Auto ongeval in Horendonk

15/03/2015

Auto ongeval in Horendonk

Nr. 16

Sjotterkastoernooi in de Gaffel > Pag. 3

Gouden bruifloft van Jos Van Loon en Lieve Heylen > Pag. 4

Gedicht van de week Geheim

Op zaterdag 14 maart tussen 11.30 uur en 12 uur gebeurde er aan de kerk van Horendonk een auto ongeval. Een auto, bestuurd door Martha S., komende vanuit Essen miste haar bocht richting Dreveneind en botste op twee paaltjes van het fietspad, vervol-

gens op een verkeersbord en kwam tot stilstand in de taxushaag. De zwaar ingedeukte auto liep enkel blikschade op. De bestuurster bleef ongedeerd maar werd voor alle zekerheid, voor verder onderzoek, afgevoerd naar het ziekenhuis.

Wat is er Zeg het me dan Want ik hou er echt niet van! Dat jullie alles verzwijgen Daar kan ik het echt van krijgen! Spiegeltje, spiegeltje aan de wand Wat is er hier toch aan de hand

Inne Suykerbuyk

Nieuws Column Guy Van Den Broek Daar is de lente Daar is de zon. Zondag 8 maart was het voor het eerst dit jaar een stralende dag. In de morgen op Horendonk liefst meer dan 1.300 fietsers afkomstig uit de hele Noorderkempen en uit de Nederlandse grensgemeenten. Ze vertrokken aan garage Akkermans op het industrieterrein De Rijkmaker voor een korte of een lange veldrit met mountainbikes of voor een gewone wegrit van 70 km. De organiserende club 'Pek en Slik' had geen beter weer kunnen wensen. Iedereen na afloop een pannenkoek en gezellig keuvelen met een trappist in de hand. Het was een geweldig zicht die honderden mensen aan tafeltjes voor garage Akkermans. Maar die eerste warmte bleef nog enkele dagen aanhouden en bijna iedereen met groene vingers schoot in actie en dat zijn er gelukkig nog velen op Horendonk. Je zag het aan de vele voortuintjes. De hark werd bovengehaald, het onkruid gewied en bloemen werden geplant. De voortuintjes ondergingen een metamorfose. Maar de beginnende lente is normaal ook het startsein voor de groententuin. Eerst bemesten, spitten en zaaien. Erwten, sluimerwten en sjalot mogen nu al de grond in. Spijtig is de interesse voor een eigen groententuin drastisch afgenomen. Terwijl vroeger meer dan één huishouden op twee een eigen groententuin onderhield is dat nu zeer zeldzaam geworden. In de wijk Kraaienberg blijven er hooguit nog een vijftal tuiniers over. Toch is er nooit zoveel sprake geweest van biogroenten dan nu. Iedereen wil gezond leven, maar geeft tegelijk zijn eigen moestuintje op, zelfs als er voldoende plaats is. De gemeente Essen heeft tegenover de quarantaine-stallen nu een 40-tal tuintjes afgebakend voor bewoners die zelf geen moestuin hebben. Zij gaan nu tuinieren volgens de basisprincipes van VELT: niet spitten, weinig water en geen chemische hulpmiddelen. Dat laatste gebruiken wij, Horendonkse tuiniers ook weinig of helemaal niet, maar de grond omspitten hoort er bij, geleerd van vader op zoon. Gratis biogroentjes in de lente en in de zomer. Dat wordt misschien een luxe in de tijden die komen en wij de broeksriem moeten aanhalen. Terug naar vadertjes tijd en dat is zo slecht nog niet.

