Zwemmarathon Domburg – Paramaribo 5 juli 2009
Beste sportvrienden van TEC, Hierbij mijn verslag van de 18km zwemmarathon in Suriname van 5 juli j.l, aangevuld met wat foto’s. Ik heb ook wat info erbij te gaan dat niet direct met zwemmen te maken heeft, dat is omdat ik het marathon avontuur niet los zie van het gebeuren er omheen. Na mijn deelname in 2008 heb ik besloten om dit jaar weer mee te doen met de Domburg Marathon. Met z'n drieën hebben we ons ingeschreven, ook de oud Suriname marathon toppers Johnny Cheng (nu woonachtig in Aruba) en Jonathan Jukema (nu woonachtig in Curaçao) waren dit jaar weer van de partij. Op donderdagavond 2 juli vloog ik met Insel Air naar Suriname.
Deze jaarlijkse zwem marathon is niet alleen uitdagend, maar vooral ook een leuk en erg goed georganiseerd evenement. Mijn complimenten aan de organisatie!. Dit was de 35ste keer dat deze marathon gezwommen werd.
Vanuit de stad was er vervoer geregeld per bus, na een ritje van 35 minuten kwamen we in Domburg aan. Domburg is een klein dorpje aan de Suriname rivier met een pictoresque pleintje die beschaduwd wordt door grote mahoniebomen en toegang geeft naar de steiger aan de donkerbruine rivier die lui stromend op ons ligt te wachten. Domburg (oorspronkelijke naam “Plantage Domburg”) verschijnt in 1737 voor het eerst op een landkaart in Suriname als eigendom van een Fransman en telt 500 akkers. Na zijn overlijden hertrouwd zijn vrouw met een Lutherse dominee. Dat was ook de reden dat de slaven van Domburg hun plantage “domini’ noemde. Een dominee als plantage meester mag dan wel iets bijzonders zijn, echter bleek het dat de dominee niet minder wreed was dan andere plantage eigenaren in die tijd. Jaren later bloeide Domburg doordat het de zetel was van het toenmalige district Boven-Suriname, waar het prachtige commissariaatgebouw nog jaren lang te bewonderen was, maar helaas een aantal jaren geleden door verval moest worden afgebroken. Domburg heeft jaren als aanleg steiger gediend toen er nog geen weg over land was naar Paranam waar de toenmalige ‘Surinaamse Bauxiet Maatschappij’ met haar activiteiten begon. Ook ging het vervoer naar Groot Chatillion waar leprozen in isolatie werden gehouden via Domburg. Dit isolatie dorp werd in 1972 gesloten. Vandaag de dag is Domburg nog steeds een geliefde plek voor een zondagmiddag uitje met de familie. Er worden heerlijke Javaanse gerechten geserveerd zoals een lekkere 'pitjel' (vegetarische maaltijd) die daar als je geluk hebt nog authentiek in een bananenblad wordt opgediend. De zwemmarathon start altijd te Domburg.
