2015 3e uitgave

GROEN &WIT

Seizoen 2014/2015 3e uitgave

SPORTVERKIEZING ZOMERFEESTEN 2015

Sportploeg: vrouwen 1 vanwege hun promotie naar de hoofdklasse en het behalen van de KNVB beker. Sportvrouw: Marijke Bijvank, al jaren een vaste waarde bij vrouwen 1 en altijd voor 200% inzet. Sportman: Michel de Gunst, na 15 jaar prestatievoetbal stopt hij er nu mee. Veel betekend voor heren 1 en heren 2 en altijd betrokken om de jeugd een kans te geven. Aanstormend talent: Lauren Schonewille, een jong talent dat zich nu al in de kijker speelt met haar voetbalkwaliteiten. Stille kracht: Antoinette Benneker, die al ruim 20 jaar vrijwillig op diverse fronten haar steentje bijdraagt voor de vereniging.

FC BERGHUIZEN

Correspondentieadres: Postbus 230, 7570 AE Oldenzaal Clubgebouw: telefoon 0541-514348 Afgelastingen: telefoon 0541-512041 Website: www.fcberghuizen.nl RTV Oost: pagina 682

Opgericht: 22 november 1947 Sportcomplex: ‘t Venterinck Clubkleuren: groen shirt en witte broek

GROEN EN WIT

VAN DE REDACTIE

Clubblad van FC Berghuizen Seizoen 2014-2015; Juni no. 3 E-mailadres: [email protected] Kopie volgende clubblad: Voor 17 december Redactie: Robin Olde Kalter, Rob Egberink en Tim Nijhof

Er moet altijd een bepaalde balans zijn in het leven. Tegenover iedere Fransie Duijts moet een Eddie Vedder staan, Homer Simpson heeft geen bestaansrecht zonder Marge aan zijn zijde en vetkuif Van Persie hoort minimaal vijf keer per jaar aan glimschedel Van Gelder te worden gepaard. Tegenpolen houden de boel in evenwicht.

INHOUD CLUBBLAD Colofon Van de voorzitter Dames 2 heeft het er moeilijk mee Paul luidt Michel uit én heet hem welkom Sprietjes Soms is de bal rond, soms niet Verhalen uit de plakboeken van John Quotes Een zwarte bladzijde Fotocollage vrijwilligers zomerfeesten Roger that: winnaars en helden Stel je voor ’t Geet d’r weer bie in dames drie Zaalflitsen FC Berghuizen A2: ‘never al dull moment’ Nadja Wiegerink blikt terug Terugblik van het tweede elftal Wee’j nog

Blz. 1 2 3 4 5 7 8 10 11 12 14 15 16 17 18 21 22 24

Er bestaat ook zoiets als teveel tegenpool. Neem Berghuizen het voorbije voetbaljaar. Waar Nadja Wiegerink in haar eerste seizoen als seniorentrainer de vrouwenhoofdmacht naar de dubbel leidde, degradeerde debuterend coach Herbert Steenbeeke met het mannenensemble. Voor Herbert was het ook in een ander opzicht een spiegelseizoen. Met het tweede van Losser eindigde hij op de tweede plek en met het eerste van Berghuizen op de voorlaatste positie. Geen idee hoe u erover denkt, maar de redactie van Groen & Wit zou geen bezwaar maken als de prestatiecurven van beide teams meer gelijkenissen hadden vertoond. In positieve zin, wel te verstaan. Het ene vlaggenschip van Berghuizen naar boven, het andere naar onderen. De vrouwen verdienen de lof, de mannen likken hun wonden. Een toefje teveel balans op de schaal van Schapendijk. Je zou het overigens net zo makkelijk een chronisch gebrek aan balans kunnen noemen. Maar dit geheel terzijde. Het is aan de vroege kant, niettemin voor alle zekerheid alvast het verlanglijstje van de clubbladmakers. Simpel, overzichtelijk en bescheiden: geef ons heden behalve ons dagelijks brood twee nieuwe promoties. Van de vrouwen- en mannenequipe. Dank u Sinterklaasje.

Groen en Wit – 2014/2015 – 3e uitgave

1

VAN DE VOORZITTER Begin mei is het bij de meeste verenigingen al vrij rustig en maakt iedereen zich op voor de vakantie. Zo was het dit keer niet bij FC Berghuizen, want in de laatste weken van het seizoen was er nog veel te genieten. Ons eerste vrouwenteam wist via de nacompetitie promotie naar de hoofdklasse af te dwingen en werd een week later bekerkampioen. Ook de jongens van E1 bekroonden een mooi seizoen met het winnen van de beker. Allen van harte gefeliciteerd. Ook werd er begin juni voor het eerst een groot meidenvoetbaltoernooi georganiseerd. Het venijn zit dit seizoen duidelijk in de staart. Zomerfeesten De Zomerfeesten, dit jaar alweer voor de 41e keer georganiseerd, waren zeer geslaagd. Drie dagen volop sport- en spelactiviteiten en elke avond een volle tent. De keuze om de sportverkiezingen te verplaatsen van de maandag naar de zaterdag was een gouden greep. Veel Berghuizenaren waren er bij en de zaterdagavond kon met recht een echte Berghuizen-avond worden genoemd. De sportverkiezingen waren het hoogtepunt en de felicitaties gaan naar Marijke Bijvank (sportvrouw), Michel de Gunst (sportman), Lauren Schonewille (talent), vrouwen 1 (sportploeg) en Antoinette Benneker (stille kracht). Verbouwplannen clubgebouw De bouwcommissie heeft inmiddels een aantal vergaderingen achter de rug waarin de plannen voor verbouw van de kantine verder zijn uitgewerkt. Op dit moment worden de bouwtekeningen gemaakt. Waarna op korte termijn de bouwtekeningen aan de gemeente worden voorgelegd. Daarnaast is er een conceptbegroting opgesteld. De bouwcommissie werkt aan de financiële onderbouwing van de plannen. Een sluitende begroting is een belangrijke voorwaarde voor het door kunnen gaan van de verbouwing. Het doel is voor het eind van dit jaar zowel een sluitende begroting als de bouwvergunning te hebben. De planning is dan om begin 2016 alle voorbereidingen te treffen en de verbouwing direct na volgend voetbalseizoen uit te voeren.

2

Wat we nu al weten is dat een sluitende begroting alleen gerealiseerd kan worden met veel eigen arbeid. Wij hopen dat wij hier een beroep op onze leden en vrijwilligers kunnen doen. Voorbereiding nieuwe seizoen De laatste weken van het seizoen staan ook alweer in het teken van de voorbereiding op het nieuwe seizoen. De technische commissie heeft al veel werk verzet en de indeling van teams en begeleiding is inmiddels vergevorderd. Ons tweede vrouwenteam is nog op zoek naar enkele speelsters, de overige seniorenteams hebben voldoende spelers voor het volgende seizoen. De begeleiding van het eerste mannenteam kent volgend seizoen een aantal nieuwe gezichten. Bert-Jan Heupers is de nieuwe trainer en Jan Kastelein en Rik Arends zijn de nieuwe keeperstrainer en verzorger. Oud-bekende Vay van der Meer zal de functie van teammanager bekleden. We wensen hen veel succes toe en gaan er vanuit dat ons eerste het komende seizoen zijn ware gezicht laat zien. Het eerste vrouwenteam kan nog versterking in de begeleiding gebruiken en zal het komende seizoen spelen in de landelijke hoofdklasse. Dat dit een heel hoog niveau is blijkt wel uit het feit dat we, op FC Twente na, het hoogst spelende team in de verre regio zijn. Ook de indeling van de jeugdteams is voor het overgrote deel rond. Wel worden nog enkele trainers en leiders gezocht. De technische commissie hoort graag wie deze taken op zou willen pakken.


