APRIL 2005 P E R S O N E E L S B L A D V A N D E V A N D E M O O R T E L E G R O E P. Stichter Philippe Vandemoortele over

APRIL 2005 P E R S O N E E L S B L A D

V A N

D E

VANDEMOORTELE

GROEP

Stichter Philippe Vandemoortele over

25 jaar Alpro Site Seeing: Vandemoortele Italië

Lancering The Originals*

2

X x x

I n h o u d

Editoriaal

Editoriaal

Beste lezer,

Nieuwjaarsspeech

Net voor de ontluikende lente werden we in West-Europa dan

Alpro 25 jaar

toch nog getrakteerd op een laat winteroffensief. Eén man vond dat een peulschil: Bernard Deryckere, onze Managing Director Soy Food Division. Hij wachtte de winter niet af en trok, onder meer met de ervaren poolreiziger Dixie Dansercoer, naar het barre Noorden waar hij z’n grenzen verlegde. Ook Alpro verlegt grenzen, nu al precies 25 jaar lang. Niet zonder reden staat Philippe Vandemoortele, de stichter van dit succesverhaal, daarom centraal in deze Topics. De eigenheid en de sterkte van de familiale groep Vandemoortele komt duidelijk naar voor in het Alpro-verhaal: vertrouwen in een idee binnen het management, een lange termijnvisie in de Raad van Bestuur en bij de aandeelhouders, gekoppeld aan een operationele gedrevenheid bij alle medewerkers... Het is een mix van kenmerken die het verschil maken tussen succes en mislukking.

.....................................................

2

......................................

3

..............................................

4

Alpro soja Line S

........................................

Vandemoortele Italië

...............................

Focus op… 3 muzikale talenten

..............

Het geheim van Piet Huysentruyt

..........

7

10 15 16

Introductie XP . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17 Curieuze carrières . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18 Bernard Deryckere op de Noordpool Lancering The Originals*

.....

20

.........................

22

In zijn nieuwjaarsspeech – wat vliegt de tijd – lichtte Jean Vandemoortele al een tipje van de sluier over de jaarresultaten 2004. Die zijn opnieuw uitstekend.

Zij wonnen de exclusieve Vamix-kalender (wedstrijd Topics november):

De tsunami van net na kerstdag 2004 heeft bij Vandemoortele

Nick Moreels, Nele Van Cauwenberghe, Corinne Petit, Bart Bultheel, Nancy Neirynck, de Kubof Operators, Dirk Verhaeghe, Jean-Paul Vanderheiden, Nathalie Compernolle en Nico Cromheecke.

geleid tot een nooit eerder geziene solidariteitsactie op groepsniveau. Flink wat geld werd overgemaakt om de slachtoffers in Zuid-Oost-Azië te helpen. Je merkt het, we waren op diverse vlakken opnieuw grensverleggend... Helaas zijn er nu en dan ook moeilijke momenten in ons Vandemoortele-verhaal. We kunnen niet aan de realiteit van beslissingen voorbijgaan die voor sommigen onder ons negatieve gevolgen hebben. Via het intranet heb je ongetwijfeld gelezen over de herstructurering in onze Nederlandse orga-

Redactie: Rik Decock (Grafische Afdeling) Linda De Keersmaecker (Soy Foods) Pol Deturck (Lipids & Dough) Dirk Ghekiere (Lipids & Dough) Kris Van Slycke (Lipids & Dough) Verantwoordelijke uitgever: Jan Van Hootegem (Corporate Services)

Lay-out: Samuel De Soete (Grafische Afdeling) Foto’s: Patrick Holderbeke Tekst: Hans Verbeke Alg. coördinatie: Rik Decock (E-)mailadres: - [email protected] - Topics Vandemoortele (bizvdm)

nisatie. Voor enkele collega’s betekent dit het afscheid van de Groep. We zijn dankbaar voor de inzet en de gedrevenheid die deze medewerkers hebben betoond en hopen dat de goede herinneringen aan onze samenwerking zullen blijven bestaan. Jan Van Hootegem

Werkten eveneens mee aan dit nummer: Sophie Baraton, Christina Brambilla, Geert Denys, Greet Huyghelier, Sylvie Iniesta, Isabel Raes, Laurence Roland, Beatriz Sanchez, Sabine Selos, Manfred Schwarze, Claudia Stulens, Ursula Teitink, Kobe Vanhaecke.

X x x

Uit de nieuwjaarsspeech van Jean Vandemoortele...

T o p i c s

k o r t

De cheque werd in naam van de Tsunami-slachtoffers in ontvangst genomen door minister Geert Bourgeois. V.l.n.r.: Jan Van Hootegem, minister Geert Bourgeois, Geert Denys, Nadia Staes, Peter Dekyvere en Pedro Delaere.

Tsunami12-12: ook wij tonen ons hart In zijn nieuwjaarstoespraak toonde Jean Vandemoortele, voorzitter van het Group Executive Committee, zich een tevreden maar behoedzaam man. “Niettegenstaande de nooit geziene prijzendruk van de distributie realiseerde de Vandemoortele Groep in 2004 ongeveer 800 miljoen euro omzet. Dit jaar willen we nog beter doen en voorzien we de kaap van 900 miljoen euro te ronden. Een realistisch cijfer, dat moet gehaald worden dankzij de overnames van Columbus (België, donuts) en Cottes (Frankrijk, traditionele broodproducten) maar ook door de verdere groei van onze activiteiten in Soy Foods en Frozen Dough.” Jean Vandemoortele was zeer te spreken over de bedrijfsresultaten. “Met een netto-winst van om en bij de 24 miljoen euro boekten we opnieuw tien procent vooruitgang in vergelijking met 2003. Onze Soy Foods-divisie groeide opnieuw met twintig procent en dat is lang geen evidentie. De Lipids & Dough-divisie deed het ook goed. Vooral de superprestatie in Frozen Dough stuwt de resultaten naar omhoog. De omzet steeg met meer dan tien procent en de operationele winst haalt opnieuw het niveau van de beste jaren.” De Vandemoortele Groep investeert in 2005 voor een bedrag van 108 miljoen euro. Een flinke hap daarvan (50 miljoen euro) gaat naar Soy Foods, iets minder

TOPICS ook online Wil je een artikel lezen uit een vorige Topics? Je vindt de vorige jaargangen terug op het intranet (w3hrintranet). Gewoon "topics" aanklikken in de bovenste balk en je kan zo de oude uitgaves doorbladeren (keuze uit de Nederlandse of Engelse versie).

(40 miljoen) naar Frozen Dough. “We blijven ook de mogelijkheid van bijkomende activiteiten aftasten”, zegt Jean Vandemoortele. “We staan dit jaar overigens voor grote uitdagingen. De nakende intrede van een andere grote voedingsgroep in de markt van sojaproducten is een gegeven waar we in de Soy Foods-divisie ernstig rekening moeten mee houden. De uitvoering van het zwaar investeringsprogramma om de groei van de vraag voor te zijn, wordt evenmin een makkelijke klus. Bovendien moeten we de stijging van de kosten op alle niveaus onder controle houden.” Volgens de voorzitter van het GEC wordt Frozen Dough naast Alpro de tweede groeimotor van de Groep. “De integratie van de Zuid-Franse groep Cottes in onze structuur zal op termijn ongetwijfeld een meerwaarde betekenen voor de Vandemoortele Groep. Intussen mogen we echter niet vergeten dat één van de grootste uitdagingen zich situeert op het menselijke vlak. “Er zijn een pak nieuwe medewerkers bijgekomen en dit jaar voorzien we de aanwerving van nog eens 150 extra mensen. Speciale opleidingsprogramma’s – ook in onze buitenlandse vestigingen - en de zorg voor een goede communicatie moeten het integratieproces makkelijker doen verlopen”, besluit Jean Vandemoortele.

Afgerond 26.000 euro werd onlangs vanwege de Vandemoortele Groep overgemaakt aan de actie Tsunami 12-12. Daarmee tonen medewerkers en bedrijf zich solidair met de slachtoffers van de vloedgolven in ZuidOost-Azië. Vijf Belgische NGO’s (Niet-Gouvernementele Organisaties) zullen het geld goed besteden. Pedro Delaere en Geert Denijs, secretaris van de Europese Ondernemingsraad (EOR) bij Vandemoortele, liepen elkaar vlak na nieuwjaar tijdens hun vrije tijd tegen het lijf. Het gesprek ging al snel over de gebeurtenissen van de dag na kerstdag in Zuid-Oost-Azië. Pedro vertelde Geert over zijn plan om bij de arbeiders van VDM Izegem voor te stellen elk 2,5 euro af te staan voor de slachtoffers van de vloedgolven. “Waarom houden we het niet op vijf euro en proberen we ook niet de andere vestigingen in binnen- en buitenland warm te maken voor het idee?”, opperde het duo. Er werd overleg gepleegd met Nadia Staes, voorzitter van de EOR, die dit meteen ook zag zitten. Het voorstel viel ook bij de groepsdirectie in goede aarde. Er werd zelfs beslist dat de Vandemoortele Groep aan Tsunami 12-12 tien euro zou storten voor elke medewerker die vijf euro aan de actie gaf. In sommige sites was de betrokkenheid van de werknemers nog groter en gaf men spontaan meer dan de voorgestelde vijf euro. Op die manier werd 25.872 euro ingezameld en dat bedrag werd door de directie afgerond naar boven. Het geld werd symbolisch overhandigd aan Izegemnaar Geert Bourgeois, die als Vlaams minister onder meer bevoegd is voor buitenlands beleid. Vijf Belgische NGO’s gebruiken het geld intussen ter plaatse om de meest prangende noden te lenigen. Tsunami 12-12 bracht in België al zowat vijftig miljoen euro op. Info: www.1212.be

3

4

Hij heeft een hekel aan interviews maar de 25ste verjaardag van zijn geesteskind Alpro kon hij niet negeren voor een informele babbel met Topics. Philippe Vandemoortele (59) blijkt nog altijd de pionier van het eerste uur, de man die graag z’n gezond verstand gebruikt om niet-alledaagse projecten uit de grond te stampen. “Klassieke managers zijn nodig, maar het is niet mijn passie”, stelt hij. “Toch blijf ik geboeid door het succes van Alpro.”

Stichter Philippe Vandemoortele:

Laat mij maar in 1980 Oprichting Alpro N.V. 1975 Ontdekking van het exclusief en natuurlijk productieproces van sojamelk door Philippe Vandemoortele. 1975

1988 Bouw van een nieuwe fabriek in Wevelgem (opstart in 1989) om tegemoet te komen aan de stijgende consumentenvraag.

Vestiging van Alpro NV te Izegem.

SOYA

1980

1985

1990

In deze gebouwen in Izegem liepen de eerste Alpro producten van de band.

2 5

j a a r

5

A l p r o

Dit was het Alpro-gamma begin jaren negentig.

stilte mijn ding doen 1995 Intensieve R&D inspanningen leiden tot de ontwikkeling van een 100% plantaardige yoghurt op basis van soja. Yofu is geboren. Datzelfde jaar wordt een ultramoderne Yofu productie-eenheid gebouwd.

