Verslag van de lezing van Hans Stolp voor stichting In-zicht te Joure op woensdag 19 december Thema: Het geheim van Jezus, die de Christus werd

Verslag van de lezing van Hans Stolp voor stichting “In-zicht” te Joure op woensdag 19 december 2007 Web: www.in-zicht.nl E-mail: [email protected]

Thema: “Het geheim van Jezus, die de Christus werd”

Na het openingswoord van |Jenny waarbij een ieder en in het bijzonder Hans, hartelijk welkom werd geheten, leidt Jan het stiltemoment in met een gebed zijn uit het blad de Verwachting van december 2007 van zusterstichting De Heraut uit Amersfoort. Lieve God, Laat mij mijzelf kennen in al mijn lichte en mijn donkere kanten. Dat ik mijzelf eerlijk onder ogen mag zien om mij dán onbevangen door Uw Geest te openen. Uw Geest, die midden in deze stal geboren wil worden. Laat heel mijn wezen U aanbidden zodat Uw licht míjn licht mag zijn en ik Uw kracht mag aanwenden op dit pad, het pad van mijn leven. Amen. “Goedenavond allemaal. Ik heb er de leeftijd voor, opa vertelt. Ik heb er steeds meer de behoefte aan om in een stoel te zitten, want je praat heel anders wanneer je in een stoel zit, dan wanneer je achter een katheder staat. Vandaar deze stoel. Ik kan het niet laten. Ik hoorde net dat Margarete van den Brink hier een lezing gaat verzorgen en dat onderwerp van haar is fascinerend, dat kan ik je vast wel vertellen. Als je wilt begrijpen waarom zoveel relaties in onze tijd vastlopen? Waarom de politiek in onze tijd vastloopt? Dan moet je die lezing gaan horen. Ik wil geen reclame maken, desondanks wil ik het toch even kwijt! Zoals altijd wil ik graag beginnen met een wens. Namelijk de wens dat wij ons vanavond allemaal zo warm, zo kwetsbaar, zo onbevangen mogelijk met elkaar verbinden mogen, met het diepste in onszelf, maar ook met de geestelijke wereld. Dat door die warme en onbevangen verbinding, de aanwezigheid van Christus zelf, hier in ons midden, voor ieder van ons heel concreet voelbaar wordt als een kracht van warmte die ons omhuld, misschien als een flits van inzicht die ons echt verder helpt, misschien of als een stille kracht van troost en bemoediging op onze levensweg. Meer dan alle woorden van vanavond hoop ik dat ieder van ons in stilte, heel subtiel, maar ook heel concreet die aanraking mag ervaren en dat mag meenemen als het eigenlijke geschenk van deze avond.” Het thema van vanavond is: “Jezus mijn broeder, of het geheim van Jezus die de Christus werd” Om te beginnen dit. Toen ik jong was, gingen wij elke zondag twee keer naar de kerk. Toen was dat nog gebruikelijk. En in die kerk hoorde je, elke zondag opnieuw, preken vertellen over Jezus. Maar ik weet nog zo goed dat over wat ik daar hoorde, ik van jongst af aan voelde, dit klopt niet.. Zo is het niet.. Het is anders, maar hoe het dan anders was wist ik ook niet. In mijn studententijd ben ik naar Taizé geweest. Dat is dat klooster in Frankrijk waar protestantse en katholieke monniken bij elkaar leven. Het is nu het jongerencentrum van de hele wereld geworden. Toen was dat nog een beginnend klooster en daar kreeg je in het begin, als je aangekomen was, een gesprek met een van de broeders en daar kon je de brandendste vraag van je leven aan voor leggen. Ik weet nog toen ik dat gesprek kreeg met die broeder in mijn kamer, dat ik hem de vraag stelde: Is Jezus nou echt lichamelijk opgestaan of niet? Ik kan het niet geloven! Maar de broeder schutterde: Ja, de kerk zegt het en dus is het zo en dat moet je het geloven. En ook daar ging mijn antwoord weer de mist in. In ieder geval niet iets waar ik niet mee verder kon. Later kwam ik als radiopastor bij de IKON terecht en daar belden mensen mij regelmatig op en die zeiden: “Ik moet even met u praten want in de kerk hebben ze mij Jezus afgepakt. Ik merkte dat dat voor die mensen iets heel emotioneels was. Als ik dan vroeg waarom?

Zeiden ze: “Jezus, is zo'n voorloper als Gandhi ook is en andere grote voorlopers”. En dat is het dan. Maar zeiden ze: Ik voel dat het meer is, het klopt niet. Kijk je naar de kerkelijke ontwikkeling, dan zie je tot de dag van vandaag, enerzijds de EO en je moet geloven in Jezus de verlosser en al die andere aanverwante artikelen waar je af en toe honds beroerd van wordt, ik tenminste. Aan de andere kant heb je de moderne theologen die zeggen Jezus was een bijzondere mens en daar houdt het dan ook mee op. Zo zijn er zo veel geweest. Tja, waar zit het geheim dan in? Het werd voor mij des te nijpender omdat ik zo'n dertig jaar terug, verschijningen van Christus mocht ontvangen, en ik Hem zelf mocht zien en dat is ongelofelijk ingrijpend en emotioneel. Ik heb daar jaren niet over kunnen spreken en ik heb daar ook jaren tegen niemand iets over gezegd. Ik kon het niet begrijpen, maar ik had wel heel sterk de behoefte om dat grootse van die ervaringen een plek te kunnen geven om het ook met denken te kunnen vatten. Hoe zit dat dan? Ik wist dat ik bij de kerken niet terecht kon voor het antwoord. Daar loop ik dood. Ik die jaren ontdekte ik de esoterische traditie en ook wat die esoterische traditie over Jezus vertelde. Hoe meer ik daar over las en begreep, hoe meer ik iets had van: “Dit is het”. Wat ik als kind eigenlijk al wist, waar ik had er geen woorden voor. Dit is precies zoals ik gevoeld heb bij die verschijningen zoals ik die heb mogen meemaken. Daarom vertel ik zo heel graag over dit onderwerp. Het is denk ik voor mij zelf het allerbelangrijkste onderwerp. Jammer genoeg zijn er weinig verenigingen en stichtingen die vragen of ik daar over vertellen wil, maar jullie vroegen het wel. Dus jullie geven mij een topavond want ik mag vertellen over mijn meest geliefde thema. Heerlijk is dat. Ik moet er bij zeggen, je hoeft van mij niets te geloven. Heel simpel. Ik vertel alleen hoe ik het ben gaan zien en ben gaan voelen. En hoe voor mij het antwoord is waar ik mee kan leven en ook mee kan sterven. Maar voel maar of jij daar wat mee kunt? En als je het niet, laat de dingen liggen. Haal de krenten uit de pap, neem dat wat je raakt, en waar je wat mee kunt, doe dat! Als je naar de esoterische traditie kijkt, dat is zeg maar het spirituele christendom uit de eerste drie eeuwen, en toen waren er ongelooflijk veel spirituele christenen. Meer dan de helft van de christenen in die tijd waren, zoals wij dat nu noemen, spirituele christenen. Maar toen in de derde en vierde eeuw het instituut kerk ontstond, en in die eeuw uiteindelijk het christendom als staatskerk erkend werd, toen kregen de bisschoppen in 393 na Christus de bevoegdheid over de politie. En die bevoegdheid werd toen gebruikt om de spirituele christenen te achtervolgen en waar mogelijk uit te roeien. Vanaf toen is het spirituele christendom ondergronds gegaan. En het is ondergronds gebleven tot onze tijd. Sommige van die stromingen kennen jullie wel. De katharen zijn natuurlijk heel bekend. Steeds kwam het weer even boven water. De Bogomielen, de Waldenzen, theosofen, antroposofen, de vrij metselaars. Al die stromingen die in het geheim hun geheim doorgaven en het weer even naar boven lieten komen. De katharen zijn daar een boeiend voorbeeld van en de twaalfde en dertiende eeuw. In die tijd kwam er ineens in Zuid-Frankrijk, het land van Maria Magdalena, het oude weten weer naar boven. Karma en reïncarnatie, de weg naar binnen gaan, het geheim van Jezus die de Christus werd. Alle thema's van het spirituele christendom, ineens waren ze daar weer helemaal voor iedereen bereikbaar. Maar wat gebeurde er? De kerk zag het einde van het instituut naderen als dit christendom het zou “winnen”. De inquisitie werd ingezet en in die tijd werden er in Zuid-Frankrijk en Noord-Italië 1 miljoen katharen uitgeroeid. En met alle respect wil ik dat vergelijken met zes miljoen Joden in de Tweede Wereldoorlog. Want verhoudingsgewijs mag je die getallen een beetje als gelijkwaardig zien. Zo zeer was de kerk er alles aan gelegen om dit oude christendom weer de grond in te boren en dat is ze aardig gelukt. Maar kijk vandaag de dag dan eens! Kijk eens even daar op de tafel van Inspiratie, al die boeken die daar liggen, en wat staat er in die boeken, de geheime kennis van dat spirituele christendom, zolang ondergronds gegaan en nou komt het met een klap boven tafel en het is niet meer te stuiten. Als je naar de boekhandel kijkt. Vroeger, in mijn jongere jaren stonden er wel vier, vijf kasten vol met boeken over het geloof. Nu mag je blij zijn als er nog een staat. Maar daar voor in de plaats zie je nu vier, vijf kasten vol met boeken over esoterie. En wat staat er dan in de esoterie? Dat is de oude, zo lang verborgen, achtervolgde en bijna uitgroeide kennis. Mooi hè. Dus wat ik jullie doorgeef vanavond is eigenlijk die oorspronkelijk kennis die de spirituele christenen al wisten en begrepen en die nou zo weer

