Academisch Cultureel Forum

Academisch Cultureel Forum

Paleis der Academiën KVAB Hertogsstraat 1 1000 Brussel

Lentecyclus 2015: Staatsmodellen voor morgen Programma: SESSIE 1: DE DEMOCRATISCHE BALANS IN EUROPA woensdag 22 april, 14.00u-17.00u Valt de particratie een oude democratie aan?. "Un suicide à la belge?" Wilfried Dewachter, KU Leuven België: een consensusdemocratie, met een vergrendelde meerderheid? Jan Clement Democratie in de Europese en internationale instellingen Jan Wouters, KU Leuven interpellant: Paul Van Orshoven, KU Leuven SESSIE 2: STAATS (HER-)VORMING BUITEN EUROPA woensdag 29 april, 14.00u-17.00u Arabische opstanden Politieke aspecten Sami Zemni, UGent Veiligheidsaspecten Frederik Derolez, Kolonel Defensieattaché bij de Ambassade van België te Tunis Empirische en juridische staten in Midden-Afrika Filip Reyntjens, UAntwerpen Meerpartijendemocratie geconsolideerd in Latijns-Amerika An Vranckx, UGent interpellant: Johan Swinnen, ere-ambassadeur SESSIE 3: STAATSSTRUCTUREN IN GROOTMACHTEN vrijdag 8 mei, 14.30u-17.30u Leiderschap in Rusland, China en India Katlijn Malfliet, KU Leuven Nicolas Standaert, KU Leuven Idesbald Goddeeris, KU Leuven interpellant: Bart Kerremans, KU Leuven

U wordt na elke sessie vriendelijk uitgenodigd op de receptie

SESSIE 1: DE DEMOCRATISCHE BALANS IN EUROPA Valt de particratie een oude democratie aan?. "Un suicide à la belge?" Deze openingslezing dient als introductie op het thema en hierin vormt het recent uitgegeven boek De trukendoos van de Belgische particratie. Een Europese schande, Wilfried Dewachter (Pelckmans, okt. 2014) de leidraad. De particratie is een politiek systeem dat fundamenteel verschillend is van de nuttige, dienstbare en noodzakelijke functies die de politieke partijen in de huidige stand van de democratie in alle Westerse democratieën – minimaal tot optimaal – realiseren. Niet in België. Hier zet de particratie alles naar haar hand : het parlement, het staatshoofd, de grondwet, de regeringsvorming, het overleg, de vliegwielen en steunberen van de staat via benoemingen en bevorderingen, via kabinetten, via politisering en mannaverdeling, de oppositionele partijen, het federalisme, de media-aandacht - zo noodzakelijk in de 21ste eeuw –, het gerecht in de mate dat het, tegen de scheiding der machten in, meer en meer ingeschakeld wordt als laatste fase van het wetgevend proces. Niet gewoon onder toezicht, onder curatele, maar minstens in doorslaggevende controle. Tot en met het zelf beslissen in al die werkwijzen. Met bovendien, intern in de partijen een personeelsselectie die gericht is op macht eerder dan op beleidsvoering. Zo‟n „systeem‟ werkt finaal vernietigend voor de democratie én voor de staat als leidende instantie voor de maatschappij. In 2014 is het onvoorstelbare doorgevoerd : de verkiezingen die nog enigszins met de particratie konden meebeslissen zijn doelgericht uitgeschakeld in vijf rechtstreekse ingrepen en via vijf „nietbeslissingen‟. Finito tot in 2019 of tot in 2024… Heel wat publieke media hebben nauwelijks aandacht aan die staatsgreep besteed… In het boek „De trukendoos van de Belgische particratie. Een Europese schande‟ zijn haast 300 blz. nodig om deze politieke tsunami indringend te kunnen ontleden. In de lezing wordt de analyse dan ook beperkt tot enkele cruciale ingrepen, zoals de regeringsvorming (cf. 541 dagen in 2010-2011), de „federale kieskring‟ die niet gerealiseerd is en het niet overhevelen van de 40 rechtstreeks verkozen senatoren naar de Kamer – met afschaffing van de rest-Senaat –. Hiermee zitten we al op sleutelmomenten. Wilfried Dewachter is politoloog en gewoon hoogleraar emeritus van de KU Leuven. Hij publiceerde decennialang vooral over verkiezingen, politieke partijen en de rol van de elite, leidde generaties politologen op en was drie jaar lang decaan van de faculteit Sociale Wetenschappen van de Katholieke Universiteit Leuven. Als politoloog was Dewachter vaak een aanspreekpunt van de media. Dewachter stelde reeds in zijn boek 'De mythe van de parlementaire democratie. Een Belgische analyse' (Acco, 2001) dat de Belgische democratie structureel een particratie is, en nog slechts in zeer beperkte mate een afspiegeling van de oorspronkelijke bedoeling, zoals die in 1831 werd geconcipieerd. Dewachter werd in 2012 geridderd tot Grootofficier in de Leopoldsorde met ranginneming op 15 november 2005. Bron: Wikipedia Dr. Politieke Wetenschappen (1967). Geassocieerd docent (1969), docent (1970), hoogleraar (1973), gewoon hoogleraar (1975), decaan (1987-91) faculteit Sociale Wetenschappen, directeur (1971-2001) vakgroep Politologie KULeuven. Politoloog werkzaam op het gebied van het reële functioneren van de democratie, vnl. in België, meer bepaald inzake verkiezingen, politieke partijen, elite en besluitvorming.