1995

1996 Aankoop van een Frans sojamelk producerend bedrijf (Sojinal, met productieeenheid in Issenheim).

2000 Alpro opent een nieuwe fabriek in het Engelse Kettering.

2000

Philippe Vandemoortele beschouwt zichzelf als een pionier. “Ik denk gewoon anders”, zegt hij. “Een pionier is iemand die zaken ziet en aanvoelt die de doorsnee mens niet ziet. Precies dat maakt hem uniek. Ooit hoorde ik een Engelse uitdrukking die zegt “When the rules of the road have been defined... the window of opportunity is closed”. Eenvoudig gezegd: je komt als pionier en ondernemer te laat als je opmerkt wat iedereen kan zien. Een fundamentele nieuwsgierigheid is daarom onontbeerlijk. Men moet openstaan voor waarheden die niet voor de hand liggen. Ook het buikgevoel is belangrijk, naast de rationele geest.” Toch is het beginverhaal van Alpro niet dat van Philippe Vandemoortele alleen. “Danilo Callewaert, Germain Devos en Willy Doom hebben een uitermate grote rol gespeeld in de ontwikkeling van dit bedrijf”, haast Philippe Vandemoortele zich te zeggen. “De eerste activiteit van Alpro was eigenlijk

het verkopen van sleutel-op-de-deur fabrieken waardoor we derdewereldlanden warm hoopten te maken voor voedzame sojamelk. Met dat doel voor ogen hadden we in Izegem een zogenaamde pilootfabriek opgericht, waar we constant experimenteerden en een voorzichtige productie opstartten. Onze eerste fabriek kwam er op Madagaskar, een eiland in de Indische Oceaan. Na verloop van tijd bleek dat de bevolking van de derde wereld behoefte had aan structuur en organisatie, veeleer dan aan de technologie waar wij mee kwamen aanzetten.” Topics: Intussen groeide het succes van uw pilootfabriek. “Enkele jaren daarvoor waren we begonnen met de verkoop van sojamelk in dieetwinkels in verschillende Europese landen. Onze klanten waren vegetariërs en melkintolerante mensen. Gezond eten en biotoestan-

Bernard Deryckere, Managing Director van de Alpro soja divisie, over Philippe Vandemoortele...

“In de jaren zeventig hebben veel bedrijven onderzoek verricht naar de mogelijkheden van soja, maar slechts weinigen geloofden ook echt in het succes ervan”, zegt Bernard Deryckere. “Ook binnen de Vandemoortele Groep werd het onderzoek naar sojabonen aanvankelijk met argusogen bekeken. Philippe Vandemoortele bleef echter geloven in het potentieel van soja. Hij hield vol en maakte van Alpro de pionier op het vlak van sojaverwerking in Europa.” Bernard Deryckere steekt zijn bewondering voor de stichter van Alpro niet onder stoelen of banken. “Philippe is een fantastische kerel. De baby die hij destijds creëerde, is inmiddels al lang meerderjarig maar blijft onvoorstelbaar hard groeien. De nieuwe generatie bij Alpro draagt zorg voor dit bedrijf en dat weet Philippe. We geven Alpro alle kansen om verder te groeien en het potentieel ten volle te benutten. Het is echter goed dat Philippe aan onze zijde blijft. Vandaag speelt hij een constructieve rol als consultant en helpt hij ons op het vlak van research & development. Processen ontwikkelen en innoveren, zullen wel altijd zijn ding blijven.”

den waren toen nog niet zo ‘in’, maar ik geloofde in de kracht van soja. De positieve resultaten die we boekten, deden ons het roer omgooien. Vanaf dat moment gingen we ons enkel nog concentreren op Europese markten.” vervolg op volgende pagina.

6

X x x

resseert me nu nog altijd in hoge mate. Los van Alpro ben ik bezig met boeiende nieuwe projecten die ontstaan in mijn enthousiasme om dingen goed te doen. Bovendien ben ik sinds twee jaar, op vraag van Bernard Deryckere, aan Alpro verbonden als consultant.”

"In de familie werd Philippe Vandemoortele zo’n beetje beschouwd als een alternatieveling die zijn droom trachtte te realiseren."

Topics: Alpro is vandaag, 25 jaar na de officiële start op 27 mei 1980, in Europa een absolute autoriteit op het vlak van sojaproducten. “Dat had ik zelf niet verwacht”, zegt Philippe Vandemoortele. “Ik geloofde al lang in het potentieel dat de sojaboon als voedingsproduct in zich droeg. In 1934 haalde mijn grootvader al soja uit China en halfweg de jaren zeventig wou ik de sojaboon terugbrengen naar de mens. Toen was soja vooral een product dat gebruikt werd als voeding voor dieren. Dat vond ik zonde. In m’n jeugdig enthousiasme - noem het gerust een stukje naïviteit – dacht ik dat we een voedseloplossing konden creëren voor de derde wereld. Heel weinig mensen geloofden echter in het potentieel van soja. Ik ontken niet dat er van Alpro wellicht nooit sprake zou zijn geweest, mocht ik een andere familienaam hebben gehad. In de familie werd Philippe Vandemoortele zo’n beetje beschouwd als een alternatieveling die zijn droom trachtte te realiseren. Maar wellicht zolang ik geen schade berokkende, mocht ik in een hoekje gepassioneerd mijn ding doen. Een geluk, want op die manier kreeg Alpro de tijd om langzaam maar zeker te groeien.” Topics: Niettemin stapte u op 49-jarige leeftijd op als directeur van het bedrijf. “Ik wilde iets nieuws gaan doen, de pionier in mij haalde weer de bovenhand. Projecten op de rails zetten, is een passie van me. Als directeur van Alpro had ik daar te weinig tijd voor. Eigenlijk ben ik een man van de drie ‘P’-s. Projecten, producten en processen boeien me mateloos. De technische interesse die ik van kleinsaf had, komt me daarbij goed van pas. Al op m’n zevende knutselde ik electrische motoren in elkaar. Machines, nieuwe proceslijnen ontwikkelen, op de werkvloer mee helpen experimenteren, het inte-

Topics: Het succes van uw geesteskind kan u onmogelijk onbewogen laten. “Uiteraard doet het me plezier dat Alpro en onze sojaproducten een voortrekkersrol opnemen in Europa. Het is alleen dankzij het engagement van velen dat Alpro het vandaag waarmaakt. Vergeet niet dat we gestart zijn van een nul-litermarkt voor sojamelk. Een wetgeving terzake bestond niet en er was ongeloof over de slaagkansen van het project. We zijn zondermeer normbepalend in deze business en dat wil toch wat zeggen. Geloof in ons product is altijd de drijfveer geweest om verder te doen. Bovendien waren we niet bang om berekende risico’s te nemen. In 1988 realiseerden we een zakencijfer van 300 miljoen oude Belgische frank (ca 7,5 miljoen euro). Toch investeerden we dat jaar een half miljard frank (ca 12,4 miljoen euro) in de bouw van de fabriek in Wevelgem. Intussen hebben we ook fabrieken in Groot-Brittannië (Kettering) en Frankrijk (Issenheim). Die forse expansie helpt niet alleen miljoenen mensen vertrouwd te maken met onze sojaproducten, het betekent ook dat vele honderden gezinnen hun bestaan kunnen uitbouwen dankzij de tewerkstelling in dit bedrijf. Verwacht van mij echter niet dat ik dit alles van de daken ga schreeuwen. Philippe Vandemoortele is niet de man van grote woorden of lange toespraken. Laat mij maar in alle stilte mijn ding doen. Wie weet, kunnen we de wereld nog eens verrassen...”

Yves Beyens, Goedele Dhondt en hun team ontwikkelden een revolutionair product.

Alpro soja Yves Beyens (Technical Manager Margarines & Fats) en Goedele Dhondt (Product Development & Support Manager) kennen al een tijdje het klappen van de zweep bij de R&D-afdeling van de Lipids & Dough-divisie in Izegem. “Uiteraard experimenteren we zelf ook wel, maar meestal krijgen we aanvragen voor productontwikkeling of nieuwe

De pilootfabriek draait indien nodig met twee ploegen per dag. variëteiten vanuit de marketing- of verkoopsafdeling, soms ook van een klant die een specifieke vraag tot ontwikkeling heeft voor R&D”, legt Yves uit. “Wat wij uit onze hoed toveren, dient gewoonlijk om een contract binnen te halen. Ondanks de niet geringe inspanningen mislukt dat ook wel eens. In dat geval gaan we na wat precies de reden is van dat falen. Een eerste mogelijkheid is dat het product niet voldoet aan de verwachtingen van de aanvrager. Anderzijds speelt ook het financiële aspect een grote rol. Een productvoorstel kan uitmuntend zijn maar de aan-

D e

p rr to e s X g e bA ol o vo x aj a x n

Le ie nn e p Sr o d u c t

7

Als u deze lijnen leest, zijn in België net de eerste volumes van de nieuwe productlijn Line S uitgeleverd aan de winkelpunten. Line S staat, eenvoudig gezegd, voor een gamma lightproducten van Alpro. Uitschieter is zonder twijfel de Line S spread, een ‘superminarine’ met een vetgehalte van nog slechts 15 procent. Kenners noemen dit ronduit revolutionair. Het gamma bevat echter ook een alternatief voor room en sojadrinks in twee verschillende smaken: natuur en mango-ananas. Een indrukwekkende mediacampagne moet zorgen voor een snelle inburgering van Alpro soja Line S bij het grote publiek. Wie de lancering en de eerste verkoopsresultaten met grote nieuwsgierigheid volgen, zijn beslist de productontwikkelaars van Research & Development (R&D), zowel in Izegem als in Wevelgem. Topics ging met hen praten over de geboorte van een product... R&D Wevelgem en Izegem dragen elk hun steentje bij

Line S wordt revolutionair gamma vrager moet ook financieel heil zien in het project. In elk geval proberen we telkens de drijfveer van de aanvrager zo goed mogelijk te achterhalen. Het gebeurt immers dat de inspanningen die we leveren in de ogen van een aanvrager enkel dienen om het spel van de concurrentie te laten spelen. In een dergelijk geval lopen we wel eens een contract mis niettegenstaande we een uitstekend product afleveren.”

wikkels afgevuld. Zo’n pilootfabriekje heeft als voordeel dat je nieuwigheden kunt uittesten in beperkte hoeveelheden. Dit laat toe om een hoge graad van flexibiliteit aan de dag te leggen en dat is ook nodig in relatie met de aanvrager. We proberen supersnel in te spelen op de vragen die ons gesteld worden en vragen ook de medewerking van onze leveranciers. Alleen zo kunnen we het snelst komen tot het gewenste resultaat.”

Topics: De theorie van de productontwikkeling is één facet, de materiële testproductie een ander. “We beschikken over een pilootfabriekje, een kleine margarinelijn waar we testen kunnen uitvoeren”, zegt Goedele Dhondt. “De lijn is ondergebracht in de site Izegem en er wordt intensief op gewerkt, indien nodig zelfs met twee ploegen per dag. De producten worden naargelang de consistentie in blanco bekers of blanco

Topics: Volgens de marketingafdeling hebben jullie revolutionair werk geleverd met de creatie van Line S spread. Mogen we dat geloven? “De marketingafdeling heeft het bij het rechte eind”, zegt Yves. “Het doel was om een soja-smeerproduct te ontwikkelen met een nog lager vetgehalte dan de lichtste in de markt. We slaagden erin om een lekker en perfect smeerbaar product te maken met een vetgehalte

van amper 15 procent. Ter vergelijking: de lichtste in de markt heeft nu een vetgehalte van 25 procent. Niet het verminderen van het vetgehalte was de grootste moeilijkheid. De uitdaging bestond er veeleer in om de smeerbaarheid van het nieuwe product niet in gevaar te brengen. Ook de karakteristieken van het product, zoals bijvoorbeeld uitzicht en textuur, mochten niet in het gedrang komen. Als je die voorwaarden niet hoeft mee te tellen, kan je zelfs een spread maken met nul procent vetgehalte. Alleen: het product zal er zo onnatuurlijk uitzien dat geen consument het hebben wil. En tot nader order heeft de consument nog altijd gelijk. Met de Line S spread die nu op de markt komt, zaten we op de grens van omslag van eigenschappen, zoals dat bijvoorbeeld ook met mayonaise kan gebeuren. We zijn er echter van overtuigd dat Line S spread een hit zal worden!”

