de fotograaf
op reis met...
Nikon D5100 Onderweg met de
Zuid-Amerika in een notendop Doordat Ecuador op de evenaar ligt (vandaar de naam), zijn hier niet vier, maar slechts twee seizoenen: het droge en het natte. Het is één van de kleinere landen van Zuid-Amerika en is daarom goed te bereizen in een paar weken tijd. Bovendien heeft het zo’n beetje alle ingrediënten die kenmerkend zijn voor Zuid-Amerika: Spaans-koloniale steden, Incaruïnes, indianenmarkten, regenwoud, Andesgebergte, watervallen, vulkanen en een prachtige kust. Al met al genoeg redenen voor het boeken van een mooie rondreis.
Tekst en foto’s: Frank van de Laar
Nikon D5100 18mm, f11, 1/250 s, ISO 400
70 | CHIP FOTO-VIDEO 64
De bestemming: Ecuador
Kaar t : Sawade e Re i ze n
Ecuador heeft 13 miljoen inwoners, waarvan 95% rooms-katholiek. De oppervlakte is ongeveer 7 keer die van Nederland. Reizen: Met KLM vlieg je vanaf Amsterdam rechtstreeks of met een enkele overstap in ca. 12 uur naar Quito of Guayaquil vanaf ca. 1000 euro per persoon (retour). Vliegen vanaf Brussel of Düsseldorf is ook mogelijk. Reisdocumenten: Het paspoort moet nog minstens 6 maanden geldig zijn na aankomst. Er is geen visum benodigd voor een verblijf van maximaal 90 dagen. Veiligheid: Ecuador is een redelijk veilig land, maar vooral in grote steden als Quito en Guayaquil moeten toeristen oppassen voor overvallers. Munteenheid: Sinds 2000 de Amerikaanse dollar. 1 euro is ca. $1,25. In de steden kan geld worden opgenomen met een bankpas bij een geldautomaat. Taal: Spaans is de officiële taal, het is handig om wat Spaans te kennen, want veel mensen spreken weinig of geen Engels. Veel indianen in het Andes gebergte spreken nog Quechua, de oorspronkelijke taal van de Inca’s. Kleding: Hoewel Ecuador op de evenaar ligt, bevinden veel toeristische gebieden zich op grote hoogte in het Andesgebergte, waardoor het toch behoorlijk fris of zelfs koud kan zijn. Eten en drinken: Veel vleesgerechten, wijn is relatief duur. Inentingen: Inentingen tegen DTP, Hepatitis A en gele koorts zijn aanbevolen, malariatabletten afhankelijk van de reisroute. Meer informatie: www.ecuador.nl en www.sawadee.nl
R Het prachtige interieur van de basiliek van Quito.
V
anaf mijn eerste verre reis naar Mexico in 1986 stond Ecuador al op mijn verlanglijstje voor een rondreis, maar tot dusver was het er nog niet van gekomen. Uiteindelijk bleek iedereen in ons gezin enthousiast te zijn voor deze bestemming en hebben we een gezinsreis geboekt met bij elkaar negen ouders en negen jongeren tussen de 15 en 22. Afgelopen juli was het zover en kwamen we na een lange vlucht met een tussenstop in Panama aan in de, op 2850 meter hoogte gelegen, hoofdstad Quito. De naam van deze stad verwijst naar de Quichua-indianen die in dit gebied leefden, voordat het veroverd werd door de Inca’s. In 1533 veroverden de Spanjaarden de stad nadat de Inca-strijder Rumiñahui de stad tot de grond had laten afbranden om hen niets waardevols na te laten. De stad werd herbouwd en groeide snel. Inmiddels wonen er ruim 1,8 miljoen mensen. Onze stadstour begint bij de basiliek del Voto Nacional. Een neogotisch kerkgebouw met twee kerktorens van 115 meter hoog. Een stevige klim dus, met als beloning een prachtig uitzicht over de hele stad en heel veel foto’s. Het interieur is, dankzij het licht door de glas-in-loodramen, al even bijzonder. Rond het middaguur gaan we verder naar het koloniale centrum met de kathedraal Metropolitana aan het Plaza Grande, de beroemde Compañía de Jesús met een g ouden interieur en niet te vergeten vele sfeervolle winkeltjes en restaurants. Er is wel opvallend veel politie op straat aanwezig, iets dat blijkbaar nodig is om de veiligheid te garanderen. Een taxi brengt ons naar de nieuwe kabelbaan, die ons tot op een adembenemende hoogte van 4270 meter van de Pinchina-vulkaan brengt met een prachtig uitzicht over de schaduwrijke stad en de omgeving. Daarna is het natuurlijk tijd voor een calorierijk diner in een van de restaurants met patio in het oude centrum.
