Voorwoord.
Het wordt voor de meeste mensen duidelijk dat ons lichaam dient te worden gezien als het voertuig van onze ziel. Op een nacht werd ik wakker en begon daar dieper over na te denken. Kort daarop stond ik op om op papier te zetten wat mij allemaal door de geest was gegaan. Ik worstelde met de vraag of ik al dan niet de persoonlijke ervaringen die ik had mogen beleven te boek zou stellen. Geregeld trok ik daaromtrent kaarten die aan duidelijkheid niets te wensen overlieten. Zolang ik daaraan geen aandacht gaf, voelde het bij mij alsof mijn lichaamstaal niet in overeenstemming was met hetgeen ik verkondigde. Waarom maakte ik zo veel onverklaarbare dingen mee? Kortom: ik werd niet alleen geconfronteerd met de voorvallen op zich, maar vooral met de vraag over het hoe en het waarom. Persoonlijk was mij al langer duidelijk geworden dat ik in feite niet mijn lichaam ben, maar wel mijn ziel. Alsook dat mijn ziel zich zoals alle zielen, leven na leven van een nieuw lichaam, een nieuw voertuig bedient om haar spirituele reis verder te zetten. Altijd al had ik een ongelooflijke drang om te zoeken en te vinden. En plots kwam ook hoe langer hoe meer de drang om dingen te verkondigen. Terwijl ik zo lag te piekeren, zag ik mijzelf niet alleen als een voertuig van mijn ziel, maar kreeg ik, gedreven door die ziel ook het gevoel dat ik een voertuig kon zijn voor de mensen rondom mij. En meteen schoot mij te binnen dat ik dit alles op een eenvoudige manier zou kunnen duidelijk maken, namelijk door een auto als beeldspraak te gebruiken. Zo begreep ik dat - mijn geloof de brandstof was, - mijn levenservaringen de route - en mijn hemelse spirituele ervaringen; vakanties. En ik dacht:’Als ik de lezers kan overtuigen dat ook zij het voertuig zijn van hun ziel, en dat ze mijn boeken kunnen gebruiken als een
reisgids naar het spirituele en elk hoofdstuk als een stopplaats, een tussenstop om te bezinnen, dan …’ Het werd mij duidelijk dat de inzichten die ik kon aanreiken niet alleen verkeerstekens zijn, maar zelfs de reisroute konden helpen bepalen, waarbij de meditatietechnieken de reiservaring konden doen beleven. Ik hoefde naar mijn gevoel aan diegenen die geïnteresseerd waren enkel maar de sleutel te overhandigen in de vorm van een boek. Iedereen zou vrij zijn om het boek al dan niet te kopen en eventueel het voertuig te starten op weg naar eigen fantastische bestemmingen. Laat dit boek een reisgids zijn om je erin te verdiepen. Een gids die je op elk moment kan openen om jezelf te vinden door er in mee te gaan. Ik ben benieuwd of jij deel uitmaakt van mijn zielengroep en/of in hoeverre je ziel op de mijne is afgestemd. Het feit dat je dit boek ter hand hebt genomen, is mogelijk een teken in die richting. Ik wens je van harte niet alleen veel leesgenot maar tevens fantastische spirituele persoonlijke verrassingen. Dat lukt als je net zoals ik, dit verzoek meermaals de ether in stuurt: Alles wat ik dien te weten wordt mij geopenbaard. Alles wat ik nodig heb, wordt mij aangereikt.
