ZUID-INDIA 2016 TRUDI EN WILLEM WOESTENBURG
1
INLEIDING In maart 2016 gingen we voor de 4e keer naar India. Een maand lang reisden we door de noordelijke helft van Zuid-India. Onze chauffeur noemt het Noord-India. Hij was er nog nooit geweest. Ook voor hem een avontuur. Trudi en Willem
ROUTE
We startten en eindigden in Bangalore en reisden met de klok mee.
Ons reisplan was globaal: we bepaalden van dag tot dag ons doel en zouden ongeveer 3000 km afleggen.
Het vinden van een hotel was nooit een probleem. We keken een dag van tevoren in de Lonely Planet of op Tripadvisor.
28-2 Dubai
29-2 Bangalore
1-3 Halebid/Belur
2-3 Belur
3-3 Udupi
4-3 Murudeshwar
5-3 Gokarna
6-3 Gokarna
7-3 Panaji
8-3 Panaji/Old Goa
9-3 Karad
10-3 Agmadnagar
11-3 Aurangabad
12-3 Aurangabad/Ellora
13-3 Aurangabad
14-3 Solapur
15-3 Bijapur
16-3 Bijapur
17-3 Badami
18-3 Badami
19-3 Badami/Pattadakal/Aihole
20-3 Hampi
21-3 Hampi
22-3 Hampi
23-3 Hampi
24-3 Hampi
25-3 Chitradurga
26-3 Chitradurga
27-3 Bangalore 2
BANGALORE
BANGALORE [29-2]
Om 9 uur zijn we vanmorgen in Bangalore geland. Govinda stond ons al op te wachten. Erg leuk om hem weer te zien. Het vliegveld ligt 35 km buiten de stad. Het verkeer wordt steeds drukker en onderweg passeren we een groot aantal party-paleizen waar de rijke Indiërs trouwen. Een en al kitsch maar daar houden ze hier van. Ons hotel staat in een oudere wijk en er valt meteen van alles te zien: hoeveel koffers passen er achterop een fiets bv. Naast het hotel eten we tussen de Indiërs. Het voelt allemaal vertrouwd. We gaan aan de wandel en laten ons meevoeren in het bekende straatbeeld. Het onophoudelijke getoeter went weer snel, het oversteken blijft een avontuur. We nemen een kijkje in een winkel met Duitse koekoeksklokken. Heel vervreemdend..... Een andere winkel maakt nieuwe onderstellen voor trapnaaimachines. De machines zelf zijn onverwoestbaar. Wat een goed idee!
Willem laat zich op straat wegen voor 2 roepies (€ 0,03).
Eindelijk heb ik ook de schaaltjes gevonden waar ik al zo lang naar op zoek was.
4
HALEBID / BELUR
HALEBID/BELUR [1-3]
Vanmorgen wilden we vroeger dan gewoonlijk vertrekken omdat we een flinke rit moesten maken. Het ontbijt ging op de gebruikelijke manier in drie etappes: een oefening in geduld! Ze krijgen het maar niet georganiseerd. Voor we Bangalore uit waren zagen we de nieuwe metrolijn hoog boven ons hoofd. Alleen voor mensen met een goede baan hoorden we: voor de prijs van een ritje heb je een maaltijd. Op aanraden van Govinda gaan we eerst naar Sravanabelogola. Hier staat op de top van een berg het beeld van 'de mooie meneer': Gomateshvara van 17.5 m hoog. Je moet er wel naartoe lopen in 614 stappen via een uitgehouwen trap. We laten ons een paar sokken aanpraten omdat de stenen heet zijn. Het is gelukkig niet al te warm en het waait een beetje, zodat de klim voor ons goed te doen is. In Hassan lunchen we. Willem en Govinda eten hun favoriet: een talimaal.Voor mij vegeterian noodles: ook lekker.
6
Ons volgende doel is de tempel van Hoysaleshers in Halebid. De tempel wordt aan weerszijden bewaakt door de stier Nandi. Om de tempel heen honderd gebeeldhouwde friezen met allerlei voorstellingen. In de tuin zit een groep pelgrims. Ze lopen blootsvoets een tocht van 300 km. Waar ze precies heen gaan krijgen we niet duidelijk. Ook langs de weg hebben we er vandaag honderden zien lopen. Geen dure wandelschoenen, maar gewoon op slippers. Meestal zijn het mannen, maar ook vrouwen lopen mee: ze dragen hun rugzak op hun hoofd. Hier en daar waren plaatsen waar ze van eten en drinken werden voorzien of waar ze konden douchen. En dat allemaal voor je karma.
We zijn vanmiddag aangekomen in Belur. Hier blijven we 2 nachten. Morgen gaan we ook hier de tempel bezoeken. Voor veel pelgrims is dit hun doel voor vandaag. Aan het einde van de middag zoeken ze een slaapplek. Er is een geïmproviseerde tent, maar sommigen gaan onder een afdak liggen.
7
BELUR [2-3]
Ontbijten kan niet in dit hotel, dus wordt het een eettentje. Er ontbijten alleen mannen. We eten idly (gefermenteerde rijst) en een vada (ziet eruit als een appelbeignet). Je krijgt er altijd 2 'prutjes' bij. Vanmorgen hebben we de tempel van Shennakeshava bezocht. De tempel staat op een stervormige hoogte. De bovenkant van toren bij de ingang is nieuw. De gele kleur steekt schril af tegen de oude verweerde stenen van de onderkant. Voor de tempel verkopen mannen dahl uit een grote ketel. Je krijgt het op een soort boomblad. Ze vragen of we ook wat willen, maar we vinden het nog te vroeg...... Kleine knoflookbollen liggen op de stoep te drogen. Er is zo veel te zien dat je ogen tekort komt. Mensen kijken vaak naar onze voeten. Zijn het de Birkenstocks of onze witte tenen die ze interessant vinden? Veel toeristen zijn hier niet.
8
Bij gebrek aan een terrasje hebben we vanmiddag heel lang op de stoep voor de tempel gezeten. Ook zo is het heel leuk om mensen te kijken en zelf bekeken te worden. De scholen gaan uit en het valt op dat niet alle kinderen een uniform dragen. Misschien een school waar dat niet verplicht is? Een groep kleintjes moet wel heel lang wachten voor hun tuktuk eindelijk komt. Ze blijven keurig op de stoep staan.
Vanavond waren we op de plek waar de pelgrims Belur binnenkomen. Ze krijgen er eerst medicijnen die als snoepjes worden uitgedeeld en daarna eten en drinken. De meesten zien er afgepeigerd uit. We horen dat er 10.000 mensen meelopen. Een zilversmid maakt op straat van een roepie uit 1913 een hanger.
Vanuit ons hotel hebben we uitzicht op een groot nieuw huis. Op het dak staat een vliegtuig in dezelfde kleuren al het huis: het blijkt een watertank te zijn! Je moet toch wat met je geld?
