AFGETREDEN ALS REDACTEUR EN OPGENOMEN IN DE PC-EREHEMEL: JURG VAN GINKEL

PROPRIA_CURES_119_114_1_8

10-02-2009

21:42

Pagina 1

14 februari 2009

119e JAARGANG No. 14

Redactie en administratie: Vendelstraat 2 1012 XX AMSTERDAM Telefoon 020-525 77 69

Redactie: JELTE SONDIJ OLGA KORTZ BERT BRUSSEN JOHANNES VISSER STEPHAN TER BORG JIM GLERUM

E-mail: [email protected] Losse nummers: 1,50 euro

AFGETREDEN ALS REDACTEUR EN OPGENOMEN IN DE PC-EREHEMEL: JURG VAN GINKEL

Uitlui

H

STB HOEFT NIET TE KLOPPEN

Ramkraak E

et schijnt dat JvG wel eens een zin heeft uitgesproken die geen indelijk, de krakers zijn te ver gegaan. Vreemd ruiken alleen bleek grap bevatte. Die geruchten kunnen wij niet bevestigen. In drie voor de burgemeester nooit voldoende aanleiding om actie te onjaar PC heeft JvG aan één stuk door laten zien waar zijn grootste talent dernemen. Door hun eigen toedoen is het dan toch zover gekomen: ligt: alles wat hem, of mensen in zijn omgeving, overkomt, onmiddelVrankrijk wordt gesloten. Het is spijtig dat er daarvoor eerst iemand lijk te bewerken tot een absurd verhaal. Soms was dat om te lachen, invalide moest worden geslagen. vaak werden mensen er een beetje bang van.

Z

oals de meeloper die JvG ’s nachts een lift gaf naar Amsterdam CS, en JvG in zijn oor hoorde fluisteren, terwijl hij een grote hand over zijn rug voelde aaien: ‘ik zal je deze fietstocht goed vermaken. Ik en mijn twee penissen.’ Of de redacteur van Nieuw Amsterdam, die aan JvG werd voorgesteld, en hem binnen één minuut hoorde praten over seks met baby’s. JvG hapte even naar adem, zijn gespreksgenoten keken elkaar opgelucht aan - waarna JvG vrijwel onmiddellijk overstapte op een ander stokpaardje. Poepen op de Koran. Bij een ander zouden zulke gespreksonderwerpen uitzonderingen zijn – vreemde uitschieters, die weggepoetst kunnen worden met geruststellende, beleefde grapjes over George Bush jr. of de oorlog. Bij JvG waren er op zijn best twee degrees of separation tussen een normale vraag als ‘wie wil er nog een biertje?’ en punchlines over sporters met één been, bomen van chocolade, en gebochelde dwergen – bij voorkeur met één been. JvG’s gemoedstoestand was niet af te meten aan het aantal grappen dat hij maakte. Eerder aan het soort grappen. De laatste maanden werd de grens tussen cynische, provocerende onzin en psychopatische martelfantasieën steeds vager. Toen begonnen zijn mederedacteuren zich zorgen te maken. Dat JvG er af en toe nog een enthousiast betoog over de hilariteit van merels met schoenen tussendoor gooide, deed daar weinig aan af. Integendeel. Voor de goede verstaander was het duidelijk: JvG heeft rust nodig. En een emmer valium.

H

et begon allemaal zo’n drieëneenhalf jaar geleden. Oud-redacteuren Steven Stol, Rik van Rijswijk en Victor Mastboom, leerden JvG kennen in een comedycafé, en spoorden hem aan stukken in te sturen. Dit subtiele advies om te stoppen met stand-up comedy – ‘misschien ben je op papier wél grappig’ – werd door JvG opgevat als een compliment, en binnen een paar weken eindigde zijn eerste inzending, over een curieuze kop in de Sp!ts, ergens in de middenmoot bij de kolomkompetitie. Niet ontmoedigd, maar voortaan wél onder het pseudoniem Peter Mertes, bleef hij insturen. Met succes. Hij opende een stuk over breezersletjes ijzersterk met: Kleine ophef de laatste weken: de GGD

Amsterdam heeft onderzoek gedaan naar minderjarige meisjes die seksuele handelingen verrichten voor een hamburger, een rit naar huis of een breezer. Vooral de breezer sprak erg tot de verbeelding, waarschijnlijk omdat niemand zich kan voorstellen dat er mensen zijn die vrijwillig breezers drinken, laat staan er iemand voor pijpen achter een vuilcontainer. Hoogstens naderhand om de smaak van aangelengd cranberryextract uit de mond te krijgen. De redactie beloonde hem met een meeëter. Deze meeëter is, achteraf beschouwd, misschien wel het beste stuk wat JvG in zijn PC-tijd heeft geschreven. Dat zou tragisch kunnen zijn – ware het niet dat JvG in PC het best in vorm was buiten zijn stukken.

Lees verder op pagina 3-

A

nders dan die beroepspacifisten, keur ik geweld namelijk af. ‘Yoghurt’ werd door de voltallige barploeg met loden pijpen bewerkt.In een verklaring eist hij een schadevergoeding, als compensatie voor het niet meer kunnen werken. En wij maar denken dat krakers geen gevoel voor humor hebben. Om u een beetje inzicht te geven in deze krakersperikelen, een reconstructie van wat er die nacht precies is voorgevallen. Yoghurt komt binnen na een dag hard slapen. Omdat de revolutie nooit zal spruiten op een lege maag, begeeft hij zich naar de gemeenschappelijke keuken waar hij eerder een lekkere sojaschnitzel heeft klaargelegd. Voor de zekerheid had hij er een briefje ‘Afblijven! Van Yoghurt!’ opgeplakt. Met het schrijven van deze notitie ontheiligde hij de socialistische vuistregel dat alle bezit diefstal is. Voor straf heeft een oplettende collega-kraker de lekkernij opgegeten. Net

Bandirah

goed, zou je denken, maar daar dacht de hongerige Yoghurt duidelijk anders over. Hij begint te schreeuwen en te tieren en als blijkt dat zijn hapje gevlogen is, dreigt hij de dader te komen opzoeken met zijn potige vrienden Melk, Danoontje en Vruchtenkwark. Dat gaat in tegen de geweldloosheidgelofte die alle krakers moeten afleggen. Voor straf wordt hij net zo lang afgetuigd tot hij belooft voor straf Das Kapital met de hand over te schrijven. Maar hiermee is de kous nog niet af. Yoghurt is bij de afranseling levensgevaarlijk gewond geraakt en iemand (vast een fascist) heeft de politie gebeld. Die zijn snel ter plekke en vinden een man die het slachtoffer lijkt te zijn van een slecht uitgevoerde lobotomie genoeg reden om binnen eens een kijkje te nemen. Mag dat zomaar? Gelukkig niet! De politie mag niet naar binnen in Vrankrijk. Dat is zo afgesproken met de gemeente en ook bij poging tot doodslag houdt deze regel stand. Drie kwartier lang hebben agenten met de krakers onderhandeld die uiteindelijk toestaan om één uniform binnen te laten. Deze treft een zeer opgeruimd pand aan. Inderdaad heel verdacht allemaal. Niet zo heel gek, na drie kwartier. Er zijn mensen die in die tijd een halve marathon kunnen lopen. Andere criminele organisaties zijn vast ook geïnteresseerd in deze speciale regeling. Ik kan me zo voorstellen dat je binnen de tijd ook een xtc-lab kan opdoeken of een groep doodsbange Bulgaarse meisjes in een container ervan kunt overtuigen de douane te vertellen dat ze hier écht allemaal op familiebezoek komen. Acht man en een stormram in de slaapkamer zal in de toekomst alleen aan cartoonisten voorbehouden zijn. Dat is niet iets wat je de krakers kwalijk mag nemen. Wanneer je vroeger iets te protesteren had en de kit kwam eraan dan was het rennen geblazen. Nu is het andersom. De wetshandhavers gebruiken meer slachtofferhulp dan de bevolking van Bosnië, Rwanda en Cambodja tezamen. Als je maar hard genoeg boe roept dan zitten ze maandenlang snotterend thuis. Kun je nagaan wat zo’n ingenieuze spuistraatboobytrap met ze doet. -Lees verder op pagina 3-


10-02-2009

21:42

Pagina 2

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES


4 februari 2009 Beste Rik 28 januari 2009

6 februari 2009

Persbericht: Spastische vrouw schrijft inspirerend boek Ze is getrouwd, heeft een gezonde dochter en heeft haar eerste boek geschreven. Wat Joy o.a. in haar boek beschrijft is dat de bewoners van zo'n instelling veelal worden gewezen op wat ze niet kunnen, en zeker niet geleerd worden wat ze eventueel wel kunnen. De hulp die gehandicapten krijgen maakt ze hulpeloos. Joy wilde anders zijn en ontsnappen uit die benarde situatie, wat ze uiteindelijk ook deed: vanaf haar 23e woonde ze zelfstandig.

