Zondag 6 januari 2002

De officiële informatiekrant van de Stichting Surviv ,

Zondag 6 januari 2002

Strijd tegen de elementen

Survivalrun Beltrum

Stichting Survival Beltrum verwacht veel lopers aan start NK hele run Nationaal kampioen worden in een veld van 25 deelnemers is natuurlijk Jeuk. Maar die nationale titel zou nog meer glans krijgen in een deelnemersveld van honderd lopers. De Stichting Survival Beltrum mag op 6 januari 2002 het NK hele run organiseren en verwacht dat er heel veel deelnemers zullen strijden om de Nederlandse titel. De organisatie hoopt dat ook veel RUC'ers die zondag de uitdaging aan gaan en de hele run besluiten te lopen. De Stichting Survival Beltrum verwacht behalve een groot aantal TSC-lopers ook veel deelnemers aan de start, die normaal gesproken in het Run Up Circuit lopen. „Ja, we verwachten dat veel RUCers de hele run gaan lopen, zeker omdat we de afstand met name voor de -RUC'ers korter hebben gemaakt", aldus Frank Klein Gebbink. De hele run is 23 kilometer lang en telt zestig hindernissen. Het is een run die tevens meetelt voor het TSC-circuit. De winnaar mag zich dus nationaal kampioen noemen en doet goede zaken in het TSCklassement. Voorgaande jaren viel in Beltrum de beslissing in het TSC- en RUC-klassement, omdat de run de laatste was van het seizoen. Dat is dit jaar niet het geval. Het seizoen is begonnen met de run in Leeuwarden (7 oktober 2001) en eindigt met de survival in Harreveld (23 juni 2002).

De snelste wedstrijdlopers starten zondag 6 januari om 9.30 uur. De allersnelste en dus de uiteindelijke winnaar wordt 2,5 uur later bij de finish verwacht. Om 9.30 uur starten de eerste vijftig lopers die strijden om de nationale titel. Vijf minuten later vertrekt een groep van 25 wedstrijdlopers en weer vijf minuten later een volgende groep. Afhankelijk van het aantal deelnemers vertrekt er elke vijf minuten weer een groepje van 25 lopers. De recreanten en de groepen komen er meteen achteraan. De laatste keer dat de Stichting Survival Beltrum de strijd om het Nederlands kampioenschap hele run mocht organiseren, was in 1996. Dat jaar won Frank Klein Gebbink. Ook begin jaren negentig werd de nationale titelstrijd al eens in Beltrum gehouden.

Dit jaar waren er twee kandidaten die de organisatie van het NK ter hand wilden nemen. De survivalbond koos voor Beltrum. „Ik vermoed dat wij de wedstrijd hebben gekregen, omdat wij het NK voor iedereen open willen stellen." Iedereen die lid is van de Survival Bond Nederland mag namelijk aan het NK deelnemen. Het is niet per se nodig om een licentie te hebben. Recreanten kunnen de halve run lopen, maar de Stichting Survival Beltrum hoopt en verwacht eigenlijk ook dat velen er toch voor zullen kiezen om de lange run te lopen. Het is dé gelegenheid om te kijken hoe ze het er vergeleken bij de toppers afbrengen. De hele run heeft zoals vermeld een lengte van 23 kilometer. De halve run is 13 kilometer lang.

De 'Strijd tegen de Elementen' Zondag 6 januari 2002 vormt Beltrum weer het traditionele decor voor survival minded Nederland en België met de 'Strijd tegen de Elementen'. Een strijd die voor velen een begrip is en algemeen bekend staat als de strijd tegen de (weers)elementen, maar bovenal de strijd tegen jezelf Voor sommigen een must, voor anderen een kwellende uitdaging. Niet de hindernissen zijn de uitdaging maar de combinatie van hindernissen met die grote onbekende: de natuurlijke elementen. Voor de een staat het binnenkomen met de rode armband centraal, voor de ander is de snelste tijd realiseren hoofdzaak. Dit jaar krijgt deze strijd nog een extra dimensie door de toewijzing van het Open NK Survival hele run. Op het 23 kilometer lange parcours met nieuwe spectaculaire hindernissen zullen naar verwachting 200 deelnemers (streefgetal van de organisatie) strijden om deze titel. Op voorhand belooft het een interessante strijd te worden met vele regionale kanshebbers. Wellicht een beetje in de schaduw van dit NK, maar niet minder -belangrijk is de halve run. Gezien de stijgende belangstelling van de afgelopen jaren is deze run een onmisbaar succes. Voor 2002 verwacht de organisatie dan ook een recorddeelname van recreanten individueel of in groepsverband. Een wedstrijd van een dergelijke omvang verlangt een groot organisatievermogen.

Handboogschieten 'nieuw' onderdeel Terug van weggeweest is het onderdeel handboogschieten. Sommigen zullen er blij mee zijn. Andere deelnemers, die niet zo bedreven zijn met de handboog, zullen er minder blij mee zijn. Wie het onderdeel goed beheerst, kan tijd winnen en de voorsprong op de achtervolgers uitbouwen of een opgelopen achterstand juist terug brengen. Andersom kan het ook betekenen dat een deelnemer tijd verliest door het doelwit niet te raken en de voorsprong snel terug ziet lopen. Na ruim acht kilometer moeten de deelnemers handboogschieten. Dat gebeurt op een veldje bij de Leo Stichting. Iedere individuele deelnemer moet één pijl schieten. Wie raak schiet, kan het parcours meteen vervolgen. Op het missen van het doelwit heeft de organisatie uiteraard een sanctie gezet en dat is de schijvenloop. Wie mist, moet een strafrondje lopen en daarbij een boomschijf mee sjouwen.

te sjouwen met een stuk hout. Natuurlijk mogen de overige drie in dat geval — in het kader van de teambuilding - wel meelopen. Ook is het toegestaan dat ze om en om de schijf hout een stukje meesjouwen. Ook de jeugd krijgt te maken met handboogschieten met het verschil dat jeugdigen die missen, de strafronde niet met een stuk hout af hoeven te leggen. De jeugd mag namelijk niet met last lopen.

Bij de groepsrun geldt dat iedereen van de groep een pijl moet schieten. Wie de pijl naast schiet, moet een strafronde lopen. Het is dus denkbeeldig dat slechts één van de vier hoeft

Handboogschieten is een onderdeel waarbij behendigheid en concentratie een rol spelen. De survivallopers moeten een moment van geduld opbrengen voordat ze de pijl

wegschieten. Wie niet geconcentreerd is, maakt grote kans een strafronde te moeten lopen. Het handboogschieten was jarenlang een vertrouwd onderdeel bij de Beltrumse survival. Het vond plaats op sportpark De Sonders. Deze hindernis sneuvelde toen de finish van de run een jaar of zes geleden werd verplaatst naar het park. Er was geen geschikte plek meer voor het onderdeel. Op andere locaties kon de organisatie niet voldoen aan de veiligheidseisen. Bij de Leo Stichting is nu echter een geschikte plek gevonden, zodat het handboogschieten na jaren van afwezigheid weer terug is in de Beltrumse run.

Stichting Survival Beltrum staat al vele jaren garant voor een uitstekende organisatie waarbij de inzet van de vele vrijwilligers en de financiële ondersteuning van plaatselijke en regionale sponsoren onmisbare factoren zijn. Ik spreek dan ook nu reeds mijn dank uit aan alle vrijwilligers en alle sponsoren die hebben meegeholpen om de 'Strijd tegen de Elementen' tot een succes te maken. Namens het gemeentebestuur wens ik het bestuur van Stichting Survival Beltrum en alle medewerkers veel succes met de voorbereidingen en ik hoop dat alle survivalatleten de strijd tot een goed einde brengen.

Burgemeester A. Emmens-Knol

Colofon Deze special over de Survivalrun Beltrum 2002, de officiéle krant van de Stichting Survival Beltrum is een uitgave van Wegener Huis-aan-huiskranten Oost BV, behorende tot Wegener NV, Getfertsingel 41, Enschede. Oplage 33.100 exemplaren. Directie: J.V. Munsterman Teksten: Majorie Nijbroek Foto's: Jan Houwers, archief WHO, pr. Acquisitie Regge Media Technische vervaardiging en druk Wegener Huis-aan-huiskranten Oost BV. Vormgeving en opmaak: Wegener Huis-aan-huiskranten Oost BV, afdeling speciale uitgaven. Alle orders worden afgesloten overeenkomstig onze voorwaarden, gedeponeerd bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken te Enschede.

Survivalrun Beltrum 3

Beltrumer na de run voorzitter af van Stichting Survival Beltrum

Support van de mensen doet Jan Maarse goed De Beltrumse survivalrun en Jan Maarse. Ze lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Toch is de dertiende run in Beltrum voorlopig de laatste die Jan, die in zijn actieve carrière de bijnaam het 'beest van Beltrum' verwierf, van dichtbij meemaakt. De familie Maarse gaat medio 2002 emigreren. Hongarije wordt het nieuwe vaderland van Jan en Louise en hun vier kinderen. Dat betekent dat de Stichting Survival Beltrum op zoek moet naar een nieuwe voorzitter. „Dit is mijn laatste run als voorzitter", beaamt Jan Maarse, die in januari 1988 samen met plaatsgenoot Stef Beunk aan de basis stond van de survivalrun in Beltrum. Drie jaar geleden volgde hij Eddie te Woerd op als voorzitter van de Stichting Survival Beltrum. Jan werd gevraagd door Frank Klein Gebbink en Marcel Scholten, nog altijd zijn mede-bestuursleden. „Zij wilden de survival nieuw leven inblazen. Of ik voorzitter wilde worden. Ik heb toegezegd", vertelt de man die verknocht is aan de survivalsport en grote successen heeft behaald in zijn eigen Beltrum en bij de andere runs in het wedstrijdcircuit. Hij zag het bij zijn aantreden als zijn missie om, zoals Jan zelf omschrijft, „een gecompliceerde organisatie te reorganiseren". Dat is gebeurd. En met succes. „Er kwam een nieuwe taakverdeling, we werken met nieuwe computerprogramma's en er is een nieuw systeem voor de jurering", vertelt hij. Het heeft tot een vereenvoudiging geleid van alle werk dat gedaan moet worden: Binnen het bestuur zijn de taken goed verdeeld en zit iedereen op de juiste plek. „Iedereen heeft zijn eigen taken en verantwoordelijkheden. We kunnen met weinig vergaderen snel en efficiënt een run uitzetten." Jan Maarse is zelf verantwoordelijk voor de sponsoring en heeft in samenwerking met René Nijboer, vice-voorzitter, de algehele leiding in handen. Frank Klein Gebbink en Marcel Scholten zijn verantwoordelijk voor het parcours, terwijl Roy Nijbroek de financiën beheert. Ina Bats en Ineke Huurneman doen de secretariële werkzaamheden. Majorie Nijbroek verzorgt de publiciteit en Ewald Hendriks maakt het draaiboek van de wedstrijd. Op de dag van de run

• kan de organisatie zo'n 300 vrijwilligers inzetten. „Het is vrij overzichtelijk hoe het nu allemaal in elkaar steekt", meent Jan Maarse. Hij heeft de zaak goed aan het draaien. Dat doet de vertrekkend voorzitter deugd. Zijn opvolger stapt bij wijze van spreken in een gespreid bedje. Een opvolger is er nog niet. „De vacature van voorzitter komt beschikbaar", laat Jan weten. Hij lacht er veelzeggend bij, vertelt dat geïnteresseerden zich natuurlijk bij hem mogen melden... Dat alles momenteel goed draait, komt ook door een uitgekiende planning. „We beginnen tegenwoordig eerder dan een paar jaar geleden. Eerder moest in één maand tijd 'met buugen en barsten' alles gebeuren. Dit jaar hadden we in november de zaken al goed op de rails." En dat geeft een prettig en rustig gevoel. Eerst als actief survivalsporter en nu ook als voorzitter merkt Jan elk jaar weer dat de mensen meeleven en meedenken. „Je krijgt waardering van de mensen in Beltrum en omstreken. Je komt ook nooit tevergeefs als we vragen om handen spandiensten. De mensen steunen de survival volop", roemt Maarse de betrokkenheid van de mensen. Veelzeggend vindt hij dat de landeigenaren ook elk jaar weer vlot hun medewerking toezeggen. De weken voorafgaand aan de survival zijn drukke weken. Dit jaar was het helemaal een hectische periode voor Jan Maarse. Niet uitsluitend de voorbereidingen voor de survival waren daar de oorzaak van. In verband met de emigratie volgen Jan en zijn vrouw al enige tijd Hongaarse les. Het bezorgt Jan de nodige kopzorgen. „Pfff. Je kunt tien of twintig keer beter Engels of Duits leren dan Hongaars. Goh,

wat een moeilijke taal", verzucht hij. Maar hij heeft de vele uren die wekelijks in de studie gaan zitten, er graag voor over. Het maakt de aanpassing straks iets makkelijker, als ze zich met de taal al enigszins kunnen redden. Regelmatig reist Jan nu al voor enkele dagen naar Hongarije. Vanaf medio volgend jaar hoeft dat 'heen-en-weer gereis' niet meer, want dan gaat het ,gezin Maarse emigreren. „We komen in de buurt van Jánosháza te werken. Dat ligt in het noordwesten van Hongarije, 70 kilometer over de grens met Oostenrijk en vlak bij het Balatonmeer", vertelt Jan. „Ik ben met drie compagnons een mellweebedrijf begonnen. We melken nu 300 koeien, maar dat aantal gaat hoogstwaarschijnlijk nog groeien." De kinderen Bauke, Gijs, Jelle en Dide gaan straks naar de internationale school. Die school staat een eind uit de buurt van de boerderij. „We komen daarom niet bij de boerderij te wonen, maar in de buurt van de school", laat Jan weten. Hij kijkt uit naar het nieuwe avontuur in Hongarije, al betekent het wel dat hij de survival in zijn Beltrum zeer waarschijnlijk de komende jaren- aan zich voorbij moet laten gaan. „Ik denk dat we de komende jaren druk genoeg zijn op het bedrijf. In principe kom ik dus niet terug." Het zal wennen zijn; nog één survival waarbij Jan Maarse nadrukkelijk aanwezig is. Daarna is de man die de survival mede groot heeft gemaakt de eerste zondag van het nieuwe jaar ver weg van Beltrum. Dat wil zeggen: in kilometers gemeten is de afstand dan ,wel groot, met zijn gedachten zal hij dichtbij Beltrum en de survivalrun zijn. Daaraan hoeft niemand te twijfelen.

PUBLIEKSINFORMATIE De Stichting Survival Beltrum organiseert op 6 januari 2002 de "strijd tegen de elementen", een survivalrun onder auspiciën van de Survival Bond Nederland. In Beltrum zal worden gestreden om de titel Nederlands kampioen op de hele run. De Stichting Survival Beltrum heeft namelijk van de nationale bond de organisatie van het NK hele run toegewezen gekregen. Het is tevens een wedstrijd die meetelt in het Top Survival Circuit. De hele run is 23 kilometer lang en telt 60 hindernissen. De organisatie verwacht meer dan honderd deelnemers aan de start voor het NK en daarnaast een flink aantal lopers die de hele run als recreant gaan lopen. Behalve het NK hele run en de hele run voor recreanten is er in Beltrum een halve run voor recreanten. Deze is dertien kilometer lang en in het parcours zijn ongeveer 35 hindernissen opgenomen. Ook de groepsrun is wegens groot succes geprolongeerd. In de groepsrun werken vier personen in één team samen. De deelnemers mogen elkaar helpen en de finishtijd van de vierde persoon die over de meet komt, is bepalend. Opdat u als toeschouwer de run goed kunt volgen, geven we u graag enige informatie. Wilt u onderstaande tekst aandachtig doorlezen, zodat u ook uw steentje bij kunt dragen aan een vlekkeloos verloop van de strijd tegen de elementen. De organisatie heeft weer gezorgd voor zowel een auto- als een fietsroute. Om problemen met parkeren te voorkomen, adviseren wij de fiets.

Verwacht wordt dat de laatste loper om ongeveer 16.00 uur binnen zal zijn. Met-behulp van van de computer worden de tijden en strafpunten bijgehouden. De uitslagen zijn na de prijsuitreiking te verkrijgen bij zaal Spilman. De survivalrunners die het eerst aan u voorbij komen, hoeven niet de winnaars te zijn. Deelnemers zonder rode armband hebben namelijk een hindernis foutief genomen en straftijd opgelopen. Verder wordt er daarna bij iedere fout genomen hindernis een gat geknipt in de mouw van het wedstrijdshirt. Een deelnemer die dit weigert, wordt gediskwalificeerd. Belangrijke aandachtspunten zijn verder: • Loop niet op het parcours van de sporter. Bij de hindernissen achter de rood-witte lintafzettingen en hekafzettingen blijven Volg de instructies op van de mensen met de gele hesjes (organisatie)

Als organisatie kunnen we een ieder het

Wilt u de wegafsluitingen middels

volgen van de run per fiets van harte aanbevelen. De route wordt aangegeven door witte borden met zwart opschrift, waaronder een fietsaanduiding en een volgpijl. De fietsroute begint op het

hek- en lintakettingen niet inrijden Breng geen schade toe aan de natuur, afrasteringen, hekken, palen en eigen dommen van anderen

Mariaplein nabij de startstreep. Stelt u zich met de fietsen in elk geval achter de startende sporters op. Houd steeds zoveel afstand, dat u hen niet hindert.

Neem laarzen mee in verband met de bodemgesteldheid van het terrein.

Elke deelnemer is verplicht met een rode armband te starten. Deze moet duidelijk zichtbaar gedragen worden om de pols.

De autoroute start op het Mariaplein richting Heelweg. De route wordt aangegeven door witte borden met rode opdruk, waaronder een autoaanduiding

Bij het missen van een hindernis en na niet kunnen of niet willen overdoen, moet de armband worden ingeleverd en

en een volgpijl. Belangrijke punten voor

wordt bij de desbetreffende jurypost een gat geknipt in de mouw van het wed-

de autoroute zijn:

strijdshirt. De deelnemer krijgt hiervoor twee uur straftijd! Dit houdt in dat een

Wijk niet van de publieksroute af met uw vervoermiddel Voorkom opstoppingen op wat voor manier dan ook

snelle loper zonder armband nooit hoog in het eindklassement zal eindigen. Ook zal hij bij de hindernissen die nog volgen

wegen of zandwegen en wel aan één

voorrang moeten verlenen aan snellere survival-runners, die hun armband nog wel hebben.

zijde zover mogelijk in de berm. Dit om een vrije doorgang te kunnen ver lenen aan organisatie, hulpverleners,

Het finishterrein bevindt zich in het

Parkeer uw vervoermiddel langs B-

Finishterrein

politie, uw medeweggebruikers, etc. • Volg de parkeerverboden op (dit wordt gecontroleerd).

centrum van Beltrum op het Mariaplein.

