 2 nummer 2 juni 2016

De Heer is mijn Herder

1

Lieve lezers,

Ik hou van huiselijkheid. Eén kind op de bank in de woonkamer, één op zijn slaapkamer, één aan de eetkamertafel en ik in de keuken. Ogenschijnlijk vanuit het niets stelt mijn jongste zoon een vraag: ‘Hey ma, waarom heeft God de hemel en de aarde eigenlijk gemaakt? Verveelde hij zich ofzo?’ Ik kijk hem verwonderd aan en zelfs het meest calvinistische deel van mijn hart kan een royale glimlach niet onderdrukken. Ik voel ook niet de minste behoefte hem mee te nemen naar mijn gereformeerde roots voor een theologische verklaring. Mijn zoon denkt na. En hij heeft een punt. Eén gek kan meer vragen dan honderd wijzen kunnen antwoorden. Maar hij is bepaald niet gek. Hij heeft recentelijk een onderneming opgericht, waarmee hij het milieu- en voedselbewustzijn van jongeren op het CLV wil vergroten door hen zelf gewassen te laten kweken en verzorgen. De aarde moet bewerkt worden en duurzaamheid is belangrijk. Ondertussen gaan mijn gedachten terug naar een warme zomeravond in augustus vorig jaar. Ik zit in een prachtige tuin op nog geen vijfhonderd meter van mijn geboortehuis. Uitkijkend over de groene, grazige uiterwaarden. De rivier in de verte is geen Tigris of Eufraat, maar dit plaatje heeft toch verdraaid veel weg van de Hof van Eden. Ik adem diep in en langzaam uit. Als ìk zoiets moois kon maken, zou ik het ook niet laten. Mijn eigen tuin is overduidelijk van ná de zondeval. Zestig vierkante meter grindtegel en iets wat een lentegroen gazon had moeten worden. De paardenbloemen staan hoger dan het gras. En haar bladeren ook. Ik kan niets besproeien, want vorig jaar is de buitenkraan kapot gevroren. Of was dat het jaar ervoor al? Hoe dan ook, de kat van de buren bemest het hele stuk! Ik hou van gras, van uitgestrekte weilanden. Het brengt mij terug naar mijn jeugdjaren bij opa en oma. Hun boerderij was de laatste woning aan een doodlopend weggetje langs het spoor. We maakten bloemenkransjes van boterbloemen, stapten behoedzaam om koeienvlaaien heen, bleven op veilige afstand van de slootjes, speelden in de hooiberg en telden wagons van voorbijrazende kolentreinen. ‘Ik was een kind en wist niet beter, dan dat het nooit voorbij zou gaan.’ Grazige weiden. Dichte bossen. Hoge bergen. Zeeën en strand. Waar je deze zomer ook zult doorbrengen, kijk eens goed om je heen. Overal is een stukje ‘Hof van Eden’. En dank je Schepper er voor. Namens de redactie wens ik je een mooie zomer toe, Annette van Lienden Hoofdredacteur 2

04 Over mij getrouw de wacht

DE HEER IS MIJN HERDER Over mij getrouw de wacht 4 Aan tafel! 14 Heel Nederland zingt psalmen 18 De veiligheidsgordel voor de ziel 27 Mij ontbreekt niets 36

OVER DE GRENS Marathon tegen armoede Een levende getuigenis

09

Herders lopen buiten 10 24

COLUMNS Herders lopen buiten 9 Confetti 17 Met de TomTom kom je overal! 26 De grote beer 40

VASTE RUBRIEKEN Kunstzinnig 13 Jong & Jezus 20 Kinderpagina 28 Mijn Keuze 31 Ouderen aan het Woord 32 De Bijbel open 34 Chris&Ate 43

10 Marathon tegen armoede

32

OVER DE BGV Highlights 41 Colofon 42

Thuiskomen 3

Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Ingeborg Kriegsman

Over mij getrouw de wacht

4

5

De wekker gaat. Ik moet douchen, aankleden, opmaken. Met een flinke slok water neem ik m’n medicijnen in en prop al lopend een stuk ontbijtkoek naar binnen. Ondertussen trek ik een lege chips zak van tafel, glazen van de vorige avond gauw in een hoek op het aanrecht, kussens op de bank recht, verdwaalde schoenen van de keuken naar de gang, jassen van de stoel naar de kapstok, folders uit de brievenbus, rolgordijn omhoog, vissen voeren. Heb ik alles in m’n tas? Flesje water, flesje vruchtensap, brood, chocola, mintjes. Ik gooi een halve mok melk achterover en hup de auto in. Foei, net een paar minuten te laat weg. Maar dat haal ik wel in. Oh nee, bah, de trein tegen! Paar appjes versturen, mail checken… oh, hij’s groen, rijden weer. Red ik het nog op deze tank? Wat zullen we vanavond eten? Is iedereen dan wel thuis eigenlijk? Straks maar even vragen. Die bietjes in de koelkast zullen wel niet goed meer zijn. Bijna bij de carpool. Wat ligt daar toch te rollen achterin? Hè hè, ik ben er. Mijn werkdag kan beginnen! De dag van Aart van den Brandhof (57) daarentegen begint om zeven uur ‘s ochtends met een kop koffie. Vanuit zijn woning loopt hij naar de schaapskooi, waar 547 ooien en lammeren hem verwelkomen. Aart controleert de dieren, geeft verstoten lammetjes de fles en vult de voederbakken met hooi. Een volwassen schaap eet zo’n 2 ½ kilo hooi per dag, in totaal dus zo’n 1000 kilo voor de hele kudde. Dat zijn indrukwekkende balen! Dan is het tijd om zelf te gaan ontbijten. Aart vertelt dat hij in deze periode alle hoeven moet bekappen (nagels knippen). ‘Zodra de schapen me aan zien komen met de machine waar ik ze dan in leg, vliegen ze al aan de kant.’ Na het 6

middageten begint Aart aan de tweede ronde voeren. Van december tot april doet hij alles grotendeels alleen. Het waait enigszins, maar de zon schijnt als ik het hek naar de Edese hei open. Het is tien minuten lopen naar de schaapskooi, waar ik een gesprek zal hebben met herder Aart. Ik adem diep in en kijk om me heen. Stiekem rollen er een paar tranen over m’n wangen. ‘Ik heb ook altijd maar lopen rennen’, flitst het door me heen. De geur en het gevoel van vroegere logeerpartijtjes bij ooms en tantes op de boerderij, komen in alle hevigheid naar boven. Waar is de ruimte in mijn leven gebleven

De kudde bepaalt het tempo voor eenvoud, rust, onbevangenheid en verwondering? Al voor we een woord gewisseld hebben, begrijp ik waarom Aart deze omgeving en dit werk in zijn hart gesloten heeft. Als ik nog bij het hek sta, komt hij me al tegemoet. Een robuuste man met een vriendelijke lach, pretogen en werkhanden. Ik geloof hem amper als hij zegt dat in deze twee kooien 547 schapen staan. Aart lacht: ‘Ja, schapen laten zich moeilijk tellen!’ De lammerentijd is voorbij en binnen nu en twee weken zal Aart met zijn kudde weer de hei op gaan. Hij is dan acht uur per dag van huis. Aart vertelt, terwijl hij naar een boerderij in de verte wijst: ‘Daar ben ik opgegroeid, samen met tien broers en zussen. We hadden koeien en jong vee. Om gezondheidsredenen kon mijn vader op enig moment de boerderij niet meer voortzetten en is hij schaapherder geworden. Dit heeft hij van 1975 tot en met 1992 gedaan. Toen heeft mijn broer Henk zijn kudde overgenomen. Deze loopt op de Ginkelse Heide. Zelf ben ik in 1988 herder geworden. Ik heb toen de kudde op de Ederheide overgenomen van een herderin. Er zijn er in Nederland inmiddels meer dan honderd! Wellicht neemt mijn zoon het te zijner tijd van mij over. Ik ben schaapherder geworden omdat ik het gebied ontzettend mooi vind en ik echt een natuurmens ben. Het is een enorm groot gebied hier in Ede met een afwisselend landschap, ik heb vrijheid en bovenal liefde voor de dieren. De schapen zijn ervoor om de heidevelden open te houden, het mag geen bos worden, dus ze grazen ook jonge struiken en bomen weg. De kudde bepaalt het tempo, dus je moet als herder heel geduldig zijn en rustig kunnen zitten. Dat betekent niet dat je kunt indutten, je moet wel constant alert blijven. Uiteraard heb ik een paar honden bij me die de kudde bij elkaar houden. Ik train de honden zelf, vanaf pup gaan ze al mee.