Wendy van Dijk is een tv-presentatrice op leeftijd, die niet veel geluk in de liefde gehad heeft. Ze deed het eerst met ene De Buisonjé, maar die liet haar zitten met een kind. De volgende relatie, met een zekere Zegers, liep enkele jaren later op de klippen. Nu beweert GeenStijl dat ze sex gehad heeft met weer iemand anders. Lijkt mij niet onmogelijk. Echter: die bewering raakte Wendy plotsklaps aan haar ponteneur. Blijkbaar was ze beledigd, maar waarover weet ik niet. Hoe dan ook: ze wendde zich tot de rechter - om schadevergoeding. Voor PC is dit toch niet onbelangrijk. Want als de ponteneur van een vrouw van 37 met een kind 7.500 euro bedraagt, wat is dan de waarde van een jonge vrouw, zonder kinderen? Concreet: als ik onthul (via GeenStijl) hoe een vrouw als OK redacteur van PC geworden is – welk risico loop ik dan?

Een spast die op haar 23e al zelfstandig gaat wonen? Is uw auteur niet gewoon een hbo’er? 31 januari 2009 Beste redactie van Propria Cures, Mijn naam is Paul M. Borggreve. Ik ben dichter en woon in Groningen. Graag wil bij deze een tweetal gedichten toesturen als ongevraagde kopij, in de hoop dat het iets is voor uw blad. Nog een korte biografische noot: Ik ben geboren in 1973, sinds 2005 actief als dichter, voornamelijk in de stad Groningen. Ik treed regelmatig op, doe poezieperformances in de open ruimte, maar ben ook erg in voor gelegenheden. Zo heb ik onder meer voorgedragen op de nieuwjaarsreceptie van de Belastingtelefoon te Groningen, de buurtborrel in het buurtcentrum van mijn middenstandswijk en gedicht voor 'Dit is de dag' van de EO-radio. Met een vriendelijke groet, Paul M. Borggreve U probeert uw gedichten geplaatst te krijgen door de EO en de belastingdienst aan te dragen als referenties. U bent één van die pareltjes waarvan de brief slechter is dan de kopij zelf. Daarnaast: de enige kutgedichten die wij plaatsen zijn die van J. Blaauw. 31 januari 2009 Geachte redactie, Als u mijn gedichten niet lust moet U ze eenvoudigweg niet plaatsen maar wel plaatsen en dan voorzien van allerlei zetfouten en ‘verbeteringen’ is geen stijl. Ik schreef in ‘Gebed van een stenograaf’ derde couplet, derde zin: Zijn macht en niet: zijn macht. In het vijfde couplet, derde zin stond: Ik had dit verwacht en niet: ik had dit niet verwacht. Wat heeft dit te betekenen? Een zetfout kan het nauwelijks zijn dus komt het neer op een ‘verbetering’ door meester Pennewip. Al doende verpest U ook dit gedicht weer wat betreft aan inhoud en ritme. Bent u nog steeds zo kinderachtig om mijn kritiek op uw gekluns te plaatsen? Wij wachten af. Met verbitterde groet, J. Blaauw Wij zijn nooit te kinderachtig om kritiek te plaatsen, noch om matige semi-handgeschreven inzendingen van verbitterde incontinentiedichters met de blote hand over te tikken. Daar kan wel eens een foutje bij insluipen: als straf hebben we onze schoonmaakster uw gedichten laten overschrijven. Dat was voor niemand een prettig aangezicht.

De toon van het interview wat ik toentertijd heb gedaan, is totaal anders dan het artikel jullie hebben geplaatst. Vooral het "HOOGVLIEGER" gedeelte vind ik persoonlijk niet leuk, ook gezien jullie NOOIT contact met mij hebben opgenomen en mij totaal niet kennen. Daarnaast… ben ik akkoord gegaan met het artikel in het BOEK !!!!! Jullie artikel staat ONGEWENST op het internet. Dat is totaal wat anders. Ik heb nu (wat is het 8 jaar later????) een eigen bedrijf en alle negatieve klanken op het internet zijn geplaatst door jullie wil ik er gewoon af hebben. Dit schaad mij en mijn bedrijf. het enige wat ik wil is dat jullie mijn naam verwijderen. Ik vind dat ik hier alle recht toe heb. Rowena Tiggers

d’Estree Om al uw vragen maar gelijk te beantwoorden: een jonge vrouw zonder kinderen is voor ons onbetaalbaar. Behalve in Benin, waar StB de helft heeft weten af te dingen. Als u onthult hoe OK redacteur is geworden, zetten we vieze Peter weer aan het werk. 4 februari 2009 Geachte heren en dames van Propraiacures.nl, Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik het ontzettend vervelend vind dat er nog steeds naar artikel over mij te vinden is op het Internet welke door jullie is geschreven. Nogmaals wil ik jullie verzoeken mijn naam uit het artikel te verwijderen! Of, nog liever het hele artikel! Ik begrijp niet zo goed waarom jullie niet aan mijn verzoek voldoen en begin het nu echt heel vervelend te vinden. Verwijder alsjeblieft mijn hele naam uit het artikel. Als ik mijn naam tik in Google komt jullie artikel met mijn naam als eerste naar voren. Ik wil dit niet meer! Rowena Tiggers

4 februari 2009 Beste Rowena, Ofschoon je toch echt zelf die quotes hebt gedaan destijds in dat boek en er in het stuk nauwelijks meer gebeurt dan dat jouw woorden worden herhaald heb ik - omdat zulks in 2007 door mij min of meer is toegezegd de redactie nog eens gevraagd het stuk weg te halen. Ik denk dat ze dat wel zullen doen. Maar veel recht om te zeuren heb je verder niet: jij hebt de uitspraken gedaan. Je wordt dus gematst en dan doen we alleen omdat je een Onbekende Nederlander bent. Vriendelijke groet, Rik van Rijswijk

4 februari 2009

14 FEBRUARI 2009 2

‘Rond het jaar 2050 of 2080 zal de mensheid in harmonie met elkaar en de wereld leven of nog steeds aanmodderen met de huidige sociaal-politieke stelsels en milieuvervuiling Het is de sociale weg of de barbarij. Uiteraard zal het uiteindelijk geen van beiden totaal zijn, maar laten ‘we’ alles op alles zetten voor de sociale weg.’?? Hobbelt u maar fijn verder op de sociale weg. Als u het niet heel erg vindt, kiezen wij voor optie B.

PC Redactie: Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam Telefoon (020) 525 77 69 E-mail: [email protected] Website: www.propriacures.nl

Beste Rowena, Wat doet het er toe, dat de toon van het interview destijds anders was. Het staat redacteuren van Propria Cures vrij te schrijven wat zij willen. Mij dus ook. Als jij jezelf interessant genieg vindt om je te laten interviewen voor een boek, moet je er rekening mee houden dat derden daar over schrijven. Het stuk staat dus ook niet ongewenst op internet: dat was de bedoeling van Propria Cures.

Administratie: Nina van de Ven Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam E-mail: [email protected]

Dat jij dat niet leuk vindt, is niet van belang. Je hebt niks te willen. Jij hebt ook helemaal geen rechten die bepalen wat er wel en niet in Propria Cures gepubliceerd mag worden. Maar goed.

S. Lloyd Trumpstein: S.J. de Weert

Ofschoon je geen gevoel voor verhoudingen hebt, is het stuk as we speak weg. De reden hiervoor is dat je een volstrekt onbelangrij iemand bent. Het zal na een dag of drie automatisch uit Google verdwijnen.

