Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen Wet van 24 april 1986, op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen, laatstelijk gewijzigd bij Stb. 2009, 108 HOOFDSTUK I INLEIDENDE BEPALINGEN Artikel 1. 1. De bepalingen van deze wet strekken ten behoeve van de nakoming van verplichtingen die voortvloeien uit richtlijnen van de Raad van de Europese Unie en uit andere regelingen van internationaal en interregionaal recht tot het verlenen van wederzijdse bijstand bij de heffing van belastingen, alsmede renten daarover en be stuursrechtelijke sancties en boeten die daarmee verband houden. 2. Deze wet is niet van toepassing bij het verlenen van wederzijdse bijstand op het gebied van: a. de omzetbelasting in het kader van verordening (EG) nr. 1798/2003 van de Raad van de Europese Unie van 7 oktober 2003 betreffende de administratieve samenwer king op het gebied van de belasting over de toegevoegde waarde en tot intrekking van verordening (EEG) nr. 218/92 (PbEU L 264); b. de accijnzen in het kader van verordening (EG) nr. 2073/2004 van de Raad van de Europese Unie van 16 november 2004 betreffende de administratieve samenwer king op het gebied van de accijnzen (PbEU L 359). Bij toepassing van die verordeningen zijn de artikelen 8, tweede lid, en 11 van deze wet van overeenkomstige toepassing. 3. Deze wet is niet van toepassing bij het verlenen van wederzijdse bijstand op het gebied van rechten bij invoer en rechten bij uitvoer met inbegrip van de belasting bij invoer, genoemd in artikel 22 van de Wet op de omzetbelasting 1968, en van accijns bij invoer, genoemd in artikel 62 van de Wet op de accijns.
Regeling ingevolge internationaal recht
Niet van toepassing
Artikel 2. 1. Deze wet en de daarop berustende bepalingen verstaan onder: Definities a. Onze Minister: Onze Minister van Financiën; b. lidstaat: lidstaat van de Europese Unie; c. staat: een lidstaat, een Mogendheid of een bestuurlijke eenheid waarmee in de relatie met Nederland een wederkerige regeling bestaat die voorziet in wederzijdse bijstand bij de heffing van belastingen, alsmede de Nederlandse Antillen en Aruba; d. bevoegde functionaris: de functionaris van de rijksbelastingdienst die als zoda nig bij ministeriële regeling is aangewezen; e. bevoegde autoriteit: de door een staat tot het uitwisselen van inlichtingen aange wezen persoon of instantie; f. richtlijn 2003/48/EG: richtlijn nr. 2003/48/EG van de Raad van de Europese Unie van 3 juni 2003 betreffende belastingheffing op inkomsten uit spaargelden in de vorm van rentebetaling (Pb EU L 157). 2. Een wijziging van richtlijn 2003/48/EG gaat voor de toepassing van deze wet Richtlijn 2003/48/EG gelden met ingang van de dag waarop aan de betrokken wijzigingsrichtlijn uitvoe ring moet zijn gegeven. Artikel 3. Vervallen
INT
1717
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen HOOFDSTUK IA REIKWIJDTE VAN INLICHTINGENUITWISSELING Artikel 4. Vervallen Paragraaf 1 Begripsbepalingen
Rentebetaling
Uiteindelijk gerechtigde Marktdeelnemer
Uitbetalende instantie
Icbe
Woonplaats Gelijkstelling met lidstaat
Uitbreiding rentebetaling
INT
Collectieve beleggingsinstelling
Artikel 4a. Definities 1. Voor de toepassing van deze afdeling wordt verstaan onder: a. rentebetaling: rente, uitbetaald of bijgeschreven op een rekening, die is terug te voeren op enigerlei schuldvordering, al dan niet gedekt door hypotheek of voorzien van een winstdelingsclausule, en met name de opbrengsten van overheidspapier en obligatieleningen, inclusief daaraan gehechte premies en prijzen; boete voor te late betaling wordt niet als rentebetaling aangemerkt; b. uiteindelijk gerechtigde: elke natuurlijke persoon die een rentebetaling ont vangt, of ten gunste van wie een rentebetaling wordt bewerkstelligd; c. marktdeelnemer: ieder lichaam als bedoeld in artikel 2, eerste lid, onderdeel b, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen dat rentebetalingen verricht of iedere natuurlijke persoon die in het kader van de uitoefening van zijn onderneming of be roep rentebetalingen verricht; d. uitbetalende instantie: de marktdeelnemer die rente uitbetaalt of een rentebeta ling bewerkstelligt ten onmiddellijke gunste van de uiteindelijk gerechtigde, onge acht of deze marktdeelnemer de debiteur is van de rentedragende schuldvordering dan wel de marktdeelnemer die door de debiteur of de uiteindelijk gerechtigde is be last met het uitbetalen van de rente of het bewerkstelligen van de rentebetaling; e. icbe: een instelling voor collectieve belegging in effecten waaraan een vergun ning is verleend overeenkomstig de algemene vereisten van richtlijn nr. 85/611/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 20 december 1985 tot coördina tie van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen betreffende bepaalde instel lingen voor collectieve belegging in effecten (Pb EG L 375). 