dag 1 tot 6 Dag 1 zondag 8 februari Begin stand Km in bakel 230467. Het is nu 8.05. We hebben net onze eerste officiele stop gehad. Effe getankt. 120 liter en 114 euro. Lekker goedkoop. =D. mar hoe begon de dag, Etienne is om 8 uur vanmorgen vertrokken uit schinnen, in de bus, onze bus. Zijn moeder (Marjo)heeft voor het laatst met de bus meegereden. Om half 9 bij Pascal Thuis. Iedereen was op tijd, behalve de leraren, dat beloofd nog wat voor de reis. Om kwart over 9 vertrokken, op naar bakel. Rond kwart over 10 aangekomen in bakel, daar de laatste brieving en wat eten ontvangen, en echt de allllllleeerr laatste stickers op de auto’s geplakt. Toen mochten we over de trailer rijden, jeej. Het was nogalstijl maar gelukkig is het gelukt, ook bij bas met zijn unimog. Toen het vertrek naar maastricht. Rond de klok van 14h aangekomen, en WOW WOW wat een mega mensen massa echt helemaal geweldig. Toen kwma voor ons het echte afscheidnemen. En dat valt toch wel zwaar na veel gekus geknuffel en veel tranen in de auto gestapt en gaan rijden. Richting Frankrijk. Na het vertrek uit Maastricht zijn we in een stuk doorgereden naar thonnance les moulins. Met een tussenstop in luxembourg om de benzine tanks goed vol te gooien waar anders kun je nog tanken voor 0,95 cent per liter . Na deze stop zijn we onze weg vervolgt… Team Desert barons ! team desert Barons! Stop stop ! Unimog heeft een klapband. ( 19.05 ) Wij als kopgroep rijden vooraan maar wat er in het donker achter ons gebeurt kunnen wij niet zien. We lagen al 500 meter verder en we konden niet gaan terug rijden over de vluchtstrook. Eerste afslag eraf gegaan en een veilige plek gezocht om te wachten op de rest van de teams, een kwartier later kregen we eindelijk weer contact via het bakkie dat alles in orde was en we onze weg konden vervolgen op de snelweg. Nadat we allen weer bij elkaar waren en weer goed op weg waren was het een dik kwartier laten. ( toch wel knap in een kwartier tijd een wiel omleggen op de vluchtstrook ) En we konden weer verder… tot dat team Fast ( slow at that moment ) Rocky een klein motor probleem kreeg en de motor stilviel. Gelukkig was dit ook zo verholpen en ging de nog 2 uur durende reis naar les moulins verder. Rondt de klok van 9 uur zijn we aangekomen op de eerste overnachtingplaats. Nadat we onze huisjes toegewezen gekregen hebben en de spullen hadden gepakt om te overnachten zijn we gaan dineren. 3 gangen nog wel en het was nog goed te eten ook. We konden zelfs nog even naar sbs 6 kijken want die ochtend was er in bakel een camera team geweest die verschillende auto’s en mensen gefilmd heeft en Ook Ons Bussie !! wij weer blij en ik hoop onze sponsoren ook. Hierna nog het nagerecht gegeten en voor team the driving dutchmen een 10 Amp zekering gezocht. Hoe gaan we morgen rijden zei ik nadat we een glas champagne en de andere een fles bier ophadden, ja gewoon over de weg ( wim ) lijkt me een goed idee. Welke weg? Ja laten we dat maar eens bekijken, na een half uurtje kaart kijken en overleggen waren we erover uit. Eerst richting troyes, dan door naar orleans, via blois naar tours en piotiers, naar niort en la rochelle naar bordeaux tot een bayonne Dag 2 maandag 9 februari Vanochtend vroeg opgestaan om 20 voor 7 op precies te zijn. De spullen uit het huisje gehaald en de auto weer ingeladen. Lekker ontbeten met stokbrood en crackers, met lekkere jam en zoetbeleg. Aan de receptie betaald voor de overnachting en alle drank die er de eerste avond genuttigd is en ons klaargemaakt om te gaan vertrekken… Waar blijft bas nu weer, ja die is nog ff vragen waar hij een nieuwe band kan krijgen en dan moeten we daar
eerst langsrijden. Ligt toch op de route. Nadat bas de route gekregen had konden we onze reis vervolgen. Temperatuur vanmorgen was 0,3 graden en er lag zelfs sneeuw . Om 8.37 gingen we rijden met op de teller van de auto precies 231000 km. Na een kwartiertje gereden te hebben kwamen we bij de garage waar ze bas naartoe gedirigeerd hadden, maar deze was nog gesloten en we moesten nog ongeveer diex minuten ( 10 minuten ) wachten. En inderdaad na deze tijd waren ze open maar ze konden ons niet aan een nieuwe band voor bas helpen. Helaas pech gehad na een kort overlegt hebben we besloten toch maar gewoon verder te rijden en iedereen de ogen open te houden voor een bedrijf met banden. Het ging niet zo lekker als wij gehoopt hadden. De Unimog ging niet zo lekker de bergen op als gister en de gemiddelde snelheid ging ver omlaag. Stapvoets rijden op de snelweg (A5 richting Troyes tol) en vrachtwagens die voorbij vliegen als formule 1 auto’s.. ( moeten we zo tot aan banjul komen…?) Na wat geroep heen en weer over de walkie talkies zijn we bij het eerst volgende tankstation gestopt om te kijken wat er met de unimog aan de hand was. (11.0 bas weer problemen, unimog wilt niet meer verder… Oscar schiet bas en cliff al gelijk weer te hulp en gaat op onderzoek uit. Alle zekeringen zijn in orde en de bobine is ook niet het probleem, (Oscar ) nou controleer die contactpunten nog maar eens want die kunnen nog al eens verspringen tijdens zo’n lange rit, zo gezegd zo gedaan en bas gaat aan het werk. Een Test rit ter controle en alles is weer op orde, hopelijk gaat de reis nu weer op een normale snelheid en halen we zuid Spanje nog op het juiste tijdstip. Vertrek tijd 12.00 Km stand 231137 Na 3 kwartier rijden begon de unimog van bas en cliff weer te roken, na controle bleek dat de rotor van de ontsteking niet goed vast zat en versprong waardoor het vermogen weg viel en de snelheid weer eruit ging. We hebben nu regen en de tempertuur is zo’n 5,5 0C. Km stand 231199. Tijd 13.05 We hebben via de vader van bas een adres gekregen in Chateauroux waar we misschien een nieuwe band kunnen krijgen voor de unimog, daar gaan we nu een tussen stop maken en hopelijk kunnen we daarna toch nog tot Toulouse komen… ja je leest het goed de route is weer veranderd. We gaan nu van Orleans naar Chateauroux en verder naar Lomoges, Cahors, Montauban en door naar Toulouse. Pascal en ik vermaken ons goed en zijn van alles voorzien om de andere te helpen en leiden deze groep over de wegen als mobiel trefcentrum voor alle problemen die zich voordoen, wij kunnen contact leggen met alle andere teams via ons bakkie en twee walkie talkies wat toch wel erg gemakkelijk blijkt. 13.31 weer probleem met de unimog ontsteking stond weer verkeerd. Vertrek tijdstip 14.00 Km stand 231230 Nou wat een dag vandaag, bas bleef maar problemen hebben mijn zijn unimog, blijkt het waarschijnlijk toch zo te zijn dat de carburateur bevriest door de kou en de regen. Daar een aantal keren voor moeten stoppen nog en voor een probleem met de ruitenwissers van de driving dutchmen. Het is nu 10 voor 5 en de km stand is 231420… reken het maar ff uit weet wel gemiddelde gereden en afgelegde weg per uur enz. Maar goed nu lijkt alles verder goed te gaan en rijden nu weer goed door. Auto lijkt ook steeds zuiniger te gaan rijden wat wij natuurlijk heel erg leuk vinden
Zo meteen miss nog meer… Ja er is nog meer. Om half 6 eens top gemaakt op verzoek van de Drivingdutchmen. Ze moesten tanken. Na veel te lang gewacht te hebben toch besloten te gaan eten in het plaatselijke goudmijntje, jeetje wat een prijzen, 32 euro voor 1 portie lasange en 1 portie friet met vis en salades en drinken. Maargoed. Onder het eten besloten dat bas en cliff samen met ons vooruit rijden om de banden te gaan halen voor de unimog. Het was nog 70 kilometer rijden. Dus de unimog plank gas onder leiding van onze L300. Pascal heeft onderweg nog gebeld met de eigenaar van de bandenzaak, en echt, hij heeft al zijn emoties enzijn best gedaan, maar helaas de fransen zijn te koppig. Helaas geen banden dus. Even overleg gehad met de anderen en afgesproken om bijna elkaar te komen bij een Total tankstation Des mille e tanges. Na wat kort overleg besloten dat we niet doorrijden tot Toulouse. Maar een stukje verder rijden op zoek naar een Camping/Hotel. Het hotel hebben we gevonden, s avonds nog even aan de bar wat gedronken. Goedkoop is anders maargoed. Nog even snel gedoucht en toen gaan slapen. Laatste stand van de kilometer teller was 231565 Km dag 3 Dinsdag 10 februari Rond de klok van half 7 opgestaan. Temperatuur buiten 5,4 0 C onze spullen gepakt en naar buiten gegaan. Gisteravond laat nog ontdekt dat onze koplamp rechtsvoor kapot was, dus hebben we die nog even snel vervangen. Bas heeft voor ons nog een thermoskan met warm water gemaakt(waarvoor onze dank). Toen rondt de klok van half 8 na het ontbijt in de auto, gaan rijden. richting Toulouse begin Kilometerstand 231637 Km. SJIT, wij dachten dat we rond de 200 km van Toulouse afzaten, maar dat waren er dus 300. Nou, vooruit dan maar. Volle gas maar weer ( voor Bas &Cliff). Ohohohoh we gaan weer met 20km de berg op, dat klopt niet. Zwaailichten aan, alarmlichten aan en de vluchtstrook op. Tot aan de volgende afrit. Het klepje wat gister gemonteerd was dat ervoor zorgt dat de carburateur van unimog niet bevriest was dus weer weg. Dus de carburateur van de Unimog was weer bevroren. Na een 15 min stilgestaan te hebben is dit gefikst. Dit was allemaal rondt de klok van 8 uur. Toen weer de snelweg op. We rijden nog geen 15 in en we staan in de file. 2 ongelukken vlak achter elkaar gebeurd. Na de file rijden we weer verder, met veel ge-ouw-hoer over de walkie talky’s en bakkie. Om 10.30 zijn we gaan tanken en was de kilometer stand 231783 Km daar hebben we voor 60 euro getankt en de prijs per liter was €1,21. Aantal liter getankt, 49,58L. We hadden van the driving dutchmen een usb stick met bijna 2000 nummers erop in bruikleen gekregen en hier waren we erg blij mee want we waren al uitgeluisterd van de paar cd’s die we bij ons hebben. Niet veel langer erna begon pascal vollop mee te zingen ( echt uit volle borst ) : O… Dat was erg leuk want zo vaak had ik dat nog niet meegemaakt en de sfeer in de auto ging erop vooruit, en zelfs ik begon weer mee te zingen. Om 12 uur was het alweer zover, bas kwam weer niet vooruit. Eerst dachten we dat het aan bas lag maar dit was niet het geval het klepje was weer los en moest weer vastgezet worden. Deze x met dik lasdraad. Een kwartier later gingen we alweer op weg. Met een kilometerstand van 231913 Km. De tol die we moesten betalen bedroeg €2,40 en de temperatuur was op dat moment 9,5oC. Om 13:23 zijn we weer gaan tanken deze x voor €1,24 per liter en voor 34 liter wat een totaal van 42,21 euro bedroeg. Om 14:45 bas weer in de problemen met het beruchte klepje. Dit was zo verholpen en konden al snel weer verder rijden bij een kilometerstand van 232041 Km. Toulouse waren we al gepasseerd en gingen nu richting de Pyreneeën de eerst sneeuw begon al te vallen om 15:32 bij een temperatuur van -0,2oC, ook hier moesten we weer tol betalen om te mogen rijden en dit kwam
uit op €6,40 hier kregen we echt extreem veel sneeuw en moesten we zelfs in de 4x4 laag schakelen om tot de 2000 meter hoogte te komen wat echt een adembenemend gezicht was, na de lange klim kwam er een tunnel die ons tot aan Spanje zou leiden, hier was het lang niet zo besneeuwd als aan de andere kant in Frankrijk. En konden we gaan beginnen aan de afdaling. Maar eerst nog even tanken zodat we een flink stuk konden opschieten om zover mogelijk te kunnen komen. Hier betaalde we €68,- voor 75 liter ! €0,90 cent per liter bij een kilometerstand van 2334154 Km. Na het tanken zijn we inderdaad flink gaan doorrijden en het begon al langzaamaan donkerder en donkerder te worden. Om 21.54 hebben wij een tankstation gevonden in Spanje om te overleggen hoe lang we nog door zouden rijden en wat de mogelijkheden waren. Hier hebben wij voor €5,60 getankt meer kon niet omdat het tankstation om 22.00 (Km 232354 ) zou sluiten en niet nog even 5 auto’s compleet wou voltanken, waarschijnlijk had hij z’n dag opbrengst al binnen voor die dag. Hij was een beetje boos en wou niet overleggen en sprak geen woord Engels. Dus zat er niets anders op dan maar gewoon door te rijden tot een volgende tank en stop plaats. Om 22.00 ( Km 232391 ) vonden wij deze en hebben we voor €30,- getankt en voor €10,60 aan broodjes en drinken gekocht. Madrid was de plaats waar we die avond een hotel zouden hebben, deze kregen we door via Jan Huizinga, hij zou zorgen dat er genoeg slaapplaatsen zouden zijn voor ons allemaal. Na het tanken en het eten van onze broodjes zijn we onze weg vervolgt naar Madrid, nog geen half uur later kregen we via Oscar te horen dat jan en zijn teamgenoten hadden besloten om de nacht door te rijden tot aan Sotogrande om de achterstand die zei hadden door de langzamere auto van de broeders bij te halen. Dit vonden wijzelf ook wel een goed idee omdat we anders niet op tijd bij het hotel aan zouden komen en miss zelfs de boot zouden missen. Na een rondvraag bij alle teams met de vraag of iedereen het ermee eens was om ook tot aan Sotogrande door te rijden is het besluit genomen dat ook wij zouden doorhouwen en om het 1,5 uur van de bestuurder te wisselen met een korte stop van maximaal 10minuten. Sotogrande was nu nog zeker meer dan 9 uur verder op de tomtom. Maar dit is zonder pauze en met de gegeven snelheden welke wij niet kunnen rijden. De max snelheid is nu 80 Km/h omdat de banden van de unimog een hogere snelheid niet blijken aan te kunnen en een band al flinke scheuren in de wang heeft. Het besluit om door te rijden tot Sotogrande was om 23.12 pascal zit achter het stuur en de temperatuur is nu 4,1oc. Nu in totaal al meer dan 16 uur wakker! En nog veel meer uren te gaan. ( totaal uiteindelijk 39 uur ). Dag 4 woensdag 11 Februari Om 00:31 neemt Etienne het stuur over bij een Km stand van 232521 en een temperatuur van 3,4oc. Om 01:57 neemt Pascal het stuur weer over bij een Km stand van 232625 en een temperatuur van 2,4oc. Vertrek om 02:05. Om 03:35 neemt Etienne het stuur weer over bij Km stand van 232738 en een temperatuur van 4,3oc. hier tanken we voor €45,- 47 liter dus voor €0,93€/L totaal afgelegde kilometers vandaag tot hier is 1283 Km. Weer 273 Km verder hebben we de volgende stop bij een tankstation zo’n 260 Km van Sotogrande. Hier nemen wij een hele lange pauze en zorgen dat we allemaal voldoende eten om weer extra energie te krijgen voor de rit die ons nog wachten. Na een heerlijk ( niet dus ) broodje met omelet en een kop thee voor etienne en pascal een broodje met warme ham en een koffie, wat samen €10,10 kosten zijn we op de parkeerplaats gezamenlijk de auto’s gaan nakijken. De 2e accu die we aangesloten hadden in de auto wou niet meer bijladen en we konden het probleem zelf niet vinden. Maar met de hulp van super technicus Oscar was het probleem snel verholpen. Wat was nu het probleem…. Nou de plus kabel zat wel op de accu maar blijkbaar net 2 cm van een hele goede plus af die van de dynamo afkomt na het omleggen van deze kabel was het probleem verholpen en kunnen we gelukkig weer gebruik maken van de omvormer om alle acuu’s vol te houden en zodat ik weer lekker verder kan typen op de laptop voor het dagboek .
Om 15:19 bij een Km stand van 233150 zijn we weer opweg en krijgen we weer problemen met de banden van de unimog. Ze zien er slecht uit en de snelheid wordt omlaag gebracht naar 65 tot 70 Km/h. vanaf dit punt hebben we weer zeker een 3 uur stilgestaan omdat de unimog problemen kreeg met de banden en wij konden niets anders dan wachten op een veilige plek langs de autobaan. En wie komen we daar tegen een ander team met de camera auto van de familie sanders die the driving dutchmen zo nu en dan interviewen, we kregen contact via het bakkie en zijn eindelijk bij hen gaan staan om samen te wachten op de unimog, wim en Oscar. Via het bakkie kregen we het bericht dat zei de verkeerde afslag genomen hadden en nu een weg naar ons probeerde te vinden wat daar niet al te gemakkelijk is. Na eenbeld tijdje zagen we ze langskomen op de snelweg en hebben wij ze weer bijgehaald en onze weg vervolgt. Op naar het hotel dan maar alleen waar is het hotel !! las camelias invoeren op de tom tom en rijden maar zou je verwachten… maar dan kom je uit bij een rotonde waar verder niets is en dan heb je de bestemming berijkt…. Na een half uur zoeken tot de ergernis van team Rocky hebben we jan maar gebeld om te vragen waar het lag en die loodste ons via de telefoon naar het hotel. Zou rondt een uur of 8 geweest zijn dat we daar aankwamen. De kilometerstand zal nu ongeveer 233400 zijn geweest. Na het inchecken bij het hotel kregen we kamer 155 extra groot met bubbelbad ! 2 x 2 persoons bed en tv en zelfs afstands bestuurbaar airco. Geweldig wat wil je nog meer! En dat voor €65,-. Na het eten van friet met entrequete ( zo schrijf je dat toch hé?) en mijn eerste pils van deze reis hebben we afgerekend voor het eten €45,-. En zijn we ons gaan inschrijven voor de boot, tickets kopen was €125,-…. En dat voor 3 kwartier varen maar goed we willen naar marokko ! We zijn nu al een hele tijd wakker zonder ons te verzorgen of echt goede slaap, ik Etienne heb het bad laten vollopen alle apparatuur aan de laders gelegd nog wat bij getypt in het dagboek en daarna een bubbelbad gepakt met ietsje teveel schuim ! hele badkamer vol met schuim achja wordt wel opgeruimd morgen… pascal had hetzelfde ondanks mijn waarschuwingen mja wordt wel opgeruimd .bedtijd !! eindelijk heerlijk zo’n groot bed voor je alleen Dag 5 Donderdag 12 februari Pascal ! Volgens mij hebben we ons verslapen ! hoe laat is het ! kwart over 7 ! damn ! schiet op pak je spullen alles wat je ziet wat van ons is meenemen ! We zouden eigenlijk om 7 uur klaar moeten zijn en in de rij gestaan hebben om gezamenlijk richting de haven te gaan. Alleen door de coma waar wij in lagen hebben we de wekker niet gehoord en moesten we ons enorm haasten om hopelijk toch nog op tijd te zijn om gezamenlijk naar de haven te rijden. Binnen 5 minuten waren we aangekleed en alle spullen gepakt. Niet lang erna zaten we in de auto en konden we toch nog aansluiten in de rij. Fieuw! wat een geluk, de ergste gedachten gingen al door mijn hoofd, wat als ze al weg zijn, hoe komen we bij de haven, waar is de haven, wanneer gaat de volgende boot… je kent het wel. Rondt half 8 ging de karavaan rijden richting de haven, bijna alle auto’s gingen met de eerste veerboot mee. Paar teams namen een boot later omdat het bij de douane anders toch te druk werd. Bij de haven aangekomen kregen we kleine controles en reed het busje de laatste meters op Europese bodem. De bootreis was maar 45 minuten en die tijd hebben we gebruikt om iets te eten jezelf nog te verzorgen en de route door Marokko te bepalen. Op de boot hebben we een chocolade koek gegeten en Etienne voor de eerste keer een kop koffie ( ja miss leer ik toch nog koffie te drinken) op de boot nog een paar mooie foto’s laten maken door Gislaine en een beetje gerelaxt. Om 10 uur kwamen we aan in Tanger volgens de Spanjaarden nog Spaans grondgebied. De temperatuur in Tanger was om 10 uur was 190c heerlijk. 10:15 hebben we voor Marokko getankt nog voor maar €64 cent per liter ! dus hebben we 109 liter getankt voor maar €71,- de Km stand hier was 233430. 10:52 we rijden verder richting Tetouan en dus ook de douane waar we vol spanning op gewacht hebben. Daar
aangekomen komen verschillende mensen naar je auto gelopen om je te helpen met het invullen van de formulieren, natuurlijk in de hoop dat je ze erna ook iets van fooi geeft. Dat is gebruikelijk aan de grens en bij elk loket geef je iets van kleingeld dan heb je veel minder kans op problemen en doen ze nergens zo moeilijk over. Eerste loket ga je naartoe voor je persoonsbewijzen en krijg je 2 stempels in je paspoort, hiervoor hadden we al een formulier gekregen zodat de doorstroom iets sneller zou gaan. 2e loket is voor de autopapieren, hier krijg je een formulier van goedkeuring en registratie op de juiste naam enz… dit heeft totaal zo’n 1 uur en 3 kwartier geduurd voor iedereen van ons team erdoor was. Daarna zijn we tot 1 Km na de grens doorgereden en daar een gezamenlijke stop te maken en heb ik Etienne me zomerse kleding aangetrokken want de temperatuur zat ver boven de 30 graden die dag. ( nu ik dit typ zit ik al een dag verder in Marokko en zitten we in de sneeuw bij 4,2 graden tijdstip 17:37 Marokko tijd ) Vanuit daar zijn we verder gereden naar chefchaoun daar waren we rondt de klok van half 6 en hier woont familie van Bidal daar hebben we eerst iets gedronken in het café van zijn familie. En daarna zijn we door het dorp gelopen om de verschillenden winkels te bekijken, hier zijn we geld wisselen en een tijd staan onderhandelen met een lokale verkoper van schapen wollen jassen waar we er uiteindelijk in totaal 6 gekocht hebben . ook nog een Marokkaanse simkaart gekocht met beltegoed wat na 2 gesprekken naar Nederland al op was. Mja we zijn nu wel goedkoop bereikbaar. In dit dorp is ook een camping waar we deze avond overnacht hebben, en voor de eerste x zelf gekookt lekkere Bami goreng, met prei soep. Na de afwas hebben we gezellig met de andere team genoten onder de luifel gezeten en hebben verschillende personen geprobeerd een kampvuur te maken wat uiteindelijk niet echt goed gelukt is. Maar ondanks alles vonden pascal en ik het enorm gezellig Dag 6 vrijdag 13 februari 2009 Werd vanmorgen gewekt door pascal met de geur van gebakken ei met kaas op brood, heerlijk zo opstaan. Zelfs het warm water was al klaar om thee te maken. Na het inpakken van de tentjes… 2 seconden uit ja dat wel maar een kwartier opvouw werk, en de luifel, tafel, stoelen enz enz enz Waren we klaar voor vertrek 8 uur was de afspraak. Km stand is nu 233545 en 13oc. Maar de team genoten hebben zich zeer snel aangepast aan de omgeving en de mensen hier en deden alles op hun dooie gemakje en waren 20 minuten later klaar dan afgesproken. Tot ergernis van veel andere die wel netjes conform afspraak klaar stonden. Maar goed hierna zijn we nog het dorp ingegaan om verschillende artikelen aan te schaffen zoals heerlijke broodjes van de verse bakken en voor andere nog opwaardeer kaarten voor de telefoon. Bilal wist nog een mooie plek in de omgeving om vers gletsjer water te pakken en daar de waterkannen en de bidons mee te vullen. Heerlijk koud en een lekkere zachte smaak. 09:15 Wim en Oscar hebben problemen met de auto, doet niets meer en wilt ook niet meer, binnen een kwartier was het probleem gevonden. Het relais van het alarm systeem was de probleem veroorzaker dit opgelost en we konden weer rijden. Doorgereden tot aan fes wat echt een geweldig mooie stad is. Waar je niet meer door hebt dat je in Marokko bent omdat je hier bijna alles luxe is wat je voor de rest weinig ziet, hier rijden de Porsche’s en dikke mercedessen weer langs en auto’s die je hier nooit zou verwachten. Hier hebben we ook lekker middag gegeten bij de Mac Donald’s echt heerlijk zo’n big tasty met friet en coca cola het is inmiddels half 6 en is nu bijna compleet donker we zijn op weg naar een slaapplaats naar een voor ons nog onbekende plaats. heb al jullie berichten gelezen...dankjewel voor alles
Vanaf dag 7 14 februari
Dag 7 zaterdag 14 februari Vannacht de eerste x in een Marokkaans hotel geslapen, na een alweer een lange en ook erg indrukwekkende dag. Zoals voor Gister hebben we veel van de cultuur mogen proeven bij de stop die we gemaakt hebben om banden voor de unimog te regelen. De gastvrijheid van de mensen is hier echt overweldigend. Na een leuk gesprek op mijn besten Engels en Frans en de woorden Marokkaans die ik al geleerd had werd me al aangeboden om mee middag te eten, een dergelijk aanzoek is onbeleefd om af te slaan en we hebben dus wat meegegeten van de gebakken aardappels met vis en het brood wat ze erbij hadden. Je bent gelijk een vriend van ze en ze zeiden tegen Pascal goed op mij te passen. Ik heb een monteur nog mijn werkhandschoenen gegeven en wat drop uitgedeeld wat ze een beetje vreemd vonden. Maar wel verder op aten. Dan krijg je natuurlijk wel dat ze allemaal iets willen en is je zak met drop zo leeg natuurlijk, niet dat wij dat erg vonden per slot van rekening hebben wij ook mogen mee eten bij hun. Ze hebben er vrij weinig en ook tijdens de lunch zitten ze gewoon op een paar stenen op de grond in een cirkel en in het midden een wokpan met het eten erin waar iedereen gewoon met de blote handen uit eet. Niet iedereen van de groep durfde mee te eten maar Bart en ik hebben het gewoon geprobeerd en het smaakte echt goed. Zelfs het glas cola wat ik kreeg was al gebruikt door iemand anders maar ook dat sla je niet af. Als je gaat krijg je een knuffel en twee kussen in het niets. Gister avond zijn we na het inchecken bij het hotel en het veilig leggen van onze spullen het dorp ingelopen om daar iets te gaan eten. Van alle kanten word je benaderd om spullen van ze te kopen en heel het dorp / stadje komt nieuwsgierig naar buiten om te kijken wat er is binnen gereden. Kleine kinderen komen naar je toe met cd’s en andere kleinen dingen, en ze schamen zich niet om gewoon het restaurant mee binnen te lopen. Voor zover je dat echt kunt noemen. We hebben deze avond voor €11,- P.P gegeten en dan heb je thee, een fles water, frietjes, kleine salade van tomaat en uit met olijven en verschillende gegrilde stukken vlees op je bord. Het Hotel stelde niet veel voor en is niet iets waar je graag lang zou blijven, geen douches en de hurk wc’s waren verre van hygiënisch. Gelukkig dat we onze eigen dekens en kussens hebben want je wilt er niet over nadenken wat er al in die bedden gebeurd is. Ik heb het op film staan dus bewijs hiervan hebben we… na een nacht lekker geslapen te hebben zijn we om 8 uur opgestaan en de planning was om rondt 9 uur te vertrekken zodat we allemaal genoeg tijd hadden om dingen voor jezelf te doen en eventueel nog geld te wisselen of je auto na te kijken, het hotel kosten ons €3, - per persoon dus waar klagen we eigenlijk over. Op deze stopplaats is ook onze thermoskan kapot gevallen !!! damn daar gaat onze warme drank voor onderweg. Na een rondt vraag konden we gelukkig een andere krijgen van Wim en Oscar. De vertrek tijd werd zonder echt overleg zomaar vervroegd naar half 9 omdat er in dit dorp geen optie was om de band van de unimog op de velg te leggen. Dus wij maar weer opschieten om aan de eis van de andere te voldoen en mee te gaan. Nog niet ontbeten of echt goed verzorgt maar ja je moet maar, deze dag hebben we enorm veel en lang gereden over secundaire wegen. Dat zijn wegen met Max. 2 meter breed asfalt en aan de zijkanten gravel. Ook heb je er enorme gaten in die je steeds zoveel mogelijk probeert te vermijden omdat je geen kapotte banden of gebroken assen wilt riskeren. Vandaag bereiken we ook het atlas gebergte! Wat is dit mooi echt nog de ongerepte natuur en hier en daar een dorpje waarbij je jezelf afvraagt of de mensen überhaupt een besef hebben waar ze zich bevinden en of ze ooit in een grote stad geweest zijn. Als je door deze dorpjes rijdt komt iedereen naar buiten en de kinderen rennen naar je auto toe en vragen om geld of andere dingen.
