Preek van Tim Karreman d.d. 12 juni 2005
Waarom . . . . Ken je dat gevoel (Paul v Vliet…) Dit zijn allemaal voorbeeldjes van klein dagelijks leed, dat we denk ik allemaal in meer of mindere mate wel eens hebben mee gemaakt. Zo hadden wij laatst, net rond die tijd dat we een keuze mochten maken wel of niet gaan werken bij Corus dat onze versnellingsbak het begaf. We rijden een volvo, die mogen nooit stukgaan, en als je dan bij de garage komt en je hoort het prijskaartje, dan weet je weer waarom je ook wilt dat er nooit wat stuk gaat. “God is Goed” staat dan haaks op wat je voelt Dan denk je even aan al die verhalen van de grote Geloofssprekers die vaak enthousiast spreken over hoe God voorziet, hoe God helpt, maar je ziet en ervaart wat anders (en ja, je doet dan de check: is er zonde, versta ik de stem van God wel goed, verbreekt vloeken van het voorgeslacht en al wat dies meer zij….) Toch blijft overeind staan dat de bijbel vol staat van mooie uitspraken als ‘Psalmen 91:7 Al vallen er duizend aan uw zijde, en tienduizend aan uw rechterhand, tot u zal het niet genaken’ Maar waar haal je nou dat geloof vandaan? Vorige week stipte Jan al aan dat geloof komt uit het horen, uit het horen van het woord van God. Even terug naar de basis: horen van het woord van God, Welk woord van God wordt hier gebruikt? Ik denk dat het een bekend principe is, maar ik wil het nog een keer duidelijk maken omdat het zo wezenlijk is voor waar je je geloof op bouwt: het woord ‘woord’ dat we in het nederlands gebruiken is een vertaling van zowel het grieks woord Rhema als het griekse woord Logos Rhema: dat wat wordt of is geuit door de levende stem, iets dat gesproken is, woord (je zou het ook zo kunnen zeggen dat ‘Rhema’ uitgeademde woorden zijn) Logos: dat kent een veel bredere betekenis, alles wat gesproken is, wat vastgelegd is, wat inzettingen zijn, wat met het verstand te maken heeft, waar je over kunt redeneren. Om het heel plastisch te maken, dit hele boek is ‘logos’, het staat vol met woorden van God, met inzettingen, met principes en waarheden. Je kan hier dus ook over discussiëren, maar ook elkaar mee om de oren slaan, Want weet je, het lastige is dat je niet altijd zo maar elk vers uit de bijbel kan pakken en willekeurig kan toepassen op een situatie. Twee voorbeelden om dat te illustreren: Spreuken 26: 4,5 1
Hebreeën 11: 35-38 – sommigen ontkomen aan het zwaard… anderen gevallen door het zwaard…. Een van de jongens uit de 12 van Jan in Haarlem, Piet, is laatst naar Iran geweest, een best spannend land voor een christen, helemaal als je er komt om te bidden en pas bekeerden te trainen. Piet maakte zich best wel zorgen over wat er allemaal kon gebeuren, wat doe je dan… scheur je de helft van dat hoofdstuk maar even uit je bijbel? Nou goed, een derde er bij dan staat een zaak echt vast Als je kijkt naar het verhaal van Abraham in Genesis 22: God zegt de ene keer “ga op pad naar de berg Moria en offer Isaäk” en een paar verzen zegt God nog al heftig: “raak die jongen niet aan, doe hem niets”… Ken je dat gevoel: Heer ik wil dit echt overgeven aan U, ik wil het loslaten…. Als je dan dit stuk leest, wat moet je dan horen… leg het op het altaar of mag je het eraf halen? Kortom je kan niet zomaar een stukje ‘logos’ nemen en je dat toe-eigenen, dat is wat de wereld om ons heen doet met allerlei principes als positief denken, allerlei vormen van meditaties, en wat dies meer zij. (denk maar aan de dr. Phils en de Ratelbands van deze wereld, ze pakken soms de principes wel maar zijn niet aangesloten op de bron). De