J uli-Se pte mber 2015
Verbonden in gebed Fraternité de Tibériade
Goede vrienden ,
Aan jullie Vrede en vreugde ! Op dit ogenblik werken de broeders en zusters onophoudelijk aan de voorbereidingen van de kampen. Terzelfdertijd is er al het werk in de tuin en ook de hooiperiode. Tiberiade is een bijenkor e in volle actie… maar het is om de honing van het Evangelie te oogsten. Het is waar, alle kampen zullen de gelegenheid zijn om te smaken dat het goed is om samen te leven en verenigd te zijn rond de Heer. Deze vakantietijd is voor ons de gelegenheid om Jezus door te geven, de ware Vriend, aan kinderen, aan jongeren, aan families... Laten we zijn als bijen die, met veel ijver, hun vleugeltjes uitslaan om de nec1
tar te gaan oogsten in de duizenden verschillende bloemen die zij ontmoeten. Laten we de nectar gaan pu'en bij de bloemen van de liefde, van de Bijbel, van het gebed, van de eucharistie, van het leven van de heiligen... en van zovele anderen. Laten we hem stokkeren in de korf van ons hart, laten we door de dankbaarheid een heerlijk-ruikende honing maken die we laten proeven aan allen die deze ware Vriend, Jezus, nog niet kennen. Laten wij onverschrokken getuigen zijn van zijn liefde. Laten we creatief zijn om de relaties die ons dagelijks leven weven te vernieuwen en te verdiepen : troosten, bezoeken, met kinderen spelen, aanmoedigen… Laten we ook verwonderd stilstaan bij de schoonheid van de natuur zoals de morgenstond of het ondergaan van de zon. Enkele dagen geleden ben ik met onze veearts Luk een koe gaan onderzoeken die ziek leek te zijn. De snuit van het arme beest had een roodachtige schijn en was niet mooi om zien. De diagnose van de veearts viel snel: een “zonneslag”! Ocharme, zij had heel waarschijnlijk te lang geprofiteerd van het schone weer in het groene en frisse gras zonder voorzorgsmaatregelen te nemen... Zoals een petje of zonnecrème!
“Wie zich tot Hem richt zal stralen…” (Ps 33)
2
Om te leven hebben wij allemaal nood aan gratis tijd nemen... en zelfs een beetje zo'igheid. De vakantie, maar ook de zondagsrust, zijn er om ons dat te herinneren. In ons geloofsleven hebben we ook nood aan verluchting. Waarlijk, geniet van de tijd van verlengd gebed, want bidden is zoals zich blootstellen aan de zon van God die straalt voor de slechten en de goeden. God is vrijgevig. Daar, onder zijn blik en zijn stralen kunnen jullie zonder vrees verblijven, zonder nood aan voorzorgsmaatregelen zoals onze kleine
“Uw pracht wordt bezongen door de stem van de allerkleinsten” (Ps 8)
koe, want de zon van de Liefde van God schaadt niets. Laat de greep los en laat je doen. Jullie riskeren nooit jullie te lang bloot te stellen. Wees er simpelweg voor Hem, alleen voor Hem, zomaar. “Smaakt hoe goed het is bij de Heer te vertoeven!”. Door zo vol te houden in het gebed zullen jullie een trage omvorming zien van jullie hart ; precies zoals onze huid van kleur verandert wanner we een hele dag in de volle natuur hebben gestapt... Jullie zullen de kleur van de liefde opdoen en jullie zullen anders leven in rust en vrede. En eigenlijk, waarom niet een zonneslag riskeren van de Goddelijke Zon? Ervaart niet iedereen in zich de strijd tussen de oude en de nieuwe mens? Vragen wij dat de Zon van God onze huid van de oude Adam zou verbranden opdat de huid van de nieuwe Adam mag verschijnen. Laten we van deze vakantietijd profiteren om een stap verder te ze'en op de weg naar heiligheid, om onze aanloop te vernieuwen in de navolging van Christus. Beste biddende vrienden, laten we samen deze zomertijd doortrekken in een sterke verbondenheid in gebed. Bedankt om zo samen een biddende familie te vormen. En laten we samen met moed Christus volgen. Laten we in God rust vinden. Broeder Bart 3
