Henk
In de serie interviews met opleiders dit keer een gesprek met Henk Hoenderdos, oprichter van de Stichting Hypno-, Gedrags- en Verbaaltherapie. Hij blijkt een vriendelijk en toegankelijk mens met een grote passie voor het vak hypnotherapie. Hij spreekt bevlogen over verleden, heden en toekomst van het vak en neemt daarbij geen blad voor de mond. Wie is Henk Hoenderdos volgens Henk Hoenderdos? ‘Die vraag had ik al verwacht, hoe moet je daar op antwoorden, wie is Henk Hoenderdos. Dat is wel erg breed hè, de vraag is of ik het zelf weet. Als ik het metamodel er op los zou laten dan zeg ik: hoe precies, wie precies, waar precies enzovoort. Kijk, je kunt er heel globaal op reageren, maar ik denk dat het interessant is er specifiek op in te gaan.’ En als je er specifiek op in gaat? ‘Ik ben geboren in 1942 in Bloemendaal, in de oorlog. Ik ben toen meteen verplaatst naar mijn oom en tante in Vijfhuizen, op een boerderij. Ik kwam uit een vrij groot gezin, het was oorlog, dus de situatie was niet gemakkelijk. Mijn vader zat in het verzet en mijn moeder werd ziek en kwam in het ziekenhuis te liggen. Dus dat was een kwestie van kinderen uitdelen; degenen die klein waren gingen naar ooms en tantes waar voldoende te eten was, en dat is eigenlijk de basis van wie ik ben. Ik ben weggehaald en daar neergezet. Dat heeft mijn leven enorm beïnvloed want ja, waar hoor je bij. Toen ik zes jaar was zat ik op de lagere school in Vijfhuizen, en toen dacht mijn moeder “kom, ik wil hem eigenlijk wel terug hebben”. Dan krijg je dat getouwtrek en een hele boeiende situatie: je wordt weer teruggezet en ik kende mijn familie eigenlijk niet meer. Dus - Teth -2007/1 - maart
Hoenderdos Door André Fun
dat is een koude start, zeg ik maar. Dat heeft tot gevolg gehad dat ik daarna weer in Bloemendaal op school ging en dat je te maken krijgt met aanpassingsverschijnselen, verwachtingspatronen, enzovoort - ik kwam immers van een boerderij. Ik vertrok op zestienjarige leeftijd voor twee jaar naar het buitenland, ik ging de wereld in, en dat hield in dat ik eigenlijk afstand nam van veel dingen uit mijn verleden. Toen ik na allerlei omzwervingen weer terugkwam, trof ik iets aan wat er niet meer was: mijn ouderlijk huis met alle beesten en alle ruimte was verlaten, mijn ouders waren gaan wonen in een heel klein huisje in Bloemendaal. En ja, dat is heel opvallend, heel komisch: ik was teruggekomen omdat ik twee armen en polsen gebroken had op een schip waar ik werkte. In Frankfurt in het Amerikaanse Hospitaal hebben ze de boel in het gips gezet en toen werd ik op de trein naar huis gezet. Ik had ongelooflijk veel ervaringen opgedaan, op allerlei fronten, dat was fantastisch: vrijheid, alles wat je maar kan bedenken. Belangrijk is dat ik het gedaan heb en daar profiteer ik nog steeds van. Ik vond het een goede leerschool. Dus dat is eigenlijk wat wel belangrijk is als je praat over hoe is dat gekomen. Later merkte ik dat het heel boeiend is als je twee verschillende gezinnen gehad hebt, twee verschillende opvoedingen. Je leert beseffen wat er eigenlijk gebeurd is. Als je heel veel aan jezelf gewerkt hebt, met therapie en andere dingen, dan kom je erachter dat het eigenlijk niet zo slecht is omdat je verschillende patronen hebt leren kennen. In het begin niet, dan denk je: is dit wel zo handig. Nou, niet dus.’ Wat ben je daarna gaan doen? ‘Ik ben gaan studeren en werd interieurarchitect. Ik heb een eigen bedrijf opgezet in het Gooi, waar ik weer met een heel andere cultuur in aanraking kwam. Het floreerde goed maar ik werkte te hard, te veel, te lang. Ik dacht dat ik alles zelf moest doen. Toen reed ik mezelf compleet de vernieling in, ik kreeg een ernstig auto-ongeluk. Ik ben er twee jaar uit geweest, ik heb drie maanden op mijn buik gelegen met een gebroken rug en een x aantal andere vervelende verschijnselen. Ik kon alleen maar communiceren met spiegels. Daar heb ik wel ongelooflijk veel van geleerd, echt onwijs. Toen ben ik aan het revalideren gegaan, rolstoel, twee krukken, uiteindelijk nog gevolgd door een redelijk gecompliceerde heupoperatie, omdat met die heup ook niet zoveel goede dingen te doen waren. Daarna lag mijn leven open, en wat ga je dan doen? En hoe?’ En, wat besloot je te gaan doen? ‘Ik ben halve dagen gaan werken en de andere tijd gaan studeren, maar dan op een heel ander gebied. Ik ging de alternatieve richting op, al noem ik het liever de additieve richting dan de alternatieve, want dat vind ik zo’n onzin.’ Is het auto-ongeluk de omslag is geweest waardoor je de ‘alternatieve` kant op bent gegaan? ‘Nee, helemaal niet, want ik had nog wat opdrachten als interieurarchitect, dus ik had helemaal niet het idee om hypnotherapeut te worden, waarom zou ik. De logische stap die ik
gemaakt heb was een yoga opleiding met Rama Polderman en Walter Keers in Baarn, dat waren goede weekenden. Daar is mijn stap vanuit het zakelijke naar het spirituele gekomen, waarbij ik besloot: ”dit doe ik puur voor mijn persoonlijke ontwikkeling”. Ik heb daar ongelooflijk veel geleerd. Dat was een hele andere wereld, de zakenwereld is vrij hard en kil en cijfers. Ik reed in een te grote auto en ik vloog teveel overal naartoe maar dat was gewoon voor de zaak, Toen werd ik geconfronteerd met de vraag: wat wil je met je verdere leven. Wat wil je met je eigen ontwikkeling, hoe kom je met mensen in aanraking die anders denken. Nou, Rama dacht anders, de mensen die daar kwamen dachten anders. Dan kwam ik daar vanuit mijn bedrijf op vrijdag, en dan stonden ze daar met open armen, ze omhelsden je, ze waren lief voor je en attent, echt een kompleet andere wereld. Dat vond ik erg plezierig en daar heb ik dus de stap gemaakt naar ´en nu verder´. Ik had de ruimte, financieel ook geen problemen.’ Hoe kwam je in aanraking met de hypnose? ‘Ik bestudeerde diverse additieve richtingen en kwam in aanraking met hypnose via mijn buurman en goede vriend, de heer Ates, toenmalig tandtechnieker, niets meer en niets minder. Hij had het idee dat hij buiten zijn verzameling van klassieke pistolen toch ook nog andere dingen wilde in zijn leven. Met hem heb ik later het ITH in Amsterdam opgezet.’ Je spreekt over hypnose, want hypnotherapie bestond toch nog niet? ‘Nee, er was helemaal niks. Ates ging een cursus over hypnose doen. Hij had een cursuslokaal gemaakt in zijn nieuwe huis en vroeg of ik mee wilde doen. Hij legde me uit wat hij ging doen en dat vond ik erg interessant. We zijn met zes mensen van start gegaan. Daar zat onder andere een dame van Renthergem bij, haar voornaam ben ik kwijt, maar zij was in elk geval een ver familielid van de van Renthergem die ooit in Amsterdam de kliniek had opgezet (zie TETH1, 2006, red). Dit was de basis van wat later het ITH werd.’ Als er niets is en je gaat je bezig houden met hypnose, hoe is dat dan? ‘Dat was een interessante uitdaging. Hoe kan je iemand in trance brengen, waar moet je rekening mee houden, erg bijzonder. De trancefenomenen vond ik ook bijzonder. Mijn eerste handlevitatie vond ik enerzijds een succes en anderzijds een ramp, want ja, daarna wist ik het ook niet meer: daar zat die persoon dan, in de tandartsstoel van Ates, met zijn arm omhoog. Het kwam er op neer dat je op dat moment beseft dat je eigenlijk geen flikker weet, echt helemaal drie keer niks, het stelt helemaal niks voor. Ik had veel boeken gelezen, anatomie gedaan, maar in wezen was het maar een tipje van de sluier.’ Je dacht toen: dit moet anders ‘Ja, ik dacht: laat ik het anders aanpakken. Ik kom niet voor niets uit het bedrijfsleven, het werkte voor mij niet zo, ik wist veel te weinig dus ik wilde het anders doen. Ik heb op dat moment een praktijk gebouwd in Badhoevedorp en ging halve dagen praktijk doen. Dat is de beste leerschool geweest, want als je op je bek wilt gaan dan moet 2007/1 - maart Teth -
