Beleidsplan/Beloningsbeleid 2013-2016 Stichting Dekat di Hati
Inhoudsopgave
1. Inleiding
Pagina 1
- cultuur - een stukje geschiedenis - de economische situatie - het onderwijs 2. Wat doet de Stichting Dekat di Hati
Pagina 6
3. Beloningsbeleid
Pagina 7
1. Inleiding De Molukken is één van de grootste provincies van Indonesië. Het tropische Maluku, zoals de provincie in eigen taal wordt uitgesproken, ligt ver van de toeristische gebieden. Het is als het ware een paradijs in zee. Sommige eilanden zijn vulkanisch en begroeid met kleurrijke vegetatie. Andere eilanden bestaan uit opgeheven koraal en zijn omringt met prachtige subtropische flora en fauna langs de mooiste stranden die je maar kunt voorstellen. De kruidnagel- en nootmuskaatbomen op de “Specerij Eilanden” herinneren aan vroegere tijden toen deze eilanden nog een magnetische aantrekkingskracht hadden op veroveraars uit alle delen van de wereld. Eeuwenoude Portugese en Nederlandse forten, vervallen en overwoekerd, laten zien dat men geweld niet uit de weg ging.
Cultuur Enige tientallen jaren geleden waren de mensen op een aantal grotere eilanden van de Molukken, zoals Buru, Halmahera en Seram, nog amper in aanraking geweest met de moderne wereld. Maar tijden zijn veranderd en lopen nu de meeste lokale bewoners al met een mobiele telefoon op zak, en heeft men plaatselijk de beschikking over Internet. In het economisch en politiek centrum van de regio Ambon treft men tastbare en culturele overblijfselen van een oude beschaving, zoals stenen altaren en tronen. Oude inheemse dansen en rituelen worden in ere gehouden. In de kristalheldere zee krioelt het van het leven. Op de Molukken vindt je bijna even veel vissoorten als in de rivieren, meren en zeeën van alle Europese landen samen. In deze koraaltuinen en lagunes kan men ideaal zwemmen,
1
duiken en vissen. Het leven op de Molukken heeft overal zijn eigen ritme. De bereidingswijze van kopra en sago is in al die jaren niet veranderd. Kruidnagels en nootmuskaat zijn nog steeds een belangrijk middel van bestaan. Garens, waarop door middel van afbindtechnieken motieven zijn uitgespaard, de bekende ikat, worden verwerkt tot manden en matten. De bevolking jaagt op wilde varkens, karbouwen en herten, en vissers gaan met hun prauwen op visvangst. Duikers zoeken parels, pareloesters, tripang en zeekomkommer. Deze worden gedroogd of gerookt en veelal geëxporteerd naar China waar er onder andere heerlijke soep van wordt gemaakt. Ambachtslieden in toeristische gebieden maken waaiers van schildpad, paarlemoeren schilderijen en scheepjes, vernuftig opgebouwd uit kruidnagels.
Een stukje geschiedenis Een deel van de bevolking op de Molukken is Islamitisch. Een ander deel is Christen. Tot begin deze eeuw heeft dit niet geleid tot problemen. Eind vorige eeuw zijn er gedurende een korte periode onderlinge gevechten uitgebroken (Islamieten tegen Christen). Gelukkig is de situatie thans gestabiliseerd. De invloed van de voorouders is nog lang niet uitgespeeld. Ook het in stand houden van bijvoorbeeld het traditionele dorpsraadhuis, de Baileo, getuigt van een diep respect voor het verleden. De zeer kleine Banda-eilanden, ten zuidoosten van Ambon, waren tot in de 18e eeuw nog de enige producent ter wereld van nootmuskaat en foelie. Ze prikkelden samen met de vier andere eilanden, Ternate, Tidore, Bacan en Jailolo veel Europese landen om hun specerijen. Deze eilanden vormden het centrum voor de kruidnagelteelt. Landen als Portugal, Spanje en later Nederland, Groot-Brittannië en Denemarken voelden zich hierdoor aangetrokken en reisden vele Molukse eilanden af opzoek naar specerijen. Sindsdien staan de eilanden ook wel bekend als ‘the Spice Islands’. De Molukse geschiedenis bevat veel hoofdstukken. Vooral in de afgelopen 60 jaar is er veel gebeurd. Het is een geschiedenis die voor veel Molukkers niet vergeten mag worden.
