Web:

1 België – Belgique P.B. 9300 AALST 1 3/5557

Jebron vzw waar zoekers thuis mogen komen Begijnhof 1 , 9300 Aalst Tel 053/77.51.16 E-mail : [email protected] Web: www.jebron.be JAARGANG 33

Nr. 3

NOVEMBER 2008

Afgiftekantoor 9300 Aalst 1

Herkenningsnummer 3770

Verschijnt maandelijks

(behalve in juli en augustus)

Verantwoordelijke uitgever :

Ingrid Van de Voorde

2

3.

Redactioneel november 2008 (Stefaan Van den Abbeele)

4 -5.

Lijden Vlaamse jongeren aan de wereld? (dl2) (Paul De Witte)

6.

Herfst (Jozef Vandromme) November (Ingrid Van de Voorde)

7.

Een twijfel licht (Trees Van Aerdenbrugge)

7-8.

November (Renilde Bracke)

8-9.

10 en 11 november in en rond het Jeronhuis (Hilde D.S.)

10.

De krekel en de mier (Guido De Schrijver)

11-12. Bedenkingen bij een financiële crisis (Paul De Witte) 12.

Vormingsaanbod

14.

Nieuwsjes van en voor mensen (Hilde D.S.) 15.

Interlevensbeschouwelijke dialoog Aalst Bijlage: Jebron kalender en andere activiteiten

3

REDACTIONEEL November 2008 – jrg 33 Over een breed draagvlak en een eng subsidiereglement

De eerste editie van ‘wandelen voor 11.11.11’ zit er op. Er was minder volk dan gehoopt, maar daar zat het aangekondigde weer voor iets tussen. Een regenzone zou van west naar oost over het land trekken. Het zonnetje bleef inderdaad achterwege, maar het is gelukkig droog gebleven. Niet alleen voor de organisatoren, maar vooral voor de durvers die zich niet lieten afschrikken door wat grijze wolken. Want ze keerden één voor één enthousiast terug vanwege ‘de mooie omgeving, de leuke verrassingen, het goed aangegeven parcours, de begaanbare wegen ’. Kortom, ‘voor herhaling vatbaar’ volgens de zestig wandelaars. Vandaar ook dat de grote lijnen van de volgende editie reeds uitgetekend werden tijdens de nabeschouwing. In 2009 wandelt Aalst weer ten voordele voor 11.11.11. Opnieuw richting Moorsel, dan renderen de vele dagen voorbereiding nog een keer. Volgend jaar bieden we in omgekeerde richting een licht gewijzigd parcours en drie afstanden aan. Met meer tijd om op zoek te gaan naar enkele medestanders, om de plaatselijke middenstand aan te spreken en om de bewoners van Moorsel te bespelen. Maar ook met extra-promotie naar de bedrijven, misschien met steun van de vakbonden, die ook volgend jaar aan de zijde van 11.11.11 mee strijden voor ‘waardig werk’. Kwestie van nieuwe doelgroepen te bereiken met initiatieven met een lage drempel. Vandaag bereikten we in elk geval een dertigtal nieuwe sympathisanten, wandelliefhebbers. Of met de woorden uit het beleidsplan 2008-2012 van de stad Aalst: “een zo breed mogelijk draagvlak creëren voor een betere internationale samenwerking, door te informeren, te sensibiliseren, bewust te maken en te activeren”. Dat geldt jammer genoeg niet alleen voor de bevolking, maar ook voor een groeiend deel van de leden van de raad voor Internationale Samenwerking en voor de meerderheid van de gemeenteraadsleden van Aalst. Want zij keurden het voorstel van schepen Iwein De Koninck (CD&V) goed om de gemeentelijke toelage van 11.11.11 te schrappen. Blijkbaar is een structurele aanpak van de kloof tussen Noord en Zuid niet meer nodig. Kwijtschelding van schulden, rechtvaardige handelsakkoorden, leefbare lonen, een belasting op muntspeculaties, internationaal lobbywerk… Het valt in dovemansoren bij het huidige stadsbestuur van Aalst. In werkelijkheid betekent de aangekondigde ’vernieuwing en het beter bestuur’ op het vlak van internationale samenwerking dat ons belastingsgeld uitgedeeld wordt aan talloze kleine waardevolle projecten waar ook ter wereld. Niet dat zij dat niet verdienen, maar waarom dat ten koste moet gaan van de koepel van de Noord-Zuidbeweging in Vlaanderen is mij een raadsel. Dankzij 11.11.11 zijn er in het verleden overal gemeentelijk adviesraden voor ontwikkelingssamenwerking (GROS) opgericht. En dankzij 11.11.11 zullen deze lokale solidariteitsgroepen in de toekomst deskundig begeleid worden naar meer efficiëntie. Meer zelfs, ze zullen projecten kunnen indienen en gefinancierd worden door de opbrengst van de 11.11.11-actie. Kortom, er zijn blijkbaar veel kloven in deze wereld. 11.11.11 focust op die tussen Noord en Zuid. Maar jammer genoeg is er ook de kloof tussen deskundige analyses en lokale subsidiereglementen, alsook de kloof tussen woorden en daden. Gezien het bestuur in Aalst ben ik meer dan ooit ervan overtuigd dat 11.11.11 moet blijven wegen op de politiek. De komende actiedagen zijn dan ook cruciaal… want volgens sommigen is het gewicht van 11.11.11 recht evenredig met de opbrengst van de jaarlijkse straatactie. Ik zal er zijn. Samen met Jebron, dat naar goede gewoonte op 11 november op de jaarmarkt van Aalst soep verkoopt ten voordele van 11.11.11. Stefaan Van den Abbeele

