Bern 2014 Verslag van een bijzondere deelname met Judo en Tafeltennis. Donderdag 29 mei. Het was vroeg vanmorgen, erg vroeg. We moesten om 2 uur ’s nachts vertrekken vanuit Venray om naar Bern in Zwitserland te reizen. Daar mochten we deelnemen aan de Nationale Spelen met de sporten judo en tafeltennis. Onze medejudoka’s van Budosport Rust uit Den Haag waren er ook al en dus werd de reis de reis begonnen. We mochten met de camper van Rudi mee en ook Mayk met zijn gezin waren met hun camper erbij. Onderweg was aanvankelijk niet veel te zien, lichtjes in de nacht. En dan kun je maar beter nog wat proberen te slapen. Bij daglicht zag de wereld er al een stuk heuvelachtiger uit. We waren duidelijk naar het zuiden aan het reizen! Maar we waren wel moe. Nadat we een paar stops hadden om te tanken en de sanitaire voorzieningen te gebruiken kwamen we dan toch eindelijk in de buurt van Bern, nog steeds gevolgd door de judoka’s van Jan Rust. We zijn om half twaalf in Bern aangekomen en daar werden we verwelkomd door onze contactpersoon (DAL) Bert Evers. Hij wachtte ons bij het hotel op, hielp bij het inchecken en maakte ons daarna wegwijs op het terrein. Ook Feike met de tafeltennissers kwamen bij onze groep erbij. We zijn met z’n allen lekker gaan lunchen in de feestzaal, pasta met vlees en salade. Lekker!!! Na de lunch zijn we naar de hal gelopen waar we de wedstrijden en de trainingen zouden hebben. Daar lagen de drie matten al klaar. De rest van de middag hebben we een beetje rondgelopen in de Olympic Town (de witte tenten op de foto) en zijn rond 17 uur weer gaan eten, want we moesten daarna met de tram naar het centrum van Bern voor de openingsceremonie. Onderweg zagen we een beetje van de stad en wat opviel was dat die erg schoon is. Nergens zie je rotzooi liggen en ook de huizen zien er erg mooi uit. Nadat we uit de tram waren gestapt moesten we een klein stukje lopen tot waar we ons moesten opstellen voor het defilé. We konden de muziek al horen! Uiteindelijk waren wij ook aan de beurt om de Bundesplatz op te lopen, onder luid gejuich van de mensen die daar aanwezig waren. Wat een sfeer! Wat een mensen! Wat mooi! Onder de bankjes lagen plastic zakjes met wat te eten en te drinken. Ook daar was goed voor gezorgd en zelfs de weergoden speelden mee: het regende nauwelijks.
Pas na afloop van de ceremonie begon het te regenen. Alsof ze het hadden afgesproken! We zijn met de tram weer teruggereisd naar het hotel en zijn gauw gaan slapen. Toch best vermoeiend, zo’n dag. Richard: Samen met mijn zus Heidi woensdag de trein gepakt van Roodeschool naar Groningen,waar onze coach Feike op ons stond te wachten. Hessel arriveerde even wat later met de taxi. Toen de trein naar Utrecht genomen, de stemming zat er goed in. De nachttrein vond ik geweldig, ik was de enige die goed had kunnen slapen. De volgende ochtend wakker worden in een andere land met een geweldige uitzicht(wat een leven) Toen we eindelijk in Bern aankwamen, waren we wel moe maar hadden er wel zin in, gelijk de eerste dag geweldige mensen ontmoet. Na het inchecken en wat opfrissen hebben we ons klaar gemaakt voor de opening. Wat een ervaring. samen met alle andere landen moesten we in bussen naar het centrum waar al heel veel mensen op ons stond te wachten. Onder heel veel gejuich werden we allemaal aangekondigd . Ik kon helaas niks van de aankondigingen verstaan maar er was veel muziek en gezelligheid. Na deze avond zijn we terug gegaan naar het hotel waar ik zonder problemen heerlijk heb kunnen slapen. Feike: Samen met Richard, Hessel en Heidi (zus van Richard ) woensdagavond de nachttrein gepakt van Groningen naar Zurich. In Zurich werden we door David Aepli van Special Olympics Zwitserland opgevangen. David begeleidde ons in de trein van Zurich naar Bern. In Bern aangekomen met de tram naar het hotel waar Bert Evers ons opwachtte. Gelijk aan veel mensen voorgesteld en eea. te horen gekregen over het reilen en zeilen van een en ander. Heerlijk gegeten ‘s avonds. Hessel: Onderweg naar Zwitserland Eerst gingen wij naar utrecht in utrrecht aangekomen gingen wij met de nacht trein naar zwitserland Donderdag 29 mei aangekomen in zwitserland
