50 Jaar Never Down. De Kwebbelkorf. Speciale Uitgave ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van. dameskorfbalvereniging. Never Down

50 Jaar Never Down

De Kwebbelkorf Speciale Uitgave ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van dameskorfbalvereniging Never Down

Never Down 1954 – 2004

50 Jaar Never Down Programma 50 jarig jubileum Never Down

Zondag 14 maart 2004 : (10 maart is de “echte” dag) 14.00 uur Sportpark de Hoge Heide Jubileumwedstrijd Never Down 1 vs. Never Down 1973, 15.30 uur : Gezellig samenzijn in de kantine van Never Down, met benoeming Tonny v/d Berk tot erelid. Vrijdag 14 mei : Jeugdprogramma (welpen, pupillen, aspiranten) : 16.00 – 19.00 uur : Vossenjacht 19.00 – 21.30 uur : Disco Zaterdag 15 mei : 11.00 - 14.30 uur : Priktoernooi (koppelschieten) Clubkampioenschap in 3 categorieën. A = Senioren, recreanten en junioren. B = Aspiranten C = Pupillen Strafworptoernooi voor de welpen. 17.00 – 20.00 uur : Receptie 20.00 – 01.00 uur : Feestavond, met huldiging jubilarissen 25-40-50 jaar lid. Minimum leeftijd : vanaf de junioren.


50 Jaar Never Down

begon met het Mariagarde

1954 : de allereerste foto ?


50 Jaar Never Down Voorwoord door de Burgemeester van de Gemeente Heusden, Mr. Henk Willems.

Beste korfballiefhebbers, Dameskorfbalvereniging Never Down uit Vlijmen schrijft geschiedenis! Een halve eeuw geleden werd de “Roomsch Katholieke Dames Korfbal Vereniging Never Down” opgericht. Om precies te zijn op 10 maart 1954. Van harte gelukgewenst met dit prachtige jubileum. Sport verbroedert en geeft mensen ontspanning en plezier. Met name een teamsport, zoals korfbal, zorgt voor saamhorigheid doordat men een gezamenlijk doel nastreeft en dat is natuurlijk winnen! En winnen dat heeft Never Down in de afgelopen 50 jaren heel wat keren gedaan. Hieruit blijkt dat de naam die deze verenging bij de oprichting heeft meegekregen met een vooruitziende blik is gekozen. Maar liefst 32 jaar speelden de dames in de hoofdklasse. Vijf keer werden zij zelfs Nederlands Kampioen. Over toppers gesproken! Maar het plezier in de sport is zeker zo belangrijk. Het feit dat dit jubileum wordt gevierd, geeft aan dat ook plezier binnen deze vereniging aanwezig is. Als burgemeester van de gemeente Heusden doet het mij uiteraard goed dat er in deze gemeente actieve verenigingen zijn. Een gemeente die bruist, biedt haar inwoners immers weer een goede reden om elkaar te ontmoeten en samen te genieten. Ik wens bestuur en leden van Korfbalverenging Never Down een onvergetelijk jubileumfeest, nog vele fijne en sportieve jaren en ik hoop dat sportief gezien ook in de toekomst de naam in ere wordt gehouden.

H. Willems Burgemeester van Heusden


50 Jaar Never Down Voorwoord Een halve eeuw geleden waren het Kapelaan Hendriks, juffrouw van Heyst en de heer Schraven, die op 10 maart 1954 de “Roomsch Katholieke Dames Korfbal Vereniging Never Down” oprichtten. In een tijd die zich nog vrijwel zonder televisie, computers, telefoons en mobieltjes afspeelde, waarin “uitgaan” zich beperkte tot het Carnaval en de Kermis, er op zaterdag nog gewerkt en naar school gegaan moest worden, er pas net over betaalde vakantie gesproken werd, en België en Duitsland nog hele verre landen waren, was sport een van de weinige activiteiten, waarin de jeugd in hun vrije tijd haar energie kwijt kon. Voetbal werd er al lang voor de oorlog door jongens gespeeld, de Vlijmense Boys bestond al sinds 1926 en ook daarvoor kende Vlijmen al de voetbalverenigingen VVO (de overlevering zegt dat dit staat voor “Vlijmen Vecht Overal”, maar het was voetbalvereniging Olympia) en Concordia, maar voor meisjes was er niet zo heel veel vertier. Het Mariagarde, een kerkelijke vereniging, die zondags spelletjes organiseerde voor de jonge dames, stond aan de wieg van Never Down, dat zoals de meeste verenigingen in het Roomse Zuiden van die tijd, sterk onder invloed stond van de geestelijkheid. Er is veel veranderd in de 50 jaar, die liggen tussen de oprichting van Never Down en het naderende 50-jarig jubileum. In de huidige tijd kennen wij niet alleen veel meer vrije tijd, maar ook de invulling van deze vrije tijd is vrijwel onbeperkt geworden. Afstanden bestaan niet meer, weekendtripjes naar New York zijn al heel normaal, drie keer per jaar op vakantie is eerder regel dan uitzondering en er wordt ieder weekend wel ergens “carnaval” gevierd. Dit alles heeft uiteraard zijn weerslag op het verenigingsleven, en is ook bij Never Down niet ongemerkt voorbij gegaan. Het ledenbestand van Never Down toont een rare curve, veel jeugd tot 18 jaar, daarna heel lang vrijwel niets en wel weer veel leden van 30 jaar en ouder. Het gebrek aan “twintigers” heeft de vereniging op sportief gebied achteruit geworpen. 32 jaar lang speelde Never Down in de Hoofdklasse, het allerhoogste niveau in het dameskorfbal, waarvan 29 jaar op het veld en 16 jaar in de zaal, voor het laatst in 1997. Sindsdien is Never Down afgezakt naar de derde klasse op het veld en de tweede klasse in de zaal. Met een mix van ervaren en heel jonge speelsters doet Never Down het in deze klassen verrassend goed, en lijkt de weg omhoog teruggevonden te zijn. Toch blijft de toekomst zorgelijk. Want zoals het huidige ledenbestand laat zien, is de doorstroming van de jeugd naar de senioren al een hele tijd volledig uit balans, en het is maar de vraag of deze tendens gekeerd kan gaan worden. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, zegt het spreekwoord, en als dit de werkelijkheid is, dan hoeft Never Down, waarvan ruim de helft van het ledenbestand van 115 personen jonger is als 18 jaar, niets te vrezen. Laten we hopen dat clubliefde bij de jeugd weer een begrip wordt. Clubliefde, die er beslist nog wel is, zeker bij Never Down, dat zich mag verheugen in een groot aantal


leden, die al een 25- of 40-jarig lidmaatschap hebben gevierd. Primus inter parus op dit gebied is natuurlijk Tonny van den Berk-Brok, die als enige binnen de vereniging vanaf de oprichting lid is en dus samen met Never Down een uniek jubileum viert. 50 Jaar Never Down. Deze jubileumuitgave van de Kwebbelkorf geeft een terugblik op een halve eeuw korfbal in Vlijmen met als absoluut hoogtepunt het behalen van het Nederlands Kampioenschap in de zaal in 1973. Graag wil ik de redactie bedanken voor het vele werk dat hierin gestoken is. Ook wil ik graag de Jubileumcommissie bedanken voor de organisatie van het jubileumfeest, waarvan het eerste gedeelte al plaats gevonden heeft met de wedstrijd tussen het Kampioensteam van 1973 en het huidige 1ste team van Never Down. Tenslotte wens ik iedereen een fijn jubileumweekend toe en nog heel veel en heel lang korfbalplezier bij Never Down. Ben Libregts, “de baas van de korfbal”, die ook wel (wnd.) voorzitter genoemd wordt.