2

EVALUATIE Nieuwsplatform Den Uil Na 15 uitgaven van ons nieuwsplatform Den Uil maken wij graag een evaluatie en willen u onze nabije planning toelichten. We ontvingen vele aanmoedigende felicitaties met regelmatig de bedenking dat een week snel voorbij is. Het lukte ons toch om de nieuwsbrief wekelijks op zondag tussen 11.00 u en 12.00 u te versturen. De snelheid waarmee het aantal abonnees aangroeide was buiten verwachting. De mond aan mond reclame deed haar werk. Uit uw reacties noteerden wij dat de nieuwsbrief ook effectief werd gelezen en dat voor ieder op een nagenoeg vast tijdstip. Wij kregen ook bericht vanuit Spanje en Californië dat ons werk geapprecieerd wordt, maar in verhouding met het aantal abonnees ontvingen wij, naar onze mening, weinig reacties. De nieuwsbrief wordt wekelijks door een aantal abonnees gekopieerd voor hun ouders. Het doet deugd te vernemen dat ook op die manier bewoners van De Bijster de nieuwsbrief kunnen lezen. Volgende personen willen wij voor hun spontane bijdragen alvast bedanken: José Schrauwen (ook voor de foto’s) Pol Suykerbuyk Cis Gommeren Inne Suykerbuyk (dichteres) Margo Tilborghs Frans Denissen (schenker tombolaprijzen) Tjeerd Ossewaarde Frank Rossen (ook voor de foto’s) Willy Verleysen Van de correspondenten van verenigingen en sportclubs hadden wij regelmatig (bvb tweemaal per maand/minstens maandelijks) een bijdrage verwacht. Mogen wij vragen dat binnen de sportclubs en de verenigingen iemand wordt aangeduid die hiervoor moet zorgen.

PLANNING Wij zijn gelukkig met de inbreng van Guy Van den Broek die de nieuwsbrief door zijn vakkennis en zijn column-rubriek op een hoger niveau tilt. Wij hopen nog lang op hem te mogen rekenen. Onze andere verslaggevers ontpopten zich tot eerste klasse interviewers maar ondervonden ook de nodige problemen om tot een afspraak te komen. Wij blijven op hen rekenen (José Schrauwen, Dirk Konings, Tim Pockelé, Dirk Smout en Corry Verhulst).

Lees op pagina 3 meer over de planning en meer.

Nieuws

3

De planning en meer Volgende interviews mag je de komende maanden in de nieuwsbrief verwachten: Ruud en Linda Demedts van ’t Bakkershuizeke Ferre en Sonja van het Torenhof Wit-Gele Kruis May Peeters van De Gaffel Frans Schrauwen over zijn wereldreis per motor Mijnheer Pastoor Zorgboer Jan Uytdewilligen Taxi Schrauwen Als reactie bij het lezen van de bijdragen van Cis Gommeren ging Willy Verleysen achter zijn computer zitten en produceerde 7 A4 velletjes over zijn jeugdjaren. In juni nemen we zijn relaas in de nieuwsbrief op. Cis Claessens stelde voor fictief Over d’Aa af te wandelen op zoek naar de neringdoeners van 50 jaar geleden en hun anekdotes. Een prima idee dat op uitwerking wacht. Stan Van Loon is op zoek naar verklaringen van een aantal bijnamen. Wij ook. Binnenkort gaan we samen zitten. Aan welke kant van Over d’Aa gaan de fietsers best rijden? Dank ook aan de adverteerders die zorgen voor een tussen komst in onze onkosten.

LEZING Bij de nieuwjaarsreceptie van de parochie stelde Jos Van Loon (de kerkfabriek) voor om de kerk en de parochiezaal intensiever te gebruiken. Wij namen het initiatief om tezamen met de parochieraad op 17 april een lezing te organiseren over de 2 vliegtuigen die tijdens W.O.II op Horendonk crashten. Wij zullen graag meewerken aan andere initiatieven maar moeten opletten niet teveel hooi op onze vork te nemen.

500 Wij tellen momenteel 470 abonnees op de nieuwsbrief en gaan er van uit dat zowat alle mensen van Den Uil het bestaan ervan kennen. Na het bereiken van de 500ste abonnee zullen we een gratis tombola onder de abonnees houden. Voor de prijzen spreken we volgende week met Ruud Demedts van ’t Bakkershuizeke. Dat wordt iets om van te smullen.

