Voorwoord: Spec ancora vitae

zomer 2015 - gratis - oplage 2000

Nieuwsbrief 33 In dit nummer:

Voorwoord: Spec ancora vitae

1. Voorwoord

De oude Romeinen wisten het al: Hoop is het anker van het leven. Altijd het goede en mooie blijven zien, hoe beroerd ook de actuele omstandigheden soms zijn. Niet opgeven en vertrouwen op betere tijden. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, weet ik uit ervaring bij het verlies van mijn vrouw, de moeder in ons gezin. Maar die hoop kan gevestigd worden in kleine tekenen: nieuw leven (van het kleinkind), het vinden van werk of stageplaats door de kinderen, van de schapen die weer ingevlogen worden in Heerhugowaard om de bermen te “maaien” (waar Marga altijd zo dol op was), van de brem die dit jaar mooier dan ooit bloeit in onze tuin. Er is dus genoeg op andere fronten om héél blij mee te zijn. Ik zie dat in ’t Praethuys deze condities worden geschapen. Via maatwerk, want iedereen beleeft het weer anders, maar alles gericht op hoop/esperanza.

SamenLoop voor Hoop 2. Leven met Kahler, deel II 3. Benefietdiner groot succes 4. Respect 5. Rabo fietstocht Giften Gedicht 6. Stichting De Waaier 7. Lotgenotengroep 8. Naar het hospice Oproep versterking redactie Boekbespreking

Bij deze een heel groot compliment voor allen die werkzaam zijn in en vóór ‘t Praethuys. Diep respect hoe zij dag in dag uit mensen in de meest moeilijke levenssituaties bijstaan. Hoe ze dat volhouden, creatief zijn en ons goed aanvoelen. Het zijn de moderne Moeder Theresa’s in deze “tak van sport”. Trots ben ik dat de 1e SamenLoop voor Hoop van KWF Kankerbestrijding in onze regio op 3 en 4 oktober in Heerhugowaard plaats zal hebben. Monique Gieling (ook al een ervaringsdeskundige) heeft het georganiseerd. Chapeau. Hoewel géén duurloper maar hockeyer, zal ik hoe dan ook (kort) meelopen. Met de ambtsketen om, als teken dat heel Heerhugowaard en de regio achter deze loop en achter de mensen met grote ellende staan. En dat we als gemeenschap samen een perspectief voor hen voor de toekomst zullen ontwikkelen. Gaarne wens ik dat velen zullen meedoen én dat een goede opbrengst mede naar het Praethuys gaat. Han ter Heegde, burgemeester van Heerhugowaard

‘SamenLoop voor Hoop: 24 uur wandelen voor de kankerbestrijding’ Er worden nu al zo’n 34 ‘samenlopen’ georganiseerd in Nederland. Voor de eerste maal wordt SamenLoop voor Hoop gehouden in de regio Alkmaar. Op 3 en 4 oktober a.s. vindt dit wandelevenement plaats in het Rosarium in Heerhugowaard. Er wordt gedurende 24 uur (van 15.00 uur tot 15.00 uur de volgende dag) gewandeld door teams van 10 tot 15 personen. Een team kan bestaan uit vrienden, familie, buren of collega’s. De teamleden wisselen elkaar af. Zo wandelt er altijd minimaal 1 teamlid als symbool voor de voortdurende strijd tegen kanker. De missie van de organisatie is minstens 50 teams op de been te brengen. Voorafgaand en tijdens de SamenLoop voor Hoop zamelt ieder teamlid zoveel mogelijk geld in. Dit kan door zich te laten sponsoren of bijvoorbeeld met Kaarsen voor Hoop, een indrukwekkende kaarsenceremonie in het donker (om 23.00 uur op 3 oktober) , als moment van herdenking. Voorzitter en initiatiefnemer van het evenement in Monique Gieling. Enkele jaren geleden verloor Monique haar beste vriendin Yvette aan de gevolgen van een hersentumor. Yvette was pas 19 jaar. Een uitzending van Utopia inspireerde haar om een team om zich heen te verzamelen om ook in Heerhugowaard een SamenLoop te organiseren. Monique: “Met dit bijzondere evenement vieren we het leven, zetten we (ex)kankerpatiënten in

het zonnetje en herdenken we de overledenen. Iedereen die kanker heeft of heeft gehad is een survivor. Zij zijn onze speciale gasten tijdens de SamenLoop voor Hoop. Dat creëert ook een meerwaarde richting ’t Praethuys. Het inloophuis heeft direct contact met survivors en hun achterban. Dat zal hopelijk resulteren in nog meer deelnemers. Doordat ’t Praethuys zich ook actief verbindt aan het evenement zal de zichtbaarheid van het inloophuis toenemen, met naar verwachting meer gasten. In alle opzichten dus een win-win situatie.”

’t Praethuys deelt mee in de opbrengst De opbrengst van SamenLoop voor Hoop gaat naar het KWF, die daarvan 10 procent direct uitkeert aan ’t Praethuys. Dat is heel erg welkom. ’t Praethuys is dan ook zeker van plan heel prominent aanwezig te zijn tijdens het evenement. Er komt een survivor tent te staan, waar workshops worden gegeven en een marktkraam voor informatie. En uiteraard zullen er zeker één of meerdere teams namens ’t Praethuys meewandelen. Coördinator Nel Kleverlaan:” Al is het pas in oktober, we kijken er nu al naar uit. We vinden het een prachtig initiatief. Het leeft enorm bij ons.”