2. Waar een uiteindelijke gerechtigde woont, of waar een marktdeelnemer of een uit betalende instantie woont of is gevestigd, wordt naar de omstandigheden beoordeeld. 3. Voor de toepassing van deze afdeling of bepalingen daarvan kunnen bij minis teriële regeling Mogendheden, bedoeld in artikel 17, tweede lid, onderdeel i, van de richtlijn 2003/48/EG, en afhankelijke en geassocieerde gebieden, bedoeld in artikel 17, tweede lid, onderdeel ii, van die richtlijn, worden gelijkgesteld met een lidstaat. Artikel 4b. Uitbreiding definitie rentebetaling 1. Voor de toepassing van deze afdeling wordt onder rentebetaling mede verstaan: a. de rente die is aangegroeid of gekapitaliseerd op het moment van de verkoop, de terugbetaling of de aflossing van de schuldvordering; b. inkomsten uit rentebetalingen indien deze rechtstreeks of via een uitbetalende instantie als bedoeld in artikel 4d, worden uitgekeerd door een collectieve beleg gingsinstelling; c. inkomsten die zijn gerealiseerd bij de verkoop, terugbetaling of aflossing van aandelen of bewijzen van deelneming in een collectieve beleggingsinstelling, indien een dergelijke instelling rechtstreeks of via een andere dergelijke instelling meer dan 40% van zijn vermogen belegt in schuldvorderingen. 2. Voor de toepassing van dit artikel wordt onder collectieve beleggingsinstelling verstaan: a. een icbe, of een daarmee vergelijkbare instelling voor collectieve belegging ge vestigd in een van de Mogendheden of afhankelijke of geassocieerde gebieden, be doeld in artikel 17, tweede lid, van de richtlijn 2003/48/EG, waarbij voor de Zwit serse Bondsstaat als vergelijkbare instelling voor collectieve belegging uitsluitend 1718
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen wordt aangemerkt een Zwitsers beleggingsfonds als bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel c, onder (iv), en onderdeel d, onder (iv), van de overeenkomst van 26 oktober 2004 tussen de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat (Pb EU 2004, L 385) waarbij wordt voorzien in maatregelen van gelijke strekking als die welke zijn vervat in richtlijn 2003/48/EG; b. een entiteit die gebruik maakt van de keuzemogelijkheid van artikel 4e, of een overeenkomstige keuzemogelijkheid in de lidstaat van vestiging; c. een instelling voor collectieve belegging die niet is gevestigd in een van de lid staten, dan wel in een van de Mogendheden of afhankelijke of geassocieerde gebie den, bedoeld in artikel 17, tweede lid, van de richtlijn 2003/48/EG. 3. De inkomsten, bedoeld in het eerste lid, onderdeel c, worden slechts als rente betaling aangemerkt voorzover deze rechtstreeks of middellijk afkomstig zijn van rentebetalingen als bedoeld in artikel 4a, eerste lid, onderdeel a, en dit artikel, eerste lid, onderdeel a. 4. Indien een uitbetalende instantie met het oog op de toepassing van het eerste lid, onderdelen b en c, geen informatie heeft over het deel van de inkomsten dat voort komt uit rentebetalingen, bedoeld in die onderdelen, wordt het volledige bedrag aan inkomsten als rentebetaling aangemerkt. 5. De inkomsten, bedoeld in het eerste lid, onderdeel b, worden, indien deze af komstig zijn van een in Nederland gevestigde collectieve beleggingsinstelling niet als rentebetaling aangemerkt indien blijkt dat de beleggingen in schuldvorderingen rechtstreeks of via een andere dergelijke instelling of entiteit niet meer dan 15% van het vermogen van de desbetreffende instelling of entiteit uitmaken. 6. De percentages, bedoeld in het eerste lid, onderdeel c en het vijfde lid, worden bepaald aan de hand van de beleggingspolitiek zoals die in het fondsreglement of de statuten van de betrokken collectieve beleggingsinstelling is neergelegd, en bij het ontbreken daarvan op basis van de feitelijke samenstelling van de beleggingsporte feuille van de instelling. 7. Indien een uitbetalende instantie met het oog op de toepassing van het eerste lid, onderdeel c, geen informatie heeft over het percentage van het vermogen dat is be legd in schuldvorderingen, wordt dat percentage geacht meer dan 40% te bedragen. 8. Indien een uitbetalende instantie met het oog op de toepassing van het eerste lid, onderdeel c, het bedrag van de door de uiteindelijk gerechtigde gerealiseerde inkom sten niet kan bepalen, worden die inkomsten geacht de opbrengst van de verkoop, aflossing of terugbetaling van de aandelen of bewijzen van deelneming te zijn.
