/Sylvia Witteman
Huishoudfurie In haar columns voor de Volkskrant en LINDA neemt ze haar liederlijke leven op de hak. De avonturen met kat, kinderen en huisgenoot P. zijn zo populair dat ze bewerkt zijn voor het theater, en ook een film is in de maak. Is ze een begenadigd fijnschrijver of een grofgebekt onmens? Vriend en vijand over Sylvia Witteman. door Lisa Bouyeure beeld Joost Stokhof 37
Sylvia Witteman
Z
e maakte niet bepaald een vliegende start.
weleens kutkinderen vinden, maar Sylvia Witteman zégt
ons ergens op wijst waar we anders nooit over na zouden
Vier middelbare scholen versleet ze, en
het ook gewoon. Ze brengt het met een enorm gevoel voor
denken.”
haar studie Nederlands brak ze af om met
humor, en schrijft vaak ook juist heel liefdevol over haar
Hans Alderliesten, woordvoerder van de Bond tegen het
haar geliefde in Moskou te gaan wonen.
gezin.”
vloeken
Dat Sylvia Witteman een van de populairste
Rob Hoogland, columnist van De Telegraaf
columnisten van Nederland is geworden, komt kortom
“Ik doe wel enigszins aan zelfcensuur. Als ik bijvoorbeeld
niet door zoiets als ambitie, want dat heeft ze naar eigen
“Ik vind dat ze zelf moet weten of ze haar privéleven als
veel zou vloeken, krijg ik direct twintig brieven van arme,
zeggen nooit gehad.
onderwerp gebruikt. Op de website van RTL Nieuws staan
gereformeerde stakkers die zeggen dat ik Gods naam ijdel
Toch verkopen haar kookboeken – met wetenschap-
blogs van journalisten die de impact van het nieuws op
gebruikt heb. Ik probeer dat te beperken.”
pelijk klinkende titels als Het bearnaisesyndroom en De
hun gezin beschrijven. Ze praten zo kitscherig en braak-
maillardreactie – en haar gebundelde columns als een
verwekkend over hun gezinnetje dat ik denk: waarom zit
Sylvia Witteman in het Algemeen Nijmeegs Studenten-
trein. Wat haar kracht is? Wie zal het zeggen. Witteman
die vent zijn gezin zo uit te venten?
blad, 2011
wilde zich niet door ons laten interviewen, en ook tegen
“Witteman gaat er juist heel prudent mee om en zal
Zomergasten en De Wereld Draait Door zei ze volmondig:
nooit doen van: ‘o, kijk mij nou eens!’ Ze zal
de groeten, bekijk het maar.
haar zoon nooit ‘de kleine man’ of iets der-
In april werd haar petitie tegen het Koningslied wereld-
gelijks noemen.” Chris Buur, chef van het katern V
nieuws. Onder het motto ‘Ik zeg NEE tegen wakker
“Iedereen die ook maar een beetje uitgesproken is, krijgt emmers vuilnis over zich heen. Hoe meer het over jezelf gaat, hoe meer reacties je krijgt. Sylvia schept natuurlijk een bepaald beeld van zichzelf, voert een personage op.” Chris Buur
bij de Volkskrant, waarin Wit-
stamppot eten met drie vingers in de lucht’ sabelde ze de kreupele lofzang genadeloos neer. Het lied werd
temans columns verschijnen
teruggetrokken, vervolgens werd ook de terugtrekking
“Sylvia’s toon houdt het midden tussen cynisme en vrolijke spot. De amateurpsycholoog in mij legt dat uit als
teruggetrokken, maar het kwaad was al geschied. Tot haar ongenoegen had Witteman in de media het etiket ‘culturele elite’ opgeplakt gekregen.
“Ze lust wel een lijntje coke
revanche op de wereld. In interviews heeft Sylvia verteld
en een slok, daar maakt ze geen
dat ze vroeger erg is gepest. Haar ouders waren geschei-
geheim van. Als ik haar tweets zie
den en ze twittert vaak over haar alcoholistische vader.