Vijftig jaar groenlinkjes Wist u trouwens dat het dit jaar vijftig jaar geleden is dat FC Berghuizen is gestart met de groenlinkjes? Velen van ons hebben hun eerste schreden op het voetbalpad gezet onder begeleiding van Henk ter Beek, Herman Zwart en Johan Westenbroek (zie foto). Op 12 september wordt een halve eeuw groenlinkjes gevierd met een reünie voor de leden van de eerste jaren. Zie hiervoor ook het artikel dat op onze website staat. De organisatie voor deze reünie is in handen van enkele leden van het eerste uur: Marcel Snijders, Jan van Hannen en Felix Nijland. Tot slot wens ik iedereen een hele goede vakantie en daarna gaan we ons weer opmaken voor een mooi voetbalseizoen. Jeroen Kip

DAMES 2 HEEFT HET ER MOEILIJK MEE Zoals jullie misschien wel in de wandelgangen van FC Berghuizen hebben gehoord heeft dames 2 het er dit seizoen maar moeilijk mee. Een deel van het team is geswitcht naar 7 tegen 7, er waren veel blessures en dus waren er vaak net elf dames bij elkaar om een wedstrijd te spelen. Als je dan een aantal wedstrijden de scheids tegen hebt eindig je ineens bijna onderaan in plaats van in de middenmoot, waar we zeker thuishoren. Voor volgend seizoen zijn we dan ook op zoek naar dames die ons team willen komen versterken. Zelf zijn we verschillende opties aan het bekijken voor het geval we helaas met te weinig blijven. De opties: - Met een klein team elf tegen elf blijven spelen - Overstappen naar de 7 tegen 7-competitie - Samengaan met een andere club - En in het ergste geval het team opheffen Maar dat is wel het laatste wat we willen. Want dames 2 is niet alleen een team met potentie, maar ook een erg gezellige en leuke ploeg. Een team dat de kantine op zondag doet schudden op zijn grondvesten, een team dat met de Zomerfeesten van Berghuizen alle dames op de dansvloer kan krijgen en vooral een team waar je je welkom voelt. Kortom; help ons, vraag rond, fax, mail, bel alle vrouwen die je kent en die willen voetballen. Er zijn Facebookpagina’s van het damesvoetbal, we hebben flyers en ga zo maar door. Want zeg nou zelf, een FC Berghuizen zonder dames 2.... Daar wordt niemand beter van. Annemieke Groen en Wit – 2014/2015 – 3e uitgave

3

PAUL LUIDT MICHEL UIT ÉN HEET HEM WELKOM ‘Michel is sober, op een positieve manier’ Michel de Gunst (33) doet na vijftien jaar selectievoetbal een stap terug. Michel, die is verkozen tot sportman van het jaar, is gestopt bij het tweede en speelt volgend seizoen in het derde. Daarmee is de cirkel voor hem rond. De diesel De Gunst stoomde bij Berghuizen van drie naar twee naar één en bewandelde later de omgekeerde route. In het eerste kwam hij na zijn debuut in het seizoen 2001/2002 tot 206 wedstrijden. Eerst als linksback, later als voorstopper. Met Paul Muntel vormde hij in de hoofdmacht vier seizoenen lang het centrumcement van Berghuizen. De tandem wordt komend seizoen bij het derde in ere hersteld, al ligt een nieuwe krachtenbundeling in het hart van de achterhoede niet voor de hand. Paul vertelt over Michel. Rechttoe, rechtaan, soms met een bochtje.

Hoe zou je Michel karakteriseren?

Paul: “Michel is een rustige kerel die je niet op rare uitspattingen zult kunnen betrappen. Een fijne jongen in de omgang. Pienter ook. Alles wat hij doet, doet hij weloverwogen. Naast De Baron noemen ze hem Henk. Waarom? Volgens mij omdat hij een beetje het uiterlijk heeft van Henkie Vos, Michel is voor Feyenoord. Hij is een voetballer die het spelletje aardig ziet. Pure snelheid heeft hij niet nodig, omdat hij vaak op de juiste plek staat. Koppend is hij zeer sterk. Zijn korte inspeelpasses, over tien tot twintig meter, zijn goed. Lange ballen hoef je van hem niet snel te verwachten. Michel is sober, op een positieve manier. Al ging hij de avond voor de wedstrijd wel meestal een biertje drinken in de stad. Tot één, twee uur ‘s nachts. Dan hakte hij de knoop door en ging hij naar huis. Ik was daar iets minder goed in.”

Hoe zit het met die befaamde daalballen?

“Michel kan hoge ballen in één keer uit de lucht nemen als geen ander. Vooral op de training. Ik ken niemand die zulke ballen zo goed kan raken als hij. Volgens mij heeft hij in de wedstrijd nooit op die manier gescoord, maar pin me er niet op vast. Ik kan me sowieso geen goal van hem herinneren. Dat zegt niet zoveel. Er zijn voetballers die van ieder duel dat ze hebben gespeeld allerlei details naar boven kunnen halen. Ik heb dat niet. Ik kan me ook lang niet alle goals van mezelf voor de geest toveren. Er staat me wel een goal van Niek Withag bij. Omdat het zijn eerste was. Een fraaie kopbal. De tegenstander? Moeilijk. MVV?”

4

Michel en jij deden voor de training een ondefinieerbaar trapspelletje. Ging dat met regels gepaard?

“Je bedoelt het buitenkantspelletje. Voor de trainingen deden we eerst een rondo, daarna de warming-up en als dat achter de rug was gingen we een beetje pielen met de bal. Toen ontstond dat spelletje. Regels waren er niet, behalve dan dat de bal in principe één keer mocht stuiteren. Het was de bedoeling dat je het de ander moeilijk maakte. Met een effectbal, een buitenkantje. Dat spelletje lag me wel. Michel was er ook aardig goed in.”

Vertel eens over jullie band in het veld.

“Hij was vier jaar lang mijn maatje centraal in de verdediging. We voelden elkaar aan. Michel won veel duels. Maar als hij eens een bal moest laten gaan, kon ik vaak corrigeren. Ik wist precies wat ik van hem kon verwachten. Omgekeerd denk ik dat hij ook wel wist wat hij aan mij had. We waren een goed koppel ja.”


Michel kon op enig moment naar ATC’65. Hij ging niet, bleef Berghuizen trouw. Wat vind je daarvan?

“Dat begrijp ik wel. Hij lijkt mij geen type om daar op in te gaan. Ik denk dat hij altijd heel tevreden is geweest bij Berghuizen. Een echte clubjongen. Ik ben blij dat hij toen voor Berghuizen heeft gekozen, daardoor heb ik vier jaar met veel plezier met hem in het centrum kunnen spelen.”

Van het derde klom Michel naar het tweede en vervolgens naar het eerste. Hoe kijk jij naar zijn opmars in de selectieteams van Berghuizen?

“Stap voor stap heeft hij zich omhooggewerkt. Na iedere promotie paste hij zich moeiteloos aan. Dat is zijn verdienste geweest. Hij vond zelf dat hij veel geluk had met de spelers om hem heen. Dat is een vorm van bescheidenheid die ook wel bij hem past. In het derde heeft hij veel gehad aan Erik Elferink. Erik was echt een leiderstype. In het tweede speelde hij met Leroy Ottenhof. Leroy zette het ook wel neer natuurlijk. In het eerste stond hij samen met mij achterin. Dat heeft ook niet verkeerd uitgepakt. Los daarvan is Michel zelf altijd een stabiele factor geweest. Ik vind het knap dat hij het zo lang volgehouden heeft. Nadat hij niet meer de kans kreeg bij het eerste heeft hij toch nog een jaar of vier in het tweede gespeeld, als een van de weinigen van zijn generatie. Dat siert hem. Ik denk ook dat de jonge jongens in het tweede veel aan hem hebben gehad. Ik denk het niet alleen, ik weet het zeker.”

Volgend seizoen zien we de hereniging van een ijzersterk centrum in het derde?

“Dat gaat er niet van komen, verwacht ik. Michel zal wel centraal achterin komen te spelen, maar ik blijf zelf liever op het middenveld. Al is dat natuurlijk aan onze leider/trainer. Michel zou in het centrum een goed duo kunnen vormen met Patrick Reinink, of Frank Huttenhuis. Ik vind het mooi dat hij komend seizoen bij ons in het derde wil spelen. En dat buitenkantspelletje zal ongetwijfeld een comeback beleven. Als je wil mag je meedoen.” Tim Nijhof

SPRIETJES Twee jongens. Avontuur. Geld op zak. Trein. Europa. Zie daar de ingrediënten voor alweer zo'n bijzondere SPRIETJES-aflevering, hetgeen natuurlijk een understatement is. Want is niet elke aflevering een idioot, vermakelijk en maf verhaal waarbij Groen Witters de hoofdpersonen en tevens lijdende voorwerpen zijn? Sederende medicatie bij de hand? Mijnheer pastoor gewaarschuwd? Bed op de intensivecareafdeling gereserveerd? Zet u schrap want uw zenuwen worden op de proef gesteld.

TATOE, TATOE, TATOE

Peter R. Oude Tijdhof, zelf SPRIETervaringsdeskundige van het eerste uur, was erbij en u weet: hij kent maar één waarheid en dat is DE waarheid. We laten hem even aan het woord. “Mijn vriend, laat ik hem Walfried noemen, en ik hadden de vakantieplannen klaar. We schrijven juli 2013. Een tocht dwars door

Europa. Te beginnen in Hengelo. De plek waar de locomotieven zo lekker kunnen stomen en de perrons zo breed zijn dat de ganse familie ons uit kan zwaaien. Maar dat gebeurde niet, want wie bint a hele grootn. Nee wie könt ut alleen wa of. En zo gingen we op weg naar onze eerste bestemming. Berlijn.”


5

Dank je, Peter R. Nu ik weer. De reis verliep rustig en voorspoedig. Beetje uit het raam gloepen, Hustler doorbladeren, potje patience, appje versturen. ‘Wie bint vot’ naar de boys van Berghuizen. U kent het. In Berlijn voor de Bondsdag hangen, stukkie Unter den Linden laufen, een Schnapps en natuurlijk een Berliner bol. Zo, dat was dan dat. Vooral Walfried had het wel gesehen. Op naar Polen, naar Krakau om precies te zijn. De stad waar het voltallig Nederlands elftal ooit logeerde en verloor. Dat dit laatste als een boemerang ook voor Peter R. en Walfried zou gelden was niet te voorzien. “Wat ist hier goedkoop”, kraaide Walfried toen ze in Krakau waren beland, de parel onder de Poolse steden. Hij had menig dwa duze piwajak besteld.

