11 Nieuwsbrief van en voor ouders van De Mozaïek - 11e jaargang - juli 2012 www.lagereschoolblauwput.be - www.oudersmozaiek.be
Woordje van de voozitter
Het schooljaar is ongelofelijk snel voorbij gevlogen. Onze kinderen zijn weer gegroeid en die groei was niet alleen in lengte merkbaar. Nu is de tijd aangebroken voor een lange, en hopelijk een zeer zonnige, vakantie om te bekomen van het drukke schooljaar. De ouderraad hoopt vele (nieuwe) leden met verse ideeën te verwelkomen tijdens de eerste ouderraad op dinsdag 18 september 2012 om 20.15 in de leraarskamer van De Mozaïek. Noteer alvast de datum in je agenda. Maar eerst biedt de ouderraad de ouders en hun kinderen een drankje aan tijdens de opendeurdag van 31 augustus 2012 van 17.30 tot 19.30, wanneer de kinderen komen kennismaken met hun 'nieuwe' juf/meester. Ten slotte wil ik Veerle Bryon veel succes wensen als nieuwe voorzitter van de Ouderraad van De Mozaïek. Fijne vakantie! Hans Tielemans Afscheidnemend Voorzitter Ouderraad
VAKANTIE! 2 maanden, net geen 9 weken, 62 dagen, 1488 uren, 89 280 minuten, 5 356 800 seconden. Vakantie dus. Grote vakantie. Genieten, zingen en dansen. Je laten verrassen en je op sleeptouw laten nemen. Mee fladderen met de vlinder, de natuur verkennen. Wegdromen in de wolken. Leve de vakantie! Aan iedereen een fijne en zonnige vakantie! Het schoolteam.
Verlof in zicht! Woordje van pastoor Jan Verlof in zicht… joepie! We moeten niet in de toren van onze kerk klimmen om met een luide stem het naderende verlof over de daken te roepen… Je voelt het gewoon aan de kinderen in de school, je hoort het aan de verhalen over vakantieplannen met mama en papa, je merkt het aan de mensen die het vergaderen een beetje ‘moe’ zijn geworden na een lang werkjaar. Gelukkig is daar het groot verlof dat ons de kans biedt om eens op een ander ritme te leven en onze horizon te verbreden. Velen
kijken al uit naar de verborgen belevenissen die hen te wachten staan. Maar eerst kijken we nog even achterom. Veel vragen waarmee nieuwe kleuters voor het eerst naar de Speelkriebel kwamen, of de zevenjarigen fier de poort van ‘De Mozaïek’ zijn binnengestapt, hebben dag na dag een passend antwoord gekregen. De directies, de juffen en meesters hebben hun best gedaan om die omschakeling zo vlot mogelijk te laten verlopen. Zij verdienen een ‘dikke proficiat’ daarvoor! Al vlug vonden de kinderen nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, die elkaar beter leerden kennen bij het leren ontdekken van nieuwe dingen. Een grote ‘dank’ aan de mensen die achter de schermen begaan waren met de vlotte werking van het schoolleven, de netheid van de klassen en de andere lokalen, de kindvriendelijke inrichting van de speelplaats. Dank aan allen die met hun eigen gaven een hart hebben gestoken in het schoolleven langs ouderbijeenkomsten, feesten, musical, toffe activiteiten allerhande. De school leeft, dat is een feit, en dat brengt ook veranderingen mee. Veranderen roept altijd een beetje heimwee op, een beetje drempelvrees voor het onbekende. Doch een school kan maar groeien door met vertrouwen de nodige veranderingen aan te pakken. Wij hopen dat we samen met directies, leerkrachten, ouderraad vrijwillige vrienden en het schoolbestuur de nodige stappen kunnen zetten om de bloei van onze beide scholen te blijven garanderen! Vele handen zullen daarvoor in de komende weken welkom zijn. Gedurende 48 jaar mocht ik in Blauwput het schoolleven zien evolueren als een gelukkige ‘pastoor Jan’ voor groot en klein! Ik denk met vreugde terug aan de spontane vraagjes van de kleinsten die met verwonderde oogjes naar die meneer met zijn pet en een lange sjaal keken en dan vroegen: “zijt gij ook ne papa?” Hopelijk mochten velen zowel groten als kleinen - ervaren dat ik hen leerde opkijken naar die ‘Goede vader in de hemel’ die ons allemaal heel graag ziet. In zijn naam wens ik de kleuterschool en de Mozaïek van harte een mooie toekomst toe! Pastoor Jan.