De schaapskudde is gedeeltelijk afhankelijk van donateurs en sponsoren. Daarom doen de Vrienden van de Edese Schaapskudden zoveel mogelijk aan promotie. Een jaarlijks terugkerend evenement in de maand juni is het Groot Schaapscheerderfeest. Niet alleen worden dan de schapen geschoren, maar er is ook een markt, demonstraties van oude ambachten, een roofvogelshow en de traditionele scheerdersmaaltijd. Als ik Aart vraag of hij echt van zijn dieren houdt, zie ik zijn ogen ietwat glazig worden en knikkend met zijn hoofd spreekt hij zijn liefde uit. Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar de herders in het veld van Efratha. De boodschap van de engelen die hen midden in de nacht gebracht werd over de geboorte van Jezus, rechtstreeks vanuit de hemel, liet hen met haast naar Bethlehem gaan. Ik realiseer me nu dat zij wel iets heel bijzonders gezien moeten hebben, wil een herder zijn kudde verlaten. Maar zij waren als geen ander wakende, wachtende en bereid om te gaan. Ik lees het niet in de Bijbel, maar ik ben ervan overtuigd dat zij hun kudde net zo hebben aangetroffen als zij die voor korte tijd verlaten hadden. God vraagt nooit iets van ons, zonder er iets voor terug te geven. In Mattheüs 9 vers 36 lees ik dat Jezus bewogen is met mensen die vermoeid en verstrooid zijn, gelijk schapen zonder herder. Aart zegt dat hij af en toe iemand een dag meeneemt… ik geloof dat ik hem daar maar eens om ga vragen! www.edeseschaapskudden.nl

Verder kom je mensen tegen van allerlei pluimage. Van zwervers tot rijken. Ik ga graag met mensen om. We hebben altijd veel bekijks van voorbijgangers. Sommigen denken dat dit een saai beroep is, altijd hetzelfde. Ik zie dat niet zo. Ik hou van de jaargetijden, de afwisseling in de natuur. De lammerentijd, het toerisme in de zomer, de rust van het najaar en dan weer op stal in de winter.’ 7

Catering Partyverhuur Partytenten Rhenen Tel. 0317 - 620801 www.gebrdorst.nl

Brouwersgracht 2 • 3901 TJ Veenendaal Tel.: 0318 - 51 90 11 • www.diepeveenmakelaars.nl

Aankoop | Verkoop | Taxaties



Woning- en bedrijfsinstallaties Meterkasten Licht- en krachtinstallaties Datanetwerken Teus van der Molen

[email protected]

06-19630176

8

Herders lopen buiten Dirk van Schepen, lid MT Academy Theologie CHE en docent Filosofie en Gemeenteopbouw

Zoals gewoonlijk stel ik de vraag: ‘Hoe is het?’ Het antwoord ken ik al: ‘Psalm 23!’ Ik leg mijn hand op mijn vaders schouder en reageer bezorgd: ‘Joh, zit je in het dal van diepe duisternis?’ Waarop zijn opgewekte reactie volgt: ‘De Heer is mijn herder, mij ontbreekt niets!’ Zo gaat het al jaren. Zoals anderen steevast ‘druk’ of ‘goed’ antwoorden op de hoe-gaat-het-vraag, zo is mijn vaders standaardreactie ‘Psalm 23’. Hoe het dan echt met hem gaat weet ik niet. Mocht ik er op doorvragen, dan zal hij blijven antwoorden dat de Heer zijn herder is en dat het hem aan niets ontbreekt. Als een geloofsbelijdenis die altijd waar is, ongeacht de omstandigheden. Best mooi eigenlijk. Een mooie vergelijking, God die zich als een herder over de schapen ontfermt. Ik heb een vraag bij deze vergelijking: waar zijn herders? Antwoord: in het veld. Een herder voegt niets toe binnen de veilige muren van de stal. Herders zijn nodig als de schapen in het veld zijn. Het veld zelf is geen slechte plek. Het is de plek die door de herder zelf is uitgekozen voor zijn kudde omdat hij weet dat het daar goed is.

9

Natuurlijk lopen er ook wilde dieren rond en kunnen de schapen verstrikt raken in de struiken. Gelukkig blijft de herder zoeken en roept hij de schapen bij hun naam. En de schapen gaan de wereld in, luisterend naar de stem van de herder, Hem volgend. Even een doordenker: de zondeval heeft er wel voor gezorgd dat deze wereld niet zo goed is als ze zou moeten zijn, maar niet dat de wereld zo slecht is als ze zou kunnen zijn. Het veld is goed, en het veld is voor ons. Als we maar naar de stem van de herder luisteren. Ken je de film Madagascar? Marty de zebra woont veilig binnen de muren van de dierentuin in New York. Er wordt goed voor Marty gezorgd en ook zijn vrienden Melvin de giraffe, Alex de leeuw en Gloria het nijlpaard hebben het in de dierentuin goed naar hun zin. Totdat ze op een dag de uitdaging aangaan en samen op avontuur gaan in de jungle. Ze ontdekken dat ze vrij zijn, levend in de omgeving waar ze voor gemaakt zijn. Een gedurfde en onzekere ontdekkingstocht, want ze weten immers niet wat er allemaal gaat gebeuren. Durf jij dit avontuur aan? De herder gaat voorop.

Tekst: Liesbeth Hallers Foto’s: Daniël Hartog

Marathon tegen armoede 10

Het is te gemakkelijk om niets te doen

Dagelijks worden we door middel van verhalen en beelden geconfronteerd met armoede. Ze zorgen ervoor dat we ons verdrietig, boos en machteloos voelen over het feit dat zoveel mensen in (extreme) armoede leven. Maar vaak verdwijnen deze beelden ook weer naar de achtergrond omdat het dagelijkse leven hier gewoon doorgaat. Bij EvertJan en Femke Poppe ontstond het verlangen even uit hun comfortabele leventje te stappen en iets betekenisvols te doen voor mensen in nood. Afgelopen februari 2016 liepen zij daarom de Muskathlon in de Dominicaanse Republiek. Hoewel veel mensen de behoefte voelen om iets te doen voor mensen in nood, gaan maar weinig mensen daarvoor een halve marathon rennen in een ver land. Femke lacht: ‘Ja, dat is niet echt het eerste wat dan in je op komt. Het begon eigenlijk allemaal bij mijn moeder, zij zou in 2014 een halve vrouwenmarathon gaan rennen in Thailand. Een aantal maanden voor ze naar Thailand zou vertrekken kreeg ze echter te horen dat ze kanker had. Vanwege de behandelingen kon ze niet meedoen aan de vrouwenmarathon, maar ze wilde wel graag naar de reünie om de verhalen van de andere vrouwen te horen. Dat was in de buurt van Veenendaal, dus ik ging met haar mee. Daar hoorde ik zoveel enthousiaste en mooie verhalen! Een van de vrouwen vertelde dat er die week erop een informatieavond over de Muskathlon in Ede zou zijn, daar moest ik volgens haar echt naar toe. Ik wist alleen niet zo goed of ik dat wel wilde. Ik was bang dat ik allemaal schokkende filmpjes te zien zou krijgen en ik na afloop het gevoel zou hebben dat ik er iets mee moest doen. Maar ik was ook nieuwsgierig. Samen met Evert-Jan ben ik er dus toch heen gegaan en werd ik inderdaad geconfronteerd met de feiten over armoede. Toen realiseerde ik me dat het te gemakkelijk is om niets te doen.’

ten allebei €10.000,- inzamelen voor Compassion. ‘Dit is een groot bedrag, maar het idee van de Muskathlon is om iets groots te doen voor mensen in nood. En dat past wel bij mij. Ik ben iemand van de grote dingen, dat motiveert me om er helemaal voor te gaan. Door middel van allerlei acties is het ons gelukkig gelukt om aan het benodigde bedrag te komen. Met de totale groep (35 personen) die naar de Dominicaanse Republiek ging hebben we 250 kinderen kunnen onderbrengen bij een sponsor. Fantastisch! Voor al deze kinderen hebben we tijdens ons verblijf in de Dominicaanse Republiek een kaarsje aangestoken, als symbool voor de kinderen en hun families die hierdoor hulp kunnen ontvangen. Dat was zo’n bijzonder moment.’ Evert-Jan en Femke hebben tijdens de eerste week van hun verblijf in de Dominicaanse Republiek verschillende projecten van Compassion bezocht. Naast bezoeken aan het kantoor van Compassion en lokale kerken, zijn ze ook bij gezinnen thuis langs geweest om te zien wat de

Na lang nadenken besloten Evert-Jan en Femke zich aan te melden voor de Muskathlon. Doordat ze samen gingen stonden ze voor een grote uitdaging, ze moes11

leefomstandigheden van de mensen in dat gebied zijn. ‘De meeste mensen wonen in sloppenwijken, in gammele huisjes die tegen een helling zijn gebouwd. Als het dan regent, stroomt het water langs de helling naar beneden zo de huisjes in. Het gebeurt regelmatig dat de huisjes onder water staan. En daar wonen dan hele gezinnen in, zo schrijnend! Die nacht in ons hotel heb ik daar echt om moeten huilen. Het regende en ik kon alleen maar denken aan die kinderen die ondertussen in een nat huis moesten slapen.’ ‘Een van de verhalen die me erg geraakt hebben was het verhaal van een jonge vrouw die als prostituee had gewerkt. Ze was op straat terecht gekomen met een kleine baby, maar kon haar kindje geen eten geven. Uiteindelijk besloot zij de prostitutie in te gaan om op die

Elke brief geeft hen hoop manier geld te verdienen om eten te kunnen kopen voor haar baby en zichzelf. Ze vertelde dat ze zich zo vreselijk schaamde dat ze met zoveel mannen had geslapen. Dit verhaal raakte me zo, vooral omdat ik me realiseerde dat ik hetzelfde gedaan zou hebben voor mijn eigen kinderen als dat nodig was geweest.’ Sinds kort heeft Femke een manier gevonden om zich ook na haar reis in te kunnen zetten voor kinderen in nood. ‘Tijdens onze reis vertelden de kinderen en jongeren hoeveel de brieven van hun sponsor voor hen betekenen. Ze bewaren deze brieven heel zorgvuldig en elke brief geeft hen hoop.

12

Maar er zijn ook kinderen die heel verdrietig zijn dat hun sponsor bijna nooit een brief schrijft, ze vragen zich dan af of ze dat niet waard zijn. Toen we weer in Nederland waren heb ik contact gezocht met Compassion. Ik werk daar nu één dag in de week als vrijwilliger om sponsors te stimuleren hun sponsorkind te schrijven, want dat betekent zo ontzettend veel voor deze kinderen!’

