MMA
Alle
magazine
begin is editoriaal
Cover: Leon Volders
Colofon Jaargang 6 – nr. 67 MMA magazine is een uitgave van Marquise Model Agency. V.U. Leon Volders
Verspreiding
Deze publicatie wordt uitsluitend op digitale wijze verspreid via de internetkanalen van Marquise Model Agency.
Redactie
Leon Volders Geerdegemdries 55 2800 Mechelen
[email protected] 0475/492528 015/430663 Kristina Drcha
Art Director
Jurrien Suiskens
Fotografie
Hugo Maes Rob Meijer Leon Volders Bert Meskens Nat Deryckere André Thys
Website
http://www.marquisemodels.eu Alle rechten voorbehouden © Leon Volders, 2014 Reproductie, zelfs van gedeelten van dit magazine, ongeacht in welke vorm of wijze, is uitsluitend toegestaan na voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
moeilijk
Waardoor kan je een beginnend modelletje onderscheiden van een professioneel type? Elke fotograaf kent de verschillen, want het gebrek aan ervaring valt meteen op. En daarom richten we die zo belangrijke cursussen in. Een belangrijk verschilpunt wordt gevormd doordat een beginnend model veel fouten maakt en de verkeerde dingen doet. Daarom willen we hier in dit nummer meer aandacht geven aan al die kleine details die het eindresultaat in de vernieling helpen. En dat zijn vooral de beginnersfouten, maar ook wat men gemeenlijk de “pose-killers” noemt. Merkwaardig is het wel, dat men ook soms bij beroepsmodellen nog beginnersfouten kan aantreffen – zeker als er gaten zitten in haar opleiding. Als deze fouten ernstig zijn, kunnen ze een foto, of zelfs een hele shoot ruïneren. Dus is dit een belangrijk onderwerp en niet voor niets wordt er zelfs in de basisopleiding al de nadruk op gelegd. Lezen dus! Maar als de shoot perfect is verlopen en prachtige foto’s heeft opgeleverd, dan mogen die niet zomaar in een archief verdwijnen. En daarom is het nu eindelijk zover: op het einde van dit jaar richten we een fototentoonstelling in met het werk van onze fotografen. Dit gaat voornamelijk over onze modellen, maar ook over hun werk buiten MMA. Er zijn enkele leuke thema’s gekozen en de grootformaatprinter werkt al op volle kracht om de foto’s aan te leveren. Binnenkort wordt een nieuwe oplage van portfoliomappen gedrukt. Gewoon het beste wat te krijgen is. We hebben gemerkt dat ons tijdschrift druk wordt gelezen, ook buiten het agentschap. Dat is de bedoeling. Door het gratis te verspreiden hopen we vele modellen en modelfotografen aan ideeën te helpen. De poses die erin staan, zijn haast allen origineel of vernieuwend en iedereen kan er wel iets in vinden naar zijn of haar gading. Wie iets wil terugdoen, vragen wij naar onze pagina op Facebook te gaan en ons daar te liken. Op die manier vertel je ons dat onze inspanningen worden gewaardeerd. Op de site kan je via de tab “Contact” steeds terecht om opmerkingen te maken of suggesties te geven. We houden daar beslist rekening mee!
Beginnersfouten Alle modellen begonnen ooit onderaan de ladder, alleen de snelheid waarmee ze opklimmen is verschillend. En sommigen blijven steken in amateurisme en nemen nooit een hoge vlucht. Vaak is dat omdat ze nooit hebben geleerd beginnersfouten te vermijden.
Met lingerie hebben aanvangende modellen blijkbaar meer problemen: niet alleen de bandjes van de bh mogen niet zichtbaar zijn. Regelmatig komt een behaatje piepen via een mouwuitsnede of decolletee. Zelfs als dit stukje lingerie vleeskleurig is, is dat een duidelijke no-no.