Parkeergelegenheid

droge voeten kan volgen. De wedstrijd

Er is voldoende parkeergelegenheid in

kan hier nog beslist worden, omdat de laatste hindernissen vaak nog de scherp-

De deelnemers finishen in een tent. Hier is alles verhard, zodat het publiek de verrichtingen op het finishterrein met

het centrum van Beltrum. Svp de aanwijzingen van de organisatiemedewerkers opvolgen.

rechter zijn. Bij de finish is live-muziek aanwezig om aan de sportieve sfeer bij te dragen. De entree is gratis.

Algemene informatie De hindernissen worden door middel

Prijsuitreiking

van volgnummers aangeduid. Deze nummers komen overeen met de num-

De prijsuitreiking voor de jeugd is om 15.00 uur in de tent op het startterrein

mers van de hindernissen zoals u die

en voor de hele en halve run om 17.00

aantreft op de plattegrond in deze krant. Een groot deel van de dag zult u bij alle

uur in zaal Spilman. Er wordt weer gezorgd voor een muzikale omlijsting ter

hindernissen wel sporters aantreffen.

afsluiting van deze survivaldag.

4 Survivalrun Beltrum

Peter Rutjes doet het een jaartje 'rustig' aan Ongenaakbaar was hij de laatste twee jaar. Peter Rutjes won de afgelopen twee jaar het TSC-circuit. Met overmacht. Al zijn concurrenten hadden het nakijken. Vorig jaar won Rutjes vier van de vijf runs, waaronder die in Beltrum. Dit jaar zal de titelverdediger het TSC-circuit niet gaán winnen. De inwoner van Loil heeft dit seizoen zijn survivalactiviteiten op een laag pitje gezet.

Peter Butjes in actie tijdens de Beltrumse survivalrun van afgelopen jaar. De inwoner uit Loil passeerde als eerste de finish.

Wil je in het TSC-circuit goed kunnen presteren, dan is het zaak om toch zeker in juli al de nodige trainingsuren te maken. Laat dat nou net de maand zijn waarin Peter Rutjes vier weken rust nam. „Ik heb eind juni met Alwin Radstake de Dutch Extreme gelopen. Dat was een wedstrijd over 440 kilometer, van Maastricht naar Groningen. We moesten 69 kilometer kanovaren, 185 kilometer mountainbiken, 140 kilometer skeeleren en 50 kilometer hardlopen. We hebben er 44 uur over gedaan. Het was een enorme uitputtingsslag. Normaal moet je in juli toch weer volop gaan trainen, maar dat was te kort op de Dutch Extreme. Ik heb toen een maand rust genomen", vertelt hij. Het is echter niet de enige en zeker niet de voornaamste reden waarom Rutjes dit seizoen niet het TSCcir-cuit loopt. Het ontbrak hem aan de echte ambitie om voor het derde achtereenvolgende jaar te proberen het TSCcircuit te winnen. Eerder dit jaar werd Peter Rutjes de trotse vader van zoon Jip. En logischerwijs wilde hij veel tijd besteden aan de kleine, „hoewel hij wel veel slaapt", lacht Rutjes. Daarom besloot hij het een jaartje rustig aan te doen. Hoewel 'iets rustiger' een betere waarschijnlijk omschrijving is. Rutjes loopt dan wel niet de survivals in het TSC-circuit, maar overweegt wel om in -Beltrum het NK hele run te lopen. Misschien niet als wedstrijdloper, maar als

recreant. Verder heeft hij plannen om in februari in Apeldoorn zijn allereerste marathon te gaan lopen. Ook heeft de man uit Loil inmiddels het skeeleren ontdekt. Een sport die hem bijzonder aanspreekt. „Ik ga nu regelmatig skeeleren. Een sport die ik heb ontdekt door de Dutch Extreme. Ik had daarvoor nog nooit op die dingen gestaan", vertelt Rutjes. Het skeeleren bevalt hem zo goed, dat hij overweegt om de komende tijd wat wedstrijdjes te rijden. Sinds oktober traint hij weer serieus. „Toch voornamelijk survivaltraining. Misschien dat ik me iets meer ga richten op het lopen, als ik besluit de marathon te lopen." Voor de man die overdag veelal een kantoorbaan heeft („ik zit in de verzekeringen") is het sporten de perfecte manier om zijn energie kwijt te kunnen. Rutjes is altijd al een sportief type geweest. Hij kickbokste een poosje en speelde vele jaren bij sv Loil, de plaatselijke voetbaltrots. Hij zijn zich na meldde voetbalcarrière aan bij de atletiekclub, maar had de atletiek na een jaartje wel weer bekeken. „Dat werd zo saai, altijd maar dat hardlopen. Op een gegeven moment sprak ik Hans ter Heerdt, die oorspronkelijk ook uit Loil komt. Hij heeft me er toe overgehaald een keertje naar de survivaltraining te komen", blikt Rutjes terug. Daarna ging het snel, want de survival bleek een sport die Rutjes bijzonder goed lag. Hij liep

een seizoen als recreant de survivals, maar besloot toen over te stappen naar het Run Up Circuit. Twee seizoenen lang liep hij de halve runs in het circuit, waarna hij de overstap maakte naar het TSC. De eerste hele run van dat seizoen ging zoals Rutjes zegt, „nog niet geweldig", maar vanaf de tweede run presteerde hij bijzonder goed met meteen al de titel in het TSC-circuit als bekroning. Vorig seizoen was Rutjes als titelverdediger daarom de te kloppen man. Hij maakte zijn favorietenrol echter waar door in vier van de vijf runs als eerste over de streep te komen. „Het was echt een topjaar, alles ging super", zo kijkt hij zelf terug. Alleen in België was Hans ter Heerdt hem te snel af. De andere runs, waaronder die in Beltrum, waren een prooi voor de inwoner van Lol „Inderdaad, als ik dit jaar weer het TSC zou winnen, zou het mijn derde op rij zijn. Maar ja, zo kun je wel doorgaan. Ik heb de laatste twee jaar zes á zeven keer in de week getraind. Heb er heel veel tijd en energie in gestoken en daar had ik dit jaar geen zin in." Hij traint nog wel bij Jan in 't Touw in Zelhem, maar beduidend minder dan de jaren ervoor. „Ik train wel minimaal een keer per week touwen, anders kost het straks zo veel tijd om er weer in te komen", vertelt Rutjes. Op de trainingsbaan komt hij Alwin Radstake, Thijs Abbink, Henk Rabelink en andere atleten die dit seizoen wel in het circuit meelopen, regelmatig tegen. „Zij kunnen het zich wel voorstellen dat ik het een jaartje rustiger aan doe, want zij weten wat je er voor moet doen om goed te presteren in het circuit." Rutjes sluit niet uit dat hij volgend jaar de draad weer oppakt. Dan wel weer in het TSC-circuit? „De laatste jaren lopen velen de halve run. De training daarvoor is een stuk minder. Ik kan me dus voorstellen dat die er voor kiezen om de halve run te lopen. Maar de hele run heeft toch wat extra's... Aan de andere kant, ik ben op de halve run nog nooit Nederlands kampioen geweest." Een titel die hij ook best wel op zijn erelijst vermeld zou willen zien. Zoals ook het uitlopen van zijn eerste marathon in februari mooi op zijn palmares zou staan. Wellicht dat hij het NK survival hele run in Beltrum nog meepakt en verder wil Rutjes weer gaan trainen voor zijn tweede Dutch Extreme. Het is maar wat je noemt een jaartje rustig aan doen...

Belangrijke informatie voor groepsrunners De Stichting Survival Beltrum verzoekt iedereen die deelneemt aan de groepsrun onderstaande informatie goed door te lezen. In principe is het de bedoeling dat iedereen van een team de hindernissen onderweg zelfstandig neemt. Wel mogen de teamleden elkaar helpen. „Ze mogen elkaar wel in een hindernis helpen, bijvoorbeeld in een touw. Er zijn diverse va igi die hindernissen waar ze elkaar heel goed kunnen helpen. Maar het is niet de bedoeling dat de groepsrunners bij elkaar op de nek gaan zitten en elkaar over een hindernis heen beuren. De hindernissen

zijn zodanig ontworpen en bedoeld dat ze zelfstandig te nemen zijn", benadrukt de organisatie. Vorig jaar werden de regels onder meer bij de voorlaatste hindernis op het fmishterrein niet goed nageleefd. In plaats van dat de vier teamleden ieder afzonderlijk de touwhindernis afwerkten, zag de organisatie regelmatig dat één van de vier zijn maatje op de nek naar de overkant bracht. En dat is niet de bedoeling. Bij bepaalde hindernissen mogen ze de grond niet raken. De posten krijgen duidelijke instructies dat ze hierop letten.

Creatief denken levert nieuwe hindernissen op Het is erg moeilijk om elk jaar weer nieuwe hindernissen te bedenken. Maar dat hoeft ook helemaal niet, vindt Frank Klein Gebbink. Je kunt ook variaties aanbrengen in bestaande hindernissen, zodat er in feite weer een geheel nieuw te nemen hindernis ontstaat. Frank Klein Gebbink bouwt samen met Marcel Scholten de hindernissen op. „Jan Maarse en Stef Beunk vormden jarenlang de hoofdmacht en wij hielpen mee. Sinds twee jaar is het andersom", vertelt Klein Gebbink. De hindernissen worden de drie zaterdagen voorafgaand aan de survival opgebouwd. Elke zaterdag worden de twee parcoursbouwers bijgestaan door zo'n vijftien, twintig helpers. Iedereen die helpt bij het opbouwen van de hindernissen, heeft uit veiligheidsoverwegingen een speciale knoopcursus gevolgd. De Stichting Survival Beltrum heeft in Beltrum een opslagloods, waar alle touwen de gehele maand december kunnen worden opgeslagen. „Die mensen hebben een loopstal vrijgemaakt. Die mogen wij gebruiken. Alle touwen liggen er. Het is echt een prima locatie", vertelt Klein Gebbink, wiens deelname in Beltrum door een enkelblessure hoogst twijfelachtig is. Vorig jaar kregen de survivallopers in Beltrum twee nieuwe hindernissen voor de kiezen. Dat waren het inspringtouw en het zwaaitouw boven de Slinge. Frank Klein Gebbink: „Die hebben we zelf uitgevonden. Het hele jaar door prakkizeren we over nieuwe hindernissen. Het wordt natuurlijk steeds moeilijker om nieuwe te bedenken. Maar door aanpassingen aan bestaande hindernissen, krijg je wel een nieuwe situatie hoe je die hindernis moet nemen." Een voorbeeld van deze creatieve manier van denken is het V-net. „Dat is het omgekeerde daknet", vertelt Klein Gebbink. Bij de daknet-hindernis

klimmen de lopers met een touw via de binnenkant van het net naar het hoogste punt (de nok), moeten dan het net rond en klimmen via de nok weer naar beneden. De V-variant is een mooiere manier om deze hindernis te nemen, vindt Klein Gebbink. De atleten klimmen van het hoogste punt naar beneden, moeten op het laagste punt onder een balk door en klimmen via de tweede wand weer naar boven, waarna ze het parcours meteen weer kunnen vervolgen. Ook doen de parcoursbouwers wel eens aspiratie op bij andere runs. De postmanswalk bijvoorbeeld is bedacht door de mensen die de survivalrun in Gendringen organiseren. Het is een van oorsprong uit Engeland afkomstige touwhindernis met een strak en een slok touw. De atleten lopen over het strak gespannen touw - dat tussen twee bomen is gespannen - en moeten zich in evenwicht zien te houden door het slappe touw strak te trekken. Dat kunnen ze doen door een lus te maken. De postmanswalk (hindernis 26) is opgebouwd in het crossbos bij de Kooiveldsweg. De deelnemers zijn dan bijna negen kilometer onderweg. De eerste loper wordt om iets over half elf bij die hindernis verwacht. Het onderdeel handboogschieten is na jaren van afwezigheid weer terug in de Beltrumse survivalrun. Hierover wordt elders in deze krant bericht. In de lange run zijn net als vorig jaar zestig hindernissen opgenomen. De halve run telt 35 hindernissen.


'Het lint moet de lopers sturen, niet andersom' 'Chef de parcours' luidt de omschrijving zoals die achter zijn naam in het draaiboek staat vermeld. Een prachtige term. Maar wat houdt het in? Wat doet een chef de parcours? Een nadere kennismaking met Bennie Maarse, want hij is de man waar het over gaat. „De term chef de parcours is een uitvinding van Eddie te Woerd", lacht Bennie. Het weer is een onvoorspelbare factor. „In het midden van de week kun je wel iets zeggen over het weer. Daar kun je op inspelen. Je kunt van het weer laten afhangen of je de lopers tot hun middel door een watergat laat gaan of tot hun schouders", licht de Eibergenaar toe.

Belinten parcours is volgens chef de parcours Bennie Maarse secuur werk De naam is gevallen. Die van Eddie te Woerd. Als Bennie Maarse de naam van de vroegere voorzitter van de Stichting Survival Beltrum noemt, komt de ene na de andere anecdote bij hem boven. Hij lacht als hij verhaalt over een voorval in het verleden. „Bekram maakte als één van de eersten een instructiefilm. Ik had toen liefhebberij aan filmen en maakte die instructiefilm. Was ik de hele zaterdagmiddag aan het filmen. Op het laatst moest je hardlopen om alles voor het donker op beeld te krijgen. Eenmaal thuis moest ik eerst het werk op de boerderij doen en dan kon ik beginnen met monteren. Dat ging toen nog handmatig en niet zoals nu met de computer. Als het monteren voor elkaar was, moest Eddie komen, want hij was de man die de teksten bij de beelden insprak. Het was altijd moeilijk om Eddie te pakken te krijgen. Meestal was hij er dan rond half een 's nachts en dan moest alles nog ingesproken worden. Ik weet nog goed dat het een keer half drie was, toen Eddie zei: 'Het is neet in orde, ut mot over'. Zo was Eddie, een heel punctueel persoon. Het waren heavy nachten", blikt Bennie Maarse terug. In die jaren kreeg hij de zaterdagnacht voor de survival al niet veel slaap, nu hij sinds een jaar of zes chef de parcours is, is dat niet veranderd. Zijn gedachten zijn dan bij de dag die komen gaat. Is alles wel geregeld? Wat moet er nog gebeuren? Niet dat hij onzeker is, Bennie wil alles gewoon tot in de puntjes geregeld hebben. Wat zijn taak inhoudt? „Ik zorg er in samenspraak met de parcoursbouwers voor dat het parcours zo optimaal mogelijk wordt ingekleed", vat Maarse kort samen. Hij gaat eerst terug in de tijd, naar het prille begin van de Beltrumse survival. »lik heb er vanaf het begin bij gezeten en heb die eerste jaren altijd meegelopen in het TSC-circuit. Eén keer heb ik de rode band in Beltrum moeten inleveren", zegt hij met een grimas, alsof de herinnering nog altijd pijn doet. »Ik was grieperig, zo ziek als een hond. Bij de Zeggelaarsbrug moest ik mijn rode bandje inleveren. Ik had niks geen macht, hoewel ik de run nog wel heb uitgelopen. Goh, dat bandje hè. Dat ik dat moest inleveren, deed me vreselijk

pijn." Zes of zeven jaar liep hij mee in Beltrum. Hij zag voorzitter Eddie te Woerd al die jaren „gigantisch druk zijn met alles". Toen de Eibergenaar besloot niet meer actief aan de runs deel te nemen, werd hij de man die Eddie te Woerd veel praktische zaken op het gebied van het parcours uit handen nam._ Sinds een jaar of zes is hij degene die in samenspraak met de parcoursbouwers bepaalt welke route de lopers afleggen. De ervaringen die hij zelf als actieve survivalloper opdeed, zijn daarbij van onschatbare waarde. „Je hebt daardoor inzicht waar je op letten moet. Ik heb elders wel eens fouten gezien... echt ongelooflijk. Koplopers die een verkeerde route nemen in een bos omdat de belinting niet deugt en daardoor op achterstand binnenkomen, dat kan natuurlijk niet. Dat is een gigantische flater. De belinting moet goed zijn, dat is een kardinaal punt. Lopers mogen hun route niet kwijt kunnen raken", zegt Maarse met klem. Marcel Scholten en Frank Klein Gebbink geven aan waar ze de hindernissen willen hebben, Maarse zorgt er met broer Walter voor dat het parcours wordt afgebakend met linten. Eind oktober, begin november lopen de broers Maarse de hele run met de parcoursbouwers. „Dan gaan we onderweg overleggen. Samen proberen we een goed evenwicht te vinden zodat de run niet te zwaar of te licht wordt De run moet wel te doen zijn. Iedereen moet in principe aan de finish kunnen komen. Het moet niet zo zijn dat 60,70 procent de rode band in moet leveren. Aan de andere kant moeten de lopers wel zoiets hebben dat als ze de kerktoren van Beltrum zien, ze beseffen dat ze er nog lang niet zijn", vertelt Maarse. De week voor de survival zetten Bennie en Walter Maarse het gehele parcours nauwgezet met linten af. „Dan volgt de precieze invulling van de loopgedeelten. In wezen beslissen wij waar de deelnemers heen lopen. We proberen daarbij zo gevarieerd mogelijk te belinten." Het is een nauwgezet en secuur karwei. „De route moet zo belint zijn dat de posten niets hoeven te zeggen. Lopers moeten zien wat de bedoeling is. Het lint moet de lopers sturen, niet andersom."

