Punt Uit Op Stap
met Peter Bonthuis en Jan Dirk Stouten Verslingerd aan de sport
Ze zijn ‘on speaking terms’, maar in de tijd dat Peter Bonthuis directeur van Sparta was en Jan Dirk Stouten sportverslaggever bij RTV Rijnmond wilden de beide sportfanaten het nog wel eens oneens zijn over de manier waarop zaken gecommuniceerd of benadrukt werden. Punt Uit nam de twee mee Op Stap voor een uitgebreide lunch naar (eet)café Van Eijk in Hillegersberg. Een plek waar het voortdurend streven naar kwaliteit en passie voor het vak hoog in het vaandel staan. Dat bleek uitstekend te passen bij de karakters van onze gasten.
14
Ons gezelschap wordt welkom geheten door Fred de Kreek die zowel Van Eijk als het naastgelegen café Lebbink bestiert. Twee succesvolle cafés waar jong en oud uit de Hillegersbergse regio zeven dagen per week koffie drinken, borrelen, lunchen en
“Ik ben niet iemand die zijn gevoelens snel blootgeeft, maar dat doe ik in mijn boek wel.” Peter Bonthuis de Tour de France, verschijnt zijn boek met de titel ‘Topsport Intriges’, uitgegeven door Voetbal International/Johan Derksen. Jan Dirk Stouten (1970) begon zijn loopbaan als weekend sportverslaggever bij Radio Rijnmond. Met een enorme drive stortte hij zich op zijn doel om op een dag de grote wedstrijden te mogen verslaan. Inmiddels is Stouten een gevestigd sportverslaggever bij RTV Rijnmond en een veelgevraagd dagvoorzitter en presentator. Tevens is hij directeur van zijn eigen bedrijf TSEC (The Sports & Entertainment Company) en mede-oprichter van zakelijk netwerk LEADS. In leeftijd zit er een generatie tussen, maar de levens van Stouten en Bonthuis vertonen opvallend veel overeenkomsten. Ze komen allebei uit een arbeidersgezin, zijn grotendeels opgegroeid op Zuid en voetbalden in hun jeugd bij DCL en buurclub Transvalia. In hun tienerjaren maakten emotionele gebeurtenissen dat hun leven ingrijpend veranderde. Jan Dirk door het verlies van zijn vader en bij Peter omdat hij zelf vader werd. Sport loopt als een rode draad door hun bestaan. Het vormt een gigantisch groot rood baken zou je eerder kunnen zeggen. Het heeft hen ‘gered’ en zij werden er door verguisd, het beïnvloedde hun gezinsleven, ze verdienen er hun brood mee, het zorgt voor ontspanning en spanning en allebei zeggen ze niet zonder te kunnen. Een andere
dineren en tot laat feesten. “Onze gasten moeten zich welkom voelen. Of je Bekende Nederlander bent of niet, niemand kijkt daar overigens van op, want men is wel wat gewend in Hillegersberg, wij bieden goed eten en drinken en een perfecte service. Wij weten precies wat de vaste klant drinkt en zorgen voor een mooie menukaart.”