Buitenlands lid Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen; lid (1970) Bureau Belgisch Instituut voor Wetenschap der Politiek; voorzitter (1993-97) Politologisch Instituut; hoofdredacteur Res Publica (1970-2000); hoofdredacteur Politiek Jaarboek (1978-2008). J. en M. Huygheprijs (1969), ereburger Klein-Brabant (2002), prix Condorcet-Aron (2006). In 1986 werd hij verkozen tot lid van de KVAB, Klasse Menswetenschappen, waarvan hij in 2000 bestuurder was.

België: een consensusdemocratie, met een vergrendelde meerderheid? Jan Clement is jurist, staatsraad en vrijwillig wetenschappelijk medewerker aan de KU Leuven (Instituut voor Constitutioneel Recht) waaraan hij tevens doctoreerde. Zijn doctoraatsstudie werd in 2001 door de Koninklijke Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten bekroond met de Prijs van het Frans Van Cauwelaertfonds en in 2003 gepubliceerd onder de titel Taalvrijheid, bestuurstaal en minderheidsrechten. Het Belgisch model. Een constitutionele zoektocht naar de oorsprong van het territorialiteitsbeginsel en de minderheidsrechten in de bestuurstaalwetgeving.

Democratie in de Europese en internationale instellingen Vele Europese en internationale instellingen, van de Europese Unie (EU) tot de Verenigde Naties (VN), hebben vandaag de dag de mond vol van democratie. Maar versterken of verzwakken de Europese en instellingen de democratie? Dit is geen eenvoudige kwestie. Enerzijds is het een voorafgaandelijk vereiste voor het lidmaatschap van een aantal Europese instellingen (met name de EU en de Raad van Europa) dat een land democratische instellingen heeft. Anderzijds echter lijkt het “democratiebevestigend/-versterkend” karakter van deze instellingen niet steeds optimaal te werken. Zo kan men vragen stellen bij het democratisch functioneren van de huidige politieke systemen in een aantal lidstaten van de Raad van Europa (bv. Rusland, Turkije). Ook binnen de Europese Unie is de werking van de democratie binnen bepaalde lidstaten thans geen onproblematisch gegeven (bv. Bulgarije, Hongarije). Bovendien kunnen kritische kanttekeningen worden geplaatst bij het democratisch functioneren en/of de democratische legitimiteit en verantwoordingsplicht van Europese en internationale instellingen voor hun optreden in diverse beleidsdomeinen, van de EU tot de VNVeiligheidsraad en het Internationaal Muntfonds. De vraag rijst welke democratische waarborgen en toezicht/-bewakingsmechanismen aangewezen zijn, op nationaal, Europees en internationaal vlak. Een en ander doet tenslotte opnieuw de vraag rijzen of democratie een universele waarde is. Jan Wouters is jurist en professor aan de KULeuven. Dr. Rechten (1996) KU Leuven. Hoofddocent (1993-1998) universiteit Maastricht, (1997-1998) UA; bijzonder hoogleraar (1997-2003), gewoon hoogleraar (1998) KU Leuven; advocaat Balie van Brussel; directeur (1999) Instituut voor Internationaal Recht KU Leuven, (2007) directeur Leuven Centre for Global Governance Studies. Specialist Europees bank- en effectenrecht, internationaal recht en recht van internationale organisaties. Voorzitter Vereniging voor de Verenigde Naties, Strategische Adviesraad Internationaal Vlaanderen.