Om 6.30am zijn alle deelnemers zo een beetje aanwezig. We staren een tijdje naar het bijna stilstaande water in de spiegelgladde rivier. De organisatie begint met de registratie door het oproepen van de deelnemers. We krijgen een T-shirt, een cadbury choclate bar, een badmuts met je volgnummer erop
en een fles water. Er zijn 115 inschrijvingen! Johnny had nummer 85, ik nummer 100 en Jonathan nr 99. Nadat je nummers op je armen worden aangebracht met een marker, loop je door naar het midden van het pleintje waar je wordt opgewacht door een aantal dames met latex handschoenen en grote emmers ‘grease’ die de opdracht hebben je van top tot teen in te vetten. Dit is ongetwijfeld het meest ontspannende onderdeel van de Marathon (jammer TEC-heren, waren jullie dan toch maar meegegaan!) De Marathon heeft nooit een stipte starttijd, het kan voor tien uur worden, maar ook na tien uur, het hangt namelijk af van de timing van de eb-stroming die dag, en de Maritieme Autoriteit Suriname geeft uiteindelijk aan wanneer de rivier ready voor ons is. Het gevolg is dat op het pleintje in Domburg een 'sociaal uurtje' is waarin meer dan honderd glimmend ingevette
zwemmers met elkaar oude marathon verhalen uitwisselen. 'Weet je die keer nog toen er kaaimannen langs de kant zwommen bij het startten' en 'weet je nog toen de tegen die koeienkop zwommen die vol met larven zat' en die Boa Constrictor die vlak voor de start een keer de rivier overstak' enzovoort enzovoort, overigens allemaal echt gebeurt in het verleden. Het leukste is natuurlijk om de debutanten die voor het eerst meedoen (12 dit jaar vergeleken met 35 vorig jaar) op deze manier "moed" in te praten. Alhoewel wij drie natuurlijk geen bedreigen kunnen vormen voor de jeugdige top-zwemmers, is het bekend dat wij in onze jonge jaren alle drie in de top 5 zaten en is onze aanwezigheid van ons als 'buitenlanders' zeker niet onopgemerkt gebleven. We worden herhaaldelijk gevraagd hoe vaak per week wij trainen. Na 45 minuten ‘socializen’ worden we een voor een de ponton opgeroepen. De ponton is vast gekoppeld aan een sleepbootje die ons op de
startplek op de rivier moet manoeuvreren. Inmiddels is de stroming zichtbaar en de kapitein heeft het er duidelijk erg moeilijk mee. Om precies 7.38 gaat de toeter en springen we er allemaal in. Ik druk op mijn horloge en lig direct prima aan de linkerkant van de massa, vrij van de spartel massa. Ik begin met een rustige lange slag.
En dan begint de meer dan twee-en-een-half-uur durende marathon.... en het eindeloze tellen. A01, A02, A03..... en zo voort; rechterarm altijd oneven nummers, linkerarm de even nummers. Ik tel altijd mijn slagen als ik zwem, ook tijdens training in het zwembad. Het geeft focus, tempo en afleiding, maar het belangrijkste is dat ik ongeveer weet hoe ver ik ben en dus hoe ver ik nog moet. Ik tel 100 keer A, dan 100 keer B. 100 keer C etc etc het hele alfabet door, en dan heb ik 2.8-3.0 kilometer gezwommen. De point-to-point afstand Domburg-Paramaribo is 18 km, maar de gezwommen afstand is minder en is elk jaar anders en bovendien ook voor iedere zwemmer anders.
Satteliet foto van de Suriname rivier Links onder Domburg, zwartje puntje links na de bocht is de plaats van aankomst.
Elk jaar anders omdat het afhangt van de stroming op die dag, en voor iedere zwemmer anders omdat de stroming niet overal op de rivier hetzelfde is en omdat het bijna onmogelijk is om recht te blijven zwemmen. De rivier is te breed om je goed te kunnen oriënteren op de oevers, en er zijn nergens markers aangebracht. Dat kan ook bijna niet, want de stroming is veel te sterk om iets in de modder te kunnen verankeren. Ik heb vel te weinig georiënteerd vorig jaar, met als resultaat dat ik veel meters voor niets heb ge-zig-zag-ed, en bovendien zat ik veel te veel aan de rechterkant, waar de stroming minder sterk is. Dit jaar heb ik me erop getraind om na elke 25 slagen drie slagen poloslag te zwemmen (hoofd