09

ROAD STORY

00 SNOWBOARDERMAG#03_08/09

Tekst en beeld: Edoart.nl

ROAD STORY

OP TROLLENJACHT IN NOORWEGEN

SNOWBOARDERMAG#03_08/09 00

ROAD STORY

"Een kaal wit landschap doemt op" In de Ban van de Ringfans wisten het natuurlijk allang: trollen zijn hot! Met een chihuahua in een handtasje kom je tegenwoordig echt niet meer weg. Wie vandaag de dag niet zo’n valse dwerg naast zich heeft lopen, hoort er niet meer bij. Helaas heeft de rest van ons a-modieuze knollenland dit ook door en is er bijna geen enkele trol meer in de schappen te vinden. En diegene die er nog wel zijn, lijken onbetaalbaar. What am I to do? Aangezien de trollenprijs in Nederland de afgelopen maanden dus is geskyrocket, besluit ik het over een andere boeg te gooien. Wil je nu nog een goedkope trol bemachtigen, dan zal je toch echt naar de bron moeten gaan. En dan heb ik het over Noorwegen, de plek waar de fjorden uitpuilen van deze groene stinkers. Wie dacht dat dit Scandinavische land alleen bekend stond om de Noormannen, Johan Olav Koss en A-Ha, komt bedrogen uit, want dit land barst van de trollen. Volgens sprookjes en sagen leven ze voornamelijk onder bruggen en grotten. 'Maar waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan?', moeten de Noren gedacht hebben. De eens uitgestrekte rotsachtige leegte van het land is namelijk onderhand volgestouwd met professionele trollenfokkerijen. De één na de andere snoteter rolt hier van de baarmoederband. Niks gas, olie of vis: trollen zijn exportproduct nummer één van Noorwegen. Ik laat me vertellen dat de beste fokkerij zich in het dorpje Hemsedal bevindt. Met dit in mijn achterhoofd stap ik op Schiphol opgewekt het vliegtuig in richting Oslo. Aangezien de belastingvrije invoer van trollen is vastgesteld op één exemplaar per persoon, ben ik genoodzaakt om wat medereizigers in te schakelen, wil ik een redelijk voorraadje aardmannetjes mee terugnemen. Na wat research kom ik erachter dat Hemsedal over een wintersportgebied

SNOWBOARDERMAG#03_08/09

beschikt, dus onder het mom van een gratis snowboardvakantie weet ik Youri Jansen, Dolf van der Wal en Wouter de Lange mee te krijgen. Even later zoemen we rustig boven het Skagerrak tussen Denemarken en Noorwegen en kan ik vanuit het vliegtuigraampje een eerste blik op het land werpen. Het landschap wordt gedomineerd door glooiingen met her en der een klein dorpje. De zuidelijke kustlijn is van al haar sneeuw ontdaan en staat vol vegetatie, maar in de verte richting de westkust doemt een kaal wit landschap op. Niet zoals de Alpen waar de bruine dalen en grijze steden de witte bergpieken om en om afwisselen, maar een echt troosteloos wit! Niets meer en niets minder. Dat belooft wat. Dat Scandinavië hip is wist ik allang, maar bij aankomst in Oslo wordt dit nog eens benadrukt; bijna iedereen loopt rond met een trol. Jong, oud, dik, dun: iedereen heeft er één. En dan niet alleen in die saaie groene versie waarmee Nederland wordt platgegooid. Nee, in alle soorten kleuren en maten. Ik kijk mijn ogen uit, wat een keuze! Ik kan me dan ook

bijna niet concentreren op het ruime aanbod van wintersportplaatsen bij de busbalie waar we ons ticket moeten kopen naar Hemsedal. Tijdens de drie uur durende busrit hang ik achterover op mijn plek en fantaseer ik over mijn grootse entree op het Leidseplein met een gloednieuwe trol naast mijn zijde. Hip Amsterdam, here I come! Bij aankomst in het dorp is het echter een verlaten boel. Niets hippe Noren en dito trollen, maar een stille leegte. Het is nog maar negen uur ’s avonds, maar elke bar en elk restaurant lijkt gesloten. Nader onderzoek wijst uit dat Hemsedal uit twee delen bestaat. Het eerste gedeelte, Hemsedal Village, is het eigenlijke centrum waar zich de meeste winkels, restaurants en clubs bevinden. Het andere stuk, Hemsedal Skiing Centre, waar wij ons bevinden, is het wintersportgedeelte dat direct naast de piste ligt. Hier vind je voornamelijk appartementen. Helaas is dit zo’n drie kilometer van elkaar verwijderd en ’s avonds na negenen pendelen er geen gratis skibussen meer op en neer. De honger in onze buik knaagt zich een eind in de rondte, dus besluiten we

ROAD STORY

Dolf van der Wal boned zijn beste beentje voor om het Highest Air record van de Noor Terje Haakonsen te verbeteren. Indy nose bone.