Vrijdag 30 mei Na een goeie nachtrust (voor de meesten tenminste) zijn we weer naar de feestzaal gelopen waar Bert al op ons zat te wachten. Een royaal ontbijtbuffet met veel variatie stond al klaar voor alle deelnemers en daar werd goed gebruik van gemaakt. Na het
ontbijt hebben we de sportspullen gehaald en zijn we voor een training naar de hal gelopen. Daar werden we eerst gewogen en moesten we onze judojasjes inleveren. Vervolgens mochten we weer even naar de Olympic Town gaan en moesten we een uurtje later weer terug zijn. Wat een verrassing: de jasjes hadden een rugembleem gekregen! Trots werden elkaars jasjes bekeken. De jasjes gingen weer aan en we kregen nu bijna anderhalf uur training door verschillende Zwitserse en buitenlandse trainers. We hebben flink gestoeid op de mat en veel plezier gehad. Na afloop van deze training mochten we ons weer omkleden en zijn we gaan lunchen. Bert had het al uitgelegd, in Zwitserland c.q. Bern wordt zo’n beetje de Italiaanse levensstijl gehanteerd. Dus twee keer per dag warm eten met pasta/rijst. ’s Middags moesten we weer divisioning, kijken of de inderdaad klopten. Het werd categorie 1 en 2 uit Er waren gewoon geen in Zwitserland is nog niet zo gewerkt!!
terug naar de hal voor de poultjes die gemaakt waren ook al snel duidelijk waarom de Nederland hier niks te zoeken had. tegenstanders voor! Het judoniveau hoog, maar er wordt wel hard aan
‘s Middags zijn we rond half vijf weer met de tram naar het centrum gereisd en hebben de stad een beetje bekeken. Mooi hoor, we willen best nog eens terug. Onderweg was er even een klein watergevecht tussen Bert en Pieter, zonder dat dit gelijk eindigde in drijfnatte kleren. Maar ook anderen ontkwamen niet aan de een of andere spat water. We zijn zo door het centrum heen en onder de Zydglogge (Anno 1770) door naar beneden gelopen naar waar de rivier de Aare loopt. Daar keken we uit over de berenkuil, een klein resort waar een drietal beren lekker verwend werden. ’s Avonds waren alle sporters door de Bernse restaurants uitgenodigd om te komen eten. Wij mochten naar Café Postgasse, een rustiek gebouw met leuke details. De gastvrouwe was heel vriendelijk en ook de bediening was zeer leuk om te zien. Dat vond Richard ook. Hij was op slag helemaal weg van de jongedame en wilde zelfs na afloop van het diner nog de afwas gaan doen, zodat hij langer bij haar kon blijven. Priscilla had een beetje medelijden met hem en is uiteindelijk maar gaan helpen. Zo konden we tenminste vandaag nog naar het hotel terug We hadden hier zo goed en rijkelijk gegeten dat we, op Hessel en Feike na, maar besloten om naar het hotel terug te lopen. Onderweg wisten Priscilla, Vera en Karl er bergop nog een extra sprintje uit te halen, terwijl de anderen hun weg rustig vervolgden. Bij aankomst bij het hotel zijn de hun kamer/bed gegaan en zijn Jan, even gaan bijpraten met Rudi en
sporters lekker naar Mary en Mady nog Mayk.
Richard: Vrijdag moesten weer vroeg aan de bak, we moesten tegen heel veel spelers om te kijken waar we in gedeeld moesten worden.
Was een hele leuke dag maar wel spannend want we moesten tegen sterke tegenstanders. Zaterdag begon weer met een heerlijke ontbijt, wat elke dag weer goed was geregeld net als de middag en avond eten. Feike: Op de eerste speeldag (vrijdag) bleek dat de wedstrijdleiding alleen Frans sprak maar gelukkig was er een vertaling en de coach van Belgie heeft me hier ook goed geholpen. Richard en Hessel deden goed hun best, Heidi hielp me hier goed bij. Aan het eind van de dag hadden we een voldaan gevoel. Weer lekker gezamenlijk eten met nog veel andere sporters en coaches en dan lekker slapen in het hotel.