Pastoor Jan, Voor al je steun en medeleven die je zoveel jaren met een groot hart aan onze school hebt gegeven zeggen we duizend maal DANK!
Wat gaat de tijd snel! Met het eind van het schooljaar zijn er ook een aantal gezinnen die definitief afscheid nemen van de lagere school omdat hun jongste “afgestudeerd” is in het 6° leerjaar. Voor de gezinnen zelf een bladzijde die omgedraaid wordt, voor zij die volgend jaar wel nog kinderen op de lagere school hebben een bekend gezicht aan de poort, in de ouderraad, op het schoolfeest dat gemist zal worden... In ieder geval wensen we de afzwaaiers een heel boeiende en mooie toekomst. Maar voor het zover is, laten we eerst een paar van deze afzwaaiende gezinnen zelf aan het woord: Els en Filip Descamps, ouders van JanMaarten: Jongste kinderen sluiten hoofdstukken af. Als laatste in de rij doen ze ons vaak nostalgisch worden. Binnenkort zwaait Jan-Maarten, de jongste van onze vier kinderen, af op de lagere school. Tijd dus om nostalgisch te worden en te beginnen denken in getallen, geuren en kleuren… In september 1998 stapte onze oudste dochter Anneleen de lagere school binnen. Vanaf dan tot nu (14 jaar lang!) was onze kroost er altijd in meer of mindere mate vertegenwoordigd. Eén juf kreeg ze alle vier over de vloer: juf Mieke van het eerste leerjaar. We mogen dus zonder overdrijven zeggen dat de Descamps een flink stuk geschiedenis van de lagere school hebben meegemaakt !
Als ik aan de kinderen vraag wat hun leukste herinneringen aan de lagere school zijn, blijken bosklassen en musical hoog te scoren: activiteiten die voor hen het groepsgevoel versterkten. Ook het bezoek van de ijscoman op de laatste schooldag viel erg in de smaak en…. het snoep op het schoolfeest! (maar dat mocht ik eigenlijk niet zeggen.) En om het over kleuren te hebben: Lieselot vond het zalig om mee de school in een kleurig kleedje te mogen steken. JanMaarten, de voetbalfanaat, heeft zich heerlijk kunnen uitleven op de speelplaats. Hij zal op de lagere school niet zozeer zijn broek als wel zijn schoenen versleten hebben! Voor hem zullen de vele verhalen van meester Luc ook altijd bijblijven. Een mozaïek van herinneringen dus, ook voor ons als ouders. We hebben de zorg voor onze kinderen, met aandacht voor hun eigen persoonlijkheid en talenten erg geapprecieerd. Bedankt!
Martine en Bruno Vanherle, ouders van Jonas: Er is een tijd van komen en gaan…; binnen enkele weken zal onze Jonas ook “afzwaaien” van de Mozaïek. Daarmee komt voor ons dan ook een einde aan het hoofdstuk lagere school – een periode van in totaal elf jaar waarin onze Sander (ondertussen al 17), Linde (15) en Jonas het parcours doorliepen; het gaat toch wel snel, heel snel zelfs… Er zijn zoveel fantastische momenten geweest die ons nog lang zullen bijblijven. Het meelezen in de klas in het tweede leerjaar, het enthousiasme bij de handbalwedstrijden over
de middag, de gezellige schoolfeesten, de openluchtklassen,.. Eén van de toppers die er bij al onze drie kinderen steeds boven uit springt zijn steeds “de boerderijklassen” in het tweede leerjaar. Vooral het maken van boter & brood en nog meer de choco en het ijs vielen enorm in de smaak ☺. Ook de musicals waren echt wel iets bijzonders. De liedjes van Het Kleurenpaleis bij voorbeeld – de eerste musical – hebben nog vele weken bij ons thuis nageklonken. En het “pedagogisch verhaal” ? We hebben zowel de leerkrachten als directie steeds als betrokken ervaren, zowel als het goed liep maar ook als het wat minder vlot ging. Ook bij de manier waarop er les werd gegeven hebben we heel wat enthousiasme en creativiteit gezien. Met een rijk gevuld rugzakje kunnen ze de stap zetten naar een volgende fase. Bovendien hebben niet alleen de kinderen, maar ook wij fijne vriendschappen mogen opbouwen aan de schoolpoort We kunnen ons alleen maar heel dankbaar voelen voor al deze toffe jaren! Tot ziens
Naast Jan-Maarten en Jonas zijn er nog heel wat andere kinderen die als jongste in hun gezin de school verlaten: Tissam Achahbar, Floor Hennebel, Jane Hillewaere, Mirte Wallenus, Insafe Aouragh, Thoma Boonen, Salima Bouzanih, Maarten Celis, Gregory Detrez, Truus Elli, Louise Leroy, Amelie en Jef Schuermans, Ben Stockmans, Bilgin UZ, Maarten Vandelaer.