Alpro soja Line S in vlootje: een Belgische kwestie België is het enige land (een klein aandeeltje in Nederland niet meegerekend) waar onder het merk Alpro soja ook een smeer- en braadproduct gecommercialiseerd wordt. Het is dan ook geen product van Alpro Wevelgem maar rolt van de band in de Lipids & Dough-vestiging in Izegem. Kathy Van Ranst, marketing manager België: “Alpro soja Minarine is op vandaag één van de topmerken op de Belgische markt en bovendien een blijvend sterke groeier. Ook Alpro soja Bak en Braad is een echt succesproduct. Daarom kijken we er des te meer naar uit om onder het merk Alpro soja de spread met 15 procent vetgehalte te lanceren. We twijfelen er niet aan dat de nieuweling zal aanslaan, maar het zal vooral opletten zijn dat de verkoop van Line S niet ten koste gaat van de tradionele Alpro soja-producten.” vervolg op volgende pagina.

8

V.l.n.r.: Sylvie Wybo, Tom Broeckx, Patrick Ameye en Ann Vandenhoucke: teamwerk over de afdelingen heen.

Ontwikkeling Line S: knap staaltje teamwork over de afdelingen heen Topics bracht vier mensen van Alpro Wevelgem rond de tafel die elk vanuit hun functie nauw betrokken waren bij de ontwikkeling van de Alpro soja Line Sdrinks. Tom Broeckx (international senior product manager) en Ann Vandenhoucke (internationaal diëtiste bij het science & nutrition department) hadden een ruime inbreng bij het concept van Line S. Patrick Ameye (product developer) en Sylvie Wybo (junior product developer) stonden in voor de praktische uitwerking van het concept. Alle vier zijn ze het er roerend over eens: “Line S is niet zomaar het light-gamma van Alpro. Er is meer. Line S stààt ergens voor.” De ontwikkeling van het lightgamma is een mooi voorbeeld van efficiënt teamwork tussen verschillende afdelingen. “Vanuit medische hoek was er sowieso vraag naar een product met minder suiker en calorieën”, legt Ann Vandenhoucke uit. “Vooral mensen met suikerziekte moesten daar beter van worden. Wij vonden het wel een goed idee om een product te ontwikkelen dat aan die behoefte kon voldoen. Anderzijds was er de vaststelling dat de markt gekenmerkt wordt door een stijgend aantal light-producten. Zomaar op de kar

springen om mee te zijn met de trend, sprak ons echter weinig aan. Een eigen productlijn onder een compleet nieuwe merknaam creëren, leek ons meer opportuun. Daarom is Line S niet zomaar het light-gamma van Alpro. Nee, er is meer.”

"Van ons werd verwacht dat we een light-product ontwikkelden dat bovendien absoluut lekker moest zijn."

Topics: Een vingerknip volstond wellicht niet voor de ontwikkeling van Line S. “Was het maar zo”, lacht Patrick Ameye. “Line S was een hele uitdaging. Van ons werd verwacht dat we een light-product ontwikkelden dat bovendien absoluut lekker moest zijn. Dat proces heeft uiteindelijk anderhalf jaar in beslag genomen. Eerst hebben we een basis gecreëerd waarvan het caloriegehalte al beantwoordde aan de verwachtingen. Vervolgens begonnen we te experimenteren met verschillende zoetstoffen. In het

D e

g e b o o r t e X vx ax n

e e n

g a m m a

Het verpakkingsteam van Wevelgem ontwikkelde de nieuwe lijn. begin was het zoeken naar de beste optie: presenteren we een eerder zure drink, of kiezen we voor een product met een neutralere smaak? We hebben voortdurend gespeeld met ingrediënten tot we uiteindelijk, na verschillende consumententesten, tot een bevredigend resultaat kwamen. Het was ook een bewuste keuze om geen kunstzoetstoffen te gebruiken. Er werd bewust gekozen voor verschillende smaken. “Niet elke smaak past bij dit concept”, legt Sylvie Wybo uit. “Dat hebben we in de ontwikkelingsfase ondervonden. De combinatie van mango en ananas, die uiteindelijk werd weerhouden, bleek een voltreffer. In het verleden hebben we al vaker gemerkt dat een mix van zogenaamde gele vruchten een goeie basis vormt voor een lekkere drink. Dat was bij Line S niet anders. Ik denk te mogen stellen dat we vrij goed geslaagd zijn in onze opdracht om een smaak te creëren die op een hoge appreciatie van de consument kan rekenen. Belangrijk was voor ons dat we daarbij bewust niet hebben geprobeerd om de smaak van de traditionele Alpro-producten zo dicht mogelijk te benaderen.” Topics: Line S staat duidelijk voor een afzonderlijk gamma van light-producten. “Zo hoort het ook”, vindt Tom Broeckx. “We hadden onze producten ook ‘soja Light’ of iets dergelijks kunnen noemen, maar kozen bewust voor een aparte naam en een nieuw concept. De geloofwaardigheid naar de consument toe is bovendien een stuk groter als je ineens met een gamma van producten kunt uitpakken. Op dit ogenblik is het aantal Line S-producten nog beperkt, maar we onderzoeken de mogelijkheden om ons Line S-merk ook te introduceren in andere

productcategorieën. Het is belangrijk dat we een vervolg kunnen breien aan dit eerste hoofdstuk van Line S. We doen er ook alles aan om het assortiment zo snel mogelijk vertrouwd te maken bij de consument. Speciaal voor Line S werd ook een nieuw design uitgetekend op maat van de doelgroep. De jonge vitale vrouw, net zoals de rode bol die op de voorzijde van het product telkens het vetgehalte aangeeft, zijn elementen waarmee we Line S willen onderscheiden van de traditionele Alpro-producten. Je merkt het: alles werd bijzonder goed uitgekiend.” Topics: Waarop kickt een ontwikkelaar het meest? “Het leukst voor ons is het moment dat we het resultaat van ons werk op het winkelschap zien staan”, zeggen Patrick Ameye en Sylvie Wybo. “De ontwikkeling van een product is een zaak van blijdschap en ontgoocheling. In de experimentele fase lopen we wel eens met onze kop tegen de muur. Maar telkens we erin slagen om een product te ontwikkelen dat beantwoordt aan de verwachtingen, is de ontlading groot. We waarderen ook het feit dat we als ontwikkelaars het ontstaan van het product kunnen meemaken tot het moment van de industriële productie. In andere bedrijven is dat vaak niet zo en heeft iedereen specifiek afgelijnde en beperkte taken.” Tom Broeckx vindt vooral de kruisbestuiving tussen de verschillende departementen (science & nutrition, development en marketing) interessant bij projecten als Line S. “De afstand tussen de departementen is klein en daardoor kunnen we efficiënter tewerk gaan. Dat is ook nodig, want de time-to-market (de tijd tussen de start van ontwikkeling en het moment waarop het product gelanceerd

wordt op de markt) moet altijd maar korter. Dat komt onder meer door de bijna continue roep van de markt naar vernieuwing. Gelukkig bestaat er binnen Alpro zoiets als het Innovation Management Committee dat waakt over de lopende projecten. In het IMT zitten een aantal leden van het directiecomité, de R&D-manager en nog tal van andere mensen. Maandelijks komen zij bijeen, onder meer om de status van lopende projecten te bespreken maar ook om te beslissen welke ontwikkelingsprojecten een kans krijgen.”

9

10

Hippe kantoren, alle diensten letterlijk en figuurlijk onder één dak, een toffe werksfeer en medewerkers die enthousiasme uitstralen. Het valt niet te ontkennen: Vandemoortele Italia is definitief uit de startblokken geschoten voor een mooie commerciële toekomst. Overdrijven we, denkt u? Werd ons een verwenweekje in Milaan aangeboden? Staat bij Topics nu een Ferrari voor de deur geparkeerd? Helaas. Deze en volgende pagina’s zijn de neutrale weergave van een dagtrip naar Italië, waar Topics hartelijk ontvangen werd...

Vandemoortele Italia: Roberto Zucca: Nee, Vandemoortele Italia is géén familiebedrijf. En toch... Op de loonlijst komt twee keer de familienaam Zucca voor. De eerste hoort toe aan commercial manager bakery Roberto, de tweede aan zijn dochter, product manager Carlotta (34). En al gauw wordt duidelijk dat ook logistics manager Gilberto Guidi (53) tot de familie behoort. Roberto is gehuwd met de zus van Gilberto. “Mooie combinatie, niet?”, glundert Roberto. Straks wordt hij zestig en daarmee is hij meteen ook de oudste medewerker van VDM Italia. “Maar beslist niet de minst gedrevene”, haast hij zich te zeggen.

"Vandaag rijden jaarlijks 1.100 vrachtwagens met Vandemoortele-margarine richting Italië.” “Ooit verkocht ik voor Vandemoortele de eerste kilogram margarine in Italië”, legt Roberto Zucca uit. “Mijn schoonbroer Gilberto en ik namen in 1982 Ambrosia over, een kleine margarinefabriek. Er werkten toen 22 mensen en die hielpen mee aan de productie van een soort margarine die goed was zonder van uitstekende kwaliteit te zijn. We beseften dat we het met die middelmatige margarine alleen niet zouden redden. Daarom ben ik in Europa op zoek gegaan naar

een producent die ons margarine van extra kwaliteit kon leveren. In die tijd maakte ik bij Vandemoortele kennis met José Claerhout. Waar er aanvankelijk onbegrip was in Izegem over onze vraag, groeide later een contact dat uiteindelijk leidde tot de eerste vrachtwagen met Izegemse margarine die richting Italië vertrok.” De Belgische margarine viel letterlijk en figuurlijk in de smaak bij de Italianen. “Vijftien jaar lang hebben we de Vandemoortele-margarine exclusief in Italië verkocht. Het succes stelde ons echter voor een probleem. Het volume van Belgische margarine dat we hier aan de man brachten, was veel groter dan wat we bij Ambrosia produceerden. Daarom hebben we in 1996 het bedrijf verkocht aan de Vandemoortele Groep. Vandaag rijden jaarlijks 1.100 vrachtwagens met Vandemoortele-margarine richting Italië.” Topics: Wat is de rol van de commercial manager bakery? “We vormen een team met vier area managers en acht agenten”, legt Roberto uit. “Samen proberen we een perfecte service te leveren naar de meer dan duizend klanten: grossisten, patissiers, bakkers,... Mijn taak daarin is die van katalysator. Ik probeer mensen beter te laten functioneren maar ben niet bang om ook zelf op de baan te gaan. Zo maal ik 80.000 km per jaar af, op weg naar onze eigen mensen, maar ook naar grossisten, nieuwe klanten,... Van iedereen wordt grote inzet verwacht, want de concurrentie is niet mals. Namen als Unigra/Master Martini en SCM (Bakemark) zijn samen met Vandemoortele Italia de

grote spelers in dit land. Het zuiden, met steden als Napels, Bari, Lecce, Rome, Salerno en Foggia, is ongetwijfeld de regio waar we het sterkst actief zijn. Het noorden van Italië gebruikt iets meer boter en bovendien zijn de croissants er veel kleiner. Een croissant in het zuiden weegt makkelijk 120 gram en is niet zelden opgevuld met confituur, choco of banketbakkerscrème. Soms verkopen we er zelfs croissants van 220 gram. Ter vergelijking: in het noorden van Italië weegt de doorsnee croissant 55 gram. Niet toevallig vind je in het zuiden een groot gamma traditionele patisserieproducten. Het aantal grossisten waarmee we werken, is groter – Napels telt er bijvoorbeeld elf – en het productgamma is veel uitgebreider dan in de rest van Italië.” Topics: Wat is de sterkte van Vandemoortele in Italië? “De kwaliteit van onze producten en de vernieuwende impulsen die we als bedrijf etaleren, zijn troeven waarmee we de concurrentie een stapje voor blijven”, zegt Roberto Zucca. “We merken dat de klant bereid is iets meer te betalen voor onze ingevoerde producten omdat we een uitstekende kwaliteit garanderen. Een voorbeeld: de zogenaamde ‘mélange’, onze margarine met 25 procent verse boter erin, is de best verkochte in het hele land. De klant ziet Vandemoortele, familiebedrijf met meer dan 100 jaar traditie, als een huis van vertrouwen. Dagelijks merken we dat grote klanten, zoals onze grossisten, niet makkelijk de ene leverancier inwisselen voor de andere. Niettemin hebben we

SITE SEEING

X xV xa n d e m o o r t e l e

I t a l i ë

Het nieuwe Gold Cup TOP-gamma van Vandemoortele Italië.