Copyright Merel van der Linden


50 Jaar Never Down

1955 : Junioren Nederlands kampioen

1959 : Never Down-1 Veld Nederlands kampioen

1973 : Never Down-1 Nederlands kampioen zaal, ook Never Down-2 kampioen


50 Jaar Never Down HISTORIE Een HALVE EEUW dameskorfbalvereniging NEVER DOWN Op 10 maart is het 50 jaar geleden, dat Kapelaan Hendriks, juffrouw van Heyst en de heer Schraven de “Rooms Katholieke Dames Korfbal Vereniging Never Down” oprichtten. In de halve eeuw, die sinds die 10de maart 1954 verstreken is, heeft de Vlijmense korfbalvereniging tal van hoogtepunten beleefd. Vijfmaal werd een Nederlandse kampioenschap in de wacht gesleept. Driemaal - in 1955, 1960 en 1965 - was de landstitel voor het juniorenteam. De hoofdmacht van Never Down werd Nederlands kampioen op het veld in 1959 en behaalde haar grootste succes in 1973, toen in de zaal de Nederlandse titel werd behaald door in Sint Oedenrode het Hapertse VVO met 6 – 2 te kloppen. Never Down speelde in totaal 32 jaar op het hoogste niveau (hoofdklasse), maar kwam in de zaal nooit meer in de buurt van een landskampioenschap. Op het veld wel : in 1967, 1969, 1989 en 1994 werd een 2de plaats in de hoofdklasse competitie behaald. Ook in het nationale bekertoernooi was Never Down succesvol. Twee keer werd de finale bereikt, maar zowel in 1994 (5 – 2 verlies tegen Rosolo) als in 2003 (10 – 7 verlies tegen DOT) moest de beker aan de tegenpartij gelaten worden. Dameskorfbalvereniging Never Down vond haar oorsprong in het Mariagarde, een kerkelijke vereniging, die na de zondagsmis in het Patronaat spelletjes organiseerde voor meisjes. Never Down startte in 1954 met een vijftigtal leden en bracht drie twaalftallen in het veld, in de kleuren grijs (blouse) en bordeaux-rood (lange rok). In die tijd golden daarbij nog de volgende kledingvoorschriften : = Blouse met ingezette mouwtjes of shirt in blouse. = Rok of broekrok – in ruststand eruitziende als rok – hangende tot aan de knie. = Donkere gesloten directoire. = Kniekousen of sokjes, al naar gelang diocesane bepalingen. Het eerste speelveld lag achter het Patronaat in de Achterstraat. In dit Patronaat werd ook in de wintermaanden getraind, en met succes ! Want na aansluiting bij de RKDKB (Rooms Katholieke Dames Korfbal Bond, de latere NDKB (Nederlandse Dames Korfbal Bond)) volgde al in het eerste jaar van haar bestaan een Nederlandse titel voor Never Down. Het juniorenteam wist in haar klasse niet alleen de competitie te winnen, maar klopte op 3 juli 1955 in Tilburg ook alle andere junioren-kampioensteams en werd daarmee voor het eerst landskampioen. Burgemeester van Hout ontving de jongedames op het gemeentehuis van Vlijmen en sprak lovende woorden tot het team, dat 5 jaar later bij de viering van het eerste lustrum van de vereniging op herhaling ging. Nu echter als


50 Jaar Never Down

1983 : Never Down-1 zaal kampioen

1983 : Never Down junioren veld kampioen

1985 : Never Down-1 veld kampioen


1ste team bij de senioren, dat, onder leiding van de trainers Schraven en van Cromvoirt, na eerst kampioen te zijn geworden in de eerste klasse, op 28 juni 1959 in Ooijen ook nog even Nederlands kampioen werd. Amper vijf jaar na haar oprichting en onder de stuwende leiding van kapelaan Hendriks was Never Down met een kleine 100 leden niet alleen een van de grootste dameskorfbalverenigingen van Nederland geworden, maar ook nog qua prestaties het meest succesvol. Ondertussen waren ook de clubkleuren veranderd en gewijzigd in het nu nog altijd vertrouwde oranje shirt en witte rok. Een jaar later , om precies te zijn op 26 juni 1960 werden de junioren van Never Down in Tilburg voor de tweede keer Nederlands kampioen. In 1964 kreeg de vereniging haar domicilie op het gloednieuwe en net door burgemeester van Hout geopende sportpark de Hoge Heide, en weer een jaar later behaalden de junioren van Never Down hun 3de (en tot nu toe laatste) landstitel. Op eigen terrein en dus voor eigen publiek werden op 26 juni 1965 op de Hoge Heide alle andere klasse-kampioenen verslagen en behaalde Never Down alweer haar 4de Nationale titel. 1965 kenmerkte zich ook nog door een ander hoogtepunt voor Never Down, alhoewel we vermoeden, dat een enkeling hier een andere mening over zal hebben. In de jaren zestig vond jaarlijks op koninginnedag een defilé plaats ter ere van de verjaardag van koningin Juliana. De Rooms Katholieke Dames Korfbal Bond nam ook deel aan dit defilé en Never Down was een van de verenigingen die tot de uitverkorenen behoorde. Of het allemaal even eerlijk gebeurde weten we niet, maar wel dat de selectie uitermate streng was , want meisjes met te dikke benen mochten niet mee ! Terwijl het ledenaantal met een lichte terugval in de beginjaren zestig (toen 65 leden) naar 135 was gegroeid in 1967, speelde de hoofdmacht van Never Down ondertussen al jaren in de hoofdklasse op het hoogste niveau van het dameskorfbal en kwam zowel in 1967 als 1969 telkens luttele punten te kort om de Nederlandse titel (op het veld) te veroveren. In 1967 werd sportzaal “de Hoge Heide”geopend en kon er ook ’s-winters weer binnen getraind worden. De RKDKB introduceerde via allereerst wat microkorfbaltoernooien het zaalkorfbal en organiseerde vanaf 1970 ook een zaalcompetitie. Never Down speelde in de zaalcompetitie vanaf het begin in de hoofdklasse en draaide hierin in de eerste jaren in de middenmoot mee. In 1973 was het dan eindelijk raak ! De zaalcompetitie verliep uitermate spannend. Vessem ging vrijwel het hele zaalseizoen aan de leiding, maar werd op de voorlaatste competitiedag door Never Down opzij gezet, waarna de dames van trainer/coach Piet Keetels op de allerlaatste competiedag het karwei afmaakten. In Sint Oedenrode werd VVO uit Hapert, dat bij winst zelf ook nog kampioen kon worden, na een spannende wedstrijd, waarbij beide teams elkaar voor de rust volkomen in evenwicht hielden, door vooral de betere techniek van Never Down tenslotte met 6 – 2 verslagen, en was het Nederlands Kampioenschap voor het Vlijmense team.


50 Jaar Never Down


1993 : Never Down zaal kampioen



In de jaren na het behalen van de landstitel kon Never Down niet echt meer imponeren. Te groot voor servet maar te klein voor tafellaken, pendelde het 1ste team van Never Down op en neer tussen de hoofdklasse en de promotieklasse. Maar net zoals voetbalkampioen Johan Cruyff eens zei : “Elk nadeel heb zijn voordeel”, zo wist ook een voormalig voorzitter : “Als je degradeert, kun je ook weer kampioen worden.”, en dat gebeurde in de jaren tussen 1974 en 1979 dan ook enkele keren. In 1976 sneed Never Down ook de banden met de parochie door. Vanaf de oprichting in 1954 was er steeds een bestuursfunctie voor de geestelijk adviseur, te beginnen met mede-oprichter kapelaan Hendriks, en na diens overlijden in 1960 voor kapelaan Oderkerk (1960-1964). Kapelaan (later pastoor) Moons (1965-1976) sloot de rij van geestelijk adviseurs. In 1979, het jaar van het 25-jarig bestaan, verscheen het eerste exemplaar van de “Never Down-krant”, het clubblad, dat al vlug de “De Kwebbelkorf” zou gaan heten. Op 16 en 17 juni werd het 25-jarig jubileum gevierd. De vereniging, die 135 leden telde, bleek ondanks het ontbreken van een geestelijk adviseur toch nog wel wat Roomse wortels te hebben, want de viering begon met een Heilige Mis in de kerk van de Goddelijke Voorziening op de Vliedberg. Hoogtepunten van het jubileum waren de huldiging door voorzitter Jan van Ooijen van Tonny van den Berk-Brok (25 jaar lid), en het jubileumtoernooi, waaraan maar liefst 700 korfbalsters deelnamen. De beginjaren 80 werden de 7 vette jaren voor Never Down, dat naar een ledenaantal van 180 (1983) groeide, en kampioenschappen aaneen bleef rijgen. In de jaren 1981 tot en met 1987 behaalde Never Down maar liefst 58 kampioenschappen. De jaren 1983 en 1985 waren echte topjaren met telkens 11 kampioenschapsteams. Vooral het zaalseizoen 1983 brak alle records : er werden maar liefst 8 teams kampioen ! De hele familie de Laat deelde in deze vreugde. Mieke werd kampioen met het 1ste team in de overgangsklasse, Jannie bij de aspiranten C en Yvonne bij de pupillen A. De feestvreugde werd in het voorjaar van 1983 nog vergroot, omdat Never Down na 29 lange jaren eindelijk in het bezit kwam van een eigen clubhuis. Wethouder van sportzaken Nico Oerlemans opende op 20 maart 1983 het nieuwe clubhuis door de aan de voorgevel bevestigde naam “Kwebbelhonk”te onthullen. De naam van het houten gebouw was bedacht door Ankie van Son. Na eerdere degradaties heroverde het 1ste team onder leiding van trainer Fred van Gogh eerst in het veld (1981) en later in de zaal (1983) het hoofdklasseschap, door kampioen in de overgangsklasse te worden. In 1985 (veld) en 1986 (zaal) deed een geheel verjongde selectie dit kunststukje onder trainer Henk Pos nog eens dunnetjes over. De “zon”scheen bij Never Down, niet alleen vanwege deze kampioenschappen, maar ook omdat die behaald werden met maar liefst vijf “zonnetjes” in de selectie : Riet van Son (32), José van Son (18), Hedy van Son (16), Ankie van Son (17) en Jacqueline van Zon (19). Ook de in 1980 nieuw opgerichte afdeling recreanten droeg bij aan het succes door


