Web:

België – Belgique P.B. 9300 AALST 1 3/5557

Jebron vzw waar zoekers thuis zijn Begijnhof 1 , 9300 Aalst Tel 053/77.51.16 E-mail : [email protected] Web: www.jebron.be JAARGANG 37

Nr.7

MAART 2013

Afgiftekantoor 9300 Aalst 1

Erkenningsnummer P004342

Verschijnt maandelijks

(behalve in juli en augustus)

Verantwoordelijke uitgever :

JEBRON VZW

De Jebrongemeenschap… Als zoekende mensen levend in deze tijd willen wij ons oefenen in een andere manier van kijken, luisteren en spreken, een andere manier van gaan en leren. Kijken doen we met de blik van de zwakken en de kleinen, met wier ogen en stemmen in de samenleving nauwelijks rekening wordt gehouden. Luisteren willen we naar vreugde en pijn in de verhalen van mensen, naar de tekenen van onze tijd, naar woorden die perspectief geven aan onze gemeenschap. Spreken oefenen wij in naam van wie monddood gemaakt wordt. Met mensen gaan we een weg waarbij we vooral oog hebben voor hen die langzaam vooruit komen, voor alles wat kwetsbaar en weerloos is, en voor allen die door een niets ontziende economie dreigen vertrapt te worden. Leren gebeurt tijdens spontane of georganiseerde leerhuizen waar de vaak dodelijke mechanismen van onze samenleving geanalyseerd worden, waar verhalen van bevrijding klinken die in ons de hoop levend houden op een andere wereld die mogelijk is, waar ons samenleven zelf kan uitgroeien tot een proeftuin van die nieuwe wereld in gerechtigheid. Om dit te kunnen, zoeken we inspiratie. De bijbel is een eeuwenoude traditie met verhalen over JHWH, de ENE, de Profeten en bij uitstek Jezus Messias waarin velen van ons inspiratie vinden. Eveneens vinden we steun in teksten van andere religies of ideeën van denkers. In deze verscheidenheid van inspiratiebronnen vinden wij verbondenheid bij elkaar. Daarom komen wij op geregelde tijdstippen samen waar we vieren rond brood en wijn met verhalen uit de hertaalde en geactualiseerde bijbel en menselijke verhalen van hier en nu, verhalen levend in onze maatschappij. Tijdens die momenten van samen vieren is er ruimte voor woorden, stilte, zang en symbolen, die het hart van de aanwezigen verwarmen en zo de gemeenschap op de been houden. In dit zoeken vinden we bondgenoten met wie we op tocht kunnen gaan en door wie wij ons gedragen weten. 2

EDITORIAAL

DE HAK ERIN

Eerlijk gezegd Molly mag er zijn, ranke vrouw, ontwapende lach, hak over de schouder, voor geen kleintje vervaard. Zo komt ze over op de affiche. Dankzij de vastencampagne van Broederlijk Delen zal Molly in de nabije toekomst de vruchten van haar akker en haar handen extra zien groeien. Natuurlijk niet alleen Molly. Broederlijk Delen en gelijk welke rechtgeaarde ontwikkelingsorganisatie doen allang niet meer aan individuele hulp. Daar is geen beginnen aan, dweilen met de kraan open. Op die manier helpt hulp niet. Indien de toestand rond Molly niet verandert zou alle hulp die ze krijgt eenmalig zijn en niet veel resultaat bieden. Molly is een prachtvrouw, maar ze is ook een dorp, ze is een gemeenschap, ze is een boerenorganisatie. Wanneer zij er samen in slagen opnieuw hun akkers vruchtbaar te maken, dan kunnen ze de honger bestrijden. Ter gelegenheid van de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging 11 11 11 was een van de genodigden Olivier De Schutter, professor van de Université Catholique de Louvain. Die man heeft het ver geschopt. Vandaag treedt hij op als speciale rapporteur van de Verenigde Naties over Recht op Voedsel. Hij slooft zich uit om de grote landbouwconcerns en agrarische megaprojecten aan te klagen die voedsel enkel zien als een middel om zichzelf heel vet te mesten. Bovendien verloederen ze het milieu door monoculturen op uitgestrekte landerijen te produceren, die daardoor enkel kunnen gedijen met tonnen pesticiden. En of dat nog niet genoeg is zijn ze vandaag volop bezig de Schepper na te bootsen door nieuwe gewassen te ontwerpen, met dien verstande dat alleen zij er aan kunnen. Zoals ze eigenaars zijn van hun kasteel en hun bankrekeningen zijn ze ook eigenaar van een maïssoort of een aardappelsoort. Olivier De Schutter pleit voor het alternatief van Broederlijk Delen en Molly. Stoppen met die megagekte en dat vraatzuchtig egoïsme. Hij spoort regeringen aan de grote landbouwbedrijven niet langer in de watten te leggen met leningen en subsidies, maar een drastische ommekeer te maken. De kleine familiale landbouw is de toekomst. Boerenfamilies weten veel beter dan de graaiende bedrijven welke grond goed is voor welke gewassen. Zij zetten tussen rijen van het ene gewas rijen van een andere soort, zodat de diverse planten elkaar beschermen tegen insecten. Boeren zijn productiever dan de megabedrijven, zeggen specialisten. Maar in de praktijk kunnen ze het moeilijk bewijzen zolang ze niet kunnen rekenen op de voordelen die de grote bedrijven door de staat in de schoot geworpen worden en moeten knokken met hun beperkte dikwijls artisanale middelen. Zij produceren voor eigen honger en die van de omgeving. Megaproducenten geven geen ene moer om de lokale bevolking. Kweken voor de uitvoer en waar meest vraag naar is. Een Mayaboer zei het treurig: 'Vroeger werd nog geplant om mensen eten te geven, vandaag om auto's eten te geven.' Suikerriet voor ethanol en Afrikaanse Palm voor diesel. De ervaring leert dat wanneer regeringen bereid zijn te investeren in de lokale en kleine landbouw en die te koppelen aan een bredere aanpak, reuzenstappen kunnen bereikt worden in de bestrijding van honger en ondervoeding. Met die brede aanpak is dan bedoeld steun van de lokale boerenbevolking met onderwijs, gezondheidszorg, hygiëne en zuiver water, technische bijstand en een afzetmarkt. In afwachting dat de regering van Molly het misschien nog eens begrijpt, neemt Broederlijk Delen in deze vastentijd meteen het voortouw. Oei, vasten! En waarom niet? Koop eens een pot goudgele honing van een bijenpopulatie die samen de nectarpoten in elkaar geslagen hebben, een coöperatieve gesticht en voor Chileense en Guatemalaanse imkers zijn gaan werken. Of waarom niet eens een pot 3

onweerstaanbare choco, geplet en gesmolten uit kindvriendelijke (lees: niet door slavenarbeid van kinderen geoogste) cacaobonen uit de Dominicaanse Republiek? Of enkele pakjes koffie van door vader-, moeder- en kinderhanden afgeriste kersen en op rietgevlochten matten achter in de tuin gedroogde bonen in Nicaragua, Tanzania, Uganda, Haïti en Honduras. Waarom niet? Dus met zijn allen naar de wereldwinkel gehold. Vasten? Welja, met steun aan Broederlijk Delen. Sloganmatig: 'De hak erin.' Met steun aan de kleine landbouwer, de familiale boerderij. Zet de internationale voedselbazen een hak. Guido De Schrijver

PAASDRIEDAAGSE Gedragen door “een groter samen” Donderdag 28 maart om 20 uur: viering van WITTE DONDERDAG

BIJ DE ENE EN BIJ ELKAAR GEBORGEN Vrijdag 29 maart om 20 uur: viering van GOEDE VRIJDAG

WAT KAN DE RECHTVAARDIGE BEWERKEN? Zaterdag 30 maart: STILLE ZATERDAG om 12 uur: SOLIDARITEITSMAALTIJD IN HET JEBRONHUISom 18.30 uur: PAASVIERING

WIE RECHT-TOE-RECHT-AAN IS ZAL ZIEN ZIJN AANGEZICHT Na de viering Paasreceptie in het Jebronhuis.