boven tafel komt. Ik denk dat die kennis ongelofelijk belangrijk is. Ik denk dat ze voor deze tijd, en daar kan ik uren en dagen over praten, dat we dit inzicht in het geheim van Jezus Christus zo heel hard nodig hebben om uit het donker van deze tijd een weg weten te vinden naar een nieuwe toekomst. Die oorspronkelijk kerkelijke spirituele traditie, die maakte vanaf het begin, en dat hielp mij al heel veel, een onderscheid te maken tussen de mens Jezus en de kosmische Christusgeest. Dat zijn twee verschillende wezens. In de kerk werd altijd gezegd: “Jezus is mens en God”. En wij kregen als kind dat nooit goed bij elkaar. Hoe zit dat nou? Is hij mens? Is hij God? Hoe werkt dat? En zo voorts. Paulus zegt, heel veel daarvan kun je in Bijbelteksten terugvinden maar dat zal ik vanavond niet doen maar als je het goed leest staat het ook allemaal in de Bijbel, dat Jezus een mens geworden is, helemaal zo als wij. Paulus plaatste een kanttekening want hij zegt: “Behalve de zonde”. Als je nou dat woord zonde ook nog vertaalt zoal het bedoeld is, met het woord karma, dan begrijp je het goed. Jezus was een mens net zoals wij. Alleen Hij kwam niet, zoals wij, naar de aarde om allerlei oud karma uit te werken. Hij kwam vrijwillig om hier als mens zijn opdracht te vervullen ter wille van zijn zusters en broeders hier op aarde. Mooi hè. Zo staat het al in die oude teksten. Als je daar mee begint, dan ga je al wat meer begrijpen. Hij was een mens zoals wij. Hij werd geboren in Bethlehem en groeide op in Nazareth. Nazareth, daar is iets bijzonders mee aan de hand. Want wat is Nazareth eigenlijk? Nazareth was geen dorp. Die naam staat ook niet in het Oude Testament. In het oude Testament staan zowat alle oude steden, dorpen en gehuchten van Israël, Nazareth staat er niet. Nazareth was een nederzetting van de Essenen. De Essenen waren de witte broeders en zusters, ingewijden, en die gingen wandelend en genezend rond door Israël. Met behulp van kosmische energie wisten zij in hun tijd mensen te genezen. Ze waren dan ook overal welkom. Maar vroeger moesten ze alles lopend doen en ze wilden graag 's nachts overnachten in hun eigen sfeer. Want ze hadden hun eigen meditatieoefeningen, hun eigen gebeden, hun eigen voedsel. Kortom. Ze hadden over het hele land kleine logementen zouden wij zeggen, herbergen, zodat ze wandelend van de ene herberg naar de andere trokken en dan konden ze overnachten in hun eigen sfeer. Nazareth was zo'n logement van de Essenen. Als dat toegestaan werd, dan mochten lekenbroeders en zusters, die een beetje leefden in de sfeer van de Essenen, daar in huizen omheen wonen. Jozef en Maria woonden daar ook omheen en Jezus groeide op in de sfeer van de Essenen. Van jongst af aan groeide Hij dus op in de sfeer van de inwijdingstradities. Toen Hij oud genoeg geworden was mocht hij zijn opleiding voltooien bij de Essenen op de Karmel. Dat is de berg naast de havenstad Haïfa en daar kun je te voet omhoog gaan naar het klooster van de Essenen. En als je daar omhoog loopt dan voel je daar nu nog de heilige energieën. Dat is heel indrukwekkend. Daar heeft Jezus zijn opleiding gevolgd, bij deze ingewijden. Een andere belangrijke leerling bij de Essenen, in dezelfde tijd, was Maria Magdalena. En al heel jong trokken die twee samen open en staken met kop en schouders boven de anderen uit. Toen ze zo'n beetje hun opleiding daar voltooid hadden, werden zo door de Essenen naar het buitenland gestuurd. Zoals wij dat ook zouden doen met veel belovende studenten, naar Harvard of naar een andere universiteit. Zo ging Jezus samen met Maria Magdalena naar inwijdingsscholen in Caïro, India, Mesopotamië, en waarschijnlijk ook nog naar Griekenland. Al die opleidingen waren in principe hetzelfde, alleen ze legden verschillende accenten. Ik Egypte werd bijvoorbeeld het accent gelegd op de genezende kracht. In India waar Jezus en Maria Magdalena ook geweest zijn, lag het accent meer op Yoga en meditatie. In Mesopotamië lag het accent op astrologie, sterrenkunde, de samenhang van de diverse planeten. Zo kregen zij hun opleiding. Gewoon heel simpel als mens. Mooi hè. Het leuke is dat we vanuit de oude traditie ook nog weten dat Jezus, net als iedereen van ons, ook vorige incarnaties heeft gehad. En een van de vorige incarnaties die bekend is van Hem, is een leven als Zarathoestra de grote ingewijde van de Perzische religie, zo'n 5000 jaar voor Christus. Toen Jezus dan dertig jaar was ging Hij naar de Jordaan naar zijn neef Johannes de Doper, die mensen doopte. Een voor een dompelde Johannes, de mensen die dat wilden, onder het water van de Jordaan. De Jordaan mag je vergelijken met een sloot. Als je in het midden stond dan kwam het water zo ongeveer net boven je middel. Dat is dus heel anders dan onze rivieren. Daar in die rivier de Jordaan stond Johannes en hij doopte de mensen. De mensen die ondergedompeld waren, die kregen, zoals wij dat zouden noemen, een bijna dood ervaring. Toen kwam Jezus er aan en zijn neef Johannes zag Hem aankomen en dan hoort

hij een stem die tegen hem zegt: “Johannes, dat is Hem nou. Dat is degene over wie jij steeds mocht vertellen dat komen zou. Hij die de grote beslissende opdracht in dit leven gaat vervullen”. En toen dompelde Johannes ook Jezus onder water en toen zag hij als eerste hoe de geest, in de vorm van een duif, neerdaalde en zich op en boven Jezus uitstortte. En hij hoorde een stem vanuit de Hemel zeggen: “Dit is mijn geliefde. In Hem heb ik een welbehagen. Tot zover is het al bekend. Maar wie is nou deze kosmische geest? Die duif? Daarvan vertelt de esoterische traditie dit. In de allerhoogste geestelijke werelden daar leeft de kosmische geest van de liefde. En toen de engelen en de hogere engelen, hoe je ze maar noemen wilt, keken naar de evolutie van de mensheid, zagen ze, dat de mensheid steeds verder afdaalde op aarde, en steeds aardser werd. Maar ik mag ook zeggen, steeds egoïstischer werd. En ze zagen, als deze ontwikkeling zo door gaat, dan zal het ooit gebeuren dat de mensheid zo hard, zo egoïstisch wordt, dat ze elkaar uitroeien en dat ze de aarde gaan vernietigen. Nou we staan nu aardig dicht bij dat punt. De hogere wezens zagen het aankomen en ze vroegen zich af, hoe kunnen we die ontwikkeling keren? En ze wisten maar één antwoord. Dit antwoord: dat de universele kosmische geest van de liefde, zelf zal afdalen naar de aarde toe en dat hij op aarde geboren zal worden, en dat hij zich vervolgens als een zaad in de harten van de mensen zelf zal uitstorten, zodat de mensen daardoor zouden kunnen groeien vanuit een egoïstische levenshouding naar een leven in echte onvoorwaardelijke belangeloze ze liefde. En zo begon al, in menselijke tijd gezegd, eeuwen en eeuwen geleden, de afdaling van die komische geest vanuit die hoogste werelden naar de aarde toe, sfeer, na sfeer, na sfeer. En altijd weer, als ik daar bij stil sta, mens dat is zo iets groots, want dat is een lange weg van het offer, die kosmische geest, dit hoogste lichtwezen, die stralende lichtkracht, die een lager sfeer binnen gaat. En dan zeg ik maar heel eenvoudig menselijk: een kosmische geest die zijn lichtkracht en zijn majesteit aflegt om in een lagere sfeer te passen, en in weer een lagere sfeer, en in nog weer een lagere sfeer. Die afdaling van deze kosmische geest is één lange weg van het offer. Kun je je dat voorstellen? Dat alleen al. Velen hebben iets van die afdaling gevoeld en gezien. Als je de verschillende religies nagaat, dan zie je hoe alle religies daar iets over vertellen. Fascinerend. De eerste die dat doet zijn de heilige Rishies, de ingewijden uit het Hindoeïsme, 10.000 jaar voor Christus. Die heilige Rishies, de stichters van het Hindoeïsme, die zeiden als je naar de zon kijkt, dan zie we dat er ook een geestelijke zon is. En we zien in die geestelijke zon de gestalte van een man, een wezen, de kosmische zonnegeest. En we weten zeiden ze, eens zal deze zonnegeest op aarde afdalen om de mensheid te redden. Mooi hè. Als je dan verder gaat, 5000 voor Christus, Zarathoestra, die stichter van de Perzische religie, een hele grote ingewijde, een leerling van die Rishies, al zit er 5000 jaar tussen. En deze Zarathoestra die dus heel helder iets schouwen kon, veel meer dan wij in onze tijd vermogen, hij zag hoe die gestalte in de zon, die de Rishies nog 5000 jaar geleden om de zon zagen is begonnen aan zijn afdaling. En Zarathoestra zei: O, maar als de goddelijke geest zelf naar de aarde komt en de aarde goed genoeg vindt om daar te gaan wonen, mens dan moeten wij ook eens beetje leren om die aarde serieus te nemen. Het Hindoeïsme zat nog helemaal in heimwee. Hoe kunnen we zo snel mogelijk weer terug naar huis? Hoe kunnen we zo snel mogelijk ontsnappen aan die ellendige koude aardse sfeer? Maar Zarathoestra zag dat die goddelijke geest naar de aarde zelf gaat! Die gaat het hier doen! Dan moeten wij ook eens aan het werk. Zarathoestra is letterlijk aan het werk gegaan. Hij heeft de wolven leren tellen. De paarden mak leren maken. Het graan veredeld. Hij heeft de mens geleerd om meer de aarde te ontwikkelen. Uit zijn werk en religie zijn het Jodendom, het christendom en de Islam uiteindelijk voortgekomen. De hele westerse wereld, die zo sterk de technische ontwikkeling heeft gestimuleerd, is voortgekomen uit zijn werk. Het verschil tussen de Rishies, Hindoeïsme, nog in heimwee kijkend, “daar is het”, en de westerse wereld, “kijken naar de aarde” is het verschil, tussen de Rishies en Zarathoestra. Als je dat alleen al gaat vatten. Mooi hè, Als je nou verder kijkt, ik neem even hele grote stappen, 600 voor Christus. Boeddha, (Siddharta Gautama), grondlegger van het Boeddhisme. Hij is de eerste in de hele menselijke evolutie die met nadruk spreekt over de kracht van het mededogen. Om mededogen, om liefde gaat het! En dat is nu nog in het hele Boeddhisme de sterkste kracht die je tegenkomt. Iets waar wij nog heel veel van kunnen leren. Hoe kan dat? Omdat hij de eerste mens was, die in staat was om uitstralende energieën van die naderende kosmische geest van de liefde in zich op te nemen. Hij werd aangeraakt door die uitstraling. En toen kon hij niet