Culturele elite? Het idéé. Vindt de echtgenote van de
over wat er in huize Remarque allemaal in gaat aan drank
Kortom, ze heeft wel een geschiedenis.”
hoofdredacteur van ‘s lands grootste kwaliteitskrant
en eten – ‘s ochtends om tien uur een pizza bestellen of
Jean-Pierre Geelen
(Volkskrant-baas Philippe Remarque figureert in Witte-
een grote pan chili con carne als ontbijt, dat werk – denk
mans stukjes als ‘huisgenoot P.’), die ‘ijskast’ zegt in plaats van ‘koelkast’, de Achterhoek met Twente verwart en het Vondelpark als achtertuin heeft. En die doorlopend foto’s van pioenrozen, biologische liflafjes en aangename weekendjes op het platteland op Twitter plaatst.
‘Haar grote mond was een verdediging, in het begin was ze heel onzeker.’
ik soms: is dat wel gezond? Al kan ik haast niet geloven dat
“Ik was een bangelijk kind, met een malle bril en een
dat allemaal wáár is.”
scheefgeknipte pony. Trouwens: wat kon ik in mijn eentje
Jean-Pierre Geelen
beginnen tegen twee jongens die iedere dag met hun stepjes over mij heen wilden rijden? (–) Ik was een outcast,
“Joints rook ik niet meer. Ecstacy heb ik één keer ge-
een buitenbeentje. Kinderen hebben daar een fijne radar
probeerd, maar vond ik niks. Dat voelt een beetje alsof
voor. Mijn moeder zei altijd: ‘Ze pesten je gewoon omdat je
je achter elkaar een fles wijn heb gedronken, maar dan
slimmer bent dan zij.’ Dat is zo’n beetje het stomste wat je
en haar driekoppige kroost tijdens die aangename week-
zonder dat je lekkere wijn hebt gehad. Af en toe een lijntje
tegen een kind kunt zeggen.”
endjes op het platteland frikandellen voert.
coke, daar laat ik het nu bij. (–) De helft van de mensen die
Sylvia Witteman in Trouw, 2011
Sylvia Witteman is een vat vol tegenstrijdigheden, zoveel
ik ken, snuift wel ‘s een lijntje. Ze doen er alleen een beetje
is zeker. En mede daarom zo mateloos interessant.
stiekem over. Flauw eigenlijk.”
“Sylvia heeft heel veel goede inzichten, die ze uitermate
Sylvia Witteman in NRC Handelsblad, 2010
geestig en stilistisch fijnzinnig weet te verwoorden.
Maar die evengoed bloedordinair op all inclusive-vakantie naar Turkije gaat, een tuinkabouter bezit, Uggs draagt,
is geen concurrent. Dat is een meisje vergelijken met
Omdat ze ‘het normale leven’ van zichzelf of anderen
een vrouw. Philippe Remarque mag dus in zijn handjes “Even een vuilniszak vol heroïnespuiten, dode embryo’s,
knijpen, met Sylvia als columnist, maar ook met haar als
“Ik heb eens een twitterfittie met haar gehad, zoals ze die
als uitgangspunt neemt, is het heel herkenbaar. Maar ze
mislukte romans en lege Maggiflessen buiten zetten
echtgenote. Huisgenoot P. komt er misschien niet altijd
wel vaker heeft met mensen. In een wonderlijke mail-
beschrijft het op zo’n manier dat je denkt: zo grappig had
voor HP/De Tijd.”
genadig vanaf, maar huisgenoot P. geeft daar vast ook
wisseling die toen volgde heb ik haar erop aangesproken
ik het zelf niet kunnen verwoorden. Ze is een soort betere
Sylvia Witteman op Twitter, als ze lucht krijgt van dit ar-
weleens reden toe.”
dat ze zeer grof vloekt en scheldt. Wat dat betreft zit ze op
versie van jezelf.
tikel, waaraan ze haar omgeving verbiedt mee te werken
Cisca Dresselhuys, voormalig hoofdredacteur van Opzij
één lijn met Bert Brussen, dat soort jongens. Ze blinkt niet
“Ze heeft ook iets macho-achtigs. Het is een type vrouw
uit in respectvol taalgebruik. Aan de andere kant is het ook
dat eerder bier gaat hijsen in de kroeg dan gaat winkelen
“Sylvia is vooruitgegaan in stijl. Vijf jaar geleden stoorde
wel weer leuk dat dat soort mensen er zijn en het publieke
in de P.C. Hooftstraat.”
geleden had ze zo’n periode waarin ze vooral wilde
me haar veelvuldige gebruik van bijvoeglijke naamwoor-
debat beïnvloeden.
