Workshop Hoedje van Papier in de Wijk - Journalikids - Editie 1 - April 2009
Even voorstellen… de redactie van Journalikids Hoe ga je te werk als journalist? De nieuwe buurtagent Het verhaal van onze wijk! Naar burgemeester Aboutaleb Bezoek uit Liberia en India De Provenierswijk in beeld.
Hoi! Voor uw neus ligt het eerste magazine dat wij, Journalikids, of wel de kinderen uit de Provenierswijk hebben gemaakt tijdens de workshop Journalistiek en Fotografie van Stichting Hoedje van Papier. Het magazine staat bomvol met de laatste nieuwtjes uit de wijk, dus lees maar snel verder! Zes weken lang zijn wij, leerlingen van basisscholen De Klimop en de Proveniersschool, met kladblokjes en camera’s de wijk in geweest om wat we geleerd hebben tijdens de workshop meteen in de praktijk te brengen. Zo hebben we bijvoorbeeld de nieuwe buurtagent Victor Vermeulen geïnterviewd. Wist u dat hij wel eens tijdens een actie gewond is geraakt? Verder hebben we veel buurtbewoners ondervraagd om er achter te komen wat leeft in de wijk. Is het wel veilig en leuk om in de Provenierswijk te wonen? Ook zijn we nog naar het Stadhuis geweest. Burgemeester Aboutaleb heeft namelijk een heel drukke agenda en daarom had hij geen tijd om bij ons langs te komen in de les. Toen zijn we gaan kijken of we hem aan de Coolsingel konden treffen! Meteen in de eerste les kregen we ook al bezoek van bijzondere gasten uit India en Liberia. We hebben ze meteen geïnterviewd, want wat kwamen ze eigenlijk doen zo ver weg van huis in Buurthuis de Propeller? En ook zijn we een middag foto’s gaan maken om onze wijk eens goed in beeld te brengen. Er is ontzettend veel te zien en dus te fotograferen in de Provenierswijk. Meer dan genoeg om een magazine mee te vullen dus! Namens de redactie van Journalikids daarom heel veel lees- en natuurlijk kijkplezier!
Met gepaste trots presenteren we het eerste kindermagazine uit de Provenierswijk dat door de inzet van velen, maar vooral door de kinderen van basisschool De Klimop en De Proveniersschool, tot stand is gekomen! We hopen hiermee dat alle kinderen die aan de workshop hebben meegedaan het leuk en leerzaam hebben gevonden. Stichting Hoedje van Papier gaat uit van de kennis, talenten, creativiteit en verantwoordelijkheidsgevoel die in kinderen schuilt en wil dit proberen verder met hen te ontwikkelen. Op deze manier proberen we een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van kinderen en te werken aan hun zelfbeeld en zelfvertrouwen. Met de medewerking van vele enthousiaste en goede workshopleiders is het gelukt dit project tot een succes te maken en hebben we de mogelijkheden gekregen met de kinderen reportages te maken van spannende plekken in en buiten de wijk en interviews te houden met belangrijke en beroemde mensen uit de wijk en de stad. Kortom, er is voor veel kinderen een nieuwe wereld opengegaan. Stichting Hoedje van Papier is oorspronkelijk opgezet om een project voor werkende (straat)kinderen in Cusco, Peru te ondersteunen. Het is daar opgezet door Liesbeth Kerstens. Ook hier geldt dat dit project zich inzet om kinderen een stem te geven en hen in zichzelf te laten geloven. Net als hier gebeurt dit door samen te werken met heel veel kinderorganisaties en vakmensen die verstand van zaken hebben en goed met kinderen kunnen werken. Hiermee wordt onder andere een kinderstraatkrant, een tv-programma en een kindermuseum ontwikkeld. Sinds 2005 hebben in Peru inmiddels als meer dan 700 kinderen deelgenomen aan de activiteiten daar. Voor meer informatie: www.pasalavoz.nl. We gaan ervoor om in vele wijken in de deelgemeente Feijenoord en andere aandachtswijken dit project verder te ontwikkelen en zoveel mogelijk kinderen zo de kans te geven hun stem te laten horen. We wensen je heel veel leesplezier! Het team van Hoedje van Papier.