Terugkeer naar Portioncula! Ik ben aan het einde gekomen van de vorming van twee jaar aan de ‘IFHIM” (Institut de Formation Humaine Intégrale de Monréal) en ik dank de Heer daarvoor. Deze vorming zal me van pas komen om met nog meer kwaliteit mijn opdracht als novicemeester in Congo op te nemen en om mensen (jongeren en families) te helpen bij hun groei, om de vrede in hen en tussen hen op te bouwen. De IFHIM stelt een vorming voor in de vorm van een persoonlijke groei en verandering. Gedurende deze afgelegde weg heb ik de kans gekregen om mijn levenskwaliteit te verbeteren in zijn menselijke dimensies, iets wat zijn weerslag zal hebben op mijn geestelijk leven, want beiden zijn intens met elkaar verbonden. De eerste sleutel en de meest fundamentele die ik ontwikkeld heb is “aanwezigheid bij mezelf” (zelfbewustzijn), bij wat ik beleef in mijn eigen lichaam en om beter om te gaan met mijn vermoeidheden. Dit brengt mij dichter bij mezelf tijdens de meest nederige beslissingen. Inderdaad het gebeurt ons soms dat wij ons “laten leven” zonder echt te beslissen wat we beleven en daardoor verliezen we de aanwezigheid bij ons zelf, bij anderen en bij God, zonder nog maar te denken aan hoeveel energie die we dan verliezen. Goed bewust zijn van de beslissingen die we nemen en van de zin die we hen innerlijk schenken is dus een weg van mensgeworden liefde in de kleine dingen: eten maken, een rustpauze inlassen in het werk om de efficiëntie te vinden, kiezen om echt aanwezig te zijn bij iemand. Ik ben meer bewust wanner ik voor een groep spreek door rekening te houden met de verschillende gevoeligheden en door ze als een aanvulling te zien in plaats vaals hinderpaal, iets wat me helpt mij beter aan te passen aan de anderen. En ik heb vooral geleerd het beste van mezelf te zien en daardoor ook de andere te zien in het best van zichzelf. Broeder Pascal in Canada 4
Onze broeders in Congo verheugen zich over de thuiskomst van broeder Pascal.
Tijdens deze vorming ben ik erg warm onthaald bij de Monastieke Gemeenschap van Jeruzalem in Montreal. Een heel mooie ervaring van broederlijkheid en complementariteit met een bevriende gemeenschap. Deze levenservaring heeft me geopend voor een ander wijze van bidden. Ik heb veel ontvangen door hun uitgebreide liturgie. Onze vijf zintuigen zijn overvloedig gevoed: de schoonheid van de iconen en de hymnen, de geur van wierook, het broederlijk contact bij de vredeswens en op het einde van de mis, de overgang van de tafel van de eucharistie naar de tafel van de broederlijkheid, rond de heerlijke eetmalen. Ik heb de manier waarop zij het broederlijk samen zijn vieren erg gewaardeerd, onder andere rond de tafel, getekend door gastvrijheid en de eenheid in stilte, de compliciteit om God te zoeken, van menselijke en spirituele vriendschap. Verschillende aspecten die fundamenteel zijn voor het gewijde leven. Kortom, die twee jaren vorming zijn een onmeetbare schat geworden die me gesterkt heeft in het dynamisme van mijn engagement om Jezus te volgen. Mijn erkentelijkheid gaat uit naar de broeders en zusters van mijn gemeenschap, naar allen die mij onthaald en geholpen hebben om gedurende die tijd te groeien en naar jullie allen die me mee gedragen hebben in het gebed. Zoveel personen die ik omsluit in mijn hart en die me verrijkt hebben. 5
Ik eindig met dit woord van Gérard Berliet: “Onze groei, verlangd, maar ook ontvangen als geschenk, wordt een van de bevoorrechte plaatsen om de liefde van de Vader te ervaren en Jezus te volgen: “Het is de glorie van mijn Vader dat jullie veel vrucht voortbrengen en mijn leerlingen worden.” (Joh. 15,8)” Broeder Pascal
De wonderbare visvangst Wij zijn aan het avondeten. Broeder Bart deelt ons mee dat in de komende weken de jaarlijkse gemeenschappelijke ontspanning plaats zal hebben en broeder Ivan legt het ongeveer zo uit: “Er worden twee bestemmingen voorgesteld: ofwel de zee, met op het programma een bezoek aan een museum van oorlog 14-18, verkenning van het Zwin en eenvoudig tijd op het strand; ofwel de Ardennen met mij zelf, dicht bij Durbuy, bij een bevriend koppel waar we op rivierkreeft zullen vissen. Met een sprookje op de koop toe als jullie braaf zijn!” Het voorstel is nauwelijks gelanceerd of ik zie de broeders verwikkeld in een interen debat: de zee of de rivierkreeft? Wat mij betreft: de sprookjes hebben de doorslag gegeven. Ik koos dus voor de Ardennen. Wij vertrekken gewapend met vislijnen en korven; de zon is er, het gemoed op hoogtepunt en we nemen de aanbevelingen van Serge
Kleine pique-nique van de zusters tijdens hun ontspanningsdag
6
Tijdens een statie van de Lichtweg met de families beelden de broeders de wonderbare visvangst uit.
