BAPTISTEN JONGERENWERKER IN DE KERK. Je moet wel een lenige geest hebben

BAPTISTEN Tijdschrift van de Unie van Baptistengemeenten • 130e jaargang nr. 3 • oktober 2015

JONGERENWERKER IN DE KERK “Je moet wel een lenige geest hebben”

In deze uitgave:

VAN SEMINARIUM NAAR GEMEENTE • DE KERK IN ACTIE IN OEGANDA VOORGANGERSECHTPAAR DANKBAAR VOOR ADOPTIE • 75 JAAR GELEDEN GEDOOPT

.nu

COLOFON

HOOFDREDACTIE

Onno Visser

REDACTIE

Erik Roest Janna Schmaal Henk Wieringa

VOORWOORD

Inhoud

“Er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen.” Prediker 3:4

06

En dans!

VORMGEVING & DTP

Reprovinci, www.reprovinci.nl

DRUK

Koninklijke BDU BV, Barneveld

ADRES

Postjesweg 175 1062 JN Amsterdam t 020 – 2103023 e [email protected] i www.baptisten.nu

In de Bijbel wordt een aantal keer gedanst. Het meest bekend is toch het moment dat koning David vol overgave danst als de ark van Hebron naar Jeruzalem wordt gebracht (2 Samuël 6). Dat het niet zomaar een dans was, blijkt alleen al uit het dertiende vers waar staat: “Telkens als de dragers van de ark van de HEER zes passen gedaan hadden, offerde hij (David) een stier en een vetgemeste koe.” Dat moet een intensieve tocht zijn geweest!

14

Wanneer u ook de voorafgaande geschiedenis leest, dan blijkt dat het volgde op een periode van verdriet, woede, angst en strijd. En dat geeft nog meer lading aan de dans.

ADVERTENTIES

BDU Vak- en Publieksmedia Erwin Lieftink t 0342 – 494266 e [email protected]

AANLEVERING FAMILIEBERICHTEN

U kunt familieberichten e-mailen naar [email protected] Sluitingsdatum nr. 4: 2 november 2015

BLINDEN EN SLECHTZIENDEN

Baptisten.Nu wordt ook uitgebracht op daisycd-rom. Informatie en opgave: Christelijke ­Bibliotheek voor Blinden en Slechtzienden,

Nadat David tot koning van Israël was gezalfd, koos hij er voor om -ondanks zijn heftige ervaringen- al dansend voor de ark uit te gaan. David begreep God niet, hij was kwaad geweest op God en hij voelde zich verlaten. Toch danste hij. In psalm 27 schrijft David: “De HEER is mijn licht, mijn behoud, wie zou ik vrezen? Bij de HEER is mijn leven veilig, voor wie zou ik bang zijn?”. Hieruit blijkt dat hij niet twijfelde aan Gods bestaan. Dát stond voor hem niet ter discussie; dat was zijn zekerheid, zijn hoop, zijn getuigenis.

13

Prediker zegt dat er tijd is om te huilen en om te rouwen. Psalm 42:6 zegt: “Wat ben je bedroefd, mijn ziel, en onrustig in mij. Vestig je hoop op God, eens zal ik hem weer loven, mijn God die mij ziet en redt.” Weten en ervaren dat God er is, dat zijn twee verschillende dingen. Maar wanneer deze twee samenkomen, is er alle reden om te dansen zoals David dat deed.

17

­Postbus 131, 3850 AC Ermelo t 0341 - 56 54 99

ISSN

1872-5678

In deze uitgave van Baptisten.Nu geeft onze 92-jarige zuster Willy Brandenburgh het getuigenis: “Als we de Heer niet hadden”. En Fritz Kaiser zegt: “We hebben een grote God”. Ik hoop dat u tijdens het lezen zult ontdekken dat er in dit blad een prachtige reidans is ontstaan. Wanneer u een moeilijke periode kent die u niet kunt begrijpen, dan wens ik u toe dat u blijft vertrouwen dat Hij er altijd is. En wanneer u Zijn trouw, troost en zegen ervaart, dan daag ik u uit om beelddrager van hoop te worden. Ik hoop dat u danst!

Onno Visser HOOFDREDACTEUR

2

|

BAPTISTEN.NU

6 13 14

EEN JONGERENWERKER MET EEN LENIGE GEEST “Bekijk het maar”, dacht Ronald van den Oever, toen de voorganger hem tijdens een dienst vroeg om zijn hart aan Jezus te geven. “Ik dacht: dat doe ik niet, want ik wil nog heel veel lol maken, nog heel veel beleven. Het christelijk geloof was mij te benauwend.” Nu is hij als jongerenwerker bij de Unie betrokken en voelt hij zich in ieder geval als een vis in het water.

EN VERDER: 04 - Unieuws 10 - Gedoopt

KERK IN ACTIE IN OEGANDA “We ondersteunen onze broeders en zusters in Oeganda, maar vinden het belangrijk dat ze niet tot in lengte van dagen afhankelijk blijven van onze hulp. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ze in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien.” BG Parkkerk in Leeuwarden nam het initiatief voor ‘De kerk in actie tegen honger’.

17 - Seminarium 18 - Column 19 - Overleden

DANKBAAR VOOR ADOPTIEKINDEREN Een adoptie is niet iets dat van de ene op de andere dag is geregeld. Het duurt jaren voordat een echtpaar kinderen krijgt toegewezen en vervolgens duurt het nog eens maanden voor zij daadwerkelijk opgehaald kunnen worden. Het verhaal van voorgangersechtpaar Fritz en Mieke Kaiser.

BAPTISTEN.NU

|

3

Unieuws

Unieuws

PROCES UNIE-ABC Beroepingswerk >>

>>

Ds. Fokko Stalman heeft op 30 augustus zijn werk als voorganger van BG EmmerCompascuum beëindigd. Hij was al voorganger van BG Groningen en wordt daar fulltime voorganger.

>>

Op 13 september vond de intrededienst plaats van ds. Timothy Alkema in BG Nieuw-Weerdinge. Hij ontving op 27 juli een voorlopige beroepbaarstelling.

>>

Op 13 september vond in BG Zuid-West Friesland (Koudum) de intrededienst plaats van ds. Harold ten Cate plaats. Op 27 juli ontving hij een voorlopige beroepbaarstelling.

>>

>>

4

Ds. Yme Horjus heeft op 30 augustus zijn werkzaam­ heden als voorganger van BG Siloam Ede beëindigd wegens emeritaat. De gemeente heeft br. Bart van Roest aangesteld en op 6 september jl. is hij ingezegend om gedurende 2 jaar de gemeente te dienen als voorganger.

|

Op 20 september heeft ds. Pauline Euving intrede gedaan als voorganger van BG Heerenveen. Zij ontving in september 2014 een algemene beroepbaarstelling. Br. Maurits Luth heeft het beroep aangenomen dat BG Tweede Exloërmond op hem heeft uitgebracht.