Pastoor Jan In 1964 arriveerde pastoor Jan als nieuwe onderpastoor in de parochie Blauwput. Nu, 48 jaar later, gaat hij met pensioen. Voor uw Karooke-reporter is dat reden genoeg voor een interview! Pastoor Jan, iedereen heeft u al zien rondlopen op school, of uw stukjes gelezen in het Karooke, of met u staan babbelen op een schoolfeest. Wat is echter uw juiste rol op onze school? De school is destijds gestart als een parochieschool. In het begin was ze dan ook rechtstreeks afhankelijk van de parochie. De pastoor was toen voor alles verantwoordelijk, van het (laten) herstellen van een kapotte lamp tot het zoeken van nieuwe leerkrachten. Intussen heeft de school haar eigen vzwstructuur, los van de parochie. Bij de dagelijkse gang van zaken en de organisatie van de school ben ik dus niet rechtstreeks betrokken. Als afgevaardigde van het schoolbestuur heb ik wel contact met de school, en moet ik mijn akkoord geven met en mijn handtekening zetten onder sommige bestuursdocumenten. Godsdienstles heb ik nooit moeten geven, wat je van een pastoor misschien verwacht. In het begin,toen ik nog onderpastoor was, moest ik van de pastoor eens de godsdienstles bij meester Willy gaan volgen. Dat kwam bij meester Willy over alsof ik de strenge controleur was, maar achteraf is het nog goedgekomen, want meester Willy geeft zoveel jaar later nog altijd catechese. Mijn “officiële” rol op de school is dus vooral administratief, via het schoolbestuur. Dat neemt niet weg dat er natuurlijk wel een band blijft bestaan tussen de school en de parochie. Als ik op school ben voor administratieve redenen, wandel ik ook wel eens rond en spring ik al eens binnen in de klas. Daarnaast maak ik er een punt van om steeds aanwezig te zijn op schoolfeesten of
opvoeringen zoals de musical. Ook inhoudelijk ben ik betrokken bij de school, meer bepaald bij de vieringen die rond de Vasten en de Advent op school worden georganiseerd. Op de parochie heb ik ook veel contacten met de kinderen van de school, via de communies en de kindvriendelijke vieringen. De kindvriendelijke vieringen zijn een lange traditie in onze parochie, ze bestaan al wel dertig jaar! Het is hartverwarmend te zien hoe vele kinderen elke maand opnieuw actief mee vieren in onze kerk. De communiecatechese werd vroeger op school gegeven. Voor de voorbereiding van het vormsel was men echter al gestart met gezinscatechese toen ik zoveel jaar geleden op de parochie kwam. Eén van mijn eerste opdrachten als beginnend onderpastoor was om deze gezinscatechese voor het vormsel verder uit te bouwen. Vijf jaar geleden zijn we ook voor de eerste communie gestart met gezinscatechese via de parochie zelf in plaats van via de school.
Wat zijn de belangrijkste veranderingen die u in uw lange carrière op school heeft meegemaakt? Eén van de grote veranderingen was het samengaan van de jongensschool en de meisjesschool. Vandaag zijn bijna alle scholen gemengd, maar nog niet zolang geleden kregen meisjes en jongens apart les. Ook in Blauwput waren er twee aparte scholen. Er is lang over nagedacht of deze moesten samengaan, en de scholen zijn ook langer apart gebleven dan op vele andere plaatsen. Uiteindelijk is er dan toch besloten om de twee scholen te laten samensmelten. Ook de manier van lesgeven is erg veranderd in vergelijking met vroeger. In plaats van het “doceren” of “les”-geven in de letterlijke zin van het woord, is het onderwijs nu meer ervaringsgericht. Bovendien is er ook veel meer aandacht voor zogenaamde muzische vorming, met andere woorden voor muziek en kunst, en dan vooral voor het zelf muziek
maken of het zelf tekenen, schilderen en knutselen.
bijkomend de verantwoordelijkheid krijgen voor Blauwput.