4

PSALM 11 EEN PAASLIED IN MINEUR ÉN IN MAJEUR. 1. Gedenken als goede gewoonte We houden in Jebron vast aan de goede gewoonte (noem het voor mijn part “traditie”, want daar is niets mis mee) om met grote aandacht stil te staan bij het in het jodendom verankerde feest van de opstanding of verrijzenis van Jezus Messias, genoemd Pasen of Pesach. Drie dagen houden we halt bij dit feest, niet om onze herinnering aan een of andere gebeuren uit het verleden te onderhouden of bij te werken, maar om te gedenken. Gedenken is een grenservaring en een grensgebeuren; maar paradoxalerwijze ook een ervaring die grenzen overschrijdt en door tijd en ruimte opgetrokken muren sloopt. Zo kan in het gedenken het wonder geschieden dat mensen en volkeren over die grenzen heen bij elkaar komen als tijd- en ruimtegenoten, hoe ver ze in ruimte en tijd ook van elkaar zijn verwijderd..Gedenken geschiedt altijd in het NU. Wij gedenken altijd vandaag, als mensen geworteld in déze tijd. En als we op Pesach de bevrijding van het slavenvolk Israël uit het diensthuis Egypte gedenken, dan – zo zegt de joodse traditie – moeten we dit gebeuren zo aan ons laten voltrekken als waren we er zelf bij, toen deze bevrijding geschiedde. Gedenken stelt het oude bevrijdingsverhaal tegenwoordig en daagt de gedenkende mensen – waar en wanneer ze ook leven - uit om volop in dat proces te gaan staan en eraan te participeren in-der-daad. Gedenken geschiedt nu. En als we “nu” eens zouden lezen en verstaan als een Frans woord, wat dan? Dat zou betekenen dat gedenken ons in ons blootje zet. Alle franjes en maskers vallen weg. Hier staan we dan met heel onze gebroken menselijkheid, met al onze angsten en ook onze dromen. Onze twijfels en onze hoop. Naakt gedenken we de broze wegen van mensen die ons zijn voorgegaan. En we ontdekken dat we geen haar beter zijn dan zij. We horen verhalen over hun geploeter door woestijnen van angst en onzekerheid. Maar ook horen we over hun momenten van vreugde. Wel, Psalm 11 is zo’n lied dat ons bevrijdt van alle illusoire dromen. De Psalm plaatst ons met de voeten in de harde klei van het leven en gaat met ons in gesprek. Maar ook met de tijd waarin wij vandaag leven. De Psalm ondervraagt ons én onze tijd, zoals hij ooit meer dan 2000 jaar geleden in gesprek ging met de eerste hoorders, bidders en zangers. 2. Psalm 11 als Paaslied Tijdens de Goede Week komen we driemaal samen, want Pasen is te groot voor één liturgisch gebeuren. Pasen vraagt en smeekt om een driedaagse: Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Pasen zelf. Ik probeer nu aan de hand van Psalm 11 aan die drie dagen wat stem te geven.

2.1. Witte Donderdag (Psalm 11,1a). Bij JHWH (de ENE) berg ik mij. 5

Op Witte Donderdag gedenken wij jaar na jaar onze wederzijdse verbondenheid als gemeenschap. Deze verbondenheid komt niet op de eerste plaats voort uit het feit dat we de ander sympathiek of leuk vinden of dat we met z’n allen intieme vrienden zijn van elkaar. Als dat het geval is, des te beter, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Waar is het dan wel om te doen? Het gaat erom dat we ons samen gedragen en geborgen weten door eenzelfde project, eenzelfde droom, eenzelfde visioen, samengevat in “JHWH - de ENE – IK - ZAL- ER ZIJN”. We staan er meestal niet bij stil en gaan vaak achteloos voorbij aan de wijze waarop wij meestal onze Jebronvieringen beginnen, en waarin dat visioen wordt verwoord en verbeeld: Laten we ons hier en nu door elkaar gedragen weten en door de ENE, die wij tastend, zoekend en met wankelende zekerheid God durven noemen: Moeder en Vader, Zoon en Broeder en helende Geestkracht ons vooruit. (uit het welkomstwoord van de viering van 5 januari 2013) Dit is toch niet meer of niet minder dan een andere verwoording van vers 1 van Psalm 11:

Bij JHWH (de ENE) berg ik mij.

Wat we dus week na week in Jebron eventjes zeggen bij het begin van onze vieringen, daarrond vieren en gedenken we een uur lang op Witte Donderdag. Een uur lang laten we het tot in het diepste van onze ziel, van ons hart én ook van ons verstand dóórdringen dat we bij elkaar geborgen mogen zijn én bij de ENE, die wij onze God mogen noemen. Bij die ENE willen we ons bergen, namelijk bij zijn visioen, zijn project: een wereld van gerechtigheid en waarachtigheid. Laten we dat maar uitzingen op Witte Donderdag, want Goede Vrijdag komt eraan. Luisteren we naar wat Psalm 11 daarover te zeggen heeft.

2.2. Goede Vrijdag (Psalm 11,1b – 3) Wat zeggen jullie mij dan: "Vlieg de bergen in, vogeltje, want die boosdoeners daar spannen hun boog, leggen hun pijl klaar aan de pees om in het donker te schieten op hem die rechtuit van hart is. Wanneer de fundamenten worden gesloopt, wat kan dan de waarachtige (rechtvaardige) bewerken? Wie denkt dat “bij JHWH de ENE berg ik mij” een vrijbrief is voor een leuk vrijblijvend religieus uitstapje - een vlucht uit de werkelijkheid met andere woorden – die wordt hier onmiddellijk tot de orde van de Thora geroepen. Het is toch een merkwaardige zaak dat al wie het riskeert te zeggen en te belijden zich “bij JHWH – de ENE te bergen”, wordt ervaren als levensgevaarlijk voor de boosdoeners, die in het Hebreeuws worden aangeduid met “ reshahim”. Huub Oosterhuis vertaalt dit woord met “ploerten en schenders”. In de psalm zelf worden ze nog nader omschreven: het zijn (on)mensen die bewust ervoor kiezen om de fundamenten van een goede samenleving te slopen en te vernietigen. De rechtvaardige en de waarachtige (in het Hebreeuws “ – Tsaddik” genoemd) krijgen het zwaar te verduren. Hun vrienden en familie raden hen zelfs aan om als bange vogeltjes de bergen in te vliegen en de strijd voor gerechtigheid op te geven. De bergen invliegen kan van alles betekenen. 6