1719
Tijdelijk uitgezonderde schuldvorderingen
INT
Artikel 4c. Tijdelijk uitgezonderde schuldvorderingen 1. Binnenlandse en internationale obligaties en andere verhandelbare schuldinstru menten die voor het eerst zijn uitgegeven vóór 1 maart 2001 of waarvan het oor spronkelijke emissieprospectus vóór die datum is goedgekeurd door de bevoegde au toriteiten in de zin van de richtlijn nr. 80/390/EEG van de Raad van de Europese Ge meenschappen van 17 april 1980 tot coördinatie van de eisen gesteld aan de opstelling van, het toezicht op en de verspreiding van het prospectus dat gepubli ceerd moet worden voor de toelating van effecten tot de officiële notering aan een effectenbeurs (Pb EG L 100) of door de verantwoordelijke autoriteiten in landen bui ten de Europese Unie, worden niet aangemerkt als schuldvorderingen. 2. Het eerste lid is niet van toepassing indien op of na 1 maart 2002 een aanvullen de emissie plaatsvindt of heeft plaatsgevonden van de daar bedoelde verhandelbare schuldinstrumenten. 3. Indien op of na 1 maart 2002 een vervolgemissie plaatsvindt van een verhandel baar schuldinstrument als bedoeld in het eerste lid, dat is uitgegeven door een over heid of een gelijkgestelde entiteit die als overheidsinstantie optreedt of waarvan de rol is erkend bij een internationaal verdrag als bedoeld in de bijlage bij de richtlijn
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen 2003/48/EG, wordt de gehele emissie van dit schuldinstrument, bestaande uit de oor spronkelijke emissie en vervolgemissies, aangemerkt als een schuldvordering. 4. Indien op of na 1 maart 2002 een vervolgemissie plaatsvindt van een verhandel baar schuldinstrument als bedoeld in het eerste lid, dat is uitgegeven door een emit tent die niet valt onder het bepaalde in het derde lid, wordt deze nieuwe emissie aan gemerkt als een schuldvordering. Uitbreiding begrip ‘uitbetalende instantie’
Artikel 4d. Uitbreiding definitie uitbetalende instantie 1. Voor de toepassing van deze afdeling wordt een in een lidstaat gevestigde enti teit waaraan rente wordt uitbetaald of ten aanzien van wie een rentebetaling wordt bewerkstelligd ten gunste van de uiteindelijk gerechtigde op het moment van het ver richten of het bewerkstelligen van die rentebetaling eveneens als uitbetalende instan tie aangemerkt. 2. Het eerste lid is niet van toepassing indien de marktdeelnemer op basis van een door de in het eerste lid bedoelde entiteit overgelegd officieel bewijskrachtig docu ment redenen heeft om aan te nemen dat deze entiteit: a. een rechtspersoon is, niet zijnde een rechtspersoon als bedoeld in artikel 4, lid 5, van de richtlijn 2003/48/EG, of b. een entiteit is waarvan de winst wordt belast volgens de algemene belastingre gels voor ondernemingen, of c. een icbe is.
Icbe na keuze
Artikel 4e. Icbe na keuze 1. De entiteit die op grond van artikel 4d als uitbetalende instantie wordt aange merkt, wordt, indien deze daarvoor kiest, voor de toepassing van deze afdeling mede als icbe aangemerkt. Een in Nederland gevestigde entiteit maakt de keuze, bedoeld in de eerste volzin, kenbaar aan de bevoegde functionaris. De bevoegde functionaris bevestigt bij beschikking indien is voldaan aan de voorwaarden voor de keuze. 2. Omtrent de keuzemogelijkheid in het eerste lid kunnen bij ministeriële regeling nadere regels worden gesteld. 3. De entiteit die de in het eerste lid bedoelde keuze heeft gemaakt, overhandigt aan de marktdeelnemer een afschrift van de door de bevoegde functionaris afgege ven beschikking.
Delegatie
INT
Inperking uiteindelijk gerechtigde
Artikel 4f. Inperking definitie uiteindelijk gerechtigde 1. Een natuurlijk persoon wordt niet aangemerkt als uiteindelijk gerechtigde indien hij aantoont dat de rentebetaling niet te zijner gunste is ontvangen of is bewerkstel ligd, maar dat hij: a. handelt als een uitbetalende instantie als bedoeld in artikel 4a, eerste lid, onder deel d, of b. handelt namens een rechtspersoon, of c. handelt namens een entiteit waarvan de winst wordt belast volgens de algemene belastingregels voor ondernemingen, of d. handelt namens een icbe, of e. handelt namens een uitbetalende instantie als bedoeld in artikel 4d en hij aan de marktdeelnemer die de rentebetaling verricht de naam en het adres van deze uitbeta lende instantie bekendmaakt, of f. handelt namens een andere natuurlijke persoon die de uiteindelijk gerechtigde is, en hij aan de uitbetalende instantie met inachtneming van artikel 4g de identiteit van die uiteindelijk gerechtigde bekendmaakt. 2. Het eerste lid, onderdeel e, is slechts van toepassing indien blijkt dat de daar be doelde marktdeelnemer de hem bekendgemaakte informatie op zijn beurt doorgeeft aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar hij woont of is gevestigd.