Voornamelijk kregen we de vraag naar een pen ofwel op zijn Frans een stillo ( als ik dat zo correct spel ). Hier gaat het je wel naar je hart als je al die kinderen zo ziet die verder bijna niets hebben dan een dak boven hun hoofd en de kleding wat ze dragen. Hier zijn wij ook voor de eerste keer de echte negroïde mensen wat weer heel anders is dan de Marokkaanse die we tot nu toe gezien hebben. Als je over de wegen rijdt zie je hier en daar op veel plaatsen gewoon mensen langs de weg staan, lopen of liggen ver weg van de dichtstbijzijnde plaatsen en wij hebben dan geen idee waarom ze daar zijn en hoe ze denken ergens te komen. Als je door deze dorpen heen rijdt en je gooit iets van de spullen die je hebt meegenomen om weg te geven uit het raam dan wordt er echt om gevochten door de mensen die er in de buurt zijn, soms zelfs door de oudere personen en vrouwen. Omdat de plaatsnamen en wegwijs borden niet meer goed werden weergegeven en we maar op het gevoel reden en de aanwijzingen die we van de mensen kregen via Najib en Bidal, hebben we ons totaal verreden. We hebben hierdoor alvast een heel stuk kunnen oefenen met het rijden op onverharde en smalle wegen door de dorpjes, hier was het ook voor de eerste keer dat de kinderen naar onze auto gerent kwamen en om spullen vroegen. Zodra je de foto of film camera tevoorschijn haalt en een foto wilt maken rennen ze allemaal weg. Waarschijnlijk bang voor de camera en denken ze dat hun ziel weg gaat als je een foto maakt ( althans dat hoor ik van team genoten ). Hier hebben we een paar uur mee verloren maar wij en de andere vonden dit totaal niet erg, wat wij hier gezien hebben is iets wat je altijd bij zal blijven en nu zie je pas in dat wij het echt niet slecht hebben. We zouden de regering eens daarheen moeten sturen en dan nog eens vragen wat een kredietcrisis is… Kijken wat ze daarop dan te zeggen hebben, hier is armoede en toch weten de mensen te overleven met de dingen die ze hebben en lachen ze heel vriendelijk naar je als je ze begroet of vriendelijk zwaait. Om de weg terug naar de hopelijk goede weg hebben we verschillende spullen uitgedeeld aan de kinderen, ze raden je aan dit pas te doen als je wegrijdt anders sta je daar met al die kinderen om je auto heen die allemaal iets van je willen hebben, maar je weet dat je ze niet allemaal iets kunt geven hoe graag je dit ook zou willen. Eenmaal op de goede weg ( nouja ook secundair maar beter dan totaal onverhard ) zijn we goed opgeschoten en hebben we nog maar net op tijd een tankstation kunnen vinden voor onze benzine tank leeg was ( hadden nog wel een reserve kan maar die wilden we graag zoveel mogelijk sparen ) hier hebben we maar voor 200 dirhams kunnen tanken ( €20,- ) omdat we niet meer dirhams hadden. Hier raakte Bilal ook aan de praat met een persoon die een hotel en camping combinatie wist. Voor 150 dirhams konden we overnachten in het hotel en voor minder op de camping. We vroegen of de man onze euro’s kon wisselen naar dirhams en dit was gelukkig mogelijk. In eerste instantie wouden wij voor de camping kiezen en die paar euro besparen omdat we een camping ook erg leuk vinden ( tot nu toe pas 1 x in de tent geslapen ) maar toen wij bij het hotel kwamen in Alnif waren we gelijk verkocht, echt totaal anders dan vannacht. Mooi en verzorgd alles netjes. De kamers waren super. Één tweepersoons bed en één eenpersoons bed. Een eigen douche en wc en sommige hadden er zelfs een extra kamer bij met zitbank en salon tafel. Voor 90 dirham Per persoon kregen we avond eten en voor nog eens 25 dirham een ontbijt erbij. Voor 38 euro hadden we dus een kamer met avond eten en ontbijt, daar doe je het echt wel voor. We hadden afgesproken om 9 uur aan tafel te gaan zodat we allemaal een uur hadden om je spullen te pakken je ff te ontspannen en wie dat wou douche ( helaas wel koud ). Het avond eten was goed verzorgd toen we aankwamen stond alles al klaar en konden direct beginnen met eten. Op de achtergrond hoorde we Marokkaanse trommel muziek die het hotel personeel voor ons speelde. Na het eten zijn we naar de bar gelopen waar zei aan het trommelen waren en hebben we onder het genot van een pilsje genoten van de muziek. De bedden lagen prima en als je de airco aandeed op de kamer sprong de zekering eruit. Wat trouwens ook tijdens het douche op een mysterieuze manier gebeurde (dankjewel Bas ).
Dag 8 zondag 15 februari 2009 We hadden afgesproken om half 9 te ontbijten ( Vandaag alles op zijn gemak want we liggen immers goed op schema) en ook nu weer stond alles voor ons klaar en konden we genieten van de jam, smeerkaas en andere lekkernij wat op tafel stond en het drinken zoals koffie, thee ( zo zoet dat je denkt dat je suiker met thee drinkt ) en melk. Rondt half 11 zijn we weer gaan rijden en is Wim gaan fietsen, we zouden vandaag immers veel onverhard rijden dus voor hem goed bij te houden op de fiets. Alweer een schitterend uitzicht op alle mooie berger van het atlas gebergte wat ons omringde. Omdat de snelheid maar lag was besloot ik net als een paar andere op de dakdrager te gaan zitten om ze een aantal mooie plaatjes te kunnen schieten en te kunnen genieten van de zon en een beetje bij te kunnen bruinen ( wel goed ingesmeerd natuurlijk ). We kwamen weer door afgelegen dorpjes ver van de stad en de kinderen kwamen in de verte al aangerent richting onze auto’s en vroegen allen weer om geld of andere spullen. Vanaf de dakdrager heb ik dit goed kunnen fotograferen en filmen. In deze dorpen zie je altijd veel groen van beplating en bomen ook omdat ze hier landbouw verrichten en water omhoog pompen of gebruik maken van een in de buurt liggend stroompje water. De indrukken die je hier krijgt zijn echt geweldig en ook deze zullen wij nooit vergeten. De huizen zijn bouwvallen en de straten zijn bijna onbegaanbaar en toch leven hier mensen… hoe is het mogelijk. Hoe verder wij rijden hoe slechter de wegen worden. Van redelijk begaanbaar wordt het bijna onbegaanbaar en toch zie je hier en daar nog een huisje staan met mensen aan de kant die naar je zwaaien als je er voorbij rijdt. Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben ben in minder precies geworden in de tijden en de afstanden die wij afgelegd hebben. Door al de indrukken die je hier op doet en alles wat ziet hoort en ruikt ben je daar echt niet mee bezig en wil je zoveel mogelijk opnemen van de omgeving en alle dingen die je om je heen ziet gebeuren. Hier is tijd irrelevant, niet alleen voor jezelf maar ook voor de mensen hier, geen opening tijden van winkels of tankstations hebben ze geen zin meer dan stoppen ze en hebben ze dat wel dan gaan ze door met werken of waar ze ook mee bezig zijn. De onverharde wegen schudden de auto en jezelf helemaal door elkaar en je bent blij dat je alles goed vast heb liggen in de auto. Ik kan niet met genoeg woorden omschrijven hoe mooi het hier is en zelfs de foto’s en films die wij maken zullen die niet kunnen laten zien. Hier zijn geen woorden voor. Hier zijn geen borden meer die je de weg wijzen en ook hier ben je afhankelijk van je richting gevoel en de mensen die je spreekt langs de weg. Een keer stonden we voor een splitsing van 2 wegen en hebben we gestemd over welke richting we op zouden gaan. Gelukkig bleek deze de juiste te zijn. Wie kan dat zeggen… we hebben knakworst en Italiaanse kippensoep met macaroni schelpjes gegeten in de atlas gebergte ! Nou wij wel. Na een stop van een dik half uur waarin wij hebben gegeten en gedaan hebben zijn we weer verder gereden. Nog altijd geen grote stad of plaatsnaam bordjes in zicht… 17:00 Cliff rijdt een band van de unimog kapot op een weg waar je net met één auto op past en we krijgen nog een tegenligger ook. Nouja pech hebben dan je zult toch moeten wachten hiermee kunnen wij niet verder rijden. De tegenligger wacht geduldig ongeveer een kwartier, de tijd dat het duurt een band te verwisselen van de unimog. Ze krijgen er nu routine in… bas en Oscar weten precies wat ze moeten doen en wij staan er heel leuk omheen met de camera’s om alles vast te leggen. Omdat we dicht bij een dorpje waren stond natuurlijk heel het dorp weer buiten om te kijken wat er allemaal gebeurde en ook bij het wegrijden hebben we weer de nodige pennen uit het raam gegooid. Het is nu 20:15 onze tijd en ongeveer een uurtje geleden hebben we voor 700 dirham getankt (€70,- ) omdat we geen reserve meer hadden en de tank nog maar voor een kwart vol was hebben we maar weer wat extra getankt voor het geval dat. We zijn n op weg naar een grotere stad op onze route waar we weer een slaap plaats gaan zoeken, het is nu nog onbekend wat maar dat zal ik er vast en zeker weer bij typen zodra ik dat weet.
Ohja J het is vandaag zondag… ik mag weer een brief van Me lieve zus en haar geweldige man michél open maken. Ben benieuwd wat er nu weer voor moois instaat. Als wij niet reageren op sms’jes of telefoontjes dat hebben wij of geen beltegoed of geen ontvangst, maar Stef en Tristan bedankt voor jullie smsje hier gaat alles goed hoor we zorgen goed voor onszelf en elkaar. Natuurlijk zijn er wel eens irritaties onderling… maar wat verwacht je… je zit 24/7 met elkaar in de auto of hotel kamer. Ook met de andere team genoten kunnen we het steeds beter vinden en in de late uurtjes tijdens het rijden worden er leuke spelletjes via de walky talkies gedaan en ook de nodige liedjes gezongen en dan maar hopen dat je door bent naar de volgende ronde alla Idols gelukkig tot nu toe wel J. Aangekomen in Ouadzazate rondt half 10 ‘avonds we konden hier kiezen voor een Hotel wat ons 680 dirhams zou kosten € 68,- , of een camping voor in totaal 44 dirham dan samen met 5 stokbroden voor 7,5 dirham zou dus uitkomen of ongeveer 6 euro. Wij hebben voor de camping gekozen omdat het weer goed was en we erg lekker slapen in onze tentjesJ hier nog goulash soep met erwtjes worteltjes en boontjes gemaakt en naderhand nog lekkere tomaten soep. Ook nu was een lekker pilsje wel weer op zijn plaats na zo’n lange indrukwekkende dag. We zijn nu zo 360 Km van Agadir verwijderd en zullen daar zo’n 6 uur over rijden… Dag 9 maandag 15 februari 2009 Vanochtend om 07:10 opgestaan. Bidal en Najib zouden om 8 uur op de camping zijn want zij sliepen in het hotel is toch vakantie zeggen ze dan! En hebben we 5 broden gehaald ook 1 voor Wim En Oscar. Ik heb de andere nog geholpen met het inpakken van de ‘’2’’ seconden tentjes ik had de draai te pakken en het lukt me nu steeds beter. We hadden afgesproken nog even de stad in te gaan hier in Ouadzazate om verschillende dingen te kunnen kopen, hier heeft Etienne zich nog een nieuwe bandana ( hoofddoek ) gekocht, Nr. 2 al, eerste was een witte voor 5 euro en deze een blauwe voor ongeveer €2,50. Ook nog 4 eieren voor 4 dirham en een paar sinaasappels voor 9 dirham. De temperaturen hier variëren sterk van 30 tot 10 graden overdag in de zon is het heerlijk warm en avonds koelt het dan weer sterk af en mag de trui en lange broek weer aan. Thierry bedankt voor je trui die zit me erg fijn en gebruik hem graag. In het atlas gebergte heb je meer bewolking en af een toe een regen bij. Dit komt omdat de bergen de bewolking tegenhouden en blijven hangen. 13:33 getankt voor 380dhm €38,- voor 33 liter bij een Km stand van 234798 en een temperatuur van 26oc. Hierna zijn we om 14:00 gestopt om iets te gaan drinken. Dit bleef niet bij drinken want Wim begon met het bestellen van een salade waarna de rest volgde waaronder Pascal en ik ook. Hier was Oscar niet blij mee want dit was niet afgesproken. We zouden ff stoppen om iets te gaan drinken en niet eten. Wim is hier heel anders in dan Oscar en hij doet alles meer relaxed aan en hebben we alle tijd van de wereld. We hoeven ons toch nergens voor te haasten, nee maar het zou wel eens leuk zijn ergens aan te komen als het nog licht is en echt de tijd hebt om allerhande dingen voor jezelf te doen. Om half 8 kwamen we op de camping aan waar het team van Jan ook op stond. Na ons 1 x verreden te hebben in Agadir en waar ze toen pas naar Jan gingen bellen om te vragen waar de camping was hebben we het vrij gemakkelijk gevonden. We vonden het allemaal leuk de andere teams weer eens te zien en al onze belevenissen te delen. Deze camping ligt 100 meter lopen van de zee en het sanitair is goed, douche heeft warm water en op de wc kun je gewoon zitten… ( een luxe hier ) de plaatsen zijn van normaal formaat en om ons tegen de harde wind te beschermen zetten we de auto’s in een groot vierkant met daar tussenin de tentjes en tafels en stoelen. Bas was bezig met het verwisselen van
de banden voor de unimog met een hoop kabaal van het arregraat voor voldoende licht. En het hameren met speciaal gereedschap voor het demonteren van de band. Na een heerlijk warme douche en me weer eens goed geschoren te hebben voel je weer lekker fris en opgewekt. Ik had me haren nog nooit zo vettig gehad als toen. Wist niet dat het zo aanvoelde. Pascal had zijn vuile was gedaan en op de waslijn gehangen, net als veel van de andere team genoten. Ik was het er niet helemaal mee eens omdat de zon al weg was en de was niet op tijd droog zou zijn voor vertrek dit leverde enige irritaties op tussen Pascal en mij. We hebben morgen een kleine 700 km te rijden en moeten daarom ook weer vroeg op. We hebben nog geen rustdag gehad omdat wij via het atlas gebergte zijn gereden en dat een dag extra kost. Als avond eten hadden we bami goreng en hier komen Pascal en ik tot besef dat we meer vlees in blik hadden kunnen meenemen omdat we tijdens de reis en vele problemen geen tijd hebben gekregen een winkel in te gaan een daar extra eten in te slaan. Na het eten ben ik gaan slapen en is pascal nog opgebleven tot een uur of 12 met de andere aan het kampvuur Dag 10 17 februari 2009 Vanochtend om 07.40 opgestaan goed kunnen slapen vannacht ondanks de geluiden van de andere teams om mij heen. De was is nog niet droog en de tentjes zijn vochtig, toch zullen we moeten inpakken. Alle vochtige was in een plastic zak en de tentjes zoveel mogelijk droog geveegd met een handdoek. Echt tijd om te ontbijten hebben we niet de vertrek tijd is half 8 maar zoals altijd kun je daar een kwartier tot half uur bijtellen. Dat is nu ook weer het geval. Wij waren op tijd klaar en zaten geduldig in de auto te wachten… De Camping kost ons 70 dhm €7,- omgerekend. De Km stand is nu 235936 Km. De naam van de Camping is Camping international sidi wassay beach. De temperatuur is hier nu 14,6oc om 08:04. Om half 11 hebben we de volgende stop om te tanken we spreken af allemaal de tank vol te gooien zodat we goed kunnen doorrijden. Wij tanken hier voor 450 dhm dat is €45,- omgerekend. Ook halen we hier 6 flessen water en nog eens 2 broden. Voor 40 dhm €4,-. 11:34. We worden de tweede x staande gehouden. Niets ernstigs gewoon controle voor wat er door het land rijdt. De ergernissen worden ook bij de andere teams merkbaar. De communicatie onderling is slecht en erg verwarrend soms. Wordt eens tijd om samen rondt de tafel te gaan zitten en prioriteiten te stellen. Na een lange rit besluiten we ergens langs het strand een stopplaats te zoeken om een uurtje te pauzeren, dit is gemakkelijk gezegd dan gedaan want het strand ligt niet direct langs de weg zoals we gewent zijn. Er is een rotswand van zo’n 15 meter omlaag. Na veel stoppen en weer doorrijden besluiten we dan toch eindelijk maar gewoon op een openplek te stoppen met uitzicht op de zee. Het is nu al 16:00 bij Km stand 235397 en een temperatuur van 23,7oc na een uurtje rijden we weer verder we hebben goed gegeten en gedronken en de was heeft weer even kunnen drogen. Om 17:55 hebben we de volgende stop om te tanken nadat we voor de 3e keer staande zijn gehouden gewoon puur en alleen voor controle. Hier tanken we de auto vol voor 275 dhm €27,50. Is dus ongeveer €0,71 de liter hier is de temperatuur zo’n 17,5oc. Het eerste besluit was om naar Laayoune door te rijden en daar voor een camping te kijken. En niet te stoppen bij de camping waar de andere teams zouden stoppen zodat we deze voorsprong op de andere al zouden hebben, aangezien onze gemiddelde snelheid een stuk lager ligt. Maar zonder overleg gaat Oscar met de unimog toch op de rem bij de afslag voor deze camping en gaat toch naar deze camping welke 30Km voor Laayoune ligt. Ook weer niet wat afgesproken was maar het was wel al donker en we hadden al meer dan 10 uur gereden deze dag. De camping lag 4,5 km van de grote weg af en was een hobbelpad met wasbordjes en veel scherpe stenen. Echt iets voor een 4x4 zou je verwachten maar toch aangekomen bij de camping zie je de
nieuwste modellen campers weer staan. Je vraagt je af hoe ze daar komen zonder iets kapot of lek te rijden… ( zou er toch een andere weg naartoe leiden?) het was ook wel leuk de andere teams weer te zien en zoals iedere x als we bij elkaar komen wordt er weer druk gepraat over alle ervaringen die we meegemaakt hebben. Na het opzetten van de tentjes en tafel en stoelen zijn we eten gaan klaarmaken, alweer in het donker maar hier komen de mijnwerkerslampen goed van pas. De macaroni smaakte erg goed en het pils van Wim maakte het geheel af. Hier na nog een tomaten soepje om het af te maken en de afwas kon gedaan worden. Tijd om naar bed te gaan want ook morgen zou weer een lange dag worden en we rekenen er niet op om eens voor het donker op een camping aan te komen. 500 Km klinkt miss niet veel maar de max snelheid is hier 60 Km/h en met de stops en tank pauzes gaat de gemiddelde snelheid ver omlaag. En dan moeten we ook nog kijken voor brood en dergelijke. Dag 11 woensdag 18 februari 2009 Vanochtend weer om 20 voor 7 opgestaan naar de zit wc geweest J wat is dat lekker en veel beter dan zo’n vieze hurk wc. De camping kost ons vannacht 27 dhm P.P. in totaal dus 54 dhm €5,40. Najib en Bidal hebben vannacht weer in een hotel geslapen en zijn door wel doorgereden naar Laayoune. Om half 9 zouden we ze daar ergens treffen bij de standspoort. Voor we daar komen worden we 2 keer gecontroleerd door politie beambte met daar nog geen 20 meter tussen. Dit duurt iets langer bij team the driving dutchmen. Zal wel komen door de vragen die er gesteld worden. 9:20 volgende tankstop. De benzine wordt weer goedkoper. Hier is het al €0,692/liter we tanken hier voor 28 liter en 200 dhm €20,-. Om 10:00 komen we in een grotere plaats aan waar we ons opsplitsen, de leraren gaan met bas en cliff mee om voor de unimog een bandenboer te vinden. En de andere teams ( Desertbarons, driving dutchmen, team Marokko ) gaan naar de bank om geld te wisselen. Ook halen we hier 5 broden en smeerkaas voor 25 dhm ( €2,50 ). Om 12 uur maken we een langere stop van een uur, gewoon langs de weg lekker in de zon beetje wind speaker buiten en muziek draaien. Heerlijk brood met smeerkaas en nutelaJ. Om 15:00 stoppen we om te tanken, afspraak is gemaakt dat als één auto tankt de rest ook tankt zodat we niet steeds opnieuw hoeven te stoppen en lekker door kunnen rijden. We tanken hier voor 23 liter en betalen 165 dhm ( €16,50 ) is 71 cent/ liter maar wel 98. Temperatuur is hier 28,6 graden in de schaduw en de kilometerstand is 235859 Km. Deze dagen zijn niet erg bijzonder de wegen zijn gewoon recht toe recht aan en af en toe een controle post waar ze je formulier formulaire d’enregistrement willen hebben gelukkig dat we daar genoeg kopieën van hebben! Verder is het gewoon rijden, je hebt geen zijstraten die kom je nu alleen nog tegen in de dorpjes of steden. Als je de agenten een pen geeft zijn ze erg vriendelijk voor je en kun je al bijna gelijk doorrijden, dan vullen zij het formulier verder voor je in en heb je daar geen omkijken meer naar, ze hebben niet graag dat je een foto van ze maakt maar als je zegt dat je een student bent en het voor je verslag is vinden ze het wel oké. We zijn nog tot 18:40 doorgereden vlak voor zonsondergang naar een plek die Oscar van een andere reiziger had gekregen. Hier aangekomen heb ik met pap en mam gebeld en pannenkoeken gegeten die Oscar heerlijk had klaargemaakt, we zaten op zo’n 30 Km voor daklha en ook niet ver van de camping. Eten bij daglicht was ook wel eens leuk. Eenmaal op de camping aangekomen waren de andere teams er ook al en hebben we als altijd de ronde gemaakt langs deze teams om de ervaringen te delen. De sfeer is goed en we hebben er allemaal veel zin in. Dag 12 donderag 9 februari 2009
Vanochtend eindelijk eens kunnen uitslapen, de eerste rustdag sinds ons vertrek uit bakel, wat een fantastische reis hebben we al gehad echt te mooi om te verwoorden en het zal vast nog wel beter worden. Vandaag de was gedaan de hele waslijn hangt vol en gelukkig droogt alles snel met de harde wind en zon hier. Het brood vanmorgen kosten me 8 dhm en wat de camping gaat kosten weten we nog niet. We hebben te horen gekregen dat de doorgang door Mauritanië ons 200 euro per man gaat kosten met eten en overnachtingen en grensovergangen. En natuurlijk de escorte door het land heen. We weten dat we alle tanks moeten volgooien om zoveel mogelijk door te kunnen rijden omdat de mogelijkheid bestaat dat je geen benzine kunt tanken in Mauritanië. Omdat er vanavond een feestavond is is ons gevraagd €15,- per man bij te dragen voor het eten en de feestelijke activiteiten. Vandaag gaan we ook de stad hier in om inkopen te doen en natuurlijk even te kunnen internetten en dit dagboek weer te plaatsen. Pascal en Ik bedanken jullie voor alle berichtjes die jullie plaatsen echt super. Volgende dagboek zal er weer zijn zodra we weer internet hebben daar zullen nu wel een paar dagen overheen gaan.
