Bestuur Femke Wiegel, Harry Vrieling, Suzanne Klaus, Willy Kinkel en Rinske Groen

38e jaargang nummer 3, juni 2011 Bestuur Voorzitter Secretaris Penningmeester Algemene leden Ledenadministratie

Femke Wiegel, [email protected] Harry Vrieling, [email protected] Aad Grootendorst Suzanne Klaus, Willy Kinkel en Rinske Groen Jack Touw, [email protected]

Cursuscoördinatoren Puppen t/m SHH Gehoorzaamheid GG Flyball Behendigheid Apporteersport Combisport

Leonie van Beetz Anette Lens Sandra Dijkman Yvonne van Westen Anita Metselaar Jouke Kruijt

Cursusadministratie Opvoeden

Cindy v. Tienderen

Gehoorzaamheid Flyball Behendigheid Apporteersport Combisport

Anette Lens Sandra Dijkman Femke Wiegel Anita Metselaar Jouke Kruijt

Demonstraties

Suzanne Klaus

Redactie Emailadres voor kopij

Annie Kuijpers [email protected]

Internetsite

Roel Floor en Jan Paul van Es [email protected]

Opzeggen lidmaatschap

Schriftelijk bij secretariaat of per mail A.H.C., Postbus 1111, 2400 BC Alphen aan den Rijn [email protected]

Afmeldingen trainingen

Kantine; tel. 0172 - 440617 Of via de site www.hondenclub.nl

Trainingscomplex

Eikenlaan 255, Alphen aan den Rijn

[email protected] tel. 0172 – 440617 (AHC) [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

AHC Kalender 2 juli

Zaterdag

Workshop Behendigheid

11 juli t/m 5 aug 13 augustus

Zaterdag

Zomervakantie SHH/GG examens

25 augustus 25 augustus

Donderdag Donderdag

Start nieuwe cursussen Inleverdatum kopij clubblad nr.4

11 september 23 september

Zondag Vrijdag

FHN Behendigheidswedstrijd Coördinatoren overleg

25 september 8 oktober 9 oktober 13 oktober 20 oktober

Zondag Zaterdag Zondag Donderdag Donderdag

FHN Flyballwedstrijd SHH examens FHN Combisportwedstrijd Start nieuwe opvoedcursussen Snuffellessen en Halloweenavond

FHN Kalender 10 juli

Zondag

Behendigheid Varsseveld/Heelweg

17 juli 21 augustus

Zondag Zondag

Flyball Nieuw Vennep Flyball Nijmegen

27 augustus 28 augustus 4 september 4 september 11 september 18 september 18 september 25 september 25 september 2 oktober

Zaterdag Zondag Zondag Zondag Zondag Zondag Zondag Zondag Zondag Zondag

Behendigheid Vlagtwedde Apporteer Diplomadag ? CombiSport Nieuw-Vennep Gehoorzaamheid Winschoten Behendigheid AHC Apporteer Werkproef Sluiskil CombiSport Nijmegen Behendigheid Made Flyball AHC Gehoorzaamheid Sluiskil

9 oktober 9 oktober

Zondag Zondag

Apporteer Diplomadag Hellevoetsluis Behendigheid Nijmegen

9 oktober 16 oktober

Zondag Zondag

CombiSport AHC Flyball Zoetermeer

16 oktober 16 oktober

Zondag Zondag

Gehoorzaamheid Made CombiSport Made

23 oktober 30 oktober

Zondag Zondag

Finaledag Gehoorzaamheid Oosterhout Apporteer Werkproef Hellevoetsluis

2

Zoals jullie in het vorige clubblad hebben kunnen lezen, ben ik moeder geworden van mijn zoon Hugo. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle kaartjes, mailtjes en kadootjes die wij hebben mogen ontvangen. Het is fijn om deel uit te maken van een verenging die zo met je meeleeft! En in het bijzonder wil ik Suzanne bedanken voor het overnemen van een aantal taken tijdens mijn bevallingstijd. Ondertussen gaat het clubleven natuurlijk gewoon door. Zo zijn er weer verschillende wedstrijden op het AHC terrein gehouden. Dat waren weer succes dagen volgens de FHN, dus die dank wil ik ook weer aan alle vrijwilligers overbrengen. Zonder jullie zouden de wedstrijden niet zo gestroomlijnd kunnen lopen! Ook de wedstrijdlopers van de behendigheid bedankt voor jullie inzet om tijdens de wedstrijddag te helpen met ombouwen en opruimen! Ook dank naar iedereen die geholpen heeft om de clubdag te maken tot wat het geworden is. Het was als vanouds gezellig met workshops, kraampjes, demonstraties, de spannende laatste competitiewedstrijden en de smakelijke barbecue. De instructeurs van de workshops waren trouwens onder de indruk van de kunde van onze cursisten en hun honden. Door deze kundigheid van onze cursisten en hun honden heeft de AHC dit jaar wederom de FHN bokaal gewonnen. Wat een TOP prestatie en dat al voor de 9de keer! Een wedstrijdniveau om trots op te zijn. Een niveau dat alleen haalbaar is door de inzet van ALLE leden van de AHC. En om deze prestatie te vieren hebben we in de lessen botten voor de honden uitgedeeld en een drankje voor de cursisten. Op naar de tiende keer?!? Dan wil ik afsluiten met een WAARSCHUWING. De politie controleert steeds vaker het fout parkeren van auto’s. Buiten de hekken van de AHC mag er NIET op het gras geparkeerd worden. De AHC is NIET aansprakelijk voor parkeerboetes. Parkeer op het terrein zo netjes mogelijk. Sluit aan en laat niet teveel ruimte tussen de auto’s zitten. Parkeer op het pad schuin in plaats van recht. Op die manier kunnen we zoveel mogelijk auto’s geparkeerd worden. Wellicht ten overvloede maar de AHC gaat met vakantie van 11 juli tot 6 augustus. Ik wens iedereen een fijne vakantie toe.

3

De AHC heeft dit jaar vier weken zomervakantie: van 11 juli t/m 5 augustus. Vandaar voor ieder AHC lid met een pup is dit jaar weer: “ PUPS IN DE ZOMERVAKANTIE! “ Dit ook mede vanwege het grote succes van voorgaande jaren. Dit zijn open lessen met iedere avond een ander thema. Denk daarbij aan „water‟, „de wandeling‟ „rare geluiden/dingen‟ en „hindernissen‟. De (donderdag)avonden beginnen om 19.30 tot 20.15 uur. Deelname kost € 3,= per les, dit graag voor de les voldoen. Opgeven is niet nodig, gewoon gezellig komen met je pup. Het is ook niet noodzakelijk dat u al de vier de avonden komt. De avonden worden geleid door vrijwilligers en trainers van de AHC. Dus heeft een u pup, en is deze tussen de 7 weken en 6 maanden, kom dan gezellig met uw pup naar de AHC tijdens de zomervakantie!