aan: “Pas op voor de haaien!”. Zo komen we aan bij onze vrienden die ons als het ware op de drempel van hun huis verwachten. Nauwelijks aangekomen gaan we de tuin bezoeken waardoor een beek stroomt van de ene naar de andere kant en waar volgens hen een van de kleindochters op één voormiddag meer dan vijftig rivierkreeften heeft gevangen! Meer is niet nodig om ons jachtinstinct aan te wakkeren! Met blinkende ogen door de gedachte aan de wonderbare visvangst haasten wij ons om het materiaal klaar te maken. Werkwijze: op de bodem van de beek ze'en we een korf met wat vet spek. We wachten op het ogenblik dat een rivierkreeft aangetrokken wordt door de geur van het aas, er in glijdt en het geheel kunnen omhoog trekken. Op tien minuten is alles netjes klaar en plaatsen we ons lokaas op wijselijk uitgekozen plaatsen. Een half uur gaat voorbij… “Heb je al iets gevangen?” “Niets... en jij?” -“Niets”. Na een uur beginnen we excuses te zoeken: “Het is nog vroeg in de morgen, het is te koud...” “Ben je zeker dat dit een goede plaats is?”... Uiteindelijk slaat de klok middag en een beetje verkleumd gaan we de officie bidden. Ik had toch één rivierkreeft die in een plastiekzakje hing kort bij de oever. Niets glorierijks maar toch genoeg om de eer te redden! Het gebed en de maaltijd hebben onze krachten versterkt en moedig gingen we terug naar de plaats van onze nog steeds lege korven. Plots hoor ik broeder Ivan roepen: “Daar! Daar! Een rivierkreeft!” Hij staat met zijn twee voeten in het water met een klomp slijk in zijn hand waaronder zich het dier verstopte die ons 7
met zijn twee rode scharen bedreigt. Broeder Vytautas duikt plat op zijn buik en stuurt ze in de bodem van de emmer. Ze was onder het slijk… Het gemoed stijgt en we beginnen de stenen van de onderkant op te heffen. Een rivierkreeft verschijnt, dan een tweede, derde, vierde… We vangen ze met de hand en dan komen ze na een prachtige vlucht neer in de emmer. De techniek werkt uitstekend en iedereen legt zich toe. Je moet het je inbeelden: broeders in de beek (en niet meer aan de zijkant), in twee geplooid, de neus in het water zoals onhandige helden, die om beurt roepen: “Daar, daar, nog een ander!” “Maar wacht, je ziet dat ik slecht geplaatst ben!” De namiddag gaat zo voorbij, vrolijk, met de klank van het neerploffen van de rivierkreeftjes in de emmers. In het begin van de avond vieren wij de eucharistie in het dorp en daarna nemen we het avondmaal met onze gastheren en brengen de rest van de avond door in hun gezelschap. De volgende morgen beginnen we de dag met een mis “at home” en vertrekken dan terug naar de tuin met de sterke wil onze vangst te verdubbelen. Na een barbecue aan de rand van het water, neergelegen in het gras, hadden wij het verhaal verdient van een zwart haantje die zich wilde wreken op een wreedaardige vos. De ontspanningsdag nadert het einde, wij danken onze vrienden voor het warme onthaal en nemen onze wonderbare vangst mee. Waarom niet neuriën: “Alle werken van de Heer, zegent de Heer...”? Broeder Benoît-Joseph
8