Monique Gieling

Hoogtepunten Monique Gieling vertelt dat er, naast het feitelijke wandelen (overdag; maar ook in het donker: spannend en extra gezellig) drie hoogtepunten te melden zijn: de Openingceremonie , waarbij alle survivors warm aangemoedigd worden tijdens de eerste ronde, de feestelijke Slotceremonie, waarbij iedereen samen de laatste ronde loopt en, als het donker wordt: de Kaarsenceremonie. Wilt u als particulier of als bedrijf de Samenloop voor Hoop sponsoren? Of wilt u zich zelf als team aanmelden? Kijk op www.samenloopheerhugowaard.nl voor alle informatie.

‘Leven met de ziekte van Kahler, Deel II’ De behandeling van de ziekte van Kahler is niet eenvoudig omdat er in het beginstadium geen klachten zijn. Kwaadaardige plasmacellen kunnen al jarenlang zonder herkenbare verschijnselen in het lichaam aanwezig zijn, zo is aangetoond. De noodzakelijke behandeling wordt daardoor pas gestart nadat de klachten zich openbaren en de ziekte intussen al moeilijk behandelbaar is geworden. Lang werden patiënten behandeld met de klassieke vorm van chemotherapie. Multiple myeloom reageert hier goed op en de medicatie onderdrukt weliswaar de snel groeiende tumorcellen, maar tasten ook de gezonde cellen in het lichaam aan. Daarna is overgegaan naar stamceltherapie. Hierbij wordt de patiënt behandeld met een zeer hoge dosis chemotherapie en worden extreem veel tumorcellen gedood, maar ook veel gezonde cellen beschadigd. Daarom worden de gezonde cellen vooraf verzameld en bewaard. Na afloop van de chemotherapie worden deze cellen weer teruggeplaatst. Tenslotte zijn er rond de eeuwwisseling nieuwe medicijnen ontwikkeld en geïntroduceerd, die zich specifiek richten op aangetaste cellen en waarmee een betere behandelingop-maat aan een patiënt kan worden voorgeschreven. Groot nadeel van al deze behandelingen en medicatie is en blijft, dat ze niet bij iedereen aanslaan. Er is concreet bewijs dat het ziektevrije interval door de verbeterde behandeltechnieken steeds langer wordt, maar na behandeling komt de ziekte op enig moment toch weer terug. De ziekte wordt daarom in het algemeen als ongeneeslijk beschouwd. Leven met en de behandeling tegen kanker kost heel veel energie. Het gevoel van ‘wel willen’, maar ‘niet kunnen’ is een bekende klacht. Dit is frustrerend, temeer omdat vermoeidheid wel wordt gevoeld maar niet uiterlijk te zien is. Zo reageert de omgeving nog wel eens met ‘je ziet er goed uit’, terwijl jij jezelf hondsmoe en lamlendig voelt. Daarnaast heeft iedere vorm van kanker z’n eigen specifieke klachten. Bij de ziekte van Kahler ontstaan gemakkelijk botbreuken en is er constant pijn door de verzwakte botten. De patiënt kan niet meer doen wat hij wil. Kan niet meer bewegen zonder pijn en moet altijd voorzichtig zijn. Deze lichamelijke beperkingen drukken een zware stempel op het dagelijks leven, een baan, het huishouden, sociale- en familiecontacten, noem maar op. Het leven wordt hierdoor beperkter en kan een vorm van isolement tot gevolg hebben. Dit gaat gepaard met gevoelens van boosheid, ongeloof, depressie. Je kunt je daarom ook afvragen wat de nieuwe situatie voor je betekent en wat je eraan kunt doen. 2

Het gaat om de kwaliteit van je eigen leven. Hoe lang of kort dat ook zal duren. Natuurlijk vergt het moed, durf en een flexibele instelling om het antwoord op deze vragen te willen vinden, maar daar zit wel de winst van het verlies. Een oud Chinees gezegde luidt: We kunnen niet voorkomen dat de vogels van verdriet over ons hoofd vliegen, we kunnen wel voorkomen dat ze in onze haren hun nesten bouwen. Nel Kleverlaan voert in haar film “Leven met onzekerheid” gesprekken met Jacqueline, Hans, Karin, Monica, Bas en Marlies, twee mensen met de ziekte van Waldenström en drie met de ziekte van Kahler. Hierbij komen alle aspecten van deze ziekten, maar vooral van leven met kanker, uitgebreid aan de orde. Allen hebben ze de verschillende fasen van de verwerking doorgemaakt, zoals ontkenning, paniek, kwaadheid, zelfmedelijden en gelatenheid. Maar in de gesprekken met Nel spreken ze allemaal positief en met humor over hun situatie. “Er is dus echt iets aan de hand, het zit gelukkig niet tussen m’n oren.” “Ik word ziek van de behandeling, maar niet omdat ik kanker heb.” “Ik kan daar dood aan gaan, maar we gaan er alles aan doen om dat zo lang mogelijk uit te stellen.” “In de kinderwereld van Nijntje lijkt het zo simpel. De dokter geeft je een prikje en je bent weer beter. Helaas is dat geen realiteit.” “Je bent ineens ontzettend patiënt en hebt de behoefte om je voor te bereiden op het einde. Je wilt iets nalaten. Een goede indruk achterlaten voor de kinderen.” “De kracht komt uiteindelijk vanzelf weer terug. Eerst voor je kinderen en voor je man en dan toch ook voor jezelf. Want je wilt niet de komende jaren als een zombie door het leven gaan”. “Naast de ziekte brengt het ook maatschappelijke consequenties met zich mee, bijvoorbeeld financieel. Ik kan werken, maar minder en dat merk in m’n inkomen. Misschien moeten we het huis wel verkopen. Dus hebben we ons alvast ingeschreven als woningzoekende voor een huurhuis”. “Ik ben ook nog veel met m’n ziekzijn bezig. Als ik oudere mensen zie fietsen vraag ik mezelf wel eens af of ik dat zelf ook nog meemaken? Of als ik naar m’n kinderen kijk denk ik ‘Zal ik ze zien als ze verkering krijgen, trouwen, kindjes krijgen’? ‘Zal ik oma worden?” “Daar werd ik dan heel verdrietig van, maar ik heb geleerd om dat los te laten. ”Is het zo, dan is het zo en anders maar niet.” Dit zijn slechts enkele citaten uit de documentaire. Een indringende opname, waarin iedereen zijn of haar eigen situatie open en eerlijk