opgeheven en naar voren kijken). Ik wilde niet nogmaals dezelfde fout maken. C65, C66, C67.......ik voel dat het eigenlijk erg lekker gaat, te lekker! Normaliter gaat mijn eerste kilometer namelijk helemaal niet lekker, dat beschouw ik meer als inzwemmen. Ik weet dat het het door de adrenaline kan komen dat het zo goed voelt en ik ga bewust toch maar wat langzamer zwemmen. De grootste fout die je in een marathon kan maken is te hard beginnen, je houd een te hoog tempo uiteindelijk toch niet vol. C88, C89, C90.... De effectieve afstand van de marathon ligt tussen de 9 en 11 km, het hangt van de stroming op dat moment af. Als ik uit ga van 10km deze keer, bereken ik dat ik ik in ongeveer 9500 slagen (=3.5 x het alfabet) bij de eindstreep moet kunnen zijn als ik goed in de vaargeul zwem om de optimale stroming te pakken. Tot de brug (die je vanaf de start al ziet) moet dan ongeveer 8,000 slagen zijn, dus 3x het alfabet volgens mijn tel-methode. Na de alfabet letters E, J, O T en Z neem ik de lap-time op mijn horloge op, om later de race te kunnen analyseren. E99, F, F01, F02...... Ik kijk zonder te stoppen rond, en zie dat de massa inmiddels achterop is geraakt, daar heb ik geen last meer van. Recht voor mij zie ik de boot van de MAS die altijd voor de eerste zwemmer blijft, daar ligt de nu nog ongefilterde kopgroep achter, waar de eerste paar kilometer nog wat enthousiastelingen tussen zwemmen die veel te hard gaan voor eigen kunnen. Die lopen vast en zwem je dus vanzelf wel voorbij. De kopgroep bestaat meestal uit zo’n 10-15 zwemmers, en verdeelt zich in een 2 of 3 groepjes of wordt een sliert naarmate de kilometers aftellen. Ik schat mijn positie dus niet ver achter de kopgroep in. Prima zo, rustig doorgaan ...F25, F26, F27....
"Ben je niet bang voor die sparimaka's??" Vroeg iemand me bezorgd op vrijdag avond. Sparimaka's zijn inderdaad geen aangename beestjes als je ze steken. Het zijn stekelroggen met gemeen gif in hun stekel staarten; ze fladderen over de modderbodem voorvoedsel en zwemmen blijkbaar up-stream bij eb stroming. Maar behalve dan wanneer je op ze gaat staan heb ik nooit van incidenten gehoord. Ik weet wel dat het een heel nare ervaring is als je op ze gaat Sparimaka (rivier rog) staan en ze hun stekel tegen je voet botten aan trillen en met gif inspuiten. Maar nee, als ik zwem zal geen sparimakka me lastig vallen, en staan kan in deze diepte niet. Er zwemmen ook wat verdwaalde piranha's rond, maar behalve een uitzonderlijk incident waar de grote teen van een vriend van ons op de zandbank hogerop in de rivier werd afgehapt door een piring, heb ik niet van veel voorvallen gehoord. Dus nee, ook daarvoor helemaal geen vrees. Gelukkig is het water trouwens modderbruin, dus je kunt niet zien wat er verder allemaal onder je en om je heen zwemt en gebeurt. De enige bedreigingen in
www.travmed.com Suriname “Other Diseases/Hazards: Filariasis (risk may occur in urbanized areas of Brokopondo, Commewijne, and Suriname Districts and in the city of Paramaribo), brucellosis, Chagas’ disease (incidence data lacking; northern rural areas may be higher risk), fungal infections (e.g., histoplasmosis, coccidiomycosis), leprosy (incidence is declining), leptospirosis, AIDS (incidence data lacking due to inadequate surveillance), tuberculosis (moderately endemic), and strongyloidiasis and other helminthic infections. (Incidence of hookworm is reported as high as 40%.) Animal hazards include snakes (vipers), centipedes, scorpions, black widow spiders, brown recluse spiders, banana spiders, and wolf spiders. Electric eels and piranha may be found in the country’s fresh waters. Portuguese man-ofwar, sea wasps, and stingrays are found in the coastal waters of Suriname and could be a hazard to swimmers”.
de marathon zijn uitdroging, kramp, slechte koers, een slecht functionerende zwembril, en uitlaatgassen van boten die met alle goede bedoelingen verkeerd op de wind naast je gaan liggen.