Een andere opvallende verschuiving is dat er steeds meer kinderen van verschillende nationaliteiten op school zitten. Ze komen echt wel van overal ter wereld naar onze school!
Wat zijn de tofste herinneringen die u aan de school hebt? Wat mij altijd heeft aangesproken is dat er verschillende activiteiten georga-niseerd worden waar de hele school bij betrokken is. Ik denk dan aan de schoolfeesten en de musicals, maar ook het klussen op school. Het is heel tof om te zien hoe de meeste kinderen, maar ook veel ouders, hier actief aan meehelpen. Dat is ook altijd zo geweest op school. Ook in het verleden waren er schoolfeesten, Vlaamse Kermissen, en opvoeringen waar de hele school aan meedeed. Ik heb ook zelf altijd actief proberen mee te doen. Ik heb op verschillende schoolfeesten meegespeeld met de kinderen, als het moest ging ik zelfs mee op stelten staan.
Al die jaren heb ik gezien hoe de school groot geworden is door “twee bussen”. Er was een schoolbus die de leerlingen ging ophalen tot in Boutersem, en het zo gemakkelijk maakte om ook kinderen aan te trekken die wat verder woonden. De tweede bus is de collectebus: vanuit de parochie gingen we de straten af met de collectebus om geld in te zamelen voor werken aan de school. Ook volgend schooljaar staat er een grote verandering op til. De kleuterschool breidt uit, en komt met de drie oudste klassen naar de gebouwen van de lagere school. Dat wil zeggen dat de lagere school en de kleuterschool moeten samenleven op dezelfde plaats, en dat de kleuterschool op twee locaties zal zitten. Dit heeft voordelen en nadelen, maar in ieder geval is het een grote verandering, waar iedereen zal aan moeten wennen en zijn draai zal moeten in vinden. Overigens is er niet alleen op school veel veranderd. Ook de parochie zelf is niet meer hetzelfde als 48 jaar geleden. Toen ik toekwam in 1964 waren er op de parochie nog een pastoor en twee onderpastoors, nadien slechts een onderpastoor, en uiteindelijk alleen nog ik als pastoor. Na mijn vertrek zal onze parochie geen eigen pastoor meer hebben, en zal de dagelijkse leiding bij de parochiale ploeg komen te liggen. Daarnaast krijgt Blauwput nog een “halve” pastoor, want de pastoor van Boven-Lo zal
Wat gaat u het meeste missen? Het pastoraal werk ga ik zeker missen. Ik heb altijd veel deugd gehad van de contacten met de kinderen via de school, de kindvriendelijke vieringen, de communies, de chiro, ... Daarnaast had ik natuurlijk ook contact met de andere mensen op de parochie, onder meer via ziekenzorg of via huwelijkscatechese en doopselcatechese. Wat ik zeker niet ga missen is het vele administratieve werk. Als pastoor ben je verantwoordelijk voor de pastoraal, maar je moet er ook voor zorgen dat de parochie op materieel vlak draait. Daar kwamen veel administratie en veel vergaderingen bij kijken, en dat was soms wel zwaar, zeker de laatste jaren. Overigens ga ik de parochie niet helemaal loslaten. Ik blijf in de buurt wonen, en ik zal hier en daar wat blijven inspringen. Jullie zullen mij dus af en toe nog wel eens terugzien. Wat is uw wens voor de school? Ik wens de beide scholen, lagere school en kleuterschool, veel vertrouwen in de toekomst. De verhuis van de vijfjarigen van de gebouwen van de kleuterschool naar de gebouwen van de lagere school, is een grote nieuwe stap. Verhuizen is nooit echt
aangenaam, en het is niet duidelijk wat de toekomst juist zal brengen. Daarom is het juist zo belangrijk om vertrouwen te hebben in die toekomst, het vertrouwen dat het allemaal goed zal komen.
