ACCRES APELDOORN K.N.S.B. COMPETITIE 2011-2012 Accres Apeldoorn Groningen
½ 0 0 ½ 0 1 0 1 0 0 ½ 1 1 ½ 1 0 1 0 1 1
3 7
Zware middag in Apeldoorn Afgelopen zaterdag 7 januari mochten wij Groningen ontvangen. Omdat Groningen degradatiekandidaat is, viel het te verwachten dat zij een sterk team neer zouden zetten om punten te scoren. Daarnaast hadden ze te kampen met wateroverlast, dus kan ik me voorstellen dat de GM’s dachten: Weg hier, op naar het droge Apeldoorn! Groningen kwam dus aanzetten met vier GM’s en een IM.
Rotstein had een klein plusje. Hij kon dit echter doorduwen en sloeg met een stukoffer toe, waarna het direct uit was. Merijn van Delft speelde een zeer goede partij. Hij won in de Najdorf van Iozefina Paulet. Deze partij is zeker de moeite van het naspelen waard. Zelf mocht ik het op bord 7 opnemen tegen Erik Hoeksema. Na de opening kwam ik onder lichte druk te staan en offerde een pion voor tegenspel. Dat tegenspel kwam er, maar het vervolg van mij was niet goed en dus verloor ik.
Roeland speelde op bord 1 met zwart tegen Sergey Tiviakov. Groningen laat Tiviakov alle partijen met wit spelen en hij scoorde daar ook 100 procent mee, totdat hij tegen Roeland moest. Na de opening had Roeland een pion minder, maar ongelijke lopers zorgden toch voor een remise.
Op bord 2 speelde Ilja Zaragatski een sterke partij tegen Elina Danielian. Met zijn 1.c4 bereikte Ilja zijn gebruikelijke plusje. Hij wist dit plusje om te zetten in materiaal, maar in de tijdnoodfase ging het mis. Hij verloor een stuk en had er twee pionnen tegenover. Dit bleek helaas niet genoeg voor remise. Alexander Kabatianski kreeg het in de Alapin van Daan Brandenburg zwaar te verduren. Na zo’n drie uur spelen had Daan gewonnen. Op bord 4 speelde onze Sebastian Siebrecht tegen Michael Riemens. Het ging een lange tijd gelijk op, dus was remise een terechte uitslag. Stefan Kuipers mocht het met zwart opnemen tegen GM Arkadij Rotstein. Deze vroeg tijdens de wedstrijd aan Tiviakov hoe hij het beste kon spelen, wat voor strategie het beste was. Het werd een vrij rustige partij en
Armen tikte zijn eerste punt binnen dit seizoen. Hij versloeg Joop Houtman in een Spaanse partij. Hij manoeuvreerde zijn stukken naar de goede velden, offerde daar een pion voor en sloeg toen toe. Sjef Rijnaarts mocht het op bord 9 opnemen tegen Joost Wempe. Het werd een Slavisch. Vorig jaar speelden deze twee ook al tegen elkaar. Toen werd het een Konings-Indisch, wat ik had gezien in mijn voorbereiding. Dit keer ging het Sjef wat minder goed af. Toen Joost een pion op d6 kreeg, werd het lastig voor Sjef. Even later verloor hij dan ook. Op bord 10 speelde Arthur van de Oudeweetering tegen Alexander van Pelt. In de moderne opening kreeg Arthur een plusje, maar in tijdnood kantelde de partij en verloor hij alsnog.
ACCRES APELDOORN K.N.S.B. COMPETITIE 2011-2012 Vandaag hadden we het geluk niet aan onze zijde. Na deze nederlaag zijn we weer terug als middenmoter met vijf matchpunten. Achter ons zit een hele groep met vier matchpunten. De volgende ronde spelen we uit tegen hekkensluiter BSG. Bussum here we come!