sleutel hoe je met het woord om kunt gaan staat onder andere in het begin van het evangelie van Johannes, lezen vers 1-4, vers 14, en hoofdstuk 14:6. Jezus, de persoon Jezus, de zoon van God, God zelf, is degene die het levende woord is. Waar je dus je geloof op bouwt is niet een serie letters, maar op een Persoon, op Jezus zelf die ook nu vandaag de dag nog spreekt, ook door zijn woord (door het Logos) heen, alleen de Heilige Geest maakt van het Logos Rhema doordat Hij het als het ware het oppakt en het opnieuw over je uitademt, zo wordt dan waar wat er in Hebreën staat dat het Woord van God levend is, en krachtig is en dat het scheiding maakt in je denken tussen wat goed (waarheid is) en wat niet Even stapje terug: geloof komt uit het horen van het woord van God. De worsteling die we vaak hebben is om te leven vanuit geloof, we hebben dan zoiets van ‘we hebben meer geloof nodig’, ik weet niet hoe het met jullie is, maar je geloof proberen op te pompen is heel lastig. Ik las laatst een mooi voorbeeld wat mij heel erg geholpen heeft: Geloof en ongeloof zijn als het ware twee tegenstrijdige krachten, als geloof zegt ‘het is mogelijk’, dan zegt ongeloof ‘het is onmogelijk’. Om even uit te beelden hoe het werkt: twee vrijwilligers Stuk touw, één geloof, één ongeloof, touwtje trekken Nu kan je ervoor kiezen om je geloof sterker te proberen te maken - 10 keer opdrukken, naar de sportschool, wat anabolen… dat haalt op korte termijn niets uit. 2
Maar weet je, net zoals geloof uit het horen van het woord van God komt, zo komt ongeloof uit het luisteren naar dat wat niet het woord van God is. En weet je wat we met al die gedachten moeten doen die niet bij God vandaan komen? 2 Corinthe 10: 3-5 Want al leven wij in het vlees, wij trekken niet ten strijde naar het vlees , 4 want de wapenen van onze veldtocht zijn niet vleselijk, maar krachtig voor God tot het slechten van bolwerken, zodat wij de redeneringen en elke schans, die opgeworpen wordt tegen de kennis van God, slechten, elk bedenksel als krijgsgevangene brengen onder de gehoorzaamheid aan Christus,…… Weet je hoe je dat doet? We moeten elke gedachte van ons als het ware door een filter halen, elke gedachte toetsen ten opzichte van wat we weten van God. Wat je dan het slimst kan doen is om je ongeloof te verzwakken: - Vastbinden van voeten en 1 hand op de rug binden Als je dan wilt bewegen in de richting van je geloof, dan wordt het een stuk makkelijker; is je geloof dan veel groter geworden? Nou nee. In 2 kor 10, dat stukje dat we net lazen, staat niet dat je een unieke, specifieke openbaring nodig hebt die maar voor een paar mensen is weggelegd …..nee, er staat dat we elke gedachte moeten vastbinden die tegen het karakter van God in gaat, elke gedachte die in gaat tegen wat we van God weten. In dat opzicht weten we een aantal heel belangrijke dingen van God: In de eerste plaats: De naam van God is de naam waarmee hij zich openbaart aan Mozes: in de NBG ‘Ik ben die ik ben’ in de NBV ‘Ik ben die er zal zijn’. Het karakter, het wezen van God is dat Hij er is en er altijd voor je zal zijn. Hoe Hij er voor je zal zijn en hoe je dat zal merken verschilt van situatie tot situatie, denk maar eens bijvoorbeeld aan de vrienden van Daniel die in de brandende oven werden gegooid…. Ik denk dat ze graag gezien hadden dat God eerder in gegrepen had, maar pas toen ze in de vurige oven waren gegooid, de wachters dood naast ze neer gevallen waren van de hitte, pas toen liet God zien ‘Ik ben er’…. In de tweede plaats: God is liefde, (1 joh 4:8), God is niet een