Het kan iets betekenen als “wordt maar lekker vrijblijvend religieus” (de berg is immers de plek waar de godheden verblijf houden, zoals bijvoorbeeld de Olympos) in plaats van je met politiek en gerechtigheid bezig te houden. Deze raad kregen de bevrijdingstheologen te horen van een zekere Joseph Ratzinger. Maar in de Bijbel staan de bergen ook vaak voor de politieke machten die de wereld meestal met ijzeren hand onder de knoet houden. De wijze (?) raad van de vrienden zou dan kunnen betekenen: de macht is zo sterk dat waarachtige en rechtvaardige mensen toch niets kunnen bewerken, dat je beter compromissen sluit met de machthebber en in zijn duistere schaduw gaat vertoeven en de strijd voor het goede leven opgeeft. In een notendop verwoorden deze enkele luttele verzen de diepte van de ellende van Goede Vrijdag: wat kan de rechtvaardige mens nog bewerken? Waar is het keven van de waarachtige Messias Jezus op uit gelopen? Een mislukt leven? Een mislukt project? Als dit waar is, dan rest ons enkel nog de vlucht naar de bergen, die geen echte geborgenheid bieden, maar enkel het spijkerbed van het cynisme. Wie zegt, belijdt en erop vertrouwt dat “Bij JHWH (de ENE) berg ik mij” een betrouwbaar woord is en blijft, die kan niet halthouden bij het cynisme, dat de wereld en vooral de slachtoffers van de geschiedenis aan hun troosteloos lot overlaat. Daarom waken we samen op de vooravond van Pasen. En waken is op de eerste plaats gedenken, maar ook gespannen uitzien naar de morgen waarin na een donkere nacht toch opnieuw de zon opgaat..

2.3. Waken voor Pasen (Psalm 11,4 – 7) De ENE in zijn heilige woning De ENE op zijn troon in de hemel Zijn ogen schouwen Zijn ogen toetsen de kinderen van Adam. De ENE de waarachtige toetst de boosdoener, zijn ziel haat de liefhebber van gewelddadigheid vurige sintels regent hij op de boosdoeners, zwavel en vuur, verzengende winden, dat is de beker die zij moeten drinken. Want de ENE een waarachtige bemint waarachtigheid, wie recht-toe-recht-aan is zal zien Zijn aangezicht. De psalmist kijkt om zich heen en ziet de aangerichte barbaarsheid. De duizenden verkrachte vrouwen in het Oosten van Congo. De duizenden die het geweld in Syrië ontvluchten en in kampen verkommeren. Wat wordt godverdomme toch de kinderen der mensen aangedaan. Pasen is één grote vloek tegen dat mensonterend en godgeklaagd onrecht. Er is niets esoterisch aan Pasen. Er is op de keper beschouwd ook niets religieus aan Pasen. Pasen is geen “Opium des Volkes” en mag zeker niet gereduceerd worden tot een garantie voor ons individueel verder leven na de dood. Pasen gaat over “voor de dood” of beteer nog over de vraag: hoe houden we als mensen stand te midden van de dood?. Daarom zegt onze psalm – en de woorden strijken tegen de haren van onze burgerlijke christendommelijkheid in – de ENE toetst de boosdoener en de ENE haat de liefhebber van gewelddadigheid. Deze god is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken: hij 7

regent vurige sintels, zwavel en vuur op al die rotzakken die het leven van de kleinen verkwanselen, en dit alleen maar om eigen steeds groter wordend gewin veilig te stellen. Wat een gewelddadige God is die ENE, zo denkt en zegt de burger in ons. Enkel de arm gemaakte mensen snappen deze taal, want zij hebben niets meer te verliezen omdat hen alles reeds is ontnomen. Behalve de ENE, die waarachtigheid en gerechtigheid bemint. Ton Veerkamp schrijft als besluit van zijn bespreking van Psalm 11 ongeveer het volgende: Zonder dit weten van de ENE en zijn standhoudend project (een Thorasamenleving van gelijke en vrije mensen) , is geen politieke arbeid mogelijk. Óf alles wordt tot cynisme, met of zonder progressief tintje, óf er verandert werkelijk iets aan de toestand van onrecht, waarin onze maatschappij verkeert. Er zijn er niet veel die zo'n lied als Psalm 11 durven zingen. De meesten van ons denken, als hun de vraag wordt gesteld: 'Wat kan de waarachtige nog bewerken?', toch eigenlijk: niets! De meesten van ons zijn uiteindelijk nihilisten en maken daarom maar een of andere trip: drugs, religie, politiek sektarisme of terroristische amokmakerij, als ze al niet compleet cynisch worden. Er zijn niet veel mensen, die daadwerkelijk laten zien dat dit nihilisme te overwinnen is. Misschien kunnen wij op onze beste momenten een van die niet-nihilisten worden. Daartoe is het goed om de psalmen samen te lezen, want die psalmen leiden ons binnen in het antigifcentrum van het leerhuis dat de Schrift is. Daarom noemen we die Schrift ook heilige Schrift. 3. Nog even terug naar Psach/Pasen En wat is Pesach voor de joden (uittocht uit het slavenhuis) en Pasen voor de christen (opstanding van de vermoorde Messias Jezus) anders dan het centrum van hun Heilige Schrift, hun tegen-evangelie: Het cynisme heeft niet het laatste woorden. De Reshahim – de schoften – zullen niet het laatste woord hebben. EN LATEN WE DAT SAMEN OP PASEN VIEREN: IN MINEUR, MAAR TOCH OOK EEN BEETJE IN MAJEUR. HET MOGE ZO ZIJN! Paul De Witte

GROTE EN KLEINE MENSEN Omdat Kerstmis op Pasen gelijkt en omgekeerd. Staande tussen het feest van Christus Koning en het feest van Kerstdag: grote Jezus, kleine Jezus. Twee feesten die te denken geven. Precies over die grote en die kleine Jezus. Maar even precies over de grote en de kleine mens. 8