1720
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen 3. De uitbetalende instantie is gehouden redelijke maatregelen te nemen om met inachtneming van artikel 4g de identiteit van de uiteindelijk gerechtigde vast te stel len indien zij beschikt over gegevens die doen vermoeden dat de natuurlijke persoon die een rentebetaling ontvangt of ten gunste van wie een rentebetaling wordt bewerk stelligd, niet de uiteindelijk gerechtigde is, en die persoon niet valt onder het eerste lid, onderdelen a, b, c, d of e. Artikel 4g. Identificatie door Nederlandse uitbetalende instantie 1. Voor contractuele betrekkingen die zijn aangegaan vóór 1 januari 2004, stelt de in Nederland wonende of gevestigde uitbetalende instantie de identiteit vast van de in een andere lidstaat wonende uiteindelijk gerechtigde, bestaande uit diens naam en adres, aan de hand van de informatie waarover zij beschikt, met name ter uitvoering van de in Nederland geldende wettelijke voorschriften waaronder de Wet identifica tie bij dienstverlening. 2. Voor contractuele betrekkingen die zijn of worden aangegaan op of na 1 januari 2004 of voor transacties die bij het ontbreken van contractuele betrekkingen zijn of worden verricht op of na die datum, bepaalt de in Nederland wonende of gevestigde uitbetalende instantie met inachtneming van het bepaalde in het volgende lid de identiteit van de in een andere lidstaat wonende uiteindelijk gerechtigde, bestaande uit diens naam, adres, en, indien dat bestaat, diens door de fiscale woonstaat toege kend fiscaal identificatienummer. 3. De identiteit, bedoeld in het tweede lid, wordt bepaald op basis van het paspoort of de officiële identiteitskaart van de uiteindelijk gerechtigde. Indien het adres niet is vermeld in het paspoort of in de officiële identiteitskaart, wordt het adres bepaald op basis van enig ander bewijskrachtig document dat door de uiteindelijk gerechtig de wordt overgelegd. Indien het fiscaal identificatienummer niet is vermeld in het paspoort, in de officiële identiteitskaart of in enig ander bewijskrachtig document dat door de uiteindelijk gerechtigde wordt overgelegd, wordt diens naam en adres aan gevuld met de vermelding van diens geboorteplaats en geboortedatum zoals vermeld in het paspoort of de officiële identiteitskaart.
Identificatie
Artikel 4h. Vaststelling woonplaats door Nederlandse uitbetalende instantie 1. Voor contractuele betrekkingen die zijn aangegaan vóór 1 januari 2004, stelt de in Nederland wonende of gevestigde uitbetalende instantie de woonplaats van de in een andere lidstaat wonende uiteindelijk gerechtigde vast aan de hand van de infor matie waarover zij beschikt, met name ter uitvoering van de in Nederland geldende wettelijke voorschriften waaronder de Wet ter voorkoming van witwassen en finan cieren van terrorisme. 2. Voor contractuele betrekkingen die zijn of worden aangegaan op of na 1 januari 2004 of voor transacties die bij het ontbreken van contractuele betrekkingen zijn of worden verricht op of na die datum, stelt de in Nederland wonende of gevestigde uit betalende instantie de woonplaats van de in een andere lidstaat wonende uiteindelijk gerechtigde vast op basis van het adres dat vermeld staat in het paspoort of op de of ficiële identiteitskaart of, zo nodig, op basis van enig ander door de uiteindelijk ge rechtigde overgelegd bewijskrachtig document, volgens de procedure, bedoeld in het volgende lid. 3. Van de natuurlijke persoon die een door een lidstaat uitgereikt paspoort of offi ciële identiteitskaart overlegt en die verklaart ingezetene te zijn van een nietlidstaat, wordt de woonplaats vastgesteld op basis van een fiscale woonplaatsverklaring die is afgegeven door de bevoegde autoriteit van de nietlidstaat waarvan de natuurlijke persoon verklaart ingezetene te zijn. Wordt een verklaring niet overgelegd, dan wordt de natuurlijke persoon geacht zijn woonplaats te hebben in de lidstaat die het paspoort of enig ander officieel identiteitskaart heeft uitgereikt.
Woonplaats
Wijze van vaststelling woonplaats
INT
1721
Wijze van identificatie
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen 4. Behoudens het bepaalde in de vorige leden wordt als woonplaats aangemerkt de plaats waar de uiteindelijk gerechtigde zijn vaste adres heeft. 5. Voor de toepassing van het derde lid wordt onder bevoegde autoriteit verstaan: de bevoegde autoriteit voor de toepassing van bilaterale of multilaterale belasting verdragen of, bij ontstentenis daarvan, een autoriteit die bevoegd is om een fiscale woonplaatsverklaring af te geven. Paragraaf 2 Renseignering Werkingssfeer renseignering
Artikel 4i. Werkingssfeer Deze afdeling is van toepassing op inkomsten uit spaargelden in de vorm van rente betalingen die zijn verricht door: a. een in Nederland wonende of gevestigde uitbetalende instantie aan een uitein delijk gerechtigde die woont in een andere lidstaat; b. een in Nederland wonende of gevestigde marktdeelnemer aan een uitbetalende instantie als bedoeld in artikel 4d die in een andere lidstaat woont of is gevestigd; c. een marktdeelnemer aan een in Nederland gevestigde entiteit die op grond van artikel 4d als uitbetalende instantie wordt aangemerkt.