OPROEP Van in het begin hebben wij vooropgesteld dat wij op de medewerking van onze dorpsgenoten rekenden. Dat is tot op heden wat tegengevallen en daarom nogmaals een oproep voor medewerking die wij vooral naar de jongeren willen richten. 

Heb je nieuws waarvan je denkt dat het in de nieuwsbrief kan opgenomen worden dan moet je niet twijfelen: stuur het op naar [email protected] .



Kriebelen uw vingers om zelf een bericht voor de nieuwsbrief op te stellen dan moet je niet twijfelen: stuur het op naar [email protected] .



Ken je iemand die een interessant berichtje voor de nieuwsbrief zou kunnen opstellen dan moet je niet twijfelen: stuur de info op naar [email protected] .

Willy Gommeren

Sjotterkastoernooi in De Gaffel

Gisteren was het weer feest in het café de gaffel. Er vond een toernooi plaats voor te sjotteren voor de liefhebbers onder ons. De avond werd afgesloten met leuke muziek en natuurlijk de nodige bieren. Magalie Polderman

Nieuws Gouden bruiloft Jos Van Loon & Lieve Heylen Zaterdag 14 maart vierden de familie Van Loon en Heylen de gouden bruiloft van Jos Van Loon en Lieve Heylen. Zij trouwden op 27 februari in 1965. Bart Van Loon

4

De tijd van toen

5

De autobiografie van Cis Gommeren

Deel 10: MISDIENAAR In het derde leerjaar wil ik graag misdienaar worden, maar durf dat niet te vragen aan de pastoor. En heel vreemd… mijn vader wil me daar niet bij helpen. Ik kan op dat moment onmogelijk weten waarom mijn vader wel braaf naar de kerk gaat en verder elk persoonlijk contact (behalve via de biechtstoel) met zijn pastoor mijdt. Pastoor Jacobs had fysiek wel iets van Don Camillo: hetzelfde boerengezicht dat gemakkelijk rood ontvlambaar was, dezelfde dansende oogjes achter een zware bril, dezelfde verbeten trek om zijn mond, dezelfde spierkracht. Hij was in zijn jonge jaren missionaris geweest in Taiwan (dat toen nog Formosa heette) en was moeten vluchten nadat hij zelfs gefolterd was. Een geharde en harde man dus. We hadden als kinderen niet zoveel schrik van hem als van “meneer den deken”, die éénmaal per jaar in de kerk de catechismusvragen kwam overhoren, een hele tergend trage voormiddag lang, maar toch… Zo’n grote man in een zwarte soutane bezet met knoopjes van boven tot onder (hoe moest je dan plassen?), met een soort stola rond de middel en een raar hoofddeksel, voor wie elke man zijn pet of hoed afnam… En uitgerekend aan die man moest ik gaan vragen of ik misdienaar mocht worden. Volgens mijn vader was het meest geschikte moment voor die bede na het Lof. Ik wachtte hem met mijn vader op aan de buitendeur van de sacristie. Vooruit, zei mijn vader, toen de pastoor met een bedekte monstrans naar buiten kwam.

Martha Schrauwen schreef enkele korte verhaaltjes over feiten die tijdens haar jeugdjaren gebeurden. Wij hebben er al veel van genoten. Jullie hopelijk ook. Ze zullen voor velen ook erg herkenbaar zijn.