4

Lijden Vlaamse jongeren aan de wereld? (deel 2) 3. De ziekte van het nihilistisch cynisme Pat Donnez, de beroemde en terecht zeer geprezen radio-interviewer, heeft een dichtbundel geschreven, die verschenen is onder de titel: Het is een mooi leven (zolang je niet bestaat). Ik vind dit een heel merkwaardige titel. Ik stel mij de vraag of deze woorden verwijzen naar de fundamentele visie van deze schrijver. Als ik het goed begrijp, dan zegt hij dat op de keper beschouwd het leven eigenlijk zinloos is. Toen deze man, die een kei is in het interviewen van anderen, op zijn beurt zelf werd geïnterviewd naar aanleiding van het verschijnen van hoger genoemde dichtbundel, werd het mij duidelijk dat enig nihilisme en cynisme deze heer niet vreemd is. Een bemerking op voorhand: wie ben ik om een oordeel te vellen over het levensgevoel van de heer Pat Donnez? Ik heb daar niets mee te maken en mij stoort het ook niet als hij dat zegt. Hij heeft daar wellicht vanuit zijn eigen levenservaringen ook redenen voor. Wie weet? Ik weet het in ieder geval niet. Toch denk ik dat Pat Donnez een beetje representant is van een bepaalde Vlaamse ‘intellectuele’ elite die het blijkbaar bon ton vindt om een merkwaardig soort cynisme, gepaard gaande met een light versie van het nihilisme à la Friedrich Nietzsche, te etaleren. Ik zeg wel bewust “een light versie”, omdat dit nihilisme nauwelijks in het eigen vel snijdt: want we eten en drinken goed, we wonen in mooie en goed verwarmde huizen met airco, onze opeenvolgende vrouwen zien er steeds jonger uit, zeker in vergelijking met de ouder wordende mannen, die op hun beurt alles in het werk stellen om er steeds jonger uit te zien. Het is dus een ongelooflijke luxe om nihilistisch te kunnen doen. Dat laatste las ik nog niet zo lang geleden in een gesprek met een Vlaamse zanger, van wie ik de naam ben vergeten. Hij vertelde dat hij jaren aan een stuk heerlijk nihilistisch had geleefd, dat het cynisme over de absurditeit van het leven tot zijn tweede natuur was geworden. Maar na de geboorte van zijn eerste kind, zo zei hij, kon en mocht hij het zich niet meer veroorloven cynisch te blijven. Dat zou dodelijk zijn voor het kind dat hij samen met zijn partner op deze ‘schijnbaar absurde ‘ wereld had gezet. Wie zegt dat hij of zij het leven zinvol vindt, en eraan toevoegt die levenszin niet alleen te vinden in de dingen die ik hierboven heb genoemd: goed eten, mooi huis, enz…, maar ook en misschien wel op de eerste plaats in een onvoorwaardelijk altruïsme, in de zorg om de Ander (en de joodse wijsgeer Emmanuel Levinas schrijft dit woord Ander altijd met een hoofdletter, ook dus wanneer het over de medemens gaat), wordt beschuldigd van hoogverraad aan onze cultuur waaruit elke transcendentie (zowel een horizontale als een verticale) moet worden verwijderd. Altruïsme is immers verdacht, want het kan en het mag niet en er zal wel wat achter zitten. Tussen haakjes en ter verheldering: met horizontale transcendentie bedoel ik wat Levinas aanduidt met de “alteriteit” (het radicaal anderszijn van de Andere mens die zich altijd in een positie van hoogte bevindt tegenover mij). Met verticale transcendentie denk ik aan alles wat met de sfeer van het religieuze of het goddelijke te maken heeft. 4. Wie lang in de motregen loopt wordt kliedernat. Toen ik nog een enthousiaste leraar was (ik ben dat gebleven tot het einde van mijn schoolcarrière) gebruikte ik het beeld van de motregen om aan mijn leerlingen uit te leggen hoe maatschappelijke evoluties zich meestal geleidelijk en geruisloos voltrekken. Revoluties kun je dan vergelijken met orkanen of met echte grote watervallen (ik denk hier niet aan dat kunstmatig ding in Coo). Meestal stromen rivieren traag naar zee. Maar ze stromen wel naar zee. En niet alleen een stortbui maakt dat we door en door nat worden. Ook de motregen, hoe bescheiden ook, maakt dat we nat worden. Maar het gevaar van motregen is dat we niet beseffen dat we nat kunnen worden. Ziek worden is dan vaak niet veraf. Wat mij dus wel verontrust (nu vooral als grootvader, want onze kinderen hebben hun eigen weg wel gevonden) is dat onze kinderen en jongeren opgroeien in deze sfeer van “soft nihilisme”. Nogal wat weekbladen die zich progressief en links noemen en door jongeren gretig worden geconsumeerd, koesteren dit vaag cynisch nihilisme. Ik vermoed dat dit te maken heeft met een cultuur van verdachtmaking ten aanzien van alles wat met levensbeschouwing te maken heeft. En ik maak hier bewust geen onderscheid tussen een godsdienstige of een niet godsdienstige levensbeschouwing. Ik vind dit een merkwaardig fenomeen, dat mij als voormalig leraar en als vader en grootvader diepgaand verontrust.

