Cursus
Verhalen Schrijven Lente 2014 De cursisten van de Curtevenneschool hebben een eerste hoofdstuk geschreven voor het boek dat ze hebben bedacht. Daarnaast hebben ze een kort verhaal geschreven met het thema Lente.
Na school Het is al lang tijd, maar wij zitten nog binnen. We hebben straf, omdat de weektaak niet af is. Ik zie kinderen al leuk buiten spelen. De zon schijnt heel héél mooi. Stom, had ik maar beter opgelet. Opeens hoor ik: “Zijn je strafregels al af?” Ik schrik op en antwoord: “Ja juf.” Ze kijkt en is verbaasd, omdat ik erg snel ben. “Oké Sophie, je mag naar huis. Volgende week wel je weektaak af, he?!” Ik ren door de gang naar buiten. Opeens hoor ik stappen. Ik kijk om en zie niets. Als ik naar beneden kijk, zie ik een potlood liggen. Ik loop verder en hoor het weer. Dan zie ik het potlood, dat net op de grond lag, hupsend weg gaan. Ik houd hem tegen en vraag wat en wie hij is. Hij antwoordt: “Ik ben een potlood en ik heet Stefan.” “Oké Stefan”, zeg ik. “Ben je hier altijd?” “Ja, en de rest van het dorp ook.” “De rest?”, vraag ik. “Ja”, zegt het potlood. “Kom maar mee.” En hij hupst naar de klas van groep drie en hij gaat de kast in. Ik zie een heel potlodendorp: de bakker, de slager, de fruithandel, school en een heleboel huisjes. “Wow. Een echt dorp in een kast.” Ik ren weg, maar bedenk me, loop terug en kijk nog eens in de kast. Alles is weg. Ik heb het gedroomd.
Hallo, ik ben Milou en tien jaar oud. Ik heb schrijven gekozen, omdat het me leuk leek. Later word ik dierenarts.
Lente Lente, heerlijk! Mooi weer, lammetje, verliefde mensen en weer naar buiten. Ik zit in de klas en kijk naar buiten. Ik denk aan lametjes en lente. Opeens schreeuwt juf: “En nu ben ik het zat! Als jullie zo graag lente zien en voelen, dan maken jullie het buiten maar af!” Iedereen joelt en rent, zonder jas, naar buiten. We spelen tot juf roept: “Ik zei toch, werk afmaken!” Iedereen protesteert, maar doet het toch. Juf kijkt heel tevreden. “Na het werk: Lente onderzoek!”
Hoofdstuk 1 Het is maandagochtend. Ik ben erg zenuwachtig. Ik loop al de hele ochtend heen en weer in mijn kamer, want ik heb mijn spreekbeurt. Ik alles al: heksenkleding, powerpoint en andere spullen. Mama Inge roept: “Je moet naar school!” Ik haast me naar de voordeur. Ik ren naar school. Ik ben bijna te laat. Joeye wacht op me. Ik ben een beetje verliefd op hem. Ik ren de klas in en ga zitten. Juf Clara zegt: “Misschien is het handig als je je jas uit doet.” Ik schaam me dood, maar ik hang toch mijn jas op de kapstok. Als ik de klas in kom zegt juf: “Wil je je spreekbeurt gaan klaarzetten?” Ik zeg ja, maar ik wil nee zeggen. De hele tafel staat vol. Ik lees nog een keer de tekst door. Daar gaat ie. Een kwartier later is het voorbij. Ik ben dolblij als de juf zegt: “Je rijgt een goed plus.” Tevreden ga ik naar huis. Ik spring mijn bed in en begin te snurken. Het is ochtend, opeens vind ik een boek. Er staat op Heksen handboek. Ik probeer een spreuk uit. Ik heb honger en ga naar beneden. “Oh my God!” Het hele huis staat stil. “Shit, verkeerde spreuk.” Hier staat dat het een stilstaanspreuk is. En ik kan hem alleen ongedaan maken als ik mijn liefde kus. Man, dat hij nou net naar Amerika is... Ik pak wel een boot. Oh ja, die staat stil. Dat wordt zwemmen. Ik kom aan de haven en probeer te zwemmen, maar ook het water staat stil. Ik kan er gewoon overheen lopen. Na vijf minuten lopen ben ik in Amerika. Man, wat ging dat snel. Ik zie Joeye al. Oh my God, wat is hij mooi. Ik kus hem. Direct wordt alles weer wakker. Ik val bijna flauw. Oké, toch niet. Maar bijna. Oh wacht, Joeye staat nog steeds voor mij. Shit, maar dan zie ik dat hij een verliefde blik in zijn ogen heeft. Yes, volgens mij is hij ook op mij. Ik wil het hem vragen, maar hij vraagt het eerst... Hij vraagt zelfs of ik met hem wil wandelen. Ik roep meteen Ja! Tien minuten later staan we in de kroon van het Veiligheidsbeeld en kussen we!
