Oktober-December 2015
Verbonden in gebed Fraternité de Tibériade
Beste biddende vrienden,
Vrede en alle goeds!
H
et is vanuit mijn kluis, goed verstopt bij de berg van St. Jozef, dat ik jullie schrijf. Wij zijn midden in de een gemeenschapsretraite met Pater Michel Hubaut, franciscaan die ons inleidt in het Evangelie van Markus. Hoe krachtig toch is Gods Woord! Terwijl de septemberregen overvloedig neerkomt op het kleine dak van mijn kluis, kne&ert het vuur vrolijk om het vocht te verdrijven. Ah, de weldaden van broeder vuur dat Franciscus bezingt in zijn zonnelied! Maar de charmes van dat vuur zijn niet te vergelijken met de blije dans van het vuur van de broederlijke liefde dat wij mochten proeven tijdens het kapi&el van begin september. Als een groot familiefeest zijn alle oudste broeders en zusters samengekomen in de ge1
meenschap in Lavaux-Sainte-Anne. Na een erg missionaire zomer; met de verschillende kampen en veelvuldige ontmoetingen, was het een broederlijk moment om elkaar terug te vinden. Broeder Marc was vanuit Canada verenigd met ons, door dit kapi&el in gebed en in offergave te dragen. Bij het beschrijven van wat wij beleefd hebben komt mij spontaan een lied van Taizé in gedachte: “Ubi caritas et amor, Deus ibi est”. Daar waar liefde is, daar is God. De aanwezigheid van God is tastbaar, door waar liefde heerst. Een van de vele anekdotes uit het leven van H. Franciscus kan dit illustreren. Op een dag ontmoe&e de H. Clara Franciscus en at samen met hem en zijn gezellen in Portiuncola. Het was een moment van intense broederlijke vreugde. De mensen uit de omgeving dachten een vuur in het bos van H. Maria van de Engelen te zien, en ongerust namen zij emmers water om de vlammen te gaan doven. Bij aankomst zagen zij alleen maar broeders en zusters aan tafel in een grote eenheid. “Zij begrepen met zekerheid dat het een goddelijk vuur was en geen materieel, dat God op wonderbare wijze liet verschijnen, om het vuur van de goddelijke liefde aan te tonen en zichtbaar te maken.“ (Fiore&i, 15) Zovele personen hebben ons verzekerd van hun gebed deze laatste weken en hebben ons hun vriendschap kenbaar gemaakt door hun aanwezigheid, kleine a&enties zoals kleine maaltijden… Wij kunnen de Heer alleen maar danken. Dank aan jou, beste vriend(in) van de Verbonden in Gebed om dit kapi&el in je gebed te hebben gedragen. Je weet best wel, het gebed trekt de H. Geest aan. Wij hebben inderdaad de geestelijke steun kunnen ondervinden en proeven aan deze verbondenheid in gebed. Ja, bedankt het diepst van Tijdens het kapittel, een verrassingsfeest vr de 20 jaar aanwezigheid van zr Agnès in Tiberiade. ons hart. Voor ons begint 2
Gebed over broeder Bart tijdens zijn instelling als nieuwe dienaar.