5 Zo heb ik het gevoel dat de drie “eerder verontrustende vaststellingen” (zie het begin van het eerste deel van het artikel dat vorige maand verscheen) naar mijn aanvoelen te maken hebben met een levensbeschouwelijke crisis én leegte: automutilatie, zelfdodinggedachten, angst om professionele hulp te zoeken. 5. Geen bewust lijden aan de wereld Ik denk niet dat hedendaagse jongeren “bewust” lijden aan de wereld. Maar ik denk wel dat ze “onbewust” (door de motregen) lijden aan het gangbare en vanzelfsprekend geachte wereld- , maatschappij- en mensbeeld. Een kort woord over elke van deze “beelden”. Het maatschappijbeeld: onze op economische winst gerichte samenleving eist van (jonge) mensen dat ze zich klaarstomen om te presteren op de arbeidsmarkt, die geworden is tot een “ratrace”. Aan de eisen die worden gesteld kunnen vooral de sterken beantwoorden. Niet verwonderlijk dus dat de zwakkeren of de zwak gemaakten hun sterkte elders zullen proberen uit te leven. Ik moet hierbij geen voorbeelden geven. In deze maatschappij heerst de logica van de economische religie. Dit heeft grote gevolgen voor het vigerende mensbeeld: de mens is op de eerste plaats consument. En om consument te worden moet je dus eerst presteren. En dit niet alleen in het arbeidsproces, maar ook op domeinen die fundamenteel prestatieloos zouden moeten zijn. Ik vermeld hier liefde en seksualiteit als voorbeeld. Maar zouden we dat ook niet over “leren” moeten zeggen. En wat te zeggen over de schoonheidsnormen die aan mensen worden opgedrongen, waardoor bij heel wat jongeren twijfels ontstaan of ze wel écht volwaardig mens zijn als ze niet zijn zoals … Tenslotte nog iets over het wereldbeeld. Ondanks de weidsheid van de perspectieven die niet alleen door de wetenschappelijke vooruitgang wordt geboden maar ook door de televisie die toch een open venster op de wereld zou kunnen zijn, is voor veel jongeren (maar ook voor heel veel volwassenen) deze zelfde wereld toch dichtgetimmerd. De wetenschap heeft de wereld herleid (in de letterlijke betekenis van gereduceerd, verkleind) tot het rationeel kenbare en meetbare (wat in het Grieks de “logos” wordt genoemd, waarvan het woord “logisch” is afgeleid, waardoor het emotionele (in hetzelfde Grieks de “mythos” genoemd) en dus het niet rationele in de verdrukking komt. En hier komen we terecht bij wat hierboven reeds is gesignaleerd: het wegvallen van de transcendentie in al zijn betekenissen. Daarbij komt dat de verdachtmakingen tegenover het transcendente nog worden versterkt door de officiële beheerders van die transcendentie (te weten de leiders van de grote godsdiensten), die ze gebruiken voor de bescherming van hun eigen meestal mannelijke machtsposities. Om met de woorden van Jan Van Kilsdonk, de onlangs overleden Nederlandse jezuïet en medestichter van de Amsterdamse studentenekklesia, te spreken: ”De Rooms Katholieke Kerk blijft haar energie investeren in de handhaving van die institutionele machine van ontmenselijking (hiermee bedoelt hij het verplichte priestercelibaat – toevoeging van PDW). De kerk is absoluut niet herkenbaar voor de huidige geloofsgeneratie. Er gebeurt aan werkelijke religieuze inspiratie bijna niets”. En zo begeeft de kerk zich op het pad van schuldig verzuim en laat ze de hedendaagse generaties gruwelijk in de steek. 6. Als altijd voorlopig besluit enkele woorden van twee wijze mensen. Hendrik Brugmans (voormalig rector van het Europacollege in Brugge: “We mogen ons niet willoos overleveren aan de zwaartekracht van het heden”. En dat vind ik een grote opdracht voor opvoeders allerhande. Walter De Bock, de op 21 november 2007 aan de ziekte van Alzheimer overleden kritische journalist heeft bijna als geestelijke erfenis (kort voor hij wegzonk in zijn ziekte en zijn geheugen definitief werd gewist) volgende woorden nagelaten: “Trivia halen het van gebeurtenissen met verstrekkende betekenis. Verbanden die de machthebbers niet zinnen, worden als complottheorieën belachelijk gemaakt. Ook historici beginnen te vrezen dat de jongeren nu opgroeien in un présent permanent,een hic et nunc zonder context en historisch bewustzijn. Die bijziendheid is niet goed voor de democratie.” (Ik denk dat hij met “trivia” bedoelt: trivialiteiten, banaliteiten, zoals die steeds meer en meer het televisiescherm beheersen) In het volgend nummer van Info Jebron (december 2008) dat hopelijk kort voor Kerstmis en Nieuwjaar zal verschijnen, onderbreek ik deze reeks van vier artikels om een bijdrage te schrijven die sterker aansluit bij de tijd van het jaar. In de nummers van januari en februari 2009 vervolg ik deze reeks met enkele bijbelse toemaatjes vanuit het boek Tobit en zijn zoon Tobias. Boeiend volk om het jaar 2009 mee in te zetten. (wordt vervolgd) Paul De Witte

6

Herfst Verdwaalde stappen op het pikzwarte bospad de maan heeft vrijaf In de ochtendzon zilveren spinnenwebben de herfst is er al Rozen op een graf zo levend in het zonlicht ook zij moeten gaan Jozef Vandromme

November Langzaam maar zeker neemt het leven weer afscheid. De geel rode bladeren meegedragen door de wind liggen als een dekbed op mijn auto. Straks wanneer ik mijn weg weer verder zet zullen ze hun laatste tocht beginnen tot ze bruin en moegestreden verteren tot rijke humus die na een koude winter de planten en bomen weer kracht geven om een nieuw leven te beginnen. November de maand van de doden, de maand van alle heiligen en alle zielen. Hebben heiligen dan geen ziel? In onze kindertijd was de eucharistie die dag vol lof over mensen die in hun leven niets dan goed hadden gedaan. Toen reeds vroeg ik mij af “kan dat wel, zijn er mensen die in hun leven alleen maar goede dingen hebben gedaan, nooit een kwaad woord, nooit stiekem een snoepje uit de kast genomen, nooit boos worden om wat anderen zegden?” Toen kwam de tijd dat men zei dat heiligen mensen waren die in hun leven een “wonder” hadden verricht. Zijn alle mama’s dan niet heilig wanneer ze een kind baren, een nieuw wonder op de wereld zetten? Zijn alle ouderen dan geen heiligen wanneer ze de baby zachtjes in slaap wiegen op hun moe gewerkte en vervormde armen en hen zachtjes strelen met hun gerimpelde krom gegroeide vingers? En dan naar het kerkhof om allen die we goed hadden gekend en in de grond waren gestopt omdat hun hart gestopt was met zijn ritmische bewegingen. Vanuit de hemel sloegen ze ons gade hoe we met tranen in de ogen of een toegeknepen keel hun graf versierden met bloemen, het stof van hun foto veegden, de steen waaronder ze lagen afschrobden met zeep zodat ze weer op een nette plaats lagen. Op de weg van alle zielen gingen we bidden in de kerk om een “aflaat” om onze overleden familieleden een stapje dichter bij de hemel te brengen om de fouten die ze in hun leven hadden gemaakt weer weg te wissen. Drie onze vaders, drie weesgegroeten, drie glorie zij de vaders en dan hup onze stoel af, een loopje rond de kerk en dan weer binnen. Elke keer dat we dat deden en aan iemand dachten was er weer een fout vergeven, kwam de hemel weer wat dichterbij. Hoeveel blijft er nu nog van over? Het bezoek aan het kerkhof zal er altijd blijven zolang onze overledenen over hun plaatsje kunnen beschikken. Maar die tijd wordt steeds korter of er moet een degelijke som worden voor neergeteld om de gedenkplaats wat langer te bewaren. Veel mensen hoeven geen bezoek meer, ze zijn uitgestrooid en hun as is met de wind meegevoerd naar een onbekende plaats waar ook zij dienen als nieuwe aarde om nieuw leven te laten ontspringen. 11 november, de Sint die komt en de schoentjes goed gevuld aan de schouw laat staan, maar ook dat wordt bij vele mensen van bij ons soms al een moeilijke taak. Op die dag herdenken we ook alle kinderen die zelfs geen schoentje hebben om aan te doen omdat ze zijn geboren in een wereld vol ellende, oorlog en hongersnood, waar geen voedsel of water is, waar vuilnisbelten de tafels zijn waarop wordt gegeten en rottende planken dienst doen als slaapkamer. November, niet direct een tijd om vrolijk van te worden. Wie weet hoe het nog verder gaat en of er ooit iets zal veranderen? Ingrid Van de Voorde

7

Een twijfel licht klimt door strepen wolken tot in de nok van de dag verandert de kleur van pannen bloost de boom groen en bruin bloeit de tuin open Kruinen gaan zitten voor een koffieklets met het gras onkreukbare gevels verliezen zichzelf in het strelen van zonnestralen in het heetst van de dag rolt donder over daken met pijpenstelen wast een plensbui de Sehnsucht uit de kleinste hoeken De avond gevallen over een uitspringende wortel zingt een requiem voor het licht vergaan in verre sterren vale schim over een stroom blaren die in twijfel loslaten en deinen naar een ver gezicht de taal van de veerman is licht Trees van Aerdebrugge

November.