Elastiekjes of festivalbandjes om de pols zijn al een grote weggever. Als beginnende modellen dan nog weigeren die uit te doen, loopt het helemaal fout. In plaats van de kostbare tijd van een fotograaf te verkwisten, gaan ze dan beter selfies maken met hun gsm.
Setjes: ook de teen- en vingernagels moeten eenzelfde kleur krijgen, want je weet maar nooit wanneer je blootsvoets gaat.
Elk gevorderd model weet dat je naar een shoot komt in joggingpak, om striemen te vermijden. Wie daartegen zondigt en daarna met problemen zit, heeft het niet geleerd.
Eelt op de voetzool komt onbarmhartig over op elke foto, zeker als de voetzolen zichtbaar zijn. Een gewone puimsteen is hiervoor nog steeds de beste oplossing.
Al dan niet poseren in lingerie of badpak? Vele startende modellen hebben het hier moeilijk mee. Toch moeten ze zich hier overheen zetten, want een meerderjarig model met honderd uur studio-ervaring dat nog nooit in bikini heeft geposeerd, is echt wel een zeldzaamheid.
En tenzij je straatkinderen in Rio fotografeert, zijn vuile voeten de dooddoener van elke foto.
Vooral met de kleding moeten beginnende modellen oppassen: dubbele (of zelfs drievoudige!) schouderbandjes, uitstekende etiketjes, scheefzittende naden of make-upvlekken bederven het hele effect. Elk gevorderd model weet het: je hebt lipgloss of lipstick en die moet goed zitten en regelmatig worden bijgewerkt. Maar werk je zonder visagiste, dan is het nodig om de paar minuten je lippen even met je tong te bevochtigen. Het voorkomt dat ze gaan uitdrogen en korstjes vormen. En het geeft een zachte glans met een wet look die goed is meegenomen. Beginnende modellen lijken ook niet van setjes te houden. Bij lingerieshoots: steeds een setje van bijbehorende stukken.
En nu we het over voeten hebben: dat is het meest vergeten lichaamsdeel van het beginnend model.
De allerzwaarste fout die een beginner kan maken is geen rekening houden met de normen van het vak. Bij modelwerk oogt alles heel precies. Te laat komen is heel erg, niet komen opdagen is onvergeeflijk. Overeenkomsten moeten worden nageleefd. Wat we veel met aanvangende modellen meemaken: ze komen voor een shoot, incasseren de foto’s en laten daarna nooit meer iets van zich horen. Daarom dat we beginners zes maanden geven om zich aan te passen. Pas als blijkt dat ze de volle motivatie hebben, kunnen ze een contract krijgen. Vele beroepsfotografen willen liever niet met beginnende modellen werken: ze vragen veel tijd, begrijpen niet steeds wat wordt verlangd en eisen veel aandacht op. Een goed opgeleid model daarentegen werkt snel, goed en efficiënt en is dus ruim zijn of haar geld waard.
Voor de beginners die zoeken naar een weg om als een raket te worden gelanceerd, de volgende adviezen: 1. Volg elke goede cursus die je te pakken kan krijgen. En dan zeker als hij goedkoop of gratis is. 2. Doe ervaring op, met zoveel mogelijk fotografen. Leer hun stijlen kennen en merk wat ze belangrijk vinden. 3. Steel met je ogen. Kijk hoe andere modellen het doen, zie hoe ze hebben geposeerd. Lees tijdschriften en oefen voor de spiegel. 4. Volg de raad van mensen die het kunnen weten. Als de fotograaf een opmerking maakt, probeer die dan te begrijpen. Vraag desnoods meer uitleg. 5. Dompel je onder in de wereld van de modellenfotografie. Wees niet bang om te experimenteren, want dat is de beste manier om een eigen stijl te ontwikkelen. 6. Versla je grootste vijand, namelijk jezelf. Denk niet teveel na over wat “de anderen” van je zouden denken. Wees jezelf en durf. De beste foto’s zijn steeds degene die het meeste guts en lef hebben gekost. Achteraf zal je tevreden zijn dat je alweer een obstakel hebt overwonnen.