Het andere verslag Ruime zege in en tegen Apeldoorn Groningen grijpt één van de laatste kansen De ruime uitslag doet een gemakkelijke wedstrijd vermoeden, maar dat was absoluut niet het geval. Tot een uur of 16.00 leek de wedstrijd zich grotendeels via de wit-zwart verdeling te verlopen. Al onze witborden stonden prima, maar de zwartborden baarden zorgen. Het team dat met zwart zou scoren zou de wedstrijd winnen. Brandenburg en Rotstein zetten ons betrekkelijk snel op een 2-0 voorsprong. Daan Brandenburg kon tegen Kabatianski een pion winnen, maar koos voor een andere optie, die ook snel uitbetaalde. Ook Arkadij Rotstein koos voor de voorzichtige aanpak. Hij kende tegenstander Kuipers niet, maar had vooraf van Tiviakov de tip gekregen om het positioneel aan te pakken. Langzaam ontwikkelden zich de contouren van een koningsaanval en met een thematisch stukoffer haalde Rotstein het punt binnen. Op borden 7 en 8 viel de beslissing vrijwel gelijktijdig. Joop Houtman had een gaatje teveel in zijn stelling. Toen de stukken van Hachijan zich allen op f6 richtten was het pleit beslecht. Dit werd gecompenseerd door buurman Erik Hoeksema. Vaak heeft hij zwart vanwege zijn rotsvaste reputatie met die kleur tegen sterke tegenstanders, maar dit keer mocht hij met de witten. Hij snoepte een 1e pionnetje, een 2e, en een 3e, en passant de tegendreigingen parerend, met een mooie overwinning tot gevolg. De wedstrijd werd beslist toen Joost Wempe de 4e witpartij tot winst voerde en Alexander van Pelt met zwart Arthur van de Oudeweetering te grazen nam. Dit laatste betekende de eerste meevaller met zwart. Lange tijd leek Alexander het moeilijk te hebben en het koste ook erg veel tijd. In de opkomende tijdnood wist hij stelling los te wurmen. Toen van de Oudeweetering - inmiddels ook in tijdnood - niet de beste voortzetting koos, was onze man uit Winschoten er als de kippen bij om het
punt te pakken. Iozefina Paulet had het ondertussen niet kunnen bolwerken tegen Merijn van Delft. Met de tussenstand van 5-2 was het echter beslist. Sergey Tiviakov streed nog voor het volle punt, maar kon niet verliezen, en Michael Riemens had een gezonde pion meer, en had ook minimaal remise. Michael was het eerste klaar. Hij had in de opening brutaal een pionnetje meegesnoept, maar Siebrecht had duidelijk compensatie en sloeg Michael’s remiseaanbod in eerste instantie dan ook af. In tijdnood hield Michael zijn zenuwen in bedwang. In het resterende eindspel had Michael kunnen proberen zijn pluspion te verzilveren, maar hij vertrouwde Siebrecht de verdediging wel toe. Uitstekende partij en de matchwinnende remise was een feit. De partijen op borden 1 en 2 gingen door tot vlak voor 19.00 uur. Sergey Tiviakov kreeg net als een week eerder in het Schaakfestival Groningen tegen Bok opnieuw het Janisch voorgeschoteld door Roeland Pruijssens. Een pion achter staan tegen Tiviakov is geen pretje. Ergens meende Sergey wel beter gemist te hebben, maar het resterende eindspel bleek in praktijk te lastig om te winnen. Het verdient wel aanbeveling dat spelers en arbiters nog eens goed kijken naar hoe een remiseclaim door herhaling van zetten ingediend moet worden, want een foute claim leverde Sergey in de slotfase nog twee extra minuten op.