Voorzitter van het GEC Jean Vandemoortele en Managing Director Lipids & Dough Eddy de Mûelenaere op bezoek in de nieuwe kantoren van Vandemoortele Italië.

definitief uit de startblokken sedert 1996 al een flink aantal van hen kunnen overhalen met ons in zee te gaan. Dat is zeker opmerkelijk omdat wij bijna uitsluitend top-margarines verkopen. Wat we aan de man proberen te brengen, zijn eigenlijk luxe-bakkerijproducten. Men waardeert de kwaliteit en service die we leveren. Daardoor hoeven we ook geen agressieve promotiepolitiek te voeren om klanten te winnen. Persoonlijk zie ik liever mijn cliënten groot worden dankzij onze schitterende producten.Deze kwaliteitsproducten worden door de gedrevenheid van het marketingteam (Carlotta Zucca, Katja Cappelletti en Mario Salinas) dynamisch aan de man gebracht. De succesvolle lancering van Gold Cup Top, St-Allery Lux en het nieuwe merk Excel Oro zijn maar enkele voorbeelden."

Delphine Notebaert: ‘Finance & Administration Manager’ staat te lezen op het visitekaartje van Delphine Notebaert (40). In september 2001 kwam zij vanuit België naar Italië om er in de kantoren van Star expat Jan Mille af te lossen, die naar Barcelona vertrok. Vandaag, bijna vijf jaar later, weet Delphine zich omringd door een team enthousiaste medewerkers die zich elke dag volledig geven om het Vandemoortelesuccesverhaal te schrijven. “Er is in die tijd al heel wat gebeurd om uiteindelijk tot VDM Italia te komen”, zegt Delphine. “Vandaag wijzen echter alle neuzen in dezelfde richting. Iedereen beseft het belang van een vlotte samenwerking, over de verschillende bedrijfsculturen uit de geschiedenis heen.”

In stijl gehuisvest... Vandemoortele Italia heeft nog niet zo lang geleden een vaste stek gevonden in een gerenoveerd fabriekspand langs de Via Matteotti in Agrate, op een kwartiertje rijden van de luchthaven Milano Linate. De kantoren bevinden zich op de eerste verdieping. De eerste indruk die je krijgt, is er één van openheid en rust. “In de mate van het mogelijke kregen we inspraak bij de inrichting van de ruimte”, verduidelijkt Delphine Notebaert. “Er werd gekozen voor open ruimtes en aparte burelen met ruime lichtinval. De muren zijn

in verschillende zachte kleuren geverfd. Centraal achterin werd een bescheiden koffieruimte ingericht, een must in Italië! Van de eigenaar kregen we ook toestemming om een heus proeflaboratorium in te richten en dat is geen evidentie in een kantoorgebouw als dit. Maurizio di Luccio, onze huispatissier, kan er naar hartelust experimenteren en proeven.” Huispattissier Maurizio kan naar hartelust experimenteren

Werken in het buitenland was voor Delphine Notebaert niet nieuw. “Eerder was ik al in Italië en Spanje actief voor Solvay en General Electric”, steekt ze van wal. “Mijn buitenlandse ervaring kwam goed van pas toen ik in september 2001 bij Vandemoortele aan de slag ging. Na een week Izegem volgde een maand Hotel Colleoni, hier vlakbij, in afwachting van een vaste stek. Vandaag woon ik in Monza, tien kilometer buiten Milaan. Het laat me toe om vrij vlot van en naar het werk te rijden.” Topics: Vandemoortele Italia is een organisatie die nog niet zolang bestaat. “Alles begon met het margarinebedrijfje dat Roberto Zucca verkocht aan de Vandemoortele Groep”, legt vervolg op volgende pagina.

11

12

X x x

Delphine uit. “In oktober 2000 kocht de groep een deel van het familiebedrijf Star, een belangrijke speler op de Italiaanse voedingsmarkt. Star maakt onder meer spaghettisaus, bouillonblokjes, chocolade en margarine. Precies die laatste activiteit kwam in Belgische handen. Ook het commercieel netwerk werd overgenomen. Op dat moment speelde duidelijk al de idee om op termijn te komen tot Vandemoortele Italia. Voor een deel van het Star-personeel betekende de overname dat ze plots voor een Belgisch bedrijf werkten maar hun werkstek bleef dezelfde: bij Star. In juli 2001 volgde een nieuwe overname: Vandemoortele

"Iedereen beseft het belang van een vlotte samenwerking over de verschillende bedrijfsculturen uit de geschiedenis heen."

kocht Alimas, een bedrijfje in Padua dat onder meer margarine produceerde. Drie maanden later volgde een centralisatie van het personeel. Al wie in Italië voor Vandemoortele werkte, deed dat voortaan vanuit de kantoren van Star. Die situatie bleek op termijn onhoudbaar en iedereen slaakte dan ook een zucht van verlichting toen we in september 2004 hier onze intrek konden nemen. Intussen waren we een jaar eerder, om economische redenen, gestopt met het zelf produceren van margarine bij Star.” Topics: Er bestaan wellicht eenvoudiger jobs dan het managen van mensen die uit verschillende bedrijfsculturen komen. “Dat kan je wel stellen. Vandaag zijn we een compleet aparte vennootschap geworden, een puur commerciele organisatie. De aanpassing voor de medewerkers is niet gering geweest. Enkele voorbeelden maken dat duidelijk. Vroeger waren er twee verschillende informaticasystemen, nu is er maar één meer. Onze structuur maakte het voor de mensen ook noodzakelijk om overweg te kunnen in het Frans en het Engels. Ook dat is geen evidentie. Ons team is echter relatief jong en heel flexibel. Bovendien hebben we alles zo goed mogelijk voorbereid en is iedereen er resoluut voor gegaan. Men geloofde dat de nieuwe aanpak beter zou zijn dan de vorige. Intussen hebben we gemerkt

dat die aanpak duidelijk loont. Alle neuzen wijzen in dezelfde richting.” Topics: Waarom is 1 oktober 2003 zo’n belangrijke dag geweest voor Vandemoortele Italia? “Beschouw die datum gerust als de echte geboorte van VDM Italia”, zegt Delphine Notebaert. “Het was net alsof we de dag voordien het licht doofden en de volgende morgen in een compleet nieuw leven stapten. Op 1 oktober 2003 was er de introductie van SAP. De productie bij Star werd stopgezet en ook logistiek maakten we een grote overschakeling. Vanaf die dag zijn we immers met ons centraal depot bij Danzas in Milaan beginnen werken. Al onze andere diensten die bij Star zaten, kwamen die dag onder de vleugels van Vandemoortele Italia. In die fase hebben we overigens veel hulp gekregen van Incotra. De operatie slaagde omdat ze goed voorbereid was. Aan onze klanten legden we uit dat het om een noodzakelijke operatie was die ten goede zou komen aan de kwaliteit en service die ze voordien al mochten ervaren. Niemand heeft daar moeilijk over gedaan en het vertrouwen in Vandemoortele Italia is er alleen maar door gegroeid.” Topics: Om af te ronden: heeft Delphine Notebaert het naar haar zin in Italië? “Best wel. Professioneel is dit een enorme uitdaging waarin ik me gesteund weet door alle medewerkers. Ik hou ook van dit land en voel me echt thuis waar ik nu woon, in Monza. Italië heeft bijzonder veel leuke kanten, al moet ik toegeven dat het in de omgeving van Milaan bijzonder druk is. De vervuiling heeft een alarmerend peil bereikt. Dat heeft te maken met het feit dat Milaan in een dal ligt en er niet voldoende wind is om de vervuiling te verdrijven. Daarom heeft de overheid begin dit jaar het alternerend rijden ingevoerd. Concreet: op donderdag mogen hier tussen 8 en 20 uur de ene week alleen auto’s rijden waarvan de nummerplaat eindigt op een even cijfer; de week erna is het net omgekeerd. Gevolg: op donderdag is er beduidend minder verkeer. Anderzijds merk ik ook dat er op die dagen veel meer aan carpooling gedaan wordt. Anders loop je het risico om al voor acht uur op je werk te moeten arriveren en er pas twaalf uur later weer te kunnen vertrekken.”

Vandenight zet

SITE SEEING

X xV xa n d e m o o r t e l e

I t a l i ë

Een sfeerbeeld van de "Vandenight party"

Vandemoortele definitief op de kaart in Italië De beslissing om dit jaar niet deel te nemen aan de beurs van Rimini maar in de plaats een gigantisch feest te organiseren voor alle klanten, was voor Vandemoortele Italia een briljante zet. Liefst 450 mensen kwamen opdagen voor de unieke avond. “We wilden ons imago versterken en de naam Vandemoortele definitief op de kaart zetten in Italië”, zegt Delphine Notebaert. “De reacties waren ronduit schitterend. Onze klanten appreciëren dat ze deel uitmaken van het netwerk rond een grote, internationale voedingsgroep.”

"Stilletjes koesteren we de hoop dat elke Italiaan straks één Doony per jaar eet. Dat zou ons een verkoop opleveren van 56 miljoen stuks.”