Aankomst senegal Hallow allemaal, We zitten nu in het hotel lake rose. we hebben hier een eigen kamer met 2 1 persoonsbedden en eigen douch ( warm ) en wc echt heerlijk. morgen hebben we een rustdag en dan ga ik voor de afgelopen dagen weer het dagboek bijtypen aan de rand van het zwembad. alles gaat goed met ons en de auto. alleen moeten we even kijken waarom we geen geluid meer uit de radio krijgen... zal wel ergens iets met de bekabeling zijn want die trilt los met al die hobbels in de weg en de wasbord wegen hier. we hebben net lekker gegeten en zitten nu weer aan het bier. straks lekker slapen en morgen weer draadloos internetten groetjes etienne en pascal PS wij zijn nu druk bezig met het uploaden van foto's van deze mooie reis.
dag 13 t/m dag 17 Dag 13 vrijdag 20 februari 2009. Vanochtend om 6 uur opgestaan alle spullen gepakt die we nog in gebruik hadden zoals de tentjes en andere slaap spullen. Het meest hadden we gelukkig de avond van tevoren al opgeruimd om tijd te besparen. Mezelf gaan verzorgen gezicht gewassen tanden gepoetst en alweer niet mijn haren gedaan. Ja dat doe ik nu al een paar dagen niet meer is veel te lastig met me pet of bandana op en je hebt niet altijd de tijd de gel eruit te spoelen en dan krijg je echt vies en vettig haar. Dit is ook wel eens fijn scheelt tijd en zal ook wel goed zijn voor mijn haren haha. We hebben ook nog 6 broden gehaald 4 ronden en 2 stokbroden voor 13 dhm €1,30. Nog ff snel een stokbrood gegeten met zijn tweeën en toen was het tijd om te vertrekken. Bij het verlaten van de camping voor 2 overnachtingen 120 dhm betaald €12,-. Ze vroegen me of we in de auto sliepen en heb daarop maar gewoon ja beantwoord. Zal vast weer wat euro’s gescheeld hebben. Om 07:22 zijn we vertrokken bij een kilometerstand van 236206 Km en een temperatuur van 14,5oc.
Over Mauritanië hebben we veel gehoord en sommige maken zich er ook zorgen om. De agente en bevolking is er erg fel tegen Europeanen als je de verkeerde treft, en vaak ook corrupt. Jan heeft ervoor gezorgd dat we de tocht door Mauritanië politie of militaire begeleiding krijgen. Er is ons wel op het hart gedrukt altijd met de groep bij elkaar te blijven en niet je van de groep af te zonderen zonder toestemming en of beveiliging. Van de andere kant staat het land ook open voor de hulp die wij ze kunnen bieden en zullen daarom ook een school hier bezoeken samen met alle andere studenten. Hierbij zal een film ploeg aanwezig zijn om dit alles vast te leggen en waarschijnlijk zal dit op de plaatselijke tv uitgezonden worden. Hiervan krijgen we als het goed is ook een kopie op dvd. We eten en slapen bij verschillende stammen en hoeven verder alleen maar te rijden en te tanken en voor drinken te zorgen. Er worden verschillende feestelijke avonden georganiseerd om ons een welkom gevoel te geven en de samenwerking de komende jaren meer uit te kunnen breiden. Om 14:00 kwamen we aan bij de grens van Marokko naar Mauritanië hier moet je eerst Marokko uit dan stuk offroad door niemandsland naar Mauritanië. De grens overgang van Marokko heeft van 14:00 tot 15:15 geduurd. Hier moesten we allemaal de paspoorten en autopapieren inleveren deze werden gecontroleerd en bestempeld en na nog een tweede controle mag je dan doorrijden naar niemandsland waar je de wrakken van auto’s aan de kanten ziet liggen die over een mijn zijn gereden of gewoon achter zijn gelaten omdat ze er niet meer mee verder konden. Om 16:15 komen we bij de grens van Mauritanië waar we weer de paspoorten en autopapieren moeten afgeven voor controle. Weer een paar stempels erbij en een tweede controle en je mag weer doorrijden dit duurde tot 17:30 ongeveer. Het bewijs dat jij de eigenaar bent van de auto wordt in je paspoort geschreven en jij bent dan verantwoordelijk voor het voertuig. Ook krijgen we hier de verzekering papieren zodat je ook in Mauritanië verzekerd bent voor de schade die je aan andere toebrengt. Bij deze grensovergang is er erg veel wind en het zand straalt de auto’s en jezelf je moet oppassen dat je geen zand in je ogen krijgt en als je even je raam openlaat staat je auto zo vol met zand. Het is hier niet aan te raden zomaar foto’s te maken van de lokale mensen ook filmen is hier taboe. Ze denken dat hun ziel weg gaat zodra er een foto van het wordt gemaakt. Na deze grensposten rijden we met alle auto’s achter elkaar naar het verblijf voor vanavond waar we vriendelijk ontvangen worden met veel drinken en relaxen banken om op te zitten. Hier spreekt de burgemeester en de chief van het dorp ons toe en heten ons vriendelijk welkom, ze staan 24 uur per dag voor ons klaar mocht er iets zijn en we worden van alle gemakken voorzien. Morgen is voor ons de tweede rustdag en gaan we in de ochtend een school hier bezoeken en in de middag de stad bezoeken.
Dag 14 Zaterdag 21 februari 2009. Gelukkig we hebben weer een rustdag de 2e tot nu toe. Vandaag kunnen we niet al te lang uitslapen want we moeten alweer om kwart voor 9 bij het ontbijt zijn en om kwart voor 10 vertrekken om een school hier in de buurt te bezoeken. Dus de wekker om half 8 gezet en opgestaan om mijn slaap spullen op te ruimen , we hebben vannacht gezamenlijk in een grote ruimte geslapen met in totaal 6 mensen. Gewoon in de slaapzak op mijn slaapmatjes heerlijk warm en beschut van weer en wind.
Het ontbijt was goed. Gewoon stokbrood met jam, boter en suiker. Met warm water en koffie. Als je liever iets anders wilt pak je het uit de auto, zoals ik ook de thee uit de auto gehaald heb met twee mokken om uit te drinken. Kwart voor 10 werd natuurlijk iets later omdat er verschillende dingen op het laatste moment nog moesten gebeuren bij de verschillende teams. Maar toch weer met zijn alle achter in de unimog en rijden maar. 12 man in dat hok en maar vasthouden als je over een hobbel heen gaat… lekker knust. Bij de controles knepen we het wel ff want we hadden natuurlijk wel de paspoort bij ons maar niet die formulieren en op deze manier bespaarde we een hoop tijd met controles, allemaal muis stil achterin en de gordijntjes dicht houden hopende dat ze ons niet zouden snappen. Gelukkig ging alles goed en zijn we veilig en wel zonder problemen bij de school aangekomen. Wat een ontvangst, de directeur van de school zelf stond ons al op te wachten en gaf meerderen mensen waaronder jan en een aantal leerlingen vriendelijk een hand. We kregen een rondleiding door alle verschillende lokalen waar de verschillende lessen werden behandeld. Van airco tot sanitair, bouw, houtbewerken, dieselmotoren, elektriciteit en nog veel meer. De verschillende leerlingen lieten met veel plezier zien wat ze allemaal geleerd hadden en haalden de verschillende onderdelen voor je ogen uit elkaar met 5 man tegelijk en ook weer net zo snel in elkaar voor zover dat mogelijk was. Niet alles is compleet van de onderdelen die ze daar hebben, zoals de dynamo’s die ze er in lossen onderdelen hadden liggen maar er niet een van compleet konden maken. Zo is het met meer dingen die zo ons lieten zien, maar wel alles met een grote glimlach op hun gezicht. Ze stellen je een hoop vragen en willen een hoop dingen van je weten. Waar kom je vandaan, wat is je naam, heb je een moeilijke jeugd gehad, waar leer je voor, hang je veel op straat rondt… veel vragen die voor hun meer betekenis hebben dan wij ons kunnen voorstellen. Ik zelf vond het erg boeiend om de verhalen van de jeugd hier te horen en ook antwoorden te geven op de vragen die ze je stellen. De dames die hier ook een technische opleiding volgen vonden het maar al te leuk om met mij ( Etienne ) op de foto te gaan, de een was nog niet weg of de andere kwam al weer met een telefoon aanlopen waar ze dan een foto mee wou maken. En teamgenoten vroegen me of ik hier een bekendheid was. Ook een aparte ervaring hoe mensen je hier bekijken. Zien ze je als een rijke Europeaan of vinden ze het gewoon heel erg leuk dat je komt bekijken hoe het hier gaat en de hulp die je ze kan bieden. Dat is nog maar gokken maar het laatste lijkt mij het meest waarschijnlijke. In de middag stonden ze weer klaar met drinken en kreeg je de beker in je handen gedrukt met drinken erin wat je dan maar op moest drinken, geen idee wat het was maar dat boeit je hier niet. Drinken is hier drinken en het zal echt niet slecht voor je zijn. Je ziet in de ogen van de leerlingen dat ze er echt van genieten en de glimlach maakt het helemaal af. Zo zie je het weinig in Nederland het enthousiasme om te leren en te laten zien dat je het kunt. Oscar heeft op het krijtbord nog les gegeven over de verbrandingsproces in de motor en de werking van een relais. Het ging allemaal niet echt soepel omdat ze hier anders Engels en Frans spreken dan wij gewend zijn en Oscar niet goed is Frans is maar wel erg goed in Engels. Met handen en voeten kom je er toch altijd wel weer uit en met de woordjes Frans die ik spreek kon in Oscar een helpende hand bieden. Dat gaf mij al een indruk hoe het in Gambia zal gaan en wat ik er dan van kan verwachten. Gelukkig is er dan een tolk aanwezig die voor ons kan vertalen wat we vertellen. Na de mooie en erg indrukwekkende rondleiding op de school zijn we met een gids de omgeving gaan verkennen en zijn we eerst naar het stand geweest waar we verschillende mooie plekjes bekeken hebben te voet. Hierna zijn we nog naar een winkel geweest om nog verschillende artikelen
in te slaan. Voor we de Sahara intrekken. Natuurlijk weer met 12 man achter in de unimog en de spannende momenten langs de wachtposten. Terug naar de slaapplaats voor vanavond dezelfde als de afgelopen nacht. Daar terug aangekomen hebben we onze aankopen voor vandaag ( 3 pakken smeerboter, 25 zakjes aanmaaklimonade poeder, 8 rollen met Maria koekjes, en 4 aaa batterijen) voor 5200 ougia 1 euro is 325 ougia, in de auto gelegd. We hoorde dat de mercedes die meerijdt slecht stationair liep en hebben Oscar Pascal en ik onze koppen bij elkaar gestoken en het probleem gezocht. De stationair klep bleef steeds hangen waardoor het stationair toerental te hoog bleef en niet meer afgeregeld werd. Deze hebben we uigebouwd, losgemaakt en gesmeerd maar de klep blijft problemen veroorzaken, waarschijnlijk te versleten een geen reserve aanwezig helaas. Ook hebben we de lucht aanzuigbuis verplaats tegen de rijrichting van de auto in zodat er voor een klein deel voorkomen wordt dat er teveel zand de motor ingezogen word. Dag 15 zondag 22 februari 2009 JAAAAA ik ben Jarig eindelijk 21 Gister avond een leuk mauritanie’s feest gegeven ( nee hoor maar was wel erg toevallig ). Er was een feest voor ons georganiseerd en de lokale tv omroep was daar om alles te filmen. de tent was van doeken gemaakt en daarin waren 3 vakken, 1 voor de mauritanieers uit de omgeving die het minder bedeeld hadden, 1 vak voor de band en de presentator waar ook gedanst kon worden en een vak voor ons geheel afgeschermd van de andere. Er werd leuke muziek gespeeld door de band en verschillenden mensen mochten om beurt apart van de mannen in het midden vak gaan dansen, we werden bedient en kregen dienbladen met drinken, wij hadden banken en zaten er als rijke vips bij en de andere in het andere vak moesten gewoon op de grond zitten of staan. Ook ik werd naar voren geroepen nadat pascal al een keer was geweest, er was wel 1 voorwaarden ik wou ook een mooi kleed aan zoals de andere. De rijkere mauritaniers met aanzien zaten ook in ons vak en toen het 12 uur was werd er voor me gezongen en een aantal belangrijke mensen kwamen me de hand schudden, ik kon er natuurlijk niet onderuit om weer te gaan dansen, ik kreeg de pas steeds meer te pakken en uiteindelijk ging het steeds beter, hier dansen de mannen met de mannen en de vrouwen met de vrouwen. Op het einde van de avond werd ik door jan bij hem geroepen samen met Gislane. En van de mannen met aanzien wou een mededeling maken, Gislane en ik waren de beste dansers van de avond ! er werden weer verschillende handen geschut en geapplaudisseerd. Deze ochtend was er om kwart voor 9 ontbeten en rondt 1 uur zijn we met de gids Galifa in de auto richting de Sahara vertrokken. Ik had de cd in de cd speler gedaan en in 1 ruk helemaal afgeluisterd voor zover het mogelijk was met al de hobbels en gaten in de weg. Ik vond het echt geweldig al die stemmen weer terug te horen en alle leuke dingen die er gezegd worden. Ook de brief van N M C G heb ik geopend en daar kwam een mooie brief uit met ballonen en slingers. Ik heb de slingers opgehangen en de ballonen opgeblazen en ook aan de auto vastgemaakt, echt leuk. Iedereen kwam me nogmaals feliciteren en wenste me een leuke en plezierige dag toe. Ik heb een leuke verjaardag gehad, hoop jullie ook . Nu op naar de Sahara… na 5 kilometer verharde weg gingen we dan eindelijk rechtsaf de sahara in. Het begint als een zandweg met kuilen en hoe verder je komt het muller het zand word, je schakelt van 4 hoog naar 4 laag als het moeilijker word. Ik heb geen idee waar de gids zich op richt maar die zit naast je en wijst van links naar recht en gewoon vooruit, hij leid je om de moeilijkste stukken heen en probeert te voorkomen dat je vast komt te hangen in het zand, hij zegt je wanneer je flink moet acceleren en wanneer je rustiger aan moet doen omdat je anders over de bulten heen vliegt, wat we
toch wel een aantal keren gedaan hebben , in de middag pauze kwamen we met verschillende teams weer bij elkaar en hebben we mooie foto’s gemaakt van alle auto’s in de woestijn. Over de Sahara verwachten jullie natuurlijk een heel verhaal maar dan moet ik jullie helaas teleur stellen. Er is zand, wind, veel wind, veel zand en het komt overal waar je het niet wilt, in de auto in je spullen in je haren tot op je hoofdhuid. De eerste dag in de Sahara kregen tegen het einde van de middag de drie musketiers ( the driving dutchmen ) Problemen met de aanhangwagen, de dissel was voor een deel losgebroken van de aanhangwagen en kon niet meer hersteld worden zonder een fatsoenlijk lasapparaat. Die hebben we natuurlijk niet bij ons dus we moesten iets anders bedenken, nou de as en alles eronderuit en de aanhangwagen op de auto en daarbovenop weer de dakkoffer. Wat een onderneming! Alles uit de aanhangwagen en de dakkoffer ( leuke foto’s van ) en de as eronderuit slopen was iets lastiger dan gedacht maar uiteindelijk kwam het wel goed. Met z’n allen bij elkaar en die aanhangwagen op het dak getild en vastgemaakt met daar de dakkoffer weer op !. we konder weer verder. We zouden niet meer met licht aankomen op de camping maar dat was geen probleem. In de verte konden we de verlichting van de camping al zien branden daar zouden tenten klaarstaan waarin we zouden overnachten. Daar aangekomen bleken we aan het strand te staan de wind was niet te harden en de zand kwam weer van alle kanten! We hebben in de tent gekookt rijst met pindasaus, smaakte gelukkig erg goed. We zijn vroeg gaan slapen want zo’n dag in de Sahara breekt je toch wel op, de adrenaline stroomt door je aderen en je wilt alles zien en meemaken. Dag 16 maandag 23 februari 2009 dag twee in de Sahara. Eindelijk zien we een wilde kudde kamelen, wat gaaf zeg, wist niet dat die zo hard konden rennen met al dat gewicht op hun rug. Galifa onze gids woont zelf al heel zijn leven in de Sahara en zijn familie heeft zelf ook een kudde kamelen en hij weet ons er veel over te vertellen maar we konden zijn engels en Frans niet erg goed verstaan dus we kregen er maar weinig over mee. Deze dag is niet veel anders als de eerste veel zand en wind en overal komt het terecht. Het is zo groot dat je geen idee hebt waar je naartoe rijdt en alles lijkt hetzelfde. En toch wijst Galifa ons moeiteloos de weg naar de plaats van bestemming. Aan het einde van deze dag hebben we een aantal kilometer over het strand gereden, zo’n 30 in totaal rijdt echt een stuk beter maar ook hier moet je oppassen dat je niet vast komt te staan. We hadden de banden al een aantal keren iets leger gelaten in de Sahara als het zand te los werd. Ook hier hadden we daar weer profijt van. Alleen bij het verlaten van het strand ging het mis. De gids stuurde ons regelrecht het meest diepe zand in dat je kan voorstellen. Na een paar honderd meter stonden we hopeloos vast tot op de boden ( eerste keer trouwens ). Wat nu dan ! Nou scheppen uit de auto, team genoten roepen en scheppen maar tot de eeuwigheid, wat je weg schept valt voor een deel ook weer terug dus je doet dubbel werk. Zandmatten van de auto die voor de wielen en poging 1, 1,5 meter verder en weer vast. Weer scheppen weer zandmatten ervoor en weer een poging om weg te rijden. Lukt natuurlijk niet verder dan 1,5 meter. Na 7 pogingen en dus 11 meter verder waren we eindelijk op een iets minder lastig stuk zand en konden we de vaart erin houden om weer terug naar het strand te rijden. Gelukkig hier zijn we uit, compleet onder het zweet van het scheppen en duwen. Maar we hebben het gehaald en een goede les geleerd ! deze avond hebben we in onze eigen tentjes aan het strand geslapen, en zand met spaghetti gegeten. Ja de wind was weer enorm en je kon het gewoon niet uit je eten en drinken houden, mja schuurt de maag zeggen ze dan meestal. Dag 17 dinsdag 24 februari 2009
Wat een nacht. Heel onze tenten stonden vol met het fijne zand wat door de ventilatie gaten past. Alles zat er mee onder, het kussen, je slaapzak, je tas/koffer. Je gezicht alles ! en dan denk je lekker beschut te liggen in je tentje, nou mooi niet dus! De auto’s van het team van jan waren aan een kan weggezakt in het zand om dat de wind het zand onder de auto vandaan blies. Deze zouden later op de dag door een jeep met lier eruit getrokken worden, wat ook erg leuk was om te zien. Wij hadden dat probleem gelukkig niet, door mijn ingeving om het tentzeil te gebruiken om de auto te beschermen tegen de wind en zand. Deze kwam tot aan het zand dus hadden gelijk een oplossing voor de wind die onder de auto doorkwam. Paar scheppen zand op het zeil en dat probleem was ook verholpen ( konden alleen niet meer de auto in van die kant ). Deze dag ook weer het laatste stuk over het strand gereden tot aan een dorpje waar we de weg zouden oversteken en de Sahara wee onveilig zouden gaan maken. Voor we daar kwamen hadden we eerst de uitdaging om een duin te bedwingen die tot aan ze kwam. Er waren ons al andere mensen voor geweest die daar nog altijd vast stonden en de hele nacht al aan het graven waren. Nu komen daar opeens 26 auto’s en 1 motor aanrijden die ook graag langs willen, nou vele handen maken licht werk en dat bleek ook hier maar weer. Allen handen uit de mouwen scheppen en zandmatten pakken en aan de slag. Binnen now time was die duin vergenoeg afgegraven zodat we eroverheen konden rijden, eerst de gewone personen wagens en dan pas de jeeps met 4WD. We konden weer op pad eindelijk. Aangekomen bij het dorp splitste de groep zich op. 1 groep zou nog een dag Sahara rijden en de dag erna naar nouacksott rijden en de andere ging er in een weg naartoe. Nou wij gingen natuurlijk voor de Sahara! Na weer 5 Km over verharde weg gingen we de zandweg in die naar de Sahara zou leiden maar na een paar kilometer stopte we voor een overleg. Volgens de gidsen was dit deel van de Sahara toch te gevaarlijk om doorheen te rijden en zou het te lang duren om op tijd op de volgende bestemming aan te komen. Hier kon je wel kiezen om nu ook toch door te rijden over de gewone weg naar nouacksott of hier de nacht door te brengen en morgen daarheen te gaan. Na lang overleg en pascal over te halen om toch hier te blijven zijn we inderdaad die nacht toch nog in de Sahara gebleven. Dit zou de leukste nacht worden die we tot nu toe gehad hebben ! we hebben het kamp opgezet de tentjes uitgevouwen en ingericht. Ook weer gekookt, deze keer was macaroni met een beetje zand ( gewoon niet aan te ontkomen) en een soepje na weer. Nja we waren met 7 auto’s gebleven met de leukste groep van alle teams. We zijn hout gaan zoeken voor het kampvuur van vanavond. Dit was erg gezellig minimax hield de sfeer er weer in door de gitaar erbij te pakken en gezellig een nummer erbij te vertolken met de mensen die bij het kampvuur zaten. Dit is wat je normaal op tv ziet of in een boek leest maar hier werd het werkelijkheid echt een leuke avond. Toen het kampvuur uit was zijn we nog een tijd blijven liggen om de sterrenhemel te bekijken. Wat is die hier mooi en helder echt geweldig. Tegen 12 uur naar bed gegaan en de dag erna naar nouakchott gereden waar we een hotel zouden hebben! De rest volgt. dag 18 t/m 22 Dag 18 25 februari 2009. Vanochtend hebben we weer eens kunnen uitslapen we hadden vandaag een rustdag maar moesten wel nog 1,5 uur rijden tot het hotel. Na het ontbijt van crackers en een fruit cocktail hebben we de bende van de vorige avond opgeruimd en onze spullen weer in de auto gezet. Rondt 11 uur was het vertrek gepland. Maar dat werd iets later omdat ik de kenteken verlichting en de achterlamp nog moet maken. De kenteken verlichting was zo gemaakt dat was geen probleem, maar de achterlamp