“Want dee zölt hier ok wa niks kost'n.” “Zoj dat wa doon Walfried?” “Niks met te maak'n, wie pakt an!” En ja hoor, na honderd meter liepen ze bijna het bord Akademia tatuazu artystycznego omver. De zaak zag er sinister uit. “Noar binn'n”, brulde Walfried, die niet tot bedaren kon worden gebracht. Binnen maakte hij duidelijk op zijn linkerbil de letters TM te willen. Iets met Totale Gekte. In kleine karakters graag, vooral niet te groot. Bescheiden, overeenkomstig Walfried's karakter. Zoals u weet is een Trademark, ook wel TM, een teken om een uniek product te markeren. Origineel toch. Of de Poolse stagiaire het niet helemaal begreep of dat Walfried een beetje lag te suffen op het banki en zijn Pools niet je datski was...

Oh, u weet niet wat dit betekent? Gewoon, twee grote bieren. En omdat het na een middag op het terras wel zo lekker is om de beentjes te strekken, je bent sportman of niet, moest er natuurlijk eerst afgerekend worden. Wat, 87 zloty voor tien halve liters? Omgerekend kwam dat neer op 21 euro. “Da's ja niks veur al dat Diepgaand empirisch onderzoek door de speciale gevret en gezoep veur twee man. Alló, ajt Warschau-commissie kon geen spijkerharde vedan.” Volgens Peter R. werden de volgende bewijzen leveren voor het één noch het ander. bestellingen bliksemsnel geplaatst om plotselinge DE waarheid moet volgens Peter R. ergens in het prijsstijgingen voor te zijn. Het leven was midden hebben gelegen. Hoe dan ook: het verrukkelluk, de tijd verstreek langzamer dan resultaat was een iets te grote TM op de een Radetzkymars. Drank, kameraadschap, befaamde linkerham van onze Walfried. Dat-ie er stiggel’n en stook’n, ut ging d’r bie. Ineens kreeg erg om kon lachen, als een boer uit NoordWalfried een ingeving. “Weej wak wa nen keer Deurningen, vermeldt deze story niet, maar zol will'n”, zei hij? “Wa dan”, riposteerde Peter R. sportief bleef-ie… “Nun tatoe.” Jasper 'Walfried' Olde Hendrikman SAJID KWARTALU

6


SOMS IS DE BAL ROND, SOMS NIET Messi is Van Hanegem een excuus verschuldigd De samenvattingen van de Jupiler League genieten bij mij dezelfde status als, pak hem beet, Astro TV. Ik weet van het bestaan van de programma’s, maar ik kijk er niet naar. Een arrogante opstelling die ik me eigenlijk niet kan veroorloven, besef ik nu. Er worden in de Nederlandse eerste divisie namelijk Messiaanse ballen gegeven. Zegt Willem van Hanegem. Dat wist ik niet. De eerstvolgende keer dat FC Oss en Almere City elkaar ontmoeten tuur ik als een havik naar het beeldscherm.

tegen Juventus ging hij er eens lekker voor zitten, meldde hij in het AD. In zulke gevallen is alertheid geboden. Als Van Hanegem er voor gaat zitten, moeten de persen voor de zekerheid worden stopgezet. Voetbalgeschiedenis is dan in de maak. Denk aan Alfredo Di Stefano die opstaat uit de dood, een een-tweetje met zichzelf maakt, 22 man en zeven sabeltandtijgers passeert en de wedstrijd in de laatste seconde van de verlenging met een ingenieuze oorbal beslist. In die orde van grootte.

“De ballen die Messi in de Champions Leaguefinale gaf, zie je in de Eredivisie of Jupiler League af en toe ook”, liet Van Hanegem optekenen in zijn AD-column van acht juni jongstleden. Eindelijk durft iemand eens te zeggen waar het op staat, dacht ik. Dat gedweep met Messi ook. Geinig pingelaartje, heeft een aardige Kim Jong Un-imitatie in huis. Dat is het dan ook wel.

Van Hanegem geloofde daar in. De kussens in zijn luie leunstoel schrokken ervan. Die zijn dat niet gewend. Voordat Van Hanegem zich ook maar een millimeter verplaatst, moeten eerst 33 man vrij voor de keeper gezet zijn, 48 nieuwe planeten ontdekt en 17 Nachtwachten geschilderd. De Kromme is niet onder de indruk, tot het tegendeel bewezen is. De Champions League-finale van 2015 begon veelbelovend, maar kon uiteindelijk niet aan de verwachtingen van Van Hanegem voldoen. Na de goal van Rakitic bewoog hij niet meer. Van Hanegem fuseerde met zijn leunstoel. Tegen middernacht moest zijn vrouw Marianne hem met een snijbrander bevrijden. Zo vast zat hij. Vier goals in de eindstrijd van het Europese clubvoetbal is ook bedroevend weinig. Barcelona en Juventus hebben er alles aan gedaan om Van Hanegem een slecht humeur te bezorgen. Daar zouden de twee teams best even bij stil mogen staan.

Nu ik het Van Hanegem heb horen zeggen, durf ik me ook uit te spreken. Laten we Messi met zijn allen kritischer gaan benaderen. Er wordt veel te weinig druk op die jongen gelegd. In de Maltese First Division lopen voetballers rond die betere ballen geven dan Messi. Neem de smaakmaker van Birzebbuga Saint Peters, linkermiddenvelder Boris Fluffer. Fluffer kan dingen met een bal die Messi in verlegenheid brengen. Van Hanegem, die wijze oude makaak, weet dat. Over Sepp Blatter gesproken, De Eftelingkrant onthulde dat de 79-jarige Zwitser na een geheime stemming tot president van het Volk van Laaf is verkozen. Zijn rechterhand zou laaf Loer zijn. Eerste punt op de agenda: het WK van 2026 in Fata Morgana. Probleem: de fakir zou steekpenningen aangenomen hebben. Maar dat is weer een ander verhaal. Voort. Van Hanegem heeft het recht om tot in de treurigheid te blijven mosteren. Hij hoort dat te doen. Het staat in zijn contract. Niemand die de kunst van het mosteren beter beheerst dan Van Hanegem. Na de eerste goal van Barcelona

Tim Nijhof


7

VERHALEN UIT DE PLAKBOEKEN VAN JOHN Wat een degradatie allemaal wel niet kan oproepen Met meer dan vijftig jaar veldvoetbal- en meer dan dertig jaar zaalvoetbalervaring op de teller heeft John Siemerink genoeg gespreksstof waaruit hij kan putten. Hij haalt voor u gebeurtenissen en herinneringen op die hem nog helder voor de geest staan. Deze keer over instelling, crisisberaden, bestuursbemoeienis, mislukte akkoordjes en degradaties. Nu onze hoofdmacht is gedegradeerd uit de derde klasse KNVB, komen bij mij weer de herinneringen boven uit het seizoen ‘68-‘69. Ook toen degradeerde ik met het eerste elftal uit de derde klasse. Ik heb mijn plakboek er maar weer eens bij gepakt en zie dat ik een complete evaluatie van dat seizoen heb uitgeschreven. Nu ik dat nog eens teruglees komt niet alleen de teleurstelling boven, maar ook een flinke portie ergernis! Door de trainer, de training, het bestuur en de instelling van de spelers onder de loep te nemen, probeerde ik de frustraties van me af te schrijven. Instelling Als ik de insiders mag geloven, heeft de degradatie van de huidige hoofdmacht niets met het klassenverschil te maken, maar alles met instelling! Dan vroeger! Dan ging men ervoor. En Berghuizen - bekend van haar inzet en instelling - gaf alles! Maar is dit nu wel echt een gegeven? Nou, mijn ervaringen waren anders in het seizoen ’68-’69. Het trainingsbezoek was destijds ondermaats. De instelling van sommige spelers stond me niet aan. Ik miste een hechte band en baalde van de laksheid van sommigen. En miste volle inzet als het er om ging. Had de trainer dan niet op tijd in moeten grijpen, zult u zich afvragen? Ik ben het met u eens! Sympathieke man Onze trainer destijds was Theo Koenders. Ik zie hem nog zo met zijn Solexje uit Enschede tuffen. Trainer Koenders was er voor het tweede jaar. Hij was een aimabele man, maar weinig spraakzaam. Had moeite bepaalde dingen over te brengen en was in mijn ogen te zachtaardig. Zijn tactische inbreng bestond meestal uit: “Safety first!”