Een kat in een zak
Het begon met een welgemeend compliment tegen een model: “jij zou zelfs goed staan met een juten zak”. Maar dat moet je dan ook kunnen bewijzen. Drie modellen, vier fotografen en vier zakken later staan we HIER:
Phaëdra was de eerste en dat was dus nog even wennen, ook omdat er twee fotografen waren en ze nog niet lang in het modellenwerk staat. Maar alles ging naar wens. We kozen voor een reclame voor de Cafés do Brasil, minimalistisch uitgewerkt, met een juten zak als kleding, een houten palet, een beetje servieswerk en véél koffie.
Phaëdra
Fotograaf: Leon Volders
Fotograaf: Hugo Maes
Kaylee Fotograaf: Leon Volders
Fotograaf: André Thys
Laura
Laura
Fotograaf: Rob Meijer
Vermoorde pose Er bestaat een gouden regel in de fotografie: hoe beter een foto is, des te meer de kleine foutjes opvallen. Bij een foto met een afgesneden hoofd zal niemand struikelen over een kous die hoger zit dan de andere. Maar bij een high fashion, fine art foto zou dit echt niet kunnen (tenzij het de bedoeling was, natuurlijk). Een vlekje meer op een mislukte foto maakt niets uit, maar het is een ramp op een perfecte afdruk. Het is dus niet moeilijk om een pose te vermoorden. Je zorgt er gewoon voor dat de sluiting van een halsketting naar voor zit, dat je een arm tussen je hoofd en de belangrijkste lichtbron zet (leuke schaduw) of dat je de hele nacht tevoren op een reuze fuif hebt doorgebracht en je je ogen bijna niet open krijgt. Als de fotograaf om een penetrerende, confronterende blik in de lens vraagt, kijk je er met opzet naast. Als de lichtmetingen perfect zijn uitgevoerd, ga je natuurlijk op een andere plaats staan, zodat de hele lichtbalans uit de haak gaat. En misschien vind je het wel een goed idee om kauwgom in je mond te stoppen om meer ‘karakter’ te krijgen. Het spreekt vanzelf dat je midden in de shoot plots naar het toilet moet, zodat je het hele ritme van de opnamen op zijn kop zet. En blijf dan even wat langer weg, zodat je nog snel een sigaretje kan roken. De make-up assistente zal je lipstick wel bijwerken, want anders heeft die toch geen werk. De duivel zit in de details. Wedden dat de fotograaf niet merkt dat je maar één oorbel hebt (“daar is toch Photoshop voor”?). Of dat je een gebroken nagel hebt? Of een kanjer van een blauwe plek op je been? Het Photoshop argument gaat nooit op. De tijd van de fotograaf is veel kostbaarder dan die van het model. Een uitstekend kledingetiketje afknippen kost één seconde, het onzichtbaar wegretoucheren gemakkelijk vijf minuten. Per foto!
In tegenstelling tot beginnersfouten, kunnen we pose-killers ook wel bij gevorderde modellen vinden. En soms ook bij fotografen!