De officiële diploma‟s van de SHH en de GG

die op 21 Mei 2011 afgenomen zijn kunnen opgehaald worden op donderdagavond bij Cindy v. Tienderen in

de bestuurskamer

4

Sarah gezien? Stoffertje halen? Een gehoorzaamheidswedstrijd in Beneden Leeuwen! 14 mei was het weer zo ver, een gehoorzaamheidswedstrijd in Beneden Leeuwen. Deze keer was extra bijzonder aangezien Michèle erachter was gekomen dat Anette die dag niet alleen jarig was maar ook Sarah zou zien, of met andere woorden 50 zou worden. Iedereen deed alsof we het niet wisten, Anette werd dan ook niet gefeliciteerd, totdat Wijnand, de coördinator GG van de FHN, de wedstrijd met een toespraak opende. Iedereen van de AHC stond met een glimlach op het gezicht te luisteren. En opeens had Anette door dat het over haar ging, dat was 1 van de leukste momenten van de dag, zo verbaast en verrast. Natuurlijk werd er gezongen en ze kreeg een rugtas met een foto van haar hond Blacer!

Ook Wijnand had een presentje meegenomen! Er deden 10 honden mee van de AHC, dat is best veel van de 24 deelnemers. Voor mij en Moby is het het eerste jaar dat we gehoorzaamheid lopen, en dus een nieuwe wereld om te ontdekken. Een van de onderdelen is een werkproef, alles wat je je hond moet laten doen is dan net een beetje anders, of heel erg anders. Een behoorlijke uitdaging, die soms frustrerend is, en soms grappig. Ik ben het maar gaan zien als een inspiratiebron voor trainingen met Moby, want zelf zou ik dat soort dingen niet bedenken. Dit keer moesten de honden o.a. op een tafelt liggen, daar posities af, zit en staan doen en een stoffer apporteren. Hoogtepunten en ook mindere momenten van deze dag:  Michèle die zelfs 2 taarten had gemaakt om de verjaardag van Anette te vieren. En ook nog de hele rit naar Beneden-Leeuwen keurig haar mond dicht had gehouden niets verklapt had want Anette reed met haar mee.  Moby die tijdens de af en blijf ging buurten bij zijn buurhond, een Berner Senne hond die lekker op zijn rug lag te rollen. De hond stond op, en de kleine Moby schrok ervan hoe groot de hond was en begon te keffen. Waarop de grote hond heel hard de ring uitrende….. oeps. Dit wel een leuke foto opleverde maar niet zo goed was voor de punten.

5



Buzzard die na hard trainen met zijn baasje Rinske vorderingen maakte met sorteren. Niet dat ze die punten nodig hadden want 3 keer op rij zijn zij als eerste geëindigd! Overigens met een niet normale hoeveelheid punten deze keer. Super!  Toother die het toch wel heel onlogisch vond dat hij naast zijn riem op een tafeltje moest gaan liggen, “dat doen we normaal toch ook niet”! Dus dan pak je je riem op en legt hem op de grond en gaat daar liggen, want zo hoort het. En niet twijfelen hoor. Zo liefffff! Je kan me veel vertellen maar die hond krijgt van mij een dikke 10 voor humor! (Stiekem beetje verliefd op Toothie)  Blacer vond dat hij niet zo veel te doen kreeg op zo‟n dag, dus ging hij meerdere keren zijn riem naar zijn baasje brengen… terwijl hij erbij moest gaan liggen. En trots dat hij keek! “Vrouwtje kan ik dat niet vreselijk goed!?”  Helaas hadden Jarda en Aimey er niet zoveel zin in om in de ring te schitteren, wat niet altijd gemakkelijk is voor de baasjes!  De honden een stoffer moesten apporteren. Deze voor Moby (een nachtvlinderhondje) wel erg groot was , hij dit uiteindelijk toch deed.  Marlies wel hele grappige foto‟s gemaakt heeft van taart etende mensen(zonder bestek) deze niet in dit clubblaadje komen…..  We weer 5 bekers mee naar huis namen! De bekers deze keer wel giga groot waren. Uitslagen: GGB 1. Yvette met Jip, 2. Michèle met Clip, 3. Nelleke met Moby Dick, 5. Anita met Toother, 7. Jannet met Jarda GG1 1. Rinske met Buzzard, 4. Anette met Blacer GG2 6. Anita met Aimey GG3 3. Marlies met Sticker, 7. Marlies met Hebbuz,

6

GG wedstrijd Beneden leeuwen

7

Gered door een blauw plastic zakje. Het is donderdag ochtend half 8. Ik ben laat deze ochtend, te laat om nog op tijd op werk te komen. Ietwat chagrijnig laat ik mijn honden uit. We lopen langs het jaagpad van de Oude Rijn. Een mooi stukje Alphen met uitzicht op de Rijn die naar Leiden stroomt en halverwege rechts af in de Heimanswetering over gaat. Hier te lopen doet me goed en ik geniet van het water en de stilte die daar hangt. De honden lopen lekker los. Natuurlijk weet ik van die verordening dat je je honden alleen op de aangewezen stukken los mag laten lopen. Maar ik ben nu eenmaal niet zo van de regels. Ik denk ook vaak dat die regels bedacht worden voor andere mensen, maar niet voor mij. Ja rare gedachte eigenlijk. Regels zijn er vast voor iedereen, alleen niet voor mij. Wanneer ik zo in gedachten verder loop en mijn humeur wat begint op te klaren komt er een auto naast me rijden. Een blauwe. Iedere hondenbezitter had mij al weleens gewaarschuwd voor een gele auto maar nog nooit voor een blauwe. Dus ik besteed geen aandacht aan de auto. Wel aan mijn hond, die dat moment uitkiest om zijn drol te draaien. De auto is inmiddels gestopt en er stapt een uniform uit. Shit, shit , shit, dit verzin je niet een poepende loslopende hond en een uniform. Het uniform spreekt me aan met: “Goedemorgen” en wil verder gaan. Op dat moment floep ik er het volgende uit:" U ook een goedemorgen, vindt u het erg als ik eerst de ontlasting van mijn hond op ruim voor we in gesprek gaan"? Ik pak mijn blauwe plasticzakje uit mijn jas en ruim de poep op en draai het zakje weer dicht. Mijn honden zijn inmiddels uit nieuwsgierigheid dicht bij me komen staan. Want wat wil het uniform van de baas? Het uniform vindt het heel fijn dat ik zakjes bij me heb en dat ik de gemaakte rommel van de honden opruim. Waarop ik antwoord dat dit toch heel vanzelfsprekend is. Yes, ik voel dat dit goed gaat komen. Het uniform vraagt me of ik mijn honden voortaan aangelijnd wil houden en met een ja natuurlijk en u ook een fijne dag, nemen we afscheid. Pfffffff, gered door een blauw plastic zakje!