BAPTISTEN.NU

50-JARIG JUBILEUM

Chris Eijer

In het kader van het onderzoek naar het samengaan van Unie en ABC heeft de gezamenlijke stuurgroep voorstellen gepresenteerd over identiteit en een plan van aanpak onderzoek tweede fase. Deze voorstellen zijn aan de orde gesteld tijdens de algemene ledenvergaderingen die zowel de Unie als ABC dit voorjaar hebben gehouden. De ABC-gemeenten hebben op 15 april ingestemd met beide voorstellen. De Unie-gemeenten hebben op 30 mei vergaderd, de AV heeft een amendement aangenomen waarbij de voorgestelde tekst over identiteit sterk is ingekort, met de gedachte dat gemeenten zelf naar behoefte details kunnen aanvullen. Door deze veranderingen is het stuk over de tweede fase bij de Unie niet meer aan de orde geweest. Het gevolg is dat er nu twee verschillende besluiten over identiteit zijn genomen, terwijl er werd gezocht naar een gemeenschappelijke formulering. Baptisten.Nu sprak met Joeke van der Mei, voorzitter van de Unie-Raad. Begin dit jaar zei u in Baptisten.Nu dat in dit traject zorgvuldigheid voor snelheid ging. Is de aanname van het amendement daar een voorbeeld van? “De Unieraad had gehoopt dat de AV akkoord zou gaan met de stukken van de gezamenlijke stuurgroep, zodat we konden starten met de tweede fase. Door het amendement ontstaat er een nieuwe situatie, waarin het de vraag is of het gezamenlijke proces wel door kan gaan. Dat is immers niet alleen aan de Unie, maar ook aan de ABC-gemeenten. Omdat zij het amendement hebben afgewezen, stagneert het proces nu. Het is misschien goed om te melden dat niet alleen de Unie of de AV het proces kan bepalen. Het moet ook in goed overleg met en met instemming van de ABCgemeenten gebeuren. Als wij tijdens de volgende AV tot een nieuwe afspraak over het proces komen, wil dat nog niet zeggen dat de ABC-gemeenten zich daar ook in kunnen vinden.” In een communiqué heeft de Unie begin juli aangegeven dat de stuurgroep haar opdracht teruggeeft. Er komt dus geen nieuw onderzoek m.b.t. identiteit? “Dat is nog te vroeg om te concluderen. Op dit moment is er in elk geval geen stuurgroep meer. De stuurgroep heeft veel werk verricht, zij heeft fase 1 van onderzoek afgerond en zij ziet in het aangenomen amendement een afwijzing van het document over identiteit.” Hoe nu verder? “De Unieraad gelooft nog steeds dat een samenvoeging van Unie en ABC een toegevoegde waarde heeft met betrekking tot de zendingsopdracht die de Heer aan de gemeenten heeft gegeven. Maar over het verdere traject is nu nog niets te zeggen. De Unieraad heeft in het uitgaande communiqué de gemeenten gevraagd om mee te denken over deze vraag. De Unieraad denkt daar zelf ook over na en wil tijdens de AV van 20 november met de gemeenten verder spreken.”

Het genoemde communiqué is na te lezen op www.baptisten.nl.

NOODHULP BOOTVLUCHTELINGEN Dagelijks worden we overspoeld met nieuwsfeiten over de stromen van vluchtelingen, die op zoek zijn naar een veilige plek. Als gevolg van oorlog, schending van mensenrechten en gebrek aan economisch perspectief proberen velen de oversteek naar Europa te maken. Op kleine bootjes maken ze de oversteek naar Griekenland of Italië, veelal onder erbarmelijke omstandigheden. Eenmaal aangekomen blijkt de lokale opvang slecht geregeld. Er is dringend behoefte aan goede opvang, maaltijden en medische zorg. De Unie heeft het noodfonds geopend en roept de gemeenten op te geven. Giften kunnen worden overgemaakt naar bankrekening NL15RABO0162137710, t.n.v. Unie van Baptistengemeenten, o.v.v. ‘Bootvluchtelingen’. 

AANGENAAM: BG VEENENDAAL Op 13 september jl. heeft BG Veenendaal tijdens de startzondag haar eigen gebouw officieel in gebruik genomen. Hiermee is aan een zoektocht van tien jaar een einde gekomen. Begonnen als een kleine gemeente met 60 mensen, overgekomen uit de BG Ede, werden de eerste diensten gehouden in

een kleine aula in de plaatselijke Juliana Mavo. Toen de school tegen de vlakte ging om plaats te maken voor woonhuizen, week de gemeente naar de (grotere) aula van het Christelijk Lyceum Veenendaal (CLV). Aangezien de gemeente bleef groeien, werd ook deze zaal op een gegeven moment te klein.

Op 18 juli jl. was het precies 50 jaar geleden dat ds. Chris Eijer als voorganger bevestigd werd in BG NieuwWeerdinge. Sindsdien heeft hij de gemeenten Hoogezand, Treebeek, Enschede, Emmen en Leeuwarden gediend. Eijer was ook een aantal jaren landelijk Evangelist in dienst van de ECU (de evangelisatie commissie van de Unie) geweest en na zijn emeritaat verrichtte hij pastoraal werk in BG Zoetermeer en nu nog steeds in de BG Zwolle. Op 4 oktober wordt er tijdens een feestelijke dienst in BG Zwolle aandacht aan dit jubileum besteed. Meer informatie via [email protected].

Een eigen gebouw bleek (nog) niet tot de mogelijkheden te behoren en daarom besloot de gemeente om in samenwerking met het CLV de bestaande aula te vergroten. Doordeweekse activiteiten werden elders ondergebracht. Eind 2014 deed de mogelijkheid zich voor om een leegstaand gebouw aan te schaffen en bleek -door verruiming van het bestemmingsplan- het mogelijk dit pand te verbouwen tot kerkgebouw. Na een periode van hard werken door vele gemeenteleden, konden vanaf 13 juni al de eerste diensten worden gehouden op de nieuwe locatie. De gemeente is in 1992 begonnen als dochtergemeente van BG Ede, en inmiddels zijn er ook uit Veenendaal twee dochtergemeenten ontstaan (BG Midden-Betuwe en BG Tiel). BG Veenendaal bestaat uit ca. 800 mensen, inclusief 200 kinderen. Ds. Erik van Duyl (oud-hoofdredacteur Baptisten. Nu) is in dienst als voorganger, Hans Sikkema is de jeugdwerker van de gemeente.

BAPTISTEN.NU

|

5

Hoofdartikel

Hoofdartikel

“ALS JONGERENWERKER MOET JE EEN LENIGE GEEST HEBBEN” ‘Bekijk het maar’, dacht Ronald van den Oever, toen de voorganger hem tijdens een dienst vroeg om zijn hart aan Jezus te geven. “Ik dacht: dat doe ik niet, want ik wil nog heel veel lol maken, nog heel veel beleven. Het christelijk geloof was mij te benauwend.” Enkele jaren later werd hij na een vervelende ervaring met drugs alsnog door God bij zijn kladden gepakt. De Edenaar is inmiddels een stuk ouder en wijzer, maar hij voelt zich nog altijd verwant met de rebelse kwajongen die hij vroeger was. Misschien wel daarom liggen tieners hem na aan het hart. Als jongerenwerker bij de Unie voelt hij zich in ieder geval als een vis in het water. Belangrijkste tip voor jongerenwerkers: ‘Blijf jezelf!’

Het regent buiten, maar in huize Van Den Oever schijnt de zon. In de gang word ik niet alleen verwelkomd door een uiterst vriendelijke gastheer, maar ook door een prachtig schilderijtje, dat -zo wordt mij later uitgelegd- symbool staat voor het ‘icoon van de gastvrijheid’. In de woonkamer, die dankzij de dominantie van de kleuren bruin en oranje op een prettige manier de jaren zeventig laat herleven, staat in blokletters (letterlijk) het gezinsmotto vermeld: ‘Proef, Geniet, Goedheid Heer’, waarbij de voorzetsels en lidwoorden vanwege het gebrek aan ruimte zijn weggelaten. Met de tekst ‘Proef en Geniet van de Goedheid van de Heer’, ontleend aan een bijbeltekst (Psalm 68), geven Ronald en zijn gezin aan het goede van het leven te willen delen met de mensen om hen heen. Aangezien er in de woonkamer ook nog een groot Jezusbeeld staat, is de ideologische identiteit van de familie Van den Oever boven alle twijfel verheven: hier woont een christelijk gezin.