solliciteren omdat ik hoorde dat je daar meer kon verdienen. Ik werd aangenomen op de afdeling secretarie van Sport en Recreatie als assistent van de personeelscheffin. Daar zat ik de hele dag personeelscontracten te tikken voor mensen die in de zwembaden werkten en in de gemeentelijke volkstuinen. Ik werkte hard, volgde diverse opleidingen en cursussen en kon vrij snel doorgroeien binnen de afdeling. In 1974 ben ik door een tip van een oud-collega bij Ahoy gestart als assistent van de chef sport. Ik ben de evenementen gaan organiseren en dat vond ik geweldig om te doen. Tien jaar heb ik met veel plezier bij Ahoy gewerkt. De combinatie met andere werkzaamheden in met name de professionele wielersport en afspraken met Ahoy leidden ertoe dat ik toen voor mezelf ben begonnen, ik heb daarna nog enkele andere dingen gedaan en in 2003 ben ik bij Sparta terecht gekomen. Eigenlijk heb ik pas het plan opgevat om een boek te gaan schrijven nadat ik ben weggegaan als directeur van Sparta. Je komt na zo’n afscheid, en dat zullen meer mensen herkennen, in een situatie dat je op zoek gaat naar een nieuw hoofdstuk in je toekomst. Ik realiseerde me dat ik veel heb om op terug te kijken in mijn leven en dat wilde ik op papier zetten. Ik had geen doelgroep in gedachten, behalve mijn familieleden en al snel had ik zo’n 40 verhalen opgeschre-
| OP STAP
overeenkomst is het grote hart van beide mannen. Ze zijn loyaal en voelen een grote behoefte om anderen te helpen, vooral jongeren. Het verhaal van hun eigen keiharde inspanningen om iets te bereiken in het leven delen ze graag om te inspireren en te stimuleren de regie in eigen hand te nemen en zo iets van het leven te maken.
NR 02 - BEST SELECTED CITY NEWS - APRIL 12
Peter Bonthuis (1949) heeft een rijke carrière in de topsport doorlopen. Niet als sporter, hoewel hij zelf heel aardig voetbalde en later aan toerfietsen deed. Wel organiseerde hij onder meer prestigieuze wielersportevenementen, trad op als manager van diverse grote sporters, was toernooidirecteur van het ABN AMRO tennistoernooi en bokspromotor van het grootste naoorlogse gevecht in Rotterdam. In 2003 werd Bonthuis gevraagd als Kasteelheer bij Sparta en hij voerde de directie van de Rotterdamse voetbalclub tot juli 2011. Na zijn vertrek werd het tijd voor bezinning. Peter is gaan schrijven en binnenkort, vóór de start van het EK voetbal en
“Als ik verslag doe in De Kuip, dan kijk ik altijd even naar de plek waar ik vroeger met mijn vader stond.” Jan Dirk Stouten Als we plaatsgenomen hebben aan een fraai ingedekte tafel en de drankjes geserveerd zijn vragen we Peter naar zijn loopbaan.
Geheimen en onwaarheden openbaard “Op de middelbare school kreeg ik een vriendinnetje en wij zijn ouders geworden toen zij 16 en ik 17 was. Dan verandert je leven. Er moest brood op de plank komen en ik ben meteen gaan werken. Ik had een baantje waarbij ik 225 gulden in de maand verdiende, dus ik ben bij de gemeente gaan
ven waarin een aantal zaken de revue passeert die wel wat stof zullen doen opwaaien. Zo onthul ik het ‘geheim’, het conflict, tussen Post en Raas. Ook toon ik aan dat Tiriac, de zaakwaarnemer van Boris Becker en Guillermo Vilas, in 1983 niet de waarheid heeft gesproken in een rechtszaak en een verkeerde voorstelling van zaken heeft ge geven. Die zaak is trouwens verjaard dus je kunt er niks meer mee, maar ik ben van mening dat ik indertijd beschadigd ben en dit geeft me de gelegenheid om dat recht te zetten. Sommige supporters bij Sparta zeggen dat ik ruzie heb gemaakt met alle
15
Onze gastheer Fred de Kreek van cafés Van Eijk en Lebbink, Jan Dirk Stouten en Peter Bonthuis
trainers bij Sparta. Natuurlijk heb ik confrontaties gezocht, maar in mijn boek kan ik mijn relatie met die trainers uitleggen en van een andere kant belichten. En dan heb ik nog een aantal verhalen, waarbij één van de meest indrukwekkende het verhaal is van het weekend met de uitwedstrijd van Sparta tegen Fortuna-Sittard. We verloren kansloos met drie-nul, er kwam een supporter onder de bus terecht die daarbij zijn een gedeelte van zijn voet kwijt raakte, we hadden ernstige problemen met Mike Snoei, dus die hebben we op non-actief moeten zetten, vervolgens kregen we bericht dat ons hoofd opleidingen Rob Kiebert verongelukt was en dat allemaal in 40 uur tijd. Het was het zwaarste weekend uit mijn leven, echt verschrikkelijk. Het mooie van de sport is wel dat het verbroedert. In moeilijke tijden en bij verdriet kan sport mensen veel steun bieden. Er staan heel emotionele dingen in het boek. Ik ben niet iemand die zijn gevoelens snel blootgeeft, maar dat doe ik in mijn boek wel. Ik kan zelfs tranen in mijn ogen krijgen als ik een verhaal terug lees.”
