Arjuna - Nr. 20 - 1 April 2015 Digitaal orgaan van de LotusCirkel
http://www.lotuscirkel.nl Perspectieven voor een nieuwe wijze van denken op basis van grondstellingen van de Oude Wijsheid
Inhoud 2 De oceaan van Theosofie en het ondiepe water aan zijn stranden door Robert A. Pullen
3 Opruimen en afscheid nemen
Verschijnt 11 x per jaar per de 1e van iedere maand, behalve de zomer-editie. Een abonnement is gratis en is per e-mail of telefonisch aan te vragen.
door Bor Nellup
Vragen en opmerkingen zijn welkom. Deze kunnen worden gericht aan de redactie via het onderstaand e-mailadres.
door Yram Redlefrib
Stichting “De Phoenix” te Breda E-mail:
[email protected] Tel.: 06-50747203 Uit deze uitgave mag uitsluitend iets verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm, opnamen, of op welke andere wijze dan ook, hetzij chemisch, elektronisch of mechanisch, na voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. © 2015 Stichting "De Phoenix" te Breda
5 Het mystieke leven 6 Ruimte maken door Mieke van der Valk
7 Vraag en antwoord in het licht van de Theosofie - Oude theosofische literatuur - Over de Theosofische Beweging - Toename van zielen en de grote omvang van de wereldbevolking
van H.P. Blavatsky uit het hoofd. Ze liggen verzonken in het spirituele menselijke hart, waarvan het lichamelijke hart het voertuig is. Diep in het centrum van ‘s mensens goddelijke aard, ligt het hart van het Universum, en dat zijn geen twee verschillende zaken. De ‘twee’ zijn Eén. Wie zijn ware hart kent en het laat spreken in de meest spirituele betekenis van het woord, gaat deze diepten binnen en ervaart zichZelf als het gehele Universum. Het is de leer van het hart die levende werkelijkheid wordt, anders dan de leer van het oog. Deze laatste biedt inderdaad de grootste denkers een onmetelijk veld van studie. Letterlijk onmetelijk in die zin, dat men de diepste delen van de oceaan van Theosofie nooit door middel van studie kan bereiken. Het denken kan nooit de totaliteit ervan ervaren, alleen de weg er naartoe voorbereiden. Het denken kan redeneren, niet ervaren. Het geeft vaak verkeerde signalen af door zijn inherente beperking, waardoor - als men zich op het uiterlijke en het voertuigelijke aspect van mens en universum richt - allerlei dwalingen ontstaan. Het hart kent deze beperkingen niet, mits men de dingen ‘meet en ziet’ met het universele goddelijke vermogen: onpersoonlijke liefde voor de alomtegenwoordige Geest van het universum, de oerbron van alles wat bestaat als een levende werkelijkheid, gezien vanuit het gezichtspunt van de individualiteit.
De oceaan van Theosofie en het ondiepe water aan zijn stranden door Robert A. Pullen
Theosofie is die oceaan van kennis die zich uitstrekt van kust tot kust van de evolutie van al wat leeft en bewustzijn heeft. Onpeilbaar in zijn diepste gedeelten, biedt hij de grootste denkers een onmetelijk veld van studie, terwijl hij aan zijn kusten toch ondiep genoeg is om het begripsvermogen van een kind niet te overweldigen. Bovenstaande woorden hebben een monumentale betekenis als het gaat om in een paar zinnen te verwoorden waar de Theosofie voor staat. Het zijn de eerste regels uit het boek De Oceaan van Theosofie van William Quan Judge, dat voor het eerst verscheen in 1893 en sindsdien continu verkrijgbaar is geweest in het Engels en later ook in het Nederlands. Zoals deze zinnen zeggen, is de Theosofie inderdaad een oceaan van kennis, die onpeilbaar is in zijn diepste gedeelten en die aan de grootste denkers een onmetelijk veld van studie biedt. Voor de gemiddelde mens in zijn huidige staat van evolutie - en derhalve het daaraan gekoppelde bewustzijn - is de Theosofie inderdaad in zijn diepste gedeelten onpeilbaar. Geen geleerdheid kan dit veranderen, omdat deze diepste gedeelten niet via kennis gekend kunnen worden, ook al leert men De Geheime Leer
Daar waar het kinderen nog aan een ontwikkeld denkvermogen ontbreekt, hebben zij meestal een ongesluierde ervaring bij wat zij horen en zien als het om geestelijke zaken gaat, omdat hun denken hen niet belemmert. Kinderen zijn vaak heel intuïtief, en weten soms feilloos de vertaalslag te maken om zaken die een universeel geestelijk karakter hebben uit te drukken in ervaringswoorden, anders dan de gecompliceerde denktaal van volwassenen. Daarom is de 2
oceaan van Theosofie ondiep genoeg langs zijn kusten om het begripsvermogen van een kind niet te overweldigen. Want de Theosofie is van en in iedereen. Van de grootste geleerden tot de kleinste kinderen. William Judge begreep dit maar al te goed. Vandaar zijn beroemde zinnen aan het begin van zijn boek.