je het zo doen.’ Toen kwamen de radioprogramma’s specifiek over hypnose ‘Het geluk was met mij. Ik kreeg bekendheid, er kwamen mensen op mijn pad dus ik had het eigenlijk gewoon hartstikke druk. Toen kreeg ik de kans om twee radioprogramma´s maken bij de NOS over hypnotherapie en de mogelijkheden van hypnose - met name over een van mijn specialisaties, namelijk bedplassen.’ Hoe ging jouw ontwikkeling verder? ‘Als je je drie jaar lang gespecialiseerd hebt in bedplassen dan weet je alles van bedplassen, maar van de rest dus helemaal niks. Dat is eigenlijk zo stom als wat. Ik had veel breder moeten werken. Het gekke is, op dat moment kreeg ik heel veel cliënten met allerlei klachten en ziektebeelden te verwerken waar ik niets vanaf wist, echt helemaal niks, dus dat kon ook niet. Daar kwam verandering in toen ik professor Ressang ontmoette. Op een bepaald ogenblik stond er een klein Indonesisch mannetje voor mijn deur, met de vraag; “ben jij Henk Hoenderdos”. Ja, zei ik, en dat was professor Ressang. Hij was professor in de diergeneeskunde, opgeleid in Jakarta, hij was arts en neuraal therapeut en wat hij al niet nog meer was. Hij zei: “als ik van jou hypnotherapie kan leren leer ik jou acupunctuur en een aantal andere dingen.” Dat was een goed plan. We hebben één avond in de week afgesproken, van hem leerde ik casuïstiek, ziektebeelden doorpraten enz. Hij had toegang tot de NVVH. Dat was super want hierdoor had ik contact met wat er daar speelde en kon ik ook de congressen van het NVVH bijwonen. Zo leerde ik heel veel mensen kennen die iets betekenden op het gebied van hypnotherapie. Ook hoorde ik veel over onderzoeken en technieken, heel leerzaam.’ Je hebt zelfs televisie uitzendingen gemaakt over hypnotherapie ‘Ik had een leuk contact bij de RVU en hierdoor kon ik een aantal tv uitzendingen over hypnotherapie maken. De heer. P.J. Hansen (zie TETH1, red) heeft op mijn verzoek in die uitzendingen demonstraties gegeven. We zijn 3 maanden bezig geweest om alles op te nemen. We behandelden hierin o.a fantoompijn en ook bevallen onder hypnose. We kregen een conflict met de NVVH want zij vonden dat hypnose alleen voorbehouden was aan artsen. We hadden vier afleveringen gemaakt en wilden de zaak niet afblazen. De tegenzet van de NVVH was een uitzending van Rondom Tien over het onderwerp.’ Je bent ook als Voice Dialogue trainer opgeleid door Hal Stone, de grondlegger van de Voice Dialogue ‘Ja, ik ben in het totaal drie jaar getraind door Hal Stone en was toen Voice Dialogue trainer. Hal Stone zag ik als een vaderfiguur, als een soort lichtpunt. De ontbrekende delen die ik graag wilde hebben voor mijn therapie heb ik daar gevonden. Ik heb daar allejezus veel
- Teth -2007/1 - maart