Kunstzinnig Tekst: Liesbeth Hallers Foto’s: Ardi van Oeveren

Het begon allemaal met een creatie van steigerhout door haar zus. ‘Ik vond het er zo leuk uit zien dat ik besloot zelf ook accessoires van hout te gaan maken’, vertelt Ardi van Oeveren. En met succes! Inmiddels wordt Ardi zelfs met enige regelmaat gevraagd om met haar zelfgemaakte spullen op markten of creatieve fairs te komen staan. ‘Ik maak vooral woonaccessoires, zoals krukjes, kistjes, dienbladen, kapstokken, wandborden, labels en nog veel meer. Ik vind het heerlijk om iets moois van wat stukjes hout te maken! Ik gebruik hier meestal resthout, afvalhout of steigerhout voor. Het hout van een oude pallet of een kapot kratje kun je namelijk nog heel goed gebruiken. Het is zonde als dat anders weg gegooid wordt. Zo deed onze buurman laatst een lattenbodem weg en vroeg of ik daar nog iets mee kon. Van de latjes heb ik onder andere een bakje voor tijdschriften van gemaakt. Het geeft echt voldoening om afvalhout een tweede leven te geven.’ Tot Ardi’s verrassing is er veel interesse voor de houten woonaccessoires. ‘Ik word met enige regelmaat gevraagd om op marktjes of creatieve fairs te komen staan met mijn spullen. Ook heb ik een paar keer een workshop gegeven, bijvoorbeeld op de vrouwendag van de Baptistengemeente Veenendaal. Het is zo leuk om anderen te helpen iets moois te maken en te zien dat ze tevreden naar huis gaan met een zelfgemaakt voorwerp. Daar kan ik echt van genieten!’ ‘Zelf iets maken is niet aan leeftijd gebonden, voor elke leeftijd is er wel een leuke workshop te bedenken. Je moet het alleen wel afstemmen op de doelgroep, voor een kinderfeestje bedenk ik natuurlijk iets anders dan wanneer een groep vriendinnen een workshop wil volgen. Laatst heb ik bijvoorbeeld nog een workshop gegeven waarbij een groep vrouwen een vensterbankkrukje in elkaar hebben getimmerd, maar binnenkort ga ik op een creafair een workshop sleutelhangers maken. Dat is dan weer een stuk toegankelijker, maar net zo leuk!’ 13

Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Peter van der Giessen

Aan tafel! José pakt een schoolschrift uit de boekenkast. ‘Eens even kijken. Aanstaande vrijdag serveer ik eerst een warm hamhapje. Daarna een kop ouderwetse kippensoep. Hoofdgerecht: spruitjes, geroosterde paprika en aardappelpuree. Dessert: Griekse yoghurt met banaan en noten.’ Al sinds 2006 organiseert José van Zanten één keer in de maand de ‘Aanschuiftafel’. ‘Want’, zo zegt ze, ‘alleen is maar alleen!’ Ik ken de straat en het huis al sinds mijn vroegste jeugd. Hier woont mijn favoriete leraar van de basisschool. Zodra ik voet over de drempel zet, doe ik een stapje terug in de tijd. Hier staan nog lange cactussen voor het raam, zoals wij die vroeger thuis ook hadden. Een volle boekenkast, allerhande pottenbakkerswerk er bovenop, groene planten, allerlei bijzondere stenen, eenvoudige meubelen, een weelderige tuin. Het geeft mij een vertrouwd en warm gevoel. ‘Toen was geluk heel gewoon’ flitst het door me heen. Wim van Zanten was uiterst creatief. Hij kon geweldig tekenen, gedichten schrijven, de mooiste verhalen vertellen, zowel in de klas als bij het kampvuur op jeugdkamp. Ik weet nog hoe hij ‘dirigeerde’ bij het aanleren van een psalmversje. Weer of geen 14

weer, je kwam hem tegen op de fiets, sandalen aan en een vriendelijke lach op. Het is leuk om in zijn huis te zijn en een gesprek te hebben met zijn vrouw. ‘Het was even wennen voor me, vanuit de stad naar het dorpje Elst verhuizen. Alles ging trager. Je kon niet even snel een boodschap doen, daar hoorde een praatje bij. Het was een degelijke omgeving, maar de mensen waren wel vriendelijk.’ Als ik José (66) vraag naar al het pottenbakkerswerk op de kast, vertelt ze mij dat ze erg houdt van authenticiteit. ‘Ik blijf graag dicht bij de bron en vind het heerlijk om alles zelf te doen: naaien, koken, fruit verwerken en groente kweken in onze eigen moestuin. Zo kiezen we bijvoorbeeld altijd een vakantiebestem-

‘U nodigt mij aan tafel, U zalft mijn hoofd met olie, mijn beker vloeit over.’ Psalm 23:5

ming waar alles nog oorspronkelijk is en houden we veel van wandelen en fietsen.’ José heeft tot aan haar zestigste gewerkt. Voor de geboorte van de kinderen als dierenverzorgster bij een laboratorium van TNO. Later zette zij zich in voor het huiskamerproject van verzorgingstehuis Elim in Amerongen. Het doel van dit project was dementerende ouderen een poosje van hun kamer af te halen en samen leuke dingen te doen. ‘We deden spelletjes, ik las de krant voor, we aten samen een broodmaaltijd en ik liet de ouderen ook helpen bij het dekken van de tafel en de afwas.’ Dit gaf José veel voldoening, maar haar hart ging toch uit naar het werken met jongeren. Ze stuurt een open sollicitatie naar Bartiméushage en wordt aangenomen op een groep als assistent begeleider van mensen die meervoudig gehandicapt zijn. Inmiddels zijn haar eigen kinderen (één dochter, drie zonen) de deur uit, is José oma van vijf kleinkinderen en haar man met pensioen. ‘Op enig moment ging ik nadenken over een zinvolle tijdsbesteding, iets waar ik anderen ook een plezier mee zou kunnen doen. Ik vroeg eens een weduwe om gezellig langs te komen, maar dat deed ze niet. Toen ik haar

uitnodigde om bij mij te komen eten, kwam ze wel. Ik realiseerde me dat alleenstaanden de maaltijd vaak ontzettend ongezellig vinden en dit gaan verwaarlozen. En ik hou van koken en van mensen om me heen. Ik ging serieus nadenken hoe ik dit vorm zou kunnen geven. Hoeveel mensen kan ik aan tafel kwijt? Hoeveel kan er in m’n pannen? Mensen voelen zich gauw bezwaard, dus ik zal een kleine vergoeding vragen. Verder gaat het om de ontmoeting, dus ik heb ook een gastvrouw nodig die de mensen welkom heet als ik nog sta te koken. Laat ik het eens een jaar uitproberen!’ En nu zijn we tien jaar verder! ‘We hebben de maaltijd altijd door laten gaan. In het begin plaatsten we een bericht in een plaatselijk maandblad en hingen we een poster op bij de supermarkt. Dat laatste is nu niet meer nodig. Iedere maand hebben we gasten aan tafel. Het zijn echt heel verschillende mensen. De een is uitgelaten, de ander zit rustig te luisteren. Mensen kunnen hun verhaal kwijt. Vaak is dat leerzaam, soms verdrietig, maar we hebben ook veel lol met elkaar. Mijn vriendin Margriet is een goede gastvrouw, we vullen elkaar goed aan.’

15

06-15237523 ● [email protected] ● www.praktijk-videre.nl Liesbeth Hallers-Haalboom ● Orthopedagoog

Charim voor christelijke zorg die verder gaat

OPVOEDEN VAN JONGE KINDEREN IS LEUK, maar brengt soms ook uitdagingen met zich mee. Bent u moeder van een kind in de leeftijd van 0 tot 6 jaar en wilt u:

 

• UW KIND BETER BEGRIJPEN? • OP EEN POSITIEVE MANIER MET UW KIND OMGAAN?   VIDERE helpt u daarbij! Geïnteresseerd? Neem dan vrijblijvend contact op.

j Charim i b t n u k U or terecht vo Wonen met zorg  Tijdelijk verblijf  Welzijnsactiviteiten  Verhuis- en klusservice  Therapie en begeleiding thuis 

Ontdek meer over Charim op www.zorggroepcharim.nl of bel de klantenservice via 0800 0711.