9
UDUPI
UDUPI [3-3]
De weg die wij rijden naar Udupi wordt ook door de pelgrims gevolgd. Ze zijn massaal op weg naar Dharmasalatha. Bij een riviertje zien we een grote groep pelgrimvrouwen. Die wil ik graag van dichtbij bekijken. Ze wassen zichzelf en hun kleding en leggen de sari's te drogen op het gras. Grote hilariteit als ze mij met mijn camera zien. Gelukkig doen ze daar hier niet moeilijk over. Aan de andere kant van de weg badderen de mannen. Een groepje mannen vertelt dat ze 150 km lopen in 5 dagen. Petje af voor deze mensen.
We drinken koffie naast een koffieplantage. Een beeldschone jonge vrouw heeft er een winkeltje waar ze koffie en andere specialiteiten verkoopt. We denken dat ze polio heeft gehad. Ze wordt door een jongen in een stoel getild en ze wil met ons op de foto. Ik denk dat ze nog geen 30 kg weegt. Trudi wordt wat misselijk van het bergtraject dat we rijden. De panorama's zijn mooi met toppen tegen de 2000 m.
11
We hebben in Udipi een wat groter hotel gezocht in de hoop dat er wifi is. Niet dus. Een verkeerde aanname. Morgen nieuw kansen. In het hotel stugge, norse mensen bij de receptie. Eigenmachtig het bedrag naar boven afronden: dat pikken we dus niet, alles terug. Met Govinda gaan we de fraaie Krishna-tempel bekijken. Ik maak binnen een foto en word direct betrapt: de foto moet worden verwijderd. In deze tempel is zelfs een stal met koeien, ooit een donatie. Aardig om in een tempel een koeienpoeplucht waar te nemen.... Bij de tempel bevinden zich enige enorme sierwagens, waarvan de kleinste vanavond met ceremonieel vertoon rond de tempel zal worden gereden. En dat klopt: slagwerk en blazers voorop, grote herrie, daarachter de goudkleurige praalwagen in fel licht, mogelijk gemaakt door een aggregaat op een karretje. Een vrolijke religie, voor
zover we hier zien.
12
MURUDESHWAR
MURUDESHWAR [4-3]
Vandaag hebben we tijdens onze koffiepauze een echte
cappuccino gedronken bij Café Coffee Day. Govinda vond de
café latte veel te sterk, maar heeft zich er dapper doorheen
geworsteld. Voor de middag zijn we aangekomen in Murudeshwar, een plaatsje langs de kust, beroemd om zijn enorme standbeeld en zijn mooie zonsondergang. Over 100 km hebben we bijna 3 uur gedaan. Het is hier warmer dan we tot nu toe gewend waren. Daarom hebben we vandaag een kamer met airco genomen. Tot nu toe was een ventilator genoeg. In de auto hebben we ook airco maar die staat niet erg koud.
14
Vanmiddag zijn we richting strand gelopen waar een tempel staat met een enorm hoge toren. Willem en Govinda zijn naar boven geweest met een lift. Erachter stond een al even monsterlijk groot beeld van Shiva.
's Avonds eten we in het hotel, beter gezegd er net buiten in de tuin waar overdekte prieeltjes staan. Eerste verrassing: er wordt bier geserveerd. Tweede: zeer goed eten, biryani, nan garlic en gobi 65. Het laatste gerecht is gebakken bloemkool met kruiden, fantastisch.
Behalve 3 Canadezen komen hier alleen Indiase dagjesmensen. Een moeder met een zoontje wilde dat ik een foto van hun nam. Ze had de smaak blijkbaar te pakken want ze kwam 3 keer terug.
De zon zullen we niet onder zien gaan: het is bewolkt.
Jammer dat ze morgenochtend geen ontbijt serveren......
15
GORKARNA
GOKARNA [5-3] Gokarna is een levendig badplaatsje: overal winkeltjes en een groot strand. Geen terrassen maar kleine stalletjes met een paar stoelen. Een cola (eigen merk) kost € 0,13. Ik dacht dat ik het verkeerd had verstaan! Er worden voorbereidingen getroffen voor een drie dagen durend festival. Kleurrijke doeken zijn over de plekken gehangen waarmensen lopen. We blijven hier 2 nachten dus we zullen er nog wel wat van merken. De open riolen langs de weg stinken verschrikkelijk. Brandbaar materiaal dat erin ligt wordt in brand gestoken: nog meer stank. Plastic flessen drijven erin rond. Niemand die zich hieraan stoort en niemand die er iets aan doet. Alhoewel: de lokale Rotaryclub start een project om de troep op het strand op te ruimen. Een nobel streven. De toeristen hier zijn jongeren of oudere hippies met bijbehorende outfit. Ze rijden op fietsen of motoren of lopen op blote voeten. Uiteraard vind je hier dus ook veel advertenties op het gebied van zweverigheid: reiki, vormen van geestverruimende yoga, holistische healing, etc. Vanavond heerlijk gegeten aan een van de populaire stranden (Om Beach). Aardedonker was het pad erheen. Terug werden we gewezen op een verlicht pad.
17
GOKARNA [6-3] Vanmorgen zijn we richting het strand gelopen want daar wisten we een rooftoprestaurant. We hadden zin in een westers ontbijt. De yoghurt met muesli en vruchten die Willem bestelde zag er prachtig uit. Voor het eerst weer papayajuice gedronken. Het schijnt goed voor maag en darmen te zijn. Gelukkig hebben we daar nog geen last van.
Het is druk: overal lopen pelgrims. Er wordt volop gezwommen ondanks het verbod. Een paar agenten staan op een fluitje te blazen en met stokken te zwaaien als de badgasten te ver naar hun zin de zee in gaan.
We lopen in de richting van Om Beach. Daarvoor moeten we een heuvel over. We nemen een trap omhoog en lopen ongeveer een half uur. Blijkbaar hebben we een afslag gemist, want we komen uit bij Kudle Beach: een prachtig strand aan een baai. Met een kopje koffie is het hier goed toeven. Als we terug lopen zien we een bordje: German Bakery. Een Frans/ Indiaas stel verkoopt zelfgebakken bruine broodjes. Ze zijn hier 3 jaar geleden neergestreken. Zij is geboren in Tanger en heeft er op de Amerikaanse school gewerkt. Hij spreekt geen woord Engels en vindt het leuk om even Frans te spreken. Ze wonen buiten Gorkarna in een huisje tussen de rijstvelden. De broodjes verkopen ze aan toeristen. We kopen er een paar: heerlijk zijn ze.
18
Inde hoofdstraat wordt de feestkar opgetuigd. Mannen beginnen er vlaggen in te steken. Ze beginnen bovenaan. Het is een beetje griezelig op die grote hoogte zonder beveiliging. Wat vindt de Indiase Arbo-dienst daarvan? Na een middagdutje weer richting strand. Het aantal pelgrims en dagjesmensen is aanzienlijk toegenomen. Ik maak weer talrijke foto's van individuen en groepjes. En altijd weer wordt dat leuk gevonden.
