"Writers block? Horror vacui? Herinneringen aan Alice D. " fred van der wal: een r.i.p. Herinneringen aan Alice D. Dubbeldam Voorwoord bij “Herinneringen aan .” In kleine kring mag toch wel bekend worden verondersteld dat de naam Deutekom afgeleid is van Doetinchem. Zoals iedereen weet die goed heeft op gelet op de lagere school is daar in histories opzicht niet bepaald de viktorie begonnen, net zo min als bij de gereformeerde gelijknamige familie D. die ik tussen sept. 1963 en sept. 1965 twee tot drie keer per week bezocht omdat ik intensief met de dochter des huizes om ging. Wij zaten bij elkaar in de derde en vierde klas van de Da Costakweekschool te Bloemen daal en zagen elkaar ook buiten de les om veel, met gemak een twaalf, dertien uur per dag. Tot grote ergernis van de andere klasgenoten van de vrouwelijke kunne waren wij “een stelletje.” In de pauzes wandelde ik met Alice in het Bloemendaalse bos of naar het kopje. Vaak zaten we in het restaurant van Bloemenheuvel of in café "Het Hemeltje" waar je behalve een glas cola nuttigen ook je boterham kon op eten. Vooral Femmy de S. en Ina de H. realiseerden zich dat hun kans voorbij was en wel definitief, want wie wilde nu geen Amsterdamse dame als vriendin? Ik wel in elk geval als ex Amsterdammer die tijdelijk, tussen 1957 en 1967 gedwongen in Heemstede woonde, waar volgens een gefrustreerde leraar Nederlands uit Leeuwarden nog nooit iets van belang was vandaan gekomen,zoals hij mij in enkele tamelijk beledigende brieven schreef toen ik in een immens groot neo classicistisch huis woonde , gebouwd rond 1900. Ik herinner mij nog goed de eerste avond dat ik Alice mee uit nam naar de film. Zij had zich voor de gelegenheid goed had opgedoft. Ik haalde haar af van het ...plein te Amsterdam. Haar ouders zaten aan tafel gebogen over een gereformeerd kerkblaadje onder een lamp met een peertje van hooguit 40 watt. De burgerlijke ambiance deed sterk denk en aan de sfeer van De Avonden van Gerard Kornelis van het Reve, die zich toen nog niet in zijn groot heidswaanzin tot markies had gebombardeerd. Overigens herinner ik mij niet veel meer van die film, behalve dat ik in het donker anderhalf uur op doortastende wijze haar rechterborst in mijn hand palm gevangen hield. Je moest toch wat als aanstaand schoolmeester met de lager akte in het vooruit zicht die toegang gaf tot een uitzichtsloze baan aan een tweemansschooltje ergens in een dorp in Drenthe kut met krenten. Levenslang gevangenisstraf was minder erg, scheen mij het toen toe, nog niet be seffend dat elke vrijheid een illusie was, maar ik hield tegenover haar wijselijk mijn mond om de illusie niet onmiddellijk te verstoren. Een leven lang voor de klas staan was het laatste dat ik mij had voor genomen! De reclame business en beeldende kunst/literatuur hadden toen al mijn grote belangstelling. Mogelijk dat het een James Bond film is geweest waar ik toen met haar naar toe ging. Een verwerpelijk puberaal genre goedkoop koude oorlogsdenken in Hollywood stijl en smeltende koeleur lokaal Amerikaanse bombastiese fondant op het cinémascope doek gezet waar de vrijgemaakt gereformeerde studentikoze korpsbal Hans doktorandus van S. uit het Groningse Aduard, die al lang de middelbare leeftijd is gepasseerd, nog steeds zo dol op is, maar hij lijdt dan ook als vooraanstaand smaakbederver van de E.O. voor straf al jaren aan ernstige prostaatklachten. Dat krijg je er van! Zoals wel meer vrouwen waar ik relaties mee aan knoopte was Alice uit Amsterdam niet alleen fysiek maar ook verbaal zeer begaafd. Op het gehaaide af, maar dat kon je een Amsterdamse meid die als calculerende basisschool leerkracht zonder carrièremogelijkheden aldus op haar toekomst was voorbereid niet kwalijk nemen. Mijn taak aanvankelijk was voornamelijk luisteren naar de klachten over haar vorige stijl gereformeerde lompe vriendje, waarmee ze sinds haar dertiende levensjaar uitgebreid sexuele ervaring had opgedaan. Niets aan de hand, zult U zeggen en dat is ook zo want ik kon daar als schuchtere jongeman alleen maar mijn voordeel mee doen met een door de wol geverfde dame. Ik was in die tijd, begin silver sixties, als onzekere, gevoelige adolescent niet zo’n grote liefhebber van de wilde passie vruchten met de geur van limoenen der intieme omgang of de opwindende uren lang durende onstuimige vrijages ineengestrengeld op