Wijkkrant. Beste lezer, Wandeling door Venlo. Jaargang 9 nr. 3 oktober 2010

WK 2010 Special Edition

11-12-2003

11:26

Pagina 1

2010

Jaargang 9 nr. 3 oktober 2010

Beste lezer, Wat is leven zonder dromen? Wat is leven zonder wensen en illusies? Dromen, zo stelde Woe Cheng ooit, ontspruiten aan waakzame gedachten. Voorliggende speciale uitgave van de wijkkrant is daar een fraai voorbeeld van. De wijkkrant van oktober 2010, gevoed vanuit dromen en verwachtingen uit oktober 2003. Opgetekend door de redacties van de twaalf wijkkranten die in de eerste helft van 2003 workshops bij mij hebben gevolgd. Een wandeling door jullie wijk in 2010 is de eindopdracht van de sessie, geïnitieerd in het kader van de wijkgerichte aanpak van de gemeente Venlo. De redacteuren die de reis door de tijd hebben gemaakt, zijn gezegend met waakzame gedachten. Ze koppelen hun beleving van nu aan de verwachte gevoelswaarde van later. Dat vergt lef, humor, cynisme, trots, ergernis, angst en profetisch denken. En al die elementen bloeien op in de

twaalf virtuele wandelingen. Het is een bonte en boeiende mix van schrijfstijlen en journalistieke keuzes geworden. Van dagboek tot brief, van wandeling tot droom. Met soms verrassende uitkomsten en intrigerende actiegroepen. In één van de verhalen wordt het actiecomité ‘Dromen zijn bedrog’ opgevoerd. Laat ik nu de hoop en wens uitspreken dat deze actiegroep in 2010 uit gebrek aan ‘munitie’ de handdoek werpt. Want in het door de schrijvers geschetste Venlo 2010 zou ik best graag willen wonen. Nou ja, vooruit dan, in een aantal wijken tenminste. En de afspraak voor later staat nu: in oktober 2010 wandelen we daadwerkelijk door Venlo. Met deze wijkkrant als gids. Veel leesplezier! Maurice Ambaum Ambaum Media & Communicatie

Wijk Wijkkrant

Wandeling door Venlo

Fotografie: Ed van Wegberg


11-12-2003

11:26

Pagina 2

Belfeld - 2010

Belfeld, 2010 - Met de fiets vertrekken we vanuit Venlo richting Belfeld. We komen het dorp binnen via de rotonde bij de Boxhoverweg. Na de aanleg van de R73 is de N271 een stuk rustiger geworden. Het is meer een toeristische route geworden. In dit kader is de rotonde mooi aangeplant en voorzien van een beeld dat verwijst naar de ontstaansgeschiedenis van Belfeld. Het vorig jaar zijn er grote bomen langs de Boxhoverweg geplant. Richting Tegelen zien we de sportvelden achter het Bakenboscomplex. Het is een groene buffer tussen Belfeld en Tegelen.

Belfelds Museum. Het oude ‘Superke’ is alweer grotendeels opgebouwd en de spanten van een schuur staan ook al overeind. Er is nog veel te doen, maar de vrijwilligers zijn weer enthousiast en er hebben zich nieuwe ‘vrijwilligerwerkers’ aangemeld. Achter het museum zien we dat het bedrijventerrein langzaam ingevuld raakt met kleine ambachtelijke bedrijfjes.

Via enkele omwegen komen we bij het Kapelletje van Geloo. Na jarenlang in de verdrukking te hebben gelegen, heeft het zijn functie van rustpunt voor de gelovigen weer herkregen. Het open stuk eromheen is dankzij de medewerking van gemeente, kerkbestuur en particulieren op de schop genomen. Het Kapelletje wordt weer ingebed in het groen.

Wat verderop zien we dat eindelijk de rommel aan de rechterzijde van de Schoolstraat is opgeruimd. De projectontwikkelaar heeft zijn oorspronkelijke plannen niet kunnen verwezenlijken. Na jarenlange strijd met de gemeente is het stuk grond verkocht en er zijn twee prachtige vrije sector woningen gebouwd, met rondom de woningen een ‘ouderwets’ grote tuin. Verder gaan we, richting Muldersplein. Daar aangekomen nemen we eerst een kijkje bij ‘Koramic City’. Hier is op het terrein van de vroegere kleiwarenfabriek Janssen-Dings een nieuw woongebied ontstaan. Wat ons opvalt is de gevarieerdheid van woningen. De bewoners zijn mensen uit verschillende leeftijdsklassen, zo komen jong en oud dagelijks met elkaar in aanraking en kunnen elkaar af en toe de helpende hand toesteken. Her en der in de wijk staan nog attributen die herinneren aan de keramische activiteit in het verleden. In de vroegere directeurswoning aan de Julianastraat heeft zich een pottenbakker gevestigd, die in het oude fabriekje een expositieruimte heeft. Een klein stukje oude fabrieksmuur is opnieuw opgebouwd en voorzien van een plaquette met gegevens over de klei-industrie in Belfeld. We keren terug naar het Muldersplein. In de winkel naast de Super is een dienstverlenend bedrijf gevestigd. Hier kun je terecht voor advies op allerlei gebied, er is een postagentschap en een

Het oude plan ‘Arboretum’ is opgepakt en omgevormd tot een FELICITATIEBOS. De inwoners van Belfeld kunnen bij een feestelijke gelegenheid een boom planten. Bij elke boom staat een bordje waarop informatie staat zoals: welke soort boom en ter ere van wat of wie is de boom geplant? We fietsen verder en nemen een kijkje op de openbare begraafplaats. Het hek rondom het nieuwe gedeelte is van een groenbeplanting voorzien, hetgeen de privacy ten goede komt. We zien dat dankzij de uitvoering van het nieuwe kerkhofplan de intimiteit op het kerkhof is toegenomen. We komen ter hoogte van de Berkenhoflaan. Wat zien we daar? Een bordje met de verwijzing naar het

2 Wijk Wijkkrant 2 0 1 0

■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:27

Pagina 3

toeristische informatie desk. Een gat in de markt, nu door schaalvergroting steeds meer diensten uit de dorpen verdwijnen. Het appartementengebouw verderop is klaar en bewoond, de beide winkels zijn verhuurd, in een winkel is een drankenshop gevestigd en in de andere een kledingboetiek.

de Brede School. Gelukkig voldoet ze aan de verwachtingen. In het begin waren er wat problemen door de grote drukte, maar dit is in goede banen geleid. Het blijkt dat er meer mogelijk is dan vroeger in de drie aparte scholen en ook de aanverwante activiteiten scoren hoog. We fietsen verder richting Bolenbergweg. Wat opvalt is dat de geluidsschermen de overlast van de R73 goed tegenhouden. Wel mag er wat meer groen komen. Terug nu naar het viaduct. Hier is nog steeds

We fietsen verder de Julianastraat in en dan richting Kromme Hook en Maalbekerweg. Een toeristisch bord verwijst naar de voetgangers/ fietserstunnel die toegang geeft tot het Belfeldse bosgebied dat een onderdeel vormt van het grote ‘Maas-Swalm- Nette’ natuurreservaat. Zo zie je maar weer: wat in het buitenland kan, dat kan ook in Groot Venlo worden gerealiseerd. We besluiten richting bosgebied te fietsen en een terrasje te pikken op Maalbeek. Het landgoed Malbeck is omgebouwd tot een paardenstoeterij. Je kunt er paarden huren en huifkarrentochten maken. In de zomer is het terras geopend en je kunt er een hapje eten. Verderop zien we dat de afgraving richting Tegelen is gevorderd. Het afgegraven deel is aangeplant en begrenst de camping. We keren terug, lekker de berg af onder het tunneltje door en gaan een kijkje nemen bij het jeugdontmoetingscentrum ‘De Jungle’. Er zijn hier binnen- en buitenactiviteiten. Het jeugdlokaal zelf is twee avonden per week open. Er kan worden gekaart, gebiljart, geïnternet en natuurlijk ook gewoon kletsen of naar muziek luisteren. Eén keer in de zes weken is er disco met bijzondere muziek verzorgd door een D.J. Het buitengebeuren is nog in ontwikkeling. Gerealiseerd is reeds een verhard terrein waar de jeugd kan basketballen en er is een trapveldje. Verder staat er een pingpongtafel en is er een zitje. Vanuit de Sportlaan nemen we even een kijkje bij

niets aan gebeurd en dat is jammer, want deze situatie blijft natuurlijk een punt van zorg voor de inwoners. Vooral omdat het zware verkeer naar de bedrijven niet echt is verminderd. Langs de N-271 fietsen we terug richting Tegelen en zien dat er een mooi bord is geplaatst bij de afslag stuw. We gaan een kijkje nemen. We zien dat er een nieuw infobord is geplaatst en dat er een wandelpad is aangelegd langs de Maas richting Aalsbeek. We zijn weer terug bij de rotonde aan de Boxhoverweg en daarmee is onze fietstocht door Belfeld ten einde. Hoewel er altijd iets te wensen overblijft - zoals de verbetering van het viaduct, meer winkels en minder vrachtverkeer – en er wensen zijn die waarschijnlijk nooit gerealiseerd zullen worden - zoals een station in Belfeld – mogen we concluderen dat er muziek in de ontwikkeling van Belfeld zit en dat ons dorp alleszins leefbaar is. De bevolking is toegenomen, in ‘Koramic City’ hebben zich veel jonge gezinnen gevestigd, de jeugd heeft zijn eigen home gekregen, de Brede School floreert. Kortom: we kunnen met recht zeggen dat Belfeld een dorp is waar muziek in zit! Redactie dorpskrant Belfeld


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

Oud & Nieuw Steyl - 2010


11-12-2003

11:27

Pagina 4

langs de toeristische highlights van Steyl. Veel indruk maken de nostalgische verhalen over de overstromingen in de jaren negentig vorige eeuw. Wanneer de gids de hoogwaterstanden aanwijst op de lantaarnpalen in de Maashoek en omgeving is er ongeloof. Ook de waterkering in de Maashoek en zijn geschiedenis spreekt de toehoorders aan. Zoals u weet is het, zeker op zonnige dagen, altijd uitkijken in de Maashoek. De fietsroute langs de Maas van Roermond naar Venlo is zeer populair en dus druk bereden. Bij de aanlegplaats van het veer is het, zeker op zonnige dagen, zo druk met fietsers dat verkeersregulerende maatregelen wellicht overwogen moeten worden. Hebben de fietsers richting Venlo of Roermond nu voorrang op de mensen die routes van en naar Baarlo rijden of niet? De picknickplaatsen en de zonneweide bij de aanlegplaats van het veer zitten ook weer vol. Het water van de Maas is inmiddels weer zo schoon dat de kinderen zonder gezondheidsrisico’s in het water kunnen rondspetteren. Ook verderop langs de Maas richting Venlo ziet het zwart van zonaanbidders op de ligweiden. De bijbehorende ”strandtent” in de bocht trekt door de goede muziek en hapjeskaart veel jongere bezoekers. Als je duinen en zee wegdenkt, zou je je op het strand van de Noordzee wanen. We verlaten nu de drukke Maasoever en lopen de Veerweg omhoog naar het Museumplein. Dit plein

Oud Steyl, 2010 - Op een zomerse zondag in het jaar 2010 neemt uw gids u mee voor een wandeling door Steyl. Het in de eerste jaren van de 21e eeuw ingezette beleid om Steyl toeristisch op de kaart te zetten, heeft inmiddels zijn beslag gekregen. Vraag een willekeurige Nederlander waar Steyl is, dan kan hij feilloos aangeven waar deze toeristische parel ligt. Trouwens, ook onze Oosterburen blijken Steyl heel goed te vinden getuige het grote aantal touringcars dat weer op de grote parkeerplaats in de uiterwaarden van de Maas langs de Kloosterstraat staat geparkeerd. Nu het uitbaggeren van de Maas eindelijk is afgerond, kunnen ook grotere rondvaartboten aanleggen aan de steiger in de Maashoek. Verschillende rederijen hebben inmiddels een trip met bezoek aan Steyl in hun programma opgenomen. Onderweg komen we verschillende groepen tegen die onder begeleiding van een gids een rondwandeling maken


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:27

Pagina 5

jaarlijkse internationale beeldententoonstelling. Inmiddels is dit evenement zo gegroeid dat er ook andere locaties in Steyl benut worden om alle beelden te kunnen plaatsen. Er kan sinds kort een zeer aantrekkelijke beeldenwandeling door Steyl gemaakt worden. Dit kan apart of in combinatie met de welbekende poëzieroute door Steyl.