8

Het valt me zwaar, afscheid nemen. Ik heb ook tegen diverse mensen op de club gezegd “Ik wil er niet over praten!”. Maar erover schrijven kan ik dan wel weer. Met natte wangen en de spatiebalk is verraderlijk glad geworden. Tigger was mijn derde sport hond. Het virus begonnen met Max (dominante, zelfverzekerde rots in de branding) en vervolgd met Jesse (lieve, werklustige kampioen), en toen kwam Tigger. Hij had wat voetsporen om te vullen. En hij had het zijn missie in het leven gemaakt om dat vooral niet te doen, maar een eigen identiteit te creëren. Dat is hem gelukt ! 8 weken oud was hij toen hij in huis kwam. En eigenlijk uit het nest niet mijn keuze, maar die van mijn toenmalige vriendje. Die zou ermee gaan trainen, maar zoals dat gaat, was ik degene die meestal met Tigger op het veld te vinden was. In een póging die hond wat bij te brengen, want Tigger had een “will-to-tease”. Eerlijk waar, hij was acht weken, ik sloeg met mijn andere twee honden op een wandeling linksaf, maar Tigger ging gewoon naar rechts. Zonder omkijken. Een pup moet apporteren, want dat omschrijft zijn werklust. Dus ik aan de slag met dat eigenwijsje. En maar oefenen. Pas járen later ging hij balletjes apporteren. Maar ook dat moest ik wel regelmatig belonen met iets te eten, want hij bleef het onzinnig vinden! Ik kreeg de vraag wat ik eigenlijk met die hond gedaan heb: Gehoorzaamheid ging niet vanzelf met Tigger. Regelmatig had hij besloten om een oefening niet meer te kennen. “Af?” en dan vooral erg glazig en onbegrepen kijken. Maar dan was ook de hele les de “af” stuk. Ik heb op een wedstrijd eens moeten voorroepen met af, wat hij niet deed. Wat ik wist, want de af was de hele dag al stuk. Maar ik had een troef. Hij kon namelijk ook omrollen op commando en dan lag hij tenslotte ook! Tot grote hilariteit van de toeschouwers deed Tigger een práchtige RollOver. En bleef liggen. Ha! Ik was hem te slim af geweest ! Maar meestal was hij mij te slim af. Het was geen domme hond, maar hij had als hobby mij ergeren. En daar was hij goed in. Op examens of wedstrijden moet hij geweten hebben dat je met 1 nul op een oefening gewoon klaar bent. Hij zorgde er dus altijd voor dat hij wel ergens een nul haalde. Meestal op ludieke wijze. Zo kon hij bij het sorteren heel goed aangeven welk stokje de juiste was, en vervolgens een ander stokje apporteren. Met voldane blik. Of bij het voorroepen gewoon plat gaan liggen alsof het een hele lange blijfoefening was. Anita en ik zijn ooit nog eens op huifkarvakantie geweest met alle honden en toen hadden we pionnen meegenomen om GG te kunnen oefenen onderweg. Elke “camping” (te duur woord voor de grasveldjes waar we kwamen) keek zijn ogen uit. Al die honden en dan ook nog het veld bezetten met pionnen en trainen. Uiteindelijk heeft Tigger heus eens zijn GG3 gehaald. Vergissinkje van zijn kant. Behendigheid vond hij errug gaaf. Maar ook hier was hij voornamelijk erg stout. De wip was het mooiste als hij vóór een tunnel of slurf stond. Dan kon je jezelf lanceren

9

en dan landen in die tunnel. Leuk spelletje, maar dat was een disc en in Tiggers jaren betekende dat meteen het parcours uit. Hoe vaak wij niet naar Verweggistan gingen voor maar 3 hindernissen, ik kan het niet tellen. Raakvlakken moest je vooral hard overheen springen en latten konden er net zo goed af als op blijven. Hij was meer van de Steeple Chase (bij paarden een sport waarbij ze dóór de heggetjes moeten springen, i.p.v. er overheen). Paaltjes vond hij fantastisch en deed hij dan ook bloedsnel. Mét geluid. En dan kwamen er trainers van het andere veld kijken welke hond er vermoord werd. “Neu, niks aan de hand, Tigger doet paaltjes”. Uiteindelijk het tot C klasse geschopt. En de meest unieke ervaring was eens bij DTC. Vast parcours moesten we lopen, en ik was als laatste. Voor mij was er niemand foutloos, en ik had niet de illusie dat wij wel foutloos konden gaan, drie raakvlakken? Not a chance! Dus gestart en groot was mijn verbazing dan ook dat we met nogal wat kunst en vliegwerk foutloos rond kwamen. Komt de scheidsrechter naar me toe gelopen, er was geen tijdwaarneming. Dus ik moest (meteen) nog een keer lopen. En ja, dat rondje zou tellen, dus dat moest dan wéér foutloos. Hoe groot is die kans met Tigger? Maar het is ons gelukt! Een eerste plek op het vast parcours in de C. Overigens, behendigheid met Tigger was vaak een soort pakwerk. Tigger deed niet aan positief trainen. Als ik in de weg stond of iets niet duidelijk genoeg aangaf, dan beet hij in je. In dat wat het dichtste bij is. En dat is bij een blinde wissel ná de palen wel eens mijn achterwerk geweest, AUW!

Apporteersport hebben we ook gedaan. Vond hij wel grappig, want daar kon hij zelfstandig zijn dingen doen. Zoeken in de bosjes vond hij het leukste. Suus kan je niet zien en je kunt ongestoord allerlei stoute dingen uithalen. Favoriet was plassen onderweg terug met apport in je bek. En dan plassen als een paard en erbij kijken

10

alsof je nog niet met hem buiten geweest bent. Ik kon hem dan wel wúrgen. Gelukkig staat hij nog wel pagina groot in het boekje van Over Dieren over apporteren. Op de foto deed hij het prima. Na een korte flyball carrière, gingen we door met speuren. Dat vond hij ook een leuk spelletje. Hij moest dan al speurend door de bossen een persoon gaan zoeken. Ik erachter aan met een lange lijn om hem niet kwijt te raken. En dan was hij een soort teleurgesteld als hij de persoon in kwestie had gevonden, “Nou, hier is ze dan! Nou je zin?” want dan was de volgende aan de beurt om te speuren en was het spelletje klaar. In het clubblad hebben we toen nog zijn vorderingen bijgehouden, Sherlock Tigger vond het allemaal leuk! Op zijn oude dag hebben we nog CombiSport gedaan. Daar mocht hij rennen en sinds hij ouder was kon ik hem wat beter bijlopen. Kon hij zelfs nog wat winnen. Jaja, op zijn oude dag werd hij zelfs braaf. Hij was altijd Oost Indisch doof, maar later kwam daar ook gewoon ordinair West Indisch bij. Hij werd oud, met alle gebreken die daar bij horen. Maar toen hij niet meer de blije, irritante, stoute hond was, heb ik hem moeten laten gaan. Lieve stoute Tigger, ik hoop je weer te zien.