bed, aktiviteiten die met veel gesteun, gehijg, hoog rode konen, schitterende ogen en gekreun van haar kant gepaard gingen. U begrijpt dat ik inmiddels in het jaar twee duizend aangekomen het een en ander gewend ben en nergens meer van op kijk. Zelfs niet van de intieme intermenselije buitenechtelijke omgang tussen de beide (of tussen leden van dezelfde) seksen in evangeliese kringen! Okt.tot eind december 1965 lag ik maanden in bed met een ernstige vorm van de ziekte van Pfeiffer. Eten of praten ging nauwelijks, ik stikte bijna door de zweren in mijn keel. Tijdens die periode maakte Alice het uit. Het geld voor de verlovingsringen retourneerde zij in een enveloppe. Dat was toch nog mooi meegenomen. Het jaar 1966 jaar was een absoluut rampjaar voor mij. Ik mocht geen hoofd akte examen doen van wege het overschrijven van een werkstuk, een baan in de audio visuele reklame had ik onder druk van Alice afgezegd en de al geaccepteerde onderwijzersbaan in Made en Drimmelen aan een twee mansschool met vrijstelling voor militaire dienst moest ik afzeggen.
Een enkeling bewonderde me dan wel in het verle den omdat ze zelf liever kunstenaar dan schoolmees ter of dominee wilden worden,maar daarnaast heb je die grote massa E.O. familie dombos die nooit ja loers zijn op kunstenaars of hooguit afgunstig op homosexuele bruinwerkers en onbenullige,overbe taal de gil- en relnichten zoals Jos Brink of Paul de Leeuw die het tulleviessie scherm vervuilen met hun onsmakelijke, zouteloze,gore praatjes en hun hoerige kontjes. Werd U door de dorre,weinig inspirerende leraren en leerlingen van die onderwijzers oplei ding wel helemaal serieus geno men? Nee,uiteraard niet.Ach,in die tijd (september 1960 –mei 1966) dat ik de christelijke Da Costa kweek school te Bloemendaal volgde waren leraren en ou dere mensen er voornamelijk op uit om jonge men sen te kleineren en te koeieneren,dus had je kon stant dat gezanik aan je hoofd:”Heel interessant, hoor,wat je daar allemaal beweert;je bent een echte knappe jongen,hoor,die heel veel weet van alles en nog wat waar je in het leven geen spat mee verder komt,maar we hopen als leraren dat je ook zo je best doet op je huiswerk van vandaag,dan zul je het vast en zeker nog heel ver brengen!” Na meer dan dertig jaar kwam ik tegen heug en meug mijn ex-klasgenootjes nog eens tegen tijdens een reunie en er bleek niets veranderd.Het was net alsof ze gewoon honderd jaar geslapen hadden als Doornroosjes,alleen was er geen prins zo gek om die koude kikkerbekken wakker te kussen.Het leek wel een oude van dagen tehuis waar ik verzeild was!Ze waren zo tevreden met het nieuw bouwhuis stijl kippekut twee onder één kap,het tweede en der de autootje,de onderwijsbaan en de mogelijkheid dat ze ooit eens met vervroegd pensioen konden gaan.Als ik zo had moeten leven was ik nog liever aan het gas gegaan.Je kon eigenlijk helemaal ner gens met ze over praten.Over mijn beroep al hele maal niet,want dat vonden ze als in het paedagogie se vak gepokte en gema zelde onderwijskrachten toch wel erg pijnlijk,iemand die meer dan vijf jaar op een kweekschool zat en dan schilderijen gaat maken,dat vonden ze ongeveer het zelfde als met de herowiene spuit in je arm in de goot belanden of met de looien pijp in de hand onbeholpen, inconti nente negentig jarige opoetjes beroven,afrossen en daarna uren lang in de bosjes verkrachten tot ze een ons wegen. Ik heb me van jongs af aan altijd heel goed zelf kun nen amuseren,daar had ik geen schoolmeesters,do minees,evangeliese vriendinnetjes, gereformeerde vertegenwoordigers in spuitwaters of belegen boekhouders voor nodig.Al op heel jonge leeftijd las ik avonturenboeken,zoals de room blanke,domi nante Robinson Crusoë,die een zwarte,onderdanige masoslaaf opscharrelde voor het ruwe werk,waar ze zo goed in zijn als de zweep er duchtig over heen gaat en dat boek Alleen op de Wereld.Ja,dat leek me ook wel wat.Het is fijn om blank te zijn!Ik kon ook al ver voor de lagere schoolleeftijd al heel goed le zen, dus ik kwam mijn tijd wel door en daar hadden mijn opvoeders toch wel problemen mee,die dachten dat ik volkomen gestoord was,net zoals sommige evange liese geloofsgenootjes dat nu van mij denken,maar ik ben gewoon buitengewoon hoog begaafd. Toen U eindelijk op Uw 21-ste een relatie kreeg met een Amsterdamse hartstoch telijke jonge vrouw uit de Watergraafsmeer zag U zich