Het wordt een autorondrit van een weekje tijdens de maand oktober langs uitzonderlijke hotels uit de brochures van tour operators Transeurope, Escape, Expairtours, Imaginetravel en Caractère. Aangekomen op de luchthaven van Lissabon, waar een huurwagen voor me klaar staat, ben ik paraat om een weekje op toer te gaan door deze mooie en enigszins nog desolate regio van Portugal. Welkom in de Alentejo !
Ik start in de noordoostelijke regio van de Alentejo, nabij de Spaanse grens, voor de eerste accommodatie en meteen mijn slaaplocatie voor de komende 5 nachten. De ca. 200km weg er naartoe vanaf de luchthaven van Lissabon verliep zeer vlot maar het moet wel gezegd worden dat het een mooie doch enigszins eentonige baan is: steeds rechtdoor langs een door de zon verdord, gouden landschap met groene stippen van bomen en hier en daar verspreid zijn er witte vlekjes van typische dorpjes en afgelegen quinta’s. Het overgrote deel is autosnelweg met tolbetaling met soms twee en meestal drie rijstroken. De zeldzame wagens die voorbijrijden houden weinig of geen rekening met ander verkeer en wisselen van rijstrook alsof ze op een roetsjbaan zitten. Het viel al op bij het verlaten van de luchthaven dat een Portugees, zoals veel zuiderse bevolking, er toch wel zijn eigen verkeersregels op na houdt: pechstrookrijden, pas afsnijden, lichtenflitsen, foutparkeren,… er wordt hier allemaal als normaal beschouwd en ook de politie reageert er niet op want ze doen het eigenlijk ook zelf. Vermoedelijk is het allemaal goed, zolang je niemand in de weg staat of rijdt. En zoals in alle zuiderse landen mag dit geen probeem zijn, want ik pas me wel aan... Na een rit van ongeveer 2 uur kom ik aan in Borba, een typisch Portugees stadje met een nog authentieke dorpsmentaliteit, en vind ik na enkele toertjes door de absoluut minuscule straatjes uiteindelijk een aanvaardbare parkeerplaats nabij het hotel. Ik logeer 5 nachten in Casa Do Terreiro Do Poço.
Bij mijn aankomst word ik verwelkomd door Rita, een nogal nors uitziende vrouw, echter ontdek ik al snel dat zij enkel zo overkomt maar dat dit zeker niet haar aard en ingesteldheid is. Zij leidt mij naar mijn ruime kamer op het gelijkvloers, uitkijkend op het zwembad. De kamer heeft een houten plafond, stenen vloer, een mix van meubelen in antieke stijl, ramen met binnenluikjes die de ruimte een extra factor gezelligheid geven en een verzorgde badkamer met gekleurde tegeltjes. Voor het avondmaal ben je hier aangewezen op het dorp. Het is dan ook een bed & breakfast hotelletje. Service en gastvrijheid staan in dit kleinschalige hotel heel duidelijk op hoog niveau. Ook voor het internet (ik heb mijn eigen laptop bij) krijg ik meteen een paswoord en toegang tot een salonnetje, en op een wip zit ik gezellig en gratis op verbinding met de buitenwereld. Het salonnetje doet ook dienst als televisie- en leesruimte en is volgestouwd met zetels waarin je heel diep verzeild geraakt en eigenlijk liefst niet meer uit wilt komen. Er liggen ook tientallen magazines te lezen, waaronder zelfs een paar Humo’s. Op de kamer is er tevens een kleine televisie met tientallen kanalen en, gelukkig maar, internationale en lokale posten waarop bijna alle programma’s in de originele taal te volgen zijn. Na een heerlijk stille nacht bedien ik mij aan een klein, verzorgd ontbijtbuffet van verse broodjes, zeer lekkere (door Rita) huisgemaakte kiwijam en aardbeienjam en een lekker warm kopje thee, dit alles in een gezellige ruimte met grote ramen rondom en een mooi zicht op het groene binnentuintje en het zwembad. Op naar het eerste echte hotelbezoek van deze