Wie trekt er aan jouw touwtjes?
L.S. Lectori Salutem De lezer zij heil! Heelheid dus…. Als je zo’n vijftig jaar op deze aardbol op visite bent zijn er momenten dat je soms denkt te begrijpen hoe het werkt hier... Dan zie je, dat er dingen gebeuren waarvan niemand eigenlijk wil dat ze plaats vinden, maar toch…. Dan krijg je soms sterk de indruk dat er iets anders is, wat af en toe onverhoeds een ruk aan de touwtjes geeft. In deze tekst willen we eens een poging wagen om dit verschijnsel vanuit verschillende hoeken te benaderen en te onderzoeken. Iets wat niet verkeerd hoeft te zijn. Per slot van rekening bemoeit het zich ook met U! We hopen dat het tot een stukje heelheid mag leiden.
Een missie Het is misschien goed om eerst mijn denkkader te verduidelijken dat zich de afgelopen halve eeuw heeft ontwikkeld. Elementen die daar een rol in mee spelen zijn; een christelijke opvoeding, en een oriëntatie op verschillende Oosterse zienswijzen in m’n jongvolwassenheid. Daaruit heeft zich de overtuiging ontwikkeld dat we in dit bestaan komen met een opdracht, een missie. Dat kan inhouden dat we ons in dit leven uiteen moeten zetten met een aspect in onszelf, een karaktertrek, een relatie of bijvoorbeeld het gegeven van een handicap. Een andere missie kan het zijn, om bij te dragen aan een betere wereld. Bijvoorbeeld in de vorm van hulp aan minder bedeelden of het brengen van schoonheid in de wereld d.m.v. kunst of muziek . Weer andere mensen zijn er kennelijk toe voorbestemd om grote ontwikkelingen in gang te zetten op politiek, religieus of wetenschappelijk niveau. Kortom ieder komt met een zeker “programma” op aarde en zolang men die rode lijn langs wandelt volgt men z’n eigen ontwikkelingsgang. Of zich dat behalve in dit ene leven ook nog in andere levens afspeelt is een interessante vraag, maar ook één die in wezen irrelevant is. We leven hier en nu in dit leven en daar moeten we het dan in doen. En daar hebben we de handjes soms al meer dan vol aan.
Toch lijkt het mij aannemelijk dat het zich wel over meerdere levens uitstrekt. Oude verhalen in verschillende religies maken gewag van een zondeval, of het een uit de Goddelijke staat verwijderd raken van wezens die tot dan toe “heilig”, heel, waren geweest. Kennelijk raakten ze ergens door in een disbalans, of raakten ze gespleten in hun geest. En die Goddelijke energie, die ook met oneindige Liefde wordt omschreven, biedt deze gevallen zielen nu de mogelijkheid om in een reeks van mensenlevens en mensenlichamen die schade te herstellen. Zodat ze de aansluiting met hun oorspronkelijke staat weer kunnen maken. Als een ruwe kristal, krijgen we de kans om in ieder leven één of meerdere facetten te slijpen, te schuren en te polijsten. Af te rekenen met negatieve aspecten en eigenschappen als haat, afgunst, jaloezie, bezitsdrang enzovoort. Om uiteindelijk dan weer als een schitterende steen in de kroon geplaatst te kunnen worden. Dat dit in meerdere levens gebeurt lijkt zelfs alleen maar eerlijk. Niet iedereen heeft immers gelijke uitgangspunten. Iemand die welgesteld is kan makkelijker “goed” doen dan iemand die in een situatie verkeert waarbij hij voor ieder stuk brood een gevecht moet leveren. Wanneer je in het ene leven koning bent en in het andere bedelaar, in het ene wijsgeer en in het andere verstandelijk beperkt, in het ene onderdrukker en in het andere de onderdrukte liggen die leerervaringen naar mijn idee evenwichtiger verdeeld.