zelf nog steeds als... Ja,dat was met Alice D. Dubbeldam. Ik was enorm door haar ge ïmponeerd.Haar hele uitstraling en die grote sensualiteit! Jaren later ging die relatie helaas op een heel vervelende manier uit. Ze heeft me laten stikken toen ik echt in een diepe krisis terecht kwam. De familie omstandigheden bij het egzin van mijn rgootoudders waren grimmig. Vijandig. In 1965 raakte U in een geweldige krisis, die Uw opvattingen over de schijnheiligheid van gereformeerden en evangeliesen voor goed heeft gete kend.U woonde nog in Heem stede bij Uw groot ouders en een inwonende ongehuwde tante en een vier jaar jongere broer die U het leven jaren lang aan één stuk flink zuur maakten.U bezocht tegen Uw zin de kweekschool in Bloemendaal voor het vijfde en laatste jaar toen U meer dan drie maanden ziek in bed lag met een hevige virusinfektie waardoor U bijna stikte,niemand zich eigenlijk om U bekommerde,Uw zo fijn ge ovige christelijke,maar achteraf vooral uiterst berekenende vriendin U voor goed plotseling in de steek liet omdat ze met instemming van haar nog fijn-christelijker ouders een in haar optiek betere, zwaar gereformeerde partij had gevonden als verloofde in de vorm van een niet al te intelligente gereformeerde schoolmeester van een schooltje met den Bijbel in Drenthe. Ja,zij was me er eentje!Ze had dan ook van die hoogstaande morele en religieuze principes en last van een zogenaamd Groot Gods Geloof,diep geworteld in haar bekrompen,piëtistiese kijk op de wereld in het algemeen en mij in het bijzonder,maar werd nog meer gekweld door het natte kruis in haar hete broek en geteisterd door schier onbedwingbare sexuele lusten.Het leven met haar was een christelijke hel geworden en zonder meer in een echtscheiding geëindigd. Ik ben blij dat ze na een paar jaar was opgesodommieterd met die kristullukke kutpraatjes Alice bleek toch niet erg betrouwbaar als sexuele partner. Dáár zal haar huidige echtgenoot wel niets van afweten! Ja,bij die gereformeerden moet je wezen voor een onsje gesneden kutspek! Het jaar 1965 was een abso luut rampjaar voor mij.Ik werd die zomer uitge slo ten van het hoofdakte examen,waarschijnlijk door verraad,dat is nog steeds niet helemaal ze ker, daar heeft de direktie van die school zich nooit over willen uit laten,alhoewel ik wel een vermoeden heb wie mij die gore kut streek flikte,namelijk de moe der van een medeleerling,die me met graagte een loer draaide omdat ik in een grote villa bij de Heem steedse Dreef woonde,waar ze steeds op zat te kankeren. Net als het gros van de leerlingetjes had ik een scriptie over geschreven over paedagogiek (het linkshandige kind,over gekalkt van Alice)omdat ik daar door het uitlopen van mijn scripties literatuur en Surrealisme geen tijd meer over had.De direktie van die kweekschool had mij al lang op het oog om me een tiepies kristelijke kut streek te flikken,dat hoorde bij die christelijke mentaliteit,zoals U wel zult begrijpen.
Na te zijn uit ge sloten voor het examen werd ik half september tot einde december flink ziek en wel zodanig dat ik als nasleep het hele jaar 1966 te vermoeid was om ook maar iets te ondernemen en tijdens mijn ziekte kwam Alice mij ook nog liefdevol mededelen dat ze me in de steek liet om de “stem van haar fijn christelijke geweten te volgen” en zich ging verloven met een gereformeerd ex-vriendje. Ze verbrak daarmee haar trouw belofte,maar zei op tiepies hypokriete gerefor meer de wijze:”beloftes zijn er soms om gebroken te worden en ik verwacht geen man die ziek kan worden, dan heeft hij te weinig geloof,want wie gelooft wordt niet ziek,die kan slangen op nemen en vergif drinken,dan nog zal hem niets overkomen,dus trek zelf maar je kon klu sie!” Also sprach nicht Zarathustra,maar Fred van der Wal! September 1966,ruim een jaar na mijn ziekte ging ik - nog steeds niet volledig hersteld en erg depressief - na twee dagen militaire dienst weer naar huis.Ik tekende op het kantoor van de korpskom mandant de papieren voor dienstweigering op princi piële gronden. Sinds Maart 1966 was ik weer einde lijk zodanig opgeknapt dat ik hele dagen in het antiquariaat van mijn vader kon werken voor een hong er loontje van één gulden per uur. Ik leed die laatste maanden van 1965 aan een bijzon der zware vorm van de ziekte van Pfeiffer.Ik stikte bijna letterlijk door de zweren in mijn keel.Eten ging niet meer en