week ! ligt in Santo Antonio Das Areias, op slechts enkele kilometertjes van Marvão, anderhalf uur rijden ten noorden van Borba. Van Marvão zelf heb door het immens slechte weer vandaag eigenlijk maar een fractie gezien, echter lijkt het me bij een aangenaam weertje best de moeite waard om te bezoeken. Dit wordt me ook met enige trots bevestigd door Ligia, de uitermate vriendelijke en gastvrije dame van Hotel O Poejo. In 2010 zijn er blijkbaar verschillende architecten van UNESCO langs geweest om na te gaan of het stadje kan worden opgenomen in hun lijst van prachtige bezienswaardigheden. Boutique Hotel O Poejo
Hotel O Poejo ligt in een klein dorpje. Langs de buitenzijde is het een verzorgd terracotta kleurig gebouw in de rij met de dorpswinkel en -woningen, met naast het hotelgedeelte twee enorme ijzeren poorten die toegang geven tot het restaurant. Ook de lokale bevolking en klanten van andere hotels komen hier volgens Ligia regelmatig eten. Bij het binnenkomen van het hotelgedeelte sta je meteen aan de balie van de receptie en links daarvan bevindt zich een comfortabele zithoek waar, in de frissere maanden, een heerlijk houtvuur knispert. Het restaurant, dat ook dienst doet als ontbijt- en lunchruimte, bevindt zich net achter het hoekje. Het hotel lijkt klein en compact en is dat ook een beetje qua stijl, echter bevinden zich hier toch wel een dertigtal kamers. Alle kamers zijn net voldoende ruim, alsook de badkamers, en heel gezellig ingericht. Het zijn de kleine details die de sfeer in dit hotel perfectioneren: een bloemetje op een antieke dressoir in de gang, koperen marsepeinmachine uit de naastgelegen oude fabrieksruimte op de binnenkoer, mooie kadertjes aan de muur met kalenders of foto’s in antieke stijl… Kortom dit is een mooi onderhouden, geliefd en gemoedelijk hotelletje. De eigenaars zijn er duidelijk trots op en hebben, zo op eerste zicht, er ook alle redenen toe. Mijn tocht zet zich verder, terug in zuidelijke richting, naar Elvas, een goed uurtje rijden. Jammer van het barslechte weer vandaag want hier en daar zijn er toch mooie hoekjes in deze heuvelachtige regio die met een stralend zonnetje erop een prachtige foto zouden kunnen geven. Bij aankomst in Elvas valt meteen de burcht op, die zich recht voor mij bovenop de heuvel bevindt. Daarnaast, aan de rechterzijde en helemaal niet te missen eigenlijk, staat er een aquaduct van zo’n 31m hoogte die strekt van de burchtheuvel naar het stadje Elvas op de naastgelegen heuvel. Ik parkeer mijn wagen buiten de stadsmuren aan een klein geel en wit kerkje, een kleurencombinatie die zeer in trek is in deze regio, en doe een wandeling bergop onder de aquaduct en door één van de oude stadspoorten naar het historische centrum van Elvas. Elvas is een zeer typisch zuiders wit klein stadje of een groot dorp (hoe je het ook noemen wilt), waar de was in de straten hangt te drogen, bloempotten naast elke voordeur staan, de straatjes smal en onregelmatig kronkelen en het op zondag doodstil is. Als bijna enige toerist word ik bekeken alsof er een wonder is geschied. Vragende blikken maar toch met een vriendelijke glimlach begroetend. Het weer is zwaar overtrokken, donkergrijs eigenlijk, en het waait verschrikkelijk hard. Dit doet het stadje een gevoel van verlatenheid creëren, maar op een rustige en veilige manier. De weidse omtrek van het stadje toont de verdorde, maar in de lente en zomer beslist wel groene natuur van het uitgestrekte heuvellandschap van de oostelijke Alentejo. Ik ben maar op enkele kilometers van de Spaanse grens verwijderd, want overal staan er richtingaanwijzers naar Espanha.