50 Jaar Never Down

1991 : Never Down-1 voor de oude houten kantine

1995 – 1996 : Never Down gemengd

1983 – 1992 : het Kwebbelhonk


gestaag te groeien en in 1982 zelfs kampioen te worden. In de zaal speelde Never Down nog altijd haar thuiswedstrijden ver van huis in sporthallen zoals in Sint Michielsgestel en Sint Oedenrode. Hieraan kwam een einde op 12 januari 1986. In de pas geopende Vlijmens sporthal “die Heygrave” speelde het 1ste team van Never Down haar eerste echte thuiswedstrijd. De vriendschappelijke wedstrijd tegen toenmalig meervoudig landskampioen Geko werd nipt met 4 – 5 verloren. In de eindjaren 80, beginjaren 90, drukte Never Down nadrukkelijk haar neus aan venster bij de nationale damestop. Op het veld werd zowel in 1989 (onder leiding van trainer/coach Fred van Oekel) als in 1994 (onder Harry van de Meerakker) de 2de plaats in de hoofdklassecompetitie behaald, beide keren na het in die jaren ongenaakbare Rosolo. Alhoewel, Never Down was in het seizoen 1993/1994 het enige team, dat Rosolo wist te kloppen. Thuis op sportpark de Hoge Heide gaf Never Down in een uiterst spannende wedstrijd de aanstaande landskampioen klop met 6 – 5. Een paar weken later kon deze stunt helaas niet herhaald worden. Never Down bereikte na overwinningen op VKC, BMC, Tovido, Fortuna’74, Vriendschap en Oranje-Wit de finale van het nationale bekertoernooi. In Guttecoven bleef Never Down één helft in het spoor van Rosolo, dat in de tweede helft na een gemiste strafworp van Never Down toesloeg en de KNKV-beker met 5 – 2 naar zich toetrok. Drie jaar eerder, in 1991, was Never Down wel succesvol in een bekerfinale, en wel in die van het district den Bosch. In Schijndel werd Tovido met 8 – 5 afgetroefd en nam Riet van Son na 23 jaar afscheid van het eerste team. In 1992 promoveerde het 2de team van Never Down na onbedreigd kampioen te zijn geworden naar de overgangsklasse, het op een na hoogste niveau in het dameskorfbal. Een jaar later werd ook in de zaal door het tweede team de sprong naar de overgangsklasse gemaakt door in een speciale promotiewedstrijd met 9 – 4 van Be Quick te winnen. Daarmee speelde Never Down met haar twee hoogste teams in 1995 zowel op het veld als in de zaal in de hoogste klassen (hoofd- en overgangsklasse). Na bijna 10 jaar gehuisd te hebben in de gezellige, maar in de laatste jaren steeds bouwvalliger houten keet, werd op 29 maart 1993 de nieuwe stenen kantine geopend, opnieuw door wethouder van sport Nico Oerlemans, en kwam Never Down tevens in het bezit van extra kleedruimte. Een half jaar later werd op 30 september ook nog nieuwe wedstrijdverlichting ontstoken. De nieuwe Vlijmense wethouder van sport Diel van Helvoort stelde de verlichting officieel in werking door de uitworp te doen in de bekerwedstrijd Never Down – BMC, die door Never Down met 10 – 4 gewonnen werd. In 1994 vierde Never Down uitgebreid haar 40 jarig jubileum. Een hele feestweek stond op het programma, dat werd besloten met het Jan Sanderstoernooi, een onderling (familie-)toernooi, dat voor het eerst in 1984 werd georganiseerd.


50 Jaar Never Down

1993 : Never Down-1 bekerfinalist

1997 : Never Down zaal kampioen



Het toernooi, zo genoemd ter nagedachtenis aan de oud-voorzitter, die lange jaren in de weer was voor de vereniging, werd in 2001 voor de 18de en laatste keer georganiseerd. Na in de midden jaren 90 een absoluut hoogtepunt te bereiken met de deelname van maar liefst 19 teams, liep de animo nadien dusdanig terug, dat het Jan Sanderstoernooi vanaf 2002 niet meer werd georganiseerd. Na de fusie in 1993 van de dameskorfbalbond, het NDKB, met de “grote” gemengde bond, het KNKV, kwam er ook bij Never Down een gemengde afdeling. Een korte periode, en wel in de jaren 1995 tot en met 1999, was Never Down daardoor niet alleen een damesvereniging. In 1998 beleefde Never Down met het gemengde team zowaar bijna een primeur. Na in de reguliere zaalcompetitie gelijk op de eerste plaats te zijn geëindigd, moest het team een beslissingswedstrijd spelen om het kampioenschap. Bij winst was Never Down de eerste damesvereniging, die een “gemengd” kampioenschap zou gaan behalen. In sporthal de Hazelaar in Rosmalen was Den Bosch echter met 6 – 5 net iets sterker als Never Down en daarmee ging de primeur van een “gemengde” titel in rook op. Net als de gemengde afdeling binnen Never Down zelf overigens, want een jaar later was deze afdeling al weer ter ziele : het aantal heren dat afhaakte was eenvoudigweg te groot en kon niet aangevuld worden. Na het jubileumjaar 1994 speelde de (dames) hoofdmacht van Never Down nog enkele jaren in de hoofdklasse, maar zakte na 1997 langzaam uit de top van het dameskorfbal weg. Speelden in 1994 bij Never Down nog 4 seniorenteams, vanaf 1999 waren er dat nog slechts twee, waarbij het “midweekteam” in feite Never Down – 2 werd. De doorstroming vanuit de jeugd leverde te weinig op om het natuurlijke verloop en de onvermijdelijke zwangerschappen op te vangen. In 1997 (zaal overgangsklasse) en in 2000 (zaal 1ste klasse) werden nog wel kampioenschappen behaald, maar eind 2001 werd het dieptepunt in de historie van Never Down bereikt, toen een nieuwe golf van zwangerschappen in combinatie met een aantal langdurige blessures ervoor zorgden, dat het 1ste team uit de zaalcompetitie moest worden teruggetrokken en Never Down na 47 jaar geen 1ste team meer had. In deze periode werd een poging ondernomen om tot een fusie met het naburige Zwart Wit’82 te komen, maar dit liep door onwil van Haarsteegse zijde op niets uit, waarna na de gedwongen “winterstop” in het voorjaar van 2002 op het veld een doorstart gemaakt werd, met inzet van heel jonge junioren, in feite qua leeftijd nog aspiranten. Na een gewenningsperiode van enkele maanden in de zaal, maakten 7 junioren op het veld hun opwachting in het “nieuwe” team, dat vanaf de eerste wedstrijd verrassend goed speelde. Na amper 3 wedstrijden in de nieuwe samenstelling gespeeld te hebben, proefde het jonge team in de thuiswedstrijd tegen de Kangeroe alweer de smaak van de overwinning (8 – 5), en luidde daarmee een nieuwe periode in. Noodgedwongen op een lager niveau


50 Jaar Never Down

2003 : Never Down-1 kampioen zaal

2003 : Never Down-1 bekerfinalist

2003 : Never Down-1 veld kampioen


(3de klasse) weliswaar, maar in de seizoenen 2002/2003 en 2003/2004 liet de mix van jong en wat ouder zien voor geen enkel team in de 3de en 2de klasse bang te hoeven zijn. Het vernieuwde Never Down werd kampioen in de zaal en op het veld in 2003, en behaalde als toetje de finale van het KNKV bekertoernooi in Erp, die echter jammer genoeg verloren werd. Medefinalist Dot (Vlierden) toonde zich wat volwassener als de Vlijmense dames en trok met 10 – 7 aan het langste eind. In het afgelopen seizoen trok Never Down’s 1ste team de opgaande lijn van vorig seizoen door en eindigde in de zaal (2de klasse) na Korloo op de 2de plaats. Op het veld kan Never Down een hernieuwd kampioenschap amper meer ontgaan en ook in de strijd om de KNKV-beker is de finale weer binnen handbereik. Na het verlies in de finale vorig jaar, zou het veroveren van de KNKV-beker de ultieme bekroning zijn van het jubileumjaar 2004. Dus (jonge-)dames, zet hem op !

2004 : Komt de KNKV-beker dit jaar wel naar Vlijmen ?


50 Jaar Never Down 14 maart 2004 : Jubileumwedstrijd Never Down NK-1973 vs. Never Down-1 2004

de scheidsrechter weet het al !

nog altijd stijlvolle acties

zo moeder, zo dochter

de coach werd stil van zoveel talent, en het 1ste maakte een diepe buiging voor de kampioenen

kampioenen voor altijd !