Chris Buur
shockeren. Zo van: kijk eens hoeveel ik drink en wat een
den, die een soort zwierigheid moesten suggereren. Haar
“Zelf lees ik geen Volkskrant maar de NRC, en ik zou mijn
rommeltje het in mijn huis is. Toen dacht ik weleens: ja
stijl is soberder geworden. Ze gaat ook meer de straat op
krant erop aanspreken als ze zulke stukjes zouden publi-
“Of ze een aardig mens is? Ze lijdt aan iets wat een vrien-
hoor meisje, ik weet nu wel dat je geen burgervrouwtje
en beschrijft dan bijvoorbeeld een stelletje dat in een café
ceren. Het is een soort verheffing van lelijkheid waarvan
din van me ook heeft: een uitstraling die totaal niet spoort
bent. Tegenwoordig schrijft ze melancholischer, met meer
koffie bestelt. Een beetje Carmiggelt-achtig.”
ik me afvraag: word je er gelukkig van? Wat levert het op?
met hoe ze werkelijk is. Sylvia lijkt norsig, maar is gewoon
mensenkennis. De shockerende periode hebben we wel
Jean-Pierre Geelen, tv-criticus van de Volkskrant
Maar dat vindt men nu eenmaal leuk. Op internet gaan de
een vrolijke cynicus, voor zover ik haar ken.”
meest gelezen stukken over echtscheiding, overspel en
Jean-Pierre Geelen
“Ik vind Sylvia Witteman beter geworden. Een paar jaar
weer gehad. “Nu vind ik haar heel geestig. Ze is goed in zelfspot en
“Ik mag haar heel graag. Het is een topwijf. Ze heeft haar
Rafael en Sylvie. Het leed van de ander doet het goed. Af
heeft veel originele vondsten. Of ik haar de leukste van
hart op de tong en gaat altijd lekker tekeer op Twitter, dat
en toe vind ik haar columns ook wel leuk, hoor. Als ze bij-
“In het begin vond ik Sylvia maar een grootmuil, een
de Volkskrant vind? Misschien wel, ja. Aaf Brandt Corstius
vind ik leuk. Ik denk dat heel veel moeders hun kinderen
voorbeeld schrijft dat ze naar de supermarkt is geweest en
aandachttrekkertje. Pas later leerde ik door het ‘Witteman-
38 hp/de tijd 2013 nr. 07
39
Sylvia Witteman
‘Sylvia mist gewoon
beschermingslaagje’ heen te kijken. Haar grote mond was
worden. Haar columns zijn vergelijkbaar met die van
kan verschuilen achter een karakter, ook al draagt het jouw
een verdedigingsmechanisme, want vooral in het begin
David Sedaris, die ook over alledaagse dingen schrijft. In
naam. Twitter is iets anders, een directere vorm van com-
was ze heel onzeker. Sylvia laat zichzelf zien maar houdt
Nederland worden dat soort huis-tuin-en-keukenstukjes
municeren. In haar geval, en dat geldt voor veel zelfstandi-
de buitenwereld knap op afstand. (–) En daarnaast was
vaak triviaal geworden, dus wat dat betreft had ze beter in
gen, is het ook de dorpspomp die loonslaven vinden bij de
dat brutale natuurlijk ook gewoon bedoeld om te provo-
Amerika kunnen blijven. Het is jammer dat mensen daar
koffieautomaat.
ceren.”
op neerkijken, want haar columns zijn kleine literatuur-
“Maar schrijven is iets anders dan op tv openlijk over van
Hans Geleijnse, voormalig Rusland-correspondent op
werkjes.”