anders meer dan spreken over mededogen en liefde. Mooi hè! Hij was de eerste die het op aarde pakte. Toen, 100 jaar voor Christus, Had je die Esseense ingewijden in Israël die zagen, we lezen het in oude teksten, die de kosmische geest, de zonnegeest, of hoe je het maar noemen wilt, die is nu vlak bij de aarde en die staat op het punt geboren te worden in de aura van de aarde of de etherische sfeer van de aarde. En zeiden ze: “Wij zien, die gaat zich verbinden met de mens om door die mens heen op aarde geboren te worden”. Toen ze dat zagen zeiden ze: “Zouden wij die mens bij mogen staan en helpen deze geest naar de aarde gaat brengen”. Dat was hun gebed. En je begrijpt, toen groeiden in hun midden Jezus van Nazareth en Maria Magdalena op. En al snel wisten ze en hoorden ze en zagen ze: Jezus is de mens die deze geest tot in de sfeer van de aarde gaat brengen. Toen was Jezus dertig en hij werd gedoopt en toen mocht Johannes de Doper, zijn neef, zien hoe deze geest nu werkelijk heel concreet de aura van de aarde binnen trad en zich verbond met de mens Jezus van Nazareth. Zo werd de kosmische geest op aarde geboren. Indrukwekkend hè. Ik vind dat zo groots als je dat voelt. Nog even dit als zijstapje. Waarschijnlijk was Jezus getrouwd met Maria Magdalena. Dat kunnen we heel simpel uit het volgende halen: geen enkele Jood mocht als rabbi mocht optreden, en dat mocht vanaf zijn dertigste, als hij niet getrouwd was. Jezus, begon op te treden als rabbi, dus hij moest getrouwd zijn. Als hij ongetrouwd zou zijn opgetreden, dan kun je begrijpen, dan zouden de Farizeeërs hen daar direct op gepakt hebben. Zo van: “Je treedt op als rabbi en je bent helemaal niet getrouwd, dat is verboden”. Maar nergens in alle oude teksten, ook in de Bijbel niet, maken de Farizeeërs daar een opmerking over. Logisch, want hij was getrouwd. In dat opzicht zijn al die verhalen die we tegenwoordig tegenkomen, heel logisch en vanzelfsprekend. Alleen, ik denk dat die twee, Jezus en Maria Magdalena, op een geestelijk vlak gemeenschap hadden, meer dan als op seksueel vlak. Omdat de hoger ingewijden van die tijd leerden om de heilige energie via de hoogste chakra's tot uitdrukking te brengen, via de kruinchakra, via de voorhoofdchakra. Meer dan via de sacrale chakra die zit ter hoogte van de geslachtsorganen. Ik vind het op zich prima hoor. Je mag praten over seksualiteit tussen Jezus en Maria Magdalena. Daar heb ik niets op tegen. Alleen wie het geheim van de ingewijden kent, die weet ook dat zij hun heilige energie op een hogere, geestelijke, manier gebruikten op een manier die wij nu nog niet kunnen en waartoe wij nog niet in staat zijn. Dat hoeven wij dus ook niet. Dat zeg ik er hier maar even voor alle duidelijkheid bij. Helderzienden vertelden dat Jezus de eerste tijd nadat Hij gedoopt was, en zij zagen Jezus rondlopen, zij zagen voor zijn borst een grijze mist hangen. Die grijze mist, dat is die kosmische geest. Natuurlijk kon Jezus niet in één keer deze aller hoogste kracht uit de aller hoogste werelden in zijn eigen lichaam, in zijn eigen hart opnemen. Dat is gewoon te veel. Hij had daar drie jaar voor nodig om beetje bij beetje, steeds meer die geest in zichzelf op te nemen. De helderzienden zagen dan ook in de loop van die drie jaar die grijze mist steeds kleiner worden. Toen gebeurde er iets. Vlak voordat Hij stierf aan het kruis, de avond daarvoor zelfs, was Hij in Gethsemane, jullie kennen misschien het verhaal, na het laatste avondmaal gaat Jezus met zijn leerlingen naar Gethsemane om te bidden en dat staat er dat ontroerende verhaal, dat Jezus bloeddruppels kreeg. Dat zijn zweetdruppels, bloeddruppels werden omdat Hij zo beangstigd was. Theologen zeggen nog steeds dat Hij bang was om te sterven. Dank je de koekoek! Als er nou een ingewijde wist dat sterven betekent “thuiskomen”, dan was dat natuurlijk Jezus. En het zou voor Hem een bevrijding zijn want het leven op aarde was zwaar juist omdat hij met zoveel verfijnde energieën in een zo'n kleine sfeer terecht gekomen was. Alles deed pijn aan zijn verfijnde zintuigen. Dus sterven was voor Hem heerlijk naar huis mogen. Maar daar dreigde Hij te sterven en daar schrok Hij zo van dat zijn zweetdruppels bloeddruppels werden. En tot drie keer toe bad Hij: ”Vader laat deze drinkbeker aan mij voorbijgaan”. Weet je wat er gebeurde? Op dat moment weigerde Hij te sterven. Zijn lichaam, en zijn ziel, maar vooral zijn lichaam in dit geval was door die drie jaar lang durende inwerking van die kosmische energieën zo versleten dat het lichaam op het punt stond om te bezwijken. Het is net of je bij een gewoon transformatorhuisje dat je vroeger wel aan de kant van de weg zag staan de aller hoogste krachtstroom op aansluit. Nou je mag nog blij zijn als het dan niet ontploft. Het lichaam van Jezus heeft het aangekund maar het versleet ongelooflijk snel en nu dreigde Hij te sterven. Alles behalve nog een heel klein restje van die geest was nog niet in zijn lichaam en zijn ziel opgenomen en getransformeerd. Hij had nog net niet de opdracht, om de geest helemaal naar de aarde te dragen vervuld en nu dreigde Hij te sterven. Hij wist, als ik sterf en ik heb niet de hele geest naar de aarde gebracht en

getransformeerd, dan is het goddelijke plan mislukt waar zo veel eeuwen aan gewerkt is en nu dreigt het te mislukken. Hiermee staat de toekomst van de mensheid staat op het spel! Want als die geest niet op aarde geboren wordt, dan kan er geen omwending komen. Dan kan het zaad van de hoogste liefde niet in de harten van de mensen geboren worden. De hele toekomst van de mensheid staat op het spel. Jezus dreigt te sterven. Zweetdruppels worden bloeddruppels. Alsjeblieft Vader laat deze drinkbeker aan mij voorbijgaan. Tot drie keer toe, dit heftige gebed. En dan staat er dat de engelen komen en dat de engelen Hem kracht geven. Dan kan Hij nog even verder, dan houdt zijn lichaam het nog een dag vol. De volgende dag wordt Hij gekruisigd en dan hangt Hij aan het kruis. En op zich als je die weg van die zeven kruiswoorden ziet, dan zie je daar de weg van de zeven chakra's. De weg van de toekomst van de mensheid wordt in die zeven kruiswoorden uitgebeeld. Ongelooflijk groots. Maar er is één kruiswoord wat zo raadselachtig is. “Eli, Eli lama sabachtani”: “Mijn God, Mijn God waarom hebt Gij mij verlaten”? Kijk je naar de oude teksten, dan staat er in die oude teksten niet Mijn God Mijn God waarom hebt Gij mij verlaten? Maar daar staat: “Mijn God, Mijn God wat hebt Gij Mij verheerlijkt”. In het Grieks staat er asaftani en sabachtani, dat is maar een klein verschil. In de latere tijd toen deze esoterische kennis werd uitgeroeid en monniken in de kloosters deze teksten, de evangeliën, moesten overschrijven, is er regelmatig een monnik geweest die een schrijffout heeft gemaakt. Monniken denkende: hoe kan nou iemand hangend aan het kruis zeggen, wat hebt gij Mij verheerlijkt? Zie je wel, daar moet niet staan asaftani, maar sabachtani. En toen hebben ze geschreven, Mijn God Mijn God wat hebt Gij Mij verlaten. Maar kijk je naar de oudste handschriften dan staat daar nog, wat hebt gij mij verheerlijkt. Kunnen jullie nu vatten wat dat betekent? Op dat uiterste moment, hangend aan het kruis, toen voelde Hij: nu heb ik de kosmische geest van de liefde helemaal in mijn hart en in mijn ziel en in mijn ego opgenomen. Er is niets meer buiten. Nu ben ik helemaal de manifestatie van de kosmische geest van de liefde op aarde geworden. Mijn God wat hebt Gij mij verheerlijkt! Voel je. En toen kon Hij ook sterven. En dan staat er ook weer, en je zou er zo over heen lezen, Hij gaf de geest. Begrijp je nu dat Hij op dat moment de kosmische geest baarde, die werd uit Hem geboren. Die was in zijn lichaam, in zijn hart en in zijn ziel helemaal omgevormd, vernederd, verlaagd tot een aardse kracht. Hè, hè! De geest die nu geschikt was om op aarde aan het werk te gaan. Zie je nu het geheim van Jezus? Zijn opdracht was om die kosmische geest van de liefde, in zijn eigen lichaam, in zijn eigen ziel, op te nemen en om te vormen tot een aardse kracht, en toen stierf Hij. Dan staat er. Als je de geloofsbelijdenis leest, dat Hij is nedergedaald ter helle. Dat vind ik ook zo iets moois. Er is een oud evangelie, het evangelie van Nicodemus, ook al weer één van die vele weggepoetste evangeliën, en daar staat wat er toen gebeurde: Want toen Jezus stierf, het jasje van zijn lichaam uittrok, en hij was helemaal vervuld van die Christusgeest, helemaal de Christusgeest geworden, wat gebeurde er? Hij treedt de geestelijke wereld binnen, eerst de etherische wereld, dan de lagere astrale wereld, dan klimt Hij op naar de hogere astrale wereld, en dan klimt Hij de lichtwereld binnen. Maar, in die lagere astrale wereld, dat mag je voorstellen, dat is de donkere wereld, waar alle mensen zitten die de weg zijn kwijtgeraakt en die aan de overkant de weg niet kunnen vinden naar de lichtwereld. En in die tijd zat het daar hartstikke vol. Je kunt het in de Bijbel vinden, Paulus zegt het in de Efezebrief, en Petrus zegt het ook, dat er in de astrale wereld mensen vast zaten van nog uit de tijd van Noach. Dus nog vanuit de ondergang van Atlantis en die waren al die jaren, eeuwen en eeuwen en eeuwen, de weg kwijt geraakt en zaten vast in die astrale wereld. En dan moet je je voorstellen toen Jezus daar die astrale wereld binnen kwam, zo vertelt het evangelie van Nicodemus, kun je begrijpen wat daar gebeurde! Een stikdonkere wereld, helemaal niets van licht, hartstikke donker, donkerder dan donker, en daar als Jezus binnenstapt, begint een geweldig groot licht te stralen. En majesteitelijk loopt Jezus daar door het donker en hij klimt op. En al die duizenden gestorven mensen die daar vastzitten, helemaal weg in onbewustheid, niet meer wetend hoe ze verder moeten, ineens zien ze dit licht en ze worden geestelijk hartstikke wakker, ze ontwaken. En ze denken, dit is het, om dit licht gaat het. En als Jezus voortloopt lopen er duizenden, ik mag zeggen miljoenen achter Hem aan. En zo brengt Jezus die doorloopt, en doorklimt, ik vertel het maar menselijk, naar de hogere astrale wereld, en dan de lichtwereld binnen, duizenden, ja miljoenen mensen naar huis. Weet je wat zo mooi is. Die weg die Jezus Christus toen door die astrale wereld gegaan is, die ligt daar nu nog steeds klaar. Dat is een pad van licht zo door het donker heen. En ieder van ons die sterft kan nu meteen via dat pad zo naar huis. Nog iets moois. In de geestelijke wereld was het 2000 jaar geleden de aller-donkerste tijd maar toen is in de geestelijke wereld het grote keerpunt gekomen. Het licht, door Jezus Christus daar gebracht en die vele miljoenen die eindelijk de weg naar huis vonden. Maar altijd weer wordt er eerst in de geestelijke wereld iets neergezet, wat pas veel later op aarde gerealiseerd wordt. Alles wat op aarde gebeurt, wordt eerst in de