Verslingerd aan de sport Jan Dirk Stouten is net als Bonthuis al van jongs af aan verslingerd aan de sport. ”Mijn vader heeft me als jong ventje de liefde voor sport bijgebracht. Hij nam me mee naar de Kuip, naar Excelsior en naar het Kasteel. We gingen samen de marathon kijken, Feyenoord honkbalde toen nog op het hoogste niveau als zelfstandige club en ook daar ging ik vaak met mijn vader naartoe. Mijn vader was 42 toen hij overleed aan een hersenbloeding. Ik heb daardoor de havo niet afgemaakt. Peter is wat dat betreft hoger opgeleid dan ik,” lacht Jan Dirk. “Maar,
16
hoewel ik het mezelf lang kwalijk heb genomen, lukte het me toen door de omstandigheden niet om dat papiertje te halen. Ik ben er enige tijd geleden in een interview met het AD erg openhartig over geweest. Mijn vader is overleden toen ik 15 was en mijn moeder kon de zorg voor mijn zus en mij niet aan, het was een moeilijke tijd. Ik ben gaan werken bij de gemeente Rotterdam, maar voor mij is sport en met name Radio Rijnmond mijn redding geweest. Een vriendin van mijn moeder hoorde op de radio dat ze bij Rijnmond jonge verslaggevers zochten. Ik heb een brief geschreven, achteraf hoorde ik met nog 400 anderen, dus tot mijn eigen verbazing mocht ik proefuitzendingen komen maken en meteen blijven om in de weekenden wedstrijden te verslaan. Hans van Vliet, toch een icoon op de redactie bij Rijnmond, zag iets in mij en ik ben hem daar altijd heel dankbaar voor geweest.” Waarom werd jij uitgekozen door Van Vliet en niet een van die 399 anderen? “Ik denk dat mijn kracht is, en dat is ook altijd zo gebleven, dat ik me heel goed voorbereidde. Ik wist gewoon alles. Als je dat doet heb je al de helft gewonnen. Dat doe ik nu nog precies zo. Als je bijvoorbeeld bij presentatieklussen goed weet met wie je praat, waarover je praat, er oprecht mee bezig bent en wil slagen in het vak, dan lukt het ook. Na jarenlang kleine wedstrijdjes verslaan en er 9 mensen ziek waren bij Rijnmond, mocht ik naar Veendam-Dordrecht om die wedstrijd te verslaan. De stap naar betaald voetbal was gezet. Dat was voor mij een enorme overwinning. Ik ben in 1995 bij Rijnmond in vaste dienst gekomen, wat na-
tuurlijk geweldig was, maar toen kreeg ik ook wel de behoefte om er iets naast te gaan doen en dat werd presenteren. Ik werd door mijn radiowerk al regelmatig gevraagd om avonden aan elkaar te praten en dat vond ik leuk, dus langzaamaan werd dat de opstap naar mijn eigen bedrijf. We doen met TSEC nu 125 presentaties per jaar.” Ben je nerveus als je voor zo’n grote groep mensen moet spreken en dan ook nog vaak met prominente gasten? “Ik ben nog altijd onzeker en heb bij grote presentaties meestal toch een steentje in mijn maag, maar daar is niks mis mee. Ik beschouw mezelf niet als een natuurtalent, maar met wilskracht en hard werken kun je veel bereiken. Misschien is het wel revanche voor vroeger. Ik wilde bewijzen dat ik ‘iemand’ kon worden. Drie jaar geleden ben ik ook tv gaan maken bij Rijnmond, TSEC is een bedrijf geworden met vier mensen, ik doe allemaal dingen die ik leuk vind. Ik geloof erin dat waar je van droomt ook kan gebeuren. Mijn favoriete boek is De Creatiespiraal van Marinus Knoope, een Rotterdammer van Zuid overigens, en hij heeft gezegd ‘wensen zijn voorgevoelens van hetgeen je daadwerkelijk kunt realiseren’. Ik heb in mijn hoofd, soms schrijf ik het ook op, wat ik over vijf jaar wil doen. Zo droomde ik als ik BarendrechtHeerjansdam versloeg, hoe het zou zijn om dat in een volle Kuip voor Feyenoord-Ajax te mogen. Of ik fantaseerde dat ik de marathon mocht doen op de motor. En als je als dagvoorzitter begint dan denk je ‘als ik nu een keer voor 1000 mensen mag staan, dat zou helemaal geweldig zijn’. En dat is allemaal uitgekomen. Zo schuiven je doelen steeds op. De toekomst is maakbaar.”