Omdat de regen besluit alles over te nemen, spurt ik terug naar de wagen en ga op zoek naar mijn volgende hotelstop: Quinta Rural do Santo Antonio. Nota: een gps doet wonderen, echter nog niet in de hoekjes van Portugal. Een wegenkaart is hier dus echt nog wel nuttig of anders geef je gewoon een belletje naar het hotel en de weg wordt haarfijn uitgelegd. Op een tiental kilometer van Elvas bevindt zich dit quintahotel.
Vermoedelijk ooit een pareltje geweest en misschien lag het ook aan het weer, maar naast de prachtige tuinen en het weidse zicht aan het zwembad, heeft dit hotel binnenin en ook een beetje aan de voorzijde, wel wat nood aan renovatie. Een eerste indruk doet alles. Het is een mooi en authentiek gebouw met vele kleinere publieke ruimten en antiekgetint meubilair. Kamers heb ik hier jammer genoeg niet gezien omdat het hotel volboekt was. Quinta Rural is hier in ieder geval een juiste benaming gezien de vele landbouwmachines die op de parking stonden. Het zal wel een mooi hotel wezen in de zomermaanden als men meer buiten geniet dan binnen en de zon een heel andere sfeer opwekt, maar mij ontbrak het de kleine details en de afwerking die het hotel zijn volle waardigheid hadden kunnen geven. Morgen is er weer een volgende dag en dus gaan we rustig terug naar Borba, waar ik blijkbaar al gekend ben, want wanneer ik me met mijn wagen door de kleine straatjes begeef, houdt een lokale dame me spontaan en heel vriendelijk glimlachend tegen met het teken dat ik gewoon maar links, rechts en dan rechtdoor moet gaan en dat ik dan aan mijn hotel ben, dit terwijl ik de dame in kwestie nog nooit had gezien… Gastvrijheid, behulpzaamheid en nieuwsgierigheid, dit blijken de mooie trekjes van een vakantie in Portugal. Het smaakt naar meer… Het zonnetje schijnt weer !!! Verwachtingen van het weer voor vandaag zijn om en bij de 22 graden en dat is ruim voldoende om te genieten tijdens de maand oktober. Vandaag gaan we op bezoek in Pórtel, Refugio Da Vila, en in Moura, Hotel de Moura. Het is een dik uurtje rijden richting zuiden vanaf Borba en ook hier blijft het landschap in de herfst betoverend, verdord en gouden, heuvelachtig en met hier en daar een witte stip als dorpje. Pórtel heeft zoals vele heuveldorpjes ook een burcht en de uitzichten rondom rond het dorp zijn absoluut oneindig en prachtig. Hotel Rural Refugio Da Vila brengt me al in verwondering wanneer ik het als 'rural' tref in het centrum van het dorpje aan de voet van de burcht. Het oogt klein maar fijn als je het van buitenuit ziet, maar als snel wordt tijdens het bezoek duidelijk dat
het enigszins groter is dan verwacht. Het hotel heeft een dertigtal kamers en is heel gezellig ingericht. De trappenhal heeft prachtige antieke schilderingen en de kamers zijn sober maar verzorgd. De royal suite was wel een echt pareltje waarin ik mij onmiddellijk thuis zou kunnen voelen. Zoals vele van de hotels die ik in het mooie Alentejo heb bezocht, baadt ook dit pareltje in absolute rust.
Sommige kamers bevinden zich in het hoofdgebouw, anderen dan weer in de bijgebouwtjes die als een straatje zijn opgesteld. In de kleine tuin ligt een aangename zwembadzone. Culinaire liefhebbers kunnen hier genieten van een niet te missen kookcursus. Je leert er de 'kneepjes van het vak' over de lokale keuken en je kan dit individueel vanaf 4 personen volgen maar je mag ook gewoon aansluiten bij andere klanten of een bestaande groep. Naast de gezelligheid van het hotel is ook de vriendelijkheid van het personeel en management een voltreffer. In deze regio kan je natuurlijk ook de heerlijke wijnen gaan degusteren, maar je kan bij de Alquevadam ook gewoon bootje varen of andere watersporten beoefenen en vooral genieten van prachtige vergezichten. Refugio Da Vila is toch zeker een te onthouden adresje. Mijn tocht gaat verder naar het zuiden, naar Moura, waar ik in het centrum van het typisch Portugese stadje Hotel de Moura bezoek. Dit 2*-hotel ligt aan een klein stadsparkje en geeft op de achterzijde uit op een toch wel zeer zanderige tuin met een bronwaterzwembad en zicht op de lokale burcht. Het is geen luxeaccommodatie maar de kamers zijn ruim en netjes, en vooral het interieur van het hotel is heel open en licht, met een grote atrium traphal en brede gangen. Overal zijn er ook deuren naar buitenruimten waar je kan genieten van het uitzicht. Kort samengevat is Hotel de Moura een goed hotelletje voor de echte budget- of minder veeleisende klant.