Zaterdag 31 mei Vandaag is het dan toch eindelijk zover, de wedstrijden staan op het programma. In de ochtend moesten Karl en Vera op de mat. Karl (categorie 4) wist zijn eerste tegenstander zo gemakkelijk te verslaan dat deze gelijk uit de poule werd gehaald. Deze was duidelijk verkeerd ingedeeld, ondanks de divisioning een dag ervoor. Ook de beide andere tegenstanders, die beiden ingedeeld waren in categorie 3, werden door hem met ippon verslagen. Vera had eveneens drie tegenstanders en bij haar wedstrijden bleek dat ze absoluut in de juiste categorie zat. Ze moest hard werken om haar drie tegenstanders te verslaan, maar dit is haar uiteindelijk wel gelukt. Alle drie de wedstrijden werden met ippon bekroond en Vera was, terecht, heel blij. Na de lunch en een korte pauze werden de wedstrijden om 14 uur hervat en de rest van de judoka’s moesten de mat op. Best wel gespannen, want tenslotte wilden ze niet achterblijven bij de beide winnaars. Pieter zag het niet zo zitten: van zijn twee tegenstanders was er een bij als een beer! Die zou hij niet kunnen overwinnen, dacht hij. Ook de andere tegenstander zou een taaie kluif worden, want dat was de beste van Zwitserland. Maar toch ging hij vol goede moed de mat op om tegen de ‘beer’ te judoën. Dat hij geen vertrouwen in zijn eigen kunnen had was duidelijk en hij verloor deze wedstrijd op ippon. De tweede wedstrijd was voor hem niet te halen en ook deze moest hij aan zijn tegenstander laten. Aangezien ze met z’n drieën in de poule zaten, werd deze dubbel gedraaid en kwam Pieter opnieuw de beer tegen op de mat. Meneer Jan en Mady hadden tevoren met hem gepraat en hebben blijkbaar overtuigend genoeg kunnen zijn, want Pieter judode de sterren van de hemel en wist de beer te verslaan! Hij dolblij en wij ook. Dat hij uiteindelijk toch weer van zijn volgende tegenstander verloor was ook geen probleem. Een mooie derde prijs voor hem, maar meer nog: zelfvertrouwen!! Heleen zat in een poule met 4 tegenstanders. De eerste wedstrijd werd overtuigend met ippon gewonnen, maar de tweede wedstrijd moest zij aan haar tegenstandster laten. Zij was erg snel en sterk, maar wel correct ingedeeld. De derde en vierde wedstrijd van Heleen werden door haar weer overtuigend met ippon gewonnen en dus had zij ook een tevreden gezicht toen ze klaar was. Bent had eveneens 4 sterke tegenstanders, waaronder een clubgenoot. Beetje jammer, maar ook dat hoort erbij. De eerste twee wedstrijden wist hij met ippon op zijn naam te
zetten, de derde wedstrijd moest hij genoegen nemen met een waza-ari, maar de vierde wedstrijd wist hij weer met ippon te winnen. Een gelukkige Bent en een verdiende prijs. Danny judoot nog niet zo lang en had o.a. Bent in zijn poule. Maar desondanks wist hij het erg spannend te maken. Nadat de poule klaar was, bleken hij en nog twee anderen gelijk in punten en onderlinge wedstrijd te staan. Er moesten dus nog wedstrijden gespeeld worden om te bepalen wie de derde prijs in ontvangst zou mogen nemen. Danny wist Florian èn Jonathan te verslaan en legde zo beslag op de derde plaats. Rob had ook vier tegenstanders in zijn poule. Vanuit de ochtendsessie was één judoka toegevoegd, die wilde nog wel meer judoën. Nou, en dat kon ter plekke geregeld worden. De eerste wedstrijd moest Rob er nog in komen, want hij verloor deze helaas. Maar de drie volgende wedstrijden werden flink bevochten en hij mocht deze telkens met een ippon op zijn naam zetten. Een mooie beloning voor het harde werken. Priscilla had drie tegenstanders in de poule en haar vechtlust was duidelijk aanwezig. De eerste tegenstander heeft alle hoeken van de mat gezien en misschien wel blij dat Priscilla deze met ippon won. De tweede wedstrijd was tegen een jongedame waarvan Priscilla in Beverwijk nog verloren had. Ze heeft goed revanche genomen en met een tweede ippon werd deze wedstrijd in haar