Je kunt alles nog zo goed voor elkaar hebben, tegen onverlaten die at wegnemen sta je machteloos. Het is zijn grote schrikbeeld. Het ging eigenlijk altijd goed. Tot vorig jaar. Toen was Willy Ribbers, één van de zes rayonhoofden, degene die Bennie Maarse de onheilstijding bracht. „Hij belde zaterdag 's avonds op. 'Zijn jullie wel in het Kooibos geweest, ik zie daar niks geen lint'. Dus Walter en ik om tien uur 's avonds met bouwlampen naar het Kooibos. In het hele Kooibos, van de Kooigootsbeek bij Henk Stroet tot de Slingebeek aan het eind van het bos, konden we slechts enkele linten vinden. Moesten we het hele stuk opnieuw belinten. Het was de eerste keer dat er zo iets rigoreus aan de hand was." Het euvel was anders pas een ldeine twee uur voor het startschot aan het licht gekomen, als de drie 'voorlopers' hun controleronde over het parcours maken. Bennie hoopt het niet nogmaals mee te maken. Als het startschot om half tien valt, zo zegt Bennie, weet hij voor 99 procent zeker dat het parcours in orde is. Hij kan zich echter niet eerder ontspannen voordat de eerste lopers de finish zijn gepasseerd. „Pas dan is de druk van de keteL Vanaf een uur of twaalf kan ik dan nog een paar uur genieten", zegt hij met een lach. Niet dat zijn taak er dan opzit: „Als er die zondag iets gebeurt in het buitengebied, komt dat op mijn bordje." Hij rijdt de gehele dag rond in een terreinwagen. Hij onderhoudt contacten met de rayonhoofden, ziet er op toe dat de bezemlopers niet voor of achter op schema lopen, wordt op zijn mobiele gebeld als er problemen zijn bij een hindernis, maar is bijvoorbeeld ook degene die onderkoelde lopers oppikt en terug naar Beltrum brengt. „Wat je soms meemaakt.. Ik heb eens een jaar achttien of negentien mensen uit de bosjes gehaald die onderkoeld waren. Die waren echt total loss. Dat wordt wel ieder jaar minder. De gemiddelde survivalsporter is beter getraind. De afstand is korter geworden en ook de reglementen hebben er wel voor gezorgd dat het parcours te doen is", vindt Bennie. Hij is ook degene die in samenspraak met de wedstrijdleider („dat is de voorzitter, toen Eddie, nu mijn broer Jan") en het rayonhoofd bepaalt of een hindernis aangepast dan wel uit de route moet worden gehaald. „Een paar jaar geleden ging het ineens ontzettend ijzelen. Dat leverde gevaar op bij een klimhindernis. Dan zijn wij degenen die zeggen 'gooi er maar uit'. De veiligheid gaat namelijk voor alles."

Informatie voor deelnemers De Stichting Survival Beltrum krijgt elk jaar weer telefoontjes dat er groepen of individuele lopers in de weken voorafgaand aan de run al door de weilanden en bossen lopen om. het parcours te verkennen. De organisatie vraagt deelnemers - ook met het oog op toekomstige runs - rekening te houden met de landeigenaren, die het niet altijd even prettig vinden dat er survivallo pers al weken voor de run door hun weilanden struinen. Alle deelnemers en medewerkers brengen in verband met afknellen worden vriendelijk doch dringend van bloedvaten. Strakke nylon/lycra verzocht zich eerst persoonlijk te kleding, eventueel thermo-ondermelden bij zaal Spilman. Ze krijgen goed eronder. Altijd sokken dragen er de nodige informatie. Ook is het in verband met schurende werking van belang voor een goede coördina- van zand en water. Strak zittende schoenen met terreinprofiel. Veters tie van het evenement. strak aanhalen. Liefst een dubbele Het centrale punt van de ehbo knoop in de veters leggen. Schoenen bevindt zich in de sporthal en wel in met spikes zijn niet toegestaan! het kantoor van de beheerder. Het team staat onder leiding van Paul te Voedingstips Woerd. Aangeraden wordt een paar dagen voor de run veel koolhydraatrijk De kleed-, douche- en massageruim- voedsel te eten zoals pasta's en banates bevinden zich op sportpark De nen. Weinig eiwitten en vetten zoals Sonders. De centrale coördinatie van vlees. Veel drinken is verstandig om de run is op het finishterrein. Deze een reserve-capaciteit op te bouwen. centrale staat in verbinding met let Gewoon drinkwater is het beste. Gebruik de laatste maaltijd miniveld'. maal twee uur voor aanvang van de De afstanden van de run worden survivalrun. Neem kort voor de start aangegeven op 5, 10, 15 en 20 kilo- nog wat vloeibare koolhydraten in. Tijdens de wedstrijd is het raadzaam meter. zo veel mogelijk te drinken, bijvoorHet is belangrijk dat deelnemers beeld een sportdrank. Daarnaast aan de smvivalrtm de instructies vloeibare voeding, maar alleen als van de organisatie opvolgen. Ook een deelnemer hieraan tijdens de de aanwijzingen van de bezemlo- trainingen al gewend is. pers dienen te worden opgevolgd. Experimenteer tijdens de run niet Op eerste aanwijzing moet de rode met andere voedingsdranken. De armband worden ingeleverd en/of kans op maag- en darmproblemen is de deelnemer moet de strijd staken dan aanwezig. om in de bezemwagen plaats te nemen. Informatie voor

posten/juryleden Er wordt dringend verzocht om tij- Alle posten worden dringend verdens de run niet op het prikkeldraad zocht om de toegestuurde informate gaan staan! tie aandachtig door te lezen en op de dag zelf op tijd aanwezig te zijn! Het is verplicht de wedstrijdshirts duidelijk zichtbaar te dragen (dus Bij koud weer passende warme kleook over eventuele teugelbroeken). ding aantrekken. Neem een stuk isoOok de rode armband moet duide- latiemateriaal (hardschuim) mee lijk zichtbaar gedragen worden. Bij voor onder de voeten. Spreek met de de start wordt hierop gecontroleerd. medewerkers op één post af wie er De rode armband moet worden een auto meeneemt, zodat men bij ingeleverd als een hindernis niet slecht weer elkaar kan aflossen en wordt gehaald (meerdere pogingen zich hij toerbeurt in de auto kan mag) en de deelnemer krijgt twee opwarmen. uur tijdstraf, maar mag de run wel Informeer bij uw rayonhoofd naar vervolgen. Bij een gemiste hindernis de dichtstbijzijnde ehbo-post en wordt een gat geknipt in de mouw meldpost (autotelefoon). van het wedstrijdshirt. Bij de finish is Draag uw hesje, niet alleen voor de dan duidelijk zichtbaar hoeveel hin- herkenbaarheid voor de deelnemers, dernissen een deelnemer heeft maar ook voor onze cateringmedegemist. Bij weigering hiervan volgt werkers. diskwalificatie. Het nummer dat u krijgt toegestuurd, kunt u gebruiken om op de In het parcours zijn meerdere zoge- plattegrond te zien waar u op het noemde checkpoints opgenomen. parcours als post staat. Het dient Dat zijn controlepunten waar de tevens als consumptiebon na afloop. nummers van de lopers worden genoteerd. Als deelnemers deze Elk jurylid wordt verzocht een schaar checkpoints niet passeren, worden ze mee te nemen om een gat in de gediskwalificeerd. Deelnemers zijn er mouw van het wedstrijdshirt te kun701f verantwoordelijk voor dat ze op nen knippen als een deelnemer een het parcours blijven. hindernis niet haalt (eerste keer ook de rode armband). Bij weigering het nummer noteren zodat de deelneKledingadviezen Geen tape om de broekspijpen aan- mer gediskwalificeerd kan worden.

Surviivalrun Beltrum

Ook bezemlopers houden het onderweg niet droog Ze houden allemaal van hardlopen. En dat is wel zo handig als je bezemloper bij de survival bent. Vincent Beunk, Henri Hummelink, Esther Everink en Sandra Beernink gaan zondag 6 januari weer samen op pad als bezemlopers bij de halve run. Zonder uitzondering spreken ze van een mooie manier om de survival van dichtbij mee te maken. Net als de survivallo pers komen ze meestal met een nat pak terug in Beltrum. ,-,We houden het niet droog. Vorig jaar was het parcours erg nat en stonden we tot de enkels in de modder. Ja, ook wij moeten door modder en water", vertelt Vincent Beunk uit Lichtenvoorde. hij samen met Vincent Beunk voorloper, waarbij het parcours een paar uur voor de run voor de laatste keer wordt geïnspecteerd. En dit jaar loopt hij voor de tweede keer als bezemloper. „Hoe ik bij de survival terecht ben gekomen? Ik werk bij Goldewijk, vandaar", verklaart Hummelink met een lach. „Eddie (Te Woerd, red.) is een collega en hij haalde toen half Goldewijk bij de survival." Hij heeft al van alles gedaan, maar bezemlopen heeft toch zijn absolute voorkeur. Dat geldt . ook voor zijn loopmaatjes.

De posten hebben vooraf gehoord hoe laat de lopers uiterlijk bij hun hindernis moeten zijn om in de race te blijven. De bezemlopers lopen het parcours aan de hand van het tijdschema zoals dat bij de posten bekend is. Ondertussen nemen ze ook alvast de linten en paaltjes mee die ze onderweg tegenkomen. Als er verdwaalde pallets liggen, slepen ze die mee naar de volgende post. „En als er ergens rotzooi op het terrein ligt zoals bekers en flesjes, nemen we dat ook mee." Het meenemen van lintjes en opruimen van afval is niet hun hoofdtaak, meer een bijkomstigheid. „Maar er wordt hier in Beltrum dankbaar gebruik van gemaakt. Het bezemlopen zelf kun je in feite wel met z'n tweeën af. Het is meer dat de organisatoren nu 's avonds niet alle bossen door hoeven om de linten op te halen. Uit het veld is 's middags alles al weg", vertelt Beunk. Het komt voor dat de bezemlopers bij een post komen en zien dat er nog sporters bezig zijn, terwijl ze daar volgens het tijdschema eigenlijk al weg hadden moeten zijn. Dat

ze worden bijgehaald door de bezemlopers, wil zeggen dat ze hun race moeten staken. De achterblijvers krijgen wel even speling, maar al te lang kunnen de bezemlopers niet blijven wachten. Henri Hummelink: „Want het is belangrijk dat we ons aan het tijdschema houden." Ze moeten tenslotte op een bepaalde tijd weer bij de volgende hindernis zijn. Vervelende reacties krijgen ze niet vaak van mensen die de boodschap krijgen' dat ze uit moeten stappen. „Die zien zelf wel in dat ze niet verder kunnen. Het zijn vaak de mindere goden die gewoon helemaal op zijn", omschrijft Henri Hummelink. Hij spreekt van een 'gezellig dagje uit', want dat is het voor hem. Henri ziet lopen puur als een liefhebberij. Hummelink zou daarom, net als •Vincent Beunk, best graag de hele run willen lopen als bezemloper. „Ik zou het wel willen en met mijn conditie zou ik het ook wel kunnen. Het is weer een nieuwe uitdaging", stelt hij. Henri Hummelink was al eens post, rayonhoofd en starter bij de halve run. Twee jaar geleden was

De vier doen het bezemlopen met plezier, dat blijkt uit alles. Soms is het best zwaar. „Dat ligt aan de weersomstandigheden. Als je niet lekker op kunt schieten, is het zwaar voor de bezemloper. Zeker als je helemaal nat bent", vindt Esther Everink. Vincent Beunk beaamt dat. „Drie jaar geleden was het zo koud. Dan loop je als bezemloper bij de laatste groep lopers. Dan moet je de laatste paar kilometer gewoon langzaam lopen en dat is zwaar. Ik had toen het gevoel ijsblokjes onder de voeten te hebben. Als je maar in beweging kunt blijven, gaat het wel." Ze praten nog wqt na. Over bezemlopen en over de hindernissen die de deelnemers onderweg voor hun kiezen krijgen. Waar Esther Everink het wel ziet zitten om zelf een keer mee te doen, laat Henri Hummelink weten dat hij voornamelijk geniet van het lopen en de natuur. Hij heeft er geen behoefte aan om onderweg eens een hindernis mee te pakken. „Je ziet mij echt geen swing-over maken." Waarop Vincent Beunk lachend reageert: „Als ik dat kon, had ik zelf wel meegedaan."

Volgende run op 5 januari 2003 De volgende survivalrun in Beltrum wordt gehouden op zondag 5 januari 2003. De inschrijfformulieren (voorinschrijving) en de betalingen moeten op 1 december 2002 bij de organisatie binnen zijn. De administratie van de deelnemers omvat veel werk. Begin december worden de voorinschrijvers definitief vastgesteld en doorgegeven aan de diverse commissies (krant, shirts, e.d.) en aan de Survival Bond Nederland. Alleen degenen die tijdig hebben ingeschreven, worden in de

survivalkrant opgenomen en ontvangen de voorinformatie.

De daginschrijvingen zijn beperkt en onder voorbehoud.

Geen grote wijzigingen in het survivalparcours Het parcours is dit jaar iets gewijzigd ten opzichte van verleden jaar. Enkele lange 'kale' stukken zijn uit het parcours gehaald ten gunste van extra routes door een bosrijke omgeving. De meest ingrijpende verandering is dat de survivallopers niet meer over het Hambroek nabij Borculo hoeven te lopen. De zware zandheuvelloop is daarmee komen te vervallen. „Het was daar één van de koudste stukken, ook al omdat de lopers een flink stuk door een duiker moesten. En het is niet onze bedoeling om zo weinig mogelijk mensen te laten finishen. Zo'n zeventig ei tachtig procent willen we toch wel de finish zien halen", laat de organisatie weten. Verder gaat het om kleine aanpassingen of, zoals de parcoursbouwers het noemen, er is gekozen voor enkele 'omweggetjes'. „In bepaalde bossen gaan we meer hindernissen opbouwen, dus drie of vier hindernissen in plaats van één." Het bos op de hoek van de Velddijk en Kooihuislaan wordt voor het eerst in het parcours opgenomen. Andere jaren werd het bos nooit gebruikt. „Het bos is een kilometer lang en daar kun je natuurlijk van alles doen?' De deelnemers moeten er een lange apehang zien te bedwingen. De laatste h•

• •

e

Harbers Allee, de zogenoemde V-hindernis, wordt in tweevoud opgebouwd, met één moeilijker variant. De wedstrijdlopers moeten deze hindernis op de zwaardere manier afwerken. Dat betekent dat ze eerst onder het net door moeten en er dan nog een keer overheen moeten klimmen. De overige lopers mogen voor de makkelijker weg kiezen en hoeven alleen over het net heen te klimmen. In totaal is de lange run 660 meter korter dan verleden jaar, zo heeft de organisatie berekend. Op de halve run is het verschil minimaal: deze afstand is slechts tien meter korter dan orig ja

In memoriam

Lucy Kluivers Eind september van dit jaar werd Lucy Kluivers, 68 jaar jong, plotseling uit het volle leven gegrepen. Drie jaar nadat Gerrit haar was voorgegaan, moesten wij opnieuw afscheid nemen van een bijzonder mens. Lucy en Gerrit Kluivers hebben samen de Voshaar opgebouwd tot wat het nu is: een multifunctioneel binnen- en buitensportcentrum dat naam heeft gemaakt tot in de verre omgeving. Dat is hen niet aan komen waaien. In het begin, terwijl Gerrit naast zijn werk op nationaal niveau de atletieksport beoefende, zorgde Lucy voor hun zeven kinderen en alle bijkomende beslommeringen. Haar sociale inslag maakte huize Kluivers tot een ontmoetingsplaats voor velen. Nooit deed iemand tevergeefs een beroep op Lucy. Ondertussen zorgde ze ook goed voor haar eigen lichamelijke conditie. Tot op het laatst trainde ze drie keer per week. Ze bleef lenig als een jonge meid, was levenslustig en jong van hart. Ze stapte door het leven met een blik in haar ogen die deugden en ondeugden uitstraalde.,

Lucy heeft Gerrit de laatste jaren erg gemist. Juist de laatste tijd was ze een beetje uit het dal aan het opkrabbelen. Het was hun beider wens dat Raóul hun levenswerk zou voortzetten. Er werden dan ook volop plannen gemaakt over de toekomst van de Voshaar. Het is aan ons om hun ideeën en idealen verder gestalte te geven. Stichting Survival Beltrum

.04

Survivalrun Beltrum

Rayonhoofden moeten kunnen improviseren Rayonhoofd. Wie het woord hoort, denkt wellicht niet meteen aan de survival. Veel mensen zullen de term eerder associëren met de Friese Elfstedentocht. Toch zijn er bij de Beltrumse survivalrun rayonhoofden actief. Zes in getal nog wel. Het zijn Vincent Ribbers, Fons Shitter, Bart Huirne, Frank Klein Gebbink, Berry Eekelder en Willy Ribbers. Het parcours van de run is opgedeeld in vijf rayons. Ieder rayonhoofd is verantwoordelijk voor zijn eigen rayon. Voor de vrijwilligers die bij de posten staan, voor de hindernissen en ook voor de lopers die op weg naar de finish hun rayon doorkruisen. Wat hun taak precies inhoudt, luidt de vraag. Al snel wordt duidelijk dat hun werk niet in een zinnetje samengevat kan worden. „We zijn het aanspreekpunt voor de posten. Ze kunnen met hun vragen bij het rayonhoofd terecht", begint Frank Klein Gebbink. „Eén van de belangrijke taken van de rayonhoofden is te evalueren. Er wordt van ons verwacht dat wij opletten of er dingen zijn die verbeterd kunnen worden", voegt Fons Sliitter toe. Als de rayonhoofden iets signaleren, nemen ze dat mee naar het evaluatiegesprek dat enkele weken na de survival plaats vindt. Bestuur, rayonhoofden, chef de parcours en ehbo gaan dan met elkaar om de tafel om alle zaken aangaande de run te bespreken. Bijvoorbeeld dat er bij een bepaalde hindernis opstoppingen waren. Klein Gebbink: „Dat was een keer het geval bij de Waterster. De hindernis was in drievoud opgebouwd. Omdat er opstoppingen waren, hebben we op advies van de rayonhoofden die hindernis een jaar later in vijfvoud opgebouwd."

v.I.n.r: Willy Ribbers, Bart Huirne, Berry Eekelder, Fons Sliitter en Vincent Ribbers. Frank Klein Gebbink ontbreekt op foto.

nissen te krijgen." Hij heeft in de negen jaar dat hij die functie heeft, nog niet vaak meegemaakt dat vrijwilligers zonder afmelden weg blijven. „Als dat gebeurt, probeer je â la minute vrijwilligers bij te charteren. Meestal worden er zo'n tien achter de hand gehouden, die we kunnen bellen. Soms is het ook binnen de eigen groep op te vangen, door bijvoorbeeld geen drie maar twee posten bij een hindernis te zetten." Gelukkig gebeurt het niet vaak dat vrijwilligers zo maar wegblijven. „Het is echt een hechte groep", vindt Vincent Ribbers.

