Stichting Werkgroep Roemenië P/a Dirck Verhagenstraat 116 2215 PT Voorhout ING bank 3209898 ANBI December 2011
NIEUWSBRIEF Evangelisatiereis naar Roemenië van 3 juli tot 2 augustus 2011 “Omdat God zo goed was ons dit werk toe te vertrouwen, geven (gaven) wij de moed niet op”. (2 Cor. 4 : 1, Het Boek) De bovenstaande tekst is ons gedurende de hele reis, die op 3 juli begon, bijgebleven. Het was een reis met hoogte en diepte punten. We hebben van alles meegemaakt en konden een beetje meevoelen met apostel Paulus. Maar bij alles hebben we ervaren dat onze hemelse Vader de leiding in handen had, en ons soms door moeilijke situaties heen moest sleuren. Voor het einde van het jaar, willen wij jullie, al is het wat laat, toch nog deelgenoot maken van onze enerverende reis naar en door Roemenië. De eerste stop was in Germersheim, Duitsland, bij Natalie, onze studerende kleindochter,en hadden een fijne ontmoeting met haar. Een volgende ontmoeting vond plaats in het Hongaarse dorpje Kiskunlachaza met onze vrienden, de familie Pal. Ook hier konden we maar moeilijk afscheid nemen. Zonder enig probleem passeerden we op 9 juli de Hongaars/Roemeense grens en hadden een hartelijk weerzien met de familie Borzasi, voorgangers van de Hongaarse Baptistengemeente in Pericei, waarmee we al jaren bevriend zijn en samenwerken in Gods wijngaard. In en rondom hun dorp hebben we projecten als kinderevangelisatie en zo mogelijk ook materiele hulp. Maar ook willen we met elkaar mensen bemoedigen en er voor hen zijn in soms moeilijke omstandigheden. Zondagmorgen 10 juli mochten we eerst bij de kinderen zijn tijdens hun zondagschool uurtje, om daarna met hen naar de samenkomst te gaan. Prachtig om te zien dat ook de kinderen een flinke bijdrage hebben in de dienst, door bijbelteksten voor te dragen, gebeden op te zeggen en liedjes te zingen.
thuis
fruit uitdelen op de zondagschool
zingen en luisteren naar het verhaal
’‛s avonds bij één van de kinderen
Tijdens de kerkdienst begroette Meindert de gemeente en gaf de boodschap door n.a.v. van het schilderij dat we op onze reis bij ons hadden, nl. “Er is maar één weg die tot God leidt, en dat is via het kruis van de Here Jezus. De Here Jezus zei het zelf: Ik ben dé Weg, dé Waarheid en hét Leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij. (Joh. 14 : 6) Ook in de middagdienst mocht Meindert een boodschap van die strekking doorgeven, waar veel reactie op kwam.
’‛s Avonds kwamen ook Tom en Henny Siebel de gelederen versterken, zij waren al op andere plaatsen geweest. Inmiddels was de temperatuur opgelopen tot 30 graden, terwijl we hoorden dat het in Nederland maar geen zomer wilde worden. Enfin, een mooi temperatuurtje om het kinderwerk voor te bereiden met de zondagschool medewerkers. Maandagmorgen om 10 uur kwamen de kinderen al naar de kerk, later zouden we er 110 tellen. Allereerst met z’‛n allen naar de kelder van de kerk, waar de temperatuur aangenaam was, om voor elk kind een kroon te maken, die we thuis al hadden voorgetekend. Dus knippen, versieren en nieten. Daarna, op naar “het feest van de Koning”. De Koning had een groot feestmaal voorbereidt en heel veel gasten genodigd. Maar iedereen was bezig met z’‛n eigen “belangrijke” dingen en dus geen tijd om naar het feest te gaan. Toen zei de Koning tegen zijn knechten: ga naar de straten en de stegen en nodig iedereen uit, de feestzaal moet vol zijn. Toen kwamen de bedelaars, de blinden en de mensen die gebrek leden. Zij waren nu de belangrijke gasten van de Koning. Zo mogen we allemaal bij de Here Jezus komen zoals we zijn. Dit verhaal, wat je in de bijbel vindt in Lucas 14, werd als een toneelstukje uitgebeeld en gespeeld. Zo konden de kinderen het nog beter begrijpen en onthouden. Ook hebben we veel gezongen en een spelletje gedaan. De andere dag was er weer een programma voor de kinderen, nu speelden we het verhaal over die mooie parel, die de koopman zag en heel graag wilde hebben. Daarop ging hij naar huis, verkocht alles wat hij had en kocht die parel. En oh, wat was hij blij. In het spel gaf de verkoper van die parel alles weer terug aan de koopman. De verkoper zei: het is alles van mij, maar jij mag het allemaal gebruiken. Zo mochten we de kinderen vertellen dat de Here Jezus de belangrijkste Persoon wil zijn in ons leven, en alles wat we hebben van Hem in bruikleen hebben gekregen. Het waren twee warme, enerverende dagen, maar ondanks dat, hebben we weer mogen zaaien in de kinderhartjes. God zal de wasdom geven. Gebed blijft belangrijk!