11

Onze Sybel wordt een oude dame. Ik vind oude honden altijd heerlijk, ze weten het beter, doen lekker hun eigen ding, zijn zo eigenwijs als ze oud zijn en kennen je door en door. Het allerleukste vind ik nog dat ze nooit haast hebben, maak je niet druk, de dag is lang en morgen is er weer een dag. Het komt wel niet altijd uit dat zij geen haast hebben en jij wel, maar kwaad worden of je eigen er aan ergeren heeft geen zin want ze doen echt geen stapje harder. Met een ouwe hond leer je onthaasten, heerlijk vooral in deze snelle tijd. Bijkomend Sybel „probleem‟ is dat mevrouw doof is. Krijg je eerst Oost Indisch doof of selectief gehorig, op een gegeven moment worden ze echt doof. Al me ouwe honden zijn doof geweest. Eerst Lady maar daar had je nooit zo‟n last van want die maakte zich niet druk als je haar kwijt was en kon prima de weg naar huis vinden. Dat kon in die tijd gelukkig nog. Volgende hond was Sanne, dat was minder grappig. Ze was heel lief en schattig maar kon helemaal opgaan in een snuffeltje. Als je dan zelf niet opgelet had en ze was weer uit gesnuffeld was ze je kwijt en kon ze heel snel rennen, meestal de verkeerde kant op!!! Kunst was om zelf op te blijven letten waar ze uit hing maar die vlieger gaat bij mensen niet altijd op. Soms ben je even in gedachte en voor je het weet ben je je ouwe hond kwijt. Laatste keer was op een zondagavond om 12 uur! Nergens Sanne te vinden, fiets halen, mensen bellen en met mobieltjes allemaal een andere kant op. Allerlei visioenen gaan dan door je hoofd, is ze in een sloot gevallen en kan ze er zelf niet meer uitkomen!!! Is ze door iemand meegenomen!! Al dat verkeer, het is donker en laat als ze maar niet onder een auto komt want wie verwacht en nou een ouwe dove hond op de weg!!!!! Maar gelukkig, een paar jaar ouder en een paar kilo minder hebben we haar gelukkig weer gevonden. Mevrouw was het grote rondje gaan doen!!! Tuurlijk doen we altijd op zondagavond om 12 uur!!!!!! Maar gelukkig ze was er weer, hulptroepen bedankt en wat later dan normaal toch nog naar bed. Ik was er klaar mee Sanne kreeg een bel, eerst een kattenbelletje, mega irritant en later een hondenbel. En dat is heerlijk, je hoort de bel op een gegeven moment niet meer, maar je hoort wel als je „m niet meer hoort, snappen jullie „m nog!! Als je bel niet meer hoort ga je kijken waar ze uithangt en omdat je er dan eerder bij bent is dat meestal niet ver weg. Jaren nadat Sanne overleden was en de bel in de kast terecht was gekomen liepen we ergens te wandelen en hoorden we Sanne der bel! Het bleken achteraf geiten of zo te zijn die ook zo‟n ding om hadden. Het blijft een rare gewaarwording om het belletje weer terug te horen terwijl je weet dat ze er niet meer is. Terug naar Sybel, bijna 13 en doof. Sybel, een hond die al 13 jaar heel erg van wandelen houdt maar niet daar waar al die andere honden lopen. Sybel loopt dus altijd ergens anders. Geen probleem als je nog hoort en zo, maar dat wordt wel een probleem als ze je niet meer hoort en in de „ ouwe honden hebben geen haast‟ modus is. Het was ff zoeken naar de bel en het blijft raar want het is Sanne der bel, maar het moet Sybel der bel gaan worden zodat we nog heel lang lekker met haar kunnen wandelen zonder mevrouw kwijt te raken.

12

13

Hond draagt €2900 Rolex In Engeland heeft de eigenaresse van een Border Terriër haar hond een halsband cadeau gedaan met daarin een uurwerk van Rolex verwerkt. Het 'sieraad' is 2.500 pond waard, omgerekend bijna 2.900 euro. Karen Denney (30) liet de halsband speciaal maken voor de verjaardag van de hond. Bron: www.telegraaf.nl, 30-5-2011. Roofvogel lust geen poedel In Canada heeft een poedel een hachelijk avontuur overleefd. Het teefje viel uit de bek van een roofvogel die haar kort voordien te grazen had genomen. De poedel viel in de tuin van een bejaardentehuis in Vancouver en wordt nu verzorgd door de dierenbescherming. Verplegers van het tehuis wisten niet waar ze het hadden toen de poedel uit de lucht kwam vallen. Het zesjarige teefje hield een paar gebroken ribben over aan de val. Ook waren de klauwen van de vogel in haar rug gegrift. Zwaar verwaarloosd De hond bleek zwaar verwaarloosd. Het dier was ondervoed en de nagels waren in de poten gegroeid. De eigenaar kan niet achterhaald worden en niemand is tot dusver de poedel komen claimen bij de dierenbescherming. Ironie van het lot "Ironisch genoeg heeft het avontuur met de roofvogel waarschijnlijk het leven van het hondje gered", aldus Shannon Broderick van de dierenbeschermingsorganisatie SPCA. "Anders was het wellicht gestorven van ontbering". (eb) Het poedelteefje heeft wellicht haar leven te danken aan haar avontuur met de roofvogel. Bron: www.HLN.be, 17/05/2011 De slechtste jachthond ter wereld Van plan op vossenjacht te gaan? Doe dat dan niet met een Beagle. Het dier is namelijk nog niet in staat om een vos op een centimeter afstand te ruiken. Dat bewijst deze foto, gemaakt door Mircea Costina in een bos ten noorden van Montreal, Canada. Daar volgt hij een vossenfamilie. Toen de vos de jachthond in zijn territorium op zag duiken, stelde hij alles in het werk om de Beagle op het verkeerde spoor te zetten. Hij deed dit mede om zijn jongen te beschermen en dat lukte aardig. (Redactie AD) bron: www.ad.nl, 19/05/11

14

Apporteersport competitie 2010/2011 BEGINNERS 1e plaats Corry Hoogeveen met de Toller Ronja 2e plaats Anette Lens met de Tervuerense Herder Blacer e 3 plaats Cock van Rijn met de labrador Floor GEVORDERDEN 1e plaats Caroline van Kints met de Golden Retriever Tissum 2e plaats Jan van Rijn met de Golden Retriever Donna 3e plaats Johan Manting met de Tervuerense Herder Chasin‟ WEDSTRIJDGROEP 1e plaats Anita Metselaar met de Golden Retriever Sticker * 2e plaats Wim Bekendam met de Border Collie Djingles 3e plaats Leonie van Beetz met de kruising Ralf Clubkampioen 2010/2011 STICKER

15

Max en Nancy Verbeek Winkelcentrum Ridderhof Ridderhof 35 2402 EN Alphen aan den Rijn Tel: 0172-421851 Fax: 0172-416287 [email protected] www.petsplace.nl

Uw dierenspeciaalzaak in de Ridderhof

Voor uw bestelling: 0172-421851 Ook voor onze bezorg service!

KNIP RECHTSONDER HET HOEKJE UIT, VUL UW POSTCODE IN EN PROFITEER VAN DE AANBIEDING IN DIT CLUBBLAD. EXCLUSIEF VOOR AHC LEDEN

16

Bij inlevering VAN DE INGEVULDE HOEK:

€5,00 korting op aqua coolkeeper voor de hond of aqua coolkeeper voor uzelf HEERLIJK KOEL IN DE ZOMER!!! Ons spaarsysteem ook in 2011!! Bij elke 10 euro ontvangt u een stempel op onze nieuwe spaarkaart. Bij 6 stempels is de kaart vol en ontvangt u €2,50 korting op uw vervolg aankoop!

*Deze aanbieding is geldig t/m 23-07-2011 en 1 clubblad aanbieding per huishouden.