Enkele flitsen van de missie Een kleine missie in Brussel Op uitnodiging van jongeren die verlangen het gewijde leven te ontdekken, hebben broeder Ivan en ik geantwoord, alsook een kleine zuster van Jezus. We waren verheugd om voor de mis een veertigtal jongeren te vinden, vervuld van ijver en liefde voor Jezus in de Kerk van het Heilig Kruis. Het is zo mooi om jongeren te zien hunkeren om te getuigen van de vreugde van hun geloof en het geluk om met Jezus te leven. Pâquerette op missie met de broeders Er was ons gevraagd geweest om te delen over drie vragen: Hoe heeft God jullie geroepen? Waarom hebben jullie die gemeenschap gekozen? Wat betekent jullie manier van leven? Omdat ik de jongste was had ik het voorrecht te vertellen over mijn roeping, de wonderen die Jezus gedaan heeft in mijn leven. Broeder Ivan en zuster Sylvie hebben gesproken over het charisma van onze gemeenschappen, die verlangen om te antwoorden op de noden van onze wereld. Vervolgens tijdens het eten van een pizza was ik getroffen door twee jongeren. Een die me verteld heeft met een open gelaat hoe hij de Heilige Geest ontdekt heeft tijdens een onderscheidingsjaar in de Emmanuelgemeenschap en hoe hij daarna een heel goed beroep gevonden heeft. Een andere jongere heeft me gevraagd om voor hem te bidden omdat hij sinds zijn kindertijd aan een ziekte lijdt, iemand heel eenvoudig, die veel van Christus houdt en ieder dag naar de mis gaat. Ik ben ontroerd bij het geloof van deze jongeren. Dat de Heer hen moge zegenen en leiden voor altijd! Amen !
Broeder Pierre 9
Daar waar gewijden zijn, daar is er vreugde! Paus Franciscus heeft aan de Kerk het geschenk gegeven van een jaar van het gewijde leven, een gelegenheid voor iedereen om de betekenis van deze levensstaat, deze roeping te verdiepen. Voor ons in het bijzonder, wij die Christus volgen op deze weg, wij zijn uitgenodigd om halt te houden en ons af te vragen hoe wij er op antwoorden. Op 26 april waren we met niet minder dan duizend gewijden in Banneux, verzameld met de bisschoppen om te bidden, dank te zeggen, te verbroederen. Wat een verscheidenheid aan kleding, maar ook in de vormen van toewijding. Zoveel geestelijke families vertegenwoordigd en de onze tussen de anderen: kleine mussen en meesjes van Tiberiade! Wat een vreugde tot de Kerk te mogen behoren. Ik had niet de indruk ver verwijderde neven te ontmoeten maar ware broeders en zusters met wie ik meteen van hart tot hart kon delen. Het is echt waar dat de Heer ons het hondervoudige geeft vanaf dit leven… s’ Morgens hebben twee personen hun ervaring gedeeld. Zie hier enkele parels: “Christus nodigt mij niet alleen uit iets te verzaken. Hij nodigt uit tot schoonheid. De Vaders herinneren ons dat ascese leidt tot gedaanteverandering... en dat het drama erin zou bestaan halt te houden midden in de doodwaadbare plaats.” Door al deze gewijden te zien, soms zo verdoken maar zo geworteld in God, dacht ik bij mezelf dat er een kuise manier is om van de wereld te houden, een kwaliteit van liefde die eigen is aan gewijden en waar de wereld naar dorst. Ik kan er nog geen woor-