Voor de "Vandenight" werd in Rimini een sportstadion afgehuurd waar een heus spektakel plaatsvond. Kosten noch moeite werden gespaard om de bakery-klanten een onvergetelijke avond te bezorgen. “De Vandenight was voor ons de gedroomde gelegenheid om de klanten duidelijk te maken dat Vandemoortele Italia een betrouwbare partner is die kwaliteit en service hoog in het vaandel draagt”, legt Delphine

Notebaert uit. “De interesse was enorm. Liefst negentig procent van de mensen die uitgenodigd waren, tekenden present.” Topics: Die massale opkomst moet deugd hebben gedaan. “Als bedrijf verkocht worden aan de Vandemoortele Groep, is een gegeven dat voordien vrij onbelangrijk was in de ogen van onze klanten”, zegt Gilberto Guidi, logistics manager en verantwoordelijk voor de back office bij Vandemoortele Italia. “Er wordt over gebabbeld in het wereldje en de klanten respecteren onze aanpak. De integratie van verschillende bedrijfsculturen zoals die bij ons gebeurt, is nochtans geen simpele zaak. Eigenlijk kan je stellen dat we als eengemaakt bedrijf een compleet nieuwe start hebben genomen. Op alle vlakken was de impact enorm. Zo beschikten we hier vroeger over twee fabrieken – Star Alimentare en Alimas –, nu wordt hier niet meer geproduceerd. We voerden een concentratie in van het aantal depots dat we verspreid over het hele land hadden. Flink wat van die depots werden gesloten, in de buurt van Milaan hebben we nu een centraal depot. Ook op Sicilië hebben we nu twee opslagruimtes. Er is ook heel wat veranderd op het vlak van IT. Op 1 oktober 2003 werd om 9 uur ’s morgens alles doorgesneden bij Star, om 17 uur waren alle systemen geactiveerd op onze nieuwe locatie. Die overgang werd goed verteerd en er blijven nieuwe uitdagingen op ons afkomen. Zo wordt straks in mei ook bij ons het besturingssysteem Windows XP geïmplementeerd. Dat wordt weer aanpassen, maar dat vinden we niet erg. Eigenlijk waren

we alweer op zoek naar een nieuwe uitdaging, nu SAP al goed ingeburgerd is.” Topics: De ommezwaai is zonder twijfel enorm geweest. “Dat kan je wel stellen”, zegt Massimo Danesi, verantwoordelijk voor administratie en boekhouding. “SAP is een voorbeeld dat aangeeft hoe groot de verandering wel was. Een nieuwe wereld ging voor ons open. We kregen toegang tot een systeem dat ons toelaat om veel efficiënter te werken en dat nog een pak interessante mogelijkheden biedt voor de toekomst. Het feit dat Engels de voertaal is bij SAP, was geen evidentie. Het merendeel van onze mensen sprak voordien geen Engels. Intussen is daaraan gewerkt. De meesten hebben inmiddels ook al goede noties van Frans, in belangrijkheid toch de tweede taal bij Vandemoortele Italia.” Ook de samenvoeging van verkoopsnetten betekende een belangrijke aanpassing. “We zijn op het vlak van verkoop nu compleet anders gestructureerd en dat is wennen”, zegt Giovanni Frodi, sales en price manager bij Vandemoortele Italia. “Het zijn de grossisten die de producten van onze twee lijnen, Linea Oro en Gold Cup, verdelen. Enkele kleinere agenten werden afgestoten. Voor zij die verder met ons werken, schrapten we het exclusiviteitsprincipe waardoor ze nu ook producten van de concurrentie in huis kunnen halen. Het laat hen toe een sterkere marktpositie in te nemen. Het schrappen vervolg op volgende pagina.

13

14

FOCUS OP…

Vandemoortele Italië

van de exclusiefverkoop ondermijnt onze eigen positie niet. Onze producten zijn nu eenmaal van uitstekende kwaliteit. De partners waarmee we werken, beseffen dat de nieuwe organisatie hen voordelen geeft. Daarom ondervonden we ook weinig weerstand toen we de ommekeer maakten.” Topics: De productlijnen Linea Oro en Gold Cup hebben blijkbaar elk hun specifieke kenmerken. “De gekende Vandemoortelemerken werden ondergebracht in de Gold Cup Line”, legt Carlotta Zucca uit. De dochter van Roberto Zucca is product manager bij Vandemoortele Italia. “Linea Oro is een lijn met het gamma van producten dat we vroeger via Star op de markt brachten. Het gaat om een zeer complete lijn voor patisserie en bakery, met producten als verbeteraars, chocolade, vetten, patisserievullingen,... De omvang van het gamma is beslist de sterkte van Linea Oro, grossisten hoeven niet naar een andere leverancier om zich compleet te bevoorraden. Uit de overname van Alimas dateert nog een derde productlijn die uit margarines bestaat. Deze drie lijnen laten ons toe alle commerciële zones in Italië te bestrijken. Op die manier laten we weinig ruimte over voor de concurrentie.” Topics: Wat brengt de nabije toekomst voor Vandemoortele Italia op productvlak? “Dit jaar kiezen we opnieuw voor een agressieve marktbenadering”, zegt Carlotta Zucca. “Zopas introduceerden we de Doony’s, een uniek gegeven voor de Italiaanse markt. Uiteraard hebben we het product eerst getest bij een doelgroep en de resultaten vielen reuze mee. We wachten nu eerst drie maanden de reactie af van de markt. Donuts zijn een grote onbekende in dit land, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Spanje waar ze echt gemeengoed zijn geworden. Wij zien een enorm potentieel voor Doony’s, zeker als je weet dat nogal wat Italianen ’s morgens kiezen voor een typisch ontbijt aan de toog in een bar. Koffie en een ontbijtkoek zijn vaste ingrediënten van zo’n ontbijt. Stilletjes koesteren we de hoop dat elke Italiaan straks één Doony per jaar eet. Dat zou ons een verkoop opleveren van 56 miljoen stuks.”

Drie muzikale talenten Hubert Gensbittel, Sojinal (Frankrijk) Profiel: 47 jaar, werkt als aankoop- en logistiek verantwoordelijke, organiseert de productieplanning en is de contactman met de site in Wevelgem voor alles wat IT betreft. Heeft tien dienstjaren én een baritonstem. “Ik woon in een dorp met amper zeshonderd inwoners en ben nogal sociaal geëngageerd”, doet Hubert zijn verhaal. “Als elfjarige knaap werd ik lid van het kerkkoor en nog altijd ben er ik graag bij. Zingen in een kerk hééft iets, vind ik. Nergens anders vind je die unieke sfeer terug en in de meeste kerken is de akoestiek schitterend. Ooit zong ik als solist in een grote basiliek in de Elzas. Acht jaar lang trad ik ook elke maand op met een jongeren-ensemble. Toegegeven, ik was er wel de oudste maar voelde me telkens prima in m’n sas.” Voor Hubert Gensbittel is zingen een passie. “Het laat me toe al de rest even te vergeten”, legt hij uit. “Mijn drie kinderen zijn intussen ook met muziek bezig en dat pleziert me enorm. Met mijn dochter Laure heb ik overigens al enkele duetten gezongen. De reacties, vaak van wildvreemde mensen, waren lovend. Uiteraard wil je als zanger continu jezelf verbeteren. In die optiek past ook de opname van een eigen cd met hoofdzakelijk kerkliederen. Dankzij dat kleinood ben ik in staat nog te schaven aan mijn techniek. Op een cd hoor je de fouten beter en kan je bijgevolg ook kritischer op jezelf zijn.” Hubert Gensbittel is gevleid door de felicitaties die hij na ieder optreden krijgt. “Blijkbaar slaag ik erin om

gevoelens los te weken met mijn stem en daar kan ik alleen maar blij om zijn. Mensen zeggen me soms dat ze ontroerd raken en voor mij is dat bijzonder waardevol. Mijn droom? Met anderen samen te kunnen zingen, op een heel hoog niveau.”

Adriana Criscuolo, Vandemoortele Italia Profiel: 23 jaar, werkt op de back office, verantwoordelijk voor import en het depot in Milaan. Is bijna vier jaar in dienst bij Vandemoortele Italia. Verbaasde de Italiaanse klanten toen ze in januari op de Vandenight het beste van zichzelf gaf aan de microfoon. “Vraag me niet waarom, maar ik zing nu eenmaal graag”, vertelt Adriana. “Nog niet zolang geleden nam ik deel aan Il Festival de Napoli, een gerenommeerde nationale zangwedstrijd die op tv wordt uitgezonden. Liefst 1.200 deelnemers meldden zich present. Zonder veel moeite spartelde ik door de eerste selecties. Iedereen moedigde me aan om verder te gaan. Maar toen uiteindelijk veel geld moest betaald worden om door te stoten naar de eigenlijke finale, haakte ik af. Mijn deelname was immers bedoeld om eens na te gaan hoe goed ik het er vanaf zou brengen, niet om beroemd te worden. In Italië is het trouwens aartsmoeilijk om muzikaal aan de bak te komen. Talent alleen volstaat niet, je moet ook financieel aanzienlijk over de brug komen om een beetje voet aan de grond te krijgen in de muziekbusiness. Alleen songschrijvers doen het nog vrij goed in Italië, de

d r i e

m u z i k a l e

t a l e n t e n

T o p i c s

k o r t

Foto links: Hubert Gensbittel poseert met zijn kersverse cd. Foto midden: Adriana Criscuolo aan de balie van Vandemoortele Italië. Foto rechts: Marco midden zijn groep "De Laat Thuis Band".

Vamix Worcester trekt ten oorlog anderen hebben zwaar te lijden onder piraterij.” Adriana Criscuolo stond op haar vierde voor het eerst op de planken. “Zingen heeft altijd deel uitgemaakt van mijn leven”, zegt ze. “Toen ik de kans kreeg om in Rimini op onze Vandenight samen met de band Zelig mijn ding te doen op het podium, heb ik niet geaarzeld. Het was een zalige ervaring die me bovendien heel wat complimentjes opleverde van de klanten.”

Marco Verwater, Vandemoortele Nederland Profiel: 33 jaar, werkt als vertegenwoordiger Foodservice in de regio’s Zuid-Holland en Zeeland. Neemt de zangpartijen voor z’n rekening bij de Laat Thuis Band, een soulgroepje waar de zoon van de gekende zanger Lee Towers de drumsticks hanteert. Zong op het jongste personeelsfeest van Vamix samen met de Belgische artiest Gunther Neefs.

Gerard Joling. Als z’n drukke job het toelaat, zoekt Marco graag Gavin, John, Liesbeth, Scarlett, Peter en Lisette op. Samen met hen vormt hij nu bijna drie jaar de Laat Thuis Band. “Een beetje zoals de naam het zegt”, lacht Marco. “We zijn zielsgenoten die allen van muziek houden. Af en toe treden we op en dan is het dolle pret. Hoe dat gekomen is? Wel, samen met vrienden gingen we vroeger vaak naar een karaokebar, waar ik ook vlot het podium op ging. Achteraf hoorde ik vaak positieve reacties. Enkelen vroegen me zelfs of ik niet in een groepje zong en zo is de bal aan het rollen gegaan. Intussen hebben we een volwaardige band, namen we al een cd op en beschikken we over een eigen website (www.laatthuisband.nl).”

“Ik schrok me een hoedje toen ik hoorde dat ik niet in eigen land maar wel in België het podium op mocht, tijdens het internationaal personeelsfeest van Vamix”, vertelt Marco, gehuwd en vader van twee kinderen. “Het was best een leuke belevenis om in het kasteel van Zaffelaere voor ongeveer 250 mensen te mogen zingen. Ik bracht drie liedjes en vervolgens was het de beurt aan Gunther Neefs om met een live-orkest een gesmaakt optreden te geven. Toen hij me op het einde weer op het podium vroeg, was ik verrast. Samen brachten we ‘I Can See Clearly Now’, de grootste hit van Lee Towers. Dat gaf een ongelooflijk goed gevoel”, Marco in duet met Gunther Neefs op het internationaal zegt Marco die zelf een onvoorwaardelijke fan is van personeelsfeest van Vamix.

Eind 2004 trok een groep van 44 medewerkers van Vamix Worcester zich terug voor een dagje teambuilding. Een partijtje paintball lijkt pure ontspanning maar is vooral een uitstekende oefening in strategie, communicatie en teamwerk. Daarna was er nog een echte quad-run door een modderig parcours. Het koude weer en de modder konden het enthousiasme geenszins temperen; het was zo’n succes dat een nieuwe activiteit al ingepland is voor de lente 2005.

Management Conference buigt zich over de groei van de Groep Op 16 en 17 februari kwamen 140 managers van de Vandemoortele Groep in Gent samen voor een Management Conference. Het thema was “Management for sustainable growth” met andere woorden hoe zorgen we ervoor dat Vandemoortele duurzaam blijft groeien. Gastspreker was Manfred Kets de Vries (zie foto), professor bij Insead, die een bevlogen uiteenzetting gaf omtrent ‘leiderschap’ in een internationale context.