Maar hoe dan ook…. Of het nu in één of meerdere levensvormen is, ieder heeft een taak, een opdracht, een missie…. Men is naar het juiste genetische ouder materiaal toe gedirigeerd en optimaal toegerust om die taken aan te kunnen. Het werken daaraan, het volgen van die “drive” geeft voldoening. Het negeren van die taak brengt je in de regel bij gevoelens van ongeluk en ongenoegen uit, en vaak zal “het leven” z’n best doen om je toch weer op dat spoor te zetten. Wanneer je er in belemmerd wordt, of er van af wordt gehouden kan dat je in heftige gevoelsmatige stroomversnellingen brengen. Er is namelijk een kracht die er belang bij lijkt te hebben om het proces van groei en ontwikkeling te stagneren, te voorkomen dat die oorspronkelijke staat van heiligheid/heelheid weer wordt bereikt. Misschien is het interessant om eens te proberen om daar een vinger achter te krijgen… Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.
Een brief Aalten,
22 april 2004
Lieve vrienden; Het was even diep adem halen toen we hoorden in welk proces jullie relatie op het ogenblik is terecht gekomen. Als een relatie al zo lang stand houdt, zeker in kunstenaarskringen, ben je geneigd aan te nemen dat het er een van gietijzer is. Niet kapot te krijgen. Voor eeuwig. We zijn begaan met jullie beiden. Allebei hebben we de ervaring van een beëindigde langdurige relatie en we kunnen ons dus een klein beetje inleven in wat er bij jullie speelt nu. Met respect voor ieders gevoelens en standpunten is er toch iets wat we graag aan zouden willen reiken. Ook al omdat het ons ook al vele malen geholpen heeft om zaken in een ander perspectief te kunnen zien. Iedereen die al wat langer op deze wereldbol rondsjouwt weet, of herkent dat daarop twee tegenstrevende krachten werkzaam zijn. Elke religie heeft daar andere namen voor maar zelf noem ik ze, naar hun aard, de Helende Kracht en de Splijtende Kracht. De Helende Kracht verenigt, overbrugt, ondersteunt, reikt uit naar de zwakkere, heeft algemeen belang op het oog, gebruikt energie mét elkaar in plaats van tegen elkaar, troost, zoekt de dialoog, toont mededogen, zoekt de groei etc.
De Splijtende kracht toont z’n gezicht dagelijks in de t.v. journaals….. Deze kracht stelt zichzelf centraal, manifesteert zich in tweedracht, egocentrisme, haat, wraak, angst, minachting, achterdocht, vernietiging, kortom als tegenstrever in alles waar de helende kracht voor staat. Dit is de strijd tussen Goed en Kwaad. Veel religies hebben deze krachten gepersonifieerd en ze namen gegeven. Ik kies er voor om ze als een vorm van energie te beschouwen, voor mijn part positieve energie en negatieve energie, maar tóch energie…. Een energetisch dubbel patroon dat als het ware over het dagdagelijks bestaan ligt en ons beïnvloedt naar de mate waarin we er ons voor open stellen
Kijk eens goed of dat, wat je nu voor elkaar voelt of niet meer denkt te voelen écht uit je binnenste komt óf dat het je wordt ingefluisterd! Ben je het zélf die stappen zet of word je als pion gehanteerd op de witte en zwarte velden? En als je je realiseert dat het laatste het geval is, ben je dan bij machte die controle weer over te nemen en je af te sluiten voor die Splijtende Kracht door je af te vragen: “Wat zou Liefde nu doen”? Ik geef toe dat het een ongebruikelijke wijze is om conflicten te beschouwen. Het is als het ware een kijken naar de energetische blauwdruk die er onder ligt, ónder alle verwarrende en emotionele ontwikkelingen die er kunnen spelen.
Onze ervaring is dat, hoe sterker je je openstelt en bezig gaat met de Helende Kracht, des te sterker zal de Splijtende Kracht proberen je daarvan af te houden. En hij laat daartoe werkelijk geen middel onbenut!