Tijdens het laatste weekend van oktober was er weer die magische truc: met een kleine wijziging kon ik zowaar een uur toevoegen aan de juiste tijd. Een uurtje langer slapen en wij kwamen pardoes in de wintertijd terecht: ’s morgens vroeger licht en ’s avonds eerder omgeven door het nachtelijke duister. Gelukkig krijg ik nog enkele dagen van aanpassing alvorens november in te duikelen, een maand die toch heel wat te bieden heeft in afwachting van de echte wintertijd. Op een mooie dag zijn er nog wat troostende zonnestralen die mij vergezellen bij het opruimwerk in de uitstervende tuin. Toch laat ik niet na de roemrijke kleurenpracht van bomen en struiken te bewonderen. ’t Is ook het moment om rijpe zaden te verzamelen die later weer voor een nieuwe lentebloei zullen zorgen. November brengt mij al van de eerste dag bij het feest van alle heiligen, hoewel ik nooit goed weet hoe daarmee om te gaan spreekt het mij toch aan als een blij gebeuren. Niet zo zeer ’n dag voor alle goud omkroonde hoofden in een verre hemel, maar eerder van goeie mensen die hier onder ons bewegen zie ik dat feest. Bijna ongemerkt loopt de dag over in het gedenken van allen die reeds lang geleden of heel onlangs van ons heengingen. Ik verzeil ongewild in mijn kindertijd, wat waren er toen vele lieve mensen om mij heen…. ’t Is of zij weer tastbaar worden en dat gevoel is iets om te koesteren. Dan overweeg ik wel eens: “ Hoe zouden jullie het nu aanvoelen in onze drukke wereld?” Ik pluk verder de blaadjes van mijn steeds dunner wordende scheurkalender, een ritueel dat mij elke dag wat weetjes of gekke praatjes bijbrengt.

8

Op tien november is het tijd om een korf bij de schouw te plaatsen met een raap,een wortel,een klontje suiker en een paar pintjes. Dat is alles wat er nodig is voor die goeie Sint Maarten, zwarte Piet en het trouwe paard. Of gebeurt dat nu niet meer? Worden er nog wensbrieven naar de hemel gestuurd? Zijn kinderen nog bang voor de zak van die donkere knecht? Komt de stoomboot nog uit Spanje? Wordt er nog gezongen van de appeltjes van oranje? Misschien kan men zijn wensen nu al te kennen geven langs nieuwe technologische wegen; de tijden veranderen… Elf november betekent in Aalst nog wat anders: dan is er de drukbezochte jaarmarkt. Jebronners verwelkomen de bezoekers met een warme kom soep en bij een koude wandeling is dat zeer deugddoend. De opbrengst daarvan is ten voordele van 11-11-11, zo wordt er ook nog gedacht aan mensen die het niet zo goed hebben als wij. Die dag doet mij tevens denken aan de grote wereldoorlog. Wanneer wij fietsen in de Westhoek kan men niet voorbij aan de vele begraafplaatsen van duizenden soldaten…. Aan de IJzertoren zie je dan staan: “ Nooit meer oorlog” Al is het dan niet in Vlaanderen toch worden er wereldwijd nog vele oorlogen gevoerd. De maand is hiermee nog niet ten einde er is ook nog de week waarin de grootouders in de bloemetjes gezet worden. Toen onze kleinkinderen zich nog in de kleuterklassen bewogen hebben wij elk jaar fantastisch genoten van die leuke grootoudernamiddagen. Dat is al zo lang geleden maar alle goeie herinneringen blijven voor altijd bewaard. Aan de rust- en verzorgingstehuizen wordt ook bijzondere aandacht geschonken. Heel wat woelige jongens en meisjes brengen er een pakje snoep naar de bewoners. Dat doorbreekt eens het dagelijkse ritme en het wordt door de vaak eenzame bejaarden ten zeerste gewaardeerd. Ondertussen zullen de kalenderblaadjes van november bijna allemaal gelezen zijn. Wij worden aan het winteruur gewoon, sluiten de gordijnen vroeger af en er kan stilaan gedacht worden aan een plaatsje voor de adventskrans. Renilde.

10 en 11 november in en rond het Jebronhuis Groentjes kopen, groentjes snijden, groentjes wassen, groentjes garen dat doen we op 10 november. Jawel, die maandag (10/11/08) verdrijven we in het Jebronhuis de muffe geur van oud papier door de heerlijke aromatische geuren van groentesoep. En op 11 november bedelen we deze soep dan aan een democratisch prijsje op de jaarmarkt in Aalst. Ruim 30 jaar neemt Jebron al deel aan deze actie en elk jaar wordt de soep beter en kunnen we als organisatie met fierheid een goed gevulde omslag afgeven aan het actiecomité 11.11.11. Natuurlijk kan dit allemaal niet gebeuren door één paar handen maar zoeken we vele helpende handen om alles in goede banen te leiden.

9 Maandagochtend om 9u moeten alle groenten in het Jebronhuis zijn (liefst al voorgewassen) zodat de koks hun culinaire kunsten kunnen beoefenen. En dan is er dinsdag 11 november. Onze soepstandplaats is reeds gemarkeerd op de stoeprand in de Pontstraat. Vroege vogels – stoere mannen worden gevraagd om de stand voor de soepverkoop klaar te zetten. Tentje opzetten, gasbranders en -flessen naar buiten, tafels en stoelen aanbrengen zodat jaarmarktbezoekers toch even een adem- en rustpauze kunnen nemen bij een heerlijk tasje warme soep, kassaverantwoordelijke, soep-vent(st)ers, afwassers en helpers om vuile tassen binnen te brengen en afgewassen goed weer buiten te brengen. En …. Als de soep op is, moet natuurlijk alles weer naar binnen. Meubels op hun plaats, soepketels uitwassen, gasbranders ontkoppelen van de gasflessen enz… Dus is er weer heel wat werk aan de winkel. Helpende handen zijn welkom. Hierbij de to do lijst Hilde D.S.