15

16

T o p i Xc x s xk o r t

Belolive-gebruikers maken vanaf april kans op één van de vijf weekends naar de Ardèche, waar ze de eregast zijn in ‘Le Lutin Gourmand’ (de gulzige dwerg), het restaurant van tv-kok Piet Huysentruyt. De wedstrijd maakt ook 300 mensen gelukkig met het boek ‘Leven en Koken als Piet in Frankrijk’. Een grootse campagne, met radiospots, vermelding op de verpakking en een opvallende kartonnen display met een levensgrote Piet, moet de wedstrijd bekendmaken.

Het geheim van Piet Huysentruyt... Marc wordt Piet Al in januari moest de foto worden gemaakt die op het promomateriaal zou prijken en net dat was een probleem. Piet Huysentruyt kon Les Vans, waar hij z’n restaurant heeft, niet verlaten. Een creatieve oplossing drong zich op en dus werd gezocht naar een ‘standin’, iemand die min of meer het profiel van Piet heeft. Zo kwam Marc Leeuwerck, bij Alpro Wevelgem onder meer verantwoordelijk voor het voertuigenpark, op de proppen. “Rik Decock van de grafische dienst vroeg me of ik als ‘Piet’ wou fungeren in de campagne, hoewel ik eigenlijk tien kilogram te veel weeg en ook tien centimeter te groot ben”, legt Marc uit. “Een probleem was dat echter niet. Vandaag kan je met de computer naar hartelust foto’s manipuleren. Ik was wel verrast van het professionalisme waarmee de fotoshoot werd aangepakt. De klus nam een uur of drie in beslag en Product manager Kobe Vanhaecke poseert trots naast het eindresultaat.

Kom Alpro, kom...

Weet je ook een nieuwtje voor "Topics kort"? Stuur het door via mail naar 'Topics' of via e-mail naar [email protected].

Gezond mag ook gezellig en smaakvol zijn. Daarom lanceerden Alpro soja Minarine en Alpro soja Bakken en Braden een spaaractie voor vier trendy kommen. Met hun pastelkleuren – opnieuw helemaal in – passen ze net zo goed op een feestelijke tafel als op de keukentafel. Vier stuks voor 6 euro, dat is echt een koopje! Vraag snel via mail een formuliertje aan bij Veerle Mersy of bel naar Fabienne op 051-33 25 25.

Stand-in Marc Leeuwerck zelf vindt dat hij niet op Piet Huysentruyt lijkt. Hoewel.... dat was veel langer dan ik had gedacht. Werkelijk elk detail moest piekfijn in orde zijn. In de fotostudio lag een authentiek hemd klaar van Piet – hetzelfde waarmee hij staat afgebeeld in z’n kookboek – en een mooie schort maakte het plaatje compleet. Ik voelde me meteen een keukenpiet!” Marc Leeuwerck heeft ongeveer dezelfde lichaamsbouw als Piet Huysentruyt. “Onze gezichten lijken echter helemaal niet op elkaar maar ook daar wist de grafische afdeling raad mee. Zeg nu zelf, wie zal merken dat lijf en leden niet die van Piet Huysentruyt zijn?” Aan ons om niks te verklappen...

T o p i c s

17

k o r t

Goed nieuws voor pc-gebruikers

Introductie Windows XP moet rond zijn tegen eind 2005 Zowat de helft van de 1.550 computers die de Vandemoortele Groep rijk is, wordt vervangen om een vlotte overschakeling te realiseren naar het besturingssysteem Windows XP. Op dit moment is die operatie al voor twee derde afgerond. Haast even belangrijk is de gelijkschakeling van systemen tussen Vandemoortele en Alpro, waardoor nu een efficiëntere samenwerking mogelijk is. “De evolutie in IT-land dwong ons de stap naar Windows XP te zetten, maar anderzijds zal deze operatie de pc-gebruikers toelaten om efficiënter en goedkoper te werken”, zegt Luc Delombaerde, Group IT Director. “Microsoft biedt vandaag geen ondersteuning meer voor Windows NT, het systeem dat we in de Vandemoortele Groep gebruiken sedert 1997. Ook heel wat nieuwe randapparatuur functioneert niet op het oude besturingssysteem. Misschien hadden we het nog wel even zo kunnen redden, maar het gezond verstand zei ons dat het beter was over te schakelen naar Windows XP.” Daarmee slaat de IT-afdeling een besturingssysteem over. “Klopt”, zegt technical services manager Tom De Sloovere. “Na NT volgde Windows 2000 maar we hebben bewust gewacht tot nu om een nieuw besturingssysteem te introduceren. De ‘roll-out’, zoals de introductie van XP wordt genoemd, startte vorig jaar in september bij Alpro in Wevelgem en moet eind dit jaar voltooid zijn. Eerst hebben we de actuele situatie nagegaan in elk van de

dertig verschillende sites die de Vandemoortele Groep rijk is. Op die manier kregen we een zicht op welke computers precies gebruikt werden en welke moeten vervangen worden. Vervolgens bestellen we per site nieuwe computers. Dat gebeurt via het internet bij Dolmen Computer Applications, een bedrijf waaraan we de installatie van de pc’s uitbesteden. Bij de eigenlijke roll-out gaan één of twee Group IT-mensen mee voor de installatie van de pc’s. We streven naar een zo groot mogelijke herkenbaarheid bij de medewerkers. De Office-omgeving wordt behouden en Windows XP scoort op het vlak van herkenbaarheid heel goed. Het is dan ook het besturingssysteem waarmee vandaag zowat elke nieuwe huiscomputer is uitgerust”, zegt De Sloovere. Soy Foods en Lipids & Dough op gelijke voet Luc Delombaerde onderstreept ook het feit dat meteen de verschillen op informaticavlak tussen Soy Foods en Lipids & Dough werden weggewerkt. “De beveiligingsregels werden overal gelijkgetrokken. Daardoor verloopt bijvoorbeeld het e-mail verkeer in de hele groep eenvormig en uitstekend. Een uniform systeem op alle vlakken in de organisatie is een must. Vandaag zijn al een duizendtal computers aangepast, de rest – vooral in de vestigingen buiten België - volgt in de loop van het jaar. We maken ons sterk die operatie zonder grote moeilijkheden af te handelen. Want daar steekt alweer een andere uitdaging de kop op. Tegen eind 2006 moet namelijk de implementatie van een gemeenschappelijk datacenter operationeel zijn.”

Veelzijdig Vandemoortele Vamo-Excel was begin januari opvallend aanwezig op Sirha 2005 in Lyon, één van de grootste Europese beurzen voor horeca en voeding. Van deze gelegenheid werd gebruik gemaakt om het imago van Vamo-Excel wat bij te sturen. Voorheen werd het bedrijf vooral geassocieerd met margarine en plakken (om bladerdeeg te maken). Nu werd gefocused op de diverse segmenten van de Lipids & Dough Divisie: brood, viennoiserie (dit zijn de diverse koeken), patisserie, de merkenmarga-

rines en natuurlijk ook The Originals* die elders in dit blad uitgebreid toegelicht worden. Tijdens de beurs werden niet minder dan 400 contacten gelegd door de verkoopsteams van zowel retail, bakkerij als industrie.

André Bouteiller en Patrice Lefevre hebben vijf dagen lang de bezoekers overtuigd met de lekkernijen van Vamo-Excel.

Boven: Het marketingteam van Retail België heeft alle reden om zich goed te voelen. Onder: De Belgische salesploeg onderging allerhande Oosterse oefeningen.

Retail België voelt zich goed “I feel good’ zingt James Brown en dat was ook het thema van de jaarlijkse vergadering waarbij het marketingteam haar jaarprogramma voorstelt aan de salesploeg. En er was reden te over om zich goed te voelen: 2004 was over zowat de hele lijn een uitstekend jaar. Doel was iedereen op scherp te krijgen om het dit jaar even goed te doen. Tussen de verschillende presentaties door waren er sessies zoals stretching en tai-ji, gebracht door een team dat gespecialiseerd is in Oosterse technieken. Na afloop voelde iedereen zich als herboren en vol enthousiasme om er weer tegenaan te gaan.

18

CURIEUZE CARRIERES

S i l v a n o

M u l a s

Naam: Silvano Mulas Leeftijd: 27 Burgerlijke staat: samenwonend, geen kinderen Woonplaats: Milaan Werkt voor: Vandemoortele Italia Functie: sales manager PPI Voelt zich: wereldburger en gelukzak

Een Belgische Italiaan komt “Veel toekomst was er niet op Sardinië toen mijn grootvader vele tientallen jaren geleden naar Frankrijk trok om daar de kost te verdienen”, vertelt Silvano Mulas. “De familie leefde in Ogliastra, in het oosten van Sardinië, in de streek van de heuvels en de bergen, waar van visserij geen sprake was. Mijn grootmoeder bleef achter, om voor haar gezin te zorgen, ze kreeg geld toegestuurd vanuit Frankrijk. Toen m’n eigen vader 16 was, trok ook hij weg uit Sardinië. Grootvader had werk voor ‘m gevonden. Aanvankelijk werkte ook hij in Frankrijk, maar later vond pa een job in de kanaalzone Gent-Terneuzen. Hij leerde mijn moeder kennen, een op en top Vlaamse. De komst van ‘die Italiaanse gastarbeider’ werd in de familie van mijn moeder argwanend bekeken. Men dacht een soort macho in de familie te halen die iedereen verbaal zou overdonderen en zich misschien ook wel met niet al te frisse zaakjes zou inlaten. Het tegendeel was echter waar. Sarden zijn nu eenmaal een vrij gesloten en teruggetrokken volk. Mijn vader wou in Vlaanderen een normaal bestaan opbouwen, meer niet.” Het huwelijk kwam er en het jonge echtpaar ging in Assenede wonen. Er kwamen drie kinderen. Silvano groeide op in het Meetjesland en studeerde in Zelzate, naar eigen zeggen de meest vervuilde stad van uren in de omtrek. Na z’n collegetijd trok hij in het kader van een Erasmus-project een jaar naar het Spaanse Valencia. “Daar leerde ik tijdens de ‘fallas’, de carnavalweek, een meisje kennen uit Milaan dat ook deelnam aan een Erasmusproject. We begonnen

een relatie maar die bloedde dood toen we elk opnieuw naar ons eigen land trokken. M’n verblijf in Valencia deed wel het verlangen groeien om beroepshalve ooit naar het buitenland te trekken. Maar eerst moest ik nog studeren...”

"M’n verblijf in Valencia deed wel het verlangen groeien om beroepshalve ooit naar het buitenland te trekken" Silvano Mulas koos voor de Universiteit Gent, waar hij zonder problemen afstudeerde als bio-ingenieur. “De kans om direct na mijn studies aan de unief bij professor Huyghebaert te werken, kon ik niet laten liggen”, klinkt het. “De roep naar het buitenland klonk echter steeds luider. Gezien mijn achtergrond – al m’n bijvakken aan de unief hadden betrekking op voeding – ben ik op zoek gegaan naar een internationale groep uit de levensmiddelensector die gemotiveerde medewerkers aantrok met het oog op een carrière in het buitenland.” Silvano Mulas werd binnen de Vandemoortele Groep opgeleid als sales trainee. “Ik was een soort luxevervanger, zeg maar. Eerst mocht ik drie maanden aan de slag bij Research & Development, onder de vleugels van André De Laporte. Later werd ik door Wim Poot aangesproken.