De medewerkers gaan dan het veld in en zoeken de hindernis op waar ze moeten posten. Alleen daarom is het De dag voor de survival maakt elk al van wezenlijk belang dat de rayonhoofden precies weten waar alle hinrayonhoofd een rondje over het parcours waar hij verantwoordelijk voor dernissen zijn. Want niet alle posten komen uit Beltrum en zijn bekend is. Dat gebeurt met de parcourskaart met de plaats waar ze moeten staan. in de hand, zodat ze precies weten waar alle hindernissen zijn geplaatst. „Als je het parcours dan niet vooraf hebt verkend, word je er knap druk „We kijken dan ook of alle hindernismee" Het is dus aan het rayonhoofd sen nog intact zijn." om de mensen in korte tijd op de juisVorig jaar kwam Willy Ribbers er tijte plaats te krijgen. De rayonhoofden dens zijn inspectieronde op de mounmaken vervolgens een rondje langs de tainbike achter dat vrijwel alle linten in het Kooibos waren verdwenen. vrijwilligers. De posten hebben de instructiefilm gezien en weten hoe de Had hij zijn route niet nagefietst, dan lopers de hindernis moeten nemen. was het euvel pas zondagochtend aan Indien nodig kunnen de rayonhoofhet licht gekomen. den ter plaatse nog wat aanvullende Wat ze op de zondag zelf doen? „Om te beginnen 's ochtends heel vroeg informatie geven. »Als ze op de plaats aanwezig zijn", vertelt Bart Huirne, zijn, is het meeste werk gedaan", laat Ribbers weten. sinds twee jaar rayonhoofd van het Het is dan wachten tot de lopers door eerste gedeelte van de route. Als de hun rayon komen. „Dan kijk je of er laatste puntjes zijn besproken, melden ze zich bij zaal Spilman, waar de obstakels zijn. Stel dat een hindernis niet loopt of kapot raakt, dan moet je briefing wordt gehouden. De namen meteen een beslissing nemen. van de rayonhoofden worden dan één Bijvoorbeeld om de hindernis uit het voor één omgeroepen. Bij elk rayonparcours te halen. Dat moet je op dat hoofd zijn zo'n zestig tot zeventig vrijmoment zelf beslissen. Je kunt in zo'n willigers ingedeeld. „Dit betekent dan geval niet wachten tot de chef de parook dat de organisatie behoorlijk cours er is", laat Sltitter weten. Zo nam strak in handen gehouden moet worhij al eens de beslissing om bij de den", vertelt Berry Eekelder. »Als je niet oppast ben je je mensen ook zo Waterster een hindernis uit het parcours te halen, omdat houten balken weer kwijt. Mensen die hun post al waren bevroren en het niet verantkennen, omdat het de zesde keer al is woord was om de survivallopers deze dat ze er staan, rijden er meteen al hindernis te laten nemen. Frank Klein naar toe, of mensen die er dicht bij Gebbink maakte twee jaar geleden wonen gaan van huis uit rechtstmee dat bij het houthakken achter reeks." elkaar de stelen van de bijlen sneuvelShitter: „Ieder rayonhoofd checkt of den. „Dan moet je snel een paar man alle vrijwilligers er zijn. Dan is het zaak regelen die de stelen weer repareren. om ze zo snel mogelijk bij de hinder-

Op dat moment moet je improviseren." Bij hetzelfde onderdeel bleken een jaar later zo'n tien hakblokken verrot Klein Gebbink stuurde er in allerijl mensen op uit om vervangende hakblokken te halen. Fons Sliitter vertelt dat de rayonhoofden soms ook deelnemers moeten adviseren om er mee te stoppen. „Dat is dan in hun eigen belang. Je ziet dat het met die lopers gewoon niet meer gaat" Hij heeft in de loop der jaren al verscheidene deelnemers met onderkoelingsverschijnselen naar de ehbopost gebracht „Dat hoort er ook bij." Bart Huirne voegt nog toe dat ze ook het publiek in de gaten moeten houden. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat toeschouwers de sporters in de weg lopen. „Sommige mensen zijn namelijk vrij (vreg'." „Tevens zul je ook het schema van de bezemlopers in de gaten moeten houden", vertelt Berry Eekelder. „De vrijwilligers hebben allemaal het schema van tevoren gekregen en rekenen voor zichzelf uit hoe laat ze ongeveer van hun post af kunnen om wat anders te gaan doen. Dan moet je niet, zoals twee jaar geleden, nog een groepje in het parcours hebben dat lang leve de lol alles kalmpjes aan doet. Je zult in dat geval de bezemlopers moeten aansporen om het schema aan te houden en het groepje uit de strijd te halen." De taken van de zes rayonhoofden zijn dus veelomvattend. „Maar je wilt gewoon dat het goed loopt in je rayon. Dat iedereen tevreden is", vat Ribbers samen. Het gesprek is beëindigd. Frank Klein Gebbink - die behalve rayonhoofd ook parcoursbouwer is - neemt het woord over. Het is een mooie gelegenheid om zijn collega-rayonhoofden te vertellen over de veranderingen in het parcours en nieuwe hindernissen. Er zijn dit jaar geen ingrijpende wijzigingen. Wel is de lus op het Hambroek uit het parcours gehaald en dat heeft gevolgen voor rayonhoofd Sltter. Frank Klein Gebbink haalt de parcourskaart er bij en wijst aan waar Sliitter veranderingen kan verwachten. De wijzigingen zijn snel doorgesproken, waarna wordt geproost op een goed verloop van de survival die komen gaat.*

Voormalig profbokslrbiej Pedro van Raamsdo _ leerde in Beltrum Olympische gedachte kennen De voormalig pro fbokser Pedro van Raamsdonk boekte in zijn indrukwekkende carrière grote successen. De Amsterdammer werd verschillende keren nationaal kampioen, schreef vele internationale ,toernooien op zijn naam, won medailles op EK en WK en deed mee aan de Olympische Spelen. Het altijd willen winnen, karakteriseerde hem. Pedro van Raamsdonk, die tegenwoordig beroepsbrandweerman is, deed vorig jaar mee aan de survivalrun in Beltrum. Pas daar leerde hij de Olympische gedachte kennen dat meedoen belangrijker is dan winnen. „Ik heb mijn hele leven gesport en heb altijd willen winnen. Dat zit gewoon in mij. Maar je kunt niet altijd winnen, dat heb ik in de loop der jaren wel geleerd. In Beltrum deed ik mee om mee te doen, niet om te winnen. Dat is ook wel eens een lekker gevoel", vertelt Pedro van Raamsdonk. Hij doet zijn verhaal vanuit de in brandweerkazerne Amsterdam. Het is zijn dagelijkse werkplek sinds hij bij de brandweer zit. Van Raamsdonk begon als 10jarig jochie met boksen. Meer dan 20 jaar later stopte de man, die als één van de eerste boksers op 'stage' ging naar Amerika, met ruim 250 partijen op zijn naam met de wedstrijdsport. Via een collega van de brandweer hoorde hij van de survivalrun in Beltrum. Het leek hem wel wat en hij schreef zich in. Het was zijn eerste echte kennismaking met de survivalsport. Van Raamsdonk had ooit al wel eens deelgenomen aan een veredelde crossloop, maar dat viel in het niet bij de run in Beltrum. Het was een prachtige ervaring. „Het is echt een hele mooie run", looft hij de organisatie. Hij had vooraf niet getraind. „Ik heb mijn hele leven keihard getraind, daar heb ik nu geen zin meer in' Het loopwerk ging Van Raamsdonk als ex-topsporter prima af. De hindernissen leverden meer problemen op. „Ik ben natuurlijk geen kanjer in de survivalsport. Ik heb de meeste hindernissen wel gedaan. Aan sommige ben ik voorbij gelopen. Ik heb, dacht ik,

vier hindernissen gemist. Maar volgens de uitslagenlijst had ik er acht gemist. Ach, dan zal ik er vier wel niet goed gedaan hebben", ziet hij de lol er wel van in. „Niet erg, ik hoef geen eerste te worden." Het was afzien tijdens de run. „Je moet echt bikkelen om de streep te halen", heeft Van Raamsdonk ervaren. En omdat hij niet meer die allesverterende ambitie heeft om te willen winnen, kon hij onderweg ook genieten. Van het parcours en van het mooie landschap. „Ik heb toen echt de Olympische gedachte leren kennen. Dat is een lekker gevoel", laat de voormalige topsporter weten. Het is hem zelfs zo goed bevallen, dat hij op 6 januari weer van de partij zal zijn. „Ik ga weer meedoen", klinkt het resoluut. „Met een collega, gaan we als koppel lopen. Oh, is er geen koppelrun? Dan zoek ik er nog twee collega's bij en doen we mee aan de groepsrun", beslist hij ter plekke. Hij vraagt of er een inschrijfformulier zijn kant op kan komen. Geen probleem, dat kan. Met drie collega's van de brandweer loopt Pedro van Raamsdonk over een paar weken zijn tweede run. Hoewel hij sinds hij zijn profcarrière heeft afgesloten niet meer die sterke wil heeft om te winnen, is er wel degelijk iets over van de gedrevenheid die hem als profbokser typeerde. Dat blijkt wel uit zijn afsluitende woorden. „Ik wil geen laatste worden", laat hij weten. „En ik wil proberen om met rode armband te finishen."

Wedstrijdlopers gekleed in geel Alle deelnemers aan het Nederlands kampioenschap hele run lopen de wedstrijd in een geel shirt. Dat geldt ook voor de recreanten die de lange afstand lopen. De recreanten die de halve

run lopen, zijn te herkennen aan de witte shirts. De groepen lopen hun dertien kilometer in een oranje shirt. De jeugdige deelnemers zijn herkenbaar aan een roodgekleurd tricot.


Willy te Selle en zijn speciale band met de Beltrumse survival Of hij dit jaar meeloopt, is de vraag. Het antwoord laat niet lang op zich wachten. „In Beltrum wil ik meelopen", knikt Willy te Selle nadrukkelijk, alsof een ander antwoord eigenlijk niet mogelijk is. Misschien is het dat ook wel niet. Te Selle heeft namelijk een speciale binding met de Beltrumse survivalrun. De Winterswijker liep vanaf het begin mee in Beltrum. Maar dat verklaart niet alleen zijn band met Beltrum. Te Selle (43) zat tot begin dit jaar in het bestuur van de Stichting Survival Beltrum. Sinds begin dit jaar is Willy te Selle bestuurslid af. Hij zat sinds 1992 in het bestuur en hield zich jarenlang hoofdzakelijk bezig met het volschrijven van de survivalkrant. Hij heeft er toch zeker vijf of zes grotendeels volgeschreven. Dat was elk jaar weer een tijdrovende, maar plezierige klus. Met schrijven van verhalen had hij tot dan toe geen enkele ervaring. De eerste jaren schreef Willy te Selle enkele stukjes voor de krant, vanaf '95 was hij verantwoordelijk voor de gehele inhoud van de survivalkrant. „Ik had toen wel zoiets van 'oh oh, als ik dat er maar goed van afbreng'. Maar het ging gelukkig goed." Hij interviewde door de jaren heen vele mensen voor de survivalkrant. In het betrekkelijk kleine survivalwereldje kenden veel mensen zijn naam als zijnde de schrijver van de surviv.». ant. Lachend vertelt hij uat meer mensen hem kennen dan andersom. „Roepen ze 'hé Willy!', terwijl ik denk: 'wie is dat ook al weer'. Nou ben ik toch niet zo goed in namen. Op school moet ik ook al zo veel namen onthouden", lacht Te Selle, in het dagelijks leven leraar lichamelijk opvoeding aan het AOC Oost in Borculo. De Winterswijker kwam via Marcel Giesen int Gendringen in aanraking met de survivalsport. De twee kenden elkaar van de ALO in Groningen. Zijn eerste kennismaking met de sport beviel hem uitermate. Te Selle liet er de triatlonsport maar wat graag voor schieten. „De triatlon had ik na drie jaar wel bekeken, dat werd zo saai. Survival is echt super allround. Je loopt niet kilometers lang in het zelfde ritme. De variantie maakt het interessant?' Te Selle had er slechts enkele weken training op zitten, toen hij zijn eerste run liep. De halve nm bestond des-

tijds nog niet, dus kreeg hij meteen een kleine dertig kilometer en enkele tientallen hindernissen voor zijn kiezen. „Ik kwam dus uit de triatlonwereld. Omdat ik duursportervaring had, mocht ik in de B-categorie uitkomen. Dat ging goed. Ik werd meteen tweede. Net na Bart Dinkelman, maar voor Didier d'Hondt die derde werd", weet Te Selle zich nog goed te herinneren. De Belg maakte die jaren er na furore, was in het TSC-circuit oppermachtig. „Ik was altijd een middenmoter in het TSC. Omdat ik vrij constant presteerde, eindigde ik wel altijd behoorlijk in het klassement", aldus de man die in zijn jeugdjaren fanatiek aan turnen deed. Zijn tweede plaats bij zijn allereerste survivaloptreden viel op. Zeker ook hij de bed-miniem van gio Reltrnmse

survivalrun. Enkele weken later kreeg Willy te Selle thuis bezoek van Eddie te Woerd en Kurt Vogel, die destijds de pr voor de Stichting Survival Beltrum deed. Hij werd benaderd voor een bestuursfunctie. Te Selle wikte en woog en de beslissing viel uiteindelijk positief uit. „Omdat ze me een reëel beeld gaven. Ze zeiden niet 'dat werk is in een paar uur gedaan'. Want dat was ook niet zo. Ik heb het ook gedaan omdat ze mijn vrouw Rilde er bij betrokken."

Te Selle maakte de ontwikkeling van de Beltrumse run van dichtbij mee. „De professionaliteit meteen vanaf het begin verbaasde me. Het was gelijk een groot evenement met vrij veel vrijwilligers. Ik geloof dat er dat eerste jaar toch wel tegen de 200 vrijwilligers hebben geholpen. Maar alles stak strak organisatorisch in elkaar. Dat was nou echt Eddie te Woerd, toen echt dé stuwende

kracht. De grootste veranderingen door de jaren heen? Pff, moeilijk. De sport op zich heeft zich ontwikkeld. Van één lange afstand zijn er veel meer categorieën bij gekomen. De halve run en de kwart run, hoewel die laatste weer verdween. En de groepsrun natuurlijk. Beltrum is daar als allereerste mee begonnen. Beltrum probeert sowieso elke keer wat uit. Al brainstormend komen er nieuWe ideeën op tafel. Ze proberen iedere twee á drie jaar een stuk route te vernieuwen. En variatie in de hindernissen aan te brengen. Het is niet zo dat deelnemers van tevoren kunnen zeggen: 'Beltrum, dat haal ik wel'. Vaak komen ze hindernissen tegen die ze nog niet gehad hebben?' Verder is in de loop der jaren het aantal deelnemers natuurlijk gigantisch gegroeid. „Van nngeveer tweehonderd in het begin tot bijna zevenhonderd de laatste keer." Hij liep alle runs in Beltrum mee. „Meegelopen én uitgelopen. Er is ooit maar één run geweest die ik niet heb uitgelopen. Dat was in Neede, in dat beruchte jaar met al die uitvallers. Twee kilometer voor de finish was het over. Ik dacht:'nou is het goed, ik moet morgen ook nog weer werken'." In die beginjaren kwam het nogal eens voor dat deelnemers onvoorbereid aan de start verschenen, maar dat is de laatste jaren niet meer het geval. Te Selle lacht als hij terugdenkt aan die twee mensen uit het westen van het land, die in Beltrum voor een enorme verrassing kwamen te staan. „Die hadden 's ochtends in een trimboekje gekeken en besloten naar Beltrum te gaan. Die wisten dus echt niet waar ze aan begonnen. Rode bandjes? Hindernissen? Wisten zij veel. Ze hebben echter de run van hun leven gelopen. Ik geloof dat ze

Rudie Lammers kijkt vol verwachting uit naar 6 januari Even was er de teleurstelling. Rudie Lammers mocht vorig jaar niet meedoen aan de survival in Beltrum, omdat hij met zijn 15 jaar een aantal maanden te jong was. Die teleurstelling werd grotendeels gecompenseerd toen de Eibergenaar door de organisatie werd gevraagd of hij mee wilde werken aan de instructiefilm. Daar hoefde Rudie, die een paar maanden eerder nationaal jeugdkampioen survival was geworden, geen moment over te twijfelen. Maar natuurlijk is er niets mooiers dan de strijd tegen de elementen aan te gaan in een echte wedstrijd. Rudie Lammers is inmiddels een jaartje

ouder en mag zondag 6 januari starten. En uiteraard is hij van de partij in Beltrum. Hij loopt in de categorie 15-, 16- en 17-jarigen. Hij kijkt er naar uit, want de run in het Eibergse kerkdorp spreekt hem aan. Hij is ook nog niet vergeten dat

hij vorig jaar toch nog iets van de sfeer in Beltrum mocht proeven door mee te werken aan de instructiefilm. Daags voor de run werkte hij met nog een aantal anderen de hindernissen af: charbij gevolgd door een camera. De instructiefilm werd zondagochtend voor aanvang van de

1

hun shirt boven hun bed hebben gehangen", lacht de Winterswijker.