Nu is het tijd om terug noordwaarts te rijden richting Evora en op zoek te gaan naar het volgende hotel. 'Op zoek' omdat ik tot op heden nog geen enkele keer met de gps tot aan een hotel ben geraakt ! Mijn volgende stop is het luxueuze kloosterhotel Convento Do Espinheiro. Bij een hotel van deze categorie verwacht je al vlug een bepaalde stijfheid en zakelijkheid, echter ben ik nog voor ik aankom al zeer aangenaam verrast door mijn telefoontje naar het hotel met de vraag om me even in de goede richting te helpen. Een jongeman, Ricardo, vertelt me gastvrij en vrolijk dat de receptie het zeker al gewend is om menselijke gps te spelen en geeft me heel duidelijke instructies om tot het hotel te komen. Het was een hele vlotte, leuke en aangename vorm van verwelkoming nog voor ik in het hotel was. Na een kort ritje wordt ik overweldigd door het imposante, sneeuwwitte kloostergebouw dat voor me staat. Een mens wordt er zowaar nederig van. Ik parkeer de wagen en ga richting receptie. Eerst dacht ik een verkeerde ingang genomen te hebben en bij een receptie van een evenement te zijn gekomen, echter is het in dit hotel normaal dat klanten plaatsnemen aan de antieke tafels waaraan de receptiebedienden je staan op de wachten en men krijgt een zeer verwelkomende glimlach en een heerlijk glaasje bubbels erbij. Ik neem even plaats en wacht op de sales verantwoordelijke. Absoluut open, vriendelijk en gepassioneerd, een indruk die ik ook had van de receptiemedewerkers, krijg ik van haar een rondleiding in dit ontegensprekelijk uitzonderlijke hotel.
Overal adem je nog de sfeer van het klooster maar met de moderne toetsen van een luxueus hotel er subtiel en subliem in verwerkt. Het hotel vertoont een absolute rust en ontspanning en dit met een volledige authenticiteit en eigenheid. De kamers zijn zeer comfortabel ingericht, met sfeerverlichting en zijn ofwel in een klassiekere stijl ofwel modern getint. In het hotel bevindt zich tevens een kleine kerk die elke eerste zondag van de maand nog wordt opengesteld aan gelovigen en ook bijna wekelijks nog wordt gebruikt voor huwelijken. De feesten vinden wel plaats op een geluidsveilige afstand van de kamers. Ook buitenlandse trouwers zijn hier welkom en er wordt me verteld dat, als bewijs van de absolute gastvriendelijkheid in dit hotel, het gelukkige koppel automatisch enkele dagen vakantie aangeboden krijgt voor de eerste huwelijksverjaardag, omdat het hotel vindt dat jonggehuwden door het huwelijk en het bijhorende feest doorgaans toch wel wat stress ondervinden en dus nooit echt kunnen genieten van hun verblijf op dat moment zelf. Het hotel is dan ook trots te zeggen dat de meeste trouwers zeker van het aanbod tot volle relaxatie tijdens de eerste huwelijksverjaardag ingaan en doorgaans nadien bijna jaarlijks blijven terugkomen, ook al is het niet meer gratis dan.