Francqui Fellow (1989-1990) Belgian American Educational Foundation, Rotary Foundation Fellow (19901991), Walter Leën Prijs voor Sociaal Recht (1996), Stibbe Prijs (1997), Fernand Braudel Fellow (2008). Sinds oktober 2007 voorzitter van de Strategische Adviesraad Internationaal Vlaanderen. Sinds 2009 Jean Monnet Chair Ad Personam 'EU and Global Governance' Gasthoogleraar aan het Europacollege te Brugge, SciencesPo te Parijs en de Luiss Universiteit in Rome. Hij is o.m uitgever van de International Encyclopedia of Intergovernmental Organizations, afgevaardigd directeur van de Revue Belge de Droit International en is editorial board member in tal van internationale tijdschriften. Hij publiceerde wereldwijd tal van boeken over Europees en Internationaal vennootschaps- en financieel Recht maar ook over rechten inzake ontwikkeling, mensenrechten, veiligheid, wereld- en multilateraal bestuur, beleid en globalisering. Daarnaast treedt hij op in diverse internationale adviescommissies en is coördinator van het grote schaal FP7 Programma FRAME, “Fostering Human Rights Among European (Extern en Intern) Policies” en van de InBev-Baillet Latour EU China Chair aan de KU Leuven. Hij wordt door zijn internationale specialisatie vaak gevraagd om bij internationale evenementen de pers te woord te staan. In 2008 werd hij verkozen tot lid van de KVAB, Klasse Menswetenschappen.

Interpellant Paul Van Orshoven studeerde af aan de KU Leuven als licentiaat in de rechten in 1978 (grootste onderscheiding) en licentiaat in de politieke en sociale wetenschappen in 1979 (grote onderscheiding). In 1986 promoveerde hij tot doctor in de rechten op een proefschrift over behoorlijke rechtsbedeling bij de fiscale rechtspraak. Hij doceert aan de KU Leuven sedert 1986. Van 2005 tot 2012 was hij decaan van de Faculteit Rechtsgeleerdheid. Onderzoeksdomeinen Publiekrecht in de ruime zin, met inbegrip van:  Grondwettelijk recht  Mensenrechten  Administratief recht  Procesrecht Publicaties (selectie van 5 publicaties uit hele loopbaan)  

Behoorlijke rechtsbedeling bij geschillen over directe rijksbelastingen, Antwerpen, Kluwer Rechtswetenschappen, 1987, XIII + 588 blz. 'Non scripta, sed nata lex. Over de begripsomschrijving en de situering in de normenhiërarchie van de algemene rechtsbeginselen', Rechtskundig Weekblad 1989-1990, 1375-1383; Algemene rechtsbeginselen (Ed. VAN HOECKE, M.) Antwerpen, Kluwer Rechtswetenschappen, 1991, 59-80



 

'De kraai en de puit. De retroactieve wet in het licht van de beginselen van behoorlijke wetgeving', A.J.T. 1998-99, 25-32 en 1096-1103 en in De retroactiviteit van rechtsregels. Jura Falconis Libri, Leuven, Jura Falconis, 1998, 7-22 'Je n‟aime pas mon sujet. De bevoegdheid van de hoven en rechtbanken in burgerlijke zaken', T.P.R. 2004, 1085-1162 Tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. Gerechtelijk recht voor bachelors, vijfde bijgewerkte uitgave, Leuven, Acco, 2014, 439 blz. (i.s.m. B. Allemeersch)