nu een belangrijke stap: in werking stellen van alle perspectieven die de Heer ons onder ogen heeft doen zien doorheen de broederlijke uitwisselingen. Het kapi&el heeft ons nog meer geworteld in dat mooie charisma dat de Heer ons heeft toevertrouwd: blije mussen en mezen zijn om Gods wonderdaden te bezingen! Van dit charisma zijn alle broeders en zusters de dienaars. Maar op een bijzonder wijze, om te waken over de gemeenschap, hebben de broeders en zusters mij gekozen om hun algemene dienaar te zijn voor de komende zes jaren. Ik voel me echt gedragen door deze opstuwing van vertrouwen dat ze mij gegeven hebben. Nu durf ik nederig bedelen om uw gebed opdat ik het geluk van elke broeder en zuster zou kunnen dienen, en met hen waken over de dans van het vuur van de liefde. Ja, kom Heilige Geest, en ontsteek in ons het vuur van uw liefde. Dans in ons en trek ons mee in je voetstappen! In intense verbondenheid, Broeder Bart
3
“WEEST ALTIJD BLIJ”
(Ph 4,4)
O
p 22 augustus, op het feest van Maria Koningin, heb ik de grote vreugde gekend, om mijn eeuwige geloften uit te spreken in Tibériade in Litouwen als kleine al-terrein broeder. Ik ben blij met u enkele belangrijke punten van mijn religieus leven te delen. Vooreerst, waarom Tiberiade? Dat heb ik beter begrepen door er te leven, want het waren alle pijlers van Tiberiade die me aantrekken: het gebed, het broederlijk samenleven, de handenarbeid en de missie. God weet heel goed wat ik nodig heb en, wat ongelooflijk is, is dat Hij het me geeft. Samen op de buiten leven, bidden en Christus verkondigen, ik had het niet beter kunnen dromen! Vervolgens is wat me vooral raakt, de liefde en de vergeving. Zich bemind weten en kunnen liefhebben is een grote genade die wij in de Heer mogen vinden. Hoe meer je liefhebt, hoe meer de Heer je overlaadt met zijn Liefde om nog meer te kunnen beminnen! Als we eens wisten met welke liefde de Heer ons bemint, zouden we sterven van geluk. Gelukkig stort de Heer zijn liefde druppel na druppel in ons. Ik zou niet verder kunnen gaan in de liefde als ik niet de barmhartigheid en de vergeving van God en mijn broeders en zusters zou hebben. Hier een klein voorbeeld: in het begin van mijn religieus leven kwam het voor dat ik het moeilijk had om bepaalde broeders te begrijpen. “Waarom doet hij dat nu zo en niet zo?” En inwendig maakte ik me zenuwachtig. Op een avond, tijdens de aanbidding, zei ik aan Jezus: “Ik weet niet wat ik moet doen om de situatie te verbeteren…” En het antwoord was duidelijk: “Ik heb je niet geroepen om je broeders te begrijpen maar om ze te beminnen!” Het is een zin die me doorheen de jaren tot op vandaag geholpen heeft en ik zie de paradox: door mijn broeders te beminnen begin ik hen te begrijpen. Glorie aan U, Heer!
Processie tot de kerk met broeder François.
4
Een derde ding dat ik met jullie zou willen delen is de vreugde! Ik
De vreugde van het broederlijk samenleven.
heb aan de gemeenschap gevraagd om een belofte van vreugde te doen en die genade heb ik gekregen. De mensen rondom mij hebben gezegd dat het niet mogelijk is om altijd vreugdevol te zijn. En het is waar, zonder God is het niet mogelijk! Die vreugde zie ik als een horizon om te aanschouwen, opdat op de laatste dag Jezus zou kunnen zeggen zoals in de parabel van de talenten: “Kom binnen in de vreugde van je Meester” (Mt 25,21). Het leven toont mij dat het niet zo gemakkelijk is de vreugde te bewaren in het hart. Een gezegde van Tagore waarvan ik houd drukt heel goed die moeilijkheid van de vreugde uit: “Ik sliep en droomde dat het leven alleen maar vreugde was. Ik werd wakker en zag dat het leven alleen maar dienst was. Ik diende en zag dat dienen de vreugde was.” In Tiberiade antwoorden wij dikwijls “met vreugde” maar is die vreugde ook echt? Bij mij niet altijd, maar het wordt wel echt door de dienstbaarheid. Bijvoorbeeld : het is niet altijd met vreugde dat ik de afwas begin, maar de vreugde komt door de afwas te doen. Die vreugde van te dienen, zoals ook de vreugde om christen te zijn, doet ons stralen, zoals H. Johannes Chrysostomus het zegt: “Het is gemakkelijker voor het licht om duisternis te worden dan voor een echte christen om niet te stralen.” Door Christus nabij te komen begrijp ik hoeveel dat het waar is.