wilde nog niet werken na het vervangen van het lampje. Maar de tijd was er niet om verder te zoeken naar het probleem. Dus da maar uitgesteld tot later, reden nu toch overdag en dan heb je die verlichting niet nodig. Op de weg terug kwamen we nog een paar kamelen tegen die we toch stiekem gefotografeerd hebben ondanks het klagen van de herder. Eindelijk konden we weer eens harder dan 90 rijden, we reden nu samen met die andere groep en die hebben geen trage auto’s zoals een unimog erbij. Wat een snelheid 130 !! dat is lang geleden maar zon relaxed, kom je tenminste eens vooruit haha… aangekomen op het hotel bleek dat er voor ons geen aparte kamer meer vrij was en we samen met een paar andere jongens een grote slaapzaal moesten delen. Nja het moet dan maar ook hier neem je er genoegen mee, want meer kun je hier toch niet eisen en voor een appartement zouden we zelf bij moeten betalen. Deze middag kregen we van bomba de leider van de gidsen als goedmakertje een heel apart maar ook heel lekker broodje, het was een stokbrood met sla frietjes vlees en saus erop! Wat een combi maar wel lekker. We kregen van de mensen die er al een nacht door gebracht hebben het advies om vanavond lekker in de stad te gaan eten, zei hadden een restaurantje gevonden waar je heerlijke pizza kon krijgen en een waterpijp kon roken ( JA NU NIET GELIJK AAN DRUGS DENKEN OF AAN SIGARETTEN IS HEEL WAT ANDERS ! ). We hebben aan de kok van het hotel doorgegeven dat wij en nog een aantal mensen niet mee zullen eten vanavond en dan was het verder geen probleem. Die middag heb ik me voor het eerst in een paar daggen kunnen douche ! Wel koud maar zo lekker, al het zand dat in me haren zat kon er nu eindelijk uit ! Pas na 3 keer wassen met genoeg shampoo had ik het er bijna allemaal uit. Was een heerlijk gevoel is dat je voelt je dan een stuk frisser en fitter. Nu kon ik ook weer me baard eraf halen die al een aardige lengte had gekregen… je raakt er dan toch wel aan gehecht haha. Na het opfrissen en schone kleren aantrekken en dus ook het klaarmaken van de slaapplek voor de avond zijn we met Nog 3 andere ( bas, Cliff en Gislane ) de stad in gereden. Eerst naar het internet café want dat was nu al een hele tijd geleden en er zullen vast wel een aantal leuke mails binnen gekomen zijn. Nou ik heb er zeker 1,5 uur achtergezeten ( ja jullie zullen nu vast denken of zeggen ja dat is toch nog niets voor Etienne ) maar voor hier nu was dat eigenlijk wel een tijd. Alle mails beantwoorden, het dagboek plaatsen getracht foto’s erop te zetten maar zonder succes, het internet is hier echt niet zo snel als wij gewent zijn en dan duurt het een eeuwigheid om één foto te plaatsen. Na het internetten zijn we opzoek gegaan naar het te zien hoe hier alles gaat. Je rijdt door mooie wijken en daarnaast ligt opeens een sloppen wijk. De nieuwste auto’s zie je ook hier overal rijden. En Ohja deze is voor Michel, waar denk je dat je de meeste nieuwe landcruisers ziet rijden ! Hier en ook in Mauritanië of Marokko . Echter hebben ze hier een andere naam prada. Ze rijden langs met de folie voor transport er nog op en de stikker met streepjescode op de rechtervoorraam. Niet normaal wat je hier ziet rijden qua auto’s en het verschil tussen rijk en arm is hier echt enorm er is geen tussen klassen zoals we in Nederland of wel Europa hebben. Je bent of rijk of arm dat zie je aan de huizen en de auto’s of de kleding. Tijdens het toeren kregen we het idee om het strand te gaan zoeken dus ik op goed geluk en me gevoel het strand gaan zoeken, wat we uiteindelijk ook gevonden hebben. Wat is dit zonde een heel mooi groot strand maar het ligt vol met afval en niemand die zich geroepen voelt om het op te ruimen. Ook de regering of gemeente doet er niet aan. Na een mooie strand wandeling zijn we terug gelopen naar de auto om langzaam terug te rijden naar het hotel. Op de terugweg zijn we nog gestopt om te tanken, wel bij een Total want andere zijn niet te vertrouwen in de kwaliteit. Nadat we gevraagd hadden of het een probleem was als we zouden betalen met eogia’s en euro’s hebben we de tank en reserve tanken compleet vol gegooid. Dit hebben ze ons aanbevolen omdat het geen goed idee is om in Senegal te tanken, ten eerste omdat ze er toeristen bezeiken met geld en de kwaliteit er erg slecht is. We hebben hier voor 14500 eogia’s en 70 euro getankt. De benzine had een andere
kleur dan wij tot nu toe gezien hadden en het wordt hier essence genoemd. Hierna zijn we terug gereden naar het hotel en hebben daar nog lekker gerelaxt en de mankementen aan de verholpen. Doordat het aggregaat tegen de kabels en het Imperial drukte is de draad doorgesleten en maakte deze een kortsluiting waardoor de zekering er uit is gevlogen. Nou dat probleem opgelost en we waren klaar om te gaan eten bij café Sahara. Wat voor hun begrippen heel luxe is en waar alleen rijke en zakenmensen komen. Hier heeft Pascal een pizza margarita gegeten en ik een calzone en daarna nog een hamburger met friet. We konden het toch niet laten om met de groep samen een waterpijn te bestellen en allemaal eens proberen hoe zoiets nou is. Het is een apart en heel anders dan je zou verwachten, je ademt een soort van nicotine vrije rook in met mint smaak die gefilterd wordt door het water onder in de pijp. Leuk om eens te proberen maar niet voor herhaling vatbaar. Voor het eten hebben we in totaal 3000 eogia’s en 10 euro betaald voor de pizza, cocktails koffie en cola. Na het eten zijn we terug naar het hotel gegaan en daar stond de verhoogde ford escort station met problemen. Zei hadden of diesel of erg vervuilde benzine getankt, daar zijn we nog niet over uit. Ze moesten heel de tank leegpompen en vullen met goede benzine, hiervoor was weer onze hulp nodig omdat wij een externe pomp in de auto gemaakt hebben. Onze auto naast die van hun gezet en op verschillende manier geprobeerd de brandstof uit de tank te pompen. Via de vulslang ging het niet doordat de terugslagkleppen de slang hinderde. Een andere oplossing was om de pomp van de ford door te schakelen zodat deze bleef pompen en wij het met onze pomp via de retour leiding onder de motorkap eruit zouden pompen. Op deze manier is het ook gelukt zonder verdere problemen. Na het starten bleek dat ook de bougie kabels slecht waren en oversprongen naar de andere wat ervoor zorgde dat de motor slecht liep, eerst hebben we het complete bobine unit vervangen met kabels maar ook deze bleken slecht te zijn. We hebben de kabels allemaal met isolatieband afgetapt en het probleem was vrijwel opgelost. De motor liep nog niet helemaal goed maar beter dan voorheen, er zat nog teveel vuil in de leidingen en de motor. ( naderhand bleek het pas na 80 Km rijden beter te zijn geworden ). Het was al 12 uur in de nacht en we moesten er weer om half 5 uit. Om 5 uur moesten we ontbijten en 6 uur vertrekken. Het slapen was echt geen pretje de kamergenoten waren erg luidruchtig en hadden totaal geen respect voor onze vraag om stil te zijn. Ik heb me maar stil gehouden, Pascal had daar wat meer moeite mee en heeft er een aantal keren iets van gezegd. Maar ook zonder resultaat. Dag 19 Donderdag 26 februari 2009. Vanochtend toch maar iets langer geslapen met de tijd zouden we het toch wel redden en de slaap konden we wel extra gebruiken. Schone kleren aangedaan en de spullen in de auto gezet. Eerst dat maar en daarna eten kunnen we altijd vertrekken als het nodig is. Om 06.20 zijn we uiteindelijk vertrokken bij een km stand van 237134 Km. Nog geen 20 minuten later stopt jan met rijden zijn diesel heeft net als een paar andere dieselmotoren geen olie druk, waar dit aan heeft gelegen is en blijft een raadsel want na het opnieuw starten is de olie druk oké. We rijden samen met de groep van jan en friends go for africa naar de grens van Mauritanië en Senegal . om 13 uur zijn we bij de grens van Mauritanië na een mooie rit over onverharde wegen en een National park waar we stiekem moesten filmen en fotograferen. Dat hebben we ook gedaan omdat je hier zoveel mooie natuur had en overal mooie beesten liepen. Binnen een uur waren we Mauritanië weer uit en moesten we weer over een stuk niemandsland doorrijden naar de grens van Senegal. De grens hier was weer druk. Overal kinderen en mensen die
naar je raam komen en je om spullen vragen. Je wilt ze ook hier graag iets geven maar we zouden hier in totaal 2 uur en 3 kwartier moeten wachten. En dan zal je toch moeten wachten anders zijn ze niet bij je weg te slaan, net strontvliegen zoals we het hier noemen Hier krijgen we ook de nieuwe gids die ons 7 weken zal begeleiden en waar we alles aan kunnen vragen over wat we willen weten. Zijn artiesten naam is 2pac en zijn echte naam is alhagie, hij heeft een Nederlandse vrouw Perta uit de buurt van bakel en 1 kind. Om 16.42 en een Kilometerstand van 237379 Km zijn we eindelijk door de grens van senegal, ik had nog een paar luchtbedjes opgeblazen en aan de kinderen daar gegeven. Ook hebben we tijdens het wachten op de papieren een band van de unimog geplakt die op 7 plaatsen gaten erin had ( binnenband ) . nu konden we eindelijk doorrijden naar de overnachtingplaats voor vannacht waar alle teams elkaar weer zouden ontmoeten. De Zebra bar is een schiereiland waar verschillende huisjes opstaan en een groot gebouw met een uitkijktoren. Er is ook een camping, met mooi sanitair en een goed terras aan het strand. Je kunt hier verschillende dingen doen van surfen, kajaken met een kano het water op of gewoon lekker niks doen. We hadden wel al besloten met het team de dag erop door te rijden naar lac rose 300 km verder. We zouden dan gewoon relaxt aankunnen rijden en de dag erna een rustdag hebben bij een mooi hotel met zwembad en een eigen kamer met douch en wc. De avond in de zebrabar was erg gezellig na een paar welverdiende biertjes en het eten van de koeskoes met rundvlees zijn we bij het gezellige team langsgegaan om daar nog pannenkoeken mee te eten . Dag 20 Vrijdag 27 februari 2009. De afspraak was om rondt half 10 a 10 uur te vertrekken en Pascal en ik waren dan ook op tijd klaar om te vertrekken, maar je kunt niet van de andere teams op aan en zijn we uiteindelijk pas om kwart over 11 vertrokken. Tijdens de rit hebben we geen problemen gehad en we waren we tegen half 4 op de plaats van bestemming. Wat een mooie plaats hebben er geen spijt van dat we zijn doorgereden. Mooie kamer veel groen goed zwembad en een mooi restaurant met draadloos internet ! daar hebben we ook goed gebruik van gemaakt want dit was de eerste x dat we dat hadden en nog gratis ook. Ik ben gelijk de mail gaan lezen en op msn gegaan. Leuk om een aantal mensen weer te spreken, waaronder John die ik ook al een tijd niet meer gesproken had maar wel mis. We hebben die avond met z’n alle heerlijk gegeten en ook hier waren we echt niet vies van een paar biertjes per man! Ik heb nog tot laat op de computer gezeten om het dagboek bij te werken en heb ook andere de kans gegeven om de mail te lezen en hun vrienden te spreken op msn.
Dag 21 zaterdag 28 februari 2009. Wat een nacht, allang niet meer zo lekker geslapen. Onder een clamboe nog wel tegen de muggen. Lekker kunnen douche met warm water en schone kleding aangetrokken. Ontbijt stond al klaar in het restaurant toen we gingen ontbijten, gewoon stokbrood met nutella of jam, en koffie en thee. We hadden met het team afgesproken om met z’n alle quad’s te huren die ze hier hadden en dan rondt het meer te gaan rijden, moest helaas wel met een begeleider die naar onze mening iets harder had mogen rijden en meer leuke duinen en jumps had mogen pakken. Maar verder was het een super tochtje we hebben er goed van genoten. Het quad rijden kosten ons €38,- p.p voor een uur
maar dat hadden we er beide echt wel voor over, deze rustdag hadden wij verdient en maakte er ook goed gebruik van. Na het quad rijden zijn we weer terug gegaan naar het restaurant waar we samen met Jan geluncht hebben en nog een paar goede tips meekregen van hem betreffende de stage en wat er met de auto enz ging gebeuren. Na het beten ben ik alweer achter de laptop gekropen en heb daar een super gesprek gehad met John via msn en de webcam. Mijn dag kon niet meer stuk en zal de komende 7e weken met een smile van oor tot oor rondlopen. Ook heb ik nog gepraat met Mam en Thierry via msn en mijn webcam. Dat deed me ook erg goed en vond het leuk Julie weer gesproken te hebben. Tegen kwart voor 6 werd ik gehaald door wim ik had afgesproken paard te gaan rijden langs het strand bij zonsondergang, er waren maar 2 paarden beschikbaar en wij waren de gelukkige die meekonden, ik heb haar €15 euro gegeven voor deze rit die erg rustgevend was en mooi om zo de natuur te zien. Het was geweldig om met het paard door de branding van de zee te galopperen was lang geleden dat ik dat gedaan had! Maar zeker voor herhaling vatbaar als ik de kans krijg. Pascal was ondertussen al een tijdje naar de stad met een paar man in onze auto, zij gingen bier halen voor het kampvuur van vanavond, zou maar een half uur duren maar dat zijn een paar half uurtjes geworden. Toen zij terug waren en iedereen klaar was om naar het kampvuur te gaan is Pascal de sleutel van de kamer verloren ergens in de auto of op weg naar de auto, dat weten we nog niet… dus eerst maar een nieuwe regelen en zorgen dat we onze kamer weer in kunnen. Dat was geen probleem, we kregen de sleutel van kamer 20 ( wij hebben 19 ) want die zijn toch allemaal hetzelfde bleek later. Het kampvuur was erg gezellig en hebben weer volop lol gehad, mede door het bier natuurlijk maar wasn een geslaagde avond. Om half 1 zijn we terug gegaan naar de kamer om te gaan slapen, de wekker zou alweer vroeg gaan om half 6 want ontbijt stond om 6 uur klaar en vertrek stond gepland voor 7 uur. Nog lekker gedoucht vanmorgen en naar het ontbijt gegaan wat alweer voor ons klaarstond. Dag 22 zondag 1 maart 2009. Het hotel heeft ons voor 2 nachten met eten en drinken €132 gekost zonder de 2 x €38 voor het quad rijden, en de €15 voor het paardrijden. We zijn rond 07:20 vertrokken in de zelfde groep als de vorige x dat we de grens over gingen. Hierna werd het gewoon iedere groep voor zich omdat de weg gemakkelijk te vinden was en het anders te druk zou worden bij de grens post. Tijdens de rit heeft 1 team grote problemen gehad. Tijdens het rijden over slechte wegen is de achteras onder de pajero short body van the driving dutchmen gebroken. De verbinding kon de zware last niet meer dragen en heeft het begeven aan de linkerkant. Alles moest weer van de auto en met man en macht hebben we de aanhangwagen eraf getild en alle spullen in de unimog gelegd. We moesten haast maken anders zouden we niet optijd bij de grens overgang zijn en de boot mislopen. De laatste boot zou om 8 uur gaan en als we deze niet zouden hebben moesten we daar in de buurt overnachten maar dit wel doorspreken met de politie. Zij zouden ons dan een escorte geven zoals we nu ook kregen zodra we aan de andere kant waren. Na het vastzetten van de as met spanbanden zijn we langzaam verder gereden en hebben aangekeken hoe de as zich op die manier hielt. Al snel ging het weer mis de as stond er compleet scheef onder en we moesten weer stoppen. Nog een extra spanband erbij gezet voor de zijdelinkse krachten en we konden weer verder. Nu met minder problemen en het tempo ging weer omhoog. Om 5 voor 3 kwamen we bij de grens aan en konden we weer alle papieren afgeven en €50 per auto betalen en de boot overtocht. Na een uur en een 20 minuten waren we de grens over en gingen we in een complete groep door naar de veerboot, hier hebben we eerst nog moeten wachten op de groep die
later dan ons vertrok omdat we met z’n alle in een keer over wilde gaan. Rond half 9 waren we op de boot en om 21.20 reden we van de boot af. Vanaf hier gingen we in een grote Cologne door met politie begeleiding naar kairoh garden de plaats waar we een week zullen blijven en iedereen verteld krijgt wat we verder zullen gaan doen. Het ontvangst was super. De bakelse vrouwen verwelkomde ons en al het personeel stond ons al op te wachten. JAAAAAAA we hebben het gered, we zijn heelhuids aangekomen zonder grote problemen bij onszelf ! iedereen wenste elkaar proficiat en Jan gaf nog een toespraak het eten stond al klaar en deze avond is nog flink gevierd met veel alcohol plezier! even kort een berichtje anders dan jullie gewent zijn een kort berichtje van ONS!! die reacties echt helemaal geweldig. we slapen inderdaad op 1 kampement samen met de friezen en de dutchmen. vandaag was onze eerste schooldag en wat was het GEWELDIG!!! we hebben eerste kennis gemaakt met onze 10 koppige klas en nog wat rond gekeken in andere lokalen. daarna zijn we begonnen met lesgeven. we hebben het gereedschap behandelt, de naam, nederlands en frans, en waar het voor dient. echt heel leuk allemaal. morgen gaan we hopelijk de rest van de apparatuur instaleren en hopelijk een begin maken met de ontleding van de rode rocky die gedoneerd is geworden. straks krijgen we onze sim kaart en zijn we hopelijk weer bereikbaar. sorry voor de typefouten maar dit is een Arabisch toetsenbord ofzo sommige toetsen zitten op de verkeerde plaats. groetjes, Etienne en PascaL kort berichtje hallo allemaal, even snel een kort berichtje van ONS!! vandaag voor het eerst lesgeven echt heel erg leuk de taal was wel lastig. we hebben wat proberen te vertellen over de gereedschappen en hoe ze ze ,moeten gebruiken. we slapen inderdaad samen met de friezen en de dutchmen op 1 campement de sfeer is erg goed!! straks hopen we allemaal ee gsm nummer te hebben van senegal. dan kunnen jullie ons bellen! groetjes uit het warme baila dag 23 tot 33 Dag 23 maandag 2 Maart 2009 Vanochtend om half 11 opgestaan ontbeten, gedoucht, auto compleet leeg gemaakt. Gelunch met gele groep, naar vliegveld Frans en maja uitzwaaien. Vanavond hier om 8 uur eten, morgen container uitruimen. Relaxed dagje.
Dag 24 dinsdag 3 Maart 2009 Wielen onder de bus vandaan. Container uitgeruimd, 2 x op en neer naar scouting, bus gewassen, goed gegeten friet met sla en bief, tussen de middag broodje met ei, uitgegaan met groep in club wow, cat engels meisje, leraren met mooie dames. Helaas niet alle onderdelen en motoren meegekomen van motoren en dergelijken, veel kinderen erg warm. Dag 25 woensdag 4 Maart 2009 Jasper jarig, 4 uur geslapen, 07.15 op, ontbeten. Half 10 weg gereden naar een school de gtti. Heel veel leuke en mooie indrukken, half 1 gegeten bij een meisjes school. Goed eten, ook een auto van de bakelse afgegeven, om 2 uur klaar naar een reis bureau gereden, daar prijzen en dagen opgevraagd voor vliegticket, zal tegen de 500 euro en meer worden. Kamer leeghalen voor 3 dagen senegal. Dag 26 donderdag 5 Maart 2009 naar Senegal gereden 2 uur bij de grens gewacht problemen met de documenten voor de auto’s, meisjes school bezocht waar een auto van team bakel naartoe gaat, hier gegeten en foto’s gemaakt hierna naar baila gereden om schoo l te bezoeken waar wij les gaan geven , eigen lokaal gekregen waar we de Rocky in kunnen demonteren, gegeten spagetti met vis, ontbeten brood met omelet. Dag 27 vrijdag 6 Maart 2009 Van Baila naar zichanchor gereden en een gesprek met de gouverneur gehad wat erg goed ging en zijn volledige steun aan het project geeft en alles zal regelen dat we zonder problemen goederen kunnen vervoeren. Hierna naar de school in zichanchor gereden waar Arjen, Jochem, Bart, Jesper en Chris les gaan geven in airco en Electro. Hierna zijn we doorgereden terug naar Gambia waar we rondt half 5 in de middag weer aankwamen. Daarna weer een groep mensen uitgezwaaid wat naar huis gingen Dag 28 zaterdag 7 Maart 2009 Vroeg opgestaan om op tijd bij het hoofd van de politie van Gambia te zijn. Waar we een gesprek hadden om de unimog over te dragen aan de politie. En zijn daarna naar het kampement gegaan waar alle agenten de opleiding krijgen en leven, leuk ontvangst, zingen en dansen, daarna nog naar de garage geweest waar ze alle voertuigen van de politie onderhouden en repareren maar waar ze geen gereedschap hebben. Krijgen allemaal een certificaat gekregen van goede zaken en de hulp. Plan gemaakt voor de Rocky en project Dag 29 zondag 8 Maart 2009 Oscar en wim naar het vliegveld gebracht. Bas en cliff van hotel gehaald om mee uit te zwaaien, Lesvoorbereidingen gemaakt, samen met jongens van het pta, spullen uitgezocht die mee moesten komen ook uit de container gehaald. Om kwart voor 6 naar hotel van bas en cliff gereden om hen naar het vliegveld te brengen, daar uurtje geweest. Terug naar kairoh garden gegeten. Verder besproken wat de bedoeling was voor de komende dagen. Te horen gekregen dat we gevolgd zouden worden op de school, omdat wij iets nieuws opstarten daar. Verder alles voorbereid. Film gekeken op de laptop met een aantal mensen wat erg gezellig was. Hierna nog naar de reggae party geweest in tanji waar alhagie zijn optreden deed, teen gekneusd bij valt opweg ernaartoe
Dag 30 maandag 9 Maart 2009. Om 08:15 opgestaan, vandaag zou de receptie op het politie bureau zijn voor de officiële overhandiging van de unimog. Lang gesprek gehad en nogmaals de bedankjes gekregen voor de goede dingen die wij hier doen en hopen in de toekomst nog meer samenwerking te hebben. Allemaal een brief gekregen als dank voor de steun. Hierna naar Fast alli’s gereden om een hamburger met friet te eten. Op weg daar heen aangehouden door een agente, we zouden een onveilige situatie gecreëerd hebben en we moesten mee naar het bureau, dat waren wij natuurlijk niet van plan en na lang praten met haar was het nog niet rondt en we moesten en zouden mee gaan naar het bureau, toevallig hadden we nummer gekregen van een officieer van de politie en na een gesprekje met mij en daarna de agente in kwestie was alles geregeld en heeft zei ons alleen verteld hoe het wel moest. Nou toch wel handig de connecties die we hebben met de politie ! na aankomst bij kairoh garden hebben we weer lekker gegeten en heb ik 38 minuten ! met John gebeld, nja hij mij dan op de Gambiaanse kaart, maar dat deed me erg goed en voelde me daarna weer helemaal gelukkig. Hierna nog gekaart met de jongens met de nodige alcohol zoals iedere avond en tegen 12.00 gaan slapen. Naar strand geweest met Jochem , James, Pieter, Jasper. Chris Gislane en Jesper waren al daar, lekker in de zee gezwommen en in het zonnetje gelegen voor de eerste x deze reis Dag 31 dinsdag 10 Maart 2009. Om half 8 opgestaan vandaag gaan we terug naar Senegal, auto’s en alles zijn bijna klaar voor vertrek, alleen nog de tassen en koffers klein ontbijtje en we zijn klaar om te vertrekken, het vertrek staan gepland voor 9 uur maar daar mag je meestal wel een kwartier tot half uur bijtelles. ( alles voor gecalculeerd.) na een goed ontbijtje en het klaarmaken van de laatste spullen is het dan eindelijk tijd om te vertrekken. 09.23 onderhand, maar goed we hebben ons al goed aangepast aan de Afrikaanse mentaliteit oftewel in Nederland hebben we de klok hier hebben we de tijd! We zijn met een groep van 9 auto’s waaronder de Rocky die meegaat voor ons project naar de grens gereden waar we weer de nodige tijd hebben moeten wachten om door te komen, eerst weer Gambia uit en daarna weer Senegal in. Zal nu zo’n 1,5 uur geduurd hebben, waarna we weer door konden rijden naar Baila. Hier hebben wij weer lekker geluncht, in de middag krijg je hier ook gewoon rijst met vis of iets van spaghetti, smaakt allemaal super alleen soms pittig. Rondt een uur of half 5 zijn we nog 1 school gaan bezoeken in sindian. Deze school is 2 jaar geleden nieuwe gebouwd met behulp van veel Nederlandse stichtings waaronder ook Go for africa. Op deze school hebben wij weer alles kunnen bekijken en gekeken wat wij zelf denken dat ze hier goed kunnen gebruiken, dit alles hebben wij ook genoteerd natuurlijk en er zijn veel goede ideeen uitgekomen. Hierna zijn we terug gekeerd naar Baila en hebben onderweg nog geld gewisseld. Aangekomen op het Kampement was het al donder en er was geen stroom, dat komt hier wel eens voor dat een bepaalde groep gewoon geen stroom heeft omdat het dan ergens anders nodig is. Er was wel een kampvuur gemaakt en op alle kamers en huisjes branden kaarsjes, ziet er dan echt gezellig uit zo. Tegen de tijd dat we gingen eten was de stroom weer terug en konden we gelukkig zien wat we gingen eten. Na het eten hebben we nog een tijdje vergaderd over de veranderingen die en kunnen gaan plaatsvinden, Jan vindt het een goed idee om een paar leerlingen al op een project in sindian te zetten en zo het plan om te gooien. i.p.v. eerst deze 2 projecten af te ronden en dan pas met een paar man naar Sindian te gaan. Hier is nog geen uiteindelijke beslissing over genomen maar deze zal morgen waarschijnlijk wel gemaakt worden.