ROAD STORY

Pistes Hemsedal

"Het heeft sinds 1896 nog nooit zoveel gesneeuwd" SNOWBOARDERMAG#03_08/09

het donkere voetpad richting centrum te volgen. Ook hier blijken de meeste restaurants dicht. Gelukkig biedt een fel verlicht benzinestation uitkomst, maar helaas geen onderdak. Via een luik in het raamwerk moeten we in de gesloten shop aanwijzen wat we willen, waarna de caissière het voor je gaat pakken. Een soort real live grijpautomaat van de kermis. Opeens valt mijn blik op een rek trollenfoetussen op sterk water, vlak naast de naamarmbandjes en ansichtkaarten. Ik moet me inhouden om niet direct tot aankoop over te gaan. Blijkbaar zijn de Noormannen ook even het hoekje omgevaren bij

Gibraltar, want de mini pizza Calzone is een favoriete Noorse snack die je overal kunt kopen. Ideaal dus voor onze midnight snack attack. Aangezien het de volgende dag zondag is, en de trollenfarm dus gesloten is, verkennen we het wintersportgebied. Blijkbaar beschikt Hemsedal over het bruutste funpark van Scandinavië, misschien zelfs van Europa, want de boardboys zijn er niet weg te slaan. Youri, Dolf en Wouter doen zich te goed aan de diversiteit van de obstakels. Rails, pipe, kickers, quarters, you name it, het is er allemaal. Bovendien hebben we extra mazzel, want het heeft er sinds de

ROAD STORY

Wouter de Lange, backside 180 melon

Noorse knusheid: kabeltv en Carlsberg.


ROAD STORY

"De Noorse backcountry is gigantisch" eerste metingen in 1896 nog nooit zo veel gesneeuwd. En dat kun je merken, want het is nu eind april en het gebied is nog überwit. Alle modules zijn dus in perfecte staat. Maar dat komt ook wel door de shapecrew, die op sneeuwscooters door het park cruisen en twee keer per dag de obstakels bijtunen, die het nodig hebben. Overigens is er niet alleen een pro-park maar ook een beginnerspark, dat nog door menig pro wordt doorgereden, aangezien het vol leuke obstakels staat. Bovenin het gebied is er nog een aparte piste met twee megakickers. Na een intensief dagje parkrijden, is het tijd voor some quality time in ons houten stulpje. Hemsedal Skiing Centre staat vol met dit soort appartementjes die niet veel groter zijn dan de Franse versies, maar dan wel veel knusser en gelikter. Tot onze vreugde zenden ze hier Engelstalige MTV uit, dus staan we gedurende ons verblijf op met Pimp my Ride en doen we onze snaveltjes toe met Jackass; leve de anti-nasynchronisatie! Vandaag zijn we voor het donker in het centrum, dus kunnen we ons rustig oriënteren op het lokale culinaire aanbod. Who! Nu pas dringt de hoge kostprijs van producten tot ons door. Wil je hier een eenvoudige maaltijd, dan moet je flink wat Kronen – Noorwegen behoort niet tot de Europese Unie – ophoesten. En dat telt dubbel voor alcohol. Aangezien ik mijn geld liever aan trollen spendeer dan aan obers, slaan we een weekvoorraad aan pizza’s, bier en afbakbroodjes in bij de plaatselijke supermarkt. Wie


stylish wil zijn, moet ongezond leven. Dit in tegenstelling tot de Noorse bevolking die over het algemeen in een zeer goede gezondheid verkeert. Ook het kindersterftecijfer is buitengewoon laag. Het vermogen tot lezen en schrijven is praktisch honderd procent en nagenoeg de gehele bevolking heeft een middelbare schoolopleiding genoten. Noorwegen is tenslotte een echte welvaartsstaat en één van de rijkste landen ter wereld. Of dit mede dankzij het trollenfokken is, weet ik niet zeker. Maar wat ik wel weet is dat ik morgenochtend als eerste bij het hek van de farm sta om mijn keuze te maken. Met het gejammer van Johnny Knoxville op de achtergrond val ik in een diepe slaap. De volgende dag sta ik eight o’clock sharp bij de ingang van de fokkerij. Maar er is geen ziel te bekennen. Op de deur zit een briefje geprikt: “Ben toerskiën in de backcountry,