Hoi! Ik ben Rabia. Ik ben 10 jaar en zit in groep 7 van basisschool de Klimop. Ik vind het leuk om te dansen en te zingen. En het lijkt me grappig om een keer met mijn foto in een magazine te staan. Hey! Ik ben Farsjad. Ik ben 10 jaar en ik zit op de Proveniersschool. Ik heb heel veel hobby’s, namelijk: tekenen, techniek, fietsen en voetbal vind ik ook leuk. Ik ben benieuwd hoe het is om mensen te interviewen. Mijn naam is Seyma en ik ben 10 jaar. Ik vind het spannend om te interviewen en ik vind foto’s maken leuk. Verder zwem ik graag en ik ga ook vaak basketballen. Ik zit in groep 7 van de Klimop. Groetjes! Hoi, mijn naam is Yunus. Ik ben 10 jaar en ik wil later graag dokter worden omdat ik graag mensen help. Ik kom uit Turkije en vind Istanbul de mooiste plek. Maar ook Trabzon is mooi want daar woont mijn familie. En het Baljuwplein want daar ga ik vaak voetballen. En ik zit in groep 6 van de Provenierschool. Hoi! Ik ben Niyazi en ik ben 9 jaar. Mijn hobby’s zijn techniek, fietsen en computeren. Ik vind het leuk om wat meer over journalistiek te weten te komen. Ik hou ook van voetbal en ik zit op de Proveniersschool in groep 6/7. Heej! Ik ben Hafsa en ik ben 12 jaar, nee hoor grapje 11 jaar. Ik kom uit Marokko en ik wil later juffrouw worden. Mijn grootste held is de Provenierswijk. Ik zit op basisschool de Klimop en mijn hobby’s zijn voetballen, skeeleren en fietsen. En ik ben Abdulkadir en 11 jaar. Ik wil graag wat meer weten over journalistiek en hoe je goede foto’s maakt. Maar later wil ik politieagent worden, geen journalist. Ik hoop dat ik burgemeester Aboutaleb mag interviewen. Dan weet ik wel twintig vragen. Mijn hobby’s zijn voetbal en ik ben graag bezig op de pc. Ik zit op de Proveniersschool in groep 7. Hallo, ik ben Kaouthar en ik ben 11 jaar. Ik wil graag later dokter worden, dat is mijn droom. Ik zit op basisschool de Klimop in groep 7. En mijn hobby’s zijn tennis, zwemmen en voetballen. Nou doei! Hoi! Mijn naam is Sinan en ik ben 10 jaar. Mijn hobby is fotograferen, voetballen en reizen naar de Zuid- en Noordpool. Ik wil natuurfotograaf worden. De mooiste plek in de wereld vind ik Nieuw-Zeeland want daar heb je heel veel natuur.
Om een goed artikel te schrijven of een interview met iemand te doen, zijn er een paar regels waaraan een journalist zich moet houden om alle informatie te krijgen. Die regels noemen ze ook wel de vijf W’s, zoals ze hieronder staan. Voordat we écht iemand gingen interviewen, heel goed geoefend zodat we precies wisten wat we moesten doen.
Wat is er gebeurd? Wie heeft ermee te maken? Waar is het gebeurd? Wanneer is het gebeurd? Waarom is het zo gegaan?
