9270. Jaargang 13, nr.51, januari februari maart 2011, driemaandelijks

België – Belgique P.B. 9120 BEVEREN 1 3/9270

Jaargang 13, nr.51, januari – februari – maart 2011, driemaandelijks

Inhoud Powelriver

De Poolvos

Winter in Banff N.P.

Maatschappelijke zetel vzw, Laurierstraat 44, 9120 Melsele Rekeningnr. : 737-6033484-30 Tel : 03/775 42 85 Web : www.vlacan.be e-mail : [email protected]

Wanna Wafel Afgiftekantoor Beveren 1

Wensen jullie allen een gezond en gelukkig Wish you all a healthy and happy Vous souhaite à tous une bonne et heureuse

2011

Aan de Sunshine Coast van British Colombia, waar eindeloze groene bergenruggen de Pacifische Oceaan tegemoet komen, verstrekt de Powell Rivier een stimulerend mengsel van outdoor-avontuur en culturele activiteiten. Oorspronkelijk opgericht als resource centrum van werelds grootste pulp en papierfabriek, biedt de Powell Rivier nu avonturiers talloze kansen om te kajakken, kanoën, bergbeklimmen, te golfen, roeien, wandelen, mountainbiken, vissen, en duiken. Dit gebied is de gastheer aan kunstgalerijen van wereldklasse, enorme keuze uit eetgelegenheden, en memorabele gebeurtenissen en festivals. Kortom, de Powell Rivier biedt een waaier van mogelijkheden voor alle soorten reizigers aan in elk seizoen van het jaar. Duizenden jaren voor de komst van de Europeanen was dit gebied bewoond door de 'Sliammon First Nation People'. Zij brachten hun dag door met vissen, jagen, ruilhandel en waren zeer gekend voor hun totempalen, cederhouten kano's en hun eigen taaltje. Tegenwoordig is het vooral bekend als een outdoor recreatie mekka met een vriendelijke ontspannen sfeer. De Powel River werd genaamd naar Dr. Isreal Wood Powell, British Columbia's eerste hoofdinspecteur die ging over de Indianen relaties(1872-89). Pulp en papier brachten welvaart in de streek. Het oprichten van houthakkerskampen in het gebied van de Powell Rivier rond 1880 was een voorloper van grotere economische dingen. De Powell Rivier werd een regelmatig tussenstop voor de “Union Steamship Company”. Tussen 1910 en 1912, werd er een pulp en een papierfabriek gebouwd aan de rivier door de Brooks – Scanlon – O'Brien Company. In het jaar 1910 veranderde het bedrijf van naam en werd het de 'Powel River Company'. De eerste en afgedrukte verkoopbare krant zag het licht in april 1912. Tegen 1930, stelde de fabriek meer dan 2.000 arbeiders te werk, en was de grootste krantenpapierfabriek in de wereld geworden. Powell River's 20th-eeuwse boom. Dankzij Dr Andrew Henderson werd Powell River in 1910, de eerste gemeenschap in British Columbia dat een medisch plan had voor zijn inwoners. Hij stelde voor een dollar van het loon van iedere werknemer af te staan voor het medisch plan. Filmliefhebbers verheugde zich over het openen van het “Patricia Theater” in 1913, het is momenteel Canada's oudste filmtheater. De telefoon werd er geintroduceerd in 1921 en zo werd bijvoorbeeld de radio in gebruik genomen in 1930, veel eerder dan in andere gemeenschappen in BC. Het moderne Powell river gebied, Het Powell River stadscentrum werd aangewezen door de Canadese federale overheid als Nationaal Historisch District in 1995. Powell River werd ook opgenomen als afzonderlijke districtsgemeente dat jaar, en ontving volledige stadsstatus in 2005.

De poolvos (Vulpes lagopus ) is een zoogdier dat behoort tot de familie van de hondachtigen (Canidae) en daarbinnen tot het geslacht Vulpes. Het is een vos die zich heeft aangepast aan het leven op de toendra. De soort wordt soms in een apart geslacht geplaatst, Alopex .

Beschrijving Het dier wordt 30 centimeter hoog en 2,4 tot zes kilogram zwaar. De staart is 25 tot 40 cm. lang. Vrouwtjes zijn kleiner dan mannetjes. Mannetjes worden 55 tot 75 centimeter lang, vrouwtjes 50 tot 65 centimeter. De vachtkleur varieert. In de zomer is het dier meestal grijsachtig bruin, in de winter wit. Er zijn ook rookkleurig grijze dieren, die blauwvossen genoemd worden. Blauwvossen blijven het gehele jaar door grijzig bruin, maar krijgen 's winters een blauwere vacht. Het is een kleurvariëteit, en blauwvossen worden vaak geboren in een nestje met "witte" poolvossen. Zo'n vijf procent van alle poolvossen zijn blauwvossen. Het percentage is hoger in gebieden waar minder sneeuw ligt, als aan de kust. Er zijn twee ruiperioden, mei-juni en september. In de eerste periode verliest hij zijn wintervacht, in de tweede zijn zomervacht. De rui begint vanaf de rug, en bij sommige dieren (vooral mannetjes en zich niet voortplantende vrouwtjes) zijn delen van de wintervacht achtergebleven in de staart en op de flanken. Poolvossen verschillen van gewone vossen door de kortere oren en snuit, de rondere kop en de dikkere vacht. Zijn soortnaam " lagopus", wat "konijnenpoot" betekent, slaat op de harige voetzolen.

Voedsel en leefwijze De poolvos leeft vooral van kleine zoogdieren, vooral lemmingen en andere woelmuizen. Het aantal poolvossen lijkt afhankelijk van het aantal lemmingen, en in slechte lemmingjaren kunnen jonge dieren hun broertjes of zusjes doden en eten om aan voedsel te komen. Ook sneeuwhazen, vogels (bijvoorbeeld ganzen, zeekoet, sneeuwhoen, steltlopers) en eieren wor den regelmatig gegrepen, en hij eet ook insecten, bessen en vruchten. Het dier is zowel 's nachts als overdag (bijvoorbeeld in de lange arctische zomer) actief. In een goed lemmingjaar kan de poolvos een dozijn lemmingen per dag eten. Ook de jongen van de ringelrob worden aangevallen, als deze in een sneeuwhol zitten en relatief hulpeloos zijn. Poolvossen begraven voedsel op goed verstopte plaatsen. Als er 's winters voedselschaarste aanbreekt, trekken de dieren naar voedselrijkere gebieden, als de kust of zuidelijk gelegen gebieden. Ze kunnen dan wel honderden kilometers ver trekken, alleen of in groepjes. Daar eten ze vooral aas (bijvoorbeeld resten van door ijsberen gedode zeehonden, maar ook aangespoelde vis) en ook schelpdieren.