PAPLEPEL

TEKST Erik Roest FOTO

6

|

BAPTISTEN.NU

Dick Vos

Als je dertig jaar geleden aan Ronald had verteld dat hij nu -als 47-jarige vader van drie kinderen- Jezus met volle overgave zou volgen, dan zou hij je keihard hebben uitgelachen. Hoewel hij het geloof met de paplepel kreeg ingegoten, moest Ronald er lange tijd niets van hebben. “Mijn ouders waren gelovige

mensen. Ze spraken niet alleen over de Bijbel, ze probeerden ook echt als christenen te leven. Ik had heel vaak tijdelijke broertjes of zusjes, omdat bij ons thuis allerlei jongeren werden opgevangen die even buitenshuis moesten uitblazen. Mijn vader en moeder zetten zich enorm in voor de kerk en voor hun naasten: daar lag het allemaal niet aan.” Ronald zelf vond het geloof helemaal niets. Hij ging mee naar de kerk (zijn vader was een van de oprichters van Baptistengemeente Katwijk), maar daar was ook alles mee gezegd. “Ik vond het christelijk geloof veel te braaf, te voorspelbaar en niet passen bij mijn avontuurlijke geest. Toen ik een jaar of twaalf was, vroeg een voorganger tijdens een dienst aan de aanwezigen om hun hart aan God te geven. Ik weet nog dat ik dacht ‘Dat doe ik niet, want ik wil nog van alles meemaken, nog heel veel lol hebben. Het is niet zo dat ik atheïst was, dat viel immers ook moeilijk te onderbouwen. Ik hing er een beetje tussenin: er was ‘iets’, maar ik wist niet wat.” Ronald zette zich graag af tegen de gevestigde orde. “Ik ben wel acht keer van de mavo gestuurd. En ook bij de zondagsschool wilden ze me op een gegeven moment niet meer hebben, omdat ik slaags raakte met de leiding. Iedereen zag mij als een lastig ventje, maar ik zag het anders. Ik was creatief en/of tegendraads. Tegenwoordig maken we dergelijk gedrag graag medisch ‘beheersbaar’ met een term als adhd.”

BAPTISTEN.NU

|

7

Hoofdartikel

Hoofdartikel

TIKKELTJE REBELS

BAD TRIP

‘De braafheid en angst voor ‘de boze wereld’ stond mijn verlangen naar avontuur in de weg’.

8

|

BAPTISTEN.NU

In zijn vrije tijd experimenteerde de puber er lustig op los: drank en drugs waren zijn beste vrienden. De ommekeer kwam na een ‘bad trip’. “Door een verkeerde mix aan drugs kreeg ik vreselijke angstdromen. Ik was letterlijk doodsbenauwd en wist niet waar ik het zoeken moest. En wat doe je dan? Dan ga je bidden. Uiteindelijk bleef er een gedeelte uit Psalm 139 haken: ‘Het begrijpen is mij te wonderbaar’. Dat zinnetje gaf me een ongelooflijke hoeveelheid rust.” Daarna vocht Ronald keihard om af te kicken. “In die tijd voelde het alsof de duivel mij op de hielen zat. De geestelijke strijd was enorm. Ik voelde me te slecht om naar God toe te gaan, maar een liedje van U2, met daarin het prachtige zinnetje ‘Love is not what you’re thinking of’, deed mij beseffen dat ik er op een andere manier naar moest kijken. Gods liefde is niet de liefde zoals wij die zien. God kijkt niet naar mijn verleden, Zijn liefde is onvoorwaardelijk; wat ik ook heb gedaan.” Ronald werd daarna “geweldig opgevangen” door de jeugd van BG Katwijk. “Het was een veelzijdig gezelschap, dat samen Jezus volgde. Omdat er onderling zoveel verschillen waren, voelde ik me er thuis. Er was plek voor iedereen, er was ruimte voor veelkleurigheid. Je mocht zijn wie je bent. Dat was en is heel belangrijk voor mij.”

Ronald ging uiteindelijk aan de slag bij de Evangelische Omroep, waar hij vijftien jaar zou werken. Een tikkeltje rebels is hij altijd gebleven. Ronald is een volwassen kerel, maar de kwajongen in hem is nog altijd springlevend. “Ik vond het leuk om mijn creativiteit te steken in allerlei spannende projecten, om van de bestaande paden af te wijken. En als die alternatieve route moeilijk werd, dan gaf ik niet zomaar op, maar stapte ik bij wijze van spreken van m’n fiets om wandelend verder te zoeken.” De inmiddels 47-jarige Edenaar houdt van filosoferen. Aan makkelijke antwoorden heeft hij een broertje dood. “Als iemand een mening heeft, vind ik het belangrijk dat hij of zij die kan onderbouwen. Nadenken vind ik belangrijk, evenals een open houding richting anderen.” Die open houding herkent hij bij veel jongeren, met wie Ronald inmiddels vele jaren optrekt. Zo was hij in het verleden actief als jongerenwerker in Veenendaal en bij BG Op Doortocht in Ede. “Ik vind jongeren leuk, omdat het ontdekkingsreigers zijn. Ze willen alles zelf ervaren, hebben humor, geven tegengas en staan open voor nieuwe dingen.” Ronald heeft in de meeste gevallen geen moeite om zich te verplaatsen in de gedachtewereld van de jongeren. “Als jongerenwerker is het handig om een lenige geest te hebben. Als je continu verzucht ‘Ach, die jeugd van tegenwoordig, vroeger was alles beter’, dan kun je beter een andere taak in de gemeente oppakken. Het is een pré als je mee kunt praten over de onderwerpen die zij belangrijk vinden: Ik hou van films, games en muziek, vind sport leuk en heb een brede belangstelling. Dan is het al een stuk eenvoudiger om een gesprek aan te knopen met een jongere.”

NIETS MOGEN MISSEN Belangrijkste opdracht voor elke jongerenwerker: “Blijf jezelf en zoek aansluiting bij de jongeren. Als je heel erg je best doet om hip te zijn of mee te doen, dan hebben ze je razendsnel door. Je hoeft je niet anders voor te doen dan je bent. En zorg ervoor dat je betrokken bent; zie hen, luister goed, maak contact, stel vragen. Vergis je niet: het is niet makkelijk om tiener te zijn in deze tijd. Jongeren staan onder enorme (groeps)druk; ze moeten overal presteren, krijgen te maken

met pesten en/of afwijzing en hebben dankzij de social media het idee dat ze niets mogen missen. Hoe ze gebruikmaken van Twitter, Facebook en Instagram is trouwens een prachtig onderwerp voor een jongerenavond. In deze tijd, waar je sociale leven zich voor een belangrijk deel afspeelt op je mobiele telefoon, mag je jezelf wel eens de volgende vraag stellen; wie zijn mijn echte vrienden? En geef ik die nog wel voldoende -onverdeelde- aandacht? En daarmee bedoel ik één op één, telefoon van tafel en luisteren naar elkaar.”

VISIE Ronald van den Oever is twee dagen per week werkzaam binnen de Unie. Hij maakt deel uit van het team Missionaire Gemeente Ontwikkeling (MGO), waar hij coach en aanspreekpunt is voor het jongerenwerk. “Vanuit het MGO-team ondersteunen wij het jongerenwerk in de verschillende baptistengemeenten. Omdat we een redelijk goed beeld hebben van de aanwezige materialen en cursussen en bovendien beschikken over goede contacten met allerlei organisaties, kunnen we bemiddelen en/of verbinden. Dit kan diverse voordelen hebben. Soms ook financieel… Daarnaast ben ik beschikbaar voor lokale gemeenten als die een specifieke hulpvraag hebben of eens met mij willen sparren over het jongerenwerk.” Gemeenten die veel jeugd hebben, zijn er volgens Ronald bij gebaat om een jongerenwerker aan te stellen. “Bij voorkeur een betaalde kracht, die samen met de gemeenteleiding een visie kan ontwikkelen over het jongerenwerk. Wat willen we bereiken met elkaar? Welke afspraken maken we met elkaar? Hoe kunnen we de juiste kinder- en jeugdwerkers vinden en deskundig begeleiden? Hoe maken/houden we contact met de ouders?” Het draait in veel gevallen om de juiste balans, benadrukt Ronald. Bij de samenstelling van de groep jongerenwerkers bijvoorbeeld. “Je hebt niet alleen jonge honden nodig, maar ook ervaren volwassenen die al wat langer meelopen. Ook over de invulling van de avonden moet je heel goed nadenken. Belangrijk is een goede mix tussen ontspanning en inhoud, waarbij je -zoveel mogelijk- samen met de jongeren afspraken maakt. Jongeren leren meer als het programma aansluit bij hun ervaring en beleving. Als je een avond organiseert over het thema vluchtelingen, laat dan bijvoorbeeld een filmpje of foto’s zien en stel hier vervolgens vragen over met betrekking tot de thema’s veiligheid, gastvrijheid, naastenliefde. Vervolgens kun je de vraag stellen ‘wat lezen we hierover in de Bijbel?’ En daarna kun je vragen stellen als: wat vind jij? wat wil jij?”