19
Gokarna is voor de Hindoes een zeer belangrijke plaats omdat het een van de 64 plaatsen is waar Shiva een lingam heeft geplaatst, oftewel een reuzenpenis. Voortgekomen uit een oeroude vruchtbaarheidscultus dus. En ach, christenen aanbidden het heilig hart van Jezus, dus een fallus aanbidden is zo gek nog niet...........(Willem) Vanavond was het een drukte van belang. De kraampjes waren verlicht en het leek wel koninginnedag. Motoren met jonge mannen erop ploegden luid toeterend door de mensenmassa. Heel irritant maar de Indiërs deert het niet.
Op het strand was van alles te doen: een heel jong koorddanseresje, een mooi uitgedoste zang-dansgroep en een verkoper met kleurrijke ballonnen. Morgen is de grote dag van het feest. Naast ons hotel is een naargeestige ruimte die ze bar noemen. We kopen er twee Kingfishers die we op onze kamer opdrinken.
Heerlijk, want het is erg warm!
20
PANADJI / OLD GOA
PANADJI [7-3]
Vanmorgen om 8 uur kon je al over de hoofden lopen in Gokarna. Lange rijen voor de tempels. Het duurde even voor we ons favoriete rooftoprestaurant hadden bereikt. Tijd om te vertrekken. De weg naar Goa ging deels weer door de bergen. Bij de grens moest Govinda een 'permit' halen, want je mag niet zomaar naar binnen. Inmiddels zijn we aangekomen in Panadji. Het is een stad met veel oude huizen in Portugese stijl. De kathedraal is spierwit en doet zeer aan je ogen. Volgens de man bij de ingang waren we netjes genoeg gekleed en mochten we naar binnen. Helaas mag je binnen niet fotograferen. Nadat we vanavond hadden gegeten en terug liepen naar het hotel ben ik op een slapende hond gestapt. Het is hier ook zo donker op straat. De hond schrok net zo erg als ik en schoot jankend weg. Ik viel met mijn scheenbeen op een boomstronk. Gelukkig alleen een schaafwond. Even goed ontsmetten!
22
PANADJI / OLD GOA [8-3] Vanmorgen hebben we Old Goa bezocht dat hier zo'n 10 km vandaan ligt. Deze plaats was ooit het 2e Lissabon, de belangrijkste verbindingsplaats tussen oost en west. Door o.a malaria-epidemieën en Engelse en Hollandse concurrentie werd Panadji de nieuwe handelsplaats. Wat is overgebleven is een aantal prachtige kerken. Huizen zijn er niet meer. Voortdurend wordt ons gevraagd of we geen taxi willen. Nee, we willen lopen. Daar begrijpen ze niets van.
Een deel van een park wordt opgeknapt. De vrouwen doen zoals altijd het sjouwwerk, de mannen kijken of het goed gaat. Even verderop spelen mannen een spelletje met steentjes. Een vrouw bij een kraampje leert haar kinderen de namen van wilde dieren m.b.v. plaatjes. Overal liggen honden te slapen. Ik ben vandaag extra op mijn hoede. Dat het gevaar ook van boven kan komen had ik niet verwacht: vanavond viel er een kokosnoot op mijn sleutelbeen. Het is nog heel en ik ben blij dat hij niet op mijn hoofd terecht kwam.........
23
KARAD
KARAD [9-3] We hebben onze plannen een beetje gewijzigd: we gaan niet naar Mumbay. Dit op aanraden van Govinda. Daarom volgen we vandaag een route meer landinwaarts naar Karad. We willen naar Aurangabad en kunnen helaas het wijngebied bij Nashik niet bezoeken omdat er vanaf daar geen wegen naar Aurangabad leiden. Vandaag een lange reisdag gehad (9-17u). Gedeeltelijk door de bergen en bijna altijd druk. Er was weer genoeg te zien: Kinderen speelden met een fietswiel alsof het een hoepel was en een man verkocht zijn zijn oogst vruchten. Op zich niet bijzonder, maar hij legde ze heel mooi neer op een krant. Daar kwamen meteen mensen op af. Langs de weg door een bos met teakbomen staan borden die waarschuwen voor zwarte beren, zwarte panters en slangen. Ook zien we veel termietenheuvels. Als het weer vlak wordt rijden we langs landerijen waarvan de grond blijkbaar erg geschikt is voor het produceren van bakstenen. Er zijn honderden bouwsels van gemaakt. Ze worden van binnen gevuld met hout en dan aangestoken. Een ingenieus systeem. Gevolg is wel dat het land nu helemaal kaal is. Hierna wordt het landschap groener en zien we dat het de oogsttijd voor het suikerriet is. Tientallen ossenwagens vervoeren het riet. De mensen zitten er bovenop. De wagens rijden ook op de snelweg en soms tegen de richting in.
25
AGMADNAGAR
AGMADNAGAR [10-3]
Vandaag een iets minder lange reisdag gehad (8.30-15 u). We zijn aanbeland in Agmadnagar. Gisteren hadden we een hotel gezocht met Tripadvisor maar er ging iets mis waardoor we vanmiddag op goed geluk een hotel zijn binnengestapt. Na zo'n eind rijden hadden we geen zin om lang te zoeken. Govinda en Willem werken goed samen bij het navigeren. Ze gebruiken de gps op Govinda's tablet, maar soms valt de verbinding weg. Gelukkig hebben we altijd een kaart bij ons. Helaas zijn alle borden in het Maratti, de taal van de deelstaat waar we nu zijn, en dus onleesbaar voor ons. Soms staan er helemaal geen borden. Als ze het echt niet meer weten helpt vragen altijd nog. Govinda spreekt alleen Tamil en Hinglish (hindoe-Engels) maar samen komen ze er altijd uit.
Ook vandaag hebben weer van alles gezien: Op de snelweg sleept een man een dode hond aan een touw van de weg. We passeren een schoenenfabriek. In het volgende plaatsje worden vooral schoenen op de markt verkocht (wel veel dezelfde!) maar ook geiten en koeien. Je vervoert ze in een truck of gewoon op een motorfiets onder je arm.
27
Een truck geverfde geiten is duidelijk op weg naar een tempel. Wij weten hoe dat daar gaat, we waren er ooit bij. Als we lunchen krijgen we -net als gisteren- een bord met uienschijven, limoen, komkommer en een schaaltje mangopickle. Het is bijzonder, maar niet iets om na te maken. We zitten onder een gekleurde glazen koepel. Het landschap verandert langzaam en we rijden lange tijd door een droge en dorre steppe. Veel droge rivierbeddingen en als er dan eens een rivier is leggen ze er slangen in om er water uit te pompen. Langs de weg draaien ossen rondjes om een suikerrietpers aan te drijven. Een oude methode die nu meer een attractie is.