beschrijft in eigen woonomgeving. Ze hebben zich allemaal zoals Monica het treffend heeft verwoord: “het kleine mensje, gillend in de woestijn” gevoeld, maar in de video zien ze zich na jaren van therapie, coaching en berusting als ervaringsdeskundigen, die door hun bijdrage in de documentaire aan iedereen die het nodig heeft de veilige route tonen uit die woestijn naar de bewoonde wereld.

“Mijn wens is dat mijn moeder geneest van haar ziekte”.

je beiden veel thuis en breng je de dagen samen door. Dat veroorzaakt spanningen, maar levert vooral ook stof op voor gesprekken en die leiden op hun beurt een extra verdieping in de relatie”. “Je bent soms vader en moeder tegelijk. En de persoonlijk verzorger van je partner. Hij is elk moment van de dag met z’n ziekte bezig en ik ben dat niet elk moment. Het is goed om na een tijd erg close te zijn geweest ook weer ieder z’n eigen weg te gaan”. Nico Heijnis

Ook voor de naaste familieleden, de partner, kinderen en ouders staat de wereld ineens volledig op z’n kop. Van hen wordt ook een extra inspanning verlangd. Inderdaad verlangd en niet gevraagd, maar omdat hun thuisbasis verandert, moeten ze wel mee. Vooral ook omdat de patiënt er niet nog een extra probleem bij kan hebben. Wat niet wegneemt dat ook de directe naasten hun eigen plek nodig hebben om met de nieuwe situatie om te kunnen gaan. “Je bent machteloos. Je kunt delen in het verdriet. Je kunt beschikbaar zijn, maar je weet niet waar ze behoefte aan heeft. Je raadt maar wat, maar als je verkeerd reageert, maak je het allemaal misschien erger. Je blijft piekeren, terwijl je moet proberen los te laten. Het heeft geen zin als we er allemaal aan onderdoor gaan”. “Het leven in huis wordt door haar bepaald, maar waar is onze ruimte. De balans is zoek. Dat herstelt zich wel weer, maar het kost tijd en extra inspanning”. “Er bestaat geen draaiboek. Je moet de stress van de hele situatie thuis, op je werk, consulten bij artsen, heen en weer rennen van en naar het hospitaal, zo snel mogelijk proberen los te laten. Alle improvisaties zijn de juiste, maar dat besef je pas achteraf”. “Het heeft ook effect op je relatie. Plots ben

De DVD ‘Leven met onzekerheid’ krijg je als je lid wordt van de Stichting Hematon, de patiëntenvereniging voor mensen met de ziekte van Kahler. Voor minimaal € 25,- ontvang je een boek, viermaal per jaar het Hematon magazine en de DVD. Ook word je uitgenodigd voor de bijeenkomsten die Hematon organiseert. Je kunt je opgeven bij www.hematon.nl

‘Benefietdiner een groot succes!’

Op 9 april jl. werd voor de 2e keer het Benefietdiner voor ‘t Praethuys georganiseerd. Wederom was het prachtige museum Kranenburgh in Bergen de locatie waar het allemaal plaatsvond. Al vroeg in de avond werden de ruim 170 gasten verwelkomd met een glas bubbels, waarna er voor de geïnteresseerden een rondleiding langs de Lucebert expositie gegeven werd. Het was prachtig weer en de vele gasten raakten al snel met elkaar in gesprek op het zonnige terras waar het duo “Harvest” gezellige troubadours-muziek ten gehore bracht.

Restaurant Fabbrica uit Bergen verzorgde dit jaar een heerlijk gevarieerd menu en mooie begeleidende wijnen. Eigenaar Paul de Wit met zijn chefkok Jeroen Kleppers stonden garant voor een avond culinair genieten! En dat vanuit een geïmproviseerde keuken in het museum, een prestatie! Tijdens het diner waren er diverse speeches, o.a. van Nel Kleverlaan, die een mooi verhaal vertelde over de dagelijkse praktijk in ‘t Praethuys en daarmee maar weer duidelijk maakte, hoe belangrijk dit inloophuis voor velen is. Ook Paul de Wit vertelde een ontroerend verhaal over een van zijn naaste medewerksters, die te ziek was om er die avond bij te zijn, wat ook voor hem de wereld van kanker en het verdriet heel dichtbij brengt..... Daarnaast was er het initiatief van de “club van 100”, waarvoor zich spontaan vele mensen meldden. En natuurlijk de veiling; er werden door veilingmeester Bernard van Welsenes en notaris Natasha Stouthart vele leuke items ter veiling gebracht, dit allemaal om de opbrengst van de avond zo hoog mogelijk te maken. En dat is gelukt! Museum Kranenburgh was dit jaar nauw betrokken bij de organisatie, niet alleen als sponsor van de locatie, maar ook verzorgde zij de rondleiding langs de expositie van Lucebert. Directeur Kees Wieringa vertelde ook over de rol van museum Kranenburgh in onze samenleving en haar mogelijkheden

en toekomstdromen. Tevens bracht het museum twee heel speciale veilingitems in, te weten twee Kraanvogel lidmaatschappen, waarmee het museum nieuwe donateurs hoopt te vinden, die in ruil daarvoor vele mooie momenten in het museum aangeboden krijgen.