geleerd en ben ook ongelofelijk door de mangel gehaald. Voice Dialogue sprak mij enorm aan en ik ben nog steeds dankbaar dat ik dat heb kunnen doen met Hal Stone en Sidra Winkelman. Op het gebied van Voice Dialogue heb ik ook nog heel fijn gewerkt met Robert Stamboliev.’ Hoe ben je in aanraking gekomen met NLP? ‘Ik was voor mijn bedrijf in Zwitserland en kwam daar John Grinder tegen. Die vertelde dat hij NLP had ontwikkeld. Ik zei: “ja zal wel, wat is dat dan?” Hij was een correcte vent, kon met mes en vork eten - Bandler kan dat niet, merkte ik later. Grinder nodigde me uit voor een workshop en daar ben ik heengegaan. De eerste mensen die later door Bandler en Grinder werden opgeleid, wilden graag hun hoge investeringen eruit halen, zij zwermden over Europa uit om als eersten NLP workshops te gaan geven. In 1979 ontmoette ik John Early die de NLP naar Nederland bracht. Hij verzorgde workshops in Castricum. Jaap Hollander nodigde mij in 1982 uit om met een aantal mensen de zesdaagse training NLP te volgen aan het New York Training Institute onder leiding van Anne Linden en Frank Stass. In 1984 heb ik mijn Practitioner training afgesloten. Er werd in die tijd met hele grote groepen gewerkt, soms wel tachtig man, en ik was het niet eens met deze methodiek. Ik was wel gegrepen door de NLP, en in combinatie met Voice Dialogue en hypnotherapie had ik wel een modellenreeks waar ik wat mee kon. Toen kreeg ik een bericht binnen van een Masteropleiding NLP in Londen aan de London University, de eerste Masteropleiding in Europa met de trainers Reese, Robert Dilts, Bandler en anderen. Het leek me te gek, maar het kostte tienduizend gulden en dat had ik dus niet. Klaar, dat is me veel te duur. Een week voor de inschrijving zei een vriend van mij “je wilt het echt hè”, “Ja” zei ik, “ik zou het ontzettend graag willen maar het zit er gewoon niet in, klaar”. Hij zei; “ik leen je tienduizend gulden, betaal het maar terug als je in de gelegenheid bent. Wat vind je daarvan.” Dus toen kon ik naar Londen toe. Ik ben daar vijf weken geweest, een fantastische tijd, echt heel bijzonder. Dat was in 1985.’ Jij was degene die er voor zorgde dat de eerste NLP congressen naar Europa kwamen ‘Na London was ik dus gecertificeerd Master Practitioner. Tussentijds ben ik op en neer gevlogen naar Nederland, heb een draaiboek laten maken door mijn mensen en heb dat draaiboek in Londen gepresenteerd aan de NLP board en gezegd,” het volgende grote NLP congres is in Nederland”. Dat is een stijl die de Amerikanen wel aanspreekt, ze gingen unaniem akkoord. In 1986 werd door mij in Amersfoort het eerste NLP congres van Europa georganiseerd. Dit was zo’n succes dat ik het uiteindelijk acht keer heb gedaan, o.a. in Oostenrijk en Italië. Dit was een periode van heel veel leren en centjes verdienen. Ik had op de congressen mijn
eigen workshops hypnotherapie en NLP. In 1987 werd ik als eerste in Europa gecertificeerd als NLP Trainer. Dat was in die tijd heel wat en de congressen leverden ook geld op. Daardoor was ik na het eerste congres al redelijk bijgespijkerd met mijn vriend. Ik heb overigens als eerste John Grinder naar Nederland gehaald om een workshop te geven, in 1989.’ Je stond aan de wieg van de NBVH? ‘Ja, ik had met een aantal afgestudeerden van het ITH de vereniging voor afgestudeerde hypnotherapeuten opgericht. Ook had ik inmiddels mijn stichting. Ik werd uitgenodigd om mee te praten over de opzet van de NBVH. Samen met de Jan Rademaker, Benny Gelenbrecht, Jos Olgers, Luc Christiaanse en Lucas Derks hebben we na veel gepraat de vereniging opgericht.’ Je was ook bestuurslid van de Nederlandse Beroepsvereniging voor NLP ‘De eerste afgestudeerde practitioners hebben een oefengroep gevormd, daaruit is de Nederlandse vereniging ontstaan. Ik ben later in het bestuur gekomen en heb dat tien jaar met veel plezier gedaan. Bij het 20 jarig bestaan van deze vereniging vorig jaar mocht ik het eerste exemplaar van “20 jaar NLP in Nederland” overhandigen aan de voorzitter. Het was een goede gelegenheid om veel van mijn oude makkers te ontmoeten.’