Renseignering door uitbetalende instantie
Artikel 4j. Renseignering door uitbetalende instantie 1. De uitbetalende instantie, bedoeld in artikel 4i, onderdeel a, verstrekt de bevoeg de functionaris uiterlijk binnen twee maanden na afloop van het kalenderjaar waarin de rentebetaling heeft plaatsgevonden de volgende gegevens: a. de identiteit en woonplaats van de uiteindelijk gerechtigde zoals die overeen komstig de artikelen 4f en 4g zijn vastgesteld; b. de naam en het adres van de uitbetalende instantie; c. het rekeningnummer van de uiteindelijk gerechtigde of, bij het ontbreken daar van, een eenduidige omschrijving van de rentedragende schuldvordering; d. gegevens over de rentebetaling overeenkomstig het bepaalde in het tweede lid. 2. De gegevens die de uitbetalende instantie in ieder geval gehouden is te verstrek ken, betreffen, gespecificeerd naar de volgende categorieën rentebetalingen: a. in het geval van een rentebetaling in de zin van artikel 4a, eerste lid, onderdeel a: het bedrag van de uitbetaalde of bijgeschreven rente; b. in het geval van een rentebetaling in de zin van artikel 4b, eerste lid, onderdelen a of c: het bedrag van de rente of de inkomsten als bedoeld in die onderdelen of het totaalbedrag van de opbrengst van de verkoop, terugbetaling of aflossing; c. in het geval van een rentebetaling in de zin van artikel 4b, eerste lid, onderdeel b: het bedrag van de inkomsten als bedoeld in dat onderdeel of het totaalbedrag van de uitkering. 3. Voor de toepassing van het tweede lid worden per uiteindelijk gerechtigde alle daar bedoelde rentebetalingen per categorie binnen één kalenderjaar als één rentebe taling beschouwd. 4. Indien de uitbetalende instantie een entiteit is als bedoeld in artikel 4d, moet deze voorts gegevens verstrekken betreffende: a. de in één kalenderjaar aan deze entiteit uitbetaalde rente of bewerkstelligde ren tebetaling, bedoeld in artikel 4d, en b. de gedeelten van de uitbetaalde rente of bewerkstelligde rentebetaling die toe vallen aan elke participant in deze entiteit, voorzover de participant met inachtne ming van artikel 4i, onderdeel a, als uiteindelijk gerechtigde wordt aangemerkt. 5. Bij ministeriële regeling kunnen nadere regels worden gesteld ter zake van de wijze van verstrekking van de in het eerste of vierde lid bedoelde gegevens.
INT
Te verstrekken gegevens
1722
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen Artikel 4k. Renseignering door marktdeelnemer De marktdeelnemer, bedoeld in artikel 4i, onderdeel b, verstrekt de bevoegde func tionaris uiterlijk binnen twee maanden na afloop van het kalenderjaar waarin de ren tebetaling heeft plaatsgevonden de volgende gegevens: a. de naam en het adres van de uitbetalende instantie, bedoeld in artikel 4i, onder deel b, en b. het totale bedrag van de rente dat aan de uitbetalende instantie is uitbetaald of ten gunste van haar is bewerkstelligd.
Renseignering door marktdeelnemer
Paragraaf 3 Formele bepalingen Woonplaatsverklaring
Artikel 4m. Verplichtingen ten dienste van de renseignering 1. Ten behoeve van de in paragraaf 2 bedoelde renseignering zijn de bepalingen van hoofdstuk VIII, afdeling 2, met uitzondering van artikel 53, tweede en derde lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen van overeenkomstige toepassing. 2. Degene die ingevolge paragraaf 2 verplicht is tot het verstrekken van gegevens wordt, voor zoveel nodig, aangemerkt als administratieplichtige als bedoeld in arti kel 52 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen.
Verplichtingen bij renseignering
Artikel 4n. Bezwaar en beroep Op het bezwaar, beroep en beroep in cassatie inzake de op de voet van deze afdeling genomen beschikkingen is hoofdstuk V van de Algemene wet inzake rijksbelastin gen van overeenkomstige toepassing.
Bezwaar en beroep
Artikel 4o. Bestuurlijke boete 1. Indien degene die ingevolge paragraaf 2 verplicht is tot het verstrekken van ge gevens, deze niet, niet tijdig, onjuist of onvolledig verstrekt, vormt dit een verzuim ter zake waarvan de bevoegde functionaris hem een boete van ten hoogste € 4 537 kan opleggen. 2. De bevoegdheid tot het opleggen van een boete vervalt door het verloop van vijf jaren na het einde van het kalenderjaar, bedoeld in de artikelen 4j en 4k. 3. Bij het opleggen van een boete is hoofdstuk VIIIA, afdeling 2, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen van overeenkomstige toepassing. 4. De bevoegde functionaris is belast met het invorderen van een boete, waarbij de Invorderingswet 1990 en de Kostenwet invordering rijksbelastingen van overeen komstige toepassing zijn.