Tekenaar H.G.: Harry Gijsberts

Eind goed al goed, en de volgende keer beter nadenken voor je in boekjes gaat zitten uitwijden over je drugsgebruik. Dan hoef je later ook niet huilie huilie te doen. Met vriendelijke groet, Rik van Rijswijk 3 februari 2009 Beste Propria Cures-redactie, Ik ben Sander van Duijn en werk sinds 2000 als administratief medewerker bij de UvA. Tegenwoordig als archiefmedewerker. Dat OBP-ers ook kunnen nadenken hoop ik in het volgende essay te bewijzen. Het is misschien wat zwaar op de hand, maar daar kunnen UvA-studenten vast wel tegen. Mocht u dit artikel willen plaatsen zal dat mij zeer veel voldoening schenken. Nog veel succes met uw klassieker. Hoogachtend, Sander van Duijn

Advertenties: Bureau Van Vliet BV Postbus 20 2040 AA Zandvoort tel.: 023-5714745 fax.: 023-5717680

Tekening voorkant: Teekenkundig Genootschap door Lust tot Verveeling

Abonnementen: E 45,- per jaar Studenten: E 25,- per jaar Tientjeslid: E 10,- voor zes maanden Postbank Arnhem 2903882 Postbank Amsterdam 4600578 U blijft geabonneerd tot wederopzegging. Bewijsnummers: Voor adverteerders automatische en kosteloze toezending. Voor inzenders alleen op aanvraag. Ongevraagde bijdragen worden niet teruggestuurd. Diskettes al helemaal niet. ISSN: 0033-141 Uitgever: Nieuw Amsterdam ism Stichting Propria Cures

STU

H

die plez sixp com naar dier Gre IKE rece kenk wez Mee stoo hij k was om het n re fo Zo w zels dern dede scha vloe Dez aan tent de stuk geze

Hal Ik h rich tion mog seer moe scho scho albi en b le v een Verv spre die schu het Cha sme een volg een Bra na: Heb kost Vrie Jurg P.S. Kor

T

gen uitg Ont Rob Ente als J nerd tafe moc stak De gen bede jarig was tuur ze jo afge gele zinn eers ten. Mee vend kel thea


009 2

l de r en aan-poling arij. geen aten sosoerg

om

0

ust

n

eg-

ers enanden le-

sm

10-02-2009

21:42

Pagina 3


-Vervolg van pagina 1(links)-

H

oogtepunt was misschien wel zijn rubriek ‘de mailbox van JvG’. Mails die hij in eerste instantie voor zijn eigen plezier schreef, als hij weer eens met een sixpack halveliterblikken bier achter zijn computer was gekropen, en rondstuurde naar winkels, toneelgezelschappen en dierenrechtenorganisaties. Greatest hit was de mailwisseling met de IKEA, waarin hij de IKEA vroeg om een recensie-exemplaar van de Billy-boekenkast. Dat verzoek werd beleefd afgewezen door PR-werknemer Victor Meeuwissen. JvG gaf niet op, en bestookte Meeuwissen met mails waarin hij klaagde dat er beslag op zijn spullen was gelegd, en hij Meeuwissen vroeg om geld op te sturen als honorarium voor het niet-bestaande artikel ‘Smart furniture for a retard nation.’ Zo was er ook de mail aan het toneelgezelschap, dat in een vlaag van postmoderne waanzin, adverteerde met de mededeling dat iedereen die aan het gezelschap doneerde, in ruil een marginale invloed op het toneelstuk kon uitoefenen. Deze betalende vrienden nemen een aandeel in de voorstelling; van advertentieruimte in het décor tot invloed op de meest cruciale wendingen van het stuk, schreef de woordvoerder van het gezelschap, goedbedoeld. JvG mailde: Hallo Sander, Ik heb net met veel interesse je persbericht over Toneelgroep Alaska's revolutionaire nieuwe toneelstuk gelezen, en mogelijk is Propria Cures wel geinteresseerd in een stuk. Het zou een een-akter moeten worden die begint in een surfschooltje aan de Cote d'Azur. In de surfschool werken twee mensen: Chad, een albino van 1 meter 85, met een zonnebril en bierhelm op, en Sabrina, die de gehele voorstelling op stelten rondloopt met een NEC-shirtje seizoen '98/'99 aan. Vervolgens zouden deze twee een gesprek voeren, het liefst over de schaduw die de dood werpt over jeugdige onschuld, maar als het over neuken gaat is het ook goed. Het eindigt ermee dat Chad zich, op een beledigde manier, insmeert met Zaanse mosterd terwijl hij een pak chipolata-worstjes opeet. Vervolgens staat Sabrina op, defaceert ze op een Koran, zingt ze twee coupletten van Brandend Zand, en loopt ze weg. Daarna: gordijn en applaus halen (lijkt mij). Heb je enig idee wat zoiets zou moeten kosten? Vriendelijke groet, Jurg van Ginkel P.S. Eventueel ben ik wel bereid om de Koran te spelen...

T

erug naar JvG’s begintijd. Na zijn eerste plaatsing, en enkele afwijzingen, werd hij uiteindelijk op de redactie uitgenodigd na het winnen van de PC Onthooftprijsvraag, met een stuk over Robert Jensen. Enter Peter Mertes, die zich voorstelde als Jurg van Ginkel. De boomlange, wat nerderige inzender zette zijn krat bier op tafel, ging zitten, en vroeg of er gerookt mocht worden. Met bibberende handen stak hij zijn Camel light op. De redactie stelde de gebruikelijke vragen, Van Ginkel antwoordde nog wat bedeesd. We hadden te doen met een 22jarige stand-up comedian uit Utrecht, die was afgestudeerd in Engelse Taal en cultuur. Dat betekende twee dingen: 1. Deze jongen had in vier jaar tijd zijn studie afgerond. 2. Hij heeft een paar boeken gelezen, en kan daar waarschijnlijk iets zinnigs over zeggen. Op figuren van het eerste soort zat de redactie niet te wachten. Op figuren van het tweede soort wel. Meeloper Peter Mertes begon veelbelovend. Naar aanleiding van een klein artikel in de Metro, over een Engelse theatervoorstelling over Winston Chur-

chill, waarin de hoofdrolspeler verboden werd om te roken op het podium, schreef hij bijvoorbeeld: Zoals in Sovjet-propaganda Trotsky’s hoofd subtiel werd verwijderd uit partijfoto’s, zo zal binnenkort Churchill’s sigaar worden weggehaald en vervangen worden door het rietje van een ijskoude, overheerlijke en oergezonde broccolimilshake. Peter Mertes liet zich af en toe ook van zijn wat meer gevoelige kant zien. In een bijzin in een stuk over de pedopartij openbaarde hij zijn dichterlijke ziel: in de echte wereld heeft het meer te maken met het feit dat een 86-jarige vrouw die 30 kinderen heeft uitgespuwd, labia heeft die erbij hangen als de gescheurde spatlappen van een oude vrachtwagen. De zittende redactie kon Mertes’ absurde gevoel voor humor en zijn poëtische vergelijkingen wel waarderen. Omdat hij zich op feestjes en redactie-avonden een gedienstige en enthousiaste meeloper toonde, werd hij snel tot redacteur geslagen. Peter Mertes werd JvG. Wel drukte de redactie hem op het hart af en toe eens iets over literatuur te schrijven, en de vele vergelijkingen met Poolse, Bulgaarse of Roemeense arbeiders achterwege te laten.

T

oen het de redactie duidelijk werd dat JvG op dat punt niet wenste te onderhandelen, werd hem bijna gesmeekt om de stroom aan verwijzingen naar Oost-Europa dan in ieder geval te onderbreken voor wat punten en komma’s. Dat lukte JvG, met veel moeite. Maar het advies om iets te doen met zijn kennis van literatuur, vond weinig gehoor. Van Ginkel was literair goed onderlegd. Van vrijwel alle grote namen uit de Franse en Engelstalige literatuur had hij wel iets gelezen. Die kennis vertaalde zich maar bij hoge uitzondering in vernietigende recensies of literaire polemieken. JvG schreef liever stukken over prominente PvdA’ers, loverboys of lange verhalen over mannen van middelbare leeftijd met een kutbaan. Sommige PC-redacteuren beperken zich tot één niche – literatuur, entertainment, of politiek, bijvoorbeeld. Daar heeft JvG nooit aan meegedaan. JvG kon over elk onderwerp een slecht stuk schrijven. De vraag die JvG zich stelde vóór het schrijven van een stuk, was dan ook niet: heb ik over dit onderwerp iets zinnigs te melden? maar eerder: heb ik over dit onderwerp iets onzinnigs te melden? Bij een positief antwoord – vrijwel altijd – schreef hij in zo’n anderhalf uur een stuk waar in ieder geval een paar keer om te lachen viel. JvG sloofde zich uit met gemiddeld twee stukken per nummer, en minstens anderhalve pagina aan fotograppen. Gek genoeg gaf hij niet bepaald blijk van het enthousiasme dat meestal gepaard gaat met zoveel kopij. Dat zijn mailwisseling met de IKEA überhaupt in PC kwam, was vooral te danken aan de aansporingen van zijn mede-redacteuren. Dat veel andere grappen PC haalden, was vooral te danken aan gastredacteuren die op het laatste moment niet doorkwamen, waardoor er hele pagina’s leeg zouden blijven – als JvG niet teveel vrije tijd en een computer met photoshop op zijn kamer had gehad. Grappen verzinnen deed ik toch wel, dan kan ik het net zo goed op het podium doen, schreef hij in zijn intree. Die ietwat apathische motivatie voor zijn comedycarriere kan ook op zijn houding tegenover PC worden toegepast. Grappen maken deed hij toch wel, dan kon hij dat net zo goed in PC doen. JvG mocht dan onverschillig lijken - in zijn hele redacteurschap heeft hij zelden een deadline-avond of borrel gemist, en sinds zijn aantreden heeft hij waarschijnlijk meer tijd in PC gestoken dan welke andere redacteur ook. Dit heeft bij JvG niet zozeer te maken met motivatie als wel met een


eng verantwoordelijkheidsgevoel. JvG zou Adolf Eichmann nog het één en ander kunnen leren over blind plichtsbesef. Daarnaast onderscheidde hij zich met zijn computervaardigheden. Binnen een paar maanden ontwikkelde JvG zich tot de redacteur met verreweg de meeste Quark- en photoshopskills. Die skills gebruikte hij vervolgens om grafieken in de vorm van een lul te photoshoppen, en Wouter Bos een gek hoedje, een zonnebril en een sigaar te geven.