8

Trainer Koenders trainde voornamelijk op het gravelterrein. Ik had liever op de Bult getraind, lees ik, omdat je jezelf daar meer kon geven, ondanks de slechte staat van het veld. Hier zouden de keepers ook beter kunnen trainen. Het bestuur Wat er precies speelde is me toen niet Theo Koenders, helemaal duidelijk trainer ’67-’68 en ’68-’69 geworden, maar in gesprekken met de trainer kon ik duidelijk merken, dat de trainer vond dat hij te weinig medewerking van het bestuur ondervond. In elk geval heeft het bestuur in dat seizoen wel actie ondernomen. Op 2 januari 1969 kregen de leden van de kerngroep een brief in de bus. Ik citeer een deel van de brief: ”Het bestuur

heeft op maandag 30 december jongstleden de presentielijst van het trainingsbezoek – die door onze trainer de heer Koenders wordt bijgehouden – eens aandachtig bekeken. Daarbij is het bestuur tot de zeer teleurstellende ontdekking gekomen dat de trainingen erg slecht bezocht worden. Slechts een klein gedeelte, namelijk twintig procent, bezoekt trouw de training.” De trouwe bezoekers kregen in de brief een pluimpje. Het bestuur vond het gerechtvaardigd dat spelers door werk of studie minder konden trainen. In die laatste categorie zat ik ook. Ik stond namelijk voor mijn onderwijzersexamen. Toch weet ik zeker dat ik er alles aan gedaan heb zoveel mogelijk te trainen.


En dat kon ik van sommige anderen niet zeggen. Vandaar mijn frustratie. Verder in de brief hoopte het bestuur op beterschap en werd er meegedeeld dat er voortaan bij afgelastingen op de zondagmorgen in het Lutterzand getraind zou worden. Dat alles in de hoop het trainingsbezoek te animeren en de onderlinge vriendschap te versterken. Stemming ver te zoeken In het 40-jarige jubileumnummer, waarin een stukje besteed wordt aan de degradatie, lees ik dat de stemming onder de spelers op bepaalde momenten in deze competitie ver te zoeken was. Het bestuur besloot op 27 februari 1969 samen met de eerste elftalspelers de koppen nog eens bij elkaar te steken. In hotel Bloemenbeek in De Lutte werd alles nog eens besproken. Helaas heeft dit achteraf de degradatie niet kunnen voorkomen.. Waren de prestaties dan zo slecht? Vreemd genoeg vond ik de prestaties destijds niet zo slecht. Van de 24 wedstrijden verloren we er acht en we wisten in zestien wedstrijden ongeslagen te blijven. Helaas zaten daar tien gelijke spelen bij. Een viertal wedstrijden daarvan wisten we met een 2-0 voorsprong niet tot winst om te zetten. Daar staat tegenover dat we een viertal wedstrijden na achterstand nog tot een remise konden brengen.

En dan het aantal doelpunten tegen: 41 stuks. Als je dat vergelijkt met de tachtig stuks van de huidige hoofdmacht is dat zo gek nog niet. Dan de laatste twee wedstrijden. In de voorlaatste wedstrijd kwam Losser bij ons op bezoek. Met een salonremise waren we praktisch veilig. En dat hadden we ook met elkaar afgesproken. Blijkbaar hadden de Lossernaren de afspraak vergeten. Ze schoten er vlak voor tijd nog één in. Eindstand 1-2. Wat baalde ik. Maar nog meer van een ongelukkige beweging een kwartier voor tijd. Gevolg: een bloeduitstorting in mijn linkerenkel en – naar later bleek – een haarscheurtje in het bot van mijn hak. Wisselen kon niet meer. Alle wissels waren ingezet! Het duel van de waarheid Het allerlaatste duel moest ik toekijken. Balen! Aan één punt in de uitwedstrijd tegen Rigtersbleek zouden we genoeg hebben voor lijfsbehoud. Helaas. In deze allesbeslissende wedstrijd zag ik onze keeper Richard ter Hofstede weer eens blunderen en tot overmaat van ramp miste aanvoerder Bennie Stuvenfolt die ik nog nooit een elfmeter had zien missen een penalty. Berghuizen brak en verloor met 4-0. Einde derde klasse. Afscheidsavond Wat ik na deze dreun als zeer positief heb ervaren was dat het bestuur een afscheidsavond belegde naar aanleiding van het vertrek van Theo Koenders. Met onze voorzitter meester Olde Kalter in ons midden hebben we deze sympathieke trainer uitgeluid. Hij was meerdere keren zijn emoties niet de baas. Wat een degradatie allemaal wel niet kan oproepen! Ik wens u een fijne vakantie. John Siemerink

Actie foto uit de wedstrijd FC Berghuizen-Phenix (3-3) G. Klein Rouweler en Cl. Nijmeijer (gestreepte shirts) op scherp. Groen en Wit – 2014/2015 – 3e uitgave

9

QUOTES ‘Ben jij normaal ook keeper?’ De oproep voor quotes in de vorige Groen & Wit was niet tegen dovemansoren gericht. Van overal en nergens kwamen berichten binnen, waarvoor dank. De meeste worden gepubliceerd, echter enkele hebben het blad net niet gered. In willekeurige volgorde en ik zou zeggen laten we gewoon maar beginnen: “Hè jongs, vandaag vief nul hè.” De altijd positieve Lowietje Vrijkotte voor aanvang van een wedstrijd van het eerste elftal.

Maar vooruit, ik kies voor Guido.” Jasper Hemme mag de opstelling maken bij B1 en overweegt zijn opties.

“Ik heb wa weer zin in carnaval.” Beldinho een maand nadat hij hoogheid van de Spanvöggel is west.

“Ik moet zo naar bed heen, maar eigenlijk wil ik naar Bruins.” Feestbeest van het derde elftal Remco Koch aan zijn zondagse tafel.

“Ik lust geen bananen en meloenen. Daar ben ik allergisch voor. Als ik ze eet zwelt mijn keel op. Zonder gein. Maar ik lust wel een bananenmilkshake. Is toch een verschil.” Aldus Bas Buiskip

“Als je bovenin zit mag je wel een parachute aanschaffen voor als het waait.” Roy Smellink (A2) is onder de indruk van Camp Nou.

Moeder van Sjoerd Nijhuis (C2) zoekt haar hond: “Waar is Rambo?” Bent Everink (C2): “Hier ben ik!” Edwin Bergink (keeper D1): “Als je de bal hebt en er is ruimte, gewoon schieten.” “Pa, kun je nog hout brengen?” Bob Jonker (B1) appt deze vraag om 02.30 uur ’s nachts tijdens de overnachting bij Boer Koop. “Ik had het er gister met mijn broer nog over, wat moet een leider eigenlijk doen? Niets.” Volgens Rolf Vreeswijk (van het vierde) is het allemaal niet zo moeilijk. Dennis Agterbos: “Altijd die coaches met die standaard voetbalspreuken.” Twee minuten later: “Kom op hè jongens, vanaf het begin.” Gerald Hommels na zijn tiende gemiste kans op de training “***verdomme wat een kutspel!” “Flikker op voorzitter, het enige wat jij van mij kunt krijgen is mijn badslippers.” Zifang Zhang krijgt van Rens Oremus de opdracht om tijdens de wedstrijdbespreking van B1 te trakteren.

Huttie en Edwin nemen de wedstrijd door. Vraag Edwin: “Huttie, heb-ie zondag een hattrick gemaakt?” Antwoord Huttie: “Tuulk gek.” Peter Heeres na het DRAP-toernooi: “We zijn van de kunstgrasgeneratie, blijkt wel weer.” “Zat hadd.” Jelle Punt iedere vrijdag, zaterdag en zondag na twee piepkes bier. “Stekt mie niks.” Wederom Jelle Punt na een nederlaag. “Jef Alberts poleert zijn glazen iedere keer als hij in beeld komt. Let maar op.” Erwin Oude Roelink heeft te veel tijd over. “Wakker worden, bakje koffie, eitje bakken, Erwin: peukie roken en dan de hele dag vissen.” Emiel Schlepers en Erwin Oude Roelink vol passie over hun grootste hobby. “Waarom heeft een non geen bh? God ondersteunt alles.” Kjeld ter Horst tijdens de training van E5. “Komt een helikopter bij de zandweg. Zand weg.” Niet veel later Joep Spit tijdens de training van E5.

“Ik zit te twijfelen, Martijn of Guido op goal. Martijn keepte wel lekker gister op de training.

10


“Ik heb geel, ik zeg niks, het is nou goed zo.” Jorrit Damhuis accepteert zijn gele kaart als een vent. “Ben jij normaal ook keeper?” Jens Westerhoff (F5) tegen Bas Kip na een 7-5 overwinning op Victoria ’28. “Als PEC Zwolle maar niet gaat denken dat ze gaan winnen, dan kunnen ze ‘m wel eens winnen.” Stefan Kattier, namens de verlosser, over de bekerwedstrijd tegen FC Twente.

“… speel vandaag naar de kleur groen. Ja, ook jij Casper.” Marcel Douwma (trainer van het tweede elftal) eindigt zijn betoog met deze heldere conclusie. Pa Olde Scholtenhuis fronst zijn wenkbrauwen na de luid bejubelde zege van Berghuizen 1 op AJC en bromt: “Dat ha'j veel eerder mot’n doon.” “Columbus kwam in Suriname.” Vay van der Meer geeft Tim Nijhof geschiedenisles.