een integer bestuur, dat kwaliteit nastreeft, mensen durft te weigeren als die niet voldoende zijn opgeleid. Dat licenties durft in te trekken. Dat oplegt dat mensen zich presenteren als hypnotherapeut. Maar je zult ook een bestuur moeten hebben dat begrijpt dat als je de hypnotherapie werkelijk een goed hart toedraagt in dit land, je dan de versplintering te lijf moet gaan, en de mentaliteit van onkunde en bullshit. De beroepsvereniging moet ook het niveau aangeven waar hypnotherapie thuis hoort, en daarvoor moeten ze nauw samenwerken met de opleidingen. Heel scherp je leden controleren of zij de juiste manier van werken hanteren en of zij wel goede therapeuten zijn. In het reguliere circuit maken artsen ook fouten, maar daar hanteren ze een andere organisatie waardoor problemen intern worden opgelost. In onze branche staan de opleidingen nog te veel tegenover elkaar en dat is in mijn ogen een verkeerde mentaliteit. Ik heb wetenschappelijk onderzoek gedaan o.a. naar fybromialgie en de behandeling daarvan met hypnotherapie. Ik heb dit uit eigen zak betaald. En we zijn nu vanuit de stichting met meer
Er is zoveel goeds te vinden in de hypnotherapie, dat het me boos maakt dat de therapeuten het zo laten liggen
Je bent toen je eigen opleiding gestart ‘Ja, de stichting bestaat dit jaar 25 jaar. In 1982 heb ik de Stichting voor Hypno-, Gedrags- en Verbaaltherapie opgericht, de SHGV. We begonnen met een 1 jarige cursus en later is deze uitgegroeid naar een 3 jarige opleiding met de mogelijkheid er een specialisatie jaar aan vast te knopen. De stichting heeft overigens ook altijd tot doel gehad kennis te vergaren en onderzoek te doen. Uniek was dat mensen naast hypnotherapie ook hun NLP practitioner konden halen en konden doorgroeien naar het Master niveau. We trokken veel artsen en fysiotherapeuten aan als studenten, het ging heel goed, kwalitatief ook. Ik hield er geen flikker aan over maar dat was de bedoeling ook niet De basis van onze opleiding was de klassieke hypnotherapie en de Ericksoniaanse hypnotherapie met daarbij de Master practitioner technieken uit de NLP, dat aangevuld met technieken uit de Voice Dialogue.’ Maar de NLP hoort onlosmakelijk bij de hypnotherapie. ‘Uit de hypnotherapie, de klassieke en de Ericksoniaanse, is de NLP voortgekomen. Het is gewoon een communicatie methode die zeer geëigend is om aan hypnotherapeuten te leren; om ze technieken te leren die niet in de psychologie voorkomen, want daar zijn ze af en toe stapelgek. NLP geeft richtlijnen voor allerlei praktische dingen. Het ligt allemaal heel dicht bij elkaar en zo heb ik het ook altijd gezien.’ Hoe zie jij de toekomst van de Hypnotherapie? Het lijkt erop dat het vak aan het verwateren is ‘Je moet het vak van hypnotherapie opwaarderen door onderzoek te doen, door aan te tonen dat hypnotherapie wel degelijk een vak is. Dat je er erg veel mee kan. Ik denk dat je tegen een blok een blok moet zetten. Dus je hebt één sterke beroepsvereniging nodig met
