Zand erover, Inge zat in de kamer met een boek op schoot. Ze keek naar haar meiden, die samen op de bank zaten met ieder een tablet. Ze hadden hun huiswerk klaar en waren bij haar in de kamer komen zitten om samen nog wat te drinken, een beetje te kletsen en nog even hun mailtjes na te kijken. Marion en Gerrie waren op face book. Ze zaten samen te giechelen en hadden pret om de leuke filmpjes die vriendinnen hadden doorgestuurd. Opeens slaakte Marion een gilletje. Inge keek op van haar boek. Wat is er, vroeg ze. Kijk dan mam, ik krijg een vriendschapsverzoek binnen van "Jelle van Dijk". Maar dat is toch onze vader? Het hart van Inge maakte een sprongetje en het was goed dat ze op een stoel zat. Ze wist met enige emotie in haar stem uit te brengen, dat het niet hun vader hoefde te zijn, misschien was het iemand anders die zo heette. Nou zei, Marion, dat zal wel niet. We hebben geen gemeenschappelijke vrienden, dus het lijkt er meer op, dat hij ons opgezocht heeft. Mam wat moeten we doen???? Moeten we hem als vriend accepteren en kijken wat hij wil? Nou wacht daar nog maar even mee, we praten er wel eerst over. Misschien kunnen we Opa en Oma vragen, hoe die erover denken, zei Inge. Oké, zeiden ze eensgezind, we slapen er nog een nachtje over, dan zien we morgen wel verder. Inge zei de meisjes goede nacht en bleef alleen met haar gedachten in de kamer achter. Ze moest terugdenken aan 19 jaar geleden toen ze Jelle leerde kennen. Ze was helemaal hoteldebotel van hem en hij had alleen oog voor haar. Ze hadden beiden geen broers en zusters. Zij was 18 en Jelle 1 jaartje ouder. Haar ouders waren helemaal gek met hem. Voor hen was het een zoon, die ze zelf nooit hadden gekregen. Jelle vond het ook geweldig. Zijn ouders waren gestorven, toen hij nog heel jong was. Hij was in een Internaat terecht gekomen. Veel liefde had hij niet gehad. Talloze verzorgers waren de revue gepasseerd en hij had met niemand een goede band op kunnen bouwen. Jelle zag er fantastisch uit. Hij had een goed lijf en een kop met donker krullend haar. Inge was tenger met blond haar. Iedereen vond, dat ze zo goed bij elkaar pasten. En zo gebeurde het, dat ze al binnen het jaar getrouwd waren. Ze hadden een leuk klein flatje in de buurt van haar ouders kunnen huren. Haar ouders hadden geholpen met de boel op te knapppen en in te richten. Het zag er allemaal picobello uit. Ze werkten hard en hadden een geweldige tijd samen. Ze waren een half jaar getrouwd, toen Inge zwanger bleek te zijn. Inge was in de wolken en ze kon niet wachten om het Jelle te vertellen. Zo blij als zij was, zo bedenkelijk keek Jelle toen hij het grote nieuws hoorde. Hij zei niets en plofte in een stoel. Hij had dit helemaal niet gewenst. Hij kon nooit een goede vader zijn, hij wist absoluut niet hoe dat moest. Inge praatte op hem in en hij werd wat rustiger. De weken gingen voorbij. Er werd op een gegeven moment een echo gemaakt en toen bleek, dat Inge in verwachting was van een tweeling. Op dat moment ging het absoluut niet goed met Jelle. Hij was stil, ging vaak 's avonds weg en wilde eigenlijk niet veel horen over het vaderschap. Op een avond kwam hij van zijn werk. Liep zonder wat te zeggen naar de slaapkamer en propte een weekendtas vol met kleding. Inge vroeg nog, wat hij van plan was te gaan doen. Hij moest alles op een rijtje zetten, zei hij. Hij ging zonder wat te zeggen de deur uit en daarna had ze hem nooit meer terug gezien. Eerst hoopte ze nog dat het een bevlieging was en dat hun liefde sterk genoeg was om weer naar haar toe te komen. Maar de weken gingen voorbij en ze hoorde taal nog teken. De huur kon ze niet meer opbrengen en ze verslonsde zichzelf. Haar ouders zagen het allemaal gebeuren. Op een gegeven moment greep haar vader in. Hij kon het niet