Ik hoop dat jullie er iets mee kunnen. Bij ons heeft het er in ieder geval al vaak toe geleid dat we ons realiseerden: “Oh…..is dát het, wat er gaande is…..” waarop we de energie weer mét elkaar gingen gebruiken in plaats van tegen elkaar. Om dan weer verder vorm proberen te geven aan een wereld, met een ietsiepietsie méér licht.
Wat wij; op deze afstand, bij jullie waarnemen is dat je allebei hartstikke goed bezig bent. Andreas met je yoga ontwikkelingen en Lamphe met de Reikidingen. Maar….jullie worden bedreigend, jongelui voor een bepaald soort zwarte wezentjes! Iets vindt je kennelijk ondertussen belangrijk genoeg om z’n pijlen op je af te vuren. Dat doet het niet naar iedereen….
We houden van jullie! Reinnetta en jalF
Een tweede brief Aalten,
zaterdag 8 mei 2004
Vriend Andreas, We ontvingen je mail waaruit je ontreddering en ontwrichting sterk naar voren komen. Heel begrijpelijk en wat mij persoonlijk betreft, allemaal heel herkenbaar… Ik begrijp uit je mail Andreas, dat Lamphe in de brief over de Splijtende Kracht en de Helende Kracht niets herkend heeft waardoor het de zaken anders heeft doen worden. Dan blijft er maar één conclusie over. Het is zoals het is. En het is nu aan jou om jezelf en degenen die je lief zijn, zo onbeschadigd mogelijk door deze gegevens heen te loodsen. Je bevindt je nu op een deel van het levens pad dat je bij een tweesprong uit zal brengen of misschien sta je er zelfs al wel voor. (En ik ken dat smerige stukje weg uit eigen ervaring, geloof me). Het ene pad voert naar slachtoffer voelen, een moeras van zelfmedelijden, verbittering, verharding en pijn. Het andere pad is het pad van de Vreedzame Krijger. Het vraagt van je, of je jezelf en je gegevens kunt relativeren en overstijgen. Onder ogen kunt zien, dat de ander kennelijk niet meer in díe mate van jou houdt, maar dat dit voor jou geen aanleiding
hoeft te zijn om jouw houden van die ander, daarom ook maar bij het grof vuil te zetten. Jezelf trouw blijven. Misschien kun je er niets mee op dit moment, maar wellicht is het goed om je te realiseren dat je hier vanuit het Grote Geheel, ook groeikansen worden aangeboden. En groeien dóet pijn… Kies je voor de liefde of voor de haat? Dit soort kernmomenten doen zich maar een paar maal voor in een mensenleven. Het zijn versnelde groeikansen! Ooit zul je het kunnen waarderen als een voorrecht dat je werd verleend. Hier boven hanteerde ik de term Vreedzame Krijger. Dat is niet zo maar een kreet. Je bevindt je momenteel op een slagveld waarin de twee krachten om het hardst aan je trekken. En er zal strijd geleverd moeten worden. Een andere woonplek, de omgang met je kinderen veilig stellen en vooral, hún belangen in het oog proberen te houden. Dat zal bovenmenselijke eisen aan je stellen. Een Krijger moet dan in top conditie wezen…… Vraag je af of je leefstijl nu, daarmee in overeenstemming is. Probeer op een rij te krijgen wat je nodig hebt op dat gebied en handel ernaar. En als we daar iets in bij kunnen dragen laat het dan weten. Sterkte en Kracht!
Reinnetta en Jalf
Een visie Op het moment dat ik dit schrijf is er ergens in de wereld weer een oorlog gaande tussen de “goeden en de kwaden”. En er zijn deze keer ook landgenoten bij betrokken. Wie, wát is, is afhankelijk van met welke kant je sympathiseert. Het ligt in deze omstandigheden zo voor de hand “eigen volk” bij de “goeien” in te delen en de “anderen” tot het rijk van het kwade te laten behoren. Toch ligt het niet zó simpel. De scheidslijn tussen goed en kwaad ( laten we het zo maar even noemen) loopt niet langs landsgrenzen, volkeren of religies of tussen jouw en die ander door. Hij loopt dwars door onszelf heen! De strijd tussen die twee polen, goed en kwaad, om het zo nog maar weer even te noemen (hoewel de Boeddhisten het over bewust en onbewust hebben, wat vriendelijker en meer aanvaardend is) vindt niet alleen in de wereld plaats. Het is ook een afspiegeling van wat er in ons zelf gebeurt op dat vlak. In ieder van ons. Duidelijk is in ieder geval wel, dat er nu een Splijtende Kracht door de wereld gaat die bij veel mensen een open deur vindt. Het is die kracht die het echte kwaad is. Niet die mensen. De mensen die er zich voor open stellen zijn slechts het werktuig ervan. De Splijtende Kracht handelt door hen heen.