5
Op het einde van de ceremonie van de geloften laat broeder Jean een duif los.
Om te eindigen zou ik willen zeggen dat de vreugde die ik bezit niet oppervlakkig is maar dat zij geworteld is, voor een deel, in het lijden dat ik heb moeten doorstaan in mijn leven. En ik dank de H. Maagd Maria die mij geleid heeft en mij geholpen heeft Jezus te ontmoeten. Ik wens jullie allemaal toe om de Maagd Maria in je leven toe te laten, de verrezen Christus te ontmoeten—bron van onze vreugde en onze hoop. Broeder Jean
Dank U Heer, dat U mij tot kind van God gemaakt hebt !
Z
oals elk jaar in juli, heeft de bevolking van het kleine dorp Neuville zijn bevolking zien verdubbelen en heel blij worden: een zestigtal meisjes tussen 8 en 12 jaar, een tiental begeleidsters, een keukenploeg, een ezel, een geit en konijnen… Het is vertrokken voor een week anders dan anders, een week om samen te leren leven als kinderen van God! Maar... wat wil dat concreet zeggen? Wel het is op de eerste plaats zich oneindig bemind weten, en dus in staat om oneindig te beminnen, tot in de kleinste details. Het leven van de H. Theresia van Lisieux – die ons zo goed gedurende heel dat kamp heeft begeleid—loopt over van kleine dagelijkse a&enties die de liefde bui6
tengewoon maken. In mijn ‘frat’ (kleine groep om te delen), hebben de meisjes besloten die liefde speciaal te beleven bij de afwas en dat door het altijd al zingend te doen! Zij hebben dan ontdekt dat zingen niet alleen vreugde geeft maar ook vreemd genoeg toelaat om sneller te gaan! Een hart dat zingt is trouwens typisch voor een kind van God. De fluiten die hun mooie melodieën verspreiden doorheen het kamp, zelfs tijdens de spelletjes, waren daar om ons dat te herinneren. Met de violen die er bij kwamen voor de mis, was het een echt klein orkest dat ontstond, waar ieder meisje volgens haar niveau iets speelde. Wat is het mooi te leren samenspelen, naar elkaar te luisteren en zich ten dienste te stellen van de schoonheid van het gebed. s’ Zondags, in de naburige dorp, zijn de kinderen in het wit gekleed om de Verrijzenis te vieren de mensen gaan uitnodigen voor de mis. Hun enthousiasme was erg besme&elijk. Ja, kind van God zijn is ook een missionair hart hebben. De grootsten hebben ook de vreugde van de missie mogen proeven bij de inwoners van Resteigne. Na een dag op de fiets hebben zij zich moeten overtreffen om naar hen toe te gaan, maar vreugdevol zijn ze terug gekeerd na die eenvoudige bezoeken bij die personen,
Miam, une bonne petite glace...
Dank U Heer voor het grote geschenk van het leven! Gelukkig verjaardag Marine!
7
vaak oud en eenzaam… De gebedsintenties die ons werden toevertrouwd zijn de volgende nacht gedragen geweest tijdens de aanbidding. De meisjes hebben elkaar afgelost om Jezus te aanbidden. Hoewel wij net een heel feestelijke avondwake beleefd hadden keerde de stilte meteen terug bij het binnengaan van de kapel. De enige onrust van de kinderen was: “En als wij langer dan één uur willen bidden, is dat mogelijk?” Voor mij is die nachtaanbidding als een klein wonder dat me erg treft: hoe vruchtbaar het is voor elkeen van die meisjes om in de stilte van de nacht Jezus te aanbidden, en met welke ernst en liefde zij dat beleefd hebben! Het gebed is de beste bron om meer en meer te leven als kind van God! Ten slo&e, een kind van God leert zich te verwonderen over alles. En echtwaar, dit kamp heeft mij de bewondering gegeven voor het wonder dat elk kind is, de gave van elke begeleidster, elke zuster, de vreugde om samen te groeien. “Dank U Heer, dat Je van ons kinderen van God hebt gemaakt!” Zuster Laetitia
Hmmm! Een lekker ijsje...