Zaragatski en Danielian gebruikten de volledige speeltijd. Aanvankelijk zag het er somber uit voor Elina, iets later leek het wel weer mee te vallen. In tijdnood ging het echter helemaal mis bij Zaragatski, waardoor Elina met een stuk voor 2 pionnen de 2e fase in mocht gaan. Dat bleek toch nog wel een klus, want pas met de vlag
ACCRES APELDOORN K.N.S.B. COMPETITIE 2011-2012 op vallen (hoe zeg je zoiets bij die digitale klokken?) waren de laatste pat grapjes uit de stelling en ging het 2e punt naar Winschoten. ‘Lastig staan, terugkomen, meevaller in tijdnood, en goed afmaken’, misschien moeten we dat na vandaag maar ‘de Winschoter Opzet’ noemen. Accres Apeldoorn 2 1 ½ 0 ½ ½ 0 ½ 1 Voorschoten 0 ½ 1 ½ ½ 1 ½ 0
4 4
Een oh zo taaie (maar spannende) wedstrijd Voordat de wedstrijd begon werd er een moment van stilte gehouden ter nagedachtenis aan Robert Verkruissen. Toch wel indrukwekkend als een zaal vol mensen hem op deze manier eert. Als je na 4 ronden met even zovele overwinningen aan kop staat in de poule hoop je dat de tegenstander daar wel van onder de indruk is. Maar je kunt ook de strijd ingaan met het idee dat je niets te verliezen hebt, en dat wij als koploper dat dan maar moeten bewijzen. Een juiste instelling zoals op 7 januari bleek in onze wedstrijd tegen Voorschoten. Zoals al gememoreerd was het al vlot duidelijk dat het moeilijke middag zou worden. Martin kwam later op het appél omdat iemand zo vriendelijk was geweest zijn auto te verplaatsen zonder dat daar om gevraagd was. En daar kom je dan de volgende ochtend achter, helaas zonder afzender. Na zo’n twee uur spelen was het duidelijk dat Maarten moest vechten voor remise, Thomas wel goed stond en de andere partijen gingen ogenschijnlijk gelijk op. Harrie was de eerste die zijn partij voltooide. Tegen Roderick van Kempen werd in het middenspel alle torens afgeruild en er bleef niets meer over om voor te strijden. Waarom dan onnodig risico’s nemen als je daardoor in moeilijkheden zou komen, een terechte remise. Maarten speelde een zeer scherpe partij tegen Frits Fritschy en werd op een prachtige manier een koppie kleiner gemaakt. Tja, als je het Wolga-gambiet speelt weet je dat de spetters bloed over het bord vliegen, zo ook hier. Na 12 zetten heeft Maarten een stuk ingeleverd voor drie pionnen, maar die hebben wel een mooi blok gevormd in het centrum. Maar die zijn uiteraard ook een mooi aanvalspunt voor wit, vooral als de zwarte dame daar onbeholpen bij staat. Die dame wordt gedurende de volgende zetten helemaal uit het strijdgewoel weggelokt en mag op een afstandje toekijken hoe
de koning het volgende onderwerp van de aanvalslust van wit gaat worden. En je mag zeggen wat je wilt maar Frits maakt heel mooi gebruik van de gatenkaas die de zwarte stelling is. Maarten kan alleen maar toekijken en meewerken aan het kunstukje wat hij ervan maakt. Hij wordt helemaal weggeofferd en als het mat aanstaande is geeft hij op. Dus staan we op achterstand, dat hadden we min of meer niet verwacht want dat moet je maar weer weg zien te poetsen. Gelukkig is Marcus Driessen die tegen Thomas speelt zo vriendelijk om vroeg in de partij een pion aan hem cadeau te doen. Op avontuur met voor wit de loper en voor zwart het paard worden de nodige gaten in elkaar
stelling geslagen. Dames gaan er af, en dus blijft er een plus over voor Thomas. In het middenspel breidt Thomas langzaam zijn voordeel uit en brengt zijn tegenstander steeds meer in de verdrukking maar dat hoeft niet direct tot verlies te leiden. Maar waarschijnlijk is de druk dan toch zo groot dat wit misgrijpt en Thomas de gelegenheid geeft het opeens snel te beslissen. De verdediging blijkt soms lastiger dan je denkt. Erik vraagt op een bepaald moment of hij remise mag aan bieden of accepteren. Het gevoel zegt om dat in eerste instantie niet te doen want zoals de wedstrijd verloopt, is elk heel punt belangrijk, dat is ook zijn eigen oordeel. Dus speelt hij nog even door om te kijken of er een opening in zijn partij te forceren is. Maar het blijkt al vrij snel een ijdele hoop te zijn want er is helemaal geen opening te forceren zonder daarbij zichzelf in problemen te brengen. De muur is zo dichtgemetseld dat alleen dames rond kunnen wandelen, en als die geruild worden is het ook gelijk remise. Eens te meer blijkt het een taaie middag te zijn.