Tonny van den Berk : 50 jaar Never Down


50 Jaar Never Down JUBILEUMWEDSTRIJD NEVER DOWN NK-1973 – NEVER DOWN-1 2004 Op zondag 14 maart werd de viering van 50 jaar Never Down ingezet met een wedstrijd tussen het Never Down team, dat in 1973 voor het grootste succes in de historie van de vereniging zorgde door in de zaal Kampioen van Nederland te worden en het huidige “eerste” van Never Down. Voor aanvang van deze wedstrijd werden de speelsters van Never Down–1 door carnavalsvereniging Zuutjes Aon verrast met speciale 50 jaar jubileum shirts, die in het vervolg als uitshirts gedragen zullen gaan worden. In de wedstrijd lieten de oud-Nederlandse kampioenen zien het korfballen nog lang niet verleerd te zijn. Na een 1 – 0 achterstand bij de rust, toonden zij in de slotfase hun nog altijd aanwezige klasse door het “eerste” te verrassen en de inmiddels 4 – 1 achterstand om te buigen in een 4 – 5 winst. De aspiranten-C van Never Down, net kampioen in de zaal geworden, zetten na de wedstrijd de oud-Nederlandse kampioenen in de bloemetjes, waarmee een ererondje gemaakt werd voor het talrijk opgekomen publiek. Na de wedstrijd werd in de Never Down kantine Tonny van den Berk (Brok) voor het voetlicht gehaald. Want zij is de enige die vanaf het prille begin lid is van de vereniging, en vierde uiteraard ook een jubileum. Het bestuur van Never Down benoemde haar tot erelid, en zij kreeg door voorzitter Ben Libregts een speciaal voor deze gelegenheid ontworpen zilveren erelid-teken opgespeld. Al meteen vanaf de oprichting van dameskorfbalvereniging Never Down werd Tonny als 12-jarige lid van de vereniging. In 1958 in het eerste gekomen, speelde Tonny tot 1983 bijna 25 jaar onafgebroken in het eerste team van Never Down. Dit werd slechts - telkens voor korte tijd onderbroken door de geboorte van haar drie dochters (1970, 1972, 1976). Het absolute hoogtepunt van Never Down en Tonny’s korfbalcarrière was het behalen van het Nederlands kampioenschap in de zaal in 1973. Tonny speelde ook nog een aantal jaren in de selectie van het districtsteam. Vanaf 1974 bracht zij haar korfbalervaring als trainster over op de jeugd. Zo trainde zij ruim 10 jaar de Aspiranten en het Vierde team, en is zij vanaf 1985 ook trainster van de Recreanten. Haar kinderen nam zij - toen deze nog klein waren - altijd mee naar de trainingen en wedstrijden en zo rolden die vanzelf ook het korfballen in. Alle drie (Ellen, Wendy en Joyce) spelen of speelden zij in het eerste team. Vanaf 1980 zetelt Tonny ook in het bestuur van Never Down. Na het officiële gedeelte was het in de Never Down kantine nog lang gezellig en werden er nog tal van oude en dikwijls sterke verhalen opgedist. Over de vraag of bij een volgend jubileum ook de jubileumwedstrijd tot deze sterke verhalen zal gaan behoren, hoeft niet getwijfeld te worden : Kijk maar eens naar de foto’s !


50 Jaar Never Down Never Down 1 Er werd aan ons gevraagd om een stuk te schrijven als vulling voor dit jubileumboek. Voor een korfbalteam heb je, zoals jullie weten minimaal acht dames nodig. Het 1e team bestaat uit vijf basisspeelsters, maar ja dat zijn er toch wat te weinig. Met aanvulling van junioren en midweek dames lukt het ons iedere week een behoorlijk team op te stellen. We zullen onszelf even voorstellen: allereerst hebben we onze trainer Ben. Nu Conny in blijde verwachting is, zijn we blij dat Ellen na afwezigheid van bijna 1 jaar weer terug is. Dan hebben we nog onze spring in ’t veld Irene, blije Shelley en feestbeest Joyce. Nadat we vorig jaar in de finale van de beker zijn geklopt, zijn we van plan om het dit jaar nog beter te doen en dus de beker wel mee naar Vlijmen te nemen. In de zaalcompetitie, waarin we dit jaar in de 2e klasse speelden, zijn we verdienstelijk op een derde plaats geeindigd. Op het veld zijn we nog volop in de race om te promoveren cq kampioen te worden. Na de training en wedstrijd spekken we de clubkas en wordt er flink geroddeld over van alles en nog wat. Zo nu weten jullie iets meer over het “sterrenteam” van Never down en wensen wij iedereen veel leesplezier met deze jubileumuitgave. Sportieve groeten van Ben, Conny, Ellen, Irene, Shelley, Joyce en de dames die ons team regelmatig versterken.


50 Jaar Never Down Midweek Mogen wij ons even voorstellen. Wij zijn het midweekteam van Korfbal Vereniging Never Down. Ons team bestaat uit de volgende meiden: Hedy Berkelmans, Chantal v.d. Heuvel, Carla Timmermans, Jacqueline de Bie, Corine v.d. Broek, Anthousa Boumans, José Wijnveld, Kim Timmermans, Miranda Bloks. Onze trainer/coach is Ben Libregts. De eerste helft van het seizoen speelde ook Ingrid v.d. Linden nog in ons team, maar zij is tijdens de wintercompetitie overgestapt naar de recreanten. Ingrid bedankt voor je inzet en we wensen je veel succes bij de recreanten. Aan het eind van het vorige seizoen speelde ook Tony de Koning nog in ons team, maar tijdens de laatste wedstrijd heeft zij een zware knieblessure opgelopen, waardoor zij nu niet meer mee kan spelen. Wij vinden het heel jammer dat zij niet meer met ons mee kan spelen en bedanken haar natuurlijk ook voor de jaren dat ze bij ons meegespeeld heeft. Maar ze komt ons nog regelmatig aanmoedigen. Wij hopen dit jaar weer het kampioenschap binnen te kunnen halen, nadat het vorige seizoen het kampioenschap in de laatste wedstrijd aan onze neus voorbij is gegaan. Wij liggen nog op koers en zullen er alles aan doen de beker weer naar Vlijmen te halen. Wij willen als team natuurlijk de vereniging van harte feliciteren met het vijftigjarige bestaan en we hopen dat zij nog lang blijft bestaan, zodat we nog veel jubileums kunnen vieren.


50 Jaar Never Down Recreanten 1

Of wij een stukje wilde schrijven over ons team. Wij, recreanten 1 zijn een vrolijke groep bij elkaar. Onze oudste, nog spelende korfbalster is 62 jaar, de jongste korfbalster bij ons is 32. Ook hebben we een groep steunende leden die allemaal gekorfbald hebben, maar door blessures of andere reden niet meer mee kunnen doen, maar ons wel blijven supporteren. Winnen willen wij altijd en lukt ons best aardig. We zijn als recreanten 1 vele keren kampioen geweest, maar hebben nog weinig bekers in ontvangst mogen nemen. Na wedstrijden en trainingen versterken wij onze band graag, onder het genot van een jaatje of een wijntje . Zo wil het wel eens voorkomen dat we na een wedstrijd, onder druk gekakel een afslagje missen en elkaar in een rondje blijven volgen, met als gevolg dat we weer bij hetzelfde kroegje uitkomen. Ook het jaarlijks “dagje uit” staat hoog in ons vaandel. Geen plek is ons te gek, geen plaats is ons te dol, maar we hebben altijd heel veel lol. U ziet wel er valt altijd wat te beleven bij recreanten 1.


50 Jaar Never Down Recreanten 2 Laten we even beginnen met onderscheid te maken in de spelende en de geblesseerde dames. De spelende dames zijn: Mieke, Jannie, Lucy, Ine, Karin, Monique, Bert, Joke, Helma, Cindy en Jolanda. De kort of langdurige geblesseerden zijn: Sjan, Ine, Ellen, Mieke, en sinds kort ook Toos. Deze laatste zitten overigens vaak op de bank. Daar nemen zij zeker ook “deel”aan het spel, door opbeurende kreten en door bij een doelpunt van onze kant de wave te doen. Uitleg: wave, als je langs de kant zit op de bank bij recreanten 2 wordt er van je verwacht dat je na het maken van een doelpunt enthousiast opstaat. Degene die het dichtst bij de middenlijn zit, staat op, doet terwijl zij opstaat haar handen in de lucht en roept héééééééééééé’. Als deze eerste persoon opstaat, volgt een fractie van een seconde later degene die naast haar zit, deze volgt dezelfde stappen als haar voorgangster. Deze persoon wordt weer gevolgd door degene die daar weer naast zit. Zo komen alle mensen die op de bank zitten aan de beurt. Het is dan ook niet de bedoeling dat de ketting onderbroken wordt. (Van eventuele mannen op de bank of langs de kant van het veld wordt natuurlijk verwacht dat zij deelnemen aan de wave). Wij zijn een sportief spelend team die qua leeftijd grotendeels de 40 jaar gepasseerd zijn. Vijf dames bevinden zich nog (sommigen zelfs ver) beneden de 30 jaar. Ook is er een vijftal dat Sara al ontmoet hebben. Ondanks de soms grote verschillen in leeftijd, is er weinig verschil in het felle spel. We spelen vooral omdat we het leuk vinden, omdat je toch graag aan sport wil doen en vooral om even thuis weg te zijn. Daarnaast willen we ook nog steeds heel graag winnen. Na het trainen of een wedstrijd nog een bakje koffie of thee dan kunnen we er weer even tegen. Het sociale contact dat we zo met elkaar hebben, vinden we erg belangrijk. Wij kunnen er nog wel wat jaartjes tegenaan.!!!! Groetjes van recreanten 2