Ik heb een aantal jaar geleden San Francisco een race gezwommen en heb nog contact met een aantal van de zwemmers. Ik heb ze gevraagd of ze niet mee willen doen in Suriname. Tot mijn verbazing wisten een aantal van ze wel van de marathon in Suriname, maar ze zeggen dat rivier zwemen niet erg populair is, en natuurlijk zijn Amerikanen doodsbang voor alles dat niet bekend is. Ze doen “research” en kijken naar websites zoals www.travmed.com voordat ze ergens naartoe gaan. Het rapport over Suriname zit ze helemaal niet lekker. Ze gaan liever naar Curacao of Bonaire waar gerapporteerd wordt: Swimming related hazards include jellyfish, spiny sea urchins, and corals.
Z98, Z99, AA, AA01...... Oh nee toch, mijn zwembril beslaat. Ik kan toch nog wat zien en besluit zo door te gaan. Ik heb nu 3 km non-stop gezwommen en het gaat nog steeds prima. Ik zie dat de kopgroep opgebroken is, een paar hebben het dus niet kunnen volhouden. De voorste zwemmers zijn echt buiten mijn bereik, ik schat bijna 300 meter voor me, het tweede groepje 150 meter. Hier en daar nog een verdwaalde zwemmer, ik lig zelf ook helemaal alleen. Maar ik zwem het liefste alleen, alhoewel het bekend is dat je veel economischer zwemt als je in de slipstream van de zwemmer voor je gaat zwemmen.
Wie zou dit jaar winnen? Jonathan Neslo, een uitstekende zwemmer en de winnaar van vorig jaar en Gordon Touw Ngie Tjouw die in 2007 met de wereldkampioenschappen en in 2008 met de Olympische spelen heeft meegedaan, zijn de favorieten. Bij de marathon gaat het niet alleen om conditie is er altijd een extra factor, de magie van de rivier, ofwel de gunst van 'watra mama' - de rivier godin. M.a.w. je moet ook een beetje geluk hebben. De winnaars zijn eigenlijk altijd jeugdige zwem toppers uit het nationale zwemteam, maar er waren ook altijd zwemmers die extra uitblonken op de marathon, Jonathan Jukema en zijn broer Peter stonden bijvoorbeeld bekend als marathon zwemmers bij uitstek. Er zijn weleens verassingen. Johnny Cheng won in 88 op 23e jarige leeftijd, dik na zijn top periode. Zijn zusje kwam jaren eerder als overall winnaar uit de bus, Johnny werd toen tweede. Het valt op dat jonge tienerdames altijd erg goed uit de verf komen met de marathon. Ze zijn mentaal taai, oriënteren zich vaak beter dan mannen en hebben een hoge pijn grens. Mijn vrouw Shirley mocht in haar jonge tienerjaren tweemaal achtereen eerste worden bij de dames. Ik had zelf een soort abonnement op de derde/vierde plaats, meestal vlak achter Jonathan. Ik was in mijn jeugd meer geïnteresseerd in de korte/midden afstanden zoals 100, 200 en 400 meter.
DD38, DD39, DD40...... Slecht nieuws, ik voel in de verte een verkramping van de teen aantrekken. Ik hou mijn voet op 90 graden om te voorkomen dat de kramp echt inzet. Niet efficiënt voor de stroomlijn, maar die kramp mag niet doorzetten. Als je op tijd corrigeert gaat het weer permanent weg; als het echt inzet kan het het einde van de marathon betekenen. Veel voortstuwing verlies ik hierdoor gelukkig niet omdat ik een cross-kicker ben, waarbij de benen maar marginaal bijdragen aan voortstuwing, maar wel optimaal gebruikt worden voor de balans van het boven lichaam en heup-rotatie, waardoor de voorstuwing van het boven lichaam optimaal is met minimale energie verkwisting. De cross-kick is niet voor iedereen geschikt, en is voor de sprint afstanden sowieso niet geschikt. Maar voor de lange afstand is het prima alhoewel ik heb eindeloze discussies gehad met matig ervaren coaches die mij van de crosskick af wilde op de lange afstand. DD60, DD61, DD62...... "Vervelen jullie je niet tijdens die marathon? Waar denken jullie dan de hele tijd eigenlijk aan?" booooring!!! Dit zijn veel voorkomende vragen die aan marathonzwemmers worden gevraagd. Tja waar denkt een man aan als hij zich verveelt? Freud zal het weten... hahaha. Omdat ik mijn slagen tel zijn de de fantasieën en het wegdromen eerlijk gezegd erg beperkt. Wel heb ik me een paar keer het zwemtraject Hemmingway-Jan Tiel in Curaçao voor de geest gehaald, simpelweg omdat het veel boeiender is dan wat er in de rivier te zien is. Door vergruisde kleideeltjes (modder) is er nagenoeg geen zicht in de rivier. Je kunt onder water je hand niet eens zien als je je arm strekt. Je staart dus eindeloos in het niet. Op het trainingstraject op