den brieven uit het verleden, waarvan vele met zoveel genegenheid en dankbaarheid zijn geschreven, belangrijke documenten. Ook de soms minder mooie brieven. Uren ben je verzonken in de wereld van toen, in het leven en de relatie die je met mensen had op dat moment. Je maakt een reis door de tijd. Het bijzondere is dat sommige van deze brieven nu pas, na vele jaren, op hun plaats vallen. In een van de brieven schreef iemand, dat pas na jaren - met vele !!!!!!!!! erachter - zou worden begrepen wat er werd gezegd. En zo was het ook. Nu, na vele jaren, werd begrepen wat toen letterlijk op papier werd gezet, want er waren geen computers. Die handgeschreven brieven en kaarten, in ieders karakteristieke handschrift. Ook dat is een verhaal op zich. De handen die ze schreven brachten een levend beeld van de persoon naar voren door hun onderscheidende handschriften. Mooi om te zien, vol van dynamiek en eigenheid. Handen die de moeite namen om jou een lange brief te schrijven, wat vroeger uiteraard veel meer tijd in beslag nam dan nu via de iPad, de SmartPhone, iMac of PC. Lange brieven, met veel aandacht voor de inhoud, waar men eens rustig voor ging zitten. Geen snelle WhatsApp’s, smsje’s of e-mails. Een andere tijd met een andere manier van communiceren. En zo gaat dit alles door je heen bij het doornemen van de oude brieven en kaarten in zolderdozen...
Opruimen en afscheid nemen door Bor Nellup
Het is een bijzonder moment als je je gaat voorbereiden op een verhuizing. Je duikt in de oude dozen die in kasten en op zolder staan opgeslagen, want er moet opgeruimd worden. Een voor een neem je de dozen door, en het is alsof het verleden weer tot leven komt. Vooral de vele brieven van vroeger hebben een vreemd effect als je ze na vele jaren weer leest. Je kunt ze nu lezen in het perspectief van de tijd en de omstandigheden waarin ze toen werden geschreven. Brieven en kaarten van vrienden, familieleden, theosofische broeders en zusters ... Velen hebben het aardse reeds verlaten, zijn een herinnering, en je ziet ze weer voor je als je hun pennenvruchten leest. De beelden die ze oproepen zijn soms mooi, liefdevol, maar ook verdrietig en spijtig. Maar meer dan dat zijn ze allemaal leerzaam. Ze hebben bijgedragen tot wat je nu bent, hoe je nu denkt en leeft. Ze hebben mede vorm gegeven aan je leven. Zo wor
Dan komt het moment van keuze: weer meenemen in dozen en bewaren op de nieuwe woonstek, of alles met respect weggooien? Een leerzaam moment. Want waarom wil je alles weer meenemen? Ga je al deze brieven en kaarten in de toekomst regelmatig lezen? Natuurlijk niet. Je slaat ze wederom in dozen op, om er vervolgens waarschijnlijk nooit meer naar te kijken. En later, als je het aardse lichaam hebt 3
verlaten, mogen je kinderen ze allemaal opruimen. Maar waarom hebben we dan toch moeite met de keuze: bewaren of weggooien? Op zo’n moment realiseer je je hoe zeer een mens gehecht is aan dingen, aan woorden die zijn geschreven, aan relikwieën die beelden oproepen aan het verleden. Een mens is verslaafd aan herinneringen, aan beelden. Soms ook aan spullen. “Nemen we die oude kast van Oma ook mee naar het nieuwe huis, want die doe je toch niet weg?!” Waarom doe je die niet weg? Hij past niet meer in het nieuwe interieur, is een sta-in-de-weg, en toch twijfel je of je hem mee zult