10/11 Groenten kuisen en Soep maken -

Wie helpt mee de soep verkopen

Dinsdag 11 NOVEMBER OP DE JAARMARKT 7U

Marktkraam opstellen, in de Pontstraat Gasvuren Tafels en stoelen klaarzetten; Tassen en lepels 11/11 Soep verkopen op de jaarmarkt in de Pontstraat

Tussen 9u tot 10u30

Tussen 10u30 tot 13u Bediening Vuile tassen en lepels binnen brengen Afwassen Proper goed weer naar buiten brengen

Na 13u

Alles opruimen Tent afbreken tafels en stoelen opruimen Gas en ketels naar Jebron brengen Rest afwas en ketels schoonmaken

10

DE KREKEL EN DE MIER Wie heeft er niet van op de lagere schoolbanken de avonturen kunnen volgen van de dieren in de fabels van Jean de la Fontaine, zoals die van de raaf en de vos, van de wolf en het lam, de haas en de schildpad, de krekel en de mier? Scherper dan het toen nog niet bestaand teeveescherm was onze kinderlijke verbeeldingskracht. We zagen het zo gebeuren. We stonden er zelf bij, lijfelijk. “De krekel sjirpte dag en nacht, zo lang het zomer was, Wijl buurvrouw mier bedrijvig op en neer kroop door ’t gras.” Maar dan kwam de winter er aan. De ijverige mier had hard gewerkt en van alles opgespaard, maar de krekel had niets, hij had de ganse zomer gezongen. "Wat deed je toen de zon nog straalde en ik mijn voorraad binnenhaalde?""Ik zong voor jou," zei zacht de krekel."Daaraan heb ik als mier een hekel! Toen zong je en nu ben je arm. Dus dans nu maar, dan krijg je 't warm!" Natuurlijk stonden we aan de kant van de werkzame mier en vonden de krekel een hopeloze loser. Is het omwille van die mentaliteit die ons van kindsbeen af langs alle kanten werd ingepompt? We zijn spaarders. Een appeltje voor de dorst. Mag het niet wat meer zijn? Liefst veel meer? De tijd van groot- of overgrootmoeder om spaarcenten in een kous te stoppen is niet de onze. Dus allemaal naar de bank. Bovendien brengt ons geld, dat door de bank wordt uitgeleend aan derden, nog wat meer geld op. We krijgen interesten van anderen. Als christenen hebben we daar een dubbel gevoel bij. We weten allemaal dat volgens de bijbel en de Koran geld uitlenen met interesten niet kan. We wisten dat kwetsbare personen voor die interesten moesten bloeden. Vandaag moeten talloze Amerikanen, die de afbetalingen niet meer aankunnen, hun gehypothekeerd huis verkopen aan de bank voor 1.000 dollar. En wat gebeurde er intussen met ons geld? Bernard Dewulf zegt schalks in zijn krantencolumn: “En ik die dacht dat het in het kantoor op de hoek maar wat stond aan te zwellen in een kluis, opgehitst door rentevoeten en aangroeipremies. Nu heeft het tot in Amerika gezeten. Wat doet mijn geld in Amerika?” Ik zou daar op antwoorden: “bij voorbeeld de oorlog in Irak en Palestina mee financieren.” We wisten anderzijds dat individuen schatrijk werden met ons geld. Maar zolang er wat vette kruimels van hun kantoortafels vielen waren we gerust. Was er een alternatief? Daar komt nu met de bankcrisis nog een dubbel gevoel bovenop. Nog maar een goede tiental jaren geleden betoogden we in het centrum van Brussel tegen de beursdictatuur. We ketenden ons vast aan elkaar, terwijl we een kring vormden rond het beursgebouw en het omsingelden. De Onzichtbare Hand, noemen sommigen het systeem. God? Die een beperkte elite pervers rijk laat worden en miljoenen in zwarte armoede laat creperen? Journalist Jules Hanot noemt man en paard bij naam: Topmanagers van de financiële wereld zijn “de Meesters van het Universum.” En collega Hugo Camps heeft het over “Banken blijven het Vatikaan in deze samenleving.” Wie van ons heeft er al een keer niet gedroomd om die beursdictatuur eens en voorgoed vernietigd te zien? Ook een massa Amerikanen voelden zich bedrogen en gingen manifesteren tegen de goedkeuring van het reddingsplan van hun regering door de senaat en de afgevaardigden in het Congres. Voor het Witte Huis riepen ze: “Geen geld van de belastingbetaler voor de miljardairs die deze rotzooi hebben veroorzaakt!!” Maar aan de andere kant hebben we met zijn allen gehoopt dat de beurscrisis niet uit de hand zou lopen om de “kleine spaarders” niet mee de dieperik in te sleuren. Dus om onze zuurgespaarde centjes niet te verliezen. De overname van ABN Amro door de grootste bank van België was volgens een krantenanalyticus: “Te duur betaald, te slecht getimed (aan de vooravond van een zeer voorspelbare bankencrisis), kortom te veel mismanagement.” Als een mantra werd het ons altijd opnieuw onder de neus gewreven. De topmanagers beheersen een zodanige specialiteit en dragen een zodanig grote verantwoordelijkheid, dat hun superlonen meer dan gerechtvaardigd zijn. In een stripverhaal van een recente krant vraagt het kleine jongetje aan zijn vader: Wat is dat een topmanager? Vaders antwoord: iemand die indrukwekkende bonussen krijgt bovenop zijn astronomisch loon als hij het goed doet en een reusachtige gouden handdruk als hij het slecht doet. In “De raad der ratten” fabelt Jean de la Fontaine: “De deken van de ratten zei: "Wij zijn misschien niet kloek, maar slim; dus moeten wij de kater straks de bel aanbinden. Zo kunnen wij als hij op jacht gaat snel een schuilplaats vinden." Een ieder vond: "De deken is geniaal, hij weet het wel. Maar het probleem is: wie van ons bevestigt deze bel?" De ene zei: "Mij niet gezien, ik ga er niet naar toe." De andere: "Ik durf niet meer, ik ben te traag en moe." Zo kropen zij weer in hun hol en werd er niets gedaan.” Of wordt de bankcrisis alsnog de ultieme kans om eens de puntjes op de i te zetten? Guido De Schrijver