Curaçao komen we van alles tegen, koraal, planten, siervissen, een gezonken schip, rotsen, ook wel eens een haai, barracuda's, roggen, een inktvis en soms illegale speer vissers. Er is van alles te zien in het heldere zeewater, maar hetgeen we het meest te vrezen hebben op Curaçao zijn de giftige kwallen en de seadoo's met dronken bestuurders. Ik voel me wat gevaar betreft veiliger in de Suriname rivier dan op zee. OO69, OO70, OO71....het is erg moeilijk om te rekenen wanneer je aan het tellen bent, maar ik bereken dat ik ongeveer op de helft van de marathon moet zijn. Ik voel me goed maar doe even bewust een quick-scan. Ik heb non-stop borstcrawl gezwommen, nog geen enkele break genomen en naar mijn mening op dat moment redelijk kunnen oriënteren. Geen pijnen en het de krampdreiging is weer weg. Ademhaling gaat prima, ik zwem volledig aerobisch dus er is geen uitputting door zuurstof gebrek. Ik adem links, elke slag. Het is zinloos om tijdens een marathon om de 3 of 5 slagen adem te halen. De zuurstof-armoede die je creëert staat niet in verhouding tot de minimale streamline verbetering. Met sprinten is dat natuurlijk anders want dan is zuurstof her-bevoorrading niet van belang, alleen de snelheid. Tijdens sprinten adem ik bij voorkeur rechts, maar tijdens de lange afstand bij voorkeur links, raar maar waar. Wel zwem ik de eerste 25 slagen van elke 100 slagen rechts, de rest links. Dat doe ik om de belasting van de nek spieren te balanceren. Vanwege het zwaardere ongezouten rivierwater lig je dieper dan in de zee, maar het rivierwater is zo spiegelglad dat ik het toch niet als zwaarder ervaar.
OO25, OO26, OO27......Ik zwem nu ruim een uur. Ik stop even, kijk op mijn horloge en kijk om me heen maar zie geen begeleidingsbootje in de buurt. Ik maak een energy gel-pack los die ik in mijn zwembroek heb vastgebonden en neem de hele pack. Ik kijk nog eens om me heen en zie nog steeds geen bootje in de buurt. Ik moet drinken, en de gel moet aangemengd worden, dus er zit niets anders op en ik neem vier grote slokken rivier water. Ik kijk weer op mijn horloge, dit heeft me 25 seconden gekost. Ik zwem door, met een nare nasmaak van rivierwater. Ik had vier slokken water gepland na een uur en daarna elke 45 minuten. Ik moet dus weer drinken bij OOO. Ik zwem weer in hetzelfde tempo door OO98, OO99, PP..... Er is niemand in mijn buurt, en ik kan nauwelijks de MAS boot voorin nog zien. Het klinkt wellicht raar, maar het is een fantastisch gevoel om helemaal alleen midden in een rivier te dobberen. Toen ik even stil lag merkte ik hoe stil en geruisloos het is. Op Curaçao hoor ik
altijd de golven rollen of tegen de rotsen slaan of anders de wind. Hier hoor je niets, er is geen wind. Er zijn zwemmers die het nodig hebben om continue in een duel te zwemmen, want ze maximaliseren hun performance door zich aan te passen aan het tempo van anderen. Ik zwem prima op eigen tempo. Ongetwijfeld zijn er een aantal zwemmers die zich hebben voorgenomen om bij de winnaar van vorig jaar te blijven plakken met de hoop om in de laatste kilometer het voordeel te kunnen krijgen. Bij de brug beginnen ze dan weleens met wilde eindsprinten die ze maar een paar honderd meter volhouden.