Poolvossen leven in paartjes of kleine groepen, meestal bestaande uit één mannetje en verscheidene vrouwtjes met hun jongen, maar ook andere combinaties zijn bekend (bijvoorbeeld twee mannetjes en meerdere vrouwtjes). Waarschijnlijk zijn alle vrouwtjes in een groep aan elkaar ver want. Poolvossen zijn meestal monogaam; een mannetje krijgt over het algemeen jongen bij slechts één vrouwtje, ook als er meerdere vrouwtjes in de burcht wonen. De andere dieren helpen mee met het opvoeden van de jongen. Een poolvos leeft in een burcht, die bestaat uit een uitgebreid gangenstelsel met meerdere uitgangen en vier tot twaalf ingangen, die soms al eeuwen in gebruik zijn en 30 m² groot kunnen zijn. In zo'n gebied groeit meestal meer vegetatie dan in de omliggende streken, doordat de grond vruchtbaarder wordt door de uitwerpselen en etensresten van de poolvossen. De burchten liggen meestal meer dan een kilometer van elkaar af. Soms verblijven ze echter in de buitenlucht, en werpen daar ook hun jongen. Dit komt vooral voor in piekjaren, waarin de m eeste geschikte gebieden om een burcht te vestigen al in gebruik zijn genomen.

Voortplanting De paartijd duurt van maart tot april. Na een draagtijd van 53 tot 54 dagen worden de jongen in mei en juni geboren. Poolvossen krijgen voor zoogdieren van hun grootte vrij grote worpen: tien tot twaalf welpen is normaal. Soms bestaat een worp uit wel achttien dieren. In IJsland zijn worpen kleiner: gemiddeld vijf à zes dieren per worp. De jongen worden blind geboren, met een donkerbruine vacht. Na 14 tot en met 16 dagen gaan de oogjes openen. Rond deze t ijd kunnen de witte vossen van de blauwvossen worden onderscheiden: witte vossen hebben grijze haren binnenin de oren en rond de snuit. Als de dieren drie weken oud zijn, krijgen ze hun eerste vaste voedsel. Vanaf die tijd wordt er voedsel gebracht door beide ouders en eventuele helpers. Na vier tot tien weken worden de jongen gespeend. In de herfst verlaten ze het nest, alhoewel af en toe vrouwtjes (en soms mannetjes) achterblijven. Deze dieren helpen het volgende jaar mee met de opvoeding van de jongen. De poolvos is geslachtsrijp na tien maanden. Het dier wordt maximaal elf jaar in het wild, en vijftien in gevangenschap. Het sterftecijfer onder jongen is hoog, behalve in goede lemmingjaren.

Woongebied en verspreiding De poolvos leeft op de gehele arctische toendra van Noord-Amerika, Noord-Europa en Noord-Azië. Ook wordt hij aangetroffen in de alpiene toendra van het gebergte van Scandinavië. Hij is ingevoerd op de Aleoeten. De meest noordelijke populatie leeft in noordelijk Groenland, 88° NB, de zuidelijkste op het meest zuidelijke punt van de Hudsonbaai, 53° NB. Soms waagt hij zich op het pakijs, om ijsberen te volgen.

Victoria's Wanna Wafel Door Carla Wilson, Times kolonist 24 september 2010

Een familiebedrijfje dat wafels produceert en zegevierend uit de 'Dragons Den', een TV-wedstrijd in Canada voor ondernemers, is belegerd door would-be beleggers. De familie Marchands, die WannaWafel in Market Square uitbaatten waren al een deal aan het vieren met Jim Treliving, de voorzitter van Boston Pizza International en een van de panelleden in het tv programma, namelijk 50 % eigendomrechten voor $ 100.000. Slechts een dag na de uitzending, was de WannaWafel de website overspoeld met meer dan 1.000 e-mails van mensen die een deel van het Belgische wafel bedrijf wilden kopen. Renaat Marchand, die het bedrijf bezit samen met zijn vrouw, Krista, bracht die ochtend aan de telefoon door met mensen uit Winnipeg en Toronto, die elk verscheidene wafel karretjes wilden kopen. Hij had geen tijd gehad om alle emails te lezen. Onze onderneming streeft ernaar om waffelkarren verkopen voor minder dan $ 20.000 per stuk, zei Renaat, die zijn familie zo'n 10 jaar geleden vanuit België naar Canada verhuisde. De Marchands moesten de deal met Treliving sinds mei, toen de TV-show opgenomen werd, geheim houden. Het programma laat Treliving en andere zakelijke masterminds beslissen of het zakenplan van de ondernemers haalbaar

is. Renaat reed met zijn zoon Arno, 21, naar Toronto voor de show, met hun wafelkarretje op sleeptouw. Na het proeven van een van de wafels op de show, Treliving zei: "Dit is geweldig." Zijn collega in het pannel W. Brett Wilson vertelde Treliving: "Je gaat die vent [Renaat] rijk maken." Hij bleek kalm toen de deal met Treliving werd geklonken tijdens de uitzending, maar achter de schermen, stond Renaat juichen van geluk. "Ik was erg emotioneel", zei hij, eraan toevoegend dat zijn familie een financieel moeilijke tijd achter de rug hadden. De voormalige houtbewerker begon met de verkoop wafels op de dijk in de lente van vorig jaar. Het hele gezin, met inbegrip van de dochter, Dana, 19 jaar, zijn allen werkzaam in het bedrijf. Ze keken naar de show met 150 supporters in het Burnside Gorge Community Centre. Zwijgen over hun succes was "verschrikkelijk moeilijk", zegt Renaat. Krista, die alleen aan het werken was wanneer ze het nieuws van de deal kreeg via een Sms -bericht van Renaat, vertelde hoe ze een zonnebril moest dragen om haar gevoelens te verbergen. Sindsdien heeft Renaat samengewerkt met een vertegenwoordiger van Treliving omtrent uitbreidingsplannen. Succes vereist onderzoek en weten wat je doelen zijn, zei Renaat. De show werd gerepeteerd bij de Marchands 'thuis, met vrienden die de rol speelden van de panelleden. Renaat ziet met deze kans een toekomstige financiële zekerheid voor zijn familie. "Dit gaat om mijn pensioenplan," zei hij.