ik verloor meer dan negentien kilo aan gewicht in twee maanden tijd. Alice en haar familie zouden het ongetwijfeld hebben toege juicht met hallelujahandengeklap als ze er van af hadden geweten en het hebben gezien als een te rechte Oud Testamentiese Straf Van Om hoog Voor Een Ongelovige Hond. Zo sprak dat soort mensen over anderen! Ze zouden begripvol elkaar hebben toegeknikt met een vrome glimlach om de mond als ik er in gestikt was en vroom gepreveld hebben dat het de wil des Heren was.Ik wist toen al dat je het van je fijnchristelijke medemensen niet bepaald moest hebben! Alice en haar familie waren de beste anti-reklame tegen het christendom. Dáár kan ik ze mee feliciteren! Dertig jaar later,in 1995,bezocht ik naar aanleiding van een telefoontje van A. haar moeder (het gesprek ging over een radio interview dat ik voerde met Feike ter Velde, overigens zeer tegen mijn zin, want ik heb zulke reklame van die E.O. kweeperen al helemaal niet nodig,begin jaren ’90) . Ik praatte maar een beetje mee in het evangeliese chantage jargon dat gebruikelijke usance is bij die E.O. kikkers en dat ik nog wel kende uit de tijd dat ik met Alice om ging) nog één keer die walgelijke familie in Amsterdam Watergraafsmeer om er nooit meer terug te keren. Ze dachten dat ik bij ze op de thee kwam om een “sexuele verhouding te beginnen” (zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten,was hier zeer toe passelijk) met hun belegen, gereformeerde dochter. Die gereformeerde wijven waren in het verleden uitsluitend baar moederlijke tiepes, broedstoven en baarmachines,een kinderfabriek! Gereformeerden zien vrouwen als neukvee en geboren keukenprinsessen met een op elk willekeurig moment van de dag of nacht te penetreren konstant vochtige slijmbeurs tussen de kromme achterpoten.Je zal d’r mee geboren worden,godtbewaarme! En dat waren dan van die fijne heel inchristelijke mensen die het er altijd maar over hadden dat je alles bij voorbaat al moest vergeven,jaren lang liefde-liefde-liefde stonden te brullen in mijn schoongewassen glad geschoren nek,om mij heen stonden met ten hemel geheven handen,de ogen weggedraaid van schijnheiligheid met ogen als een paar witte,ivoren ballen zonder pupillen, over trokken met een wit,zilverachtig vlies als of zij zom bies waren uit een afschuw opwekkende christelijke horror story,op de maat van die vreselijke zeur- en zijk liedjes van Johannes de Heer weg zwijmel den,maar je onderdehand de meest vuile gerefor meerde schofterige gore rotstreken leverden.Ze schreeuwden vaak tegen mij in hun kristelijke ko lère “Zoon van Satan,” als ik een on schuldig underground blaadje over pop- en jazzmuziek (Hit week) of een boek over de psychologie van Jung per ongeluk had laten slingeren in de slaap kamer. Je kunt je vrien den beter zoeken onder de on kerke lijken dan onder dat christelijke schorum.Die in fijne EO christenen die je met een schijnheilig uit gestreken smoelwerk zitten te besodemi eteren waar je zelf bij staat en na afloop nog met moralistiese praatjes en hun ingebak ken burgermans fatsoen aan durven komen.Niet dat bepaalde roomsch katholie ken van de Simonis aanhang beter zijn,dat weet ik uit ervaring met mijn schijnheilige,schijterige, stie keme,roomse,fascistoïde schoonfamilie. Augustus 1967 stopt er een auto met vier in zittenden op de Keizersgracht waar U ‘s avons vaak alleen wandelde.De bestuurder vraagt U de weg naar een pinkstergemeente ergens in een steeg.U legt de route uit en ziet dat achterin de wagen…De vader van Alice zit.Hij deed net alsof hij mij niet kende.Typies gereformeerd.Je kunt jaren bij ze over huis komen en neem je afstand van ze dan kennen ze je niet meer. De ouders van Alice stelden U verplicht allerlei obscure,naargeestige evangelisatie avondjes te bezoeken in hun gezelschap,waar niet zelden “be keerde” havenarbeiders als Jan van Gijs of domoren als Ger Doornebal ,die nergens anders voor geschikt waren dan als een soort kleine volksmenners het evangeliese volkje op te hitsen tegen anders denkenden op uiterst simpele als banale wijze het woord deden in plat Amster dams dialekt? Het was afschuwelijk,die hersenspoeling omdat het er altijd weer op neer kwam dat er één in de zaal was die geen genade had gevonden in de ogen van de spreker en van God en dan waren de ogen van de vaste bezoekers altijd gericht op de nieuw komer,die gehersenpoeld