Als de fotograaf een pose wil doen mislukken, dan komt de techniek hem ter hulp. Weigerende studioflitsen, verbroken verbinding met de computer, batterij van de lichtmeter leeg: alle wetten van Murphy zijn geldig en in volle actie. Maar de recente camera’s hebben ook veel speelruimte. Enkele stops over- of onderbelichting kunnen het resultaat maar licht beïnvloeden. En de rest kan de verwerkingssoftware wel doen. Veel moeilijker zijn de gesloten ogen, de afwijkende blik, het korte moment van concentratieverlies. En sommige schitterende momenten komen nooit meer terug als ze eenmaal voorbij zijn. Reken er dus niet op dat de fotograaf het achteraf allemaal wel zal regelen, want er gaat niets boven een pose die goed is neergezet door een bekwaam model. Zelfs de beste fotograaf/editor kan dat niet verbeteren. De pose is het skelet van elke goede opname. Perfecte belichting, geweldig contrast, fijne nuances in de tinten, … kunnen een slechte pose niet redden. Sommige modellen geraken tijdens hun opleiding niet aan de eindstreep. De belangrijkste reden is dat ze geen goede pose kunnen vastzetten. En dat kan vele oorzaken hebben. Soms is het een gebrek aan zelfvertrouwen, een houterige motoriek, het ontbreken van expressie of de afwezigheid van enig talent. De pose gaat dan verloren door het onvermogen van het model zelf en niet door de omstandigheden. En daar is weinig aan te doen als de opleiding het niet heeft kunnen verhelpen. Kortom, een model dat een fotograaf wil dwarszitten door haar poseerwerk te vermoorden, heeft daar niet veel moeite mee. Alle middelen zijn goed en mogelijk. Alleen is de kans klein dat ze dat lang kan volhouden, want het geduld van de fotograaf heeft ook zijn grenzen. En de deur van de uitgang van de fotostudio is snel gevonden.
Postprocessing 2: de metamorfose Metamorfose: het omzetten van de ene vorm in de andere. In dit artikel hebben we het over het veranderen van rupsen in vlinders, of hoe je van een ruwe opname een prachtige foto kan maken. Vorige maal hebben we het gehad over de compositie en de uitsnede. De fotograaf bepaalt vooreerst welk deel van de foto zal getoond worden, en in welk formaat. Het fotobestand op de geheugenkaart van de camera legt een hele weg af, totdat we het eindproduct hebben. Alle stappen die hiervoor nodig zijn noemt men de “workflow” en die is voor elke fotograaf anders. Het hangt af van de camera, van de computer en van de software. En elke fotograaf heeft zijn eigen voorkeuren. Eens de fotograaf alle opnamen van het kaartje heeft ingeladen, begint hij met de preselectie: alle mislukkingen gaan eruit (flits niet afgegaan, gesloten ogen, onscherpe foto’s…). De overblijvers krijgen een score van 1 tot 5 sterren. De meeste fotografen verwerken alleen de 4 en 5-sterrenopnamen. (met een foto met één ster zou je niet dood willen aangetroffen worden). Dan is de eerste taak het bepalen van het formaat en de uitsnede. Dat hebben we al behandeld. Meestal wordt daarna de witbalans ingesteld: die zorgt ervoor dat wit ook als zuiver wit wordt weergegeven. Daarna komt het contrast, de belichting en de kleurverzadiging. En op het einde komt de definitieve scherpstelling. Maar zo simpel verloopt het eigenlijk nooit. In enkele gevallen hebben we ruisonderdrukking nodig, moeten we een achtergrond laten verdwijnen of enkele hinderlijke objecten wegtoveren. En als we dan eindelijk een foto hebben die aan alle voorwaarden voldoet, dan moet er nog beslist worden of we er een speciale presentatie aan gaan geven: in sepia, een high key, puur zwart-wit of een vignet. Het is het laatste stadium van de fotobewerking. Voordat dit alles achter de rug is, zijn we ruim een half uur verder. We hebben dan één foto gemaakt.
