25 augustus 2012 toertocht Diekirch-Valkenswaard. Zoals bekend wordt op de laatste zaterdag van augustus de toertocht DiekirchValkenswaard verreden. De leden van de ATB groep hadden deze rit een maand van te voren geselecteerd om naast de marathon van Opoeteren toch nog een hoofddoel in 2012 te hebben. Maar zoals zo vaak bleven er maar vier rijders over toen puntje bij paaltje kwam, Johan Oosterheert, Mark Stevens, Martin Rovers en Huub Janssen. Toen dit ter ore kwam bij Peter Peerlings, bedacht deze zich geen moment en schreef hij zich direct in. Gelukkig was er ook nog een plaatsje vrij, in de door de sponsor beschikbaar gestelde vervoer. (En wij hadden er iemand bij die ons uit de wind kon houden.) Zo togen we om vier uur s’morgens naar Diekirch. De voorspellingen van het weer voor die dag waren best redelijk, maar zoals zo vaak was de werkelijkheid anders. De lucht zag er ondanks dat het nog donker was niet al te best uit. Maar het was nog droog, en wie A zegt…………. In Luxemburg zal het wel droog zijn !! Maar naar gelang we verder naar het zuiden reden werd het weer steeds slechter. Het hield op met zacht te regenen, en de ruitenwissers van Martin’s bolide moesten hard werken om enig zicht te houden. Maar wonder boven wonder was het bij de aankomst in Diekirch droog. Het had er wel flink geregend want de weg was nog behoorlijk nat. Dus omkleden en links en rechts werd nog wat gegeten en gesmeerd. Daarna naar de start verzamelplaats waar we eens met een lange nek rondkeken wat we voor concurrentie vandaag zouden hebben. Tot onze stomme verbazing zagen we daar een op en top gesoigneerd renner in het Zwoegers outfit staan. Stefan Molenaar, deze had zich als enige racer van Zwoegers 2 aangemeld. Na kort beraad werd besloten om gezamenlijk naar Valkenswaard te rijden. De start zou dit jaar vereenvoudigd zijn door een elektronisch registratie systeem. Na het startschot hebben we ruim 20 minuten gewacht. Er bleken maar twee scanners ( lezers ) te zijn waarvan er al één zowat direct defect was, en de andere haperde af en toe. Toen maar zonder de eerste “stempel” vertrokken. De weg was nog nat maar het was in ieder geval droog. Op naar de eerste rustpost in St.Vith op 63 km van Diekirch.
Maar hiervoor moest eerst de Thommerberg bedwongen worden.
En terwijl de ene nog zoekt naar nog meer versnellingen, kijk de andere al uit naar de volgende klim. In St.Vith wisselden de slimmeriken onder ons hun natte kleding, andere moesten voorop rijden om het weer warm te krijgen.
De volgende rustpost zou bij de plaats Cornemont zijn in de Belgische Ardennen. Dit op 130 km afstand van Diekirch. Deze weg voerde langs Stavelot en zo kwamen we nog langs het landgoed van oud Zwoegers lid Frank Bronswijk. Maar zoals het echte Zwoegers betaamt gunde we ons geen tijd voor een bezoekje. Vlakbij Stoumont ligt een prachtig kasteel dat de moeite waard is om bekeken te worden. Andere gebruiken dit om even op kop te kunnen rijden in het zicht van de fotograaf.
We zitten nu al over de helft maar iedereen kan goed mee en het moraal is prima. Er wordt goed rond gedraaid. Helaas reed Stefan hier lek. Maar één lekke band op de hele dag mag de pret niet drukken. Dus op naar de volgende rustpost in Herderen. Deze ligt op 180 km afstand van Diekirch. Hier worden ook de laatste foto’s van de dag gemaakt. En zoals zo vaak geldt ook hier: Wie het laatste lacht, lacht het hardst.
Op naar de laatste rustpost in Bocholt. (het lijkt wel of we alleen gerust hebben!) Deze ligt op 225 km van Diekirch en net zoals bij de andere posten zeer goed verzorgt. De scanners deden hier wel hun werk net zoals overigens bij de drie voorgaande posten. Hierdoor kon het thuisfront, zover als daar belangstelling voor was. Kijken hoe we vorderen gedurende de tocht. We reden nu al een tijdje op bekend terrein voor ons. We komen zelfs langs het huis van Mark, die door de hele familie wordt aangemoedigd. En dan doet toch wel een beetje pijn als je in Budel bent en dan nog door “mag” naar Valkenswaard. Toch wordt dit allemaal ruimschoots goedgemaakt door het steeds meer toenemen van het aantal toeschouwers. In Soerendonk is zelfs de boerenkapel uitgerukt om de deelnemers aan te moedigen. Helaas komen we onverwacht vanuit Gastel, in plaats van door Soerendonk. Hierdoor zijn we al voorbij voordat de kapel goed en wel was opgestaan. Naar verluid hebben enkele deelnemers uit Soerendonk dit met succes aangekaart bij de organisatie. Dus volgend jaar weer dwars door Zurrik ? We naderen nu met rasse schrede Valkenswaard. We hebben mooi gedraaid met ons groepje met enkele plakkers achter ons. Doch nu met de finish in zicht gaan uitgerekend deze plakkers op kop rijden. Dit mochten ze doen tot aan het viaduct na de schaapsloop waar de puntjes even op de i werden gezet. Zo kwamen we compleet met zes Zwoegers om ±17.00 uur aan op het goed gevulde marktplein van Valkenswaard. Na het huldigen en in ontvangst nemen van de fel begeerde medaille konden we terug kijken op een geslaagde tocht. Deze is ondanks de slechte start s’morgens toch meegevallen. Rest ons nog Martin, Tiny en Boy en de vader van Stefan te bedanken voor de geweldige steun gedurende de dag. Misschien tot volgend jaar?