geestelijke wereld neergezet. Dat wat daar toen gebeurde, dat gaat nu pas, in onze tijd, hier op aarde gebeuren. Mooi hè! De leerlingen van Jezus, zijn discipelen, de manlijke en de vrouwelijke leerlingen, die voelden zich na het sterven van hun meester hartstikke in de steek gelaten. Ze hadden zich helemaal aan Hem overgegeven. Hij was hun leider en nu sterft Hij aan het kruis en de meesten van hen begrepen niet was er gebeurde. Maria Magdalena begreep het, Johannes begreep het. Thomas misschien? Maar verder? Petrus al helemaal niet. Maar al begrepen ze het niet, misschien juist doordat ze niets begrepen voelden ze zich zo in de steek gelaten dat ze daardoor in één klap, zo vertellen de oude heilige teksten het, ze helderzienden werden. Ze werden hartstikke helderziend! Dat gebeurt nu nog steeds. In onze tijd worden heel veel mensen helderziend als ze in hun leven door een enorme crisis heen gaan. Dat zie je zo gebeuren. Ik herken dat uit eigen ervaring. Dat gebeurde toen ook met de leerlingen en daardoor kon het gebeuren dat Jezus Christus zijn leerlingen in zijn geestelijk lichaam kwam bezoeken en dat ze Hem, helderziend, konden waarnemen. De oude teksten vertellen dat Hij ze toen 40 dagen lang, en 40 is een enorm getal, het is het getal van de volheid, alles heeft uitgelegd wat ze in die tijd toen Hij nog in zijn lichaam bij hen was, niet konden vatten. Toen, eindelijk, begrepen ze het. Kun je dat een beetje vatten? Ze werden dus helderziend en daardoor konden ze Hem zien. Na 40 dagen krijgen we Hemelvaart, wij vieren het nog altijd, maar we poetsen het al bijna helemaal uit omdat we denken: “wat is dat voor onzin”. Maar het is geen onzin. Het is eigenlijk heel indrukwekkend. Want Jezus Christus, ik vertelde het al, Hij klom steeds verder omhoog, steeds hogere werelden binnen. Kun je je voorstellen dat zijn energie ook steeds verfijnder, steeds hoger werd en dat de afstand tussen zijn steeds fijner wordende energie en de botte energie van de aarde steeds groter werd. Ik zeg het maar zo. Er kwam een moment, na 40 dagen, dat de helderziendheid van de leerlingen niet langer toereikend was om Hem te volgen. En dan staat er, dat Jezus zo omhoog schoof en dat er een wolk onder zijn voeten trok. Maar in alle heilige teksten kun je lezen dat een wolk een symbool is van onze onbewustheid. De leerlingen konden Hem niet langer helderziend waarnemen. Een wolk onttrok Hem aan hun gezicht. Dat kun je ook daar aan zien, aan het eind van het Marcus evangelie geloof ik, staat dat Jezus zegt, als een van zijn laatste woorden aan zijn leerlingen, zie: “Ik ben met jullie tot aan het einde der tijden”. Hoe kan dat nou? Is Hij nou verdwenen of blijft Hij? Begrijp je? Nee, Hij blijft maar zij konden Hem niet langer helderziend waarnemen. In mijn jeugd vertelde mijn grootmoeder altijd, en die was er helemaal vol van, over de wederkomst van Christus. Haar hele leven stond in dat teken. Hij komt hoor, bereid je voor, maak je klaar! En Hij komt dan weer op een wolk, staat er. En dan verdwijnt die wolk en iedereen zal Hem zien! O wacht even. Er komt dus een moment dat de wolk verdwijnt. Of te wel, dat wij weer leren om Hem helderziend weer waar te nemen! En dan kunnen we weer in een levende verbinding met Hem gaan treden. Toen ik dat eenmaal allemaal ontdekt had, toen vond ik boeken van een heel bijzonder mens en dat is Rudolf Steiner. Rudolf Steiner heeft mij met name dit geheim uitgelegd, wat voor mij zo beslissend geworden was. Ik had zelf ontmoetingen met Christus, ik mocht Hem zien en ik mag Hem nog zien. En ik voelde elke keer weer, die betekent iets. En ik hoorde van veel meer andere mensen dat ze Hem hadden gezien, maar ze zeiden erbij ik durf er niet over praten want ze zullen mij wel voor gek verklaren. Heel veel mensen vertelden mij daarover en ik voelde er is iets bijzonders aan de hand, dat steeds meer mensen Hem waarnemen. En mijn hart zei, ja daar heb je het Hans! Jouw grootmoeder vertelde het al. De wederkomst is begonnen! En mijn hart zei, ja het moet zo zijn, maar ik begreep het nog niet. Toen las ik wat Rudolf Steiner daar over zei, één van de grootste, misschien wel de grootse helderziende en ingewijde van deze tijd. Ruim 100 jaar geleden zei hij, de tijd gaat nu komen dat Jezus Christus terugkeert en dat steeds meer mensen Hem zullen gaan zien. Niet dat hij echt terugkeert, want Hij is er al, maar voor ons gevoel keert Hij terug omdat wij Hem gaan zien. En hij zei dat gaat gebeuren vanaf de jaren 30 en dat zei hij rond 1900. Vanaf de jaren 30 zullen steeds meer mensen Hem gaan zien. En kijk nu eens terug. De meeste verhalen over de verschijning van Christus komen uit de kampen van de 2e Wereldoorlog en ook de kampen uit Indonesië. Ik heb daarover tientallen verhalen binnen gekregen van mensen die mij vertelden, Hans aan jou

durf ik het te schrijven want ik weet dat je het begrijpt, en dan kwam er weer zo'n ervaring van mensen die het in de kampen zelf hadden meegemaakt, en die daarbij schreven: ik heb het nog nooit aan iemand verteld, want ik was zo bang dat mensen mij gek zouden vinden en daar was die ervaring mij te heilig voor. En dan kwam het weer en weer voelde ik, zie je wel. Op dit moment komen er steeds meer verhalen vanuit Afrika dat Christus aan groepen mensen verschijnt. Niet alleen aan enkelingen, maar ook aan groepen mensen en dat zijn dan mensen die niets met het christendom te maken hebben. Dan zien ze daar met z'n allen plotseling dat stralende lichtwezen staan en dan weten ze van binnen, vertellen ze, Oh, dat is Christus, en vanaf dat moment leven ze met Christus. Het zijn Mohammedanen, mensen van natuurgodsdiensten, en het leuke is, na deze ervaring blijven ze ook gewoon Islamiet, ze blijven aanhanger van die natuurgodsdienst, ze veranderen niet van religie, maar ze leven wel voortaan met deze gestalte. Ik begrijp heel goed wat deze grote omwenteling betekent. Het betekend dat wij nu eindelijk op de drempel van de tijd staan dat deze kosmische geest van de liefde, die dan in het christendom de Christus genoemd wordt, in het Boeddhisme de Boeddhanatuur, in andere religies de geest genoemd wordt, dat deze nu op het punt staat in ons hart geboren te gaan worden. En daarom wordt van ons ook gevraagd, laat alle uiterlijke autoriteiten los, leer luisteren naar binnen, wordt stil, let op, werk aan jezelf, maak je een beetje schoon. En hoe meer je aan jezelf werkt, hoe schoner je wordt. Hoe meer je iets zult voelen van die grote goddelijke kracht die in ons hart geboren wil gaan worden. We staan op de drempel van een adembenemend spannende tijd. Heel bijzonder. Een tijd die is ingeleid door de 2e Wereldoorlog. Dat is gek maar toen is het begonnen. Iets waar wij nooit bij stil staan, eigenlijk weten we het allemaal in spirituele kringen, onderweg hierheen hoorde ik het nog op de radio, in een interview met Pia Dijkstra en anderen, die vertelde, alle mensen, de ouderen, maar ook de jongeren, zijn nog steeds bezig met de 2e Wereldoorlog. We kunnen het niet vatten, die gruwelen die toen gebeurd zijn, in het donker van die tijd. Maar lieve mensen we weten allemaal, waar het donker is, daar is het licht. Waar het licht is, daar is het donker. Alles is dualiteit. Of wel, waar het diepste donker op aarde zichtbaar wordt, daar is dus ook het hoogste licht, in het verborgene daarachter, dichtbij, heel dichtbij. Toen begon het dus, de nadering, de tinteling van de Christusgeest. En het zal door allerlei geboorteweeën steeds krachtiger worden. Voorlopig zullen we nog op vele gebieden een neergang zien. De politiek zal instorten, onderwijs zal instorten, en zo kan ik nog wel een paar dingen noemen. Maar het zijn allemaal de voorwaarden om door dat donker heen de geboorte van het hoogste licht in onze harten mogelijk te maken. Je ziet Al Gore door de wereld trekken met de boodschap dat er iets gebeuren moet met het klimaat en zo voort, en zo voort. Heel belangrijk dat hij dat doet, allen met het terugdringen van de CO2 zijn we er niet. Dat zal niet de beslissende hulp zijn die nodig is. De beslissende hulp zal zijn dat wij werken aan onszelf en dat wij onszelf omvormen tot een kanaal voor deze Christuskracht. Deze lichtkracht die in een ieder van ons geboren wil worden. Een geestelijke transformatie is nodig, maar die is ook al begonnen. Onbewust voelen zo veel mensen het. Moet je eens kijken met hoe velen we hier zitten. Ergens voelen we het, er is iets bijzonders aan het gebeuren. Er is iets aan het ontwaken. In deze week hoorde ik nog: 26% van de Nederlanders is spiritueel geïnteresseerd. De grote sprong zijn we, in het verborgene, al aan het maken. En we zullen steeds meer de kern moeten leggen bij waar die ligt. Dit is de tijd waarin de Christus in ons hart geboren wil worden. Wil je Hem anders noemen? Best! De zonnegeest, de Boeddhanatuur, de Kosmische Geest van de Liefde. Afijn, woorden zat. Het is iets universeels dat in onze harten geboren wil worden. Ik vind het leuk dat ik nou begrijpen kan waarom die verhalen van mijn grootmoeder altijd zo'n indruk op mij maakten en dat ik nu eindelijk begrijpen kan wat die verschijning van Christus in mijn eigen leven betekenen mochten. En ik weet heel goed, ik heb ze ontvangen om er bij jullie over te mogen vertellen, voel je, en om het geheim te mogen doorgeven. En ik ben ongelooflijk dankbaar, dat ik zo die toegang gevonden heb naar de boeken van Rudolf Steiner die mij juist op dit punt zo het geheim hebben uitgelegd. Ik zei straks, in de kerken heb je of de EO-richting of de moderne theologen die zeggen: ach Jezus, is een van de grote roergangers zoals er zo velen geweest zijn. Zie je dat er een hele andere weg daar tussen door mogelijk word! De mens Jezus, mens zoals wij, maar wel een bijzonder mens want Hij was de eerste mens die deze komische geest van de liefde naar de aarde mocht en kon dragen. En als wij nu in deze tijd, in