ACCRES APELDOORN K.N.S.B. COMPETITIE 2011-2012 beren en eindelijk op de 40e zet werden zijn pogingen beloond met pionwinst. Maar omdat alles deze middag al zo verdomde moeilijk verliep moest deze partij helemaal uit zijn tenen binnen gehaald worden. Het lukte uiteindelijk gelukkig wel maar het spande er echt om. Dus hadden we score weer gelijk getrokken en was het aan Freddie om of een gelijk spel of de winst binnen te halen.
Tot nu toe had Nicolai in de voorgaande ronden zeer goed gespeeld en of je dat vandaag ook mocht verwachten blijft een vraag. In een soort Engels / KoningsIndisch achtige opening kon hij moeilijk loskomen. Bert Houweling kwam al vrij vlot met de opstoot f4 en dat zorgde ervoor dat Nicolai niet kon of maar beter niet zou rokeren. Er ontstond een strijd van dreiging tegen dreiging en ik had het idee dat Nicolai zich niet los kon wurmen. De zwarte stukken bleven dreigend gepositioneerd in de witte stelling totdat wit ze eindelijk toch wist terug dringen. Mar de klok begon langzamerhand ook een rol te spelen en dan is een fout snel gemaakt. En helaas voor ons werd die door Nicolai gemaakt, het ging snel bergafwaarts met de witte stelling. Een randpion maakte het verschil, we mochten weer opnieuw beginnen om de stand gelijk te trekken. Hopelijk is dit een incident en dat Nicolai er de volgende wedstrijd weer wat beter voor komt te staan. Het werd steeds duidelijker dat Voorschoten er geen boodschap aan had dat ze tegen de koploper speelden. Want ook bij de andere partijen moesten wij maar bewijzen de overhand te hebben. Martin stond prettiger maar Freddie en Marcel moesten echt een blokkade zien te slechten. Het leek er op dat Voorschoten een collectieve vesting opgebouwd hadden. Marcel bleef ook maar proberen of hij de balans in zijn voordeel kon laten omslaan. Maar ook hij slaagde daar niet in, wat hij ook probeerde, Frans den Herder was niet bereid een foutje te maken. En dus had Voorschoten er weer een halfje bij richting een verrassende uitslag. Toen ontwikkelde zich de strijd tot een echt superspannend hoogtepunt, twee partijen nog bezig en opeens leek het erop dat we toch gingen of konden winnen. Als eerste was het Martin die ook lange tijd had moeten strijden om iets van een voordeeltje te bereiken. Het ging allemaal zooooo taai en stug deze middag dus was hij daar geen uitzondering op. Hij bleef het maar pro-
Hij speelde met zwart tegen Wouter Noordkamp (typische voor deze middag) een langzame, stugge partij. Freddie is gewoon de betere schaker maar dat moet er op het bord dan ook nog maar uitkomen. Vooral als je tegenstander niet bereid is daar aan mee te werken, en het heeft waarschijnlijk ook te maken met de speelstijl die je op het bord ten toon spreid. Je hoeft niets te doen om de stelling gelijk te houden, laat de betere speler maar zien dat hij “beter”is. Als je geen fouten maakt is het makkelijk verdedigen. Wat Freddie ook probeert, hij komt er niet doorheen. Het enige voordeel wat hij heeft is dat Wouter iets meer tijd nodig heeft, maar dat is dan ook alles. Dan lijkt het erop dat Freddie in het verre eindspel toch een voordeeltje te pakken heeft. Wouter overziet een torenzet van zwart waardoor Freddie een vrijpion heeft. Maar die moet in principe makkelijker te neutraliseren zijn. Er zijn gewoonweg te weinig stukken om het verschil te maken in het eindspel. Freddie is er in eerste instantie nogal verbolgen over dat hij er niet meer dan remise uit weet te