alles en nog wat te willen praten of er een mening over
studentenwebsite Nieuw Amsterdams Peil, 2011
Jildou van der Bijl, hoofdredacteur van LINDA
paraat te hebben. Haar besluit om Zomergasten te weige-
“Sylvia provoceert heel graag. Een beetje jennen en pesten,
“Vroeger propte ik halve levensverhalen in één column,
persoonlijke zaken wil zeggen, doe je de interviewer en
daar houdt ze wel van, net als ik. Daar komt nog bij dat het
nu heb ik steeds minder nodig en kan ik ook een betoog
de kijker een groot plezier door dat op voorhand kenbaar
ook niet de meest linkse vrouw op aarde is. Vroeger was
houden over de papiertjes om paaseieren.”
te maken. Het is stomvervelend als mensen uit ijdelheid
Haar stukjes zijn leuk voor ouders die in dezelfde spagaat
ze best een links meisje, maar in Amerika zijn haar ogen
Sylvia Witteman in het Algemeen Nijmeegs Studenten-
meedoen en ter plekke drie uur om de hete brij heen
zitten: het leven voort willen zetten en tegelijkertijd kinde-
denk ik opengegaan. Dit tot ergernis van de maatschap-
blad, 2011
draaien, of juist op diepgang voorwenden maar eigenlijk
ren moeten opvoeden.”
niks te zeggen hebben.”
Marjolein Beumer, schrijfster van het scenario voor de
Margriet van der Linden, hoofdredacteur van Opzij
film ‘Soof’, die gebaseerd is op Wittemans columns
de uitstraling voor tv,
en dat weet ze.’
ren vind ik uitstekend. Als een gast weinig tot niks over
pijkritische Volkskrant-lezer, maar ik ben blij dat ze die vrijheid krijgt. Ik vind het wel komisch dat ze de krant waar
“Die humor had ze natuurlijk al. Voor mij was haar talent
haar man hoofdredacteur van is consequent de Azijnbode
altijd al zichtbaar. Het is dé grote grap van ons huwelijk: ik
blijft noemen.”
heb eindeloos aan haar kop gezeurd dat ze net zo ambiti-
“Ik snap wel dat ze niet op televisie wil, want dat is ook
“Ik heb überhaupt nooit ambitie gehad. Nog steeds niet.
Rob Hoogland
eus moest zijn als ik. Uiteindelijk heb ik het maar gelaten.
heel erg eng. Ze heeft het ook helemaal niet nodig, want ze
Ik doe het alleen voor het geld. Het is handig werk, je kunt
En toen is het vanzelf gegaan en werd ze een veel groter
communiceert heel goed op papier. Er wordt altijd veel te
je eigen tijd indelen en hoeft er niet voor in de regen te
“We hebben net lezersonderzoek gedaan, waarin zij eruit-
succes dan ik ooit geweest ben.”
belangrijk gedaan over tv.”
lopen. Maar als iemand mij een miljoen – nee, dat is te
kwam als vreselijk populair. Dat is wel makkelijk: iedere
Philippe Remarque in Vrij Nederland, 2011
Jildou van der Bijl
weinig – twee miljoen zou bieden en zegt: ‘Je mag nooit
columnist beschouwen.”
“Ze was stil, maar niet het type van de in zichzelf gekeerde
“Sylvia mist gewoon de uitstraling voor dat medium, en
Sylvia Witteman, in Algemeen Nijmeegs Studentenblad,
Philippe Remarque, echtgenoot en hoofdredacteur van
diepe denker. Ik had de indruk dat die hele school haar
dat weet ze. Bij Zomergasten wisten ze dat kennelijk niet.
2011
de Volkskrant, in Vrij Nederland, 2011. Remarque wilde
geen moer interesseerde en dat ze lak had aan alles.”
Nee, je hoeft niet per se aantrekkelijk of vrolijk te zijn voor
niet meewerken aan dit artikel.