kronen maken
kijken en luisteren naar het verhaal
De derde dag gingen we met een groep kinderen zieke en eenzame bejaarden bezoeken. Dat is altijd weer een feest voor jong en oud. Zingend in optocht of met teveel in een kleine auto, gingen we op pad. Zo bijzonder hoe vrij de kinderen zijn en graag voor de mensen bidden en zingen. Ook hadden we voor hen een tasje met boodschappen. Deze mensen hebben al zoveel meegemaakt en zoveel te vertellen en wij luisterden, vaak met tranen in de ogen. God kent ze en weet waar ze wonen.
boodschappen voor in de tasjes
zingen en bidden voor de bejaarden
het maakt de mensen zo blij
Het was een mooie afsluiting van ons bezoek aan Pericei. De tijd gaat zo snel. Ons volgende bezoek was het dorp Gilau, waar Karin Muller met een project bezig is en werkt met zigeunerkinderen en gezinnen. Wij stonden met onze campers op een camping dichtbij het dorp. We hadden het plan om daar ook nog een kinderprogramma te brengen, maar Ina raakte door een val gewond aan haar scheenbeen en moest per ambulance naar het ziekenhuis in Cluj Napoca. Nadat de wond gehecht was kon ze weer terug naar de camping, dit keer opgehaald door een paar lieve mensen die ook op de camping stonden, nl. Jasper en Bepke Bas. Intussen hadden Tom en Henny alle (bloed) rommel weer opgeruimd en schoongemaakt. Wat een zegen als je op zulke momenten lieve mensen om je heen hebt. Hierdoor viel het kinderprogramma uit, maar het andere plan, om tasjes met boodschappen te bezorgen bij de zigeunergezinnen, kon door Tom en Henny worden uitgevoerd. Samen met Karin hebben zij 20 gezinnen bezocht. Wat een voorrecht om dat te mogen doen, maar ook een heel zware onderneming bij een temperatuur van 35 graden. Op zaterdag 16 juli zijn we met elkaar doorgereden naar Lunca Bradului. Hier hebben we in het verleden al heel veel kindersamenkomsten mogen verzorgen en zodoende mogen zaaien in kinderhartjes. Ook is hier vaak materiële hulp gebracht, vrouwensamenkomsten verzorgd en de kleine geloofsgemeenschap bemoedigd. Op zondagmorgen mochten we dan ook weer een mooie, bemoedigende dienst met elkaar beleven. Het was fijn te mogen merken dat er vooruitgang is op geestelijk gebied. Na een paar dagen gingen we richting het noordoosten, naar de stad Suceava. We ontmoetten daar onze vrienden, Nicu en Gabi Pauliuc, die altijd druk bezig zijn in de opbouw van de kerk en het besturen van de multifunctionele school welke met behulp van hun inzet is gesticht. Hier hebben we familie Popovice, bezocht met hun 3 kinderen die aan een spierziekte lijden. Eén van hen, Sammie van 18 jaar, heeft deze ziekte in een ernstige vorm en heeft misschien niet lang meer te leven. Hij was kort geleden tot levend geloof gekomen en heeft zich laten dopen. Prijs de Heer voor dit wonder!