heeft door de reconstructiemaatregelen inmiddels een uitstraling als het Onze Lieve Vrouwe-plein in Maastricht. Grote gezellige terrassen en perfect gerestaureerde oude kloostergebouwen. ’s Avonds is het plein overigens fantastisch belicht. Aanplakbiljetten attenderen de bezoeker op de bekende zomeravondoptredens van regionale artiesten. Voetgangers hebben de ruimte doordat auto's hier verbannen zijn. Parkeergelegenheid is trouwens voldoende voorhanden in de omgeving. Na de restauratie zijn in de oude kloostergebouwen nieuwe musea, zoals het keramisch museum en verschillende kunstenaarsateliers gevestigd. Bezoekers kunnen bij het VVV-kantoortje terecht voor het boeken van rondleidingen door de kloosters en bijbehorende tuinen. Hoogtepunt is voor velen het graf van de Heilige Arnoldus Janssen. In het kleine winkeltje naast het Missiemuseum zijn aantrekkelijke souvenirs te koop. Het in de vleugel van het Missiehuis gevestigde hotel biedt voldoende overnachtingsmogelijkheden en vooral de "torenkamers" zijn zeer in trek. Een langer verblijf in Steyl is voor bezoekers daarmee mogelijk geworden. Iets verderop zien we het Arnoldushofje, dat nu een hof is geworden sinds het zaaltje achter villa Elise is afgebroken en de vrijgekomen ruimte op prachtige wijze is aangeplant. In de loop der jaren is hier een aantrekkelijke beeldentuin ontstaan, zeker door de

Het zal u niet verbazen dat uit de jaarlijkse stadsmonitor van de gemeente Venlo weer blijkt dat de inwoners van Steyl nog steeds het meest tevreden zijn met hun woonomgeving. Waarschuwingen zijn er echter ook. Het toerisme moet niet nog verder groeien; men wil geen tweede Valkenburg worden. Ik vervolg mijn weg door de Arnoldus Janssenstraat. In de zomer altijd net een tunnel van groen. Linksaf de Dreiers op. Even kijken bij het zomeravond buurtvoetbaltoernooitje op het Patersweike. Gezellig druk bij tap en barbecue. Zoals verwacht doet het team uit de Maasstraat het weer goed. Na het nodige stof gehapt te hebben begint dorst op te spelen. Snel naar het Museumplein in de hoop dat er een plekje vrijkomt op het terras. Maar niet te lang, vanavond moet ik weer terug voor het optreden van Rowwen Hèze. Redactie wijkkrant Oud & Nieuw Steyl


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

Centrum Tegelen - 2010


11-12-2003

11:27

Pagina 6

Centrum Tegelen, 2010 - Het valt niet mee om de toekomst te voorspellen. Het K N M I heeft al moeite met de weersvoorspelling voor de volgende dag. Wie herinnert zich niet de voorspelling van de gezaghebbende minister van financiën, de heer Zalm, dat de invoering van de euro in het jaar 2002 geen prijsopdrijvend effect zou hebben. Goedgelovig zijn we tot op de dag van vandaag nog aan het bezuinigen en aan het afbetalen van de in 2002 opgelopen schulden. Sommigen gaan in hun voorspellingsdrift nog verder en voorzien het einde der dagen. Als de zon de volgende dag gewoon weer opkomt, hebben de betreffende profeten wat uit te leggen. Dit lukt maar moeilijk en de geschiedenis ingaan als bedrieger wil niemand. Dus wordt het grote voorspelde drama omgezet in een klein drama binnen eigen kring. Zo haalt de profeet na enig zinloos bloedvergieten toch zijn gelijk. Vaak is het vertrouwen tussen profeet en gelovigen voorgoed beschadigd als een voorspelling niet uitkomt. Hier is uw redactie van uw wijkkrant beslist niet op uit. Toch wagen wij ons aan het voorspellen van hoe het centrum van Tegelen er in 2010 zal uitzien.

de Zuiderbrug. Het blijkt dat er kolossale fouten zijn gemaakt bij het inschatten van de verkeersstromen over de A73/A74. Een deel van het verkeer richting Maastricht wurmt zich net als vroeger over de oude Napoleonsbaan. Met alle gevolgen, die wij nog zo goed kennen van vroeger, van dien. Rijkswaterstaat overweegt de verkeersstromen weer te scheiden en plant een autobaan richting Maastricht op de westelijke Maasoever. Voor de aanwonenden in Tegelen veroorzaken de dagelijkse files veel stank. In de nachtelijke uren kunnen mensen moeilijk de slaap vatten door het geluid. De oorzaak ligt in het feit dat er bij de aanleg moest worden bezuinigd op geluidsschermen. Het actiecomité ‘Dromen zijn bedrog’ heeft burgemeester Freij van Venlo oordopjes aangeboden namens alle aanwonenden. Burgemeester Freij vertelt dat hij, om de overlast aan den lijve te ondergaan, twee weken bij een bevriende aanwonende heeft overnacht. Freij geeft toe dat ook hij in die twee weken nauwelijks een oog heeft dichtgedaan.

De A73/A74 is in 2010 al jaren in gebruik. Maar als we op de Rijksweg tegen het viaduct aankijken zien we dagelijks stilstaande auto’s. Het knooppunt Zuiderbrug staat met stip in de file top-10. Het verkeer dat de aansluiting zoekt met de Duitse A61 gecombineerd met het verkeer dat richting Maastricht moet, is te veel voor

De burgemeester stelt het actiecomité gerust met de toezegging dat ook hij niet eerder zal rusten totdat de geluidsschermen zijn gerealiseerd. Voor de financiering lanceert hij het Zuiderbrug-tolplan. Iedere automobilist betaalt elektronisch €2,50, en vrachtwagens betalen €5,- bij het passeren van de brug. De leden van het actiecomité keren met een voldaan gevoel huiswaarts en vallen spoedig in slaap. Ze dromen van mooie geluidsschermen die


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:27

Pagina 7

die massaal door de eigenaren van cafés en restaurants buiten worden gezet, snel bezet. De obers zetten het ene volle dienblad na het andere op de tafels. Zeer populair is het speciale ‘Arnoldus Abdijbier’, vernoemd naar de heilig verklaarde Arnoldus Janssen. Een broeder heeft de oeroude recepten bij een voorjaarsschoonmaak van de Bovenkerk in Steyl teruggevonden. Een regionale brouwer in Neer voorzag dat lokale biertjes steeds beter in de smaak vallen en maakte een deal met de broeders. In ruil voor de naam en de speciale receptuur zou de brouwer van ieder verkocht kratje Arnoldus Abdijbier 1 euro overmaken naar het Missiehuis. Met dit geld konden de broeders eindelijk de noodzakelijke renovatie van het orgel in de Bovenkerk financieren.

nu snel zullen worden geplaatst door het plan van hun eigen burgemeester. Het Wilhelminaplein in Tegelen is in 2010 een oase van rust. De rust wordt slechts verstoord door de klokslagen van de Martinusbasiliek, het gegil van spelende kinderen en het ruisen van de bladeren van de leilindes, die het plein lommerrijk omzomen. Het ABN/Amro complex is na een uitspraak van de Raad van State uiteindelijk toch gesloopt. Een andere storende factor bij de reconstructie van het plein, de Grotestraat, gaat bij Quatre Bras de grond in en komt er bij Tango weer uit. De tunnel is geboord met de diepe boortechniek, die ook is gebruikt bij de aanleg van de Noord-Zuidlijn in Amsterdam. De bewoners van Tegelen flaneren op mooie zomeravonden massaal over het met maaskeien geplaveide plein. Omdat het flaneren moe en het weer dorstig maakt, zijn de rieten stoelen,

Redactie wijkkrant centrum Tegelen


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

Op de Heide - 2010


11-12-2003

11:27

Pagina 8

heden wordt er breed uitgemeten tegen de politieke en maatschappelijke achtergronden van toen en nu. Verontwaardiging en irritatie over de gemeente die het steeds meer laat afweten tegenover gehandicapten en ouderen, kansarmen en werklozen. Het harde leven van alledag waarin geen plaats meer is voor romantiek zoals vroeger. Er wordt gepraat over de Venlose verkeersdeskundigheid waarvan we allen vinden dat ze wat meer drempelvrees mocht laten zien op de gemoderniseerde wegen. Nee, het leven is niet meer wat het eens was en het verleden wint het volgens de ouderen altijd aan kwaliteit van het heden. Men bespreekt de vele daklozen die doelloos ronddolen in de wijk. Hoewel er vroeger ook al zwervers liepen, hadden die tenminste hiervoor gekozen. In heel Venlo liepen echter veel daklozen die door een aantal tegenslagen kort na elkaar zo in de schulden raakten dat ze hun woonlasten niet meer konden opbrengen en na enkele maanden zonder pardon op straat werden gezet.

Op de Heide, 2010 - Deze ochtend, een doordeweekse dag, zegt een legertje praatlustige vogels mij dat deze dag uitermate geschikt is om fraaie plaatjes te schieten voor de komende wijkkrant. De zon laat zich van zijn beste kant zien. Ja, het besluit is gemaakt. Een goed idee voor het komende uurtje. Verheugd laat ik mijn gedachten even gaan. Misschien tref ik in het hart van de wijk aan het Glazenapplein nog interessante mensen op het ‘leugenbankje’ die over hun gouden gloriedagen verhalen. Het leugenbankje naast de tweede heilige beuk uit 2002 werd vijf jaar geleden teruggeplaatst en ingewijd door de Venlose wethouder van bankzaken Gubbels. Het fraai mahoniehouten buitenmeubel dat ruim plaats biedt aan vier personen, wordt soms door jongeren, maar vrijwel zeker dagelijks tussen 11 en 12 uur bezocht door een viertal weduwnaars: Joseph, Sjeng, Pièrre en Kep. Het verleden in vergelijk met het

Soms is een meegebrachte oude foto het startsein om samen op het bankje te verzinken in een nostalgische bui. Verhalen die soms met een lach en een traan en plagerijtjes over en weer worden toegespeeld. Het luisteren naar het grijze kwartet


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:27

Pagina 9

vanaf oktober tot de verplichte buitenuitrusting behoren. Zonder deze zaken was het ten strengste verboden zich buiten eigen grondgebied te begeven. Overtredingen werden beboet met €1000,00. Anonieme tips werden hierbij dankbaar door het servicebureau van de gemeente gerapporteerd en gecheckt. Meer dan één hond per gezin op naam was enkel voorbehouden aan fokbedrijven.

vaste bezoekers is echt genieten voor een redactielid van de wijkkrant met een chronisch knagend, immer aanwezig heimwee naar vroeger… Want vroeger… was het allemaal beter, mooier, eerlijker en degelijker. Er bestond hier een hechte band met elkaar, de wijk kende nog echte burenhulp, men kende zijn buren en ze verstonden altijd jouw taal. Lang geleden was de natuur natuurlijker, het vogelgezang vrolijker, de mensen anders, de dienstverlening beter, het eten smakelijker en er was vooral stabiliteit in het leven. Als de kinderen uit school kwamen, was er minimaal één van de ouders altijd thuis. Of anders wel een tante die geborgenheid kon bieden. Dat gevoel over vroeger deel ik in totaliteit met de ouderen en om deze reden voel ik me echt thuis tussen mensen met heel wat jaren meer op de teller. Vertellen over die ‘goeie ouwe Hei’, dat kunnen ze op dat leugenbankje. En ja, ik weet dat je het soms allemaal met een korreltje zout moet nemen. Het blijft evenwel een kostelijk tijdverdrijf om ze te zien opbieden tegen elkaar: … ‘O ja? Echt? Nou, weet je wat ik laatst heb meegemaakt…?’ Dan volgt een nog gekker verhaal. Het leugenbankje staat erom bekend! Eigenaardig, het samenscholen op dat bankje aan het Glazenapplein blijkt sinds jaar en dag voorbehouden aan mannen in de leeftijd tussen de zestig en tachtig jaar.