Indianenmarkt
L Uitzicht naar beneden vanuit een kabelbaan over de Rio Pastaza
Nikon D5100 22mm, f8, 1/15 s, ISO 3200
De volgende bestemming is het noordelijker gelegen Otavalo. Onze bus brengt ons in enkele uren tijd langs de Avenue van de Vulkanen en met een tussenstop in het stadje Cayambe naar een hotel waarvan de deur op slot is als wij aankomen. Blijkbaar zijn wij de enige gasten vandaag in dit pittoreske hotel dat een laatste glans van vergane glorie uitademt. Nadat ze het WiFiwachtwoord bemachtigd hebben, verzamelen de jongeren zich als een ‘mobiele’ brigade aan een tafel in de patio. Wij als ouders smachten naar cappuccino, maar het enige dat we na enige moeite met twee handen Spaans krijgen is enkele koppen lauwe oploskoffie. De volgende morgen gaan we naar de indianenmarkt waar Otavalo bekend om staat. Tientallen kraampjes met kleurrijke wandkleden, poncho’s, vesten en andere traditionele kleding. De indianenvrouwen dragen fraai geborduurde witte blouses met kraalkettingen. Als toeristen zijn we meer dan welkom en niet zonder reden: na ons bezoek zijn er nog maar weinigen die niet
CHIP FOTO-VIDEO 64 | 71
de fotograaf
op reis met...
zo’n prachtig vest van lamawol hebben gekocht. Na dit bezoek wordt de groep gesplitst en brengen we twee dagen door bij indiaanse gastgezinnen in verschillende boerengemeenschappen in de omgeving van Otavalo. Een unieke kans om deze mensen te helpen en aan den lijve te ervaren hoe het dagelijkse leven van de indianen eruitziet. Mijn vrouw en ik krijgen een huisje bij een onderwijzer en zijn vrouw. Hun twaalfjarige zoon Marco neemt ons mee voor een wandelingetje in de omgeving. Hij brengt ons naar een vrijwel kaal veld buiten het dorp met enkele koeien. Geen echt mooie wandeling, maar blijkbaar wel nuttig, want Marco neemt een van de koeien mee naar zijn huis, terwijl wij genieten van de ondergaande zon op de besneeuwde Imbabura-vulkaan. We eten samen met het gezin een typisch Latijns-Amerikaanse maaltijd van rijst met bonen. Na een korte nachtrust vol hondengeblaf, kikkergekwaak, schapengemekker, hanengekraai en muggengezoem is het vroeg opstaan. Samen met twee jongeren en twee gidsen gaan we naar de top van de Imbabura-vulkaan. Een zware klimtocht van 3300 meter in de regen naar 4600 meter in de mist en terug. Uitgeput maar voldaan kom ik aan het eind van de dag weer terug bij ons gastgezin. Het voelt alsof ik de Mont Blanc bedwongen heb.
Nikon D5100 38 mm, f8, 1/750 s, ISO 200
Ongemakken We nemen hartelijk afscheid van onze gast gezinnen en worden na onze inspanningen van gisteren beloond met een bezoek aan de thermale baden van Papallacta. De gelijkvloerse kamers van het luxe hotel liggen om de baden heen, dus je bent in een paar stappen van het zachte bed in het warme bad met uitzicht op de groene heuvels en de vulkaan Antisana. Een lange busrit brengt ons de volgende dag van het comfortabele Papallacta naar een primitieve lodge in het regenwoud. Hier overnachten we met een koude douche, gaslampen, malariamuggen, termieten en kakkerlakken van tien centimeter lang. Maar een prachtige tocht met motorkano’s over de Napo-rivier en bezoeken aan het dierenopvangcentrum Amazoonica, een indianendorp en een waterval midden in het regenwoud doen de ongemakken al snel vergeten. Bij het bezoek aan het indianendorp zien we hoe men goud wint uit de rivier en hoe rijstdrank wordt gemaakt. Maar nadat twee van onze kinderen zich hebben laten schminken en uitgedost met een kapmes en bananenbladeren poseren voor een ‘wilde’ foto zijn wij al snel evenzeer een bezienswaardigheid voor de dorpsbewoners als zij voor ons. Een ongemak dat ik echter minder snel zal vergeten is dat aan het einde van de dag mijn Nikon-camera het begeeft. De spiegel klapt niet meer op en wat ik ook probeer, ik kan geen foto’s meer maken. Het zou het einde van deze reportage geweest zijn, als mijn zoon niet zo aardig was geweest om gedurende de rest van de reis zijn camera (ook een D5100) bijna voortdurend aan mij uit te lenen.