Ik raapte mijn moed bijeen. Kreeg een kort geknipt antwoord: Ge zijt nog niet sterk genoeg om het missaal te dragen. Volgend jaar misschien. Ik had wel kunnen huilen. Mijn vader legde zijn arm om mijn schouder toen we naar huis gingen. En toch zie ik mezelf enkele maanden later geknield zitten op de laagste trap van het altaar in zwarte toga en superplie. Hoe het komt dat ik daar plots mag zitten, weet ik niet meer. Ik zit nog steeds in het derde leerjaar, ben nog even tenger als enkele maanden voorheen en zou eigenlijk nog veel boterhammen met spek moeten eten om dat zware missaal van de ene kant van het altaar naar het andere te verhuizen. Ik kijk omhoog naar het radvenster waar de Heilige Geest me glimlachend schijnt aan te moedigen. De ochtendzon metamorfoseert zich in het venster tot een kleurrijke God die ziet dat het goed is. Ik heb dagenlang geblokt op Latijnse zinnen uit een groen boekje met dikke letters: Et introïbo ad altare Dei, ad Deum qui laetificat juventutem meam. Ik versta er geen letter van, maar ik ben heilig als ik die woorden uitspreek… Over het optillen van dat zware missaal hoef ik me voorlopig geen zorgen te maken, dat doet een van de grotere misdienaars. Vanaf nu ga ik veel liever naar de mis. Ik ben belangrijk. Een misdienaar mag de kaarsen aansteken vóór de mis (met een soort staf met wiek en hoedje om de vlam te doven), hij mag de kwispel en het wijwatervat dragen, het wierookvat prepareren voor de

hoogmis, bellen bij de consecratie. Hij mag zelfs op het einde van de uitvaartmis op de knoppen drukken om de klokken te laten luiden (voor een mannelijk lijk eerst de zware klok, dan de lichte; voor een vrouw net omgekeerd!)… en vooral: hij mag op de eerste vrijdag van de maand na de mis met de pastoor meegaan om de Heilige Hostie naar zieke en oude mensen van de parochie te brengen. Dat wil zeggen: met de auto! De pastoor heeft een nieuwe grijze Opel (met een binnengeur van plastic en fletse wierook) en de koster zit aan het stuur. Ik zit achteraan met een lantaarn. Meerijden in een wagen was in onze kinderjaren zoiets als het bezoek van een klein kind aan een pretpark nu. Die vrijdag mocht je ook rustig te laat komen op school, want je moest nog ontbijten na “de ronde van den Uil”. En nog prettiger: als er een begrafenis of huwelijksmis was, mocht je op het teken van de meester de klas verlaten onder de jaloerse blikken van je klasgenootjes. Ik voel mezelf nog huiveren van verrukking bij het horen van het “Dies irae” in de uitvaartmis: Quantus tremor est futurus, quando judex est venturus, cuncta stricte discussurus! De schitterende, maar klaaglijke tenorstem van onze buurman Arjaan Peeters, dat is onze ziel in nood die om genade smeekt… En ja… ik heb dat zware missaal één keer laten vallen… Ik hoorde de pastoor zelfs bijna vloeken. En hij doorboorde me met zijn vlammende ogen…

Ik kon soms ook wel stommiteiten doen hoor, het is héél lang geleden. Alle rommel kon je toen gewoon op straat zetten en de gemeente kwam dat allemaal ophalen. Wel ik dacht bij mezelf, mijn stofzuiger is versleten, ik ga die ook op straat zetten, maar ik ga hem eerst nog eens gebruiken. De elektriciteit bij ons was te slap en ik moest er nog een versterker bij zetten. Alles in het stopcontact en zo goed het ging stofzuigen, maar ik dacht bij mezelf, die lange goede draad kunnen ons mannen misschien nog wel gebruiken, ik ga die eraf doen. Ik pak een groot broodmes en snij die draad door, maar wat een vlam, de schok ging dwars door mijn lijf, mijn nylon schort had een lange zwarte verschroeide streep!!! Ik had alles nog in het stopcontact zitten, dus voor een stomme draad zou ik mijn leven riskeren, en toen draad en alles de straat op. Doen jullie ook zulke stommiteiten? Stuur ze dan misschien ook eens door naar Willy en Wout zodat we er allen nog eens mee kunnen lachen hé!!!