Desondanks woon en werk ik nog graag in deze mooie groene wijk, die is gesitueerd tussen de grens van Kaldenkerken en de verkeersaders A73 en A74. De frisse boslucht was sinds jaren al in voortdurende concurrentie met de vervuilde lucht afkomstig van deze grote autowegen maar… kon het niet winnen. Niettegenstaande de riante bebossing wijd in de omtrek, was de lucht inmiddels sterk verslechterd. Heel wat oudere wijkbewoners dragen -met de SARS-affaire van maart 2003 nog in hun achterhoofd- enigszins verlegen maar wel consequent een mondkapje. De minder draagkrachtigen lossen het op met een op maat geknipt wasemkapfilter. De herindeling van 2001 ligt nog vers in het geheugen. Venlo kreeg enorm veel kritiek te verstouwen omdat er tegelijkertijd met de omstreden herindeling nogal wat verkeersaanpassingen plaatsvonden. De wijk reageerde massaal ontzet toen in 2002 de fietspaden aan een van de toegangwegen werden verwijderd. De gemeente antwoordde in mei 2003 hierop dat de nieuwe situatie eerst om een gewenning vraagt ‘nu het asfalt nog nat is.’ Wethouder Freij moest uiteindelijk overstag en droeg er zorg voor dat in elk geval de fietspaden in 2004 werden hersteld. De 30-km zonering werd vervolgens omgetoverd naar de oude ‘50 km per uur’ vanwege het hardrijden in de wijk! De wijk was tevreden. Op de centraal gelegen Kerspelstraat bleef de 30 km maximaal behouden. Afschuwelijk detail is dat het eerst acht verkeersdeelnemers moest kosten in de tijd dat men slechts 30 kilometer mocht scoren. Geregistreerde slachtoffers. Twintig min of meer gewonde burgers meldden zich in die periode bij het servicepunt der gemeente Venlo. De hele bevolking van de wijk Op de Heide wist pertinent zeker dat het er minstens drie maal zoveel moest zijn. Volgens de verslaggeving op het leugenbankje waren het er zestig. Maar zoals reeds

Terwijl ik tegen tienen de nodige attributen, de beeldchip (fototoestel), de notebook en samplechip (taperecordertje) in het fietsmandje zet, hoor ik de teckel van de buren met opeengeklemde kaken jammeren. In de naastgelegen tuin is buurvrouw druk doende het dier voor te bereiden op een ommetje. Ze loopt ook al tegen de zeventig en dan valt het niet mee om een tegensputterende viervoeter zijn muilkorfje om te binden. Ook het aanbrengen van het broekje heeft heel wat voeten in de aarde. Toch moest het er een keer van komen. Door de gemeente Venlo werd twee jaar geleden opgemerkt dat honden op de openbare weg zoveel burgers tot razernij brachten, dat deze drastische maatregelen onontkoombaar werden. Door middel van een schrijven werden in 2008 hondenbezitters ingelicht over de ophanden zijnde gemeentelijke verordening dat veiligheidsmuilkorf en hondenshort – een broekje met reinheidskeurmerk –


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:28

Pagina 10

gezegd, er werd op die magische locatie fanatiek tegen elkaar opgeboden. Het is nog steeds prettig om te werken voor de wijkkrant en geluid- en beeldopnamen te maken van de mooie stukken bos waartussen de straten en huizen zijn gebouwd. Er is gelukkig nog veel groen in de wijk, al moesten er extra rassen van bomen, heggen en heesters worden gecultiveerd die bestand bleken tegen de vuile lucht. In 2009 werden video bewakingscamera’s ingezet om de burger ‘een zeker gevoel van veiligheid’ te geven. Daarna installeerde de gemeente kleine microfoontjes op plekken zoals bosranden en grotere parkeerplaatsen. Daarna zelfs bij peuterspeeltuintjes. De gemeente zou op die manier samen met de politie beter controle kunnen uitoefenen. Je wist nooit of die dingen echt werkten. Er zat geen lampje op, je hoorde niets zoemen, sommigen zag je nauwelijks.

De wijk Op de Heide heeft enkele maanden geleden de regionale krant gehaald vanwege ernstige verzakkingen in voornamelijk huurwoningen. De aardbeving die in 2006 plaatsvond tussen Roermond en Nijmegen, had vele woningen, gebouwen en natuurgebieden beschadigd. Op het leugenbankje werd de kwestie van de aftakelende gebouwen toegeschreven aan de aardbevingen in samenhang met het bombastische en frequente oorlogsgeweld op aarde. Nadat tal van bewoners bij de verhuurders had geklaagd over scheuren en barsten in vloeren, daken en muren, werd na een grondig onderzoek door de aangesproken verzekeringen geconstateerd dat er bij de bouw nogal luchtig was omgesprongen met de wettelijke bouwvoorschriften. Nadat in een maisonnettewoning een keukenblok op de eerste verdieping in

de ondergelegen slaapkamer van een ander gezin was gestort, werd er echt haast gemaakt met concrete renovatie. Vier toezichthouders en projectverantwoordelijken werden na een gerechtelijk proces veroordeeld tot vijfhonderd uur dienstverlening bij de gemeentelijke reiniging. Ook de directie van het gigantische verhuurservicebureau werd gestraft. De bewoners lieten in de laatste openbare wijkvergadering horen dit rechtvaardiger te achten dan het ‘snelrecht’. Dat zou alleen maar de slurpende geldpot van het Rijk of Justitie vullen. De verhuurder kreeg de plicht opgelegd binnen een jaar alle gebreken op eigen kosten te herstellen. De huurders waren tevreden. Onderweg naar het leugenbankje passeer ik eerst het speeltuintje voor kleuters bij de openbare school ‘de Toermalijn’. Het is er een drukte van belang. Alle speeltoestellen zijn in gebruik en ik ben getuige hoe bij het toegangspoortje twee jonge moeders vechten om de ‘playcard’ (een plastic toegangskaartje) te ontfutselen van een jongetje van een jaar of vijf. Die doet erg zijn best om in het beeld van de langzaam bewegende bewakingscamera te komen. Het knaapje is de elektronische voeler met tijdklok al gepasseerd en wordt nu door één van de vrouwen aan zijn schouder vastgegrepen om zijn pasje ook door haar dochtertje te laten gebruiken. De playcard is goed voor vijfentwintig uurtjes per week in een gemeentelijk kleuterspeeltuintje en wordt verstrekt voor €150 per jaar. Moeders en vaders dienen hier buiten het hek te blijven, maar kunnen wel op de banken die rondom de speelplaatsjes staan opgesteld toezicht houden. Op gepaste afstand stap ik van de fiets en neem geluidloos de beeldchip uit het stuurmandje. Ik zie hier een kans ontstaan om een actueel moment vast te leggen voor mijn volgende uitgave van de wijkkrant. De speakertjes laten de rijke negentiende eeuwse orkestklanken horen van ‘Auf die Heide blüh’n die letzten Rosen’ van Stolz en Balz. Ze nodigen me uit tot zachtjes neuriën en tegelijkertijd zie ik hoe het jongetje zich met succes weet los te rukken. Hij rent meteen naar het dichtstbijzijnde microfoontje, waarvan er op elk van de vier hoeken één in het hek is geplaatst. Verontwaardigd schreeuwt hij in het microfoontje uit volle borst wat hem zojuist is overkomen. Met de armen breed geba-


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:28

Pagina 11

rend, geeft hij een kleurrijke beschrijving van de twee dames die met de handen voor hun gezicht zich snel uit het zicht van het vizier van de langzaam bewegende camera maken. Snel schiet ik twee plaatjes en berg het apparaatje weer op. Verbaasd over wat ik zag, maar tevreden over het feit dat ik het kon vastleggen spring ik op de fiets en vervolg vol verwachting van wat komen gaat mijn tocht. Het hekwerk tussen het geasfalteerde paadje en de voortuin van de school is vannacht weer vernield. De dader (m/v) kunnen we vandaag zien op het grote videoscherm in de supermarkt. Daar worden de opnamen vertoond die alle veertig camera’s in deze wijk hebben gesignaleerd tussen 23.00 en 08.00 uur. Degene die iemand herkent, kan tijdens het elektronisch afrekenen een zilveren toetsje indrukken als aanwijzing dat de wijkagent meer informatie kan krijgen over de vertoonde opnamen. Vervolgens toetst men zijn telefoonnummer in en binnen enkele uren belt de wijkagent de verklikker thuis op. Het werkt redelijk discreet: omstanders merken er niets van en indien de informatie tot een dader leidt, staat er een taart voor je klaar in de supermarkt. Hopelijk is Joseph weer bij het leugenbankje. Hij heeft altijd wel nieuws of verzint het waar je bij staat. Van de meest spectaculaire nieuwtjes weet hij in de regel zowat alles. Die nieuwtjes deed hij op de recente zaterdag meestal op in het centrum van Tegelen, waar hij te vinden is bij de verzamelplek voor ouderen in de Kerkstraat. Meer dan gewillig luistert hij daar naar de dorpsnieuwtjes van leeftijdgenoten. En voordat deze nieuwtjes het leugenbankje hebben bereikt, zijn ze door Josephs rappe geest reeds verfraaid, opgepoetst en bijgeslepen. Ineens word ik omringd door een stankgolf waar je je fiets tegenaan kan zetten. Ik kijk eens rond waar het vandaan komt. In de struiken bij het Glazenapplein ontwaar ik een grote opengescheurde doos met nat en droog afval. Het Venlose college vraagt er toch gewoonweg om, deze burgerlijke vervuiling? Wethouder Freij had op een slecht moment vorig jaar besloten dat de huishoudens van Venlo slechts nog éénmaal maandelijks hun groene dan wel hun grijze vat mochten aanbieden. Natuurlijk was bijna heel Venlo er op tegen, maar alles bij het oude laten werd inmiddels een onbetaalbare zaak! Protesten van de wijkraad werden dan wel door

het college gelezen en onduidelijk beantwoord, maar om nou te stellen dat de gemeente en de wijkraden een hechte band hadden…nee. Dat was nooit geweest en zou het ook niet worden. Het werd steeds duidelijker dat burgerbelangen geenszins parallel liepen met gemeentebelangen. De Venlose inwoners brachten in feite bij elkaar niet genoeg gemeentelijke belastingen op en van de minima kon de gemeente niets meer vragen, die waren al jarenlang een te duur en tevens uitgekleed blok aan Venloos been. De bosrand aan de Paardenplak, achter de skatebaan, werd regelmatig in de schemering bezocht door wijkbewoners per fiets, opvallend vaak met een pakketje op de bagagedrager…Tweemaal jaarlijks, in de lente en de herfst, kwam daar een vuilniswagen om de ergste drek te verwijderen. Kom, ik fiets eens over de Wambacherhof om te zien hoe het huis van de excentrieke Tegelenaar er vandaag bij ligt. Hier Op de Heide zou een man wonen die zieke mensen kan genezen van de meest ernstige kwalen. Men fluisterde dat het een kwakzalver zou zijn, maar niettemin kende iedereen wel een ‘foaf’ (friend of a friend) die beweerde dat hij met kruiden uit de tuin van de vreemde man de zieke weer op de been kreeg. Vorige week meende ik op het leugenbankje opgevangen te hebben dat de veelbesproken wijkbewoner zéker niet woonachtig was aan het Donkesven, iets dat door de meerderheid tot dusver werd geloofd. Nee, bolle Pièrre orakelde met dichtgeknepen oogjes het volgende: ‘ik zag met eigen ogen dat de kwakzalver himself het geheimzinnige kruid asa foetida, dat is duivelsdrek, plukte uit de voortuin van zijn eigen huis aan de Wambacherhof.’ Ook Sjeng, vaste bezoeker van het bankje, was de afgelopen winter door de nepdokter van een wisse dood gered door een mengeling van monnikskap, smeerwortel en warkruid. Deze kruiden, zo meende de dokter, zouden helend werken op Sjengs ademhalingsproblemen. Dat het werkte was een onomstreden feit, want reeds op de derde dag van de kuur bleken de hoestbuien voorgoed verleden tijd. Kep en Joseph verwezen Sjengs genezingsverhaal smalend naar het rijk der fabelen, maar Sjeng bleef stellig in zijn overtuiging. ‘Jullie weten er niets van, die man meent het goed met ons, je moet hem eens gewoon leren kennen. Hij heeft