72 | CHIP FOTO-VIDEO 64
O Winkelstraat in Cayambe U 1$ zakelijk portret.
Nikon D5100 170mm, f5,6, 1/350 s, ISO 200
Nikon D5100 95mm, f8, 1/250 s, ISO 400
o Rood, wit, blauw in Cuenca. U Flank van de 6310 meter hoge Chimborazo-vulkaan onder een stralend blauwe lucht.
Natuurwonderen We vervolgen de route zuidwaarts naar Baños, waar we de volgende morgen bij een outdoorcentrum worden uitgerust met een helm en wetsuit. Een afgeschreven gele schoolbus brengt ons al bumperklevend achter een auto met brandgevaarlijke stoffen naar de Pastaza-rivier om te raften. Juist op het moment dat we de rubberboten naar het water dragen, begint het te regenen en spoelt de zojuist ingesmeerde zonnebrand er weer af. Het is een spannende tocht met flink wat bruisende stroomversnellingen. Halverwege gaat het nog harder regenen, maar nat waren we toch al. Na anderhalf uur flink elkaar nat spetteren en heerlijk deinen op de golven is het spektakel voorbij. Het had nog wel wat langer mogen duren. Terug in Baños drinken we een cappuccino bij een Italiaans restaurant, waar nog andere Nederlandse toeristen zitten. Het aantal Nederlandse reizigers is hier opvallend hoog. In ieder hotel of restaurant komen we minstens een andere groep Nederlanders tegen. Vanaf Riobamba brengt de bus ons naar de 6310 meter hoge Chimborazo-vulkaan. Onderweg zien we lama’s, alpaca’s en vicuñas. De autoweg eindigt bij een berghut op 4800 meter hoogte. Vandaag hebben we meer geluk met het weer: de witte top van de vulkaan steekt prachtig af tegen een strak blauwe lucht. Wie geen ademnood heeft op deze hoogte kan door de gure, ijle lucht wandelen naar de volgende berghut op 5000 meter. Degenen die eerder de Imbabura-vulkaan hebben beklommen zijn aanzienlijk sneller boven dan de rest. Na een kop chocomelk, een groepsfoto en een sticker in ons paspoort gaan we terug naar de bus, die ons terugbrengt naar ons hotel net buiten de grauwe stad Riobamba. We hebben een kamer met uitzicht op groene heuvels onder een inmiddels grijsblauwe lucht. Een prachtige regenboog verschijnt aan de hemel en voegt nog meer kleur toe aan het landschap.
Treinreis In Alausí maken we de beroemde treinrit over het Duivelsneus-traject. Het Andesgebergte is hier zo steil dat de rails zigzaggend over de hellingen zijn aangelegd. We rijden langzaam heen en weer langs de helling naar beneden. Helaas is de treinreis niet meer zo spectaculair als enkele jaren geleden. De treinstellen zijn onlangs vernieuwd. Wellicht aanzienlijk comfortabeler, maar er kan geen raam meer open en op het dak zitten, zoals bij de vroegere houten trein, is er al helemaal niet meer bij. De uitzichten zijn er natuurlijk niet minder mooi om.
Cuenca
Nikon D5100 170 mm, f8, 1/800 s, ISO 200
Na een bezoek kort voor zonsondergang aan de 500 jaar oude Incaruïnes van Ingapirca (‘muur van de Inca’s’) en een overnachting in een nabijgelegen landelijk hotel gaan we verder naar
CHIP FOTO-VIDEO 64 | 73
de fotograaf
op reis met...