10
den op plakken, maar die dag heb ik nog mogen zien dat “daar waar gewijden zijn, er vreugde is.” Broeder Ivan
Een missie in Rêves…
N
ikolas, een jonge vader, godsdienstleraar in Rêves heeft ons uitgenodigd om te getuigen in zijn school. Wij zijn met vier broeders en zusters in de klassen gegaan terwijl onze lieve ezelin Pâquere'e vast gebonden was aan een boom. Zij had succes. Aangetrokken door haar ontdekten de leerlingen de aanwezigheid van die eigenaardige broeders en zusters op hun speelplaats. Een Jezus, hoe zacht is het om je te beminjonge moslima benaderde ons nen en je te laten beminnen met mooie vragen: “Wat is het middelpunt van jullie godsdienst? Spreek mij over de liefde van Christus! Oh ja, er is niets belangrijker en sterker dan de liefde!” Zoveel mooie ontmoetingen bij de ezelin, op het voetbalveld (waar de talenten van broeder Bart en van Daniele gewaardeerd werden). ‘s Middags mochten zij die wilden samen een gebedsmoment delen in de kapel en vijftig jongeren hebben ons vervoegd! Dank je wel Nicolas, om de moed te hebben gehad en het vuur om aan je leerlingen de vreugde van te leven met Christus over te brengen. Zuster Asta
"Aan de liefde die je meeneemt, vraag niet waarheen" Na de Atlantische oceaan te hebben overgestoken op de vleugels van de grote wi'e arend ben ik als pelgrim aangekomen in Tiberiade, zoals men aankomt in een oase te midden van een tocht in de woestijn, aangetrokken van mijn geboorte Québec door een ik-weet-nietwat van deze kleine gemeenschap. Ja Tiberiade verspreidt een uniek parfum. Hier lijkt het me dat het verlangen van paus Franciscus waar
11
wordt: “Ik droom van een leven van groeiende intimiteit voor de kerk van Christus”. Drie maanden later neem ik mijn sandalen en mijn stok. Het uur is gekomen over te steken naar de andere oever. De Geest stuwt mij bij de mijnen, in het hart van de Kerk van Québec die oprijst uit de as en die nood heeft, meer dan ooit, aan arbeiders voor de oogst. “Je moet vliegen waar God je roept.” (Heilige Marie de l’Incarnation). Tiberiade ga ik in ieder geval een beetje missen… Ik werp een laatste blik op deze gewijde aarde, om haar te prenten in mijn hart. +++ Na het harde en ruwe werk op het veld, groeien de groenten rustig in de tuin. De rozen, de dahliaʹs en de zonnebloemen bloeien open ieder op zijn ritme. De wind waait en doet de bloeiende weiden golven. De ezels, de eenden, de konijnen, de schapen en de limousines zijn allen op post: ze kakelen, mekkeren of grazen! Het deeg stijgt in de bakkerstrog, en de eerste broden gebakken op het vuur verspreidt al de heerlijke geur van het levensbrood, het brood voor de mens onderweg, het echte brood van de kinderen Gods dat wij straks zullen delen, verenigd rond de tafel, rond het altaar. En dan ontdek ik de Koningin-Maagd, schi'erend van Licht. Zij waakt, rustig op bij de bron... en Heilige Jozef ook, lachend, in de kapel van de Gedaanteverandering, daar waar alles begon.
Gezamelijk besproeien van de tuin op zomeravonden
12
Élise en Paulina, een goed duo’tje!