Ontdekkingsreis door uitgestrekt British Columbia In het westen van Canada ligt het gedistingeerde district British Columbia . Een provincie waarin het land onomwonden zijn pracht tentoon spreidt. Van de fraaie Rocky Mountains met gletsjers die aan de lang verleden ijstijd herinneren, de weidse prairie met boomloze velden en grasvlakten, de wijngaarden en het boerenland, de eindeloze bossen met magnifiek hoge bomen en de machtige rivieren die hun weg forceren door massieve bergketens tot aan de regenwoudjungle, stranden en riffen van Vancouver Island . British Columbia is slechts een zo’n klein gedeelte, een splinter, van Canada en toch…wat is er veel te ontdekken ! We beginnen onze reis in de kosmopolitische stad Vancouver, fraai gelegen aan de Grote Oceaan. Vancouver is een jonge stad met een ruime opzet en een vriendelijke, grotendeels lage bouwstijl. Doordat er buiten het zakencentrum weinig hoge gebouwen zijn ervaar je een gevoel van ruimte die veelal schaars is in grote steden. De ligging van de stad is indrukwekend: op een schiereiland tussen een rivier en fjord steekt een skyline van staal en glas af tegen een indrukwekkende achtergrond van de met sneeuw bedekte toppen van de Coast Mountains. We nemen onze intrek in het stijlvolle en knusse Thistie Down House aan de rand van de stad. Dit guesthouse ademt een authentieke Engelse sfeer uit en combineert een fraaie inrichting met persoonlijke gastvrijheid en behulpzaamheid, we voelen ons er direct thuis. Iedere ochtend verzorgt Rex, de eigenaar van Schotse afkomst met zijn kokkin een overheerlijk drie gangen ontbijt met smakelijke creaties die op een dinerkaart niet zouden misstaan. Een wandeling door het aangrenzende Capilano bos is een aanrader om de nodige eetlust op te wekken. Tijdens het ontbijt zijn Rex en zijn vrouw Ruth behupzaam met adviezen voor een goede reis of dagindeling. Zij hebben zichtbaar plezier in het attent zijn naar hun gasten, een eigenschap die we nog bij vele Canadezen zullen terug zien. In Vancouver is het prima vertoeven. Het openbaar vervoer is goed geregeld en gevarieerd. Van bussen en kabeltrams tot Taxi’s en snelle veerboten, je kunt je in deze stad gemakkelijk verplaatsen! In klassieke vormgegeven luxe winkelcentra zoals het Pacific Center zijn mooie luxe winkels en galeries te

vinden. Wel zo verrassend is het om te winkelen in Gastown. Dit oude hart van de stad is tegenwoordig een bonte mengeling van boetieks en restaurants. Voor pittoreske kunstwinkeltjes , een fraaie overdekte marktplaats, de jachthaven en een sfeervolle lunch aan het water gaan we naar Granville Island in het Zuidwesten van Vancouver. In het Stanley Park maken we vervolgens kennis met onze eerste totempalen. Zij herinneren aan de zogenoemde ‘native people’ van Canada , de Indianen van weleer die in de hedendaagse smeltkroes van nationaliteiten in Vancouver een nieuwe levenswijze hebben gevonden. S’Avonds dineren we aan het stand van het trendy boulevard in het Beach House Restaurant , een prima manier om de indrukken van een dag in deze levendige stad een plaats te geven en met een goed glas wijn te beklinken. Van Vancouver voert onze reis naar Longbeach, een fraaie strook strand aan de zuidelijke kust van Vancouver Island. De Veerboot brengt ons met auto in Tweeënhalf uur tijd van Vancouver naar Nanaimo . Vanaf daar steken we in vier reisuurtjes het bergachtige eiland over . Tijdens onze reis zullen we nog vaak verbaast staan over de grote afstanden in dit land. Vancouver Island is slechts een kleine stip op de kaart van Canada. Gek genoeg is dit eiland voor de kust wel net zo groot als Nederland! De Wegen op het eiland zijn goed begaanbaar en goed aangegeven. Snelwegen zijn schaars en hard rijden zodoende uit den boze. Meestal is een snelheid van 90 Km tot 100 Km per uur toegestaan. Dubbele rijbanen zijn er vaak slechts berg op zodat het moeizaam omhoog zwoegend vrachtverkeer door de personenauto’s en de veel gezien campers kunnen worden ingehaald; Het Longbeach Hotel waar we verblijven, ligt middenin natuurgebied Pacific Rim , tussen de plaatsen Ucluelet en Tofino . Longbeach is een paradijs voor brandingsurfers die hier het gehele jaar door ‘good waves’ vinden. Vanuit de lounge van het hotel aanschouwen we onder genot van één van Canada’s vele lokale biertjes en sfeervolle

jazzmuziek de kunsten van de surfers. Aan ons zijn de halsbrekende toeren niet besteed, hoe graag we ook zouden willen. We genieten van prachtige wandeltochten door de Bog gebieden, een soort veenmoeras met typische kleine bomen van honderden jaren oud. Door een laag zuurstof gehalte in de bodem blijven de bomen klein. We bezien deze tere Bonsai-achtige omgeving vanaf kunstig aangelegde steigers die door het sprookjesachtige landschap zijn aangelegd. Iets verder richting Ucluelet lopen we de Nuu-Chan-Nulth trail .Over tweeënhalve Km voeren het pad en de steigers ons langs de cultuur van de Chan Nulth Indianen. Informatieborden langs het pad vertellen het interessante verhaal van de oorspronkelijke bewoners van dit gebied , over hun geloof,cultuur en nauwe verwantschap met de natuur. Een adembenemend traject door dichtbegroeid woud en moerasgebied naar de kust. Flagrant detail was het bordje dat ons bij aanvang van de trial ervoor waarschuwde dat recentelijk een beer in dit gebied was waargenomen. Zodoende hebben we ons constant rondspeurend op weg gegaan met de tweeledige hoop een beer te zien en om geen beer te ontmoeten. Immers als toerist wil je graag een beer zien maar als weldenkend mens weet je dat een ontmoeting levensgevaarlijk kan zijn. Een raar dubbel gevoel dat ons de hele reis zal blijven achtervolgen. In het plaatsje Tofino hebben we een Zodiac Humpback Whale Tour geboekt. We gaan in thermopakken ingepakt met ultra-snelle boot op zoek naar de Bultrug Walvis. Met 60 Km per uur stuitert de boot over de golven. Zuivere adrenaline pompt door onze aderen , dit is écht leven! We Stoppen bij een rots waarop Zeeleeuwen ons wat verveelt aankijken. Met hun koddige snorharen zien deze watergiganten er bijzonder komisch uit. Wanneer we onze tocht vervolgen duurt het niet lang tot onze gids de kenmerkende fontein ontdekt waarmee de Bultrug Walvis zijn aanwezigheid kenbaar maakt.Via het gat in zijn rug stoot hij met kracht water uit waneer hij aan de wateroppervlak komt . Met zijn 13 meter lengte is deze gigant een indrukwekkende verschijning. Zijn vis techniek zorgt voor een fraaie show. De walvis duikt diep onder water om vervolgens met wijd opengesperde bek naar boven te zwemmen. Hierbij verorbert hij gulzig alle vissen die hij op zijn weg vindt. Onstuitbaar schiet de walvis vervolgens verticaal door het wateroppervlak en laat een echoënde zucht van verrukking achter bij ons en de medetoeristen. Een andere Techniek is het lokken van vissen. Hierbij slaat de Bultrug met een zijvin hard op het water. Dat de vissen hierdoor naderen is onbegrijpelijk maar waar. Voor ons is deze techniek een soort wuiven.