(belangrijkste relevante prestaties interne en externe dienstverlening) (2005-2014) Decaan Faculteit Rechtsgeleerdheid (2005-2012) Lid groepsbestuur Humane Wetenschappen (2005-20012) Lid Academische Raad (2005-2012) Lid Hoge Raad voor de Justitie (2012-2013) Lid Nationale Tuchtraad voor de Magistratuur (2005-2012) Lid Adviescommissie voor de benoeming van advocaten bij het Hof van Cassatie (2007- ) Francquileerstoel Gent (2013) Expert kabinet Minister van Justitie Geens (2014-)

SESSIE 2: STAATS (HER-)VORMING BUITEN EUROPA Arabische opstanden Politieke aspecten Is er een toekomst voor de democratie in de Arabische Wereld? Lessen van de Tunesische transitie. Toen eind 2010 het Tunesische volk in opstand kwam tegen het autoritaire bewind van president Ben Ali nadat Mohammed Bouazizi, een jonge fruithandelaar die trachtte te overleven in moeilijke omstandigheden, zichzelf in brand had gestoken, was dit het startsignaal voor een reeks opstanden, revoltes en revoluties die het Midden-Oosten en Noord-Afrika grondig veranderden. Een golf van optimisme was waarneembeer in de regio maar ook ver daarbuiten. De Arabische wereld, zo dacht men, zou de mars van de volkeren naar meer democratie en vrijheid vervoegen. Amper vijf jaar later blijft er weinig over van dit optimisme. De verkiezingsoverwinningen van politieke partijen die zich baseren op de islam en de opkomst van salafistische organisaties en bewegingen was een eerste reden voor bezorgdheid. Maar het ergste moest nog komen. De Syrische opstand veranderde snel in een burgeroorlog tussen rebellen en regering waarbij regionale en internationale machten hun belangen en invloed lieten en laten gelden. Het machtsvacuüm dat ontstond – en verergerd werd door de nefaste gevolgen van de illegale oorlog van de VS en enkele bondgenoten in Irak tegen Saddam Hoessein vanaf 2003 – bleek de voedingsbodem voor één van de meest gewelddadige en reactionaire bewegingen die de regio ooit had gezien: Daesh. Vijf jaar na de revolutie in Tunesië is het daarom nodig de vraag te stellen of er wel een toekomst is voor de democratie in de Arabische wereld en waarom werden de grote verwachtingen voor meer vrijheid en waardigheid – ontegensprekelijk de leuzen van de opstand – niet ingelost? Sami Zemni is hoogleraar in de politieke wetenschappen (UGent). Hij studeerde in Gent en in Aix-enProvence. Aan de Universiteit Gent coördineert Sami Zemni de Midden-Oosten en Noord-Afrika Onderzoeksgroep. Hij is stichtend lid en oud-voorzitter van het Centrum voor Islam in Europa (CIE). Hij

publiceert over politieke islam, de Arabische Opstanden en het islamdebat in internationale en nationale wetenschappelijke tijdschriften. Hij publiceerde onder andere „Het Islamdebat‟ (EPO 2009), „Politieke Islam, 9/11 en jihad (Acco 2006) en „Het Midden-Oosten. The times are a‟changing‟ (EPO 2013).

Veiligheidsaspecten Gevolgen van de Arabische Lente op de veiligheid in de regio en die van Europa De Arabische Lente werd in het Westen vooral gepercipieerd als een roep om democratie onder de vorm van op het eerste zicht spontane volksopstanden tegen de heersende dictators. Minder aandacht was en is er voor wat de gevolgen zijn op het vlak van de veiligheid. In de uiteenzetting zal beschreven worden hoe de basiselementen van het veiligheidskader in de regio grondig door elkaar werden geschud. Nadien wordt ingegaan op de zeer ernstige consequenties hiervan voor de veiligheid in de regio, maar ook voor die van Europa; bestudeerde aspecten daarbij zijn onder meer buitenlandse inmenging, terrorisme, wapenhandel, mensensmokkel, energievoorziening. Frederik Derolez studeerde in 1985 als burgerlijk ingenieur af aan de Koninklijke Militaire School. Hij was afwisselend werkzaam als bevelhebber van para-commando eenheden en als projectleider voor aankoop- en reorganisatieprogramma's. Buitenlandse operaties brachten hem onder meer naar Somalië, Rwanda en Afghanistan. Sinds 2009 is Kolonel Derolez defensieattaché, eerst bij de Belgische Ambassade in Nairobi, thans in Tunis.