Hij zit sinds begin vorig jaar niet langer in het bestuur van de Beltrumse run. „Op een gegeven moment is het goed als er een frisse wind waait. Nieuwe mensen, nieuwe ideeën", verklaart de Winterswijker. Hij kon zijn aandacht volledig gaan richten op een nieuwe uitdaging: het organiseren van de eerste survivalrun in Wmterswijk. Te Selle was samen met twee plaatsgenoten initiatiefnemer van een try-out survivalrun naar het 'model-Beltrum'. Deze zou aanvankelijk in mei worden gehouden, maar de run ging toen niet door in verband met de mkz-crisis. Zondag 22 september vond de UBCRO survival alsnog plaats in Winterswijk. De inspanningen van Te Selle, Peter en Erica Ubbink, René Wevers en Thomas en Liesbeth Schriier werden ruimschoots beloond. Veel deelnemers en veel positieve reacties vielen de organisatoren ten deel. De ervaring die hij al die jaren in Beltrum opdeed, kwam hem natuurlijk goed van pas bij het opzetten van de run in Wmterswijk. Te Selle beaamt het grif. Veel plaatselijke ondernemers

run vertoond aan de deelnemers met bij de beelden een uitleg over de hindernissen genomen moesten worden. Het was een leuke ervaring, vindt de nationaal jeugdkampioen van 2000. Een ervaring die echter niet kan tippen aan het zelf meedoen. Rudie Lammers deed in oktober al mee aan de run in Neede. Hij startte niet op de individuele afstand, zoals hij dat in Beltrum wil doen, maar deed mee aan de groepsrun. Samen met Mark Wilderink, Ruud Geerdes en Marthijn Stokkers. „Die zitten bij mij op touwtrekken", vertelt de jeugdige Eibergenaar. Rudie is behalve survivalliefhebber namelijk touw-

koppelden de naam Te Selle aan de survivalsport en dat bleek in veel gevallen een prima binnenkomer. „Je kunt makkelijker wat ritselen en regelen", omschrijft Te Selle. 'Zijn' run had een puur recreatief karakter. Bijna driehonderd sportievelingen meldden zich 's ochtends aan de start, waaronder opvallend veel jeugdigen. Tot tevredenheid van Te Selle en zijn mede-organisatoren. „Dat is goed voor de breedte van de sport." Voor velen van hen was het de eerste kennismaking met de survival. „Het was echt een try-out, een puur recreatieve run. Weet je wat mooi was? Er deed een klein meisje mee met witte laarsjes aan", vertelt Te Selle lachend. De run krijgt op 26 mei 2002 een vervolg. Deze tweede UBCRO survival krijgt dezelfde opzet als de eerste. In Beltrum zal Te Selle waarschijnlijk de halve run gaan lopen. En is hij natuurlijk bereid om de organisatoren een handje te helpen waar nodig. „Ik heb die week tevoren vakantie en wil best een paar dagen helpen?' Te Selle is dan wel bestuurslid af, maar is geenszins van plan om de band met Beltrum snel te verbreken.

trekfanaat. Hij is al weer enkele jaren lid van de Touw-trekkersvereniging Eibergen. „Ik heb van de zomer veel aan touwtrekken gedaan, daarom ben ik ook pas laat met survivaltraining begonnen", bekent hij. Maar op zich zijn die sporten goed te combineren, vindt Rudie. Het survivaltalent hoopt niet dat hij ooit moet kiezen tussen de twee sporten die hij zo graag doet. „Zo is het op zich wel mooi verdeeld: touwtrekken in de zomer en survival in de winter." Om te trainen voor de survival hoeft Rudie in ieder geval niet ver van huis te gaan. Rondom de boerderij van de familie Lammers hangen op verschillende plaatsen touwen, zodat hij thuis kan trainen wanneer hij wil.


Starttijden + nummers van de run 6 januari 2002 Categorie

Starttijd

1 Startnr.-individu

Hele run 23 km TSC-(licentiehouders)+ NK (leden SBN)+ recreanten

Halve run 13 km Jeugd recreanten Recreanten + groepen (10 recr.+ 2 of 3 groepen)

9.30 9.35 9.40 9.45 9.50 9.55

ltim50 51t/m75 76t/m100 101t/m125 126t/m150 151t/m200

10.00

201t/m250

10.05 10.10 10.15 10.20 10.25 10.30 10.35 10.40 10.45 10.50 10.55 11.00 11.05 11.10 11.15 11.20 11.25 11.30 11.35 11.40 11.45 11.50 11.55 12.00 12.05 12.10 12.15 12.20 12.25 12.30

301t/m310 311t/m320 32 lt/m330 33 lt/m340 341t/m350 35 lt/m360 361t/m370 371t/m380 381t/m390 391t/m400 40 lt/m410 411t/m420 421t/m430 431t/m440 441t/m450 451t/m460 461t/m470 47 1t/m480 48 1t/m490 491t/m500 501t/m510 511t/m520 521t/m530 531t/m540 541t/m550 551t/m560 56 1t/m570 571t/m580 581t/m590 591t/m600

Op 19 februari 2001 overleed op 24-jarige leeftijd Barry Dibbelink. Barry kreeg in november 1999 te horen dat hij ongeneeslijk ziek was. Het was een enorme klap voor zijn ouders en vriendin Miriam. Zijn vroegtijdig overlijden kwam ook in de dorpsgemeenschap Beltrum hard aan.

601t/m612 613t/m620 621t/m632 633t/m640 641t/m652 653t/m660 661t/m672 673t/m680 681t/m692 693t/m700 701t/m712 713t/m720 72 lt/m732 733t/m740 741 t/m752 753t/m760 761t/m772 773t/m780 781t/m792 793t/m800 801t1m812 813t/m820 821t/m832 833t/m840 841t/m852 853t/m860 861t/m872 873t/m880 881t/m892 893t/m900

Nog maar net uit het ei en direct in het diepe gegooid. Sinds een paar weken kunnen we ook Oostenrijk tot de survivalrun-landen rekenen. De eerste survivalrunvereniging is in Vorarlberg opgericht en heeft al welgeteld drie leden. Net genoeg om een vereniging te beginnen.

„Een wedstrijd in Oostenrijk? Ja! Er ligt een planning die vijf jaar voor-

Barry Dibbelink

Startnr.-groepen

First Austrian Survivalrun Team komt naar Beltrum In januari 2002 komen ze naar Beltrum om drie dingen uit te proberen. Ten eerste willen ze zelf ervaren of het survivallen echt wel zo leuk is als ze zeggen en ten tweede om de euro te testen. Ten derde zal het voor het team een oriëntatiebezoek worden, want de drie willen op 11 mei 2002 zelf een kei van een wedstrijd organiseren in 'die Heimat'. En waar kun je je beter oriënteren dan in Beltrum?! „De video die we van de Stichting Survival Beltrum toegestuurd hebben gekregen, heeft nog niemand af kunnen schrikken. Integendeel, we hebben er atleten mee over de streep gekregen", vertelt Theun Prins.

In memoriam

uit ziet. In die periode proberen we de survivalrun op een dusdanig niveau te krijgen dat die zich kan meten met die in het Nederlandstalige ruim van Europa. De eerste wedstrijd zal, voor Nederlandse begrippen, een minirun worden. Zeven kilometer met twintig hindernissen van een middelmatig kaliber. Lucratief en uitdagend, maar niet te zwaar." In de week voor de run worden er verschillende activiteiten in de bergen in het achterland van de stad Dornbirn gehouden. Theun Prins: „Deze activiteiten worden begeleid door topatleten, bikers en marathonlopers, die hier uit de omgeving komen. Ze kennen de beste routes voor moutainbiketochten, wande-

lingen, oriëntatielopen en zelfs canyoning. De activiteiten zijn bedoeld als lokmiddel voor de enthousiaste Nederlandstalige survivalrunners en hun familie die er een steentje aan bij willen dragen om de survivalrun tot een Europees evenement uit te laten groeien. Hekkensluiter van deze week is dus de mini-run. Als zich daar een paar gemotiveerde en vooral sportieve Nederlanders aan de start vertonen, kan het niet missen dat de survivalrun ook hier een spektakelstuk wordt." Deelnemers kunnen zich opgeven voor 6 of 12 kilometer (twee ronden) individueel en als team met drie personen. Of, en dat is weer eens wat nieuws, ze kunnen zich

Barry maakte actief deel uit van het Beltrumse verenigingsleven. Hij zat in het bestuur van het AJK en was medeorga nisator van de Boerendag in Beltrum. Vanaf de oprichting van de wagenbouwgroep Oet alle Windstreken was Barry actief corsobouwer. Hij had een grote kameradengroep, waarin hij altijd nadrukkelijk aanwezig was. Met zijn vrienden zaalvoetbalde Barry bij de Cyclomaaiers. Een aantal jaren lang beoefende Barry de touwtreksport bij Vios-Bisons. Op die manier raakte hij actief betrokken bij de survival. De touwtrekkers helpen al vanaf de allereerste survival bij het opruimen van de hindernissen. Toen Barry zich bij Vios-Bisons aanmeldde, was het voor hem haast vanzelfsprekend dat hij voortaan ook meehielp als er na de run opgeruimd moest worden. Barry was daarnaast een aantal jaren post. Het was voor Barry geen verplichting, hij

aanmelden voor de '6 kilometer mixed double'. „En dat betekent in dit geval niet per se dat je met een gemengd koppel onderweg bent in de zin van mannetje-vrouwtje, maar als Nederlandstalig-Duitstalig. Het idee daarachter: de Nederlanders en de Belgen hebben waarschijnlijk meer ervaring dan de Duitsers, Zwitsers, Liechtensteiners en de Oostenrijkers met de survival, dus laten we voor zo'n eerste loop onze ervaring eens op een sportieve manier overbrengen door dergelijke koppels aan de wedstrijd mee te laten doen. Je weet van te voren niet met wie je loopt en dat maakt het nog spannender. Om toch enigzins goede koppels te kunnen samenstellen, is het de bedoeling dat lopers hun meest actuele 10 kilometer-tijd opgeven. Tevens worden voor deze categorie de beste prijzen ter

vond de eerste zondag van het nieuwe jaar altijd een reuze gezellige dag. Een dag die afgesloten werd met een biertje bij café Spilman, want dat hoorde er volgens Barry bij. Barry zou vorig jaar voor de eerste keer op de trekker rijden als de touwtrekkers de hindernissen gingen opruimen. Daar is het niet van gekomen. Een paar maanden eerder had hij te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek was. Barry moest vele malen naar het ziekenhuis. Toch bleef hij optimistisch en hoorde je hem nooit klagen.- Barry overleed na een ziekbed van anderhalf jaar veel te vroeg op 24-jarige leeftijd. Wij wensen zijn ouders Stef en Veronie en vriendin heel veel sterkte toe op hun verdere weg zonder Barry.

Stichting Survival Beltrum

beschikking gesteld." „Dus, zin in een weekje er tussen uit en lekker actief bezig zijn? Dornbirn is nog geen zes uurtjes rijden vanaf Nederland, dus wat let je?! Het is al zeker dat het Survival Team Fryslan komt met een delegatie, dus mocht je meer informatie willen neem dan contact met ze op", vertelt een enthousiaste Theun Prins. Peter Bakker is contactpersoon voor het Survival Team Fryslan, tel. 0511431996 (e-mail [email protected]). Rechtstreeks bellen met het First Austrian Survivalrun Team kan ook. Theun Prins is te bereiken via het nummer +43 5572-386956 (email [email protected]). Het bestuur van de First Austrian Survival Team hoopt in mei vele sportievelingen te kunnen verwelkomen in het mooie Vorarlberg.

Survivalrun

15

Parcours Survival Beltrum Nr. Ilindernisomschrijving

eiste Bezem mtr poper loper

in I Snelste bezem mtr loper loper

I

4

0 250 800 900 1530 1630

traa 5'

930 9.55

2100 2320 2900 950 3630

2 3 4 5 6 A 7 8 9 10

10.35

11 Ii 12

3930 4280 4630 4700-, 5300 5600 5700 1610 11J 5

gtur•

6800 7500 7800 7970 81411 8210 8750

/ 74

8770 8870 4.• 9800 10000 10.35

11.55

13 14 15 16 17

18 19 20 21 22 j 23 24 B 25 26 C 27 L 28 29 30 31 32 D 33 34 35

10900 11150 11550 12070 12110 13500 13550 14550 10.50 14900 15000 15430 15750 15800 15850 11.10 16000 16900 17100 17200 17350 17630 17830 18400 11.25 18450

13.15

13.55

18930 19480 11.35 20480

V4tdzie

21640 21690 21870 11.45

22240 22260 22290 22300 12.00

.7 7

ifkg$«Matld,fik

36

12.35

14.25

E

37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 G 49 50 51 H 52 53 54

14.55

K 55 56 57

15.35

58 59 60 61

Start Boom wagen Net Zuiveringsbos Net Zuiveringsbos Net Bos Pieper Vijver Bos Pieper Wegoversteek Baksweg BudgySwing los touw bij Baksweg Indianenbrug Peppelendijk Apenhang of catcrawl over Slinge met in spring Horizontaalnet met erboven buddyswing (diagonaal) Brugreling Waterdijk Schuinoplopend net met touw uit bos achter Brille Evenwichtsbalken over Kooigoot Hordenloop bij Kooigoot Tijgernet dennenbos bij Slinge Apenhang of catcrawl met zwaai over slinge Cros.sbos met boomstam 900m (JEUGD GEEN STAM) Verversing Kayaltken 600m op Slinge bij fietsbrug Dubbele catcrawl over Slinge bij fietsbrug Industriedak met balken Swingover met touw erboven, beukenbos Lange apenhang (gekruist), beukenbos Boog schieten (schijven loop straf ronde) Balken met los touw Kooiveldweg Boomdoorsteek (twee bomen) Crossbos Postrnanswalk Crossbos Wegoversteek Kooihuislaan Schuin op lopend net kooihnislaan Splitsing Verversing Apehang/catcrawl Duiker Kooiveldweg Sloot door steek Balken boven elkaar Weg over steek kooihuislaan Horizontaalnet 4m hoog met inklirntouw Lange apenhang, Platvoetsweg Komeinibrug, Platvoetsweg Wegoversteek Platvoetsdijk Swamp / Swingover Weg over steek Beltrumseweg Apehang/catcralw dik touw Boomstarnsleep ca. 300m Duiker Geerdinksdijk Slappe apenhang Hoeveallee Slap touw Hoeveallee Zwaaitouwen 3x lioeveallee Net achterover Meppelinkallee Duiker Zwarteweg Netrol swing Apenhang-boom-apenhang Velddijk Budgy swing Touwladder Wegoversteek Heelweg Komeinibrug Velddijk Hereniging en verversing bos aan Kooih Net (schuinoplopend) Velddijk Wegoversteek Velddijk Balk klimmen Wegoversteek Waterdijk Grof net Theaterbos 2 x Strak swingover Peppelendijk Wegoversteek Peppelendijk Wegoversteek Heelweg Harbersallee Toebeshindernis Harbersallee Stam opnemen (JEUGD NIET) Harbersallee Wegoversteek Haarstraat Wegafzetting Hofstraat Houthakken Kerklaan speciaal Eind hindernis Finish

0 250 800 900 1530 1630

10.00

12.30

10.25

13.05

10.45

13.45

11.05

14.25

9800 10000 11.15

14.40

2100 2320 2900 3630 3930 4286 4630 4700 5300 5600 5700

6850 7500 7800 7970 8140 8240 8570 8770 8870

10000 11.15 10050 10530 11080 11.25 12080

14.55

13240 13290 13470 11.35

15.30

13840 13860 13890 13900 11.50

16.00

fZ, --441,1t A t/m M is een wegoversteek Looproute Fietsroute

14.40


Gerrit Kluivers Memorial 200

speakers amuseren bliek

Hij is de rijdende reporter. De man die de wedstrijdlopers vanuit een off the road-auto volgt en Afgelopen zomer werd voor de vierde keer de Gerrit Kluivers Memorial live verslag doet van wat er zich afspeelt 'in het (GKM) gehouden in Charavines (Frankrijk). Ik ben ooit op het idee gekoveld'. Als de wedstrijdlopers 's ochtends van start men om deze wedstrijd te organiseren nadat ik de survivals van de AVRO gaan, breken drukke uren aan voor Hans Niessink. in Hou ffalize en Tigries van dichtbij heb meegemaakt. Mooie wedstrijden, De Needenaar maakt het met zijn live-verslagen maar alleen toegankelijk voor genodigden. Natuurlijk is een ECO op locatie mogelijk dat mensen op het finish terrein Challenge ook leuk, alleen moet je daar een grote zak geld voor meekunnen horen welke wedstrijdloper als eerste doorbrengen. Mijn doel was om een meerdaagse wedstrijd in het buitenland komt of hoe ongemeen spannend de achtervolgers te organiseren, toegankelijk voor iedereen mits de deelnemers goed het de koploper maken. Hij geeft tussenstanden genoeg getraind zijn uiteraard. door en vertelt wetenswaardigheden en anecdotes per atb... alleen die puntjes liggen Het team Brons / Schrijer mist een De GKM bestaat uit atb'en, lopen, over de lopers. Bij de finish worden de sporters wel in het bos van Doornroosje. punt door voor 'verschillende variazwemmen, wildwaterkajakken, rots'binnengepraat' door Gerrit Lagerweij. „We werken Hier kan nog van alles gebeuren en ties van een doorsteek maken' te kieklimmen, touwhindernissen, houtmet zijn tweeën prima samen", zegt Winterswijker dat gebeurt ook. Wilfred Brons, hakken en wat ik er zoal weer bij zen. Eenmaal fietsend aangekomen Thomas Schriier, Erik Rietberg en bij Camping Robert wachtte alleen verzin. De totale afstand van de Gerrit Lagerweij. wedstrijd is rond de 100 kilometer op zwaar terrein. De voorgaande edities werden gewonnen door Wim Helmink / Willy te Selle (<98), en daarna twee keer door Winfried Bats en Patrick Ros ('99 en '00).

Dinsdag 31 juli Dinsdag: kajakdag! Veelzijdigheid is een vereiste waneer je bij de GKM hoog wilt eindigen. De slalombaan van Sault Brenaz moest bedwongen worden in een kajak of hydrospeedend. Kajakken gaat sneller, maar houdt ook meer risico's in, aangezien je met al je materiaal over de 600 meter verder liggende finish moet komen. Zoals verwacht wordt deze dag een triomftocht voor het koppel Joop Borsboom / Sjoerd Wiggers. Normaal gesproken varen deze -rnarTrrerrww 5, dus een slalombaan met WW 3 moeten ze eigenlijk achterwaarts, geblinddoekt kunnen. Wedstrijdstress gooide geen roet in het eten zodat dit koppel met ruim drie kwartier voorsprong aan de tweede dag begint. ïis

Donderdag 2 augustus De start ligt aan de rand van het Parc Regional de Chartreuse. Bij de locals' staat deze omgeving bekend als 'le désert' wat 'woestenij' betekent. En woest was het... Bijna alle koppels kwamen hopeloos aan het dwalen, omdat ze rotsen op de kaart hadden aangezien voor paden, maar dan wel paden van 180 graden. Dat loopt niet echt soepel en zeker niet snel... Twee uur stond er voor het eerste traject. Wiggers / Borsboom liepen het in 2 uur en 7 minuten. Er waren teams bij die er viereneenhalf uur over deden. Even lijkt voor zes van de negen teams een hoge klassering niet meer haalbaar. Onzin natuurlijk, een kaartleesfout is zo gemaakt en daarbij is een vereiste bij de GKM dat je alle punten vindt en tevens alle hindernissen haalt. Aan tijdstraf doe ik niet; je haalt het of je haalt het niet. Natuurlijk lopen niet alle teams voor de prijzen. Een aantal koppels loopt voor het eerst zo'n zware wedstrijd en doet mee voor 'het zien over te komen' (wanneer een punt gemist wordt mag men wel de rest van de wedstrijd uitlopen). Eenmaal uit de woestenij wachtte een rotswand van dertig meter. Deze moest met behulp van een zelfzekering bedwongen worden om vervolgens een niet laf traject te atb'en, of te wel 'oud-Hollands fiets duwen'.