nemen, want je bent eraan gehecht. Tja, daar sta je dan met al je theosofische kennis. Een heel leerzaam proces. Het is een moment van keuze. Blijf je terugkijken of kijk je vooruit. Het is ook een soort inwijding. De neofiet moet alles achter zich laten, zich ontdoen van al zijn aardse gehechtheden, sympathieën en antipathieën. Hij weet dat dit alles onvermijdelijk is, wil hij groeien en ontwaken in een nieuwe wereld van bewustzijn. Zo boven zo beneden. Alles is analoog in de Natuur. Want u heeft als lezer natuurlijk allang begrepen dat het helemaal niet gaat om de brieven en de kast van Oma, maar om de gehechtheden waarmee je wordt geconfronteerd. Dan komt dat moment van inzicht, het diep doordrongen zijn van de betrekkelijkheid van alles, dat alles in de tijd zijn functie heeft, en daarna moet worden losgelaten. Althans de vorm. Want de liefde die mensen je hebben toegedragen zal je altijd blijven vergezellen en ‘veroudert’ niet. Het maakt je één met hen, het is zielsverbondenheid. Zij zijn een deel van je zielenleven geworden en jij van het hunne. Als zij er niet meer zijn leef jij met hen in Devachan, die gelukzalige toestand na de dood tussen twee aardse levens in. Dit beseffende, pak je al je brieven en kaarten op en stop je ze in een grijze vuilniszak om ze af te voeren naar de vuilstort, om afscheid te
menen van de fysieke vorm waarin al deze gedachten werden gegoten. De wijze, lieve, maar ook kritische woorden neem je in je hart mee als levenslessen, transformeer je in je nieuwe denken en handelen, want zij zijn daar medebepalend voor. Met respect en liefde neem je afscheid, in dank dat mensen ooit hun tijd aan jou hebben willen besteden, dat zij het de moeite waard vonden om jou te schrijven wat ze je wilden schrijven. Dank lieve mensen, voor al jullie woorden. En zo gooi je de grijze vuilniszak met de brieven en kaarten in de grote vuilniscontainer, die ze naar de verbrandingsoven zal brengen... Wat heeft het leven toch vele wijze lessen in petto. Je moet het leren zien. En als je denkt ervan te hebben geleerd, bemerk je dat je voor je persoonlijke natuur altijd op je hoede moet zijn. Want sommige brieven van bijvoorbeeld je moeder en vader vroeger, of je kinderen, die doe je toch niet weg ... ?(!!!). Opruimen en loslaten. Het is een levenskunst die je moet leren. Maar als je eenmaal de stap hebt gezet, voelt het aan als een enorme bevrijding. Ook in je gedachteleven. Daar is opruimen en loslaten nog het allerbelangrijkste. Er is nog veel werk te verrichten, zowel aan de ‘binnen-’ als aan de ‘buitenkant’. We gaan weer aan de slag op een nieuwe plek, een nieuwe levensfase tegemoet. We kijken vooruit en niet achterom om te veranderen in een ‘zoutpilaar’ van oude herinneringen. De koning is dood, leve de koning! _______
4
bewerkstelligen dat het verlangde goede van een onzichtbare werkelijkheid tot een zichtbare kan worden. Menigeen die zich hiervan bewust is geworden, loopt echter gevaar aan het doel voorbij te schieten. Menigeen meent namelijk dat het voldoende is zich terug te trekken in de stilte en God, of de Geest des Levens, te bidden om wat hij nodig heeft en dat het wonder dan wel vanzelf zal komen. Hij neemt daarbij de houding aan van een kind, dat heftig naar iets verlangt en meent dat het hem ten slotte zal gegeven worden mits hij er maar