Nikon D5100 200mm, f5,6, 1/1000 s, ISO 200
o Onderweg in het Andesgebergte. Cuenca. Volgens de reisgids is dit de mooiste stad van Ecuador. En inderdaad: de vele mooie kerken, de in felle kleuren geschilderde gevels van de koloniale huizen en de vele gezellige restaurantjes maken ons verblijf in Cuenca tot een aangename herinnering.
Schoolreis Bij het ontbijt schiet de ober in de lach als ik met mijn gebrekkige Spaans vraag om een huevo casado (‘getrouwd ei’) in plaats van een huevo cocinado (‘gekookt ei’)! Vandaag reizen we eerst zuidwaarts tot dertig kilometer boven Peru en dalen tot een hoogte van duizend meter. Het landschap wordt hier steeds droger, de stadjes worden steeds stoffiger en het wordt warmer. We rijden langs een lange diepe kloof door een groen nevelwoud met donkere vogels. De bergen veranderen in heuvels en ten slotte rijden we door een vlak gebied vol bananenplantages. We krijgen een rondleiding bij de El Guabo fairtrade bananenplantage. Naast vele andere wetenswaardigheden ontdekken wij dat de bananen die wij thuis eten van de PLUS-supermarkt in de wijk afkomstig zijn van deze plantage! Terug in de bus beginnen de jongeren te zingen en gaat hun muziek steeds harder. Het heeft meer weg van een schoolreis dan van een verre ontdekkingsreis en dat is geen onverdeeld genoegen. Nog een paar uur te gaan tot we in de havenstad Guayaquil, de grootste en armste stad van Ecuador, zijn aanbeland.
foto’s. Enkele uren later zijn we eindelijk bij de tropische kust. Wij hebben een heerlijk rustig appartement, hosteria Nantu, inclusief hangmat en koud bier in het vissersdorpje Puerto Lopez. ’s Avonds lekker verse vis eten in één van de vele gezellige restaurantjes aan de boulevard. Na een dagje uitrusten langs het strand gaan we de volgende dag met een boot naar het vogeleiland Isla de la Plata. Hier zien we enkele vogelsoorten die ook op de Galapagoseilanden voorkomen, daarom wordt het ook wel de ‘armelui Galapagos’ genoemd. Je struikelt bijna letterlijk over de blauwvoet Jan van Gent-vogels, die op de wandelpaden zitten, maar op dit eiland moeten de voetgangers wijken voor de vogels. Op de terugtocht zien we na wat speuren op korte afstand enkele bultrugwalvissen, een spectaculaire belevenis! De laatste dag genieten we samen nog van een mooie wandeling langs het strand en het springen in de hoge branding. Als je op de vloedlijn loopt en naar beneden blijft kijken, verlies je je oriëntatie en word je lekker duizelig terwijl je de wind en de golven hoort ruisen. Het is de duurste reis die we ooit gemaakt hebben, maar de mooiste dingen zijn nog steeds gratis. Dat geldt helaas niet voor een verlenging naar de peperdure Galapagoseilanden en ook niet voor een nieuwe camera.
Nikon D5100 55mm, f8, 1/1000 s, ISO 200
Galapagos? We gaan westwaarts naar de kust langs de mooie haven van Guayaquil. Daarna een heel stuk snelweg door een vlak en groen landschap dat enigszins Hollands aandoet, zeker bij een nieuw aangelegd stuk met een heus fietspad ernaast. We maken een tussenstop bij een thermaal modderbad in San Vicente. De jongeren springen enthousiast in de stinkende modder en als ouders kijken we op een veilige afstand toe en maken
74 | CHIP FOTO-VIDEO 64
Frank van de Laar (midden) met groepsgenoten en gidsen op de top van de Imbabura. Meer foto’s en eerdere reportages van deze fotograaf vind je op home.kpn.nl/marco-polo.
Nikon D5100 75mm, f11, 1/320 s, ISO 200
o Koepels van de kathedraal van Cuenca.
L Regenboog in de heuvels bij Riobamba.
r De kleur- en kinderrijke markt van Otavalo.
Nikon D5100 170 mm, f8, 1/250 s, ISO 200