voordeel opgenomen. De laatste tegenstander was toch een maatje te sterk voor haar, zij heeft deze wedstrijd verloren op ippon. Na afloop van de wedstrijden werd er nog een groepsfoto gemaakt en kon het feest gaan beginnen. Het avondeten werd deze keer verzorgd door de Rudolf Steiner Schule en begon om half zeven. Rond negen uur was het toetje tenslotte op en kon het feest echt beginnen. En alle sporters en de meeste begeleiders gingen goed los op de vloer. Het was een reuze gezellige avond met veel vrolijke muziek die door de sporters zelf aangevraagd was. Om elf uur tenslotte kwam er een einde aan een bijzonder mooie dag. Richard: Vandaag niet zo goed gespeeld als ik had gehoopt misschien kwam dat door het geweldige avond die we hebben gehad, samen met de judo spelers en coaches van team nl zijn we de stad in geweest waar we heerlijk hebben gegeten en een wandeling hebben gemaakt door de stad. Maar ik had niet veel tijd om te treuren want zaterdag avond was er weer feest, wat begon met een gezamenlijk maaltijd en eindigde in groot feest (wat een geweldige groep mensen). Feike: Zaterdag werd er weer lekker gespeeld. Vandaag waren de enkel-finales waar Richard de 5e plek behaalde en Hessel de 2e plek, zilver dus. Met z’n allen (spelers en coaches van team
nl) zijn we de stad in geweest waar we heerlijk bij een restaurant in het centrum hebben gegeten. Keurig verzorgt door Bert Evers. Bert gaf daarna nog een kleine rondleiding over en in Bern. Ook zaterdagavond was er weer feest, wat begon met een gezamenlijke maaltijd en eindigde in een groot feest met muziek die door een DJ werd gespeeld. Zondag 1 juni Na het ontbijt werden de tassen weer ingepakt en gingen we weer naar de hal voor de laatste training van dit weekend met de aansluitende prijsuitreikingsceremonie. Na afloop hiervan hebben we al afscheid genomen van de organiserende judoclub en zijn we naar de feestzaal gegaan om daar de prijsuitreiking bij te wonen van de tafeltennissers. Zij hadden in het enkelspel een 5e plaats (Richard Muller) en 2e plaats (Hessel Raatjes) en in het dubbelspel hebben ze zelfs beslag weten te leggen op de gouden medaille, vóór Special Olympics België. Na deze feestelijke gebeurtenissen hebben we iedereen nog op een mooie groepsfoto gezet en zijn we aansluitend nog gaan lunchen. Aan alle mooie dingen komt een einde, zo ook aan dit weekend. In verband met de lange terugreis en de verplichtingen van enkelen (school/werk) hebben we helaas de sluitingsceremonie niet mee kunnen maken. Maar we zijn ervan overtuigd dat de vlam inmiddels gedoofd is. Na een zeer hartelijk afscheid van onze DAL Bert, Feike, Richard en Hessel zijn we om 14 uur weer huiswaarts gegaan. Om 23 uur was iedereen weer thuis, maar nog lang niet in zijn bed. Op deze herinneringen zullen we nog lang moeten teren. Richard: Zondag ons laatste dag en wat zal ik dit missen. Hessel en ik hadden vandaag dubbels , wat heel goed ging we hadden snel door dat we kans maakten op een medaille . We hadden nog wat tijd over voor de grote prijs uitreiking, dus hebben we wat rond gelopen over het olympic dorp waar Hessel en ik in de auto's van Toyota mocht zitten. En toen het grote moment, ik kwam vijfde in de enkel, Hessel kwam tweede en kreeg een zilver medaille en samen kregen we een gouden medaille voor de dubbel. En natuurlijk na dit alles was er weer een afscheid feest. Zondag in de middag na afscheid te hebben genomen van een groep geweldige mensen die ik niet zal vergeten weer de trein gepakt richting huis waar we maandag tegen de middag aankwamen moe maar voldaan. Feike: Zondag de laatste dag. Richard en Hessel speelden de dubbel voortreffelijk. België zat ook in hun poule en hier tegen waren ze zeer gebrand om te winnen. Dit lukte uiteindelijk ook waardoor ze GOUD behaalden! De prijs uitreiking was in het Olympic Town en dit was goed geregeld.