lang genoeg bij zijn vader om vraagt … Zulk een mens ziet niet dat de hulp, die hij nodig heeft, niet in eerste instantie bestaat uit de vervulling van zijn zelfzuchtige verlangens, maar uit het weten – het weten vooral dat alleen de juiste gedachten en juiste daden het geluk tot een levend eigendom maken. Dat betekent dat de mens ontwaakt tot het weten dat hij als geestelijk wezen geroepen is tot de volheid en het geluk. Dat het vermogen goed te zijn en goed te doen IN hem is en erop wacht dat hij bewust van dat vermogen gebruik zal maken. Hoe? Door alle krachten van vreugde, de gezondheid en het geluk in denken, voelen en willen tot uitdrukking te brengen. Door alles wat hem geschonken wordt met een dankbaar hart aan te nemen en het beste daarvan te maken. Door meer te vertrouwen op de geest, op de innerlijke Helper die in hem werkt en hem leidt dan op alle machten en helpers in de uiterlijke wereld! Is een mens tot dit weten en tot deze aanvaarding van de werkelijkheid gekomen, en toont hij dit door de daad – niet in de laatste plaats door andere mensen liefdevol te helpen – dan wordt zijn verlangen naar gezondheid, welstand en tevredenheid vanzelf vervuld, en leed en smart vluchten van hem weg, zoals iedere schaduw wijkt zodra het licht ontstoken wordt! _______
Het mystieke leven Yram Redlefrib
Het verlangen van bijna iedereen gaat uit naar een goede gezondheid, naar een zekere welstand en naar tevredenheid. Elk van deze drie wensen kan in vervulling gaan. De meeste mensen echter richten hun gedachten hoofdzakelijk op de uiterlijke wereld, zij menen dat daar de bron van alle geluk ligt – totdat ze tot hun teleurstelling moeten ervaren dat hun zoeken vergeefs is geweest, en dan geven ze het op … Er zijn maar weinigen die onverstoorbaar hun weg verder gaan om ten slotte te ontdekken dat alles wat zij verlangen IN hun is, en dat alles wat er in hun leven gebeurt, het resultaat is van hun gedachten. De mens schept zijn eigen leed zowel als zijn eigen geluk, omdat de geest hem de vrijheid gaf de weg te gaan die zijn hart wilde bewandelen. Volgt hij in onwetendheid de weg van de zelfzucht, dan schept hij hiermee zijn eigen leed. Het geluk daarentegen vindt hij wanneer hij zich op zijn innerlijke wezen bezint, wanneer hij ernaar streeft zijn eigen wil ondergeschikt te maken aan de wil van het leven, wanneer hij streeft naar harmonie met het oneindige. Heeft hij zich tot zover doorgeworsteld, dan wordt het hem duidelijk dat het rijk der volheid en de oerbron van alle gezondheid, van alle kracht en van al het geluk IN hem is, dat het goede hem overal en te allen tijde wacht, wanneer hij op die innerlijke kracht en leiding vertrouwt, dat hij door een gelovig ”ja” kan
5
trek je langdurig op, volg je een tijd dezelfde weg. Andere contacten zijn vluchtiger, maar kunnen desalniettemin veel indruk maken. Dat gebeurt onder bepaalde omstandigheden, in specifieke situaties. Herinneringen hieraan zijn sterk gekoppeld aan de dingen die je bewaart. Soms is een foto, een voorwerpje, een brief of een bepaalde geur genoeg om een heleboel herinneringen op te roepen, zodat iets weer helemaal terugkomt in je gedachten. Je weet nog precies hoe het voelde en wat je ervaringen waren. Verlangen naar de tijden van weleer kan heel prettig zijn, maar ook confronterend of verdrietig.