•

nog maar dé apehang van 170 meter. Een alternatieve cooling down dus.. Aan het eind van de dag blijkt dat vier van de negen teams alle punten hebben gehaald, waardoor deze teams strijden voor de overwinning. Aan kop gaan Wiggers / Borsboom, gevolgd door Jeninga / Van de Markt, Jans / Maalderink en Koudijs / Van de Donk. Een zeer verrassende tussenstand, aangezien ze teams met gelouterde survivalrunners op dit moment achter zich laten.

Vrijdag 3 augustus Het werd een latertje gisteren. De laatste teams waren pas tegen tien uur binnen en daarna moesten uiteraard nog de verschillen berekend worden en de puntjes op de 'i' worden gezet voor vandaag. Hardlopend het eerste punt halen, gevolgd door kajakken en de apehang van 170 meter is een niet laffe warming up dacht ik zo. Hierna volgt een kilometer of twintig cross country (nee in Frankrijk hangen zelden lintjes, alles op kaart en kompas), gevolgd door de legendarische Bahia ropes (verpakken in dunne touwtjes) en een stukje (ruim een kilometer) zwemmen of te wel 'hoe krijg ik kramp'. De strijd is spannend. Jeninga / Van de Markt gaan op kop, gevolgd door Wiggers / Borsboom. Brons / Scluijer en Rietberg / Tunders gaan duidelijk voor de eer van de dagoverwinning. Met bewondering kijk ik naar het doorzettingsvermogen van minder gelouterde atleten als Pepijn Paap, Jeroen van de Berg, René Nijboer en Gerrit Onstein. Zij strijden met verve voor de eer van het overkomen en slepen elkaar er letterlijk door. Na een iets simpelere hindernis verstopt in het bos wacht het houthakken en de niet laffe combinatie op de camping. Wanneer de teams deze gehad hebben, moeten ze nog maar een paar puntjes halen

Chris Tunders fietsen het laatste gedeelte samen en maken de snelste tijd vandaag. Daarna finisht het DART-team. Dat team strijdt buiten mededinging aangezien het een team van drie personen is (Raymond Beeren, Bas D'Herripon en Christine van Donselaar). Don en Jeroen houden het spannend door 40 minuten te verliezen in de laatste etappe. Toch pakken ze de titel. Joop en Sjoerd stellen de tweede plaats veilig op 20 minuten van de winnaars. Het wachten is nu op de nummers drie (van de totaaluitslag). André Maalderink en Marcel Jans maken geen fouten in het legendarische bos en beslissen de strijd om de derde plaats in hun voordeel. Overbodig om te vermelden dat ze hier blij mee waren; derde in de GKM is een prestatie van formaat. Ondertussen finisht ook het team uit Zandvoort (Pepijn / Jeroen) en het Eibergse koppel Nijboer / Onstein. Gebroederlijk wachten alle teams en organisatie op het laatste team dat nog moet binnenkomen. Van de Donk / Koudijs eindigen als vierde als ze ook in de laatste etappe alle punten kunnen vinden. Een harde schreeuw kondigt aan dat ze er aan komen. Na de formaliteit van de knipkaartcontrole blijkt dat de mannen inderdaad vierde zijn geworden en dat terwijl Raymond Koudijs in Beltrum 2001 zijn eerste survival liep en Nauk van de Donk pas sinds 3 maanden traint (op touwwerk). De daaropvolgende run naar de tap wordt gewonnen door ondergetekende. Iedereen is weer veilig binnen, het mooiste moment voor mij. Het was nog lang onrustig... De volgende editie van de Gerrit Kluivers Memorial staat gepland van 30 juli tot en met 2 augustus 2002 Raoul Kluivers

Hans Niessink weet het niet zeker, maar denkt dat hij dit jaar voor het achtste of negende jaar speaker op locatie is. Ook bij de run in Neede is hij degene die verslag doet van wat er zich onderweg allemaal afspeelt

De man met de vlotte babbel kan daarbij bogen op een hoop ervaring. In zijn jeugd was hij disc-jockey en praatte in jeugdsociëteiten en later in de bekende discotheken onvermoeibaar plaatjes aan elkaar. De ondernemende Needenaar stond die jaren daarna vele keren op het podium als presentator bij bruids- en muziekshows en diverse sportevenementen. Een paar jaar lang deed hij ook radiowerk. Beroepsmatig zat hij in de verkoop. „Ik ben dus gewend om veel te praten en te luisteren." Gerrit Lagerweij is al een jaar of twaalf de man die bij de finish staat en op zijn karakteristieke wijze omroept welke deelnemers de meet passeren. Sinds een jaar of acht heeft hij versterking in de persoon van Hans Niessink. De eerste jaren had Hans als 'mobiele presentator' bij de finish korte gesprekjes met survivallopers die de strijd tegen de elementen hadden volbracht. Inmiddels is Hans al weer heel wat jaartjes de rijdende reporter. Hij laat zich rondrijden en doet live verslag van het verloop van de wedstrijdrun. Zijn verslag komt op het finishterrein luid en duidelijk uit de verschillende luidsprekers door, zodat de mensen daar weten hoe de zaken er aan kop van de run voorstaan. zorg dat ik weer bij de finish ben als de eerste lopers binnenkomen. Dan neem ik interviews af", vertelt Niessink. Hij heeft het eerste gesprek met de winnaar. Door zijn ervaring slaagt hij er moeiteloos in om in te spelen op situaties die zich op dat moment voordoen. Niessink heeft, net als Lagerweij, de lijsten van eerdere runs in het seizoen bij de hand. Ze kunnen van pas komen. „Kan ik bijvoorbeeld zien hoe de winnaar in Neede heeft gelopen. -Ondertussen word je ook door anderen geattendeerd op bepaalde dingen."

Gerrit Lagerweij heeft als speaker een indrukwekkende erelijst opgebouwd... Niet alleen bij survivals kun je heil zien. Ook is hij een veelgevraagd commentator bij wieler- en motorwed SPENS den, bij autocross- en atletiekwedstrijden en bij concoursen. „Tja, ik ben nu eenmaal liefhebber van allerlei sporten; verklaart de Winterswijker. Hij is 's ochtends vroeg in Beltrum aanwezig en gaat door tot de laatste deelnemers binnen zijn. Hij vindt het raar dat bij sommige sportevenementen de speaker het na de binnenkomst van de toppers voor gezien houdt. „Maar het g niet alleen om Jantje die als eerste b" nen is en Pietje die er achteraan ko Je moet ook aandacht hebben voor de grote groep die later binnenkomt. Juist . r moeidie sporters hebben er veel mee te mee. Daarom blijf ik tot het laatst. Dat wordt ook gewaardeerd door de mensen", merkt Lagerweij elk jaar weer in Beltrum. „Ik zeg altijd maar zo: als je die mensen niet hebt die later binnen komen, heb je maar tien deelnemers aan de start." Zijn ervaring komt hem goed van pas op het moment dat er geimproviseerd moet worden. „Als er even niets gebeurt, moet je het publiek toch kunnen amuseren. Dan vertel je bijvoorbeeld iets over een deelnemer of hoe de tussenstand Hij vormt met Hans Niessink een prima samenwerkend duo. Lagerweij laat het publiek weten wie er over de streep komt, „en dan kan Hans de interviews doen, zodat ik verder kan. Dat werkt prima". Het afgelopen jaar moest Hans Niessink wegens ziekte verstek laten gaan. ijs en weder dienende is hij dit jaar als vanouds in Beltrum van de partij om verslag te doen van de gebeurtenissen onderweg. De twee speakers zullen ook bij de komende survival weer met groot enthousiasme de wedstrijd coveren. Zoals ook weer veel mensen vanuit het centrum van Beltrum met heel veel plezier naar hun deskundige verslagen zullen luisteren.


Trotse Voshaar GRRLS halen de finish met rode band

Voor mijn gevoel zijn wij de kampioen! Zondag 7 januari 2001. Om 6.15 uur gaat de wekker, 'aaargggghh, welke dag is het? Moet ik alweer naar het werk!? 0 nee!, het is zondag 7 januari, vandaag gaat het gebeuren. Daar waar ik zolang naar toe getraind heb, mag ik vandaag in praktijk gaan brengen!. Slik, de zenuwen slaan toe, maar ik weet niet precies waarom. Is het omdat ik bang ben wat te zijn vergeten voor het secretariaat van de run vandaag of is het omdat ik bang ben dat de Voshaar GRRLS vanwege mij de run niet zullen volbrengen? Dat lijkt mij wel het meest verschrikkelijke dat er bestaat! Een individuele run is zwaarder om te lopen, dat lijkt me een feit, maar stel je eens voor dat vanwege jou de groep het rode bandje in moet leveren. Daar moet je toch niet aan denken! Enfin veel tijd om na te denken heb ik niet, want er moet nog het één en ander gebeuren voordat ik aan de start zal verschijnen. Om tien over acht staan er al survivalatleten voor de inschrijfbalie die toch nog graag mee willen doen aan de mooiste run van Nederland en die zich om tig redenen niet in hebben geschreven voor 1 december. Het loopt lekker door; 87 deelnemers hebben gebruik gemaakt van de daginschrijving. En meer dan 100 mensen zijn vergeten te betalen! Zij konden dat ook nog even recht zetten bij de inschrijfbalie. De tijd vliegt voorbij. In een glimp heb ik een deel van mijn GRRLS al voorbij zien komen. Om 10.30 uur laat ik de inschrijfbalie voor wat het is en voeg me bij de anderen in de kleedkamer. Veel tijd voor zenuwen heb ik die dag nog niet gehad. De routiniers alias Liesbeth SchrtierJansen en Hélène Waenink (Hélène is eerste van de dames 8 km in Neede geworden in oktober 2000) blijken toch wel last te hebben van bepaalde spanningen! Ook bij Lia Nummerdor stijgt de adrenaline naar boven gemiddeld peil. Zo blijkt maar weer dat we een echte groep zijn met veel overeenkomsten! Benen, voeten en billen, alles wordt ingesmeerd met vaseline. Nog een extra thermohemd of niet! Wie wil er een stukje banaan? Iemand nog een slok? Handschoenen, neem jij ze niet mee!? Oh, ik denk dat ik dat wel doe, of toch maar niet... Goed, laten we maar beginnen met een warmingup. Bij de start gaan we op zoek naar Ellen Krooshof. Zij zal ons begeléiden in deze 'strijd tegen de elementen' (ik noem het toch nog maar een keer!), oppeppen wanneer we het niet meer zien zitten, ondersteunen wanneer we ons in een dal begeven,

een lichtpuntje bieden om naar uit te kijken! Ook mijn schoonpapa gaat mee om ons op digitaal beeld vast te leggen. Vijf, vier, drie, twee, één, een schot van Eddy... Succes!... Kom op hè" Toi, toi, toi! En daar gaan we dan de Voshaar GRRLS. Op het moment dat we de eerste hindernissen achter de rug hebben, glijdt de spanning en nervositeit van ons af. De boomwagen en een paar netten, makkelijke hindernissen, goed te doen dus dat geeft ons zelfvertrouwen. Het is een prachtige dag, een lekker temperatuurtje, het zonnetje schijnt. Nee, het weer is niet bepaald Beltrums vandaag, gelukkig geen harde koude wind, ook zullen er geen ijspegeltjes aan onze neus groeien. De weersomstandigheden zijn voor ons ideaal! We hebben een gave groep en ik realiseer me nu al dat ik dit vandaag niet had willen missen. De vijver door, een modderbad waar een beautyfarm veel geld voor zou vragen! Even stokt onze adem, maar tot onze geruststelling is het water niet zo diep; het reikt slechts tot ons middel. Flink de pas erin houden en we zijn zo weer lekker warm. Apehang/catcrawl over de Slinge met inspring, een vooraf veel besproken hindernis. Het inspringen gaat goed en we halen allemaal de overkant, alhoewel ik het toch een pittige apehang vond. De posten zagen dat ook en hun armen waren er klaar voor om me op te vangen aan het eind van de hindernis. Het lukt me toch om net als de anderen weer veilig naar beneden te komen. Opgelucht lopen we verder. Deze hindernis hebben we gehad. Het horizontale net met budgyswing, de brugreling Waterdijk, het

schuine net, evenwichtsbalk (met een groepsmaatje erover heen is het een makkie!) hordenloop en het tijgernet, we werken het allemaal keurig af als geoefende survivalatleten. Dan de apehang/catcrawl met zwaai over de Slinge, ook zo'n lekkere hindernis waar je vooraf nachten van wakker kunt liggen. Lukt de zwaai niet, dan is het naar de overkant zwemmen het alternatief. Wat een alternatief!! Géén alternatief!! Het moet goed gaan. Hélène gaat als eerste, YES! Daarna volgen Liesbeth en ik, ookgehaald! Als laatste begint Lia aan de hindernis. Kom op Lia, je kunt het, nog een klein stukkie! Ze heeft de aanmoediging niet nodig, want ook zij haalt probleemloos het eind van de hindernis. Nu we ook deze hindernis gehaald hebben, durven we eraan te gaan denken dat we heel misschien - je weet het niet, maar de kans wordt groter - de eindstreep MET BAND kunnen halen. Maar die laatste hindernis dan!? Opzij met die gedachte, want we zijn al bij de volgende hindernis aangekomen. Een boomstamloop in het crossbos. Ongelofelijk dat er op zo'n klein oppervlak zoveel meters te lopen valt. Lia is er als een speer vandoor, zij had toch die zwaarste balk genomen!? Keer op keer bij elke bocht denk ik: Nu zijn we er, maar nee hoor! Als een fata morgana werken die bochten in het crossbos, eindelijk komt er een eind aan en worden we beloond met een snack van de sponsor. Dan kajakken op de Slinge. Voor de groep betekent dat in een Canadees kanoën. Een betere titel voor deze hindernis zou zijn: gehumpel en gestuntel op de Slinge, want dat weerspiegelt goed hoe wij deze hin-

dernis genomen hebben. Het mag een wonder heten dat we niet zijn omgeslagen. De dubbele catcrawl over de Slinge mag dan niet zo moeilijk lijken, menigeen heeft zich daar op verkeken. De één gaat al vloekend en tierend door het water, heeft even niet gezien dat het dichtstbijzijnde touw door het water ging. Een instinkertje, haha. De ander zwaait zeer plotseling en onbedoeld om en bedenkt zich hoe weer in de goede positie te komen. Gelukkig zijn wij van al deze ellende bespaard gebleven en kunnen we de tocht vervolgen. Verderop kunnen we ons even lekker opwarmen bij een vuurtje onder het genot van een smartlap. Een paar posten en toeschouwers vermaken zich best en zitten gezellig rond de vuurkorf. Heel kenmerkend voor de gezelligheid van de Beltrumse survivalrun. Balken met los touw, swingover met touw erboven, lange gekruiste apehang; we overwinnen elke hindernis. Alhoewel we menige groepsrunner hebben gezien die elkaar op de nek nemen, zijn wij toch te sportief of te eigenwijs om de hindernis 'gewoon' te nemen. Het looptempo is gedaald, de voeten worden niet meer warm. We hebben nu toch wel alle waterpartijen gehad!? Surprise!!! Een 150 meter lange slootloop! Gatverdarrie!!! Een donkerbruine ondoorzichtige smurrie glinstert ons tegemoet: 'kom maar!, kom maar!, je ontkomt niet aan mij!' Langs de ene kant lopen, langs de andere kant lopen, er middenin lopen; ik heb alles geprobeerd, maar er valt geen redelijke route te ontdekken. Het ene moment loop je makkelijk, het water komt tot je knieën, het andere moment verdwijn je bijna tot aan je nek in het water, hopend dat je sportschoenen niet verdwijnen in de modder! Zo zijn er van die momenten waarop je toch bij jezelf gaat afvragen: Waarom doe ik dit eigenlijk? Is dit nu mijn hobby? Waarom ben ik niet lekker blijven volleyballen? Is dit leuk? Maar het enthousiaste publiek, onze trouwe supporters houden ons op de been. Balkentrap, duiker, apehang,,boomdoorsteek, postmanswak grof net, strakke swingover; we overleven het allemaal. Bij de hindernis 'A kind of magic' wordt het wel even moeilijk, die zigzag hindernis naar boven. Op een gegeven moment kom ik geen centimeter meer verder. Een duwtje tegen mijn kont is op dat moment

geen ongewenste intimiteit meer en zo lukt het toch om de hindernis te volbrengen. De Toebeshindernis pakken we er zo even bij! Dan willen Hélène en ik de stam optillen, die we vervolgens met ons vieren moeten dragen, maar dat ding lijkt wel van lood, er is géén beweging in te krijgen. Er zit nog een speciaal lintje omheen, zeker bedoeld voor de superuitslovers die nog genoeg energie over hebben. Op de één of andere manier krijgen we dat ding toch in beweging en we nemen de boomstam op onze schouder. Dat klinkt simpel, maar is verre van dat. Wat een loeizware boomstam ligt daar op onze schouders! We sjouwen ons een breuk en zijn blij dat we dat ding weer neer kunnen gooien, maar we zijn er nog niet van verlost: die boom moet ook nog doormidden gehakt worden. Hélène maakt een goed begin, we hakken ieder om de beurt en Liesbeth heeft de eer om de finale klap uit te delen. Ze zei het niet hardop, maar haar lichaamstaal sprak boekdelen: 'Die, you little bitch!' Dan de allerlaatste hindernis, een bijzondere pittige hindernis mag je de 'Kerklaan speciaal' wel noemen. De hindernis die we in onze gedachten steeds vooruit geschoven hebben. We wilden er niet aan denken, maar nu staat hij recht voor onze neus. Ons wordt verteld dat we bij deze hindernis bij elkaar op de nek mogen zitten, maar dat de laatste van de groep de hindernis alleen moet doen. Hè, dat biedt perspectief! Snel, democratisch en bijna unaniem hebben we besloten dat Hélène deze 'eer' krijgt. En het lukt haar. Niet dat we anders verwacht hadden, niet dat we in haar schoenen zouden willen staan, maar toch heeft ze het wel even geflikt. Het is een hindernis waar heel wat deelnemers (60 ongeveer) alsnog het rode bandje moesten inleveren. Dan echt de allerallerallerlaatste hin dernis. Gerrit Lagerweij hoor ik roepen: 'En daar komt de damesgroep de Voshaar GRRLS'. Ook zie ik nog dat mijn pa, ma en mijn broer het gehaald hebben om nog even te komen kijken. Een gevoel van glorie en triomf overvalt mij. We halen het! We halen het! We halen het! En we hebben het gehaald, WAAAUUWW. Fantastisch. Voor mijn gevoel zijn wij de kampioen. Trots? Hoezo!!! Ina Bats

CIOS-leerlingen lopen eerste survivalrun De kans is groot dat zo'n twintig tot dertig leerlingen van het CIOS in Goes meedoen aan de run in Beltrum. De 'leerlingen volgen twee jaar lang het keuzevak buitensport. Ergens tijdens die twee jaar moeten ze verplicht deelnemen aan een survivalrun. „En als je het doet, moet je het goed doen. Daarom heb ik ze geadviseerd in Beltrum te lopen", vertelt Hans Olaf Visser. Hij is docent aan het CIOS in Goes en liep al twee keer de run in Beltrum, net als zijn col-

lega Ard de Lange. „Die leerlingen willen later klimstructeur of kanoinstructeur worden. Dan moeten ze natuurlijk wel weten wat een survival inhoudt", verklaart Visser. Hij heeft ze aangeraden in te schrijven voor de groepsrun. Omdat de groepsrun bijzonder populair is, heeft hij de leerlingen die in Bekram mee willen doen, gemaand zich op tijd in te schrijven. Of dat gelukt is, was op het moment van schrijven nog niet bekend.