halen, maar de onverbiddelijke Chessbase engine verzacht zijn ontevredenheid. De winst heeft ergens diep verborgen misschien wel ingezeten, maar ook hier was er geen tijd meer om die te vinden. En dus werd er na 5 uur en 59 en 43 seconden schaken besloten tot remise. Er stond eindelijk 4-4 op het uitslagenbord. Een zucht van verlichting voor Apeldoorn dat de dreigende nederlaag was afgeslagen en een zucht van opluchting bij Voorschoten dat ze het de koploper zo moeilijk hadden gemaakt. Als je het goed beschouwd kon het sprookje van de 100% score niet in stand gehou-
ACCRES APELDOORN K.N.S.B. COMPETITIE 2011-2012 den worden. Voorschoten had het betere van de strijd maar daar konden wij gelukkig net op tijd een stokje voor steken. De volgende ronde krijgen we de volgende test in deze campagne als we Amersfoort aan de tand mogen voelen. Die waren uiteraard in hun nopjes met ons verloren matchpunt, maar we zijn nu klaar om de strijd met hun aan te gaan! Kom maar op!
Het andere verslag Voorschoten 1 stunt in Apeldoorn! Het zou een zware middag worden in Apeldoorn, dat was vooraf wel duidelijk. Accres Apeldoorn 2 – hun eerste team speelt in de meesterklasse en verloor in dezelfde zaal van het met enkele grootmeesters uitgeruste Groningen – stond met een 100 procent score bovenaan en zou wel eens een maatje te groot kunnen blijken voor onze eigen helden. Mooi niet! Na een bloedstollende finale stond er 4-4 op het uitslagenbord en hadden de Apeldoorners hun eerste matchpunt moeten afstaan. Een prestatie om trots op te wezen.
Eigenlijk zag het er van het begin af aan redelijk goed uit voor de onzen. Alleen Marcus had direct in de opening al zwaar misgetast, maar daar stond tegenover dat Frits met een eigen variantje groot succes had geboekt en leek te gaan winnen, terwijl het op alle andere borden nog alle kanten op kon. Ze gingen niet over ons heen lopen, dat was wel duidelijk. Na zo’n tweeëneenhalf uur spelen was het Roderick die als eerste klaar was. In een rustig partijtje hadden hij en zijn tegenstander allebei geen potten kunnen breken en was er een volkomen gelijkwaardige stelling op het bord verschenen. Roderick dacht zelf ten onrechte dat hij wat minder stond en was dan ook verrast toen hij
een remiseaanbod kreeg. Lang hoefde hij daar niet over na te denken, het eerste halfje was binnen. Direct daarna zette Frits zelfs Voorschoten op voorsprong. Als gezegd had hij zijn tegenstander in de opening zeer verrast en dat had uiteindelijk tot stukwinst geleid, zij het dat daar wel een blokje vrije centrumpionnen tegenover stond. Maar toen Frits het stuk teruggaf en als tegenprestatie dat vrije blokje compleet opblies, stond plots de vijandelijke koning alleen en onbeschermd op het midden van het bord en dat was spekkie naar het bekkie van Frits! Op spectaculaire wijze offerde hij vervolgens de zwartspeler onder de tafel. Een fraaie overwinning, die wel een beschrijving in Man en Paard verdient. Deze voorsprong bleef exact drie minuten in stand, want zolang deed Marcus erover zich te realiseren dat hij nu wel de inmiddels behoorlijk ongelijke strijd kon staken. Al op de zesde zet had hij zich ernstig vergaloppeerd tegen zijn piepjonge tegenstander Thomas Beerdsen, die een groot talent schijnt te bezitten maar dat in deze partij nauwelijks anders hoefde aan te spreken dan op te rapen wat Marcus hem aanbood. Dit was niet hetzelfde hout waaruit Marcus vorig jaar zijn kampioenschap sneed, maar ach, we hebben