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:28

Pagina 12

gestudeerd hoor, maar hij loopt er niet zo mee te koop als jij Pièrre! Trouwens, het kostte me niets, hij zegt dat God alle kruiden gratis voor ons laat groeien. Maar we moeten wel zelf uitvinden waar ze goed voor zijn en waar ze staan.’ Bolle Pièrre pochte inderdaad regelmatig over zijn enorme boekenverzameling over planten en kruiden. Aanvankelijk oogstte hij bewondering om zijn rijke bezit en vertelde hij graag over wat hij wist. Om zijn populariteit een bestendig karakter te geven, studeerde hij elke avond in zijn boeken. Zo kon hij met zijn pas verworven kennis op het leugenbankje de volgende dag weer nieuwe gespreksstof ontlokken aan de anderen. Maar als hij met overdreven articulatie de namen in het Latijn begon uit te spreken, begon zijn publiek op het bankje met de wenkbrauwen te fronsen en zuchtend in de verte te staren. Dan werd het tijd om van onderwerp te veranderen. ‘Je wenst net zo als de genezer te worden, hè Pièrre? Je zou wel eens in zijn kruidentuintje willen rondstruinen, hè?’ Pièrre ontkende dit volmondig en zei dat hij van de kwakzalver had gehoord dat veel schermbloemige planten als geneesmiddel kunnen worden gebruikt. ‘Waarvoor dan Pièrre?’ ‘Ehh, dat zoek ik vanavond effe in mijn boeken op, morgen weet ik zéker meer.’ Met zekerheid wist Kep onlangs te melden dat er onderaardse gangen waren gegraven in de jaren zeventig. In die tijd werd fase twee van de wijk gebouwd en zoals gezegd werd er niet echt serieus toegezien op de bouwvoorschriften. Dit schiep voor enkele invloedrijke personen de mogelijkheid om wat aanvullende eisen te stellen aan hun wooncomfort. Onder het mom van ‘bunkers voor de veiligheid in de toekomst’ deden enkele burgers onderhands bij de projectverantwoordelijke het verzoek om wat meer woonruimte te creëren onder hun woning. Dat kon voor een grijpstuiver extra wel worden gerealiseerd. Vandaar dat met de ineenstorting van de maisonnettewoningen de wijk flink overstuur reageerde tijdens de openbare wijkvergaderingen. Enkele illegaal gebouwde ondergrondse gangen waren aan het daglicht gekomen! Moeite van mijn kant om enkele projectverantwoordelijke overtreders hun zegje te laten doen in de wijkkrant, liep op niets uit. Zoals vaak in dit soort affaires bleken ze onvindbaar, waren ze overgeplaatst naar de

andere kant van het land of bezetten ze inmiddels een goedbetaalde baan bij de Rijksoverheid. Zal ik eerst nog langs de eendenvijver aan de Slenk gaan…, even op een bankje naar de eendjes kijken is rustgevend. Elk jaar wordt er nieuw leven in deze vijver uitgezet, omdat de lucht en het water jammerlijk genoeg ernstig zijn aangetast. Wel is het fijn dat al meer dan tien jaar enkele vrijwilligers met groene handen en een onmeetbare dosis ijver de Slenk en omgeving schoonhouden, planten, schoffelen en vegen. Ze weten altijd wel iets te melden over de vogels, konijnen, eekhoorns en andere dieren die er leven. Als ze nu aan het werk zijn, tref ik ze zo meteen wel. Eerst mijn pi-card zoeken, want ook hier staat weer een paaltje met elektrische voeler. In mijn handtas vind ik hem niet, ik heb hem zeker thuis laten liggen. Het is ook wel ergerlijk voor wijkbewoners die niets kwaads in de zin hebben of in de supermarkt iets willen kopen, dat ze overal een card nodig hebben. De gegevens worden allemaal door de gemeente verzameld en doorgeseind naar het Ministerie van Welzijn. De meeste steden hebben dit systeem in gebruik. Alle mogelijke informatie die de Rijksoverheid kan gebruiken (naar eigen inzicht ook tégen je kan gebruiken) staat erop. Sofi-nummer, adres, geboorteland en datum, aantal keren dat men kleine of grotere overtredingen heeft gepleegd, beroep, aantal studiejaren, richting van de betreffende studie zelfs, aantal keren dat men de supermarkt bezoekt, wat men daar heeft aangeschaft, afschuwelijk is het. Ook de container voor overtollig textiel gaat niet open, zonder dat men zijn kaartje laat lezen. Bij de eendenvijver zie ik een pover geklede man van rond de veertig die, zittend aan de oever, een sjekkie draait. Zijn vettige blonde, lange haren hangen over zijn neus. Geritsel in de struiken naast hem. Een zichtbaar opgeluchte vrouw, gekleed in een rood lang gewaad, voegt zich naast hem en vraagt om het pakje tabak. ‘Zou je niet eerst je handen verfrissen?’ vraagt de man. De vrouw bukt en dept zwijgend haar handen aan de rand van de vijver en droogt ze aan haar jurk. Ik bekijk het troosteloze tafereel en ben ineens verdrietig. Die jurk, waar ken ik die toch van? Ik graaf in mijn geheugen en ja, het is een jurk die ik ken van het Tegelse Passiespel! Het is één van de gewaden die ‘het volk’ droeg. Het Passiespel


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:28

Pagina 13

wordt nog steeds iedere vijf jaar opgevoerd, tegenwoordig echter met meer aandacht voor details. De vormloze gewaden die ‘het volk’ sinds 2000 droeg, werden onlangs vervangen door eveneens rode kostuums, maar de spelers hadden nu elk een ander model. De overtollige gewaden waren bestemd voor de minder bedeelden in het dorp. Op de Heide wordt een aanzienlijk aantal van die gewaden gedragen.

Eerst peddel ik langzaam door het stukje wijk, waar de achtertuinen zonder uitzondering binnen drie hoge muren liggen. Velen kozen hiervoor vanwege de veiligheid en bovendien zijn ook hier weer cameraatjes ingebouwd om binnenshuis te kunnen volgen wat er bij hun tuinpoort gebeurt. Bij het huis van de genezer was niets bijzonders te zien, wel gekeuvel hoorbaar vanuit zijn achtertuin. Kom, nu wil ik toch eindelijk naar het Glazenapplein.

Mijn horloge wijst al half elf aan. Nu eerst langs de woning van de kwakzalver van de Hei en daarna eindelijk naar het gezellige leugenbankje. Hoewel ik de genezer nooit had ontmoet, wist ik van de speculatieve verhalen dat hij vrijwel altijd in het wit gekleed ging, een bleek gelaat had en een witte auto reed. Zoveel wit bij de genezer vond de meerderheid zo opvallend, maar ja, de mensen vinden snel iets ongewoon. En ik was wel nieuwsgierig, maar vond het ook wel een beetje eng. Wij moesten de wijk eens meer onbevangen en onbevooroordeeld bekijken. Dan kreeg je niet van die rare kletspraatjes, hield ik me voor. Wit of zwart, wat maakt het uit? Misschien vang ik wat op bij het huis en kan ik óók eens een opzienbarend verhaaltje kwijt bij de leugenbank.

Vanuit de Tiglienstraat zie ik dat het bankje weg is! Ongelovig en teleurgesteld fiets ik langzaam naar de legendarische, maar pijnlijk lege plek en zie een geel memobriefje aan de stam van de heilige beuk. ‘Aan de wijkkrant mevrouw, De gemeente heeft het bankje weggehaald! We snappen er niets van. We zijn bij de genezer kruiden halen. Sjeng hoest weer. Joseph, Sjeng, Pièrre en Kep.’

Josje Orval Redactie wijkkrant Op de Heide


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

St. Joseph - 2010


11-12-2003

11:28

Pagina 14

St. Joseph, 2010 - Dagboek, Het is vandaag 20 oktober 2010. Ik heb al lang niet meer op je bladzijden geschreven. Maar ik ben er weer. Vandaag heb ik geluk gehad. Ik mocht van mijnheer pastoor in de kerktoren klimmen om wat foto’s te maken. Vanuit deze toren heb je een heel mooi uitzicht over Tegelen, Blerick en Venlo. Normaal gesproken zou je ook Belfeld kunnen zien, maar door de uitlaatgassen die de auto’s op de A73 verspreiden, wordt dit een wazig beeld. Trouwens, ook de bouwput aan de Maaskade in Venlo kun je bijna niet meer ontwaren. In gedachten zie ik het krantenartikel van enkele jaren geleden weer voor mij. Opening van de A74. Rijkswaterstaat had berekend dat er niet meer dan 23.000 voertuigen per etmaal over de A74/A73 zouden rijden. Nou heren, daar hadden jullie het behoorlijk mis. De

laatste tellingen hebben uitgewezen dat er nu ongeveer 36.000 voertuigen over rijden. Dag en nacht gaat het door. Diverse bewonersgroepen hebben zich verenigd en eisen afsluiting van de A74 onder het motto: ‘det die Pruuse het maar zellef oplosse’. Ja dagboek, het is er niet veel beter op geworden sinds de laatste keer dat ik op jouw bladzijden heb mogen schrijven. Welke bouwput hoor ik je vragen. Daar waar de Maasboulevard had moeten staan. Eigenlijk moet ik er om lachen, maar in feite is het toch intriest. Na jarenlang vergaderen, contracten te hebben getekend, vele gebouwen te hebben afgebroken, staat nu alles al twee jaar stil. Er staat nog geen steen op de andere. Ja dagboek, alles staat stil. Eén van de hoofdprojectontwikkelaars is failliet gegaan en men kan al twee jaar geen vervanging voor hem vinden. Er zijn al plannen om de hele bouwput dicht te gooien, zogezegd zand erover. En dan maar alles vergeten. Ach, een tekort van 130 miljoen euro, wat zegt dat nu. Ja dagboek, zoals ik al zei: het is er niet beter op geworden. De Floriade die wordt gehouden, dreigt op een groot fiasco uit te lopen. In 2003 werd nog voorspeld dat men een tekort van 17 miljoen zou hebben. Het wordt nu bijna het dubbele.


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:28

Pagina 15

Ik weet het: nu schrijf ik weer een keer en hoor je alleen maar negatieve dingen. Ik moet even nadenken over iets positiefs. O ja, onze wijk heeft eindelijk haar eerste standbeeld gekregen. Eindelijk wordt na zestig jaar iemand geëerd in onze wijk. Je wil natuurlijk weten wie. Het is burgemeester Schrijen geworden. Deze burgemeester, die ongeveer drie jaar geleden afscheid heeft genomen, heeft nog de goede kanten van Venlo meegemaakt. Plannen maken en uitvoeren. Vandaar dit standbeeld. Maar waarom hij nu in onze wijk staat, joost mag het weten. Waarschijnlijk was er nergens meer een plekje vrij. Dat onze wijk ‘aandachtswijk’ is geworden, dat had ik je al verteld geloof ik. Het werd tijd dat we meer aandacht kregen. Langzaam maar zeker wordt het hier beter vertoeven. Alles wordt opgeknapt en het ziet er, al zeg ik het zelf, allemaal netjes uit. De perkjes zijn vervangen, er is een fietsroute door onze wijk gekomen en het autoverkeer is, mede door de A73 en A74, flink afgenomen. Maasveld II ziet er ook prima uit nu het helemaal af is.