De centrale vraag daarbij was de volgende: ‘Hoe kunnen we bij onszelf en binnen het jongerenwerk processen in gang zetten van leren (van elkaar), visie vormen en missionair zijn?’ We stelden elkaar vragen, reflecteerden op onszelf en dwongen elkaar om eerlijk te zijn en het qua taalgebruik eenvoudig te houden.” Bewustwording was een heel belangrijk onderdeel van het proces. “We werden bepaald bij onze voorbeeldfunctie: doen we wat we zeggen en zeggen we wat we doen? Zien de jongeren Jezus in ons?” “Ons ijkpunt was een driehoek met op de hoekpunten God, binnen (gericht op de gemeente) en buiten (missionaire houding). Met dat uitgangspunt kwamen er vragen op tafel als: waar zijn we binnen ons jongerenwerk mee bezig? En willen we daar ook mee bezig zijn? Zijn we vooral gericht op God? Of zijn we -als we naar onze activiteiten kijken- vooral druk met onze eigen jongeren? Of zijn we misschien zo activistisch missionair geworden, dat we helemaal vergeten zijn om God bij onze plannen te betrekken? Door alle activiteiten telkens weer te relateren aan de driehoek, houd je jezelf en elkaar scherp”

AANTREKKELIJK Tijdens het LEF-proces lag de nadruk op een goede balans, maar er was ook veel aandacht voor missionair zijn. “Hoe kunnen wij met ons jongerenwerk zo aantrekkelijk zijn, dat het voor onze jeugd interessant wordt om buitenkerkelijke vrienden mee te nemen? Dat brengt ons meteen bij de volgende vraag: hoe toegankelijk zijn onze jongerenavonden? Als er sprake is van een goede sfeer en een laagdrempelig programma, dan ben je als jongere eerder geneigd om een vriend of vriendin uit te nodigen. Het is toch geweldig als er jongeren mee komen, die bij ons iets proeven wat ze ergens anders missen. In mijn eigen gemeente, BG Op Doortocht in Ede, heb ik van dichtbij meegemaakt dat iemand, die in eerste instantie mee kwam als vriendje, na enige tijd tot geloof kwam. Je zag hem veranderen, wat weer een positieve uitwerking had op de rest van de groep. Heel mooi om mee te maken.” In de nabije toekomst starten Ronald en zijn collega’s van het team Missionaire Gemeente Ontwikkeling binnen de gemeenten van de Unie een zogenoemd intergeneratief onderzoek. “Het doel is om jongeren en ouderen te verbinden in de gemeente en beide groepen actief te betrekken bij het gemeenteleven. Als jongeren de gemeente van de toekomst zijn en ouderen de gemeente van het verleden, dan zijn ze samen verbonden in de gemeente van nu.”

LEF-TRAJECT De afgelopen twee jaar heeft Ronald samen met vijf andere jongerenwerkers uit het land (Drachten, Veenendaal en Arnhem) het zogenoemde LEF-traject gevolgd. “We kwamen eens in de twee weken bij elkaar om na te denken over vragen die te maken hadden met het jongerenwerk. De meeste keren skypten we met elkaar, maar zo af en toe ontmoetten we elkaar ook in levenden lijve.

Ronald wil graag de dialoog aangaan met jongeren(werkers) en behulpzaam zijn. Hij heeft ook materiaal van het Uniejaarthema Volgen, dat ­specifiek is gericht op jongeren. Hij kan bereikt worden via r.vandenoever@­baptisten.nl.

BAPTISTEN.NU

|

9

Gedoopt

Gedoopt

‘Eén Heer, één geloof, één doop’ - Efeze 4:5

>> BG Ontmoeting - Arnhem-Zuid Charida Corbeek (17), Mangala Corbeek (36), Manoach van Dam (22) en Evaly Schaeffer (12) >> BG Havenlicht - Delfzijl Henrike Bijlsma (35) >> BG Siloam - Ede Niek de Bruin (28), Evelien de Bruin (28), Joël Toet (16), Shifra Bremer (16) en Lea Kamphuis-Nauta (23), Roshilde van Eldik-Doornbos (40) >> BG Enschede Leonieke Masselink-van Lente (30) >> BG IJmuiden Joel van Duin (34), Esmeralda van Duin–Kluin (29) en Ubbo Kok (57)

>> BG Kampen Simon Visser (34), Henri Kroon  (26) en Liron van der Veen (18) >> BG De Thuishaven - Kollumerzwaag Egbert de Vries (16) >> BG De Rank - Leidsche Rijn Kelvin van Heek (21) >> BG Spijkenisse Jopie Mulder (74), Marietta Barendsen (24) en Joey Klein (17) >> BG Stadskanaal-Zuid Kai Veenstra (28) >> BG Steenwijk Hannah Westrik (13)

>> BG Tweede Exloërmond Raymon Veldman (18) >> BG De Rank - Utrecht Mirre Waagmeester (29), Ricardo Garcia (31), Lianne van der Zijden (16), Kirsten Spijker (16) en Marlieske Doorn (19)   >> BG Veenendaal Hanneke te Brake (22) en Anita van IJmeren (42) >> BG Winschoten Angelina Suk (26) en Joke van ’t Hul (58) >> BG Zwolle Anniek Omvlee (20)

Op 16 juni jl. vond er een doopdienst plaats aan de IJssel in Kampen. Liron, Henri en Simon werden die morgen op grond van hun getuigenis gedoopt. Foto: Marco de Vries

10

|

BAPTISTEN.NU

ALS WE DE HEER NIET HADDEN…

Het is 28 januari 1940. In de Baptistengemeente Stavoren is het feest, want vier jonge mensen worden gedoopt op belijdenis van hun geloof. Een van hen is de zeventienjarige Willy Zwaan. Op het moment dat ze het doopvont in stapt, zingt de gemeente: ‘Hoe zalig is het volk dat naar uw klanken hoort’. “Ik ben met het geloof opgegroeid en maakte geen radicale bekering mee. Daardoor duurde het even voordat ik de doop aanvroeg. Maar je moet natuurlijk wel zélf een keuze maken. Ik heb daar nooit een moment spijt van gehad. Zonder de Heer zou ik niet kunnen leven.”

TEKST

Gerdien Karssen

Inmiddels is het 75 jaar later. Nog altijd woont zr. Willy Brandenburgh-Zwaan in Stavoren, nu weer in haar voormalige ouderlijk huis, waar op het oude orgel van haar vader een bundel van Liederen voor de Gemeentezang staat. “Ik speel nu niet meer hoor; ik kan de noten niet goed meer lezen. Vroeger begeleidde ik wel op de Zusterhulp en leerde ik de zusters soms nieuwe liederen aan.” Zoals gedurende haar hele leven, is ze ook op 92-jarige leeftijd nog een betrokken lid van de gemeente – nu in Koudum – en van Zusterhulp. Ze bezoekt bijna elke zondag de dienst. “Ik ben verschrikkelijk dankbaar dat ik dat nog kan!” zegt ze met emotie in haar stem. “Mensen uit de buurt halen me ‘s ochtends op en als ze een keer niet kunnen, zorgen ze dat er iemand anders komt. Heel fijn.”

ZWART-WITFOTO’S Haar ouders en grootouders gingen haar voor als echte gemeente- en ook Unie-mensen. “Gezin en gemeente, daar was bij ons thuis geen onderscheid tussen. Mijn vader zat in de commissie

voor de opleiding en er logeerden hier vaak studenten van het Seminarium. Wat we daarmee niet hebben beleefd! Later kwamen ze ook bij mijn man en mij over de vloer. We bezochten ook de Algemene Vergaderingen van de Unie. Dat vond ik altijd zo mooi.” Uit een sigarenkistje met oude zwart-witfoto’s haalt ze een uitgave tevoorschijn van De Christen (de voorloper van Baptisten. nu) uit 1965. Er staat een stukje in over het overlijden van haar vader, br. Jelle W. Zwaan. “Van hem heb ik ook geleerd: als er iets in je gemeente aan de hand is, moet je juist op je plek blijven.” Ze trouwde ‘met een jongen uit Workum’. “Hij kwam hier met een paar anderen, op de fiets, naar de jeugd. Zo hebben we elkaar leren kennen. Na ons trouwen woonden we hier in Stavoren en waren we samen actief in de gemeente. Mijn man was veertig jaar bij de zondagsschool betrokken en was ouderling. We gingen vaak met z’n tweeën op bezoek. Ruim tien jaar geleden is hij overleden. Juist omdat we zo veel samen deden, mis ik hem ook erg in de gemeente.”