Uw toeleverancier van hijsmiddelen, gemakkelijk & voordelig Bent u op zoek naar een specialist in hijsmiddelen, dan bent u bij Hijswinkel aan het juiste adres. Wij bieden u hijsmiddelen zoals o.a. takels, hijsbanden, spanbanden, palletwagen, evenaars, staalkabel, valbeveiliging, heftafels en platenklemmen. Ook onderdelen voor de hijsmiddelen behoren tot het leveringsprogramma. Hoge kwaliteit en veiligheid De hijsmiddelen van Hijswinkel voldoen stuk voor stuk aan de hoge eisen op het gebied van kwaliteit en veiligheid. We testen ook zelf regelmatig de kwaliteit van de hijsmiddelen. Veiligheid boven alles. Lage prijzen, snelle levering Door een uitgekiend concept en anders te zijn dan anderen biedt Hijswinkel u een hoge kwaliteit voor een lage prijs. Hijswinkel levert snel; vrijwel alle hijsmiddelen kunnen binnen 24 uur geleverd worden. T +31 85  4013929 | M +31 6 54674492 [email protected] | Noorderkroon 9 3902 VA Veenendaal

16

Confetti

Joke Ring, werkzaam in de ouderenzorg als kwaliteitsmedewerker, getrouwd en moeder van twee dochters

Op mijn werk kom ik elke dag een meneer tegen die niet meer zelfstandig kan wonen doordat hij zich fysiek niet meer kan redden. Hij kan niet praten en loopt moeilijk. Maar deze meneer is absoluut niet gek. Elke dag als ik aan het werk ben, kijk ik of hij op zijn vaste plek zit. Daar aan dat ene tafeltje in de hal. We zwaaien dan even naar elkaar. Steken de duim omhoog om zo te vragen of het goed gaat met de ander. Wanneer ik voor koffie naar beneden loop, kom ik deze meneer ook weer tegen. Hij wenkt dan om te komen zitten en af en toe maak ik een praatje. Wel op zo’n manier dat hij ja of nee kan antwoorden. Een dag of zelfs een week kan zomaar voorbij gaan zonder dat je tijd genomen hebt om wat glans toe te voegen aan je dag. Je gaat maar door. Ik in ieder geval wel. Het is fijn om getrouwd te zijn, kinderen te hebben en ook nog een fijne baan. Maar genieten is soms best lastig als je zo geleefd wordt en er van alles om je heen gebeurt wat je beïnvloedt. Laatst kwam ik deze tekst tegen ‘Add a little confetti to each day’. Er over nadenkend kwam het besef dat dit was wat ik moest doen. En het is eenvoudiger dan ik dacht. De tijd nemen om een grapje te zien, de bloemen om je heen te zien, na te denken over wat je hebt en daarbij te bedenken van wie je dit allemaal gekregen hebt. God vindt het fijn om je te zien genieten. Hij geniet mee als jij geniet! Ik heb mezelf aangeleerd om na elke dag minstens 1 moment te noemen waarvan ik moest glimlachen of zelfs meer dan glimlachen. Het kan een uitspraak van de kinderen zijn, een gebaar van een ander, iets wat ik in de natuur gezien heb of een lied wat ik heb gehoord. Glans aan je eigen dag toe te voegen is fijn. Maar waarom alleen aan mijn eigen dag? Iedereen heeft recht op een beetje confetti. Ik vind het zelf ook fijn wanneer iemand mij ziet en gedag zegt of vraagt hoe het gaat. Een knipoog of even kort vragen is voldoende om je gezien te voelen. Hoe eenvoudig is het voor mij om wat confetti toe te voegen aan de dag van de man aan het tafeltje. Voor mij is het vanzelfsprekend dat ik kan praten, lopen en heel veel andere dingen kan doen. Maar voor hem niet. En wat is het voor hem belangrijk om gezien te worden! Heb jij al een beetje confetti toegevoegd aan de dag van een ander? Nee? Moet je doen! 17

18

Heel Nederland zingt psalmen

Tekst: Liesbeth Hallers Foto: fotoshoot.nl

Hoewel psalmen lange tijd een stoffig imago hadden, worden er steeds weer nieuwe vertalingen gemaakt en wordt er nieuwe muziek geschreven om deze oude teksten te zingen. Bekende voorbeelden hiervan zijn The Psalm Project en Psalmen voor Nu. Al eeuwen lang vormen de psalmen een belangrijke inspiratiebron voor de muziek en krijgen de oude teksten en melodieën steeds weer opnieuw betekenis in een bepaalde tijd. Voor de christelijke muziek vormen de psalmen de grootste inspiratiebron. Hoewel psalmen oude poëtische teksten zijn, blijven ze toch actueel en veelzeggend. In de teksten van de psalmen weerklinken namelijk alle emoties die je als mens kunt ervaren. Veel christelijke liederen zijn dan ook gebaseerd op psalmen. Zo zijn in de Opwekkingsbundel diverse nummers geïnspireerd door een psalm. Maar ook in de seculiere muziek komen we psalmteksten tegen. Een bekend voorbeeld hiervan is het lied ‘Ken je mij’, geschreven door Huub Oosterhuis en gezongen door zijn dochter Trijntje Oosterhuis. De tekst van dit lied is gebaseerd op psalm 139. Hoezo, we zingen geen psalmen meer? Wibo Hijink is muzikant en gospeldirigent en zingt op dit moment met twee van zijn koren het lied ‘Ken je mij’. ‘Voor we met dit nummer begonnen, hebben we eerst gezamenlijk de psalm gelezen. Als je de psalm kent, dan begrijp je de tekst vaak ook veel beter. Ik stel mezelf daarbij vooral de vraag wat de schrijver bedoelde en wat hij wilde overbrengen. Dat probeer ik dan ook terug te laten klinken in het koor. Het gevoel van de tekst moet je kunnen horen in de tekst èn in de muziek. Dat kun je doen door bijvoorbeeld te spelen met de dynamiek en meerstemmigheid. Het gaat er niet alleen om dat je met Zomaar een aantal psalmen die terug te vinden zijn in de Opwekkingsbundel: Psalm 1 – Opw. 244 Welzalig de man Psalm 23 – Opw. 121 De Heere is mijn herder Psalm 27 – Opw. 134 De Heer is mijn licht Psalm 29 – Opw. 407 Hoe groot zijn Gij Psalm 42 – Opw. 281 Als een hert dat verlangt naar water Psalm 51 – Opw. 389 Create in me a clean heart Psalm 84 – Opw. 133 Hoe lieflijk is Uw woning Psalm 84 – Opw. 715 Wat hou ik van Uw huis Psalm 92 – Opw. 507 Het is goed om U te ontmoeten Psalm 100 – Opw. 80 Ik zal opgaan naar Gods huis Psalm 121 – Opw. 634 Mijn hoop Psalm 121 – Opw. 640 Mijn hulp is van U, Heer Psalm 136 – Opw. 620 Voor eeuwig Psalm 139 – Opw. 518 Heer, U doorgrondt en kent mij

het koor een mooi stuk muziek neerzet, maar dat je de emotie en boodschap van de psalm doorgeeft.’ ‘Eerder dit jaar heb ik meegedaan met een wedstrijd om een psalm te schrijven. Het moest een kooruitvoering zijn die gebaseerd was op psalm 56. Ook hiervoor lees ik dan eerst de hele psalm en probeer ik stil te staan bij de emotie die de tekst bij me oproept. Uiteindelijk heb ik gekozen om 1 couplet van de psalm te gebruiken en daar dieper op in te gaan. Na het schrijven van de tekst komt vervolgens het componeren van de muziek. De muziek moet namelijk bij de tekst en de emotie passen. Als je bijvoorbeeld kijkt naar psalm 23, dan is daar eigenlijk altijd lieflijke muziek onder gezet. Heavy metal of bijvoorbeeld een stevige house beat passen natuurlijk totaal niet bij de tekst en emotie van die psalm, dus dat zal je ook niet zomaar tegenkomen. Het moet echt bij elkaar passen, anders werkt het niet en kun je de essentie van de psalm niet goed overbrengen.’ Er worden tegenwoordig steeds meer hedendaagse versies geschreven van de psalmen. Wibo legt uit: ‘Dat is mooi, zolang de nieuwe versie recht doet aan de tekst en emotie uit het origineel. Nu zie je soms dat vooral de positieve delen uit de psalmen gebruikt worden voor een nieuwe bewerking, vaak weet men niet zo goed raad met de zware stukken in de psalmen die bijvoorbeeld over oorlog en wraak gaan. Dat kan dan soms wel ertoe leiden dat de inspiratie vanuit de psalmen nogal selectief is, alleen die dingen worden eruit gehaald die ons aanspreken en waar we iets mee kunnen. Daardoor kunnen we sommige stukken onbedoeld wel uit hun context halen.’ Hoewel we in de psalmen ook lastige onderwerpen tegen komen, zijn de psalmen niet alleen maar ‘zwaar’. Uiteindelijk gaan de psalmen over het opkomen voor gerechtigheid en werkt een psalm altijd toe naar hoop. Wibo: ‘Als je zomaar 1 couplet van een psalm zingt, dan kan dat een vertekend beeld geven en best hard binnen komen. Daarom heb je altijd de context van de hele psalm nodig, dan pas weet je wat de boodschap is. En dan kom je er vaak achter dat die boodschap nog steeds actueel is voor deze tijd.’ 19

Jong & Jezus Topsport Wat betekent topsport in jouw leven? Ik ben Daphne Visscher en ik ben 21 jaar. Toen ik 8 jaar oud was begon ik met tennissen en tot op de dag van vandaag doe ik dat met veel plezier. Op dit moment studeer en tennis ik in Amerika aan The University of Texas in El Paso. We trainen elke dag 4 uur met een team van 8 spelers en daarnaast reizen we door heel Amerika om wedstrijden te spelen. Dit kost natuurlijk heel veel tijd en energie, maar het levert ook heel veel op. Ik doe veel ervaring op, ik heb hele mooie vriendschappen gekregen en ik mag bezig zijn met wat ik het liefste doe. Mijn doel is om volgend jaar in mijn ‘senior year’ het beste jaar ooit te hebben met heel veel team- en persoonlijke overwinningen om uiteindelijk naar de nationale kampioenschappen te gaan. Wat betekent Jezus in jouw leven? In mijn persoonlijke leven maar ook in de sport ervaar ik dat Jezus bij mij is. Als ik mijn familie mis of als er een belangrijke wedstrijd aankomt, is Hij er altijd. Voor de wedstrijd bid ik om te vragen of Hij met mij wil gaan en mij kracht en inzicht wil geven; zo hoef ik het nooit alleen te doen. ‘Als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn?’ (Romeinen 8 vers 31) Zo leg ik mijn leven elke dag opnieuw in zijn hand zodat Hij mij kan leiden op de wegen die ik ga. Ik ben Hem heel dankbaar voor waar ik nu sta en wat een voorrecht is het om Hem te kennen en dicht bij Hem te leven.