Mijn naam is Lyana en ik ben 11 jaar. Ik heb drie huisdieren en ik heb dyslexie. Ik wil later dierenverzorger worden, want ik houd van dieren.
Lente Er was eens een verhaal en dat ging zo. Het was net lente. Floepie is een ratje uit het bos. Hij is verliefd op een vlinder, zo mooi als goud. Hij liep iedere dag achter haar aan. Tot op een dag hij HET vroeg. De vlinder zei: “Oké, is goed.” Floepie was dolblij. Toen zei de vlinder: “Maar ik wil dat je alles voor me doet.” Hij: “Ja, daahaag. Ik ben niet gek.: Floepie liep weg. Hij zag opeens een vlinder even mooi als die andere, maar deze had een goed hart. Ze trouwden en ze leefden nog lang en gelukkig.
De chocoladewinkel Loesje was eindelijk vrij van school. Ze dacht: Wat zou ik eens gaan doen vandaag? Huiswerk af, naar de chocoladewinkel. Ze dacht: ik ga aan mijn moeder vragen of ik een chocoladereep mag kopen of ik ga naar huis. Dat laatste deed ze. Ze had haar huissleutel gepakt en zei: “Nou, ik hoop dat het mag.” Ze kwam door de deur naar huis stappen en gooide haar rugzak weg. Haar moeder zei: “Niet doen.” Ze vroeg aan haar moeder: “Mag ik naar de chocoladewinkel?” Haar moeder denkt er over na, maar geeft dan toe: “Vooruit.” Loesje krijgt tien euro mee. Ze rende naar de chocoladewinkel en kwam de deur binnen. Ze dacht: Wat is het hier mooi en lekker! Ze liep naar de balie: “Welke twee repen zijn het lekkerst?” De baliemedewerker antwoordt: “De reep met pure chocolade en de reep met caramel het lekkerst.” Snel dacht ze na en zei: “Doe ze dan maar allebei.” Met de repen in haar zak ging ze naar huis en belde aan. Haar moeder deed de deur open. Loesje roept: “Home sweet home.” Haar moeder lacht en vroeg: “Van wie heb je dat geleerd?” “Van mijn juf Sanne, de liefste juf van de wereld.”
Lentekriebels Ik zit in de klas en ben zo naar die ene jongen aan het kijken dat de juf zegt: “Wat is 1000 + 2000?” Ik geef geen antwoord, want ik zit te dromen. Ik heb zulke lentekriebels. Ik droom dat we met elkaar hand in hand over het gras aan het rennen zijn. Op het schoolplein zit hij over me te roddelen. Ik voel me niet fijn en denk bij mezelf: op naar de volgende jongen.
Spreekbeurt Op een zonnige dag in maart loop ik sneller naar school dan ooit, want ik heb mijn spreekbeurt. Als ik eindelijk op school ben, sta ik te springen van de zenuwen. Eerst gaan we met z’n allen naar gym. Snel aankleden en dan hup, de gymzaal in. Als we klaar zijn, kleed ik me weer snel aan. We sjeezen naar school. Even werken aan de weektaak, lekker broodje eten. De kinderen gaan buiten spelen. Ik blijf met Indy binnen om alles klaar te zetten. We wachten op mijn stiefmoeder, die neemt mijn kanarie mee. Ze was al in de school, maar ze dacht dat ik in groep vijf zat, terwijl ik in groep zes zit. Iedereen kwam naar binnen. Ik kreeg het ineens heel heet. Maar uiteindelijk had ik een goed.
Ik ben Demi, 9 jaar. Ik heb twee varkens, een kanarie en drie vissen. Ik ben heel grappig en gek.