Fantastische opbrengst ! Tijdens het diner werden de gasten al muzikaal verwend door een vrouwelijke dj van de groep “De Dames Draaien Door”, die speciaal voor deze avond uit Brabant was Gekomen. Toen het feest, na het diner, in de bar verder ging, werden we verrast door een spetterend optreden van de Dames, de dj en een begeleidende saxofoniste. Al met al een geslaagde avond, en een geschatte opbrengst van € 34.000,- en dat allemaal om ‘t Praethuys draaiend te kunnen houden. Ik denk dat iedereen op een prachtige avond kan terugkijken en dat we de hoop uit mogen spreken dat we nog veel van dit soort evenementen voor ‘t Praethuys mogen organiseren. Namens het bestuur van ‘t Praethuys dank aan allen die zich deze avond ingezet hebben en bijgedragen hebben aan de fantastische opbrengst van dit Benefietdiner!! Elke Tuininga

3

‘Respect!’ Informatiebijeenkomsten voor leerlingen van het Petrus Canisius College in Alkmaar van 9 t/m 12 maart 2015. In de zogeheten Respectweek brengen ook dit jaar leerlingen van het Petrus Canisius College in Alkmaar een bezoek aan ’t Praethuys. Sinds dit jaar is het bezoek onderdeel van een maatschappelijke stage. Ook andere projecten komen tijdens deze stage aan bod. Op woensdag 11 maart ben ik aanwezig bij een van de ochtenden die wordt geleid door Han en Heleen. Zo’n twintig jongeren en twee leerkrachten nemen plaats en Han begint te vertellen aan de hand van een Power Point-presentatie. Op de vraag van Han of iemand weleens

van ’t Praethuys heeft gehoord, reageert niemand. Hij legt uit wat ’t Praethuys is en wat we doen. Heleen neemt het vervolgens over en legt uit wat kanker is. Een vraag van een jongere: hoe krijg je kanker? Heleen vertelt dat er soms duidelijke oorzaken zijn, zoals roken bij longkanker of teveel zon bij huidkanker, maar geeft ook duidelijk aan dat de oorzaak vaak niet bekend is. Vervolgens geeft ze uitleg over behandelmethoden bij kanker. Ze laat ook zien dat er diverse manieren zijn om bekend te raken met ’t Praethuys: via het ziekenhuis, huisarts, krant, Facebook, internet, mond-op-mond-reclame etc. Han noemt daarna de lotgenotengroepen en benoemt met name de groep Talk2Gether voor jongeren van 12 tot 18 jaar. Maar ook de ontspanning komt aan de orde: massage, schoonheidsbehandeling, mindfulness, schrijven, schilderen, speksteen bewerken en zingen. Afgesloten wordt met een korte film over een jongen genaamd Anthony. Zijn moeder heeft kanker en we zien hoe hij haar bezoekt in het ziekenhuis. We zien ook dat veel huishoudelijke taken door de ziekte 4

van zijn moeder op de schouders van de jonge Anthony terechtkomen. Vraag van Han: waar denken jullie dat Anthony behoefte aan heeft in zijn situatie? Het enige meisje uit de groep noemt meteen het woord ‘liefde’ en ‘een vriendin’. Vervolgens worden ‘extra hulp en praten’ genoemd. Heleen voegt toe dat Anthony ook behoefte zal hebben aan ontspanning en afleiding. De titel van een getoonde sheet luidt: Schelden met kanker is stom! Vervolgens komt een aantal scheldwoorden in beeld. Heleen stelt de vraag wie van de jongeren in zijn naaste omgeving met kanker te maken heeft. Het aanwezige meisje vertelt dat haar tante kanker heeft. Een jongen zegt dat zijn opa kanker heeft. Han noemt vervolgens het

onderwerp spreekkoren op de tribunes van de voetbalclubs waarbij het woord ‘kanker’ wordt gebruikt. Een aantal jaren geleden zijn supporters van AZ in ’t Praethuys geweest om te praten over wat zulke spreekkoren teweeg kunnen brengen bij mensen. De jongeren luisteren aandachtig naar Han en Heleen en stellen goede vragen. Het doel van deze jaarlijks terugkerende bijeenkomsten is bewustwording bij jongeren over wat kanker nu eigenlijk is en dat het goed is om na te denken over de gevolgen van schelden met woorden waar ‘kanker’ in voorkomt. Belangrijk is het tonen van respect voor je medemens en ook voor je zieke medemens! Natuurlijk is het tevens een goede manier om ’t Praethuys onder de aandacht te brengen. Nu ik zo’n bijeenkomst met jongeren van dichtbij heb meegemaakt, ben ik van mening dat het zinvol is om deze bijeenkomsten te blijven organiseren. Thelma Beijer

‘Rabo-fietstocht 2015’ Wat een prachtige dag! Volop zon en niet al te veel wind. We hebben enorm veel zin in deze fietstocht. Eerst richting sporthal, dat zijn kilometertjes als warming-up. We worden allemaal met fiets en al de sportzaal in gedirigeerd. Als we elkaar gevonden hebben en het eindelijk 9 uur is, gaan we er aan de andere kant weer uit. Dineke zwaait ons uit. Ze rijdt niet mee, want we zijn met genoeg mensen: 11. De wind in de rug, door de stad, langs Oudorp en de molens van de Zeswielen. We genieten volop van de klaprozen, de wilde margrieten en de vogelconcerten. De spoorbrug bij Sint Pancras gaat net omhoog en achter ons op het fietspad ontstaat een lange, kleurige rij van medefietsers. We kletsen wat af met elkaar. Luchtig, leuk en

af en toe pittig, het lijkt `t Praethuys wel! In Heerhugowaard bij de eerste stempelpost krijgen we een kopje koffie. Wim regelt centraal alle stempelkaarten. Dan weer verder. Op het Schapenpad ontsnappen Janneke en Han aan het peloton, even kijken hoe hard ze kunnen. Later op de dijk tussen Rustenburg en Oterleek gaan ze er weer vandoor. Bij de molen genieten we van onze lunch en van een lekkere traktatie. Bijna iedereen ontmoet in de drukte wel een kennis die ook meefietst voor een ander goed doel, gezellig! Dan de laatste etappe. Weer langs Oudorp, nu aan de noordkant. Door Overdie. Nu zijn we Clara even kwijt,