Ontmoeting van jonge religieuzen in Taizé
I
n dit jaar waar de Kerk het godgewijde leven centraal plaatst, heb ik samen met zuster Asta de kans gekregen om deel te nemen aan de ontmoeting voor jonge religieuzen, georganiseerd door de broeders van Taizé. Wij waren met driehonderd deelnemers (jonge religieuzen), om ons te laten onderrichten door Kerkverantwoordelijken of gemeenschappen van verschillende christelijke belijdenissen. Velen van de sprekers hadden broeder Roger gekend en hebben getuigd wat die vriendschap hen heeft bijgebracht op hun geloofsweg. Het was een mooie tijd van getuigenissen en erkenning bij gelegenheid van de tiende verjaardag van het overlijden van broeder Roger. Ik ga jullie een aantal gedachten delen die mij getroffen hebben en mijn geloof gevoed. 8
Onze eerste missie, wat ook onze roeping is, is het leven mooi te maken van hen die ons zijn toevertrouwd. De smaak om te leven hangt niet af van onze bekwaamheden. De levensvreugde, dat is de ontdekking en het volbrengen van de missie die God aan elkeen toevertrouwt. De mens realiseert zich niet door zichzelf, hij heeft God nodig om zin te geven aan zijn leven. Hij die lieLeeft (zoals Christus) ziet het leven op een serene manier. Christus heeft het kruis doorstaan want zijn geluk bestond erin mensen te redden door het offer van zijn leven.
Graf van br. Roger, van wie men de 10 jaar herdacht van geboorte in de hemel. Een ander thema dat werd aangesneden
was de verzoening die de rijpheid van ons geloof duidelijk maakt. Ben ik bekwaam om te leven als een verzoend mens? De vergeving is de kroon van de evangelische boodschap. Als we niets te ontvangen hebben van de andere, is er geen verzoening mogelijk. Ons vertrouwen moet groter zijn dan ons begrijpen of het interpreteren van de gebeurtenissen.
Broeder Denis en zuster Asta ontmoeten een broeder van Taizé.
9
Dit moeten we overstijgen: conflicten, de vernederingen uit het verleden of van de geschiedenis die terug kunnen opkomen en de anderen kunnen kwetsen. In de waarheid leren leven is dat niet eerst en vooral dat wat ons verbindt? Iets in ons is nog niet geëvangeliseerd, wij zijn allen rijk en arm in sommige dingen. De vriendschap tracht in de andere het beste vrij te maken. Christus maakt ons vrij door onze ogen te openen voor de noden van anderen: hij herinnert ons aan dat wij allen broeders zijn. Een andere gedachte heeft ons geholpen te begrijpen dat als wij werkelijk aan Christus zijn gehecht, al de rest van tweede orde is. Aan wat zijn wij gehecht? Het is goed zich voor een icoon van Christus te plaatsen om zijn blik van barmhartigheid te kruisen en te durven bedelen om zijn liefde. Hij is de voornaamste bron van ons leven. Geloof doet de mens groeien. Wij zijn niet alleen de dragers van Gods Woord maar zijn uitgenodigd om te leven als kinderen van het licht om zijn geliefde zonen en dochters te worden. De christen is niet degene die informatie over God geeft maar diegene die in Hem verblijft. Dat al deze kleine gedachten ons mogen helpen om Christus en zijn Kerk beter te beminnen, door te dienen en ons te verzoenen met allen die ons nabij zijn. Broeder Denis
Missie in Azië
D
eze zomer heb ik het geluk gehad broeder Emmanuel te vervoegen op missie in Azië. Drie weken in China en twee weken op de Filippijnen waar ik reeds geweest was nu zestien jaar geleden. Het was toen een van de eerste missies in Azië. Ik was heel blij de evolutie te zien en alles wat er is opgebouwd gedurende zoveel jaren. Wij zijn met broeder Simon vertrokken om broeder Emmanuel te vervoegen die al een paar weken in China was. Wij zijn begonnen met 10