Enkele jaren geleden zei me een trotse opa dat zijn kleinzoon diezelfde dag op de foto had gestaan met de rijkste mens ter wereld. Die was even, toevallig in Brussel. Voor zaken. Zoals dat heet. Toen ik die opgewekte fierheid vernam, was het alsof mijn maag en al mijn andere ingewanden protesteerden: wat is daar nu aan om er trots op te zijn? Het ging me danig tegen. Ik heb gezwegen en ik ben naar huis gegaan: trots te zijn op dit soort grootheid! Ik begreep het dus niet. De hele nacht zag ik die rijke meneer vòòr me staan. Hij was nog rijker dan de rijkste sjeiks. Voor wie hij knielde, want zij waren eigenlijk nog rijker dan hij: zij lagen op marmeren bedden. Zomaar rijk te zijn. Zoals dat heet in dat jargon. In Koeweit en wijd daaromheen. Ga daar maar aan staan! Ik protesteerde dus van binnen... Hoewel. Over die grootheid en over het kinderlijke verlangen om naast een grootheid te staan, is zeer veel te zeggen. Zo willen zogezegd kleine volkeren aanleunen bij één of andere big brother. Om te delen in zijn glorie. Om daardoor ook zelf van tel, van betekenis te zijn. Eindelijk! Zo - dat leren me de kenners - zouden vele zwarte mensen er alles aan doen om ooit eens blank te worden of er tenminste zo uit te zien. Al was het maar heel even, en slechts van ver. Voor deze primitieve drift hebben primitieve volkeren gekropen, gevleid, gebogen en geknield. Eeuwenlang. In hun onderbuik is er niets aan om klein te zijn. Ik heb een meisje gezien in Haïti: ze zou zich verkocht hebben aan een blanke man. Dat zou zelfs een hoge promotie zijn geweest! Zoiets voelt een afzonderlijk meisje niet alleen. Deze droom koester je met velen, met het medeweten en het applaus van een hele clan. Klein te zijn, daar is niets aan. Foei! Toch was die opa fier op zijn kleinzoon die een handje had mogen geven aan de rijkste mens ter wereld! Is dat zoveel anders en zoveel beschaafder dan wat de zwarte mens voelt tegenover de blanke mens, en wat de kleine mens voelt tegenover de grote mens? Zijn wij dan zo onvolkomen en zo ongelukkig als wij vaststellen dat wij het moeten stellen met een uitrusting van een goede baan, een goed diploma en een gewoon goed huis? Wat is er toch aan de hand met onze diepst verborgen passie? Eigenlijk past de juiste maat die bij ons past niet helemaal bij ons...Groot , eeuwig geheim. Een mens wil altijd groter, hoger, knapper, sterker, intelligenter en sportiever zijn dan hij is. Waarom toch? Omdat een gek verlangen ons gek maakt! Een zekere nuchtere apostel - Jakobus is zijn naam - heeft daar ooit nuchtere taal over gesproken. Het zijn onze gekke verlangens die het hele bestel bederven, en die de oorzaak zijn van alle ruzies en twisten en oorlogen. Woord van 20 eeuwen geleden! Dat heeft die trotse opa vermoedelijk niet gelezen. Hij heeft daar in de verste verte niet aan gedacht. Hij mag voor mijn part zijn kleinzoon nog eens extra feliciteren. Maar misschien liefst niet in de buurt van Kerstmis. Daar wordt een ander lied gezongen. Daar wordt het toegestaan klein te zijn zonder groot te hoeven worden. Dat wordt zelfs wereldwijd en al twintig eeuwen lang luidop gedroomd en gezongen: kleine mens, je bent groot genoeg om bemind en aanvaard en gezegend te zijn. Geloof het alsjeblieft! De kleine mens draagt namelijk een groot geheim en een hoge roeping: hij hoeft niet perse groot te worden, hij mag kleine mensen groot maken. Klein groot geheim. Zoals dat heet. Frans De Maeseneer

9

EEN STREEP Ik trok een streep;tot hier, nooit ga ik verder dan hier.

‘STEL JE VOOR DAT JE ETEN ZOU KUNNEN PRATEN!

Wat zou je rijst zeggen over de plaats waar ze vandaan komt? Wat zouden je koffiebonen zeggen

Toen ik verder ging trok ik een nieuwe streep, en nog een streep. De zon scheen en overal zag ik mensen, en iedereen trok een streep iedereen ging verder. uit het werk van Toon Tellegen

over diegene die ze gekweekt heeft? En hoe zouden je aardappelen hun reis tot op je bord beschrijven? We moeten er ons meer van bewust zijn dat de reis van de akker naar je bord een faire en verantwoorde reis zou moeten zijn, zodat iedereen altijd voldoende heeft om te eten.’ Desmond Tutu

(1941)

Lenteleven Frisse winden wekken strelend bloem en veldgewas. Een schuchter zonnetje komt reeds schijnen ’s morgens vroeg op mijn terras. O, wat speels geluid daarbuiten nu d’ eerste merels vechtend fluiten. ’t Is net of ’t leven blij ontwaakt Na een lange winterslaap. De bomen en het struikgewas getooid met katjes glanzend zacht. Alles kleurt in voorjaarspracht nu de nieuwe lente op mij wacht. Jozef Vandromme 10

Achter een lach verborgen Achter een lach verborgen, roert zich een wereld van duizend zorgen. Schuilt een wereld van niet begrepen worden, in de hoopvolle armen van misschien morgen. In de ogen, drijft waarheid naakt aan de oppervlakte, deinen golven als de stille schreeuw der ziel. Niemand die ze hoort niemand die ze begrijpt niemand die het ziet niemand die benijdt. Hoe je om enig begrip, de lach op het gezicht, elke dag weer keer op keer moeizaam verder strijdt. © Hendrik Hoogland Ze zullen opkijken Wanneer hun wereld van winst en verlies ineenstort. Ze zullen opkijken in hun maatpak en dito in de plooi geperst gezicht en kreuken van het dubben.

Ze zullen opkijken zoals de Romeinen die Jezus de onrustzaaier ten toon hingen omdat ze dachten dat hun wereldrijk voorgoed was. Ze zullen opkijken zoals de leiders van het geliefd volk die geloven in een Eretz Israël tot de tanden gewapend. Ze leren niet, uit hun duistere praktijken die zij in wetten omzetten verstenen in monumenten, vergieten in brons. Ze leren niet, uit het hangen van mensen als zwarte vruchten in bomen. Ze schieten nu hun leiders neer. Ze leren niet uit de profetie van Jozef, de rechtvaardige over zeven vette en magere jaren. Reiken bonussen uit aan hun wetmatige leden zonder moraliteit. Ze leren niet dat de een niet zonder de ander kan En allen gelijk zullen sterven of overleven. Ze zijn bang voor moeilijke keuzes bang voor inzicht bang voor een mens. die ze kruisigen Tot op vandaag.

Trees Van Aerdenbrugge(+)