deze incarnatie, want vergeet het niet, dit is een hartstikke beslissende incarnatie, als wij in deze incarnatie, iets, het eerste begin van die geest in ons hart opnemen, openen, toelaten, dan zullen we stap voor stap, ik zou zeggen, Jezus mogen naleven. En leven na leven, zullen we steeds iets meer van die grijze wolk in ons mogen opnemen. En kun je dan begrijpen dat wij als mensheid, als we deze stap maken, eindelijk, eindelijk, vanuit het diepste diepte van het materialisme, daar zitten we aardig vast in, een weg zullen gaan vinden, een hele nieuwe weg naar een wereld van liefde. Als je in deze dagen op de televisie de winkel van Albert Hein ziet waarin Kerstliederen gezongen worden en ons met behulp van Kerstliederen etenswaar worden aangeboden dan denk ik, ja, dieper dan diep kunnen we ook niet zakken. De Kerstboodschap helemaal vertaald in allen maar vreten. Je moet vooral gezellig eten, dat moet je niet nalaten, Je moet ook genieten. Alleen het Kerstgeheim is iets dieper dan dat. En ik hoop eigenlijk dit ene, als we straks Kerst gaan vieren, dat een ieder van ons dat mag en ook wil doen vanuit dat hele diepe gevoel, dit is de tijd waarin de Christus in ons hart geboren wil worden. Het gaat met Kerst niet over iets van vroeger. Het gaat met Kerst over een geboorte in ons eigen hart. Mijn hart, jouw hart. Dat is in deze dagen de stal van Bethlehem. En tot slot dit. Ik hoop dat jullie dit voelen kunnen. Van oudsher wordt gezegd, de dagen voor Kerst, als het steeds donkerder wordt, dan is op de één of andere manier de verbinding met de geestelijke wereld opener dan anders. Wij zijn aanraakbaarder dan anders. Meer dan ooit zul je kunnen voelen dat er aanwezigheden zijn, hulp is, kracht is. Sommige mensen zullen heel concreet voelen, ik voel dat er iemand naast me staat. Anderen voelen een hand op hun schouder gelegd worden en dan kijken ze om en dan zien ze niemand. Maar ze weten, ja, dit is mijn engel. Dit is een hulp vanuit die andere wereld. Aanraakbaarder dan ooit, ook in je hart. Zoek voldoende stilte, ook in deze dagen. Bid en mediteer zodat je juist in deze tijd door die stilte, die gevoeligheid en die inkeer, die innerlijke geboorte mag bespoedigen en stimuleren. Ik hoop ook echt, heel diep van binnen, dat jullie deze Kerst iets van die geboorte, heel concreet, dit in jezelf vooral mogen ervaren. Koffie. Na de pauze: Jenny vraagt aandacht voor een oproep van De Heraut om op kerstavond, 24 december om 23.00 uur een kaars aan te steken en daarbij in stilte te bidden of te mediteren om het licht van de vrede. De geestelijke kracht van deze gezamenlijke verbinding werkt heel genezend voor de aarde en voor de mensheid en wij bevelen deze oproep dan ook van harte aan. Hans zal zelf de avond afsluiten en wordt alvast heel hartelijk bedankt door Jenny voor deze prachtige avond. Tot slot wenst Jenny iedereen hele fijne kerstdagen toe en heel gelukkig 2008. Vragen na de pauze: Vraag: Waarom reïncarneerden die zielen niet die zo lang in het donker zaten? Antwoord: Omdat ze de weg niet konden vinden naar het licht en omdat ze helemaal in onbewustheid waren weggezakt. Waarschijnlijk kregen ze de tijd om te wachten totdat Jezus Christus die wereld binnentrad om dan wakker te worden en om vandaar uit aan een nieuwe incarnatie te beginnen. Zo zal het waarschijnlijk ongeveer zijn, maar ik moet hier heel voorzichtig in zijn want er liggen allerlei elementen verborgen in het goddelijke plan die wij nog helemaal niet kennen. Dus in alle bescheidenheid, zo zal het zijn. Vraag: Is het nu minder waarschijnlijk dat mensen in het donker blijven hangen? Antwoord: Ja. Ik heb jullie verteld, het evangelie van Nicodemus zegt dat er een pad in de geestelijke wereld ligt van licht. Daar waar Jezus gelopen heeft, is het gewoon licht achter gebleven. Dus als je nu sterft en je gaat die donkere wereld binnen, dan kom je zo over dat pad. Iets daarvan kun je aanvoelen bij mensen die een bijna dood ervaring gehad hebben. Die vertellen vaak zo in donkere tunnel naar het licht gezogen te worden. Dat is de beschermde doorgang door de donkere astrale wereld, voel je. Floep, dan zijn ze zo bij het licht. Dus ze kunnen niet meer blijven steken en in één oogwenk zijn ze er

doorheen waar ze vroeger bleven steken. In de geestelijke wereld is de doorgang voltooid. Daar is de opgang al begonnen naar het licht. Daar was het grote keerpunt 2000 jaar geleden. Hier op aarde beleven we nu in deze tijd het grote keerpunt, maar er zal nog het een ander gebeuren aan geboorteweeën voordat die omwenteling zich echt voltrokken heeft. Begrijp je. Alle materialistische waarden, om maar even heel kort zo samen te vatten, ze zullen vervangen moeten worden door geestelijke waarden. Dat betekent als je alleen al naar de economie ziet dan zal het daar niet langer gaan om hebben. Topsalarissen zullen er in de toekomst vanzelfsprekend niet meer zijn omdat het niet meer om het hebben gaat. Je begrijpt als alleen al zo'n detail veranderd moet worden, dat gaat niet goedschiks. Dus waarschijnlijk zal de economie eerst volledig in elkaar moeten donderen, en zal vanuit het niets een volledig nieuwe economie moeten worden opgebouwd, op deze nieuwe geestelijke patronen. Voor het onderwijs geldt dat net zo. Het onderwijs moet in elkaar donderen dat begint al in elkaar te storten. Je ziet al steeds meer jongeren die mislukken, vastlopen, eruit lopen, het niet meer pakken, ja, het lukt niet meer omdat het helemaal nog op materialistische denken is gebouwd en totaal geen rekening houdt met wat er met een kind in wezen gebeuren moet. Het behoeden van die weg naar binnen, gevoeligheid, beeldkracht en zo voorts, dat moet ontwikkeld worden, want dat zijn de wegen naar het goddelijk ik, naar de Christus. Voel je, en niet om kinderen vervroegt in het denken te trekken. Als je kinderen vervroegt in het denken trekt worden ze afgesloten van die diepere bron van binnen. Daardoor krijg je ook zo veel ontsporingen hoor. Daarom gebruiken jongeren zo veel drugs omdat ze innerlijk volledig de weg kwijt zijn en het niet meer weten. Docenten weten het niet en zo kun je nog wel even door gaan. Je kunt die ontwikkeling wel, en dat zeg ik tegen iedereen, steunen. Je kunt nu al kiezen voor andere typen onderwijs. Je kunt nu al werken aan een andere economie. Je geld onderbrengen bij een goede bank. En zo voorts. Er zijn mogelijkheden, voor wie bewust leeft, om die andere kant al te kiezen. Zo kan ik op alle kanten doorgaan. De politiek zal in elkaar donderen. Er komt een moment dat Nederland, en andere volken in opstand komen, helemaal. En het zal bijna van de ene dag op de andere gebeuren dat we het niet meer pikken wat Den Haag beslist. Je hoort het nu al roepen. Maar dan ineens zegt de meerderheid, wat een gedonder, dat moeten we niet meer en dan stort eindelijk het hele zaakje in elkaar. Niet dat ik het leuk vind, maar het zal zo moeten om vanuit het niets een totaal nieuwe politieke op te bouwen waarin het echt om samenwerken gaat en niet meer om elkaar vliegen af te vangen of om achter Amerika aan te hobbelen. En zo voort. Hoe verkoop je het beste, daar zal het niet meer om gaan. Het gaat om echt samenwerken vanuit een geest van liefde. Ik zeg het nu maar even voorzichtig maar ik probeer even concreet te maken hoe die omvorming gaat. Dus er gaat nog wel wat gebeuren, maar het zijn in wezen goede dingen. Ik moet er meteen even bij zeggen, want dat is belangrijk om te beseffen, er zal een tijd komen, niet eens zo ver meer, dat de mensen op aarde in paniek raken. Dat hebben we al even gehad in de tijd na die septembercrisis na het instorten van de Twin Towers en na de moord op Pim Fortuyn, dat de politiek al even dacht dat het helemaal mis zou gaan. Nou gebeuren er nog wat heftiger dingen en dan zal echt iedereen roepen, waar moet dat naar toe? Op dat moment moet ieder van jullie klaar staan. Echt waar. Met een innerlijke houding van vertrouwen, weten, want deze instortingen zijn nodig, waarom? Om de geboorte van iets nieuws mogelijk te maken. Dan moeten de wetende, echt in alle rust, daar staan. Dus schiet niet mee in de paniek, wat er ook gebeurt. Bewaar dat innerlijk vertrouwen. Het zijn de wetenden die de innerlijke rust bewaren, die de mensheid naar een nieuwe toekomst zullen dragen. Ik moet vaak denken aan het verhaal van Sodom en Gomorra in de Bijbel, waar staat dat Sodom en Gomorra behouden zou zijn gebleven als er maar een paar rechtvaardigen waren. Wetenden, die de rust en het innerlijk vertrouwen bewaren. Die kunnen echt de aarde redden. In de geestelijke wereld zijn ze overal bezig om de wetenden op te voeden, jou mij, dat je heel goed door hebt, wat er aan de hand is. De geboorte van het nieuwe, de geboorte van de Christus in mij. Tegelijkertijd wordt de hele samenleving getransformeerd. Durf mee te bewegen met de processen, in alle rust en volkomen vertrouwen, wetend we gaan naar die geboorte toe en het wordt uiterst zorgvuldig vanuit die geestelijke wereld begeleid. Het is stevige kost waar we zijn aangeland met jou vragen, maar het zijn wel de dingen die hier bij horen. Iemand vroeg mij in de pauze heeft 2012 hier ook mee te maken? Ja, natuurlijk. Alle tradities hebben geweten dat in deze tijd de grote doorbraak gebeurt die dan in het christendom de wederkomst van Christus genoemd wordt. Die in het Hindoeïsme de geboorte van een nieuwe gouden tijdperk genoemd wordt en zo

kan ik nog wel even doorgaan. Alle religies hebben altijd geweten van dit grote keerpunt wat zich nou afspeelt. Het is fascinerend om jezelf af te vragen waarom zijn wij er nou allemaal juist uitgerekend nu? Je had ook later kunnen komen, voor bij het grote gedonder. Ja, je had ook eerder kunnen komen zodat je voor het grote gedonder terug was. Dat had allemaal gekund. Iedereen van ons heeft er voor gekozen om er nu bij te zijn, nu het gaat beginnen. Kun je enigszins aanvoelen waarom? Kun je ook begrijpen dat je ooit daarboven voor je afdaalde, gezegd hebt, O.K ik wil daar bij zijn, want ik wil meedragen. Van binnenuit meewerken aan die grote omvorming. Dat heb je beloofd, anders zat je hier niet. Zo simpel is het. Wil je je dan even die belofte weer gaan herinneren en met dat vertrouwen de zaak meedragen. Vraag: Ik hoorde eerder van mensen, dat ze Jezus hebben gezien. Vanavond komt daar Hans Stolp bij. Vergeef mij ik heb moeite dat te geloven. Waarom heb ik Hem nog niet gezien? Aan welke voorwaarden moet je eerst voldoen? Ik heb ook een moeilijke periode gekend maar Jezus niet gezien. Wie in deze zaal heeft Hem al gezien? Kun je daar nog iets over vertellen? Antwoord: Nee. Maar waarom moeten we altijd zo jaloers zijn op elkaar? Dat vind ik altijd zo gek. Ik heb bijv. geen kinderen zeg ik altijd, O.K. Ik heb iets anders gekregen. Ik heb geestelijke kinderen gekregen, ik heb dit geschenk gekregen dat ik Christus zie mag. Maar ik heb geen kinderen. Weer anderen spelen prachtige muziek, wat ik niet kan en dat is ook weer een geschenk wat zij kunnen en ik niet. Ik kan kijken naar wat ik niet heb, en jullie allemaal, begrijp je? Ik kan ook kijken naar wat ik wel gekregen heb en daar mijn winst mee doen. Mooie muziek maken, kinderen goed kunnen opvoeden, maar dat is net zo wezenlijk en belangrijk als een verschijning van Christus hebben. Alsjeblieft wil je dat ook weer niet te bijzonder maken. Zo simpel is het eigenlijk en daarbij je hoef je van mij helemaal niet in te geloven hoor. Als je me niet gelooft, prima. Ik kan alleen maar hopen dat je laatste woorden zijn. Ik ga door een moeilijke periode heen, maar ik heb hem niet gezien. Heb je soms hulp gevoeld? Heb je soms wel mogen voelen in het donker dat je er niet helemaal alleen voor stond. Ik kan alleen maar hopen dat je dat heel diep heb mogen ervaren. En als je dat heb mogen ervaren is het meer dan voldoende. Dan heb je in wezen gevoeld wat ik gezien heb, maar voelen is niet minder dan zien, zeg ik altijd. Kortom, als je voelt, juist in het donker, als je het zelf niet meer kunt en je moet het loslaten, en heel veel mensen getuigen daarvan, juist toen, toen ik zelf even helemaal niet meer kon, toen voelde ik dat er hulp was. Toen voelde ik ineens het is niet toevallig dat die en die opbelt en zo voort. Ik kan je alleen maar dat toewensen en dan heb je de essentie van waar het om gaat te pakken. Kortom, het gaat niet om die verschijning van Christus op zich. Ik heb dat ook alleen maar gekregen om dat ik heel essentieel mijn opdracht om iets over zijn inwerking in deze tijd te vertellen. En ik kan dat nu ook diep van binnenuit vertellen omdat ik met hart en ziel daar aan verbonden ben. Dat is mijn opdracht en ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik dit geschenk gekregen heb zodat ik die opdracht ook zo mag uitvoeren. Voel je. Maar jou opdracht is waarschijnlijk een andere dan de mijne en kijk eens welke geschenken jij voor jouw opdracht gekregen heb. Ik vind het belangrijk om hier even dieper op in te gaan maar je moet het niet te bijzonder maken. Vraag: Geloof je in reïncarnatie? Als het antwoord bevestigend is, hoe zit het dan met die miljoenen die in het donker zaten voor Noach? Antwoord: Nou nog erger, ik weet het zeker! Alleen ik wil er wel bij zeggen je hoeft het van mij niet te geloven. Klaar, maar ik ken aan aantal van mijn vorige levens. Ik heb beelden van vorige levens en het is zo vanzelfsprekend voor me net zo logisch als het is dat gras groen is. Maar ik heb geen enkele behoefte om wie dan ook van jullie op andere gedachten te brengen. Ik heb geen zendingsdrang op het gebied van karma en reïncarnatie. Alleen maar op het gebied van de liefde, maar ik ken een heleboel mensen, net als ik, die niet met karma en reïncarnatie opgevoed zijn. Helemaal niet, maar die op een gegeven moment in hun leven ineens wisten, voelden van binnenuit, ja natuurlijk ben ik hier veel vaker geweest. En natuurlijk kom ik nog heel wat keren terug. O.K. Als je dat voelt, dan weet je het. En voel je dat niet, dan moet je het vooral gezellig laten liggen. Dat is dat niet voor jou in deze incarnatie. Die miljoenen voor Noach zijn er eerst een tijdje blijven zitten maar die zijn inmiddels allang vanuit de geestelijke wereld gereïncarneerd om verder te groeien. Eigenlijk is dat ook niet zo gek. Wij mogen, en dat staat in Genesis en dat spreekt mij zeer aan, wij mogen beeld van God worden. Wij mogen helemaal op