Ook voelt men hier dat men de klanten wil verzorgen, bepampelen, gelukkig maken. Regelmatig worden er kleine evenementjes voor de hotelgasten georganiseerd, zoals barbecue, kerstfeest, wijndegustaties,... Een gast voelt zich hier absoluut als in een tweede thuis en weet dat alles hier op gouden blaadjes wordt geserveerd. Persoonlijk hou ik niet zo van spahotels, omdat velen zich te stijf en zakelijk willen voorstellen, maar dit 5* kloosterhotel heeft zonder uitzondering mijn hart gestolen, en dan bedoel ik zowel het gebouw, de inrichting, de kleine spa, de authentieke sfeer en het professionele, gastvrije personeel. Een absolute aanrader die ook nog eens zeer goed gelegen is om de regio te verkennen. Evora zelf is een wirwar van witte straatjes met typisch Portugese huisjes, de was buiten, planten naast de voordeur, en ontelbaar veel kleinere en iets grotere bezienswaardigheden. Het is aangenaam rondwandelen, een terrasje doen, genieten van het zonnetje en foto's nemen. Achter elk hoekje zie je wel wat dat je aandacht trekt. Evora is zeker een bezoek waard ! Het is een nationale feestdag en dus wordt de volgende dag een rustiger dagje. Ik blijf in de regio rond Evora voor mijn hotelbezoeken en rij deze morgen zo'n 20km naar naar het Rural Hotel Monte Do Carmo in Azaruja.
Hier is het 'rural'-gehalte absoluut van toepassing. Het begint al met het stuk onverharde weg tot aan het domein. Ik passeer op een traag, schuddend tempo weiden met zwarte varkens en bleekbruine koeien en stieren. Voor de rest zijn er hier enkel donkergroene bomen op een zeer heuvelachtig landschap te zien. Achter een kleine bocht krijg ik mijn eerste blik op het Monte do Carmo, een witte constructie bestaande uit een centraal gelegen kerkje met op de hoeken van het pleintje 4 gebouwtjes. Net voor je aan het hotel komt, valt rechts onmiddellijk het ecologische zwembad op, voor de liefhebbers is dit een heerlijk verfrissend (aangelegd) stukje natuur, waarbij je zwemt tussen visjes, kikkers en lelieblaadjes en -bloemen. Een waar paradijsje van rust, ware het niet voor de koeien en stieren en de koeiebellen rond hun nek. Maar dit is een rural hotel in ware zin van het woord en het leven gaat naast het hotel gewoon lekker verder met werken in de natuur. Het hotel is klein, heeft sober maar net ingerichte kamers en ook de receptie en zithoek zijn basis maar verzorgd. De bar heeft een soort van eerlijkheidsprincipe waarbij iedereen zich gewoon bedient en dan uit eerlijkheid wel zelf ook zijn rekening bijhoudt. Aan het hoofdgebouw heb je een kleine patio waar je lekker in het zonnetje kan genieten van het ontbijt, of indien je wenst is er tevens een kleine ontbijtruimte met buffetje. Dit is echt een aangenaam hotelletje in een prachtige rurale setting waar je niet de luxe maar een aanvaardbaar comfort mag verwachten, maar waar je vooral heen gaat om tot volledige rust te
komen. Ik was er maar een uurtje, maar het effect van de omgeving had meteen invloed. Ik had geen zin meer om de stad in te trekken en wou gewoon blijven genieten. Maar ja, duty calls... en ik ga dus verder naar het volgende hotel: Albergaria do Calvario. Dit kleine, gezellige hotel is gelegen aan één van de stadspoorten van Evora en heeft een eigen ondergrondse garage. Het eerste stukje dat je te zien krijgt, is een gezellige patio vol bloemen en met tafeltjes en stoeltjes heerlijk in het zonnetje, zalig om te genieten van een verfrissend drankje voor of na een wandeling langs de vele bezienswaardigheden van de stad. Je bent hier ook meteen aan de rand van de stad en dus zeer vlot in bereikbaarheid van de invalswegen zonder dat je er lawaaihinder van ondervindt.