VERGIFTIGDE BRONNEN Onze wereld barst van de oorlogsconflicten. In een conflict blijf ik niet aan de kant staan om toe te kijken, ook als ik niets kan doen. Spontaan trek ik partij voor een van de betrokken fracties. Mijn keuze gaat uit naar de meest kwetsbare. In het pijnlijke conflict dat zich al jaren in Israël voordoet kies ik voor de Palestijnen. Voor betekent ook tegen. Dus tegen de Israëli's. En daarmee zit ik met een serieus probleem. We kenden het 'Heilig Land.' Ergens had het bestaan, het had immers een geschiedenis, er was gevochten, er was sprake van een uitgestrekte stad met een reusachtige tempel, allerlei dorpen, stoffige wegen, dieren en meren, waar mensen visten en soms in de storm vergingen, woestijnen waar de stilte hoorbaar was, gevaarlijke wegen met struikrovers, bergtoppen waar mensen last kregen van zinsverbijstering, gewaagde dromen koesterden en er blijvende tenten wilden opslaan. Er waren priesters, bankiers, belastingontvangers, rijken en armen, melaatsen, blinden en hoeren. Er was een bezetter: het Romeinse Imperium. Eens de geschiedenis van het godsvolk in dat land afgebroken werd door vernietiging en verstrooiing van de bevolking en de verwoesting van de tempel, eens de heilige schriften geschreven waren, eens de grondvesten van ons geloof gelegd waren, eens de bronnen, waaraan de godgelovige en christelijke wereld zich laaft, volop stroomden, liep het land leeg, de bevolking verjaagd, uiteengeslagen, op de vlucht, gedeporteerd, vervolgd en gehaat. Er waren joden over de hele wereld verspreid, vooral in Amerika, Rusland, Polen en Duitsland. Israël liep leeg en Palestina kwam in de plaats en liep gedurende haast twee millennia vol. Bij het begin van het tweede millennium vonden Rome en de WestEuropese krijgsheren dat de 'heilige plaatsen' op de Turken moesten heroverd worden. De kruistochten volgden elkaar op met de zegen van de Paus. .Vanuit de ballingschap verzuchtten en zongen de ballingen de terugkeer naar het vaderland: Yerushalayim. De ultieme en meest hartverscheurende kreet zal onloochenbaar te horen geweest zijn in de uitroeiingkampen en de gaskamers. Terug naar de vergane wortels, terug naar de verbrijzelde wieg, terug inhaken op de onderbroken geschiedenis, de band tussen God en zijn volk territoriaal in ere herstellen. Het volk kan toch maar echt uitverkoren zijn op de geografische plek waar het ooit allemaal begon. Gedaan met de landloosheid, weg met verdrukking en pogroms! Na bijna twee millennia kwam Israël terug en joeg de Palestijnse bevolking de grenzen over of naar de uithoeken van het land. Langzamerhand deelden hoge betonnen muren en prikkeldraad Palestina en Israël op. De Israëli's die machtig en rijk werden hielden vanuit Amerika en andere grote steden in de wereld hun jaarlijkse verzuchtingen als een piëteitsvolle traditie in ere. En zorgen er voor dat vandaag de machthebbers in Israël als enig land in de wereld de ene na de andere resolutie van de Verenigde Naties straffeloos in de prullenmand mikken. Moet kunnen als je door God boven alle andere volkeren uitverkoren bent. ‘Aan je linkerzijde vallen er duizend, aan je rechter tienduizend, maar jij blijft overeind.’ Ik heb het gevoel dat de Israëli's van vandaag het geboorteland van mijn geloof afgepakt hebben en mij in ballingschap hebben gestuurd, zoals het henzelf haast twee duizend jaar geleden overkwam. Ik vind geen aanknopingspunt meer tussen de aloude en bekende bronnen van het christelijk geloof en het land vandaag waar het allemaal ontsproot en het zich afspeelde.

12

Van kindsbeen af voedden de heilige verhalen ons godsgeloof. De plaatsnamen deden er niet zoveel toe. Velen van die plaatsen hebben wel concrete namen. We maakten ons weinig zorgen over Noord of West, Oost of Zuid. Het zou bij de meesten van ons niet opgekomen zijn de atlas van het toenmalig bestaand gebied ter hand te nemen en te gaan zoeken met de vinger op de landkaart waar het dorp gesitueerd lag, waar de lamme door een gat in het dak naar beneden gelaten werd of waar de werklozen zaten te niksen en toch nog te elfder ure aan de slag geraakten. Voor ons betekenden die plaatsen ver, lang geleden, historisch, voorbij. Stilaan werden ze sprookjesachtig en mythisch, uithangborden van het pal overeind blijvend stichtend verhaal. Maar ze hoorden er wel onafscheidelijk bij. Geen bruiloft zonder Kana, geen doopsels zonder Jordaan, geen tien melaatsen zonder het grensgebied met Samaria, geen tollenaar Zacheüs zonder Jericho, geen zinsbegoochelingen van Petrus zonder de berg Tabor. Naarmate wij de volwassenheid bereikten schraapten we de miraculeuze, sensationele en verbazingwekkende lyriek uit de verhalen weg om de boodschap voor meer menselijkheid en een betere samenleving los te peuteren en over te houden. We maakten het verschil tussen verpakking en inhoud, tussen entourage en gebeurtenis, tussen taal en boodschap, tussen het instrument en de inhoud, tussen mensenwoord en goddelijke inspiratie. Maar de plaatsnamen bleven bestaan. Het was bij mij nooit opgekomen dat anderen een andere inhoud aan die namen zouden geven. Het doet me denken aan die oude sprookjesboeken, op het eerste gezicht onschuldig lijkend, de verhalen en avonturen algemeen gekend en gewaardeerd. Maar wanneer nieuwsgierige kinderhanden ze openmaken en de bladen omslaan, springen satrapen, kobolden en allerlei gedrochten er uit, laten de sprookjes voor wat ze zijn, beginnen een eigen leven te leiden, gaan gewelddadig tekeer en terroriseren de argeloze lezertjes. Ik zie de plaatsnamen van mijn Bijbelverhalen, die mij smeedden tot gelovigbewust mens nieuwe inhoud krijgen. 'Huis van het Brood' wordt Huis van het Bloed. Tientallen jaren geleden werden de plaatsnamen gewelddadig losgeweekt van de parabels en van de oude Bijbelvertellingen en ze holden in alle agressiviteit naar ons toe. Ze duiken opnieuw op, nu echter meer dan ooit vanuit de media. Opslagplaats van kernwapens, kazernes voor verplichte legerdienst voor man en vrouw, militair trainingskamp, controleposten met prikkeldraad. De Romeinse landvoogd en bezetter Pontius Pilatus is naar huis gestuurd en vervangen door Benjamin Netanyahu die door de voortschrijdende bouw van illegale woonwijken land en tuinen van Palestijnen verovert en bezet. Jezus liet pas een olijfboom omkappen nadat de taaie plant steriel bleef ondanks herhaalde pogingen om hem vruchten te doen dragen. Vandaag worden ze vruchtbaar en massaal vernietigd om plaats te maken voor de bouw van luxueuze nederzettingen. De Jordaan kwam tot ons als een heilzame rivier, stromend water om te zuiveren, om kopje onder te duiken en mensen nieuw te maken, om te bekeren. Tot wat? Ook wel om open te staan voor een beloofd land, een sprookjesland waar een leeuw en een lam samen in bed kruipen. Vandaag is de rivier een grens, een aardrijkskundige watermuur om mensen van elkaar weg te houden, machtigen en machtelozen, eerste- en tweederangsburgers. Doorheen de productieve wijnvelden verrijzen luxueuze gebouwen van burgers met oorlogswapens over de schouders. Het zijn niet meer de farizeeën die overspelige vrouwen stenigen. Vandaag gooien jongeren stenen om het stukje olijfhof van hun vaderen te beschermen. Israëlische soldaten breken hen de armen. Vanuit de woestijn waar Jezus bekoord werd om dictator te worden, kruipen nu als metalen monsters in playgames tanks en kannonen uit het zand. Eens was het joodse volk vervolgd, verstrooid en gedeporteerd. Vandaag hebben Israëli's de lokale bevolking verstrooid en verdreven naar overlevingskampen in de buurlanden of opgesloten in een openluchtgevangenis. 13