Na dit gesprek barste er een feest geweld los op het Kampement, de inwoners van het dorp kwamen ons welkom heten en dat gaat altijd gepaard met een leuk feest en iedere x weer een andere traditie. De mannen aan een kant en aan de andere kant de vrouwen, met daar tussen in een soort van geest die geheel onherkenbaar is en geheel ingepakt van boven tot onder. De mannen gaan richting de vrouwen doen bepaalde passen met hun benen en lopen weer terug de vrouwen geven hier reactie op door hetzelfde te doen bij de mannen. Waar het eindelijk naar leid weet ik niet maar we hebben ons met de jongens samen gepakt en gewoon meegedaan met de feestelijkheden, echt zoveel plezier en toewijding heb ik nog niet meegemaakt, echt iedereen doet mee en gaat er helemaal in op. Een gevoel van verbondenheid is hier heel sterk, en ze betrekken je er echt bij. Zo welkom zo open fantastisch. We zouden het niet te laat maken want morgen moeten we de eerste keer les gaan geven op de school in Baila wat toch wel spannend en vermoeiend is. Om 12 uur het bed in en ik viel als een blok in slaap. Dag 32 Woensdag 11 Maart 2009. Vanochtend om 7 uur opgestaan, Heerlijk geslapen in het 2 persoonsbed. Vandaag is de grote dag. De eerste les dag. Nou snel douche en nieuwe kleren aantrekken, mja wat trek je aan, nja gewoon standaard zwarte polo met een spijkerbroek moet wel kunnen toch. Om 7 uur zou ook het ontbijt klaar staan maar dat was er pas om half 8, we wilden om 8 uur op school zijn dan werd pas 9 uur uiteindelijk, we zijn er te voet heen gegaan zo dichtbij is het, daar aangekomen samen met paul s, paul e, rick, en piet zijn we allereerst in gesprek gegaan met de directeur van de school Sané. Hij was heel open en vriendelijk net als de eerste keer dat we daar waren, we bespraken het lesplan wat Pascal en ik samen met de jongens van de pta opgesteld hadden, hier was hij erg enthousiast over en begon al gelijk met het maken van een plan, morgen en overmorgen materiaal kennis overbrengen en kijken waar de 10 leerlingen toe is staat zijn. Dan na het weekend is abane beginnen met het demonteren van de Rocky. Verder hebben we besproken dat we elke dag pas om 9 uur beginnen en we zelf onze lessen mogen inplannen, zelfs zal hij ervoor zorgen dat we ook lessen van hun mogen bijwonen en iets van hun leren. Na dit gesprek zijn we kennis gaan maken met de leerlingen en hebben we ons lokaal nog eens bekeken, ziet er goed uit hier en daar nog wat aanpassen en ophangen en het is in orde. Nou dan voor de andere nog eens de school laten zien, is wel leuker nu er ook leerlingen echt bezig zijn en je kunt zien wat ze hier leren. De metaal bewerkers waren met electrode roosters in elkaar aan het lassen om eten op te kunnen maken. Daar hebben we een tijdje bij staan kijken en ook hier zag ik voor mijzelf mogelijkheden om kennis bij te brengen m.b.t. het laswerk. Het zijn maar kleine aanwijzingen hier en daar maar die maken een groot verschil voor de kwaliteit voor het onderwijs en de spullen die ze hier maken. Bij de afdeling restauratie leren ze alleen de theorie om in een hotel,cafe, of restaurant te kunnen werken, helaas alleen de theorie ja want de middelen om het praktische gedeelde te doen hebben ze hier niet. Er staat wel een gasfornuis met over maar er is geen gas of stroom aansluiting om hem te gebruiken. Bij de klas couture leren de dames en enkele jongens patronen tekenen en het daarna met stof in elkaar te naaien. Ze hebben hier tot nu toe 2 elektrische en 9 voetbediende naaimachines. We zullen waarschijnlijk morgen 5 elektrische naaimachines meenemen om daar te kunnen gebruiken. De overige lessen die ze daar krijgen kwamen vandaag niet aan bod en zullen we in de komende weken ook nog kunnen bekijken. Na de rondleiding zijn we ons lokaal in gegaan om daar de leerlingen nogmaals te ontmoeten en ze allemaal hun eigen naam op te laten schrijven, zo konden wij zien wie dat wel al kon en wie niet, gelukkig allemaal wel en ook nog in redelijk goede kwaliteit.
Dag 33 Donderdag 12 Maart 2009. Vandaag om kwart voor 8 opgestaan, heerlijk weer eens een uurtje langer blijven liggen, maar toch werd ik weer om 7 uur wakker en heb ik de laatste 3 kwartier zo half half geslapen. Vandaag zouden we voor de tweede keer les gaan geven op school. Gister was al leuk en vandaag zal het alleen maar beter worden. We gaan de Rocky die we voor het project gekregen hebben geheel uit elkaar laten halen door de leerlingen met onze begeleiding. We kwamen daar rond kwart voor 9 aan 15 min eerder dan nodig was, maar dan konden we ons alvast wat voorbereiden en doorspreken met de jongens van de pta. De leerlingen stonden al te wachten op ons ze waren er echt allemaal in hun werkjas met de handschoenen die ze van ons gekregen hadden. Binnen in ons lokaal is echt veel te weinig plaats dus hebben we de auto voor de poort gezet om hem daar uit elkaar te kunnen laten schroeven. Eerst maar eens een schoolbord regelen en uitleggen wat we willen gaan doen met de auto. Dat werd gelijk opgehaald door een paar leerlingen met krijt erbij en een emmer met spons om het weer schoon te vegen. Ik tekende de Rocky op het bord en daar onder een los chassis en carrosserie. Met pijltjes erbij om duidelijk te maken wat de bedoeling was. De Engels leraar legde daarnaast uit wat wij vertelde en ze begrepen het gelukkig allemaal. Natuurlijk waren er op dat moment alle camera’s en film apparatuur op ons gericht. Rick en piet hebben als opdracht ons te volgen omdat dit een nieuw project is wat van de grond af moet worden opgebouwd met onderdelen gereedschap en alles. We hebben nu al 2 keer een interview gedaan en straks na de les zullen we weer voor de camera moeten verschijnen om te vertellen hoe alles verlopen is. Als dit alles voorbij is zal er van al die opnamen een film gemaakt worden als promotie voor Go For Africa. Iets om echt nooit meer te vergeten dus. Mja we waren bezig met school he. Na het uitleggen op het schoolbord hebben we de 11 leerlingen in 4 groepen ingedeeld allemaal met 1 meer ervaren persoon erbij. De groepen waren, Electro, interieur, losse delen, mechaniek. Dit ging echt super en ze hielden zich netjes aan de afspraken die we gemaakt hadden, iedereen liet ieder zijn ding doen en de samenwerking onderling was goed. Pascal en ik liepen om de auto heen en hielden in de gaten hoe alles verliep. Hier en daar wat uitleg geven en de juiste wijzen van werken met de gereedschappen laten zien. Als we niet hier en daar ingrepen zou het wel fout zijn gegaan maar alles wat te overzien. Na de les ruimde ze netjes alles op en hebben we samen met hun het gereedschap geselecteerd geteld en opnieuw in de kisten gedaan. Wat je in 3,5 uur niet kunt bereiken met deze jongens. Om kwart voor 1 waren we terug op het kampament vol voldoening van wat we vandaag gedaan hebben. Nu weer genieten van het eten en de rust wat we hier hebben. Nog een uurtje naar het meer geweest waar we nog lekker gezwommen hebben en met de uit een stam gemaakte boot zijn rondgevaren door een van de lokalen jongens samen met pascal en Bronwyn. En nu lig ik hier in me huisje dit dagboek weer bij te typen, en ga me zo klaarmaken om naar het internet café te gaan waar ik dit bericht weer zal gaan plaatsen. Tot snel allemaal. Nog maar 4 weekjes en dan ben ik weer terug. Vol nieuwe energie en vol van verhalen om jullie te gaan vertellen over mijn belevenissen.
btw mijn senegal nummer is 00221776731587 dag 34 en verder Dag 34 vrijdag 13 maart 2009. Vandaag weer om kwart voor 8 opgestaan, dit word de laatste lesdag van deze week. Wat een week is dit geweest, al die nieuwe indrukken en veranderen alweer. Ik voel me overal prima op mijn gemak en de omgang met de mensen word steeds gemakkelijker. Hoe open en vriendelijk de mensen hier
zijn is niet te begrijpen maar je gaat het vanzelf overnemen. De leerling stonden alweer netjes voor het lokaal te wachten toen we om kwart voor 9 aankwamen. Ze hoeven er eigenlijk pas om 9 uur te zijn maar ze zijn zo vol enthousiasme dat ze allemaal vroeger komen. Nou eerst maar eens de absentie lijst nagaan, er misten er nog 2 die zouden nog wel komen werd ons verteld, en inderdaad ze kwamen zich netjes bij pascal en mij melden en schreven zich alsnog in op de absentie lijst. De auto werd weer naar buiten geduwd zoals hun opgedragen werd door ons en ze wisten nog precies in welke groep ze moesten werken en wat ieder zijn taak was. Ons doel voor vandaag was de auto leeg krijgen, het dakje eraf voor en achter, en het zover mogelijk uit elkaar halen dat volgende week de carrosserie eraf kan. Dit was geen probleem en om 11 uur moesten we ze echt bij de auto vandaan trekken zodat zei net als ons even pauze konden nemen. De leerkrachten die daar ook aanwezig waren wenkte ons naar het gebouwtje omdat daar voor ons de koffie en koekjes klaarstonden. De leerlingen bleven buiten en wij werden als koningen behandeld. Wat een verschil. Na de pauze zijn we tot 12 uur verder gegaan en hebben we een aantal leerlingen aan het gereedschappen bord laten werken, juist die leerlingen wat de meesten moeite ermee hadden zodat zei ze nog eens konden bekijken en natekenen op het hout. Extra leerzaam voor hen. De jongens met meer ervaring laten we ook samen werken met die wat minder ervaring hebben zodat ze van elkaar kunnen leren. Dit werkt goed en pascal en ik kunnen hier en daar wat uitleg geven en inspringen waar het nodig is. Om 12 uur zijn we gestopt met het werk aan de auto en hebben we de gereedschappen weer netjes laten opruimen. Tegen half 1 waren we alweer terug op het kampement, lekker snel vandaag omdat we met de fiets waren, ook weer eens wat anders haha. Na het middag eten en wachten tot de andere terug kwamen van hun school zijn we naar abené gereden waar we het weekend zouden gaan doorbrengen, Hier heeft Antje haar eigen kampement en zullen Pascal en ik in ruil voor het weekend daar een aggregaat doneren. Wat ze hier erg goed kunnen gebruiken. Na aankomst hebben we hier rijst met vis gegeten en gezellig om het kampvuur gezeten, hierna zijn we naar de reggae party op het strand geweest waar we nog gezellig met de groep gedanst en gesjanst hebben. Tegen een uur of half 2 lag ik weer in mijn bed, op de vrouwen kamer nog wel, ik was de enige die daar mocht komen liggen omdat er anders niet genoeg plek was voor de andere in een ander gebouw. Lucky me haha Dag 35 zaterdag 14 maart 2009. Vanochten ging om 06.45 de wekker al. Het ontbijt zou om 7 uur beginnen en om kwart over 8 zouden we wegrijden. We gaan vandaag een eiland bezoeken wat hier in de buurt ligt, bij coufountine, met bijna 20 man in een motor boot dwars door de mangroven heen. Het zou 1,5 uur varen zijn naar het eiland waar bijna alles nog op de traditionele manier gedaan wordt, hier zouden we na aankomst een aantal uur verblijven en ook eten. Het middag eten was verser dan vers. De mosselen die we bij de rijst met spaghetti en uitjes kregen waren net uit het water gehaald en gepeld, zo vers heb ik ze nog niet gehad. Maar wat een prachtig landschap alweer, overal mooie bomen en planten en de vogels die hier vliegen hebben alle kleuren van de regenboog. Voor we het dorp in konden om even te relaxen en te gaan eten moesten we eerst bij de dorps oudste langs om gedag te zeggen, dat is hier ook traditie en dat leven we dan met respect na. Na het eten zijn we nog even gaan zwemmen op een stuk waar dat goed mogelijk was. Tegen 3 uur zouden we weer terugvaren na het vasten land en dat deden we ook. Weer met z’n alle in de boot en nu maar hopen dat we ons niet weer vast zouden varen op een zandbank. Dit gebeurde natuurlijk wel net 500 meter voor de plaats van bestemming en dit laatste stuk hebben we dan ook moeten lopen vol bepakt met onze handdoeken en tassen met spullen. Op de film die ik gemaakt heb wordt door Antje uitgelegd
hoe de naam van dit eiland is en wat de bevolking hier gekomen is. Leuk om te zien als ik thuiskom dus. Na het uitstapje met de boot zijn we weer terug gereden naar Abené met een door varken op onze auto. Deze hebben we daar gekocht voor het avond eten, niet wijzelf maar Antje met Ensa die ook meewaren. Dit varkentje hebben ze netjes laten slachten en kregen we deze avond voorgeschoteld samen met friet en vlees, je kunt er maar beter niet bij nadenken en gewoon opeten anders trekt je honger gevoel vanzelf weg. Na het eten hebben we nog even nagetafeld en daarna vroeg gaan slapen, was een lange maar indrukwekkende dag vandaag zoals we al veel hebben meegemaakt deze reis. Dag 36 zondag 15 maart 2009. Lekker kunnen uitslapen vandaag. Daarna weer goed ontbeten. Vandaag wilde we naar het strand gaan maar de zon wilt niet echt doorbreken. Miss dat we in de middag meer geluk hebben met het weer, de vertrek tijd terug naar Baila staat gepland voor 5 uur dus we hebben nog tijd genoeg om straks lekker te lunchen en te genieten van de rust en het strand. Straks meer ; ) En inderdaad zoals ik had verwacht kwam na 14.00 uur dan eindelijk de zon door, samen met de lunch. Als we al op het strand zouden zijn zou het ons daar gebracht worden. Dit was nu niet het geval dus hebben we het op het kampement naar binnen gewerkt. De keuze voor de lunch was simpel, nouja ook weer niet voor iedereen. Bronwyn had er toch wel moeite mee dat wanneer zei kip zou kiezen op haar sandwich dat deze dan van het terrein werd geplukt en klaargemaakt zou worden. Normaal eet je deze dingen zonder probleem maar als je het nu zo persoonlijk meemaakt is het toch wel ff iets anders. Ik had gekozen voor 2 broodjes met omelet komt ook van de kip maar toch net ff anders : P alles wat ze hier maken is vers, de aardappels komen zo uit de groent en ook de rest van de groenten komt uit eigen tuin. Alleen de rijst word wel gewoon uit de winkel gehaald. Wanneer je naar de wc gaat of wilt douche moet je eerst naar de waterput lopen om water te halen voor het spoelen van de wc of jezelf te verzorgen, alle leidingen voor stromend water liggen er wel en de badkamer en alles is goed verzorgd alleen duurt het nog een half jaar voor de waterleiding het dorp bereikt en alles aangesloten kan worden. Er is ook een buiten douche en wc waar je lekker in de zon kunt douchen en je behoeften kunt doen. Echt traditioneel allemaal en leuk om eens gedaan te hebben. Na het nuttigen van de lunch zijn we dan toch nog naar het strand gegaan, wat is dat heerlijk ff lekker uitwaaien op het strand en een stuk zwemmen in de zee. Hier ook nog lekker in de zon gelegen en de Donald Duck gelezen die Arjen had meegebracht. Dit is pas vakantie uuhmm sorry stage. Deze reis heeft voor een hoop dingen mijn ogen geopend en sta nu voor veel meer dingen open dan voorheen. De mensen kennis wat ik hier opdoe is echt geweldig en de goede gesprekken wat ik heb doen mij ook erg goed. Rond een uur of 5 zijn we terug gegaan naar het kampement om ons om te kleden en te douchen. We zouden om 6 uur vertrekken maar we reden pas om half 7 terug naar Baila. Onderweg kreeg de escort van Arjen en Jochem problemen met de verlichting, daar een tijdje naar een oplossing gezocht maar we konden niet direct vinden waar de oorzaak lag. We vermoeden de hoofdzekering maar deze kregen we zo in het donker niet 1 2 3 eruit. Na aankomst in Biala kregen we macaroni met lekkere saus. Weer eens wat anders haha ! morgen weer een lesdag dus ben om 23.00 ongeveer gaan slapen.
Dag 37 maandag 16 Maart 2009. Vanochtend om 07.45 opgestaan en gaan ontbijten. Kreeg een leuk welkom want iedereen zat al aan het ontbijt en ik was als laatste uit bed. Nou lekker opgefrist schonen werkkleding aangetrokken en aan de ontbijt tafel met mijn eigen rooiboos thee gaan ontbijten. Beter als de gele thee wat ze hier hebben haha. Maar goed nu was de Pajero van de driving dutchmen wat problemen gaf, deze had het weekend stilgestaan en had nu de accu leeg. Aanduwen met man kracht ging niet dus na wat gehannus werd de escort ervoor gereden welke hem aan ging trekken. Dat lukte gelukkig en ook dit probleem was weer opgelost, nou Pascal en Etienne tijd om naar school te gaan, wat was de planning voor vandaag, pascal zou met een groep de body van het chassis afhalen en ik zou met de andere groep het gereedschappenbord afmaken waar we nog mee bezig waren. Ik liet er een paar die minder goed de kennis van de gereedschappen beheerste de gereedschappen overteken op het hout en de verschillende maten erbij schrijven. Dit ging erg goed en de samenwerking van de leerlingen verliep ook soepel. Na het overtrekken heb ik ze een doos met spijkers gegeven om de gereedschappen mee op het bord te hangen, nou hoe sla je een spijker in het hout en hoe houd je een hamer vast. Dit was wel een leuke les en ze hadden het al snel onder de knie, hier en daar nog wel eens moeten verbeteren maar ze deden erg hun best om ons trots op hen te maken. Pascal was buiten bezig met de body los te maken, dit verliep ook goed en al snel kreeg ik de vraag of ik foto´s wilde komen maken als de body eraf zou gaan. Dit was het moment waar iedereen op gewacht had en de leerlingen waren dol enthousiast. Ze waren nog verbaasder toen ze zagen wat er allemaal onder zat, van de motor tot de versnellingsbak en de complete aandrijflijn. Dit is het leuke ervan dat ze nu alles kunnen zien hoe het in zijn werk gaat en de volgende klus zal zijn om alleen het chassis weer rijden te maken zonder body. Dus verschillende steunen maken voor de pedalen stuur enz.… Met de body gaan we het volgende doen. De kabelboom opdelen en zorgen dat het gehele elektrische deel weer functioneert als studie model voor Electro. Voor verlichting knipperlichten gevarenlichten enz.… tegen 12 uur was ik klaar met het gereedschappen bord en kon deze op de muur bevestigd worden. Nou hoe trots ze waren toen het bord er hing die glimlach op hun gezicht zei meer dan 1000 woorden. Ik was ook erg trots op ze. Nou tegen kwart voor 1 waren we weer terug op het kampement en er lag een berg was op ons te wachten, ik had van een paar weken verzameld en dat zou ik vandaag maar weer eens allemaal wegwassen. Hier is alles binnen een uur droog op de lijn en we zijn dus ook maar snel aan de gang gegaan om ervan af te zijn. En ja als ik dan was dan ook maar gelijk alles he. De waslijnen hingen allemaal vol dus we moesten er nog twee bij maken, jammer dat we hier geen foto van gemaakt hebben. ( je zult nu wel lachen mam haha ) maar is wel erg bevredigend als je klaar bent en je al je was op de lijn ziet drogen ( weer trots op mezelf ) komt er allemaal zo grappig uit nu zal wel aan het bier liggen hier Flag of a gazelle is hier de keuze maar ze smaken beiden erg goed. Na het eten,rijst met pinda saus met aardappels ben ik weer begonnen met het bij typen van mijn dagboek en al snel kwamen de andere binnendruppelen. Gislaine kwam bij me zitten en heb al haar foto’s naar mijn laptop gekopieerd, daar zitten echt een paar mooie tussen die ik ga laten uitvergroten ; ) en in laat lijsten. Niet kort daarna kreeg ik de vraag of ik weer mee ging zwemmen in het meer en lekker relaxen. Dat sla je natuurlijk niet af na een lange dag zwoegen en zweten. Dus dat hebben we met z’n 5e gedaan Pascal, bronwyn, Arjen, Jochem en ik. Echt leuk en het water is erg lekker hier na de middag. En nu lag ik hier dus weer me dagboek bij te typen na het douche en omkleden. Ik ga zo ook weer eten ben benieuwd wat het vandaag weer is, rijst met… gelukkig geen
koeskoes meer daar hebben we ook genoeg van gehad. Maar het was vandaag eens niet rijst maar aardappels met lekker vlees en saus, en lekker groentes. Voor het eten had John nog gebeld maar dat was maar kort en had gevraagd of hij na het eten terug wilde bellen voor hij zou gaan slapen en dat heeft hij dan ook gedaan we hebben nog een kwartier gebeld en daarna ben ik weer bij de rest van de groep gaan zitten en heb ik nog 2 biertjes gedronken voor het slapen gaan. Dag 38 dinsdag 17 maart 2009. Was weer veel te vroeg vanochtend, de wekker ging om half 8 maar wilde me bed nog niet uitkomen, vannacht was er iets vervelends voorgevallen tussen Papis onze gids en Bronwyn een reisgenoot. Hierdoor was iedereen uit zijn doen en was slapen nogal lastig. Mja toch maar weer eruit en gaan ontbijten zoals iedere morgen. de sfeer aan de ontbijttafel was niet wat ik gewend was en het voorval van vannacht zat er bij iedereen nog goed in. De gezellige sfeer die we gewend waren was er niet meer en gaf de dag een grijze kleur. Gelukkig vergaten we op school al snel waar we de dag mee begonnen waren en ging alles weer oké. Ik liet mijn leerlingen de onderdelen die van de Rocky afkwamen uitzoeken en de bruikbare delen netjes opbergen en de andere buiten bij de rest van het afval leggen. Ook liet ik hen het lokaal netjes maken, dit is erg belangrijk dat ze dit leren zodat ze ook als wij er niet meer zijn alles netjes houden en de gereedschappen goed beheersen. Hierna heb ik een schets gemaakt van een kast die ik graag in dit lokaal zou willen hebben om de kannen en gereedschapskisten die wij hebben in kwijt te komen. Het lokaal was gehaal kaal toen wij hier voor het eerst kwamen en nu proberen we er toch iets van te maken zodat ze volgend jaar gemakkelijker verder kunnen met het onderwijzen van deze leerlingen. Pascal schiet al goed op met de vorderingen aan het chassis. Hij heeft de leerlingen het chassis laten schoonmaken zodat alle onderdelen en toebehoren goed zichtbaar zijn. Ook heeft hij de leerlingen de complete kabelboom uit de carrosserie laten halen zodat we deze weer kunnen gebruiken om het chassis met motor en aandrijving weer rijdende te maken. Dit vinden de leerlingen een leuk vooruit zicht en we hebben ze dan ook beloofd dat wanneer het ze lukt het chassis weer rijdende te maken wij ze er dan in leren rijden op het school terrein. Ze gingen al snel aan de slag om een nieuw schutbord te maken om hieraan de pedalen en het stuur te kunnen bevestigen. En later ook de overige onderdelen die nodig zijn om alles te laten functioneren. De tijd ging alweer snel voorbij en voor we het wisten was het alweer tijd om op te gaan ruimen, alle gereedschappen weer netjes terug in de gereedschapskisten en ook het gereedschappenbord werd zorgvuldig geïnspecteerd door de leerlingen zelf of er niets aan ontbrak. Ondertussen weer half 1 voor we klaarwaren en samen met 6 leerkrachten in de auto terug richting het kampement reden. Daar aangekomen heb ik gelijk weer mijn werkkleding uitgedaan en ben ik in me normale kleding geschoten. Middag eten was weer lekker, rijst met vis en groenten met saus. Niet veel anders na normaal maar wel goed te eten. Na het eten ben ik weer aan me dagboek gaan werken en heb ik de tot nu toe 41 Gb aan foto’s en films naar me externe harde schrijf gekopieerd zodat ik weer wat ruimte op de harde schijf van mijn laptop vrij heb. Straks om 5 uur komen de leraren met leerlingen naar het kampement om ons te leren kennen buiten school. Erg leuk idee van ze, ze zijn heel open en vriendelijk en willen allemaal graag met ons samenwerken. Fatoe de naai leraren is bezig met hemden te maken voor pascal en mij en daar is ze zo trots op dat zei dat mag doen. Ze heeft mijn maten opgenomen en ging gelijk aan de slag, ben benieuwd wanneer het klaar zal zijn. Maar goed straks na het bezoek gaan Pascal en ik naar het internet Café om dit bericht te plaatsen en de reacties te lezen van de vorige keer, en ik hoop natuurlijk dat er leuke mensen op msn zijn om daar weer mee bij te praten.