langer aanzien. Haar ouders bewoonden een groot herenhuis en haar ouders zeiden, dat ze zelf beneden zouden gaan wonen en dat zij en de kinderen de bovenverdieping zouden krijgen. Dat zou ook makkelijk zijn voor als Inge ging werken en er een oppas nodig was. Zo werd dus op de bovendieping een kleine keuken geplaatst en een badkamertje, een zitkamer en 2 slaapkamers. Met veel liefde werd er een baby-kamer voor 2 meisjes in orde gebracht. Wat was Inge dankbaar geweest voor de liefde en de opvang van haar ouders. Inge ging weer studeren en kreeg een goede baan als manager in een goed lopend bedrijf. Maar ondanks haar riante salaris bleef ze boven haar ouders wonen. Ze gingen samen op vakantie en haar vader was meer een vaderfiguur dan een opa voor de meisjes. De meisjes groeiden voorspoedig op en waren slim. Over een paar maanden werden ze 18 en hoopten ze te slagen voor hun VWO-examens. Ze wilden daarna beiden naar de Universiteit om rechten studeren. Van Jelle had ze nooit meer wat vernomen . Geen kaartjes voor de meisjes, geen kerstkaarten, helemaal niets. Ze had de meisjes wel altijd over Jelle verteld. Nu was ze er vast van overtuigd, dat het hun vader was, die zich op face book geprofileerd had. Maar waarom nu..... na al die jaren? De volgende avond hadden ze het over Jelle met opa en oma erbij. Dat hij een vriendschapsverzoek had gestuurd naar de meisjes. Inge en haar ouders vonden de meisjes al volwassen genoeg om zelf een beslissing te nemen met wat ze zouden moeten doen. Ze zouden altijd achter hun beslissing staan, wat er ook zou gebeuren. Iedereen begreep heel goed, dat ze vreselijk benieuwd waren naar hun vader. Marion en Gerrie pakten de tablet en gingen op face book en gingen accoord met het vriendschapsverzoek van Jelle van Dijk. Na een paar dagen kregen ze een reactie terug. Het bleek inderdaad hun vader te zijn. Volgens hem, was hij al langer op zoek naar ze. De meisjes waren in de wolken. Inge dacht wel, dat als hij contact had willen hebben met zijn dochters, hij niet ver had hoeven zoeken. Het adres van haar ouders was al die jaren niet veranderd. Maar ze hield zich stil. Marion en Gerrie hadden een hoop te vertellen op school aan hun vrienden en vriendinnen. Wie had dat verwacht: De vader van Gerrie en Marion was terug gevonden! Dat was toch wel een apart verhaal om je vader op face book te zien. Elke dag hadden ze nu contact met hun vader via face book en later via de mail. Hij had heel wat te vertellen. Hij woonde nu in Spanje en had 2 zoontjes van 3 jaar. Hij was wederom vader geworden van een tweeling. Hij had een eigen bedrijf opgezet in Spanje. Hij was meerdere malen per jaar voor zaken in Nederland. Hij wilde eigenlijk wel ergens afspreken met zijn meisjes. Over Inge sprak hij met geen woord. Uiteraard waren de meiden reuze nieuwsgierig naar hun vader. Hij stuurde wel foto's door, maar om iemand in levende lijve te ontmoeten, dat zou toch wel heel anders zijn. Ze vertelden hem, dat zij het ook wel wilden, maar dat ze nu net voor hun examen zaten en heel hard aan het blokken waren. Ze moesten dus nog even geduld hebben. Ze studeerden en werkten hard. Het was feest toen ze hoorden, dat ze beiden geslaagd waren. Inge en haar ouders waren super trots . Tassen werden aan de vlaggestok gehangen. Oma zorgde voor een overheerlijke maaltijd en taart die dag. Er werden feesten georganiseerd door klasgenoten .Jelle reageerde alleen via de mail en vond het nu wel tijd voor een ontmoeting. Ze vroegen of hij naar de diploma-uitreiking wilde komen, maar daar zag hij vanaf. Met medeweten van Inge spraken ze af de dag erna in een restaurant bij hun in de buurt. De uitnodiging gold alleen voor Gerrie en Marion. De vrienden en vriendinnen waren ook teleurgesteld dat de vader van Marion en Gerrie niet naar de diploma-uitreiking kwam , want ze wilden die weer gevonden vader ook wel eens zien. Maar ze waren wel blij voor hun