20

Wat betekent topsport in jouw leven? Ik ben Stephanie Visscher (16 jaar), en tennis is de sport waar ik ontzettend veel plezier aan beleef. Ik heb altijd zin om te trainen en wedstrijden te spelen. Zelfs vakanties besteed ik nog het liefst op de tennisbaan. Zo heb ik mijn ouders al een paar keer kunnen overhalen om een trainingsweek in Spanje te combineren met onze zomervakantie. Natuurlijk zijn er veel dingen die je als topsporter moet laten maar zo ervaar ik het niet, want tennis is mijn lust en mijn leven. Door de week woon ik in Waalre, ga ik in Eindhoven naar school en train ik dagelijks in Valkenswaard. Natuurlijk was het in het begin best wel wennen om niet gewoon thuis te wonen, maar ik ben heel blij dat ik deze stap heb gemaakt. Want hierdoor kan ik mij op alle vlakken verder ontwikkelen. Wat betekent Jezus in jouw leven? In de sport komen heel veel belangrijke aspecten van het leven aan de orde: motivatie, discipline, volharding, betrokkenheid, vreugde en verdriet. De tennisbaan is eigenlijk een omgeving waar alle zaken van het gewone leven zich afspelen. In 1 Korinthiërs 13:13 staat geschreven: ‘Zo blijven dan: geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde’. Deze zaken spelen een belangrijke rol in de sport. Geloof in jezelf, hoop op ontwikkeling en liefde voor tennis. Maar op de tennisbaan geldt niet dat de liefde de meeste is, want in tennis betekent ‘Love’ nul punten. Voor mij is het geloof in de Heere Jezus heel belangrijk. Ik merk altijd dat Hij bij mij is. Hij geeft mij hoop en dat is mijn grootste houvast! De belangrijkste opdracht die wij gekregen hebben is om de Heere God lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf. Dat is iets wat ik probeer toe te pas21 sen.

Foto: Michel Somsen

Hij geeft mij nieuwe kracht en leidt mij langs veilige paden. Psalm 23: 3 (NBV)

22

23

Tekst: Yolande Schouten Foto: Kees van der Eerden

Een levende getuigenis De liefde van de Here Jezus overbrengen

De heerlijkheid van God bekend maken

‘In ons leven is één ding belangrijk: De kennis en de liefde van de Heere Jezus overbrengen waar het mogelijk is.’ Dit is het uitgangspunt van het leven van Kees en Emma van der Eerden. Kees en Emma hebben altijd al een hart gehad voor zending, met name voor zending die gericht is op gesloten landen. Kees had contacten met Kruistochten, wat nu Open Doors heet. In het onderwijs kwam Kees vaak in aanraking met jongelui met een moslimachtergrond. Kees vertelt: ‘Bij het spreken over het evangelie raakten deze jongelui verhit. Het evangelie kon je ze niet vertellen. Maar deze mensen zijn in nood. Ze kennen de Heere Jezus niet.’Kees en Emma vonden het belangrijk om eerst hun gezin groot te brengen. Om erachter te komen hoe en waar de Heere hen wilde inzetten, zijn ze allereerst gaan bidden. Uiteindelijk kwamen ze terecht bij een organisatie die gericht is op mensen uit Centraal Azië wereldwijd. De slogan van deze organisatie is: De heerlijkheid van God bekend maken aan Centraal-Aziatische volken.

Emma vertelt: ‘We hebben alles heel goed doorgesproken met onze kinderen. Zij vingen elkaar op, zorgden voor elkaar en hadden goede vrienden die mede zorg droegen. We hebben in dit alles Gods zegen gezien. Een goede thuisfrontcommissie is ook heel belangrijk.’ Kees en Emma zijn uitgezonden vanuit een Evangelische gemeente in Oud-Beijerland. In 2005 is er een oriëntatiereis geweest naar Centraal-Azië. De situatie daar sprak Kees en Emma meteen aan. Ze zouden direct met de bevolking in aanraking komen. Kees en Emma hebben dit in gebed gebracht en ervoeren bevestiging dat deze plek goed was. De eerste drie maanden trokken ze op met een gezin om de taal te leren en kennis te maken met de cultuur. De taal is verwant aan het Turks. Kees kwam te werken op een blinden- en dovenschool. Hij heeft onder andere de coördinatie van de materialen op zich genomen. Er kwam een tweede braille-printer bij en meer lesmateriaal. Een aantal Europese stichtingen ondersteunden dit werk financieel. Voor de meisjes kwa-

24

men er naaimachines en de jongens kregen timmer- en andere gereedschappen. Kees en Emma hadden tevens contact met een kleine christelijke gemeente. Het christelijk geloof mocht echter niet gebracht worden. Kees en Emma kwamen niet in de samenkomsten van de kleine gemeente, dat was te gevaarlijk. De samenkomsten werden bij mensen thuis gehouden. Het moest allemaal in het geheim, onder het mom van bezoek. De geheime dienst is erg actief, de bevolking wordt goed in de gaten gehouden. Men moet zorgen niet te veel op te vallen. Kees vertelt: ‘Als mensen vroegen waarom we dit deden konden we wel getuigen. Je leven is het getuigenis voor de mensen. Je laat zien hoe je met elkaar omgaat, zoals Christus het ons leert in de Bijbel.’ Emma vertelt: ‘Ik werkte in de kraamkliniek, plaatselijke medewerkers gaven lessen die ik voorbereidde, onder andere ook over gezondheidsaspecten. Dat was heel leuk om te doen. In de kraamkliniek was de vloer min of meer vergaan. De draden hingen erbij. De thuisgemeente had een project opgezet om de vloerbedekking te vernieuwen. Er kwam nieuw zeil, van de beste kwaliteit die in het land te krijgen was. Toen we later gingen kijken, bleek dat de vloer gekrompen was omdat er heet water over heen gegooid was om deze te reinigen. Ook in het weeshuis troffen we een ten hemel schreiende situatie aan. Er was kleding en beddengoed geschonken, maar dat was allemaal alweer verdwenen. Veel mensen nemen het niet zo nauw met de waarheid. Een vertaalster gaf Engelse les en was verbolgen over het feit dat er gevraagd werd om de cijfers te verhogen van sommige leerlingen. Dit waren dan studenten van ouders die geld aan de directeur betaalden om de cijfers op te krikken. Als je niet meewerkt komt de geheime dienst en word je overgeplaatst naar een plek in het binnenland of je krijgt een lagere rang.’ Kees en Emma zijn twee jaar in Centraal-Azië geweest,

terwijl de planning langer was. Dit had mede te maken met de regering, bang voor teveel westerse invloed, waardoor er vrijheid en democratie zou kunnen komen. Steeds minder buitenlanders kregen een visum. Ook de organisatie van Kees en Emma kwam aan de beurt waardoor zij eerder dan ze wilden het land moesten verlaten. Ons geloof is verdiept en verrijkt Emma: ‘We hopen dat de mensen daar verder gaan in geloof, dat de christenen op eigen benen kunnen staan. Er is veel gebed nodig. In onze geloofsbeleving ervoeren we een diepere afhankelijkheid van God. Als mensen tot geloof kwamen, was er een radicale ommekeer. Men ervoer dan bevrijding, maar het vraagt veel radicaliteit van christenen. Het kan betekenen dat je buitengesloten wordt van je familie. Soms was hun geloof fragiel: sommigen waren niet bestand tegen de druk van buitenaf. Maar er waren er ook die sterk bleven. Een medewerker van een ICT-bedrijf bijvoorbeeld werd een toegewijd christen, bescheiden en gedienstig, vol van de Heere. Door zijn getuigenis zijn mensen tot geloof gekomen.’ Kees: ‘Je wordt in je geloofsbeleving teruggeworpen op God. Je bent afhankelijk van God. We leefden dicht bij Hem. We kwamen in een nieuwe situatie en moesten alles opnieuw leren. Alles hebben we steeds in gebed gebracht. Dat waren kostbare momenten. Ons geloof is daardoor verdiept en verrijkt. Het was Gods plan met ons leven, we zien Zijn leiding hierin. In Nederland zijn nu ook veel buitenlanders. Door onze periode in Centraal-Azië hebben we meer van hen en hun cultuur leren begrijpen. Twee jaar was eigenlijk te kort, maar we zijn dankbaar dat we daar geweest zijn.

25

Met de TomTom kom je overal! Erik van Duyl, voorganger Baptistengemeente Veenendaal

nog eens de markt gaande was, op weg naar de eindbestemming. De man keek mij verontwaardigd aan en begon toen daverend te lachen. Hij vroeg of ik ook had gezwaaid naar de vele camera’s die ik had gepasseerd. Eerst maar even bellen naar ‘la polizia’ om te vertellen dat hij weer zo’n toerist had die op de navigatie had gereden. Dat scheelde dan weer een paar honderd euro’s aan boetegeld. Tja, dat vond ik uiteraard wel een goed idee.