OOO1, OOO2, OOO3, ik kijk weer om me hen en zie geen begeleidingsboten in de buurt. Tussendoor waren er een paar langsgekomen, maar ik drink volgnes de planning en niet te veel omdat je dat een waterbuik krijgt. Ik neem weer 4 grote slokken water uit de rivier, en heb het gevoel dat ik een paar kleine takjes gedronken heb. Bah, dat water smaakte nog viezer als de eerste slokken. Ik weet dat ik nu over de helft ben. Behalve de eerste stop heb ik non-stop gezwommen volgens plan. Ademhaling, tellen, waterpolo slagen, ik voel me nog steeds prima, en vraag me af of ik niet te langzaam aan het zwemmen ben. Iemand vroeg me in Curaçao of ik de marathon zou kunnen winnen als ik me helemaal kapot zwom. Ik lachte, nee, ik kan het niet zwemmen en je kapot zwemmen gaat je niet helpen. Je komt op een bepaald conditie niveau, en daar kan je door optimale inspanning het maximale uithalen, maar je lichaam kan wat het kan, en daar komen geen wonderen uit. Ik kan in een zwembad 3km nonstop zwemmen en 1:25 per honderd aanhouden. Om te winnen zou ik denk ik 1:15 per 100m moeten kunnen draaien en dat 30 keer achterelkaar, en ik weet dat ik dat absoluut niet kan volhouden. Winnen is dus echt niet mogelijk.. XX99, AAA, STOP! ....ik heb nu zes km non-stop gezwommen en besluit heel even een Cap en Bril break te nemen. Het brilletje is nagenoeg helemaal beslagen en half vol met water; het begint te irriteren. Mij cap was helemaal boven op mijn hoofd gekropen doordat het te klein was. Ik let er bewust op om geen wilde bewegingen te maken tijdens het watertrappen. want daar kan een kramp van komen. Ik moest 3x proberen mijn CAP weer op te krijgen, de coördinatie was niet optimaal na twee uur non-stop zwemmen. Maar goed, het lukt uiteindelijk. Van achter hoor ik iemand uit een bootje roepen: "Niko, zwemmen jongen, je raakt achterop". Ik kijk om en zie behalve het bootje twee zwemmers ongeveer 100 tot 150 meter achter me. Ik zet mijn brilletje weer op en pak mijn tempo weer op AAA01, AAA02.... Het gaat nog steeds prima, niet moe, geen krampen. “Ik raak achter op” herhaal ik in mijn gedachte wie is dat?, “kom zelf zwemmen noh.. denk ik”
Ik besluit me te concentreren op mijn slag. Dit is namelijk het gedeelte van de race waar je moe bent zonder direct uitzicht op de finish (dan krijg je namelijk vanzelf weer energie), en dat kan zich vertalen in een inefficiënte slag. Zonder een goed ritme is een marathon zwemmen een straft, en de prestatie meestal teleurstellend. Ik focus vooral op mijn ligging en balans in het water. Die armen die gaan op zich wel, maar hoe beter je ligt, moe meer die armen kunnen verplaatsen met dezelfde energie. Omdat ik een two-beat crossover kick zwemmer ben, moet ik oppassen dat ik niet ga ‘over-turnen’ op mijn zij, en dat de twee push kicks op niveau blijven. Alhoewel veel mensen afkeurend zeggen “Niko je gebruikt je benen niet” (ik hoor dat vaak) is