De eerste indruk doet veel, zegt men, en dit hotelletje is heel duidelijk met veel liefde onderhouden. Nina en Peter zijn sinds een drietal jaar de gelukkige eigenaars; hij is Amerikaan en zij een vrolijke Brazilaanse met Portugese roots. Het hotel is stijlvol en toch gewoon, gezellig en praktisch. Het zijn ook hier echt wel de kleine details die het hotel perfectioneren. De inrichting is kleurrijk met een eigentijdse toets, de bar biedt ook biothee's en versgeperste fruit- en groentesappen, de ontbijtruimte is compact maar lichtvol en met hier en daar een opvallend accent. Ook de kamers zijn, zoals je kan verwachten in dit type hotel, sober maar van al het nodige voorzien. Nina en Peter, en ook heel duidelijk de bedienden van het hotel, baden je hier in een lichte en gastvrije sfeer en willen er echt voor zorgen dat het je aan niks tekort komt tijdens het verblijf. Kortom, ook een echt aanradertje. De dag zit er weer eens op. Ik rij terug naar Borba en morgen ga ik het dichter bij mijn huidige verblijfplaats zoeken. Het wordt en dagje lekker relax met een bezoek aan een pousada die eigenlijk een echt museum blijkt te zijn! De Pousada Rainha Santa Isabel ligt op de top van heuvel, pal in het centrum van Estremoz, tegen de middeleeuwse stadstoren. Met de ruime lobby, loungebar met fantastisch uitzicht over het oneindige landschap, brede gangen, ontelbaar veel schilderijen en antiquiteiten en slaapkamers waarin de bedden dus ook stammen uit ver vervlogen tijden, ademt dit hotel rust en sereniteit uit. Je voelt je als het ware in een museum en kan het niet laten je in verbeelding terug te laten brengen naar honderden jaren geleden, terwijl Vasco Da Gama, koningin Isabel en vele anderen je toekijken vanuit de kaders aan de muren. De ontvangst is hartelijk maar correct voor dit type hotel, een beetje stijfjes eerst maar na een wandeling door het hotel en een korte babbel in de loungebar wordt het contact al gauw wat losser en kan je je echt thuis beginnen voelen. Het
is een mooie pousada, uniek in zijn soort, en heeft een uitstekende ligging. Je moet echter wel voor het middelleeuwse in stijl zijn om ervan te kunnen genieten.
Estremoz zelf heeft een klein oud centrumpje boven bij de pousada en dan het grotere nieuwe centrum aan de voet van de berg. Het nieuwere centrum heeft natuurlijk ook nog redelijk wat bezienswaardigheden en het stadje heeft een open en gezellige sfeer, waar je lekker kan kuieren door de straatjes of gewoon een drankje kan nuttigen op een klein terrasje. Na Estremoz besluit ik even gewoon te rijden naar waar het me uitkomt en al gauw kom ik dus bij Vila Viçosa. Op eerste zicht een gewoon, leuk typisch Portugees stadje, maar al snel ontdek ik de burcht en het museum eraan verbonden, en ook het paço ducal of het lokale paleis. Ik mocht jammer genoeg niet meer binnen om alles te bezoeken omdat het al wat later in de namiddag was en ze blijkbaar vroeger wensten te sluiten, ook al staan er andere sluitingstijden vermeld. Maar wie ben ik om deze lieve en gastvrije mensen hun dagje later dan gewenst te laten beëindigen... En dus troost ik mij met het prachtige uitzicht op de gebouwen rondom rond het plein. In de hoek zie ik een andere pousada, Dom João IV, en besluit deze onaangekondigd even binnen te stappen en te zien of ik een rondleiding krijg. Geen probleem zo blijkt, ik mag zelfs gewoon al zelf beginnen met een wandelingetje door het hotel terwijl ze nakijken of er een beschikbare kamer ter bezichtiging is. Het was een extraatje op mijn lijstje hotels, maar wel zeker ook de moeite ! Comfortabel, klassiek met hier en daar een tintje design en een mooie aangelegde tuin.