Busdief Een Chinese jongen van dertien heeft een enorme chaos veroorzaakt in de hoofdstad Peking. Hij zat in de bus toen de chauffeur even stopte om te plassen. De jongen greep zijn kans en nam plaats achter het stuur. Hij begon aan een wilde, levensgevaarlijke rit door het verkeer. Hij ramde twee elektriciteitspalen en knalde tegen tien auto’s aan. Eén auto werd zo hard geraakt, dat deze door de ingang van een ziekenhuis vloog. Daarna konden omstanders de jongen overmeesteren en de bus tot stilstand brengen. Gelukkig vielen er geen gewonden. door Seyma Wie? Een Chinese jongen Wat? Heeft met een bus een enorme chaos veroorzaakt! Waar? In de hoofdstad van China: Peking Wanneer? Toen de buschauffeur even was gaan plassen? Waarom? Hij had die kans altijd al een keer willen grijpen En Hoe? Hij ging rijden met de bus terwijl hij dat niet kon…
Tijgers gedood Inwoners van het Indonesische eiland Sumatra hebben de laatste twee weken zeker drie tijgers neergeschoten. De dieren zouden hun vee hebben gedood. De Sumatraanse tijger is een bedreigde diersoort. Er lopen nog maar vierhonderd exemplaren in het wild rond op het eiland. De populatie tijgers staat al jaren onder druk. Ze hebben steeds minder ruimte, omdat hun leefgebied wordt gebruikt voor landbouw en huizen. Mensen en tijgers leven hierdoor steeds dichter op elkaar, waardoor ongelukken gebeuren. Vorige maand kwamen op Sumatra zes mensen om het leven door aanvallen van tijgers. door Farsjad Wie? Inwoners van het eiland Sumatra Wat? Ze hebben tijgers gedood! Waar? In Indonesië Wanneer? De afgelopen twee weken Waarom? Omdat de tijgers mensen aanvallen Hoe? Ze hebben de tijgers toen neergeschoten…
Hallo! Kennen jullie onze nieuwe wijkagent al? Hij heet Victor is 44 jaar, waarvan al tien jaar politieagent. We hebben hem geïnterviewd samen met Koen, de surveillant (29). Ze hebben ons heel veel verteld over hun politieleven. Weet je wat we allemaal te weten zijn gekomen? Ze zijn allebei wijkpolitie en ze doen hun werk heel goed, maar waar het om gaat is of ze hun beroep ook leuk vinden en dat vinden ze.
geluiden uit bloemhof
Wat ze het spannendst vonden tot nu toe? Nou meneer Victor die keer dat hij voor het eerst in actie moest komen en meneer Koen die keer dat hij voor het eerst iemand had opgepakt. Ja, want ze zeggen dat ze al heel veel mensen hebben opgepakt, sommige gingen namelijk graffiti op een muur schrijven.
Of ze hier in de wijk wel eens in actie zijn gekomen? Zeker wel. Vooral omdat er hier veel jeugdoverlast is, soms ook van kinderen. Dat is hier het grootste probleem, vinden ze, als je het al een probleem mag noemen. En ze hebben heel vaak dieven gevangen. Ook hebben ze al veel ongelukken meegemaakt. Twee zullen we navertellen. Een auto was tegen een boom gebotst en een jongen ging zijn moeder in elkaar slaan. Toen hebben de agenten heel snel ingegrepen. En weet je wat je moet doen als je politieagent wil worden? Eerst 18 worden, dan je rijbewijs halen en daarna solliciteren. Victor en Koen hebben ook al best vaak hun wapens gebruikt. Eén keer het pistool, twaalf keer de gummiknuppel, maar nog nooit de pepperspray. Buurtagent Victor heeft nooit op een mens geschoten, maar wel op een schaap. Honden hadden het schaap gebeten en daardoor was het niet meer te redden en had veel pijn. Victor kon het schaap dus nog maar op één manier redden… Ze hebben niet eens meer door dat ze wapens dragen, zeggen ze. Daar zijn ze al zo aan gewend. En ze zijn nog nooit bij een actie gewond geraakt. Of toch wel, zegt Victor als hij wat langer nadenkt. ,,Maar dat was mijn eigen fout.” Een auto was een keer in de brand gevlogen op een dag dat het vroor dat het kraakte. Toen is hij over het bluswater uitgegleden en had hij een verrekte knieband.
Het had ons het allerleukst geleken als burgemeester Aboutaleb langs was gekomen in buurthuis De Propeller. Dan hadden we hem uitgebreid kunnen interviewen. ,,Maar de burgemeester heeft geen enkel gaatje meer vrij in zijn agenda”, liet zijn secretaresse weten. Dus gingen we op bezoek in het Stadhuis aan de Coolsingel. In de hoop toch een glimp van de gloednieuwe Rotterdamse burgemeester op te vangen. En ja hoor…! In het Stadhuis kregen we een rondleiding van de bode, dat is de persoon die alle sleutels heeft van alle zalen en heel veel afweet van wat er allemaal in het Stadhuis gebeurt. Hij liet ons eerst de Raadzaal zien waar alle politici van Rotterdam altijd heel lang met elkaar vergaderen over wat er allemaal in de stad moet gebeuren! Het was heel grappig om eens achter zo’n microfoontje te staan. En bij sommige van ons begonnen de toespraken à la Obama zo maar uit het niets op te komen…
En daarna showde de bode, die trouwens voor Feyenoord is want hij heeft een speldje van de voetbalclub op zijn uniform, ons de Burgerzaal. Een hele mooie zaal met veel kleuren waar je ook een feestje kun houden. Je kunt er namelijk trouwen!