beetje lief en knijpt af en toe een oogje dicht; nee, God is liefde. God is als het ware de definitie van liefde; daar kunnen we met ons verstand niet altijd bij…. Satan heeft zo’n beetje vanaf dag 1 geprobeerd ons aan deze twee dingen te laten twijfelen, en dat is de worsteling die we meemaken als dingen even niet zo goed gaan in ons leven. Ik zou wel even onderscheid willen maken in wat ik noem klein en groot leed. We maken allemaal dingen mee die God wil gebruiken om ons karakter te vormen, maar er zijn ook dingen die je op het moment dat het gebeurt echt niet kan plaatsen, die je wanhopig kunnen maken, situaties waardoor je het gewoon even echt niet weer weet. 3
Ik worstel zelf enorm met het principe dat je als christen geen lijden mee zou maken, als ik de bijbel lees, dan zie ik een grote opsomming van mannen en vrouwen die van alles en nog wat meemaken, onaangename dingen, lijden. Soms zie je dat God het lijden gebruikt om mensen te vormen, van ander lijden snap je gewoon echt niets. Kijk in het oude testament naar het leven van mannen als Jozef, Abraham, Mozes, Gideon, die hebben de grootste rottigheid in hun leven meegemaakt en zijn er door gevormd. Sommigen zeggen dan dat ze al die ellende over zichzelf hebben afgeroepen doordat ze ergens wel een foute keuze hadden gemaakt. Als Jozef niet zo trots was geweest en zijn dromen niet te vroeg met zijn broers had gedeeld, dan had hij nooit al die ellende mee hoeven maken. Ik vraag me dan af hoe hij überhaupt in Egypte had moeten komen, maar dat is wellicht mijn beperkte denken. Ik zie Jozef aan het hof die tegen zijn broers zegt dat God degene is die hem voor zijn familie uit naar Egypte heeft gestuurd, tot drie keer toe zegt hij dat God de architect van het verhaal is. Ik zie in het nieuwe testament een man als Paulus, een aaneenschakeling van op de vlucht zijn, steniging, gevangenis in en uit, onterechte zweepslagen… en nogmaals, ik zie de realiteit van Hebreeën 11 onder ogen….. sommigen gered van het zwaard, sommigen kwamen om door het zwaard…. Van Jezus wordt in Hebreeën 5 gezegd, zoek maar even op, vers 7 en 8 … 7 Tijdens zijn dagen in het vlees heeft Hij gebeden en smekingen onder sterk geroep en tranen geofferd aan Hem, die Hem uit de dood kon redden , en Hij is verhoord uit zijn angst , 8 en zo heeft Hij, hoewel Hij de Zoon was , de gehoorzaamheid geleerd uit hetgeen Hij heeft geleden Het lijden waarover hier gesproken wordt is natuurlijk een immens lijden, in de NBV staat dat hij ‘onder tranen en met luide stem gesmeekt en gebeden’ heeft. Het was echt niet leuk wat Jezus meemaakte. Dat is uiteindelijk een lijden geworden dat jij en ik niet kunnen voorstellen. Er staat daar in vers 7 in de NBV vertaling dat hij werd verhoord vanwege zijn diep ontzag. Maar de situatie werd er niet anders op, in andere vertalingen (de NBG en de statenvertaling) staat dat Hij verhoord is uit zijn angst, ofte wel de situatie werd er niet anders op, maar de manier waarop Jezus er in kon staan veranderde wel. De realiteit was dat het kruis en het hele lijdenspad op hem wachtte, die situatie was niet veranderd. Ik geloof dat Jezus voor ons een voorbeeld is, en dat als wij echt op Hem willen lijken het ook kan zijn dat we net zoals Jezus gevormd worden door lijden heen om uiteindelijk te leren wat het betekent om ‘te gehoorzamen’, om te blijven geloven dat God goed is, om te blijven geloven dat God ‘de ik Ben’ is. Ik geloof alleen niet dat we het kunnen omdraaien: dat als we lijden meemaken dat je dan direct kan zeggen ‘God heeft dit lijden gewild, hij heeft het bedacht om je een les te leren’…. Want weet je, er gebeuren dingen in ons leven waar je op het moment dat het gebeurt gewoon geen antwoord op hebt. 4