Vandaag heeft de waterbron waar de Samaritaanse vrouw haar kruik ging vullen een groene gifkleur. De bronnen zijn vergiftigd. Vandaar dat ik heel moeilijk woorden en zinsneden die de nostalgie van Israel naar het beloofde land uitdrukken over de lippen krijg, ook al is de plaatsnaam Yerushalayim voor christenen uiteindelijk niets meer dan een symbool voor het beloofde land waarnaar wij zelf verlangen, land van gerechtigheid en vrede. Guido De Schrijver

EEN NIEUWE PAUS, GEEN NIEUW GELUID VELE CHRISTENEN WACHTEN NIET MEER OP PROGRESSIEVE PAUS. Dani R. Leroy (Een van de voorgangers bij Dominicus Gent) (Verschenen in De Standaard op 1 maart 2012) De verwachtingen voor de volgende paus klinken niet anders dan die bij de vorige en die daarvoor. Dani R. Leroy verwacht niet dat er veel zal veranderen: wie macht heeft, staat die doorgaans niet spontaan af. Niet zonder enige verbijstering volg ik het aftreden van Joseph Ratzinger als paus en de aanloop naar zijn opvolger: een schouwspel. Terwijl pauselijke uitspraken doorgaans op weinig begrip kunnen rekenen, deed de aankondiging van zijn aftreden een niet aflatende stroom van berichten en beelden de wereld rondgaan. Meteen werden ‘deskundigen' geraadpleegd: historici, bisschoppen, kerkjuristen, Vaticaanse kardinalen, pelgrims in Scherpenheuvel en in Rome. Al dat volk doet zijn best om iets leuks over de afgetreden paus te vertellen, een ‘profiel' van de nieuwe te formuleren en kanshebbers aan te wijzen. In een volslagen geseculariseerde samenleving als de Vlaamse betekent dit alleen maar dat een instelling als het ‘Vaticaanse pausdom' als spektakel aantrekkelijk blijft. De paus en zijn Vaticaanse hofhouding zijn bij ons, zoals een koningshuis, een instelling zonder relevantie voor het dagelijkse leven. Koning en paus zijn folkloristische figuren die bij gelegenheid door de schijnwerpers van de media tot leven worden gewekt, exotische klederdracht incluis. Toen koningin Beatrix haar aftreden aankondigde deden zich soortgelijke taferelen voor. Overzichten van het leven van de betrokkene, interviews met ‘kenners' over de verdiensten en tekorten, beelden van hun paleis en hun omgeving. In het geval van de paus stonden de dag na de verklaring tientallen buitenlandse televisiestations met camera's en verslaggevers op het Sint-Pietersplein. Om wat te zien? Om wat te vertellen? Déjà vu Ook bij vorige pauskeuzes las en hoorde je beschouwingen over de nood aan een paus die ‘de kerk bij de tijd moet brengen', die ‘orde op zaken moet stellen', die ‘de moderne tijd begrijpt', die ‘wetenschap en geloof' moet verzoenen, die ‘de besluiten van het tweede Vaticaans concilie zal uitvoeren'. Vrome wensen die we al horen sinds de dood van Johannes XXIII (1963). Nauwelijks iets ervan werd gerealiseerd. Het pausdom – dat een zinvol kerkelijk ambt zou kunnen zijn – zit ingekapseld in een mythische sacraliteit en een stuitende personencultus. Al zijn tiara en draagstoel verdwenen, de magie van ‘Zijne 14

Heiligheid' wordt door de hofhouding in stand gehouden. De angst voor machtsverlies is in Rome allesoverheersend. Het is een sociologische wetmatigheid dat machthebbers nooit hun macht zomaar afgeven. Toen de kerk haar wereldlijke macht verloor, ontwikkelde de ‘Heilige Stoel' onder Pius IX (1846-1878) een theologische rechtvaardiging voor zijn kerkelijke machtsaanspraken (onfeilbaarheid). Die ideologische burcht moest de moderniteit buiten de deur houden, maar sloot de kerk op in haar eigen kerker. De hiërarchische bureaucratisering en het extreme centralisme zijn in de rooms-katholieke kerk nooit erger geweest dan de jongste twee eeuwen. Evolutie vanuit dit machtscentrum zelf lijkt dan ook uitgesloten. Kardinaal Suenens was de laatste prelaat die eind jaren zestig van de vorige eeuw nog ernstig probeerde de autonomie van plaatselijke kerken te versterken; hij werd in Rome persona non grata . Nadien besteedde hij zijn energie aan de charismatische beweging. Macht verdwijnt omdat ze van binnen wordt uitgehold of van buiten wordt afgenomen. Een andere weg is er niet. Beide processen zijn bezig. Mag het aftreden van deze paus gezien worden als een uitholling van de ‘bovennatuurlijkheid' van het pauselijke ambt? Niet langer wordt Gods Geest in staat geacht de kerk te leiden ondanks de ouderdom of zwakte van de ambtsbekleder. Redelijkheid en zakelijke menselijkheid komen in de plaats van ‘vermetel' vertrouwen op de mirakelwerking van een bovennatuurlijke God. Aftreden als paus zou dan de meest progressieve daad van Ratzinger zijn geweest: hij doorbreekt de sacraliteit. Terwijl zijn omgeving (en radio Maria) daarvan weer een mythe maken. De grote en de kleine kerk Paus en kerk hebben in West-Europa hun gezag grotendeels verloren. Ook al zegt een paus soms zinnige dingen, ze worden in West-Europa nauwelijks gehoord of meteen geridiculiseerd. Een beroep op gehoorzaamheid, omdat paus en kerk toch God zelf zouden ‘vertegenwoordigen' heeft in het door de Verlichting getekende West-Europa geen enkele zin. Redelijkheid, wetenschappelijkheid, solidariteit en het eigen geweten bepalen de gedragslijn van goedwillende mensen. Ook de in Vlaanderen resterende katholieke christenen zijn geen onmondige kinderen. Velen wachten niet langer op veranderingen binnen de officiële kerk, maar zoeken een eigen weg. Hun geloofshouding steunt al lang niet meer op wat ‘de kerk hen voorhoudt te geloven', maar op een persoonlijke, door Jezus van Nazareth geïnspireerde bewogenheid, die ze samen met anderen beleven en vieren. Zij kiezen met vallen en opstaan voor een ethiek van daadwerkelijke liefde, wars van zogenaamd bovennatuurlijke kerkelijke voorschriften. Mensenrechten, gelijkwaardigheid van man en vrouw, non-discriminatie van homoseksuelen, democratische organisatie van kerkgemeenschappen zijn er leidende beginselen. Die christelijke groepen nemen hun gemeenschap in eigen handen, trouw aan de blijvende betekenis van de bijbels-christelijke traditie en evenzeer trouw aan hun bezielende hoop voor mens en wereld. In het licht van wat christenen, hier en elders, voor de wereld betekenen is de keuze van een nieuwe paus nauwelijks meer dan een spektakel. Het echte werk van christenen gebeurt elders. . 15

JARIGEN

1 MAART 2 MAART 4 MAART 6 MAART 10 MAART 11 MAART 13 MAART 13 MAART 19 MAART 24 MAART 25 MAART 31 MAART 5 APRIL 9 APRIL 17 APRIL