Survivalrun Beltrum

SBN-TUSSENKLASSEMENT NA ADEGEM (slechtste resultaat is niet meegeteld)

Hoofdsponsors ai

Kolkman Brandstoffen Groenlo Scharenborg Assurantiekantoor Beltrum Jan Schuurman Sport Borculo TSC-Heren Seizoen 2001-2002

Wegener Huis-aan-huiskranten Oost BV

Rang

Naam

Woonplaats

Vet.

Punten

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

Scholten, Marcel Abbink, Thijs Markt, Jeroen v.d. Radstake, Alwin Beeren, Raymond Brons, Wilfred Marsman, Daniel Rabelink, Henk d'Herripon, Bas Haselbekke, Marco Kruisselbrink, Freddie Stroet, Rober Ros, Patrick Keersmaekers, Wim Ubbink, Peter Weegen, Walter van der Bats, Winfried Wevers, Rene Waele, Frank de Franck, Bruno Haar, Erik op de Jans, Marcel

Meddo Doetinchem Zeist Zelhem Best Eibergen Gelselaar Doetinchem Goirle Almelo Almelo Wervershoof Hengelo Tessenderlo(B) Winterswijk Geldrop Hengelo Winterswijk Waregem (B) Merksem (B) Hengelo Rekken

X

1995,77 1988,23 1976,43 1968,43 1961,60 1959,54 1943,94 1875,43 1872,57 1855,83 1848,90 1847,30 1842,86 1825,46 1801,16 1796,30 1650,00 1620,23 984,63 894,60 888,43 874,40

X

Sponsors Rabobank Noord-Oost Achterhoek Bolletje BV Univé Overgelder Lievelde Wormgoor Assurantie- en Makelaarskantoor Eibergen De Voshaar Trainings- en Buitensportcentrum Eibergen A.B.C.T.A. Lochem Overkamp Imabo Meddo Natuursteenbedrijf De Corbeel BV Winterswijk Grolsch Bierbrouwerij Groenlo NV Wolterink Eibergen BV Badkamers Keukens Eibergen ABN AMRO Eibergen Pierik & Hofstede Elektro Totaal Beltrum

RUC-Heren Seizoen 2001-2002

A. Te Vogt Rioolreiniging Eibergen Vet.

Rang

Naam

Woonplaats

1

Ormel, Wouter Schroer, Thomas Dinkelman, Bart Mellendijk, Albert Tunders, Chris Koenders, Robert Bakker, Peter Jongh, mes de Rijsewijk, Jan v. Verhoeven, Peter Klein Wolterink, Wim Jeninga, Don Prins, Peter Koomen, Wim Baks, Wim Grotenhuis, Rutger te Postma, Frank Vreeken, Matthijs Zantvoort, Henk v. Spieker, Edwin

Nijmegen Wmterswijk-Woold Lochem De Heurne Bergen Op Zoom Loerbeek Tietjerk Kruisland Udenhout Udenhout Aalten Odijk Monster Wervershoof Borculo Delft Lathum Aalsmeer Ulft Ruurlo

2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

X X

X

X X X

X X

Punten 2000,00 1999,90 1990,10 1983,90 1973,96 1970,20 1957,80 1957,20 1954,97 1954,87 1951,47 1948,20 1944,67 1935,97 1935,76 1935,74 1932,97 1927,27 1926,07 1922,54

Nijhuis Klompenfabriek BV Beltrum Topland Hengevelde Baks Logistiek BV Borculo «

Materiaalsponsors Groot Zevert BV Transportbedrijf Beltrum J. te Woerd Bomentransport Beltrum Berenpas BV autobedrijf Eibergen Kolkman & Zn HoutHandel en Zagerij Fa Beltrum Rouwmaat Groenlo BV Wolterink Landbouwmechanisatiebedrijf Beltrum Te Koppele Ijzerwaren BV Eibergen Kaak Party Verhuur Service Groenlo Scharenborg Loonbedrijf Beltrum Baks Logistiek BV Borculo

RUC-Dames Seizoen 2001-2002 Spilman Café-Restaurant Zalencentrum.Beltrum

Rang

Naam

Woonplaats Vet. 1 Punten Tijdsversch.

1 2

Donselaar, Christine van Veer, Jose de

Best Waalre

2000,00 0:00:00 715,30 X

10:42:21

Dute Café Cafetaria Beltrum Hoffman Bouwbedrijf Beltrum Vernes Horeca Service Winters-wijk Ratering Installatiebedrijf Beltrum E.B.B. Wegenbouw Enschede

RUC-He ren Junioren Seizoen 2001-2002

Hanselman Radio en TV Service Beltruz*

Rang

Naam

Woonplaats

Punten

1

Zwaan, Jurgen Markies, Bas Zweerink, Eddy Maatman, Marc

Dronten Apeldoorn Dinxperlo Eibergen

2000,00 1999,97 1924,04 1878,66

3 4

.

Alferink BV Installatietechniek Groenlo Pierik & Hofstede Elektro Totaal Beltrum Red Bull


Deelnemers NK HELE RUN Weegen, Walter van der Wiggerman, John Linden, Marlies van der Mellendijk, Albert Heerdt, Hans ter Rondeel, Niels Waele, Frank de Ormel, Wouter Ros, Patrick Markt, Jeroen van der Brons, Wilfred Jeninga, Don Postma, Frank Roerdink, Niek Radstake, Alwin Schrtier, Thomas Spieker, Lucienne Rabelink, Henk Kruisselbrink, Freddie Rougoor, Herbert

Geldrop Wesepe Enschede de Heurne Swifterbant Groenlo Waregem (B) Nijmegen Hengelo (0) Utrecht Eibergen Houten Lathum Beltrum Zelhem Winterswijk/ Woold Halle Doetinchem Almelo Breedenbroek

001,S,M 002,S,M 003,S,V 004,S,M 005,S,M 006,S,M 007,S,M 008,S,M 009,S,M 010,S,M 011,S,M 012,V,M 013,S,M 014,S,M 015,S,M 016,S,M 017,S,V 018,S,M 019,S,M 020,S,M

Loon op Zand Doetinchem Oudenbosch Daarlerveen Utrecht Sinderen Nieuw-Wehl Haarlem Borculo Aarle-Riatol Mill Kootstertille Meddo/ Winterswijk Hoogkarspel Reus, John Katwijk Rossum, Leonard van Spieker, Edwin Ruurlo Den Haag Peek, Arno Zandvoort Berg, Jeroen van der Jellum Velde, Jelle van der Utrecht Vocicing, Michel Helvoirt Kuiper, Jos Nieuwenhuizen,Mailel van de Loon op Zand Udenhout Timmermans, Peter

Gorkum, Corné van Botteram, Paul Ernest, Dick Gerrits, Gerald Broekman, Diederik Gussinklo, Dirk Lieftogt, Freddie Mahadew, Mauras Mors.che, Peter te Linden, Wilfried van der Toonen, Michel Posthumus, Harrie Ramerman, Quint

075,S,M 076,V,M 077,S,M 078,S,M 079,S,M 080,S,M 081,S,M 082,S,M 083,S,M 084,S,M 085,S,M 086,S,M 087,S,M 088,S,M 089,S,M 090,S,M 091,S,M 092,S,M 093,S,M 094,S,M 095,V,M 096,S,M 097,S,M

RECREANTEN HELE RUN

Haselbekke, Marco Scholten, Marcel Marsman, Daniël Koenders, Robert Prins, Theun Stroet, Robér Baks, Wim Grotenhuis, Rutger te Luiten, Arjan Rutjes, Peter Beeren, Raymond d'Herripon, Bas Donselaar, Christine van Rijsewijk, Jan van Verhoeven, Peter Keersmaekers, Wim Vries-Does, Ydo de Abbink, Thijs Heuvel, Meindert van den Koudijs, Raymond Domhof, Marcel Kluivers, Raoul Bats, Winfried Ubbink, Peter Spieker, Marco Wiggers, Sjoerd Waenink, Raymond Wevers, René Haar, Erik op de Rietberg, Erik Jans, Marcel Onstein, Gerrit Nijboer, René Maalderink, André Kupper, Hugo Rohof, Marco Koerts, Bert Schutte, Gerbert Barnhard, Epco Casteren, Peter van Dirven, Mark Kolkman, Werner

Almelo Meddo Gelselaar Loerbeek Dornbirn Wervershoof Borculo Delft Aalten Loil Best Goirle Best Udenhout Udenhout Tessenderlo (B) Grou Doetinchem Amsterdam Eibergen Harreveld Eibergen Hengelo Winterswijk Zieuwent Winterswijk Eibergen Winterswijk Hengelo (0) Holten Rekken Eibergen Eibergen Eibergen Eibergen Neede Eibergen Geesteren Oisterwijk Udenhout Berkelenschot Ruurlo

021,S,M 022,V,M 023,S,M 024,S,M 025,S,M 026,S,M 027,S,M 028,S,M 029,S,M 030,S,M 031,S,M 032,S,M 033,S,V 034,S,M 035,S,M 036,S,M 037,S,M 038,S,M 051,S,M 052,S,M 053,S,M 054,S,M 055,S,M 056,S,M 057,S,M 058,S,M 059,S,M 060,S,M 061,S,M 062,S,M 063,S,M 064,V,M 065,S,M 066,S,M 067,S,M 068,S,M 069,V,M 070,S,M 071,S,M 072,S,M 073,S,M 074,S,M

Bacqué, Luc Bruycker, Ivan de Kerchof, Filip Kerchof, Francis Meanhoudt, Bruno Berg, Klaas van der Ettema, Domien Ruijter, Ronald de Straatman, Ben Jansen, Gerben Leusink, Erwin Giessen, Edwin van der Kieneker, Michel Roels, Patrick Ruysseveldt, Jean-Pierre Lutters, Luc Besselink, Mark Bomers, Bertel Bomers, Hubert Borsboom, Joop Geessinck, Paul Heijningen, Willem Huis in 't Veld, Anton Korenblik, Erik Kreuk, Linda Leungen, Pim Luttikhedde, Arend Jan Massop, Bram Morsche, Raimond te Nagel, Hanno Nahuis, Tonnie Oosterwijk, Albert Overkamp, Patrick Ovost, Jorgo van Schouten, Ron Sclifos, Pavel Waals, Kjel van der Wassink, Egbert Wegdam, G-erbert Wessel, Ton Bergsma, Kees Baak, Bennie Brinke, Arie Petter, Peter de Steen, Frank van de

Brugge (B) Brugge (B) • Izegem (B) Izegem (B) Brugge (B) Dronten Dronten Dronten Dronten Eibergen Eibergen Gilze Oudenbosch Kalken (B) Denderleeuw (B) Brugge (B) Loon op Zand Neede Eibergen Eibergen Beltrum Zoeterwoude Sibculo Velswijk 's Heerenberg Emmen Neede Eibergen Beltrum Apeldoorn Beltrum Haaksbergen Eibergen Arnhem Gravenzande Beltrum Zwolle Leiden Neede Nijmegen Groenlo Eibergen Gelselaar Dendermonde (B) Wichelen (B)

126,S,M 127,S,M 128,S,M 129,S,M 130,V,M 131,S,M 132,V,M 133,S,M 134,V,M 135,S,M 136,S,M 137,S,M 138,S,M 139,S,M 140,V,M 141,S,M 142,S,M 143,S,M 144,S,M 145,V,M 146,S,M 147,S,M 148,S,M 149,S,M 150,S,V 151,S,M 152,S,M 153,S,M 154,S,M 155,S,M 156,V,M 157,S,M 158,S,M 159,S,M 160,S,M 161,S,M 162,S,M 163,S,M 164,S,M 165,S,M 166,S,M 167,V,M 168,V,M 169,S,M 170,S,M

RECREANTEN 15, 16, 17 JAAR Bomers, Marieka Borsboom, Jesper Brinkers, Joep Duistermaat, Lars Dungen, Desley Dute, Joris

Eibergen Eibergen Eibergen Winterswijk Waalwijk Beltrum

201,J,V 202,J,M 203,J,M 204,J,M 205,J,V 206,J,M

Hemmink, Edo Jacob, Wil Jansen, Bram Jonker, Jan Sytze Kets, Harmen Korver, Miriam Maatman, Marc Markies, Bas Nijhuis, Martijn Zwaan, Jurgen Kamphuis, Hans

Beltrum Swifterbant Eibergen Terwispel Eibergen Boeralcker Eibergen Apeldoorn Beltrum Dronten Almelo

207,J,M 208,J,M 209,J,M 210,J,M 211,J,M 212,J,V 213,J,M 214,J,M 215,J,M 217,J,M 218,J,M

RECREANTEN HALVE RUN Bosveld, Kathinka Dietvorst, Sjoerd Deunk, Maurice Scharenborg, Huub Scharenborg, Nicolette Witteveen, Linda Wopereis, Ellen Papen, Chantal Heutinck, Ronnie Holweg, Simone Nijenhuis, Hester Nummerdor, Lia Bus, Peter Seventer, David Christiaan van Jansen, Robert Unawekla, Rob Barkia, Ilham Graaf, Edwin de

Arnhem Arnhem Groenlo Eibergen Eibergen Lichtenvoorde Lichtenvoorde Beltrum Beltrum Lichtenvoorde Halle Vragender Leiderdorp

301,S,V 302,S,M 303,S,M 304,S,M 305,S,V 306,S,V 307,S,V 308,S,V 309,S,M 310,S,V 311,S,V 312,S,V 313,S,M

Leiderdorp Boxmeer Cuijk Den Haag Katwijk

314,S,M 315,S,M 316,S,M 317,S,V 318,S,M

Gragt, Elwin van der Wees, Arne van Hartlief, Arjen Jong, Simon Steenhuizen, Freank Ballast, Mike Bennink, Jerker Brincke, Guido ten Meijer, André Zwols, Richard Versloot, Arend Versloot, Rob Dibbelink, Marc Shre, Edwin Hierden, Dirk van Kamp, Erick van de Jansen, Jean-Paul Meijer, Bert Bemhauser, Siegfried Zorwasch, Roland Logghe, Frank Vanhaecke, Ronny Dibbets, Mike Horst, Hans Kampersman, Jeroen Heinen, Ard Heinen, Hans Kweldam,-Wim Somsen, Hans Nijhuis; Martin

Amstelveen Amstelveen Aldeboarn Aldeboarn Aldeboarn Beltrum Beltrum Hupsel Sleen Sleen Zoetermeer Zoetermeer Geesteren Zutphen Nijkerk Barneveld Weesp Weesp Dornbirn Dornbirn Snellegem (B) Oostende (B) Groenlo Groenlo Groenlo Aalten Aalten Aalten Aalten Groningen

319,S,M 320,S,M 321,S,M 322,S,M 323,S,M 324,S,M 325,S,M 326,S,M 327,S,M 328,S,M 329,S,M 330,S,M 331,S,M 332,S,M 333,S,M 334,S,M 335,S,M 336,S,M 337,S,M 338,S,M 339,S,M 340,S,M 341,S,M 342,S,M 343,S,M 344,V,M 345,V,M 346,V,M 347,V,M 348,S,M

'10

Survivairun Beltrum 25

Nijhuis, Ruud Stoop, Pieter Geelink, Bjorn Pfeifer, Gerrit Boome, Tom te Groot Wassink, Gerwin Menting, André Stel, Willem Timmer, Arnold Bal, Jan Heessels, Daan Agele, Jan Dooren, Evert van Grenen, Hella Berg, Mark van den Filius, Nils Oeseburg, Wouter Berg, Wim van de Brand, Dennis Hoogenboom, Roel Moedig, Mario Mulder, Paul Bogt, Tom ter Penterman, Robert Wallerbosch, Mark Brijker, Rinse Teesink, Robert Keuning, Han Markies, Gijsbert Lentink, Hennie Weijers, Harry Wolde, Jos van der Bergh, Robert van de Hoogenboezem, Peter Bouwmeester, Wim Dassen, Robert Noorlo, Rogier van Berkelder, Robert Smits, Robert Baak, Erwin Lageschaar, Laurens Arends, Max As, Rick van Bakker, Peter

Baks, René Beernink, André Berg, Rene van den Berge, Perry van de Bergervoet, Huub Bers, Peter van Bleumink, André Boer, Ed de Boer, Hans Boevink, Bart Bos, Johannes Brands, Johan Bruns, Patrick Burgers, Armand Christant, Henri Cocquyt, Koen Copini, Marcel Deyn, Geert de Dibbelink, Bas Domhof, Carl Duistermaat, Niels Ekhart, Ruud Everts, Sieger Floor, Sander Frieling, René Gelderen, Raymond van Gerits, Jeroen