2
De economische situatie Volgens de statistieken van de centrale overheid in Jakarta, BPS (Badan Pusat Statistik = Bruto Nationaal Product) behoort de provincie Molukken tot de drie armste districten van Indonesië. De bevolking van de eilanden is bij haar economische activiteiten in grote mate afhankelijk van de klimatologische omstandigheden. Twee keer per jaar gedurende de 1 e en 2e tussenliggende periode van de westelijk en oostelijke moesson wordt het hoofdvoedsel geplant. Dit is voor de meeste zuidwestereilanden maïs. Op het vulkanische eiland Damar is sago het hoofdvoedsel. In de praktijk wordt in een traditioneel boerenbedrijf gemengde landbouw toegepast. Een deel van de tijd wordt samen met maïs, lokale bonen als lapatu of kacang kayu en kacang merah (Velvetbean of Mucuna) en cassave(zoete aardappel) verbouwd. Op kleine schaal werd tot voor kort op het eiland Kisar aan droge rijstbouw gedaan, dit dreigt te verdwijnen. Visserij is een andere activiteit van de bevolking. Voornamelijk voor de dorpsbewoners die dicht bij de kust leven. De zee levert in tegenstelling tot het land altijd veel op, hoewel ook de visvangst gebonden is aan het seizoen. Bijvoorbeeld gedurende de oostelijke moesson kan een dorp aan de oostzijde van het eiland niet veel van zijn visgronden vergaren. Gedurende het hete seizoen, is de visvangst een feest. De wind is afgezwakt en soms zijn de riffen praktisch droog. De mannen zetten hun bamboe visvallen (bubu) uit in dieper water en vissen vanuit kanos. De Molukken, een eilandengroep gelegen in het oosten van Indonesië, heeft van oudsher een sterke band met Nederland. Je wordt verrast door de bezienswaardigheden, schitterende natuur en de prachtige stranden die deze omgeving te bieden heeft. Het gebied sluit uitstekend aan bij de thans gaande trends en ontwikkelingen m.b.t. vrijetijdsbesteding. Tijdens onze vrije tijd willen we steeds meer genieten van een authentieke omgeving met daarin evenwicht tussen, natuur, cultuur, rust en prachtige stranden. Je zou denken dat dit gebied al lang door toeristen is ontdekt. Dit blijkt niet het geval te zijn. De eilandengroep kent voornamelijk bezoekers uit Nederland in het kader van familiebezoek. Als gevolg van de beperkte economische mogelijkheden en de moeilijke leefomstandigheden trekken velen van de eilanden weg. Ze proberen in Ambonstad of buiten de Molukken betaald werk te vinden.
3
Onderwijs Het onderwijs Het onderwijs in Indonesië is de verantwoordelijkheid van het ministerie van Nationale Opvoeding van Indonesië (Kementerian Pendidikan Nasional Republik Indonesia / Kemdiknas). In Indonesië, volgen alle burgers negen jaar verplicht onderwijs, zes jaar elementair niveau en drie jaar op de middelbare school. Islamitische scholen vallen onder de verantwoordelijkheid van het ministerie van Religieuze Zaken. Scholen in Indonesië zijn, staatsscholen (negeri) of privéscholen (swasta).