Mieke Tillema, docent Nederlands op het Stedelijk
tv. Maarten van Rossem is geen van beide en toch heeft
“We zijn met armoede opgegroeid. Nu Sylvia geld heeft,
Gymnasium Haarlem op Nieuw Amsterdams Peil, 2011
hij ‘het’, dat ondefinieerbare. Met wat noodgreepjes is er
kan ze daar soms echt mee showen. Ze geeft dure cadeaus
wellicht wel iets leukers van te maken, maar als je gaat
of gaat onnodig vaak met de taxi.”
meer een letter op papier zetten’, dan doe ik dat.”
andere hoofdredacteur zou haar ook als een belangrijk
“Sylvia Witteman is voor de Volkskrant heel belangrijk, samen met bijvoorbeeld Aaf Brandt Corstius en Bert
“Ik vermoed dat ze een deadline-schrijver is. Je hebt de
zitten met zo’n gezicht van ‘ik wíl dit niet’, dan wordt het
Manfred Witteman, broer, op Nieuw Amsterdams Peil,
Wagendorp. Echte concurrenten heeft Witteman ook niet,
druk wel nodig, maar op het moment zelf is het soms
natuurlijk ook nooit wat. Bovendien is het publiek meedo-
2011
in ieder geval niet op stilistisch gebied. Ik vind haar de
vloeken, want het móet. Het is een worsteling van het
genloos. Ik zat een keer in een programma, en dacht: dit
beste vrouwelijke columnist van Nederland, samen met
moment, maar eenmaal klaar is het ‘t leukste werk dat er is.
heb ik redelijk goed gedaan. Maar dan kijk je op Twitter en
“Of ze het alleen voor het geld doet? Misschien dat ze
Esther Gerritsen van de VPRO-gids. Ze is toonaangevend
“Wat ze allemaal over zichzelf kenbaar maakt, moet ze
schrik je je dood. Ik moest lezen dat ik een zuurpruim was
wel liever helemaal niets doet, maar waar moet ze al die
en taalkundig heel virtuoos, waardoor ze snaren weet te
helemaal zelf weten. Het mooie van schrijven is dat je je
met een chagrijnige kuttekop en belachelijke kleren. Ook
scherpe observaties en rake typeringen dan kwijt?”
raken. Toch valt het bitter tegen hoeveel geld zo iemand
Sylvia heeft niet dat lieve schaapjesachtige, zoals Yvon
Jildou van der Bijl
kan vragen.
Jaspers. Bovendien is ze niet de slankste. Dan word je op
“Volgens mij heeft ze zelf een beetje de rem erop gezet,
Twitter meteen afgemaakt.”
“Een kwetsbaar meisje. (–) En ook druk, chaotisch en
want iedereen wilde haar wel hebben. Ze schrijft voor
Jean-Pierre Geelen
altijd bang dat alles misgaat (–) Ze lijkt veel op me: we zijn allebei rommelig, kunnen goed analyseren en zijn niet
kranten, opiniebladen, soms zelfs voor woonbladen, en overal maakt ze wat leuks van. Ik vind niet dat ze te veel
“Is ze gevraagd voor Zomergasten? Leuk, dan ga ik kijken.
ambitieus. (–) Ik heb altijd overal schijt aan en heb mijn
van zichzelf blootgeeft. Wat mij betreft zou ze dat nog veel
O, ze heeft nee gezegd? Dat is nou jammer. Meestal zit je
kinderen geleerd dat ze alles moeten zeggen wat ze w illen.”
meer mogen doen.”
vijf van de zes keer naar een man te koekeloeren.”
Wim Witteman, vader, op Nieuw Amsterdams Peil, 2011
Rob van Vuure, bladendokter en columnist van de
Cisca Dresselhuys
Volkskrant
“Ik ben de vrouw die een verloren kinderwantje ergens “Sylvia had er totaal geen moeite mee dat we een film
goed zichtbaar neerlegt zodat het kan worden terugge-
“Sylvia beschrijft heel kleine gebeurtenissen, dingen die
maakten naar aanleiding van haar columns. Haar houding
vonden, en als er iemand jarig is doe ik echt mijn best om
wij niet eens zien, en die vergroot ze dan uit tot reuzen-
was vrij laconiek, zo van: doe maar wat je moet doen. Dat
een leuk cadeautje te vinden. Ik geef nooit een boekenbon.