Niet makkelijk voor thuis Een voor beide heren herkenbare overeenkomst is de zware wissel die hun overvolle agenda op hun gezinsleven heeft getrokken. Peter: “Als ik terugkijk op mijn leven heb ik zakelijk nergens spijt van, je neemt immers alle beslissingen op basis van de kennis die je op dat moment hebt, maar privé had ik dingen anders moeten doen. Hoewel, uiteindelijk ben ik heel gelukkig met mijn huidige partner Leonie. Ik heb het ongelooflijk goed met haar getroffen. Ik ken haar uit de tijd dat zij nog in een modewinkel werkte. Inmiddels heeft zij een mooie baan bij Spido, een fantastisch bedrijf waar zij het enorm naar haar zin heeft.”
“Ik ben en blijf Spartaan.” Peter Bonthuis een hoofdklassepotje en op zondag naast Hans van Vliet bij Feyenoord zat. Nu verlangt mijn vrouw dat ik met enige regelmaat thuis ben en dat is ook wel goed voor me. We plannen af en toe weekendjes samen weg en gaan in de zomer met het gezin heerlijk een maand naar Portugal. Dan heb ik er ook geen moeite mee om de telefoon uit te zetten en ik neem geen laptop mee. Ik kan makkelijk afstand nemen, dan zit ik een maand lang lekker te lezen en ga ik een beetje zwemmen.” Peter: “Bij mij was vooral de tijd met Peter Post heel hectisch. Ik kan moeilijk nee zeggen, ik ben heel loyaal, dat zit in me, met als gevolg dat je soms onverantwoord hard werkt. In die tijd werd elk wielercontract in Nederland door mij afgesloten. Ik heb nog meegemaakt dat we het startgeld van de renners in een cafeetje of in een sporthal uitbetaalden. Stonden de renners in een rij om het in ontvangst te nemen. Joop Zoetemelk was toen de eerste die zei ‘Peter, dat doe ik niet meer, neem jij het maar mee’ en na hem volgden Raas, Knetemann en de rest. Ik heb jarenlang dat geld voor ze in ontvangst genomen en geteld, berekeningen gemaakt voor premies en ga zo maar door. Ik reed op een gegeven moment met tonnen rond in mijn wagen. Ik heb dat uiteindelijk zeven jaar volgehouden, maar dat ging natuurlijk echt niet meer. Ook mijn toenmalige vrouw wilde daar niet in mee. Zij zei ‘ik geloof het wel’ en dat begreep ik ook wel.” Wat zien jullie als hoogtepunten in je loopbaan? Jan Dirk: “Dat ik mijn geld verdien met
hebben. Je moet daar heel bewust mee omgaan. Daar moest ik in groeien. Sinds ik op tv ben herkennen mensen me eerder en hebben ze vooral een mening over je en die is niet altijd positief. Maar gelukkig is het merendeel van de reacties hartstikke leuk.” Peter: “Vanwege je functie kom je in de belangstelling te staan, maar ik heb dat nooit opgezocht. Ik heb me erg verbaasd over hoe men je bejegent als je een bepaalde publieke functie uitoefent. Zo gaat je club promoveren en ben je Spartaan van het jaar en zo krijg je een bak vuilnis over je heen gestort.”