28
AURANGABAD / ELLORE
AURANGABAD [11-3] Gisteravond en vanmorgen hebben we buiten op een terras gegeten. Omdat Agmadnagar vrij hoog ligt en de nachten relatief koel zijn was dat heerlijk. Op het platteland is men vanmorgen al druk met de dagelijkse bezigheden. Vrouwen halen water in grote potten op hun hoofd. In de velden hutjes van riet en/of plastic zeilen. Het is ons niet duidelijk of de mensen er permanent of tijdelijk wonen i.v.m werk. Je ziet ze hier meer dan in het zuiden. Ook hier weer veel droogte. De aarde is hier zwart. Als we koffie drinken wil de eigenaar zijn verhaal aan ons kwijt en is hij niet te stoppen. Hij vertelt over de droogte (het heeft hier al 2 jaar niet geregend) en zijn liefde voor het platteland. Nog voor de middag bereiken we Aurangabad. Meer noordelijk zullen we niet gaan. We proberen geld te pinnen, maar bij 2 ATM's lukt het niet. Hebben we een probleem? Gelukkig lukt het bij de 3e wel. Vanmiddag zijn we eerst naar Panchakki geweest: een watermolen, een kleine moskee en het graf van een soefiheilige die vanuit Rusland hier naar toe reisde. De 300 jaar oude banyanboom is indrukwekkend . Vervolgens naar Bibi-Ka-Maqbara: een kleinere kopie van de Taj Mahal. Het is natuurlijk een architectonisch pareltje, maar nogal in verval. Ook het water ontbreekt in de bekkens. 30
Als voorproefje op Ellora hebben we tenslotte de grotten van Aurangabad bezocht. Prachtige beelden uitgehouwen in de holle ruimtes. We ontmoeten er een boeddhistische monnik. Volgens hem is India boeddhistisch omdat de grondwet door een boeddhist is geschreven. Tja, het is maar hoe je het bekijkt.
31
AURANGABAD / ELLORA [12-3] Vandaag bezoeken we de fameuze grottempels in Ellora, ongeveer 30 km van Aurangabad gelegen. De bouw ervan is begonnen in de 8e eeuw, geïnspireerd door het Boeddhisme. In de verticale rotswand zijn ruimtes uitgehakt, soms met kolossale afmetingen, 50 x 30 meter,waarbinnen dan weer allerlei Boeddha's zijn uitgehouwen. Zeer indrukwekkend. Daarna volgt een reeks Hindoeïstische tempels met al de goden die daarbij horen alsmede olifanten en andere dieren. Het absolute hoogtepunt is wel grot 16 door haar vorm en inhoud. Tenslotte volgen 16 Jaïnistische ruimtes die we maar overslaan omdat de hoeveelheid overweldigend is. Er is vrijwel geen westerse toerist te zien.........Niet het seizoen, zegt Govinda. Later in de middag willen we per tuktuk naar het oude centrum. Wat we niet voor mogelijk hielden (hier) gebeurt: gestopt wordt voor een verkooppunt van saries, shawls etc. Nee, we willen niet naar binnen. Vijf minuten maar.......Nee dus, NEE! We dachten dat dat altijd onbe-
trouwbare gedrag, dat zeuren, iets voor de Arabische wereld was, maar hier doen ze dat dus ook. Iets minder vriendelijk zet hij ons wat verder af. We belanden in een moslimwijk waar alle vrouwen geheel bedekt in het zwart rondlopen. Je weet natuurlijk nooit wat daar onder voor spannends is.......... Iemand verkoopt achterkanten van mobieltjes en er wordt een poging gedaan moderne gekleurde sluiers te slijten. Nog geen resultaat zo te zien. In grote wokken worden m.b.v. een spuitzak sliertjes gesuikerd deeg in de olie gespoten. Ze geven speciaal voor ons een demonstratie. Anderhalve straat verder zien we dan weer opeens slechts Hindoevrouwen in het straatbeeld. De scheiding lijkt scherp. Ook de drankwinkel is hier aanwezig: even een biertje gekocht voor vanavond. In iedere deelstaat is de prijs anders. 32
Dan komen we langs een boekbinderij. Daar zou ik nog wel een uurtje willen blijven. Geen gereedschap maar alleen een schaar, lijm en een paar persen. Over ons hotel: De Indiërs douchen met een emmer water en een maatbeker. Dat gaat ons ook goed af als het moet. Veel hotels hebben tegenwoordig een echte douche, maar vaak staat er ook nog een emmer. Dit is het eerste hotel waar de emmer ontbreekt. Er is zelf een glazen scheidingswand zodat niet de hele ruimte iedere keer kletsnat is. We vinden het bijzonder. Het hotel heeft een goed restaurant, maar de laatste 2 keer waren we de enige gasten. Vanavond zat er gelukkig nog een echtpaar. Wel lopen er 6 obers als gekooide tijgers heen en weer.
33
AURANGABAD [13-3]
Vandaag onze laatste dag in Aurangabad. We gaan Fort Daulatabad bezoeken. Op de weg ernaar toe blaast een jongeman op een fluitje en gebaart naar ons. Govinda stopt en rijdt terug. De jongeman laat een bonnetje zien en wil 40 rps van ons. Hij zag waarschijnlijk dat wij toeristen waren. Wij adviseren Govinda daar niet op in te gaan omdat het volgens ons nep is. Willem zegt: Bel je baas, ik wil hem spreken. De knul kijkt nogal beteuterd. Zonder te betalen rijden we verder. Even verderop wordt een beest gevild langs de weg. Als we later terugrijden is het klusje geklaard en hangt hij lekker in de zon op een koper te wachten. Fort Daulatabad is indrukwekkend. Het ligt op een hoge steile rots temidden van vlak land. Eerst twee vestingmuren met allerlei verdedigingswerken en dan een smalle doorgang in de de rots. Vrijwel onneembaar, maar de vesting viel toch. We klauteren langzaam omhoog over onregelmatige trappen, passeren gangen door de rots, komen door ruimtes met honderden vleermuizen die soms om ons hoofd cirkelen. We doen een uur over de klim naar het hoogste punt, de terugtocht kost een half uur. Het is al erg warm. Regelmatig worden we aangesproken door Indiërs die met ons op de foto willen. Zo vaak dat we er genoeg van krijgen. Tja ook hier hebben ze tegenwoordig allemaal een mobieltje.
34
Vanmiddag zijn we met Govinda weer naar de oude stad geweest. We zien een kar met allerhande schoenen. Je moet blijkbaar zelf een paar bij elkaar zoeken. We zien ook een soort airco waarbij gebruik wordt gemaakt van natte houtwol: als de ventilator draait verdampt het vocht en voelt de lucht koud aan. In een steegje zijn kinderen aan het spelen. Er liggen plakken koeienmest te drogen en een man probeert een oeroude tv weer aan de praat te krijgen.
We proberen en tentje te vinden waar we iets kunnen drinken, maar er is niets.... Dan maar weer terug met de tuktuk naar het restaurant waar we hier lunchten. Willem en Govinda drinken een lime-soda met zout. Ik hou het bij een Pepsi.