Ruimte maken door Mieke van der Valk
Van jongs af aan zijn we er aan gewend geraakt om dingen en ervaringen te verzamelen. We willen graag bepaalde producten hebben of speciale gebeurtenissen meemaken en zetten alles op alles om dat voor elkaar te krijgen. Als dat eenmaal gelukt is, beleven we er (hopelijk) veel plezier aan. Toch komt er een eind aan het plezier, want er is altijd wel iets nieuws wat de aandacht trekt en dat nog leuker, mooier, uitdagender, nog begeerlijker is. Zo rijgen we onze bezittingen en ervaringen aan elkaar. Op een gegeven moment worden spullen ook weer afgedankt, ze raken in de vergetelheid, de spanning is er af, ze raken uit de tijd. Toch worden ze dan vaak nog bewaard, want we hebben er zoveel plezier aan beleefd. Dan komt de emotie om de hoek kijken, misschien kunnen we iets ooit nog eens gebruiken, toch zonde om weg te doen. Als je de ruimte hebt, bewaar je vaak spullen door dit soort gevoelens. Het is ook het gevoel van: dit hoort zo bij mij, dit heeft mij lange tijd vergezeld en het is zo respectloos om het weg te doen. Het is net of je een stukje van jezelf wegdoet. Dus stop het maar in een doos of berg het op in een kast, dan zien we later wel wat we er mee doen. Hetzelfde proces vindt plaats met je herinneringen aan mensen die je hebt leren kennen. Met een aantal mensen
We bewaren zaken op het materiële vlak maar ook in de vorm van herinneringen. Al met al wordt dit na verloop van tijd een grote hoeveelheid. Zonder dat we het in de gaten hebben kan het een belasting worden, we zijn er aan gewend maar we slepen het wel dagelijks met ons mee. Niet letterlijk natuurlijk, maar wel in onze gedachten en zichtbaar en tastbaar in ons huis. Zo is het goed om je hier eens bewust van te worden. Het is goed om die onbewuste ballast te verminderen. Waarom zou je dat doen? Ballast heeft de eigenschap dat het verzwaart, je naar beneden trekt. Het kan je tegenhouden om je in een andere richting te bewegen. Alles wat we doen en beleven is er op gericht ervaringen op te doen en daarvan te leren. Loopt een periode op zijn eind, dan zou het verstandig zijn er afscheid van te nemen. Neem het goede mee in gedachten en laat de rest los, zou een gepast motto zijn. Loslaten, een term die veel mensen gebruiken tegenwoordig, maar die o zo moeilijk is toe te passen. Loslaten is een proces, niet een gebeurtenis die je even kan plannen. Hoewel soms een ritueel of een bewuste keuze je wel kan helpen. Je merkt pas dat je iets echt hebt losgelaten als je er een neutraal gevoel bij hebt: je verlangt 6
er niet meer naar terug of er je hebt er geen gevoelens meer over. Je hebt er geen positieve of negatieve band meer mee. Het is goed zo, je hebt je er van losgemaakt.
Vraag en antwoord in het licht van de Theosofie
Als je alle franje achterwege laat en kijkt waar het werkelijk om gaat in dit leven, dan zijn er maar weinig materiële dingen van echte waarde. Natuurlijk zijn er bepaalde primaire voorwaarden om goed en gezond te kunnen leven. Daarin zijn vele gradaties in te bedenken, want wat zijn de zaken die je echt nodig hebt? Ook dit is een bewustwordingsproces. Hoe je je geestelijk ontwikkelt, hoe je groeit in je bewustzijn, wat je van hieruit kan doen voor andere mensen is van grote immateriële waarde. Het referentiekader dat je in de loop van je leven opbouwt door een bepaalde levensovertuiging te ontwikkelen en waar je alles wat je doet en ervaart aan koppelt, dat is waar het in de kern omgaat. Uitgaande van reïncarnatie realiseer je je dat aan het einde van dit leven alleen de geestelijke essenties van wezenlijke waarde zijn. Al het andere blijft achter en is dus alleen tijdelijk van belang geweest. Voor zover je iets niet hebt kunnen loslaten, word je er in volgende incarnaties weer mee geconfronteerd totdat je de levenslessen hebt geleerd.