Volgende week hebben we redactievergadering. Ik denk dat ik deze bladzijde maar kopieer en in de krant zet. Ik kan het ook niet helpen dat er zoveel gekke dingen gebeuren in Venlo. Wij in Tegelen hangen er maar een beetje bij en ze laten ons maar wat aanmodderen. Aan de ene kant wel goed, kunnen we tenminste zelf regelen wat we willen. Welnu dagboek, ik hoop binnenkort weer eens wat leuks te kunnen schrijven. Ik beloof je deze keer niet meer zo lang te wachten. De groetjes, Jos Wolbertus Ger Hensen Redactie wijkkrant St. Joseph


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

Venlo-Zuid - 2010


11-12-2003

11:28

Pagina 16

Venlo-Zuid, 2010 - Venlo-Zuid is een wijk die de laatste jaren sterk in ontwikkeling is geweest en ook de komende jaren nog zal blijven. Een rondgang biedt een mooie inkijk. We beginnen onze tocht door de wijk bij één van de oudste toegangen tot de wijk, de Roermondse Poort. De ‘rotonde’, die hier tientallen jaren heeft gelegen, is recentelijk veranderd. De vroeger ook al voor alle verkeer opengestelde verbinding via de Sloterbeekstraat is weer opnieuw geopend. Nu zelfs extra breed, omdat de voormalige Roestflat is gesloopt om ruimte te bieden aan die vernieuwde Sloterbeekstraat. Als we de Sloterbeekstraat aflopen, komen we langs de opgeleefde Kop van de wijk. Alle overlast die hier bestond door de aanwezige coffeeshops is verdwenen sedert softdrugs zijn gelegaliseerd en overal vrij te koop zijn. Aan de zijde waar het spoorwegemplacement ligt, is nog een grote activiteit van bouwers waar te nemen. Het groot-

ste deel van ijzer-wir-war is verdwenen om plaats te maken voor kantoorgebouwen voor gemeente en dienstverlenende bedrijven. De gemeenteraad van de een jaar geleden opnieuw heringedeelde gemeente Venlo heeft onlangs besloten om eindelijk te kiezen voor één onderdak voor alle gemeenteambtenaren. Het ligt redelijk centraal en is goed bereikbaar voor het openbaar vervoer vanuit alle gemeentedelen. Gelegen naast het met een zuidelijke uitgang vergrote station ligt het moderne kantorencomplex van de gemeente Venlo. Daar kunnen de burgers van Venlo, waartoe nu ook inwoners van Velden en Baarlo zich mogen rekenen, alle gemeentelijke diensten vinden. Het aan de Sloterbeekstraat gelegen M&M gebouw is helemaal opgeknapt en verbouwd tot appartementen. Een luchtbrug loopt naar Mariënhoven. Allerlei diensten die bij een WoZoCo kunnen horen hebben hun plek gevonden, zoals een klein winkeltje waar de eerste levensbehoeften te krijgen zijn. Dat is toch al iets wat opvalt in de hele wijk. Allerlei winkels van uiteenlopende soort hebben hun plek gevonden. Ook de vooral in de jaren negentig steeds meer verlopen omgeving van de Rodestraat en Zuidsingel is enkele jaren geleden flink opgewaardeerd en kende haar hoogtepunt in de opening van het Jan Teunissenplein. Een plein waar ruimte is gecreëerd voor


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:29

Pagina 17

met name de oudere jeugd. Die kan zich ophouden in een knus onderkomen waar ze zelf (onder begeleiding van twee jongerenwerkers) bepalen wat voor activiteiten er plaatsvinden. Op het plein vinden we ook een monument tegen Zinloos Geweld dat ons herinnert aan de laffe moord die hier plaatshad op René Steegmans. Terugkerend naar de Sloterbeekstraat lopen we verder langs de kantorengordel met aan onze rechterzijde de volgebouwde terreinen van de voormalige ENFA-fabrieken. We zeggen wel ‘volgebouwde’, maar dat is het niet. Naar het voorbeeld van het buurtje Verrekampplein van eind jaren negentig zijn hier en op de gronden van de voormalige wijk Krekelveld soortgelijke, ruim opgezette, woonbuurten ontstaan. Het vooroorlogse Krekelveld is gesloopt en, in samenspraak met de bewoners van die buurt, opnieuw opgezet. Meer dan de helft van de voormalige bewoners is weer teruggekeerd en woont vlak bij haar oude buren. Door de samen overeengekomen gezellige woonstraten is de goede sfeer in de voormalige volksbuurt meeverhuisd naar deze nieuwe buurt.

We vervolgen onze weg via de Amnesty Internationalstraat en de Guliksebaan waar we links worden ingehaald door een sneltrein, die gebruik maakt van het nieuwe tweebaans spoorvak dat nu ook geëlektrificeerd is. Halverwege dat stuk zijn we de nieuwe Vierpaardjes gepasseerd. De oude, vaak gestremde spoorwegovergang is vervangen door een tunnel, waardoor het verkeer onbelemmerd de spoorlijnen kan passeren. Aan de rechterkant passeren we ondertussen de buurt van de halfedelstenen die eind jaren negentig als een waar sieraad is verrezen in Venlo-Centrum-Zuid zoals dit plangebied heette.


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:29

Pagina 18

Als we via de Natteweg zouden doorlopen, zouden we merken dat de Geldersebaan toch weer open is gesteld voor auto’s. Door de hele nieuwe wijk merken we ook dat op diverse plaatsen echte trottoirs zijn aangelegd om een einde te maken aan de onduidelijke situaties. Ook hoeven de voetgangers niet meer zigzaggend hun weg te zoeken om veilig van A naar B te komen. We zijn al een poosje onderweg en daarom maken we een korte stop in de mooie omgeving van de Onderste Molen waar de camping is verdwenen en een dagrecreatiemogelijkheid is geschapen voor de bewoners van Venlo-Zuid. Wandelroutes richting Bovenste Molen, Joamerdal en Egypte zijn uitgezet en blijken zeer gewild. We zijn nu in een gebied beland waar ook veel is gebeurd de laatste jaren. Door de aanleg van de A74 tussen Venlo-Zuid en Tegelen bleek er behoefte aan de verplaatsing van diverse sportvelden in de gemeente. Hier in dit gebied bleek centraal een mooie locatie te bestaan. Het gebied Nieuwe Erven biedt ruimte aan een fantastisch multifunctioneel sportcentrum waar, naast de diverse sportvelden, ook ruimte is gevonden voor een sporthal en een mooi opgezet tropisch zwemparadijs.

Bij de genoemde sportfaciliteiten kunnen we - als we geluk hebben - enkele jonge topsporters in spé tegenkomen, die hier trainingsmogelijkheden vinden. Zij volgen hun dagelijks onderwijs bij de nabij gelegen onderwijsboulevard met onder meer College Den Hulster, die zoals gezegd onderdak biedt aan een speciale voor topsporters geschikte opleiding. Ook onderdeel van die onderwijsboulevard is het zogenaamde Technodome waar leerlingen van

het voortgezet-, middelbaar en hoger technisch beroepsonderwijs bijna alles van hun gading kunnen vinden. De tien jaar geleden ingezette weg bleek een succes. Aan de zuidkant van Venlo-Zuid vinden we ook de gebouwen waar de gemeentelijke buitendiensten onderkomen hebben gevonden in een complex langs de snelweg A73/A74. Naast deze hoofdverkeersaders en vlakbij de N271 gelegen zijn onze noeste gemeentewerkers snel en vlug bij alle gemeentedelen. Langzaam lopen we nu via de Tegelseweg terug naar het noorden. Het regionale ziekenhuis VieCurie is uitgebouwd tot een totaal streekcentrum voor medische zorg. Op de terreinen van de voormalige veiling is een uitbreiding voor de Hogeschool Fontys, die in haar samenwerking met de Gilde Opleidingen goed vorm geeft aan het eerdergenoemde Technodome. Ook is hier plaats gevonden voor de uitbreidingen van de Medische Boulevard, die hier gestalte heeft gekregen. We lopen verder langs de rand van de wijk, nu aan de Maaszijde. In het prachtige gebied de Oude Beemden is eindelijk ruimte gevonden voor volwaardige dagrecreatiemogelijkheden die dit gebied geeft. De paden zijn prachtig aangelegd, een minigolfbaan biedt ’s zomers gelegenheid tot het slaan van een balletje en ook dagterrassen zijn aanwezig. Openluchtfestiviteiten worden vaker gehouden. Via een voeten fietsveer kunnen we gemakkelijk naar het aan de overkant van de Maas gelegen Blerickse deel van de Maasuiterwaarden. We naderen het gebied Maaswaard. Waar tot voor enkele jaren geleden nog de gebouwen van de oude Eierveiling stonden en waar enkele gemeentediensten onderdak hadden gevonden, zijn na sloop en herinrichting van de terreinen enkele mooie woongebouwen neergezet rondom het volledig opgeknapte Nedinsco-complex. Dit monumentaal gebouw heeft een herbestemming gekregen. De in haar oude behuizing slecht gehuisveste Volksacademie heeft in de toren voldoende ruimte voor royale ateliers en cursussen. Boven op de Nedinscotoren biedt een draaiend restaurant een prachtige blik over Venlo. Ook amateur-theater ‘de Garage’ heeft een plaats gekregen in het complex. In dit nieuwe onderkomen ligt het meer centraal en heeft het meer ruimte, zodat een verdere ont-


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:29

Pagina 19

wikkeling niet tegen te houden is. Alles is meer centraal gelegen en goed bereikbaar met het openbaar vervoer. We hebben onze tocht langs de rand van de wijk nu voltooid. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er in het hart van de wijk niets is gebeurd. Natuurlijk zijn hier ook de nodige veranderingen te zien. Het winkelcentrum aan de van Nijvenheimstraat is vergroot na de sloop van het grootste deel van het voormalige Gelrecomplex. De supermarkt van Jan Linders ligt hier nu vlak naast concurrent C1000. Samen met nog enkele nieuwe winkels en een postkantoortje is hier een volwaardig wijkwinkelcentrum ontstaan. Alle auto’s van de winkelende mensen vinden een plek in de grotendeels ondergrondse parkeergarage, zodat alle blik aan het oog onttrokken is. Boven de winkels is een groot aantal appartementen gebouwd voor met name de oudere bewoners van onze wijk. Zij kunnen eventueel rekenen op de steun van de zorg die geboden wordt in het naastgelegen Woon Zorg Complex.

basisschool is net als basisschool de Springplank afgebroken. Enkele al bijna veertig jaar oude seniorenwoningen ernaast zijn ook afgebroken. Daardoor is er voldoende plaats ontstaan voor de nieuwe zogenaamde brede school. Hier wordt onderdak geboden aan de nieuwe gefuseerde basisschool. De peuterspeelzaal, de crèche, de voor-, tussen- en naschoolse opvang zitten in hetzelfde gebouw. Ook het consultatiebureau en jeugdzorginstellingen zijn hier te vinden. ’s Avonds worden de gebouwen gebruikt door de echt Venlo-Zuidse multivereniging Stella Duce. Eigen verenigingsruimten kunnen worden gebruikt naast de multifunctionele ruimten als vergaderruimten, centrale aula en natuurlijk de nieuwe gymzaal. U merkt wel, dit nieuwe hart van de wijk klopt volop. Een lange voettocht hebben we achter de rug. Deze wijk met ruim 10.000 inwoners leeft volop en is bijna klaar voor de 21e eeuw. Althans, voor zolang het duurt. Want een levende wijk als Venlo-Zuid is nooit klaar. Renate Wilske en Jack Driessen

Op de plaats van de voormalige basisschool de Verrekijker is een gezellig woonbuurtje ontstaan. Die

Redactie wijkkrant Venlo-Zuid


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

Venlo-Binnenstad - 2010


11-12-2003

11:29

Pagina 20

Venlo Binnenstad, 2010 - Een stralende lentedag. Annemie Schoenmakers wandelt met haar hond richting Maas. Wat is ’t vierde Quadrant mooi aan het worden, de bomen beginnen te bloeien. Hier en daar zie je mensen op bankjes voor hun huizen zitten en ook in de buurt van de ingang van de Bazaar is ’t gezellig druk. De Turkse slager heeft lamskoteletten in de aanbieding (‘straks even wat kopen’). Aan de overkant van de Maas zie je de skyline van Blerick, ook hier is veel veranderd. Lopend richting Maasboulevard ziet ze dat er Op de Kop van Weerd straattheater is. Gek dat er eigenlijk een bijna ramp voor nodig was om van Venlo een leefbare stad voor alle bewoners te maken. Het Amerikaanse legertransport dat begin 2003, door een grove nalatigheid van de machinist, bijna op de chloortrein botste en Venlo hiermee zowat van de kaart veegde, heeft bij veel inwoners, maar zeker binnen de Gemeenteraad en het College van B&W de ogen geopend. Venlo moest veiliger, niet alleen met betrekking tot het station. Dankzij de schadeloosstelling van de Amerikanen, konden ook allerlei andere plannen worden gerealiseerd. In een stroomversnelling werd er groen geplant, kunstvitrines ingericht, jeugden ouderenvoorzieningen aangelegd en kwam er een dialoog op gang tussen alle bevolkingsgroepen. Deze heeft geresulteerd in een vreedzame multiculturele samenleving, met veel consensus.