35
SOLAPUR
SOLAPUR [14-3]
Het ontbijt vanmorgen was ook weer een oefening in geduld. We deden 40 minuten over een omelet met toast en toast met jam, plus 2 glazen sap uit blik. Amusante en irritante vergissingen bij de vleet. Ach, India......... De kleedjes op tafel zijn niet gewassen in de tijd dat wij hier waren. Vanmorgen zaten er ineens ook brandgaatjes in en de ramen stonden open.... Vandaag staat de langst af te leggen afstand op ons programma: 320 km over wegen waarvan we alleen weten dat het eerste stuk terug naar Ahmadnagar behoorlijk is. Google Maps geeft 6 uur rijden aan. Gelukkig staat onze route redelijk aangegeven. De hele rit voert weer door een dor en droog bruinig landschap. Voor het overgrote deel is het vlak. Eén gedeelte van de weg is in erbarmelijke staat: kuilen, asfaltstroken die in een grindbak eindigen. Een beetje rallyerijden dus.........
37
We halen vrachtwagens in beladen met zakken uien en knoflook. Af en toe komt ons een spookrijder tegemoet. Langs de weg kleine percelen. Het is vooral warm en stoffig. We lunchen zoals altijd pure veg. Veel mannen dragen hier Nehroe-petjes Toch nog redelijk vroeg (16 u) komen we bij ons hotel in Solapur. Er moet weer heel wat ingevuld worden, meer nog dan anders. Waarom??? Solapur is een drukke lawaaierige stoffige stad. Behalve het straatleven is hier niets te beleven. Waarschijnlijk komen hier nooit toeristen. Bijna niemand spreekt Engels, maar er is wel een McDonald. Govinda slaapt altijd in zijn auto. Het heeft even geduurd voor we daar achter waren. Hij doucht altijd wel in het hotel. Voor chauffeurs zijn er meestal faciliteiten en wij houden er bij het zoeken naar een hotel rekening mee. In dit hotel kon hij een kamer krijgen, maar hij geeft de voorkeur aan zijn auto. Elke morgen staat hij bijtijds op om hem te poetsen.
38
BIJAPUR
BIJAPUR [15-3]
We verlaten Solapur en komen langs een sloppenwijk. We hebben de beelden wel eens op de televisie gezien, maar de werkelijkheid is wel schokkend. Wat een rotzooi......Ook hier al weer een en al bedrijvigheid. Vrouwen doen hun wasje langs de kant van de weg. Hoe kun je hier leven? Dit is overleven. We gaan op weg naar Bijapur. Het landschap is niet veel anders dan gisteren. Hier en daar zien we een minitornado op onverharde kurkdroge stoffige parkeerplaatsen, waarbij door hitte en wind wervelingen ontstaan. Bij een tolpoort staan transgenders te bedelen. Volgens Govinda vinden deze mensen geen werk.
Regelmatig zien we windmolentransporten. Per vrachtwagen 1 wiek. Onvoorstelbaar lange opleggers:15 tot 20 meter? Op deze weg rijden vooral vrachtwagens. We zien veel plekken waar de chauffeurs zich kunnen wassen, een hapje kunnen eten en nieuwe banden kunnen kopen. Af en toe moeten we de berm in want ook vrachtwagens halen elkaar niet altijd snel genoeg in. De afstanden in dit land zijn enorm, te zien op borden met de aanduiding: Bangalore:1200 of Delhi:1000.
40
Vanmiddag zijn we naar het Golgumbaz-mausoleum gelopen. Het complex is 400 jaar oud en ligt in een groot park. Op de hoeken staan 7 verdiepingen hoge torens. We zijn naar boven geklommen en kwamen uit onder een grote koepel. Als je iets zei werd het geluid 7 keer herhaald. Het was er lawaai van jewelste want dat vindt iedereen leuk. Aan de buitenkant hebben we zicht op de vestingmuren van het oude Bijapur. Daarna hebben we het archeologisch museum bezocht. Prachtige beelden, vazen, tapijten en boeken. Helaas mocht ik er geen foto's maken. Aan de zijkant van de weg waaraan ons hotel staat zijn grote gaten. Je kijkt er zo het open riool in. In een berg vuil met wat water ligt een varken te rollen. Als we wat gaan drinken zien we 3 jongetjes die er wat komen eten. Misschien moeten hun ouders werken? Ze gieten water op hun bord en vegen het dan schoon met een servet dat ze vervolgens op de grond gooien. Tja, jong geleerd...
41
BIJAPUR [16-3]
Gisteravond hebben we voor de eerste keer kip gegeten. In het hotel is een heel goed restaurant en hier durfden we het aan. Bij de ingang stond een vitrinekast waar de gerechten waren uitgestald. We kozen kebab uit de tandoori. Het smaakte ons prima. Vanmorgen zijn we om 9 uur op pad gegaan want er is hier wel e.e.a. te zien. Govinda gaat mee en we nemen de tuktuk. Eerst gaan we naar de markt. Altijd leuk en ze smeken bijna om op de foto te mogen. Ik heb er geelwortels gekocht. Mannen staan met priemen ijs te hakken. Het is vooral een groentemarkt.
Daarna lopen we naar de indrukwekkende ruïnes van een groot mau-
soleum.
In het gouvernementsgebied zitten tientallen mannen op typemachines documenten te typen. We zagen dit al eerder. Er lopen mannen met een ketting die rond hun enkel met een slot vast zit. Het schijnt een soort islamitische boetedoening te zijn. In een boom hangen honderden vleermuizen. Ze zijn wel erg groot: 20-30 cm. In plaats van koffie kopen we kokosnoten en drinken de inhoud met een rietje. Daarna met de tuktuk naar de Ibrahim Mouza. Alweer een schitterend mausoleum dat model heeft gestaan voor de Taj Mahal. Het mausoleum ligt aan de rand van de stad. Hier is het rustig. 42
Bijapur is een drukke, stoffige, vieze stad, maar verschilt daarin niet van andere steden. Fietsen zie je bijna niet meer. Volgens Govinda is dat het vervoermiddel voor de armen. Vanmorgen lazen we in de krant dat diabetes in India een groot probleem aan het worden is. Logisch als mensen o.a. niet meer bewegen. We lunchen bij Kamhat, een Indiase keten van vegetarische restaurants. Men wil ons altijd het airco-gedeelte binnenloodsen, maar we zitten liever onder een fan tussen de mensen. Ik eet een masala dosa: een flinterdunne opgerolde krokante pannenkoek gevuld met een aardappel/uienmengsel. Willem kiest een byriani en Govinda een tali-maal. Om een beetje vitamines binnen te krijgen drinken we er een glas musumbi bij (een soort grapefruit).