E

n dan was er nog die keer dat JvG er in zijn eentje voor zorgde dat de redactie het Boekenbal binnen kon wandelen. Daar had hij slechts een foto van een perskaart, een copyshop om de hoek, en een computer met paint voor nodig. Een half uur later liepen DM, JV en JvG de schouwburg binnen met vervalste perskaarten, die je nauwelijks kon onderscheiden van het origineel. Hoogstens doordat ze twee keer zo groot waren. Vrienden van PC vroegen wel eens naar de persoon achter die rare grappen. Die persoon hebben wij nooit leren kennen, en misschien is dat maar goed ook. Hoogstens de vrouwen die hij eens in de zoveel tijd op date nam, kregen een andere kant van Jurg van Ginkel te zien: Jurg van Ginkel de piraat. En ‘piraat’ is in dit geval heel letterlijk.

Wat JvG’s arme blind date later ook aan zijn biografen zal vertellen over die avond, het zal niet zijn dat hij een onopvallende ‘first impression’ had. JvG verscheen op de blind date in piratenkostuum – met hoed, ooglap en plastic zwaard. Zijn kostuum hield hij aan tot aan het hoofdgerecht. Een paar dagen later zette hij de foto’s op zijn website. JvG’s absolute overtuiging in zijn eigen onzin, blijkt niet alleen uit zijn plan om in een piratenkostuum naar een blind date te gaan, maar vooral uit het feit dat hij omstanders later vroeg om foto’s te maken van hem met zijn date. Het zou te ver gaan om JvG alleen maar af te meten aan zijn gevoel voor humor – al is er niemand die dat meer verdient, en daar zelf ook meer op aanstuurt, dan hij. JvG is méér dan de som van zijn grappen. JvG is óók de beste drinker van de afgelopen generaties PC-redacteuren. Dat is een prestatie. En hij is met afstand de beste danser, al is de concurrentie in dat opzicht net iets minder moordend. Over zijn recente pogingen om PC’s eerste stijlicoon sinds Agnes te worden, zijn de meningen verdeeld. In zijn uittree beschreef zichzelf als deze nieuwe goedgeklede variant van de oude Jurg. De redactie onthoudt zich van elk commentaar. De reageerders van campus.tv gelukkig niet: Het helpt ook als je die AlQaida-look afdankt en je scheert. Je ziet er nu uit als een natte hond schreef iemand als reactie op een filmpje waarin JvG tekeer gaat tegen mensen met dreadlocks. Bovenal biedt PC een kans aan iedereen

14 FEBRUARI 2009 3

met een schilfer talent om wraak te nemen op al die schrijvers, pretentieloze tv-makers en nepkunstenaars die iedereens tijd verdoen en de wereld zo verschrikkelijk sáái maken schreef JvG ook in zijn uittree. Het kan op worden gevat als zijn mission statement. Welke typeringen hij de afgelopen jaren ook naar zijn hoofd geslingerd heeft gekregen – drankzuchtig, lui, slecht geschoren, gestoord, crypto-homoseksueel, aandachtsgeil – we kunnen met grote zekerheid zeggen dat niemand hem saai zal hebben genoemd. Dames en heren, geef hem nog één applaus: Jurg van Ginkel.

De redactie

-Vervolg van pagina 1 (rechts)-

O

nlangs werd ik zelfs staande gehouden door een politieman op een paard. Ik dacht even dat hij in galop de achtervolging inzette om me zijn My Little Pony plakboek te laten zien, maar het bleek te gaan om fietsen zonder licht. ‘Dit is Wilma,’ zei hij toen hij me klem had gereden. Ik vind het altijd een beetje gênant als mensen hun huisdier aan mij voorstellen, maar om mij daarvoor het halve centrum door te jagen was wel heel overdreven. ‘Het lijkt wel een paard,’ zei ik maar. De politieagent vond dit zo grappig dat ik zonder boete mijn weg kon vervolgen. Mijn vertrouwen in de wet was definitief verdampt. Bij nader inzien kan je het de politie ook niet kwalijk nemen. Het rijk en gemeente maken actief beleid van het werven van zo lief mogelijke agenten. Tatoeages en piercings zijn taboe, daar begint het al. Als ik ergens geweigerd word door een uitsmijter met een ring door zijn oogbol en een levensgrote spin op zijn hoofd, dan denk ik wel twee keer na voordat ik met hem in discussie ga. De autoritaire snor van weleer is vervangen door een hakkelend stekeltjeskapsel dat de selecties voor de verplegeropleiding niet doorkwam vanwege herhaaldelijk flauwvallen. Op AT5 is een stevig gesubsidieerde serie over de politie te zien waaruit het beeld ontstaat dat driekwart van het korps uit vrouwen bestaat. En dan heb ik het niet over ruige powerlesbo’s – type Krista van Velzen met een gummiknuppel – maar over lieve blonde meisjes die zich per ongeluk bij de politieschool aanmelden omdat ze dachten dat de beloofde Walter P5 een baanbrekende nieuwe foundation was. De politieagent van de 21e eeuw is een welzijnswerker, geen handhaver.

D

e zachte aanpak is niet wat anarchisten nodig hebben. Vergelijk het met kleine kinderen. Ze zijn constant bezig met het aftasten van grenzen, als die niet getrokken worden dan gaat het mis. Dan zijn ze dertig en nemen ze het hun ouders plotseling kwalijk dat ze elke dag pannenkoeken mochten eten en honderdvijftig kilo wegen. Kraken is een schreeuw om aandacht. Een smeekbede om het stellen van duidelijke grenzen, desnoods getrokken met de vlakke hand. Het is tijd voor de heer des huizes om zijn gezag in ere te herstellen. Laat de vaderlijke liefde van de maatschappij met het suizen van de wapenstok op de krakers neerdalen. Later zullen ze dankbaar zijn.

StB


10-02-2009

21:42

Pagina 4



14 FEBRUARI 2009 4

BB IS EEN ONHEILSPROFEET

RO

Creationist science

I

s het geen schande dat wij, broeders en zusters, tweeduizend jaar na de wederopstanding van onze Verlosser en Messias, nog immer moeten strijden voor het voortbestaan van het Enige Ware Woord Gods?

I

s het niet een directe aanval op de Heere God en de Heiland dat de antichrist Darwin onder het mom van “wetenschap” in de media bejubeld wordt zonder dat het Enige Echt Ware Woord Gods van de Genesis als alternatieve theorie daartegenover wordt gezet? Broeders en zusters, moeten wij ons zo langzamerhand niet eens gaan afvragen of wij nog wel de genade van de Heer onze schepper mogen ontvangen zolang wij lijdzaam toezien hoe de verzinsels en verleidingen van De Boze onze jeugd vergiftigt, onze maatschappij en cultuur verziekt, onze steden verandert in Sodom en Gomorra en de talrijken der Heerschare listig van de verboden vrucht laat proeven? Zijn wij, zolang wij niet tuchtig optreden tegen de leugens van die zogenaamde “wetenschappers” die zich de blasfemische woorden gewillig laten influisteren door demonen (hun naam is Legio), geen zondaars in de ogen van onze Vader, onze Zoon en Heilige geest, de Schepper van Hemel en Aarde, die ons het leven door de neus inblies, ons uit zand ende klei creëerde en ons op Zijn tijd tot stof ende as laat vergaan?