Van de week hebben Aad en Marie Louise Horst een zoontje gekregen, Joris Samuël, een heel mooi ventje. Joris is alleen veel te vroeg geboren, al na 22 weken, Joris is gelijk naar het huis van onze Hemels Vader gegaan, als het ware zonder hier ook maar even zelf te zijn. Als je dat hoort, dan ga je door de grond. Dan is er de vraag ‘waarom’, Je worstelt dan met de vraag ‘Waarom heeft u niet in gegrepen, waarom heeft u niet genezen, waarom Heer, waar was U…’ U kunt genezen, U had dit kunnen doen, maar waarom …… maar weet je, op die vraag is nog geen antwoord….. Laten we eerlijk zijn … er is dan het grote spanningsveld tussen ‘God is goed’, met alle mooie beloften die er bij horen en de situatie die je meemaakt. Weet je, er blijft niet veel anders over dan wat er staat in jesaja 57: ‘In den hoge en in het heilige woon Ik’ dat is de plaats waar we graag willen zijn, delend in zijn glorie, overwinning ziende, geen ellende meer…. Maar het vers gaat verder ‘en bij de verbrijzelde en nederige van geest’ … Door dit soort situaties, en ik denk dat we allemaal in ons leven van dit soort gebeurtenissen kennen, mogen we verbrijzeld zijn, we mogen om het in gewoon Nederlands te zeggen, we mogen stuk zijn, we mogen huilen, we mogen rouwen, we mogen het niet snappen, maar in dat alles ligt er het aanbod van een Hemelse Vader ‘Ik wil bij je wonen, niet even bij je langs komen, nee, ik wil bij je wonen, bij je blijven, ook al snap je er niets van, toch wil ik bij je zijn. Jezus kan als geen ander met je meevoelen, Hij wil bij je zijn. (Hebr 4: Hogepriester die kan meevoelen) In 1 Petrus schrijft Petrus heel veel over lijden, hij gaat er in die brief gewoon vanuit dat lijden bij het leven van een Christen hoort, dat is dezelfde Petrus in wiens schaduw mensen genazen, die Jezus genezing op genezing had zien doen, die het meemaakte dat mensen uit de dood opstonden… Deze Petrus zegt aan het slot van zijn brief: ‘ik heb u deze kort brief geschreven, om u er nadrukkelijk van te verzekeren dat het werkelijk de genade van God is die u staande houdt’. Gelukkig hoeven we ons zelf niet overeind te houden, we mogen ons als het ware vastklampen aan God, soms snappen we Hem niet, maar in dat alles mogen we toch bij Hem schuilen, Hij is de ‘Ik ben’, Hij is de God die goed is, Heer wat me nu overkomen is, voelt gemeen, is niet eerlijk ‘Ik ben die er zal zijn’. Heer, dit doet ongelofelijk pijn…. ‘Ik ben die er zal zijn’. Heer ik snap het niet.. ‘Ik ben die er zal zijn’. Heer waar was u…. ‘Ik ben die er zal zijn’. Heer, ik zie het niet meer zitten… ‘Ik ben die er zal zijn’. Heer,… 5
‘Ik ben die er zal zijn’. Ik wil de band vragen om op het podium te komen en iets rustig te spelen, Het zou nu enorm makkelijk zijn om een oproep te doen, om mensen naar voren te halen die opnieuw nodig hebben om te horen ‘Ik ben die er zal zijn’ ook voor jou. Maar weet je, in Jezus heeft God op aarde een gezicht en handen gekregen, jij en ik mogen nu doen wat Jezus niet meer kan, wij mogen dat gezicht en de handen van God zijn, naar elkaar en boven al naar een wereld buiten. Ik wil jullie gewoon vragen om elkaar te zegenen, laten we kleine groepjes maken, en niet alleen gefocussed zijn op de aanraking die we zelf nodig hebben, maar laten we tegen elkaar zeggen ‘ik ben die er zal zijn’ is er ook voor jou. Neem gewoon de tijd om voor elkaar te bidden en er ook even voor elkaar te zijn…..
6