allemaal wel eens van die dagen. Hierna moesten we een klein uur wachten, tot aan de eerste tijdcontrole, voordat er meer tekening kwam in de strijd. Maar toen gebeurde ook alles tegelijk. Allereerst kreeg Peter een remiseaanbod. Eigenlijk viel daar niet aan te ontsnappen, want winstpogingen van wie dan ook waren zo goed als onmogelijk: na zware positionele verwikkelingen hadden beide spelers een dame achter de vijandelijke pionnenstelling geposteerd die altijd eeuwig schaak zou kunnen geven, mocht dat nodig zijn. Remise dus. Maar wat gebeurde er toch allemaal bij Henk en Bert? Henk was vanuit de opening langzaam maar zeker naar achteren gedrukt en toen hij in twijfelachtige stelling de laatste vier zetten in zes seconden moest doen leek het einde nabij. Maar zie, de tijdcontrole werd gehaald, weliswaar ten koste van een pion, en wat resteerde was een stelling waar in ieder geval nog gevochten kon worden. Bert had zelfs nog betere zaken gedaan in de tijdnoodfase. Hij had de opening gewoontegetrouw actief opgezet maar daarbij een goede mogelijkheid om voordeel te krijgen gemist. Dat had zich tegen hem gekeerd en hij leek overrompeld te gaan worden. Ook zijn
ACCRES APELDOORN K.N.S.B. COMPETITIE 2011-2012 tegenstander kon echter de juiste weg niet te vinden – en toegegeven met de hulp van de computer gaat dat altijd iets makkelijker – en toen was de beurt weer aan Bert die nu wel een foutje van zijn opponent genadeloos afstrafte. Plots was het helemaal uit. Dat was natuurlijk een fraaie opsteker. De stand was nu 3-2 in Voorschotens voordeel en ergens moest er toch in elk geval nog wel één bordpunt vandaan kunnen worden gehaald? Degene die daar zeker aan zou bijdragen was Frank. Lang was bij hem de zaak in evenwicht geweest maar langzaam aan had hij toch wat voordeel kunnen verwerven – en toen kreeg hij een remiseaanbod. Dat zorgde voor grote drukte in het beleidscentrum: aannemen of niet? Frank vond het wel een interessante stelling om door te spelen maar dat bracht natuurlijk ook het gevaar van een hoogst ongewenste nederlaag met zich mee, en dat zou wel eens matchpunten kunnen gaan kosten. Na lange aarzeling, en met het oog op de twee nog resterende partijen, nam Frank daarom het remiseaanbod alsnog aan. Ook achteraf gezien was dat de juiste beslissing. De stelling bleek inderdaad wat beter voor hem maar de winst was toch nog wel ver weg. En daarnaast: het teambelang gaat altijd voor. Dat bracht de stand op 3,5-2,5 in ons voordeel en gaf riante kansen op een stuntje. Helaas werd al snel duidelijk dat Henk daar niet voor zou zorgen. Zijn slechte positie bleek niet te verdedigen en de vijandelijke pluspion toch te gevaarlijk. Ondanks langdurig tegengestribbel ging het punt helaas naar Apeldoorn: 3,5-3,5. Onder grote spanning was het nu aan Wouter om voor het laatste halfje te zorgen. Het grootste deel van de middag had hij gedrukt gestaan maar rond de tijdcontrole was die druk minder geworden en was de stelling weer in evenwicht, zo niet een tikkeltje beter voor hem. Even hoopten wij dat hij zelfs zou gaan winnen maar daar was de wens toch de vader van de gedachte want achteraf begrijpt ook de computer niet waarom wij dat dachten. En toen ging het ineens alsnog mis. Wouter overzag een voor zijn tegenstander zeer voordelige torenruil waardoor hij werd opgezadeld met een vermoedelijk verloren eindspel. Bovendien had hij nog zo’n drie minuten en zijn tegenstander zeker tien en die zou dat dus wel gaan uittikken. Wat een treurnis, op de valreep toch nog verliezen. Eervol ja, maar wat koop je daarvoor? Het eindspel bleek echter moeilijker dan gedacht en Wouter verdedigde zich als een leeuw. Langzaam tikten de minuten van de Apeldoorner weg terwijl hij nauwelijks progressie maakte. Eénmaal kreeg hij nog de