Top drie Baran Ada: 3. “Edwin, zeg maar in welke kruising ik ‘m moet schieten?” (iedere training dezelfde vraag) 2. “Eigenlijk ben ik de Memphis Depay van A2.” 1. “Ik draag mijn topscorerstitel van A2 op aan mijn overleden overgrootvader…… die ik nooit gekend heb.”

Edwin Kattier

EEN ZWARTE BLADZIJDE Eerste elftal werkt aan nieuw stappenplan 19 april 2015 is een zwarte dag geworden in de geschiedenis van FC Berghuizen 1. Een 0-0 tegen RSC onder het oog van vele meegereisde supporters was niet genoeg om nog langer te mogen strijden voor klassenbehoud. Berghuizen keert terug naar de vierde klasse. Een seizoen dat bestempeld kan worden als een dieptepunt voor alle betrokken partijen. Om op zoek te gaan naar een voordeel dat volgens dhr. Cruijff uit elk nadeel voortvloeit, kan er gezegd worden dat wij als groep een ervaring rijker zijn. Een ervaring met weliswaar vele tegenslagen, maar soms moet je een stap terug doen om er vervolgens twee vooruit te kunnen zetten. Met deze gedachte in het achterhoofd én een positieve instelling stapt de selectie dan ook in juli weer het veld op. Op zoek naar plezier, want plezier is één van de belangrijkste sleutels tot succes. Via deze weg wil ik namens de eerste selectie iedereen bedanken die ons het gehele seizoen is blijven steunen. Wij zien jullie graag volgend seizoen weer terug, als wij bezig zijn met de twee stappen vooruit. Cees Schurink


11

VRIJWILLIGERS ZOMERFEESTEN BEDANKT!

VRIJWILLIGERS ZOMERFEESTEN BEDANKT!

ROGER THAT Winnaars en helden Roger van der Meer heeft Berghuizen verruild voor de Amerikaanse metropool Houston, gelegen in de staat Texas. De immer goedlachse Van der Meer maakt zich in het land van de onbegrensde mogelijkheden onmisbaar als consultant in de olie- en energie-industrie. Groen & Wit ziet in Rogerio een verbeterde versie van Captain Kirk en vraagt hem om, gelijk de gezagvoerder van de Enterprise, bizarre nieuwe werelden te onderzoeken en daar te gaan waar geen mens voor hem ooit kwam. Ziehier het zevende verslag van deze Berghuizen-ambassadeur in den vreemde. Van Tim Nijhof van de Groen & Wit-redactie heb ik het verzoek gekregen om een stukje te schrijven over Amerikaanse winnaarsmentaliteit. Ik heb net gehoord dat het eerste elftal is gedegradeerd, dus misschien dat mijn relaas over winnen zal overwaaien naar het eerste elftal, voordat het aan het nieuwe seizoen begint. We wonen hier nu al bijna drie jaar en inmiddels beginnen we te wennen aan het Amerikaanse chauvinisme, de grootheidswaanzin en het patriottisme. Waar wij ons wel over blijven verbazen is de absolute heldenverering en de winnaarsmentaliteit. De beste willen zijn, moeten winnen, dat krijgen kinderen hier met de paplepel ingegoten. Voor hun helden kunnen ze (gelukkig) niet al te ver terug in de geschiedenis. Daar hebben ze een oplossing voor gevonden; sporters, filmsterren, het gehele Amerikaanse leger en een handjevol oorlogszuchtige oud-presidenten. Het zijn hier allemaal helden. Dat zullen wij als Nederlanders waarschijnlijk nooit helemaal begrijpen. Ik moet toegeven dat Amerikanen mogelijk dezelfde vraagtekens hebben bij onze Piet Hein die, als roemruchte piraat wat goedgevulde spaanse schepen buit maakte, de gehele bemanning over de kling joeg en daardoor voor de rest van zijn leven en ver daarna als held wordt bestempeld. Hemelsbreed twee kilometer van ons huis ligt het baseballstadion van de Sugar Land Skeeters; Constellation Field. Elke week zitten er zevenduizend toeschouwers op de banken om een glimp op te kunnen vangen van een all american sports hero; William Roger Clemens. De legendarische oud-pitcher van onder andere de Boston Red Sox, New York Yankees en de

14

Houston Astros verschijnt bij de Sugar Land Skeeters (niveau hoofdklasse) héél af en toe nog op de pitchersheuvel. De beste man is inmiddels 52 jaar oud. Zijn arm is versleten en ook zijn knieën werken niet al te best meer. Niet verwonderlijk als je weet dat ze in de Major League 162 wedstrijden per jaar spelen. Nou is dit allemaal niet zo bijzonder, er zijn zoveel sporters die graag een beetje afbouwen, voor het plezier nog een balletje schoppen, slaan of gooien. Roger Clemens speelde 24 seizoenen in de Major League, won twee keer de World Series, was vijf keer Strike-out Champion en was elf keer all-star en is voor de Amerikanen dus een echte held, een cultfiguur. Maar wat Clemens typeert is zijn ongekende winnaarsmentaliteit. Alles om te winnen. Zo werd hij in de herfst van zijn carrière, hij had inmiddels zo'n beetje alles al gewonnen wat-ie kon winnen, beschuldigd van het gebruik van doping. Clemens vocht het aan tot aan de Federal Grand Jury in Washington, hij won. Daarna stapte hij naar het United States Congress om zijn naam gezuiverd te krijgen, en ook dat won hij. Hij was en is meedogenloos. Smijten kon-ie en flink hard ook. Belachelijk hard zelfs. Meedogenloos hard. Fastballs, breaking balls en vernietigende split-finger fastballs. Clemens boezemde angst in door zijn bikkelharde worpen en hij schroomde niet om goede slagmannen zonder blikken of blozen al pruimtabak kauwend snoeihard tegen het lijf te smijten. Bewust, onbewust.. Alles om te winnen. Hij kon en kan nog altijd niet tegen zijn verlies. Heel af en toe stapt de oude rot dus nog het veld op. En nog steeds smijt-ie ballen met 140 kilometer per uur geheel 'per ongeluk' tegen het


lijf van goede tegenstanders. Even het handje opstekend, "You're okay?" "Come on buddy, play ball" Een "sorry" zal je uit zijn mond niet horen. Hij wil alleen maar winnen. Dit brengt mij tot de afsluiting van het seizoen. De Zomerfeesten, het DRAP-toernooi 2015.. Al vanaf 1994 doen de veertien originele Supatronmennekes in wisselende samenstelling mee aan allerhande toernooien. Voetbal, darts, volleybal, tennis. Jaren geleden wonnen we eens in Denekamp alle voetbaltoernooien die daar werden georganiseerd op het veld, in de zaal, veld met boarding. Alles werd gewonnen. We werden nooit meer uitgenodigd. Het DRAP-toernooi wonnen we echter nog nooit. Door de jaren heen kwamen er meer gastspelers om het team compleet te maken. Tegenwoordig is er nog slechts een handvol strijders van de eerste orde,

oudgedienden, sterkhouders die voor Supatron ten strijde trekken. Ouder, grijzer, kaler, wijzer, maar de wil om te winnen is er nog altijd. En na 21 jaar DRAP Prestatie is het dan eindelijk gebeurd. Supatron'94 wint het DRAP-toernooi 2015. Voor even, heel even dan, zijn jullie mijn helden! Roger van der Meer

STEL JE VOOR Ik ben: Mirthe van Asperen. Mijn leeftijd: tien jaar en zit in groep zes van de Wendakker. Leuke school hoor! Ik speel in team: Meisjes E 1 en vier jaar lid. Mijn positie: is verschillend. Soms achterin, in het midden of rechts voorin. Wel

lekker rechts voorin, dan kan ik scoren! De beste speelster van FC Berghuizen: Britt van Dames 1. Zij kan goed aannemen en recht afspelen, recht voor de voet weet je wel. Het leukste van FC Berghuizen: dat ik in een heel leuk meisjesteam zit. Als ik in een jongensteam had gezeten had ik bedankt. Messi of Ronaldo: Messi. Hij is gewoon beter en dat vind ik niet alleen. Naast voetballen zijn mijn andere hobby's: goochelen, ik heb zelfs laatst op het familieweekend voor het eerst opgetreden. Wel spannend. En ik hou ook van knutselen met papier en lijm. Mijn moeder maakt hele lekkere: nou, mijn vader kookt meestal en maakt dan hele lekkere patat. Ik lag laatst dubbel van het lachen om: onze keeper. Zij maakte een koprol over de bal heen en dat zag er echt grappig uit. Als ik later groot ben word ik: juf voor de klas. Het leukste tv-programma is: De Brugklas. De mooiste film die ik ooit zag: Frozen. Het gaat over twee zusjes met magische ijskrachten. Fietsen of zwemmen: Zwemmen. Ik heb zelfs een zwemabonnement. Hagelslag of jam: Hagelslag. Zingen of rappen: Ik mag graag meezingen, bijvoorbeeld Nananannanananana van hoe heten ze ook al weer? Mijn lievelingsboek: Dolfje Weerwolf. Ik heb geloof ik al zes delen gelezen uit die serie. Wat kan er beter bij de FCB? Ik vind het prima zo. Ik wil nog graag kwijt dat: ik FC Berghuizen echt een topclub vind. Er zijn heel veel leuke mensen en in de kantine is er een leuke speelhoek voor ons.