Reis rond de wereld De wereld is een dorp. Ook in Kessel-Lo merken we dat. Er wonen hier mensen uit de vier windstreken. Ze sturen hun kinderen naar onze school. In deze rubriek zoeken we af en toe een ouder op die afkomstig is van een ander land. Aan de hand van een paar vragen maken we kennis met hen. Vergezel je ons op deze reis rond de wereld? In dit nummer zijn we te gast bij Sanae, mama van Insafe. Zij is ongeveer 15 jaar jaar geleden uit Nederland naar België verhuisd, maar maakte enkele jaren voordien, toen ze 14 was, de oversteek vanuit Marokko naar onze noorderburen. We krijgen vandaag dus een verhaal van een dubbele migratie en een meer dan dubbele integratie. In de loop van het gesprek sluit de papa van Insafe aan. Hij is als baby naar België gekomen en is nog naar school geweest in de kleuterschool en ook 1 jaar naar de voorloper van De Mozaïek. Dus zo zitten we meteen in een andere Karooke-rubriek: Op school gezeten… Wat vind je het leukste feest in Nederland en/of in Marokko? En welke typische gerechten horen daarbij? Koninginnendag is natuurlijk een heel populair feest in Nederland. Iedereen is vrij en draagt oranje kleren enzo en er zijn overal rommelmarkten. Maar ik heb vooral leuke herinneringen aan Lappendag, de jaarlijkse braderie in augustus met rommelmarkt, kermis en muziek. Mijn zussen die nog steeds in Hoorn wonen, noteren die dat nog steeds met stip in hun agenda. Qua typisch eten uit Nederland herinner ik mij nog altijd de oliebollen met oud en nieuw, maar er is ook de onvermijdelijke pindakaas en de pindasaus. Zo bestelden we in de frituur altijd een “patatje oorlog”, wat frietjes zijn met pindasaus, mayo en gesnipperde uitjes. Voorlopig heb ik nog geen frituur in Leuven gevonden waar ze dat
verkopen. En natuurlijk haalden wij ook geregeld een warme hap uit de muur, tijdens de lunchpauze op school. In Marokko zijn er twee leuke feesten. Het Suikerfeest op het einde van de Ramadan en het Offerfeest. Ook hier in België vieren we deze feesten, maar daar in het toch veel intenser. Iedereen is vrij, iedereen viert feest. Alle kinderen krijgen nieuwe kleren, de handen worden versierd met henna, we krijgen cadeautjes, we gaan bij familie op bezoek, er zijn koekjes en veel snoep en bij het Offerfeest natuurlijk ook lekkere lamsbrochettes. Hoe is het schoolsysteem in Marokko en in Nederland en waarin verschilt het van of gelijkt het op het onze? De lagere school in Marokko begint pas vanaf 8 jaar. Voordien ben ik naar een privékleuterschooltje geweest in het Arabisch. Daar worden ook reeds de beginselen van lezen en schrijven aangeleerd. Ook in Marokko leren we als tweede taal Frans, vanaf een jaar of 10. In de lagere school droegen we over onze kleren een witte jas met knopen, eventueel met een gekleurd lint er op, roze voor de meisjes en blauw voor de jongens als een soort uniform. In het middelbaar was er ook een uniform: een marineblauwe rok of broek met een wit hemd. Het vakkenpakket is heel vergelijkbaar met de vakken hier. Het onderwijs in Marokko is helemaal op Franse leest geschoeid. Marokko is immers gedurende een korte tijd gekoloniseerd geweest door Frankrijk. Sommige vakken zoals wiskunde en chemie werden ook in het Frans gegeven. Een groot verschil is dat er in Marokko geen leerplicht is. Daarom zijn er veel mensen die nooit naar school geweest zijn. Speciaal was ook dat we alleen op zondag klasvrij waren. De school begint er ook heel vroeg, om 8 uur. Maar dat is niet echt een probleem. In Marokko staat iedereen sowieso vroeg op. Ik heb zelf in Nederland niet op de lagere school gezeten, maar mijn kleine zussen wel.