50 Jaar Never Down

Wij zijn de junioren, als ons team helemaal compleet is dan zijn we met 11 personen: Sandra Bechtold, Sanne Geurts, Dionne Heeffer, Laura Heesbeen, Sylvia van den Heuvel, Manon Hoekwater, Anouk Leijten, Sanne Libregts, Gwenn Parijs, Marjolein Peeters en Sanne Timmermans. Op het moment varieert de leeftijd binnen ons team van 15 tot 18 jaar. Ons team laat een keer in de week, op zaterdag, de krachten in de wedstrijd zien die we de donderdag ervoor voorbereid hebben. Dit gebeurt op de training, waar we begeleid worden door onze vier trainsters. Dit zijn, Joyce van den Berk, Ellen van de Brink, Conny Parijs en Riet van Son. Ons team is al enkele jaren bij elkaar, waardoor ons samenspel in al die jaren sterk vooruit is gegaan. In al die jaren hebben we al heel wat meegemaakt, we hebben vaak meegedaan aan toernooien en andere evenementen. Vorig jaar zijn we voor het naar junior fun geweest, waar je de hele dag korfbalt. ’s Middags ga je zwemmen, daarna barbecuen, en ’s avonds feesten wat tot de volgende ochtend duurt. Junior fun was ons goed bevallen (op een enkeling na) en daarom gaan we waarschijnlijk dit jaar weer. De kwaliteit in ons team varieert van speelster tot speelster. De ene kan goed afstand schieten of iemand is heel snel waardoor de doorlopers het beste lukken, maar er zijn natuurlijk ook speelsters die (een beetje van) beide kwaliteiten bezitten. Wel hebben we af en toe wat blessures die uiteenlopen van enkel tot vinger. Maar iedere week gaan we er weer voor! Namens de junioren, Laura Heesbeen


50 Jaar Never Down Aspiranten B Wij zijn aspiranten (B) 1. We zijn een stel jolige meiden. Tijdens de trainingen maken we erg veel plezier. Ook voor, tijdens en na een wedstrijd kunnen we het goed met elkaar vinden. De meeste van onze groep zitten al langer op korfbal, kennen elkaar al vrij lang en zijn zelfs (harts)vriendinnen. Maar ook diegene die nog niet zo lang op korfbal zitten of (reserve)speelsters uit een ander team, horen er helemaal bij. Naast de gebruikelijke oefeningen bij een korfbaltraining zijn we onlangs begonnen om tijdens de trainingspartijtjes om beurten te gaan fluiten. Dat viel niet altijd mee. Maar het was wel erg leuk en leerzaam om nu eens zelf de leiding te hebben... We weten nog niet allemaal of we nog lang blijven korfballen. Wat we wél weten is dat Never Down een hele leuke, gezellige en sportieve vereniging is en dat we het er nu ontzettend naar ons zin hebben Yvonne, Ilona, Lieke, Kelly, Laura, Bernadina, Ditte, Rianne, Shelley, Ben, Bianca en Wendy,


50 Jaar Never Down Aspiranten C Er is ons gevraagd om een stukje te schrijven voor de jubileumuitgave. Wij kregen hierdoor het idee om iets te schrijven over de meiden van ons team, waar wij heel erg trots op zijn. Weten jullie namelijk dat de meeste van ons team er al vanaf de welpen bij zijn en nog steeds bij elkaar in één team spelen? Wendy Timmermans was toen hun trainster. Toen de welpen pupillen werden, hebben wij het team van Wendy overgenomen. Het team is begonnen met Esther, Pien, Renate, Ingrid, Denise en Suzan. Later is het vriendinnetje van Ingrid erbij gekomen: Daniëlle. Toen wij met ons team pupillen waren geworden, zaten Manouk en Nikki nog bij de welpen. Ze pasten niet meer zo goed bij de welpen, want ze waren daarvoor te groot geworden(!!) Daarom mochten ze met z’n tweeën bij ons team komen. In het begin vonden ze het best wel moeilijk, maar nu kunnen we ze niet meer missen. Ingrid had nog een vriendinnetje. Dat is Michelle en zij doet nu ongeveer 2 jaar met ons team mee. Het is een heel gezellig en leuk team en volgens de meiden zijn ze al 6 keer !!! kampioen geweest. Dat komt met name door de goede basis, die ze van Wendy hebben geleerd. We zullen de meiden even aan jullie voorstellen: Esther: is nog steeds ons kleintje en denkt dat ze ook aan de onderkant van de korf kan scoren. Pien: denkt soms dat elk meisje haar tegenstander is en is hierdoor vaak de weg kwijt. Renate: kan bijna vanaf de middellijn scoren, maar strafworpen zetten, dat is voor haar soms een heel moeilijke opgave. Ingrid: onze topscoorster: ze heeft in één wedstrijd zeven doelpunten gemaakt! Denise: bij een makkelijke tegenstandster loopt ze al gauw te slapen. Ze denkt dan natuurlijk weer aan haar vriendje. Suzan: bij het maken van een doorloopbal wil ze de korf nog wel eens omver lopen. Daniëlle: de giebelgeit van het team. Manouk: ons geheime wapen: klein maar suuuuupersnel. Nikki: onze sterverdedigster: groot of klein, dat maakt haar niet uit, ze heeft ze allemaal onder de duim. Michelle: kan alleen goed korfballen als haar vader erbij is. Namens heel ons team feliciteren wij Never Down met het 50 jarig jubileum en hopen dat Never Down nog heel lang blijft bestaan. Groetjes, Franca van Bladel en Miranda Bloks


50 Jaar Never Down Aspiranten C


50 Jaar Never Down Pupillen Hallo allemaal, Omdat onze korfbalvereniging 50 jaar bestaat, mogen wij een stukje schrijven voor de jubileumkrant. We zullen ons eerst even voorstellen: wij zijn de pupillen F en ons team bestaat uit 9 meiden. Met de Pupillen F spelen wij op één veld, waar 2 korven op staan. Je bent aanval en verdediging tegelijk. Dit is soms best moeilijk. Toch zijn we herfstkampioen geweest dit jaar en dat was héél leuk. Volgend jaar worden wij Pupillen E en mogen wij eindelijk op een groot veld spelen. Wij trainen iedere dinsdagavond met Irene en Kim en meestal hebben wij een hele leuke training. Wij hopen dat het feestweekend heel leuk wordt en dat iedereen net zoveel lol heeft als wij. Tot over 10 jaar ???!!! Groetjes van de Pupillen F en de trainsters.


50 Jaar Never Down Welpen 1

Graag willen wij ons even voorstellen: de Welpen 1, wij zijn Robin, Steffie, Heleen, Brynne, Yayla en Vera. Wij trainen ’s winters in de zaal met de andere Welpen en buiten trainen we met alle jeugd samen op ons veld. Wij willen graag veel doelpunten maken en op de training gaat dat ook goed. Alleen lukt het nog niet altijd in de wedstrijd, maar we blijven goed oefenen. Jessica en Helma zijn onze trainsters en daar leren we veel van. Op de training spelen we soms een wedstrijdje met de andere Welpen, maar soeptikkertje vinden wij nog leuker om te doen. Ook moeten we altijd goed strafworpen oefenen, want bij iedere wedstrijd worden er ook strafworpen genomen en die tellen ook mee! Behalve korfballen doen we ook nog andere dingen samen, zoals de play-back-show met Carnaval en het Korfbalkamp. Dat vinden wij ook heel leuk en is altijd heel gezellig!


50 Jaar Never Down Welpen 2

Hallo, wij zijn Jaimy, Sanne, Merel, Benthe, Valerie, Kaylee en Avelon. Wij zijn de jongste van de club en spelen bijna allemaal het eerste jaar korfbal bij de Welpen 2. Op de training leren wij heel veel van Mieke en Jolanda: in de korf schieten en gooien en vangen. Soms doen we een partijtje, maar het spelletje Oranje-Wit vinden wij het allerleukst. Met de wedstrijden gaat Ingrid mee en die roept heel hard naar ons wat we moeten doen. We doen heel goed ons best, maar we winnen nog niet zoveel. Dat is helemaal niet erg, want we vinden onze rokjes en shirtjes wel heel erg mooi. Als we goed blijven oefenen worden we best wel eens kampioen en dan gaan we feest vieren, net als nu. Want onze club bestaat 50 jaar en daar willen we graag nog heel lang bijhoren en mee feesten.