ROAD STORY

Youri Jansen, 5-0 schouderhoge ledge


ROAD STORY

"Hemsedal blijkt het freeride gebied bij uitstek" pas volgende week terug.” “Nee!”, schreeuw ik. Vol ongeloof val ik op mijn knieën in de modder. Ik kan de trollen bijna ruiken en proeven. Door de kieren van het hout zie ik hun slijmerige lichamen heen er weer krioelen. Zo dichtbij! Ik kan natuurlijk ongemerkt een exemplaar meegappen, maar dat zou het lage criminaliteitscijfer van Noorwegen geen eer aan doen. Ik zal het toch echt op een andere manier moeten proberen. Ik spring rechtop en dirigeer onze crew de berg op. Ik moet en zal de trollenfokker vinden. Zo groot zal de backcountry toch niet zijn? We komen echter bedrogen uit. De backcountry is gigantisch in Noorwegen. Hoewel het vooral dankzij de lichte glooiingen voor toerskiërs aantrekkelijk is, kunnen ook snowboarders zich kostelijk vermaken in het uitgestrekte off-pisteterrein. Het landschap bulkt van de windlips op loopafstand. Aan de achterkant van het gebied bevindt zich een redelijk platte off-pistevlakte, aan weerszijden ervan is het echter het tegenovergestelde. Vooral de rechterflank wordt veelvuldig onder handen genomen door de locals en staat zelfs te boek als lawinegevaarlijk. Hemsedal blijkt hét Noorse freeridegebied bij uitstek en trekt iedere winter veel bezoekers. Het is dus niet alleen freestyle wat de klok slaat. Alhoewel de backcountry van Hemsedal oneindig lijkt vanaf de top, geef ik de moed niet op en strap mijn board om. We sjezen het off-pisteterrein over en droppen de ene na de andere windlip, maar zien nergens een spoor van de trollenfokker. Wat een pech! Reis ik duizenden kilometers richting de poolcirkel om mijn eigen personal trol


ROAD STORY


ROAD STORY

te vinden, word ik gedwarsboomd door zo’n modderfokker. Teleurgesteld druip ik af richting ons pizzapakhuis in het dal. Vlak voor het appartement stoppen we nog even bij een skitunnel die onder een piste doorloopt. Wouter en Youri willen graag de houten balustrade langs de uitgang sliden. Terwijl ze druk in de weer gaan met de voorbereidingen voor de jibsessie, neem ik plaats op de grond tegen de betonnen tunnelmuur. Ik staar wezenloos voor me uit terwijl de boys één voor één de ledge met succes onder handen nemen. Het kan me allemaal niets meer schelen. Wat is mijn sociale leven nog waard nu ik geen stylo trol naast me heb staan? Mijn ogen worden vochtig en ik haal met een luide tetter mijn neus op. Als antwoord op mijn gesnotter klinkt er ineens een soortgelijk geluid vanuit de tunnel. Ik haal nog een keer hard mijn neus op en weer galmt hetzelfde geluid. Dit kan toch niet waar zijn? Ik vlieg op en sprint de tunnel in richting het gereutel. Daar, weggekropen in een donker hoekje, staren twee felle gele ogen me aan. Het is een eenzaam klein trolletje, blijkbaar in de steek gelaten door zijn ouders. Ik stort me in zijn armen en laat mijn tranen lopen, hij op zijn beurt zijn snot. Het is toch allemaal niet voor niets geweest. Ik heb een eigen pukkelig pronkstuk gevonden. Voor nop! Vanaf het appartement tot het vliegveld laat ik hem niet meer los, niets kan ons meer scheiden. In de terminal mag hij voorin mijn trolley en in het

vliegtuig nestelt hij zich comfortabel in het bagagevak boven mijn hoofd. Ik verheug me al op de jaloerse blikken op Schiphol als ik met mijn kersverse trol door de gangen paradeer. Eenmaal aan de grond geef ik hem nog een aai over zijn bol, plaats de in Nederland verplichte halsband om zijn slijmerige hals en loop met mijn neus in de lucht richting de paspoortcontrole. Als de deurtjes openslaan en ik de aankomsthal binnenwandel, valt mijn mond echter wagenwijd open: heel Schiphol loopt ineens met een Laaf rond! Damn, ik haat fashion! Waar zijn die kortingsbonnen voor de Efteling ook alweer? Met dank aan Innovation Norway, Hemsedal Tourist Office en Scandinavian Airlines. INFO Afstand vanaf Utrecht: 1515 kilometer Hoogste piek: 1497 meter Liften: 19 Pistes: 34 km Dagliftpas: € 43.6-Daagse liftpas: € 201.Info: www.skistar.com/hemsedal, www.flysas.com

Nachillen op eigen terras


09

Recommend Documents