Postcode ….. 17

Een mooi verhaal over de liefde Mijn eerste eigen hond had een speciale band met mijn dierbare vriendin. Dat was op zich een grappige ontwikkeling, want zij had niet zoveel met honden en mijn hondje niet met vreemden. Het hondje kwam uit Griekenland waar het zo warm was dat een hondenmand een nooit uitgevonden voorwerp was. Maar terug in Nederland had mijn bruine oren hond het koud. Ze bibberde, het arme beest, en bij mij op bed ging me net iets te ver. En zo struinde ik door de winkel om iets van een mand te scoren voor het verwende ding. Maar ja, dan heb je er één en leg dan maar eens uit dat het de bedoeling is dat ze daar in gaat liggen. Ik heb er heel wat pogingen met brokjes tegenaan moeten gooien, maar de mand ging ze niet in. Het eigenwijze mormel. Totdat mijn vriendin langs kwam. Betrokken als ze is, zag ze ons probleem als die van haar zelf. En zo kwam het dat ze uiteindelijk zelf maar in de mand ging zitten. Ik hoef u niet te vertellen dat dit een nogal grappig gezicht was. Mijn hond is sindsdien, net zoals ik jaren geleden, direct gevallen voor de charme van deze verleidelijke vrouw. De mandvrees was overwonnen en de liefde opgebloeid. Nooit meer over gegaan trouwens. Nog elke keer als ze elkaar zagen was het feest. Het kleine staartje ging bijzonder fanatiek heen en weer, zelfs zo hard dat je bang was dat ze nog eens op zou stijgen, met het kontje eerst omhoog. En dit ontfutselde weer spannende en lieve geluidjes bij mijn vriendin, waarvan ik ook niet wist dat ze die tot haar beschikking had. Zo leer je nog eens wat. Nu is er weer zo‟n niet te omschrijven liefde ontstaan. Onze jongste hond heeft besloten dat hij verliefd is. Verliefd op een man die ook al niks met honden heeft; zou dat het zijn? Dat het niets weten van zo‟n beest, juist een onvoorwaardelijke liefde naar boven brengt. Hond weet niet hoe hoog hij moet springen en hoe raar hij moet kwispelen als zijn nieuwe vriend binnen lik bereik is. En zelfs als het moment er niet bepaald voor is, omdat zijn vriend paardrijles geeft, staat onze hond te janken aan de kant. Je schaamt jezelf het schompes, omdat we toch echt een poging hebben gedaan om dit beest op te voeden. Maar er is geen houden meer aan. Hij moet besprongen worden. Wat weet hij wat ik niet weet, vraag ik me stiekem af? Nou kwam hij laatst bij ons thuis; we hebben onze hond geen groter plezier kunnen doen. Zijn grote liefde; hier op eigen terrein, dat was nog eens vette mazzel. De vriend werd op de voet gevolgd, uit het niets lagen er ineens twee grote herder poten op zijn schouders en had hij een vette lik te pakken. De echte hondenkenners, dat ben ik duidelijk niet, hebben hier vast hun bedenkingen over. Maar laat mij alsjeblieft hierin geloven. Niks mooier dan een prachtig verhaal over de liefde. Zo moet het zijn; dat ben ik wel met de hond eens. Niks gereserveerde blikken of een spelletje “hard to get”. Nee gewoon, meer dan eerlijk, midden in een volle huiskamer je geliefde een passievolle kus in zijn oor geven. Heerlijk, zo moet het zijn.

18

1.Stel jezelf even voor, wat is je rol binnen de Alphense Hondenclub? Hallo ik ben Michael de Smet en ben 14 jaar. Ik doe met Djago combisport en af en toe help ik met een wedstrijd. 2. Hoe lang doe je dit al? Zo ongeveer 1,5 jaar 3. Hoeveel honden heb je op dit moment? Ik heb op dit moment 2 honden. 4. Wat zijn de volledige namen en geboortedata van je honden? HAHAH nu je gelooft het of niet maar onze eerste hond heet AJAX en is geboren op 25-12-2007.(Djago) Kawan heet Firepond A dream to catch en is geboren op 21-1-2009 5. Hoe ben je aan hen gekomen? Via informatie over erkende Sheltiefokkers, Djago komt bij een fokker vandaan in Brabant en Kawan bij kennel Firepond in Alphen.( Anita) 6. Heb je cursussen met je honden gevolgd? Welke? Opvoed 1 en opvoed 2 en nu combisport. 7. Wat is de leukste eigenschap en wat is de minst leuke van je honden? Leukste eigenschap van Djago is dat ie zooo lief is. Minst leuke (??) weet ik niet. Leukste eigenschap van Kawan is hij mag je graag uitdagen voor een spelletje. Minst leuke (voor Djago dan) hij mag graag in de poten of oren van ,,z‟n broer” bijten. 8. Wat zijn de favoriete speeltjes van je honden? Djago speelt graag met een bal en Kawan met z‟n eekhoorn. 9. Wat eten je honden het liefst? Kaas en pannekoek. 10. Wat of waar zijn de favoriete slaapplaatsen van je honden? Overal en nergens, niet echt een vaste plek behalve de mand 11. Gaan de honden mee op vakantie? Normaal wel maar dit jaar niet. 12. Wordt een eventueel volgende hond weer een hond van het ras dat je nu hebt? Waarom wel of niet? Ja, omdat ze mooi en lief zijn.

19

14. Wat is het dag patroon van je honden? (Bijvoorbeeld is je hond de halve of hele dag alleen) Alleen soms op dinsdag en donderdag ochtend een paar uurtjes. 15. Wat wil je graag nog bereiken met je honden? Met Djago Nederlands kampioen worden , in de jeugdklasse combisport 16. Loop je wedstrijden/shows? Wedstrijden, want shows vind ik niks aan. Ik geef de pen door aan Anouk Lens.……………..

20

Op zoek naar een vakantieplek waar je hond(en) zeer welkom zijn en je zelf ook heerlijk kunt relaxen kwam ik uit op de website van Betty Heideman: www.takeyourdogsonholiday.com. Het leek heerlijk na het zien van de plaatjes en na het lezen van de informatie, maar uit ervaring weet ik dat dat niet altijd alles zegt. Maar dit vond ik toch het proberen waard en de Morvan kende ik nog niet goed, leuk om te leren kennen, dus hebben we in januari al een weekje voor in juni geboekt. Dat weekje was dus begin juni van dit jaar. En het overtreft werkelijk alle verwachtingen. Als je van echte rust houdt en het niet erg vindt om een stukje te rijden of te fietsen naar het dorp om je verse croissantje en stokbroodje te halen voel je je hier met je honden werkelijk als god in Frankrijk. Rust, rust en nog eens rust. Het huisje dat je ter beschikking krijgt is eenvoudig, maar heeft werkelijk alles (er zijn twee huisjes te huur, de andere ligt op een kwartier rijden afstand van het huis dat wij hadden gehuurd). Zelfs een schotel op het dak dat er voor zorgt dat je toch je favoriete Nederlandse programma‟s kunt blijven volgen. Maar je kunt de tv ook uitlaten natuurlijk. In het huisje zijn allerlei bladen om te lezen, van hondenbladen tot info bladen en kaarten van de omgeving. Dvd‟s met films om naar te kijken en leesboeken om lekker in weg te dromen. Een houtkacheltje maakt de sfeer compleet, maar er is ook een elektrische kachel voor de koude avonden. De honden kunnen zelf naar buiten als ze willen en rondsnuffelen naar eigen believen, zonder dat ze van het terrein af kunnen. Er staan een paar hondenmanden om te gebruiken, maar voor meerdere honden moet je wat te liggen meenemen. De vloer is hard en van steen. Het enige geluid dat je hoort zijn de vogels en af en toe een blaffende hond op een boerderij in de verte en een paar keer per dag een auto die langs de weg rijdt achter het huisje. Als je langs het huis van Betty loopt, dat op afstand naast jouw huisje staat, dan blaffen haar honden ook wel even, maar verder hoor je ze eigenlijk nooit en zij heeft een flinke roedel oude, invalide, afgedankte honden, die bij haar een super leventje hebben en van hun oude dag kunnen genieten na een zwaar leven na hondenrennen, ziekte, mishandeling of gewoon afgedankt door ouderdom. Het huisje waar je in woont in de vakantie heeft een groot terrein dat in die periode dat je daar bent helemaal voor jou en je hond(en) is. Je mag onbeperkt honden meenemen, ruimte genoeg en de omheining is hoog genoeg om de slimste Podenco binnen te houden. Ja, wel even de haren weghalen van bed of bank met de aanwezige stofzuiger, als je honden daar op hebben gelegen. In de omgeving zijn veel wandelgebieden, achter het huisje is een pad (Je moet dan wel even door een beekje waden, maar dat maakt het alleen maar leuker en voor de honden geen probleem, die kunnen gelijk heerlijk drinken) dat direct het bos in loopt langs een wei met koeien. Witte koeien. Die daar als meerdere gezinnetjes vredig bij elkaar in de weide leven. Toen we even aan het hek gingen staan waar zo‟n gezinnetje stond, pa stier en ma koe, likkend aan een zoutsteen en baby kalfje