vriendinnen, dat ze hem de dag erna wel zouden ontmoeten. Eindelijk was de dag daar en de meiden reden op hun fiets naar de afgesproken plek. Ze hadden de laatste tijd over niets anders gepraat, dan over deze ontmoeting. Ze hadden afgesproken dat ze hem niet zouden omhelzen of zoenen. Ze waren flink zenuwachtig toen ze het restaurant binnen liepen. Marion, de brutaalste van de twee, liep voorop. En daar stond hij dan, hun vader. Ze herkenden hem direct van de oude foto's, die hun moeder ze had laten zien.Via face book hadden ze ook wat foto's ontvangen, maar die waren wazig geweest. Nu was hij 18 jaar ouder, maar hj had nog steeds een stevige donkere krullenkop. Ze liepen naar hem toe. Hij hield zijn armen gespreid voor een knuffel, maar ze bleven op een meter afstand van hem staan en zeiden: Hallo. Jelle keek er een beetje raar van op. Dit had hij niet verwacht. Hij ging aan een tafeltje zitten en nodigde Marion en Gerrie bij hem aan tafel te komen zitten. De serveerster kwam de bestelling opnemen. Ze bestelden wat te drinken. Ze zaten elkaar taxerend op te nemen. Marion deed het eerst haar mond open. Ze zei, dat ze eigenlijk vol vragen zaten. Eigenlijk wilden ze weten wat hij al die jaren had gedaan en waarom hij zo plotseling was weggegaan en nooit meer iets van zich had laten horen. Hij vertelde, dat hij toen nog veel te jong was geweest om vader te worden en toen het bleek dat het er gelijk 2 zouden worden, was de schrik hem om het hart geslagen en was vertrokken. Achteraf had hij er wel over nagedacht, want hij had echt heel veel van hun moeder gehouden, maar nadat hij was weggelopen, had hij niet meer de moed om terug te keren. Na 2 uur vragen en antwoorden gingen ze weer uit elkaar. Beide partijen moesten over van alles en nog wat nadenken. Bij het afscheid gaven ze hem wel een kus op zijn wang. Hij zei: Ik ben heel blij dat ik jullie nu gezien heb. Wat het verleden betreft "Zand erover" , laten we naar de toekomst kijken. Marion en Gerrie hadden thuis heel wat te vertellen aan hun moeder en hun grootouders. Die luisterden geduldig en waren vooral benieuwd hoe het nu verder zou gaan. Jelle was weer terug naar Spanje. Ze zouden via de mail contact blijven houden en verder zouden ze wel zien. Nu gingen ze nog een heleboel feestjes vieren en konden niet wachten om hun vriendinnen over hun eerste ontmoeting met hun vader te vertellen. Alle vrienden en vriendinnen wilden er het fijne van weten. Inge had het er knap moeilijk mee die avond. Ze zat alleen op de bank met een boek, maar ze kon haar gedachten er niet bijhouden. De televisie was ook niet veel soeps. Ze besloot naar beneden te lopen, naar haar ouders. Wat was ze blij, dat ze er beiden nog waren en dat ze altijd zo'n goede band hadden gehad. Ze hadden haar al verwacht, zei haar vader. Wil je een lekker kopje koffie en wat lekkers erbij. Bij de koffie werd alles nog eens doorgenomen. Ieder had zo zijn eigen mening over het hele gebeuren. Toen ze net terug boven was, kwamen de meisjes thuis. Ze giechelden en vertelden, dat ze een dolle avond hadden gehad. Ze vertelden, dat Anneke een leuk vakantie baantje had gevonden. Maion en Gerrie gingen morgen ook weer op zoek naar iets leuks. Een extra zakcent was nooit weg. Al snel hadden ze een leuke vakantie job gevonden. Marion als medewerkster aan de receptie van een groot Hotel en Gerrie op de receptie van een vakantie- park. Het was hard en afwisselend werk en vaak ook in de avonduren, maar dat vonden ze niet erg. Ze vonden het wel vreemd, dat ze elkaar niet een hele dag meer zagen. Wel hadden ze des te meer te vertellen aan elkaar en iedereen. Inge was blij, dat ze het leuk hadden en genoot van hun schitterende verhalen. Ook opa en oma genoten mee van het nieuwe leventje van hun kleinkinderen. De