Bestuurlijke boete
Artikel 4p. Strafrechtelijke bepaling HOOFDSTUK IX van de Algemene wet inzake rijksbelastingen is van overeenkom stige toepassing ten aanzien van degene die niet voldoet aan een verplichting inge volge deze afdeling, met uitzondering van artikel 4o, vierde lid.
Strafrechtelijke bepaling
1723
INT
Artikel 4l. Woonplaatsverklaring ter voorkoming van inhouding van bronbelasting De bevoegde functionaris verstrekt op verzoek van de uiteindelijke gerechtigde aan deze binnen twee maanden bij beschikking een verklaring met daarin de volgende gegevens: a. naam, adres en burgerservicenummer of, bij het ontbreken daarvan, sociaalfis caalnummer van de uiteindelijke gerechtigde; b. naam en adres van de uitbetalende instantie; c. rekeningnummer van de uiteindelijke gerechtigde of, bij ontstentenis daarvan, een eenduidige omschrijving van het schuldinstrument.
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen HOOFDSTUK II VORMEN VAN DOOR NEDERLAND TE VERLENEN BIJSTAND Inlichtingenverstrekking (op verzoek) Kennisgeving vooraf
Begrip belanghebbende Tiendagentermijn
INT
Kennisgeving achteraf
Artikel 5. 1. Op verzoek van een bevoegde autoriteit kan Onze Minister haar de in lichtingen verstrekken waarom zij vraagt en die voor haar van belang kunnen zijn bij de heffing van een in artikel 1 bedoelde belasting, alsmede renten of bestuursrechte lijke sancties of boeten die daarmee verband houden. 2. Onze Minister stelt degene van wie de inlichtingen afkomstig zijn en die in Ne derland woont of is gevestigd, in kennis van zijn besluit tot inwilliging van het ver zoek om inlichtingen. Bij de kennisgeving geeft Onze Minister een omschrijving van de te verstrekken inlichtingen en vermeldt hij de bevoegde autoriteit van wie het ver zoek afkomstig is. 3. Bij een besluit als bedoeld in het tweede lid geldt, in afwijking van artikel 8:1 van de Algemene wet bestuursrecht, uitsluitend als belanghebbende degene tot wie de kennisgeving van het besluit is gericht. 4. Tenzij dringende redenen daartoe aanleiding geven, wordt aan de inwilliging van het verzoek om inlichtingen geen uitvoering gegeven dan na tien dagen na de dagtekening van de kennisgeving, bedoeld in het tweede lid. 5. Indien dringende redenen daartoe aanleiding geven, kan Onze Minister, in af wijking van artikel 3:40 van de Algemene wet bestuursrecht, aan de inwilliging van het verzoek om inlichtingen uitvoering geven voordat degene van wie de inlichtin gen afkomstig zijn, daarvan in kennis is gesteld. Alsdan vindt de kennisgeving zo spoedig mogelijk plaats, doch niet later dan vier maanden na het begin van de uit voering.
Inlichtingenverstrekking (automatisch)
Artikel 6. 1. Onze Minister kan in overleg met een bevoegde autoriteit gevallen of groepen van gevallen aanwijzen in welke hij zonder voorafgaand verzoek inlichtin gen zal verstrekken, alsmede de voorwaarden bepalen waaronder de verstrekking zal geschieden. 2. De in het eerste lid bedoelde aanwijzingen en voorwaarden worden door plaat sing in de Staatscourant bekend gemaakt.
Inlichtingenverstrekking
Artikel 6a. 1. De bevoegde functionaris verstrekt de in artikel 4j, eerste lid, bedoel de inlichtingen zonder voorafgaand verzoek aan de bevoegde autoriteit van de lid staat waar de uiteindelijk gerechtigde woont. 2. De bevoegde functionaris verstrekt de in artikel 4k bedoelde inlichtingen zonder voorafgaand verzoek aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de uitbetalende instantie woont of is gevestigd.
Inlichtingenverstrekking (spontaan)
Artikel 7. 1. Onze Minister kan een bevoegde autoriteit uit eigen beweging inlich tingen verstrekken die voor haar van belang kunnen zijn bij de bepaling van een be lastingschuld in de gevallen waarin: a. vermoed wordt dat in de staat van de bevoegde autoriteit ten onrechte een ver mindering, ontheffing, teruggaaf of vrijstelling van belasting zou worden verleend dan wel heffing van belasting ten onrechte achterwege zou blijven ingeval de inlich tingen niet zouden zijn verstrekt; b. in Nederland een vermindering, ontheffing, teruggaaf of vrijstelling van belas ting is verleend die van invloed kan zijn op de belastingheffing in de staat van die bevoegde autoriteit; c. in Nederland rechtshandelingen of andere handelingen zijn verricht met het doel de heffing van belasting in de staat van de bevoegde autoriteit geheel of ten dele on mogelijk te maken; d. zulks overigens naar het oordeel van Onze Minister is geboden.