Na enkele keren zwaaien verdwijnt de walvis dan ook diep onder water. We zien hem niet meer terug maar we zijn diep onder de indruk! Op de terugweg melden we onze bijzondere ontmoeting aan een groep zeehonden. Zij zijn allerminst onder de indruk en kijken ons loom vanaf hun rots aan.Het spreekt voor zich dat de ervaringen van de dag met een goed glas wijn bekroond dienen te worden. Bij restaurant Shelters in Tofino serveren ze bij dat glas wijn de beste zeegerechten in een aangenaam gemoedelijke ambiance. Voor onze volgende reisbestemming Telegraph Cove , steken we zigzaggend Vancouver Island over . Gedurende zeven en half uur durende rit zien we de afwisselende natuur van dit enorme eiland . Het is een geluk dat reizen hier helemaal niet saai is vanwege de ongekende mooie uitzichten . Het is geen straf om lang onderweg te zijn . Telegraph Cove is een Idyllisch dorpje aan de zeestraat Johnstone Straight . Het is een oud vissersplaatsje dat tegenwoordig voornamelijk geld verdient als jachthaven en aan het toerisme . Authentieke houten gebouwen worden verbonden door verweerde houten steigers . Het lijkt wel of we ons in decor voor een film bevinden . Vanuit Telegraph Cove maken we een boottocht naar Knight Inlet . Een natuurgebied dat slechts vanaf het water of door de lucht bereikbaar is . Tijdens de boottocht komen we al snel Orka’s tegen één van de dieren die we hier hoopten te zien . Het is zo’n prachtige natuurervaring om dit soort kara kteristieke dieren in hun eigen leefomgeving tegen te komen . De gratie waarmee ze zich door het water bewegen , De kunstige wijze waarop het uitgespoten water als projectiescherm in de ochtendzon fungeert…we staan ademloos en geboeid vanaf de achterplecht dit spektakel te aanschouwen . Even verderop zien we hoe een helikopter af en aan een berg op een af vliegt . Onder de helikopter is een boomstam vastgebonden . Dit is de manier waarop in het houtkapgebied de bomen van de hellingen worden afgevoerd , een kostbare werkwijze die slechts dan economisch is wanneer binnen de minuut een boomstam wordt gelost in het water en een nieuwe wordt opgepikt. In het water vinden de boomstammen , begeleid door een boot , vervolgens hun weg met stroom mee naar de houtzagerij. We vinden het eerst maar een luxe werkwijze totdat onze gids Bill ons vertelt dat er geen wegen in dit gebied zijn en dat de helikopter daardoor de meest eenvoudige en goedkope oplossing biedt . ‘The way of this world’ . Bij afgelegen gebied Knight Inlet gaan we op zoek naar Grizzly beren. De kans er hier tegen te komen is groot. Dat is niet zo gek wanneer je beseft dat zalm de lekkernij van deze gevaarlijke beren vormt . Deze smakelijke vissen springen hier met groot enthousiasme en in grote aantallen regelmatig enkele centimeters boven het wateroppervlak uit. Met verrekijkers speuren we de oevers af op zoek naar een beer. We zien eenden, reigers, zeearenden en ja uiteindelijk een grizzly beer.Als een ware heerser van de oever loopt de beer rustig op vier poten door het frisgroen hoge gras. Hij eet gras, heel veel gras.Dit dieet wisselt hij af met bessen en zalm. In deze tijd van het jaar zijn beren de hele dag aan het eten. Nu moeten ze het ervan nemen. Over enkele maanden komt de winter weer. Tijdens zijn winterslaapmoet de beer het gedurende enkele maanden zonder eten doen . De volgende dag gaan we met zeekajaks de Johntone Staight verkennen. Al snel blijkt dat de lokale gids die ons begeleidt van afkomst uit Middelburg , in Zeeland

ja , komt. Hugo is 3 jaar geleden met zijn ouders mee uit Zeeland naar Canada verhuisd en is intussen volwaardig Canadees staatsburger. We zien tijdens onze kajaktocht een groep Orka’s, ook wel zwaardwalvissen genoemd, voor ons uitzwemmen. In ons kleine , wankele bootje voelen we ons wat naïef terwijl we deze vissen ,die in het Engels toch worden aangeduid als Killer Whales , volgen. De regels verbieden mensen om Orka’s dichter dan 100 meter te naderen. Vanaf deze afstand kijken we dan ook toe terwijl we hopen dat de Orka’s ervoor kiezen hun weg langs onze bootjes te vervolgen. Helaas zwemmen ze de andere kant op. We vervolgen onze boottocht tussen klein eilandjes , Lunchen op een verlaten strandje en genieten van de onstuimig stralende zon en de rustgevende groen omgeving aan de over . Op een kiezelstrandje zien we een jonge zwarte beer rondneuzen. Hij is op zoek naar schelpdieren, een lekkernij voor deze bedriegende liefogende knuffelaar. Met zijn poten klauwt hij stenen opzij om vervolgens met zijn neus kin het ontstane gat te Duiken en een smakelijk schelpdiertje te verorberen. We observeren hem vanaf het water, met de peddel gereed om indien nodig vandoor te gaan. Ons volgend reisdoel is het plaatsje Whistler , noordelijk van Vancouver gelegen. We vertrekken bij kaarslicht om 5 uur ’s-Ochtends om de veerboot van 10 uur in Nanaimo te halen . Rond de middag zijn we weer in Vancouver . We rijden direct de twee uurtjes naar Whistler door. Dit mondaine skiplaatsje , het zogenaamde Aspen van Canada, heeft 10 000 inwoners. Tijdens het skiseizoen verzorgen deze mensen een aantal toeristen dat op kan lopen tot 3 miljoen! In de zomer is het aanzienlijk rustiger in Whistler We hebben dan ook geen probleem om een kamer in gewilde Fairmont Chateau Whistler Hotel te bemachtigen. We trakteren ons eerst op een uitgebreide high-tea , een prettig overblijfsel uit de Britse kolonisatie tijd. Daarna ontdekken we het plaatsje dat in de laatste 5 jaar door populariteit in omvang is verviervoudigd. Het winkelen in Whistler is absoluut aangenaam, voor een stevige wandeling of mountainbike toer in de bossen zijn onze lijven te moe na een vroege start van de dag. In de tuin van het hotel relaxen we tot 23 uur in de jacuzzi en stomen we ons zelf klaar voor een lange reisdag die volgt. Vanuit Whistler voert onze reis naar de Canadese Rocky Mountains, naar het Banff National Park om precies te zijn. Gedurende 800 Km wisselt het landschap weer in hoog tempo. Adembenemende bergen met royaal besneeuwde toppen, wilde smeltwater rivieren van koud schuimen d water, groene prairies waaroude postkoetsen bij Museum Boerderijen