Goocheltruc; “Hier heb ik een bal”

“En nu is hij weg!”

Willem Schoordijk Groen en Wit – 2014/2015 – 3e uitgave

15

’T GEET D’R WEER BIE IN DAMES DRIE Sinds afgelopen seizoen heeft FC Berghuizen niet één, niet twee, maar drie vrouwenteams in de competitie! Mooi, weer iets om over te schrijven dacht ik zo… Vrouwen 3 valt en staat, ligt en zit, kapt en draait met dames die: Punt één… Geen zin meer hadden om op de zondag te voetballen omdat dit ten koste gaat van de quality time met het gezin en/of de partner. Punt twee… Te oud zijn om nog achter die jonge slanke vitale meiden aan te rennen. Punt drie… Het zat waren om elke zondag elf vrouwen bij elkaar te sprokkelen. Punt vier… Al moe werden bij de gedachte het mega grote veld over te moeten rennen. Punt vijf… Met het spelletje voetbal nog niet helemaal klaar zijn en hier nog heel veel plezier aan beleven. Er zat dus maar één ding op en dat was kijken of er überhaupt animo zou zijn om een 7 tegen 7 competitie op te richten met vrouwen in de leeftijdscategorie 25+. En wat blijkt… Meerdere damesteams speelden al met diezelfde gedachte. Afgelopen seizoen ging dus de proefcompetitie van start met acht teams in deze competitie. En zo zijn alle bovengenoemde punten weggewerkt… Punt één…We spelen op doordeweekse avonden. Thuis spelen we om 20.30 uur op de maandagavond en dat betekent dat we zondags lekker vrij zijn om naar de speeltuin te gaan, te wandelen en/of allerlei andere burgerlijke activiteiten te ondernemen. Punt twee… Er doen vrouwen mee die nóg ouder zijn dan wij in de competitie, zodat zelfs Debby oude Huikink-Kothman ze bij zou kunnen

houden… Werkelijk waar! En wat nog een extra leuke bijkomstigheid met zich mee brengt is dat het je ego weer helemaal opvijzelt. Punt drie… We hoeven maar zeven speelsters op te trommelen in plaats van elf, dus dat scheelt een boel. Punt vier… We spelen op een half veld dus… Die gedachtes over het grote veld kunnen we ons besparen. Punt vijf… Het spelletje voetbal kunnen we onder betere, gunstigere en aangepastere omstandigheden… kortom ons niveau… blijven uitoefenen. Het was wat aftasten in het begin, hoe gaat het allemaal in z’n werk en wat kunnen we verwachten? Van het; moeder zijn, de vrouw van zijn, de collega van zijn… nu ineens weer een voetbalmaatje zijn. Maar de klik tussen de vrouwen is er gewoon weer, het fanatisme komt weer naar boven. Alles is gewoon hetzelfde, alleen allemaal wat ouder, stijver en rijper. De kleedkamerpraat is ietwat veranderd van: “Pfff, ik heb me toch een kater” en “Waar ben jij gisteren wezen stappen?” in: “Ooh zijn jullie al in dat nieuwe speelparadijs geweest? Is zooo leuk hè voor die kleintjes!” en “Heb jij ook zo’n last van urineverlies als je rent na de bevalling?” Maar goed, ik heb zo’n flauw vermoeden dat die katers er zeker wel gaan komen! Helaas viel Debby Hoffmann in de eerste wedstrijd uit met een niet te zuinige blessure, waardoor ze de dag erna gelijk onder het mes moest voor een operatie aan haar achillespees. Een hele tijd zal ze hiermee onder de pannen zijn, dus helaas is voor haar het voetbal einde verhaal. Halverwege het seizoen ben ikzelf na twee seizoenen geblesseerd te zijn geweest langzaam weer begonnen met keepen. Daar stond ik weer met de zenuwen in het poepgat, knikkende knieën en klotsende oksels, maar het ging mega goed… duiken in de linkerhoek, duiken in de rechterhoek. De moeilijkste ballen hield ik tegen, ik gaf de mooiste ballen af, ik maakte bewegingen waarvan ik niet eens wist dat ik ze kon… Maar toen ging de wekker! Daantje

16


ZAALFLITSEN Donderdag 4 juni was het weer zover. In plaats van voetbal dit keer klootschieten op de baan van KV De Toekomst. Onder supervisie van klootschietbobo Hans Nijland gingen we met zeven koppels los. Al snel werd het kaf van het koren gescheiden en streden in feite nog twee koppels om de winst. Uiteindelijk mochten René Bode en Sander Ties de felbegeerde wisselbokaal in ontvangst nemen. Dat René winnaar werd was wel een daverende verrassing. Bij voorgaande gelegenheden viel hij alleen op door mislukte worpen in bomen en struiken. Dat het dit keer wel lukte had waarschijnlijk toch te maken met de receptie die hij voor de strijd had bezocht. Daardoor had hij geen last meer van zenuwen. Bovendien had hij in Sander een beresterke partner. Sander en René, nogmaals van harte gefeliciteerd met de overwinning. Pas goed op de bokaal. Hans, bedankt voor de perfecte organisatie. Transfernieuws Ook op de transfermarkt zijn we actief geweest. Na langdurige gesprekken zijn onze onderhandelaars Rick en Roy er in geslaagd twee spelers aan ons te binden. Tom Linders komt over van Jong Eagles. Hij wordt onze nieuwe keeper, waardoor Gerjo weer kan gaan voetballen. Van ‘t Hoekje werd Arjan Bossink losgeweekt. Hoewel de laatste plooien, met name financiële, van deze transfers nog gladgestreken moeten worden, gaan we ervan uit dat beiden komend seizoen voor Groen-Wit spelen. We wensen ze dan ook veel succes, maar vooral veel voetbalplezier toe. Sjef Reuver


17

FC BERGHUIZEN A2: ‘NEVER A DULL MOMENT’ Vlak voor het einde van het seizoen 2014-2015 worden de spelers/begeleiders van A2 door mij gevraagd of ze het volgende kunnen doorgeven. Wie is de beste speler van het seizoen, wie is het meest vooruit gegaan, wat is de mooiste goal, wat is de mooiste actie en wat vind je het mooiste moment buiten het voetbal om. De beste is Michel Koop, meest vooruit gegaan is Rutger de Jong en mooiste goals zijn van Michel en Sven Olde Keizer. Toch geeft het antwoord op de laatste vraag het meeste inzicht in het soort elftal waar we hier mee te maken hebben. Deze momenten zullen later beschreven worden, maar eerst kort iets over het voetballende gedeelte van dit seizoen. We begonnen in de vierde klasse met zestien spelers, maar na twee weken werd de van een lange blessure terugkomende Sepp ‘regenpijp’ Fransen verkocht aan FCB A1. Hij was op dat moment topscorer als centrale verdediger, dus dit was natuurlijk jammer. Toch werd in de najaarscompetitie vier keer gewonnen, van KVV Losser, Vogido, SDC ’12 en De Lutte. Deze opponenten zoeken nog steeds naar een verklaring voor deze wervelende orkaan die voorbij suisde en de drie punten mee nam. De overige vier wedstrijden werden verloren, maar bezorgden het elftal geen blijvend letsel. Het vertrouwen in de tweede seizoenshelft was alweer aanwezig vanaf begin januari. Vanaf dat moment heb ik enkele wedstrijden gecoacht en wat daar gebeurde is amper te beschrijven. Iedere wedstrijd, winst of verlies, was spektakel van de bovenste plank. Het begon op zaterdag 7-2-2015 om 16.15 uur uit bij Sportclub Neede A2 op sportpark ’t Haantje. Toeval of niet, een kwartier eerder, 1852 kilometer verderop, werd in het Estadio Vicente Calderón afgetrapt voor de wedstrijd Atletico-Real en hing in de hoek van het stadion een spandoek met de volgende tekst: “Ganar no lo es todo, es lo único.” (Winnen is niet alles, het is het enige). De wedstrijd werd een ware thriller en zou, toeval of niet, samenvattend dezelfde tekst als het spandoek hebben. 1-2 vlak voor tijd door Baran Ada en in de 94ste minuut nog een wereldredding van Stijn uit het Broek laag in de verre hoek. Scheidsrechter Lubos Michel keek vervolgens op zijn Slowaakse uurwerk en floot af voor het einde van de wedstrijd.