Romain Maes September 2014
1. Magie.
Als ik terugblik op een aantal verhalen uit mijn boeken kan ik net als de meeste lezers moeilijk anders dan concluderen dat ik in de loop van de laatste 12 jaren geregeld was blootgesteld aan een soort toverkracht, een soort magie. Toen ik in de beginfase aan Fernand, een (nog) oudere man enthousiast een paar verhalen had verteld, beweerde die formeel dat ik een bevoorrecht persoon moest zijn. Ik wuifde dat weg door te stellen dat iedereen die ‘in leven’ is, sowieso al bevoorrecht is. Nader beschouwd moet ik hem in zekere zin toch voor een deel gelijk geven. Iedereen beleeft het leven op een andere manier en ik hoef alleen maar naar mezelf te kijken om het onderscheid te merken tussen de periode dat ik als het ware door het leven werd geleefd en de periode daarna, nadat ik door kreeg dat ik mijn leven op een bepaalde manier zelf kon richten, als ik bereid was daarvoor de nodige inspanningen te leveren. Het feit dat je in de laatste 7 jaren de helft van je spiritueel groeiproces hebt gerealiseerd, spreekt boekdelen. Voorheen had je net als iedereen ook al je eigen leefwereld gecreëerd zonder echter tot het inzicht te komen dat je dat creatieproces op eigen houtje bewuster zelf in handen kon nemen door de engelen of de geesteswereld of wie dan ook van Hierboven erbij te betrekken. Juist. En ik kan je verzekeren dat het voor mij niet evident was om vanuit mijn vrij ongelovig oogpunt van destijds zomaar klakkeloos in engelen beginnen te geloven. Al was ik natuurlijk al jaren overtuigd van het feit dat bepaalde mensen méér konden dan anderen en dat sommigen op een of andere manier erin leken te slagen, contact te maken met de geesteswereld. Alleen heb ik in die drukke jaren nooit beseft dat ik dat ook kon en noch minder dat het zo eenvoudig was.
Wat bedoel je met eenvoudig? Je hebt toch uren besteed aan het volgen van cursussen en hebt intussen tientallen gespecialiseerde boeken gelezen. Vergis je dus niet. Je mag het niet al te eenvoudig voorstellen aan je lezers want dan zullen ze, als het niet meteen lukt, snel de moed laten zinken. Enkel diegenen die ertoe bereid zijn de nodige inspanningen te leveren worden beloond. Net als jij. Toch is het een goede zaak dat jij je verhaal kenbaar maakt om de lezers te laten inzien, dat het niet alleen kán, maar ook hoe ze het aan boord moeten leggen. Want zonder dat jij het ten gronde beseft, geef je in je boeken niet alleen tal van inzichten en tips, maar zijn ze ook een synthese van de vele boeken die jij zelf hebt doorgenomen. Zonder dat ze al de boeken moeten lezen die jij hebt verslonden, weten ze na het lezen van je boeken en de verwijzingen daarin, precies waar het om gaat. Daarom doet het ook plezier als mensen positief reageren en dat heeft echt niets met ego te maken. Om een of andere manier wil ik niet liever dan dat zij hetzelfde leren ervaren als ik. Zo zouden ze zich in eerste instantie vooral moeten leren verwonderen over zogezegde kleine ‘toevalligheden’ door ze te leren zien als een knipoog van God of van hun gids of engelbewaarder. Ikzelf richtte mij aanvankelijk uitsluitend tot mijn gids, totdat ik boeken in handen kreeg die door aartsengel Michaël waren gechanneld. Hij zou de taak op zich hebben genomen om zich gedurende een periode van ca 350 jaren in te zetten voor de spirituele groei van de mensheid. Ik heb dat ter harte genomen en ben begonnen Hem in meditatie geregeld te contacteren. Ik ben er heilig van overtuigd dat Hij ervoor heeft gezorgd dat ik al die magische momenten heb mogen beleven die ik in mijn vorige boeken heb omschreven. Ik geloof zelfs dat Hij mij op een bepaalde manier ook heeft uitgekozen om mijn verhalen te delen en kenbaar te maken, om op die manier voor anderen de weg naar het Licht te effenen. Het wordt hoog tijd dat je dat zelf gaat inzien.