CHRISTINE SLAGMULDER ANNEMIE SEMINCK FRED VAN DEN BRANDEN SOFIE VERLEYSEN PETER ANSEEUW DRIES YPERMAN RENILDE BRACKE MARIEKE VRIJDAG HILDE DE SAEDELEER GUIDO DE SCHRIJVER INE COPPENS SENNE VAN DEN ABBEELE MIA NIJS LIZE COPPENS EVERT D' HOOGHE

JEBRON KALENDER MAART-APRIL

Vrijdag 8 maart om 19.30 uur: ALGEMENE VERGADERING VAN JEBRON VZW Voor de agenda en de inhoud: zie elders in dit nummer. Zaterdag 9 maart: vierde weekend van de veertigdagentijd Om18.30 uur wekelijkse viering met als thema “BELOFTEVOL LAND” Joz. 5,9a.10-12; 2 Kor. 5,17-21; Lc. 15,1-3.11-32 Deze viering wordt voorbereid door groep 2 Zaterdag 16 maart: vijfde weekend van de veertigdagentijd - Van 10 tot 16 uur in JEBRON: BIJBELDAG VAN CVS - Om18.30 uur wekelijkse viering met als thema “NIEUWE KANSEN GEVEN” Voorgestelde Schriftlezingen: Jes. 43,16-21; Filip. 3,8-14; Joh. 8,1-11 Deze viering wordt voorbereid door Stefaan Zondag 17 maart: begeleide wandeling in de OSBROEK We komen samen om 13.45 uur en maken onder begeleiding van Toni Fortuyn een ongeveer 2,5 uur durende wandeling door dit prachtig Aalsters natuurgebied. Nodig ook vrienden, familie en kennissen uit om aan deze wandeling deel te nemen. 16

Dinsdag 19 maart van 19.30 tot 22 uur: maandelijks bijbels leerhuis waarin we verder lezen in het Johannesevangelie: hoofdstuk 9 (Genezing van de blindgeborene). Donderdag 21 maart om 20 uur: Raad van Bestuur Zaterdag 23 maart: zesde weekend van de veertigdagentijd - van 10 tot 12 uur in Jebron: samenkomst van de denkgroep Maatschappij Kritische Christenen (DMKC). - LET OP: GEEN VIERING om 18.30 uur. In het kader van Broederlijk Delen willen we vanuit onze solidariteit met mensen van het Zuiden met zoveel mogelijk mensen deelnemen aan het optreden van het solidariteitskoor DWARSBALK, dat plaatsheeft in Denderleeuw. Meer informatie elders in dit nummer. Dinsdag 26 maart 2013 van 19.30 tot 22 uur: derde en laatste avond in het kader van HUIZEN VAN VREDE: Levensbeschouwelijke diversiteit in het onderwijs De levensbeschouwelijke diversiteit van onze samenleving vertaalt zich ook op de schoolbanken. Zowat alle scholen hebben vandaag christelijke, niet-gelovige en islamitische leerlingen. Zij staan voor de uitdaging om ál hun leerlingen te ondersteunen in hun identiteitsontwikkeling en het omgaan met diversiteit. Daarbij duiken heel wat vragen op. Praktische vragen, zoals rond het dragen van de hoofddoek of het vieren van niet-christelijke feestdagen. Maar ook inhoudelijke vragen, bijvoorbeeld hoe thema’s als levensbeschouwing en diversiteit aan bod komen in de lessen. Of welke ondersteuning leerkrachten hieromtrent nodig hebben.

PAASDRIEDAAGSE GEDRAGEN DOOR “ EEN GROTER SAMEN” Donderdag 28 maart om 20 uur: viering van WITTE DONDERDAG in de Begijnhofkerk. BIJ JHWH (DE ENE) BERG IK MIJ. BIJ DE ENE EN BIJ ELKAAR GEBORGEN Op Witte Donderdag gedenken wij jaar na jaar onze wederzijdse verbondenheid als gemeenschap. Deze verbondenheid komt niet op de eerste plaats voort uit het feit dat we de ander sympathiek of leuk vinden of dat we met z’n allen intieme vrienden zijn van elkaar. Als dat het geval is, des te beter, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Waar is het dan wel om te doen? Het gaat erom dat we ons samen gedragen en geborgen weten door eenzelfde project, eenzelfde droom, eenzelfde visioen, samengevat in “JHWH - de ENE – IK - ZAL- ER - ZIJN”. 17

Vrijdag 29 maart om 20 uur: viering van GOEDE VRIJDAG in de Begijnhofkerk. WAT KAN DE RECHTVAARDIGE BEWERKEN? Wie denkt dat “bij JHWH de ENE berg ik mij” een vrijbrief is voor een leuk vrijblijvend religieus uitstapje - een vlucht uit de werkelijkheid met andere woorden – die wordt hier onmiddellijk tot de orde van de Thora geroepen. Het is toch een merkwaardige zaak dat al wie het riskeert te zeggen en te belijden zich “bij JHWH – de ENE te bergen”, wordt ervaren als levensgevaarlijk voor de boosdoeners, die in het Hebreeuws worden aangeduid met “ reshahim”. Huub Oosterhuis vertaalt dit woord met “ploerten en schenders”.

Zaterdag 30 maart: STILLE ZATERDAG - om 12 uur: solidariteitsmaaltijd in het Jebronhuis - om 18.30 uur: PAASVIERING en paasreceptie WIE RECHT-TOE-RECHT-AAN IS ZAL ZIEN ZIJN AANGEZICHT Pasen is één grote vloek tegen dat mensonterend en godgeklaagd onrecht. Er is niets esoterisch aan Pasen. Er is op de keper beschouwd ook niets religieus aan Pasen. Pasen is geen “Opium des Volkes” en mag zeker niet gereduceerd worden tot een garantie voor ons individueel verder leven na de dood. Pasen gaat over “voor de dood” of beter nog over de vraag: hoe houden we als mensen stand te midden van de dood?.

Van vrijdag 5 tot zondag 7 APRIL 2013: LEEFWEEKEND in Oostduinkerke. Let op: Zaterdag 6 april is er owv het leefweekend geen viering in Jebron. Zaterdag 13 april om 18.30 u: eerste viering geïnspireerd door de beroemde PARABEL VAN DE GROOT-INQUISITEUR (Dostojewski) Deze viering wordt voorbereid en voorgegaan door Stefaan.

18

Vrijdag 8 maart om 19.30 uur: ALGEMENE VERGADERING VAN JEBRON VZW

.