een kamp voor jonge leiders van gebedsgroepen. Ik was erg onder de indruk door de kwaliteit van deze jongeren, door hun enthousiasme. Sommigen hebben tot 2000 km afgelegd om naar dit kamp te komen. Een jongere had haar enige vakantieweek opgeofferd om naar dit kamp te komen. Tijdens de maaltijden aten we telkens met een andere groep jongeren om kennis te maken, hen aan te moedigen, te antwoorden op hun vragen, ... Hoe mooi is het om zien hoe goed het Evangelie werkt in het hart van de jonge Chinezen. De meeste groepen brengen 50 tot 100 jongeren bij elkaar, soms zelfs meer. Ik heb horen spreken over een groep van 1500! Het is mooi om te zien hoe de broederlijkheid heerst in die groepen. Ze komen samen om te bidden maar ook om uit te wisselen, te zingen, te dansen en te spelen. Echte kleine leefgemeenschappen. Sommigen zoeken elkaar op in de gangen van de universiteit om de lauden of vespers te bidden. Na dat kamp zijn we de bergen ingetrokken, in een afgelegen katholiek dorp, voor een retraite in stilte met als thema, de roeping in de bijbel. In deze kleine paradijselijke hoek, waren ze met een vijftiental jongeren die heel ernstig de stilte en het gebed beleefden. En dan, na enkele avonturen op de luchthaven van Peking waar ik dacht dat ik er zou moeten blijven, zijn we aangekomen in Manilla. Het was een redelijk kalme tijd, zonder bijzondere activiteiten voor de jongeren die niet in vakantie zijn op dat moment. Het was de vreugde het dagelijkse leven te ontdekken in Sapang en kennis te maken met de San Damiano gemeenschap. Het is een gemeenschap van leken verbonden met Tiberiade, gesticht door Nick, een Filipijnse leekmissionaris van Tiberiade, drie jaar geleden gestorven. Zij hebben terzelfdertijd sociale activiteiten in het kleine dorp Sapang en een evangelisatie doel. De Filippijnen zijn erg aanhechtelijk door hun legendarische levensvreugde en hun bekwaamheid Niet gemakkelijk om met stokjes te eten!
11
Heel het missionnaire team groet u!
de goede kant van de dingen te zien ondanks alle ongelukken die ze moesten ondergaan. Ik heb de vreugde gehad te gaan vissen met Kuya Buli, de aarde te ontginnen die een vuilnisbelt was om er een moestuin van te maken, Litouws te praten met Rolandas die er een vrijwilligersjaar doormaakt: hij heeft zich goed aangepast en trekt zijn plan in tagalog, de taal van de Filippijnen. Dank voor uw gebeden voor de verderze&ing van deze missie in Azië die erg veeleisend is. Dat de volkeren van Azië mogen groeien in de kennis van Christus. Broeder Gilles
Er was een beetje gekheid nodig ... Een beetje gekheid was nodig, de smaak van het avontuur en van de liefde van Christus om op bedevaart te vertrekken met twee ezels, twee zusters van Tiberiade, een gitaar en drie families met 12 kinderen van 5 tot 14 jaar naar O.L. Vrouw van Laus … maar wat een prachtig avontuur! Iedereen droeg een stevige rugzak, enkele intenties om mee te dragen en een voorzichtig en wisselend enthousiasme naargelang het aantal afgelegde kilometers en in franciscaanse logeeromstandigheden die ons te wachten stonden. Elke morgen trokken de zusters ons mee om de lauden te bidden, alvorens onze dagelijkse uitdaging 12