moest worden om na verloop van tijd als een otomaat op dezelfde wijze te reageren als de andere gelovigen.De handen ging en ook altijd bij de liedjes van Johannes de Heer bij dezelfde codewoorden omhoog en masse.U moet zich niet vergissen in het aantal volgelingen van dat soort geestelijke terreur bewegingen;dat was heel aanzienlijk!Ik begon pas echt te leven toen ik van die vreselijke mensen, Alice incluis,eindelijk ver lost was in sept. 1965 en toen werd ik 23 jaar.U kunt rustig stellen dat ik meer dan een kwart van een mensenleven ben geterroriseerd op een mens onterende wijze.Het resultaat van de terreur van mijn familie leden is dat mijn broer op jonge leeftijd aan lager wal,de drank en de hasj raak te en tijdens een kroeg ruzie is vermoord,mijn zuster een willoos psychiatries geval die het in geen
enkel dienstverband uithield en al jaren lang in de ziekte wet loopt en totaal suf getherapeutiseerd is.Ze kan geen beslissing zonder goedkeuring van haar thera peute nemen.Een normaal gesprek is niet met haar te voeren. Het kreatieve proces?Hoe werkt dat bij U als geniaal kunstenaar? Net zoals bij iedereen die iets maakt,denkt U ook niet!Het werkt zelfs door in de slaap daar kunnen vele kunstenaars maar ook wetenschappers U kond van doen.Veel kollegaatjes lijken in het dagelijks leven ook verdacht veel op slaapwandelaars,is U dat nooit opgevallen?Het zijn en blijven mafketels! Sommige schilderijen van mijn hand zijn ontleend aan werkelijke gebeurtenissen,andere weer aan dro men,herinneringen en gedachten,of uit associaties met andere schilderijen.U ziet;de wind waait waar heen hij wilt en ik waai mee zoals mijn jasje waait, maar nooit naar de laatste mode.Daarnaast moet ik ook nog even terloops en en passant de rol van de muziek noemen.Wie mij ook maar enigszins kent weet dat we honderden langspeelplaten,C.D.’s en cassettebandjes met muziek in huis hebben en dat gaat vanaf de Barok periode tot nu toe,dus bepaald eenkennig ben ik ook niet.Nee,ook op muzikaal gebied ben ik een veelvraat! Klassieke muziek,New Orleans Jazz,Blues,Coun try rock,Bluegrass, Moderne Jazz met de nadruk op be bop,free Jazz,chansons,underground muziek van de zestiger jaren om slechts een paar categorieën te noemen.Het kan allemaal niet op!Ik schat de collectie langspeelplaten op meer dan 450 stuks,het aantal CD’s 150 en de cassettes en tapes zijn niet te tellen.U zult zich bezorgd afvragen;waar doen die Van der Wals het allemaal van?Ja,dat weet ik ook niet,maar er is niets van gestolen of geheeld. Het is allemaal gekocht!Alles bij elkaar zal het wel meer dan vijftien mille waard zijn;als je het nieuw zou moeten kopen.Zo’n bedragje is voor Ina en mij peanuts!Een zakcentje! Mijn temperament en humeur is te vergelijken met en stukje Barokmuziek met een boeiende,rijke wis seling van themas,tempi,allegro en andante,kunstig vervlochten motieven die steeds weer terugkeren, vol met triolen,versnellingen en vertragingen,veran deringen van toonsoort en noem maar op.Een volle bak,hè,zal ‘k maar zeggen.Ik houd van een rijk ge schakeerd palet,ook in de menselijke intieme om gang.Ik ben niet zo’n recht op en neer tiepe als lul de behanger Gaait Jan Kruutmoes uit Friesland of Lubbert van Gortel uit Zuidwolde van de Drosten straat,zeg!Ik maakte al als kleuter kennis met de klassieke muziek omdat mijn ongehuwde man schuwe,latent lesbiese tante die ook in het huis mijner groot ouders verbleef,piano speelde en as piraties had om op te treden.En plein publique!Ja wel!Het werd echter een mislukking in dat buurt huis in Amsterdam-zuid,waar de buren nog schande van spreken!Chopin,Liszt,Mozart,Beethoven en Bach,ik kreeg het met de pap lepel ingegoten en vond er dan ook niet veel aan.Beethoven werd door mijn grootmoeder altijd van Heetboven genoemd, het sportfondsenbad badsponzenfort en Zandvoort se badgasten verbasterde ze tot gatbasten.Humor is ook een vak apart,zegt U nu zelf!Voor stand up comedian was zij niet bepaald in de wieg gelegd! De piano pingelmuziek van mijn tante deed mij als kind steevast in slaap vallen en het stelde mij ook ei genlijk wel gerust als ik in een kamer beneden haar pianospel hoorde dat vaak tot half tien door ging.Ik moest daar aan terug denken toen Ina en ik de zomer doorbrachten in Prangey,Frankrijk in een hotel naast een kasteel waar de zoon des huizes piano speelde des avonds. In de vijftiger