proporties. Vaak schrijft ze dingen die men eigenlijk niet
ze zelf niet met haar kop op televisie wil, heeft er ook mee
Als iedereen was zoals ik, zou de wereld een betere plaats
vindt kunnen, zoals je kinderen roze koeken geven of
te maken dat ze dan haar werk niet meer kan doen. Ze wil
zijn. Dan zou in ieder geval mijn fiets niet voor de zoveel-
dronken worden terwijl de baby huilt. Mensen zonder
rustig door de stad kunnen schuifelen ter inspiratie voor
ste keer zijn gestolen.”
humor worden daar woedend over, maar anderen ado-
haar stukjes, zonder dat mensen denken: hé, daar heb je
Sylvia Witteman in Trouw, 2011
reren haar en haar eerlijkheid juist. De kracht van een
die columniste.
goed verhaal is dat het echt iets met de lezer doet. Je wilt
“Waarom ze interessant is voor een groot publiek? Ik denk
“Ik stuurde haar een fles wodka, en daarna was ze femi-
haar stukjes bijna stiekem lezen, in een papieren zak.
eerlijk gezegd dat de meeste mensen in de provincie haar
nist. Ze verdient haar centen met schrijven, en ik denk dat
“In Amerika zou haar werk als literatuur bestempeld
helemaal niet kennen. Ze schrijft over het stedelijke leven.
ze ver boven de Bussemaker-norm van economische zelf-
40 Hp/de tijd 2013 nr. 07
41
Sylvia Witteman
standigheid zit. Verder houdt ze van koken en eet het gezin
met een bos prei uit haar tas. ‘s Avonds schreef ze op
vrolijk mee. En lekker, geloof ik.
Twitter dat ze een pan chili van zeven liter ging maken.
“Ik denk wel dat ze ambitieus is. De ambitie om het moment
Dat op zichzelf is al verwarrend.”
te pakken, besproken te blijven. Daar volgt erkenning op die
Margriet van der Linden
verslavend kan werken. Wie dat ontkent, zit er nog het meest aan vast.” Margriet van der Linden “Of ze feministisch is? Ik ben domineesdochter, en vroeger
Roddel en sensatie?
werd er altijd gekeken zo van: die is christen en die niet. Ik
We vonden La Witteman bereid om per e-mail uit te leg-
houd er dus niet van om te zeggen wie wat wel of niet is. Het
gen waarom ze nou zo giftig reageerde toen ze hoorde
is aan haarzelf om dat te doen. Maar ze is wel zelfstandig,
dat HP een stuk over haar maakte. We vroegen: als je
kritisch en selfsupporting. Ik denk niet dat ze bij meneer
jezelf zo bloot geeft in interviews, columns en tweets, wat
Remarque haar handje op hoeft te houden.”
is er dan zo bedreigend aan een profiel? Bovendien: hoge
Cisca Dresselhuys
bomen vangen nu eenmaal wind. ‘Meneer Witteman’, oftewel Volkskrant-hoofdredacteur Philippe Remarque,
“Sylvia leerde Philippe vrij vroeg in haar leven kennen. Wie
laat dit soort artikelen ook vaak over anderen maken.
er de baas is in huis? Ik denk dat Sylvia het huishouden
Witteman: “Ik laat in mijn stukjes precies zoveel over
bestiert en bepaalt, en dat Remarque dat wel prima vindt.
mijzelf los als ik wil. Ik vertel niets over mijn liefdes-
Sylvia neemt het ook op voor de huisvrouw als fenomeen, al
leven, niets over eventuele persoonlijke problemen, niets
is ze wellicht wat minder van het opruimen en schoonma-
wezenlijks over mijn man, mijn kinderen, mijn vrien-
ken. Sylvia is Philippe wel altijd gevolgd. Althans, ik kan me
den, mijn politieke opvattingen of mezelf. Die stukjes
niet goed indenken dat Philippe een correspondentschap
zijn schetsen, geen foto’s. Het is míjn weergave van de
heeft geweigerd omdat hij vond dat Sylvia haar kookrubriek
feiten. Ik aarzel nooit datgene weg te laten wat niemand
goed moest kunnen doen. In die zin lijken ze me dus vrij
iets aangaat. Twitter is gezellig, onbeduidend koffieauto-
traditioneel.