Als we richting hotel lopen komen we langs een twijnfabriekje in een klein park. Van grote balen katoen worden eerst draden gesponnen en op spoelen gezet. Over een lengte van ongeveer 70 meter worden de draden tot een touw met een doorsnede van 1 cm getwijnd. Drie mannen zijn daarmee bezig. Ze rennen heen en weer. Ze hebben zelf allerlei toestellen in elkaar geknutseld met gebruikmaking van o.a.een fietswiel. Het resultaat: een prachtig soort touw dat niet onderdoet voor een modern product. Het is wel hard werken. Vanavond gaan we buiten eten in een ander restaurant.
43
BADAMI/ PATTADAKAL /AIHOLE
BADAMI [17-3] Vandaag gaan we verder zuidwaarts. Onderweg zien we veel druivengaarden en zelfs een veld zonnebloemen. Geitenhoeders laten hun kudde grazen maar veel valt er niet te grazen.
Van het graan dat geoogst is zijn de stelen hoog opgestapeld in rechthoekige pakketten. Bovenop ligt aarde om wegwaaien te voorkomen.
Langs de weg bij een waterbassin doet een groep vrouwen de was.
We passeren regelmatig spoorwegovergangen die hier met de hand bediend worden. We vervelen ons geen moment, er is zoveel te zien. Om 12 uur zijn we in Badami en nemen onze intrek in een staatshotel. We lunchen er en zien dat alle andere gasten, Indiërs, al aan het bier zitten. Wij houden het bij water. Bier is maar in weinig restau-
rants te krijgen en behoorlijk duur vanwege de deelstaatbelastingen. Deze belasting varieert per deelstaat. Verder kun je alcohol in wineshops kopen, maar met wine wordt feitelijk whiskey of andere sterke drank bedoeld. Na de lunch -als we terug in een hotel zijn- houden we een siësta. Het is te warm om iets te ondernemen en we willen niet de hele dag rennen. Om 4 uur gaan we dan weer op pad. Ook Badami heeft zijn rotstempels maar minder dan Ellora. Ze zijn prachtig gedecoreerd en hier en daar zie je nog wat kleur. Vroeger waren deze tempels helemaal in kleur. Er lopen veel apen rond. Een van de apen heeft een dood jong bij zich. Daar schijnt ze al 5 dagen mee rond te lopen. Er stopt een bus met Indiërs. De kinderen hebben kale hoofden. Ze rennen naar boven en zijn 10 minuten later weer terug bij de bus. 45
Dan is het weer rustig. Beneden is een kunstmatig meer (watertank) waar vrouwen de was doen en waar we even uitpuffen in de schaduw. Badami heeft een lange straat met allemaal winkeltjes en eettentjes. Zoals overal is het er een heksenketel. Ons hotel ligt aan de buitenkant. Het is een oase van rust.
46
BADAMI [18-3]
Helaas is Trudi afgelopen nacht geplaagd door maagklachten: regelmatig overgeven. Dat wordt thee met biscuit. Ik (Willem) ga daarom alleen met Govinda op pad naar het meer naast de rotstempels. Het kleine museum over de plaatselijke beeldhouwkunst blijkt helaas gesloten: Friday is "holyday". In dit gedeelte is geen enkele toerist aanwezig. Wel veel amusante apen aan de waterkant. De tempels hier, kleiner dan in het meer bekende deel, zijn niet minder mooi.Foto's dus, voor mijn doen veel. Tussen de middag eten Govinda en ik bij het "duurst" aandoende restaurant ter plaatse. Penne arrabiata en nog lekker ook! Heerlijk na al die curry.
Toen we gisteravond naar het dorp liepen was het net donker en vlogen de vliegende honden (zo heten die grote vleermuizen) met trage slagen boven ons hoofd. Overal stonden weer eetkarretjes waar gekookt werd en jongetjes sloegen op trommels. Dat deden ze op veel plaatsen waar we waren. In het restaurant waar we aten werden we bediend door een ontzettend vriendelijke ober. Hij vertelde dat hij onlangs 2 maanden door India had gereisd per trein. Hij had 20.000 km afgelegd. 's Nachts sliep hij in de trein, overdag bezocht hij de steden. Hij liet ons allerlei foto's zien en was niet meer te stuiten. Hij is ook bergbeklimmer: de wanden zijn hier vlakbij. Binnenkort gaat hij 600 km lopen. Wat een energie in deze hitte... 47
PATTADAKAL / AIHOLE [19-3]
Gelukkig is mijn maag weer tot rust gekomen. Een dagje bijslapen in de koelte van de airco heeft me goed gedaan. Gisteravond is ook Willem voor de bijl gegaan: hij moest ook overgeven. Daarna ging het snel beter en beiden hebben we goed geslapen. We ontbijten met toast en jam en een flesje mangosap. Thee op onze kamer. Even niets Indiaas.......! Gelukkig wel op pad! Onderweg zien we akkers waar pinda's groeien. Het is een klein gewas (niet hoger dan 20 cm) en het zijn de vrouwen die ze oogsten. In jute zakken staat de oogst klaar. De weg naar Pattadakal wordt flink breder gemaakt. Niet alles gaat tegenwoordig meer met de hand. Voor de mensen die eraan werken is een minidorp gebouwd met wel 100 minihuisjes. We bezoeken eerst het tempelcomplex van Pattadakal. Het doet ons denken aan Angkor Wat in Cambodja. Ook dit complex is prachtig. Indiase mensen brengen er hun offergaven en er is een geïmproviseerd altaar.
48
Ook Aihole is bijzonder. Overal liggen tempels en daartussen staan huisjes (of andersom). Hier heeft de tijd stilgestaan. De scholen gaan uit en de meeste kinderen lopen op blote voeten. Bij de pompen is het druk. Altijd maar wassen en water halen. In het midden van de straat loopt het riool. India heeft een zeer groot aantal inwoners: een eind in de één miljard. In dit gebied zou je dat niet zeggen, leegte alom de gehele tocht lang. We lunchen met soep en vruchten met een bolletje ijs. Na de maagproblemen van gisteren smaakt alles weer goed. Eén vrucht kennen we niet: bruin, zo groot als een mandarijn en met een caramelsmaak. Achter het hotel staan bomen vol met de grote vleermuizen waar we eerder over schreven. Ze wapperen met hun 'vleugels' af en toe vliegen ze uit. Ze hebben een spanwijdte van wel 50 cm. Tussen het vuil scharrelen zwarte varkens. De apenkolonie die hier gisteren nog rondhing is verdwenen.
49
HAMPI
HAMPI [20-3]
Onderweg naar Hampi weer veel armoedige dorpen. Wel zijn er soms moderne drinkwaterinstallaties: en hele vooruitgang. Opnieuw geen borden die ons de weg wijzen en ook de gps laat het weer afweten.
We passeren een dorp met kalkovens. Links en rechts worden mannen geschoren met een echt mes.