21

daarachter, stopten ze met likken en ging pa stier vóór ma koe en baby kalf staan en keek ons aan zo van „je moet eerst langs mij voordat je bij hun komt”. Dat is toch mooi om dat te zien, ik wist niet dat het nog bestond, gewone koeien in een natuurlijke omgeving in alle rust genieten van hun rust en samenzijn. Naast de vele vogels is dat ongeveer het enige wat je tegenkomt op je wandelingen. In een ander bos verderop kun je ook herten tegenkomen, dus daar moeten de jachthonden wel even onder controle blijven of vast blijven. Jagende honden is daar verboden. Ze mogen wel overal los. De Morvan ligt in Bourgondië en heeft heerlijke wijnen, die erg lekker zijn en ‟s avonds op je terrasje voor je huisje of op het grasveld op een ligbed bij je huisje op het laatste plekje zon kun je daar dan van genieten bij de geluiden van de vogels met je hond(en) languit liggend in het gras, moe en tevreden van de heerlijke wandelingen zonder riem. Zoals Betty al zei in de winter rond de jaarwisseling wordt er bij hun niet geknald, dus met bange honden is dat ook een uitkomst om daar dan te gaan genieten van de rust. Wij hebben genoten van onze week in het huisje in de Morvan bij, we hadden maar één hond bij ons van de vier, omdat we eerst zeker wilde weten of het wel geschikt zou zijn voor ons met ons roedeltje, maar volgende keer gaan we (veel) langer met de hele roedel. Een aanrader dus voor iedereen die met hond op vakantie wil zonder dat je constant op je hond moet letten, maar waar je hond gewoon mee mag in een restaurant en overal los mag en met een dikke knuffel wordt ontvangen door een lieve hondenvriend.

22

Met TROTS kunnen wij jullie melden dat de AHC wederom de FHN bokaal heeft gewonnen.

De sportiefste vereniging van Nederland! Zoals op de FHN site te zien is was de AHC de beste vereniging. Niet alleen overall, maar we waren de beste bij de Gedrag en Gehoorzaamheid, bij de Apporteersport, bij de CombiSport en bij de Behendigheid. Wij willen jullie hier daarom bedanken ! Goed gedaan ! Alle leden, wedstrijdlopers, vrijwilligers en vooral trainers, wát een geweldige opsteker voor jullie allemaal. We kunnen het niet vaak genoeg zeggen, we zijn vreselijk TROTS op jullie, op onze club, op onze mensen. Wat zijn we toch goed met zijn allen. En uiteraard hopen we dat we hem volgend jaar (voor de TIENDE keer) ook weer te winnen. Zet hem op !

Parkeren Afgelopen week is er voor het eerst bekeurd op het parkeren van auto's in de grasstrook langs de Eikenlaan. Wij willen iedereen oproepen om dan ook daar zijn auto niet meer te parkeren. Parkeer op eigen terrein en probeer lekker aan te sluiten, laat geen grote gaten vallen. Als er geen plek meer is kun je je auto ook op de parkeerplekken van omliggende bedrijven zetten of achter het terrein bij de politie.

23

o Eén groep per dag, in de ochtend o Twee uitlaters:  Jolanda Hazelzet: alle dagen  Anita Dobbe: alle dagen behalve donderdag o Niet meer dan 10 á 12 honden per groep o Verschillende wandelgebieden o Lekker lang los lopen en spelen o Heel veel plezier voor en met de honden Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Jolanda Hazelzet: [email protected] of tel 06-13448975 Anita Dobbe: [email protected] of tel 06-46006288

24

Super-soakers, gastoeters en andere dingen Een atletisch gebouwd persoon in een strak pakje op een racefiets, een zwetende marathonloper, twee dames die gezellig samen skatend door de wijk gaan, een jongere op een opgevoerde knetterbrommer. Wat hebben deze mensen met elkaar gemeen, behalve dat ze lekker buiten zijn? Nou, als ze maar hard genoeg gaan, dan wordt mijn border collie Fuzzy zo geprikkeld dat ze er achteraan MOET rennen. Met de nadruk op moet... De woorden van de baas (streng, enthousiast, gillend, superboos, maakt niet uit), de balletjes, sjorspeeltjes en kaasjes, niets helpt dan meer. En sommigen van jullie kennen Fuzzy en weten hoe bizar hard die hond achter iets aan kan rennen (ja, die streep langs het hek op donderdagavond laatste uur, dat is Fuzzy inderdaad). Dat rennen ziet er super gaaf uit en het is ook een heerlijke hond om mee te trainen, maar tijdens het wandelen is dat dus niet zo heel erg handig. Tot grote frustratie van de baas en uiteraard tot boosheid en onbegrip van de fietsers/skaters/hardlopers/brommerrijders in kwestie. Wat doe je dan met zo‟n hond? Nou ja eerst maar eens een tijdje aan de lijn, Lekker met zo‟n uitgerekte schouder. Dat is het toch niet. Dan maar zorgen dat je als baas echt héééééél erg leuk bent. Nou dat ben ik ook wel vindt Fuzzy, TENZIJ er weer een fietser/skater/hardloper... nou ja, je begrijpt het wel. Dus wat te doen? Nou wat duidelijk helpt, is met je handen in het haar aan de bar op de AHC zitten (echt waar, iedereen aan te raden). Want toen bleek ik niet alleen de enige te zijn met een hond die iets te enthousiast achter dingen aanrende, nee er waren er meer. En dat niet alleen, er waren hele actieplannen voor te bedenken! Anita en Marlies vertelden met Guus (de hond van Marlies) flink wat uurtjes „paardentraining‟ te hebben gedaan. Anita was de „boeman‟ in dit geval, Marlies de toffe baas met de kaas. Tijd voor een plan! Actieavond 1. Aanwezig: Harry (hardloper), Keesjan (motorrijder), Anita (op de step en achter op de motor) en Marlies (fietser) Benodigdheden: super-soaker, toeter en boze Harry Het resultaat: We begonnen met de motor. Keesjan reed voorbij, Anita er achterop met de super-soaker. Fuzzy nam een flinke sprint en ging al blaffend achter de motor aan. Anita wachtte tot ze goed kon mikken en spoot toen een flinke waterstraal vol in haar snoet. Fuzzy wist niet wat haar overkwam en met staart tussen de benen kwam ze naar mij, mevrouw kaas en mevrouw balletje. Met Harry hetzelfde verhaal. Ze zette aan, Harry draait zich om en roept hele boze dingen. Fuzzy weer naar mij. Bal! Kaas! Knappe hond hoor en ik ben echt de tófste baas! Toen de step. Fuzzy rent op Anita af. Anita zegt iets in de trant van: wegwezen jij lelijke hond (met het bekende nu moet-je-echt-wegwezen Anita toontje in haar stem ;-)). Oké hier ging ik de fout in, dit klonk zo komisch en Fuz keek zo beteuterd dat ik