Ja, het is goed leven in Tiberiade. Een diepe en zachte vrede, een Aanwezigheid bewoont het Bois du Charnet. Plots hoor ik in de verte kinderen lachen en vrolijke klanken komen uit de kapel. En dan, één voor één, een bende van kleine mussen en schone meesjes verschijnen aan mijn ogen. Ze zingen en stappen. Zij zijn druk bezig, de één met een tractor, de andere in de tuin… nog een ander in de maalderij en nog een ander bij het onthaal. Zij bidden, werken en ze leiden een vrolijke strijd. Met geloof onthalen ze de barensweeën die reeds nieuw leven aankondigt. En bovenal, ze geven zichzelf zonder te tellen, steken over van de ene naar de andere oever van Tiberiade, om in alles Jezus, hun kostbare schat, te verkondigen. Hun zingen en hun glimlach zullen mij lange tijd dragen op mijn weg, zoals het gefluister in een lichte bries die verfrist en herinnert aan het enige noodzakelijke: O mijn vreugde! Christus is verrezen! Een kleine kaars brandt dag en nacht in de holte van die aarde. Langzaam laat ik een diepe zucht; sluit mijn ogen om ze van binnenuit te vervoegen. Opeens hoor ik vleugels slaan! Oh, een duif vliegt weg! +++ Heel zeker, God heeft deze geliefde aarde gezegend en zegent ze nog vandaag. 13
Voor al die schoonheid, kwetsbaar en sterk tegelijkertijd, wil ik geloven dat God naar ons kijkt en dat Hij glimlacht: Hij is daar, in de holte van ons leven; Hij moedigt ons stilletjes aan, met zoveel welwillendheid, om ons rechtop te houden en verder te gaan samen in het grote avontuur. Ik geloof zelfs dat Hij ons uitnodigt om te dansen! “Breid de ruimte van de tent uit, kleine kudde, want zie; Ik kom wonen midden tussen jullie. Links en rechts gaat het losbreken”. God snoeit alleen wanner Hij verlangt naar iets nog mooier, iets meer waar, meer vruchtbaar, wat overvloedig vrucht draagt, “ sappig” van het Koninkrijk, een vrucht die blijft. En zoals broeder Marc zegt: “In onze armoede krijgt God plaats om zijn aanwezigheid zichtbaar te maken”. Een oogst van Licht staat ons te wachten! Laten we op weg gaan, samen, ieder op zijn waakplaats, het hart gericht op Jezus. Laat ons naar het diepe varen, gestuwd door de Heilige Geest zonder echt te weten waar we naar toe gaan, maar vol vertrouwen en gelukkig om Diegene die met ons meegaat, Christus die ons voorgaat, ons draagt en ons leidt, en die ons ook verrast! “Zie, ik maak alles nieuw! De woestijn zal herbloeien. Zelf baan ik een weg door de woestijn. Dit is de belofte van jullie Adonaï.” Wanneer de Geest jullie op een dag de poorten van Amerika zal openen: kom, kom! Heilige Jozef en ik, wij verwachten jullie! Bedankt voor alles. Ik bid voor jullie. Jullie kleine zuster, Élise +
Dagelijks vervoer in de kruiwagen van de 17 konijntjes, om ze in veiligheid te brengen voor de nacht
14
Kalender van de Gemeenschap JULI: 21 juni–31 aug. : Br. Emmanuel in Azië, komen ook br. Gilles en br. Simon Woe 1: Mgr. Garnier en een tiental priesters in Tiberiade Do 2-do 9: Kamp van de Kinderen van de Oogst in Pondrôme (jongens) en Neuville (meisjes) + Fietskamp van de Zaaiers van het Evangelie Zo 5-zo 12: Ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van Broeder Roger ontmoeting in Taizé voor jonge gewijden, aanwezigheid van een broeder en zuster Di 7: 10 personen van de Seculiere Fraterniteit Charles de Foucauld (Frankrijk) Woe 8-zat 11: Oudste Gidsen op St. Jozefsheuvel Ma 13-do 23: Tentenkamp van Groep Dominique Savio uit Frankrijk (Bitche) Woe 15-Zo 25: Welpjeskamp (La Hulpe) in Neuville Zat 18: groep van families uit Duitsland Di 21-zo 28: Familiekamp in Tiberiade
AUGUSTUS: Woe 5-za 15: SanDamianokamp “Crazy of God” op St. Jozefsheuvel Di 11-Zo 16: 60 personen van de gemeenschap van de Lijdende Dienaar in Pondrôme Zo 16-zo 23: groep van jongeren van Luneville (Frankrijk) in Neuville Di 18-vr 21 : enkele troubadours uit Douai Do 20-do 27: Enkele broeders en zusters in Litouwen voor de geloften van broeder Jean Za 22: plechtige geloften van broeder Jean in Baltriskes in Litouwen Za 22-zo 23: 2 broeders/zusters in Doornik bij de gebedsgroep “La Portioncule” Do 27-vrij 28: Jongeren van de parochie H. Pius X (Ottignies) op St. Jozef
SEPTEMBER: (rustiger maand na de kampen) Vrij 4-ma 14: Kapittel van Tiberiade voor het kiezen van een nieuwe algemene dienaar Do 17: groep van Nancy Zo 20: Vlaamse parochie voor een dag Ma 21-za 26: retraite van de gemeenschap (geen onthaal) Di 29: Begeleiding van een tocht met 170 rheto’s van Institut St. Laurent (van Marche) gevolgd door een gebedswake en biecht
OKTOBER: Vrij 2-zo 4: Kamp St François en St. Thérèse voor de 15-25 jarigen.