Vr(agensteller): Als ik naar uw theosofische literatuur kijk, heb ik sterk de indruk dat inmiddels veel is verouderd en niet meer van deze tijd is. Ik zie jaartallen zoals 1877, 1888, 1889 etc.. De commentaren daarop van een van uw theosofische voormannen, Godfried de Purucker, stammen voornamelijk uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Dit lijkt mij eerlijk gezegd geen visitekaartje om de Theosofie te verspreiden. Th(eosoof): Als wij ons slechts zouden beperken tot het heruitgeven van de oorspronkelijke werken van mevrouw Blavatsky en de heer Judge uit de eervorige eeuw, dan zou u volkomen gelijk hebben. Het tegendeel is echter waar. Naast deze standaardwerken treft u bij diverse theosofische organisaties over de hele wereld moderne presentaties aan van de Theosofie in relatie tot de wereld waarin wij nu leven. Ons eigen digitale tijdschrift Arjuna is daar een voorbeeld van. Wij zijn niet blijven ‘hangen’ in de eervorige of de vorige eeuw. Het feit wil echter wel dat wij - en hier bedoel ik alle theosofen mee die zich baseren op de Theosofie zoals deze is gepresenteerd door mevrouw Blavatsky en haar leraren - ons houden aan de grondslagen die wij daarin aantreffen. Daarvan uitgaande kan en mag men over de interpretatie ervan verschil van mening hebben, maar dat hebben de theosofen niet over het universele beginsel van Eenheid van alles wat bestaat, de stelling dat universele broederschap een feit is in de Natuur en dat afgescheidenheid een illusie is. Wij laten duidelijk zien, uitgaande van de moderne stand van zaken wat diverse wetenschappelijke
In de huidige wereld waarin wij leven, is dit een moeilijk te accepteren proces voor de meeste mensen. De verleidingen om ons heen zijn zo groot, maar toch is het een innerlijke strijd die iedereen, vroeger of later, zal moeten aangaan. Als je er in slaagt het proces van onthechting werkelijk in gang te zetten, zul je merken dat het werkt als een bevrijding. Een nieuw pad ligt voor je open. Ruimte maken!
_______
7
disciplines betreft, wat de theosofische visie daarop is. Niet om tegenstellingen te benadrukken, maar om een geestelijk licht te laten schijnen in het vaak donkere labyrint van het materialistische denken. Wij trachten de aanzet te geven tot het veranderen van denkgewoonten, evenals dit de taak was van onze leraar H.P. Blavatsky, en om de Theosofie te verspreiden, voor zover dit in ons vermogen ligt, met alle middelen die tot onze beschikking staan.
kracht in de wereld, overal daar waar mensen vastgeroeste denkpatronen trachten te doorbreken, een altruïstisch leven leiden en het psychische en lichamelijke leed van velen in deze wereld trachten te verzachten door liefdevolle verzorging op tal van terreinen. Maar ook door het verspreiden van theosofische denkbeelden, al dan niet in organisatorisch verband, op tal van plaatsen en onder diverse omstandigheden.
Wat de werken van G. de Purucker betreft: in de afgelopen jaren zijn er veel pogingen gedaan zijn nalatenschap te moderniseren, het te ontdoen van de schrijfstijl jaren dertig vorige eeuw, maar de essentie van zijn commentaren op de werken van H.P. Blavatsky te behouden. Daardoor heeft het werk van De Purucker hernieuwde belangstelling mogen beleven en is het nog steeds het beste commentaar op en uitleg van de moderne weergave van de Theo-Sofia, de aloude Goddelijke Wijsheid, die zo oud is als de wereld zelf.
Vr.: Dat zijn heldere en mooie woorden, maar hoe kunt u het ‘theosofisch’ effect in de wereld meten? Th.: Niet door enquêtes te houden of opiniepanels in te stellen, maar door naar de vruchten te kijken die de boom voortbrengt. Er is in de wereld een hele sterke onderstroom van goede wil en onzelfzuchtigheid die velerlei uitingen kent. Dat zijn krachtige bomen die dienovereenkomstige vruchten voortbrengen. Het vergt enig onderscheidingsvermogen, maar dan zijn deze bomen en hun vruchten, die gezamenlijk regenererende krachten vormen in deze wereld, duidelijk te herkennen. Men moet het leren zien. Overal waar dit wordt waargenomen is de Theosofische Beweging actief. Deze beweging is geen organisatie waar men lid van kan worden, maar een levende kracht die stroomt vanuit het hart van het universum. Door altruïstisch denken en handelen wordt men automatisch aangesloten op dit netwerk van regenererende en vernieuwende kracht, en vormt men, samen met vele anderen, een kracht van betekenis die het verschil maakt in deze wereld. Denk hierbij aan de woorden van Jezus Christus dat ‘als drie mensen in mijn naam verenigd zijn, ben ik in hun midden’. Met andere woorden, als drie of meer mensen in vereniging gedachten denken en handelingen verrichten die het goddelijke in de
Door het aanhoudende werk van vele theosofen over de hele wereld gedurende een periode van meer dan 140 jaar (sinds 1875), zijn theosofische ideeën verantwoordelijk geweest voor vele veranderingen in de wereld op diverse terreinen van religie, filosofie, wetenschap en kunst. De vele off-shoots van de oorspronkelijke theosofische stam zijn te talrijk om te noemen. Enkele voorbeelden zijn de Antroposofische Beweging, het denken van Krishnamurti en Mahatma Gandhi alsmede filosofische wetenschappers als Fritjof Capra en Rupert Sheldrake en de Nederlandse kunstenaar Piet Mondriaan. Misschien niet direct ‘theosofisch’ herkenbaar, maar theosofische ideeën tref je overal in hun denken aan. Waarheid heeft geen naam, maar uit zich in vele gedaanten. De Theosofische Beweging is een levende
8
Natuur weerspiegelen, heeft men de geestelijk/goddelijke krachten in de Natuur aan zijn zijde. De praktische werking van deze krachten vormen de stroom van de Theosofische Beweging.