God gaan lijken, maar jeetje, als ik nu ouder wordt dan zie ik van mijzelf dat ik in dit leven best wel wat geleerd heb en ik heb best ook wel wat stappen gezet op de weg van geestelijke groei, maar mens daar blijft nog zo veel liggen. Ik moet nog zo veel stappen zetten voor ik iets meer een beetje beeld van God ben. En ik voel ook, in elke incarnatie, in elk leven kan ik één stapje verder zetten. Gelukkig dat ik nog meer levens heb. Eén leven is echt te kort om dat allemaal te moeten waarmaken. Dat kan ook niet en dat hoeft ook niet. Maar nogmaals, voel vooral naar je eigen hart. Kun jij daar niks mee, dan moet je het vooral laten liggen. Echt waar. Blijf luisteren naar hoe jij het voelt! In de nieuwe tijd mogen we ook niet meer bekvechten. Is het er nou wel, of is het er niet? Nee, we vragen hoe kijk jij er tegenaan? En Jij? O, Zo. We proberen elkaar alleen maar te inspireren en verder niets. Zo te inspireren dat ieder van ons steeds dieper bij het eigen weten komt en jouw eigen weten ziet er anders uit dan het mijne en dat is maar gelukkig ook. Het zou heel saai worden als het hetzelfde was. Dus al die mensen die tegen mij zeggen, Hans ik geloof net zo als jij, dan denk ik, mm, ik weet niet of ik daar zo gelukkig mee ben, begrijp je? Ik zou liever willen dat je zei, ik geloof zo als ik en daar gaat het om en dat is het nieuwe ook. Vraag: Wat betekent het, helderziend Christus te mogen zien? Is dat visueel een gedaante zien? Of is dat een ingeving? Of inzicht? Of anders? Antwoord: Het was heel concreet een stralende lichtgestalte zien en dat is het vaak nog steeds. Maar de eerste keer was dat ongelooflijk, omverwerpend, en het heeft echt 10 jaar geduurd voordat ik er over durfde te spreken en zodra ik er over sprak, dan liepen de tranen over mijn wangen. En nog vertel ik er maar niet te veel over want als ik er echt over door ga vertellen, ja .... dan ik houd ik maar weer op. Dan kan ik al niet meer verder. Want is zo iets, mens ..., de vervulling van alles, thuis zijn. Dat is het. Meer kan ik er niet over zeggen, maar het is echt alles. Klaar. Ik vind het dan ook zo'n feest, steeds als ik Hem zien mag, je maakt het me niet makkelijk, want nu moet ik ook zeggen, hij staat hier in ons midden. Tja, .... Ik ga gauw verder, want anders lukt het niet meer. Vraag: Graag horen we wat ever over de geestelijke seksualiteit? Antwoord: Weet je, wordt nou eerst eens vertrouwd met lichamelijke seksualiteit. Echt waar. Ik ontmoet in deze tijd, ik ga gewoon maar weer een stapje verder, als je er niks mee kan met je het vooral laten, maar af en toe mag ik ook wat vorige levens van mensen zien als ik mensen ontmoet en van sommige mensen zie ik dan dat ze een aantal kloosterlevens achter de rug hebben en als je dat ziet dan weet je meteen al. O jee, op het gebied van seksualiteit geeft dat gedonder. Logisch, als je een aantal levens achter de rug hebt waar je seksualiteit moest afsluiten, het mocht er niet zijn, en dan krijg je een incarnatie, daar mag je het weer gebruiken, nou dan moet je door heel wat weerstanden heen breken om er weer intens ontspannen van te kunnen genieten. Meestal hebben wij mensen dan een incarnatie nodig, echt, om dan pas daarna er weer eens van te kunnen genieten. Het is heel handig als je dat soort dingen weet en begrijpt want dan kun je ook problemen gewoon simpel begrijpen en herkennen. Dus seksualiteit, wij moeten eerst eens proberen om daar mee vertrouwd te worden. Op dit moment zie je dat er een enorme ontsporing is op dat gebeid. Heel het gebied van de seksualiteit wordt bevrijd. Wordt bevrijd uit de boterbriefjes, uit het keurslijf, en we mogen seksualiteit heel ontspannen leren te gebruiken. Slechts onder één voorwaarde, dat je seksualiteit gebruikt alleen maar vanuit de sfeer van liefde. Maar boterbriefjes zijn niet nodig. Iedereen mag dat innerlijk vrij gebruiken als je voelt het is het goed en zuiver. Zo simpel is het. De tijd van briefjes, voorschriften is voorbij. Nu mogen we leren het helemaal te gebruiken vanuit het eigen hart. Ik wil, daar nog wel even bij zeggen, spirituele mensen, die moeten bij uitstek gebruik maken van seksualiteit. Waarom? Omdat seksualiteit een kracht is die ons helpt aarden. Nogal wat spirituele mensen zweven, blijven boven de markt hangen, boven het leven hangen. Seksualiteit helpt je keer op keer, stap er nou eens in, kom nou eens bij je diepste krachten. Seksualiteit helpt je ook, je herkent het misschien?, maar het helpt je ook je vitaliteit, je kracht, je “ik” zeggen, je grenzen bepalen. Wie seksualiteit kent komt ook in die kracht terecht. Ik vind het altijd zo vreemd dat seksualiteit in spirituele kringen zo'n ondergeschoven kindje is. Daar wordt nooit over gepraat. Terwijl het zo'n oerkracht is, een geschenk vanuit de geestelijke wereld, waarmee we wel op een liefdevolle manier mee om moeten leren gaan. O.K. Maar gebruik het in dankbaarheid, met respect en liefdevol. Dan gaat het wel goed. Vraag: Hadden Jezus en Maria dat niet nodig dan?

Antwoord: Ik denk van niet. Zij waren de hoogste ingewijden, de meesters op aarde: Jezus en Maria Magdalena, Boeddha, Gandhi en zo nog wat mensen meesters op aarde. Maar een meester op aarde wordt je niet zo maar daar zijn vele, levens van opleiding, van geestelijke groei aan vooraf gegaan. Je weet misschien vanuit de oosterse visie, daar kan ik het het makkelijkste mee vergelijken, wij hebben zeven chakra's. “Openingen” in ons geestelijk lichaam. In de oosterse yogaleer wordt je geleerd dat van de kundalinikracht, de energie vanuit de geestelijke wereld, de aarde kracht, die vanuit je voeten zo omhoog stijgt. Je kunt je lichaam vergelijken met een fluit met zeven openingen en je kan die kundalinikracht via de laagste chakra, de onderste onderaan de ruggengraat, er uit laten komen. Je kunt die ook afsluiten, en dan dwing je die energie via de hogere chakra's er uit te laten komen. Als je de tweede chakra van onderen, ter hoogte van je geslachtsorganen leert afsluiten, dat moeten wij nog niet doen hoor, daar zij wij nog niet lang aan toe, maar de meesters op aarde zijn daar aan toe, vrouwen en mannen, dan dwingen ze die kundalinikracht, die goddelijke energie, de adem Gods, en steeds verder tot uiteindelijke alleen nog via de hoogste chakra, de kruinchakra, eruit komt en dan staat die kruinchakra wagenwijd open en staat zo iemand in een levende directe verbinding met de kosmische wereld. Dat is prachtig en dat zijn de meesters op aarde. Als je als kind geboren wordt is die fontanel nog helemaal open. Dat is eigenlijk die kruinchakra. Kinderen die weten nog, kijk maar eens naar de ogen van pasgeboren kinderen. Maar langzaam dalen ze af op aarde, de kruinchakra gaat dicht, de fontanel groeit dicht. Voel je? En dan moeten ze op aarde komen. Moeten ze ook seksualiteit leren, oerkracht leren, nee zeggen. Dat gaat allemaal dicht. Maar leven na leven leer je dan die kracht er weer zo uit te laten, maar dat moet je niet vervroegd doen als je er nog niet aan toe bent. Begrijp je? Dus Jezus en Maria, door al hun vorige opleidingen en inwijdingen die mochten in dit leven ervaren hoe het is via die levende kruinchakra geestelijk te communiceren met elkaar en met de kosmos. En je kunt je misschien voorstellen dat de sensatie die dat geeft nog veel intenser is als de seksuele sensatie. Maar ook dat zullen wij pas later ervaren als wij, door de vele levens heen, daar naar toe gegroeid zijn. Voel je? Ik vind dus als in de Da Vinci-code en andere geschriften wordt gepraat over Jezus die kinderen had, dan denk ik dat je er nog niet veel van begrepen hebt. Je hebt nog geen zicht op het geheim van de echte ingewijde die dus vanuit een volledig geopende kruinchakra leefde en dat gebied van seksualiteit, dat getransformeerd is, getranscendeerd is, verheven naar veel hogere regionen. Maar het zijn de meesters die ver voorop lopen op ons. Ooit komen wij ook wel zover. Maar dat zien we dan wel weer. Je ziet ook, in de kloosters probeerden ze het ook. Seksualiteit weggestopt, maar goed dat het niet meer mag in deze tijd… Kloosters gaan ook weg. Maar het was een soort poging om dan toch te komen bij die geopende kruinchakra. Maar je ziet wat dat vooral bij de katholieke kerk voor ellende heeft opgeleverd. Want als je te vroeg seksualiteit afsluit, en je bent daar geestelijk nog niet aan toe, dan sluipt dat altijd via de achterdeur weer naar binnen. Moet je al dat gedonder over seks in de katholieke kerk eens zien. Al die processen en wat in er in Amerika betaald moet worden aan afkoopsommen enzovoort. Moet je eens kijken hoe vaak de paus over seks praat naar de mensheid toe. Wat we allemaal niet mogen. Geen condooms gebruiken, geen voorbehoedsmiddelen. Het gaat altijd weer over seks alsof dat de grootste zonde is. Wat afgesloten wordt, en je bent er nog niet aan toe, komt altijd weer via de achterdeur, verscholen, scheef weer binnen. Je moet het niet te vroeg afsluiten. De wijze weet. Wanneer je daar aan toe bent. En dan wordt heel duidelijk dat je dan de volgende stap moet zetten op die fluitmelodie die we dan eindelijk zijn van de kosmische chakra. Mooi hè, als je dingen zo gaat zien. Ik denk dat er niemand van ons in de zaal is die al zo ver is, dus die moet het dan ook echt niet doen. Want dan word je hypocriet. Nou dat heb ik ook goed gezegd. Vraag: Mijn dochter (nu 29) heeft op de kleuterschool het versje geleerd van:”Geef je hartje maar aan Jezus”. Ik ben daar nog steeds verdrietig om. Volgens mij lag en ligt het inderdaad zo, zoals u het vertelt. Antwoord: Tot nu toe zie je in de kerkelijke traditie, maar zo je hebben wij het allemaal geleerd, en we zijn pas in deze tijd tot die andere stap gereed, tot nu toe zochten we het steeds buiten onszelf, zoals de EO het nog zegt. Je moet maar geloven in Jezus. Steeds weer buiten jezelf. Of je moet maar vertrouwen op de paus of je moet maar vertrouwen op Balkenende. Steeds buiten jezelf. Afijn, nu moeten we leren, ho, ho, laat al die autoriteiten los, zelfs het geloof in Jezus, en ga de weg naar binnen, daar vind je de innerlijke Christus, het goddelijke kind, de geest, de Boeddhanatuur, het hoger zelf, allemaal woorden voor één en hetzelfde. Ga die weg naar binnen! Toen, 29 jaar geleden, wisten ze het nog niet. Het is pas de laatste twintig jaar, denk maar aan die