‘Hier zijn wij weer blij mee’ Op Hemelvaartsdag was er een voetbalactie bij Alcmaria Victrix. Ook nu was ’t Praethuys het goede doel. Het leverde een prachtig totaal bedrag op en het spandoek blijft de komende jaren hangen! Jaap, Marcel en alle anderen … ontzettend super bedankt!!

want die denkt een kortere route te weten. Hoera, we hebben het gehaald! `t Praethuys is € 300,- rijker! Dat gaan we vieren met een wijntje in de speeltuin. Met zijn allen nog even gezellig napraten. Moe maar heel tevreden gaan we uit elkaar. Het was een zeer geslaagde dag! Volgend jaar weer! Ank Peerdeman

‘Samen Sterk’ In de vorige nieuwsbrief (32) is uitgebreid stilgestaan bij de jaarlijkse Walk. Altijd een indrukwekkende gebeurtenis, zo midden in de Alkmaarder Hout. Tijdens de Walk 2014 werd o.a. een prachtig gedicht voorgedragen door Dorothé Rodenburg - Glorie. Dit gedicht ‘Samen Sterk’ willen wij u niet onthouden.

Deze stiltewandeling brengt ons saamhorigheid versterkt het gevoel om te delen stap voor stap wisselen wij wat warmte met jou die schending ondervond in je alledaagse leven heen en weer geslingerd tussen twee muren Sluit ons niet buiten vertrouw op anderen maar geloof in jezelf je bent bijzonder een krachtig mens verwonder je zie het leven als een rups die, toen hij dacht dat het leven voorbij was zich ontpopte in een vlinder Er is een kracht deze kracht stuwt je voort hoger en dichter bij de zon een vogel in de wiek geschoten stijgt boven zichzelf uit met een gewaarwording van sterke wil

Directieleden van Van Zwienen Autobedrijven bieden ’t Praethuys een prachtig bedrag aan. Maar liefst € 5000,-!. Dit ter gelegenheid van de ingebruikname van hun nieuwe Peugeot en Citroën Bedrijfspand in Alkmaar. Men wilde graag een gift doen voor een maatschappelijk doel. Burgemeester Bruinooge bracht ’t Praethuys als een bijzonder goed doel onder hun aandacht. “Het is mooi dat ik als burgemeester bedrijven en goede doelen op deze wijze aan elkaar kan verbinden”, zegt hij. De directieleden waren erg onder de indruk van wat ’t Praethuys te bieden heeft en zijn ervan overtuigd dat de gift goed besteed gaat worden! Op de foto v.l.n.r. staand: Geert van der Veer van Peugeot Citroën Nederland, Nel Kleverlaan (coördinator ’t Praethuys), Hans van Zwienen en Erik Reurekas van Autobedrijf Van Zwienen, Jan Glaubitz (voorzitter ’t Praethuys). Zittend: Piet Bruinooge en Elly Bruinooge (vrijwilliger bij ’t Praethuys).

Mooi mens kom vertel het nog een keer leun tegen mijn schouder treur, maar maak ruimte voor je lach laat de kleuren van de regenboog in jouw ogen weerkaatsen beleef een zomerdag in de winter in de klanken van muziek de geur van vers brood in het ongeremde van een kind Sluit ons niet buiten als dagen nachten zijn gloort er licht en hoop voorbij de waarheid ligt het leven deels aan je voeten als jij het toelaat. 5

Stichting De Waaier, makelaar in maatschappelijk betrokken ondernemen Te gast bij Peter Valbracht, manager van De Waaier in Alkmaar.

Even voorstellen “Ik ben geoloog en vader van drie kinderen. Ik zou hen goed achter willen laten!”Na vijftien jaar ‘planet’ als geoloog, heb ik nu meer aandacht voor het sociale. Daarin past onder andere mijn managementtaak bij stichting De Waaier, hier in Alkmaar. In 2018 wil ik meer de profitkant op. We moeten goed met de aarde omgaan. People planet profit staat gelijk aan maatschappelijk verantwoord ondernemen. Maatschappelijk betrokken ondernemen is daar een onderdeel van. Andere aspecten zijn: hoe ga je met je personeel, met het milieu, en met de maatschappij om?

Hoe lang bestaat de Waaier? De Waaier bestaat 12 ½ jaar. We hebben net het 10-jarig jubileum achter de rug. De gemeente Alkmaar, Rabobank, Hogeschool InHolland, en St. Primo uit Purmerend hebben in 2003 het initiatief genomen. Schuurman, Woonwaard, Univé, HDC en WNK sloten zich van harte aan bij dit initiatief. Gezamenlijk vonden zij steeds meer volgelingen in het bedrijfsleven, maatschappelijke organisaties en gemeentebesturen. In 2006 heeft de gemeente Heerhugowaard zich aangesloten en in 2008 Langedijk. Dit jaar tellen wij al 240 aangesloten bedrijven in de HAL-gemeenten. Daartoe behoren ook non-profitorganisaties zoals het ROC-Horizoncollege, diverse openbare bibliotheken en Magentazorg.