kans op een winnende voortzetting maar toen waren de minuten inmiddels seconden geworden en zat Wouter zelfs ineens aan de goede kant van de klok. Toen hem nog 20 seconden resteerde voor de rest van de partij (tegen 40 voor Wouter) staakte de man uit Apeldoorn dan ook zijn pogingen en bood remise aan. De zucht van opluchting moet in Voorschoten waargenomen kunnen zijn, de 4-4 was binnen. Met dank aan Wouter, die onder de zware druk niet kraakte. Inmiddels heeft ons eerste uit vijf wedstrijden zes matchpunten gehaald en daar hadden we vooraf zonder meer voor getekend. Het is een mooi seizoen, we kunnen trots zijn. De volgende ronde is tegen Caïssa 2, wederom een titelkandidaat, met een gemiddelde rating van 2191, de hoogste van de hele klasse. Een sterk team dus, maar dat zijn wij ook. Niet dan? Accres Apeldoorn 3 0 1 0 0 1 1 ½ ½ Spassky’s 1 0 1 1 0 0 ½ ½
4 4
Na het plotselinge overlijden van Robert Verkruissen in december was het voor het team lastig om weer direct te moeten gaan spelen. Tijdens de afscheidsbijeenkomst van Robert, waar het team nagenoeg voltallig aanwezig was, werd besloten om in ieder geval niet te spelen, ongeacht de consequenties. Daarom werd uitstel gevraagd voor de wedstrijd van 17 december. De wedstrijdleider van de KNSB en tegenstander De Twee Kastelen waren zeer coulant en wilde volledig meewerken aan het uitstellen. Daardoor kreeg het team alle tijd in de Kerstperiode om de teamzaken op orde te brengen. In die periode gaf Remco Pihlajamaa aan wel weer te willen gaan spelen, na een afwezigheid van enige jaren, en daarmee als vervanger van Robert op te treden. Het team was daar erg blij mee. Vervolgens werd druk gezocht naar een datum voor het inhalen van de uitgestelde wedstrijd, en dat bleek nog niet zo eenvoudig. Op elke zaterdag in januari bleken er minimaal 2 spelers niet beschikbaar, en uiteindelijk werd gekozen voor 14 januari omdat er in ieder geval twee invallers te vinden waren voor die dag. Daarmee kunnen we in ieder geval spelen. Na terugkoppeling op de tegenstander blijkt dat zij niet kunnen op die dag, en daarmee hebben we een probleem in de hand. Dan de wedstrijd zelf. Marco van de Nieuwendijk mag niet meer invallen omdat hij anders niet meer speelge-
ACCRES APELDOORN K.N.S.B. COMPETITIE 2011-2012 meer tijd. Remco speelde voor zijn debuut op bord 8 om weer in het ritme te kunnen komen. Hij kwam in een Siciliaan en ruilde zijn beide lopers voor paarden. Hij speelde vlot en had daardoor in het middenspel veel meer tijd over dan zijn tegenstander.
rechtigd is voor zijn OSBO-team. Gelukkig was Cees van Bohemen bereid in deze thuiswedstrijd mee te spelen, en dat scheelt direct in kwaliteit voor het team. Ik kon me daarom weer rustig weiden aan mijn taak als teamleider en gelegenheidswedstrijdleider. Verder kwam het team voltallig aan de start voor de eerste wedstrijd in het nieuwe jaar. In de eerste uren ging de strijd redelijk gelijk op. Wietze speelde met zwart op bord 1 een Wolgagambiet, dat werd geweigerd. Er ontstond een ongeveer gelijke stelling waarbij beiden ongeveer evenveel tijd overhielden om in het middenspel er nog eens goed voor te gaan zitten.