50 Jaar Never Down Aan het woord: Tony van den Berk Even voorstellen… Hallo, ik ben Tony. Ik ben moeder van 3 dochters en oma van 2 kleinkinderen. Ik korfbal met veel plezier bij de Recreanten 1. Daarnaast ben ik vaak op en om het korfbalveld te vinden. Wat heb je met Never Down? Van alles: speelster, trainster, bestuurslid, “kantinejuf” en “poetsmiep”. Hoe en wanneer ben je bij Never Down terecht gekomen? In 1954 is Never Down opgericht, mede door Maria Garde. Ik was toen al lid van de Maria Garde en korfballen bij Never Down leek me erg leuk. Wat was je hoogtepunt bij Never Down? Landskampioen in 1973. Wat was je dieptepunt bij Never Down? Dat ik niet mee naar de koningin mocht. Wat is je eerste reactie op: • Never Down in 1954: • Never Down in 2014: • Het Kwebbelhonk (Clubhuis): • Vrijwilligers:

lekker korfballen! hopelijk ben ik er dan nog bij. gezellig onmisbaar

Wat vind je leuk aan Never Down? De saamhorigheid en gezelligheid Wat zou je nog kwijt willen over Never Down? Never Down is een club waar ik trots op ben!

Tonny in 1954 in haar eerste Never Down outfit


50 Jaar Never Down Aan het woord:

Sanne Timmermans

Even voorstellen… Ik ben Sanne Timmermans. Ik ben 15 jaar. Ik speel bij de junioren en bij de senioren. Wat heb je met Never Down? Dat ik er al bijna 11 jaar korfbal. In de vorige jubileumuitgave stond ik er in als jongste lid. Hoe en wanneer ben je bij Never Down terecht gekomen? Mijn moeder en mijn zussen zitten er ook op, dus ik ging ook korfballen. In 1993 ben ik lid geworden. Wat was je hoogtepunt bij Never Down? In de finale van de bekerwedstrijd staan in 2003. Wat was je dieptepunt bij Never Down? Dat we die finale verloren. Wat is je eerste reactie op: • Never Down in 1954: • Never Down in 2014: • Het Kwebbelhonk (Clubhuis): • Vrijwilligers:

daar kan ik niet over meepraten dan bestaan we 60 jaar altijd gezellig hebben we nodig

Wat vind je leuk aan Never Down? Het korfballen natuurlijk! Wat zou je nog kwijt willen over Never Down? Ik hoop dat ik er nog lang zal spelen, met veel plezier.



Bernadina van Gurp (is het laatste lid geworden)

Even voorstellen… Ik ben Bernadina van Gurp en ik ben 13 jaar. Ik zit op de Rijzertschool in Den Bosch in de 1ste klas. Ik houd ook heel erg van dansen en ik ga misschien ook nog op kickboksen. Wat heb je met Never Down? Ik vind korfbal een leuke sport. Ik speel bij de aspiranten B 1 en ik krijg training van Wendy en Ben en Bianca gaat met de wedstrijden met ons mee. Hoe en wanneer ben je bij Never Down terecht gekomen? Ongeveer 2 maanden geleden ben ik lid geworden van de club. En paar meiden uit het team kende ik al en ik dacht: dat vind ik ook een leuke sport. Wat was je hoogtepunt bij Never Down? Ik heb mijn eerste wedstrijd gespeeld, toen de buitencompetitie weer begon. Wat was je dieptepunt bij Never Down? Die heb ik nog niet gehad, want ik ben pas begonnen. Wat is je eerste reactie op: • Never Down in 1954: • Never Down in 2014: • Het Kwebbelhonk (Clubhuis): • Vrijwilligers:

de oprichting van de club, ver voor mijn tijd. hopelijk bestaan we dan 60 jaar gezellige kantine heel belangrijk

Wat vind je leuk aan Never Down? Wij hebben een heel leuk groepje en op de training leer ik heel veel. Wedstrijden spelen vind ik ook heel leuk. Wat zou je nog kwijt willen over Never Down? Ik hoop nog lang lid te blijven en wie weet, speel ik over een paar jaar wel in het 1ste team van Never Down.



Toos van Gestel

Even voorstellen… Ik ben één van de 4 zusjes Kivits. Ik speel momenteel nog bij de recreanten. Wat heb je met Never Down? Vanaf mijn jeugd ben ik lid en heb jaren in het 1ste van Never Down gespeeld. Ik heb ook heel wat jonge speelstertjes getraind. Nu bij de Recreanten 2, maar door omstandigheden doe ik momenteel niet zo veel. Hoe en wanneer ben je bij Never Down terecht gekomen? Doordat 2 zusjes al korfbalden, ben ik in januari 1961 ook begonnen. Wat was je hoogtepunt bij Never Down? Er waren diverse kampioenschappen en ze waren allemaal even mooi. Wat is je eerste reactie op: • Never Down in 1954: • Never Down in 2014: • Het Kwebbelhonk (Clubhuis): • Vrijwilligers:

oprichting korfbalvereniging zal moeilijk worden centraal punt in onze vereniging onmisbaar

Wat vind je leuk aan Never Down? Het is altijd mijn clubje geweest. Wat zou je nog kwijt willen over Never Down? Ik wens ze alle goeds toe!



Annemarie van Bladel (op de foto als zaalwacht met Corrie Kivits)

Even voorstellen… Ik ben Annemarie, getrouwd met Toon. Ik heb 2 dochters, een schoonzoon en mijn oogappeltjes Kaylee en Dani, de kleinkinderen, waar we samen zeer trots op zijn. Ik werk bij een cateraar en daar waar ik kan ben ik oppas. Wat heb je met Never Down? Ik heb jaren bij de recreanten gekorfbald, maar door blessures kan dat nu helaas niet meer. Wel kun je me regelmatig achter de bar van onze kantine vinden. Ook ben ik scheidsrechter en fluit iedere wedstrijd van het 2de aspirantenteam. Hoe en wanneer ben je bij Never Down terecht gekomen? Ik ben ± 25 jaar geleden weer bij Never Down terecht gekomen, doordat Franca deze sport is gaan beoefenen. Zelf heb ik vroeger ± 4 jaar gekorfbald bij de jeugd. Wat was je hoogtepunt bij Never Down? Heb ik geen !!! Wat was je dieptepunt bij Never Down? Ik vond het erg jammer dat het 1ste team zich terug moest trekken uit de hoogste regionen. Wat is je eerste reactie op: • Never Down in 1954: en nu al 50 jaar. • Never Down in 2014: ik hoop dat we dan nog bestaan. • Het Kwebbelhonk (Clubhuis): gezellig honk, waar we trots op zijn. • Vrijwilligers: blij dat ze er zijn en dat we ze hebben. Daar moeten we heel zuinig op zijn. Wat vind je leuk aan Never Down? Een kleine club, waar iedereen bijna iedereen kent, maar gerust verder mag groeien in ledental. Wat zou je nog kwijt willen over Never Down? Ik hoop dat we met alle speelsters die er zijn en er nog veel bij mogen komen, nog lang blijven bestaan als Never Down!!



Riet van Son

Even voorstellen… Ik ben Riet van Son, 51 jaar. Wat heb je met Never Down? Tot voor een paar jaar was ik zeer actief bij de club betrokken. Meer dan 25 jaar ben ik secretaris van de club geweest. Ook heb ik me ingezet voor het fluiten van wedstrijden, maar dit was niet zoals de andere zaken, een hobby van mij. Meer een noodzaak, omdat mijn club nu eenmaal een scheidsrechter moest leveren. Op dit moment ben ik nog steunend lid van de club. Hoe en wanneer ben je bij Never Down terecht gekomen? Als trainster van jeugdteams heb ik diverse malen het kampioenschap met de jeugd mogen beleven. En heb ik nog met hen in het 1e team gespeeld, tot het moment dat ik een stapje terug heb gedaan naar het 2e team. Met dat team behaalde we het kampioenschap in de 1e klasse. Voor het districtsteam ben ik diverse malen geselecteerd en waarvan wij 1 maal kampioen zijn geworden. Wat was je hoogtepunt en dieptepunt bij Never Down? Ik heb de ups en downs van de club meegemaakt. In het begin hadden we alleen maar een veld en een woonwagen als kleedkamer. De periode dat we heel veel jeugdteams hadden en ook veel keer kampioen werden. De bouw van ons Kwebbelhonk en daarna de uitbreiding van kleedkamers en kantine. De oprichting van de recreanten. Wat zou je nog kwijt willen over Never Down? Ik hoop dat de club nog jaren kan blijven korfballen.



Leo Timmermans

Even voorstellen… Leo Timmermans, 48 jaar, getrouwd met Carla en drie dochters: Kim, Shelley en Sanne. Wat heb je met Never Down? Ja, wat kan ik anders met een vrouw en drie dochters die korfballen bij Never Down. Hoe en wanneer ben je bij Never Down terecht gekomen? Als supporter beginnende bij de welpen, omdat Kim begon met korfballen. Wat was je hoogtepunt bij Never Down? De kampioenschappen van mijn dochters. Wat was je dieptepunt bij Never Down? Dat de bekerfinale 2003 werd verloren. Wat is je eerste reactie op: • Never Down in 1954: • Never Down in 2014: • Het Kwebbelhonk (Clubhuis): • Vrijwilligers:

2 jaar voordat ik geboren ben. 60 jarig bestaan. gezellig, zolang je er mag roken. daar moet je het van hebben.