| OP STAP
heel leuke dingen doen. Ik word na 22 jaar sportverslaggeving nog altijd blij wakker als ik Excelsior-De Graafschap mag verslaan of Feyenoord-Groningen of als ik de uitreiking van de Rotterdamse Ondernemersprijs mag presenteren. Ik ben trots op wat ik heb bereikt, vooral ook omdat ik weet waar ik vandaan kom en dat zal ik nooit vergeten. Wij reden vroeger met mijn ouders in een eend met een aanhanger naar Zuid-Frankrijk. Wij kinderen zonder riemen achterin, pa en ma allebei rokend voorin. Daar denk ik nog wel eens aan als ik met mijn eigen kinderen in een veel te grote BMW diezelfde richting op rijd. Mijn ouders hebben het toch allemaal maar gedaan, ook al hadden we het niet breed. Net als naar sportwedstrijden gaan. Als ik verslag doe in De Kuip, dan kijk ik altijd even naar de plek waar ik vroeger met mijn vader stond.” Peter: “Heel bijzonder vind ik dat ik ooit mijn idool Jimmy Connors naar Nederland heb kunnen halen en een vriendschap met hem kreeg. Ook het winnen van de Tour de France met de TI Raleighploeg, 11 etappes met Joop Zoetemelk in de gele trui, dat vond ik een geweldig hoogtepunt. De promotie met Sparta was ook zo’n mooi moment.”
NR 02 - BEST SELECTED CITY NEWS - APRIL 12
Jan Dirk: “Dat geldt voor mij ook. Ik ben enorm ambitieus en werk heel hard en veel, maar dat is zwaar voor je privéleven. Ik ben getrouwd en heb twee kinderen van 9 en 4 jaar. Mijn dochter is uit een eerdere relatie, maar ik zie haar gelukkig elke week. Ja, dit leven, dat zal Peter beamen, is niet makkelijk voor thuis. Aan de andere kant: als je veel wil in het leven dan hoort dat er bij. Ik heb een tijd gehad dat ik op vrijdag eerste divisievoetbal deed op de radio, op zaterdag
Laat je dat gemakkelijk van je af glijden of lig je er wakker van? “Je krijgt soms wel een gevoel van machte loosheid, want het is niet leuk om onterecht beschuldigd te worden van allerlei zaken. Erg opvallend was bijvoorbeeld ook hoe stil het werd na mijn vertrek bij Sparta. Ik ben toen samen met Leonie en haar dochter Jill naar Tenerife gegaan. Na een paar dagen heb ik gecontroleerd of mijn telefoon het nog wel deed. De vierde dag ging hij, ik nam op en het was iemand die een verkeerd nummer had gekozen. Het is de realiteit, hoewel ik er niet wakker van lig. Leo-
“Wat onze stad bijzonder maakt is de wil om met elkaar dingen aan te pakken.” Jan Dirk Stouten Publieke functie Hoe kennen jullie elkaar? Jan Dirk: “We hebben elkaar beter leren kennen in de jaren dat Peter directeur van Sparta was en dat was niet altijd even gezellig.” Peter: “Ik vond dat dingen die helder besproken leken nogal eens anders of geheel eenzijdig in het nieuws gebracht werden. Dat is jammer en ik vind als er geen nieuws is moet je het niet maken, maar ik begrijp het wel, want dat is het vak.” Jan Dirk: “Natuurlijk is het als journalist je vak om nieuws te brengen, maar er is een verschil tussen kritisch zijn en negatief. Gelukkig zijn we in Nederland niet zo gek als in Engeland met schandaalkranten et cetera. Wij zijn denk ik niet bewust bezig met mensen beschadigen. Ik moest er zelf ook erg aan wennen dat mensen iets vinden van wat ik doe en zeg en dat het grote gevolgen kan
nie vindt het moeilijker. Zij gaat nog wel met mij mee naar de thuiswedstrijden van Sparta, maar ze is minder enthousiast. Zij heeft meer moeite met bepaalde dingen. Ik niet, maar ik begrijp haar heel goed. Zij is echt heel sociaal en kan daardoor soms niet begrijpen hoe mensen je behandelen.”