Mis jullie allemaal wel maar de tijd die ik hier heb is echt geweldig en zou ik voor geen goud willen missen. Groeten Etienne dag 39 tot 43 Dag 39 woensdag 18 maart 2009. Vandaag om half 8 opgestaan, zoals elke dag zouden we vandaag weer om 9 uur beginnen, Antje was gister middag al gearriveerd en zou vandaag langskomen om de vorderingen op de school te bekijken. Na het ontbijt wat vandaag een stuk gezelliger was dan gister omdat er vannacht geen vreemde dingen waren voorgevallen en iedereen een goede nachtrust heeft gehad. Tegen kwart over 8 ging de andere groep al weg en konden pascal en ik nog een half uur iets voor onszelf doen voor we richting school gingen, na een goed gesprek met Antje en Insa zijn we richting school vertrokken en hebben we onderweg Mister Diouf nog opgepikt die ook richting de school liep. Op school aangekomen stonden de leerlingen alweer op ons te wachten en konden we al vrij snel weer beginnen, na het indelen van de groepen zijn we aan de slag gegaan. Pascal ging verder met het chassis om dit samen met de leerlingen verder af te bouwen om het weer rijdende te krijgen en Ik ben met een paar leerlingen aan de slag gegaan om de verlichting die op de bull-bar zat weer aan te sluiten en deze opnieuw provisorisch te bevestigen hierop. Deze zal aan de muur bevestigd worden en gebruikt worden als lesmodel. Tijdens het maken van dit object heb ik uitgetest hoever de leerlingen gevorderd waren met het berekenen van elektrische schakelingen. Ik schreef de informatie op die aanwezig was van de lampen die in de verlichting zat en liet heb verschillende dingen hieruit berekenen, dit ging vrij goed en met wat hulp van mij kwamen ze er uiteindelijk toch wel uit. Pascal had 4 leerlingen aan het werk gezet met de deuren die van de Rocky afkwamen om deze compleet tot de laatste schroef uit elkaar te halen, en daarna wat ze van tevoren niet wisten deze ook weer in elkaar te zetten. Hier waren ze niet op bedacht maar ze gingen toch weer vlijtig aan de slag om de deur terug in elkaar te zetten en ook weer alles werkende te krijgen. Buiten vorderde het werk ook goed, op het einde van de dag zag ik dat het stuur weer functioneerde en de remdrukbekrachtiger eindelijk een plekje had gekregen om het nieuw gemaakte schutbord. Ook de elektrische bedrading van de motor zat weer bijna terug op zijn plek en ze waren ervan overtuigd dat deze weer zou starten, maar ze vergaten dat er sowieso nog geen diesel leidingen lagen en het contact slot niet functioneerde zoals het zou moeten, we hebben het ze wel laten proberen maar ze kwamen er al snel achter dat het zinloos was. Aangekomen op het kampement na het weer afzetten van een paar leraren op de grote weg. Hebben we gegeten en weer een leuk gesprek gehad met Antje en Insa. De andere zouden pas weer later terugkomen en ook jan met nog een paar leerlingen zouden deze middag arriveren. In deze tussentijd ben ik onze auto weer gaan wassen omdat deze vrijdag of zaterdag ceremonieel overgedragen zal worden op James eiland. En dan moet hij er natuurlijk wel goed uitzien. Pascal is gaan zwemmen in het meer en ik heb Arjen geholpen met het wassen van zijn kleding en het ophangen aan de waslijn. Die pascal speciaal gemaakt heeft voor de zwaardere kledingstukken. Hierdoor ging voor mij de middag vrij snel voorbij en na het douchen ben ik met Pascal, Jochem, wasab, Bart en mijzelf naar Bignona gereden om te gaan internetten wat we eigenlijk gister al gedaan zouden hebben. Na 3 kwartier internetten viel de stroom uit en kon ik nog even verder met draadloos internetten totdat de ups ( extra accu voor zulke voorvallen ) ook leeg was en het draadloze netwerk ook uitviel. Hierna zijn we nog geld gaan wisselen bij de winkel op de hoek en zijn we weer terug naar het Kampement gereden. Hier hebben we nog gekaart en gewacht tot de tafel
gedekt werd en we konden beginnen met eten. Koeskoes met vlees en saus, met na een sinaasappel. Was goed te eten alhoewel we op frietjes gerekend hadden. Maar deze zouden we wel morgen krijgen omdat helaas vandaag de aardappels te laat binnengekomen waren. Morgen weer iets om naar uit te kijken
Dag 40 donderdag 19 maart. Laatste lesdag voor het weekend vandaag, omdat we morgen ochtend vroeg vertrekken naar Gambia en dus geen les kunnen geven, doen we vandaag 3 uur extra les erbij om niet achter te raken op schema. Dus van 09:00 tot 12:30 en van 15:00 tot 18:00. Vandaag dus ook weer vroeg op zodat we nog konden doorspreken wat er die dag zou gaan gebeuren met de PTH jongens die mee zouden gaan en het Camera team. Ze zijn vandaag weer komen filmen om vast te leggen wat we op een dag doen en hebben ook beide weer een interview afgelegd, wat een vragen alweer. Vaak moet je er echt goed over nadenken wat je gaat zeggen voor je het er zomaar uitflapt. Maar goed na het ontbijt zijn we om kwart voor 9 vertrokken zoals bijna elke dag en weer aan de slag gegaan op school. Ik ben verder gegaan met het afmaken van de bull-bar met verlichting en deze boven de poort laten ophangen door 2 leerlingen. Hierna ben ik weer verder gegaan met opruimen van de spullen uit de Rocky en bekeken wat hiervan wel en niet bruikbaar is in ons lokaal. Ook is jan nog langsgekomen met verschillende onderdelen die we nog zouden krijgen zoals een bureau met Franstalige computer, verschillende lesmodellen voor Electro practicum, accu met accu lader en stabiele voedingen voor de Electro aansluitingen. Tegen de tijd dat we dit allemaal uitgezocht hadden was het al weer tegen 12 uur en was ook pascal al goed opgeschoten met het chassis. Bij hem had een leerling op een wonderbaarlijke wijze een remleiding gerepareerd die wij als verloren hadden opgegeven. En het functioneerde nog goed ook, nou scheelt dat ook alweer in kosten, na het opruimen zijn we terug gegaan naar het kampement, hier hebben we weer gegeten en de kamer alvast een beetje opgeruimd en de spullen die we uit de auto gehaald hebben uitgesorteerd. Tegen kwart voor 3 zijn we weer terug gegaan naar school waar ik verder ben gegaan met het leren van de Electro sommen en pascal verder ging met het lopend maken van het chassis. Dit gaat hem en de leerlingen erg goed af en iedere keer als ik langskom zie ik ze er hard aan werken. De kabelboom van het contactslot bleek toch altijd wel het lastigste deel van de opgave, dit was een te grote spaghetti bende geworden door alle knutselaars die eraan gewerkt hebben in het verleden. Maar goed na ff nadenken is het hem en zijn leerlingen dan toch gelukt om de motor aan het lopen te krijgen, het was draaien en lopen. Direct de eerste keer echt super voor die diesel met zijn problemen onderweg. Gelukkig was het camera team aanwezig bij de eerste start en is alles op film vastgelegd. Wat natuurlijk ook leuk is voor de leerlingen. Die zijn dol op de camera haha. Na het starten van de motor waren wij tevreden voor deze dag en hebben we de leerlingen laten opruimen en laten zien hoe je erin rijd, niet henzelf natuurlijk maar Pascal. Dat vonden ze geweldig en zullen wel staan te popelen tot wij ze les gaan geven erin. Nadat ze alles opgeruimd hadden zijn Pascal en ik aan de slag gegaan om alle onderdelen van de auto die we willen gaan behandelen in de komende lessen te nummeren. Het zijn 36 nummertjes geworden en dit zal een grote opgave worden om ze hiervan alles bij te brengen. Maar
dat hangt ook af van de leerlingen, hoe snel ze het oppakken en onthouden. Hierna zijn we zoals gewoonlijk weer terug gegaan naar het kampement om te pakken voor vertrek morgen en ons verder te verheugen om de bak frieten die ons beloofd was. En ja hoor deze kwam dus ook, heerlijke patat met mayonaise en een saus met vlees erin hierna zijn we verder overgestapt naar de rode wijn en rosé die er ook weer eens goed inging na zo’n lange dag werken : P Dag 41 vrijdag 20 maart. Ja we konden vandaag weer eens een beetje uitslapen, maar zoals altijd was ik alweer om 7 uur wakker en ben daarna niet echt meer in slaap gekomen. Mja het vertrek stond gepland voor 9 uur wat zoals gewoonlijk natuurlijk weer later werd omdat niet iedereen op tijd klaar was, tegen half 10 zijn we dan eindelijk vertrokken richting Gambia waarna we ook weer direct zouden doorrijden naar James eiland, waar onze auto ceremonieel gedoneerd zou worden. Na weer een lange rit over slechte wegen en lang wachten bij de grens kwamen we rondt 3 uur aan bij kairoh garden waar de lunch voor ons klaarstond, pompoen soep ( beetje flauw ) met een half stokbroodje met groente. Hier kregen we te horen dat het vertrek naar James eiland voor vandaag geannuleerd was maar alhagie ons dit niet kon laten weten omdat zijn telefoon gestolen is. Dit was een domper in de groep en heel de planning moest weer omgegooid worden. Mja nu hadden we wel de mogelijkheid om te gaan eten bij de time out een frituur in serekunda waar je friet hamburgers en niet te vergeten frikadellen, kroketten, kipnugets, bamiblokken en noem maar op kunt krijgen heerlijk daar waren we wel weer eens aan te, i.p.v. rijst en vis met teveel graten. Dit hebben we die avond dus ook gedaan en ooh wat smaakten dat goed mja zoals bij meer dingen rekenen ze hier voor tubab’s meer dan voor de inwoners zelf het is niet veel meer maar je moet er wel allemaal evenveel voor bijleggen en dat word niet door iedereen gedaan en dan zijn altijd dezelfde die meer betalen. Maar ja dat verrekenen we dan wel weer met het benzine geld haha. Na het eten zijn we terug gegaan naar kairoh en niet veel later zijn we gaan slapen, hier merkte ik ook voor het eerst dat ik een verstopte neus had, nja zeg ik zal toch niet verkouden worden bij 40 + ( dit bleek naderhand wel zo te zijn ). Dag 42 zaterdag 21 maart. Ohwja was ik vergeten te vertellen we gaan vandaag naar James eiland i.p.v. gister. Vannacht heb ik niet erg goed geslapen door mijn opkomende verkoudheid en de hitte hier, wat een combinatie echt niet te doen hier. Maar goed we zouden vandaag weer om 9 uur vertrekken en zijn dus om 8 uur opgestaan om te ontbijten en de laatste spullen die we mee moesten nemen in de auto te leggen. Dit was een van de eerste keren dat we ook daadwerkelijk op tijd weg waren. Met z’n alle achterelkaar weer richting de haven waar de veerboot zou vertrekken. Hier moesten we wel een een hele tijd wachten tot we erop konden. Omdat we als een groep mee wouden en niet zouden opsplitsen moesten we een boot extra wachten tot we konden gaan. Tussen iedere boot zat een half uur tot een uur en in deze tijd hebben we nog verschillende dingen gekocht van de verkopers die voorbij komen als je staat te wachten, hier heb ik een foute armani bril gekocht en pascal 3 petjes voor nog geen 7 euro. In de haven voor de boot hebben we ook weer moeten wachten en hier hebben we nog een leuk originele hemd gekocht voor 75 dalasi. Iets meer dan 2 euro. Gelukkig konden we nu eindelijk de boot op en waren we binnen 3 kwartier weer aan de andere kant van de gambia River. Na de oversteek zijn we verder gereden naar James eiland, ofja een plaatste wat erbij ligt waar ik de naam even niet van weet nu. Maar daar wachten ons na een alweer lange rit een leuk welkom met dans en muziek van de theater drama groep. Tegen 2 uur kwamen we daar aan en pas om half 5 kregen we middag eten. Dat was nog eens afzien want we hadden allemaal honger en
waren futloos door de hitte hier. Om 10 voor 6 zijn we richting James eiland zelf gegaan. Met de auto tot aan de boot waar we eerst nog uitleg kregen over de verschillende beelden en gedenk tekens die er nog stonden vanaf de 18e eeuw. Om 5 voor 6 zaten we in het kleine bootje richting James eiland zou een kleine 20 minuten varen zijn over 7 km. Nou dan eindelijk op slaven eiland. Het zou vroeger iets groter zijn geweest maar door de stroming van de rivier wordt er steeds meer weggenomen er is geld bij elkaar gelegd door verschillenden landen om een afscherming te maken tegen het water. Zodat er voorkomen word dat het eiland over een aantal jaren geheel verdwenen is samen met zijn geschiedenis. Op dit eiland zijn zo’n 20.000 afrikanen verhandeld en een deel van hen is hier verdronken. Ze gaven je de optie of mee op de slaven boot en als slaaf leven of naar de kade zwemmen zo’n 7e kilometer. En als je dat zou bereiken zou je een hand op een paaltje moeten leggen zodat je weer je vrijheid had. Nu zou je zeggen ja dat moet toch wel mogelijk zijn. Maar al deze afrikanen kwamen uit het binnenland en konden dus niet zwemmen en ze zijn dus ook allemaal verdronken ( zo’n 7000 als ik me niet vergis ). Na het bezichtigen van het eiland en de resten van het gebouw wat ooit door de fransen gebouwd is zijn we weer terug gevaren. Eenmaal terug zijn we nog op een aantal plekken langs geweest die te maken hadden met de geschiedenis van James eiland. Tegen half 11 pas kregen we ons avond eten. Alweer erg lang op moeten wachten en dat was te merken aan de sfeer in de groep iedereen had honger en zo lang wachten is dan niet prettig. Toen het eten eenmaal kwam sloeg de sfeer direct weer om, een gigantische schaal met spaghetti en lekkere saus kwam op tafel te staan. Dat deed ons echt goed precies wat we nodig hadden. Na het eten zou er een optreden komen van de theater groep die op dit kampement verblijft. Deze begin pas tegen half 12 wat voor vele van ons al veel te laat was omdat we ook morgen weer vroeg op moesten, ikzelf ben tot 12 uur wakker gebleven om toch nog even mijn gezicht daar te laten zien aangezien dit speciaal voor ons voorbereid was. Ik vond het eerlijk gezegd niet om aan te horen, de geluidsinstallatie kraakte en piepte aan alle kanten en ons advies om het geluid zachter te zetten volgende ze niet op dus was het voor mij al snel over en ben ook ik het bed in gedoken. Dag 43 zondag 22 maart. Vanochtend om half 8 opgestaan, om 8 uur zou het ontbijt klaarstand zodat we nog voor 9 uur de spullen en goederen die wee mee genomen hadden op de juiste plaats af te kunnen zetten. Om 8 uur was het ontbijt nog niet klaar en om 9 uur ook nog altijd niet. Hun excuus was dat de bakker laat was en het brood nog niet klaar had. Nja dan gaan we maar zonder ontbijt weg was ons idee maar toen ze dat te horen kregen stond er binnen no time opeens een compleet ontbijt klaar. Pas om kwart voor 10 stond waren we klaar met ontbijten en 5 minuten later stonden we de goederen uit te laden 500 meter verderop. Dit duurde tot kwart over 10 ongeveer en waren toen eindelijk klaar om terug te rijden naar de boot om vanuit daar weer terug te gaan naar kairoh garden. Om kwart over 3 stonden we weer op de boot klaar voor vertrek. Een half uurtje later kwamen we aan in banjul en vanuit daar was het een uurtje terug rijden naar kairoh garden. Om half 5 zouden we vergaderen in de conferentie ruimten op kairoh garden, maar zoals altijd was jan weer eens de laatste die wat aan kwam zetten een klein kwartier te laat. Maar goed. We begonnen met een aparte manier van vergaderen, we moesten eerst onze zit botten vinden om beter geconcentreerd te zijn. Hierna kregen we 4 vragen die we moesten invullen op een blaadje en op een ander blaadje moesten we de antwoorden invullen, dit duurde naar onze mening allemaal veel te lang en ook onnodig maar goed allemaal voor Afrika. Na deze voorbereiding kwamen we eindelijk tot de orde van de dag, de projecten bespreken en hoe en waar iedereen verder zou gaan. Iedereen moest zijn eigen idee hierover opschrijven wat hij voor ogen had en dit zou daarna actief besproken worden in de groep.
Dit is ook zo gegaan en alle ideeën die er kwamen zijn goedgekeurd en hierna konden we weer onze eigen gang gaan. We hadden ons al afgemeld voor het avond eten omdat we met de groep wilde gaan eten in de pizzeria in de buurt, ik heb als ik me niet vergis de hele reis nog geen pizza gegeten dus daar had ik wel trek in, na een snelle douche waren we klaar voor vertrek en zijn we naar de pizzeria gereden. Ik hoefde eens niet te rijden dus kon ook drinken. Arjen bestelde een liter witte wijn welke we met z’n tweeen opgedronken hebben op een lege maag. Deze sloeg aardig in en binnen korte tijd waren we aardig aangeschoten tot ergernis van de rest van de groep soms ( sorry hiervoor ). Na lang wachten kwamen dan ook eindelijk de pizza’s er was maar een oven kregen we als excuses, maar kregen wel een gratis fles water op tafel. Na het eten zijn we weer terug naar kairoh garden gereden en het ben in gedoken, ik was nog altijd goed verkouden en het slapen de afgelopen nachten was net als deze weer slecht. de rest zal nog volgen heb ik nog niet af kunnen typen, alvast bedankt voor de leuke berichtjes dag 44 tot 57 Dag 44 maandag 23 maart. Vandaag zouden we ook weer om 9 uur vertrekken en omdat jan niet meeging was dat geen probleem ( sorry jan, zijn maar grapjes he ). Ik ben bij Arjen in de auto gestapt samen met Anna en Sander. Jochem is bij Pascal in de auto gestapt, zo konden Arjen en ik onze Nederlandse muziek luisteren en Pascal en Jochem rock !. in de auto was het erg gezellig had ik lange tijd niet meer zoveel achter elkaar meegezongen als nu. Ook Arjen en de andere deden vrolijk mee. De avond van tevoren hadden we het smokkelwaar in het busje gelegd. We wilde graag de banden de en montage machine op onze school hebben. Het is eigenlijk niet toegestaan om zulke dingen de grens mee over te nemen. Dus moesten we het er maar gewoon op wagen, we zijn nog nooit tijdens de reizen van Senegal naar Gambia of omgekeerd gecontroleerd op de auto’s dus het risico was klein. Voor het geval dat, hebben we wel maar al onze spullen over de machine heen gelegd van slaapzakken en dergelijke. De grenzen gingen gelukkig vrij snel in de ongelofelijke hitte deze dag. De douane beambten leren ons nu ook wel kennen en willen toch altijd weer teveel geld krijgen om ons door te laten, ze weten dat we het hebben en we toch door willen en dat we uiteindelijk ook wel betalen. Na het laten zien van de brief van de politie zeiden ze dat we de volgende keer goedkoper doorkomen. Hebben we alweer profijt ervan. tegen 3 uur kwamen we aan op het kampement. Te laat om nog naar school te gaan dus, we hebben Antje naar de school laten bellen om door te geven dat we helaas geen les meer kunnen komen geven door omstandigheden maar wel als we klaar zijn met lunchen het apparaat nog komen brengen, en of we Dan ook nog hulp kunnen krijgen bij het plaatsen van de machine. Na de lunch zijn we tegen half 5 naar de school gereden en daar stonden inderdaad nog een paar leerlingen ons op te wachten om ons te helpen. Je zou die gezichten eens moeten zien als je ze verteld dat je deze speciaal voor hun gesmokkeld hebt. Ze zijn je dan ook zo dankbaar of ze nu weten waar het voor is of niet. Na het plaatsen van de machine zijn we weer terug gegaan naar het kampement om ons verder voor te bereiden op de komende lesweek en met jan door te spreken wat er nog moet gebeuren, we kregen ook nog een paar overals mee, het aantal dat we tekort hadden om ze uit te kunnen delen aan de leerlingen in onze klas. Dit zijn we morgen van plan te gaan doen, samen met de kladblokjes en pennen die we van Pro active gekregen hebben zullen ze leuk vinden, en voor ons ook gemakkelijk tijdens de theorie lessen. Maar goed eerst maar weer eens lekker avond eten, we zouden vandaag spaghetti krijgen en dat kregen we dus ook met een lekkere vleessaus erbij. Na de nodige flag’s ( bier ) zijn we dan ook wel
weer vroeg gaan slapen, was weer een lange en vermoeiende dag en morgen moeten we er weer goed tegen aan kunnen.
Dag 45 dinsdag 24 maart. Vanmorgen alweer om half 8 opgestaan, hoef het de volgende keer niet meer te vermelden denk ik haha. Maar goed we zouden vandaag iets vroeger naar school gaan om nog een gesprek met Sané te kunnen hebben voor hij naar Gambia zou gaan voor de les van eb granaat. We wilde het graag even hebben over de nieuwe apparaten die er kwamen en de te kleine ruimte die we nu hebben om alles in kwijt te komen. Dit was allemaal geen probleem en we mogen een deel van het naast liggende houtbewerking lokaal gebruiken om apparaten neer te zetten wat ons wel erg goed uitkwam. Na dit gesprek zijn we naar de leerlingen gegaan die zoals altijd al klaar stonden. We hebben ze het nieuwe apparaat laten zien en verteld waar het voor dient, en gezegd dat wij ze gaan leren hier mee te werken zodra we 380 volt tot onze beschikking hebben. Hierna is pascal begonnen met het benoemen van de onderdelen die we al eerder genummerd hadden, en om te kijken of ze ook alles goed begrepen en onthielden heeft hij gelijk een klein examen gedaan. Dit ging naar Pascal’s zeggen gelukkig vrij goed en je kon gelijk zien we er echt goed luisterde en wie er alleen maar deed alsof. De slechtere heeft hij daarna bij de betere gezet en zo elkaar laten helpen om het te begrijpen. Ik ben deze dag weer begonnen met de Electro theorie. Dit gaat er moeizamer in dan verwacht maar we hebben er gelukkig genoeg tijd voor uitgestoken en onszelf nergens op vastgepind van dit moet dan en dan moet dat, we zien wel hoever we komen en dan maar liever iets langer doorgaan over een onderwerp wat ze straks geheel begrijpen en 10 waar ze maar de helft van weten Apparaat onthuld, onderdelen benoemen, Electro les, test examen. Auto opgeruimd, rosé gekocht lekker goeiekoop getankt, olie en diesel voor project, remvloeistof van Arjen en jochem. Savonds film gekeken, en 1 fles rosé voor Arjen en pascal tijdens het kaarten Dag 46 woensdag 25 maart. Vandaag zoals de rest van de week weer naar school gegaan. Vandaag hadden we een verassing voor onze leerlingen. We hadden van jan een paar overals gekregen die we vandaag zouden gaan uitdelen, jan was er ook bij aanwezig. De jongens vonden het geweldig. Allemaal een eigen overal met daarbij ook nog eens een pen van berner en de kladblokjes van pro-active das wel erg gemakkelijk tijdens de theorie lessen nu. Ze hebben allemaal hun eigen naam op het kladblok geschreven, de overals aangedaan en wanneer deze te groot of te klein was geruild bij jan in de wagen. En daarna samen met het overal en het kladblok met de pen op de foto. Hierna zijn we verder gegaan zoals de dagen van tevoren pascal buiten met het chassis en de juiste benamingen en ik met de Electro theorie. Na de les zijn we terug naar het kampement gegaan. Vanochtend hebben we Baboeka 3 van onze eigen blikken met eten gegeven, bami goreng in blik nog wel. Hier verheugde pascal en ik ons erg op, was weer echt eens iets anders dan normaal. We kregen het geserveerd met extra vlees, saus en aardappels er doorheen wat smaakte dat goed en ook Jan en Baboeka hebben er goed van kunnen smullen. Na het middag eten hebben we nog een kleine 2 uur gerelaxt op het kampement waarna we tegen kwart voor 3 weer terug naar school zijn gegaan om nog tot 6 uur les te gaan geven, gewoon weer verder in dezelfde groepen zoals vanmorgen. Deze extra les hadden zo ook verdient omdat we maandag niet daar waren geweest. Na deze lange en vermoeiende lesdag zijn we idd weer terug gegaan naar het kampement waar we voor vanavond een bbq gepland hadden.