de gasten rondrijden. Zij completeren het gevoel dat je bekruipt alsof je in een andere eeuw bent binnen gereden. Hier leeft men nog relaxt volgens een natuurlijk ritme. Het gejaagd van het stadse leven is deze mensen vreemd. Om 8 uur s’avonds bereiken we de Cathedral Mountain Lodge . Hier worden we welkom geheten in onze blokhut aan de Kicking Horse River. Gelegen tussen de steile wanden van de Cathedral Mountain , Mount Victoria en Mount Leroy bevinden we ons in een serene wereld , slechts nu en dan wordt de stilte verstoord door een stoomfluit van een locomotief van de Canadian Pacific Railway Company , die moeizaam honderd twintig vrachtwagons door de bergen trekt . Bijzonder fraai vormgegeven en gedecoreerd wekt het ‘loghome’ een groot enthousiasme in ons, hier willen we best de komende vijf nachten verblijven! De volgende dag luchtig gekleed maar bepakt met warme kleding, eten en drinken op weg voor een flinke wandeltocht. We parkeren onze Chevrolet Trailblazer aan de voet van de immense Takkakaw waterval die zich onder enorm geraas van de rotsen stort. Deze waterval zal tijdens de komende wandeling ons baken in de omgeving zijn . We lopen de zogeheten Iceline Trail , een 20 Km lange wandeling die ons 700 meter omhoog voert langs de voet van de hoog gelegen gletsjers. Het is zwaar lopen op hoogte, we starten op 2000 meter boven zeespiegel en lopen uiteindelijk op 2700 meter hoogte. Het is alsof je absoluut geen conditie hebt. Gestaag gaan we als een stel berggeiten omhoog, intussen genietend van de bijzondere omgeving, de kleurrijke bergbloemen en kruiden en de steeds verbredende vergezichten.Wanneer we stoppen om iets te eten en te drinken komt een hert nieuwsgierig kijken wat we doen. Van een veilige afstand worden we gade geslagen door twee enorme bruine ogen. Een bijzondere ontmoeting in een verlaten hoge wereld. Naar gelang we hoger komen verandert de begroeiing. Er zijn slechts struiken en naaldbomen, nog even en we lopen over een grindpad op de rug van de berg. Een stevige bries brengt ons verkoeling onder een blauwe hemel met stralende zon. Diep onder ons gelegen zien we een klein ogende Takkakaw waterval. Af en toe komen wandelaars ons tegemoet en wisselen we kort ervaringen uit . Het schept een band om mensen in zo’n verlaten oord te ontmoeten . Het pad van onze tocht wordt regelmatig gekruist door een beek van smeltwater. Dit ongekend heldere water van 4°C werkt heerlijk verkoelend voor onze verhitte hoofden. Het vereist de nodige behendigheid en concentratie om de beken met droge voeten over te steken maar dit vormt gelukkig geen probleem. Tijdens de wandeling wordt ons een behouden tocht gewenst door van stenen gevormde mannetjes, een oud gebruik van de indianen die op deze wijze met elkaar communiceerden. De weidsheid van de wereld en de nietigheid van de mens wordt tijdens deze wandeling volledig geopenbaard. We zitten op het dak van de wereld en voelen ons nederig. Wat een voorrecht om hier te mogen zijn, gewoon met zijn tweeën in deze paradijselijke omgeving!

Aan de voet van de gletsjer verfrissen we ons met verse sneeuw. Je zou verwachten dat hier koud moet zijn, hoe blijft de sneeuw anders liggen? Maar de temperatuur is gewoon aangenaam, 25°C. De natuur zit knap in elkaar en weet vaak te verwonderen. De tweede heft van de wandeling voert ons door de bossen . Helaas zijn de Elanden van Kake Duchesse al verder getrokken als wij arriveren. Zijn hoefafdrukken staan vers in de rivierklei af te lezen maar deze enorme dieren zelf niet te vinden. Wanneer je in de omgeving van het Banff National Park bent mag je de onwaarschijnlijk blauwe meren Lake Louise en Lake Moraine niet missen. De door de gletsjer afgeschaafde stofdeeltjes die zich in het water bevinden worden door het zonlicht gereflecteerd in een oogstrelende smaragd groenblauwe kleur. Deze meren zijn echt sprookjesachtig.! Bij Lake Louise is de theehuis wandeling aan te bevelen . Wederom worden de kuiten gespannen en gaat het pad steil omhoog. De inspanningen worden echter in de diverse theehuizen ruimschoots beloond met lekkernijen en de mogelijkheid om even in een fotogenieke omgeving uit te blazen. Wie zich in de Rockies bevindt kan natuurlijk niet vertrekken zonder een echte Wildwater Rafting gedaan te hebben. In een opblaasbootje door een snelstromende rivier van 4°C koud water en met vele rotsen rein stroomafwaarts suizen … wie wil dat nu niet? We hebben gekozen voor het 3 uur durend toch en zijn al na vijf minuten doorweekt. Ondanks ons surfpak en –schoenen , fleecetrui , oliejas en helm wordt de adem ons door de kou benomen. Voordat we goed en wel hersteld zijn klinkt de rauwe stem van onze gids Mark : ‘Peddle foreward !!! This is not the time to relax ! En terwijl ons bootje hotsend en stotend de Kicking Horse River afdendert peddelen we enthousiast of ons leven ervan af hangt. Dit is te gek Terwijl ons hart overuren maakt genieten we met volle teugen. Iedereen heeft zijn eigen ervaring tijdens de reis stroomafwaarts.Maar allemaal verlaten we de boot met een grijns van oor tot oor. Als echte watercowboys hebben we de Kicking Horse River bedwongen. Na afloop smaakt het kippetje van de barbecue beter dan welke kip ooit tevoren. We hebben in 12 dagen een bijzonder mooie indruk van British Columbia gekregen. Een topje van de ijsberg die Canada heet hebben gezien. En we hebben enorm genoten. De ongerepte schoonheid en de uitgestrektheid van het land , de nimmer aflatende vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Canadezen en de niet elders geziene dieren hebben een onuitwisbare indruk achter gelaten. Deze reis was als een amuse. Onze honger is niet gestild, integendeel, we hebben de smaak nu pas te pakken. Au, rencontre Canada, we komen graag naar je terug om meer van je geheimen te ontdekken! Tekst: S. Louwerse