B

roeders en zusters, nu zelfs Andries Knevel van het rechte pad naar Verlichting en Verlossing is afgeweken en de stap naar het Duister heeft gemaakt door de enige ware in de Heilige Schrift vastgelegde Schepping in zes dagen, kunnen wij gerust aannemen dat de Eindtijd, zoals voorspeld door de vele profeten van Gods Woord, definitief is aangebroken. De zegels zijn verbroken, de bazuinen hebben geklonken, de schalen van gramschap zijn uitgegoten over de hoofden van de ongelovigen. Wee Harmagedon, de tijd van het beest is aangebroken. De slang is op aarde geworpen. De laatste slag, tussen de antichristenen van de boze “wetenschap” (ook een geloof!) van de evolutie en de ware volgers van de letterlijke woorden des Heeren zal beslissend zijn. Zijn woord zal definitief zijn. Daarom, gemeente, werd ons het Goddelijke plan geopenbaard om ten strijde te trekken tegen de demonen van de Boze. Opdat de volgers van Darwin eeuwig mogen branden in het vuur van het Gehenna. Want God is genadig en Jezus is liefde. De strategie is als volgt: met de Ark van Johan Huibers varen we via de Rijn (de Nederlandse Eufraat en Tigris) naar Rhenen alwaar wij zullen aanmeren bij de voet van de Grebbeberg. Nadat wij deze in bezit hebben genomen, bezetten we het Ouwehands Dierenpark. Alle dieren, maar alleen de basissoorten die door hun neus ademen, gaan in paartjes van mannetje en vrouwtje op de Ark. Vooral de baviaan is van belang omdat deze een bloedrode kont heeft. Kindertjes die onze Ark zullen bezoeken om het prachtige werk van de Heere onze Schepper te aanschouwen zullen dan met eigen ogen zien dat zij écht niet van de aap afstammen. Want hebben mensenkinderen soms ook een grote rode kont? Is hun opa soms een aap? Nou dan!

A

ls onze Ark eenmaal gevuld is met heteroseksuele paartjes van alle basisdiersoorten die door hun neus ademhalen, stomen wij op richting Amsterdam alwaar de studentsoldaten des Hee-

STU

ren, de leden van de gristelijke studentenverenigingen Navigators Amsterdam, Gereformeerde Studentenvereniging Amsterdam, en Ichtus Amsterdam zullen aanmonsteren. Ons leger is dan compleet. Dan zullen wij klaar zijn om de Laatste Grote Strijd aan te gaan, bijvoorbeeld door het drukken van 6.000.000 (ZES MILJOEN!) creationistische folders, met de zegen van Jezus onze Heiland in ons Hartje halleluja hosanna tamboerijn opwekking amen. Gemeente, voorwaar ik zeg u: zalig zijn de armen van geest. Laat ons in onze strijd niet in verzoeking raken door zogenaamde “wijsheid” over het ontstaan van het leven op te doen. Breng uw ziel niet ter verdoemenis door boeken te lezen of onderzoek te doen. De zogenaamde “bewijzen” van de duivelse evolutionisten, zijn of door de Satan zelf in de grond gestopt of zijn een vervalsing. Maar al te vaak claimen de demonen van de Boze dat zij kunnen bevestigen dat onze prachtige aarde, Gods vrucht, in miljoenen jaren ontstaan is. Maar werkelijk broeders en zusters, hoe kan er nu uit een oerknal, een explosie, ineens zoveel soorten en mensen ontstaan? Darwin had dus ongelijk, want uit een explosie volgt alleen maar chaos, en geen leven. Dacht Darwin werkelijk dat een orkaan die over een vuilnisbelt raast een Boeing 747 achterlaat? Een horloge heeft toch ook een horlogemaker nodig gehad?

B

roeders, zusters, onze strijd gaan wij aan met de analogie van het oog als belangrijkste wapen. Dankzij de onherleidbare complexiteit van het menselijk oog zullen wij immer in staat zijn aan te tonen dat het Darwinisme een theorie in crisis is, net als dat heidense geloof in zogenaamde “zwaartekracht” of het afgodengeloof in een ronde aarde. Aanschouw het menselijk oog, strijdmakkers, en vraag u verwonderd af: kon iets zo complex, gevoelig en uitmuntend als het oog zomaar ontstaan uit oersoep, een kale rots en de dinosaurus? Welnee! Onmogelijk! Het oog toont wel aan dat wij mensen een Goddelijke maker, een Intelligente Ontwerper, moeten hebben gehad. En daarmee hebben wij de discussie gewonnen. Het oog = geen oerknal + leven ontstaan uit rots = De Genesis is letterlijk waar. Punt uit. Geen speld tussen te krijgen.

W

elnu strijders, ridders van de Ware Kruistocht, lammeren des Heeren, het moment is aangebroken om ten strijde te trekken. We beginnen met Arie Boomsma, die afvallige, maar omdat hij zo’n mooi kruis op zijn arm en het complete evangelie van Matheus, Marcus en Johannes op zijn rug heeft getatoeëerd, geven wij hem nog een kans zijn evolutionistische dwaling in te zien en zich te bekeren tot het letterlijke woord Genesis. Wan God is genadig en rechtvaardig en zal iedereen voor eeuwig in het Gehenna werpen. Uit liefde. Laten wij dan nu onze eerstgeboren zonen offeren op het altaar Abrahams. Om Jezus wil amen.

K

STERRENDOM ‘Peter van der Vorst ziet sterren’, wisten Wij dat niet al lang? Homo’s houden van cocks en fisten In dat ene vieze plekje, Ja, tis eigenlijk best wrang.

‘L

CP de t

De dubbelzinnigheid van dat geslacht Uit zich vaak in grof jolijt. Geer en Goor bij de poelier (door ondergetekende zelf bedacht): ‘Deze kippenpoten zijn niet te rammen’ U lacht en u heeft da’lijk spijt. Kan het erger dan bovengenoemd flikkerleed? Ja het kan! Royaltywatcher en altijd casual gekleed: Onze kleine zure Peter. -Een homo zonder humor is eigenlijk geen manMaar, een vent met accuboor doet ’t overal erg goed Zo was dus Peter in klusomgeving vaak te zien Helaas, bij zijn gelach om hoe het allemaal niet moet Rijst de vraag: Kan Peter zelf ook niets, misschien? Gelukkig kwam daar de producer/muze Paul de Leeuw, de schat Die ‘t beste in Petertje naar boven haalt Peter: ‘Ik ben de nieuwe Ivo Niehe, wist u dat? Ik kom bij de BN-ers thuis, zonder bloemen, met patiënten Ja, Ivootje die baalt!’ Een gouden greep, gehandicapten, Caroline Tensen lacht de ballen Uit haar broek Zo ook Frans Bauer toen ze zijn porseleinen poezen lieten vallen En tot spijt van begeleider Peter Is Wendy van Dijks dildo helaas nu zoek. Zijn geheim: ‘Af en toe een flinke tik is niet verkeerd Ook zwakzinnigen verdienen straf Je hoort: Paul heeft me al erg veel geleerd Hij is tevreden over me. Erg tevreden, Eigenlijk zolang ik hem maar baf.

V

blee dom bok wild mat moo gaan derd rede pres ik d bela blan in h delij cam liter bela zeke oud Maa die b Ze z ik o Als ren Rev petj twee

JV

K

F

von zo g

OK

Neem nu een abonnement op PC en geef jezelf (of je Valentijn) een boek cadeau!!

Kies uit: Fokke & Sukke – De bètacanon P. Kouwes - Daar schrik je toch van Elke Geurts – Het besluit van Dola Korstjens

BB Vul daarom snel de bon op pagina 7 in of ga naar: www.propriacures.nl

V

die wee bijla nipt vrou bov gen leze Wan dag naar Frit of a de t trap tens had vrou doo lang nog en ik in b laat had zijn

009 4

):

at

len

en

OK

p n-

a-

a7 nl


10-02-2009

21:42

Pagina 5


ROEKOE ROEKOE ROEKOE!

Koekoek ‘L

et vooral op de koekjes.’ Dat advies werd me gegeven voordat ik vertrok naar de persbijeenkomst van de Boekenweek. De CPNB verwijst altijd op een humoristische wijze naar het aankomende thema.