Het landschap verandert en wordt heuvelachtiger met veel rotsen en keien. Als we in de buurt van een groot stuwmeer komen, zijn er ook meteen weer rijstvelden. Langs de weg staat iemand hakmessen te verkopen. Volgens Govinda heb je die nodig voor je eigen veiligheid Hampi is een openluchtmuseum van 5 x 5 km. Het gelijknamige dorpje is zeer toeristisch: een soort Volendam. Auto's mogen er niet komen en er zijn alleen homestays. We hebben een kamer gevonden (met wifi) en willen hier 5 nachten of eigenlijk 4, want de laatste nacht moeten we verkassen omdat de kamer is gereserveerd. Vandaag doen we een beetje rustig aan, want Willem heeft ook maag/darmproblemen. Morgen maar weer mooie dingen bekijken.
51
HAMPI [21-3]
De afgelopen 3 weken hebben we een handvol westerlingen gezien. In Hampi zijn alleen maar westerlingen, voornamelijk backpackers.
kelijker, grotere kamer en stilte. We kunnen hier 3 nachten blijven. Voor de laatste nacht moeten we nog iets bedenken.
In de talrijke eethuisjes kun je Italiaans, Tibettaans, Israëlisch en Chinees eten.
Met Govinda hadden we afgesproken om 9 uur te voet een wandeling in de omgeving te maken langs de zeer talrijke oude bouwwerken. Werkelijk schitterend. Vanaf het hoogste punt kijk je op een surrealistisch landschap van tientallen bouwwerken met er omheen en er tussen grote rotspartijen bestaande uit gestapelde rotsblokken. In de diepte het palmenwoud. Willink had er een inspiratiebron kunnen vinden voor "De pilaarheilige".
Vanacht was het onrustig: geschreeuw, motorgeronk, getoeter en hondengeblaf. Om 5 uur beginnen de tuktuks te rijden want om 5.30 u komen de nachtbussen aan. Backpackers komen en gaan. Ons kamertje ligt aan de straatkant. Tijdens het ontbijt nemen we een besluit: verhuizen naar een andere locatie. We vinden een veel aantrek-
Om 11 uur wordt de hitte ons te veel en nemen we een tuktuk terug. 52
We lunchen in de Mangotree, het meest populaire restaurant. Je kunt er liggend of zittend eten onder een fan. Dan wordt het tijd voor de siësta.
zijn we naar de rivier gelopen. Daar was een ceremonie aan de gang. Een prachtig uitgedoste groep vrouwen laat zich in een rond bamboebootje naar de overkant roeien.
Je schijnt hier overal bangh (mariuhana) te kunnen kopen: een drug in poedervorm die je in je drankje doet. Volgens Govinda kost een zakje 10 rps. Ons wordt niets aangeboden, maar we zijn dan ook geen doelgroep.
We ontmoeten meer Europeanen van onze leeftijd: Fransen, Zwitsers. Ze reizen per trein en per bus. We voelen ons bevoorrecht.
Vanmiddag hebben we op de veranda in een rotanstoel die aan het plafond hangt heerlijk zitten lezen. Toen de ergste hitte voorbij was
53
HAMPI [22-3]
Om 8.30 uur hadden we met Govinda afgesproken. We zouden de Vittala tempel gaan bezoeken. We liepen langs de rivier over rotspaden en lavagesteente. Overal ogenschijnlijk gestapelde stenen en overal tempels en bazaars. Er is een veld met kleine gestapelde steentjes. Volgens Govinda doen mensen dat als ze een huis willen hebben. Aan boomtakken hangen zakjes met stenen erin. Die worden opgehangen als mensen een kinderwens hebben. Na 40 minuten komen we bij de Vittala tempel. Groots, maar we moeten ook weer terug....Langs de rivier waarschuwingsborden om niet te zwemmen: krokodillen en draaikolken. We merken er niets van.
Een prachtig uitgedost vrouwtje heeft hier een kraam met zelfgemaakte armbanden, geborduurde tassen, enz. De kraam staat niet op een erg gunstige plek. De hele dag zit ze te borduren. Ik ga elke dag even langs om wat te kopen. Dan heeft ze weer een goede dag.
54
Omdat we niet op onze stek kunnen blijven in de nacht van donderdag op vrijdag wordt ons een alternatief geboden: een cottage in een bananenbos. Willem mag achterop de motor om te gaan kijken. Het bevalt hem wel. Dus.......
Uitleg (tijdens het eten): de straat voor het huis wordt op deze manier gereinigd. Binnenshuis gebruikt men daarvoor koeienurine..........
In de middag gaan we weer tempels bekijken, gelukkig nu per auto. De hitte is zinderend en er treedt een zekere tempelmoeheid op. Er staan er hier wellicht een paar honderd! Als we weer in ons straatje terug zijn zien we een paar vrouwen verdunde koeienpoep op straat uitsmeren. Ze tekenen er rangoli's in. Govinda doet er nogal besmuikt over, hij gaat ons de betekenis straks tijdens het eten uitleggen.
55
HAMPI [23-3]
Terugkomend op de reiniging met koeienpoep: waarschijnlijk bouw je een sterke weerstand op tegen allerlei bacteriën. Ook in Nederland werden baby's vroeger wel in de stal gelegd. Bovendien moet je voorzichtig zijn met het beoordelen van gebruiken in een cultuur die je niet echt kent. Ook deze vroege morgen lopen weer twee opzichtig uitgedoste figuren rond, pauwenveer op groot hoofddeksel, die een praatje maken en gefotografeerd willen worden. "Where are you from?" is de standaard openingszin. Tegenwoordig antwoorden we: Legoland. Het antwoord is altijd: "Nice country".
Eind van de ochtend lopen we naar de cottage tussen de bananenbomen, omdat ik hem ook graag even wil zien. Vanaf de weg is het 5 minuten lopen over een dijkje. Dan kom je bij een paar huisjes met rieten daken waarvan er een is ingericht als gastenverblijf. Een idyllisch plekje waar we onze luxe even moeten opgeven. We willen het graag meemaken. Buiten worden op doeken rijstrondjes gedroogd die daarna gefrituurd moeten worden. De mevrouw gaat het me morgen uitleggen.
56
We hebben het pontje naar de overkant van de rivier genomen om te gaan lunchen in 'The Laughing Buddha'. Simpel eten, maar een geweldig uitzicht. Ook honden en katten staan te wachten op hun lunch. Terwijl we op de heenweg op de pont konden betalen, moeten we voor de terugreis ineens een kaartje kopen?! De prijs is gelijk: 10 rps (13 ct). Later in de middag komen we op onze wandeling in en om het dorp een groep kinderen tegen die joelen, trommelen en een grote pop (model vogelverschrikker) meedragen. Het maakt deel uit van een groot lentefeest (Holi) dat dit weekend (volle maan) losbarst.
57
Bij het tempelcomplex hangen weer vele apen de acrobaat uit, altijd leuk, en bij de rivier stapt een visser iets te enthousiast het water in. Hij vergeet dat zijn mobieltje nog in zijn zak zit. Hij schudt er hevig mee, blaast er op. De afloop kennen we niet.