Empirische en juridische staten in Midden-Afrika Alle internationaal erkende staten zijn juridisch evenwaardig en nemen deel aan het internationale rechtsverkeer. Toch vervullen vele staten empirisch nauwelijks hun soevereiniteitsfuncties, bv. op de vlakken van territoriale controle en publieke fiscaliteit. Zwakke staten zijn vooral te vinden in het Zuiden, en met name in sub-Sahara Afrika. Omdat de internationale gemeenschap het juridisch staat-zijn beloont zonder veel aandacht voor de empirische realiteit wordt staatsopbouw amper aangemoedigd. Deze paradox wordt onderzocht in Midden-Afrika, met bijzondere aandacht voor de D.R. Congo waar het staatsverval sedert de jaren 1970 heeft bijgedragen tot onderontwikkeling en regionale instabiliteit. Filip Reyntjens is gewoon hoogleraar Afrikaans Recht en Politiek aan het Instituut voor Ontwikkelingsbeleid en –beheer (IOB) van de Universiteit Antwerpen. Hij is lid van de Belgische Koninklijke Academie voor Overzeese Wetenschappen en bestuurslid van verschillende wetenschappelijke organisaties. Hij was voorzitter van het IOB, gastprofessor in Parijs, Pretoria (ZuidAfrika), Butare (Rwanda), Kinshasa en Mbarara (Uganda) en vice-rector van de Universiteit van MbujyMayi (Democratische Republiek Congo). Hij is sedert meer dan 35 jaar gespecialiseerd in het recht en de politiek van Sub-Sahara Afrika, en in het bijzonder de Grote Meren Regio, waarover hij een tiental boeken en honderden artikels heeft gepubliceerd. Zijn meest recente boeken zijn The Great African War. Congo and Regional Geopolitics, 1996-2006 (Cambridge University Press 2009) en Political governance in post-genocide Rwanda (Cambridge University Press 2013). Hij was expertgetuige over recht en politiek van Rwanda, Burundi en de DRC in nationale rechtbanken in België, Frankrijk, Finland, Zweden, Zwitserland, Tanzania, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, alsook voor het Internationaal Straftribunaal voor Rwanda. Hij gaf advies aan verschillende Ministeries van Buitenlandse Zaken en Ontwikkelingssamenwerking en internationale niet-gouvernementele organisaties.

Meerpartijendemocratie geconsolideerd in Latijns-Amerika Een generische titel die de lading wellicht dekt van wat ik denk te komen vertellen is 'meerpartijendemocratie geconsolideerd'. waarmee ik dan niet zal impliceren dat alles peis en vree is en eerder zal aangeven dat er binnen de meerpartijendemocratie niet noodzakelijk méér opportuniteit is om de verkozen mandatarissen meer verantwoording te doen afleggen An Vranckx doctoreerde aan de Vrij Universiteit Brussel (1998) en ging vervolgens buiten-academisch aan de slag, onder meer (maar niet uitsluitend) in Latijns-Amerika, waar ze projecten begon te beheren (en nog steeds beheert) inzake veiligheid, conflictbeheersing, wapencontrole en meerpartijendemocratie, in samenwerkingen met UNU-CRIS en andere VN agentschappen, met nietgouvernementele organisaties als de International Peace Information Service, en Saferworld, evenals think tanks als de Fundación Ideas para la Paz en de Groupe de recherche et d'information sur la paix et la sécurité. Vanaf 2006 is ze bovendien deeltijds verbonden aan de Universiteit Gent, waar ze instaat voor de "Area Studies: politieke problemen van Latijns-Amerika". Ze verzorgt ook regelmatig gastlezingen in binnen- en buitenland.