maat-geouwehoer, in mijn geval bij gebrek aan een échte
“Toen Philippe hier de baas werd, is hier en daar wel wat
kantoortuin: ik werk alléén.
gemopperd, in de sfeer van: nu mag je natuurlijk nooit meer
“Mijn ‘giftige’ (ik zeg liever ‘geïrriteerde’) reactie op dit
iets over Sylvia zeggen. Ik meen me te herinneren dat daar
profiel heeft twee redenen. Ik heb een interview gewei-
een afspraak over bestaat: kwesties rond Sylvia worden afge-
gerd omdat ik al geruime tijd mijn bedenkingen heb bij
handeld door een adjunct. Maar ja, dan nog weet natuurlijk
jullie blad, maar vooral ook omdat ik op dit moment geen
iedereen met wie je te maken hebt: de vrouw van de baas.
behoefte heb aan publiciteit. Het is mijn goed recht een
“Toen ze drie keer per week ging schrijven, werd er wel
interview te weigeren. Het is ook jullie goed recht om
gebromd: moet dat nou zo vaak? Die geluiden hoor ik eigen-
vervolgens onmiddellijk een ‘profiel’ te schrijven, maar
lijk nooit meer.”
het riekt wel een beetje naar revanche.
Jean-Pierre Geelen
Vooral de manier waarop jullie mijn vrienden, kennissen, familie en collega’s achter mijn rug om benaderen
“Of ze invloed heeft op Philippe? Ik denk dat in geen enkel
bevalt me niet. Jullie stellen suggestieve vragen, die doen
huwelijk volstrekt langs elkaar heen wordt gegaan. Dat men
vermoeden dat HP op roddel en sensatie uit is. Sympa-
wel waarde hecht aan het oordeel van de ander. Maar ze
thieker was het geweest om mij zélf te benaderen en mij
zit niet als een koningin thuis op de bank te roepen welke
te vragen welke vrienden/familie er voor een dergelijk
redacteur er ontslagen dient te worden.”
gesprek in aanmerking zouden komen.
Chris Buur
‘Bedreigend’ vind ik dit alles niet, maar wel vervelend. Niet iedereen stelt nu eenmaal prijs op ongevraagde
“Sylvia is geen rolmodel, maar eigenlijk juist het tegenover-
publiciteit. Ik doe al jaren hetzelfde: stukjes tikken. Op-
gestelde. Ze is een versie van jezelf die niet altijd de schoon-
tredens, tv en dergelijke vermijd ik zo veel mogelijk. Dat
heidsprijs verdient, maar dan wel met heel veel humor. Ze
er een film wordt gemaakt met mijn stukjes (en dus niet
houdt je een spiegel voor, laat zien hoe inconsequent we
mijn privéleven) als insteek is leuk, maar niet mijn initi-
met z’n allen aan het doen zijn. Het knappe vind ik dat je je
atief of verdienste. Jullie argument dat ongewenste pu-
altijd afvraagt tot op welke hoogte het er bij haar thuis echt
bliciteit er nu eenmaal bij hoort als je een publiek figuur
zo aan toe gaat. Is ze de boel aan het overdrijven? Je weet
bent, is volslagen ledig. Iedereen heeft zelf het recht om
niet in hoeverre het haar eigen leven is waar ze over schrijft.”
te bepalen wat hij/zij prijsgeeft over zijn/haar privéleven.
Marjolein Beumer
Ik heb overigens niets te verbergen, dus mocht je in mijn vuilniszakken willen komen wroeten: ga je gang.”
“We wonen niet zo heel ver bij elkaar vandaan, dus we delen dezelfde supermarkt. Ik heb haar een keer op de fiets gezien
42 Hp/de tijd 2013 nr. 07
Met medewerking van Boudewijn Geels