jaren hoorde je op de radiodistributie ontvanger,die een veel betere geluidskwaliteit gaf dan de middengolf ontvangst,wel eens wat van Bach,maar ook toen kon mij dat als rock ‘n roll vet kuif niet bepaald imponeren.De pumping piano van Jerry Lee Lewis was toch van een ander kaliber dan de fijngevoelige barokmuziek van Bach.Pas in 1963,ik was net eenentwintig ging ik met mijn toen malige grote liefde op haar aandringen voor het eerst naar een klassiek concert van Bach,de Jo hannes Passion en toen is er die middag een bar rière tegen klassiek muziek in mij doorbroken,want toen ik daar hand in hand zat te luisteren met de per soon die mij op dat moment het liefste op aarde was (en nu ik dit schrijf roept het nog diepe emoties bij mij op) drong iets van die onpeilbare diepte en overweldigende grootheid van Bach tot mij door. Het was alsof er weer een blokkade was weg geno men.Zo werden tijdens die opwindende jaren met Alice tegen de achtergrond van de zestiger jaren door haar en mij steeds weer nieuwe terreinen ge ëxploreerd op het gebied van de kunsten,muziek, literatuur en de geesteswetenschappen.Nooit heb ik in mijn leven daarna weer een vrouw ontmoet waar mee de belangstelling voor muziek,literatuur en kunst zo parallel mee liep.Ik wist in 1965 dat ik haar mijn hele leven zou blijven missen. In ons tweede huis in Firdgum,vlak bij de zee,op twee kilometer afstand,tussen 1990 en 1995,draaide ik heel vaak onder het schilderen de Brandenburger concerten.Het is prachtige,warme muziek om bij te schilderen.Het is de enige muziek waarbij ik iets van ontroering kan voelen.En er zijn andere barok componisten bij gekomen waar ik naar luister.Op een gegeven mo ment liggen je muzikale voor keu ren grotendeels vast,daarna volgen er nog wat toe voegingen en uitbreidingen,zonder dat je zelf in es sentie nog verandert.Ik kan wel zeggen dat de enige muziek die mij emotioneel diep ontroert die van Bach is en een enkele keer een andere barok kom ponist.De geestelijke diepte van zijn mu ziek lijkt tot in de hemel te reiken.Waarom dat zo is weet ik niet.In ieder geval moet het te maken hebben met die geweldige geconstrueerde visie van door elkaar gevlochten themas,de breedte en groot heid van zijn Bijbelse profetiese visie,die het aardse gans ont stijgt tot ver in de hemelse gewesten.Ik heb wel eens geluisterd naar dat vreselijke E.O. programma van prof. Ouweneel over Bach,nou,daar wordt nie mand veel wijzer van,want die beroeps ouwe hoer lepelt zijn muziekhistoriese kennis op uit een boek je.Ouweneel is bij uitstek iemand die zich bemoeit met allerlei zaken waar hij geen verstand van heeft, maar zijn E.O. gehoor nog minder,dus dat komt de gemiddelde evangeliese luisteraar goed uit, want die heeft al helemaal nergens verstand van. En toch,ondanks alles,de verguizing,dehoon,de minachting en de haat van Uw gereformeerde kennisjes bent U nog steeds niet uit het raam gestapt. Dat zou weinig zin hebben want we wonen begane grond in ons landhuis en ik ben totaal niet suïci daal ingesteld.En dan ondanks alles toch de kop in de wind en tegen wind kracht twaalf in je lul uit je ranzige gulp halen en tegen de wind in gaan staan pissen en een spalm galmen:”Zo Gij in het recht wilt treden,niet van boven maar beneden,O,Heere Heere en altoos
gade slaan al onz’ongerech tighe den”,dat kenmerkt de ware kunstartiest!Wie doet me dat allemaal na?Er gaat geen dag voorbij of ik speel iets uit Das wohl temperierte Dorffsklavier of draai dat gegalm van Hildegard von Bingen,die de klanken uit heur strot moet zwingen. Vandaag alleen kan ik niet spelen want mijn kunstnagels breken anders af.Ik ken een auteur die de Godt zijner vaad’ren zonder meer afzwoer.Een spotter van den beginne in den poort van de stad der vele zonden gezeten.Nou,dan weet je het wel! Re gelmatig laat ik nog de fugas en de toccatas uit de zes luidprekers van mijn surround sound geluids in stallatie klateren.Versterving en vertroosting ook in dameslingerie en op pumps bij gewijde klanken!Zei Williams Wordsworth niet zo treffend:”Nothing can bring back the hour of splendour in the green, green grass of home,of glory in the flower in the hour of power.” Soms zie je op zo’n avond van de werkgroep Tra vestie en Transseksualiteit een adams appel ver springen uit de damesjumpertjes die uit schaamte als een kameleon van kleur verschieten en dan is het toch