Interpellant Johan Swinnen studeerde rechten en notariaat aan de KU Leuven en internationaal recht te Genève. Na opdrachten voor de Helsinki-Conferentie te Genève (voorloper van de OVSE) en het Legal Office van de Verenigde Naties te New York trad hij toe tot de Belgische diplomatieke dienst. Hij was drie maal op post bij de VN in New York, drie maal in Europa (o.m. ambassadeur in Den Haag en Madrid), drie maal in Afrika (o.m. ambassadeur in Kigali en Kinshasa), en drie maal in Brussel (o.m. woordvoerder van Buitenlandse Zaken, onder ministers Tindemans en Eyskens, en diplomatiek adviseur van premier Dehaene). Na zijn oppensioenstelling was hij enige tijd diplomatiek adviseur van de minister van Defensie en leidde hij de onderhandelingen voor de herziening van de samenwerkingsakkoorden met Gewesten en Gemeenschappen inzake buitenlands beleid. Momenteel is hij voorzitter van VIRA (Vereniging voor Internationale Relaties) en van het onderzoekscentrum IPIS (International Peace Information Service). Tevens is hij lid van de Academische Senaat van de KU Leuven. Hij werkt aan een boek over zijn ervaringen in Rwanda, waar hij van 1990 tot „94 ambassadeur was.

SESSIE 3: STAATSSTRUCTUREN IN GROOTMACHTEN Leiderschap in China, Rusland en India Rusland: politieke reus, economische dwerg In 1991 herrees een nieuwe Russische staat uit de assen van de Sovjetunie. Het Russische politieke en economische systeem onderging diepgaande veranderingen na de implosie van de USSR.

President Poetin bracht een schijnbare stabilisering, die werd voortgezet tijdens de Medvedev-Poetin “tandemdemocratie”. Wanneer Poetin in mei 2012 aan een derde presidentstermijn begint, en Medvedev opnieuw premier wordt, is er meer aan de hand dan een wissel van rollen. Het gaat om een ware rokade. Deze schaakterm verwijst naar een wissel tussen toren en koning, met het oog op een versterking van de positie op het schaakbord. Immers, een steeds autocratischer Rusland positioneert zich in Eurazië. Katlijn Malfliet, vice-rector aan de KU Leuven, studeerde rechten en filosofie aan de KU Leuven. Na het behalen van een Master of Arts in de Oosteuropakunde (RUG-KUL-VUB) bereidde zij o.m. aan de Academie der Wetenschappen te Moskou een doctoraatsthesis voor over eigendomsrecht in de Sovjetunie. Zij studeerde Russisch in Leuven, Brussel en Moskou. Als gasthoogleraar doceerde zij aan de universiteiten van Leiden, Moskou en Praag. Zij was van van 2010 tot 2013 decaan van de faculteit Sociale Wetenschappen aan de KU Leuven (de allereerste vrouwelijke decaan ooit aan de KU Leuven), waar zij een aantal vakken over politieke, sociale en juridische transformatie in de Midden- en OostEuropese staten doceerde. Zij is tevens titularis van de leerstoel Inbev Baillet-Latour over de relaties tussen de Europese Unie en Rusland. In het kader van het onderzoeksinstituut LINES (Leuven International and European Studies) van de faculteit Sociale Wetenschappen leidt zij verschillende onderzoeks- en ontwikkelingsprojecten rond transformatie in de post-communistische landen (voornamelijk in de Russische Federatie). Regelmatig reist zij naar de betrokken regio‟s om er veldwerk te verrichten. Haar onderzoek betreft voornamelijk privatisering en institutionele hervormingen, alsook de band tussen cultuur, politiek en recht. Zij schreef hierover verschillende recent uitgegeven boeken, o.m. Russia and the Council of Europe. Ten years after (co-editor S. Parmentier) (2010); The CIS, the EU and Russia. Challenges of Integration, (co-editors Lien Verpoest and Evgeny Vinokurov); en De Russische Rokade. Een actuele analyse van de Russische politiek, LannooCampus, 2013, 200 pp. Een lijst met publicaties vindt u op: https://lirias.kuleuven.be/items-by-author?author=Malfliet%2C+Katlijn%3B+U0007743 Thans is Katlijn Malfliet Vicerector Cultuur, Diversiteit, Duurzaamheid, Alumni en Emeriti. Zij doceert nog steeds over Russische politiek en Oost-Europees recht.