De tijd van toen

6

De Koninklijke Handboogmaatschappij “EDEL TIJDVERDRIJF” (1869 – 1969) 3. Sus Backx bouwt herberg “In het Pannenhuis” (1868) voor Handboog “Edel Tijdverdrijf” (1869). De aanleiding tot de stichting van “Edel Tijdverdrijf” was ongetwijfeld het nukkig en wispelturig karakter van Marijn Buyens. Marijn woonde toen op de Kruisstraat, hoek Over d’Aa en Steenpaalstraat (thans huis Lameir). Daar was in 1856 door Jan Ploegmans e.a. een schuttersgezelschap opgericht onder de naam “De Arabieren”. De onhebbelijke grillen en de driftige buien bij de temperamentvolle Marijn konden soms, in een mum van tijd, tot stormachtig oplopen, zodat het geduld van de schutters meermaals zwaar op de proef gesteld werd. En zo gebeurde het, dat in de winter van 1868 de leden opdaagde om het jaarlijks teerfeest te vieren, Marijn hun met nauwelijks bedwongen leedvermaak zegde : Mannen, t’ is veel te druk geweest in mijn grutterij. Ik heb geen tijd gehad om het schaap te slachten .Iedereen, behalve het schaap dan, was zeer verbolgen over deze onduldbare nalatigheid, zodat de eerste de beste gelegenheid zou worden benut om bij Marijn weg te gaan. Deze gelegenheid zou zich al vrij spoedig voordoen. Het was namelijk in die tijd gebruikelijk dat bij het bouwen van een huis de geburen, die over paard en kar beschikten, de aanvoer van de steen op zich namen.

De enige vergoeding daarvoor bestond in het afdrinken van een vat bier na afloop van het werk. Een volksgebruik, waar wij niet zonder heimwee aan terug denken. Ook bij het bouwen van Sus zijn huis in 1868 werd dat gebruik van geburenplicht toegepast. Het huis was aanvankelijk enkel als winkelhuis bestemd, doch bij het afdrinken van de ton bier wisten de boeren, waarbij verscheidene schutters van Marijn Buyens, Sus Backx zodanig te pramen om ook herberg te gaan houden en alzo de misnoegde schutters van Marijn onderdak te geven. In dat huis dan, Schuttershof Over d’Aa 92, werd in 1869 het handbooggezelschap “Edel Tijdverdrijf”opgericht. De stichtingsakte, in dichtvorm opgesteld doch jammerlijk verloren gegaan, droeg als leuze : EIKELS WORDEN EIKEN. Waarlijk, de eikels werden reuzebomen. De herberg droeg de naam In het Pannenhuis bij Sus Backx. De eerste doelen werden overgenomen van de opgedoekte schutterij, gevestigd bij H. Ickroth (Rik Pot). Als beschutting plantte Sus Backx hieromheen een beukenhaag, zorgvuldig geleid. Na een tiental jaren vormde zij samen met haar overspannende bogen in rode beuk een wonder van natuurpracht, dat ieders bewondering afdwong. In 1871 werd de schutterij bij Marijn Buyens, bij gebrek aan levenskracht, definitief opgedoekt. Nu kon Sus Van Doren, prima schutter maar tevens schoonzoon van Marijn, eindelijk zijn oude makkers bij Sus Backx gaan ver-

voegen. Ook nieuwe leden o.a. , Jan Ploegmans uit het Schanker en Janus Baetens uit de Poppestraat (Over d’Aa) kwamen het gezelschap versterken. Ook verscheidene ereleden, meestal boeren uit het omliggende, werden bij stemming met erwten en bonen in het gezelschap opgenomen. Deze manier van stemmen wordt nog onveranderd toegepast. Alle leden, op de algemene vergadering aanwezig, nemen deel aan deze stemming. De voorzitter stelt het kandidaat-lid voor, en alle aanwezigen (een twintigtal) krijgen van de commissarissen één erwt en één boon. Ze gaan rond met de klak, pet, en iedereen werpt er in een erwt of een boon. Een boon betekent gunstig of binnen, een erwt betekent afwijzend of er uit.

Eerste voorzitter Adr. Peeters—Ploegmans 1829—1911

Het pannenhuis, bogen in rode beuk.