meisjes mailden met Jelle. En toen kwam er een mail van hem met de vraag of ze niet een 1 of 2 weken naar hem toe wilden komen. Hij had beseft, dat als zij gingen studeren, dat er niet meer zo makkelijk tijd vrij te maken was. Ze konden dan ook zien waar hij woonde en van het mooie weer genieten. Hij zou dan speciaal voor hun minimaal 1 week vrij nemen en hij zou alle kosten betalen. Hij hoopte, dat hun antwoord "ja" zou zijn, maar begreep wel, dat ze erover na moesten denken. En dat deden Marion en Gerrie. Uiteraard werd iedereen er weer in gekend. Iedereen vond, dat ze die kans moesten aangrijpen. Als de Universiteit zijn deuren weer openden voor de studenten, kregen ze het druk genoeg. Marion en Gerrie wilden ook wel, maar ze hadden er geen behoefte aan, om bij Jelle thuis te slapen. Ze zagen er tegenop om bij een wildvreemde vrouw, kinderen die ze niet kenden en een vader die ze nog maar net een paar keer in levende lijve hadden gezien, 1 of 2 weken in huis te zijn. Ze mailden hem terug, dat ze graag wilden komen, maar dat ze liever niet bij hem thuis wilden verblijven. Zijn reactie was prettig en verassend. Hij was dolblij, dat ze wilden komen en begreep, dat ze moeite hadden om bij hem en zijn gezin te verblijven. Als ze een datum wilden doorgeven, dan zou hij een hotelkamer regelen. Maar, schreef hij, het zou toch ook wel prettig zijn, als ze minstens 1 keer bij hem thuis wilden komen, om iedereen te ontmoeten. Dat kon toch niet te veel gevraagd zijn. De meisjes gingen accoord en er werd een datum geprikt. Eerst zouden ze nog 2 weken vakantie vieren met het thuisfront en daarna zouden ze naar Spanje vertrekken. De weken vlogen voorbij en voordat ze er erg in hadden was het half augustus en vertrokken ze met het vliegtuig naar Spanje, uitgezwaaid door Inge. Het was heel spannend allemaal. Maar ze waren samen en hadden steun aan elkaar. Hun vader zou hen bij het vliegveld op staan wachten. Eerst zouden ze naar het Hotel rijden en pas de volgende dag, als iedereen wat uitgerust was, zou hij ze naar zijn eigen huis meenemen en zouden ze iedereen ontmoeten. Het Hotel lag aan de Middellandse Zee. Er was een kamer voor hun gereserveerd met uitzicht over het water. Als de schuifpui naar het balkon openstond, hoorden ze het rustgevende geruis van de golven. Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt, werden ze opgehaald door hun vader. Hij woonde niet ver van het Hotel vandaan. Hij had een riante villa met een grote tuin erom. Deze verraadde dat in het huis kleine kinderen woonden. Her en der lag speelgoed verspreid. Er was een schommel , een glijbaan en een klimrek. Toen ze de oprit opkwamen, kwamen er 2 jongetjes de deur uitrennen. Heel duidelijk kinderen van hun vader. Beiden hadden een donkere krullenkop. Ze waren blij om hun vader te zien en sprongen in zijn armen. Zijn vrouw kwam er lachend achteraan. Zo te zien was ze een flink stuk jonger. De meisjes schatten zo half de twintig. Ze gaf hun een hand en heette hun welkom. De jongens bleven verlegen op een afstandje staan gluren. Ze gingen naar het overdekt terras, waar de tafel al gedekt stond met allerlei heerlijkheden. De vrouw van Jelle was Spaans, maar sprak heel goed engels en een beetje Nederlands. De kleintjes werden drie-talig opgevoed. De ouders vonden dat belangrijk voor hun ontwikkeling. En als je klein bent, pak je dat allemaal heel makkelijk op. Het gesprek tussen iedereen liep vlot en makkelijk. Op een gegeven moment waren de jongens moe en werden naar bed gebracht. Hun vader zei, dat hij ze wat van de omgeving zou willen laten zien. Zijn vrouw Maria zou thuis blijven bij de kinderen. Ze stapten weer in de auto en reden in de omgeving rond. 's Avonds aten ze nog laat bij hun vader thuis, waarna hij hen weer terugbracht naar het Hotel. Hij zei, dat hij de volgende dag een belangrijke zakenafspraak had, waar hij echt niet onderuit kon. Maar hij nam aan, dat de meisjes zichzelf wel konden vermaken.