het gezin Popovice
Vorig jaar bezochten we Dumbrava, waar door zware regenval een aardverschuiving had plaatsgevonden. Daardoor waren verschillende huizen onbewoonbaar geworden. Gelukkig konden voor hen nieuwe huizen worden gebouwd dankzij financiële hulp uit het buitenland. Ook hebben we een broodfabriek bezocht, die gebouwd en gerund wordt door christenen. De fabriek vormt een belangrijke schakel tussen Nederland/Duitsland en Roemenië. Zij voorzien veel arme gezinnen en bejaarden van vers brood. Prachtig om hun enthousiasme en betrokkenheid te zien. We hoopten in Suceava op een adequate behandeling van Ina’‛s beenwond, maar het tegendeel gebeurde. Door een ontsteking werd de pijn erger, en het verzorgen moeilijker. Toch zijn we nog naar Brosteni gegaan. De familie daar verwachte ons immers. “s Zondags mocht Meindert nog een woord van de Heer doorgeven en konden we de mensen bemoedigen. We hebben brillen weg kunnen geven en een kinderprogramma verzorgd in de kerk waar wéér veel kinderen op af kwamen. Het is altijd moeilijk om hier afscheid te nemen. De mensen zijn ons zo dierbaar. We vertrouwen elkaar toe aan de zorg van de Heer. Hij is onze grote hulp en toevlucht.
de broodfabriek
knutselen op het terras in Brosteni
Florin en Ana en hun gezin
Vanaf hier gingen Tom en Henny en wij ieder ons ‘weegs. Wij wilden sneller naar huis vanwege de verslechtering van Ina’‛s been. Eenmaal weer in Pericei aangekomen, zijn we opnieuw naar een arts gegaan die ons aanraadde om zo snel mogelijk naar huis te gaan om daar de (stinkende) wond te laten behandelen. Hier ontmoeten we ook Johanna, de oudste dochter van Martá en István Borzasi, zij is er klaar voor om voor een zendingsorganisatie te gaan werken, nl. CEF(Child Evangelism Fellowship). Eerst 3 maanden opleiding in Zwitserland (waar ze nu mee bezig is) en daarna daadwerkelijk aan het werk. Zij is 24 jaar en klaar met haar studie Engels en Hongaars. Nu heeft ze mensen nodig die haar ondersteunen met gebed en financiën. Van harte aanbevolen.
Johanna Borzasi
Johanna, István, Martá, Mirjam Borzasi
Op weg naar huis zijn we in Duitsland nog bestolen van onze tasjes, zodat we al onze papieren en pasjes kwijt waren. Maar nochtans willen we de naam van onze Heer groot maken. We hebben mogen ervaren dat God alles laat meewerken ten goede voor hen, die Hem liefhebben en volgens Zijn voornemen geroepen zijn.(Rom. 8:28)
We waren blij dat Tom en Henny overal bij waren en ons liefdevol opvingen in een soms moeilijke situatie. Zij bezochten ook met gevulde handen en een warm hart tijdens een heet en droog klimaat arme gezinnen. Dit verslag heeft niet alles kunnen verwoorden wat we hebben meegemaakt, maar hopen dat jullie je een beeld kunnen vormen van hoe God aan het werk is. We weten dat jullie steeds dichtbij waren in jullie gebeden en willen ook bedanken voor alle support. We konden zo, ook nu weer, een verlengstuk zijn van jullie liefde en van Gods genade. Het kerstfeest staat voor de deur, waarbij we nog eens extra stil mogen staan bij het wonder van de geboorte van onze Here Jezus Christus. Hij kwam naar deze aarde om onze zonden te vergeven door voor ons te sterven op het kruis van Golgotha. Zo is Hij voor ons de weg naar God geworden.
Vanuit de donkerheid van deze wereld, naar het eeuwige Licht. Het kan ons soms benauwen als we weer geconfronteerd met en geshockeerd worden door, allerlei rampen en oorlogen. God heeft zijn beloften, zoals het staat in Jesaja 8:23, “Voorzeker, er zal geen donkerheid blijven voor het land waarin benauwdheid is”. en in hfdstk 9:1, “Het volk dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien”, waargemaakt door de Here Jezus naar de aarde te zenden. En later toen de Here Jezus werd opgenomen, kwamen er twee engelen in witte kleding die de volgende belofte gaven: “Deze Jezus, Die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze terugkomen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan”. (Handelingen 1:11 H.S.V) Daar mogen wij met z’‛n allen naar uitzien. Een gezegend kerstfeest toegebeden. Meindert en Ina