LEEFWEEKEND JEBRON op 5, 6 en 7 april 2013 in Oostduinkerke. DRINGENDE OPROEP Wie zich nog wil inschrijven kan dit door een mailtje te sturen naar Jebron of naar Inge. Er zijn nog enkele plaatsen vrij,

Het kriebelt alweer bij het solidariteitskoor Dwarsbalk om zijn publiek te verrassen met een benefietconcert. Wij willen jullie graag een nieuw programma brengen. Er zijn twee concertdagen. De integrale opbrengst dient dit jaar om de werking van een groep Vlaamse vroedvrouwen te ondersteunen in het project 'Senegal bevalt'. Jullie worden van harte uitgenodigd op dit solidariteitsfeest. Kaarten kan je bestellen bij: Herlinde De Brucker: 053/7111776 – [email protected] Lieve Croux: 053/705771 – [email protected]

19

Info Jebron: Het tijdschrift dat maandelijks verschijnt (behalve juli en augustus) Het abonnement kost 10€ voor een gedrukt exemplaar. Wens je hem via E-mail te ontvangen, dan vragen wij 8€. Jebron vzw Open Huis voor Vorming en Pastoraat Begijnhof 1 - 9300 Aalst Open ma, di, do en vr van 08.00 tot 16.45 uur. Tel. 053/77.51.16 E-mailadres: [email protected] Website: www.jebron.be Stortingen en financiële steun zijn welkom op BE46 0680 6230 4036 Wij bieden: Wekelijkse viering op zaterdagavond om 18.30 uur. Ontmoetingsmomenten: Leefweekend, wandelingen, … Bijbels leerhuis: Eén dinsdagavond per maand. Interactieve vormingsmomenten zoals open haard gesprekken op zaterdagavond en jaarlijkse verdiepingsdag. Tijdschriftenbibliotheek met meer dan 80 verschillende tijdschriften. Alle artikels staan op trefwoord. Artikels, suggesties, tips zijn welkom bij de Redactieraad [email protected] Raad van Bestuur Monique Batavia Judith Spitaels Erik Van Assche Fred Van den Branden

Luc Rottiers Inge De Bruyn Paul De Witte

Personeel Vera Baeyens Anne De Cremer Hilde De Saedeleer Linda Van Der Eecken Liturgieverantwoordelijke Paul De Witte

20

info- en gespreksavonden dinsdag 26 februari

dinsdag 26 maart

Telkens om 19u30 in

LDC De Toekomst Sint-Kamielstraat 85 Aalst Inschrijven voor de avonden via Jebron 053 - 77 51 16 [email protected] of Emmaüs 0479 – 24 58 04 [email protected] Deelname in de onkosten:  Volwassenen: 10 € voor de reeks of 4 € per avond  Jongeren tot 18 jaar: 5 € voor de reeks of 2 € per avond  Met kansenpas: 1,5 € per avond Om praktische redenen: Graag vooraf overschrijven  naar BE46 0680 6230 4036 van Jebron

Dinsdag 26 maart van 19.30 tot 22 uur: derde avond van HUIZEN VAN VREDE met als thema LEVENSBESWOUWELIJKE DIVERSITEIT IN HET ONDERWIJS De levensbeschouwelijke diversiteit van onze samenleving vertaalt zich ook op de schoolbanken. Zowat alle scholen hebben vandaag christelijke, niet-gelovige en islamitische leerlingen. Zij staan voor de uitdaging om ál hun leerlingen te ondersteunen in hun identiteitsontwikkeling en het omgaan met diversiteit. Daarbij duiken heel wat vragen op. Praktische vragen, zoals het dragen van de hoofddoek of het vieren van nietchristelijke feestdagen… Maar ook inhoudelijke vragen, bijvoorbeeld hoe thema’s als levensbeschouwing en diversiteit aan bod komen in de lessen. Of welke ondersteuning leerkrachten hieromtrent nodig hebben.

Bouw je mee? Hang de raamaffiche ‘Huizen van vrede’ voor je raam! Zie www.huizenvanvrede.be Een gezamenlijk initiatief van ACW Zuid Oost Vlaanderen, Emmaüs, Jebron, KMS Kerkwerk Multicultureel Samenleven, LDC De Toekomst, Moskee Kevser Aalst, Motief Vzw, Odice Oost-Vlaams Diversiteitscentrum, vzw Parol, Vormingplus Vlaamse Ardennen – Dender, Vredeshuis

21

Bijbeldag van Christenen voor het Socialisme zaterdag 16 maart 2013 (9.30u tot 16u) "De lucht is bedorven, het klimaat draait dol, de oceanen gaan dood". Zo stond het in de afgelopen kerst- en nieuwjaarsperiode op een wenskaart. Onder dat opschrift hieven een net opgeklede man en vrouw het glas en wensten ze elkaar "prettige feestdagen". Ze stonden met hun tweetjes aan een gedekte tafel, de rolluiken neergelaten, de doldraaiende wereld met haar diepe crisissen, schreeuwend onrecht, gruwelijke oorlogen en bedreigde toekomst... buitengesloten. "Terwijl de wereld naar de verdoemenis gaat, houden wij het gezellig", lijken ze wel te zeggen. "De wereld staat in brand, maar de hedendaagse problemen zullen ons niet overweldigen". Althans deze avond niet. Heel anders kijkt de psalmist tegen de realiteit aan: " 'die boosdoeners daar' spannen hun boog om in het donker te schieten op die rechtuit van hart is. Tot in zijn fundamenten wordt alles gesloopt, en de rechtvaardige staat machteloos". (psalm 11,2-3). Als de wereld in brand staat, wat kan de rechtvaardige dan bewerken? Hedendaagse problemen overweldigen ons, wat kunnen we doen? Halen onze pogingen iets uit? Is het boze niet veel sterker. Velen vluchten derhalve weg van politiek en maatschappelijke problematiek, vervallen in moedeloosheid, nihilisme of cynisme. Of de grond schuift onder de voeten weg. Men valt in een diep gat. Dat was zeker het geval toen het evangelie dat de naam van Marcus draagt, werd geschreven. De toestand in het Joodse land was dramatisch. Het verzet van de Joden tegen de Romeinse bezetter had de genadeslag gekregen. Meer dan honderdduizend mensen werden gedood, vermoord of gekruisigd. En toch luidt Marcus' eerste zin: "begin van het evangelie (het goede nieuws!) van Jezus Messias". Je moet maar durven! Hier schuift de grond niet onder de voeten weg, worden de fundamenten niet gesloopt, maar 'scheuren de hemelen open' (Marcus 1,10). Er ontstaat, met andere woorden, toekomstperspectief, er wordt een inkijk in die 'hemelen' gegund, dat wil zeggen op 'déze wereld anders'. Dat alles stelt ons voor de vraag wat 'evangelie' -goed nieuws- concreet betekent. Toen en nu! Wat roept dat woord bij ons op? Door nauwkeurige lezing in kleine groep van Marcus' proloog (Marcus 1,1-15) en Psalm 11 proberen we dat zoveel mogelijk te achterhalen en te actualiseren.

Opbouw van de dag: Voormiddag: - Dagopening - Lezing van de tekst - Inleiding over psalm 11 en Marcus 1,1-15 - Bespreking in groepen Namiddag: - Vervolg bespreking in groepen - Pauze - Slotmoment

Begeleiding: Bijbelcollectief van Christenen voor het Socialisme

Plaats: Jebron, Begijnhof 1 in 9300 Aalst Deelnameprijs: € 6

Middagmaal: Boterhammen meebrengen, voor soep en koffie wordt gezorgd. Organisatie, inlichtingen en inschrijving (gewenst): CvS, Belgradestraat 80, 2800 Mechelen, 015-41.64.84 [email protected]

22