Sinds de TomTom haar intrede deed, hoef je nooit meer te dwalen. Nooit meer een verkreukelde wegenkaart draaien, die dan klem komt te zitten tussen jezelf en het stuur. Nooit meer die stress in de auto, alleen maar omdat je in het ongewisse bent of je wel de juiste afslag hebt genomen. Laten we eerlijk zijn: dat met die kaarten was toch maar behelpen. Gelukkig hebben we nu een stem die eenvoudig zegt wat je moet doen. Zelfs in mijn favoriete vakantieland Italië loodst ‘Tom’ mij door de meest afgelegen gebieden. Congratulazioni met deze uitvinding! Maar soms is het even minder handig. Je gaat de mist in als je te gemakzuchtig denkt dat ‘Tom’ alle wijsheid in pacht heeft. Dat overkwam mij vorig jaar op weg naar de oude roemrijke stad Florence. Geheel vertrouwend op de navigatie reed ik ineens langs de immense Dom. Dat ik daar zo dicht bij kon komen had ik niet verwacht! Eenmaal aangekomen vertelde ik de eigenaar van de garage hoe ik dwars door het centrum naar het juiste adres was gereden. Gewoon over het Domplein tussen de menigte door en dan via een smalle straat, waar ook

Een paar jaar eerder gidste ‘Tom’ me nog naar een ondergrondse garage in het pittoreske Aosta. In een soort scherpe kurkentrekker reed ik naar beneden om bij de ingang waar te nemen dat de garage op zondag gesloten was. Het hek zat potdicht. Dan mag je dus in z’n achteruit in diezelfde kurkentrekker weer naar boven rijden. Dit lukte wonderwel, maar het zweet droop over mijn lijf en de banden roken naar gesmolten rubber. Lang leve de TomTom! Echter, hij is niet van alle informatie op de hoogte. Blijven opletten dus! Zou dit niet voor meer situaties in het leven gelden? Dat je te gemakkelijk vertrouwt op de gangbare wegen. Zijn we nog voorbereid op belemmeringen en tegenslagen? En wat als er zich een nieuwe uitdaging voordoet, die je niet had ingecalculeerd. Wie loodst ons door de uitzonderingen van het leven? Soms zijn het aardige mensen die zomaar op je pad verschijnen. Zoals die man van de garage die uit zichzelf de politie ging bellen om mij van een serie bekeuringen te ontheffen. Soms ontbreken die mensen. Wat dan? Er zijn van die momenten, dan zoek ik God op mijn blote knieën. Gewoon, omdat ik niet goed zou weten wat te doen als ik niet in gebed tot Hem kon gaan. Al biddende vind ik rust en kalmte die nodig zijn om geduld, moed en hoop te vinden. Ik ben blij de Heer te kennen als de goede herder. Vooral als ik mezelf tegenkom als het verdwaalde schaap. De Heer helpt mij verder op weg dwars door de moeiten van het leven heen. Op Hem vertrouw ik. 26

De veiligheidsgordel voor de ziel Een kudde schapen hoeden, Wat weten wij ervan? Wie ziet er ooit een herder Wat is dat voor een man? Maar zeg je ‘autorijden’, Dan weet je waar ’t om gaat, Je weet dat je moet remmen Bij ’t rode licht op straat. Als Jezus nu zou leven, Hij nam geen herders meer, maar zijn gelijkenissen Vond hij vast in het verkeer! Dan weet ik bijna zeker, Hij sprak in deze tijd: ‘Draag steeds je autogordel, Voor eigen veiligheid’. ’t Geloof is als die gordel, - Al wil je er niet aan Je ziel is dan veel veiliger Op ’s werelds autobaan! Mary Ouwehand – Hartree

27

Kinderpagina

28

29

Ben jij creatief met woorden? Hou je van mensen? Ben je oprecht geïnteresseerd in hun verhaal? DAN IS DE REDACTIE OP ZOEK NAAR JOU! Ter versterking en uitbreiding van ons team zijn wij op zoek naar een nieuw redactielid. Heb je belangstelling of een vraag, neem dan contact op met Annette van Lienden [email protected] 06- 469 22 585

Wonderen

in

Veenendaal

De stichting Royal Mission organiseert elke eerste zondagavond van de maand (met uitzondering van de maanden juli en augustus) een dienst met als thema ‘Wonderen’. Leider van de stichting Martin Koornstra is hoofdspreker bij deze diensten en gastheer van deze avonden is Elco Diepeveen. De bijeenkomsten worden georganiseerd met de bedoeling om mensen te inspireren, te helpen groeien in hun geloof en dit mee te nemen naar hun eigen kerk. Royal Mission en het team van de Wonderlijke Zondagen droomt van een herleving in de kerken. Ze hebben absoluut geen verlangen om een kerk te zijn, maar willen dienstbaar zijn aan de bestaande kerken. Hen inspireren en helpen bouwen. Naast de zondagen biedt Royal Mission nog veel andere activiteiten, zoals trainingen, scholing en coaching aan meer dan 380 studenten. De avonden beginnen om 19.30 uur en worden gehouden in het gebouw van de Baptistengemeente Veenendaal, De Schutterij 2. Voor meer informatie: www.royalmission.nl 30

Mijn keuze Muziek roept herinneringen op, een boek zet je aan het denken, een film kan je ontroeren. In ‘Mijn Keuze’ mag je jouw beleving met ons delen. Wel eens ademloos naar een muziekstuk geluisterd, in één ruk een boek uitgelezen, een indrukwekkende film gezien? Laat het ons weten! Mail naar: [email protected] De laatste bazuin (Boekenserie van 13 delen) Geschreven door Tim LaHaye en Jerry B. Jenkins. Echt een heel boeiende boekenserie! Sceptisch of niet, het zet je aan het denken: Waar zal ik zijn als mijn aardse leven eindigt? De serie gaat uit van een leer van de eindtijd waarin tegen de tijd van Christus’ wederkomst de ‘Opname van de gemeente’ plaatsvindt, gevolgd door een ‘grote verdrukking’ van zeven jaren. En zo begint het eerste deel ‘Verlaten’: Er is chaos op de autowegen doordat bestuurders ineens weg zijn, vliegtuigen met tientallen lege stoelen, zwangere vrouwen met platte buiken. Te midden van de wereldwijde chaos gaat piloot Rayford Steele op zoek naar zijn familie, naar antwoorden, naar de waarheid. Op dat moment kan hij nog niet vermoeden dat de zwartste dagen nog in het verschiet liggen... Een geheimzinnige Roemeen, Nicolae Carpathia krijgt ondertussen in een mum van tijd enorme macht over de mensen en wordt secretaris-generaal van de Verenigde Naties en hij weet overal de wereldvrede te bespoedigen: de antichrist. Op de achtergrond speelt een duistere samenzwering van internationale geldmagnaten; ontreddering, chaos en anarchie beheersen het toneel. Daarna volgen de zeven jaren van de ‘grote verdrukking’. De twee auteurs hebben met hun dynamische apocalyptische fictie een missionair doel. Ze geloven dat Christus’ wederkomst nu echt dichtbij is. Het duo hoopt dat iedereen die hun boeken leest op Zijn komst voorbereid is. ‘Wees niet als de meerderheid.’ Haar naam was Sarah Geschreven door Tatiana de Rosnay. Dit boek heb ik echt in één ruk uitgelezen. Heel aangrijpend! In de nacht van 16 juli 1942 wordt de 10-jarige Sarah met haar ouders opgepakt en naar het Velodrome d’Hiver in Parijs gebracht. Terwijl de politie het huis binnenviel heeft Sarah gauw haar kleine broertje Michel in een kast opgesloten en belooft hem later te bevrijden... maar Sarah wordt weggevoerd en ziet hem nooit meer terug. Zestig jaar later moet een Amerikaanse journaliste in Parijs een artikel schrijven over die gebeurtenis. Zij zoekt in archieven naar de ware toedracht en ontdekt een geheim van haar schoonfamilie. Ondanks het advies zich daar niet mee te bemoeien, probeert de journaliste het spoor van Sarah te volgen. De twee verhaallijnen worden beurtelings beschreven en vooral de ervaringen van Sarah geven je een onthutsend beeld van de wreedheden rondom de deportatie. Een prachtig aangrijpend verhaal met een dramatische ontknoping. 31

Tekst: Yolande Schouten Foto: Peter van der Giessen (pag 33)

Ouderen aan het Woord Het was een gevoel van thuiskomen Ik ben op bezoek bij Thijs van de Bovenkamp. Al direct na binnenkomst wordt mijn blik getrokken naar een glanzende ramshoorn, de sjofar, die op de salontafel ligt. Veel voorwerpen in huis laten zien dat Thijs grote liefde heeft voor het land Israël. Aan de wand hangt een prachtig geweven wandkleed. Het stelt de reidans van Mirjam voor, in de woestijn. Een voorstelling van Exodus 15:20. ‘Mirjam, de profetes, Aäron’s zuster, nam een trommel in haar hand; en al de vrouwen gingen uit, haar na, met trommelen en met reien. ‘ Vol vuur begint Thijs te vertellen over Israël. Het land van de belofte. Een prachtig land. Thijs weet nog heel goed het gevoel te beschrijven dat hij de allereerste keer had toen hij in Jeruzalem kwam. Het was een gevoel van thuiskomen. Een gevoel van herkenning. Het was een zakenreis, maar die eerste reis vergeet hij niet meer. Voor verschillende bedrijven heeft Thijs eerst als vertegenwoordiger gewerkt. Later heeft Thijs als inkoper voor winkelketens gewerkt. Twee keer per jaar moest er een nieuwe collectie textiel en mode komen. In 1980 kwam er een vriend naar hem toe met de vraag of hij in Israël zijn inkopen wilde doen. In Israël was hoogwaardige kwaliteit badkleding te koop. Israël was in die jaren 32

sterk in bepaalde onderdelen, zoals badstof, badkleding, nachtkleding en ondergoed. Het toerisme aan de stranden was in opmars, en daarmee ook de nodige badkleding. Het merk Gottex is al sinds 1956 in Israël een iconisch merk, een wereldmerk. Zo kwam de eerste reis tot stand, een zakenreis. Nog vele zakenreizen, maar ook de nodige vakantiereizen zullen volgen. Uiteindelijk is Thijs ruim 120 keer in Israël geweest. Sla acht op de profeten Thijs vertelt: ‘Ik ben het advies van Petrus op gaan volgen. Bestudeer de profeten. Lees de geschriften. Door de Heilige Geest gedreven heeft Petrus dit geschreven. Ik ben blij dat ik ben gaan doen wat Petrus gezegd heeft:

Sla acht op de profeten. Het begint al in Genesis als God tegen Abram zegt: Ga uit uws vaders huis naar het land, dat Ik u wijzen zal. Ook in de kleine profeten wordt gesproken over Israël. Alles wat nu gebeurt, is voorzegd in de Bijbel. Zoals in Psalm 83. Zij (de vijanden) zeggen: Komt, laten wij hen als volk verdelgen, zodat aan de naam van Israël niet meer wordt gedacht. Deze uitspraak wordt ook in deze tijd letterlijk zo gezegd.’ Thijs: ‘Ik ben blij dat ik in deze tijd leef. Als je in Israël bent en praat met de mensen, dan merk je dat zij de Bijbel alleen als het oude testament kennen. Maar er is een doorbreken van inzicht gaande. Inmiddels zijn er zelfs al rabbijnen die geloven dat Jezus de Messias is. We komen in de dagen van de belofte. Er zijn veel Bijbelgedeeltes waar rijke dingen geschreven staan over Israël, zoals in Jesaja, Jeremia, Ezechiël, Joël, Amos, Zacharia en natuurlijk in de Psalmen.’ We leven in de dagen van de vervulling der profetieën ‘Ook is duidelijk de strijd in de Hemelse gewesten te zien, er is grote haat van de volkeren rondom Israël. Haat van de Palestijnen en Arabieren uit 30 landen rond Israël. We leven in de dagen van de vervulling der profetieën.’ Thijs vertelt ook over de reis die de hele familie heeft gemaakt naar Israël toen Thijs en Hestrina 50 jaar getrouwd waren. Alle kinderen en kleinkinderen zijn mee geweest. Ze zijn in een jeugdherberg in het noorden begonnen en geëindigd in Eilat. Het was een bijzondere ervaring om met alle kinderen en kleinkinderen in Israël te zijn. Als ik vraag of Thijs een dierbare plek heeft, noemt hij de Graftuin. Tot slot benadrukt Thijs nogmaals dat het belangrijk is dat we de profeten bestuderen en dat we acht moeten slaan op de tekenen der tijden. Hij besluit met de tekst uit Romeinen 11:1, waar Paulus zegt: Ik vraag dan: God heeft zijn volk toch niet verstoten? Volstrekt niet! God heeft zijn volk niet verstoten, dat Hij tevoren gekend heeft. Als ik naar huis ga merk ik dat Thijs me nieuwsgierig heeft gemaakt naar dit bijzondere land: Israël. 33

De goede Herder was Zelf ook het Lam. Schilderij: Ruben en Marijke van Oel, www.jes-creations.nl

De Bijbel open Ik ben de goede Herder 34

Siegfried Woudstra, theoloog, spreker, ondernemer, docent en auteur

‘Ik ben de goede Herder; de goede Herder geeft Zijn leven voor de schapen. Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij.’ Dit zijn de woorden van de Here Jezus, opgeschreven door Johannes in hoofdstuk 10 van het evangelie dat naar hem vernoemd is. Johannes heeft een duidelijk doel voor ogen met het schrijven van zijn getuigenverslag: ‘deze zijn beschreven opdat u gelooft dat Jezus de Christus is, de Zoon van God en opdat u, door te geloven, het leven zult hebben in Zijn naam.’ (Johannes 20:31). Hier ontmoeten we de innerlijke overtuiging en het verlangen van Johannes dat zijn lezers gaan geloven dat Jezus de Christus en de Zoon van God is en dat Hij de Enige Bron van Leven is. Johannes heeft het zelf gezien, geproefd en ervaren, lezen we in het begin van één van zijn brieven die hij naast het evangelie ook schreef: ‘Wat er was vanaf het begin, wat wij gehoord hebben, wat wij gezien hebben met onze ogen, wat wij aanschouwd hebben en onze handen getast hebben van het Woord des Levens. Want het Leven is geopenbaard en wij hebben het gezien en wij getuigen en verkondigen u het eeuwige Leven dat bij de Vader was en aan ons is geopenbaard.’ (1 Johannes 1:12). En verderop lezen we: ‘Wie de Zoon heeft, heeft het leven; wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet.’ (1 Johannes 5:12). Hoe maakt Johannes duidelijk dat Jezus de Christus en de Zoon van God is? En dat alleen Hij het Leven is en kan geven? Dit doet hij onder andere door de ‘Ik-benuitspraken’ van de Here Jezus op te schrijven: Ik ben het Brood des Levens (Johannes 6:35 en 48) Ik ben het Licht der wereld (Johannes 8:12 en 9:5) Ik ben de Deur (Johannes 10:7 en 10:9) Ik ben de goede Herder (Johannes 10:11 en 10:14) Ik ben de Opstanding en het Leven (Johannes 11:25) Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven (Johannes 14:6) Ik ben de Ware Wijnstok (Johannes 15:1 en 15:5) In deze uitspraken klinken de woorden van de Here God aan Mozes: ‘Toen zei God tot Mozes: Ik ben, die Ik ben. En Hij zei: Zo zult u tot de Israëlieten zeggen: Ik ben heeft mij tot u gezonden.’ (Exodus 3:14). Mozes werd door de Here God geroepen, nadat hij 40 jaar herder van schapen was geweest. Mozes werd gezonden om Gods volk als een herder te leiden uit de slavernij van Egypte en hen te leiden naar het beloofde land Kanaän. Zo is ook de Zoon van God geroepen en gezonden door Zijn hemelse Vader om opnieuw het volk te bevrijden van slavernij. Dit keer van de slavernij van de zonde

om vrijheid van leven te kennen door Jezus Christus. Johannes schrijft: ‘Als de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn.’ (Johannes 8:36). Jezus Christus is de goede Herder en Hij wil ons als Zijn schapen leiden naar Zijn hemels beloofde land. De herders in de tijd van de Here Jezus hadden geen schaapshonden om de kudde bijeen te houden. De herders gebruikten hiervoor hun stem en de schapen kenden de stem van hun herder. Dat was belangrijk omdat meerdere herders gebruik maakten van dezelfde schaapskooi of waterput. Er liepen dus allerlei schapen van verschillende kuddes door elkaar. En als een herder met zijn kudde verder wilde trekken, dan riep hij hen bij hun naam en leidde hen verder naar een voedzame weide. Hij ging voor de kudde uit en de schapen liepen achter hem aan, omdat zij de herder en zijn stem kenden. Dit lezen we precies zo in Johannes 10:3-4. In ditzelfde hoofdstuk lezen we hoe persoonlijk de Here Jezus, als goede Herder, Zijn schapen leidt: Hij roept ieder schaap bij zijn eigen naam (10:3) Hij is de Deur voor de schapen (10:7,9) Hij leidt de schapen naar binnen en naar buiten (10:3, 9, 16) Hij gaat voor de schapen uit (10:4) Hij leidt de schapen naar de weide (10:9) Hij kent Zijn schapen (10:14,27) Hij geeft Zijn leven voor de schapen (10:11, 15, 17) Hij geeft hen eeuwig leven (10:28) En dit is hoe we de schapen, die bij de kudde van de goede Herder horen, kunnen herkennen: De schapen kennen de Herder (10:14) De schapen kennen de stem van de Herder (10:4) De schapen luisteren naar Zijn stem (10:3,27) De schapen volgen de Herder (10:4,27) De schapen vormden samen een kudde, omdat ze allemaal de goede Herder en Zijn stem kenden. Ze waren met hun oog alleen op Christus gericht (Hebreeën 12:23) en volgden Hem. Dit maakte hen één als kudde: de schapen kenden de Herder, kenden Zijn stem, luisterden naar Hem en volgden Hem. Tot slot een herderlijke zegenbede uit Hebreeën 13:2021: ‘De God nu van de vrede, Die onze Here Jezus, de grote Herder van de schapen, door het bloed van een eeuwig verbond heeft teruggebracht uit de doden, ruste u toe tot elk goed werk om Zijn wil te doen en in u te werken wat in Zijn ogen welbehaaglijk is door Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid Amen.’ 35

36

Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Peter van der Giessen

Mij ontbreekt niets Piet Passchier over psalm 23

Als Piet het over ‘grazige weiden’ heeft, zie ik automatisch een frisgroen voetbalveld voor me, waarin met militaire precisie banen zijn gemaaid. Hij heeft namelijk zijn liefde voor voetbal veelvuldig gebruikt in zijn preken, als gelijkenis om iets te verduidelijken. Maar juist onze eigen interpretatie kan ervoor zorgen dat we niet zien wat er werkelijk bedoeld wordt. Piet: ‘Psalm 23 is zo’n psalm die bijna niemand goed begrijpt. Zelfs predikanten leggen de woorden van dit gedicht nogal eens verkeerd uit.’ Bij binnenkomst loopt hij meteen richting de tuindeur en poetst zijn bril droog. Ik zeg nog: ‘Kijk maar beter niet naar mijn tuin!’ maar Piet zegt: ‘Ja, dat doe ik wel!’ Natuurlijk, zijn hoveniershart ‘klopt’, of in dit geval waarschijnlijk ‘huilt’. Gelukkig kan ik met een plak ontbijtkoek en een kop koffie met melk zijn ogen afhalen van mijn ‘gazon’. We gaan het hebben over ‘grazige weiden’, over ‘diepe duisternis’ en over een ‘overvloeiende beker’. Er is geen tekst in de Bijbel die zo vaak op een gedenksteen prijkt dan ‘De Heere is mijn herder’. Piet: ‘Hoe is het mogelijk? Ik ben weleens een begraafplaats over gelopen om de stenen waarop psalm 23 staat te tellen. Mensen hebben hun geliefde verloren en worden getroost door de woorden ‘Mij ontbreekt niets’? Dat slaat toch als een tang op een varken! Het ontbreekt ze aan