Ze zijn te herkennen aan woorden en daden die angst, haat, geweld, minachting en tweedracht uitwasemen. En; nogmaals…ze zijn bij alle partijen te vinden. Sterker nog; er zijn momenten dat het heel moeilijk is om niet mee te vibreren op die golflengte die zo alom tegenwoordig is, en dan zul je zelfs in jezelf die symptomen aantreffen. Wat kunnen we er tegen in brengen? Open stellen voor het Goede, het verbindende, het liefhebbende is het enige wat we kunnen doen. Maar dat is niet makkelijk wanneer alles om je heen van het tegendeel spreekt. Toch is dat de manier. En je moet het zélf doen. Ieder mens heeft het geboorterecht om dat contact rechtstreeks aan te gaan. En laat je daarbij niet in de war brengen door guru’s, priesters, Imams, dominees, meesters en anderen die willen proberen om zich tussen jou en God te plaatsen, en je hún versie van wat goed is voor te schotelen. Neem met niets minder genoegen dan Go(e)d Zelf! Het omkeren van die balans begint bij jou. Het is niet voldoende tegen oorlog te zijn, men moet vóór vrede wezen. En er is een zeer oude techniek die daar behulpzaam in is. We noemen het bidden. Het is niet het zeuren om vervulling van onze wensen tot wat bidden in onze tijd en cultuur verworden is. Bidden is van oorsprong zó sterk geloven in iets, dat het zich vanuit dat energieniveau in de materiële wereld realiseert. Het bidden waar Jezus op doelde toen hij zei:” Als je het
geloof hebt van een mosterdzaadje zou je tegen die berg kunnen zeggen: Rijs op en stort in de zee, en hij zou het doen.” Dát bidden dus… Bidden is dus een beeld voor ogen hebben, hoe je het zou willen. Sterker nog; het is geloven dat het er al is. En je bekrachtigt dat met een beamen (amen betekent eigenlijk: zo is het). Vervolgens wek je een gevoel van dankbaarheid in je op omdat dat, wat jij wenst zich nu aan het vormen is. Er in feite al is! Voedt dat beeld dagelijks met je geloof en aandacht en je zult het waar zien worden. Hou het simpel, kort en krachtig. Onderstaande tekst is een goed voorbeeld. Spreek of denk de woorden en stel je de Aarde daarbij voor als een harmonische plek in het heelal. Zie de mensen als heilig en alleen tot het goede in staat. Creëer een ándere wereld!
Obstakels op de weg Eerder lazen we al dat het volgen van de rode lijn van je eigen ontwikkelingsgang een goed gevoel geeft. Op het juiste moment tref je de juiste mensen die je de juiste dingen weten aan te reiken. Soms valt zelfs letterlijk het boek uit de kast met het antwoord op de vraag waar jij nou net mee rondliep. Alles gaat in een “flow” en je hebt het gevoel een bevoorrecht wezen te zijn, opgenomen in één groot netwerk. Wanneer je eenmaal in zo’n vloeiende stroom zit lijkt het niet zo makkelijk voor die splijtende kracht om je daaruit te halen. Dat denk je maar…. De valstrikken zijn legio. Een beproefde methode is het schijnbaar meegaan in de plannen, maar ze dan opblazen tot een schaal waar eigenlijk geen draagvlak voor is. Een voorbeeld: Een natuurgeneeskundige heeft de droom om in een landhuis, samen met anderen een groot multidisciplinair natuurgeneeskundig centrum op te zetten. Zoiets kan. Klein beginnend en langzaamaan uitgroeiend kun je dan bij de verwezenlijking van zo’n droom uitkomen. In dit geval werd, toen zich een situatie voor deed, eerst het landhuis gekocht en vervolgens gezocht naar medeparticipanten die er niet voor in de rij bleken te staan. Gevolg; nog jaren financiële kopzorgen en van deze man heeft de Splijtende Kracht voorlopig geen last meer.