BIDDEN Gebed is een belangrijk en onmisbaar onderdeel van zr. Brandenburghs geloofsleven. “Ik kan in de gemeente niet veel meer doen, maar ik kan nog bidden! Ik ga biddend naar de kerk en ik bid voor de zieken in de gemeenten, zoals voor een kleine jongen waar het op dit moment niet goed mee gaat: Here, geef alstublieft dat alles goed komt! Er zijn soms moeilijke dingen in je eigen leven en in je omgeving, maar ik blijf gewoon bidden. ‘Heer, U weet alle dingen’, zeg ik vaak.” Ook bidt ze voor haar kinderen en kleinkinderen. En voor de nieuwe voorganger, Harold ten Cate, die de gemeente verwacht. “Heer, zegen die jonge broeder …” Nee, ze heeft nooit getwijfeld aan het geloof. “Het geloof is mijn alles! Ieder moet zijn eigen verdriet een plekje geven, maar als we de Heer niet hadden … Het wil niet zeggen dat je altijd alles begrijpt, maar wel dat je Iemand hebt om naartoe te gaan. Een lied zegt: ‘Buiten U, o Heer, kan mijn ziel niet leven’. En zo is het ook.”

BAPTISTEN.NU

|

11

Wat heeft zij dat zij niet heeft? spullen om: • te leren • gezond te blijven • plezier te hebben Samen met kinderen uit meer dan 1000 kerken en scholen willen we 50.000 kinderen blij maken met een mooi versierde schoenendoos met schoolspullen, hygiëne producten, speelgoed en een knuffel.

Kijk snel op www.Actie4Kids.org en doe mee! Organiseer Actie4Kids in uw kerk, school of gewoon thuis. Volg ons op www.facebook.com/actie4kids

Actie4kids is een actie van Stichting de Samaritaan

Wereldnieuws

BG PARKKERK HELPT BROEDERS EN ZUSTERS IN OEGANDA “We ondersteunen onze broeders en zusters in Oeganda, maar vinden het belangrijk dat ze niet tot in lengte van dagen afhankelijk blijven van onze hulp. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ze in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien.” Dat is in grote lijnen het uitgangspunt van het project  ‘De kerk in actie tegen honger’ , waarbij naast de Unie ook hulporganisatie Tear, de Unie van Oeganda en de BG Parkkerk in Leeuwarden betrokken zijn.   Tear heeft ter bestrijding van armoede de zogenoemde CCMP-methode (Churchand Community Mobilisation) ontwikkeld, een stappenplan voor kerk en gemeenschap dat al in verschillende Afrikaanse landen succesvol wordt toegepast. Hierbij worden plaatselijke gemeenten door middel van Bijbelstudie, training en gesprek uitgedaagd om te ontdekken wat God hen gegeven heeft.

ZEGEN

Auteursrechten licenties voor de kerk voor een eenvoudige, betaalbare en legale oplossing

SongSelect bevat meer dan duizend titels met liedteksten, akkoorden en bladmuziek.

• • • •

Bel naar 0314 - 360 390 of surf naar www.ccli.nl

noten en akkoorden transponeren liederen afspelen met de music player zoeken op thema liederen printen en opslaan

Kijk op www.songselect.nl en probeer het gratis uit!

Wat God geeft, mag je vervolgens inzetten tot zegen voor je gemeente, maar ook voor de bredere gemeenschap. Het gevolg: een keur aan activiteiten, waarbij de kerk haar omgeving helpt en de omgeving de kerk. Een aantal karakteristieken van de methode zijn: • verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, je eigen kerk en je directe omgeving • door te oefenen leer je, door samen te doen ga je ontdekken dat je veel kunt • ontdekken wat God aan de gemeenschap gegeven heeft (bijvoorbeeld mankracht, materialen en ook talenten) • de kerk is een plek waar mensen onderwijs krijgen vanuit de Bijbel en van daaruit bekrachtigd worden om aan de slag te gaan. Vanuit het project worden kerkleiders getraind om de methode toe te passen in hun eigen omgeving. Uiteraard voelen alle Nederlandse partijen zich betrokken bij het project, wat

onder meer tot uiting komt in de vorm van regelmatige bezoeken.

WARME CONTACTEN Afgelopen voorjaar reisden vier gemeenteleden van de Parkkerk af naar het Afrikaanse land, onder wie ds. Henk Wieringa. “Er bestaan al jaren warme contacten tussen onze gemeente en baptisten in Oeganda. Wat iedere keer weer opvalt is de armoede en het gebrek aan financiële armslag. We bezochten de omgeving van Masaka, een plaats op zo’n drie a vier uur rijden van de hoofdstad Kampala. Ook nu was de armoede aanwezig en voelbaar.  We merkten al snel dat we in een geïsoleerd gebied terecht waren gekomen.“ Hoewel de financiële nood nog altijd voelbaar is, maakten de enthousiaste reacties duidelijk dat de CCMPmethode langzaam maar zeker haar

vruchten begint af te  werpen. Henk: “We bezochten een lokale baptistengemeente en werden daar enthousiast begroet. Uit de getuigenissen werd duidelijk dat er een veranderingsproces in werking is gezet. Zo sprak ik met Judith Ademoi. Zij vertelde zo aanstekelijk over de CCMP-methode, dat het me kippenvel bezorgde. Ze maakte me duidelijk dat in Oeganda het besef groeit dat de wisselwerking tussen kerk en samenleving van groot belang kan zijn bij de verdere opbouw van het land.” “Een zuster uit een baptistengemeente die wij spraken vatte het als volgt samen. ‘Wij hadden altijd het idee dat anderen wel voor ons zouden zorgen. We konden niet geloven dat we zelf in ons levensonderhoud zouden kunnen voorzien, maar dankzij de CCMPmethode hebben we ontdekt dat we dat wel kunnen. Wat een verandering!”

BAPTISTEN.NU

|

13

Persoonlijk

Persoonlijk

Een adoptie is niet iets dat van de ene op de andere dag is geregeld. Het duurt jaren voordat een echtpaar kinderen krijgt toegewezen en vervolgens duurt het nog eens maanden voor zij daadwerkelijk opgehaald kunnen worden. Bij Fritz en Mieke ging aan de komst van Kristian en Vanessa ook nog eens een adoptieprocedure vooraf die op het laatste moment werd afgebroken. “In Oeganda waren al kinderen aan ons toegewezen”, blikt Fritz terug. “We wisten hun namen en het wachten was op het bericht dat we ze konden gaan ophalen.” Juist in die periode werden de lopende adoptiezaken opgeschort toen de Nederlandse overheid onderzoek deed naar de zorgvuldigheid van de Oegandese procedure om kinderen voor adoptie af te staan. “Uiteindelijk konden alle toegewezen adopties alsnog doorgaan, behalve die van ons. Een islamitische toverdokter had de biologische ouders verboden om hun kinderen aan christelijke adoptieouders af te staan, waardoor zij niet meer mee wilden werken.” In augustus 2012 werd duidelijk dat deze adoptie definitief niet doorging. “Dat was verdrietig, ook omdat we wisten dat het voor de kinderen een slechte situatie was om in het kindertehuis te blijven. En bij ons in huis bleef de kinderkamer, die al klaar was, voorlopig leegstaan.”