Vanavond slaap ik nog een keertje in Borba en morgen ben ik op weg naar Santiago Do Cacem (onder Lissabon op de kaart) voor de laatste 2 nachten. Vooraleer uit Borba weg te gaan, heb ik de uitbaters toch nog even gemeld dat ze echte schatten zijn. En Rita's huisgemaakte confituur (kiwi, kers, tomaat, vijg, perzik,...): absoluut fantastisch lekker ! Alleen al daarvoor zou je naar Borba komen! En dit zegt iemand die eigenlijk geen confituur lust... Alles ingepakt, een laatste ontbijtje genoten, sleutel afgegeven en terug op weg. Eerst een stop opnieuw in Evora voor een bezoek aan de M'Ar De Ar hotels (vertaalt: zeeën aan lucht), het is een woordspeling waarvoor je even tot daar moet gaan en het aan de director commercial Pedro moet vragen. Het begint met Hotel Aqueduto, toepasselijk gelegen aan de aquaduct, net aan de ingang van een van de toegangspoorten van de stad. Design tot en met en toch... met een zalig relax gevoel. Sommige designhotels zijn prachtig op papier maar totaal niet praktisch. Dit hotel zorgt dat de design (met een knipoog naar de jaren '60-'70) ook warm en praktisch aanvoelt. Het hotel straalt luxe in combinatie met een huiselijk gevoel uit. Heel veel glaspartijen en hoge muren in absoluut kraaknet wit zorgen voor een grote hoeveelheid lichtinval in het volledige gebouw. Hoewel je aan de stadsring zit, hoor je er in het hotel eigenlijk niks van. Geen greintje verkeersgeluiden, zelfs niet als je op het balkon van je kamer staat. Ook buiten in de tuinzone is alles uitermate stijlvol en design, maar hoe langer je in dit hotel loopt, des te meer leer je genieten van de uitstraling dat het heeft. De kamers zijn voldoende ruim, met een glazen muur tussen badkamer en slaapgedeelte, wel met een mogelijkheid tot afschermen, behalve in de suite, daar ga je bijna recht van de jacuzzi het bed in. Het is namelijk enkel gescheiden door een halfhoog muurtje.
Het volgende hotel van dezelfde keten ligt aan een ander deel van de stadsmuur, Hotel Muralhas. Design is hier niet echt aanwezig, eerder een Flamant-achtig interieur, wat landelijker van stijl dus, maar best gezellig en dus ook meer geschikt voor families. Ook de buitenzone toont dit zo aan, want de tuin is een echte tuin met plaats voor eventuele kinderen om te spelen en een familievriendelijker zwembad. Ook de kamers zijn van een heel ander niveau dan in de Aqueduto, maar zeker goed in orde. Het is gewoon het 5*-designgebeuren tegenover het 4*-familiehotel.
Beide lijken me wel echte aanradertjes. Het grote voordeel van deze hotels is bovendien dat ze eigenlijk op 2 minuutjes wandelen van het eigenlijke centrum van Evora liggen én dat ze toch beiden ook direct aan de uitvalswegen zijn gelegen. De volgende stop is mijn nieuwe, tijdelijke verblijfsplaats Santiago Do Cacem. Wonder boven wonder, dit is het allereerste adres dat door mijn gps herkend wordt, dus wordt het een probleemloze tocht naar het volgende hotel, Caminhos De Santiago. Op het einde van de namiddag kom ik aan in mijn overnachtingshotel, een en al design, voor de liefhebbers, alles is donkergrijs of zwart (vloeren, muren, plafonds, receptiedesk,...) maar in de kamers is wit de hoofdkleur en in het restaurant is het vooral klassiek (tikkeltje ouderwets eigenlijk) met veel hout. Ook bij deze designstijl hoort een duidelijk vriendelijke en gastvrije receptie, niet de stijfheid en zakelijkheid die men in andere hotels van dit type eerder zou ervaren. Er wordt me meteen gevraagd wat ik wens te eten vanavond, ik krijg gratis toegang tot het internet (wat in de meeste hotels zo is hier in de regio!) met een login en paswoord en ga rustig genieten op mijn kamer, die een terras met minituintje heeft en uitkijkt over een deel van het dorp. Prachtig !