mijn ervaring juist dat ik voornamelijk focus op mijn beenslag. Zonder benen, hoe weinig ik ze ook lijk te gebruiken, kan ik helemaal niet zwemmen, ik kom dan niet vooruit en zak weg. Ik weet dat mijn zwemslag relatief goed en krachtig is omdat ik mijn benen zinvol gebruik. Domweg spartelen met die benen, wat ik veel triatleten zie doen in het zwembad met hun benen (omdat fietsen en rennen erg been-georiënteerde sporten zijn), helpt echt niet. Wellicht is hun beenstuwing twee keer zo sterk als die van mij, maar ze krijgen er zo een slechte body-ligging door, dat ze relatief weinig uit hun armen kunnen halen. Gebruik je benen altijd voor twee redenen, en in de juiste volgorde: 1) voor een optimale ligging om het maximale uit de armslag te kunnen halen en 2) voor wat stuwing, dat hoeft niet zoveel te zijn als in een sprint. Als ik sprint gebruik ik ook geen 2-beat cross-over, maar een 6-beat kick. EEEE 1, EEEE2,......Eindelijk zie ik dat de brug nu echt dichterbij komt. De brug over de Suriname rivier is een zeer frustrerend oriëntatie object. Het is groot en heeft een fatamorganatisch effect. Het blijft bijna de hele marathon even ver van je verwijderd. Het is simpelweg frustrerend. Je moet Midden door de brug, maar je hebt de neiging om teveel aan de rechterkant te komen. Dat overkwam me vorig jaar, en ik heb er veel tijd en energie aan verloren. Dit keer begin ik me te oriënteren alsof ik naar de linkerkant van de brug zwem. De stroming corrigeerde me zodanig dat ik ditmaal precies goed door het midden van de brug doorzwem. Ik kan het net nalaten om net als vorig jaar even op mijn rug onder de brug door te drijven. Het is een zeer indrukwekkend gezicht. Toen wij de marathon als kind zwommen bestond deze brug namelijk niet. Er wel altijd over gesproken dat het zou komen, maar niemand geloofde het op den duur meer. Nu staat hij er, en het is een machtig gezicht van onderen. Ik neem mijn laatste 4 grote slokken water en kijk wie er bij me in de buurt ligt. Niemand, het wordt geen spannend einde. Ik weet dat als er iemand naast me zou liggen dat hij het niet van me zou krijgen, dus dan zou het laatste half uur een heel zwaar half uur kunnen worden. Maar er is niemand, ook niet dicht achter me. FFFF 1, FFFF2 Ik richt me op het gebouw van financiën en voel dat ik nog meer energie heb dan ik zou moeten hebben. Vorig jaar was ik van af de brug helemaal op, maar ik kan nu gewoon stevige slagen blijven maken. Ik zwem meestal de route dicht langs de GOSLAR, een Duits schip dat tijdens de oorlog op bevel van de kapitein zichzelf liet zinken, om te voorkomen dat het schip in handen van de vijanden zou vallen. Er zijn veel verhalen over de Goslar, bijvoorbeeld dat de geesten van de matrozen daar nog leven, en dat er een zeemeerminnetje rond zwemt. Altijd als ik daar langszwem hoop ik die te zien, maar ze is te verlegen geloof ik, want ik heb haar weer niet gezien. Ik zwem langs de Goslar en zwem nu heel scherp richting wal, want als je daar te laat mee begint, dan stuwt de rivier stroming je langs de finish, en die lol ga ik de mensen aan de kant niet gunnen. Bovendien krijg je dan een penalty van een aantal minuten.... Ik stop nog een keer om om me heen te kijken en zie nog steeds niemand die dichtbij is. Het wordt weer een sierlijke binnenkomst net als vorig jaar. Ik zwem wel in een verhoogd tempo en opeen hoor ik iemand me hard roepen...”wat denk ik bij me zelf, nu komen jullie met water???” Wat is dat voor iets idioots? Lichtelijk geïrriteerd kijk ik op en ik zie tot mijn verbazing mijn vriend Deryck uit Curacao me aanmoedigen... Toch nog een aanmoediger uit Curacao op het water!! hahaha.