De volgende dag stonden ze vroeg op en vertrokken na het ontbijt met een rugzakje naar het strand. Ze wilden echter niet te lang op het zand blijven liggen en na een uurtje hielden ze het voor gezien. De hadden besloten om langs de rotsen te lopen, weg van het stadje in noordelijke richting. Het leek hun daar wel mooi. Ze hielden van de natuur en ze hadden momenteel wel mensen genoeg gezien, want het was net een mierenhoop op het strand. Na een hoop geklauter en een fikse wandeling kwamen ze bij een verlaten baai. Er was werkelijk helemaal niemand. Op de geruis van de golven na, was het er doodstil. Ze keken elkaar aan, deden hun kleren uit en gingen zwemmen. Het water was heerlijk en het was een welkome afkoeling na de klauterpartij. Na de zwempartij lieten ze zich drogen op het zand en vertrokken later terug richting Hotel. Ze besloten het geheime plekje aan niemand te vertellen zolang ze er waren. De dagen vlogen voorbij. Jelle had zijn belofte gehouden en had de rest van de dagen vrij genomen en besteedde zijn dagen alleen aan hen. Ze gingen naar een "Waterpark" waar ze veel plezier maakten. Daar ontmoetten ze een groepje jongens en meisjes van hun eigen leeftijd. Ze spraken daarmee af om een paar keer te gaan stappen 's avonds. En zo kwam de laatste dag. Jelle had al gemeld, dat hij ze niet naar het vliegveld kon brengen, maar dat hij wel iets voor ze geregeld had. Ze zouden door een vriend, die ze al eerder hadden ontmoet, bij het Hotel worden opgehaald. De meisjes vroegen of hij overdag nog wel met ze mee wilden gaan naar hun geheime plekje. 's Morgens had hij zeker nog tijd voor ze, zei hij. En zo kwam het dat de auto van Jelle op de parkeerplaats bij het Hotel bleef staan en dat ze met z'n drieën over en langs de rotsen klauterden naar de verlaten baai. Ze gingen eerst zwemmen en daarna op het strand liggen. Marion en Gerrie vroegen of ze hem mochten ingraven. Tenslotte hadden ze daar vroeger nooit de gelegenheid voor gehad. Jelle vond het prima. De meisjes groeven eerst een flinke kuil met hun handen. Daarna moest Jelle erin gaan liggen. Jelle merkte op, dat de kuil toch wel erg diep was. Maar ze lachten hem vrolijk toe en togen aan het werk. Op een gegeven moment lag Jelle helemaal onder het zand, alleen zijn hoofd stak er nog bovenuit. Hij zei, dat hij zich nauwelijks bewegen kon, zo'n vracht zand lag er op hem. Och zeiden ze, dat is maar voor eventjes. Ze gooiden nog wat zand erbij. Jelle zei; dat hij nu toch wel moeilijk adem kon halen. Ja, zeiden ze, we moeten naar de toekomst kijken, dus ZAND EROVER. Daarna maakten ze hun werk af en verlieten het stille strandje.
Josée Kort