Wat vind je leuk aan Never Down? Dat het een gezellige en hechte vereniging is. Wat zou je nog kwijt willen over Never Down? Dat ze over een tijdje in een hogere klasse uitkomen.


50 Jaar Never Down

Aan het woord:

Hedy Berkelmans

Even voorstellen… Hallo, ik ben Hedy Berkelmans, in de korfbalwereld is mijn achternaam beter bekend als van Son. Ben dus getrouwd en heb 2 dochters van 2 en 4 jaar. Wat heb je met Never Down? Al meer dan 26 jaar ben ik lid van Never Down en heb heel wat jaren in het 1ste team gespeeld. Momenteel speel ik bij het midweekteam, maar regelmatig inzetbaar bij het 1ste. Met deze club heb ik heel wat ups en downs meegemaakt. Een aantal jaren ben ik jeugdtrainster geweest. Hoe en wanneer ben je bij Never Down terecht gekomen? In 1976 liep ik met mijn tante in de duinen en vertelde ze dat zij en mijn moeder vroeger gekorfbald hadden en zei dat dat wel iets voor ons zou zijn. Samen met mijn nicht Hanneke ben ik toen lid geworden. Wat was je hoogtepunt bij Never Down? Van 1984 tot 1986 heb ik in het districtsteam voor junioren van Den Bosch gespeeld. Het laatste jaar topscoorster van het toernooi geworden. Van 1989 tot 1997 geselecteerd voor het districtsteam senioren en als hoogtepunt ben ik hiermee als aanvoerster in 1997 in Sittard Nederlands Kampioen voor districtsteams geworden. In 1993/94 heb ik ook in het Nederlands damesteam gespeeld. Met Never Down zijn wij o.a. in ’85 veld, ’86 zaal, ’93 en ’97 zaal overgangsklasse kampioen geworden. Wat was je dieptepunt bij Never Down? Helaas zijn wij een paar keer gedegradeerd uit de hoofdklasse. Wat ik persoonlijk heel erg jammer heb gevonden is dat wij nooit kampioen zijn geworden in de hoofdklasse en daardoor nooit een finale in Eindhoven hebben mogen meemaken. In 2002 zijn wij met 4 dames zwanger geworden en dat heeft helaas wel zo’n negatieve invloed gehad op het 1ste team, dat we genoodzaakt waren om een paar klassen lager te gaan korfballen.


50 Jaar Never Down

Wat is je eerste reactie op: • Never Down in 1954: de oprichting van de club, toen was alles (volgens verhalen) veel primitiever dan nu. • Never Down in 2014: hopelijk bestaat er dan nog een Never Down. Aan jeugdleden is er geen gebrek, maar aan junioren en senioren is er helaas een groot tekort. • Het Kwebbelhonk (Clubhuis): de houten keet is al jaren verleden tijd maar had ook zijn charmes, maar er gaat niets boven ons stenen clubgebouw. • Vrijwilligers: als een club niet op vrijwilligers zou kunnen bouwen, dan zou Never Down ook niet lang kunnen bestaan. De club steunt op veel personen, maar in het bijzonder op Ben Libregts; die trainer, coach, interim voorzitter en Manus van alles is. Daar heeft de club heel veel aan te danken! Wat vind je leuk aan Never Down? Buiten het feit dat ik het korfbalspelletje nog steeds heel erg leuk vind en nog steeds niet kan missen, is Never Down een gezellige club. Er worden leuke dingen georganiseerd en ook voor de jeugd is er van alles te doen. Wat zou je nog kwijt willen over Never Down? Helaas is een jaar geleden de fusie met Zwart Wit op niets uitgelopen, anders was het nu allemaal wat makkelijker geweest. Vooral ook voor de jeugdige speelsters die op een hoger niveau zouden kunnen korfballen is het jammer. Ik hoop dat Never Down kan overleven in deze moeilijke tijd. Hopelijk gaan mijn dochters ook korfballen en kan ik de clubliefde aan hen overdragen.


50 Jaar Never Down


50 Jaar Never Down Het Bestuur Voorzitters : 1954 - 1955 : mevr. Truus van Hout 1955 – 1961 : hr. J. Brandts 1961 – 1964 : jhr.mr. W. Serraris 1964 – 1973 : hr. P.de Bilde 1973 – 1975 : hr. A. Rog 1975 – 1978 : hr. Jan Sanders 1978 – 1988 : hr. Jan van Ooijen 1988 – 2000 : hr. Thé Herman 2000 – heden : vacant, wnd. Ben Libregts Secretarissen : 1954 – 1971 : mej. M. van Heijst 1971 – 1975 : mej. Lucie Sanders 1975 – 2001 : mej. Riet van Son 2001 – 2002 : hr. Ben Libregts 2002 – heden : mevr. Carla Timmermans Penningmeesters : 1954 – 1958 : vacant 1958 – 1961 : mej. Riekie Schoonen 1961 – 1962 : mej. Riet de Laat 1962 – 1963 : mej. M. van Heijst 1963 – 1967 : mej. Bert de Laat 1967 – 1971 : mej. A. van Helvoort 1971 – 1973 : hr. Jan v.d. Berk 1973 – 1978 : hr. A. Wetzer 1979 – 1993 : mevr. Wil Pijnenburg 1993 – 2002 : mevr. Annie van Son 2002 – heden : mevr. Bianca Rietbergen

Wedstrijdsecretarissen : 1973 – 1976 : mej. Jannie Beekmans 1976 – 1988 : mevr. Mieke de Laat 1988 – heden : mej. Conny Parijs

Geestelijk Adviseurs : 1954 – 1960 : kapelaan G. Hendriks 1960 - 1964 : kapelaan J. Oderkerk 1964 – 1976 : kapelaan W. Moons

Overige bestuursleden : hr. A. Schraven mej. Riet de Laat mej. Annie de Rooij mej. Thera Sprangers mej. Annie Boom mej. Bertha spanjers mej. Bert de Laat mej. A. van Helvoort hr. Jan Sanders mej. Tonnie Brok (v/d/ Berk) hr. Peter Falkenburg mej. Jannie Beekmans hr. T. van Loon mej. Wil van Esdonk (Zijlmans) mej. C. Rog mej. Lucie Sanders mevr. Jeanne van Rooij mevr. Toos van Gestel mevr. Riekie van der Aa mej. Tony de Koning hr. Cees Jansen mevr. Joke van Son mej. Janine van Lieshout mej. Sandra van der Lee hr. Joop Pijnenborg mevr. Wendy Timmermans mej. Franca van Bladel mevr. Gonnie Hoekwater


50 jaar Never Down : Jubilarissen 1979 : 25 jaar : Tonny van den Berk – Brok 1981 : 25 jaar : Mieke de Laat – Kivits 1985 : 25 jaar : Jo Huismans- Dekkers 1986 : 25 jaar : Toos van Gestel – Kivits 1987 : 25 jaar : Lucie van Loon – Sanders 1987 : 25 jaar : Jannie Beekmans 1987 : 25 jaar : Riekie van de Lee – van Beurden 1989 : 25 jaar : Bert van Son 1990 : 25 jaar : Riet van Son 1990 : 25 jaar : Ellen Jansen – Vullings 1994 : 40 jaar : Tonny van den Berk –Brok 1997 : 40 jaar : Mieke de Laat – Kivits 1997 : 25 jaar : Jeanne van Rooij – Kivits 2000 : 25 jaar : Mieke van Logten – Kivits 2001 : 40 jaar : Toos van Gestel _Kivits 2002 : 40 jaar : Lucie van Loon – Sanders 2002 : 40 jaar : Jannie Beekmans 2002 : 25 jaar : Connie Parijs 2002 : 25 jaar : Ellen van den Brink - van den Berk 2002 : 25 jaar : Hedy Berkelmans - van Son 2003 : 25 jaar : José Wijnveld - van Son 2003 : 25 jaar : Franca van Bladel 2003 : 25 jaar : Wendy Timmermans - van den Berk 2004 : 50 jaar : Tonny van den Berk - Brok 2004 : 40 jaar : Bert van Son 2004 : 40 jaar : Jannie Verreyt - Beekmans 2004 : 25 jaar : Ine de Vaan 2004 : 25 jaar : Wil Pijnenburg

2005 : 40 jaar : Riet van Son

Trainers 1954 – 1956 : hr. A. Schraven 1956 – 1964 : hr. G. van Cromvoirt 1965 – 1970 : Doortje van Kuyk 1970 – 1974 : Piet Ketels 1974 – 1979 : hr. C. Vogelzang 1978 – 1985 : Fred van Gogh 1985 – 1988 : Henk Pos 1988 - 1992 : Fred van Oekel 1992 – 1994 : Geurt Dijkland 1994 – 1995 : Harry van de Meerakker 1996 – 1997 : Henk Krebbers 1991 – heden : Ben Libregts overige seniorentrainers : hr. Van Litsenburg hr. Henkelman Peter Falkenburg 1981 – 2002 : Sjel van Helvoort Richard Franken Tonny van den Berk