te starten: de rugzakken zo snel mogelijk opladen (netjes, zelfs voor sommigen!) Louise&e en Sidonie, de twee ezels opzadelen en op weg gaan. s’ Avonds, zelfde ritueel: alles ontplooien en de slaapzakken installeren in de zalen die ons ter beschikking werden gesteld, een kleine eenvoudige maaltijd klaarmaken en met elkaar uitwisselen of een wake houden, completen bidden en dan dodo. Gewoon het feit ons te zien stappen heeft voorzienige ontmoetingen met zich gebracht. Elke dag kwamen nieuwe mensen ons vervoegen om te bidden of te stappen. Zo hebben wij het getuigenis gekregen van een gevluchte christelijke Syrische familie van Damascus die onthaald wordt de parochie waar wij logeerden. Zo raakten wij van heel kort betrokken bij de werkelijkheid van onze christelijke broeders in verdrukking en hebben deze familie in ons gebed gedragen tot bij O.L. Vrouw van Laus. Tijdens deze bedevaart, hadden wij de encycliek van Paus Franciscus gelezen, “Laudato Si”, zo mooi passend bij de vele landschappen waar wij dooheen trokken en de nabijheid van de natuur die wij elke dag mochten beleven. Zuster Claire heeft onderrichten gegeven aan de volwassenen en de tieners om ons in te leiden in de verwondering van het Lied van de schepselen van H. Franciscus en het begrijpen van de universele bestemming van de goederen en van de wereldwijde broederlijkheid… en dat met zoveel helderheid en eenvoud! Zuster Laeti-
Een geweldig team van avontuurlijk pelgrims.
13
tia sprak over heOelfde voor de kinderen door hen de schoonheid te helpen ontdekken van ons “gemeenschappelijke huis”, de aarde en wat iedereen op zijn niveau kan doen om haar te eerbiedigen en op die manier veel liefde te tonen voor ieder van onze broeders. Hoe mooi is het te zien hoe onze kinderen zichzelf overtreffen in inspanningen, zich leren te oriënteren met kaart met de hulp van hun papa en elkaar aanmoedigen verder te gaan, ondersteund door het constante tempo van onze ezels. Vol vreugde zijn we aangekomen op het feest van Maria Koningin te Notre Dame de Laus voor een feestelijke eucharistie! Daar mochten wij de genade ontdekken van deze verschijningsplaats van Maria: verzoening met zichzelf, met de anderen, met God en met de huidige tijd. Wij mochten er al onze meegebrachte intenties neerleggen. We zijn allemaal terug naar huis gekeerd vervuld van een diepe vreugde, met voornemens om als familie beter te gaan leven in eerbied voor de aarde met zorg voor de kleinsten en met het verlangen deze mooie ervaring met andere families te delen om zo samen te stappen in gezin! Bruno en Delphine
Zuster Claire en Bruno, in topvorm!
14
OKTOBER
Kalender van de gemeenschap Zat 10–vrij 18: Nazareth-week Do 16-do 5 nov: Bedevaart van zuster Dalia naar het Heilig Land met een groep uit Litouwen. Zat 17-zon 25: bedevaart van twee broeders naar San Giovanni Rotondo (Italië) Zat 17: kinderen van de Oogst. Zat 17-zo 18: Weekend voor Zaaiers van het Evangelie in Pondrôme en groep van Europascouts in Neuville. Zo 18: Profetische families. Di 20-zat 24: School van het Hart over de Triniteits Leer (B. Sesboué) en vragen van jongeren (br. Emmanuel) Zat 24: groep van 50 personen met pater Martin uit Duitsland. Zo 25 : Jullie zijn allen welkom bij de zusters van Pondrôme op zondag 25 oktober om 15 u om de Heer te danken voor het 20j bestaan van de zusters. Om 15 u zal er een fotoprojectie zijn over het leven in Tiberiade, gevolgd door de vespers om 16u en een traditioneel vieruurtje met alles wat jullie meebrengen. Die dag zijn er geen vespers in Lavaux.