HAMPI [24-3]
Het getrommel ging lang door gisteravond, toch vielen we gemakkelijk in slaap. Vandaag gaan we verkassen, maar eerst een ontbijtje: bananenpannenkoek en een glas versgeperst vruchtensap. Er is een ruime keus: watermeloen, papaya, banaan, sinaasappel, limoen en natuurlijk ananas. De tuktuk heeft ons naar de cottage in de bananenplantage gebracht. De cottage is heel ruim: 2 grote vertrekken en een mooie moderne badkamer. Het dak is van riet, maar er ligt kunststof doek overheen zodat het binnen schoon en droog blijft. We hebben een fan en een klamboe. Geen wifi en geen warm water, maar wie maalt daarom als je op zo'n mooi plekje zit. Hier kun je in alle rust 100 worden, alhoewel, er is altijd een slang in het paradijs. We hebben hem alleen nog niet ontdekt. De rijstrondjes die gisteren lagen te drogen zijn nog meer ingedroogd. Er blijven flinterdunne velletjes over die later zullen worden gefrituurd. Dan heb je chips. Ze zijn niet voor de verkoop maar om zelf op te eten.
58
Vandaag is het Holi. Dat betekent dat iedereen naar elkaar gooit met gekleurde poeder of in water opgeloste poeder. De winkeltjes blijven dicht om de koopwaar te beschermen. Het zijn kinderen, Indiase jonge mannen en backpackers die elkaar besmeuren. We lunchen noodgewongen in een vies tentje (onze favoriet is dicht) waar ook het eten niet echt smakelijk is. Govinda moet vreselijk lachen om al die gekke westerlingen en zorgt wel dat hij uit de buurt blijft. Als we teruglopen naar de cottage zien we dat er al druk gebadderd wordt in de rivier. Het water kleurt rood. We proberen net als de andere bewoners om ons heen een beetje te slapen onder de fan, maar het is te warm. Om half 5 is er weer beweging en worden de tegels schoongemaakt. Het is hier sowieso schoon: nergens troep te bekennen. Weg brengen de middag lezend door. Er scharrelt een haan met wat schriele kippen om ons huisje. Willem ziet een paar wolken en denkt dat het zou kunnen gaan onweren. We gaan vandaag een beetje eerder eten dan anders omdat we voor donker (19 uur) thuis willen zijn. Het mag dan volle maan zijn, reken maar dat het hier donker is.
59
15
CHITRADURGA
CHITRADURGA [25-3]
We worden om half 7 wakker en horen vogeltjes, geveeg, een haan en gerommel en stemmen in de keuken naast ons. We ruiken een houtskoolvuurtje. Ze hebben hier 2 honden: een Duitse herder en een Duitse staande. Ze lopen niet los maar worden waarschijnlijk als waakhond gebruikt.
Voorheen was op deze plek de oude Mangotree (ja, er staat een enorme mangoboom). Het restaurant werd zo populair dat er sprake was van overlast voor de eigenaren die hier wonen. Dat is de reden dat de nieuwe Mangotree nu in het dorp staat. Ook de mevrouw van onze laatste homestay is familie.
We mogen zelf bepalen hoeveel we voor ons verblijf willen betalen. Buiten is het nu heerlijk koel, maar dat zal weer snel veranderen. Om 8 uur hebben we afgesproken met de tuktuk-meneer. Die brengt ons met de bagagenaar de Mangotree waar we zullen ontbijten.
61
We rijden niet op de juiste weg. Govinda heeft een heilig vertrouwen in zijn nieuwe navigatieprogramma dat hij gisteren heeft geïnstalleerd, maar ook vandaag is het weer geen succes. Hij kan er niet mee omgaan. Ook nu weer geen of onleesbare borden. Willem pakt dan maar weer onze kaart erbij en in combinatie met zijn richtinggevoel komen we toch weer op de juiste weg. De weg is vreselijk druk: vooral veel vrachtverkeer. En maar inhalen. We drinken koffie in een truckerscafe. De wc heeft geen deur. Govinda kan eindelijk weer Tamil spreken met een paar chauffeurs. Een van hen vervoert lucifers.
62
We komen terecht in een modern hotel aan de snelweg BangaloreMumbay. Hier zullen we twee nachten doorbrengen. Voor het eerst dubbel glas op de kamer tegen de herrie van de snelweg. Die Indiërs zijn verslaafd aan toeteren. Met de tuktuk gaan we naar het centrum. Ook hier weer een en al levendigheid. Jonge vrouwen verkopen pleistermateriaal dat van cement wordt gemaakt.
Morgen nog een keer terug, want ik ben mijn camera vergeten.....
CHITRADURGA [26-3]
Gisteravond hebben we buiten kunnen eten bij ons hotel. Voordat we aan tafel zouden gaan gebaarde Govinda ons te komen kijken: brand! Spookachtig mooi in de duisternis. Eerst dachten we aan een hoog gebouw maar er bleek een berg in brand te staan. Niet vreemd als je ziet hoe kurkdroog het hier nu is. Bestreden wordt er niets, het is ontoegankelijk gebied, men laat het uitbranden. Vanmorgen lazen we in een Indiase krant dat de maand maart extreem warm is geweest. Er zijn al grote waterproblemen: 42% van de wateropslagplaatsen staat droog. De oorzaak is El Nino.
Om negen uur gaan we per tuktuk naar het fort. Omdat het weekend is zijn er veel locals. Geen westerse toerist te zien. Ook dit fort werd als vrijwel onneembaar geacht. Steile rotsen, dikke muren van natuursteen, het ziet er indrukwekkend uit. Wanneer we een hoek omslaan geeft een man een demonstratie muurklimmen zonder hulpmiddelen. IJzingwekkend (zie de video later). Ik geef hem per ongeluk geld met mijn linker hand. Helemaal fout. Dat blijft lastig voor een linkshandige. Het hele complex is zo uitgebreid dat je er wel een kleine dag zou kunnen doorbrengen. Via steile rotsen, hoek van 45 graden met wat treden uitgehakt, kun je naar het hoogste gedeelte. Dat doen we dus maar niet...... 63
Spelletjes werden er vroeger ook gespeeld. De lijnen van het speelbord zijn uitgehakt in de rotsen. Het spel heet 'tijgers en geiten'. Vanmiddag zijn we weer naar het centrum geweest. Op de markt wees Govinda ons de bruine vruchten aan die we onlangs aten. Ze lijken op kleine aardappels. Hij noemt ze sapodilla's. Jute zakken met specerijen verspreiden heerlijke geuren. De geuren die af en toe uit het riool opstijgen zijn minder aangenaam. We lopen door een straat met oud ijzerhandelaren die enorme weegschalen hebben. Kippen worden per gewicht verkocht.
64
Morgen is de laatste dag van onze schitterende reis. Dan rijden we naar Bangalore, waar we een hotel hebben geboekt vlakbij het vliegveld. Maandag vliegen we via Dubai naar Amsterdam.
India is overweldigend en we hebben van elk moment genoten. Wie weet komen we nog een keer terug.......