Iedereen zou mee eten, zelfs de 2 Duitsers die hier ook verblijven en het personeel van het kampement. De jongens die in Zichanchor verblijven hadden 10 kilo vlees gekocht. En Baboeka zou zorgen voor de friet en salade. De sausjes hadden we ook nog zelf, tegen een uur of 8 zijn we begonnen met het bbq’en, ofja toen is het personeel begonnen met bbq’en wij hoefde alleen maar te wachten tot al het vlees gegaard was en alles in één keer geserveerd werd, het was erg gezellig en iedereen had hierna meer dan voldoende gegeten. De avond is nog later en nog gezelliger geworden echt super. Nouja zou ik bijna het belangrijkste vergeten! Me haren zijn er bijna compleet af gegaan vandaag, op 1 mm na… ja hoe gebeurd zoiets nou denk je dan, dat doet die Etienne toch niet zomaar. Nou zat ik daar lekker met een flag in me hand en ik vroeg aan Alima ( vrouw uit het dorp ) of er ook een kapper was in Baila omdat ik graag me haren gewoon geknipt wilde hebben, nou zei wist wel iemand dus niet veel later stond Alima hier op het kampement zei zou kunnen knippen. Oké ga je gang dan maar. In het begin ging alles prima en zag het er goed uit. Nu de zijkanten nog bijwerken met de tondeuse. Mooi met het kapje erop om de juiste afstand te bewaren en al, ook dit ging redelijk goed al zag het er nu uit als een bloempot kapsel dit knipte ze een beetje bij en ging redelijk. Nja nu nog me nek bijscheren en klaar. dit deed ik eerst ff voor en ze deed het na maar ze dacht dat ze nu ook nog boven de haren kon bijwerken met de tondeuse maar ze weet niet dat het zonder kapje veel korter word en ze gaat zonder benul aan de rechter zijkant ermee overheen, aaaaaaaah nu is er echt geen weg meer terug en zal toch alles eraf moeten ! In eerste instantie vond ik het maar niets en bleef ik maar in de spiegel kijken en herkende ik me eigen schaduw niet meer. Maar de dag erna was ik er al meer aan gewend en nu vindt ik het zelf steeds leuker worden en krijg ik allemaal complimentjes dus ik vind het wel goed zo nja eer ik thuis ben zal het wel weer wat langer zijn maar er zijn voldoende foto’s gemaakt en films om te zien hoe het gegaan is en eruit zag. Dag 47 donderdag 26 maart. Zoals tot nu toe bijna elke dag begon de les weer om 9 uur. Bij aankomst op school kwam sané al snel naar ons toe en vertelde dat hij een gesprek wilde hebben met Pascal, Rick, Piet en mij. Ik wist niet wat me te wachten stond maar hij keek niet erg blij. Het duurde niet lang of het werd me duidelijk waar het hier over ging, had gister een paar woorden opgevangen tussen een gesprek van Pascal en Piet. En dat klonk al niet erg goed. Tijdens het gesprek kwam precies aan het licht wat er fout was gegaan, door het taal verschil en slecht vertalen door een van de gidsen is er gewoon een communicatie fout geweest. Nadat Rick en Piet het kantoor uitwaren hebben Pascal en ik nog even verder gepraat met Sane om hem goed uit te leggen wat er mis gegaan is, hierna was het wat rustiger en begreep hij wat er fout gegaan was. Hierna zijn we verder gegaan met de les, en toen kwam de voor ons nu beruchte pauze. Zit ik daar lekker op mijn plastic tuinstoel met een super verse kop thee in mijn hand, schijft die stoel opeens naar achter en valt de lekkere thee zo over mijn buik heen, Wtf! That’s Hot ! ik sprong gelijk op en veegde de warme thee van mijn buik af, ik wreef al gelijk huid van de grootste brandwond. Ik vroeg direct voor iets om mee te koelen maar de aanwezige leeraren wilde me niets geven en zeiden dat ik het maar beter zo kon laten na flink wat schelden in engels en Frans kwamen ze dan toch met een zak heel koud water, deze in een handdoek gewikkeld en op de brandplek gehouden met daartussen brandwond zalf gaas. Zo heb ik nog de les afgemaakt en zelfs nog gegeten op het kampement, na een telefoontje met Antje gaf zei pascal het advies toch met mij naar Poste de Baila te gaan ( de dokter in Baila ) dit hebben we dan ook maar gelijk na het eten gedaan. Bij de dokter aangekomen moesten we eerst vragen of hij me kon helpen, dit was prima en konden doorlopen naar zijn kantoor waar hij me temperatuur opnam en me
bloeddruk meten. Dit was allemaal in orde, nu begon hij een soort van recept te schrijven wat ikzelf op hetzelfde terrein kon afhalen, we moesten het eerst afhalen en daarna terugkomen bij hem zodat hij het kon toepassen op de wond en uitleg kon geven over de medicijnen. Ja nu kwam dat eindelijk het echte werk, tot nu toe ben ik blijven koelen dik 2,5 uur dus. Het werd schoongemaakt met betadine en daarna werd dit weer weg gehaald met biseptine, dit branden beide echt als de pest maar gelukkig was wel alles wat hij deed steriel met handschoenen en al. Hierna deed hij met een houten spatel de biafine zalf erop wat gelukkig niet deed prikken maar wel deed koelen en zorgen dat de wond sneller heelt. Nu ging het gelukkig beter, ik had al in totaal 3 apc genomen dus de medicijnen die ik gekregen had bij de dokter kon ik nog niet nemen. De antibiotica ga ik niet gebruiken als het niet nodig is en de wond niet gaan ontsteken, mocht dat wel zo zijn dan neem ik antibiotica welke we hebben meegebracht uit Nederland die wat in combinatie gebruikt mag worden met de malarone. De pijnstillers zal ik wel gaan gebruiken als ik pijn heb, en de zalf ook de eerste 3 dagen zoals de dokter me heeft verteld. Hierna is de dag vrij snel verlopen, wel erg lastig, kon bijna niet bewegen want wanneer ik dat zou doen schaafde de wond langs me broekrand af en dan had ik deze al omgeslagen. De zalf deed gelukkig wel goed zijn werk. De open plek kreeg al vrij snel een korst die er helaas ook weer afging als het verband vervangen werd. Na de 3 dagen van zalf gebruiken ben ik geen verband meer gaan gebruiken en heb ik de wond in de openlucht laten drogen dit was goed want nu kon de korst goed uitharden wat wel als nadeel had dat dit nu gaan trekken en als ik draai de kans loop dat de korst weer scheurt, dit is gelukkig maar 1 keer gebeurd en na weer wat zalf eroverheen te hebben gedaan was dat ook geen probleem meer, nu maar gewoon laten voor wat het is en we zien wel wat het word. Op school zeiden ze al nu hoef je Baila nooit meer te vergeten. Dag 48 vrijdag 27 maart. Voor vandaag hadden we afgesproken om al om half 9 te beginnen, dan is het hier wat koeler en hebben we ook wat meer tijd om ze de laatste keer goed voor te bereiden op de toets die we maandag gaan geven. Deze dag zouden we ook weer op tijd vertrekken naar Abené om het weekend door te brengen, daarom was ons idee om ook iets eerder te stoppen met lesgeven zodat we genoeg tijd hadden om onze logeer spullen te pakken en richting Abené te rijden. De lessen gingen goed en ik had het idee dat ze het proefwerk wel goed zouden kunnen maken, wat ik zo meekreeg ging het bij pascal ook goed, hij had al meerdere kleine testjes gedaan en zo gepeild of ze het begrepen of niet, dit deed ik ook wel maar dan zonder punten hiervoor te geven. De dag ging vrij snel en toch goed ondanks de pijn aan mijn buik, welke ik al een beetje onderdrukte met de gekregen pijnstillers. Na de les zijn we terug naar het kampement gegaan en heb ik met moeite me tas kunnen inpakken en ondertussen hebben we gewacht op de rest van de groep die met ons mee zou gaan naar Abené. Na het gezamenlijk eten zijn we na lang wachten op Arjen ( koffer aan het inpakken voor 2 nachten, en dan maar zeggen van niet… ) anders was hij bang dat ie dingen niet bij zich zou hebben voor dit weekend, we zijn hier in Afrika dus waar maak jij je druk om, mja tegen half 3 konden we dan eindelijk gaan rijden, dit was wel erg gezellig we hadden een usb stick met leuke andere muziek erop en hebben we in volle borst meegezongen achter in de auto. Dit zouden we veel vaker moeten doen is echt gezellig kan nu al niet wachten op de terug weg. Eenmaal aangekomen in Abené voelde we ons allemaal direct weer thuis, na wat relaxen en bisap gedronken te hebben, zijn we de kamers gaan indelen en de spullen in de kamers gaan leggen. Verder was de dag lekker relaxt en moest niks maar mocht alles haha. Het avond eten was zoals altijd weer goed verzorgd, lekkere macaroni met saus en lekkere salade, na het eten ben ik verder gegaan met me puzzelboekje en zijn de andere gaan
pokeren en kaarten. En zijn we weer aan de rosé gegaan die alweer erg goed smaakte. Toen was het bedtijd maar ik had erg veel energie door de rosé en pascal ook, en omdat we samen met Arjen op een kamer slapen was hij dus de lul, dit werd een leuke stoeiparty en zijn matras slaapzak kussens en al vloog door de kamer heen en niet te vergeten hijzelf, dit heeft een tijd geduurd tot de energie op was en we Arjen eindelijk met rust werd gelaten, hij was niet erg blij met ons ( wel te begrijpen ) toen hij dacht dat we onze energie kwijtwaren gingen we toch noch ff verder met plagen. En kwam de fles met water goed van pas. Uiteindelijk zijn we dan toch gaan slapen tot om 8 uur de wekker ging.
Dag 49 zaterdag 28 maart. Na een toch wel goede nacht hebben we Arjen nog een beetje geplaagd met opstaan waarna we zijn gaan ontbijten, pascal was al een uur eerder op en was al begonnen met het maken van het aggregaat wat steeds uitvalt na een minuut lopen, beetje vreemd maar opzicht geen groot probleem omdat de broer van Insa ook technisch is en dit wel kan verhelpen. om 9 uur zijn we vertrokken naar de plaats waar we zouden gaan vissen en relaxen en lekker picknick. Het zou 1,5 uur lopen zijn maar toen Rick het idee kreeg om toch ff naar het strand te lopen om de golven te checken zijn we hem kwijtgeraakt, en hebben we dik 20 minuten gewacht waarna we dan toch maar zonder rick verder gegaan zijn. Deze 1,5 uur werden zo al 1 uur en 50 minuten en uiteindelijk zelfs 2,5 uur. Eenmaal aangekomen was er een leuk klein strand waar je lekker kon zonnen en iets verderop was een leuke plek om te vissen voor wie dat wilde. Pascal en ik en een aantal andere kozen ervoor om lekker te gaan zonnen en te gaan zwemmen, dat was echt leuk hier want de stroming was er enorm en je moest hard zwemmen om ertegenin te gaan en niet te ver af te drijven. Om 1 uur gingen we lunchen en kregen we stokbrood met vlees mayonaise en uitjes of iets anders wat je lekker vond. De keuze was kaas, vlees, sardientjes of pasta. Na de lunch ben ik met Arjen en Bas naar het eiland aan de overkant gezwommen vol door de stroming heen, dit was wel ff afzien mja we moesten natuurlijk ook weer terug naar de overkant, eerst maar een heel stuk terug gelopen zodat we weer de goede kant op terug gedreven werden bij het naar de overkant zwemmen. Hierna zijn we een stuk terug gelopen waar je een cafeetje met zee zicht hebt, en relaxen stoelen en banken om op te liggen met een lekker koud drankje, dit deed ik samen met Jesper, Bart, Arjen. Hier hebben we een kleine 2 uur gezeten waarna we werden vergezeld door de rest van het gezelschap. Pascal was nog met Bronwyn op het stand gebleven en een paar andere om bij te bruinen. Hier zijn ze net iets te lang gebleven en hebben ze zich aardig verbrand Nadat iedereen ff lekker gerelaxt had en iets gedronken zijn we via het strand terug gelopen. Ik ben het hele stuk met Arjen terug gelopen en hebben een leuk en goed gesprek gehad nadat we alle kerstlieden gezongen hadden die we konden bedenken. Hierna is ieder zijn eigen gang gegaan en ben ik me gaan douche. Na het douchen hebben we nog gekaart en zijn Arjen en ik samen met chief drinken gaan halen een paar dorpen verder, in deze winkel vonden we ook wijn en chocolade die we echt niet konden laten staan en liggen. Toen we terug kwamen waren ze al bezig met de bbq, hier waren Bart en pascal aan het helpen. nou tijd voor een flag, tijdens het eten komt de witte wijn wel en daarna miss de rosé als we nog dorst hebben, het eten was heerlijk lekkere kippenpoot met friet en voldoende saus en salade, hierbij smaakte de witte wijn erg goed en de rosé als toetje deed het ook erg goed, na het eten hebben pascal en nog een paar andere een varkentje op het vuur gelegd en deze naar binnen gewerkt en zijn Arjen en ik nog verder gegaan met kaarten, je kunt je wel inbeelden dat we nu wel een stuk aan de klote hadden gezopen en toen we naar het kampvuur liepen iedereen weggejaagd hebben, waardoor weten we nog altijd niet, maar wij hebben ons nog goed geamuseerd met overzetten van muziek en het luidkeels meezingen van Nick &
Simon. Tegen 1 uur zijn we gaan slapen en hebben we op een of andere manier pascal wakker gemaakt die al veel eerder was gaan slapen. Van de volgende dagen ga ik iets minder gedetailleerd schrijven omdat de laatste dagen drukker zijn geweest dan voorgaande en ik weinig tijd heb gehad om alles goed bij te houden, hoop dat jullie dit niet al te erg vinden, wie toch nog dingen wilt weten welke ik niet in mijn dagboek verwerkt heb dan mogen jullie dit altijd vragen natuurlijk. Nee heb je ja kun je krijgen toch Dag 50 zondag 29 maart Vandaag zijn we om 9 uur opgestaan om te gaan ontbijten, ik had helaas wel hoofdpijn van de drank voorgaande avond, maar goed avonds een vent ochtends een vent zoals pap me geleerd heeft. Ik had me opgegeven voor Afrikaanse dansles en pascal voor de Jambe ( als je dat zo schrijft ) les. Hier had ik wel zin in alhoewel ik nu pas bedacht dat het erg warm zal gaan worden als we zo in de zon gaan dansen op onze blote voeten nog wel. Maar goed zo gaat dat nu eenmaal hier. We kregen les van een man die erg ervaren was en op veel verschillende plaatsen in de wereld zijn les heeft gegeven. Alles ging stapje voor stapje tot je het begreep en dan ging hij pas weer verder. Het was bloedje heet en je zweten alles eruit, we hebben 2 keer pauze gehad die we ook wel nodig hadden, in Nederland kun je nog zo’n goede conditie hebben, maar bij dit klimaat veranderd dat echt wel. Toen wij klaar waren met oefen en de Jambe boys ook zijn we gaan combineren, zei op de Jambe en wij op hun muziek klanken dansen, dit was echt grappig voor de lokale mensen want de Jambe boys gingen net als ons wel eens mis en dan hoorde en zag het er grappig uit. Arjen, Bronwyn, Saskia, Antje en ik zaten in de dans groep en de overige deden mee met de Jambe op Jochem na, die had er niet zo’n zin in. Na deze les hebben we nog geluncht samen met jan die net te laat was om de voorstelling bij te wonen. Hierna zijn we spullen gaan pakken nog wat gerelaxt en terug naar Baila gereden, op de Terug weg hadden we net als voorheen weer problemen met de auto’s, nu waren wij als eerste aan de beurt, we hoorde links voor een vreemd geluid in de aandrijving wat meeging met het motor toerental, wij gestopt onder de auto gekeken maar niets te zien, weer verder gereden en gedacht zal wel de aandrijf as zijn welke een tik gehad heeft, toch zat het ons niet lekkeren ben ik uit het raam gaan hangen om te kunnen kijken waar het geluid vandaan kwam ( ja mam dat heb ik veilig gedaan, binnen hield iemand me stevig vast ) ik hoefde niet lang te kijken voor ik zag waar het probleem zat, de wielbouten waren los aan het komen dus het wiel liep er bijna vanaf en klapperde steeds tegen de naaf aan. Ik commandeerde Pascal direct om te stoppen om de wielbouten aan te draaien, we stonden natuurlijk wel ff vreemd te kijken hoe zoiets nou kon, als dit toch iemand voor de gein gedaan heeft is dit echt geen leuk grapje. We hebben voor de zekerheid alle andere wielbouten ook maar nagetrokken, je weet maar nooit he. Toen wij weer op weg waren en nu gelukkig zonder raar bijgeluid zagen we een druppelspoor op de weg liggen, dat kon maar twee dingen betekenen, of een van de andere auto’s had een lek, of een van de lokale auto’s had een lek, maar aangezien die ons niet gepasseerd waren kon het alleen nog maar een van die van ons zijn. Zei waren doorgereden toen wij problemen hadden met onze auto dus we hebben direct gebeld dat er een van hun auto’s iets zou lekken, en ja hoor we hadden gelijk, de Nissan patrol ( van de Marokkaanse jongens ) waar Chris, Jesper en Bart nu meer rijden had de radiateur lek, het gedeelte waar je de aftapschroef mee losdraait was afgebroken en zat er nu dus een klein gaat waar je weinig aan kon doen, we hadden wel verschillende dingen bij ons maar net niet dat wat we nodig hadden, toevallig kwam het Camera team langsrijden met de Nissan Frontera zei hadden sleepkabels bij zich welke wij konden gebruiken nu, ons idee was om hen met hun auto te laten slepen aangezien zei een sterke diesel hebben en wij
maar een benzine die al vol zat met 7 man. Alleen was er een nadeel, zei hadden nog nooit gesleept en gingen dit nu voor de eerste keer doen op een slechte weg, daarom kwamen wij met het idee dat wij met hun auto zouden rijden en zei bij ons zouden instappen. Maar dit wilde zei niet en zouden toch zelf slepen,naderhand hebben wij daar nog wel lol aan beleeft want ze hadden echt geen idee wat ze deden en het zou weinig gescheeld hebben of de sleepkabel had het begeven. We hebben de Nissan tot het volgende dorp gesleept en hier naar een oplossing gezocht zodat zei zelf op eigen kracht verder zouden kunnen rijden. Hier stond jan ook te wachten en hij had gelukkig nog een fles wijn in de auto liggen en wat gereedschap, ja waarom nou de fles wijn vraag je je af he Nou hier zit een kurk in en laat het nou toevallig zo zijn dat deze op de plaats past waar het gat zit. Nou na wat sleutel werk kon de kurk samen met wat lijm en een tay-rap vastgezet worden op zijn plaats. Nou weer terug in elkaar, water bijgevuld en rijden maar, nog geen 2 Km verder stonden we weer stil, de motor liep warm van de Nissan, nja zal nog wel lucht in het koelsysteem gezeten hebben, nog meer water toegevoegd en rijden maar weer, deze keer wel tot aan het Kampement gelukkig Dag 51 maandag 30 maart De laatste volledige week les, toch wel jammer als je er zo over nadenkt, je maakt het hier toch je eigen en bouwt iets op met de mensen waar je mee optrekt en elke dag weer les aangeeft, je krijgt hier op een andere manier iets terug van de mensen voor dat wat jij voor hen doet, ze waarderen het echt maar hebben niet de middelen om iets terug te doen wat voor ons natuurlijk ook geen probleem is. Wij weten waarvoor we hier zijn, daar hebben wij zelf voor gekozen. Ik begin me nu echt een leraar te voelen. De leerlingen begrijpen steeds meer onze manier van lesgeven en komen dingen aan je vragen en je hebt het gevoel dat je alles weet, en dat is zo anders dan iets geleerd krijgen, nu ik het zelf uitleg begrijp ik het ook veel beter dan voorheen wat voor onszelf ook echt weer een goede les is en het positieve van deze stage. Het meeste had ik dit gevoel nog toen ik gistere avond proefwerken aan het schrijven was en je echt moest nadenken over wat je wilde dat ze je konden laten zien wat ze geleerd hadden en dit op de juiste manier over te brengen naar hen. Je wilt het ook niet te moeilijk maken maar ook weer niet te gemakkelijk, daar probeer je een midden weg in te vinden net zoals je niet alleen theorie erin zet maar ook wat praktisch zodat je voor beide begrippen een kans geeft. We hadden dus inderdaad voor vandaag een proefwerk gepland en deze morgen ben ik daar ook gelijk mee begonnen, een ander klaslokaal gevraagd en ze allemaal apart aan een tafeltje gezet. Uitgelegd wat de bedoeling was, nog een aantal formules op het bord geschreven en de proefwerken uitgedeeld. Het duurde langer dan ik dacht en vond het zelf ook wel spannend, je ben toch wel benieuwd of ze iets van je geleerd hebben en of je het wel goed gedaan hebt, dit is dus ook wel een test voor jezelf eigenlijk. Binnen 2 uur waren ze klaar, de personen waar ik van verwacht had dat het goed zouden maken deden dit ook en omgekeerd, hoogste punt was een 9 en de laagste helaas een 4 ( man van 43 die niet kon rekenen ) dus ik was wel tevreden over het resultaat. Voor mijzelf heb ik nu al iets goed gedaan hier wat niemand meer van mij kan afpakken, bij pascal zal het niet veel anders zijn gegaan en zal wel voor een deel hetzelfde als ik ervaren hebben. Hij had voor zijn 6 leerlingen ook een proefwerk / test bedacht. Hij had natuurlijk veel moeite gedaan om alle onderdelen uit te leggen van de auto. In het Frans nog wel, hier heeft hij ook weer een hoop van geleerd want hij kan nu zo al die onderdelen in het Frans benoemen, petje af hoor. Bij hem was het ook erg goed gedaan het hoogste punt was een 9,5 en het laagste een 7.3. allebei tevreden dus Na het proefwerk vond ik het leuk om ze te belonen en heeft pascal zijn leerlingen rijles gegeven in de Rocky op het school terrein en ben ik met hen muziek gaan luisteren op de laptop en ze een film laten zien. Na de les zijn we terug gegaan naar het kampement hebben hier weer gegeten en gedaan
enz. Ben ik nog met Bart naar Bignona gereden om te gaan internetten en eten te halen voor de bbq die we vandaag weer zouden hebben. Ook hebben we weer geld gewisseld en beltegoed gehaald.