Selectie en wissel van leiders in China Voor elke regering of bestuursapparaat zijn de selectie en de wissel van verantwoordelijken een belangrijke uitdaging. Deze uiteenzetting zal een aantal kenmerken van het Chinese bestuursapparaat aangeven en nagaan wat Europa hieruit kan leren. Nicolas Standaert is gewoon hoogleraar Sinologie aan de KU Leuven, verantwoordelijke van de Onderzoeksgroep Sinologie; belangrijkste onderzoeksdomein: culturele contacten tussen China en Europa in de zeventiende en achttiende eeuw. Dr. Sinologie (1984) rijksuniversiteit Leiden, bacc. Filosofie en bacc. Theologie (1990) Centre Sèvres te Parijs, lic. Theologie (1994) Fu Jen universiteit te Taipei. Hoofddocent (1993), hoogleraar (1997), gewoon hoogleraar (2001) KULeuven. Sinoloog op het vlak van de culturele relaties tussen China en Europa, meer specifiek tijdens de 17de en 18de eeuw. Member Institute for Advanced Study (2002) Princeton. Hij werd verkozen in 2003 tot lid van de KVAB, Klasse Menswetenschappen.

India: de grootste democratie ter wereld India is de grootste democratie ter wereld, waar verkiezingen onvoorspelbaar zijn en het politieke landschap regelmatig verschuift. Maar het is ook een goed functionerende federatie en een betrouwbare rechtsstaat. We overlopen kort de staatsstructuren en het politieke landschap. Idesbald Goddeeris, hoofddocent aan de KU Leuven, is slavist en historicus, en doceert onder meer „Geschiedenis van het Moderne India‟ en „Global Perspectives on Contemporary India‟. Hij coördineert de India Focus Leuven, schreef samen met Winand Callewaert „Een geschiedenis van India: ontmoetingen op wereldschaal‟ (2010) en redigeerde onder meer „Het wiel van Ashoka. BelgischIndiase contacten in historisch perspectief‟ (2013).

Interpellant Bart Kerremans is politicoloog en hoogleraar internationale relaties en Amerikaanse politiek aan het Instituut voor Internationaal en Europees Beleid (IIEB) aan de Katholieke Universiteit Leuven. Sinds 2013 is hij decaan van de faculteit Sociale Wetenschappen. Daarnaast doceert hij vakken met betrekking tot de geschiedenis van internationale relaties, internationale organisaties, internationale politieke economie en Amerikaanse politiek en maakt ook deel uit van het interdisciplinair onderzoekscentrum Leuven Centre for Global Governance Studies. In 1994 behaalde Kerremans zijn doctoraat in de politieke en sociale wetenschappen aan het toenmalige UIA (nu Universiteit Antwerpen). Van januari 1998 tot januari 1999 was hij gastdocent aan de Elliott School of International Affairs van de George Washington University in Washington D.C.. Tegenwoordig richt hij zijn academisch onderzoek vooral op het externe handelsbeleid van de Europese Unie en de Verenigde Staten, het politieke proces in dit domein, en de handelsrelaties tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten met betrekking tot de Wereldhandelsorganisatie. Hij heeft reeds gepubliceerd in het Journal of World Trade, Journal of World Investment, Regional and Federal Studies, the Journal of Common Market Studies, Governance and Comparative Political Studies. Daarnaast is hij ook auteur, co-auteur en co-editor van verschillende boeken over de politieke processen en het externe handelsbeleid in de Europese Unie en de Verenigde Staten. Kerremans wordt ook geregeld geraadpleegd door de Vlaamse media voor het geven van meer duiding bij belangrijke politieke ontwikkelingen in de Verenigde Staten. Zo verschenen er tijdens de campagne van de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2008 een reeks analyses bij de gebeurtenissen in de rubriek De Gedachte in de krant De Morgen. Bron: Wikipedia

Academisch Cultureel Forum www.kvab.be/acf.aspx [email protected] 02/550 23 22