Hessel en Richard hebben ook nog deelgenomen aan de Healthy Athletes program, daar was deze keer gelukkig wel tijd voor. Verder nog in een paar mooie auto's van Toyota kunnen zitten en wat foto’s van geschoten. Het afscheidsfeest was net als altijd ook zeer goed verzorgd. Zondagmiddag moesten we helaas afscheid nemen van Bert, Frederike en anderen. Dit nadat we eerst Judo hadden uitgezwaaid, want die vertrokken per auto weer terug naar Nederland. Bij aankomst in Nederland werden we opgewacht met een spandoek en bloemen. Dit om de medaille winnaars nog een keer in het zonnentje te zetten. Al met al chapeau voor de organisatie van het Special Olympics team te Zwitserland. Hessel: Zondag 1 juni gingen mij met de nacht trein naar nederland Maandag 2 juni waren wij in groningen aangekomen waren wij onthaalt dat was heel leuk
Wat vonden de sporters er zelf van? Vera Jol Ik vond het weekend erg leuk. Ik had eigenlijk niet had eigenlijk niet verwacht dat ik eerste werd. Groeten, Vera
Karl van Zwieteren Ik vond het een super weekend ik heb het heel erg naar me zin gehad en ik ben heel blij dat ik eerste ben geworden en we hebben heel mooi uitzicht gehad van uit het hotel.
Bent van der Markt
Danny Giesbers
Ik vond het erg leuk en gezellig, alleen was het soms onduidelijk en de begeleider was erg aardig (bert).
Ik vond het een super weekend leker gejudoot en van het mooie land genooten en natuurlik veel gelagen met iedereen
Pieter Vink Geweldig weekend! Groeten Pieter
Priscilla de Roock Ik vond de disco heel erg leuk! In zwitserland was alles mooi! In het restaurant was het eten erg lekker! Pieter en Vera en Karl zijn heel aardug mensen! Mij tegenstanders waren erg makkelijk op de mat en mij nippon was mooi! Groetjes van Priscilla
Rob de Bakker Ik vond het echt een heel leuk weekend ik heb echt heel erg genoten. Mijn behaalde resultaten zijn ook mooi. En ook een super locatie om dit te doen alles lekker dicht bij elkaar en op loop afstand naar de stad. En een heel leuk team. Alles bij elkaar ECHT EEN HEEL MOOI WEEKEND Heleen Eijkhoff
Hessel Raatjes Eerst gingen wij naar utrecht in utrrecht aangekomen gingen wij met de nacht trein naar zwitserland Donderdag 29 mei aangekomen in zwitserland. Zondag 1 juni gingen mij met de nacht trein naar nederland. Maandag 2 juni waren wij in groningen aangekomen waren wij onthaalt dat was heel leuk Richard Muller
Ik vind het heel leuk als je goed judot en gezellige kinderen mijn in de poul ik heb 1x verloren en 3x gewonen 2e prijs maar ik moet afvallen van het eten dus
Zondag in de middag na afscheid te hebben genomen van een groep geweldige mensen die ik niet zal vergeten weer de trein gepakt richting huis waar we maandag tegen de middag aankwamen moe maar voldaan.
Jan Rust Zeer leuke ervaring en erg gastvrij land. Wat ze wèl kunnen verbeteren is de scheidsrechters en meer tijd nemen voor de judoka’s, met het bandje omdoen en bij het afgroeten van kleding netjes doen. Ook willen sommige judoka’s graag een bakje koffie de lessen en pauze. Ze kunnen goed groeien en hebben goed hun best gedaan met de poule indelingen, wij zijn tevreden.
Mady Holtackers Een speciale ervaring met deze speciale mensen en een goede indruk gekregen over hoe het kan gaan in Antwerpen. Het was over het algemeen erg gezellig en onze DAL Bert Evers heeft zich alle moeite gegeven om het ons naar de zin te maken. We houden ons graag ter beschikking voor een herhaling.
Feike Tuinhof Al met al chapeau voor de organisatie van het Special Olympics team te Zwitserland.