Dag 52 dinsdag 31 maart. Vandaag hebben we van groep geruild om les aan te gaan geven, ik ga de groep van pascal dus lesgeven in electro en pascal gaat met mijn groep verder om ze de onderdelen bij te brengen, er was dus weer werk aan de winkel. Ook zou ik vandaag gaan proberen om de banden machine aan de praat te gaan krijgen. We hadden het aggregaat van jan gekregen met een 380 volt aansluiting wat we voor het apparaat nodig hebben. Maar hier zou nog iets aan moeten gebeuren voor het zou gaan werken, de bekabeling moest nog gemaakt worden en de luchtleidingen die ook nodig zijn voor het bedienen van het apparaat moesten nog aangelegd worden, hier heb ik me met mijn groep op gezet en binnen anderhalf uur waren we daar klaar mee. Het aggregaat was niets mis mee, maar de banden machine zelf wel. Door het transport waren er aan de binnenzijde bedieningspedalen losgeraakt welke wij weer moesten terug monteren voor het goed functioneren van de machine. Ik heb 1 x kunnen voordoen hoe de machine werkt en daarna was het helaas over met de pret want toen viel de stroom helaas weer uit en ben ik verder gegaan met het lesgeven van electro. Na de les hebben pascal en ik nog wat plezier gehad met de Rocky, we hebben er leuk mee gedrift over het terrein van school waar alleen zand ligt, ook hebben we de motorvoertuigen leraar leren rijden, Ja daar stond ook ik van te kijken, een leraar motorvoertuigen die niet weet welke pedaal waarvoor dient en hoe je überhaupt moet rijden. Hier zijn we weer terug gegaan naar het kampement waar we de drank rekening voor de eerste 3 weken gepresenteerd kregen, wel per persoon natuurlijk, deze betalen wij natuurlijk wel van ons eigen geld, ik had een rekening van 26300 CFA en Pascal een van 38000 CFA voor mij dus €40,46 en voor Pascal € 58,46. Valt me toch nog wel mee als je nagaat dat je ook nog 2,50 euro zakgeld krijgt per dag, dus dat spelen we bijna Kiet. Na het afrekenen van de rekeningen zijn we om kwart voor 4 naar het voetbal veld gereden om daar de voetbal kleding uit te delen aan ons school voetbal team en daarna een wedstrijd te spelen tegen het dorp, helaas hebben we deze verloren ondanks de goede inzet van Arjen snijder de uitslag was 3 – 1 maar ze waren wel blij met de nieuwe kleding die zei gekregen hebben Dag 53 Woensdag 1 april. Vandaag weer net als de andere dagen begonnen met het lesgeven, bij het driften van gister zijn we er achtergekomen dat er nog een aantal dingen niet goed waren aan de auto welke dus gemaakt moesten worden. De massa kabel naar de accu was te dun en was door gefikt en de remleidingen waren mede hierdoor gaan smeulen en de koppelingskabel maakte massa waardoor ook deze gesmolten. na was het verhelpen van deze problemen is hij verder gegaan met het benoemen van de onderdelen. Ik ben met mij leerling de lesborden gaan ophangen die wij hadden meegekregen van school, hier op staat uitgelegd hoe een koppeling werkt met benamingen en al. Hier waren ze wel ff zoet mee en heb een aantal keren gewoon streng moeten optreden wanneer ik zag dat ze niet goed hingen en ze het van mij opnieuw moesten doen. Verder zijn deze dagen allemaal wel gelijk alhoewel het de laat dagen wel iets lastiger is om dingen uit te leggen aangezien de leraren vrij zijn en we dus geen goede tolk hebben. Gelukkig zijn er 2 bij die redelijk wat engels spreken en ons dan ook wel kunnen helpen hierbij. Na de les zijn we terug naar het kampement gegaan, we gaan vandaag samen met Arjen, Jochem, Steven en Papis naar zichanchor om het pasavant te verlengen en souvenirs te kopen ja dat hebben we ook wel gedaan hoor. Hoop dat iedereen het leuk vindt wat ik uitgezocht
heb, is moeilijker dan je verwacht. Maar goed de markt was erg leuk en het afdingen op de artikelen ook, ze zetten altijd veel hoger in wat natuurlijk ook wel logisch is maar wij weten altijd het onderste uit de pan te halen, daarom hadden we ook Papis en Steve bij ons. Zei spreken de taal dat is al een voordeel en zei weten de richtlijnen van de prijzen. Hierna zijn we weer terug naar het kampement gereden waar we weer lekker gegeten hebben en de avond verder gezellig doorgebracht hebben Dag 54 Donderdag 2 april. Ieke ieke ieke puff, ieke ieke puf, Damn ETIENNE ! DE AUTO WILT NIET STARTEN roept pascal me toe, PROBEER DE START ONDERBREKER NOG EENS TE ONTGRENDELEN, riep ik terug, DOET HET NIET, zal de accu wel leeg zijn was mijn idee omdat meestal de startonderbreker dan ook niet goed functioneert. Na pogingen tot aanduwen waarvan ik al zei dat het niet zou lukken hebben we nog geprobeerd over te starten maar het wilde allemaal niet baten. Verdomme we moeten toch naar school en ik heb ook geen zin om te laat te komen, nja spullen in de escort gegooid en naar school gereden met nog altijd de vraag wat er nu niet goed is aan de auto waarom deze niet wilt starten. Opschool aangekomen hebben we de band van de Escort weer opgepompt en zijn zei verder gereden naar Sindian. Pascal is toen de leerlingen en een leraar gaan uitleggen hoe het banden apparaat werkt en ik heb de film hierover die in het Frans is aan mijn klas laten zien. Voor de De en montage van de pneu de dag ging verder gelukkig vrij snel en hebben een hoop kunnen bijbrengen aan de leerlingen. Electro gaat goed bij deze groep en ze zijn erg leergierig om de sommen nog moeilijker voorgeschoteld te krijgen. Dat doet bij wel deugd en kan nu ook beter inspelen op hun niveau. Na de les zijn we weer naar het Kampement gegaan waar we zijn gaan zoeken naar de oorzaak van het probleem met de bus. Eerst dachten we dat het aan de accu klem lag, de plusklem was gebroken en bij goed aandrukken werkt deze zonder probleem en starten de motor ook. Maar bij een tweede keer proberen was dit niet het geval, nja dan kan het nog het start onderbreek systeem zijn welke defect is, dan deze maar eruit halen en de kabels weer als origineel aansluiten. Deze poging was ook hopeloos en hij wilde nog niet starten, nja het was tijd om naar het toernooi te gaan wat deels door pascal georganiseerd was, ik zou niet meegaan hierna toe omdat ik last had van me maag en ontlasting en ik er toch niet heel veel aan vindt om daar in de zon langs het veld te staan, als ik nu mee kon spelen zou ik wel gegaan zijn maar dat was ook niet mogelijk door de brandwond op me buik. Ik ben dus op het kampement gebleven en heb nog even verder gezocht naar het probleem. Nog een half uur met Pap gebeld om andere opties te horen over het probleem. Hij zei dat ik de startmotor moest demonteren deze schoon moest maken op een externe accu op functioneren moest controleren en dan pas weer terug in te bouwen. Dit hebben we deze avond na het eten en het toernooi ook nog gedaan maar nog wou de motor niet starten, wat kan het dan zijn… hij krijgt benzine want de pomp loopt, het startrelais schakelt en de startmotor krijgt een spanning. Nja het is nu te laat om nog verder te gaan zoeken dus we stellen het maar uit tot morgen dan is er weer een dag. We hebben de auto toch niet perse nodig nu dus het kan nog wel ff zonder. Dag 55 Vrijdag 3 april. Vanmorgen door Arjen en Jochem afgezet op school, hun voorband die leegliep gepakt om deze van een binnenband te voorzien die ze gisteren in zichanchor gekocht hebben en begonnen met de les, pascal is verder gegaan met uitleg geven over de banden machine en heeft samen met de leerlingen de voorband van Arjen en Jochem gemaakt en ik ben tegen 10 uur naar het kampement gelopen met 3 leerlingen en extra gereedschappen en kabels om daar de bus te kunnen maken. Na het laten zien dat de auto niet wilde starten hebben ze de startmotor weer eruit gehaald. Zo kon ik laten zien dat
deze wel functioneert maar niet wilt werken op het contactslot, toen heb ik ze uitgelegd dat ik een kabel wil leggen naar het dashboard met daar een schakelaar om de startmotor direct te bedienen zonder sleutel. Ik heb de kabel en drukknop voorbereid met een leerling en de andere twee hebben de kabels netjes weggewerkt die nog blootlagen van het contact slot en nieuwe verbinden laten maken bij de kabels die een beetje open lagen. Na dik 2,5 uur werk was er dan het moment van de waarheid zou hij starten of niet! Sleutel op contact… druk op de knop en vroem ! eindelijk hij werkt weer!. Hierna ben ik met de leerlingen naar school terug gereden samen met de gereedschappen die we hier nog hadden staan voor het maken van de auto. Pascal was ondertussen ook al klaar met het klaarmaken van de Rocky zodat deze kan meerijden met het defilé in Sindian. Dit kregen we pas gister te horen en hier waren wij niet zo blij mee, we hebben dit onderwijs les model niet gemaakt zodat deze gebruikt kon worden voor op de weg, niet alles functioneert naar behoren en wij vinden het zelf niet geheel verantwoord om daarmee de 30 Km naar Sindian te rijden. Maar goed Sané had dit overlegt met jan en dit zou geheel op zijn eigen verantwoording gaan zonder dat wij hier mee betrokken zouden worden. Maar goed pascal heeft de Rocky gelukkig zo ver weten klaar te maken dat er goed mee te rijden was en wij enigszins tevreden ermee zijn. In de middag zijn we weer terug naar school gegaan omdat we zouden gaan oefenen voor de Defilé morgen . dit zou om 4 uur beginnen maar toen was helaas nog niet iedereen aanwezig en pas 3 kwartier later gingen we van start. In die 3 kwartier hebben we toegekeken hoe de motorkap van de Rocky bewerkt werd zodat wij deze kunnen ophangen in het lokaal, met de tekst erop Go For Africa & cfp Baila Etienne & Pascal. Als aandenken aan ons en wat wij hier gedaan en gemaakt hebben. Nja nu maar het marcheren oefen waarvoor speciaal twee soldaten daar waren die het ons we ff zouden gaan leren. Allemaal op grote en dan met 2 aan 2 achter elkaar. En maar oefenen, na dik 1,5 uur waren we klaar met oefenen en konden we uitgeput terug keren naar het kampement Dag 56 Zaterdag 4 april. Vandaag om kwart voor 7 opgestaan voor het defilé. Het ontbijt was te laat en wij maakte ons zorgen dat we telaat zouden komen, we hadden niet echt een goed idee wat we precies konden verwachten vandaag. We waren net op tijd op school om de laatste voorbereidingen te treffen en alle leerlingen in de auto te laden 10 in totaal zonder mij en pascal mee te rekenen,om kwart voor 8 zijn we vertrokken voor de 1 uur durende reis naar Sindian. Tijdens de rit naar Sindian hebben we nog een aantal keren moeten stoppen omdat de rem links voor aanliep en veel te warm werd en de rook ervan af kwam. Sané moest en zou de Rocky zelf erheen rijden ondanks dat hij geen rijbewijs heeft en we hem pas gisteren hebben leren rijden. Hij laat de koppeling slippen en snapt niet veel van schakelen. In de 4 wegrijden is voor hem heel normaal maar snapt dan niet waarom de motor afslaat, nja rustig aan verder rijden dan maar en we zien wel hoever we komen. Eenmaal aangekomen daar gaapte iedereen ons aan, wat doen die tubab’s hier met die rare auto, er was veel interesse naar en verschillende soldaten kwamen ff een praatje maken met ons om te vragen wat dit was en wat we ermee deden. Het Defilé staat hier voor de Bevrijdingsdag en dan lopen alle scholen mee met bepaalde uitdrukkingen en te laten zien waar zei dit jaar voor staan. Baila had als thema dat je beter hier kon komen leren en geld verdienen dan met de boot naar een ander land te gaan en de kans hebben te verdrinken. Wij liepen hier dus in mee en hebben hier echt geschiedenis geschreven omdat wij de eerste tubab’s zijn ooit die sinds de bevrijding meelopen in het Defilé, we zijn zelfs genoemd op de radio en kregen een geweldig applaus. Zo maak je nog eens wat mee. We waren zelfs uitgenodigd om te komen eten bij de belangrijkste persoon van heel dit gebeuren maar hier zijn wij niet op in gegaan omdat wij honger hadden en het nog wel een aantal uren zou duren voor we eten
zouden krijgen dan. Dus we hebben ons bij elkaar gepakt met de leerlingen en zijn terug naar Baila gereden zonder jan papis en sané, pascal met een leerling en Arjen met de Rocky en ik met de rest in de bus die het gelukkig nog steeds doet. Na aankomst hebben we gezamenlijk middag gegeten en de rest van de dag heerlijk gerelaxt en niets gedaan dan waar je zin in had. Na het eten hebben we nog lang nagetafeld met nieuwe bezoekers die vandaag aangekomen waren en die 10 dagen hier op vakantie zijn vanuit Spanje om met de fiets alles te gaan bezichtigen hier. Om half 10 ben ik me gaan klaarmaken om op stap te gaan naar zichanchor samen met Arjen, Chris, Jesper, Jochem, Papis, Steven, Alima en ikzelf natuurlijk 8 man totaal in het busje, het is 60 Km rijden dus zou wel een uur duren voor we daar waren en dan moest Alima ook nog haar papieren gaan pakken thuis. Na aankomst belde Chris zijn leerlingen op die ons zouden vergezellen vanavond, de eerste club die we tegenkwamen vonden we niets en zijn we verder gelopen naar een andere die beter zou zijn. Daar aangekomen moesten we 1000 CFA entree betalen ( €1,50 ongeveer ) en vrouwen hadden gratis entree, de zaal was bijna leeg maar toch begonnen de personen die met ons meewaren gekomen al gelijk aan het dansen op de muziek die veel te luid stond. Na de eerste redbull voor mij en Flag voor Arjen waren wij alweer de eerste en de enige Tubab’s die hen vergezelde langzaam werd het al wat drukker en gezelliger. Arjen had al snel zijn oog gelegd op 3 andere tubab meisjes waar later van bleek dat zei Amerikaans waren en hier met vakantie zijn. Er was nog een andere tubab die van Spanje kwam en aan het dansen was alsof ze in een trip vast hing. Tegen half 3 heb ik als bob gezegd dat ik terug wou en zijn we terug gelopen naar de auto waar we met veel plezier hebben nagepraat over afgelopen avond tegen kwart voor 4 lag ik weer in me bed. Dag 57 zondag 5 april. Vanochtend eindelijk weer eens kunnen uitslapen, nja voor zover dat mogelijk is natuurlijk, want het is hier in de ochtend al erg warm en dan is goed slapen onmogelijk, en dan hebben we het nog niet over de mieren en andere insecten gehad die er rondlopen. Vandaag dus gewoon lekker gerelaxt en niets moest alles mocht, dus hebben Arjen en Ik samen de auto’s gewassen, eerst de escort en daarna de bus, lekker de zwembroek aan en aan de gang. Was wel lekker opzicht in het zonnetje en dan met het water spelen. Na het wassen van de auto’s was het tijd om verder te gaan relaxen en niets doen tot dat het middag eten kwam, en dat hebben we dus ook gedaan. Verder was er vandaag echt weinig om hier te vermelden, was gewoon lekker relaxen en niets anders, een van de weinige keren dat hebben kunnen doen. Daarom ben ik maar weer het dagboek gaan bijwerken waar ik echt dagen mee achter lag en er nu eindelijk weer eens de tijd echt voor kreeg. Mja zal jullie over deze dag niet verder meer lastig vallen en doorgaan naar maandag 6 april dag 58
De Terug Reis Terug reis! Dag 1 Donderdag 9 april vandaag was het dan zover. de laatste dag in baila was aangebroken. de laatste avond hebben we nog veel plezier gehad maar ook op tijd gaan slapen om voor vandaag wel fit te zijn. we hadden gedacht om half 9 op te staan en om 10 uur te vertrekken maar pascal en ik waren al veel vroeger wakker en zijn toen toch ook maar opgestaan zodat we alles op ons gemak konden uitzoeken. van de spullen die we nog hadden staan en weg zouden geven. het grootste deel van mijn kleren had ik al weggegeven aan de leerlingen uit onze klas, net als pascal. maar ik had nog meer dingen om weg te geven omdat anders me koffer en handbagage te zwaar zouden worden. mijn koffer weegt nu ong 21
kilo en me handbagage zo'n 16 kg. ja is niet niks om mee rondt te slepen. maar je moet er iets voor over hebben. voor vertrek hebben we allemaal dag gezegd, dat viel me zwaarder dan verwacht en had wel een brok in mijn keel bij het zien van al die gezichten. je zag dat ze het erg jammer vonden dat we gingen net als wijzelf. van alima kregen Jochem en ik nog een ketting als afscheidscadeau wat me ook wel weer goed deed. de mensen hier geven je echt het gevoel van dankbaarheid wat we in nederland erg missen, of miss is het alleen in limburg zo?? om 10 uur zijn we dan echt vertrokken, meerendeel van de bagage bij jan in de auto en wij met z'n alle in het busje. dit zou de laatste keer worden dat ik hierin zal rijden. met pijn in mijn hart zal ik hem hier achter moeten laten en het vertrouwen in arjen hebben dat hij hem in een geheel naar gambia zal brengen, zodat hij daar dan voor een goed doel gebruikt zal worden dan is onze missie hier volbracht. na een dik uur rijden kwamen we bij de haven van zichuinchor aan waar de boot ook al klaar lag maar deze zou pas tegen 3 uur uitvaren. de grootste bagage hebben we hier wel al ingecheckt en met alleen de handbagage zijn we de stad ingegaan om nog wat geld te wisselen en te lunchen. tegen half 1 zijn we weer terug gelopen naar de boot om in te checken. de handbagage werd niet gecontroleerd en we konden zo doorlopen na controle van ticket en paspoort ( 4 x in totaal ).op de boot is weinig te beleven dus brengen we merendeel van de tijd op de kamer door om lekker te relaxen of bij te slapen voor wie dat wilt. tegen half 9 avonds zijn we gaan eten. het eten hier is gelukkig wel goed en niet al te duur voor een 3 gangen menu ( 5000 cfa ). niet iedereen heeft helaas een goede maag en sommige werden er misselijk van door het dijnen van de boot op de golven. Bart en Jesper hadden er het meeste last van en zijn een luchtje moeten gaan scheppen voor ze konden gaan slapen. om 6 uur zouden we kunnen ontbijten dus daar heb ik dan ook mijn wekker op gezet. morgen zal weer een lange dag worden opzoek naar een hotel voor de laatste dag in africa welke dan wel gelukkig is dakar is ! Morgen zal ik hier weer bij typen. Op me telefoon nu zelfs want voor de laptop heb ik nu helaas geen stroom. Dag 2 vrijdag 10 april. jow dus zo is het om op een waterbed te slapen, was alweer een tijd geleden dat ik op een boot geslapen heb. vorig jaar mei was de laatste keer volgens mij. vandaag om 6 uur opgestaan tegen half 7 zouden we aanmeren en als het goed is staat hier de broer van papis op ons te wachten. hier kunnen we zelf de keuze maken of bij die broer van hem slapen of naar een hotel gaan. het is nu 06:47 als ik dit typ dus meer informatie kan ik hier nog niet typen voor jullie. straks vast weer wel. om 07:10 ijn we van de boot en worden we met een busje van de boot naar de wachtruimte gereden waar we onze bagage al zien staan maar toch nog moeten wachten tot iedereen binnen is. going en still going. om 8 uur hadden we dan eindelijk een taxi. de tas van pascal was weg en deze hebben we eerst moeten zoeken. naderhand bleek dat deze gepakt was voor controle en dat ze je dat niet melden en maar gewoon moet gaan zoeken. na een leuke taxi rit door dakar zijn we nu bij de broer van papis. nu nog bepalen wat we gaan doen. of hier slapen of naar het hotel. na het ontbijt bij cherief zijn we naar een klein hotel gaan kijken welke niet te duur zou zijn. er bleken genoeg kamers vrij te zijn en na wat afdingen kregen we een kamer voor 10.000 CFA per persoon. we wilde niet heel de dag maar wat zittem wachten en hebben daarom ervoor gekozen om naar het centrum van dakar te gaan. dit kosten ons net als iedere keer 2000 cfa voor een taxi. daar aangekomen viel het mijzelf een beetje tegen en had ik er meer van verwacht. iedereen altijd zo enthiousiast over dakar maar ik had het mooier en schoner verwacht. hier heb ik nog 1 ding gekocht voor cedrique en hoop dat het haar ook past. we hebben hier ook nog geluncht bij een pizzaria en daarna hebben we weer de taxi
terug gepakt. onze spullen naar het hotel gebracht en de rest van de dag gerelaxt tot het avond eten wat we weer bij cherief thuis zouden krijgen. daar aangekomen waren ze al hard aan het werk om het eten klaar te maken. we zouden kip met friet en salade krijgen wat ons erg goed smaakte. na het eten zijn we nog een biertje gaan drinken in de buurt. dit werd uiteindelijk bijna 20 minuten lopen waarna we maar met de taxi terug gegaan zijn omdat we vroeg wilde gaan slapen zodat we fit zouden zijn voor de reis. Dag 3 11 april we hadden in de planning om vandaag lekker lang in bed te blijven liggen zodat het wachten niet zo lang zou duren. helaas was ik al om 8:15 klaar wakker en ag ik dat pascal ook al op was. nu kon ik niet meer verder slapen en ben ook ik maar in de woonkamer gaan zitten. relaxt wat muziek op en op deze manier lekker wakker worden : P niets stressen want we hebben nog zeeen van tijd en de tijd gaat nu veel en veel te langzaam. om 5 uur zouden we naar het vliegveld rijden want ons werdt verteld dat het een dik uur rijden zou zijn met de taxi. in de ochtend zijn we nog een keer de winkelstraat op en neer gelopen en toen we daar mee klaar waren zijn chris en ik nog een half uurtje gaan internetten voor de laatste x. hierna ijn we weer terug naar de kamer gegaan en hebben we alweer gecomputerd en gekaard om de tijd de doden. dit viel ons zwaarder dan verwacht en om kwart voor 4 hadden we er dan echt genoeg van en hebben we de spullen gepakt en naar de straat gelopen om een taxi aan te houden. de taxi zou nu 2500 kosten het uur rijden was veel korter en binnen 3 kwartier stonden we natuurlijk veel te vroeg op het vliegveld te wachten op een vliegtuig welke pas om 20 voor 11 zou vertrekken. weer lang wachten en niet anders te doen dan kaarten of in je pusselboekje werken. heb er volgens mij 6 voltooid en toen ben ik maar gestopt omdat me nek pijn deed. niet veel later zijn we maar naar de douane gelopen om die controle alvast gehad te hebben en daar ook weer mee klaar te zijn. heel erg streng controleren ze gelukkig niet en als je gewoon meewerkt ben je er zo doorheen. tegen de tijd dat we door de douane waren konden we ook al in het vliegtuig stappen. eerst in de bus en die bracht ons dan naar het vliegtuig. het vliegtuig was een boeing 777-300 de vlucht zou 4:55 uur duren over een afstand van 4228 Km. de buitentemperatuur was om 22.50 ( senegal tijd ) 20 graden. het vliegtuig zag er van binnen goed uit. iedereen een goede stoel met eigen beeldscherm waar je zelf op kon kiezen wat je wilt kijken. van video clips tot films series en zelfs spelletjes. gelukkig kregen we ook avond eten want dat hadden we nog niet echt gehad op 1 sandwish ham/kaas na. je kon uit 2 menu's kiezen of lamsvlees met aardappels of spagetti met zalm. het eerste koos pascal en het tweede ik met een fles witte wijn erbij ( moet toch ook in slaap kunnen komen) tijdens het eten heb ik me een leuke film opgezet ( yes! man met jim carry ) echt een lache film. mja wel stom zit je daar in je eentje je kapot te lachen en niemand die mee lacht of snapt waarom je zo lachen moet. hierna heb ik meerdere pogingen gewaagd om te gaan slapen maar zoals altijd wilt mij dat nooit lukken in een vliegtuig en ben ik maar video clips gaan kijken en af en toe ff me ogen gesloten. dag 4 12 april Rondt 6 uur uur kwamen we op Parijs aan. Wat een mooi vliegveld. Heb er veel over gezien op discovery channel. Is zelfs eens voor een deel ingestort door een constructie foutje : P als ik me dat goed herinner ( miss maar ff nazoeken ) om 5 over half tien zou onze 1,5 uur durende vlucht naar Milaan vertrekken dus we hadden nog wel ff de tijd om een beetje rondt te hangen en een croissantje te eten, wat is dat lekker zo vers op de vroegen morgen. Na dus al die tijd gewacht te hebben vertrok dan eindelijk de vlucht naar Milaan. Iedereen is moe en wilt maar al te graag naar
huis toe en het eindelijk achterzich laten. Niet dat het niet leuk is geweest dat in tegen deel. Maar gewoon om iedereen weer te zien en je verhaal te vertellen en de foto's en films te laten zien welke je in al die tijd gemaakt hebt. Deze vlucht was ook goed verzorgd in een airbus deze keer, een stuk kleiner dan de eerste maar hij doet waar hij voor bedoeld is. Deze keer geen films of muziek maar gewoon het gezelschap van de persoon naast je Om kwart over 11 kwamen we in Milaan aan en hier moesten we echt een poos wachten ! nja wat ga je dan doen. Gelukkig zijn er wat winkeltjes en een tentje waar we echt Italiaanse pizza konden eten. Dus hebben we dat ook maar gedaan ( ja als je er toch bent waarom niet he ) zovaak kom ik hier niet dus zou zonde zijn. mja na het eten en winkeltjes kijken zijn we naar de lounge ruimte gegaan waar gelukkig stroom was voor me laptop en ik deze kon gebruiken om de laatste gemaakte foto's erop te zetten en de tijd te doden met paciense. Nog ff me tanden gepoetst en het was al weer tijd ( ja lijkt snel te gaan zo maar duurde echt veel en veel te lang ! ) weer met de bus naar een nog kleiner vliegtuig als eerst. Deze vertrok om 15:15 en zou 1 uur en 35 minuten vliegen naar dusseldorf. Hier was nog genoeg plaats in vrij zodat we lekker ruim konden zitten in onze leren stoelen met uitzicht naar buiten. Zo dan nu het laatste paar minuten voor ik jullie weer zie. Ja idd ik typ dit in het vliegtuig ook nog allemaal op mijn telefoon. Ook leuk om de tijd mee te doden en jullie krijgen weer een lekker lang verslag om te kunnen lezen HAHA, ja nou niet weer gaan zeuren want je zult het maar eens allemaal moeten verzinnen en typen zoals ik nu : P. ik heb echt de reis van mijn leven gemaakt tot nu toe en ik heb geen idee hoe is iedereen kan bedanken die me geholpen hebben dit mogelijk te maken. heb er gwoon geen woorden voor. alle steun die ik gekregen heb en de leuke reacties van iedereen en de middelen die ik ervoor nodig had ! echt vanuit het dieps van mijn hart BEDANKT! hiermee sluit ik dit dagboek en dat ik dit nooit zal vergeten... Etienne van den berg ( Desert baron ) Akon )
Weer thuis!!! WE ZIJN WEER THUIS!!! Na een lange en toch wel vermoeiende reis zijn we thuis!!! Het was een onvergetelijke ervaring! Ik ben nu druk bezig met het uploaden van de foto's. Kijk op onze photobucket!! http://photobucket.com/albums/ss226/desertbarons Veel kijk plezier!!