boekwinkels, dat je ziet hoe in één klap al dit oude weten zo maar naar buiten komt. Maar nu mogen we dan ook die stap maken. Voel je? Het kon niet eerder dan nu. Nu moet het ook gebeuren. Vraag: Wie is God? Antwoord: Daar houdt de vraag mee op. Dat vind ik een mooie roept er iemand. Ik vind hem vreselijk en ik zal je uitleggen waarom. Dat is nou ook weer of wij mensen dat zouden kunnen zeggen? Als je een engel mag ontmoeten, en ik heb engelen mogen zien en veel mensen de laatste tijd, maar als je de eerste keer een engel ziet, pffff, je krijgt bijna geen adem meer. Je weet bijna niet meer hoe je reageren moet, de adem wordt je afgesneden, die energie is zo groots, en het kost heel veel tijd voor je daar mee vertrouwd raakt. Lees in de Bijbel en dan staat er, en er verschijnt een engel en het eerste wat die engel zegt is, vreest niet! Het eerste wat de engel tegen mij ook zei, was Hans wees niet bang, en ik had het hard nodig, want ik schrok me rot en ik kreeg geen adem neer en ik dacht, was is dit? De engelen zijn, gezien in de kosmische wereld, de laagste geestelijke wezens. En daar krijgen we al geen adem voor. Begrijp je? Sommige mensen, in onze tijd zeggen, ik heb de aartsengelen gezien of ik wandel met de aartsengelen. Dan denk ik, als jij daar zo over praat dan geloof ik daar niets van, want de energie van de aartsengelen is nog veel krachtiger dan die van de engelen, die verdragen we nauwelijks. Daarboven heb je de oerkrachten en dan ga ik nog even door. De serafijnen, de cherubijnen. De hogere engelenwezens kunnen wij niet waarnemen, gelukkig maar, want op het moment dat één van die engelen zich zou manifesteren dan zouden wij allemaal sterven. Gewoon sterven omdat wij die uitstraling niet zouden kunnen verdragen. En nou vraag je wie is God? En dan moet je weten God is de kosmische energie. Hij leeft in jou, Hij leeft in mij, Hij leeft in de microfoon, in de stoel, Hij leeft in alle planeten, in alle volken. Kijk eens op een heldere avond, zeg ik altijd, naar al die sterren en dat zweeft allemaal in die kosmos, dan krijg ik al zo'n gevoel van die grootsheid van de kosmos en dan zie ik alleen nog maar dit stukje van de kosmos. Er zijn zo veel zonnestelsels, zo veel melkwegstelsels, het gaat me duizelen als ik er aan denk. Op dit kleine planeetje aarde, één van de kleinste planeten, daar leef ik. In het heelal gezien ben ik minder dan een stofje op dat planeetje aarde. En God houdt ook mij in de gaten en Hij zorgt voor mij, want dat heb ik ervaren. Mens, wat is het groots. Wie God is? Ik weet het niet. Mijn hoofd kan het niet vatten. Mijn hart kan het niet begrijpen. Het is groter dan groots. De joodse traditie zegt dan ook, je moet de naam van God niet uitspreken. Want als je die naam uitspreekt suggereert dat jij zou weten wie God is maar je weet dat helemaal niet. Het is te groot voor ons. Zwijg! Noem die naam niet, en daar voel ik mij zeer bij thuis. De christelijke traditie zegt ook, wij weten niet wie Hij is. Te groot voor ons. Maar als je een beetje wilt aanvoelen wie Hij is, kijk dan naar Jezus Christus, dan krijg je een beetje een gevoel daarover, dan kun je het tenminste een beetje pakken. Hij is Liefde, voel je. Daarom zwijg als je gevraagd wordt wie is God? Te groot voor mijn denken. Te groot voor mijn voelen, voor mijn hart. Heel bescheiden denk ik dan, Hans, niks zeggen. Kijk maar 's avonds naar buiten en laat je even, met de diepste eerbied doortrillen. En ik denk als je doortrilt wordt, kom dan door die diepste eerbied waarbij niets meer is te zeggen, dan ben je het dichtste bij het geheim van wie God is. Voel je. Niet eerder. Ik vind het eigenlijk zo tragisch, in de kerktraditie wordt gezegd dat God een vader is en dan is het ook al bijna vloeken als je zegt dat God ook een moeder is. Maar voel je? Het zijn allemaal beelden om iets wat groter is dan welk beeld ook aan te duiden. Dus je mag ook zeggen God is energie, Hij is een vader, zij is een moeder, alles. Het zijn maar beelden. Maar wie God zelf is onttrekt zich aan elk beeld en is groter dan elk beeld. Daarom heb ik liever zwijgen, zeg niet te veel. Daarom hoor je mij ook niet zo vaak het woord God gebruiken. Ik gebruik het niet te veel en daarom praat ik liever over Jezus, de Christus want dan komen we een beetje in verbinding met het grote mysterie en het grote geheim. Vraag: Mij is geleerd, onder anderen door het boek: “zoekt en gij zult gevonden worden” van Auke Jelsma dat een mystieke ervaring genade is. Dus het is een cadeau van God, die je niet zelf, door mediteren bijvoorbeeld kan bewerkstelligen, oproepen. Antwoord: Ja en nee. Het is altijd een cadeau, je hebt er geen greep op. Tegelijkertijd moet je als mens wel stappen zetten. Je moet wel werken aan jezelf. Je moet je gereed maken om de aanraking te kunnen ontvangen en er open voor te staan. Juist het nieuwe is dat het altijd van twee kanten komt. Het ligt klaar. Het wordt ons geschonken op een moment dat het kennelijk voor ons leven goed is. Nooit op onze tijd. We hebben er geen grip op. Maar je zult wel moeten werken aan jezelf om je daarvoor gereed te maken. In de oude traditie wordt alleen maar gezegd: “het is genade” en dan wordt dat tweede accent, je moet er zelf aan

werken, overgeslagen. In het nieuwe wordt gezegd, het is altijd samengaan. Het blijft een geschenk, ik heb er geen enkele greep op. Ik kan ook niet bepalen wanneer het komt. In deze incarnatie of in de volgende, weet ik veel? Maar tegelijkertijd weet ik wel, ik moet werken aan mijzelf om steeds weer kanaal te worden, om aanraakbaar te worden. Hoe kan ik ontroert worden als ik zo leef, gebarricadeerd? Hoe kan ik ontroert worden als ik helemaal in mijn kop zit en mijn hart heb afgesloten? Dan kan ik toch niet geraakt worden. Voel je? Ik zal dus moeten leren open te gaan. Ik zal dus moeten leren, met vallen en opstaan, vanuit de kracht van mijn hart te leven. Niet anders dan zo. En dan nog is het afwachten wanneer wij ooit die ervaring mogen hebben. Maar tegelijkertijd, ik denk altijd en dat is niet zo veel anders als dat jullie het ervaren. Als je ouder, ik vind ouder worden eigenlijk best leuk, want je hebt meer om terug te kijken, en als je terug kijkt en je hebt wat meer om terug te kijken, zie ik in mijn eigen leven steeds duidelijker, ach Hans het moest ook allemaal precies gaan zoals het gegaan is. Niks was toevallig! Vroeger dacht ik van mijzelf wat een chaos. Toen dit en toen dat en toen zo. Pff. Ik werd zelfs tureluurs van mijzelf en nu kijk ik terug en ik zie het moest allemaal gebeuren. Mijn gereformeerde verleden had ik nodig om deze stappen, en zo, te kunnen zetten. Wat een geschenk en zo kan ik nog wel even door gaan. Ik kan alles een plaats geven. Geen toeval. En dan denk ik, wat is het geleid! En dan die ontroering voelen, wat is het geleid! Nou, dat vind ik een mystieke ervaring, dat vind ik een aanraking, als ik dat met mijn hart kan voelen. Om die essenties gaat het. Voel je? Wie terug kijkt en misschien kunnen jullie dat ook, we hadden het net al even bij die ene vraag over moeilijke perioden die je in je leven doorleeft, moeilijke perioden kunnen een geschenk worden maar dat worden ze pas achteraf. Nooit als je er midden in zit. Als je er midden in zit, dan denk je: ik sta hartstikke alleen. Zie je wel! Nu moeten ze me helpen en dan doen ze het niet. Je voelt je echt door God en de mens in de steek gelaten. Veel mensen herkennen dat. En dan kom je er later doorheen, en je krijgt weer een nieuwe toekomst, en dan kijk je nog een terug. Het gekke is als je dan terug kijkt, dat je dan vaak ziet, verdorie, nou zie ik dat ik er niet alleen voor stond, maar dat ik geholpen ben. Dat is dat prachtige gedicht over iemand die terug kijkt naar het leven, en dan ziet hij steeds twee paar voetstappen, naast elkaar, God die met ons samen wandelt. Maar dan ziet hij op die moeilijke momenten dat er maar één paar voetstappen is. En dan vraagt hij, waarom hebt U mij toen alleen gelaten? En het antwoord is: “Toen heb ik je gedragen”! Nou, die ervaring. Als je er in zit heb je het gevoel: ik wordt alleen gelaten. Als je later terug kijkt zie je: ik werd gedragen. Voor mij zijn dat de mystieke ervaringen waar het in het leven om gaat. Heel eenvoudig eigenlijk. Tegelijk, voor mij, de essentie! Want als je dat voelt, dan gaat er zo veel meer open, want dan voel je er is dus altijd hulp voor mij. Er is altijd toekomst voor mij. Als ik straks dit leven uitstap, en ik ga ook weer door het donker heen van de dood, ook dan word ik gedragen, ook dan word ik verder gedragen een nieuwe toekomst in. Als je één keer tot in je tenen toe gevoeld hebt, weet je het ook echt voor altijd, voor alle ervaringen. Begrijp je? Zo, en niet anders. Vraag: Waarom is nu de tijd aangebroken dat de Christus terugkomt en in ons komt en waarom niet eerder of niet later? Waarom juist nu? Dat de vraag. Antwoord: Heere me tijd. Dan moet ik weer een antwoord geven waarom en hoe wij mensen tegen het goddelijke aankijken. Ik voel mij vaak zo brutaal. Ik ga wel antwoord geven hoor, maar ik zeg al ik voel mij vaak zo brutaal alsof ik even bij God op tafel kan kijken, op het grote goddelijke plan. Wij mogen in deze tijd beginnen om daar iets van te gaan voelen, maar ik weet zelf zo goed, tot in de tenen toe, als ik straks dit jasje uittrek en ik ga naar huis, en ik zal dan mogen kijken hoe het echt zit, mens dan zal ik ontdekken, het is nog veel groter dan ik ooit op aarde heb kunnen vatten en aan de mensen verteld heb. Voel je? Dus ik voel zoal dat ik tekort schiet. Ooit, in latere incarnaties zullen we het beter kunnen vertellen, nu alleen maar dit. Alle culturen vertellen er over, dat deze tijd “de” tijd is. Alle religies hebben het geweten. Het Hindoeïsme vertelt, we zitten aan het einde van de Kali Yuga, het einde van het ijzeren tijdperk en de grote omvorming naar een nieuw gouden tijdperk is begonnen. De indianen vertellen, de vierde wereld staat op het punt gelouterd te worden. Het christendom vertelt, de wederkomst van Christus is aangebroken. Zo kan ik even doorgaan. Het jaar 2012 is bekend. Egypte 2001. Allemaal concentreren ze zich in deze tijd als de tijd van de grote omvorming. Kijk ik nog wat zorgvuldiger, dan zie ik, 2000 jaar geleden die kosmische geest van de liefde geboren op aarde door de mens Jezus heen. Die geest heeft 2000 jaar nodig gehad, zo vertellen ook alle tradities het, om ons op te voeden, leven, na leven, na leven. Hoe op te voeden? Nou dat we een beetje leerden op eigen benen te staan, zelfstandig te worden. Dat is een klus hoor voor ons. Ook om ons denken