In de binnentuin waren mooie beelden en planten. Maar veel spannender was nog dat alle chauffeurs van de burgemeester en wethouders van Rotterdam er stonden te wachten met de dure auto’s waarmee ze hen door heel de stad rijden. Omdat wethouder Bolsius (Sport) er nog niet was mochten wij even achter het stuur plaatsnemen. Een buitenkans!
En over een buitenkans gesproken. Terwijl we in de tuin foto’s maken, probeert burgemeester Aboutaleb snel in zijn auto te kruipen. Maar Hafsa heeft het gelukkig in gaten. En als een echte journalist weet ze zijn aandacht te krijgen. ,,Meneer!” roept ze en Aboutaleb kijkt op. Hij loopt even van zijn auto weg om te poseren. En kliiiiiik! Hij staat erop!
Nadat we geleerd hadden met 5W’s en H goede vragen te maken, kwamen Salaman en Camara een kijkje nemen bij ons in de les. Ze waren te gast bij Stichting Hoedje van Papier en wilden graag zien waar wij mee bezig waren. Een mooie kans om het interviewen te oefenen! ,,Bij ons gaan kinderen soms niet naar school omdat ze moeten werken”, vertellen ze.
Hallo wie zijn jullie? Salaman: ,,Hallo, ik ben Salaman. Ik kom uit India waar ik al heel mijn leven woon en ben 54 jaar oud. India ligt trouwens aan de andere kant van de wereld, namelijk in Azië.” Camara: ,,En mijn naam is Camara. Ik ben geboren in het Afrikaanse land Liberia en werk nu in Ghana. En ik ben ook al in de vijftig.” Werken jullie en zo ja: wat voor werk doen jullie dan? ,,We werken voor Cordaid. Dat is een organisatie die in heel de wereld ontwikkelingsprojecten opzet. We willen zo mensen in armere landen helpen, zodat zij ook een goed leven hebben.” Camara: ,,Zo houd ik me vooral bezig met landbouwprojecten in Ghana. Dat is belangrijk omdat landbouw ervoor zorgt dat iedereen te eten heeft.” Salaman: ,,En ik ben een manager voor projecten die kinderen helpen.” Okee en hoe hebben kinderen het dan in jullie landen? Camara: ,,In veel Afrikaanse dorpen gaan kinderen niet naar school omdat er geen onderwijs is. Er wordt op veel plekken hard gewerkt om overal scholen te bouwen.” Salaman: ,,In India moeten kinderen soms werken om zich te redden. Dan hebben ze helemaal geen tijd om ook nog naar school te gaan.”
En waarom zijn jullie nu in Nederland? ,,We bezoeken over in de wereld projecten die kinderen en volwassenen kansen bieden om hun leven beter te maken, ook in Nederland. We hopen zo goede ideeën tegen te komen die ons thuis helpen bij het opzetten of verbeteren van nieuwe projecten.” Vinden jullie het hier leuker dan in jullie eigen land? ,,Nou eigenlijk niet want het is hier veel te koud. Maar de mensen zijn trouwens wel heel aardig. Ons eigen land is ook heel erg mooi en het regent er bijna nooit.” Willen jullie straks wel weer terug? ,,Ja, want we missen onze kinderen heel erg. Maar we bellen of chatten gelukkig veel met ze.”