Waarom denk je dat je met terugwerkende kracht je boekje KIPPENVEL MOMENTEN afzonderlijk hebt uitgebracht? Om de weg naar mijn andere boeken te effenen? Ook, maar in eerste instantie om de geïnteresseerde lezer daadwerkelijk ‘kippenvel’ te bezorgen en hem/haar door de magie die er van uitgaat, nieuwsgierig te maken. En om ze aan te zetten om zelf in actie te schieten. Is het niet zo dat ook het boekje DENKWIJZEN ‘magie’ uitstraalt? Ik heb twee keer na een lezing de proef op de som gedaan om dan vast te stellen dat het inderdaad ‘werkt’. Ik heb diverse lezers drie nummers laten kiezen tussen 1 en 756, om vast te stellen dat de gekozen nummers niet zomaar een boodschap inhielden maar effectief van toepassing waren op de persoon in kwestie op dàt specifieke moment. Een goede reden om het boekje, waar ik maanden aan had gewerkt nog te verfijnen en zo snel mogelijk uit te brengen. Nadien bleek dat het zelfs mogelijk is, nummers te kiezen voor derden. Dat kan je doen door met je ziel in contact te treden en je mentaal te verbinden met een bepaalde persoon waarmee je het goed voorhebt – en vervolgens een nummer voor hem/haar te kiezen. Bekijk de boodschap, onderzoek of het klopt en dan kan je ervoor kiezen ze desgewenst door te spelen. Als het klopt is dat inderdaad een staaltje van de wet van aantrekking in combinatie met de wet van synchroniciteit. Op dat moment ben je waarachtig bezig met omstandigheden te scheppen die je verwachtingspatroon voorheen ver te boven gingen. De lezers zullen hiervan langzaam maar zeker, gretig gebruik maken.
Ik heb diverse reacties gekregen op mijn boeken al was het niet mijn bedoeling van rechtstreekse reacties uit te lokken. Toch ben ik daar dankbaar voor. Na de energie die jij in je boeken hebt gestoken is valse bescheidenheid is niet aan de orde. Je mag best fier zijn dat jij een flink aantal mensen in een andere richting leert kijken. Heel wat mensen zijn op zoek. Je kan beter bezeten zijn om te weten dan om te eten, niet? Ondanks het feit dat er soms naar wordt gevraagd, zie ik het nut van een praatgroep oprichten niet in en heb zeker niet de behoefte om de goeroe te gaan uithangen. Hoe graag ik mensen ook wil helpen; ik kan hooguit wat advies geven. De rest moeten ze zelf doen. Anders blijven ze hun toevlucht en oplossingen zoeken ‘buiten zichzelf’. Al is er natuurlijk niets verkeerd aan om deel uit te maken van een spirituele groep met als doel de spirituele groei te bevorderen; groeperingen die her en der al bestaan. Ik had er al moeite mee toen de boeken met mijn naam op Facebook een wat dwingende plaats begonnen in te nemen, ten overstaan van mijn illustere naamgenoot: de wielerkampioen Romain Maes die in 1935 op 19-jarige leeftijd de Tour de France won. Als enige tot nog toe slaagde hij erin om vanaf de eerste rit de gele trui te pakken en die niet meer af te staan tot in Parijs. (Jacques Anquetil deed dit nadien over, doch nam pas de gele trui in de tweede rit van de eerste dag.) Toen ik dat per email aan mijn vriend Milan vertelde, de man die mij redactioneel en publicitair advies geeft, schreef die mij prompt terug: ‘Niets van aantrekken. Zet u gerust aan de kop en rijd hem desnoods uit de wielen Hij heeft zijn tijd gehad. Nu is het uwe Tour!’