25

mijn lachen niet kon inhouden. Maar goed, hond kwam terug en ja hoor, super knappe hond! Maar wat heb je met zo‟n Border Collie, die zijn best slim. Dus toen de hardloper en fietser voorbij kwamen dacht Fuz, ik weet zeker dat dit een oefening is, ik blijf heel dicht bij de baas lopen. Hé, wat zie ik daar in de verte? Een motorrijder die niet bij deze suffe oefening hoort? Doei baas, ik trek een sprintje!!! Zucht dacht de baas... Actieavond 2: Aanwezig: Piet (brommer), Marc (fietser), Rinske (skater), mijn vader (motorrijder) en Keesjan maar weer eens (achterop de motor) Benodigdheden: super-soaker, gastoeter, flesje water en boze Piet Aantal gewonden: 1 Dit keer hadden we de actie iets aangepast. Vorige keer liep ik op een terrein over een weg heen en weer, deze keer gingen we ons wekelijkse vrijdag rondje rond de ARC-velden lopen. Gewoon zoals heel vaak. Onderweg zouden er „zomaar‟ mensen voorbij komen. Rinske was als eerste. Ze kwam ons voorbij en Fuzzy nam al blaffend een sprintje. Zonder om te kijken richtte Rinske de gastoeter op Fuzzy en toeterde keihard in haar oor. Ik heb een hond nog nooit zo dom zien kijken! Weer staart tussen de benen bij mij. En ja hoor, knappe hond dat je naar de baas komt en naar me kijkt, balletje gooien en kaas erin! We lopen relaxed verder, er komt een brommer voorbij. Fuzzy kijkt me aan, balletjéééééé!!! Niks aan de hand. Piet herhaalt dit nog een paar keer, maar ze bleef keurig bij me. Oké, Piet reed op een rustig tempo en heeft niet zo‟n knetterbrommer zoals sommige anderen die voorbij komen, dus misschien dacht Fuzzy: hier ga ik geen moeite voor doen (dat doet ze ook bij heel langzaam hobbelende iets minder atletisch gebouwde hardlopers en zondagfietsers namelijk, die gaan niet hard genoeg voor mevrouw). Maar toch gewoon braaf. Toen opeens een man op een fiets, ze trok een sprintje en Marc (terwijl hij bijna de bosjes in rijdt ;-)) gooit een straal water haar kant op vanuit zijn flesje. Weer schrik, weer terug naar de baas, weer knappe hond!!! Toen de grande finale, de motor maar weer eens. Nou, die kende ze nog of ze had er genoeg van, maar hoe vaak hij ook langs kwam, er kwam geen sprintje meer. Ook niet bij de herhaling van de brommer, de fietser en de skater. Fuzzy was braaf, de bal was moe en de kaas was op. Top dus. En wij hebben ook weer wat geleerd, namelijk dat óók als je langzaam rijdt en óók als je een super-soaker in je handen wilt houden achterop een motor, je je héle motorpak aan moet trekken (dus ook je handschoenen). Want als je dan valt, liggen je handen niet helemaal open. Dus zaten we aan het eind van de avond nog gezellig op de huisartsenpost. Best intensief, zo‟n avond trainen. Conclusie Conclusie 1: de aanhouder wint! Vorige week wandelden we rond het meer. Er kwam een fietser aan en Fuzzy rende meteen naar mij toe voor haar balletje en kaas. Top!!! We organiseren nog een aantal van deze actie-avonden en ik wordt natuurlijk gewoon zo‟n leuke baas dat ze alleen maar bij mij wil lopen (of zal die bal en die kaas er ook iets mee te maken hebben...)

26

Conclusie 2: toeters en super-soakers zijn NIET alleen voor kinderen maar ook voor mensen heel leuk en nuttig. Wat verder erg nuttig zou zijn: iemand die zo’n knetterbrommer heeft of iemand kent die er eentje heeft. Mocht dit zo zijn dan hoor ik het graag! Je kunt me bereiken via [email protected] en je maakt mij en alle fietsers/skaters/motorrijders/hardlopers van Alphen aan den Rijn en omstreken erg blij. Fuzzy iets minder, maar die komt er vast overheen ;-) Conclusie 3: wat heerlijk dat er lieve mensen op de AHC zijn die je zomaar willen helpen en hier hun vrije avond voor opgeven. Anita, Marlies, Harry, Marc, Rinske en Piet, ontzettend bedankt! En Fuzzy? Die ligt nu heerlijk op een bot te kauwen in de huiskamer, ziet eruit als een hele suffe brave hond en snapt werkelijk niet waarom de baas zó moeilijk doet, terwijl zij zichzelf zo knap zelf kan vermaken buiten.

27

Naast het lesgeven op de hondenclub heb ik ook een hondentrimsalon, een hondencasting bureau en train ik honden/voed ik honden op voor anderen. Over het trainen/ opvoeden van honden voor anderen wil ik het hebben. Ik heb een nieuwe Mechelse Herder pup uitgezocht, zijn naam is Stoer en ik ben daarmee weer bij de PHV Alpha gaan trainen. Dit keer is het mijn eigen hond en deze ga ik wel tot zijn certificaat brengen. Ik krijg weer alle medewerking van de KNPV mannen om het op mijn eigen positieve clicker-manier te doen. En….Stoer is eigenlijk nog leuker dan Arras. Dit schreef ik alweer 2 clubbladen geleden. De tijd vliegt en soms heb ik het gewoon te druk om een stukje voor het clubblad te schrijven. Maar wanneer het clubblad dan weer uit komt en er staat geen stukje van mij in, dan vind ik het alweer jammer dat ik het niet heb gedaan. Ik weet hoeveel moeite het kost om het clubblad te vullen en eigenlijk is het schrijven zo gebeurd, je moet er alleen even voor gaan zitten. Mechelse Herder met stamboom, pup 11 weken, reu, gefokt uit KNPV ouders. Dat was de tekst in de advertentie. Via www.bloedlijnen.nl kun je al veel te weten komen over de afstamming van dit soort honden. Ik heb er zelf niet zoveel verstand van maar via een mailtje naar mijn clubgenoten van de Alpha hoorde ik dat de fokker van deze hond al meerdere honden „voor had gebracht‟ en dat hij al vaker nesten had gefokt met veelbelovende honden en honden die zich al hadden bewezen. Dus dat zag er goed uit. Na wat heen er weer gemaild te hebben, had ik afgesproken dat ik naar Haaksbergen zou komen om te komen kijken en hem eventueel mee te nemen. Arjan van de Alpha ging met me mee. Toen ik daar aankwam en hem zag….. tja…dat is met alle puppies…ze zijn zo schattig. En ja.. wat kun je er van zeggen?? Het was een heel vrij hondje, ondernemend en onderzoekend. Hij was heel open naar mij en naar Arjan. Dat zag er goed uit. Na wat papieren uitgewisseld (papier geld de ene kant op en inentingsboekje de andere kant op) te hebben, nam ik hem mee naar huis. Onderweg gedroeg hij zich keurig netjes, hij heeft bijna de hele weg geslapen. Hij was al 11 weken omdat de fokker hem in eerste instantie zelf wilde houden, maar vanwege de zwangerschap van zijn vrouw en de daar mee gemoeide toekomstige drukte zag hij er toch maar vanaf. Ach…ik heb slechtere smoezen gehoord. Ik weet niet of het waar is, misschien vond hij hem niet dapper genoeg, misschien zag hij andere mankementen in hem. In mijn ogen was het een pittig hondje met een open karakter, bereid om samen te werken en gek op eten. Voor mij zijn dat de ingrediënten die je nodig hebt om een hond goed te kunnen trainen. Stoer heette eigenlijk Virgill (wat is dat nou voor een naam???) Ik vond het te lastig om uit te spreken en ik vond het ook geen leuke naam. Ik dacht: hij moet een politiehond gaan worden. Als hij het niet is, dan heet hij in ieder geval zo. Stoer!