Amerika, dit is ook onze geschiedenis! Amerika is een fascinerend land vol uitersten. Voor een algemene maar tegelijk zeer uitvoerige kennismaking met het land kan je terecht in Tour & Taxis, Havenlaan 86C,1000 Brussel van 15/10/2010 tot 09/05/2011. Het thema van deze tentoonstelling omvat de eeuwigdurende relatie tussen Europa en de Verenigde Staten. Hoewel Amerika de laatste 100 jaar een erg dominante positie had in de wereld, is er blijkbaar toch altijd al een uitwisseling geweest tussen beide oevers van de Atlantische Oceaan. In Amerika, dit is ook onze geschiedenis! worden de banden, netwerken en uitwisselingen tussen Amerika en Europa en de gemeenschappelijke geschiedenis van beide continenten van naderbij onderzocht. Grafzerken & kunstwerken Die wisselwerking wordt chronologisch in beeld gebracht aan de hand van vier tijdvakken: 1620 1783, 1783 -1917, 1917 -1989 en 1989 -heden. Dat doet op het eerste gezicht denken aan een saaie geschiedenisles, maar niets is minder waar. Vanaf de ontdekking van Amerika door Columbus tot en met vandaag wordt de geschiedenis van Amerika zeer boeiend en educatief in beeld gebracht, zonder dat deze expo ook maar een moment belerend wordt. Vele aspecten van de Amerikaanse geschiedenis worden in detail bekeken, waarbij de Europese invloed ook aan bod komt. Dit zorgt ervoor dat de tentoonstelling ontzettend gevarieerd is en dat je je geen moment verveelt. Ook de vormgeving is bijzonder modern. Je begint de tentoonstelling in het schip de Mayflower, waarop de Pilgrim Fathers naar Amerika reisden en daar de eerste echte Amerikaanse kolonie stichtten. Daarna loop je door een wigwam, want ook het standpunt van de indianen wordt in beschouwing genomen. Via confronterende grafieken krijg je in elk deel van de expo de bevolkingsevolutie te zien, waaruit duidelijk blijkt dat de indianen door de immigranten volledig verdrongen werden. Modern & afwisselend Andere plaatsen waar de bezoeker terechtkomt: een hutje van zwarte slaven, grafzerken van GI's uit Wereldoorlog II en zelfs hele interieurs van de jaren 50 tot 80, die moeten illustreren hoe Amerika in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn technologie en cultuur uitdroeg. Knap gedaan is de maquette van een schip van de Red Star Line, waarmee duizenden en duizenden Europese emigranten naar Amerika vertrokken. Hiermee is de link tussen België en de Verenigde Staten meteen bevestigd. Wat ook heel vernieuwend is, is de aanwezigheid van kunstwerken die speciaal voor deze expo vervaardigd werden en in de tentoonstelling geïntegreerd zijn. Had je graag eens kennis gemaakt met het land aan de andere kant van de grote plas, dan moet je deze tentoonstelling zeker bezoeken. Modern, educatief, afwisselend en origineel. Beter kan een tentoonstelling haast niet zijn. Vijftig sterren telt de stars & stripes, en vijf ervan geven we aan deze expo.

Eerst even opnieuw situeren. Michèle & Dirk, vertrokken naar Canada 31 maart 2005. Optrekje gevonden in Saint-Lin-Laurentides, Québec, en de laatste keer dat ik in de nieuwsbrief heb geschreven waren we net voor de eerste keer mama en papa geworden. Dat is ondertussen alweer anderhalf jaar geleden. Maar, deze keer heb ik betere excuses: met twee kinderen, heb je voor niets tijd. Inderdaad, de laatste twee jaren waren zeer vruchtbaar, met Emma op 6 februari 2009 en Victor op 19 januari 2010. Dat verandert een rustig leventje in de bossen in een ...hmm... een druk leven in de bossen! In plaats van rustig een paar dingetjes te kopen na het werk, sleuren we nu auto’s vol pampers en eten aan. En als we nu willen wandelen in het bos (jaja, die twee honden zijn er ook nog altijd) zijn we een half uur bezig om de kinderen in hun snowsuit te krijgen. Nu, gelukkig wordt kinderen krijgen hier wel aangemoedigd. Mama kan een jaar thuisblijven per kind (wat betekent dat Michèle al twee jaar niet meer op haar werk geweest is), met een inkomen tussen 70% en 55% van het normale inkomen. Daarna kan ze nog twee jaar zonder loon pakken als ze wilt. En papa kan ook nog eens 5 weken thuisblijven per kind. Dus al bij al hebben we het een stuk gemakkelijker dan jonge ouders in België. Je steekt dan wel tijd in andere dingen. Bijvoorbeeld als er één van de twee te veel koorts heeft. Dan ga je natuurlijk een afspraak proberen te krijgen met een arts. Dan gaat er iemand ‘s morgens om 6 uur in de rij staan, om dan rond 7 uur een nummertje te krijgen (tof bij -20). Dan even snel terug naar huis om een ontbijtje te pakken, en om 8 uur terug om de afspraak zelf te maken. Als er om 6 uur al 40 man staat te wachten aan de publieke kliniek, keren we terug naar huis en proberen we een afspraak te krijgen in de privékliniek aan het vriendenprijsje van 100$. Gewone loontrekkende zich onthouden. Nu, we moeten eerlijk zijn, als het niet dringend is krijgen we voor de kindjes wel redelijk snel een afspraak bij de huisarts door even met het secretariaat van het