Ik ben dichtbij en doe mijn brilletje op mijn voor hoofd en zwem met een stevige poloslag over de finish, en druk mijn timer in. Twee uur, zeven-en-dertig minuten en twintig seconden non-stop gezwommen... It is over.....en ik voel me eigenlijk nog prima. Op dat moment heb ik geen idee hoeveelste ik ben, ik klim de ponton op en heb als snel een reporter die mij een microfoon voor de mond houd. “U heeft het goed gedaan zegt hij, beter als vorig jaar.” “O ja zeg ik vragend” “Ja u bent zevende over-all en 5de bij de heren” “Waaaat?? antwoord ik, dat is goed ja” Het was inderdaad verassend voor me. Vorig jaar was ik 16de. Een 10de plaats had ik als maximaal haalbaar geschat, dus een 7de/5de was echt een aangename verassing.
Stroke count Marathon 09 1e A-Z
550 550 550 550 650
m m m m m
E J O T Z
2850 Distance
2e A-Z
3de A-Z
4 (A-O only)
0:43:25
1:27:23
2:11:10
0:08:15
0:08:25
0:08:25
0:08:38
0:08:15
0:51:50
1:35:48
2:19:48
0:08:22
0:08:26
0:08:27
0:08:40
0:16:37
1:00:16
1:44:15
2:28:28
0:08:26
0:08:33
0:08:17
0:08:52
0:25:03
1:08:49
1:52:32
2:37:20
0:08:17
0:08:31
0:08:33
0:33:20
1:17:20
2:01:05
0:10:05
0:10:03
0:10:05
0:43:25
1:27:23
2:11:10
2,850
5,700
8,550
10,200
Gordon Touw Ngie Tjouw won de race dit jaar met en tijd van 2 uur en 23 minuten, dus 14 minuten snellen dan mijn tijd. Dat is 8:24 sneller per 100m dan mijn tijd. Hij zwom ongeveer 1.26 per 100m in de rivier (dat correspondeert met ongeveer 1.18 in een zwembad). En ik zwom in de rivier 1.34 per 100m, hetgeen correspondeert met 1.25 per 100 m in een zwembad. Zwembad zwemmen is altijd sneller omdat je keerpunten maakt en het voordeel hebt van de oriëntatie-lijn op de bodem. Karlene van der Jagt werd eerste bij de dames. In de leeftijds categorie 35-44 jaar heren werd Johnny Cheng 1ste, en in de categorie heren 45+ werd ik eerste en Jonathan tweede.
35e Staatsolie Zwemmarathon 2009 Domburg - Paramaribo 5 juli 2009 UITSLAG EERSTE 19
M 1
1
2
2
3
3
4
4
5 6 7
5
8 9
6
10 11
7
12
8
13
9
14 15 10 16 11 17 12 18 13 19 14
V Naam Touw Ngie Tjouw Neslo Lie Kwie Tjoe A On 1 Van der Jagt 2 van Dijk Kluyver 3 Chong Blokland 4 Darmohoetomo Renfurm Cheng Kong-A-San 5 Getrouw Sardjoe Lautoe Moestadja Overboom Jukema
Voornaam Gordon Jonathan Björn Robert Karlene Soraya Niko Ashley Jaïr Dewi Denzel Johnny György Xiomara Jonathan Miguel Xerxes Saviël Jonathan
M/V M M M M V V M V M V M M M V M M M M M
Leeft. Klasse Ver 24 OPEN DD 19 OPEN DWL 15 OPEN DD 13 OPEN DD 16 OPEN DWL 12 OPEN DWL 45 45 & UP CUR 14 OPEN DWL 16 OPEN DD 14 OPEN DD 14 OPEN V.O.S 44 35-44 Aruba 15 OPEN V.O.S 14 OPEN Nep 13 OPEN NEP 29 25-34 NEP 17 OPEN V.O.S 17 OPEN V.O.S 48 45 & UP CUR
Tijd 2:23.07 2:23.29 2:24.13 2:24.54 2:34.34 2:34.53 2:37.20 2:41.07 2:41.18 2:41.18 2:41.18 2:41.49 2:42.51 2:43.55 2:45.13 2:45.36 2:46.04 2:49.19 2:49.32