Men zocht nog iemand om het team in Italië tijdelijk te versterken. Of ik interesse had? De spontane glimlach tot achter mijn oren liet niets aan de verbeelding over en dus reisde ik in maart 2002 voor het eerst naar Milaan.” Silvano Mulas kwam er terecht in de gebouwen van Star in Agrate Brianza (even buiten Milaan), waar een deel van het personeel in dienst was van Vandemoortele Italia. “In die periode reisde ik wekelijks op en af maar stilaan zocht ik weer contact met de Italiaanse studenten die ik in Valencia had leren kennen. Van het een kwam het ander en zo begon ik opnieuw een relatie met het meisje waarop ik in Spanje verliefd was geworden. Vandaag wonen we samen in Milaan, dichtbij het centraal station.” Nicola Manicone heeft intussen Vandemoortele Italia vaarwel gezegd. “Ik sta er nu alleen voor maar dat maakt eigenlijk niet uit”, vindt Silvano Mulas. “Als sales manager PPI kan ik vrij autonoom de manier bepalen waarop ik m’n job invul. Lange werkdagen zijn geen uitzondering, maar de jobtevredenheid is groot. Nicola en ik vulden elkaar perfect aan: hij was commercieel een kei, ik was vooral op technisch vlak sterk. We hebben veel van elkaar geleerd en daar pluk ik nu de vruchten van.”

T o p i c s

Met 2.700 medewerkers en tal van vestigingen in Europa is de Vandemoortele Groep op menselijk en ondernemend vlak een kleurrijke groep. Boeiende figuren sluiten aan om te helpen bouwen aan het succes, anderen muteren binnen de Groep om een nieuwe uitdaging aan te pakken. In deze rubriek – die nooit volledig kan zijn – belichten we telkens één iemand wiens carrière ietwat opmerkelijker verloopt dan de doorsnee loopbaan. Leeftijd is daarbij van ondergeschikt belang. Silvano Mulas, 27 jaar jong, bijt de spits af.

een klein beetje thuis "Mijn naam is beslist een voordeel in Italië" Het liefst was Silvano Mulas bij Vandemoortele aan de slag gegaan in Spanje of Italië. “Ook de klimatologische omstandigheden van de omgeving waarin je verblijft, spelen voor mij een rol”, legt hij uit. “Dat het Italië is geworden, verheugt me. Ik ben hier wel niet geboren, maar mijn roots liggen bij de Middellandse Zee. Mijn vader heeft er bewust voor gezorgd dat ik zowel de Belgische als de Italiaanse nationaliteit heb. Dat is een voordeel, al heb ik wel een administratief handigheidje moeten uithalen om hier m’n verplichte legerdienst te kunnen ontlopen. Tot je 27ste kom je namelijk in aanmerking om je legerdienst te vervullen en dus heb ik hier een paar jaar gewoond zonder in Italië gedomicilieerd te zijn. Met een naam als de mijne word je ook makkelijk aanvaard door de Italianen. Als ik tijdens een contact aarzeling hoor omdat ze merken dat ik nu en dan nog een spreekfoutje maak, haast ik me om te zeggen dat ik nog maar enkele jaren in Italië woon.” Silvano Mulas is zeer te spreken over de Laars aan de Middellandse Zee. “Dit land heeft schitterende troeven op het vlak van natuur, cultuur en gastronomie. De mensen zijn veel opener dan in Vlaanderen, socialer en warmer in het menselijk contact. Milaan is ideaal gelegen. Van hieruit rij je amper enkele uurtjes naar

de Alpen om te skiën of naar de Ligurische kust om te zonnen. Nadeel is, dat alles hier waanzinnig duur is, vooral sedert de invoering van de euro. Voor een appartement betaal je al gauw duizend euro huur per maand. Ook autorijden kost een pak geld. Mijn vriendin, die een Volkswagen Polo heeft, betaalt liefst 1.800 euro verzekeringspremie per jaar. Anderzijds: de ziekteverzekering is gratis in Italië en dat doet de weegschaal dan weer wat overhellen naar de positieve kant. De dure levensstandaard maakt het moeilijk om op jonge leeftijd te investeren in een eigen huisje. De meeste jonge mensen blijven daarom langer bij hun ouders wonen, beginnen pas na hun dertigste te denken aan een gezin. Daardoor worden ze ook pas op latere leeftijd vader en moeder. Misschien is dat wel een gedeeltelijke verklaring voor het feit dat Italië de bedenkelijke eer heeft om de meest vergrijzende bevolking ter wereld te tellen.” Silvano Mulas is nochtans niet geneigd snel terug naar België te trekken. “Ik ben dankbaar voor de kansen die me geboden worden. Ik leefde in Vlaanderen, Spanje en Italië. Telkens valt het me op dat elke realiteit verschillend is, elke cultuur heeft z’n eigen identiteit. Dat ik daar deel van mag uitmaken, maakt me blij. De bredere kijk die je als individu krijgt, helpt in mijn geval ook om de eigen identiteit – in mijn geval de Vlaamse – hoger in te schatten. Vroeger vond ik weinig of niks aantrekkelijk in Assenede. Maar als ik er vandaag terugkeer, zie ik wél een pak mooie dingen. Verrijkend, toch?”

k o r t

De bediener van de Vitagoat moet fietsen om de vermaler aan te drijven.

VitaGoat: op de trappers voor verse sojamelk Met VitaGoat steunt Alpro een liefdadigheidsproject waarmee mensen uit de derde wereld zelf een soort verse sojamelk en afgeleide producten (zoals tofu) kunnen produceren. VitaGoat kadert in een nieuw project rond ethisch en duurzaam ondernemen bij Alpro. Bart Dobbelaere, senior international product manager, fungeert hiervoor als projectleider. “VitaGoat is eigenlijk een initiatief van de Canadese organisatie Malnutrition Matters. Samen met enkele niet-gouvernementele organisaties (NGO) zet Malnutrition Matters projecten op die de zelfredzaamheid van mensen uit de derdewereldlanden moet verhogen. VitaGoat is zo’n project en Alpro helpt het financieren”, legt Bart Dobbelaere uit. “Het is een bescheiden productie-unit waarbij de bediener op de trappers van een fiets duwt om een vermaler aan te drijven. Om sojamelk te verkrijgen, wordt bij de gemalen bonen water toegevoegd. De sterkte van dit ingenieus systeem is dat het geen electriciteit, generator of stromend water vereist. De exploitatiekost is zeer bescheiden en de bouw van een VitaGoat is niet al te ingewikkeld. Vorig jaar werden de eerste exemplaren succesvol opgebouwd in Guinea, Tsjaad en Mozambique. Uiteraard is het opzet klein, maar met de VitaGoat kan je toch dertig liter sojamelk per uur produceren. De vermaler is echter ook geschikt voor groenten, fruit, granen... Niet alleen het fysieke resultaat van de eigen productie is belangrijk. Ook het feit dat mensen aan het werk gezet worden en zelfstandig iets kunnen produceren dankzij bescheiden technologie die hen wordt aangereikt, betekent een flinke meerwaarde in hun bestaan.”

19

20

Wat? driedaagse tocht van 50 kilometer over de noordelijke ijskap boven Groenland, een initiatief van Job@, een jobadvertentiekrant in België Wie? vijf managing directors van belangrijke Belgische bedrijven, onder leiding van poolreizigers Dixie Dansercoer en Troy Henkels Waarom? om grenzen te verleggen, de eigen weerstand te leren kennen en sterker dan voorheen uit een onvergetelijk avontuur te komen Bernard Deryckere op weg met de jubileumvlag "Alpro 25".

Bernard Deryckere plant Alpro-vlag Samen met Ann Sanders (Neopost), Thomas Leysen (Umicore), Stefan Hendrix (Deloitte), Dirk De Nul (baggerbedrijf De Nul) en Hans De Rore (Job@) vloog Bernard Deryckere half januari naar Kangerlussuaq, een stadje in Groenland. Onmiddellijk na de landing begon het gezelschap, onder leiding van Dixie Dansercoer en Troy Henkels, aan een helse tocht over ijs en sneeuw, bij temperaturen tot zelfs min veertig graden Celcius. “Enkele dagen voor het vertrek waren we wel eens langsgeweest in een diepvriesbedrijf om daar twee uur lang te wennen aan de vrieskou, maar wat we in Groenland meemaakten, had niemand van ons zich kunnen inbeelden”, vertelt Bernard Deryckere. “De wind was ongenadig, de kou nog extremer dan waar we ons hadden op voorbereid. Het enthousiasme van bij de start had op het einde van de eerste dag al plaats gemaakt voor realisme en ontgoocheling. We hadden immers maar zeven kilometer afgelegd in drie uur tijd. De wetenschap dat er nog 43 zouden volgen, was confronterend. We beseften dat niemand uitstekend op dit avontuur was voorbereid. Zelf realiseerde ik me dat een goede fysieke conditie en een gezonde voeding, iets waarmee we bij Alpro elke dag bezig zijn, een absolute voorwaarde zou zijn om deze onderneming tot een goed einde te brengen.”

Topics: De warme slaapzak zal deugd gedaan hebben, veronderstellen we? “Je vergist je. Zelfs in de tent word je voortdurend geconfronteerd met de kou. De condensatie bevriest tegen de binnenwanden. Extra warm induffelen, is echter niet de juiste tactiek om te overleven. Integendeel, als je teveel kleren aantrekt, ga je zweten en kan je bevriezen. Het was dus een kwestie van een evenwicht zoeken om zo comfortabel mogelijk de nachten door te brengen. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven: van slapen is niet veel in huis gekomen. De vrieskou is onaangenaam gezelschap.” Topics: Je plantte een Alpro-vlag op de poolkap. Waarom precies? “Op het bedrijf had ik vooraf mijn mensen

aangeschreven over mijn deelname aan de poolexpeditie”, legt Bernard Deryckere uit. “Ik had hen uitgelegd dat ik Alpro, als bedrijf met producten die staan voor vitaliteit, nog meer op de kaart wou zetten. De tv-ploeg die mee was om een reportage te draaien over de expeditie, nam het me overigens niet in dank af dat ik die vlag bij had. Ze dachten dat het me te doen was om zoveel mogelijk publiciteit te maken voor Alpro en dreigden zelfs om me opzettelijk zo weinig mogelijk in beeld te nemen. Ik heb hen toen geantwoord dat ik enkel deelnam om grensverleggende ervaringen op te doen die ik achteraf als managing director met iedereen zou kunnen delen in het dagdagelijkse leven bij Alpro. Het planten van die vlag stond symbool voor de kracht en de vitaliteit die Alpro uitstraalt.”

P o o l e x p e d i t i e

T o p i c s

k o r t

Xavier Vandewalle, Kris Colpaert en Rudi Vanderjeugd (de heren vooraan op de foto) poseren trots naast de leden van het Briekske-comité.

Briekske beloont ideeënleveranciers

Dixie Dansercoer en Bernard Deryckere nemen afscheid op de luchthaven van Zaventem.

op de Noordpool Topics: Van de groep managing directors haalden alleen Dirk De Nul en Bernard Deryckere de finish. “Dixie Dansercoer reageerde ontgoocheld toen de tweede avond, bij aankomst in het basiskamp, bleek dat drie van ons hadden beslist om geen tweede nacht in een ijskoude tent door te brengen. Ze hadden zich inmiddels naar het hotel laten brengen. Wellicht

"Extra warm induffelen is niet de juiste taktiek om te overleven." wilden of konden ze hun grenzen niet verder meer verleggen. Daar heb ik respect voor, maar Dirk en ik beslisten wél te blijven en de uitdaging ten volle aan te gaan. We vielen in slaap van uitputting maar werden steeds weer wakker door het krakende ijs. ’s Anderendaags volgden de laatste zware loodjes, tot ook wij voor het eerst weer in een warm hotelbed terechtkonden. De ontlading was groot. Het besef van een geslaagde missie was niet te beschrijven.”