Verder heb je nog de “gewone” verleidingen en beproevingen. Denk b.v. aan een recente Amerikaanse president die aantrad met de prachtigste plannen voor hervormingen van onderwijs en gezondheidszorg en die grote dingen voor zijn land had kunnen betekenen. Ze zijn niet waar geworden. Hij raakte in seksuele affaires verstrikt en de nasleep ervan maakte hem politiek vleugellam. Doeltreffende methode! Sex, geld en macht zijn daar zeer bruikbaar voor. Hiervoor liet ik het woord beproeving vallen. Dit is eigenlijk iets waar ik zelf nog niet helemaal uit ben. In verband hiermee wil ik het Bijbelboek Job in herinnering brengen. In dat verhaal gaat het over een man die zeer godvruchtig is. Hij is welvarend en is gelukkig met z’n vele kinderen. Voor al deze zegeningen dankt hij veelvuldig zijn God. Die God heeft op een gegeven moment een samenspraakje met Satan die net terugkomt van een reisje Aarde en hij vraagt hem of hij nog op zijn trouwe dienaar Job heeft gelet. Satan toont zich niet erg onder de indruk van die vroomheid en zegt iets in de trant van: Mooi makkelijk, hij heeft alles wat z’n hartje begeert en krijgt na ieder dankgebed nóg meer. Zó kan ik ook wel geloven. Daarmee heeft-ie een punt. En God zegt: Satan, je mag alles met hem doen wat je wilt, alleen niet het leven ontnemen en dan zul je zien dat hij nog steeds m’n trouwe dienaar is. Nou, dat laat Satan zich geen tweede keer zeggen.
Achter elkaar wordt Job allerlei rampspoed aangezegd. Z’n slaven worden vermoord door een vijandig volk. Z’n kudden afgeslacht. Het huis waarin z’n kinderen feest vieren stort in en hij is in één klap zeven zoons en drie dochters kwijt, met wellicht hun aanhang… Toch blijft hij trouw aan zichzelf en zegt: Waarom zou ik alleen het goede aannemen van God? Satan vraagt aan God of hij de duimschroeven ietsje strakker aan mag draaien en Job ook nog wat lichamelijk ongenoegen mag bezorgen. Dit wordt toegestaan. Jeukende zweren manifesteren zich en Job heeft een potscherf nodig om zich te krabben…. Overmand door verdriet, rouw en ellende wordt hij vervolgens bezocht door een drietal vrienden die hem op allerlei wijzen tot het inzicht willen brengen dat God hem toch wel aardig heeft laten zitten. Bijna hebben ze hem zo ver dat hij God ter verantwoording roept. Maar die reageert daarop met zo’n overkill aan Goddelijkheid dat Job zich alsnog zeer devoot toont. Hier voor wordt hij vervolgens rijkelijk beloond. Kinderrijker en welvarender dan daarvoor sterft hij op een zeer hoge leeftijd. Eind goed, al goed… Wat kunnen we van dit verhaal leren? Er zijn twee verschillende mogelijkheden: 1. Dit verhaal is waar. Maar daar voor is het naar mijn smaak eigenlijk te “menselijk”. Die God en de satan zijn niet meer dan schaakspelers die op een onpersoonlijke manier met poppetjes zitten te
schuiven. En een spel spelen waarbij wat koppen mogen rollen. Dit beeld staat zo veraf van de liefhebbende en mededogende energie, die mensen die een BDE, een bijnadood ervaring, hebben gehad, zeggen te hebben ervaren dat ik vanzelf bij mogelijkheid 2 uitkom. 2. Het verhaal is achteraf verzonnen door mensen om het lijden een plek en een verklaring te geven. En; het is best wel een boeiend verhaal geworden, want het brengt het ons toch iets dichter uit bij dat wonderlijke verschijnsel, beproeving. Dat is eigenlijk een beetje “ouderwets” begrip, Bijbeltaal en niet voor iedereen even herkenbaar. Toch, als je je leven eens nagaat zullen er periodes geweest zijn die zo genoemd hadden kunnen worden.