11

Bedenkingen bij een financiële crisis (Reflecties gebaseerd op een toespraak van Jozef Mampuys) 1. De huidige crisis van de bankwereld bewijst hoe dominant de financiële economie is geworden in onze samenleving. Het gevoel heerst dat onze wereld op springen staat. En dit gevoel overheerst bij hoog en laag. Maar de angst is het grootst bij wie ook het hoogst staat, want zij hebben het meest te verliezen. Deze crisis is ook een sterke illustratie bij het oude marxistische denkkader, waarbij een onderscheid wordt gemaakt tussen onderbouw (het economisch leven) en de bovenbouw (al de rest: cultuur, taal, recht, godsdienst, enzovoort). Zo zien we dat naar aanleiding van deze economische crisis het communautaire gekrakeel plots op de achtergrond verdwijnt; en dit is er een voorbeeld van hoe de onderbouw van het economische sterk het denken rond de bovenbouw beïnvloedt. 2. De rol van de staat “onder” het kapitalisme De staat moet het nu plots gaan redden door waarborgen te geven aan de banken en door ons als gewone burgers gerust te stellen (ook al heeft die staat zelf nauwelijks financiële reserves, zie maar naar de moeizame opmaak van de begroting voor het jaar 2009). En de staat hoopt natuurlijk dat niemand beroep zal doen op de door de staat gegeven waarborgen. Dit alles wijst erop dat de staat moet zorgen dat het kapitalisme als systeem kan blijven draaien.Daar waar het kapitalisme als systeem voortdurende heeft gezegd dat de staat zich niet moet en zelfs niet mag bemoeien met de economie. Maar nu wordt de staat door datzelfde kapitalisme gevraagd om wel tussenbeide te komen en tot (voorlopige) nationalisaties over te gaan en dit totdat de crisis weer is overgewaaid. In de pers zijn artikels verschenen dat door die nationalisaties we opnieuw in de richting evolueren van socialistische modellen. Maar deze nationalisaties hebben niet te maken met wat het echte socialisme eigenlijk beoogt. Het echte socialisme stelt de centrale vraag: wat doen we als samenleving voor wie? En als we ervan uitgaan dat we alles moet doen voor de mensen die de minste kansen hebben (dat zeggen we toch ook als bijbels geïnspireerde christenen), dan zal het wellicht zo zijn dat er nationalisaties nodig zijn zodat de gemeenschap ervoor zorgt dat de middelen niet op de eerste plaats gaan naar de sterken, maar wel naar de zwakken. Maar nationalisaties op zich zijn niet noodzakelijk een teken van een beginnen “waar” socialisme. De huidige nationalisaties zijn immers niet gericht op de promotie van de zwakken, maar op de redding van de sterken, die gedurende jaren de gelden van gewone mensen hebben misbruikt om zichzelf te verrijken. 3. Het echte socialisme (ik spreek hier niet over het partij socialisme van bvb de Spa) gaat op zoek naar wegen om te komen tot het “gemeenschappelijk bezit van de rijkdom”. Het kapitalisme is er integendeel op gericht om iedereen individueel zijn eigen rijkdom te kunnen laten scheppen. Binnen het kapitalisme worden mensen opgevoed om te leren denken vanuit hun eigen persoon en vanuit hun eigen individueel financieel belang. Maar het gevolg van dat individuele streven van al die individuele scheppers van rijkdom voor zichzelf maakt dat al die rijkdom verdeeld zit over veel individuen. Hoe krijg je die verdeelde rijkdommen nu bij elkaar om er grootschalige en winstgevende projecten mee te financieren? Wel daarvoor heeft men banken uit de grond gestampt bij wie mensen hun individuele rijkdommen samenbrengen die er dan in ruil daarvoor interesten of dividenden ontvangen. Dit systeem is nu blijkbaar failliet, omdat de banken op een uiterst onzorgvuldige en enkele gericht op kortzichtig en vaak brutaal eigenbelang met die gelden van mensen zijn omgesprongen.

12 Het ware socialisme vindt dit kapitalistisch systeem een omweg en zou poeten pleiten voor echte en goed beheerde staatsbanken (zoals bijvoorbeeld vroeger de ASLK). 4. De vraag is of echte en zinvolle alternatieven “binnen” het systeem wel nog mogelijk zijn. De vraag moet worden gesteld of de huidige crisis geen unieke gelegenheid is om grote vragen te stellen bij het systeem dat nu failliet is. Ooit schreef de kapitalistische ondernemer André Leysen een boek onder de titel “Crisissen zijn uitdagingen”. Deze crisis is een sterke uitdaging om vragen te tellen bij het ongeleid projectiel dat het financiële kapitalisme geworden is, omdat het zich heeft losgemaakt van de echte onderbouw: met name de echte economie waar dag na dag goederen en diensten worden geproduceerd. Het echte Marxisme (en zo is het vergelijkbaar met het échte christelijk geloven) is in essentie ondogmatisch en open. Marxisme en een bevrijdende lezing van de bijbel (zoals in de bevrijdingstheologie) vertrekken niet van leerstellige dogma’s, maar vanuit het leven en de werkelijkheid, die altijd beweeglijk zijn. Daarom zijn marxisme (socialisme) en evangelisch christendom ook altijd beweeglijk. Maar daartoe is studie nodig: zowel via de analyse van deze samenleving als via een contextuele lezing van de bijbelse geschriften. Paul De Witte

Vzw Motief organiseert i.s.m. WTM op donderdag 4 december 2008 een vormingsdag met Frei Carlos Mesters in het T.P.C. in Antwerpen. Zoals jullie weten woont en werkt Carlos Mesters in Brazilië. Hij is een van de leidende figuren van het bijbelinstituut CEBI, Auteur van o.m. 'Abraham en Sara' en en 'Zending van een volk dat lijdt', (uitg. Gottmer uitgevers groep). Zijn ervaring en expertise omtrent een volkse lezing van de bijbel is van onschatbare waarde voor begeleiders van bijbelgroepen en voor iedereen die de bijbelse verhalen als blikopener beschouwt voor een scherpere lezing van onze werkelijkheid, hier en nu. Mesters' passie voor de bijbel én voor de gedrevenheid van mensen om op te staan uit hun opgelegd lot is een ware inspiratiebron. Mis dus deze unieke kans niet om Carlos Mesters in levende lijven te ontmoeten en in dialoog met hem te treden over de kracht van bijbelse verhalen, over het lezen van bijbelse verhalen met hele gewone mensen, over de bijbel als maatschappelijk analyse-instrument, over intercultureel bijbellezen, en meer... Meer informatie over de concrete invulling van deze vormingsdag volgt nog! MAAR NOTEER HET NU AL!