En intussen krijgen we telefoontjes van de modellen die op hun foto’s wachten, want de shoot is toch al een dag geleden… Heeft er overigens iemand een idee hoelang het duurt om een reeks opnamen van de laptop naar de computer te laden om te bewerken? Als het over 16 bit TIFF bestanden gaat (het meest professionele formaat) en we sturen 100 opnamen door naar een zeer snelle computer, dan duurt dit zowat 4 uur als je vanuit het Hasselblad FR3 formaat vertrekt. Maar goed, we hebben dus onze foto’s. Onze modellen gaan we niet lastigvallen met kleurruimtes, met printerprofielen of kalibraties. Wat zij willen zijn alleen maar mooie foto’s, die ze kunnen gebruiken in hun portfolio. Als ze hun foto’s van de website of van Facebook halen, hebben ze pech, want de kwaliteit daarvan ligt laag onder de norm, omdat die foto’s een lage resolutie hebben en dan nog eens gecomprimeerd worden ook, waarbij veel informatie verloren gaat. Dus: alleen de oorspronkelijke bewerkingen moeten we hebben, en niet enkele flauwe afdrukjes, die voor je gsm zijn bedoeld. Vraag de fotograaf er dus naar of laat het vooraf in het contractje zetten (de “model release”). Als het geen foertograaf is, zal hij begrijpen wat je bedoelt en er wat extra werk insteken. Op de volgende bladzijden geven we enkele voorbeelden van een enkel stukje workflow: het parcours van een headshot van een model dat een glamourbewerking ondergaat. En het wordt al snel duidelijk dat we heel verschillende resultaten bereiken, naargelang de programma’s die we hiervoor gebruiken. Met elk van de volgende programma’s kunnen we ongeveer hetzelfde doen, maar de methoden en werkwijze verschillen – en de resultaten al helemaal. We gebruikten Perfect365 voor de make-up, OnOne Perfect Effects, Perfect Portraiture, Portrait Professional Studio en Alien Skins Exposure. Hou je vast voor een verrassing. We vertrekken van een foto van Kaylee, op de volgende bladzijde.
De onbewerkte foto, vanaf het geheugenkaartje. Hier en daar wat wilde haren, lichte verkleuring op de borst door de ruwe jute, lachrimpeltjes rond de ogen. Minieme make-up.
Lichte bewerking in Photoshop: Retouches haren en kleed, egaliseren van de huid, overlay Portraiture II op 50%. Nog geen software make-up. We gebruiken deze foto als basis voor de andere bewerkingen.
Zelfde foto met Perfect365, een programma voor software-visagie Ogen wat lichter gemaakt, eyeliner aangezet, eye shade aangebracht en wat blush, jukbeenderen een beetje versterkt. Er werd een lichte foundation gebruikt om niet te contrasteren met nek en borst.
Met Portrait Professional Studio kan men elk onderdeel van het gelaat bewerken en zelfs vervormen. We hebben de haarkleur wat roder gemaakt, de lippen wat aangezet en de contouren verzacht. De egalisatie gaat wat ver, maar er zijn ook meer natuurlijke en pure instellingen. De software heeft aparte instellingen voor meisjes en vrouwen, jongens en mannen.
OnOne Perfect Portrait is simpeler in gebruik, maar heeft wat minder mogelijkheden. Toch doet het zijn werk goed. We gebruikten de standaardinstellingen en schroefden dan de laag terug naar 70%.
Met OnOne Perfect Effects zijn we gegaan voor de glamour: een beetje glans en uitstraling op de foto. Vaak is dit voldoende om een meer fashionable resultaat te bekomen.
Alien Skin Exposure is eigenlijk een programma om eigenschappen van verschillende films na te bootsen. Hier gebruikten we het voor een fade (verzwakken van kleuren), waarbij we alleen het rood ongemoeid lieten. Het beeld krijgt daardoor iets engelachtigs en de huid wordt melkwit.
Portfolio: Sissi
Het is de bedoeling dat we elke maand een selectie maken uit de portfolio van één van onze modellen.
Alle foto’s uit de portfolio van Leon Volders, © 2011-2014
MMA-shoots maand april
Kaylee
Fotograaf: André Thys
Phaëdra
Fotograaf: Hugo Maes
Phaëdra
Fotograaf: Nat Deryckere
Laura
Fotograaf: Rob Meijer
Kiani
Fotograaf: André Thys
Marquise Model Agency Modellen: Kaylee, Luna, Phaëdra, Laura, Sissi, Kiani Make-up artist: Carine Teksten: © Leon Volders Fotografie: Rob Meijer, Nat Deryckere, Hugo Maes, André Thys, Leon Volders