meest merkwaardige moment van de wedstrijd. De flow zat er dus lekker in, maar helaas werd tegen Wilhelminaschool verloren. Vervolgens uit naar BWO A2, een wedstrijd die qua entertainment op het duel tegen Neede A2 leek. De tegenstander had slechts tien man en na zeven minuten stonden we 3-0 voor. Daar kwam echter de elfde man aangelopen van BWO, toch bleven we veel sterker, alleen misten we veel te veel kansen. 1-4 bij rust en de champagne vloeide rijkelijk. De hosannasfeer was iets te overmoedig, het werd 3-5 en zelfs 4-5, waarna het sportmoment van 2015 de revue passeerde. Keeper Rutger de Jong kwam 25 meter de goal uit om in te grijpen, hij raakte de bal, maar ook de tegenstander. Deze lag gewond op de grond, echter BWO ging door met aanvallen. Rutger besloot niet om terug te lopen om zijn doel te verdedigen, maar vroeg rustig aan zijn slachtoffer waar de oorlogswond zat? BWO A2 schoot en de bal ging tien centimeter naast de goal, Lubos Michel vond het wederom mooi geweest en floot af. Voorzichtig werd gedroomd van een kampioenswedstrijd, maar enkele weken later na één overwinning, twee gelijke spelen en drie nederlagen zat dat er niet meer in. Regelmatig erg leuk voetbal gezien, maar het grote aantal eerstejaars, gecombineerd met de geringe trainingsopkomst en het feit dat veel spelers nooit met elkaar gespeeld hadden zorgde ervoor dat deze nog op de bucketlist staat.

Een week later thuis tegen Haaksbergen, een duel dat met 3-1 gewonnen werd. The-elevensecond-late-bodycheck van Brian “ik doe vandaag maar vijf minuten” Peters was het

18


A2 is echter meer dan alleen voetbal, het is een soort ‘way of life’, wat in principe niet uit te leggen is. Hieronder de leuke/eigenaardige of belangrijke momenten volgens de spelers en begeleiders van dit seizoen: 1. Onbenullig hard op een blok hout slaan tijdens het teamfeest; 2. Brian die zonder aankondiging na vijf minuten uit het veld loopt. Helemaal kapot; 3. Vlagger Gerrit zijn uitspraken; 4. Baran’s scorpion kick goal tijdens de maandagavondtraining, toen tien verbaasde C1-spelers net toevallig langs liepen. Tja, dat gebeurt hier wekelijks hoor; 5. Robbin op een training na een harde charge: “Dat mag wa Sven. Moet-ie maar niet zo kappen”; 6. De transfer van Peter, hierdoor kregen we een echt aanspeelpunt voorin; 7. In de kantine met Mathijs tijdens de Naga Chilli Vodka avond; 8. Ken als Usain Bolt langs de zijlijn om de onmogelijke bal binnen te houden; 9. Brian, niet voetballen, wel douchen; 10. Daan Heesink als Daan Heesink; 11. Kantine met Cas, Brian en Peter altijd tot het bittere eind; 12. Nick die elf minuten lang als keeper de winnende goal op de training voorkomt;

13. 14. 15. 16. 17. 18.

De fake Rabona van Marijn; Baran die om half vijf 's nachts achter een steenmarter heeft aangezeten; De ‘ongelukkige’ tackle van Cas tegen Haaksbergen, Kamperen vorig jaar bij landgoed Koop; De ‘sudden death’ verdedigingsacties van Roy; Baran die Andre Hazes zingt!

Als ik mijn typerende moment mag toevoegen dan is dat de schoenenwissel van Marijn, Michel en Stijn uit bij Sportclub Neede. Michel was zijn voetbalschoenen vergeten en we probeerden nog twee zwervende schoenen te lenen die eenzaam en verlaten in een tassenrek stonden. Michel probeerde ze, maar ze waren net een maatje te krap, bleek tijdens de warming up. Michel kon niet spelen, maar in de rust kwamen de licht geblesseerde Marijn en keeper Stijn met het briljante plan om Marijn’s schoenen (maat 48 2/3) te geven aan Stijn (maat 46) en Stijn zijn schoenen aan Michel (maat 44) te geven. Michel, met een extra paar sokken, viel geweldig in en zoals hierboven beschreven maakten we vlak voor tijd de winnende. Om met de na elf jaar afscheid nemende leider Jan Bernhard te spreken: “Never a dull moment bij FCB A2.” Edwin Kattier

Een gezamenlijke foto met B1 tijdens de afsluitende bbq, including Blackpool-shirt Groen en Wit – 2014/2015 – 3e uitgave

19

20


NADJA WIEGERINK BLIKT TERUG OP EEN GLANSRIJK DEBUUTSEIZOEN Ik ben Nadja Wiegerink en ben dit seizoen gestart als trainster bij FC Berghuizen vrouwen 1. Naast vrouwen 1 van FC Berghuizen train ik bij Sparta Enschede ook de D1-jongens die aankomend seizoen uitkomen in de derde divisie. Vorig voorjaar ben ik door FC Berghuizen benaderd om vrouwen 1 te gaan trainen. Dit was voor mij een grote uitdaging, aangezien er een totaal nieuw te creëren team moest ontstaan met veel nieuwe speelsters van verschillende niveaus. Daarnaast was het een geweldige uitdaging omdat de vrouwen dezelfde leeftijd dragen als ikzelf. In het begin was het erg aftasten voor mij om de verschillende niveaus samen te laten komen. De eerste helft van het seizoen heb ik ervoor gekozen om bijna alleen maar op techniek te trainen, zodat iedereen individueel meer op één lijn zou komen en dus ook eerlijk met elkaar de concurrentie kon aangaan. De tweede helft van het seizoen ben ik me meer gaan richten op het tactische gedeelte. Met goede resultaten, want na de winterstop hebben we maar één wedstrijd verloren, van de koploper.

Naar aanleiding van de goede resultaten in de laatste periode hebben wij een plekje weten te bemachtigen in de nacompetitie. De eerste twee wedstrijden hebben wij gespeeld tegen de Trekvogels uit Nijmegen. De thuiswedstrijd resulteerde in een 0-0 eindstand. De thuiswedstrijd die daarop volgde hebben we gewonnen van de Trekvogels, met 2-1 als eindstand. Dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat wij mochten promoveren naar de hoofdklasse! Dit hebben wij natuurlijk ruim gevierd. Naast de reguliere competitie hebben wij ook gestreden voor de beker. Wederom met goede resultaten. Wij hebben ons naar de bekerfinale gevochten en die ook nog weten te winnen met 2-0 van AZSV uit Aalten. Na dit geweldige eerste seizoen kijk ik vol vertrouwen uit naar komend seizoen. Wij hebben een goed seizoen gedraaid, mede dankzij onze trouwe supporters langs de lijn, Hilbert (verzorger) en Ilonka (leidster/vlagster). Hilbert gaat nog een jaartje door, Ilonka gaat ons na dit jaar helaas verlaten. Nadja Wiegerink


21

TERUGBLIK OP HET AFGELOPEN SEIZOEN VAN HET TWEEDE ELFTAL Door de komst van vijf A1-spelers werd de gemiddelde leeftijd van de tweede selectie aanmerkelijk verlaagd. Jammer genoeg heeft Sjoerd helemaal niet gespeeld vanwege een ernstige blessure en was Roy door een beenbreuk pas na de winterstop beschikbaar. Samen met het trio Jelle, Djim en Tijn kun je vervolgens wel stellen dat ze volledig zijn geïntegreerd in de 19-koppige selectie van het tweede elftal. In de voorbereiding werd een toernooi bij Losser met een combiteam van beschikbare spelers van 1 en 2 gespeeld en het tweede team speelde drie bekerwedstrijden tegen respectievelijk NEO, Borne en De Tubanters, met wisselend resultaat en verschillende opstellingen, waaraan allerlei vakantieperikelen ten grondslag lagen. Vervolgens werd er, zoals gebruikelijk op de eerste zondag van september, op 7 september voor de competitie afgetrapt bij Bon Boys in Haaksbergen. Deze wedstrijd werd verdiend gewonnen met 2-0, waarbij de eerste treffer werd gescoord door Emiel, onze tot spits gebombardeerde ex-grensrechter. Deze overwinning gaf ons hoop op een voorspoedig seizoen, met als doelstelling een periode te pakken. Deze goede start werd daarna tenietgedaan door een 3-2 thuisnederlaag tegen De Tubanters. Zij beschikten over iets meer individuele capaciteiten en maakten gebruik van fouten in ons verdedigingsblok. Na deze twee wedstrijden vond de geplande keeperswisseling plaats. Voor alle duidelijkheid, de afspraak met Bjorn en Robert: na twee wedstrijden keepen in het tweede team vervolgens twee wedstrijden

wisselkeeper zijn bij het eerste team. De eerste twee wedstrijden is Bjorn begonnen. De derde wedstrijd in het seizoen was de uitwedstrijd tegen Vorden, waarbij Robert dus in het doel stond, en we door slordigheden en balverlies op cruciale momenten met 4-1 verloren. De thuiswedstrijd tegen Vogido leverde maar een punt op en was zeker terecht, maar de gelijkmaker van ons viel pas vlak voor tijd. De daaropvolgende uitwedstrijd tegen SuryoyeMediterraneo vermelden we maar niet in dit verslag omdat de ploeg in een later stadium werd teruggetrokken uit de competitie en de gespeelde wedstrijden van het team werden verwijderd uit het klassement. Zondag 12 oktober speelden we thuis tegen het hooggeklasseerde Eibergen en verloren ondanks geweldige reddingen van Bjorn en een rode kaart voor de centrale verdediger van Eibergen met 2-0 door een van richting veranderd schot en een weggever. De uitwedstrijd tegen Sportclub Overdinkel leverde een 1-0 overwinning op, vlak voor tijd en na het missen van een groot aantal kansen, waaronder een penalty. Oorzaak-kuiltje. Verhaal bekend bij Erwin. De thuiswedstrijd tegen Hengelo leverde wederom een overwinning op: 1-0. Een beauty, met de binnenkant geplaatst. Na twee overwinningen verkeerden de meeste hoofden in hogere sferen en verloren we kansloos van een