van dergelijke onderzoeken bezig. We moeten vol aan de bak met z’n allen. Ophouden met zeuren, wij zullen moeten aantonen dat hypnotherapie werkt. De meeste hypnotherapeuten hebben gewoon niet geleerd om wetenschappelijk te werken. Wij hebben bijvoorbeeld een aantal jaren gewerkt aan een standaard anamnese formulier die voor je cliëntendossier gebruikt kan worden. Als je dan voor een bepaalde klacht de verschillende gegevens van diverse therapeuten bij elkaar brengt, krijg je zicht op de werking van hypnotherapie. Ik denk dat in de opleidingen onvoldoende wordt opgeleid tot het aanleggen van dossiers.’ Wat zouden we dan nog meer kunnen doen om de hypnotherapie op een hoger plan te brengen? ‘Ik heb al lang geleden bepleit dat we een centraal punt moeten hebben waar gegevens naar toe gestuurd kunnen worden, waardoor je de werking van hypnotherapie wetenschappelijk kunt bewijzen. In die gegevens kan dan ook de keuze van behandeling worden beschreven, welke inducties, technieken enz. Hierdoor kan je de hypnotherapie op een veel hoger peil brengen. Het is een lachertje wat veel therapeuten in dit land aan het doen zijn. Als je morgen bij vijftig therapeuten onderzoek doet, durf ik te beweren dat er niets of onvoldoende is vastgelegd, dat de gegevens niet juist bewaard worden enz. Dat betekent mijns inziens, dat veel therapeuten niet weten wat kwaliteit van werken is, dat er door veel therapeuten in niemandsland gefröbeld wordt op een achterkamertje.’ Dit klinkt somber. ‘Ik heb meegewerkt aan een onderzoek, waaruit blijkt dat veel therapeuten parttime wat sessies hypnotherapie doen, en als ze er dan niet uit komen gaan ze er van alles bij doen zoals bijvoorbeeld Hellingerwerk, in plaats van reflectie te plegen op wat het betekent om hypnotherapeut te zijn. Als we met zijn allen naar de knoppen willen moeten we vanuit de beroepsvereniging geen, of onvoldoende, eisen stellen aan 2007/1 - maart Teth -
de therapeuten. Voor mij werkt het niet zo. Er wordt helemaal geen onderzoek gedaan. Ik vind dit allemaal erg jammer, want wat heeft de hypnotherapie nu op dit moment voor een naam! Bij de NVVH is hypnose een hobby van de artsen, die doen het erbij. En wij hypnotherapeuten zitten gewoon te slapen. Deze week krijg ik een bericht dat de zorgverzekeraars weer een aantal behandelmethoden voor vergoeding in aanmerking laten komen. En wij dan, wat doen wij? Ik mag het mijzelf natuurlijk ook aanrekenen, dat ik zelf niet heb kunnen zorgen een bindmiddel te zijn tussen de verschillende organisaties - ik ben ten slotte al ruim 25 jaar bezig.’
Maar gaat het dan wel goed bij de opleidingen? ‘Er zijn best veel opleidingen hypnotherapie, maar wat doen ze, welke kwaliteit leveren ze en wat zijn de eindcriteria waaraan een afgestuurde hypnotherapeut moet voldoen enz. Het zou mogelijk moeten zijn dat een hypnotherapeut stage kan lopen in een hypnotherapiepraktijk, dat moet een arts of fysiotherapeut tenslotte ook.’
Wat vind je van de opkomst van allerlei nieuwe technieken die binnen de hypnotherapie worden gebracht? ‘Er zijn steeds weer nieuwe technieken die maar blijven komen en die te gemakkelijk onder de hypnotherapie worden gebracht, terwijl ze helemaal niets met hypnotherapie van doen hebben. Therapeuten verstaan gewoon hun vak niet, anders heb je meer dan genoeg aan hypnotherapie. Het is zo’n allejezus boeiend vak, ik heb hier alleen al meer dan 150 boeken staan alleen over hypnotherapie en hypnose, in diverse talen. Ik ben na al die jaren nog steeds niet uitgestudeerd. Het is een totale ondergraving van ons vak door steeds weer nieuwe behandelmethodes aan de hypnotherapie toe te voegen.