SLOWAKIJE

Gerdien Karssen Martin Reschad - MRX MEDIA

TEKST FOTO’S

14

|

BAPTISTEN.NU

SPANNEND Eind september vertrokken Fritz en Mieke naar Slowakije. “De eerste dag dat we daar waren hadden we een gesprek met een grote groep mensen die bij de kinderen betrokken waren, onder wie de directrice van het kindertehuis, de wettelijk vertegenwoordiger van de kinderen, de pleegmoeder die tot dat moment voor Kristian en Vanessa zorgde, een psycholoog en een beëdigd tolk.” Daarna ontmoetten ze de kinderen en mochten ze anderhalf uur met hen spelen. De pleegmoeder, de psycholoog en de tolk waren daarbij. “Het was natuurlijk best spannend, vooral voor de kinderen. Maar ze waren ontzettend goed voorbereid. Van tevoren hadden we een video moeten opsturen, waarin we onszelf voorstelden en we onder andere ons huis lieten zien. Nu bleek dat de pleegmoeder deze video elke dag met de kinderen had bekeken, zodat ze ons al een beetje kenden en ze zelfs de weg in huis al wisten toen we later terugkwamen in Nederland. Daar was heel goed over nagedacht.” Ook op andere manieren was de adoptie zorgvuldig voorbereid. “Zo keken Kristian en Vanessa altijd voor het slapengaan een tekenfilmpje over de pinguïn Pingu. We kregen dat mee, zodat ze die bij ons ook kunnen zien. Omdat Pingu een taal spreekt die geen echte taal is, kunnen ze hem ook nog begrijpen nu ze zelf andere talen leren.”

“Het vaderschap vind ik fantastisch” Dankbaarheid. Dat was het kernwoord in een bijzondere dienst op zaterdag 18 april in Lelystad. Fritz en Mieke Kaiser, voorgangersechtpaar van de Baptistengemeenten Lelystad en Emmeloord, vierden samen met gemeenteleden, familie, collega’s en vrienden de komst van hun twee adoptiekinderen. Het echtpaar, dat tot dan toe geen kinderen had, kreeg vorig jaar oktober van de Slowaakse rechter te horen dat de vierjarige Kristian en zijn tweejarige zusje Vanessa aan hun zorg werden toevertrouwd. “We hebben een grote God en we zijn Hem ontzettend dankbaar voor deze zegen.”

De tweede procedure ging in 2012 van start en in mei 2014 kreeg het echtpaar opnieuw het bericht dat het zover was: er waren twee kinderen aan hen toegewezen, Kristian van vier en Vanessa van twee. “We waren natuurlijk heel erg blij! Toen begon het wachten tot we mochten afreizen. Dat moment hangt af van wanneer de rechtszitting wordt gepland. In Slowakije geldt daarbij dat je minimaal drie weken voor die datum in het land moet zijn, omdat men wil zien of je zelfstandig voor de kinderen kunt zorgen. Na de uitspraak duurt het vervolgens nog ongeveer een week voor de papieren rond zijn en je de kinderen echt mee mag nemen.”

Fritz en Mieke besloten om nog een poging te doen. “Als je voor adoptie in aanmerking wilt komen, moet je eerst een cursus volgen om een vergunning van de Nederlandse staat te krijgen”, legt Fritz uit. “Vervolgens kies je een land van waaruit je wilt adopteren; je vergunning kan maar bij één land liggen.” Inmiddels bleek het mogelijk te zijn om kinderen uit Slowakije te adopteren en hier kozen Fritz en Mieke voor. “Vanwege mijn Oostenrijkse roots sprak ons dat aan. Oostenrijk en Slowakije zijn buurlanden van elkaar en zijn vroeger zelfs één land geweest. Dit merk je nu nog; veel dingen zijn hetzelfde gebleven. Zo zijn sommige Oostenrijkse woorden – die afwijken van het Duits – hetzelfde of bijna hetzelfde als in het Slowaaks. Ook liggen de eetgewoontes in elkaars verlengde: in beide landen wordt bijvoorbeeld veel goulash gegeten, en knoedels, waar Kristian gek op is, net als ikzelf.”

“Ik ben natuurlijk wel iets minder flexibel en de gemeenten zijn niet meer mijn enige prioriteit.” De tweede dag in Slowakije speelde zich af in het huis van de pleegmoeder. “We wandelden en speelden met de kinderen en aten daar ook met hen. De derde dag kwamen Kristian en Vanessa met de psycholoog bij ons in het appartement spelen. Dat ging allemaal erg goed en ‘s avonds werd besloten dat ze vanaf de zaterdag daarop helemaal bij ons zouden komen. Het afscheid tussen de kinderen en de pleegmoeder was wel een emotioneel moment, maar de psycholoog en de tolk waren meegekomen en bleven ook de weken daarna bij

BAPTISTEN.NU

|

15

Persoonlijk

ons in de buurt. Zo werden we met z’n vieren niet meteen aan ons lot overgelaten. We deden die dagen allerlei leuke dingen: we wandelden in de bergen, aten in een restaurant en gingen zwemmen en naar een indoorspeeltuin. Ook praatten we veel, zodat ze zo snel mogelijk de taal zouden leren. In het begin was dat nog een beetje lastig, maar ze pakten het snel op. ‘s Avonds vertelde ik bij een Slowaaks boek in het Duits een verhaaltje voor het slapengaan en was het niet eens nodig om het door de tolk te laten vertalen.”

Seminarium

THUIS Vanaf dat moment nam het gezin de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie en om een nieuw ritme te vinden met elkaar. “De eerste zondag dat we thuis waren, was ik nog vrij. Dat was fijn: zo konden we als gezin in de gemeente komen en met elkaar in de kerk zitten. Wel heb ik even het woord genomen – allereerst natuurlijk om iedereen te bedanken voor het meeleven, en daarnaast om aan de gemeente iets over de kinderen uit te leggen. Het is namelijk van groot belang dat zij zich eerst aan ons als ouders binden, vóór ze dat aan andere mensen doen. Dat is een belangrijke basis om later ook op een goede manier andere relaties aan te kunnen gaan. Het leek ons goed om dit gewoon in alle openheid te vertellen. Als je niets zegt, maak je het veel moeilijker om dit goed te laten verlopen.” Inmiddels zijn Kristian en Vanessa al bijna tien maanden in Nederland. “Het vaderschap vind ik fantastisch! Ik geniet van de kinderen, van de wederzijdse liefde. Dat je merkt dat ze heel erg dol op je zijn … Dat is al bijzonder voor mensen die een kind uit hun eigen buik hebben gekregen, maar dat ze ook in deze situatie vanaf het begin al zo gek met ons zijn …” Het leven van Fritz en Mieke is met de komst van hun kinderen natuurlijk behoorlijk veranderd. “Mieke had na de zes weken adoptieverlof nog een aantal maanden onbetaald verlof, maar is sinds februari weer twee dagen aan het werk in het ziekenhuis. Het vraagt een goede planning, waarbij we rekening moeten houden met de kinderen, met Miekes onregelmatige diensten en met het werk in de beide gemeenten. Het zijn allebei ook nog eens streekgemeenten, waarvan de leden soms ver weg wonen. Gelukkig hebben we goede en flexibele oppas, hoewel we de kinderen niet meer dan één dag in de week aan anderen willen toevertrouwen. Eigenlijk gaat het allemaal prima. Ik ben natuurlijk wel iets minder flexibel en de gemeenten zijn niet meer mijn enige prioriteit. Nu gaan de kinderen soms voor.”

INSPIRATIE

TWEETALIG Fritz en Mieke voeden de kinderen tweetalig op. “Ik spreek Duits met ze en Mieke Nederlands. Dat we ze ook Duits leren is allereerst handig, omdat ze dan ook met mijn kant van de familie kunnen communiceren. Daarnaast is het later ook een voordeel op school. Het is trouwens ongelooflijk hoe snel jonge kinderen een taal oppakken! Binnen drie maanden spraken ze allebei Nederlands en Duits. Trouwens, Vanessa had in Slowakije al door hoe het zat. Ze zei: Vati macht das en mama doet dat.” Op 22 oktober vond de rechtszaak plaats en hoorden Fritz en Mieke dat Kristian en Vanessa aan hen werden toevertrouwd. Ruim een week later konden ze vertrekken. “We maakten een tussenstop in Wenen, waar we een paar dagen bij mijn broer bleven. Op 4 november kwamen we in Lelystad aan.”