V

orig jaar was er een keuze uit het Quality-Street assortiment, en toen bleek het thema ‘Argh m’n rug, ouderdom in de literatuur’ te zijn. Nu lagen er bokkenpootjes op de koffietafel. Waar wilden ze naartoe? De integratieproblematiek van verschillende volkeren, zo mooi gesymboliseerd door het samengaan van zwarte chocola en blank bladerdeeg? Dan was dat misschien wel de reden waarom Erik van Muiswinkel de presentatie zou doen. Ik dacht alleen dat ik de enige was die Chinezen zag als de belangrijkste schakel tussen negers en blanken. Martin Gaus kon ik moeilijker in het geheel passen. Het werd pas duidelijk toen zijn hondje het doek van de campagneposter trok. ‘Tjielp tjielp, de literaire zoo’ stond er. Tja, dieren. Ook belangrijk. De grootse thema’s waren zeker op. De vaderlandse geschiedenis, ouderdom, muziek, allemaal al geweest. Maar je hebt er toch eentje nodig, wil je die boeken een beetje interessant maken. Ze zijn van zichzelf al zo saai. Zelf leef ik ook elke dag met een nieuw thema. Als ik mijn strakke grijze broek en zilveren vestje aantrek, lees ik alleen maar Reve, bij een korte broek en felgekleurd petje, Spunk.nl. En als je dan je bruine tweedjasje en een ribfluwelen broek aan-

trekt, kan je niet anders dan er eens lekker voor te gaan zitten met Lars Jonssons De vogels van Europa. Het is dan ook niet onvoorstelbaar dat er maandelijks een tweed-Friday op het kantoor van de CPNB is, en dat ze juist op die dag het thema moesten kiezen voor de Boekenweek. Elke andere verklaring voor een thema dat begint met ‘tjielp, tjielp’ zou vergezocht of belachelijk zijn.

E

lk jaar moet het thema van de Boekenweek gepresenteerd worden alsof het ongelofelijk is dat er nooit eerder aandacht aan is besteed. Henk Kraima, de directeur van het CPNB, verborg zich nu in zijn papieren bij het uitspreken van de speech. Over het houden van lullige toespraken hadden ze hem bij zijn sollicatiegesprek niets verteld. Hij stotterde zich door zijn betoog. Gelukkig was er ook een uitgeschreven versie, zodat je door Henk ingeslikte en door de poezendenktank bedachte argumenten nog eens kon nalezen. Bijvoorbeeld: er komen veel dieren voor in boeken. Of: meer dan 56% van de Nederlanders heeft een huisdier. Om dezelfde reden zou je ook een punt kunnen maken voor de broek, de gordijnen of het katoenpluis in je navel en zijn representaties in de literatuur.

JV WEET WAAR DE KLEPEL HANGT

Klokkenspel


Bij zoveel indrukwekkende statistiek miste ik wel hun aandeel in het redden van verloren schrijvers. Stapels dierenstudies, die normaal gesproken mochten wegrotten in de ramsj, worden opgevist om nog wat body te geven aan de Boekenweek. Je moet het ze nageven, de CPNB had zelfs bij het thema ‘GFT! Compost als metafoor voor de dood’ een lange literatuurlijst kunnen opstellen. Deze keer wordt Kester Freriks aan zijn nekvel de publiciteit in getrokken, dankzij zijn oerdegelijke studie over de valkerij (zich niet alleen beperkend tot die in Nederland!). Koos van Zomeren is blijkbaar ook een schrijver, en zelfs een met een hond. Die mag ook plaatsnemen op het podium van de Boekenweek. Jan Siebelink misbruikt net zoals Koos de dood van zijn hond om weer een boek te schrijven over zijn eigen naderende dood. Gelukkig was Stine Jensen (wat zag ze er weer leuk uit) er ook, met haar uit het archief opgedoken onderzoek over vrouwen en hun liefde voor de aap. Anders zouden mensen weleens het idee kunnen krijgen dat literatuur het terrein is van oude kruintjes en grijzende kluizenaars uit de Veluwe. Zitten we weer met lange rijen voor de rolstoelingang bij het Boekenbal.

hij op het scherm nog eens de grappen die op de achterflap van het essay stonden. Het ’40-‘45-gehalte was weer ouderwets hoog. Knuffels vormen niet een gezellige rij, maar een ‘Atlantikwall’ op kinderbedjes, kookboeken klinken als ‘instructies voor de executie van een gehate volksverrader’, of op zijn minst ‘Pruisisch proza’. Alsof de moderne dierenliefhebber met de oranje band van de Binnenlandse Strijdkrachten om zijn arm en met zijn stengun op de heup de graanpakhuizen op de gevestigde literatuur moet veroveren. Zelf zat hij op de Galapagos-eilanden voor de verjaardag van Darwin. Ik zou ook maken dat ik wegkwam als ik zo’n slecht in elkaar gezet pamfletje in ontvangst zou moeten nemen. Zijn verwarde betoog is enerzijds voor bepaalde dieren, anderzijds tegen andere dieren, maar uit eigenlijk vooral kritiek op het gebrek van dierenperspectieven in de literatuur. Misschien valt voor een remake van ‘Komt een vrouw bij de dokter’ vanuit het perspectief van een cynische kankercel wel wat te zeggen, maar ik vermoed dat de meeste dieren te veel met eten en geurvlaggen bezig zijn om zich af te vragen of waarvan Josef K. nou eigenlijk beschuldigd wordt.

N

adat de oudere heren waren uitgepraat over de beste brokjes voor honden met ontstoken tandvlees (Gaus adviseerde Bonzo), hoopte ik dat Midas Dekkers de boel nog kon redden. Ook al aan de oude kant, maar wel de enige bioloog met nog een beetje humor in z’n donder. Jammer dat hij de grote ongelukkige speelt in zijn Boekenweekessay. Ook al is er eindelijk erkenning voor zijn onnatuurlijke liefde voor het beschrijven van dieren, hij vindt nog steeds dingen om over te zeuren. Met de blik van iemand die treurig constateert dat de gasten op zijn verjaardagsfeestje geen borrelworstjes voor hem overlaten, herhaalt

I

hij had ook niet kunnen aannemen dat ze de draad meteen weer op zou pikken. Daarom had hij nu ook zijn andere sok om de kale hand geschoven. Met een hoog schel geluid imiteert hij zijn vrouw.

door moest gaan. Het zou te veel verwarring opleveren en alle spanning wegnemen. Zijn vrouw blijft, op één wilde gok op ‘Lolita’ na, stil. Ze heeft moeite de oude draad weer op te pikken, merkt Frits. Misschien dat ze loskomt als ze actiever bezig moet zijn. Frits beweegt zijn lid naar de mond van zijn vrouw. ‘Zeg eens aaa’, gebiedt hij haar. Een kleine lach kan hij niet onderdrukken. Yvonne opent haar mond en Frits legt zijn eikel neer op de tong van zijn vrouw. Langzaam begint hij haar mond te penetreren. Zacht maakt hij slurpgeluidjes. Een tweede korte lach.

F

rits miste de tijd dat ze samen konden lachen om haar vaginale scheetjes. Humor was belangrijk tijdens de seks, had hij altijd gevonden. Maar de laatste jaren was zijn seksleven met Yvonne lang niet zo grappig meer als toen ze elkaar nog maar net kenden.

V

anavond zou daar verandering in komen, hij zou er alles aan doen om die tijd terug te winnen. De seks moest weer speels zijn. Frits legt de zaterdagbijlage van de NRC naast zich neer en nipt het laatste restje whisky weg. Zijn vrouw was een half uur geleden al naar boven gegaan. Als hij haar nu zou volgen, zou ze waarschijnlijk nog liggen te lezen. Hij had haar de nieuwste Lulu Wang cadeau gegeven voor haar verjaardag. Yvonne wilde nu niets liever dan naar China de volgende zomervakantie. Frits doet de lichten uit, checkt tweemaal of alle deuren goed op slot zitten en zet de thermostaat op 16. Dan klimt hij de trap op, een tocht die door literatuurwetenschappers als ‘op weg naar vroeger’ had kunnen worden omschreven. Zijn vrouw ligt inderdaad te lezen, ziet hij door de kier van de deur. Ook zij zal verlangen naar de tijd dat humor en seks nog samen gingen. ‘Wim en ik, o, Wim en ik, dat is altijd lachen, gieren, brullen in bed’, had een van hun goede vrienden laatst opgemerkt tijdens een etentje. Hij had de pijn van het gemis in de ogen van zijn vrouw kunnen lezen.

Frits schuift de deur langzaam open, zet zijn sloffen op de gebruikelijke plek onder de spiegel. Zijn vrouw kijkt niet op of om als hij zijn shirt over zijn hoofd trekt en zijn broek losknoopt. Zijn broek losmaken was geen erotische daad meer, slechts nog een praktische handeling. Zoals sla wassen of de tafel afnemen. Maar bij het uittrekken van zijn sokken pakt Frits het anders aan. De ene sok belandt nog op de vloer, maar de ander glijdt vanaf zijn voet bijna moeiteloos over zijn hand.