Ik heb de indruk dat het er allemaal vrij gemoedelijk aan toe ging. De leerstof leek minder zwaar. De kinderen hadden geen boekentas (en dus ook geen huiswerk), enkel een tas voor hun broodtrommeltje. Maar wij woonden zo dicht bij de school dat we ’s middags gewoon thuis kwamen eten. Ook de papa van Insafe kwam ’s middags gewoon thuis boterhammen eten. In België ging het er op dat moment nog niet zo gemoedelijk aan toe op school. De meesters waren behoorlijk streng en wie niet horen wilde, moest voelen… De familie Aouragh was een van de eerste Marokkaanse families in Kessel-Lo. We zijn hier hartelijk ontvangen door de mensen van de buurt. ’s Morgens vonden we soms zakjes met eten of snoep op de stoep voor de deur. De zusters namen ons na school soms mee naar het klooster om schoenen en kleren te passen. Ook van de directeur heb ik ooit een paar nieuwe schoenen gekregen. Wat vind je van België? Toen ik in België kwam, was het toch wel even wennen. De mentaliteit is toch anders. In Nederland is iedereen heel open, iedereen zegt daar goeiedag tegen elkaar, iedereen helpt elkaar. Maar ook binnen de Marokkaanse gemeenschap hier in Leuven was het aanpassen. Bijvoorbeeld fietsen. In Nederland fietst echt iedereen, terwijl ik hier een uitzondering was onder de Marokkaanse vrouwen. Daar is ondertussen gelukkig verandering in gekomen, na de fietslessen van de integratiedienst. En nu we hier in Roosbeek (Boutersem) op het platteland wonen, merken we dat de mensen hier ook heel open en vriendelijk zijn. Insafe beëindigt dit jaar haar zesde leerjaar, en dus nemen ook jullie afscheid van De Mozaïek. Wat zal jullie bijblijven? We zullen ons zeker de sympathieke en behulpzame leerkrachten en directie blijven herinneren. De Mozaïek is een school waar we als ouders altijd welkom waren, een school met een leuke sfeer. Ook het contact met de andere ouders is altijd open en hartelijk geweest.
Op het podium: Arnout Lemmens
Arnout Lemmens uit de klas van juf Bénédicte (6A) zal in het najaar van 2012 bij de Vlaamse Opera meezingen in de opera ‘De Toverfluit’ van W. A. Mozart. Joren Vanhulle uit zijn klas was heel benieuwd hoe hij daarbij gekomen is en hoe de voorbereiding voor zo een groot muziekstuk verloopt. Hij stelde enkele nieuwsgierige vragen aan zijn klasgenoot. Hoe ben je bij deze opera terechtgekomen? Waarom doe je eraan mee? Een vriendin van mijn mama zingt in een koor. Ze werkte mee aan het kinderkoor van de Vlaamse Opera in Antwerpen. Zij wist dat ik al lang zong en vroeg of ik mee wilde doen aan de audities voor ‘De Toverfluit’. Dat heb ik dan gedaan en ik was geslaagd. Daarna moest ik voor een tweede keer auditie doen, voor de directeur van de Vlaamse Opera. Er waren tientallen kinderen die een rol wilden. Uiteindelijk bleven we over met zes kinderen (twee groepjes van drie kinderen).
Hoelang en hoeveel heb je moeten oefenen? In het voorjaar van 2011 waren mijn eerste audities. Vanaf september tot december heb ik hard gerepe-teerd. Ik ging dan bijna elke week voor enkele uren naar Antwerpen. Tijdens het afgelopen voorjaar hadden we soms repetitie in Antwerpen en soms in Gent. Na deze grote vakantie beginnen we terug intensief te oefenen tot aan het eerste optreden. Ik moet tijdens de repetities extra
op mijn woorden letten, want ik zing in het Duits! Hoeveel keren treed je op, en waar en wanneer? Ik treed 9 of 10 keer op in december 2012 (in Antwerpen) en in januari 2013 (in Gent). Op de website www.vlaamseopera.be vind je meer informatie over tickets. Waar gaat het verhaal van ‘De Toverfluit’ over? Hoe klinkt de muziek? Zoals bij vele opera’s is het verhaal best ingewikkeld. Ik ga proberen het belangrijkste te vertellen. Pamina, de dochter van de Koningin van de Nacht, is ontvoerd door de boze tovenaar Zarastro. Intussen is de beeldschone Prins Tamino verdwaald in het bos. Hij wordt gered van een slang door de helpsters van de Koningin. Maar Papageno, de vogelvanger uit het bos die behalve naar vogeltjes op zoek is naar een liefje, liegt tegen de prins dat hij hem gered heeft. Als de Koningin te weten komt hoe knap prins Tamino wel is, vraagt ze hem om haar dochter te bevrijden uit de klauwen van Zarastro: Prins Tamino wordt onmiddellijk verliefd op een afbeelding van Prinses Pamina en wil direct op pad gaan. Van de koningin krijgt hij een toverfluit (vandaar de titel van de opera!). Papageno wordt verplicht om de prins te helpen op zijn tocht naar het paleis van Zarastro, als straf voor zijn leugens. Hij krijgt als hulp een toverklokkenspel. Papageno en de prins worden bijgestaan door de Drie Knapen: zij zijn alwetend maar mogen niet veel verklappen. Alles loopt uiteindelijk goed af in deze opera. Wanneer Pamina bevrijd wordt door prins Tamino, blijkt de boze tovenaar Zarastro een goederik te zijn die prinses Pamina enkel wilde beschermen tegen de negatieve invloed van haar eigen moeder. En Papageno vindt eindelijk ook zijn grote liefde: Papagena! De Koningin van de Nacht wordt ontmaskerd en de koppeltjes leefden natuurlijk nog lang en gelukkig…..! De muziek van Mozart klinkt ondanks het dramatische verhaal best vrolijk! Ze is ook heel gekend, vooral de aria van de Koningin van de Nacht (ha-a-a-a-a-a-a-a-a-a-aaaah!) en het lied van Papageno (pa-pa-pa-pa-pa-papa-pa…….)