Welke doelstelling wil St. De Waaier bereiken? Wij willen een bijdrage leveren aan het verbeteren van de sociale cohesie in onze samenleving. Meer concreet willen wij een maatschappelijk intermediair zijn tussen maatschappelijke behoeften en maatschappelijke dienstverlening. In het geval van ‘t Praethuys gaat het vooral over het beschikbaar stellen van materialen. De koffie voor ‘t Praethuys wordt bijvoorbeeld via De Beursvloer beschikbaar gesteld door een bedrijf en weer een ander bedrijf zorgt ervoor dat er elke twee weken een fris bloemetje op tafel staat. Iedere match zorgt voor meer verbinding tussen partijen die anders geen contact zouden hebben met elkaar. De betrokkenen bedrijven bepalen zelf hoever ze willen gaan om daarvoor ‘om niet’ hun kennis (bijvoorbeeld juridisch, communicatief, organisatieadvies), materialen (bijvoorbeeld gebruikt meubilair) en helpende handen (vrijwillige klusuren van medewerkers) aan te bieden. We hebben vijftien Founders/Partners, waaronder subsidiërende gemeenten, bedrijven en maatschappelijke organisaties. Daarnaast hebben we 14 sponsoren, en 35 donateurs. Op onze nieuwsbrief tonen we de namen van deze founders, sponsoren en donateurs. Op ons kantoor, Laat 25 te Alkmaar, krijgt onze dienstverlening concretere vorm.

Wat is er al bereikt? Wij zorgen met platformbijeenkomsten, De Beursvloer, de MatchMarkt, de website, en de NieuwsWaaier voor ruim 600 matches (onderlinge afspraken tussen bedrijven en stichtingen) per jaar. Tijdens deze platformbijeenkomsten bespreken we vier keer per jaar sociale thema’s met onze leden. Behalve de themabespreking is er ruimte voor gezelligheid en netwerken. De gemiddelde opkomst per platformbijeenkomst ligt op 100 personen van bedrijven en gemeenten. De gekozen thema’s worden ingediend en verzorgd door onze leden of door personen uit hun netwerk. Op 6

de tweejaarlijkse Beursvloer brengen wij vraag (van maatschappelijke organisaties/ vrijwilligersorganisatie) en het aanbod van hulp ( van bedrijven, maatschappelijke organisaties) bij elkaar. Bij de Beursvloer staan de aanbieders van hulp stil en lopen de hulpvragers rond, terwijl bij de MatchMarkt de hulpvragers stilstaan en de aanbieders rondlopen. Zo ontstaan spontaan honderden matches tussen vraag en aanbod, maar ook nieuwe connecties en zelfs nieuwe netwerken. We bereiken gemiddeld 600 matches per jaar. En het lijkt wel of er ieder jaar weer meer opkomst geregistreerd wordt. Er ontstaat een band, noem het cohesie. Op de website kunnen vragers en aanbieders zelf een match maken. De nieuwsbrief informeert betrokkenen en geïnteresseerden over de stand van zaken, de agenda, uitgevoerde matches, verslagen van De Beursvloer, de platformbijeenkomsten, sponsoren, matches, de Bronzen Waaier (dit is een prijs voor de meest maatschappelijk betrokken ondernemer uit het netwerk van De Waaier), nieuwe leden en of sponsoren of founders of donateurs en nog veel meer. Op het kantoor aan de Laat 25 staan voor u klaar: Peter Valbracht en zijn collega’s, Kirsten Tervoort, en Leoniek Verhage en Elwin Goedhart. Zij werken aan de voorbereiding van de bovengenoemde activiteiten en monitoren de matches van De Waaier. Elke match op De Beursvloer wordt gecontroleerd. Soms blijkt er toch nog enige schroom om aangeboden hulp in ontvangst te nemen. In het begin verviel nog 20% van het aanbod en nu is dat nog minder dan 5%. De Waaier zorgt ervoor dat de gegeven cadeaus wordt uitgepakt.

Welke ideeën zijn er inmiddels ontstaan? Door spreekbeurten te verzorgen bij maatschappelijke organisaties krijgt De Waaier meer bekendheid en ontstaat er wederkerigheid. Dankzij onze ondersteuning van de nationale NL-Doet krijgen wij ook meer naamsbekendheid en vergroten we de cohesie in onze samenleving.

Welke ambities zijn er nog? De Waaier groeit organisch, waardoor het aantal uitgevoerde matches per jaar is gestegen tot 600. Het is onze ambitie dit te continueren. De Waaier wordt ondersteund door het regionale bedrijfsleven en de gemeenten Alkmaar, Heerhugowaard en Langedijk. Daarnaast zijn we actief in de aangrenzende gemeenten, zoals Bergen, Uitgeest, Castricum en Heiloo. We streven ernaar dat ook deze gemeenten De Waaier gaan ondersteunen. Cor Bontes