Na ruim drie uur spelen kantelde de wedstrijd plotse ling. Cees gaf in een dynamische stelling plotseling een loper weg en kan direct opgeven. Even later was het bij Jasper ook over, en stonden we met 2-0 achter. Remco had zijn voordeeltje laten lopen en moest goed uitkijken om niet in het nadeel te geraken. Wietze had 2 pionnen moeten geven en stond slecht. Bij Mark en Anton was er nog een evenwicht te zien. Alleen Henk had een pluspion in een lekkere stelling. Donkere wolken dromden samen boven het team. Even later gaf de tegenstander van Mark plotseling op. Hij meende een torenverlies te zien, maar dit bleek helemaal niet het geval te zijn. Bij Remco was het een twee-fronten strijd geworden waarbij het de vraag is of er nog een winnaar kon komen. René had zich vrese-
Henk speelde op bord 2 tegen een Nimzowitsch-verdediging, en kwam eruit met het loperpaar en veel meer tijd op de klok. Daarmee ging hij verder om zijn plusje verder uit te melken. Jasper speelde een Siciliaan op bord 3 en gebruikte daarvoor zeer veel tijd. Na 15 zetten had hij nog slechts 40 minuten voor de rest van de partij. De stelling leek ongeveer gelijk. Cees speelde op bord 4 zijn bekende systeem met d4 en Pf3, en kreeg een stelling op het bord met weinig materiaal met een gunstigere pionnenstructuur. Verder had hij een licht voordeel in de tijd. Mark op bord 5 speelde een Caro Kann en kwam tot een ongeveer gelijke stelling, maar stond wel veel beter in de tijd. René speelde op bord 6 met wit de Siciliaanse Alapin, en kreeg een voor hem prettige open stelling met aanvalskansen op het bord. Bovendien was het zijn tegenstander die veel tijd verbruikte. Dat compenseerde hij later bij het zoeken naar mogelijke offers om de partij te kunnen beslissen. Anton speelde op bord 7 het Klassieke Damegambiet, en kwam in een ongeveer gelijke stelling uit. Hij had wel een iets betere pionnenstructuur en bovendien veel
lijk in de nesten gewerkt, maar in tijdnood weet hij het hoofd koel te houden en overleefd de vlag. Sterker nog, hij heeft de mogelijkheid om in één zet de partij te beslissen, maar ziet het even niet (42.Tf6!). Zijn vervolg is ook sterk, maar het duurt allemaal wat langer. Wietze had inmiddels een stuk gegeven voor de extra pion, en hoopte daarmee naar een remisestelling te komen. Even later bleek dit toch niet te werken en moest hij opgeven. Henk had inmiddels zijn puike partij bekroont met een vol punt. Remco had een pion ge-
ACCRES APELDOORN K.N.S.B. COMPETITIE 2011-2012 wonnen, maar de zwarte dame bleef erg lastig en dreigde telkens met eeuwig schaak. Met het oog op de stand en de tijd moest Remco doorspelen. Zijn partij zou de uitslag van de gehele wedstrijd bepalen. In het vervolg mistte Remco tot zijn grote ergernis de winstvoortzetting en werd tot remise besloten. Later gaf hij aan dat hij nu weer wist waarom hij een paar jaar geleden was gestopt met schaken. Hij kon niet omgaan met de frustratie na het niet winnen van een gewonnen partij. Al met al is het gelijke spel een lichte teleurstelling voor ons, maar op zich kunnen we hier wel mee verder.