Vanaf de leeftijd van drie tot vier of vijf, gaan ze naar de kleuterschool (Taman Kanak-
Kanak). Dit onderwijs is niet verplicht, het doel hiervan is, net als bij ons, om hen voor te bereiden op de basisschool. Hierna volgt de Basisschool. Kinderen van zes tot elf jaar gaan naar de Sekolah Dasar (SD) Dit niveau van het onderwijs is verplicht voor alle Indonesische kinderen Hierna volgt de Junior High School, algemeen bekend onder de afkorting "SMP" (Sekolah
Menengah Pertama) en maakt deel uit van het primaire onderwijs in Indonesië. Na het afstuderen aan de basisschool, gaan studenten naar de Middle School voor drie jaar, vanaf de leeftijd van 12 tot 15 jaar. Na drie jaar van het onderwijs en het afstuderen, kunnen studenten doorstromen naar de Senior High middelbare school, het middelbaar onderwijs. Er zijn in Indonesië twee soorten Middelbare scholen De eerste is algemeen bekend door de afkorting SMA (Sekolah Menengah Atas en de tweede is SMK (Sekolah Menengah Kejuruan)
4
De studenten aan SMA willen hun studie voort te zetten op de universiteit, terwijl studenten van SMK klaar zijn om te werken na het afronden van hun school. SMA is de universitaire voorbereidende school terwijl SMK de school voor beroepsonderwijs is. Na het afstuderen van de Middelbare school of Hogeschool, kunnen studenten deelnemen aan een universiteit (hoger onderwijs). Er zijn drie soorten instelling voor hoger onderwijs: universiteiten, instituten en academie of hogeschool.
5
2. Wat doet de Stichting Dekat di Hati Zoals al eerder opgemerkt is de provincie Molukken een van de armste van Indonesië. Een groot gedeelte van de bevolking beschikt niet over een goede woning. Een huis zonder stromend water, toilet, voldoende slaapgelegenheid etc. is meer gewoon dan uitzondering. Medische zorg is voor velen onbetaalbaar. Teveel talentvolle kinderen behoren als gevolg van deze omstandigheden tot de categorie kansarme kinderen. Studeren is voor veel kinderen een droom. Ondanks hun talent is het volgen van een goede opleiding financieel niet mogelijk. Het gevolg hiervan is dat door het ontbreken van een goede opleiding hun verdere ontplooiing wordt belemmerd.
De Stichting Dekat di Hati wil kansarme kinderen helpen door een goede opleiding mogelijk te maken. Daarnaast wil de Stichting het ondernemerschap op de Molukken stimuleren onder andere door het verstrekken van microkredieten
De Stichting wil kansarme kinderen helpen een goede opleiding te volgen.
Op zich lijkt het onderwijs tot en met de basisschool in Indonesië goed georganiseerd. Leerplicht tot en met de basisschool, voldoende basisscholen in nabijheid van de woongebieden en mogelijkheden voor voortgezet onderwijs. De praktijk is echter anders. Ouders moeten vanaf de basisschool zelf zorgen voor schoolboeken en verplichte uniformen. Het ontbreken van de middelen hiervoor en het feit dat het kind op latere leeftijd nodig is om het noodzakelijke gezinsinkomen te genereren is vaak de reden dat zelfs de basisschool niet wordt afgerond. Kinderen die in aanmerking komen voor ondersteuning worden aangemeld via de scholen of de lokale partners. Onze lokale partners zijn: LSM Cergas en Yayasan Mega Coston
De Stichting wil het ondernemerschap op de Molukken stimuleren door o.a. het
verstrekken van microkredieten. Vaak ontbreekt het aan de benodigde middelen om plannen concreet te maken. Traditionele financieringsbronnen bieden geen of onvoldoende mogelijkheden. Wat rest is een microkrediet. Onze stichting wil goed gemotiveerde (potentiele) ondernemers de kans bieden hun droom waar te maken middels het verstrekken van een microfinanciering. We doen dit op basis van een goed ondernemersplan aan individuen of aan samenwerkingsverbanden. Hiertoe werkt de Stichting samen met Yayasan Mega Coston.
6
3. Beloningsbeleid Stichting Dekat di Hati streeft ernaar om uw gift zoveel mogelijk te besteden aan daadwerkelijke hulp. Uiteraard worden er kosten gemaakt voor de website, fondsenwerving, wet en regelgeving, informatiebijeenkomsten, bankkosten etc. Hierover willen we transparant zijn naar u toe. In de jaarrekening welke te vinden is op onze site zal hierover inzicht worden gevegeven. Bestuursleden, leden van de werkgroep en of leden van het comité van aanbeveling ontvangen geen vergoeding voor hun activiteiten en kunnen geen reis- en of verblijfkosten declareren.
7