Rotterdam Hoe zouden jullie de stad Rotterdam omschrijven? Jan Dirk: “Wij hebben geen intieme sfeervolle binnenstad, maar de stad heeft wel een aantal iconen en het wordt hier steeds mooier. Ik houd van Rotterdam en van de haven. Mijn vader werkte in de haven. Dat rauwe van de stad spreekt mij aan en de mentaliteit van Rotterdammers. Om zaken mee te doen zijn Amsterdammers bijvoorbeeld echt anders. Voor ons vanzelfsprekend is dat wij heel direct zijn in de manier
17
Wat zou jij nog graag gerealiseerd zien in de stad Peter?” Eén grote Rotterdamse ‘Omnisportvereniging’ lijkt me nog een mooi uit te voeren initiatief. Volleyball, basketball, zaalvoetbal en handbal in één vereniging. Een grote organisatie waardoor je veel kosten kunt besparen, daar zou ik graag aan meewerken. Rotterdam mag daar best een voorloper in worden. Ik ben bijzonder trots op de stad. Als ik over de Van Brienenoordbrug rijd, dan vind ik de skyline heel mooi. Vanwege mijn vele activiteiten in het verleden heb ik niet zoveel gelegenheid gehad uit te gaan. Bezoeken aan het uitgaansleven gingen met name naar restaurants in Rotterdam. Ik ben nooit een echte ‘stapper’ geweest. Met vrienden naar de kroeg gaan, was niet mijn ding. Bovendien drink ik geen alcohol, dus dan zit je ook ‘anders’ in een café denk ik. Ik vind Rotterdam een fantastische stad om in te werken, een overzichtelijke stad. Het is wel jammer dat sommige
Terug- en vooruitkijken. Peter: “Zoals ik al vertelde heb ik zakelijk gezien niet echt spijt van dingen. Wel vind ik dat mensen je soms slecht kennen, maar dat ligt misschien ook aan mezelf. Ik ben een enorm gevoelsmens, maar dat laat ik niet snel zien. Ik zeg wel eens dat mij filmen geen zin heeft, dat je net zo goed een foto kunt plaatsen, want ik beweeg niet in beeld. Ik ga ook nooit juichen bij een doelpunt. Je kan wel als een gek staan te springen maar als de tegenpartij er daarna ook een maakt dan heb je het in feite voor niets gedaan. Dat is natuurlijk een foute opvatting, want het juichen is een emotie die er uit moet en dat kan ik niet. Ook niet thuis op de bank. Ik ben heel blij als het goed gaat met Sparta. Ik ben er elke thuiswedstrijd. Ik ben en blijf Spartaan, maar ik juich nog steeds niet als er gescoord wordt. Als ik naar de toekomst kijk dan verlang ik naar nog een aantal jaren in goede gezondheid. Ik heb serieuze waarschuwingen gehad en heb een hartoperatie ondergaan. Ik ben er goed doorheen gekomen en ik ben heel blij dat ik nog even door mag. Mijn vader had minder geluk. Hij is op ‘mijn’ leeftijd tijdens een hartoperatie gestorven. Ik sta te popelen om weer actief te zijn in de sport en de kennis die ik heb over te dragen op de jeugd. Verder zou ik ook graag lezingen/presentaties geven aan clubs en dergelijke. Ik denk dat ik een boeiend verhaal te vertellen heb. Basis daarvoor kan het verschijnen van mijn boek zijn. Ben benieuwd naar het effect er van. Sommige mensen zijn heel kritisch naar mij geweest. Ik denk dat het goed is mijn visie te geven op een aantal gebeurtenissen met trainers als Mike Snoei, Aad de Mos en Jan Everse. Dat dit verhelderend zal werken, kan ik alvast meegeven.” Jan Dirk: “Ik heb zeker geen spijt van mijn keuze voor dit vak. Ik ben er heel ei-