Het was toch al een druk weekje met heel veel kilometers achter de rug. Ik zou de regio ten zuiden van Lissabon gaan verkennen in de voormiddag en ook nog een laatste hotelletje bezoeken iets zuidelijker, maar doordat het weer barslecht blijkt te zijn, besluit ik het voor mijn laatste dag in de voormiddag wat rustig aan te doen. In de namiddag vertrek ik pas naar Zambujeira Do Mar.
Het is een goed uurtje rijden met momenteel even een doorbraak van het zonnetje maar wel immens veel wind. De rit valt gelukkig mee en ik kom aan in Herdade Do Touril, een zeer ruraal gelegen accommodatie nabij Zambujeira Do Mar. Mijn eerste zich op zee deze week, als ik mijn aankomst in Lissabon niet meetel natuurlijk. Een supervriendelijk onthaal leidt tot een rondleiding van bijna anderhalf uur door dit kleine hotelletje met meerdere buitenhuisjes waarin telkens twee tot vier kamers zijn verwerkt. Er blijken twee types kamers te zijn: ruraal getint of design. Ik vind beide mooi en moet toch toegeven dat het rurale decor beter tot zijn recht komt in dit type hotel, echter blijkt voor de hotelier dat de meeste klanten verzoeken om in de moderne kamers te logeren. De rurale accommodaties zijn ook best in orde! In dit hotelletje doen ze werkelijk alles om de klant gelukkig te maken. Ontbijten kan gerust tot de middag, dus zeer geschikt voor de langslapers, soms wordt het zelfs tot aan de kamer gebracht. Er staan fietsen klaar voor een tocht van 5km of 15km, of meer als je wenst natuurlijk, en als je eens geen zin hebt om sociaal te zijn, ontleen dan gerust gratis films uit de ellenlange lijst bij de receptie en installeer je in je kamer of appartementje.
Het is een uiterst gastvrij en ruraal hotelletje in een beschermd natuurgebied en rondom zie je dus enkel en alleen velden met koeien en stieren, allemaal eigendom van de eigenaar, al 5 generaties lang. Echt wel een aanradertje voor de rustzoekers ! Bij de rondleiding in het hotelletje hoort ook een autotoertje langs de kliffen die op het domein zijn gelegen (bij droog en zonnig weer is dit heel goed te voet te doen). Prachtige vergezichten aan de kust en een tot op heden onverklaard wondertje: ooievaars die nesten op de hoge rotsen aan de ruige zee. Blijkbaar zijn er al verschillende specialisten komen observeren om na te gaan waarom die ooievaars zich daar installeren, maar niemand blijkt het te begrijpen. Aan de kliffen is er tevens een klein strandje weggestopt en enkel toegankelijk voor de zeer moedigen. Een rij aan elkaar geknoopte touwen wordt gebruikt om tientallen meters naar beneden te klauteren maar ook om weer terug boven te geraken. Veiliger lijkt mij de keuze aan enkele andere strandjes een paar kilometer verderop. Vanaf vanavond 20h wordt de alarmcode 'oranje' in Portugal ingezet, zo blijkt, omdat het weer enkel nog slechter zal worden. In een dus absoluut gevaarlijk weertje rijd ik dan maar vroeger dan gewenst terug naar mijn hotel in Santiago do Cacem voor de laatste nacht. Ik pak alvast mijn koffers, bestel een lekker driegangenmenu’tje aan 20€ (!) in dit viersterrenhotel - een menu dat bovendien volledig op maat werd samengesteld omwille van mijn voedingsallergie - en geniet van een film
op tv terwijl het buiten zo hard waait dat het lijkt alsof de daken in het nabijgelegen centrum weg zullen vliegen. De laatste dag en een laatste keer 'bom dia' op een opnieuw zonnige dag en ik ga op weg naar huis na een al bij al toch wel prachtige ervaring. Portugal heeft er een zieltje bij gewonnen en ziet me zeker nog terug ! 'Muito obrigado' aan de organisatoren van deze reis, Transeurope en Turismo de Portugal, en aan de uiterst gastvrije en vriendelijke bevolking van Portugal ! Bezoek ons kantoor, bel ons op 09-232.00.12 of email ons voor meer informatie en voorwaarden voor uw reis naar Portugal.