wel even slikken. Men zegt in Amsterdamse kunstkringen dat U totaal geen artistieke uitstraling heeft en voor hetzelfde geld autos zou kunnen verkopen of voor een lagere schoolklas in Zuidwolde had kun nen staan met een echtgenote die aan dezelfde school staat om het schamele onderwijzersloon op te krikken zodat de fantasieloze nieuwbouw bungalow toch betaald kan worden.Het artis tieke publiek wil nu eenmaal een zuipende schuinsmarcheerder in de stijl van Charles Bukowski,een hoerenloper als Karel Appel of Jan Cremer,een slaap kamerleeuw,een terpentijn tij ger,een totaal verzopen sexuele allesetende, vuil bekkende grove erotomane omnivoor,maar geen keurige kerkganger in driedelig pak zoals U die nota bene ook nog tot overmaat van ramp de zon dagsrust respekteert van de naaste buren door niet met de motormaaier rond te gaan crossen, zijn eigen of andermans wijf niet dagelijks in elkaar timmert of wekelijks aan een sexclub uit leent en tot overmaat van ramp weigert geregeld naar de hoeren te gaan. Wat die hoeren betreft;kijk maar eens naar van Gogh,die gestoorde,achterlijke sukkel met zijn rooie befbaard die zijn ballen er per ongeluk af schoot toen hij met een vuurwapen kraaien wilde weg jagen.En van artistieke uitstraling kan de kach el niet roken.Het gaat ook niet om de uitstraling maar om de instraling of eigenlijk nog meer de door straling van de kunstwerken zelf en wat een kunst artiest in zijn eigen vrije tijd doet moet hij zelf maar weten,dat heeft niets met zijn artistieke kwaliteiten te maken.Jazeker;ik respekteer de zondags rust,kom geregeld des zondags onder het woord dat,zoals de Schrift zo treffend zegt,nooit ledig weerkeert,maar terug kaatst als een gummibal tegen een bakstenen muur,bezoek bij voorkeur met een vroom smoel een evangeliese gemeente,sla mijn echtgenote nooit in mekaar als karateka waar anderen bij zijn en leid een leven van reinheid,rust en regelmaat op zon dag,maar maandag gaan we er weer lelijk tegen aan.Tandenknarsend ben ik lid van de suffe E.O. om mijn echtgenote te plezieren en glimlachend van de VPRO.Zo ziet U maar weer: de Heere Heere heeft vreemde kostgangers! U heeft vanaf de eerste dag in 1963 dat U met de meestal onaangenaam ogende evangeliese christen mens in kontakt kwam het gevoel niet helemaal serieus te worden genomen door deze verwaar loosbare kleine groep fundamentalisti se voetbal liefhebbende fanatieke christelijke koningshuis aanbidders in Nederland? Ik heb sinds mijn achttiende jaar een aardige dwars doorsnede van confessioneel Nederland mee ge maakt en iemand met een minder sterke maag en een slapper karakter had zijn leven lang met de herowienespuit diep in de arm in de goot aan de zelfkant van de maatschappij liggen kotsen tot de paarse blubber zijn darmen uit liep en het sap uit zijn melik.Gereformeerden hebben een groot talent om gevoelige,kwetsbare en artistiek begaafde men sen kapot te maken op een meedogenloze wijze en tot de grond toe af te breken.Bij mij is ze dat dank zij mijn buitengewone intellekt en zeer sterke karakter niet gelukt.Ik ben altijd mijn eigen, eenzame kruisweg gegaan.Toen ik naar de aka demie voor beeldende kunsten wilde omdat ik al heel vroeg heel goed kon tekenen lachten mijn opvoeders mij vierkant uit en stelden mij voor de keuze; beroeps militair bij de marine,naar kantoor als klerk of schoolmeester worden.Andere opties waren er niet. Ik heb toen tijdelijk,om vijf jaar onder dak te zijn op een kweek school,voor het adspirant school meestersschap gekozen,maar niet uit vrije wil.Ik haatte mijn mede leerlingen zowel als mijn lera ren.Ik sprak ternauwernood met ze.Mijn echte leven leefde ik in Amsterdam met mijn toenmalige gereformeerde vriendin en dat was een heel ander leven dan dat mijn brave medeleerlingetjes kenden.Ik keek neer op mijn klasgenoten.Ze hadden het de hele dag over voetballen, autos,dammen en schaken,kapsters of verpleegsters en andere onzin. Ik was geïnteresseerd in het surrealisme,de powezie en de literatuur, ging op bezoek bij beeldende kun stenaars,liep tentoonstellingen af met Alice,ging wekelijks in Amsterdam naar Galerie Mokum en volgde alles wat er op kunstgebied gebeurde in Am sterdam.Ik kreeg laatst nog een denigrerend briefje van een ex-klasgenoot van de Da Costa kweek school,die jongen is nu uiteindelijk leraar Ne der lands geworden en ziet hoe hij in de fuik van het