Amsterdam Groningen Groenlo Groenlo Beltrum Beltrum Neede Neede Neede Leeuwarden Dordrecht Winterswijk Ede Ede Houten Utrecht Dordrecht Katwijk Leiderdorp Hazerswoude-Rijndijk Leiden Leiden Groenlo Groenlo Groenlo Neede Neede Apeldoorn Apeldoorn Apeldoorn Apeldoorn Apeldoorn Hoogwoud Hoorn Eibergen Enschede Enschede Dinxperlo Dinxperlo Eibergen Zieuwent Neede Hernen Tietjert

Winterswijk Heelweg Utrecht Nieuwe Tonge Zeist Leiden Groenlo Deersum Arnhem Klijndijk De Valom Sambeek Almelo Groenlo Ulft Sleidinge (B) Leeuwarden Denderleeuw (B) Borculo Harreveld Winterswijk Leeuwarden Assen Voorhout Oosterhout Utrecht Amsterdam

349,S,M 350,S,M 351,S,M 352,S,M 353,S,M 354,S,M 355,V,M 356,V,M 357,V,M 358,S,M 359,S,M 360,S,M 361,S,M 362,S,V 363,S,M 364,S,M 365,S,M 366,S,M 367,S,M 368,S,M 369,S,M 370,S,M 371,S,M 372,S,M 373,S,M 374,V,M 375,S,M 376,S,M 377,V,M 378,V,M 379,V,M 380,V,M 381,S,M 382,S,M 383,S,M 384,S,M 385,S,M 386,S,M 387,S,M 388,S,M 389,S,M 390,S,M 391,S,M 392,V,M

393,S,M .394,S,M 395,S,M 396,V,M 397,S,M 398,S,M 399,S,M 400,V,M 401,V,M 402,S,M 403,S,M 404,V,M 405,S,M 406,S,M 407,S,M 408,S,M 409,S,M 410,S,M 411,S,M 412,S,M 413,J,M 414,S,M 415,S,M 416,S,M 417,S,M 418,S,M 419,S,M

Deinze (B) Goossens, Kurt Zeist Graaf, Vincent de Veghel Hamelijnck, Bart Ewijk Hendriks, Carel Winterswijk Holtus, Theo Horstjansen, Andries van der Castricum Ruurlo Jansen, Ferry Veenendaal Jong, Maurits de Terwispel Jonker, Sytze Groenlo Kamperman, Hans Groenlo Kamperman, Jan Zoeterwoude Kapel, Dennis van Klein Gebbinck, Hugo Groenlo Klein Nijenhuis, Ard Neede Eerbeek Koetsier, Herbert Boerakker Korver, Jacobus Koskamp, Johan De Heurne Beltrum Koster, Sander. Eibergen Kruisselbrink, Arjon Bornerbroek Kuik, Pichit Kuiken, Jan-Diederik Almelo Hellendoorn Leusen, Kaj van Rotterdam Linden, Erik van der Groenlo Markerink, Toine Rijswijk Meesters, Kees Nijmegen Meeuwsen, Maarten De Lier Monna, Christian Amsterdam Mosterman, Stéphan Vollenhove Muizelaar, Klaas Lichtenvoorde Oonk, Marcel Spijkenisse Otter, Carlos den Ootmarsum Pilckemaat, Robert Leiden Polane, Hans Daarlerveen Potgieter, Harjan Leeuwarden Reede, Boris van Etten-Leur Ridder, Robin de Holwierde Riepma, Richard De Heurne Ruesink, Rudi Zaltbommel Rutten, Joost Beltrum Scharenborg, Sander Wierden Scheppink, Johan Schokker, Juri Vlissingen Kevelaer (D) Scholten, Karl-Heinz Borculo Schutte, Johan Winterswijk Selle, Willy te Borculo Sessink, Felix Severs, Marcal Leidschendam Stal, Michael Leimuiden Oude Bildtzip Steenhuis, Pieter Stolwerk, Peter Amsterdam Purmerend Stroobach, Roy Tenhagen, Benno Neede Thiescheffer, Nanne Roden Thomas, Rogier Usselstein Arnhem Tilburg, Gerard van Ridderkerk Troost, Roland Valcicx, Maikel Breukelen Veen, Marc van Apeldoorn Veluwe, Ronnie te Beltrum Verheggen, Geldermalsen Versteeg, Martin Eibergen Vervoort, Patrick Booischot (B) Vijnzen, Robert Sassenheim Vissers, Gert-Willem Dieren Voorde, Raymund ten Neede Vorst, Godi van de Geldrop Wal, Michiel van der Zuidland Weijen, Ernst-Jan van Dongen Wit, Marco de Raalte Wolterink, Niek Bekram Wolters, Jonny Almelo Wolters, Marco Tubbergen Oosterhout Wong, Rob Zantvoort, Henk van Ulft Zwart, Heero Zoutkamp Maas, Johan Kerkdriel Vermeulen, Jeroen 's Hertogenbosch Asveld, Lennert St. Oedenrode Bleeker, Sybrand Twijzelerheide Groen, Rob Eibergen Hoetelmans, Renier Halsteren Weppner, Jim Huizen

420,S,M 421,S,M 422,S,M 423,S,M 424,S,M 425,S,M 426,S,M 427,S,M 428,V,M 429,VN 430,V,M 431,S,M 432,S,M 433,S,V 434,S,M 435,V,M 436,S,M 437,S,M 438,S,M 439,S,M 440,S,M 441,S,M 442,S,M 443,S,M 444,S,M 445,S,M 446,S,M 447,S,M 448,S,M 449,S,M 450,S,M 451,S,M 452,S,M 453,S,M 454,S,M 455,S,M 456,S,M 457,S,M 458,V,M 459,S,M 460,S,M 461,S,M 462,V,M 463,S,M 464,V,M 465,S,M 466,S,M 467,S,M 468,S,M 469,S,M 470,S,M 471,S,M 472,V,M 473,S,M 474,V,M 475,S,M 476,S,M 477,S,M 478,S,M 479,S,M 480,S,M 481,S,M 482,S,M 483,S,M 484,S,M 485,S,M 486,S,M 487,S,M 488,S,M 489,S,M 490,S,M 491,S,M 492,S,M 493,V,M 494,S,M 495,S,M 496,S,M 497,S,M 498,S,M 499,S,M 500,S,M 501,V,M

Deelnemers

GROEPSRUN Althuis, Ijsbrand Bokma, Jan Willem Grijpma, Hette Plantinga, Jan Ruurd Annema, J. Hornstra, Maaike Posthumes, Jan Sinnema, Folkert F. Ayyoub, Yaffar Seters, Paulo van Steensma, Dave Vicalai, Floris Baan, Peter Knikkert, Bertil Spenkelink, Wim Wansink, André Bakker, Nico Boheemen, Marco van Cella, Frederic Schuurman, Jeroen Berg, van de Lugthart, Mosterclo, Slager, Stef Bolks, Mark Bos, Martijn Bosch, Patrick Griffioen, Johan Boelds, Erik Kessel, Alex van Scholten, Vincent Ubbink, Peter Bomers, Marcel Bomers, René Brinke, Bennie ten Wolters, Hennie Bording, Kees Hakkenberg, Edwin Maurik, Broes van Raamsdonk, Pedro van Brock, Mark Mourik, René van Veldman, Alex Setz, Derk Broek, Aagje van de Knaven, Sjoerd

Bouwbedrijf Grijpma Bouwbedrijf Grijpma Bouwbedrijf Grijpma Bouwbedrijf Grijpma Karboestige Mantsjes-1 Karboestige Mantsjes-1 Karboestige Mantsjes-1 Karboestige Mantsjes-1 De LEO's De LEO's De LEO's De LEO's Scala Homeopathie en Kruidenhuis Scala Homeopathie en Kruidenhuis Scala Homeopathie en Kruidenhuis Scala Homeopathie en Kruidenhuis De Sjakies De Sjakies De Sjakies De Sjakies Slager Slager Slager Slager Thunderbirds are Gay!! (90) Thunderbirds are Gay!! (90) Thunderbirds are Gay!! (90) Thunderbirds are Gay!! (90) Politie Rotterdam / Rijnmond Politie Rotterdam / Rijnmond Politie Rotterdam / Rijnmond Politie Rotterdam / Rijnmond REBO-BOUW REBO-BOUW REBO-BOUW REBO-BOUW Brandweer Amsterdam Brandweer Amsterdam Brandweer Amsterdam Brandweer Amsterdam Delta Delta Delta Delta Macho Macho Macho Macho

601,V,M 602,S,M 603,S,M 604,S,M 605,V,M 606,S,V 607,S,M 608,S,M 609,S,M 610,S,M 611,S,M 612,S,M 613,J,M 614,S,M 615,S,M 616,S,M 617,S,M 618,S,M 619,S,M 620,S,M 621,S,M 622,J,M 623,S,M 624,S,M 625,S,/v1 626,S,M 627,J,M 628,S,M 629,S,M 630,S,M 631,S,M 632,S,M 633,S,M 634,V,M 635,S,M 636,S,M 637,V,M 638,S,M 639,S,M 640,V,M 641,S,M 642,S,M 643,S,M 644,S,M 645,S,M 646,S,M

ik»

Lanen, Stefan van Stok, Wim van de Bueren, Paul Dronkers, Bart Sande, Wilmar van de Vries, Albert de Deelnemer 2, Deelnemer 3, Deelnemer 4, Kieft, Mario Kieft, Marcel Kieft, Peter Kieft, Ronald Wallet, Wilco Dijk, Joeri van

Macho Macho Macho Macho El Duderino's El Duderino's El Duderino's El Duderino's Justus Justus Justus Justus 1+3 1+3 1+3 1+3 Winning Team

647,S,M 648,S,M 649,S,M 650,S,M 651,S,M 652,S,M 653,S,M 654,S,M 655,S,M 656,S,M 657,S,M 658,S,M 659,S,M 660,S,M 661,J,M

r

Survivalrun Be1trumg2

Greupink, Albert Roenhorst, Jan Ziel, Freddy Ziel, Riekus

Dijk, Ronald van Holslein, Mark van Wal, Erik van der Dijkink, Rogier Koster, Mathijs Krepper, Miriam Vries, Atze de Dinida, Arnold Huisman, Leo Ince, Erol Spaanderman, Menno Elferink, Marcel Klein Goldewijk, Richard ICrabbenborg, Martin Ruitenbeek, Henk van Geenhuizen, Gerrit van Kroon, Henk Verken, Emiel van de Visser, Hans Olaf Graaf, Koen de Graven, Arnaud Holst, van der Somsen, Ronnie Gras, Fred Kempen, Joost van Lammertse, Teus Roebroeks, Rogé

Winning Team Winning Team Wuming Team Ravage Ravage Ravage Ravage MALE MALE MALE MALE 4 - Sport 4- Sport 4- Sport 4 - Sport de dappere Krijgers de dappere Krijgers de dappere Krijgers de dappere Krijgers LOAT GOAN LOAT GOAN LOAT GOAN LOAT GOAN Fearless Falcons Fearless Falcons Fearless Falcons Fearless Falcons

662,J,M 663,J,M 664,S,M 665,S,M 666,S,M 667,S,M 668,S,M 669,S,M 670,V,M 671,S,M 672,S,M 673,V,M 674,S,M 675,S,M 676,V,M 677,'V,M 678,V,M 679,V,M 680,V,M 681,J,M 682,J,M 683,J,M 684,J,M 685,S,M 686,S,M 687,V,M 688,S,M

Haan, Ernst de Haan, Werner de Koomen, Jeffrey Koomen, Wim Hartjes, Nick Hartzema, IJmo Krijger, Willem Zwaan, Derk Hartog, Remi den Innocenti, Daniel Dell' Verbeek, Mark Wit, Martijn de Have, Remco van Woeltjes, Denis Stienissen, Joop Klein Wolterink, Wim Heijningen, Peter van K`chl, Christian Stoteler, Martijn Weit, Johan van der Jongh, Ries de Koch, Rien Machielse, Henk Mulders, Chris Klumper, Jan Nijenhuis, Hans Spaan, Vliem, Gert-Jan Leisink, Gert-Jan Lottum, van Leisink, Erik Riethorst, Linthorst, Iwan Moninkhof, Urban Rolfers, Jan-Willem Nikamp, Edwin

Tomme ,Tomme Wat doe ik hier? Tomme ,Tomme Wat doe ik hier? Tomme ,Tomme Wat doe ik hier? Tomme ,Tomme Wat doe ik hier? De Barre Manné De Barre Manné De Barre Manné De Barre Manné 3,5 Falcon 3,5 Falcon 3,5 Falcon 3,5 Falcon El Diablo El Diablo El Diablo El Diablo De Tijgers De Tijgers De Tijgers De Tijgers Op goed geluk Op goed geluk Op goed geluk Op goed geluk Diomedon Diomedon Diomedon Diomedon Jan in `t touw Jan in 't touw Jan in 't touw Jan in 't touw LEIRIELOT LEIRIELOT LEIRIELOT LEIRIELOT Tweede Kans Tweede Kans Tweede Kans Tweede Kans

Huub Scharenborg focust zich niet op een snelle eindtijd Assurantiekantoor Theo Scharenborg is tijdens de komende survivalrun Beltrum voor de derde keer actief als medesponsor van het jaarlijkse sportevenement. Samen met Kolkrnan Brandstoffen is Assurantiekantoor Scharenborg shirtsponsor van de survival. Huub Scharenborg, medeeigenaar van dit kantoor, is zelf deelnemer aan de halve run. Huub (34) herinnert zich nog een leuke anecdote tijdens één van de eerste runs die hij in Beltrum liep. Een kennis die langs het parcours stond, schreeuwde hem toe:
van de halve run met armbandje is voor mij al een hele prestatie?' Hij benadrukt dat hij respect heeft voor al die vrijwilligers in de organisatie en langs het parcours. Huub herinnert zich nog de survival van 1996. De Slinge was dichtgevroren. Op de Kooigoot, een beekje nabij de Slinge, vond in plaats van het kanoën het priksleeën plaats. „Voor mijzelf is de uitdaging in de survival het afwisselende karakter. Het hardlopen gecombineerd met hindernissen. De combinatie van dit alles maakt de survival uniek. Mij persoonlijk spreekt de entourage om de survival heel erg aan. De muziek onderweg en bij de finish, het vele publiek langs het parcours." In het Kooibos richting Ruurlo, langs de Slinge, zal het boomstamlopen over het motor-

crossterrein één van de zwaartepunten vormen van de komende run. „Zeker wanneer daags tevoren de motoren het circuit hebben benut voor een off-the-road wedstrijd. In Beltrum zal het bij nat weer zeker modderig worden. De weersomstandigheden bepalen dus of er gebaggerd moet worden of niet. Het zal straks in Beltrum weer een wedstrijd worden van uitersten waarin de elementen van de natuur veel van je zullen eisen", kijkt Huub vooruit. „Twee jaar geleden ben ik uitgevallen in Beltrum, de afgelopen jaren is het me wel gelukt om met armband de finish te passeren. Ook bij de komende survivalrun zal dat voor mij het streven zijn. Ik zal me beslist niet focussen op de eindtijd, maar wel wil ik de run uitlopen en de hindernissen halen?'

Moonen, Philip 689,S,M Sleuyter, Eric 690,V,M Verheire, Geert 691,S,M Vrombaut, Alex 692,V,M 693,S,M 694,S,M 695,J,M 696,V,M 697,S,M 698,S,M 699,S,M 700,S,M 701,S,M 702,S,M 703,S,M 704,S,M 705,S,M 706,S,M 707,S,M 708,V,M 709,S,M 710,S,M 711,S,M 712,S,M 713,S,M 714,S,M 715,V,M 716,S,M 717,V,M 718,S,M 719,S,M 720,S,M 721,S,M 722,S,M 723,S,M 724,S,M 725,S,M 726,S,M 727,S,M 728,S,M

Stam, Sander Stuivenberg, Cees Veenendaal, Emiel Veenendaal, Wim Asseldonk, E. Ebben, Frank Reijnen, Ben Willemse, J. Oijen, A. van Smulders, Frank Terpstra, Jelle Kraay, Twan van Bodenstaff, Huub Gisel, Paul Monfetta, Donato Di Mols, Paul Smit, Babette Vliet, Sjors van Herweijers, Bas Dericks, Allard Steeman, M. Hespe, D. Vries, Frank de Boer, Harm - Jan Bouweriks, E. Hooyboek, Hartog, Ekon Zulle, Pappot, Peter Wiel, van de Meijer, Spiering, Pruijs, Peter Weintre, Sander Zwijnenburg, Kees Keulen, Michiel van

SR. BruggeDamme-Brugge 729,S,M SR. Brugge730,V,M Damme-Brugge SR. Brugge731,V,M Damme-Brugge SR Brugge732,V,M Damme-Brugge 733,S,M Les Best 734,S,M Les Best 735,S,M Les Best 736,S,M Les Best AE Gelderland zuid team 1 737,S,M AE Gelderland zuid team 1 738,S,M AE Gelderland zuid team 1 739,S,M AE Gelderland zuid team 1 740,S,M AE Gelderland zuid team 2 741,S,M AE Gelderland zuid team 2 742,V,M AE Gelderland zuid team 2 743,S,M AE Gelderland zuid team 2 744,S,M Team Ravenstein 1 745,S,M 746,S,M Team Ravenstein 1 Team Ravenstein 1 747,S,M Team Ravenstein 1 748,S,M 749,S,V Team Ravenstein 2 Team Ravenstein 2 750,S,M 751,S,M Team Ravenstein 2 Team Ravenstein 2 752,S,M Gibbon 1 753,S,M Gibbon 1 754,S,M 755,S,M Gibbon 1 756,S,M Gibbon 1 Gibbon 2 757,S,M 758,S,M Gibbon 2 759,S,M Gibbon 2 760,S,M Gibbon 2 Politie Brabant - Noord 1 761,S,M Politie Brabant - Noord 1 762,S,M Politie Brabant -Noord 1 763,S,M Politie Brabant - Noord 1 764,S,M 765,S,M Einde(r) Einde(r) 766,S,M Einde(r) 767,S,M Einde(r) 768,S,M

• 41011

Zondag 6 januari 2002

Recommend Documents