het verleden. Wat weten wij van het verleden? De ons bekende geschiedenis wat de wereldbevolking betreft gaat niet verder terug dan hooguit 5000 jaar. Wat weten wij bijvoorbeeld van de beschavingen op het Amerikaanse continent van 100.000 jaar of nog langer geleden? Helemaal niets! Wie zegt dat er toen niet meer mensen op de planeet in incarnatie waren dan nu? We hebben een totaal verkeerd beeld van de geschiedenis van de mensheid.
Vr.: Uw uitleg is helder. Maakt iedere theosofische organisatie deel uit van de Theosofische Beweging? Th.: Niet automatisch. De naam van een organisatie zegt niets. Het zijn de leden die er de ziel aan geven. Als deze ziel weerspiegelt wat zojuist is beschreven, dan is men een onderdeel van de Theosofische Beweging. Anders niet.
Ten derde: Er zijn altijd meer zielen in excarnatie dan in incarnatie. Dit heeft o.a. te maken met de lange aardse tijd die tussen twee incarnaties in zit. De periode dat een ziel in excarnatie is, duurt gemiddeld ongeveer 1200 tot 1500 jaar. Is de attractie op het uiterlijk gebied groot, zoals in deze tijd ontegenzeggelijk het geval is, dan zit ‘de zaal vol’ om het zo uit te drukken. Er speelt zich een interessant ‘programma’ af waar vele zielen een psycho-magnetische band mee hebben op grond van karmische verbindingen die in het verleden zijn ontstaan. Sommige tijden bieden meer mogelijkheden dan andere om deze karmische processen verder met elkaar uit te werken. Dit alles heeft te maken met de wet van vertraging en versnelling en de aard van sommige cyclussen in de Natuur. Karma is als het ware onderverdeeld in ontelbare kleine en grotere karma’s, die soms samen komen in tijden van grote en machtige ontwikkelingen zoals de wereld deze heden ten dage beleeft. In andere tijden zijn de ontwikkelingen relatief statisch en minder ‘boeiend’. Althans bezien vanuit een uiterlijk vergelijkbare situatie in de wereld waarin wij nu leven ten opzichte van het ons bekende verleden. Soms zijn er relatief minder zielen in incarnatie dan in andere cyclussen. Dit is heel in het kort een antwoord op uw vraag. _______
Vr.: Iets anders. Uitgaande van het feit dat theosofen in reincarnatie geloven, waar komen dan al die nieuwe zielen vandaan, want de wereldbevolking is de afgelopen honderd jaar toch beduidend toegenomen? Er zijn toch nog nooit zoveel mensen in de geschiedenis op onze planeet aanwezig geweest als nu?! Th.: Ten eerste het volgende: Theosofen geloven niet in reïncarnatie, maar zijn er van overtuigd. Dat is een wezenlijk verschil. Wij zijn ervan overtuigd op grond van een filosofisch/wetenschappelijke benadering in het licht van de overtuiging dat het leven zich vanuit goddelijke bewustzijnstoestanden ontrolt naar ‘buiten’ toe. Dit in overeenstemming met de Wetten van de kosmos die zich overal universeel doen gelden, komen wij tot de overtuiging van reïncarnatie of wederbelichaming. Dit laatste is juister. Ten tweede is er geen sprake van een toename van zielen vanuit andere bestaansgebieden die de uitbreiding van de wereldbevolking zou verklaren. Ook niet ten opzichte van
9