Topics: Wat leert een mens nu uit zo’n avontuur? “Eigenlijk is zo’n expeditie een beetje de weerspiegeling van hoe het er in het bedrijfsleven aan toe gaat”, zegt Bernard Deryckere. “Succes staat of valt met een goeie voorbereiding. De omstandigheden aanvaarden en je eraan aanpassen, is een absolute noodzaak. Een voorbeeld: de temperatuur schommelde constant rond min 35 graden Celcius. Concreet: kokend water dat in de lucht wordt gegooid, verstuift onmiddellijk bij dergelijke ijskou. Je kan dus maar beter nadenken hoe je in dergelijke omstandigheden het meest efficiënt kunt functioneren. Belangrijk was ook de vaststelling dat een team meer kan dan een enkeling alleen. Het opzetten van ons basiskamp was daar een goed voorbeeld van. De motivatie deed wonderen. We wilden ook echt als team de opdracht tot een goed einde brengen. Dat is ons uiteindelijk ook gelukt. Op terugweg van de ijskap besliste ik om op eigen tempo te wandelen. Na verloop van tijd kreeg ik het gezelschap van Dixie. Hij heeft me gemotiveerd om door te gaan, om ons doel te bereiken. Ook bij Alpro motiveren we elkaar om te komen tot een zo goed mogelijk resultaat. Een aanmoediging en een schouderklopje doen wonderen en dat mogen we niet vergeten.”

Briekske is de mascotte van de ideeënbus bij Alpro. In zijn naam werden op de Alpro-nieuwjaarsreceptie drie verdienstelijke ‘ideeënleveranciers’ in de bloemetjes gezet. Xavier Vandewalle, Kris Colpaert en Rudi Vanderjeugd werden geprezen omwille van de verschillende originele en waardevolle ideeën die ze in het afgelopen jaar ingediend hadden. Ze kregen een handige trolley-reistas mee naar huis.

Vitelma verleidt Onder de slogan “Laat je hart spreken...” deelde Vitelma in het Valentijnweekend aan alle bezoekers van de Delhaize-supermarkten een hartvormig gebakje uit. Niet zomaar een gebakje, maar eentje zonder cholesterol. Op het bijhorend kaartje kreeg men naast het recept voor dit gebakje (vanzelfsprekend bereid met Vitelma bakken en braden) ook nog een fikse kortingbon mee. Op twee dagen tijd werden zomaar eventjes 350.000 hartjes uitgedeeld. Als dat niet lief is.

21

22

De Doony's zijn niet langer alleen. De succesvolle lekkernij heeft er recent met de brownie, de muffin en de cookie drie sympathieke broertjes bijgekregen. Bij het grote publiek worden ze straks bekend als The Originals*. De lancering van de drie nieuwigheden is voor Frozen Dough zonder twijfel dé gebeurtenis van het jaar. Het zoete trio moet een hit worden en gaat een hopelijk even mooie toekomst tegemoet als de Doony's. Hoe één en ander tot stand kwam, lees je op deze en volgende pagina. The Originals* laten nu al van zich spreken...

The Originals* worden Met The Originals* versterkt de Vandemoortele Groep de trend die ongeveer acht jaar werd uitgezet toen Doony’s – The Original* werd gelanceerd. “Met de brownies, muffins en cookies beschikken we over een mooi gamma van uitstekende producten die volgens Amerikaans concept worden geproduceerd”, legt Isabel Raes uit. “Doony’s past perfect in dat plaatje. De keuze voor The Originals* als overkoepelend merk is weloverwogen. We wilden voortbouwen op het succes van de Doony’s en dus moest de nieuwe benaming heel herkenbaar zijn. Onze Doony’s hebben omwille van de uitstekende kwaliteit een zeer positief imago bij de consument. Met de drie nieuwe producten willen we daar graag bij aansluiten. We konden ons geen misstap veroorloven bij de ontwikkeling van het merk. Tegelijk moesten we een beslissing nemen die ook rekening hield met de toekomst van dit gamma. Buitenstaanders zullen de benaming een perfect logische keuze vinden en gelijk hebben ze. Alleen bleek het niet evident om tot die benaming te komen. Pas na drie maanden intensief denkwerk kwamen we tot The Originals*. Spannend was het afwachten hoe de consument op de producten zou reageren. Tijdens testen met cookies en brownies kreeg

men bij Croustifrance overheersend positieve reacties. Echter, de mensen verwachtten duidelijk een product zoals reeds op de markt beschikbaar is. Maar een cookie is geen ‘koekje’ en een brownie is geen ‘cake’. Eens dit verschil uitgelegd, was hun enthousiasme

"Onze Doony’s hebben omwille van de uitstekende kwaliteit een zeer positief imago bij de consument."

groot. The Originals* vielen in de smaak!” Het doel bij Vandemoortele Lipids & Dough is eenvoudig: normen scheppen voor dit soort van producten. Dat wordt in sommige landen geen makkelijke klus, omdat er al gelijkaardige producten bestaan van veelal kleine producenten. Vandemoortele, als groot en sterk Europees georiënteerd familiebedrijf, zal echter slagen in het opzet. The Originals* worden gelanceerd in alle landen waar Vandemoortele actief is. Speciale aandacht gaat in die periode ook naar de Doony’s. Onder meer de introductie van een gevulde donut (een nieuwe lekkernij!) staat op het programma.

T h e

23

O rX ixgxi n a l s *

De harde kern rond The Originals* waaronder ook de commerciële entrepreneurs Chris Riley, Kris VanRattingen en Ursula Teitink. V.l.n.r.: Isabel Raes, Chris Riley, Ursula Teitink, Kris Van Rattingen, Annick Mouras, André De Laporte, Evelyne De Leersnyder, Marine Pochard, Bart De Souter, Li Vandamme, Noel Haegens en Kris Van Slycke.

paradepaardjes van Lipids & Dough Startschot The Originals* op internationale meeting Op een internationale bijeenkomst in Izegem werd eind februari voor alle commerciële medewerkers van Frozen Dough de lancering gepresenteerd van ‘The Originals*’. Rond de ambities werden geen doekjes gewonden. Al bij de start van de dag kwam de mededeling dat het nieuwe gamma tegen 2009 meer dan een kwart van de winst moet uitmaken binnen Frozen Dough. Die duidelijke boodschap maakte indruk. Meteen was zonneklaar dat er werk aan de winkel is. Waardering was er voor de manier waarop alle beschikbare informatie over The Originals* op een rijtje werd gezet.

Evelyne De Leersnyder presenteerde alle argumenten die van The Original* Doony’s een product maken waar je niet anders dan trots op kunt zijn. Ze gaf een overzicht van de laatste ontwikkelingen op dit vlak: de flowpack-versie van de chocolade- en suiker-Doony’s, de toonbankdisplay, de zomer- en winter-Doony’s,... Marine Pochard sloot aan bij het verhaal met een eerste aanzet tot positionering van het nieuwe filled donuts-gamma. Een andere primeur was de lancering van The Original* Muffins. Bart De Souter presenteerde die met veel bravoure. De muffins werden gewikt, gewogen en... uitermate Ursula Teitink ontwikkelde een nieuwe beursstand voor The Originals*

lekker bevonden. Met zijn gekende enthousiasme bracht Noel Haegens het verhaal van The Original* Cookies & Brownies. Dat een cookie geen koekje is en een brownie geen cakeje, weet intussen iedereen. De dag werd afgesloten door Annick Mouras die het marketingverhaal rond The Originals* presenteerde. Li Vandamme nam daarbij het displaymateriaal voor haar rekening. vervolg op volgende pagina.

24

T h e

O r i g i n a l s *

Topics: Wat is het belangrijkste verschil tussen de lokale en de internationale aanpak? “Er zijn een boel factoren waarmee je rekening moet houden”, verduidelijkt Annick Mouras. “De meest gevoelige is wellicht die van de cultuurverschillen. Het concept moest internationaal aanslaan. Het overwinnen van cultuurverschillen speelt dan een belangrijke

“Dit project is door het internationale karakter een echte openbaring geworden voor mij" Annick Mouras coördineerde de internationale lancering van The Originals*.

Lancering The Originals* geen zaak van Izegem alleen Het was even slikken voor Annick Mouras toen ze gevraagd werd om de leiding te nemen over de internationale lancering van The Originals*. Normaal is de Française in haar land verantwoordelijk voor de marketing van alle diepgevroren bakeryproducten. “Precies het onbekende trok me aan om de uitdaging van de lancering met beide handen aan te nemen”, vertelt Annick.

08653-01

“Voor het eerst werd de internationale lancering en alles wat daarbij vooraf komt kijken in handen gegeven van iemand die niet op divisioneel vlak bij de marketing van Vandemoortele Bakery is betrokken”, legt divisional marketing manager Isabel Raes uit. “Noem dit gerust een testcase waarvan we wisten dat de slaagkansen hoog waren. We kennen Annick als een doorwinterde mar-

keteer, die een kei is in organisatie en voortdurend nadenkt over de dingen waarmee ze bezig is. Bedoeling van dit initiatief was o.a. om een betere internationale samenwerking te creëren tussen de verschillende marketingdiensten. En uiteraard zorgden we voor een efficiënte ondersteuning vanuit Izegem.” Topics: Wellicht is het alle hens aan dek als je voor zo’n uitdaging komt te staan. “Zeg dat wel”, lacht Annick Mouras. “Dit project is door het internationale karakter een echte openbaring geworden voor mij. Ik heb internationaal veel mensen beter leren kennen die ik vroeger alleen maar kende via de telefoon. Contacten leggen, schrikt me niet af, maar ik ben niet meteen de persoon die ongecompliceerd altijd en overal de eerste stap zet. Dat is nu aan het veranderen. Ik zag ook niet op tegen het extra werk dat de opdracht zou meebrengen, al kon ik de intensiteit ervan lang niet inschatten. Het was geen evidentie om de lancering van The Originals* te combineren met het werk dat we anders dagelijks uitvoeren. Gelukkig kreeg ik veel steun, onder meer van m’n baas Francis Enjolras die me alle ruimte heeft gelaten om dit project te doen slagen. Ik was ook dankbaar te kunnen terugvallen op de expertise vanuit Izegem. Zonder de steun van al die mensen hadden we het beslist niet gered.”

rol. Gelukkig werkte ik ooit nog in Groot-Brittannië en Duitsland. Van mij werd verwacht dat ik het internationale ‘basismateriaal’ aanleverde voor de lancering van The Originals*. De lokale marketingdiensten kunnen vervolgens de rest van de lancering invullen, rekening houdend met het kader dat voor The Originals* werd ontwikkeld. Persoonlijk heb ik tijdens dit project telkens getracht me zo goed mogelijk voor te bereiden op elke nieuwe stap. Het is mijn manier om vertrouwen te krijgen en efficiënt te werken.” Topics: Wat komt er bij zo’n internationale lancering allemaal kijken? “Teveel om op te noemen, eigenlijk”, zegt Isabel Raes. “Zowel strategisch als operationeel is zo’n lancering een zware klus. Eigenlijk is het de bekroning van een lange en intensieve voorbereidingsperiode waarin onder andere de merknaam, het logo, de positionering en de verpakking worden ontwikkeld. Tussendoor wordt er geëvalueerd om na te gaan of de juiste weg wordt gevolgd. Ook teamwork blijft belangrijk. Zo werden de voorbereidingen opgedeeld in een aantal deelprojectjes. Anderen brachten die tot een goed einde, maar wel onder supervisie van Annick. Zo heeft Li Vandamme, marketing manager bakery in Gent, het ontwerp van de display gemaakt. Bedoeling van die aanpak was om zo efficiënt mogelijk gebruik te maken van de expertise van andere medewerkers. We waken er enkel over dat alles wat gerealiseerd wordt, coherent is met de globale visie van ons bedrijf. Een lancering is nooit het werk van één iemand alleen. De eindverantwoordelijke moet ervoor zorgen dat het geheel vlot verloopt en dat problemen zo snel mogelijk worden opgelost. Alleen dan kan een lancering slagen.”