1724
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen 2. Onze Minister stelt degene van wie de inlichtingen afkomstig zijn en die in Ne derland woont of is gevestigd, in kennis van zijn besluit de inlichtingen te verstrek ken. Bij de kennisgeving geeft Onze Minister een omschrijving van de te verstrek ken inlichtingen en vermeldt hij de bevoegde autoriteit aan wie de inlichtingen zul len worden verstrekt. Artikel 5, derde tot en met vijfde lid, is van overeenkomstige toepassing.
Kennisgeving
Artikel 7a. 1. Op verzoek van een bevoegde autoriteit van een lidstaat kan Onze Mi nister overgaan tot de notificatie van stukken. 2. In deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt onder de notificatie van stukken verstaan de uitreiking aan de geadresseerde in Nederland van een door een administratieve autoriteit van een lidstaat uitgevaardigd document, houdende een akte of beslissing, inzake de heffing van een belasting als bedoeld in artikel 1 alsme de renten of bestuursrechtelijke sancties of boeten die daarmee verband houden 3. Bij ministeriële regeling kunnen regels worden gesteld betreffende de notificatie van stukken en de behandeling van het verzoek daartoe.
Notificatie
Artikel 8. 1. Onze Minister laat door een ambtenaar van de rijksbelastingdienst zo Onderzoek in kader nodig een onderzoek instellen ten behoeve van het verstrekken van inlichtingen, be van bijstandsverledoeld in de artikelen 5, 6 of 7. ning 2. Bij het in het eerste lid bedoelde onderzoek zijn de bepalingen van Hoofdstuk VIII, afdeling 2, met uitzondering van artikel 53, tweede en derde lid, van de Alge mene wet inzake rijksbelastingen van overeenkomstige toepassing. 3. Geen beroep kan worden ingesteld tegen de aankondiging van een onderzoek als bedoeld in het eerste lid, alsmede tegen het onderzoek zelve. Artikel 8a. 1. Onze Minister kan na overleg met een of meer bevoegde autoriteiten overgaan tot een gelijktijdig onderzoek. 2. In deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt onder een gelijktijdig on derzoek verstaan een onderzoek als bedoeld in artikel 8, dat gelijktijdig wordt uitge voerd met een onderzoek in een of meer andere staten. 3. Bij ministeriële regeling kunnen regels worden gesteld betreffende het gelijktij dige onderzoek en de behandeling van een voorstel daartoe.
Gelijktijdig onderzoek
Artikel 9. 1. Onze Minister kan na overleg met een bevoegde autoriteit van een staat toestaan dat een ambtenaar van de belastingadministratie van die staat aanwezig is bij een onderzoek als bedoeld in artikel 8. 2. Bij het overleg worden de voorwaarden vastgesteld waaronder Onze Minister de in het eerste lid bedoelde toestemming kan verlenen. 3. Indien een ambtenaar van de rijksbelastingdienst een onderzoek instelt in aan wezigheid van ambtenaren van een andere staat aan wie Onze Minister toestemming heeft verleend als bedoeld in het eerste lid, geeft Onze Minister, in afwijking van ar tikel 3:40 van de Algemene wet bestuursrecht, aan de inwilliging van het verzoek om inlichtingen uitvoering voordat degene van wie de inlichtingen afkomstig zijn, daarvan in kennis is gesteld. Alsdan vindt de kennisgeving zo spoedig mogelijk plaats, doch niet later dan vier maanden na het begin van de uitvoering.
Buitenlandse ambtenaar in Nederland
Artikel 10. Degene bij wie een onderzoek als bedoeld in artikel 8 wordt ingesteld, is verplicht de ambtenaar van de rijksbelastingdienst alsmede de ambtenaar die in gevolge artikel 9 bij dit onderzoek aanwezig is, ten behoeve van dit onderzoek toe gang te verlenen.
Toegangsverlening
INT
1725
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen Strafbepaling
Artikel 11. Hoofdstuk IX van de Algemene wet inzake rijksbelastingen is van over eenkomstige toepassing ten aanzien van degene die niet voldoet aan de in artikel 8 en artikel 10 bedoelde verplichtingen.