Lente “Het is lente. We gaan weer naar buiten waar de vogeltjes fluiten”, zegt de juf. Onrustig tikt Lotje op de grond. “Tring!” De bel gaat. Yes, vakantie, denkt ze. Snel gaat ze naar huis en pakt haar ripstick. Lotje gaat naar de speeltuin. Dan ziet ze een gouden ei liggen. Ze pakt het op en maakt het open. “Yes”, gilt ze. “Wat is er?”, roept Yara. “Wat doe jij hier?”, zegt Lotje. “Ik zocht jou, maar wat is er nou?” “Heb je een reis naar Disneyland gewonnen voor het hele gezin?”, vraagt Yara. “Nee voor mij alleen.” Yara begrijpt dat het antwoord ja is. “Wanneer ga je.” “Vandaag”, zegt Lotje blij. Yara en Lotje nemen afscheid. Daarna gaat Lotje naar huis. “Doei”, roept ze naar Yara. “Tot na de vakantie”, roept Yara terug.
Ik ben Emma, 11 jaar. Ik ben vaak vrolijk, ik ben druk en van schrijven word ik gelukkig een beetje rustiger.
Harry Potter Albus is gespannen. “Niet bij Zwadderich, niet bij Zwaddericht”, denkt hij. Hermelijn: “ Waarom zo gespannen, Albus. Het komt wel goed hoor.” Ik hoop het maar. “Kom op, denk gewoon positief.” De snoepkar komt langs. De mevrouw roept dat ze nog maar 1 uur hebben. Dan zijn ze op Zweinstein. Rob koopt twee droptoverstokken. Als ze aankomen ziet Albus een oude man. “Waar ken ik jou van?” Hagrid, zo heet hij. De man loopt naar hem toe en zegt: “Zo. Je lijkt sprekend op je vader.” “Hagrid, zo heet je toch?” “Ja, mijn vriend, je vader was een goede vriend van mij.” “Ja, dat weet ik. Kom dan gaan we naar Zweinstein.” Even later zit Harry in de eetzaal. Professor Anderling klinkt met haar lepel tegen haar beker. Ze zegt: “Leerlingen! De sorteerhoed deelt je in bij de verschillende afdelingen: Zwadderich, Griffoendor, Ravenklauw of Huffelpuf. Ik roep je op in alfabetische volgorde.” Als eerste is Albus Potter aan de beurt. Albus loopt naar voren. “Niet Zwadderich”, denkt hij. Anderling zet de hoed op. Hij denkt na en roept: “Griffoendor!” “Yes”, roept hij blij. Zijn dag kan niet meer stuk.
Cesar Takes, 10 jaar.
Lente Royal komt van voetbal. Eindelijk mooi weer. Hij heeft wat geld. Hij gaat nog even naar de Jamin. Hij ziet nieuwe snoepjes: L.E.N.T.E. Thuis eet hij ze op. “Bah, wat vies”, denkt hij. En dan groeit en groet hij. Hij wordt monsterlijk groen. Als hij in de spiegel kijkt, ziet hij een monster. Hij is een monster. “Oh nee!”, roept hij. “Hoe kan dit?” Hij loopt naar beneden en ziet zijn moeder. Ze gilt erg hard als ze Royal ziet en valt flauw. Als hij naar buiten kijkt, wordt hij weer normaal. “He, hoe kan dit?”, zegt hij. En hij rent naar boven.
Lisa Langemaat heeft veel verhalen getekend en een mooi verhaal geschreven tijdens deze lessen. Binnenkort wordt zij gastblogger op www.barbaraschriek.com.
De weg naar boven De eerste zonnestraal van het jaar probeer zich door de bewolking heen te boren. Zachtjes bereikt de warme straal de aardbodem en kietelt de plantjes en de bloemetjes wakker. De eerste krokussen ontwaken en beginnen hun weg tot boven de grond. Bij het zien van het eerste daglicht vervolgt ze krachtig haar ewg naar boven. Fier slaat ze haar bladeren uit. De zon is inmiddels doorgebroken en verspreidt een heerlijke lente warmte. Een zwoele bries zorgt voor verademing.
De cursus Verhalen Schrijven op de Curtevenneschool in Kortenhoef werd verzorgd door Barbara Schriek. Na het vwo is ze afgestudeerd aan de School voor Journalistiek. Nu werkt ze voor GOOISCH, MAX Magazine, regionale kranten en natuurlijk www.barbaraschriek.com.