Ereleden mej. Van Heyst Jannie Verreyt – Beekmans Tonny van den Berk - Brok


50 Jaar Never Down Kampioenschappen

1ste team Never Down : 1959 : Veld 1ste klasse, Nederlands kampioen. 1965 : Veld 1ste klasse 1973 : Zaal Hoofdklasse, Nederlands kampioen. 1976 : Veld Overgangsklasse 1977 : Zaal Overgangsklasse 1981 : Veld Overgangsklasse 1983 : Zaal Overgangsklasse 1985 : Veld Overgangsklasse 1986 : Zaal Overgangsklasse 1991 : Veld , winnaar finale districtsbeker (Never Down – Tovido 8 – 5) 1993 : Zaal Overgangsklasse 1994 : Veld , verliezend finalist Nationale (KNKV) beker (Rosolo – Never Down 5 – 2) 1997 : Zaal Overgangsklasse 2000 : Zaal 1ste klasse 2003 : Zaal 3de klasse 2003 : Veld 3de klasse 2003 : Veld , verliezend finalist Nationale (KNKV) beker (DOT – Never Down 10 – 7) 2004 : Veld , 3de klasse, en winnaar Nationale (KNKV) beker (TOG – Never Down 7 – 10) 2006 : Zaal, 2de klasse, en winnaar Nationale (KNKV) beker (Never Down – SVOC’01 3 – 1) Nationale kampioenschappen Junioren 1955 : Veld , Nederlands kampioen 1960 : Veld , Nederlands kampioen 1965 : Veld , Nederlands kampioen Overige kampioenschappen Senioren – 1 : veld 7x kampioen zaal 8x kampioen Senioren – 3 : veld 4x kampioen zaal 2x kampioen Midweek : veld 1x kampioen Junioren : veld 28x kampioen zaal 11x kampioen Aspiranten : veld 20x kampioen zaal 13x kampioen Pupillen : veld 8x kampioen zaal 7x kampioen Welpen : veld 5x kampioen zaal 1x kampioen Recreanten : zaal 3x kampioen

Senioren – 2 : veld 5x kampioen zaal 4x kampioen Senioren – 4 : veld 4x kampioen zaal 2x kampioen


50 Jaar Never Down Resultaten 1ste team Never Down ZAAL

1955 1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006

: : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : :

VELD 3de klasse : 5de 2de klasse : 5de 1ste klasse : 4de 1ste klasse : 4de 1ste klasse : 1ste en Nederlands kampioen. hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 3de 1ste klasse : 2de 1ste klasse : 2de 1ste klasse : 2de 1ste klasse : 1ste hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 2de hoofdklasse : 3de hoofdklasse : 2de hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 5de hoofdklasse : 5de hoofdklasse : 5de hoofdklasse : 7de overgangsklasse : 1ste hoofdklasse : 7de hoofdklasse : 7de hoofdklasse : 8ste hoofdklasse : 8ste overgangsklasse : 1ste hoofdklasse : 7de hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 9de overgangsklasse 1ste hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 8ste hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 2de hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 3de hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 3de hoofdklasse : 2de hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 7de promotieklasse : 2de promotieklasse : 6de 1ste klasse : 4de 1ste klasse : 3de 1ste klasse : 3de 3de klasse : 1ste 3de klasse : 1ste 2de klasse : 4dee 2de klasse : 2de

hoofdklasse : 7de hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 5de hoofdklasse : 1ste en Nederlands kampioen. hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 9de overgangsklasse : 1ste hoofdklasse : 9de overgangsklasse : 6de overgangsklasse : 5de overgangsklasse : 3de overgangsklasse : 2de overgangsklasse : 1ste hoofdklasse : 9de overgangsklasse : 2de overgangsklasse : 1ste hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 6de overgangsklasse : 2de overgangsklasse : 2de overgangsklasse : 1ste hoofdklasse : 4de hoofdklasse : 6de hoofdklasse : 7de promotieklasse : 1ste promotieklasse : 2de promotieklasse : 5de 1ste klasse : 1ste promotieklasse : 3de teruggetrokken uit de competitie 3de klasse : 1ste 2de klasse : 2de 2de klasse : 4de 2de klasse : 1ste


50 jaar Never Down : Strafworpcompetitie Sinds 1992 “mogen” de dames van Never Down na iedere training 5 strafworpen nemen. Wie aan het eind van het seizoen het beste gemiddelde heeft, wordt winnaar van de Strafworpcompetitie. Diegene met het laagste gemiddelde krijgt de “mattenklopper”. Hoewel even de indruk ontstond, dat sommige dames liever de mattenklopper wonnen dan de competitie zelf, was het gemiddelde in 2003 dusdanig hoog, dat de mattenklopper niet uitgereikt werd. Een dame kreeg het voor elkaar, zowel de de mattenklopper als de competitie zelf te winnen. Winnaars Strafworpcompetitie 1992 : Conny Parijs 1993 : Riet van Son 1994 : Tony de Koning 1995 : Riet van Son 1996 : Tony de Koning 1997 : Chantal van Mensvoort 1998 : Riet van Son 1999 : Chantal van den Heuvel (van M.) en Tony de Koning 2000 : Riet van Son 2001 : Hedy Berkelmans 2002 : Conny Parijs 2003 : Sanne Libregts 2004 : Laura Heesbeen 2005 : Ellen v/d Brink 2006 : Sanne Timmermans

Winnaars van de Mattenklopper 4,30 4,23 4,39 4,35 4,16 4,30 4,62 4,34 4,34 4,28 4,22 4,50 4,35 4,32 4,66 4,36

1993 : Hanneke Verhoeven 1994 : Annemiek van den Bosch 1995 : Miriam van Vught 1996 : Suzy van Engelen 1997 : Conny Parijs 1998 : Irene van de Lee 1999 : Jori Pullen

3,15 3,15 2,44 2,77 3,43 3,45 3,69

2000 : Joyce van den Berk 2001 : Shelley Timmermans 2002 : Sanne Timmermans na 2003 : niet meer uitgereikt

3,83 2,88 3,90

In 1996 nog pupil van de maand, nu in 2004 samenspelend in het 1ste van Never Down met de toenmalige aanvoerster, en beiden winnaar van de strafworpcompetitie : Sanne Libregts in 2003 en Hedy Berkelmans (van Son) in 2001


50 Jaar Never Down Nederlandse kampioenen met het District / Regio. In de 50 jaar van het bestaan van Never Down speelden er heel wat Never Down dames in vertegenwoordigende teams. De volgende dames behaalden een Nederlandse titel met het District den Bosch : 1981 : Junioren : Marian van Bladel , Lia van Erp. 1982 : Senioren : Riet van Son en Ellen Jansen. 1989 : Junioren : Donna Herman, Natasja van Kuyk en Joyce van den Berk 1997 : Senioren : Hedy van Son, Sandra van der Lee en Joyce van den Berk. 1999 : Junioren : Suzy van Engelen. Topscoorsters Ook wisten enkele dames topscoorster te worden : 1986 : Junioren districtskampioenschap : Hedy van Son, 7 doelpunten. 1986 : Overgangsklasse zaal : Riet van Son, 19 doelpunten. 1988 : Hoofdklasse zaal : Riet van Son, 20 doelpunten. 1991 : Overgangsklasse zaal : Hedy van Son, 19 doelpunten. 1992 : Hoofdklasse veld : Hedy van Son : 24 doelpunten (gedeeld eerste). Nederlands team Eén Never Down speelster wist door te dringen tot het Nederlands dameskorfbalteam, namelijk Hedy van Son en wel in 1993 / 1994.


50 Jaar Never Down

2004 ; Zaal

2004 , Kampioen Veld


50 Jaar Never Down

2004 ; Nederlands bekerkampioen !

2006 ; Zaal-kampioen


50 Jaar Never Down

2006 : laatste wedstrijd Never Down = bekerwinst

2006 : Nederlands bekerkampioen


50 Jaar Never Down 2006 : laatste wedstrijd Never Down = bekerwinst

2006 : Nederlands bekerkampioen


Bedrijfsbouwplannen?

Bel (073) 511 26 60 www.hercuton.nl

Maak kennis met de vele voordelen • representatieve uitstraling • snelle bouwtijd • duurzame kwaliteit • uitstekende brandwerendheid • inbraak veiligheid Hercuton b.v. • Vimmerik 18 • 5253 CB Nieuwkuijk


Korfbalvereniging NEVER DOWN, Vlijmen. Sportpark “De Hoge Heide”, tel kantine 06-17476669 Corr.adres : Bilderdijkstraat 19, 5251 LN Vlijmen, tel 073-5115667

50 Jaar Never Down. De Kwebbelkorf. Speciale Uitgave ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van. dameskorfbalvereniging. Never Down

Recommend Documents