Ze wandelt verder richting Valuas, hier ligt nu een speelparkje en een kleine kinderboerderij. Via het mooi aangelegde Wilhelminapark en de Parkstraat wandelt zij richting Centrum. Straks gaat zij even naar de Floddergats, een terrasje pikken, waar het lekkerste ijs van Venlo wordt verkocht. Ook hier is een idyllisch stukje Venlo ontstaan. Het hek met de stadsfiguren is gerealiseerd, Louis Bongarts kan tevreden zijn. Hij is zelf bijna een stadsfiguur, zo vaak zie je hem op het terrasje bij café The Gate. Ook bij restaurant La Porte d’Napoleon is hij een graag geziene gast. Verder nog even over de Parade en dan terug naar haar buurt, de Mercatorstraat, waar de eeuwenoude lindebomen ook al lichtgroen beginnen te kleuren. Zover komt zij echter niet, want op het terras van De Fiscus op de Parade treft zij Mariet Mulder met een stel vriendinnen. Ze ploft erbij en Mariet Mulder vertelt dat ze gisteren vanuit haar buurt, de Van Cleefstraat, de stad heeft bekeken. Mariet was afgelopen zondag bij een vriend op bezoek in de Beerendonk. De Beerendonk, recentelijk voor de tweede keer verbouwd, is prachtig geworden. De veelal alleenstaande senioren die er wonen, hebben een kamer met aparte slaapkamer en een comfortabele badkamer tot hun beschikking. Tevens is op elke etage ruime zorghulp aanwezig. Vanuit hun balkon kijken de senioren op het Julianapark uit, waar gemakkelijke banken zijn geplaatst. Willen ze een wandelingetje in het park maken, dan kunnen ze daar uitrusten. Ook staat er in het park een theehuis met veel glas in loodvensters, waar het zomer en winter goed toeven is. Je kunt er voor 1 euro allerlei heerlijke soorten thee drinken. Een ouder echtpaar zorgt voor de bediening. Het Museum Van Bommel van Dam kan dankzij financiële steun van


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:29

Pagina 21

Océ zelfstandig blijven bestaan. Ook kunnen jonge aankomende kunstenaars hier exposeren. Momenteel is er een tentoonstelling van Limburgse schilders van Marokkaanse afkomst, uit de hele provincie. Bij leven en welzijn viert mevrouw van Bommel van Dam, dit jaar, haar honderdste verjaardag. Al zit ze in een rolstoel en gaat haar gehoor achteruit, haar geheugen werkt nog prima. Dankzij goede thuiszorg woont ze nog zelfstandig in haar bungalow bij het museum en geniet ze nog iedere avond van een sigaartje en een cognacje. Eén van de dames op het terras vraagt wat waar is van de geruchten dat het klooster en de kerk van de Dominicanen een andere bestemming krijgen. De hoogbejaarde paters zijn naar Nijmegen vertrokken. De Turkse gemeenschap zoekt met haar groeiend aantal leden een beter onderkomen voor hun gebedsruimte. De bedoeling is om zonder de buitenkant van de kerk aan te tasten, binnen een moskee in te richten. Dit naar het voorbeeld van het Spaanse Cordoba, waar in de moskee een kathedraal werd gebouwd. Hier bleef de buitenkant van de prachtige moskee behouden. Volgens Mariet is het wijkoverleg VenloBinnenstad hier ook bij betrokken. Zij heeft dit gehoord van Frans Pollux, vroeger voorzitter van Weej de Binnenstad, tegenwoordig voorzitter van het Wijkoverleg Venlo-Binnenstad. Van hem heeft ze ook vernomen dat het Rosarium een vast subsidie bedrag van de Gemeente Venlo krijgt, zodat de omwonenden niet steeds financieel hoeven bij te springen. Het Rosarium krijgt dan eindelijk de aandacht dat het verdient, want van de prachtige rozenperken genieten niet alleen de mensen uit Venlo en omstreken, maar ook de ons nog steeds bezoekende Oosterburen waarderen het Rosarium. Je ziet ze dan ook dikwijls in het parkje op een bankje hun frietje opeten.

Ook is de Gemeente van plan om in het Multifunctionele Goltziusgebouw een permanent kindertheather te vestigen. Samen met de boekenbeurs, de bloemenworkshops van Claude, de dependance van de Maaspoort, de Vrije Academie, Perron 55 en de Bejaardenvolksdansclub is dan de gehele bevolkingsopbouw naar leeftijd in dit gebouw vertegenwoordigd.

Inmiddels is de koffie op en het derde glas wijn leeg. De omgeving wordt nu ‘licht roze’ bekeken. Het hondje van Annemie is het moe en wil richting Mercatorstraat. De vriendinnen van Mariet zijn al lang vertrokken. Ook Mariet staat op en loopt in het schemerdonker naar de Van Cleefstraat. De straatlantaarns zijn al aan en heel tevreden over de Venlose Binnenstad, HUN STAD, komen ze thuis. Mariet Mulder-Willers Annemie Schoenmakers-Bogaarts Wijkoverleg Venlo-Binnenstad


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:29

Pagina 22

Venlo-Oost - 2010

Venlo-Oost, 2010 - Beste Cinthia, je vroeg me om te beschrijven wat er allemaal is veranderd in VenloOost. Dat zal ik doen. Ik vind het zelf ook onvoorstelbaar hoe snel zich iets kan wijzigen. Ik neem je met me mee vanaf het station. De Kaldenkerkerweg heeft een mooie bomenlaan, vanaf het station tot aan stadion de Koel. Omdat er bij het station een ondergrondse parkeergarage is gebouwd, zie je op de Kaldenkerkerweg geen geparkeerde auto’s meer staan. Iedere zondag is de straat autovrij. Kun je het je voorstellen? De Kaldenkerkerweg is een grote, lange speelstraat. Op alle hoeken van de zijstraten staan bankjes waar ouders zitten terwijl hun kinderen spelen. Het voormalige politiebureau aan de Kaldenkerkerweg is afgebroken en er zijn drie statige herenhuizen gebouwd. Het spoorwegemplacement ken je niet meer terug. Het rangeren is uit Venlo verdwenen. Er staan op de oude wasplaats losse verplaatsbare containers, waarin een jeugdsoos in gevestigd. Met opzet is gekozen voor losse containers. Deze kunnen worden verplaatst naar een andere plek in Venlo-Oost als dat beter is voor de jongeren zelf. Iedere dag lopen jongeren van 4 tot 6 uur even binnen om na school bij te kletsen. Op woensdagavond is er jeugdsoos, zaterdags is er vooral sporten en om de veertien dagen is er een live-band. En je gelooft je oren niet. Weet je dat alles gebeurt door ouders uit de wijk? Het Dr. Poelsplein en omgeving is ge-

deeltelijk afgebroken, 200 woningen minder. Vooral in het binnengebied zijn er woningen verdwenen en óók daar is een ondergrondse parkeergarage. Op de plaats waar vroeger die woningen stonden, is een buurtspeeltuin gebouwd. Deze is kleiner dan Hagerweike, maar er zit een open ruimte bij waar kinderen hutten kunnen bouwen. Om de oudere bewoners een alternatief te bieden, zijn er op het Manresaterrein twee hofjes gebouwd. Het zijn projecten ‘Groepswonen voor ouderen’. De bewoners wonen zelfstandig, maar ook samen. Gezamenlijk hebben ze een wasruimte, een woonkamer, een logeerkamer, keuken en tuin. Op deze manier vereenzamen ze niet en hoeven toch niet bij hun kinderen in te wonen of terug te keren naar hun geboorteland. Er zijn ook twee seniorenhangplekken gebouwd. Eén ligt op het Manresaterrein en één bij de seniorenflats van de Vierpaardjes. Het bestaat uit een soosruimte, met computers en internet, een bruin café om te kaarten, biljarten en/of te hobbyen. In de tuin van de hangplek staat een aantal bankjes. Je weet wel van die gezellige bankjes rondom een boom, die wij vroeger leugenbankjes noemden. Op het Manresaterrein, bij de Witte woningen van de Bremweg en bij de nieuwbouw van Stalbergweg Noord zijn volkstuintjes aangelegd. De uitgifte van een volkstuintje gebeurt via het Milieu Educatie Cen-


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:29

Pagina 23

trum van de Kinderboerderij. In principe kun je grond pachten per kwartaal. Het MEC en de Vrienden der Natuur zorgen voor scholingsbijeenkomsten gewassen, bestrijdingsmiddelen, enz. Jaarlijks is er een wedstrijd wie het meest ecologisch heeft verbouwd. Bij de Koel is een geweldig stadion gebouwd. VVV speelt in de eredivisie. Klooster Bethanie is verbouwd tot een groot sportcomplex (inclusief zwembad) waar je kunt schaat-

sen, wielrennen, skaten, squashen, etc. Een gedeelte van het klooster is een overdekt speelparadijs. Het lijkt een beetje op Toverland in Sevnum. De twee woonwagenkampjes zijn gebleven. In augustus is er altijd een open Burger-Kamper dag. De Burgemeester gaat één weekeinde op een van de kampjes wonen en vertelt dan aan bezoekers over zijn ervaringen. Binnen Venlo-Oost wil iedereen de kampjes houden. Ze geven immers kleur aan ons bestaan. Aan de grens is een parkeerplaats waar alle automobilisten door een tolpoort moeten. Bezoekers (niet inwoners) mogen niet meer met hun eigen auto de stad in. Men kan lopen of gebruik maken van het vervoer met onze Groene Lijndienst, die zo heet omdat de bus op elektriciteit rijdt. Om het kwartier rijdt deze bus naar het centrum van de stad, waar bezoekers van onze stad tegen een klein prijsje gebruik van mogen maken. De Leutherberg is dé winkelstraat van onze wijk. Je vindt er een drogisterij, een schoenmaker, een speelgoedwinkel, een bakker, een slager, een stomerij, een Turkse kruidenier, een Marokkaans restaurant, een vervoersdienst voor ouderen, etc. De Gemeente Venlo heeft de Leutherberg geadopteerd. Het FAM

Team (uitzendbureau) is van de Kaldenkerkerweg verhuisd naar de Leutherberg. In het pand ernaast zit een uitzendbureau voor 55-plussers. De ruimte waar vroeger op de Leutherberg de SUPER zat, is nu verhuurd aan een toneelgroep. Ieder jaar in juni zorgen zij voor een Wagenspektakel: openluchttoneel op een wagen waarbij de Vogelhut zorgt voor de catering. Toneelstukken hebben altijd te maken met geschiedenis en cultuur. Aan de Bronnen vind je dé visvijver van de wijk. Een Hengelsportvereniging uit het Groenveld heeft de vijver geadopteerd en onderhoudt zowel de visstand, het groen als het waterbeheer. Deze Hengelsportvereniging geeft ook één keer per maand visles aan kinderen. Dan leren ze alles over voer, het terugzetten van vis, de verschillende soorten, het belang van zuurstof in het water, etc. Deze Hengelsportvereniging heeft zelfs landelijk een prijs gewonnen als Maatschappelijk Ondernemer. In de Groenveldsingel ken je het water niet meer terug. Samen met het CAD onderhoudt een aantal verslaafden deze waterpartij op een biologische manier. Het wemelt er van de vele verschillende planten en bloemen, vlinders en vogels. Het is net alsof we de Groote Heide in onze wijk hebben. Bij de nieuwbouw van Stalbergweg Noord heeft de Gemeente Venlo een Huis Op Proef voor ex-gebruikers gebouwd. Ze werken op het oude bedrijf van ’t Zwarte Schaap, dat is omgebouwd tot een biologische boerderij. Venlo-Oost is de meest autovrije wijk van de stad. Er mag nergens harder dan 30 kilometer per uur worden gereden. Verantwoord omgaan met natuur en milieu staat centraal. Redactie Wijkkrant Venlo-Oost