kliniekje te bellen: ‘Ah oui, Swinnén!’ Emma en Victor kennen ze wel, de voornamen van mama & papa minder. Emma en Victor zijn Canadees sinds hun geboorte (jus soli, want geboren in Canada) en Belg (jus sanguinis, omdat de ouders Belg zijn). Gelukkig dat we niet in de omgekeerde richting migreerden, of ze zouden geeneens van de twee nationaliteiten hebben. Geen grap, dat gebeurt: http://news.nationalpost.com/20 10/11/26/high-flyingprofessionals-producing-ageneration-of-stateless-children/ Maar er zijn nog manieren om een nationaliteit te krijgen, zoals naturalisatie. Omdat we meer dan drie jaar in Canada wonen, konden we de aanvraag doen. In mei 2009 moesten we dan een examen afleggen, dat op zich vrij eenvoudig was (wat zijn de twee officiële talen van Canada?) als je een paar datums kunt leren (wanneer heeft Saskatchewan zich aangesloten aan de Confederatie?) Op 16 september mochten we de eed gaan afleggen, door getrouwheid te zweren aan hare majesteit Elisabeth II. In juni zijn we een weekje op reis geweest naar Gaspésie, de meest oostelijke regio van Québec. Bijzonder mooi, 1000 meter hoge besneeuwde bergen naast de zee. De regio heeft ook de enige kudde Kariboes in het oosten van NoordAmerika. Volgens ons de mooiste streek van Québec, maar niet echt geschikt om jezelf te vestigen: werk is er omzeggens niet buiten enkele maanden toerisme in de zomer, de regio verliest dan ook meer en meer van zijn bevolking. http://picasaweb.google.com/swinnend/

Hey iedereen, Joshua-Ray Elsier

Ik wil het vooraf al zeggen dat mijn Nederlands niet zo goed is. Maar hoe gaat het met iedereen? Ik vond het een goed idee om eindelijk jullie een update te geven van mijn leven tot nu toe. Ik heb veel te danken aan jullie voor alles wat jullie voor ons al hebben gedaan. Ik denk dat je zou kunnen zeggen dat dit veel op mijn vaders nieuwsbrieven lijkt maar dan Josh gecentreerd. Ik weet dat het egoïstisch is, maar iemand moet het doen. Ik weet niet of iedereen het weet maar ik ga twee decennia oud zijn in minder dan een maand. Ik ongeveer een decennium in België heb gewoond en de andere tien jaar in Canada. Ik dacht dat het cool was hoeveel tijd ik hier al heb doorgebracht. Ik wil zeker nog eens naar België, zodat ik iedereen weer kan zien. Mijn plan is volgend jaar, een jaar vrij nemen om te werken zodat ik kan genoeg geld heb om mijn verdere studies te kunnen betalen, niet zeker of dat hier zal zijn of terug in België. Ik zou heel graag naar België terug gaan om daar te werken voor een jaar, zodat ik mijn Vlaamse en misschien mijn Frans kan bij schaven. Op die manier kan ik drie vliegen in een klap slagen, bezoek familieleden, het terugleren van mijn Vlaams en Frans, en wat geld verdienen. Dus als iemand ideeën heeft, laat het me weten. De familie en ik zijn net terug van een reis naar Montreal en het was echt tof. Het was waarschijnlijk een broodnodige vakantie sinds we al in een tijdje geen vakantie meer gehad hebben. We zijn naar Saint-Alphonse-Rodriguez getrokken, een klein stadje ongeveer een uur ten noordoosten van Montreal maar een kleine herberg genaamd Le Cheval Bleu. De herberg wordt gerund door een in Halle geboren vrouw, Monique, en haar man, Serge. Het was een zeer gezellig verblijf en we hadden de ganse plaats voor onszelf omdat het nog net voor het drukke seizoen was, zodat niemand nog niet echt geboekt had. Dit was net als de skiheuvels, omdat de kinderen nog niet uit school waren tot de week erna. Het was een geweldige reis, hopelijk ben ik nu verlost van mijn snowboarding benen, zodat ik volgende keer nog beter zal zijn. Ik was vooral bezig met mijn afdalingen, stunt werk en 360S, terwijl Naomi en haar prinses (haar zwarte vriendje/piet) en Jake de beginners piste onveilig maakten. Het was heel lachwekkend, daarom bracht ik gelukkig Spence, mijn beste vriend, omdat hij op hetzelfde niveau kan snowboarden, zoals de blauwe, zwarte en dubbele zwarte pistes, sprongen en dergelijke. Het was zeker de moeite waard dus ik hoop dat

we het weer zullen doen. Ik denk dat de meeste van jullie weten dat ik echt in de ban ben van triatlons. Ik was wel onzeker in het begin maar tijdens mijn eerste race, kon ik niet stoppen met glimlachen. Het was liefde op het eerste zicht of van de 1st km. Vorig jaar heb ik de Cobourg sprint triathlon gedaan wat is 750 meter zwemmen, 15 kilometer fietsen en 5 kilometer lopen. Ik kan je vertellen dat zwemmen was veruit mijn beste onderdeel, omdat ik als vijfde uit het water kwam, ik was vrij snel op mijn fiets. Mijn fiets, is eigenlijk een geleende koersfiets van onze vroegere buurman, geen luxe fiets als die van “Van Lierde” maar een roestbak met 2 pedalen, he alles beter dan mijn eigen mountain bike. Zodra ik die roestbak kan upgraden kan ik een heel stuk soepeler en sneller rijden, maar totdan moet ik nog wat sparen. Voor mijn eerste triatlon denk ik dat ik wel erg goed heb gedaan. Ik bedoel, ik heb de hele zomer getraint en ik kan ook wel zeggen dat ik de meeste van mijn vrienden en zelfs mijn vriendin, Sarah, een beetje heb genegeert, als een echte sportman!!! Maar ik denk dat het de moeite waard was aan het eind. Ik heb ook deelgenomen aan een halve marathon in het centrum van Toronto, omdat ik besef dat ik echt moet werken aan mijn lopen, aangezien dat waarschijnlijk de zwakste van alle drie is, dus ik probeer zo veel te lopen als ik kan. Ik moet zeggen dat ik veel geleerd heb van de dingen die zich op die dag hebben voor gedaan. De grootste is dat ik nooit meer eieren zal eten voor de wedstrijd, de ergste fout die je kunt maken. Ik was prima voor de eerste zeventien kilometer, maar toen voelde ik wat beweging in mijn darmen. Op een gegeven moment waren er geen mobiele toiletten meer, dus ik liep nog eens 3 kilometer, waar ik voortdurend zat te denken dat ik achter de struik moest gaan om mijn “business” te doen. Tijdens de volgende kilometer, zag ik een toilet in de verte en sprintte ernaar. Hierna was het de meeste geweldige, smerigste, langste en grootste vijftien minuten van mijn leven. Maar toen ik er terug uit kwam was ik klaar voor de tweede ronde. Laat me u informeren dat ik een tempo van 5:30 min / km aan het doen was, maar zodra ik uit het toilet kwam schakelde ik over van een tempo tussen 4:15 tot 4:30. Dus ja je kunt zeggen ik me daarna veel lichter voelde. Dat is het verschil tussen de triatlons, in triatlons kunt je gewoon in je wetsuit plassen aan het begin van de race, om jezelf te bevrijden en te ontstressen, niets is beter dan plassen in je eigen broek. Op een betere noot heb ik veel van doelen en wedstrijden gepland voor dit seizoen. Ik ben van plan met daarin twee sprint triatlons te doen (750 m zwemmen, 20 km fietsen, 5 km lopen), een Olympische triatlon (1,5 km zwemmen, 40 km fietsen, 10 km lopen) en tenslotte een halve Ironman (1,9 km zwemmen, 90 kilometer fietsen, 21,1 km lopen) in Muskoka. Ik ben nu langzaam met mijn training begonnen en hopelijk kan ik genoeg geld opsparen voor alles, tenzij ik een sponsor vindt, hint hint. Mijn boodschappenlijstje voor dit bevat een tank wetsuit zonder mouwen en een eenvoudig tri fiets. Maar mijn opleiding is nu in volle actie want ik heb grote doelen dit jaar. Je bent jong en je wilt wat!!!! Op school gaat het geweldig. Natuurlijk een paar ups en downs maar dat is met alles zo. Ik bedoel wat kan je niet doen zonder iets frustrerend. Wat ik wil zeggen is dat reclame letterlijk op mijn lijf geschreven is. We hadden een Ad week op school en dit is waar een hele hoop professionele adverteerders binnenkomen om ons te vertellen hoe de echte wereld van de reclame is en ze