‘Lotgenotencontact bepaalt succes nabestaandengroep’ Via een folder in het hospice, waar zijn vrouw Gré de laatste maanden van haar leven liefdevol werd verzorgd, kwam Michèl Dölle in aanraking met ’t Praethuys. Niet dat hij daar meteen op de stoep stond, maar toch besloot hij na drie maanden bij ‘t Praethuys binnen te stappen. “Ik voelde me ontheemd, had behoefte aan een luisterend oor. De nabestaandengroep waar ik in terecht kwam, voelde als een warm bad. Eerst kijk je natuurlijk een beetje de kat uit de boom, voordat je met persoonlijke gevoelens naar buiten komt, maar na de derde avond realiseerde ik me pas echt wat zo’n avond voor mij betekende,” zegt Michèl. Na 6 maanden in de nabestaandengroep werd Michèl gevraagd om als vrijwilliger toe te treden tot het begeleidingsteam van deze groep. “De vrijwilligers leiden de maandelijkse bijeenkomst en geven de avond vorm. Dat betekende een andere rol voor mij. Ik was zover dat ik mijn eigen ellende kon ‘parkeren’ en in ander opzicht als ervaringsdeskundige voor een ander meer kon betekenen. Dat gaf mij veel voldoening.” De eerste groep nabestaanden groeide uit tot zo’n 35 mensen. Mannen en vrouwen die een zwarte bladzijde uit hun leven wilden omslaan. Niet vergeten, maar verwerken. Michèl: “Je ziet zo’n groep zich ontwikkelen van therapeutische verwerking naar een vriendengroep, die ervaringen wil delen en er aan toe is om af en toe samen weer dingen te ondernemen. De avonden werden soms zo gezellig dat ze het karakter kregen van een “sociëteit.” Het initiatief van een nabestaandengroep sloeg duidelijk aan. Tegelijkertijd werd de noodzaak gevoeld er meer ‘handen en voeten’ aan te geven, wilde het blijvend passen in de doelstellingen van ’t Praethuys. Besloten werd met de oude groep te stoppen en een nieuwe groep te starten met de clausule dat men daar anderhalf jaar deel van uit mocht maken. Het is overigens niet zo dat alleen mensen die recent weduwe of weduwnaar zijn geworden deel uitmaken van zo’n groep. Het komt ook voor dat men pas na vier of vijf jaar toetreedt. Sommigen hebben veel langer nodig voor ze er aan toe zijn. Michèl: “Je ziet in zo’n groep mensen in verschillende stadia van verwerking. Mensen groeien ook in hun verwerking. Dat werkt stimulerend voor nieuwkomers. Wij beschouwen het als een succes als lotgenotencontact tot stand wordt gebracht, in welke vorm dan ook. Onze gasten delen als het ware lief en leed met elkaar. Er zijn zelfs nieuwe relaties ontstaan. Zo kwamen in 2009 twee mensen, dik in de zeventig, binnen in de groep en anderhalf jaar later waren ze getrouwd. Prachtig toch?! Dat kan ook voortkomen uit lotgenotencontact, al is dat uiteraard niet de doelstelling van de groep; dat mag duidelijk zijn.”

Eerste donderdagavond van de maand De huidige nabestaandengroep – een goede mix van mannen en vrouwen - komt samen op de eerste donderdag van de maand in ’t Praethuys. Men hoeft zich niet aan te melden, de drempel is laag. Michèl: “Meestal zijn er op zo’n avond vijftien tot twintig gasten. Om half acht beginnen we met de inloop, een kopje koffie en kennismaking. Om acht uur is er een welkomstwoord en worden de activiteiten besproken. Vervolgens wordt de groep gesplitst in twee kleinere groepen en behandelen we een thema, bijvoorbeeld: op welke wijze brengen we de feestdagen door, hoe loopt het thuis en in het huishouden, hoe om te gaan met vakantie en vrije tijd, herdenken en herinneren of, bijv. een boekbespreking. Dat kan dus van alles zijn waar je als nabestaande mee te maken krijgt. Om half tien sluiten we af en begint de nazit. Om half elf gaan onze gasten, meestal met een goed gevoel, weer huiswaarts. ” Daarnaast zijn er zes wandelingen per jaar, steeds op zondag. Maar er ontstaan ook groepjes die andere dingen met elkaar ondernemen: eten, elkaar opzoeken, koken, fietsen, theaterbezoek, gezamenlijk op vakantie gaan. Tevens maken de mensen van de nabestaandengroep gebruik van de andere activiteiten die ’t Praethuys aanbiedt, zoals creatief schrijven, speksteen bewerken. Ze doen mee aan de Rabo sponsorfietstocht en er loopt altijd, namens ’t Praethuys, een groepje mee met de Alkmaarse Wandelvierdaagse. Michèl: “Dat lotgenoten elkaar steunen en opzoeken, stemt heel positief. Je ziet vriendschappen ontstaan. De groep verandert ook steeds van samenstelling. Eigenlijk is het een los/vast gebeuren, waar wij als Praethuys enige structuur in proberen te brengen. Ik vind het heel dankbaar werk. Natuurlijk, er zijn emoties, maar je ziet ook opluchting. Onze gasten komen met een groot verdriet en we zien dat ze er na die anderhalf jaar sterker uitkomen. We hebben ze daarmee een stukje op weg geholpen. Dat is mooi om te zien.” “Overigens bestaat het begeleidingsteam rondom de nabestaandengroep uit verschillende gastvrouwen / -heren die bij toerbeurt de avonden bemensen. Sommigen van hen zijn ook ervaringsdeskundigen. Ik ben trots op mijn begeleidingsteam: zonder hen geen nabestaandengroep.” Hans Meij 7

‘Naar het Hospice >>> <<< naar ‘t Praethuys’

Sponsors

Een mooie opdracht: in het Hospice vertellen over ‘t Praethuys. En zo kwam ik in een grote lichte zaal, waar tien vrijwilligers van het Hospice benieuwd waren wat ‘t Praethuys te bieden heeft. In het kader van verdieping had het de begeleidster goed geleken een presentatie door een van ons te laten verzorgen. In het Hospice gaat het immers niet alleen om de gast die zijn of haar laatste levensfase daar zal doorbrengen, maar ook om de familieleden. Om hen als buddy goed te kunnen helpen, kan een verwijzing naar ’t Praethuys welkom zijn, gesteld dat het om iemand gaat die overleden is aan kanker. Dat werkt beter als je zelf enig zicht hebt in wat ‘t Praethuys te bieden heeft. Vandaar de vraag vanuit het Hospice. Vergezeld van een maandoverzicht, de nieuwsbrief en foldermateriaal ging ik op stap; om naar ik hoop een bezield verhaal te houden.