Welkom !
CaWbe ^[ G^`
Nodigt breed uit !
VW_ ₅ U^U ₁₅ Wchc]Uc] ₂₀₁₅
HTU VWXY ZTT[U Y\WWU] ^_`Ta UT_UT_, ^Y `T SU. J^bT[]ZTcdT\ Broederlijke vreugde Verwondering Lofprijzing Meer info en inschrijvingen op : Tochten Onderrichtingen http://www.tiberiade.be
G
!
!
Er zijn nog plaatsen voor 2015-2016 in de San Damianokoten in Leuven, Namen, Louvain-la-Neuve en Brussel. Bedankt om dit kenbaar te maken aan mogelijk geinteresseerde studenten. Meer info op www.tiberiade.be
Ed. resp. : B. Verhack, Rue du Charnet 20, B- 5580 Lavaux-Ste-Anne—Compte bancaire IBAN: BE19 0682 0063 3312 et BIC:GKCCBEBB - www.tiberiade.be
1.Wij zeggen dank voor broeder Jean die zijn geloften zal afleggen op 22 augustus, op het feest van Maria Koningin, in Litouwen. Dat de Heer hem in zijn nieuwe zending mag blijven begeleiden op de weg van de evangelische vreugde en heiligheid. Door hem bidden wij voor heel de gemeenschap van Litouwen en wij vragen dat Maria haar mantel van tederheid mag spreiden over dit mooie land. 2. Wij zullen de vreugde hebben onze broeders uit Congo en Litouwen te onthalen van 4 tot 14 september wanneer wij het buitengewoon kapi'el houden om een nieuwe Dienaar te kiezen voor onze Fraterniteit. Bedankt om dit gebeuren in jullie gebed mee te nemen. Dat we mogen luisteren naar de Heilige Geest en waken over het charisma dat de Heer ons gegeven heeft door Broeder Marc. Op dit ogenblik is onze broeder in Canada, een land dat hij al altijd wenste te ontdekken, onder meer, omwille van de aanwezigheid van Heilige Jozef. Hij beleeft er een tijd van ontdekking, van vorming en ontmoetingen. Dank Heer om zo goed over hem te waken! 3.Voor de vervolgden christenen in Syrie, in Irak, in Nigeria, in China en in zoveel andere landen! Dat hun geloof ons getuigenis mag stimuleren. Dat geen enkele godsdienst oorzaak mag zijn van oorlog maar een bron van eenheid (zoals paus Franciscus zegt). Vragen wij aan de Heer, doorheen hun getuigenis, voor ons de genade van volharing om elke dag te leven van ons geloof. Wij vertrouwen ze speciaal toe aan de bescherming van de Maagd Maria. 4. Bedankt om te bidden voor alle kampen in Litouwen, Congo en België, en ook voor de missie van onze broeders in Azië. Dat wij Jezus, de ware Vriend, mogen overbrengen bij de jongeren. 5.Voor Daniele, Ward, Jonathan, Antoine, Paulina, en ook voor Elise en Edgaras. Dank je wel Heer voor hun zo prachtige aanwezigheid bij het onthaal, hun blije beschikbaarheid, hun hart dat wil dienen. Leid elkeen op de weg van zijn roeping. 6. Laat ons bidden voor elkaar. Voor elk van jullie, biddende vrienden. Wij zijn verenigd in deze gemeenschap van gebed. Van harte dank aan allen die ons zo gul onthaald hebben op onze tochten: aan allen die onze werktuigen waren van de Voorzienigheid tijdens onze missies en in het dagelijkse leven. We voelen ons sterk gedragen door jullie welwillendheid. Dat elk van jullie zich diep geborgen mag weten in de handen van God en onder zijn blik vol barmhartigheid. Bedankt omdat we samen een mooi “netwerk” vormen dat ons verbindt met de Heer. Dat elkeen mag groeien in geloof, de liefde en de hoop.