Oost west, Den Uil best

Varia

7

APENBROODBOOM: in EIKEN, aap ontmoet koe.. en nog meer.. In EIKEN: Het was inmiddels ochtend in EIKEN en NEDERAAP liet IT-aap de omgeving zien: het was er zo mooi. Hele grote bomen waar wel twee families SNURK inpasten en lekker sappig groen. Maar het was er wel koud..vergeleken met het warme landje waar de apenbroodboom stond. Ineens schrok ITaap: hij hoorde heel hard BOE en stond oog-in-oog met een heel groot dier, zwart-wit gevlekt. NEDERAAP zei: niet schrikken hoor, dat is een Vlaamse koe. Die smullen van het sappige gras en je ziet wel aan de grootte dat het eten hier plenty is.. IT-aap zei beleefd tegen de koe: GOEDEMORGEN. Zo had hij dat thuis geleerd in de apenbroodboom van de familie SNURK. De koe keek verbaasd op: wat was dat voor raar dier dat goedemorgen zei en geen haren op de billen had? Vast een buitenlander. Maar hij was wel erg beleefd. Waar zou die vandaan komen? En zou hij het gras hier ook zo lekker vinden? Hij stopte met eten en vroeg: wat ben jij voor een beest?? En waar kom je vandaan? ITaap schrok even want koeien hebben een hele diepe grote stem. Hij antwoordde: ik ben IT-aap van de familie

SNURK uit een ver landje en ik kom hier voor de chocola en fritten. Maar ik zie dat er ook heerlijk sappig groen is. En wij apen snurken altijd gezellig samen. Ik ben op bezoek bij mijn neef NEDERAAP. En hij vroeg: waarom zegt u BOE? Dat is toch alleen voor als je iemand aan het schrikken maakt? Dan roep je ineens BOE ofzo… Nou, als een koe zich achter de oren had kunnen krabben van verbazing dan had de Vlaamse koe dat gedaan. Zo een vraag had zij nog nooit gehad. Ze antwoordde: dat weet ik niet. Mijn vader zei altijd boe, mijn moeder, mijn opa en oma ook en ga zo maar door. Het zit gewoon in de familie. En ze knabbelde verder aan het heerlijke sappige Vlaamse gras. IT-aap snapte het niet maar durfde niet verder te vragen. Er moet toch een reden zijn waarom koeien boe zeggen??? NEDERAAP wist het ook niet en zei tegen IT-aap: kom ik zal je het bos laten zien. Ze hebben hier geen jungle maar wel plaatsen waar een heleboel bomen bij elkaar staan: en dat noemen ze BOS. EIKEN staat bekend om zijn vele groenen de mensen komen er graag wandelen, fietsen en vakantie

houden. Er staan soms zelfs huizen in het groen. Nou dat wilde IT-aap wel eens zien en zo kwamen ze in het Uilenbos terecht. IT-aap vond het wel mooi groen enzo maar hij miste de apenbroodbomen. Ook was er geen kokospalm te bekennen en sappige vruchten ook al niet. NEDERAAP zag dat IT-aap teleurgesteld was en zei: kom we gaan kijken naar het voetballen. En zo kwamen ze bij de plaatselijke sportvereniging met mooie groene sappige velden, maar geen koe te zien. Wel mensjes die achter een soort kokosnoot aanholden, tenminste IT-aap dacht zo. Welnee zei NEDERAAP: dat is geen kokosnoot, dat is een voetbal…En het is heel gezond, want als je te lang stilzit, word je dik en langzaam. Sporten noemen ze dat bij de mensen. IT-aap zei: wij familie SNURK sporten altijd: boom in boom uit - boom omlaag - boom omhoog - op bezoek bij de buren. Wij zijn altijd in beweging. Dikke apen, hij kende ze niet…

Wordt vervolgd…

Natuur op Den Uil Frank Rossen

Tjeerd Ossewaarde

Foto van de week

Varia

8

UITSLAG TOMBOLA WIJKENBAL / 31 januari 2015 14454

4940

4988

9856

16712

6714

1961

17124

12276

17489

7934

2564

15392

15770

324

10346

19239

19060

3703

3968

15426

(HOOFDPRIJS)

295

(RESERVEGETAL)

Prijzen af te halen: Slagerij bakkerij Tobac Nieuwstraat 108 Essen