Sponsors zijn belangrijk voor

Ik schilderde hoe een moeder van enkele kinderen, die haar man aan kanker had verloren, na eerst wat voor de deur van ’t Praethuys heen en weer gelopen te hebben, aarzelend de drempel overstapte, binnen kwam, begroet werd en vriendelijk werd ontvangen met koffie. Natuurlijk is het dan eerst even aftasten en afstemmen. De vragen komen vanzelf. Wat draagt u met u mee, wat is er gebeurd? Wat zou u willen dat dit huis voor u zou kunnen betekenen? Deze, door mij ten tonele gevoerde, mevrouw vroeg hulp voor haar kinderen. Over hen maakte ze zich zorgen, sinds papa was overleden. “En hoe gaat het met uzelf? “ Antwoord: “Ach …” en na enige stilte werd ook haar verdriet tastbaar en na enig heen en weer gepraat haar eigen behoefte aan gesprek.

In ‘t Praethuys ontvangen wij mensen in verschillende stadia van behandeling. Mensen die heel verschillend met hun ziekte omgaan. Kankerpatiënten zelf, maar ook hun naasten en nabestaanden; zowel partners, ouders als kinderen. Mensen in al hun hoedanigheden. Er zijn zwijgers en er zijn veelpraters. Mensen die redeneren en alles proberen te verklaren en mensen die hun gevoelens direct laten zien. Aan tafel in ’t Praethuys kan het er gezellig aan toe gaan. Soms hebben de emoties de overhand, vooral als het gaat om de eigen ervaringen die worden verteld. Maar er wordt ook gelachen! We hebben verschillende groepen en allerlei activiteiten. Gasten kunnen ook een intensievere psychologische begeleiding ontvangen. Nieuwkomers laten we graag kennismaken met ‘t Praethuys. Mooie gelegenheid om op de eerste verdieping de verschillende ruimtes te laten zien. Voor een persoonlijk gesprek. Voor massage, gezichtsbehandeling, reiki …. En natuurlijk ook de zolder voor de jongerengroepen Pardoes en Pardijn. O ja, bijna vergat ik te vertellen dat we als vrijwilligers ook voortdurend van nieuwe impulsen worden voorzien. Een gesprekstraining, themabijeenkomsten, vrijwilligersbijeenkomsten, een gesprek met de coördinatrice. En - verdraaid dat vergat ik wel - we hebben ook nog elkaar, om na te praten en om het met elkaar over van alles en nog wat te hebben. Ik schat in dat we binnenkort tien Hospice-vrijwilligers mogen ontvangen om zich - eenmaal binnen - door ‘t Praethuys te laten verrassen. Een win-win situatie, lijkt mij. Bert Appers

het voortbestaan van ‘t Praethuys. Dankzij financiële bijdragen van het bedrijfsleven en particulieren en sponsoring in natura bestaat ‘t Praethuys. Grote en kleine bedragen zijn welkom. U kunt ‘t Praethuys steunen door een donatie over te maken op onze bankrekening NL32RABO0346615496, ten name van Stichting ‘t Praethuys, te Alkmaar.

Colofon: Redactie (vrijwilligers): Cor Bontes Hans Meij Thelma Beijer Nico Heijnis

Redactie ondersteuning: Nel Kleverlaan

Design (sponsoring): Ad de Boer

Wie helpt de redactie te versterken? ’t Praethuys geeft vier keer per jaar deze nieuwsbrief uit. Daar gaan er heel wat van de deur uit. De nieuwsbrief heeft dus een flink bereik en wordt goed gelezen. De redactie is wat uitgedund. Wie helpt de redactie te versterken? Vrijwilligerswerk, maar zeker niet vrijblijvend. Wie betrokkenheid heeft bij het werk van ‘Praethuys, over enig schrijftalent beschikt en het leuk vindt ’t Praethuys breed voor het voetlicht te brengen, wordt gevraagd te reageren. Even een belletje naar Saskia van Poppel of Nel Kleverlaan (zie colofon). Ter informatie: de redactie komt vier keer per jaar bijeen om de onderwerpkeuze te bespreken. Er gaat dus niet al te veel tijd inzitten. Wél veel voldoening!

Vormgeving (sponsoring): Saskia Bontes van SAM graphic solutions

Drukwerk (sponsoring): Drukkerij Proja B.V. Alkmaar

Verzending (sponsoring): Nic. Oud Direct Mail B.V. Heerhugowaard _________________________

‘t Praethuys

Boekbespreking Mijn mama heeft een zakje Auteur: Eline Leffers · Illustraties: Linde Leffers · Uitgeverij: Boekscout.nl. Soest · ISBN nr: 978-94-022-0627-2 Eline heeft twee kleine dochtertjes als ze een stoma krijgt. Zowel voor haar als voor de kinderen is dat wennen. Aan de hand van simpele tekst op rijm en tekeningen van Linde wordt het verhaal over de stoma verteld, zodanig dat het voor kinderen heel begrijpelijk is. Achter in het boek is een hoofdstuk gewijd aan de verschillende soorten stoma’s en de behandeling daarvan. Het boekje wordt afgesloten met een rubriek: Wist je dat? Je kunt bijvoorbeeld niet alle soorten sporten doen als je een stoma hebt. Ook is het belangrijk altijd een extra set kleren mee te nemen omdat de stoma wel eens kan lekken.

Westerweg 50 1815 DG Alkmaar 072 511 36 44 [email protected] www.praethuys.nl

Openingstijden: maandag t/m donderdag van 10:00 - 16:30 uur Wilt u onze Nieuwsbrief automatisch thuisgestuurd krijgen, stuur dan een mailtje met uw naam en adres naar: [email protected]

8