Nederlandse ambtenaar in buitenland
Artikel 12. Ten dienste van de heffing van de in artikel 1 bedoelde belastingen, als mede renten daarover of bestuursrechtelijke boeten die daarmee verband houden, kan Onze Minister een ambtenaar van de rijksbelastingdienst aanwijzen om aanwe zig te zijn bij een onderzoek in een andere staat, dat door of vanwege de bevoegde autoriteit van die staat wordt ingesteld, in het kader van het verstrekken van inlich tingen aan Nederland. HOOFDSTUK III BEGRENZING VAN DOOR NEDERLAND TE VERLENEN BIJSTAND; WEDERKERIGHEID
Begrenzing van bijstandsverlening
Geheimhoudingsverplichting
Artikel 13. 1. Onze Minister verstrekt geen inlichtingen indien: a. de verstrekking daarvan niet voortvloeit uit verplichtingen van de Richtlijn van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 19 december 1977, nr. 77/799/EEG, PbEG 1977, L336, of uit andere verplichtingen van internationaal en interregionaal recht; b. de openbare orde van de Nederlandse staat zich daartegen verzet; c. die inlichtingen in Nederland krachtens wettelijke bepalingen of op grond van de administratieve praktijk niet zouden kunnen worden verkregen voor de heffing van een in artikel 1 bedoelde belasting, alsmede voor de renten daarover of bestuurs rechtelijke sancties of boeten die daarmee verband houden; d. aannemelijk is dat de bevoegde autoriteit in de eigen staat niet eerst de gebrui kelijke mogelijkheden voor het verkrijgen van de door haar gevraagde inlichtingen heeft aangewend; e. de bevoegde autoriteit voor wie de inlichtingen zouden zijn bestemd, niet be voegd of in staat is Onze Minister soortgelijke inlichtingen te verstrekken. 2. Onze Minister verstrekt ter uitvoering van de verplichtingen ingevolge het op 25 januari 1988 te Straatsburg tot stand gekomen Verdrag inzake wederzijdse admini stratieve bijstand in belastingzaken (Trb. 1991, 4) voorts geen inlichtingen indien de verstrekking ten dienste zou staan van belastingheffing in de staat die om inlichtin gen verzoekt, welke hij strijdig acht met algemeen aanvaarde beginselen van belas tingheffing, met de bepalingen van een verdrag ter voorkoming van dubbele belas ting of met de bepalingen van enig ander verdrag dat Nederland met die staat mocht hebben gesloten. De eerste volzin is van overeenkomstige toepassing indien met een bestuurlijke eenheid regelen ter voorkoming van dubbele belasting zijn vastgesteld. 3. Onze Minister behoeft geen inlichtingen te verstrekken indien daarmede een commercieel, een industrieel of een beroepsgeheim zou worden onthuld. 4. Dit artikel vindt geen toepassing ten aanzien van de inlichtingen, bedoeld in ar tikel 6a. HOOFDSTUK IV GEHEIMHOUDING; GEBRUIK VAN INLICHTINGEN
INT
Geheimhouding
Artikel 14. 1. Het bepaalde betreffende de verplichting tot geheimhouding in artikel 67 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen is van overeenkomstige toepassing op de inlichtingen die door een bevoegde autoriteit zijn verstrekt, alsmede op inlich tingen die bij een onderzoek, als is bedoeld in artikel 8, zijn verkregen. 2. Onze Minister verstrekt geen inlichtingen aan een bevoegde autoriteit indien de wetgeving van de staat van die autoriteit geen verplichting tot geheimhouding oplegt
1726
Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen aan ambtenaren van de belastingadministratie van die staat met betrekking tot het geen hun wordt medegedeeld of blijkt bij de uitvoering van de belastingwetten van die staat. Artikel 15. 1. Tenzij een bevoegde autoriteit anders bepaalt, kunnen de door haar aan Onze Minister verstrekte inlichtingen uitsluitend worden gebruikt voor de hef fing van de in artikel 1 bedoelde belastingen, alsmede renten daarover of bestuurs rechtelijke sancties of boeten die daarmee verband houden. 2. Uitsluitend met toestemming van de bevoegde autoriteit van een staat kan Onze Minister de door hem van haar ontvangen inlichtingen aan de bevoegde autoriteit van een andere staat verstrekken. 3. De in artikel 7, eerste lid, eerste alinea, van de richtlijn van de Raad van de Eu ropese Gemeenschappen van 19 december 1977, nr. 77/799/EEG (PbEG L 336) be doelde inlichtingen mogen door de bevoegde autoriteit van de andere lidstaat wor den gebruikt voor de vaststelling van heffingen, rechten en belastingen die vallen on der artikel 2 van de richtlijn van de Raad van de Europese Unie van 26 mei 2008, nr. 2008/55/EG (PbEU L 150) betreffende de wederzijdse bijstand inzake de invorde ring van schuldvorderingen die voortvloeien uit bepaalde bijdragen, rechten en be lastingen, alsmede uit andere maatregelen. 4. Onze Minister kan aan een bevoegde autoriteit toestemming verlenen de inlich tingen voor een ander doel te gebruiken dan voor de heffing van de in artikel 1 be doelde belastingen. 5. Onze Minister kan op een daartoe strekkend verzoek een bevoegde autoriteit toestemming verlenen de van hem ontvangen inlichtingen aan een bevoegde autori teit van een andere staat te verstrekken.
Gebruik van inlichtingen
Doorverstrekking
HOOFDSTUK V SLOTBEPALING Artikel 16. 1. Deze wet treedt in werking met ingang van de tweede dag na de datum Inwerkingtreding van uitgifte van het Staatsblad waarin zij wordt geplaatst. 2. Deze wet kan worden aangehaald als: Wet op de internationale bijstandsverle Citeertitel ning bij de heffing van belastingen.
INT
1727