F

rits beweegt de duim en wijsvinger van de hand met sok op en van elkaar, zodat de vingers een mond vormen, als van een krokodil wanneer die met één hand als schaduw op de muur wordt getekend. Met een zachte kreun in zijn stem spreekt Frits zijn vrouw toe. In het Duits. Woorden als Lust, spitze en witzig, ze passeren de revue. Zijn vrouw kijkt op van haar boek. ‘Frits..’, is het enige dat ze uit weet te brengen. Natuurlijk had hij niet verwacht dat ze meteen goed zou reageren. De sokpopact was zo lang geleden, ook voor haar, en

14 FEBRUARI 2009 5

‘Frits.. wat…’, Yvonne kan haar zin niet afmaken. Met een duik belandt Frits tussen haar benen in op bed. Het alfabet likken, dat was wat hij altijd deed. Yvonne kwam meestal zachtjes klaar als Frits voor de derde keer de M befte. Eenmaal had Frits gedacht er makkelijk vanaf te komen door het woord ‘mammoet’ te beffen, maar zelfs bij de zesde mammoet gaf Yvonne nog geen krimp. Zijn tong was vermoeid geraakt en zonder climax was hij naast zijn vrouw in slaap gevallen. De M was een moeilijke letter om te beffen, een intensieve letter. Nu zou het anders gaan, hij zou het speelser aanpakken. Frits houdt zijn vlakke handen met de palmen naar boven tegen elkaar, als kommetjes waaruit het water langs alle kanten weg zou stromen. ‘Frits?’, Yvonne probeert het nog een keer. ‘Wat wíl je?’ ‘Boektitel of schrijver duifje. Drie lettergrepen.’ Frits begint te likken. ‘Fantoompijn, fantoompijn’, herhaalt hij in zijn hoofd. Met opzet had hij het aantal lettergrepen en niet het aantal letters prijsgegeven, want hij wist niet of bij een spel als dit de ‘ij’ voor één of twee letters

k wil niet zeggen dat dit thema voor iedereen even belachelijk is. Er zijn genoeg dierenliefhebbers die wat blij zijn met de erkenning voor hun verzameling boeken met leuke citaten over de poes. Mensen die bij het zien van een door granaten uiteengereten cavalariekolonne uitroepen: ‘Ah, die paardjes!’ Dat soort mensen. Die hun ex-libris stickers met spelende hondjes nu vol trots in het Boekenweekgeschenk kunnen plakken. Ik wens ze veel leesplezier de komende weken, en een hartgrondig ‘tjielp, tjielp’. JG

D

an rolt hij zijn vrouw op haar buik, tilt haar bovenlichaam op. Zijn gezwollen lid dringt bij Yvonne naar binnen. Hij begint te stoten, gromt er zachtjes bij als een piraat die de vijand af wil schrikken. ‘Frits ik wil niet..’, zegt zijn vrouw nu dwingender. Hij zegt haar alleen maar na. ‘Frits ik wil niet’, herhaalt hij met een overdreven hoog vrouwenstemmetje. ‘Stop!’, roept zijn vrouw. ‘Stop!’, giert Frits haar na, met de sokpoppen nog altijd om zijn handen. ‘Hou op!’ ‘Hou op!’ Elke imitatie van zijn vrouw eindigt in hard gelach van zijn kant. Eindelijk was het weer zoals vroeger. Hij stoot door, de sokpoppen nu stevig om de heupen van zijn vrouw geklemd. Even denkt hij aan de plastic neus en pruik die nog in het nachtkastje liggen. Hij had nog een act voorbereid, een hilarisch klapstuk waar hij speciaal twee outfits voor had aangeschaft, waarbij lach en kreun gesublimeerd zouden zijn, maar hij voelt het zaad zijn lichaam al verlaten. Nog nooit was Frits zo geestig klaargekomen. JV


10-02-2009

21:42

Pagina 6



14 FEBRUARI 2009

RecensiePrijsvraag

6

STU

JS

K

I

n d die

E Wij geven u 500 woorden, u geeft ons de volgende zinnen niet: ‘En precies daarom is Kluun mijn favoriete schrijver.’ ‘Waarom kan de NS nooit op tijd komen?’ ‘Tolstoj werd geboren in 1828.’ Schrijf een stuk waarin u iets vindt van iets anders en win een optreden op het PC-Feest ‘Literatuur zoals het bedoeld is’ en/of een redacteurszetel. Deadline: 27 maart, 17.00u. Inzendingen in comic sans worden slecht voorgelezen. Handgeschreven inzendingen lezen we achterstevoren voor. Doe wat u te doen staat.

land ge w heet niet rijdt riste voer ven de s voet reld Die daar kies kaar In K maa wae (me (zon buik ik, d lijk die b al la gaan om aflei Wer face In N veel Laa lukt zal Vro ling dat v reek tijd Voo uit.

A

af e die tig, ten. whi enig een glas Tim

2009


6

10-02-2009

21:42

Pagina 7


JS GAAT EEN BRUG TE VER

Kwaijongen

I

n Kanchanaburi moet het gebeuren. In het dorpje aan de Khwae Yai, de river Kwai, waar ik vanuit mijn appartement uitkijk op de rivier die onder de beroemde brug doorstroomt.

E

en brug die in werkelijkheid een bruggetje is, en mede door Nederlandse gevangenen op MacGyver-achtige wijze met kosteloos materiaal - zo heette dat op de basisschool, als ik mij niet vergis - in elkaar is geknutseld. Nu rijdt er om het uur een trein, vol met toeristen die in busladingen worden aangevoerd. Als je toch ergens voor moet sterven, dan is de toeristenindustrie niet eens de slechtste optie, lijkt me zo - op de voet gevolgd door democratie en wereldvrede, als goede tweede en derde. Die mensen hebben plezier voor tien, daar in dat treintje op die brug. Zie met kiesrecht maar eens zoveel handen op elkaar te krijgen. In Kanchanaburi verblijf ik de komende maanden aan de Thanon Mae Nam Khwae, een ghetto voor verdwaalde hippies (met dreadlocks), wereldverbeteraars (zonder baan) en sekstoeristen (met bierbuik, ook zonder baan). En mensen zoals ik, die hier langer zijn, omdat er eigenlijk niet zoveel te doen is, behalve dan die brug en het treintje. Het debuut dat er al lang moest zijn, moet er nu maar eens gaan komen. Dit leek mij een goede plek om aan het werk te gaan, met als enige afleiding de No Name Bar om de hoek. Wervende slogan op de pui: ‘Get shitfaced on a shoestring’. In Nederland wilde het niet lukken, teveel afleiding en te weinig discipline. Laat ik eerlijk zijn, als het mij hier niet lukt, dan lukt het nergens. In dat geval zal ik groots zijn, en Ebele Wybenga, Vroukje Tuinman en Aukelien Weverling een kaartje sturen. Want een boek dat vanuit het distributiecentrum rechtstreeks door kan naar De Slegte, dat is altijd nog beter dan helemaal geen boek. Voor Ebele kies ik het mooiste kaartje uit.

A

ls ik op een avond over straat slenter, wordt er naar me geroepen vanaf een tafel voor een internetcafé. Aan die tafel drie mannen van rond de veertig, waarvan er slechts één nog kan praten. Drie lege flessen lokaal gestookte whisky vertellen het verhaal, en zonder enige toelichting wordt de vierde fles in een bierglas geleegd. De man duwt het glas in mijn hand en stelt zich voor als Tim.

Tim komt uit Liverpool en woont daar op een verbouwd vrachtschip, zo vertelt hij, terwijl een Marlborro losjes tussen zijn lippen bungelt. Niet écht nonchalant, Tim weet dat die Marlboro daar bungelt. Vijf maanden per jaar woont hij in Kanchanaburi. Er is geen werk in Liverpool en tot die tijd is zijn uitkering in Thailand het dubbele waard. Tim draagt het uniform van de sekstoerist, een wifebeater met de tekst same same but different, een gouden oorbel en op zijn rechter arm een tattoo. Sugar staat er in krulletters, de naam van zijn vriendin in Bangkok. Ze wacht niet op hem, en nu is hij hier voor de girly bars. Sinds de pond is gevallen en de kredietcrisis ook in de UK is geland, valt het vooral met de Britse toeristen tegen deze maanden, zucht Tim teleurgesteld. De kredietkrisis doet zijn werk in de seksindustrie in stilte, geen grote koppen in de krant, maar is daarmee niet minder zichtbaar; in de girly bars aan het eind van Mae Nam Khwae is de verhouding één op vier - vier Thaise meisjes voor één farang. Het starttarief van 300 baht, zo rond de 6 euro, is nauwelijks genoeg om de industrie levend te houden.


verblijft Paula, een 35-jarige docente Engels uit Manchester, die naar Kanchanaburi kwam om haar allesomvattende grammaticahandleiding te schrijven. Na anderhalf jaar heeft ze twee poezen geadopteerd, mee naar Cambodja genomen voor de juiste papieren, gedresseerd, ontluist en zindelijk gemaakt. En nog geen letter op papier gezet. Gisteren heeft ze haar spullen gepakt om terug naar huis te gaan. Met haar twee poezen en zonder allesomvattende grammaticahandleiding.