alles! Weg met die vrome taal! Dat kun je als dominee toch niet gaan lezen bij een verdrietige familie, waarbij de overledene nog maar amper in de kist ligt! Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat er geen Bijbelgedeelte is waaruit mensen zoveel troost halen dan uit deze psalm? Het is een groot mysterie.’ Psalm 23 is een Hebreeuws gedicht, geschreven door David. Geen dogmatiek, maar pure poëzie. David gebruikt beeldende taal, zijn lied is als een schilderij. Het is een inclusio: het begin en het einde zijn hetzelfde en alles wat daarbinnen gezegd wordt, is daar een uitwerking van. Piet neemt mij mee langs dit vierluik en laat mij zien hoe de Geest van God in deze psalm werkt. 1. Een psalm van David. De Heere is mijn herder, mij ontbreekt niets; 2. Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij aan rustige wateren; 3. Hij verkwikt mijn ziel. Hij leidt mij in de rechte sporen om zijns naams wil. David opent zijn lied met ‘Jahweh’ (‘Heere’), de verbondsnaam van God, ‘Ik ben die Ik ben’ (‘Ik ben erbij’). De stijl waarin hij schrijft, leidt tot identificatie. Je stapt in het gedicht: ‘Het gaat over mij’. De Geest begint al te werken, je wordt erin meegetrokken. Schapen moeten moe worden van het grazen, anders blijven ze eten. Het is dus belangrijk dat de herder een veilige plek voor ze opzoekt, waar ze rustig kunnen gaan liggen herkauwen. Geen akelige rotsen, nee, een grazige weide, waar hij 37

Het goede kan je afhouden van het beste

ook rovers en wilde dieren al van afstand kan zien aankomen. Veiligheid. Het is één van onze hoogste behoeften. 4. Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij; uw stok en uw staf, die vertroosten mij. Het wordt gevaarlijker. Het donkere dal ligt voor je. En wat lezen we dan? Het gaat niet meer over ‘Hij’ maar over ‘Gij’. Geen ‘Hij’ in de hemel, maar een Heere die bij je is. Zoals Mozes God zag van aangezicht tot aangezicht. Met zijn stok tikt de herder op de stenen als het donker is. Als je niets meer kunt zien, dan kun je door goed te luisteren toch weten waar hij is en dichtbij hem blijven. Daar is het veilig. 5. Gij richt voor mij een dis aan voor de ogen van wie mij benauwen; Gij zalft mijn hoofd met olie, mijn beker vloeit over. De titel boven deze psalm, ‘De Heere is mijn herder’, is niet schriftuurlijk, maar er later boven gezet. Het suggereert dat de gehele psalm over de herder en zijn schapen gaat. Maar we gaan nu naar een hoger niveau. Het gaat nu over de gastheer die je uitnodigt voor de maaltijd. En maaltijd met elkaar houden betekent een relatie hebben. De gastheer wil dat je je welkom voelt. En hoe doet hij dat? Met olie, hetgeen een zeer royaal welkom betekent. En dan, een half glas wijn? Verre van dat! Niks de ‘Bob’, niet een klein slokje, nee, je beker vloeit over! 38

God is Davids gastheer. Zelfs al zitten je vijanden om je heen, je mag je veilig weten bij Hem. 6. Ja, heil en goedertierenheid zullen mij volgen al de dagen van mijn leven; ik zal in het huis des Heren verblijven tot in lengte van dagen. In het Hebreeuws is ‘volgen’ hetzelfde woord als ‘achtervolgen’. Geluk en genade zullen bij mij blijven. Wil ik ontsnappen? Hij blijft mij achtervolgen. Als ik zelfs bij de heilige God veilig ben, die God Die een verterend vuur is en alle reden heeft om mij weg te sturen, dan ben ik overal veilig! God zegt: ‘Ik verlang ernaar om een relatie met je te hebben en je veiligheid te bieden.’ En veiligheid is liefde! David mag ondanks zijn vele zonden heel dicht en veilig bij God leven en dat brengt hij onder woorden met: ‘Ik zal in het huis des Heren verblijven.’ Er zijn mooie dingen gezegd over psalm 23. Maar het goede kan je afhouden van het beste. David laat zijn gevoel spreken. Ligt hij in grazige weiden? God is daar. Gaat hij door een dal van diepe duisternis? God is met hem. En dan kun je het zeggen, bij alle golfbewegingen van het leven, zelfs bij de dood: Mij ontbreekt niets, want ik heb de Heer. En zijn beker van liefde vloeit over! Het mysterie van psalm 23 is opgelost. Het is een groot werk van de Geest. Piet Passchier is emeritus predikant van de Baptistengemeente Veenendaal, spreker in veel gemeenten en Bijbel leraar.

39

De grote beer Hans Schotanus, actuarieel consultant

In een gemeenteblaadje ergens in de Verenigde Staten stond eens de volgende zin: ‘Are your fears and worries killing you, let your church help you’. Het is te hopen dat de leden deze hulp hebben overleefd, want velen bezwijken onder angst en zorg. De kerk reikt hier een hand naar gemeenteleden, want ook Gods kostgangers vormen geen uitzondering in onze angstcultuur. Als volkje doen we het al niet veel beter. We zijn bang voor de vluchtelingen, die notabene zelf uit angst voor geweld en oorlog zijn gevlucht. We zijn bang voor het terrorisme, het milieu, de economie en haar crisis. En voor nieuwe dictators, voor Poetin en voor Rusland, die Grote Rode Beer die langzaam ontwaakt, het regime dat zijn burgers ruim tachtig jaar angst heeft aangejaagd. De Russische partijleider Chroesjtsjov (van 1953 tot 1964) sprak ooit in een geheime rede op het Partijcongres over de terreur van zijn voorganger Stalin. Plotseling klonk er een stem uit het publiek: ‘Maar u was een belangrijke man in de Partij destijds, waarom heeft u toen niks gezegd?’. Chroesjtsjov keek woedend het publiek in en riep: ‘Wie zei dat?!’ terwijl hij de zaal venijnig rondkeek. Het bleef een lange tijd ijzig stil. Toen liet Chroesjtsjov zijn hoofd zakken en zei: ‘Nu weet u waarom…’. Angst is een slechte raadgever. U kent het gezegde: ‘Een mens lijdt dikwijls het meest, door het lijden dat hij vreest’. Ook Gods kostgangers zien de nodige Grote Beren op de weg. Dit doet mij denken aan het volgende verhaal. Een parkgast liep tijdens zijn vakantie door Yellowstone National Park en stond plotseling oog in oog met een levensgrote Grizzlybeer. De man wist dat wegrennen geen zin meer had en zakte moedeloos op zijn knieën. Plotseling bedacht hij zich dat een schietgebedje hem misschien zou kunnen redden. ‘Oh God’ riep hij uit, ‘maak van deze Grizzly een Christenbeer, oh Heer’. Op dat moment gebeurde er iets wonderbaarlijks. De Grizzly viel op zijn knieën en riep uit: ‘Oh Heer, dank U voor deze heerlijke maaltijd’. Filippenzen 4 zegt ons dat als we van onze schietgebedjes smeekbedes maken, wij een vrede zullen ontvangen die ons verstand te boven gaat. En weet u? Uw gemeente wil u daarbij graag helpen. Ik wens u een veilige vakantie toe.

Highlights

JAM-jongerendienst Wanneer: Aanvang: Waar:

19 juni 2016 18.00 uur inloop 18.15 uur gezamenlijk eten 19.00 uur dienst De Schutterij 2, Veenendaal

WE ZIEN ERNAAR UIT JOU TE ONTMOETEN!

Start zo

ndag : g n a v n Aa r u u 0 0 . 10

11 s

ept em 201 ber 6

41

Baptistengemeente Veenendaal De Baptistengemeente Veenendaal is een kerkelijke gemeente die midden in de wereld wil staan en mensen wil helpen Jezus te leren kennen en te gaan volgen. De gemeente bestaat uit ongeveer 800 mensen, inclusief 200 kinderen. Wij ervaren dat de Bijbel nog steeds actueel en van onschatbare waarde is. Wij geloven dat God tot ons spreekt door de Bijbel en Zijn Geest. Wij willen getuigen in onze omgeving van geloof, hoop en liefde. Onze Baptistengemeente is aangesloten bij de Unie van Baptistengemeenten in Nederland.

Colofon BGV Magazine is een uitgave van de Baptistengemeente Veenendaal en verschijnt vier keer per jaar. Vragen, opmerkingen en ideeën kunt u mailen naar: [email protected]. Het magazine is ook online te lezen op: www.baptisten-veenendaal.nl Niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt of verveelvoudigd zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. Redactie Annette van Lienden (hoofdredacteur) Janneke Bos Liesbeth Hallers Henk Noppe Yolande Schouten Michel Somsen

Distributie Monique Achterstraat Advertenties [email protected] Drukwerk Woody Design Baptistengemeente Veenendaal De Schutterij 2 3905 PL Veenendaal www.baptisten-veenendaal.nl Voorganger: Erik van Duyl Samenkomsten iedere zondag om 10.00 uur Met dank aan Erik van Duyl, Peter van der Giessen, Joke Ring, Roel Savert, Dirk van Schepen, Hans Schotanus, Siegfried Woudstra. Foto pag 9: freestockphoto.com Cover-foto: Ingeborg Kriegsman

42

43

Een fijne vakantie!

44