DECEMBER
NOVEMBER
Di 27-woe 28: Groep leerlingen van Hasselt Di 27-vrij 30: retraite van laatstejaars van Jambes in Lavaux en Pondrôme. Woe 28-vrij 30: retraite van laatstejaars van Waver en Verviers in Lavaux en Pondrôme. Zat 31-Zo 1: 24u JSD San Damianojongeren Zat 31-Zo 1: Groep troubadours Di 3–vrij 6: 4 broeders en zusters op missie in een landbouwlyceum in Anchin (Frankrijk) Di 10-zat 14: School van het Hart over de Islam (J.-L. Blanpain) en filosofische antropologie (B. Vergely). Zo 15-ma 14 dec: Broeder Bart bij onze broeders in Congo. Woe 18-vrij 20: retraite van een klas uit Flône en klas Mater Dei (Bxl) in Neuville. Zat 21: Kinderen van de Oogst en Zaaiers van het Evangelie. Groep van St. Lambert(Luik) Zo 22: Profetische gezinnen. Ma 23: Broeder Gonzague vervoegt onze broeders in Litouwen. Ma 23-Zo 29 : Nazareth-week Ma 23-zo 29: 24u JSD San Damianojongeren Di 1–zo 6: Parochiale missie in Halle. Vrij 4–zo 6: missie in Courcelles. Zat 12: kinderen van de Oogst Zo 13: Profetische families Ma 14-zo 20: Nazareth-week Zat 19: Zaaiers van het Evangelie: Regionale dag. Zo 27-di 30: Kerstkamp San Damiano voor de 15-25 jarigen. (JSD)
G
6 201 s u ust g u De WJD in de genade van Tiberiade : -1a i l u j 15 - Tocht naar de stad Rybnik - Voorprogramma WJD in Rybnik - Festival van jongeren in Krakau
Schrijf je in op www.tiberiade.be
Ed. resp. : B. Verhack, Rue du Charnet 20, B- 5580 Lavaux-Ste-Anne—Compte bancaire IBAN: BE19 0682 0063 3312 et BIC:GKCCBEBB - www.tiberiade.be
1. De familie heeft een bijzonder plaats in Tiberiade want zij is geroepen om een profetische familie te worden. Heer, wij bidden U, voor de synode over de familie, in Rome, begin oktober. Dat de Heilige Geest er mag waaien om heel de Kerk te inspireren tot nieuwe middelen om de families van vandaag beter de kunnen dienen, opdat elk onder hen een heilige familie mag worden en de liefde dansen die hen verenigt. Dat de Vertrooster neerdaalt op alle families die lijden om een nieuwe elan te geven aan hun liefde. Dat elke mens gekwetst in de liefde, de barmhartigheid van God mag ervaren zoals balsem die een wonde verzacht. 2. Heer, in dit jaar van het godgewijde leven dat verdergaat bidden wij u voor alle godgewijden van de aarde. Dat ons leven een ware lofzang mag zijn voor uw glorie Heer, een echte levende eucharistie want “hoe geef ik terug aan de Heer alles wat Hij mij geeft?” (Ps 115). Heilige Geest, zing in ons de melodie van het Evangelie opdat zij ons doet dansen. Dat wij in de stroming mogen blijven van de Heilige Geest die ons voortstuwt om de vreugde voor God en de mensen te zijn. 3. Wij bidden U ook in dit nieuwe jaar voor de kinderen van de Oogst, de Zaaiers van het Evangelie, de San Damiano jongeren (JSD), de koten, de gebedsgroepen alsook voor de profetische gezinnen: zoveel plaatsen om de inwendige mens te sterken. Dat in dit jaar van Barmhartigheid, dat begint op 8 december, elkeen zich mag wortelen in het Hart van God die zonder ophouden opborrelt van vergeving om zo een instrument te worden van de Barmhartigheid daar waar hij leeft. 4. Heer, wij bidden u voor onze wereld waarvan de ingewikkeldheid ons zo vaak overstelpt. Houd uw blik vooral gericht op de vluchtelingen die aan de deur van Europa aankloppen met angst. Dat de Heer de muren in ons hart aQreekt en de prikkeldraden, waarmee wij ons zo dikwijls beschermen. Dat Hij ons echt medelijden en vrijgevigheid inspireert, volgens onze mogelijkheden. Heer, help ons uw wil te onderscheiden!