En hebben jullie naast alle projecten nog wel tijd voor hobby’s? Salaman: ,,Ja hoor! Ik vind lezen heel leuk, maar tv kijken doe ik nog liever. Vooral naar het journaal op CNN, een Amerikaanse nieuwszender.” Camara: ,,Natuurlijk heb ik ook hobby’s! Ik hou vooral van voetbal en ik spaar munten uit andere landen.” We praten nu Engels met jullie, maar spreken jullie nog andere talen? Salaman: ,,Ja ik spreek naast Engels ook nog Tamil. Dat is één van de 222 talen die in India gesproken wordt.” Camara: ,,Yes, ik spreek ook Pele, dat is de taal die we in een bepaald deel van Liberia spreken.” En Salaman en Camara hadden zelf ook nog een vraag voor ons: Waarom stellen jullie eigenlijk zo veel vragen? ,,Omdat we journalisten zijn. Ten minste…we zijn het nog niet maar we leren er op dit moment wel van alles over.”
Dit vinden we zelf:
‘Maar sommige kinderen moeten niet zo stoer doen’ Sinan: Het goede van de Provenierswijk is dat ie midden in het centrum ligt, dus vlakbij alle leuke activiteiten die er in Rotterdam zijn zoals de Spido, de bieb en de bios. Mijn favoriete plek is het Baljuwplein. Daar ga ik vaak met mijn vader en broertjes voetballen. Ik vind wel dat er te weinig speelplekken zijn en er moet meer natuur komen in de wijk. Abdulkadir: Ik vind het leuk om in de Provenierswijk te wonen want er zijn genoeg speelplekken voor mij waar je ten minste goed kan spelen. Wel vind ik dat de kinderen soms vervelend doen. Ze slaan elkaar en schelden elkaar uit. Dat zou beter moeten. Kinderen moeten goed met elkaar omgaan, vind ik. Dat ze elkaar niet slaan en dat ze geen vieze woorden zeggen. Farsjad: Je kan in mijn wijk rustig buiten spelen, maar soms komen er kinderen die stoer gaan doen. Dat vind ik vervelend. Verder mag het pleintje voor het buurthuis best wat groter. En de ouders van de stoere kinderen moeten hen aanspreken op hun gedrag. Yunus: Mijn favoriete plek is het plein omdat je er kunt voetballen. Vervelend vind ik het verkeer. Het is te druk en als we voetballen en de bal gaat over het hek en op de weg dan is dat niet leuk. Mijn advies: meer speelplekken en minder verkeer en de rest vind ik allemaal goed!
Janine
Michiel
Joop
Sharon
Abdel
En dit zeiden de mensen uit de buurt:
Janine – vrijwilligster in de kringloopwinkel ,,De Provenierswijk is de afgelopen tijd erg opgeknapt. Ook ’s avonds kan ik er rustig over straat. Het mooiste vind ik de singels en dan vooral de Spoorsingel. En er komen veel mensen in mijn winkel. Ook wel eens voor een kopje koffie of thee. Dat is lekker gezellig.” Michiel – Postbode ,,Ik woon hier niet, maar ik bezorg wel post in de Provenierswijk. Ik vind het een leuke wijk waar ik goed mijn werk kan doen. En er zit een goede fietsenmaker!” Joop – Fietsenmaker ,,Het is op zich wel een leuke buurt. En ook wel een buurt met een hoop geschiedenis. Oude huizen en er is veel meegemaakt. Mijn favoriete plek? Dat is de snackbar. Sharon – student die meehelpt in het buurthuis ,,Er komen hier wil verschillende culturen in het buurthuis. Dat is leuk. Verder vind ik het belangrijk dat de mensen uit de buurt goed samenwerken en dat gebeurt ook.” Abdel – werkt in het buurthuis ,,De Provenierswijk is een schitterende wijk. Maar het leukste is dit buurthuis. We organiseren van alles voor jong en oud, dus er is altijd wel wat te beleven.”
Een middag lang hebben we foto’s gemaakt om de Provenierswijk eens goed in beeld te brengen. Want er is altijd van alles te fotograferen. Van mooie singels, tot grote honden, grappige wijkbewoners en leuke pleinen en speelplaatsen. Genoeg te fotograferen dus. En dat is goed gelukt, zoals je ziet! Wat kunnen we er nog meer over zeggen? De beelden spreken voor zich!
Ten slotte willen onze begeleiders bedanken voor hun hulp! Esther
Fatiha
Bart
STICHTING BOSHUYSEN