CARLOS MESTERS over DE ACTUELE KRACHT VAN DE BIJBEL Datum: do 4 december 2008, van 9.30u tot 16.30u Plaats: Theologisch en Pastoraal Centrum, Groenenborgerlaan 149, 2020 Antwerpen Info en inschrijving: vzw Motief, Boomsesteenweg 269, 2020 Antwerpen. Tel: 03/216.94.83 of email: [email protected]

TAIZE Brussel van 29/12/2008 tot 2/1/2009 31ste Europese jongeren ontmoetin in Brussel en omgeving Tienduizenden jongeren uit heel Europa verwelkomen in onze steden, dorpen, paochies, huizen En samen 5 dagen lang… … open staan voor andere culturen … bidden met zang en stilte … tekenen van hoop ontdekken Zoals u weet zal van ma. 29 dec. ’08 tot vrij. 2 jan. ’09 de Taizégeest uit Brussel en omstreken ook naar Aalst en omstreken overwaaien… Ook in Aalst werd ons vanuit Taizé gevraagd om jongeren te onthalen gedurende die periode. In het centrum van Aalst zullen (voorlopig althans) twee onthaalplaatsen voorzien worden, plaatsen die te voet te bereiken zijn vanaf het station:

13 - in en rond de St.-Jozefkerk - in en rond de Begijnhofkerk en misschien ook nog de Jezuïtenkerk Op elke onthaalplaats hopen we meer dan 100 buitenlandse gasten te kunnen ontvangen. Er zal telkens een ochtendgebed zijn, gevolgd door groepsgesprekken en ontmoetingen met mensen die zich inzetten om teken van hoop te zijn in deze wereld. Tegen 11u vertrekken de gasten terug richting Brussel en ’s avonds komen ze terug omstreeks 22u.

Om dit mooie programma te kunnen realiseren hebben we de medewerking nodig van jullie ALLEN! Tot welke parochie je al dan niet behoort, hoe oud of hoe jong je ook bent, of je nu veel of weinig kan doen, we willen jullie allen oproepen om de handen in mekaar te slaan, want we hebben jullie har(t)d nodig! We willen ook scholen, jeugd- en andere bewegingen vragen om er samen met ons een uniek gebeuren van te maken dat misschien wel lang zal blijven nazinderen…

Te downloaden documenten -------------------------------------------Men kan een hele reeks documenten downloaden van het internet: - Het boekje met foto's en informatie over de ontmoeting, in pdf-formaat. - Een kleine folder met onthaalfiche, in doc-formaat en in verschillende talen (dit document kan gedownload en gepersonaliseerd worden door er, bijvoorbeeld, de naam van de parochie of een afbeelding bij te voegen) - Een blad met liederen die een steun kunnen zijn tijdens de voorbereiding van de ontmoeting, in pdfformaat - het kleine boekje met alle informatie voor de voorbereidingsteams, in pdf-formaat - een document met tips die kunnen helpen bij het animeren van een gebed met Taizé-liederen, in pdfformaat. http://www.taize.fr/nl_article7372.html Meer info hierover Ann De Vuyst, dekenaat Aalst Magerstraat 95, 9420 Erpe-Mere 053/83 55 96 0472/35 78 54 [email protected]

14

Nieuwsje van en voor mensen

Op 22 oktober werd Kato De Dycker geboren. Zij is het zusje van Timon en het dochtertje van Greet Van den Branden en Bernard De Dycker. Oma Ingrid Van de Voorde en peter Fred Van den Branden zijn fier op hun kleindochtertje en wij wensen hen allemaal heel veel deugddoende momenten met hun kleine spruit. •

Naar goede gewoonten en omwille van de dalende temperaturen zullen de wekelijkse vieringen plaats hebben in het Jebronhuis in plaats van in de Begijnhofkerk. Telkens op zaterdagavond om 18u30.

* Zondag 23 november van 10 tot 16 uur in huis TER KLEPPE (Everbeek-Beneden): jaarlijkse verdiepingsdag rond het thema: KEUZES MAKEN.. Daarom zal er geen viering zijn op zaterdag 22 november

Van de website van Jebron is werk gemaakt. Je kan toch al eens kijken op www.jebron.be/joomla (dit is voorlopig, later wordt het natuurlijk www.jebron.be) Sommige dingen staan nu nog in het Engels maar zal aangepast worden naar het Nederlands.

De soepverkoop op de jaarmarkt 11 november gaat dan weer door en zal verkocht worden aan de democratische prijs van 2€ per tas.

en de volgende mensen mogen weeral een kaarsje meer zetten op de verjaardagstaart 7/11 Anne De Cremer 8/11 Caroline Dohogne en Guido Debree 9/11 Shari Vande Wiele 13/11 Kristien Dubernard 16/11 Annelies Van den Branden 17/11 Saskia Ketelaar 22/11 Lisbet Van Woensel 24/11 Pieter De Coster

28/11 Vera Baeyens 4/12 Lieve Van Cutsem 5/12 Mien Bogaert 6/12 Paul De Witte 10/12 Herlinde Van Assche 18/12 Inge De Bruyn 23/12 Judit Coppens

15

INTERLEVENSBESCHOUWELIJKE DIALOOG AALST UITNODIGING WOENSDAG 26 NOVEMBER OM 20 UUR KASTEEL TERLINDEN SQUARE GEERINCKX (Hoek Boudewijnlaan – Genste Steenweg waar jaarlijks CASA DEL MUNDO doorgaat Beste vrienden, Hiermee nodigen wij jullie opnieuw uit voor de volgende samenkomst van onze INTERLEVENSBESCHOUWELIJKE en INTERCULTURELE DIALOOG. Hierboven vinden jullie de concrete gegevens over plaats en tijdstip waarom de Dialoog zal plaatshebben. We hopen, dat jullie er allen kunnen en willen bij zijn. Volgende punten staan op de agenda: 1. Voorstelling van de RIS (Raad voor Internationale Samenwerking Aalst), die jaarlijks de 11.11.11-actie en Casa del Mundo organiseert.. 2. Na deze voorstelling willen we met elkaar afspraken maken over hoe we onze DIALOOG in de toekomst concreet en inhoudelijk gestalte willen geven: Welke thema’s willen we samen prioritair ter sprake brengen? Hoe laten we dergelijke samenkomsten best verlopen? Is het nodig dat bijvoorbeeld iemand een korte inhoudelijk inleiding geeft, waarna dan een open gesprek kan volgen? Waar komen we samen? Kiezen we voor een vaste plaats van samenkomen? Wanneer komen we volgende keer samen? Hopelijk mogen we jullie allemaal verwelkomen en maken we er samen een boeiende en vruchtbare samenkomst van, die leidt naar meer wederzijds begrip en respect. En daarmee kan onze samenleving alleen maar beter worden. Met een hartelijke groet namens

De mensen van VODCA (Verenigingen voor Open Dialoog en Communicatie in Aalst: Vredeshuis, Nieuwbeek, RIS, Humanistisc Verbond, Jebron)

16 Giften vanaf 30€ zijn fiscaal aftrekbaar Ons rekeningnummer is 068-0623040-36 Wil je wekelijks op de hoogte gebracht worden van de liturgische momenten en andere activiteiten van Jebron, stuur een berichtje naar [email protected].