burgermans fatsoen is getrapt,waarin hij schreef dat er uit Heemstede,waar ik toe vallig een paar jaar heb gewoond,nog nooit iets van kultureel belang is voortgekomen,maar dan kent hij de historie wel erg slecht. Ischa Meijer,boogie woogie pianist Rob Hoeke, een VPRO medewerker. Dr. Jaap Meijer en Fred van der Wal, toch wel de belangrijkste twintigste eeuwse schilder na Pyke Koch, hebben daar allemaal kortere of langere tijd gewoond, maar daar wilde onze brief schrijver niet van weten.Ik schreef hem een briefje terug dat ik tussen 1957 en 1967 in Heemstede had gewoond,daarvoor en daar na in Amsterdam en dat zijn opmerking typerend was voor een provinciaal die uit Beverwijk kwam en nooit verder dan Haar lem kwam,waar al nooit iets gebeurde,op welk vlak dan ook. Het vast nieten van een penis in erektie aan een crucifix is geen specifiek christelijke handeling, maar toch heeft U daar als goed gelovig kristelijk kunstenaar al helemaal geen bezwaar tegen op morele en religieuze gronden? Zegt de H.S. (Heilige Schrift) niet zo prachtig in het N.T. (Nieuwe Testament) dat de mens zichzelve, vooral zijn vlees,de wortel van alle kwaad,moet kruisigen?En als men zichzelf toch al een lul vindt waarom die dan niet gelijk gekruisigd?De student Thomas Hendry niette zijn lul vast met een elektries nietapparaat aan een crucifix en overgoot de gehe le S.M. konstruktie met aanstekervloeistof die hij vervolgens in brand stak,waar van een video is ge maakt.Toch is dit niet in strijd met de goede smaak of de goede zeden.Helemaal niet!Integen deel! Dit heeft de Broadcasting Standards Authority dinsdag
15 febr. 2000 beslist,die in Nieuw Zeeland toezicht houdt op tv-programmas.Twee roomsch katholieke kijkers hadden geklaagd overde tv clip,maar vol gens de Nieuw Zeelandse tv zender TVNZ gaat het nu eenmaal om hoogstaande religieuze principes bij de maker van de video clip en om een heel bijzon dere kunstzinnige vorm van humor. In S.M. kringen is het een normaal gebruik een pe nis aan een plank vast te spijkeren of de voorhuid te door steken met naalden en met kleine steekjes dicht te naaien,dus zo revolutionair is dit gebruik helemaal niet. U verliet de kweekschool drie maanden voor het hoofdakte examen? Ja,dat gaf me een hele rel.Ik deed het laatste jaar toch al voor de tweede keer omdat uitgekomen was dat ik van mijn vriendin een scriptie pedagogiek had over geschreven.Mijn twee andere scripties Nederlands (Het fantastiese in de literatuur) en Schilderkunst (Surrealisme,Dada en fantastiese kunst) waren zo omvangrijk geworden dat ik ge woon geen tijd meer had voor een derde werkstuk. Iedereen kopieerde van iedereen,dus zo uitzon der lijk was het niet,maar waarschijnlijk is het in mijn geval doorgekletst naar de Rijksgecommitteerde en ik weet ook heel goed wie dat waarschijnlijk ge daan heeft.Het kostte me een jaar… In ieder geval heeft mijn vrijwillige vertrek van die Da Costa kweekschool drie maanden voor het hoofdakte examen mij voor een levenslang ongeluk kig bestaan voor de klas behoed en de schilderkunst is een groot verlies bespaard gebleven.En wat die zo fijn christelijke,zwaar achter de elleboog hebben de,in burgerlijke,brave,doch withete kalvinistiese, de grootste trut van Troje, Alice. betrof,die wilde zo snel mogelijk trouwen om een stoot koters te kunnen uitwerpen,liefst elk jaar een tweeling,dus kwam het haar allemaal heel slecht uit,dat ik nog een jaar over moest doen,want dat betekende weer een jaar uitstel voor haar om aan haar torenhoge sexuele nood en nestdrang tegemoet te komen. (Gotbewaarme in den Hoge!) Het maakte haar ook niet zoveel uit met wie ze ging trouwen als er naar goed kalvinisties voorbeel maar snel koters op de wereld kon worden gezet,ze minstens twee keer per dag klaar kwam en als de hele misjpogem uit haar kinderfabriek maar van pruttelend zaad van een ge reformeerde schoolmeester was.En aldus geschied de.Ze huwde vlak na haar afscheid van mij een niet al te slimme twee meter lange,115 kilo wegende kwekeling,een domme,gereformeerde boerenlul die met hangen en wurgen zijn hoofdakte haalde,zo’n aangepast schoolmeestertje dat ook nog in militaire dienst moest en na afloop,God zegen de greep,na veel vijven en zessen en eindeloos solliciteren uiteindelijk met veel moeite hoofdmeester werd van een tweemansschooltje met den Bijbel © juli 2008, fredvanderwal, BasicPublishing.nl