Hij had immers wat leren verduren en had zich stevig geworteld. Beproevingen lijken er te zijn om te zien of je geworteld bent in dat wat je nastreeft. Het is letterlijk het afleggen van een proef van bekwaamheid. En beproeving lijkt er niet op gericht om je onderuit te halen, eerder om je te tonen waar je jezelf nog kunt verbeteren. Vaak zal echter het onderscheid tussen een aanval van de Splijtende Kracht en een Beproeving niet zo duidelijk zijn. Er zijn zelfs mensen die zo ver gaan dat ze stellen dat dit onderscheid er niet is. Dat de Helende Kracht en de Splijtende Kracht allebei deel uit maken van een Goddelijk plan. En dat in de Splijtende Kracht altijd een kern van het helen zit en in de Helende Kracht een aanzet tot vernietiging.
Een vroegere relatie van me mocht maar tien jaar duren. Het feit dat er drie kinderen uit waren ontstaan maakte het er niet eenvoudiger op. Ook voor die kinderen zelf niet. Maar ik heb geprobeerd ze te bemoedigen met een voorbeeld dat zelfs de jongste begreep. Er waren twee boompjes. De één had alles mee. Stond op een prima plek met op z’n tijd regen en zon en groeide tot een stevige boom uit. Maar toen er een keer een stevige storm kwam lag hij in één keer met wortel en tak om. Het andere boompje moest perioden van droogte en felle winden doorstaan. Maar toen de grote storm ook daar langs kwam, boog hij mee en veerde weer op.
Het kan. Het laat in ieder geval wat ruimte voor nuanceringen. We hebben het hier over abstracties die, eerlijk gezegd mijn snappertje nog ver te boven gaan. Voorlopig lijkt het me in dit stadium van ontwikkeling vooral zinvol om de Helende Kracht, de schoonheid en de harmonie na te streven. Daaraan lijkt me hier en nu, op deze wereld de meeste behoefte te bestaan.
___________________________________________________ Het lezen van verslagen van mensen die klinisch dood zijn geweest en het onderzoek daar naar is een bijzonder indrukwekkende bezigheid. Ook en vooral omdat ze een heel ander licht op “God” werpen dan we doorgaans in onze cultuur hebben meegekregen. Geen ”jaloers en naijverig God” die sommigen uitverkiest en anderen verdelgt. Die wetten uitvaardigt als Gij zult niet doden, maar zelf nogal kwistig is, als het om mensenlevens gaat. Nee, de God die je vanuit deze verslagen aankijkt is een wezen dat uit louter liefde bestaat en het maar al te menselijke beeld dat wij erop geprojecteerd hebben ver overstijgt. Het is een energetisch wezen dat samen met die mensen hun levenswandel doorneemt en duidelijk, maar zonder verwijt laat zien waar het aan schortte. Veel mensen die “terugkeerden” hanteerden andere thema’s in hun leven dan daarvoor. Ze begrepen nu, waar het in het leven écht om gaat: het ontwikkelen van liefde en het vergaren van kennis. Ik kan iedereen aanraden om eens boeken over dit gegeven te lezen. Er gaat een louterende werking van uit!
Een gezamenlijke uitgave van:
Spiritueel
Centrum
en
Jezelf inhalen afdalen in zitten en in zijn Het vinden van een stukje vrede kan soms zo simpel zijn
___________________________________________