Jebron vzw Open Huis voor Vorming en Pastoraat Begijnhof 1 - 9300 Aalst Open elke werkdag van 8u tot 16u45. Tel. 053/77.51.16 E-mailadres is [email protected] Website www.jebron.be Jebron is lid van de basisbeweging voor democratie in samenleving en kerk. Is een plek waar mensen samenkomen om op eigen ritme het leven in grote verscheidenheid te vieren, in momenten van liturgie, bezinning of zang Is een plek als Open huis dat openstaat voor mensen die vaak gedwongen zijn om in de marge van de georganiseerde samenleving te leven. Jebron biedt als “herberg” ruimte om inloophuis te zijn voor autochtone en allochtone kansarmen uit onze stad. … ALS HERBERG is Jebron een open huis om elkaar te ontmoeten en te bemoedigen. Een plek waar het bijbels geloofsverhaal wordt gelezen en hertaald. Een plek van stilte, waar respectvol gezocht wordt naar een levengevende spiritualiteit Een plek waar vooral ook zoekende jongeren, die vaak op hun honger blijven de ruimte vinden om hun ‘eigen’ weg te gaan. Een interculturele en interreligieuze oefenplaats. Een plek dus waar alle mensen van harte welkom zijn. Waar allen zonder angst hun inspiratie én hun vragen ter sprake mogen brengen Wij bieden Wekelijkse viering op zaterdagavond om 18u30 Interactieve vormingsmomenten zoals open haard gesprekken op zaterdagavond en jaarlijkse verdiepingsdag.

Artikels, suggesties, tips zijn welkom bij de Redactieraad [email protected] Joke Spijker Hilde De Saedeleer Ingrid Van de Voorde

Raad van Bestuur Monique Batavia Miek Braeckman Bart Coppens Inge De Bruyn Paul De Witte Luc Rottiers Judith Spitaels Erik Van Assche

Personeel Vera Baeyens Anne De Cremer Hilde De Saedeleer

Ontmoetingsmomenten; leefweekend, wandelingen Bijbels leerhuis één zaterdagnamiddag per maand Tijdschriftenbibliotheek met meer dan 80 verschillende tijdschriften. Alle artikels staan op trefwoord. Info Jebron : het tijdschrift dat maandelijks verschijnt (behalve juli en augustus) Het abonnement kost 10€ voor een gedrukt exemplaar. Wens je hem via E-mail te ontvangen, dan vragen wij 6€. Financiële steun is welkom

Liturgieverantwoordelijke Paul De Witte

17

Kalender en andere activiteiten in Jebron November 2008 Zaterdag 8 november om 18.30 uur: wekelijkse viering in het Jebronhuis. Voorgestelde schriftlezingen: Wijsheid 6,12-16; 1 Tessalonicenzen 4,13-18; Mattheüs 25,1-13 Bruidsmeisjes Zaterdag 15 november om 18.30 uur: wekelijkse viering. Voorgestelde schriftlezingen: Spreuken 31,10-13.19-20.30-31; 1 Tessalonicenzen 5,1-6; Mattheüs 25,14-30 Dinsdag 18 november om 20 uur: Raad van Bestuur

Zaterdag 22: GEEN VIERING owv Verdiepingsdag van zondag 23 november Zondag 23 november van 10 tot 16 uur in huis TER KLEPPE (Everbeek-Beneden): jaarlijkse verdiepingsdag rond het thema: KEUZES MAKEN.. INTERLEVENSBESCHOUWELIJKE DIALOOG AALST WOENSDAG 26 NOVEMBER OM 20 UUR; KASTEEL TERLINDEN - SQUARE GEERINCKX (Hoek Boudewijnlaan – Genste Steenweg waar jaarlijks CASA DEL MUNDO doorgaat Lees meer verder in dit info nummer - zaterdag 29 november: eerste weekend van de Advent. Om 18.30 uur: ZANGVIERING. Lieven Termont zal ons enkele nieuwe liederen aanleren en inoefenen met het oog op het feest van Kerstmis. We maken er een bezinnend moment van, met enkele schriftteksten tussendoor (Jesaja 63,16-17 en 64,3-7 en Markus 13,33-37) December 2008 Donderdag 4 december van 9.30 tot 16 uur in TPC Antwerpen:studiedag met Carlos Mesters rond bevrijdend en contextueel bijbellezen. Carlos Mesters is een Nederlandse karmeliet die al meer dan 40 jaar werkzaam is in Brazilië en daar de bijbel actualiserend probeert te lezen met volksmensen. Meer info te verkrijgen bij Paul De Witte Zaterdag 6 december: tweede weekend van de Advent. - Om 18.30 uur wekelijkse viering. In deze viering zal onze bondgenoot Lieven De Pril (werkzaam bij Welzijnszorg en vooral bezig met Welzijnsschakels) ons inleiden in het thema van Welzijnszorg. Voorgestelde schriftlezingen: Jesaja 40,1-11; 2 Petrus 3,8-14; Markus 1,1-8 - Om 19.45 uur: Tweede open haardavond: met Rob Librecht (voorzitter van het Priester Daensfonds): over de blijvende actualiteit van Priester Daens, over de werking van het Priester Daensfonds, enzovoort. Er is heel wat ruimte en tijd voorzien om met Rob Librecht in gesprek te gaan. Zaterdag 13 december: derde weekend van de Advent - Van 9.45 tot 12.30 uur in Jebron: Breed Beraad van Basisbeweging voor democratie in samenleving en kerken. Van 15 tot 17.45 uur: Bijbels leerhuis. Derde samenkomst rond het boek JOB, met als centrale vraag: hoe God ter sprake brengen in een context van lijden en dood. - om 18.30 uur: wekelijkse viering onderweg naar Kerstmis Voorgestelde schriftlezingen: Jesaja 61,1-11; 1 Tess 5,16-24 en Johannes 1,6-28