gaven ons een paar tips mee en oh man die jongens treken echt op mij. Ik bedoel, ik zag mezelf daar in ongeveer twintig jaar geen probleem en ik was opgewonden. Ik ben nog steeds opgewonden omdat ik weet dat dit is waar ik wil zijn. School is geweldig, geen klachten. Ik bedoel er zijn cursussen hier en daar dat ik natuurlijk niet leuk vindt, maar ik weet zeker dat iedereen dat had. Er is een uitzondering op deze regel: Oz John Tekson. Mijn production design leraar, nu deze jongen is een echt kunstwerk. Hoe kan ik dit uitleggen, hij is de meest egoïstische favoristieke bastaard die ik ken, dit is prachtig als hij je leuk vindt. Zeker als je een meisje bent en je kleding minimaal is. Dat hij dan van je project zal houden. Maar hij is een van de weinige leraren die ik niet kan luchten Ik bedoel, ik zou het wel leuk vinden, maar kom dat is geen manier om professionele ontwerpen te evalueren. Ik weet dat ik mijzelf nooit heb aangemeld voor een Chippendale cursus. Ik ben nu met een paar projecten bezig, dit zou normaal geen probleem maar mijn uitstellen werkt zeker tegen mij. Ik ben er vrij zeker van dat indien ik mijn zwakten moest opsommen: uitstellen op de eerste plaats staat. Er is geen weg omheen, ik ben er zeker van dat dit de reden is dat deze brief zo lang duurde om te schrijven, maar ik doe het nu. Bovendien heb ik ook een grote groep vrienden die ik ontmoette op school. Ik denk dat mijn charmante persoonlijkheid daar iets mee te maken heeft. * Kuch kuch * Misschien niet, maar het is een koele bende van jonge mensen (lees meisjes), op school zijn we eigenlijk onafscheidelijk. Alle docenten houden van onze groep, omdat we verschijnen op elk school evenement dat wordt georganis eerd. Natuurlijk zijn deze evenementen ook in ons voordeel. Ik heb een paar leraren waar ik echt goed mee opschiet. Deze jongens zijn misschien wel de sleutel tot mijn toekomst. Maar nu ben ik bezig met mijn eigen portfolio website zo snel als dat klaar is zal ik het jullie laten weten. Ik ben ook bezig met het ontwerpen van een kookboek voor mijn vader. Het helpt mij ook om mijn portfolio te laten groeien. Dit is het eerste deel en de rest komt nog, de vertaling pakt wel een tijdje.

Hernieuwing lidgeld 2011, lid 10 euro, steunend lid 15 euro op rekeningnummer 737-6033484-30 van VlaCan Vriendenkring

Naar Canada ? Natuurlijk met Air Transat !

E 459*  vanaf E 509* vanaf E 679* vanaf E 689*

Brussel - Montreal

vanaf

Amsterdam - Toronto Amsterdam - Vancouver Amsterdam - Calgary

Op basis van beschikbaarheid, H/T, alle taxen, brandstoftoeslag en reserveringskosten inbegrepen. Al onze vluchten zijn rechtstreeks en non-stop en kunnen vrij combineerd worden (bvb Brussel-Montreal heen en Toronto-Amsterdam terug)

• Brussel-Montreal • Amsterdam-Toronto • Amsterdam-Vancouver • Amsterdam-Calgary

4 x per week 4 x per week 3 x per week 1 x per week

• 81 centimeter beenruimte in economy class • Geniet van de extra service van Club Class voor een kleine meerprijs • Stoelreservering Als reguliere IATA-luchtvaartmaatschappij is Air Transat gespecialiseerd in vakantievluchten. Jaarlijks brengen wij circa 2,5 miljoen passagiers naar 90 bestemmingen in 25 landen. Air Transat beschikt over een vloot van 17 Airbus-toestellen A-330 (4 toestellen) en A-310 (13 toestellen). Air Transat is een dochteronderneming van Transat A.T. Inc., de belangrijkste en grootste touroperator en vakantiegroep in Canada.

www.airtransat.be

Reserveringen Tel.: 03 239 00 65 of contacteer uw reisagent

Opbouw tentoonstelling tabakspluk.

Get Together 2010

•

Lidgeld voor 2011 kunnen nu betaald worden met bijhorend overschrijvingformulier.

•

lidmaatschap Vlaams Canadese Vriendenkring, lid 10 euro, steunend lid 15 euro. rekeningnummer: 737-6033484-30 van VlaCan Vriendenkring.

•

‘Amerika, dit is ook onze geschiedenis’ Tour en Taxis, Havenlaan 86C, 1000 Brussel. van 15/10/2010 tot 09/05/2011

De link van deze week is een van de nuttige soort, "The Canadian Encyclopedia" op het internet. Een prachtige en praktische website; Er zijn op de hoofdpagina steeds verschillende topics aanwezig waar je uit kan kiezen als geen doelgerichte zoekactie voor ogen hebt. Als je iets wilt opzoeken over Canada geef je gewoon een kernwoord in de search engine en je krijgt verschillende pagina's over je gekozen onderwerp. Deze moet je zeker eens uitproberen op ; http ://www.thecanadianencyclopedia.com