Al met al is het leven er niet rustiger op geworden. Waar haalt Fritz de inspiratie voor zijn werk vandaan? “Mijn inspiratie blijft de liefde van de Here Jezus Christus en het verlangen dat andere mensen ook met Hem verzoend raken. Als ik ergens van mijn geloof kan getuigen, doe ik dat graag. Natuurlijk moet ik zelf ook gevoed blijven, maar ik ga daar niet gestrest mee om. Soms heb je in een periode wat meer tijd om te lezen en raak je daardoor geestelijk opgeladen. Een andere keer kom je enthousiast en met goede ideeën terug van een conferentie. En bidden hoeft niet altijd op je knieën voor de stoel, dat kun je ook al wandelend doen. Zo pak ik gewoon de momenten die zich voordoen.”

VAN SEMINARIUM NAAR GEMEENTE Het geleerde geloof verbinden met het geleefde geloof. Dat is een van de pijlers van het Baptisten Seminarium. Vijf studenten rondden afgelopen jaar hun opleiding af. Op 5 september was de diploma-uitreiking. Wij spraken met Bart van Roest en Hans Sikkema over hun roeping, studie en toekomstdromen. “Eigenlijk volgde m’n roeping tot het voorgangerschap direct op m’n bekering,” vertelt Bart van Roest (36). “Ik groeide op in een randkerkelijk gezin en kwam misschien tien keer per jaar in de kerk. Wel ging ik altijd naar kinderclubs en catechisatie. Pas toen ik met een klaplong in het ziekenhuis terecht kwam, kwam ik er in gesprek met een verpleegkundige achter dat je God ook echt persoonlijk kon leren kennen. Later werd die verpleegkundige mijn vrouw, dus die ontmoeting was in meerdere opzichten van groot belang.”

BEETJE VREEMD “In 2003 werd ik gedoopt en vanaf dat moment groeide mijn verlangen om zelf - als ik in de diensten zat - daar vooraan te staan en op die manier de gemeente te dienen. Misschien een beetje vreemd, maar zo werkte het gewoon.” De afgelopen jaren studeerde Bart in deeltijd aan de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) en aan het  Baptisten Semi­ narium. Op 6 september jl. werd hij ingezegend als voorganger van BG Ede Siloam. Volgens eigen zeggen heeft de studie hem het instrumentarium geleverd dat nodig is om het werk te kunnen doen: “Met m’n CHE-diploma leerde ik zwemmen. Nu ik ook het seminarium heb afgerond, durf ik ook in het diepe te springen en de uitdaging aan te gaan.” “Ik kies heel bewust voor werken in een bestaande gemeente, omdat ik van harte geloof in Gods bedoeling met de gemeente; Gods huisgezin, jong en oud aan elkaar gegeven. Wat dat betreft ben ik echt een gemeentemens. Dat er ook schaduwkanten zitten aan het voorgangerschap besef ik zeer wel, maar halve roepingen bestaan niet. Als God me roept zal Hij er ook op moeilijke momenten bij zijn.”

|

BAPTISTEN.NU

Hans Sikkema (25) trouwde in 2014 en startte in datzelfde jaar als jeugdwerker bij de BG Veenendaal. Hij groeide op in een baptistengezin en werd in 2003 gedoopt in Musselkanaal. Ook bij hem begon het al snel daarna te ‘kriebelen’. “Wat ik miste na m’n doop was verdiepende aandacht voor groei en discipelschap. Na mijn middelbare school ben ik de Discipelschap Training School van Jeugd met een Opdracht gaan doen en aansluitend in de VS de `School of Biblical Studies’. Daar ontstond het verlangen om in Gods Koninkrijk te gaan werken, de kerk te helpen God steeds dieper te leren kennen en te blijven groeien in het volgen van Jezus.”

SCHONE KEUKEN Dat Hans in een voorgangersgezin opgroeide en dus ook in de niet altijd even schone keuken van de gemeente kon meekijken, heeft hem eerder gestimuleerd dan afgeremd richting gemeentewerk. “Het aparte is juist dat toen er veel problemen waren in de gemeente en er dingen misgingen, het mij heel erg raakte in positieve zin. Juist toen leerde ik zien hoe Gods hart kan breken over de gemeente en hoeveel Hij desondanks van de gemeente houdt. Daar wilde ik dus juist bij betrokken zijn.” Omdat het jeugdwerk ook altijd een passie van hem is geweest en Hans zichzelf nog behoorlijk jong vindt (zowel qua leeftijd als levenservaring), past de keuze voor jeugdwerker nu goed. Wel hoopt hij op termijn ook andere taken op te mogen pakken, in deze of een andere gemeente. Of het dan een functie als voorganger wordt in een bestaande gemeente, al dan niet in combinatie met een rol als jeugdwerker of gemeentestichter maakt hem eigenlijk niet uit. “Als ik maar op de plek ben waar God mij hebben, wil en ik kan uitdelen, inspireren en samen met anderen Jezus volgen. Want daar gaat mijn hart sneller van kloppen.”

OPEN STUDIEDAGEN

Het seminarium organiseert dit najaar een aantal vrij toegankelijke studiedagen. Hieronder vindt u een overzicht.

Fritz is niet anders tegen het leven of zijn werk aan gaan kijken sinds de komst van Kristian en Vanessa. “Er is alleen een verantwoordelijkheid bij gekomen. Niet alleen in de gemeente en in je eigen leven en huwelijk wil je je christen-zijn uitdragen; we hebben nu ook de taak om ons geloof aan onze kinderen voor te leven en hen een beeld van God mee te geven.”

Meer informatie en opgave via www.baptisten.nl/studiedagen

>> Leiderschap in de kerk

>> De heiligheid van het menselijk leven

>> Israël en de identiteit van de kerk

Locatie: De Samenhof te Zwolle

Datum:

Locatie: Baptist House te Amsterdam

Sprekers: Henk Bakker, Mees te Velde,

Locatie: VU te Amsterdam

Datum:

5 okt. 2015, 10.00-15.30 uur

Richard Santinge

16

KRIEBELEN

2 nov. 2015

Datum:

13 nov. 2015, 9.00-12.30 uur

Spreker: Mark S. Kinzer

Spreker: David P. Gushee

BAPTISTEN.NU

|

17

Column

AJAX-SUPPORTER KRIJGT KLAPPEN In het Amersfoortse Soesterkwartier organiseerde de Buurtkerk deze zomer allerlei sportieve activiteiten voor de jeugd. Tussen de bedrijven door probeerde het wijkteam ook nog het Evangelie aan de man te brengen, onder meer in de vorm van een moderne variant van de Barmhartige Samaritaan. Een sportieve oproep tot naastenliefde, die er ongeveer als volgt uitzat... Jari was trots op zijn gloednieuwe Ajax-tenue. Voor zijn achttiende verjaardag had hij een shirt, broek en kousen gevraagd van zijn favoriete voetbalclub. Hij trok het tenue meteen aan en was van plan om het nooit meer uit te trekken. ‘s Avonds ging hij zelfs in zijn Ajax-shirt naar de kroeg. Op de weg naar huis -enkele biertje later- zong hij nog een paar vrolijke clubliederen, maar dat was tegen het zere been van een groep passerende jongeren, die luidkeels PSV-slogans scandeerden. Jari begon nog iets harder te zingen, maar dat had hij beter niet kunnen doen. Hij werd hardhandig van zijn fiets getrokken en kreeg vervolgens klappen en schoppen. De vandalen trokken zijn sokken en broek uit en probeerden hem vervolgens ook nog zijn shirt afhandig te maken, maar Jari beschermde het kleinood met zijn leven. Toen er in de verte een auto naderde, ging de groep er razendsnel vandoor. De automobilist remde af, stapte uit en nam poolshoogte bij het slachtoffer. ‘’Hoe gaat het met je?’’ De stem klonk de versufte Jari verdacht bekend in de oren. Dat leek Johan Cruijff wel. Na de volgende zinnen wist hij zeker. ,,Ik zie wel dat ze je in elkaar geslagen hebben, maar je shirt heb je gelukkig nog. Elk nadeel heb z’n voordeel.’’ Daarna stapte de levende legende weer in zijn auto, het slachtoffer overlatend aan zijn lot. Niet veel later stopte er opnieuw een auto. Het was Michael van Praag, de voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond. Jari herkende hem meteen. ‘’Ik zou je graag helpen, maar ik heb een belangrijke vergadering over voetbalgeweld,’’ zei Van Praag. Waarna ook hij verdween. Niet veel later boog zich opnieuw een gestalte over het slachtoffer heen. Eerst zag Jari een paar levensgrote tattoos, waarop hij het Feyenoord-logo ontdekte. ‘’Mooi shirt heb je aan’’, sprak de man met een brede grijns. Jari dacht dat zijn laatste uur geslagen had. ‘’Je hebt geen verstand van voetbal, maar dat is nog geen reden om iemand in elkaar te slaan’’ grapte de man. ‘’Kom, dan breng ik je naar het ziekenhuis.’’ Een dag later kwam de Feyenoord-supporter langs in het ziekenhuis met een grote bus slagroom. ‘’Dit is Ajax-slagroom’’ , legde de barmhartige Samaritaan uit. ‘’Makkelijk te kloppen.’’