22


ervaren en degelijk Tubantia met 2-0. Twee weken later, na een goed gespeelde oefenwedstrijd tegen SDC, wonnen we de thuiswedstrijd tegen AJC met 3-2. De week erop verloren we met 8-0 bij koploper BWO en konden we spreken van een debacle. Een aantal jongens was er kapot van, evenals de begeleiding. Alleen de penningmeester van de Feco had er baat bij. Zondag 7 december namen we revanche voor de grote nederlaag tegen BWO en de uitnederlaag tegen Vorden. We troefden deze tegenstander af met een 5-2 overwinning. Of dit te maken had met de verandering in het systeem, voorheen 4-4-2 en nu 4-3-3, geef ik in een later stadium aan. Op 8 februari konden we dankzij de programmamakers van de KNVB proberen drie punten binnen te slepen bij Vogido. Dit werd er uiteindelijk maar één, ondanks vele kansen werd het 1-1. Bij Eibergen gaven we een zeker lijkende overwinning tien minuten voor tijd weg en konden we de terugtocht aanvaarden met een 3-2 nederlaag. Gelukkig herstelden we ons de week erop met een thuisoverwinning op Sportclub Overdinkel met 2-0. De volgende wedstrijd was cruciaal, met Hengelo als tegenstander. Bij een nederlaag degradatiegevaar en bij een overwinning kansrijk voor een periode. Het werd 1-1, ondanks de vele kansen. De thuiswedstrijd tegen Tubantia werd een bloedeloze 0-0 met twee goede kansen voor ons. Met name de kopkans, of niet Roy?

De uitwedstrijd bij AJC werd weer een prooi voor ons. 1-0 overwinning met controle over de wedstrijd, uitgezonderd het laatste kwartier. Tegen de kampioen BWO werd het een 1-1 gelijkspel. Zonder meer verdiend en de eerste verliespunten voor de lijstaanvoerder. De laatste thuiswedstrijd tegen Bon Boys ging met 1-0 verloren. Afspraken werden niet nagekomen en dat leidde vervolgens tot de treffer van Bon Boys. Daarna liepen we achter de feiten aan en was het sprookje van de nacompetitie uit. De tegenstander ging er mee vandoor. In Enschede verloren we tenslotte met 4-0 van De Tubanters. Dit alles resulteerde in een vijfde positie in de eindrangschikking met 26 punten uit 20 wedstrijden, 25 gescoorde goals en 36 tegendoelpunten. Topscorers: Robbin 4, Remco 3, Emiel 3, Erwin 3 en de volgende 12 spelers 1 doelpunt, te weten Cees, Joost, Jelle, Ruben, Casper, Michel, Jack, Niek Gosen, Daan, Pascal, Niek en Mart F. Concluderend kan ik stellen dat het 4-3-3 systeem één doelpunt meer heeft opgeleverd dan 4-4-2, dertien tegen twaalf. Het is duidelijk dat we volgend seizoen met meer precisie, zowel op de training als in de wedstrijd, te werk moeten gaan. En als het kan met drie spitsen, desnoods omgebouwd. Ik wil iedereen bedanken voor zijn inzet. De begeleiding met Arno, Willem en Deen, onze spelers, de spelers van de eerste selectie die af en toe hebben meegedaan, inclusief topscorer Robbin en natuurlijk Bas Kip, die de smadelijke nederlaag van 8-0 moest verteren, omdat beide keepers niet beschikbaar waren. Tot slot wil ik vermelden dat Michel, speler van het jaar, aanvoerder en voorbeeld voor de anderen, volgend seizoen in het derde elftal gaat spelen. Tevens stoppen Emiel en Erwin, twee aanvallers, met voetbal . Met dit laatste heb ik grote moeite en dat weten beide jongens, omdat prestatievoetbal maar een kort leven heeft en er veel mensen zijn die nog graag hadden willen spelen, maar dit door blessureleed niet meer kunnen. Voorbeelden te over, ook in directe omgeving. Ik hoop dat jullie er in de toekomst nog anders over gaan denken. Na deze ernstige, maar gemeende noot wil ik iedereen een prettige vakantie wensen. Marcel Douwma


23

WEE’J NOG Hij is als geen ander geïnteresseerd in historie. Of het nu gaat om de geschiedenis van FC Berghuizen of stamboomonderzoek in al zijn gedaantes. Het pakt hem gewoon. Publicaties van zijn hand zijn 97 Jaar Voetbal In Twente en in gezamenlijkheid met Bertus Huttenhuis geschreven Historie Van Berghuizen. Momenteel werkt hij aan een kroniek over 150 Spoorlijn Almelo-Salzbergen. U begrijpt dat ik doel op Jan Olde Kalter (76) die zijn eigen Groen & Wit-verleden heeft, bestaande uit 56 jaar lidmaatschap. Hij vervulde vele functies waarbij kwaliteit en kwantiteit hand in hand gingen. Denk aan jeugdbestuursvoorzitter, jeugdleider, redactielid, lid van diverse commissies en hij staat nog steeds zijn mannetje langs de lijn. Tot slot was hij ook jarenlang werkzaam als bestuurder regionale voetbalbond (TVB) en landelijk jeugd KNVB.

“SKROEMN, SKROOTJES EN BETON” “Op deze foto metselt Jan Klieverik, bouwleider van het huidige clubgebouw, de speciale gedenksteen. We schrijven 1967. Achter die steen zit nog een pijp met hierin de lijst met de namen van alle vrijwilligers die mee hebben gebouwd. Het verhaal dat bij de bouw hoort ging als volgt. Op zondag 15 mei 1967 moest onze club tegen de Enschedese Boys. Deze wilden dolgraag promoveren naar de tweede klasse. Zij waren samen met Sportclub Enschede teruggegaan naar de amateurs, vanwege de oprichting van FC Twente. Er moest dan wel gewonnen worden. Er werd wekelijks bij Kothman vergaderd, want er was toen nog geen clubgebouw. Op een maandagavond verscheen Dries van Leeuwen, lid van Enschedese Boys die men nog nooit bij Kothman gezien had. Wat dooj-ie hier? Gewoon

pötke biljatt'n. Het werd ons al snel duidelijk dat hij voor meer kwam. Of er nig wat te reeguln was veur de wedstried van zundag. Aangezien er nog van alles aan materiaal ontbrak voor het nieuwe clubgebouw konden er zaken worden gedaan. Wat hej nödig dan? Schroemn, skrootjes en beton. Wie könt alles wa gebroek'n. Ik kom van de wèk wa wèr. De woensdag erna was hij er samen met kompaan Hennie Edelbos. Tis veur mekaar jongs, tis regelt! Nee ne rekkening is er nig, ut wot gewoon allemoal lèhwut. Uiteraard werden aanvoerder en laatste man Bennie Stuvenfolt en keeper Richard ter Hofstede vooraf geïnformeerd. Bennie's reactie op deze deal staat me nog bij. Nig oawer lull'n, het komp in orde. De rest van het elftal en staf werden niet op de hoogte gesteld.

Jan Klieverik metselt de speciale gedenksteen van het clubgebouw. Van links naar rechts kijken onder andere meester Olde Kalter, Dirk Spijker, Bernard Morsink, Gerard Lijntjes, Jan Olde Kalter, Herman Kamphuis, Manny Ahuis, Jan Oonk, Alwie Grunder, Henk Teunissen, Louis Lempsink, Albert Huttenhuis, Jos Olde Scholtenhuis, Gerard Oonk en Jan Burink toe. 24


De wedstrijd aan de Denekamperstraat, er waren meer dan vierduizend toeschouwers, verliep aanvankelijk spectaculair. Een groenwitter schoot zelfs in de tweede minuut tegen de paal. Ik had het niet meer. Ruststand 0-2 en de eindstand 0-7. Enschedese Boys was gepromoveerd! Zo zie je maar weer. De moraal van dit verhaal? Wij verloren, maar hadden wel een clubgebouw!” Willem Schoordijk

2015 3e uitgave

Recommend Documents