2. Spiritualiteit maakt vrolijk.
Zou het kunnen dat spiritualiteit op zich, ook zonder humor, vrolijk stemt? Tuurlijk kan dat. Vergeet niet dat wanneer je spiritueel bezig bent, dat je jezelf om te beginnen niet meer alléén voelt. Dat op zich geeft al een vrolijk gevoel. Door het lezen van spiritueel geïnspireerde boeken wordt de bewuste lezer er onbewust toe aangezet, met zijn ziel in contact te komen en bij zichzelf te rade te gaan. Hij is soms zonder het te beseffen bezig aan een heuse ontdekkingstocht. En ieder nieuw of vernieuwd inzicht zal niet alleen tot nadenken stemmen maar op een bepaalde manier het contact met de ziel bevorderen. Maar er is toch niets mis met humor, zelfs als het om spirituele dingen gaat? Ik lees soms dat we, wat er zich in ons leven ook voordoet zouden moeten dansen van plezier. Door die ingesteldheid aan te nemen zouden we in staat zijn al het negatieve, al het duistere overboord te gooien. Maar dat is kennelijk weinigen gegeven?… Dat heeft vooral met opvoeding, lees met opgelegde remmingen te maken. Weinig mensen kunnen of durven 100% zichzelf te zijn. Ze zitten gevangen in een keurslijf van ernst dat door de maatschappij, de opvoeding en ook door de godsdiensten wordt opgedrongen. De angst om verkeerd te doen of over te komen zit er bij de meesten diep in. Terwijl iedereen weet dat lachen gezond is en dat we er stilaan achter komen dat blijheid de ultieme ode is aan onze Schepper. Toch krioelt het van de zuurpruimen en zwart- kijkers, om over echte
doemdenkers die een haast dodelijke ernst blijven prediken nog maar te zwijgen... Doemdenkers moet je in hun wezen laten. Het heeft zelfs weinig zin ze tegen te spreken. Toch mag je hen duidelijk maken wat voor wereld zij om zich heen scheppen door hun gevoelens van twijfel, argwaan, achterdocht, mistevredenheid en angst: gevoelens die louter naar buiten toe en toekomst gericht zijn. Natuurlijk is het leven niet altijd eenvoudig en is niet alles rozengeur en maneschijn, toch moeten vooral die mensen leren beseffen dat ook zijzelf net als iedereen via hun eigen gedachten, woorden en daden hun eigen leefwereld creëren. En voor een deel ook die van hun geliefden. Inderdaad, dat heb je goed begrepen. Maar die geliefden mogen zich daardoor niet laten misleiden. Ze moeten ondanks alles leren om in hun kracht te blijven. Als ze dat doen, door het los te laten en het goede voorbeeld te geven, geven ze de duistere kant geen extra kracht, wat enkel kan resulteren in een afnemende negatieve houding. Op die manier zullen hun wensen eerder in vervulling gaan en zijn ze niet alleen het woord maar ook de term ‘geliefde’ waardig. Als het louter bij woorden blijft, gaan die meestal zoals het heet: het ene oor in en het andere uit. Het voordeel van de boeken die ik schrijf is, dat je ze in één keer niet helemaal kunt bevatten. Een aantal passages verdienen diepere aandacht, zeker als de materie nog te ‘nieuw’ is. Zo vertelde een lezeres fier op een lezing, dat ze mijn twee eerste boeken al drie keren had gelezen. En nee: het wat geen ‘blondje’. Ik vroeg haar of ze het misschien te moeilijk vond? Waarop zij: “Helemaal niet, maar iedere keer ontdek ik nieuwe dingen”…
Kortom: De boeken waarin jij je eigen spirituele ervaringen en ontdekkingen te boek hebt gesteld zijn bedoeld als een soort spirituele ontdekkingsreis voor de lezer. Daarom doet het ook echt plezier van lezers te horen, dat ze na het lezen van mijn boeken zèlf onverklaarbare spirituele ervaringen zijn beginnen meemaken. Zo is er Mike, een vroegere zakenrelatie uit Engeland, (een Nederlander die met een Engelse is gehuwd) die nadat ik hem een exemplaar van mijn 1e boek had gestuurd beleefd bedankte doch schreef: ‘Ik moet je misschien teleurstellen, maar ik geloof niet in het spirituele’… Een half jaar later begon hij mij spontaan ongelooflijke verhalen te vertellen van dingen die hij en zijn vrouw plots waren beginnen meemaken. (genoteerd in een ander nog te verschijnen boek!) Aansluitend bij zijn Kerstwensen van dit jaar scheef hij: P.S. The coïncidences appear to increase by the day! And I’m not joking! Van een kentering gesproken!