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

Venlo Noord-Oost - 2010


11-12-2003

11:29

Pagina 24

Venlo Noord-Oost, 2010 - Het is nog heel vroeg als we vanaf de Nijmeegseweg de Hakkestraat indraaien. Noorderpoort ligt slaperig in de ochtendschemering, ingeklemd tussen de Nijmeegseweg, de A67 en de Hakkestraat. Honderden donkere ramen wachten geduldig op de bekende bedrijvigheid van alledag. Vroeger was de Noorderpoort een tuinbouwgebied. Tussen de velden maïs, wortelen en prei, graasden paarden. Achterdoor stond een tuinderskas. Asfalt zag je hier niet, alleen uitgesleten hobbelige zandpaadjes met middenbermpjes van graspollen. Hier en daar liepen smalle beekjes voor de afwatering. In de zomer moest je door het hoog opgeschoten onkruid goed uitkijken dat je er niet in viel. Toen werd het Noorderpoort. Een bedrijvenpark in het verlengde van de Veegtes. Het Venlose Manhattan. De ruime velden weken voor statige kantoorgebouwen, garages en andere bedrijven. Een gestadige opmars van beton en staal, tot schrik van de hon-

derden konijnen die hier al jarenlang hun holletjes groeven. Tegenwoordig kijken hoge kantoortorens dominant over al die architectuur heen naar de aanhoudende stroom vrachtwagens, die als een lint op wielen over de A67 buldert. Konijnen zie je hier nauwelijks meer. In de bocht van de Hakkestraat kun je linksaf naar een Hektor-coffeeshop. Het project Hektor werd zo`n tien jaar geleden in Venlo opgezet om de overlast van het Duitse drugstoerisme in de binnenstad aan banden te leggen. De wietwinkel ligt hier precies goed volgens Hektor. In de buurt van de grens en gemakkelijk te bereiken voor de Duitsers. Bij Albertushof stappen we uit. Door de altijd gastvrij openstaande poort lopen we de kloostertuin in. Voordat de zusters kwamen, behoorde dit hele gebied bij het aan de andere kant van de autoweg liggende natuurgebied rondom het Zwarte Water. In de kloostertuin kun je dit nog goed zien. De zandheuvels liggen als een buffer tussen Noorderpoort en Veegtes. De hoge bomen werpen hun blauwgroene schaduw over dit verweesde stukje Maasduinen. Een sereen rustpunt tussen de schreeuwende lichtreclames en de aanhoudende bedrijvigheid rondom. Via de Veegtes, het oudste industrieterrein van Venlo,


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:30

Pagina 25

rijden we richting meubelboulevard. Na jaren soebatten wie welke kosten voor zijn rekening zou moeten nemen is de revitalisering nu in volle gang. Lege-, half gesloopte- en voltooide panden, afgewisseld met steigers, kranen en bouwhekken. Het is een doorn in het oog van de gemeente dat hier nog steeds een aantal particulieren tussen de bedrijven woont. Voor bewoners en bedrijven wordt het er ook niet gemakkelijker op. Bewoners ondervinden overlast van de bedrijven en de bouwwerkzaamheden. De bedrijven worden beperkt, doordat zij rekening moeten houden met de particulieren. Het ziet er overigens naar uit dat Veegtes en Noorderpoort op den duur helemaal aan elkaar zullen vastgroeien. Hopelijk blijft de kloostertuin gespaard. Via Venlo langs de Nijmeegseweg trekt tegenwoordig veel bezoekers. Een deel van de immense panden is in de loop van de jaren verbouwd tot kleinere winkelunits. Hierin hebben zich bedrijven gevestigd die op de een of andere manier iets met wonen te maken hebben. Aan de kant van de Nijmeegseweg heeft de boulevard ook een vriendelijker karakter gekregen. Waar vroeger een afwerende betonmassa stond, nodigen nu winkelpuien en ramen uit tot een bezoek. De vroegere leegstand is hierdoor grotendeels weggewerkt. Momenteel wordt druk onderhandeld met de eerste grote publiekstrekker die zich hier wil vestigen. Elke zaterdag en zondag zijn de winkels open en staan de grote parkeerplaatsen bomvol. Waar vroeger de Groethof stond, loopt nu een ontsluitingsweg naar de Veegtes en de winkelboulevard. We rijden linksaf `t Ven in. Langs de Straelseweg staan de bomen vol in blad. De hoge kruinen verbergen gedeeltelijk de metamorfose die hier de afgelopen jaren heeft plaatsgevonden. De ruime, landelijke weilanden hebben plaats gemaakt voor bakstenen gevels. Waar vroeger kerk en pastorie stonden, staat nu de Multi Functionele Accommodatie. De hieraan gekoppelde hoogbouw zorgde destijds voor veel beroering bij de omwonenden. Alles is toen toch maar minder hoog en minder massief gebouwd. Om het gemeenschapshuis rendabel te kunnen exploiteren zijn, behalve uit `t Ven, ook clubs en verenigingen uit andere wijken aangetrokken. Het dorpsplein kun je beter een parkeerplein noemen, het staat altijd bomvol auto`s. De massale woningbouw tussen de Straelseweg en

de Weselseweg strekt inmiddels begerig haar betonnen armen uit naar de overkant. Naar het gebied tussen de Weselseweg en de Herungerberg. Hier verkopen steeds meer tuinders hun grond. Aan projectontwikkelaars. Die kopen alles op waar nog woningen op gebouwd kunnen worden. Een aantal kassen tussen de Genrayweg, Arenborgweg en Nieuw Goltenweg is voor dit doel al gesloopt. Hier en daar getuigt een enkele kas nog van het oorspronkelijke gardenieren. Ook die zullen op termijn het veld moeten ruimen. Venlo heeft expansie nodig om aan de toegenomen vraag naar woningen te voldoen. De Herungerberg en `t Ven zullen op termijn samensmelten. Alles wijst erop dat `t Ven ten onder dreigt te gaan in de verstedelijking. Over tien jaar zal niets hier meer herinneren aan de nu nog vaag zichtbare landelijkheid. Tot groot verdriet van de oude venbewoners, die altijd hebben gepleit voor het behoud van het landelijk karakter.

Veel Duitsers, maar ook Nederlanders, vermijden het Europaplein en gebruiken de Straelseweg om binnendoor bij Via Venlo te komen. Ook de activiteiten in de MFA brengen veel verkeersbewegingen met zich mee. Hierdoor is het voorste deel van de Straelseweg een drukke verkeersader geworden. De bewoners ondervinden hiervan veel overlast en hebben hun ongenoegen kenbaar gemaakt bij het wijkoverleg en de gemeente. Diverse opties om de situatie te verbeteren zijn aangedragen. Zo zou de oversteek van de Schoolstraat naar de Nieuw Goltenweg afgesloten kunnen worden voor autoverkeer. Dit beperkt wel de bereikbaarheid tussen de buurten onderling. Of de bewoners hier blij mee zijn staat nog te bezien. Een ander idee is om de Straelseweg net voor de ontsluitingsweg dood te laten lopen, door paaltjes op de weg te plaatsen. Nadeel hiervan is dat veel aanwonenden vervolgens om moeten rijden om op een door-


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:30

Pagina 26

gaande weg terecht te komen. Het ziet er naar uit dat men van de twee kwaden, de minst kwade zal moeten kiezen.

We rijden langs het vroegere klooster Mariënthal. Van de kapel, die in particuliere handen is, is een galerie gemaakt. Regelmatig exposeren hier Venlose kunstenaars. De sfeervolle kapel wordt ook steeds vaker gebruikt voor huwelijksmissen en andere activiteiten. Het overige deel van het klooster is in handen van de Venlose welzijnstichting Wel.kom. Zij exploiteert hier, behalve de vrijwilligerscentrale, een florerend kinderdagverblijf ten behoeve van de werkende ouders uit `t Ven. De tegenoverliggende parkeerplaats en het speelveld zijn verdwenen, evenals het aangrenzende subkamp. De weg is breder gemaakt. Aan weerszijden zijn parkeerhavens voor de omwonenden en de bezoekers van het klooster. Waar vroeger de tennishal lag, staan nu appartementen en seniorenwoningen. Een groenstrook, met de verheffende bestemming hondendrollen, maskeert het achterliggende industrieterrein. Het geheel doet denken aan een woonerf. Via de Kanerkampweg en de Huiskensstraat tuffen wij het viaduct over naar het Zwarte Water. Plotseling zitten we midden in dit prachtige bosrijke natuurgebied op steenworp afstand van de woonbuurten. Tussen de bomen glimt het Zwarte Water stilletjes in de zon. Wilde eenden en zwanen glijden sierlijk door deze grote spiegel, nog gewend zelf hun voedsel te zoeken en te vinden. Hier komen de watervogels niet op je af als je ze met een stukje brood probeert te lokken. Aan het geluid van de dreunende A67 zijn ze gewend geraakt. Via de hobbelige Kikvorsstraat slaan we linksaf de Weselseweg op. Hier lag vroeger het asielzoekerscentrum. Dat is sinds enkele jaren gesloten. Het ter-

rein is nu bestemd voor recreatiedoeleinden en er zijn plannen om hier een zwembad aan te leggen. De Venlonaren vragen hier al om sinds het sluiten van het Sportfondsenbad in de binnenstad. Aan de overkant ligt `t Bultenven met zijn grote broeikassen. Voor een groot deel onder aan de steilrand, de oude begrenzing van de maasbedding. Het wordt hier nooit nacht. De geeloranje gloed van sterke lampen verlicht de nachtelijke hemel zodra het donker wordt. Zo kunnen de gewassen 24 uur per dag doorgroeien. Het Bulteven dankt zijn naam aan de slibhopen die hier in het verleden ontstonden bij het schoonmaken van de beken. De bulten zijn allang verdwenen, alleen de naam is gebleven. De kaarsrechte middenweg, met zijn mengeling van oude en nieuwe tuinderswoningen, loopt nog altijd dood tegen de grens met Duitsland. Net zoals de meeste wegen hier zomaar ergens ophouden. Wie hier niets te zoeken heeft, komt hier niet, waarom zou hij. Bij de Weselse Barrière draaien we de auto en rijden binnendoor via het Bultenven en de Arenborgdelweg naar café Backus op de Herungerberg. Een

mooi punt om de sight-seeing in dit deel van de wijk te beginnen. Het is een erg groene buurt. Langs de oostkant voor een groot deel begrensd door de Grote Heide. We voegen in tussen de rij vrachtwagens die van Duitsland afkomt. De bewoners beweren dat de weg veel drukker is geworden sinds de komst van de Duitse Bloemenveiling. Zij zijn hier altijd bang voor geweest en eisen dat er maatregelen genomen worden. De gemeente heeft verkeerstellingen gehouden en moet toegeven dat de bewoners gelijk hebben. Samen met de Duitse partners zoekt men nu naar een manier om de situatie in betere banen te leiden. Aan het eind van de Herungerberg draaien we rechtsaf en rijden de Klagenfurtlaan omlaag. Het


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:30

Pagina 27

‘gat’ rechts biedt nog een landelijk beeld. Als je van bovenaf op de tuinderkassen neerkijkt, zijn het net plassen water tussen al dat groen. Links van de Klagenfurtlaan, ter hoogte waar vroeger Leurs Bloemen was gevestigd, is een kleinschalig woonproject in de duurdere klasse gerealiseerd. Enkele jaren geleden zijn er stemmen opgegaan voor het vestigen van een speeltuin annex kinderboerderij in één van de weilanden aan de Koelderstraat. Hierbij zou een blokhut moeten komen, waar bezoekers en recreatiepassanten iets te eten en te drinken kunnen kopen. Een rustplek voor wandelaars en fietsers. Een groene speelplek voor moeders met kleine kinderen. Met een levensgrote zandbak en een kikkerbad. Die gedachte is ontstaan uit een oproep van het wijkoverleg voor wijkprojecten. De plannen zijn in een vergevorderd stadium. Draagvlak is er. Een aantal ouders heeft aangeboden vrijwillig mee te willen helpen aan de realisatie. Het wijkoverleg is bereid financieel te ondersteunen. Het leeuwendeel van het benodigde geld moet ergens anders vandaan komen. Hiertoe is een aanvraag ingediend bij de gemeente. We steken over naar de Herungerweg en rijden naar het Bergerpark, een prachtig stuk natuur in het hart van onze wijk. Wandelaars en omwonenden kunnen naar hartelust genieten van de rust en de natuurlijke uitstraling. Enkele jaren geleden keek je vanuit het

park nog tegen twee immense flatgebouwen aan. Deze zijn gesloopt. In plaats daarvan zijn er seniorenwoningen met uitzicht op het park neergezet. Ondanks de hoge prijsklasse zijn de woningen vanwege dit uitzicht erg in trek. Via de Schaapsdijk en de Groenstraat rijden we naar de Karel van Egmondstraat. Hier is de laatste tien jaar nauwelijks iets veranderd. Het is nog steeds één van de mooiste, beste en duurste buurten van heel Venlo. Hier woont de Venlose elite, de mensen met het grote geld. De Tichelarij en de Eugeniasingel met hun dure, vrijstaande landhuizen en bungalows zijn nog steeds geliefd bij welgestelden. Dat geldt trouwens voor het overgrote deel van deze buurt. Als je hier woont ben je iemand van betekenis, het geeft je status. We vinden dat we wel genoeg hebben gezien en keren de auto om thuis onze indrukken uit te werken. Veel dingen zijn veranderd, veel dingen zijn ook hetzelfde gebleven. Sommige veranderingen zijn ten goede, andere weer niet. Dat heeft er ook mee te maken door welke bril je kijkt. Wat goed is voor de een, heeft nadelen voor de ander. Tegenstrijdige belangen zullen er altijd blijven. Het is de kunst een goede balans te vinden tussen economische-, maatschappelijke- en milieubelangen. Redactie wijkkrant Venlo Noord-Oost