I

n het appartement links van mij woont de Australiër Tom, die tijgers dresseert in de Tijger Tempel, vlak buiten het dorp. Twee jaar geleden kwam hij hier en ging nooit meer weg. Tom praat veel en ik versta er weinig van, maar dat maakt geen van ons beiden iets uit. Zo gaan de dagen voorbij, terwijl ik luister naar de verhalen van Tom, die eigenlijk Steve Irwin wil zijn. Soms noem ik Tom Steve, want een compliment geven is een kleine moeite, kredietcrisis of niet. Wie de moeite neemt Mae Nam Khwae uit te lopen - een vrij ongebruikelijke exercitie voor de meeste farang - komt onvermijdelijk langs het Allied War Cemetry, waar honderden Nederlandse Allies liggen begraven. Wie de moeite neemt ook Kanchanaburi uit te gaan vindt in de bergen Chung Kai, een tweede begraafplaats, waar Nederlandse, Britse, Franse en Australische POW's zij aan zij liggen. Hier geen bussen met toeristen, fotocamera's of stalletjes vol aardewerken schalen en kruikjes.

14 FEBRUARI 2009

7

kijk over de begraafplaats, waar de Nederlandse POW's zonder dagjesmensen, toevallige passanten of huilende weduwen dood liggen te wezen. Terwijl ik een sigaret rook blader ik wat werktuigelijk door mijn Moleskine, die na drie weken slechts één aantekening bevat. Geen eerste alinea, geen opzet voor een groots en meeslepende debuutroman, alleen het telefoonnummer van Tim. En terwijl ik daar zit, begin ik te begrijpen waarom ik hier de enige ben.

W

ie hier komt in deze totale uithoek van niks, in deze ongemakkelijke afwisseling van voorbijrazend verkeer en stilte, kan wel eens op de gedachte komen dat het allemaal voor niks is geweest. JS

W

anneer we afscheid nemen, geeft Tim mij zijn telefoonnummer. Als ik nog eens in Bangkok ben moet ik hem maar bellen, zodat hij me 'the best pussies in town' kan laten zien. Hij is een bekende in Soi Cowboy, het voormalige R&R-resort voor Amerikaanse soldaten, voor vertier na een paar weken in de Vietnamese jungle. Dat mijn interesse vooral uitgaat naar blonde mannen boven de één meter vijfenzestig - en ik het, wanneer de nood aan de man is, nog liever met Tim zelf doe dan met een Thaise gogo-danseres - laat ik na zijn meeslepende betoog over 'fucking queers' maar voor wat het is. Ik schrijf zijn nummer op in mijn Moleskine en wandel terug naar het appartement aan de rivier. Waar na zessen drijvende karaokeboten voorbij komen, om het laatste beetje rust de bergen in te jagen. Bij de brug maken ze een korte stop ‘It’s raining me’' als een laatste eerbetoon aan onze jongens. In het appartementencomplex blijk ik niet de enige te zijn, die dacht in de bergen tot grote hoogte te stijgen. Naast mij

Op een zondag pak ik mijn mountainbike de berg op. Een paar kilometer opwaards en dan alleen ik, hier in Chung Kai, dit kleine stukje Nederland aan zomaar een snelweg. Met keurig bijgehouden grasveld en opgepoetste grafzerken. Een heg die in Roosendaal of Almere had kunnen staan onttrekt de begraafplaats aan het zicht van de voorbijrazende auto's. Daar zit ik op een bankje en

Nee

dat sla ik deze keer toch maar over. Het parlement kan hoog en laag

Onderzoek? Invullen en opsturen in een ongefrankeerde envelop naar

springen, maar dat laat ik geen tweede keer gebeuren. Zo’n buis door je plasser is echt geen lolletje.

Is het overigens niet een goed idee als een gecertificeerde arts het doet in plaats van die commissie? Doet u mij ondertussen maar een abonnement op Propria Cures, de onbehouwen uroloog tussen de ministers van staat.

Propria Cures, Antwoordnr. 8397, 1000 RA Amsterdam.

naam .........................................................................................

Of doe het makkelijk en ga naar: www.propriacures.nl

adres......................................................................................... 0 Tientjesleden 10 euro (half jaar PC voor 10 euro!) 0 Studenten 25 euro (jaarabonnement) 0 Gewone mensen 45 euro (jaarabonnement) Neem nu een abonnement op PC en kies je cadeau uit! Ga na www.propriacures.nl


10-02-2009

21:42

Pagina 8



14 FEBRUARI 2009

PC’s Exclusief-Pagina

Met daarin deze week: Het weblog van Maxima en de nieuwste rage op het schoolplein Hola chicos! Hier even een kort berichtje vanaf de Zuidpool. Het was muy spannend om hier zo te komen. We gingen met een klein propellervliegtuig vanuit Chili. Je had Wim moeten zien zweten! Ikzelf was er alleszins kalm onder. Vroeger, toen papa nog een hele meneer was, gingen we wel vaker met oude Russische kisten over zee vliegen. Dan pakte hij mijn poppen af en gooide ze zo de diepte in. ‘Dit is wat er gebeurt als je niet naar ome Jorge luistert,’ riep hij dan. Bij aankomst viel het me vooral op hoe koud het hier is. Qué frio! Meneer Plasterk had al gezegd dat ik mijn bikini niet hoefde mee te nemen, maar dat zegt hij wel vaker. Wist ik veel dat het hier zo koud zou zijn. Gelukkig heeft Wim overal aan gedacht en zelfs een bontmuts voor me meegenomen. ‘Nu heb je een dubbele bontmuts,’ zei hij. Hij heeft een koninklijk gevoel voor humor. Koningin Beatrix vertelde mij eens dat het heel normaal is voor Nederlandse vrouwen om hun Argentijnse biefstukje te scheren. ‘ Nederland is ramen zonder gordijnen zodat iedereen naar binnen kan kijken,’ zei ze. Dat heb ik later nog eens in een speech gebruikt. Grappig hé?! ;) Alle grapjes op een stokje: de realiteit is natuurlijk dat het hier heel gevaarlijk is. Om zeker te zijn dat we deze expeditie serieus nemen, moeten we van de leiding vanavond in een tentje slapen. Ik kijk daar erg tegenop. Wim is niet bang voor de kou. Geen van de oranjes, eigenlijk. Toen Claus het einde naderde, sloop hij met zijn dementerende harses ’s nachts altijd naar buiten om in het bos te gaan schijten. Zelfs als het vroor, ja! Als Plasterk er na bedtijd uit moet dan kan hij altijd nog in zijn hoed. Als hij vraagt of ik ook een enchilada wil draaien in zijn hoofddeksel, zal ik beleefd afslaan. Dank je de koek! Die geile onderwijsdandy is niet de enige reden dat ik de noche met angst en bibberen tegemoet zie. Als het duister valt, wil Wim er nog wel eens op klimmen. Zeker als hij wilde dieren heeft gezien. Op Safari in Kenia deed hij wat dat betreft niet onder voor de plaatselijke negerbevolking. Vandaag heeft hij een zeehond of twee gezien dus diez tegen uno dat hij zijn blauwbloedgeaderde scepter weer van stal haalt vanavond. Ach, hij doet zo zijn best. Ik heb hem zelfs aangeleerd om ‘Que rico!’ te schreeuwen tijdens de climax. Dat klinkt toch heel wat beter dan: ‘Wat lekker.’ Om er zeker van te zijn dat ik ook aan mijn trekker kom, stelde Wim voor een vriendinnetje uit te nodigen. Ik zei natuurlijk meteen met volle mond ‘ja’. We hebben haar – gefinancierd vanaf Guernsey – per direct laten invliegen. Geweldig hoe hulpvaardig ze is. Zelf is ze daar heel bescheiden over: heel Holland helpt, volgens haar. Zie ik daar niet een stip aan de horizon? Dag lieve lezers, het ziet er naar uit stichting Doe Een Wens mijn brief heeft gekregen. Hare Koninklijke Hoogheid Maxima, Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, mevrouw van Amsbergen.

Prinses Maxima houdt niet van viezigheid (lees: B-merken). Op de foto: Willem-Alexander (onder), Maxima (boven, op de rug gezien) en een merk.

Albert Heijn, eat your heart out! De voetbalplaatjes zijn echt zo 2009. PC heeft exclusief voor u, en alleen voor u, de hit van deze zomer: ‘De Conversatiekaarten der Wereldliteratuur.’ Gratis bij elke PC. Spaar ze allemaal!!

8

AFGETREDEN ALS REDACTEUR EN OPGENOMEN IN DE PC-EREHEMEL: JURG VAN GINKEL

Recommend Documents