Erik Roest EINDREDACTEUR

18

|

BAPTISTEN.NU

Overleden

Kerktelevisie in Hooge­veen dankzij unieke samenwerking Dankzij een uniek samenwerkingsverband tussen 23 Hoogeveense kerken, waaronder de Baptistengemeenten Bethel en De Schutse, is er kerktelevisie voor iedereen die door omstandigheden niet (meer) in staat is om de zondagse diensten bij te wonen. Voor een tientje per maand hebben belangstellenden de beschikking over een eigen kanaal, waarop de diensten van alle 23 aangesloten geloofsgemeenschappen te volgen zijn. “Je kunt als kijker dus ook heel makkelijk ‘shoppen’ bij een andere kerk”,vertelt Evert Lascher, die namens De Schutse al sinds de start betrokken is bij dit project. “En bij bijzondere diensten, bijvoorbeeld als er een koor optreedt, is het mogelijk om dat via de tv mee te maken.” “Eerst was er alleen maar kerkradio, maar in de loop der tijd zijn we met de ontwikkelingen meegegaan. Mede dankzij de medewerking van een plaatselijk it-bedrijf zijn we zover dat we in dit internettijdperk kerktelevisie kunnen uitzenden. De kijker betalen 10 euro per maand. In ruil daarvoor krijgen ze een ontvanger, die toegang biedt tot het volledige kerkelijke landschap van Hoogeveen en omstreken. “We hebben in totaal zeshonderd ontvangers geplaatst”, weet Lascher. “Vooral ouderen en chronisch zieken, die op deze manier betrokken blijven bij het gemeenteleven. Zij zijn ontzettend blij met deze mogelijkheid. Als we in De Schutse Avondmaal vieren, gaan er twee leden van het pastoraal team bij deze mensen op bezoek. Samen met hen breken we het brood en drinken we de wijn, terwijl we ondertussen meekijken met de gebeurtenissen in de kerk. Heel bijzonder is dat.” Om de kerkdiensten ‘live’ in de Hoogeveense huiskamers te krijgen, moeten de deelnemende gemeenten flink aan de bak. “We hebben elke zondag drie mensen nodig om onze twee camera’s, licht, geluid en het bijbehorende mengpaneel te bedienen. We investeren er dus veel tijd en mankracht in, maar dat hebben we er graag voor over. Ik denk dat in veel gemeenten het belang van kerkradio of -televisie wordt onderschat. Chronisch zieken en ouderen beschouwen dit echt als een uitkomst.”

‘Mijn hart is gerust, o God’ - Psalm 57:8 >> Zr. M. Dekker-v.d. Molen (91) 24 februari 2015 – BG Harlingen

>> Br. Henny van Leeuwen (70) 5 juni 2015 – BG Hengelo-Centrum

>> Br. Bor Brasser (67) 11 augustus 2015 – BG Veendam

>> Br. Roelof Neef (84) 27 april 2015 – BG De Schutse - Hoogeveen

>> Zr. Cornelly Hollander-Priester (83) 13 juni 2015 – BG Ontmoeting - Arnhem-Zuid

>> Zr. J. Bos-Nonkes (83) 11 augustus 2015 – BG De Wegwijzer - Emmen

>> Zr. Rogaar-Rademaker (91) 29 april 2015 – BG Stadskanaal-Zuid

>> Br. Cornelis (Cees) Boon (72) 19 juni 2015 – BG Beth-El - Hoogeveen

>> Br. Johan. van Klinken (84) 12 augustus 2015 – BG Tweede Exloërmond

>> Zr. Froukje de Boer-de Boer (70) 6 mei 2015 – BG Roden

>> Zr. Ans te Gussinklo-Moerke (82) 29 juni 2015 – BG Ontmoeting - Arnhem-Zuid

>> Zr. G. Drenth-Plaggenborg (87) 6 mei 2015 – BG Stadskanaal-Zuid >> Zr. A. Kost (74) 6 mei 2015 – BG Stadskanaal-Zuid >> Br. G.O. Damsma (82) 12 mei 2015 – BG Harlingen

>> Zr. Francina Antonetta (Nettie) Hamer (78) 5 juli 2015 – BG Harlingen >> Zr. Wijtske Visser (82) 6 juli 2015 – BG Harlingen

>> Zr. D. Molenaar-van Zijp (93) 12 mei 2015 – BG Siloam - Ede

>> Br. Henk Post (83) 10 juli 2015 – BG Het Lichtpunt - Doetinchem

>> Zr. Jannie Vreugdenhil-Lipplaa (86) 19 mei 2015 – BG De Bron - Emmen

>> Zr. Tiny Oldenburger-Meier (82) 12 juli 2015 – BG De Bron - Almelo

>> Br. Remco Bakker (86) 24 mei 2015 – BG Ontmoeting - Arnhem-Zuid

>> Zr. Rommie van Wier (62) 18 juli 2015 – BG Harderwijk

>> Zr. Marrie Sailler-Edelenbos (68) 28 mei 2015 – BG Het Baken - Emmen >> Br. Siem Kok (85) 31 mei 2015 – BG Het Lichtpunt - Doetinchem

>> Ds. Hendrik Pieter de Boer (92) 20 juli 2015 – BG Zutphen Ds. Henk de Boer was voorganger in de gemeenten Deventer, Treebeek/Sittard, Delfzijl en Enschede, daarna werkte hij als pastor in de zwakzinnigenzorg. Hij was betrokken bij het werk van onze Unie en tot op hoge leeftijd ook maatschappelijk actief.

>> Zr. Truus Oldenbeuving-Koekkoek (76) 15 augustus 2015 – BG Nieuw-Buinen >> Br. W.T. de Jong (76) 21 augustus 2015 – BG Apeldoorn >> Br. Hendrik (Henk) de Vlas (95) 21 augustus 2015 – BG Beth-El - Hoogeveen >> Zr. Ottens Douwma (83) 22 augustus 2015 – BG Stadskanaal-Zuid >> Zr. J.C. Stadens-Bos (92) 24 augustus 2015 – BG Hoogezand Beukemastraat >> Zr. Hennie Timpen – Boxma (93) 26 augustus 2015 – BG Beth-El - Hoogeveen

Evert Lascher is voor informatie of advies bereikbaar via het volgende emailadres: [email protected].  Voor meer informatie: www.nidaros.nl.

BAPTISTEN.NU

|

19

Donatu s verzekert vert ro uwd Donatus verzekert kerkgebouwen en wat daar bij hoort, zoals ruimtes voor kinderopvang, doopvonten, kanselbijbels en orgels. Donatus is een betrokken specialist. Klein genoeg om u persoonlijk van dienst te zijn. Groot genoeg om uw verzekeringsbelangen aan toe te vertrouwen. Samen met u zorgen we ervoor dat wat waardevol is, behouden blijft voor onze kinderen en hun kinderen en hun kinderen…

w w w . d o n a tu s. n l te l . 073 - 5 221700