genzinnig in om te doen wat ik wil. Ook als ik financieel onafhankelijk zou zijn, dan zou ik dit blijven doen. Ik wil graag businessclub LEADS verder uitbouwen. We hebben een geweldige start gemaakt op het Kasteel van Sparta met Balkenende als gast. Ik wilde graag een prominente spreker hebben met een boodschap en dat heeft hij. We hebben een uur gesproken over die jongen uit Zeeland die op een dag de baas van Nederland werd en wat hij onderweg heeft meegemaakt en dat werd hartstikke leuk. LEADS is een brede afspiegeling van het regionale zakenleven. Wij garanderen bedrijven minimaal drie afspraken per jaar met een serieuze potentiële klant en jij als lid bepaalt wie serieus is. Zo koppelen wij bedrijven aan elkaar, kleinschalig of groter. Ook wil ik mijn bedrijf TSEC graag uitbouwen en er voor zorgen dat het onafhankelijk van mij kan draaien. Misschien ook wel omdat ik droom van een wit huis in de zon. Ik zou heel graag iets in Portugal voor mezelf hebben en daar vaker kunnen zijn. Ik zal nooit helemaal uit Rotterdam weg gaan hoor, laat ik dat voorop stellen. En ik heb nog een bekentenis, want wat ik nog graag wil, en dat ga ik ook echt op korte termijn doen, is een boek schrijven. Ongeveer tien verhalen van bekende en onbekende mensen die letterlijk of symbolisch in de goot hebben gelegen en door zelf de regie te nemen iets van hun leven maken en heel succesvol zijn geworden. Ik denk dat daar een mooie boodschap in zit. Daar kan iedereen wat mee. Zo denk ik er ook aan om met het verhaal van mijn jeugd naar scholen toe te gaan om jonge mensen te motiveren, daar zou ik wel iets structureels mee willen.” Peter knikt instemmend. Zijn boek ‘Topsport Intriges’ kunnen we al snel verwachten, dat van Jan Dirk zal hopelijk spoedig volgen. Wij kijken er naar uit. De lunch zit erop. Het was een mooie ontmoeting met twee bijzondere sportfanaten.
| CITY NEWS
wijken erg verpauperen. En de mentaliteit van mensen, daar maak ik me ook wel zorgen om.” Jan Dirk: “Het zou zo eenvoudig zijn als iedereen die maatschappelijk iets bereikt heeft een beetje hulp biedt aan mensen die het nog niet zo goed hebben. Ik doe nu ook mijn best om een deel van mijn bedrijfsopbrengst te investeren in anderen. Ik wil de Jan Dirks van vroeger helpen om iets te bereiken. Meer mensen moeten hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. Al help je maar één iemand dan heb je al iets wezenlijks bereikt.”
NR 02 - BEST SELECTED CITY NEWS - APRIL 12
waarop we met elkaar samenwerken. Wij willen delen. Met elkaar krijgen we veel van de grond. Dan ga ik toch weer over sport praten, maar sport is erg belangrijk voor deze stad. We zijn een stad met drie betaald voetbalclubs en hopelijk alle drie snel weer op het hoogste niveau. Met negen takken van sport hebben we het grootste landelijke evenement binnen de stadsgrenzen. Van het ABN AMRO tennistoernooi en de korfbalfinale tot aan de marathon en het honkbal bij Neptunus, dat is wel wat deze stad heel bijzonder maakt. De wil om met elkaar dingen aan te pakken. Die daadkracht, die overigens wel een beetje dreigt te verdwijnen, dus daar moeten we voor waken, die maakt de stad zo bijzonder.”
Door: Nathalie van Huët Foto’s: Enith van Tongeren-Stenhuijs
19