En welke rol speel jij? Ik speel één van de drie knapen (samen met twee andere kinderen zijn wij de drie knapen). Wat vind je het leukste aan meedoen aan een opera? Het is heel bijzonder om eraan mee te doen. Het is iets wat je normaalgezien maar één keer in je leven meemaakt. Het is ook leuk omdat ik nieuwe vrienden heb gemaakt. De repetities zijn tot nu toe heel plezant: we lachen ons tijdens het zingen vaak dubbel. Niet makkelijk trouwens, lachen en zingen tegelijk!..... Dankjewel voor dit leerrijke interview. Ik wens je veel succes en vooral veel plezier!
Rarara… (de oplossing) De oplossing van het juni-nummer is: Juf Ann!
Wistjedatjes… Wistjedat… ons leerlingenaantal mooi gegroeid is en we nu 17 in plaats van 15 klassen kunnen inrichten. Wistjedat… de Leuvense Gidsenbond een rondleiding door Blauwput organiseerde en daarbij een bezoek bracht aan ons meer dan 110 jaar oude gebouw van derde graad. Wistjedat… onze kinderen van het zesde leerjaar een echte drugshond op bezoek kregen samen met de nodige uitleg en snuffelacties. Wistjedat… onze tweedeklassers alle dieren van de Antwerpse zoo eens gingen opzoeken. Wistjedat… alle kleuters van de tweede kleuterklas en ook hun ouders al konden kennismaken met hun “nieuwe” school. Wistjedat… het fietsexamen voor de 6de leerjaren opnieuw mocht afsluiten met de aanwezigheid van burgemeester Tobback die hoogst persoonlijk de diploma’s uitdeelde. Wistjedat… de brandweer een bezoekje kreeg van onze leerlingen van het tweede leerjaar. Wistjedat… op maandagmiddag 25 juni alle kapoenen op een ijsje getrakteerd werden door mevrouw Ann. Wistjedat… alle kinderen van onze school pastoor Jan feestelijk uitwuifden op dinsdagnamiddag 26 juni. Wistjedat… er al ijverig opgeruimd en verhuisd werd door onze juffen en meesters. Wistjedat… er 37 leerlingen van het zesde leerjaar hun lagere school beëindigen en dit vierden met een leuke en gezellige afscheidsviering. Wistjedat… we op zoek zijn naar een (oude!) caravan om als speelhuisje voor de verdeling van het spelmateriaal in te richten op onze speelplaats. Wistjedat… onze ouderraad een nieuwe voorzitter, Veerle Bryon, mag verwelkomen en we Hans Tielemans een dikke dank u wel zeggen!
Noteer alvast in je agenda! Open-deuravond: 31 augustus 2012 van 17u30 tot 19u30 Informatieavonden: eerste graad: 4 september 2011 tweede graad: 11 september 2011 derde graad: 13 september 2011 telkens om 19u30 Ouderraad: 18 september 2011
COLOFON – Dit Karooke werd gemaakt door de nieuwsbrief-werkgroep van de ouderraad (Els, Sofie V, Sofie M, Bart, Johan, Karel, Miriam) – ideeën en suggesties welkom op
[email protected]