Het vak van hypnotherapeut is een ongelooflijk mooi vak, dat een aantal subvakken kent, zoals medische kennis. Als je dit alles goed beheerst en je hebt je eigen waarden, en je weet dat je je vak beheerst, dan kan je ongelooflijk veel bereiken met je cliënten, en een bijdrage leveren aan andere reguliere gebieden. Daar moeten we gewoon naar toe.’ Toen ik net binnenkwam zei je: “ Ik vraag me af waar de NBVH mee bezig is”. ‘Ik kreeg een mail van de NBVH, waarin ik aangespoord werd om mijn gevolgde bijscholingen op te geven, en dat ze mij niet terug konden vinden in het intervisie bestand. En dat terwijl ik al jaren in het vak zit als opleider en diverse boeken op mijn naam heb staan! Ik geef zelf al jaren bijscholingen. Ik ben in het totaal al dertig jaar bezig met hypnotherapie. Dit gaat toch nergens meer over. Ik ben een van de mensen die het vak hebben opgezet in Nederland en was een van de mensen die de NLP in Europa hebben grootgemaakt. De NBVH zou mij moeten vragen of ik zou willen adviseren over de structuur van de bijscholingen. Dan zou ik er nog serieus over nadenken ook. Maar zo ga je toch niet met mensen en ons vak om. Welke no no’s bedenken zoiets! Ik geef zelfs bijscholingen aan huisartsen. Het tekent heel erg hoe er met het vak wordt omgegaan en met de senioren binnen ons beroepsvereniging. Ze kunnen ook aanbellen en
- Teth -2007/1 - maart
mij vragen mee te denken over oplossing van de problemen binnen het vakgebied.’ Wat is volgens jou de beste manier van samenwerken van de opleiders? ‘Ik hoef niet zo nodig, ik denk er zelfs over te stoppen met mijn opleiding. Ik heb het jaren met plezier gedaan. Ik hoefde er nooit van te leven, het was een bevlogenheid om alles te doen om hypnotherapie te ontwikkelen. Ik heb vier boeken geschreven. Er komt nog een vijfde en een zesde en dat is dan de afronding. Ik wil me alleen nog bezig houden met specialistische technieken. Ik heb samen met experts bij de politie nieuwe verhoortechnieken ontwikkeld. De Focal Point techniek, die ik zelf ontwikkeld heb vanuit de NLP, wordt een bijscholing voor huisartsen in NoordHolland, dus ik heb nog voldoende te doen. Ik draag mijn stichting graag over aan een paar van mijn afgestudeerde studenten om deze voort te zetten.’ Je hebt een grote bewondering voor Milton Erickson ‘Ja, deze man heeft dingen gedaan waar ik grote bewondering voor heb, gehandicapt als hij was vanwege zijn twee polio aanvallen. Lees maar eens de 4 volumes over Milton Erickson en lees eens wat Rossi over hem schrijft. Ik heb met Rossi gewerkt en veel met hem gesproken over Erickson. Het lijkt nu wel alsof er therapeuten zijn die zich schamen om zich hypnotherapeut te noemen; dan zeg ik: kijk maar eens naar Erickson, hoe begaafd die was. Hij deed met hypnotherapie datgene met zijn cliënten wat alle hypnotherapeuten zouden moeten doen. Dus kijk wat het probleem is en verdiep je er in hoe je een bijdrage kunt leveren aan het ondersteunen van jouw cliënten, in plaats van zonodig zo ontzettend veel in je gereedschapskist te willen hebben.Er is zoveel goeds te vinden in de hypnotherapie, dat het me boos maakt dat de therapeuten het zo laten liggen.’ Tot slot, je zegt dat je gaat stoppen met de opleiding, maar de hypnotherapie gaat je erg aan het hart. Volgens mij kun je het niet loslaten. ‘Ik wil wetenschappelijk onderzoek doen en specialisaties overbrengen. Ik wil het vak dat ik 25 jaar heb uitgevoerd, overbrengen op mensen die willen en kunnen luisteren, en die de intentie hebben om zich bezig te houden met hypnotherapie. Deze mensen kunnen altijd bij mij aankloppen, die wil ik op weg helpen. Daar leef ik voor. Ik heb duizenden cliënten gezien en heb zo veel van hun mogen leren. Ik ben zo dankbaar voor samen diep gaan, om op je bek te gaan, het heeft me zo veel gegeven. Die lessen wil ik nog steeds overdragen. Ik ga een masterclass geven van 2 jaar waarin ik het beste van 25 jaar ervaring in de hypnotherapie en NLP wil overdragen aan bevlogen hypnotherapeuten.’ Na afloop praten we nog even door, het gesprek komt op een aantal grote passies van Henk zoals tekenen, schilderen en beeldhouwen. Echt verbaasd was ik toen hij begon te vertellen dat hij jarenlang heeft gevlogen. Zijn arts had gezegd, na zijn revalidatie, dat als hij af wilde van zijn fobieën hij zou moeten gaan vliegen. Dit ging hij doen en vloog uiteindelijk zelfs twee motorige toestellen.