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

Blerick - 2010


11-12-2003

11:30

Pagina 28

Blerick, 2010 - Aan het Antoniusplein ligt ons fraaie Raadhuis. Gebouwd in 1865 voor enkele duizenden guldens met een prachtig balkon, dat gelukkig weer in ere is hersteld. De bouwtrant wordt ‘eclectisch’ genoemd, dat wil zeggen van alles wat. Naast het Raadhuis zien wij de gevel van de ‘Paerskoel’, ooit de hoeskamer van Blerick. Het vormt samen met het oude Raadhuis een prachtig front waar de nieuwe Staay ligt. Er bovenuit toornet de bovenkant van de grote zaal die de Staay rijk is. Aan de kant van de Pontanusstraat zien wij ook de zaal waar tegenwoordig harmonie St. Caecilia repeteert. De Pontanusstraat was vroeger een deftige straat met fraaie gevels waarvan er gelukkig enkele bewaard zijn gebleven. Vroeger liep er de tram door op weg naar Helden, maar later kwam er veel verkeer

waardoor de Pontanusstraat niet meer die straat van weleer was. Dat verkeer is nu sterk verminderd nu het grote verkeer niet meer door deze straat komt. Op de hoek van de Pontanusstraat en de helling is in het oude pand, waar ooit de zusters hun klooster stichtten en bijbouwden, de vroegere bouwtrant hersteld. De overige panden, zoals de kapperszaak en de oorspronkelijke Tramhalte zijn ook in oude glorie hersteld. Sur Meuse is het beginpunt van een prachtige wandelpromenade langs de Maas, waar in de zomer veel gebruik van wordt gemaakt. Terug naar het Antoniusplein. Wat vindt u van het pand Hillen? Van dit pand is een prachtig restaurant gemaakt. Het is zelfs zo goed, dat het onlangs een Michelin-ster heeft gekregen. Veel mensen maken dan ook gebruik van het restaurant. Aan de overkant ligt de bibliotheek die na vele jaren omzwervingen eindelijk een vaste stek heeft gevonden. Deze voorziening ligt hier magnifiek en trekt dan ook vele bezoekers. Wij gaan verder de Kloosterstraat in. Een straat die zijn weerga niet kent. Waar vind je een winkelstraat


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:30

Pagina 29

met zo’n allure? Goede verlichting en plaveisel, de bomen zijn al flink gegroeid, de fraaie bankjes nodigen uit tot verpozen. En wat dacht u van de hangingbaskets? Dit was ooit een idee van Winkelhart Blerick. In de zomer voorzien van bloeiende bloemen en in de winter van groene plantjes. De Kloosterstraat is een echte winkelstraat geworden waar de mensen ook voor hun plezier heen gaan. De straat is ook een echt voetgangersparadijs: auto’s worden er geweerd door middel van pollers. Twee standbeelden staan er tot dusver in de Kloosterstraat: Beste Vader en Agamemnon. Ik heb gehoord dat een standbeeld van een Blerickenaar die veel voor zijn dorp heeft gedaan, in voorbereiding is. Het Wieënplein met zijn mooie appartementen erboven ziet er nog altijd geweldig uit en straalt ook! In de Pepijnstraat trekt restaurant ‘Het Boompje’ de aandacht. Hier kan men heerlijk dineren. De achterkant van de winkels aan de Witherenstraat is van een fraaie overkapping voorzien, zodat het goed laden en lossen is en het geluid wordt verminderd. Het Schepenenplein is aan de Oostzijde voorzien van een prachtig appartementencomplex in de stijl van de rest van het plein. Iedereen kijkt er met genoegen naar. De architect heeft er iets moois van gemaakt. Door de Steegstraat gaan we terug naar het Laurentiusplein. Wij zien dan dat de bioscoop is verdwenen. Daarvoor in de plaats is een mooi kantoor gekomen. De rest van de kleine huizen is verdwenen. Zij hebben plaatsgemaakt voor goede woningen. Een straat om trots op te zijn. Tivoli straalt weer uit wat het vroeger was: een volkshuis waar diverse bijeenkomsten worden gehouden en waar het goed toeven is, voor iedereen. Dat wordt nog eens versterkt vanwege het simpele feit dat het blik van het Laurentiusplein is verdwenen en ondergronds is gestald. Het plein is een mooi plein geworden met bomen erop en omheen. De lelijke lege plek naast de Edah is ingevuld en een seniorenappartement geworden. Zo zit deze groep mensen heel dicht bij allerhande voorzieningen.

Berden is in Blerick nog groter geworden. Berden heeft een aantal prachtige winkels gebouwd. Deze komen nog beter tot hun recht nu vanaf het Laurentiusplein een doorsteek is gemaakt naar de Maasbreessestraat. C&A begon ook als een bedrijf van twee broers en zie wat er van is geworden. Je komt C&A tegen over de hele wereld. Aan de zuidkant van het Laurentiusplein zien we een fraai appartementencomplex, van alle snufjes voorzien voor senioren. En de vraag naar seniorenappartementen groeit nog steeds. Tot slot nog even over het Hotel met wooneenheden aan de Maas. Na hard en lang vergaderen en overleggen, ligt daar nu op een uitstekende plek aan de Maas het Hotel Blariaco Mosa. Een hotel met een prachtig uitzicht over de Maas. Dit hotel heeft als bijzonderheid dat er met de eigen boot kan worden aangelegd. De bezoekers lopen zo van hun boot het hotel in. Ook de wooneenheden zien er geweldig uit. Natuurlijk, het kost de nodige euro’s om in het hotel te vertoeven. Maar dan ben je ook van alle gemakken voorzien. Het enige dat in al die jaren onveranderd is gebleven, is de Maas. Die stroomt nog altijd van zuid naar noord. Blerick is een plaats waar het goed wonen,

werken en verblijven is. Mensen zijn content en gelukkig dat ze in Blerick mogen vertoeven. Riet Fleuren-Swinkels Wijkoverleg Blerick


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010

Hout-Blerick - 2010


11-12-2003

11:30

Pagina 30

Hout-Blerick, 2010 - We maken een sprong in de tijd en zijn in 2010. Wat is er zoal veranderd in ons dorp na 2003? We beginnen onze rondgang bij het eetcafé aan de Baarlosestraat met de wandelroute die in mei 2003 is gerealiseerd in samenwerking met het Limburgs Landschap, de VVV en het Wijkoverleg. Het eetcafé aan de Baarlosestraat is van eigenaar veranderd en doordat feestzaal Beurskens een nieuwe eigenaar heeft, worden hier weer volop bruiloften en partijen gehouden. Feestzaal Custers is helaas afgebroken en op de plek zijn nieuwe huizen gebouwd. Onze Fanfare, die bijna honderd jaar bestaat, repeteert nu in het nieuwe gemeenschapshuis c.q. sportzaal. Het gemeenschapshuis is het middelpunt van een bloeiend verenigingsleven. Terug naar het beginpunt van onze wandelroute. Lopend richting de Sint

Josephkerk gaan we de Baarlosestraat over richting Tangkoel (waterplas), het bruggetje over langs enkele monumentale panden (voormalige watermolen en huize Giezen) en dan natuurgebied de Romeinenweerd in. Via de Vaerbroekweg gaat het naar natuurgebiedje Koenegracht met het Reete Kuulke. Dit is het Hout-Blericks natuurgebied waar nog steeds diverse dieren vertoeven en verschillende planten te zien zijn. We vervolgen onze wandeling door de bossen en steken vóór Baarlo de Baarloseweg over en gaan via het bos en de voetbalvelden van HBSV, dat nu samen één vereniging vormt met korfbalclub KCHB. De velden liggen er mooi bij. Ook is er nu voldoende parkeerplek gerealiseerd voor de sporters en hun aanhang. Verder is het sportcomplex uitgebreid tot aan de autoweg en zien we ook een grote nieuwe kantine. Weer aangekomen bij het eetcafé aan de Baarlosestraat gaan we richting kerkplein met zijn landelijke karakter en zijn mooie kerk. Ondertussen is ook de rest van het dorp aangepast met klinkers en onze sportzaal annex gemeenschapshuis is gereed en voldoet al jaren naar tevredenheid. Er is ook een veilige


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:30

Pagina 31

route van gemeenschapshuis/sportzaal richting basisschool. Onze school heeft na 2003 weer een aanbouw gerealiseerd omdat ze opnieuw uit haar jasje groeide. Op de Lues 2 en plan Brooker zijn klaar. Veel jonge gezinnen met schoolgaande kinderen zijn hier in mooie huizen komen wonen. Het zijn levendige wijken geworden. Hout-Blerick groeit verder door wijziging in het bestemmingsplan buitengebied. Het conceptplan is goedgekeurd. De buitengebieden werden bij de kern van het dorp getrokken, zodat er meer huizen konden worden gebouwd voor de eigen inwoners richting Maasbree, Baarlo en de Maas. De buitengebieden zijn aangesloten op de kabelaansluiting en ook is er nu overal riolering. Op de plek van het oude gemeenschapshuis hebben we nu parkeer- en speelplekken voor buitenactiviteiten. De jeugd vermaakt zich prima. Op de locatie van de oude school ligt nu een seniorenappartementencomplex dat zeer fraai oogt en een landelijk karakter uitstraalt. Er is echter wel behoefte aan meer van dit soort complexen (huur) met het oog op de vergrijzing in het dorp.

We vervolgen onze weg via Op de Lues 1 en 2 waar alles mooi is aangelegd en komen langs de open afrit van de A73 die Hout-Blerick uit zijn isolement heeft gehaald. Ter verduidelijking: in het verleden moesten we via Baarlo of Blerick om in Hout-Blerick te komen. We vervolgen onze weg via de Helmusweg. Links zien we het trapveldje en rechts onze laatste nieuwbouw. Ook is de weg verfraaid met een fietspad richting Meuleveld. In het Meuleveld aangekomen zien we geen grote veranderingen. De tafeltennistafel voor de grotere jeugd en een kleine skatevoorziening is gerealiseerd. Verder is het Meuleveld sinds enkele jaren opgenomen in de opruimactie in het voorjaar. Gelukkig zien we enkele verkeersdrempels minder. Al met al is Hout-Blerick een rustige wijk en wij hopen dat daar de komende jaren geen negatieve veranderingen in komen. Zoals onze Burgemeester in 2002 tijdens een wijkschouw zei: ‘het is hier nog steeds fantastisch!’ Redactie Wijkkrant Hout-Blerick


■

Jaargang 9

■

n r. 3

■

oktober 2010


11-12-2003

11:30

Pagina 32

Deze speciale editie van de Wijkkrant wordt u aangeboden door: Ambaum Media & Communicatie (tekst & realisatie), Drukkerij-Binderij Steyl b.v. & Groenevelt b.v. (vormgeving & opmaak) en Van Vught Digital Printing (printing) Uw grafische partner van begin tot eind

Wij geven vorm aan uw ideeën… Drukken uw product in elk gewenst formaat… Binden uw drukwerk op maat… Wij leveren uw product af in binnen- en buitenland.

BEZOEKADRES St. Michaëlstraat 6 NL-5935 BL Steyl TELEFOON 077 - 376 82 82 FAX 077 - 376 82 66

Steylvolle traditie

E-MAIL [email protected] INTERNET www.drukkerij.steyler.nl

...ook voor u

boeken tijdschriften brochures periodieken jaarverslagen huisstijldrukwerk

Ambaum Media & Communicatie Grotestraat 63A 5931 CT Tegelen

o.a. voor:

TEKST & TRAINING C O N C E P T & C R E AT I E ONDERZOEK

● ontwerpen ● pre-press ● drukwerk ● mailingen ● katalogi ● printen ● kopiëren ● bouwtekeningen

tel: 077-3260520 fax: 077-3260521 e-mail: [email protected] website: www.ambaum.nl

durf... beleef...

Wijkkrant. Beste lezer, Wandeling door Venlo. Jaargang 9 nr. 3 oktober 2010

Recommend Documents