te ontwikkelen zodat we dat in ieder geval konden vatten. We zijn aardig gegroeid in het denken. Als je dat zo door de laatste 2000 jaar ziet, hebben we het denken aardig ontwikkeld. We moesten ook zo veel ontwikkelen dat we eindelijk in staat zouden raken om de uiterlijke autoriteiten los te laten. Paus, bisschoppen, alles. Pas als je in staat bent uiterlijke autoriteiten los te laten, ook om je heen hè, ook je partner niet als autoriteit nemen, jezelf als autoriteit leren nemen. Dan ben je in staat de weg naar binnen te gaan. En pas de mens die in staat is de weg naar binnen te gaan, die kan in verbinding komen met die goddelijke kern. Alle tradities zeggen, als de mens helemaal in zijn ego zit, denken ontwikkelt, zelfstandig wordt, dan zullen we zeggen “welke mens”?, maar pas dan is de mens rijp voor de nieuwere, grotere goddelijke kracht in ons en zo voort, en dat is in deze tijd zeggen ze allemaal. Als je de details invult dan ga je zien hoe zorgvuldig die hele ontwikkeling, vanuit de geestelijke wereld, stap voor stap geleid is, tot en met de doorgang door de Tweede Wereldoorlog heen, wat ik straks al vertelde. Die was nodig. Het diepste donker op aarde, tegelijkertijd het ontwaken, krachtig werkzaam worden van de Christusgeest in de etherische wereld. De aura van de aarde, licht en donker, en pas als die werkzaam wordt, gaan steeds meer mensen ontwaken, worden wakker, Voel je? Het kon niet anders dan nu gebeuren. En vanuit zicht op dat plan, en vergeet niet hoor, toen we in de geestelijke wereld leefden, voor onze geboorte, iedereen van ons heeft gekeken. Wat is nou het bijzondere van deze tijd? En we hebben allemaal toen het antwoord gezien op jouw vraag. Waarom juist in deze tijd, deze grote wending? Toen begrepen we het, we voelden het met ons hart aan. Maar goed toen daalden we naar de aarde af en dan komen we in het grote vergeten terecht, in ons ego. We raakten de verbinding met het weten kwijt. Maar nou, stap voor stap, anders waren jullie hier ook niet, zoeken we weer die verbinding met het weten. Het gaat er eigenlijk om, niet dat ik jou dit antwoord geef, terwijl we zo samen denken, praten, ja, ik geloof dat ik daar iets van aanvoel, dat dat klopt, dat het zo ongeveer moet zitten. Begrijp je? Dan wordt er iets wakker van wat je toen heb mogen schouwen en om dat ontwaken gaat het. En dan word je die lichtdraagster zoals die bedoeld is voor deze tijd. Bedankt. Vraag: Is er nou nooit een concurrent, in een andere religie, die precies dezelfde kracht heeft? Antwoord: Nee, en nou denk ik nu je die vraag stelt, Hans, je hebt het niet goed gedaan vanavond. Alle religies vertellen, als je goed kijkt, vertellen over hetzelfde kosmische gebeuren, die neerdaling van die zonnegeest, die we dan in het christendom de Christusgeest noemen, in het Boeddhisme de Boeddhanatuur noemen, die de Hindoes de zonnegeest noemden, de man in de zon, en zo nog wat termen. Alle religies vertellen allemaal over hetzelfde grote gebeuren. Dus we zullen moeten leren dat de religies samen gaan werken. Dat ze zeggen, hé, moet je kijken elke religie is één bepaalde invalshoek naar hetzelfde centrale geheim. Dus alle religies hebben gelijk. Daarom ter afsluiting het mooie verhaal vanuit het Hindoeïsme. Het verhaal van de tien blinden die zo graag wilden weten wat een olifant is? Ik vertel het zo graag en dus mochten ze allemaal die olifant voelen. En de één voelde die slurf, en die zei, een olifant, dat is zo'n beweeglijk zacht geval, heerlijk. Een ander had die slachttand te pakken en die zei, een olifant is keihard met punten, uitkijken, uit de buurt wezen. De derde die had een poot te pakken en die zei, een olifant dat is een zuil, een zuil die onwrikbaar op de grond staat. Nou en zo voort, en ze kregen ruzie met elkaar omdat de één zei een olifant is dit, en de ander zei, nee een olifant is dat. Het Hindoeïsme leert mij, ieder mens is dat we zijn als blinden op aarde, er is een sluier van de vergetelheid over ons heen gevallen, maar allemaal krijgen we bepaalde invalshoeken naar die ene centrale waarheid. Dus alle religies hebben gelijk. Houd dus alsjeblieft op met elkaar af te katten. Dat is in deze tijd natuurlijk al helemaal belangrijk nu we zo met de Islam geconfronteerd worden. Alle religies hebben gelijk maar laten we proberen met elkaar te verstaan wat dan de eigenheid is. Die speciale kleur die elke religie met zich meebrengt. Zo heb ik het leren verstaan. En zo denk ik dat het belangrijk is voor de toekomst om dit steeds duidelijker te gaan verstaan. Ten slotte dit; Rudolf Steiner, die noemt heel vaak één woord en die zegt, het gaat om het mysterie van Golgotha, en ik begrijp het. Hij zei. Wat daar toen op die heuvel gebeurde, dat is beslissend voor de hele evolutie van de mensheid en steeds meer ga ik zeggen, ik begrijp wat hij bedoelt. Want toen werd ons hoger zelf, de Christus, de Boeddhanatuur geboren die geest die het mogelijk maakt dat wij door de grote omvorming van deze tijd heen een hele nieuwe weg op aarde bewandelen. Op die manier gezien is het christendom het oude nieuwe christendom weer een springlevende kracht die nodig is voor de toekomst om mensen te inspireren en te bezielen, maar dan ontdaan van alle hokjes en alle scheidingen van alleen maar

zo of zo. Ik wil heel graag afsluiten door jullie te bedanken. Ik heb al verteld: ik vertel het zo graag en vooral dit onderwerp wat mij na aan het hart ligt. Dat te mogen vertellen, nou dat is een feest. Ik heb zelf zo moeten zoeken en worstelen in mijn leven om het te begrijpen. Ik zei al, als kind voelde ik, het is anders, maar ik weet niet hoe zit het dan? En nou heb ik het mogen zien en dat is zo heerlijk als je het vertellen mag. En als er dan mensen zijn die hun hart open zetten en die gewoon mee willen voelen, mee willen denken over hoe het zou kunnen zijn, of ze er wat mee kunnen, nou dat is voor een verteller een feest. Dus bedankt voor het cadeau wat jullie mij vanavond gegeven hebben. Maar het leuke is ook altijd dat ik zo de hele avond lang, al vertellend, naar jullie gezichten zit te kijken en dat vind ik nog het leukste. Ik zeg vaak dat ik zou zo graag willen dat jullie hier zaten want dan zou je kunnen zien op jullie gezichten wat er vanavond allemaal gebeurt. Jullie gezichten spreken boekdelen. Jullie gezichten worden ook in zo'n avond, en dat is heel mooi hoe snel dat gaat, steeds opener, steeds kwetsbaarder en steeds onbevangener. Dat betekent heel simpel, jullie hebben je hart open gezet. En altijd weer als wij mensen samen zijn en wij zetten ons hart open, dan is de Christus ook aanwezig. En ik zei al: “Hij is er ook”! En het is prachtig in te zien hoe vanuit zijn handen, die Hij zegenend uitgespreid houdt, draden van licht naar ieders hart gespannen zijn, en als ik dat zie, Sorry...,dan voel ik weer, dit is waar het om gaat. Dat Hij zelf, zo'n avond werken kan in ons midden. Dat Hij zijn geschenken in ons hart kan neerleggen. En daarom als altijd weer mijn afsluitende wens. Dat wat Hij vanavond gedaan heeft, in je hart heeft neergelegd, aangeraakt heeft, bewust gemaakt heeft, moge dat gezegend worden. Zodat je vanavond thuis voelt van binnen er is wat gebeurd, aangeraakt, opgeruimd en misschien voel je het morgen. Als je het voelt, probeer het dan vooral even niet je begrijpen, voel het alleen maar en geef dan een knipoog naar boven en weet dan, tot in je tenen toe hoop ik. Je wordt altijd in je leven gedragen. Je wordt altijd vastgehouden. Ook dan als je het zelf even niet geloven kunt, want wij zijn gezegende mensen. Gezegend kerstfeest. Een echt gelukkig 2008. Tot ziens. Tekst: Paul Caron Kijk voor meer informatie over Hans Stolp op: www.hansstolp.nl