28

Stoer was nu met zijn 11 weken opeens bij zijn moeder vandaan geplukt en hij léék niet zo onder de indruk, maar ik was bang voor wat er gedurende de nacht zou gaan gebeuren. Ik wilde hem in iedere geval 1 keer overdag slapend in zijn bench. Zijn bench stond al klaar. Even kijken of hij daaraan gewend was (dat had ik natuurlijk moeten vragen, maar dat was ik vergeten). Hij ging geheel vrijwillig zijn bench in en ik gaf hem een paar brokjes. Ik deed het deurtje dicht, vaak kun je al snel zien of een hond gewend is in een bench of niet. Nou niet dus!!!! Blinde paniek!!! Hij krabbelde aan de tralies en beet erin en rukte eraan. Met zijn kleine tandjes was hij vast van plan om die tralies eruit te bijten. Ik vond niet dat ik op dat moment het deurtje open moest doen, hij moest natuurlijk niet leren dat dat de manier is om mij die deur open te laten doen. Maar ik wilde hem ook niet zo in de stress laten. Dus ik gauw met mijn ene hand naar de achterkant van de bench om hem even op die kant te richten. Toen hij dat deed, snel met mijn andere hand het deurtje open gemaakt. Hij vloog eruit. Nou, dat was dus zijn eerste ervaring met de bench, dat was nou jammer. Dan nu maar snel beginnen met zijn bench training. Dus ben ik naast de bench gaan zitten en hem erin gelokt met een hand vol voertjes. Gelukkig was hij snel hersteld van de eerste bench-ervaring en was best bereid om die brokjes te komen halen. Toen hij eenmaal in de bench was, mocht hij brokje voor brokje uit mijn hand uit eten. Ondertussen hield ik mijn hand zo dat hij ervoor moest gaan liggen om ze te kunnen pakken. Dat was alvast wat…. Zijn tweede indruk in de bench, was positief. Ik heb hem er weer uit gelokt en heb toen weer een brokje in de bench gelegd en hem er weer in laten gaan. Dit heb ik een paar maal gedaan. Hij vond het best een leuk spelletje. Zo zachtjes aan ben ik hem gaan aaien als hij in de bench lag, lange langzame aaien. Heel rustgevend. Ik probeerde hem te laten gaan slapen. Door alle nieuwe indrukken en het bench-trainen was hij eigenlijk wel aan een slaapje toe. Na een poosje viel hij ook wel in slaap, maar zodra ik stopte met aaien en weg wilde gaan, werd hij wakker en kwam hij weer uit de bench. Mijn idee was dat als ik de eerste keer in de bench slapen onder begeleiding kon doen, dan zou het de tweede keer (dat zou dan vannacht zijn) al een stuk makkelijker gaan. Ik heb een kussen gepakt en een boek. Ik ben weer bij de bench gaan zitten en heb hem daar weer in slaap geaaid. Toen hij eenmaal sliep, heb ik mijn hand tegen hem aan laten liggen en ben ik mijn boek gaan lezen. Na een kwartier zo te hebben gezeten had ik erg spijt dat ik ook niet een beetje water had klaargezet voor mezelf. Stoer sliep ondertussen al heel vast, hij maakte schokkende bewegingen en rolde met zijn ogen, zoals honden kunnen doen als ze in een diepe slaap zijn. Ik ben zachtjes opgestaan en ben een kopje thee voor mezelf gaan zetten en met een klein voorraadje chocola (ook voor mezelf) ben ik weer naast de bench gaan zitten lezen. Een half uurtje later werd hij weer wakker. Hij was weer klaar voor verder onderzoek

29

van deze nieuwe wereld. Uiteraard eerst even naar buiten om te plassen en te poepen en daarna mocht hij rond lopen. En ‟s avonds? Ik heb de bench naast mijn bed gezet, heb hem wat brokjes gegeven. Toen die op waren krabbelde hij even aan het deurtje en piepte zachtjes. Ik heb mijn hand voor de tralies gehouden terwijl ik in mijn bed lag en heb gezegd dat hij maar moest gaan slapen en je gelooft het of niet. Hij zuchtte een keer diep en is gaan slapen. De volgende ochtend half 7 liep mijn wekker weer af….wij hadden heerlijk geslapen. Volgende keer….. Als je een pup van 11 weken krijgt, dan hoop je maar dat zijn fokker wat aan socialisatie heeft gedaan , want je hebt precies nog 1 week en dan is je socialiseringsfase zo goed als voorbij. U begrijpt… komende week wordt een drukke week. Ik vertel het de volgende keer.

30

31

Artikel AHC jas AHC fleecejack AHC T-shirt Hondenriemen Grondpen Werpstok met tennisbal Bal aan touwtje Fleecespeeltje Clicker Clickerboekje Gentle leader

Apporteerblok

Dummy Kong

Opmerking

AHC prijs

nu in uitverkoop nu in uitverkoop vanaf

klein middel groot Hout klein volgens GG regels Hout groot volgens GG regels Aluminium klein groot klein middel groot extra groot giant

€ € € € € € € € € € € € € € € € € € € € € € €

65,00 45,00 15,00 9,75 3,00 2,50 1,40 5,00 4,00 10,00 14,90 18,50 20,00 6,50 10,00 12,50 6,50 9,50 7,50 10,00 12,50 14,90 25,00

Dogmiles 26 18 6 4 1 1 1 2 2 4 6 7 8 3 4 5 3 4 3 4 5 6 10

Overzicht opvoedingscursussen AHC Cursus Puppy socialisatiecursus Puppycursus Opvoedcursus 1 Opvoedcursus 2

Toelatingseis(en) Leeftijd hond minimaal 7 weken Leeftijd hond minimaal 12 weken Leeftijd hond minimaal 22 weken Opvoedcursus 1 gevolgd

Duur totdat er een puppycursus start 13 weken 13 weken 13 weken

De opvoedcursus 2 wordt afgesloten met een examen dat door een keurmeester van de Federatie Hondensport Nederland wordt afgenomen op het AHC-terrein. Het dan verkregen landelijk erkende SHH-diploma (Sociale Huis Hond) geeft vervolgens toegang tot de cursussen van alle wedstrijddisciplines van de AHC, te weten: Gedrag en Gehoorzaamheid, Behendigheid, Flyball, Apporteersport en Combisport.

32