Vakbondsleiders gedragen zich meer en meer als "afpersers" ! Het is nog moeilijk om te geloven wat we de dag van vandaag allemaal moeten meemaken. Neem nu die staking van de loodsen weken geleden. Deze reeds sterk overbetaalde loodsen blijven maar, met de regelmaat van een klok, de overheid chanteren om steeds maar méér te eisen. Stel U voor dat straatkeerders plots zouden dreigen met een staking indien ze geen extra premie zouden krijgen wanneer ze voetpaden van méér dan 4,5 meter breedte moeten schoonmaken. Iedereen zou in een lach uitbarsten. Maar als loodsen een extra premie eisen bij het beloodsen van schepen die geen 335 meter lang zijn maar 345 meter dan schrapt een bevoegd Minister een reeds lang geplande reis naar New York om met deze “chanteurs” aan tafel te gaan zitten om te onderhandelen. En zoals voorzien kregen deze afpersers voor de zoveelste maal gelijk. Maar bij de “keerders” gaat het hier over personen met een laag loon en de schade die ze kunnen aanrichten bij een staking is miniem te noemen. De loodsen daarentegen verdienen soms tot méér dan 10.000 euro netto per maand en bovendien stoppen ze op hun 55ste jaar met werken. Feitelijk verdienen ze tijdens hun loopbaan per gepresteerde maand nog eens 25% méér dan een andere werknemer of 12 tot 14000 euro per maand NETTO. Maar in tegenstelling tot de straatkeerders is de schade enorm als ze plots in staking gaan en megaschepen als het ware aan de ketting leggen. Hun zoveelste extra premie is hoger dan wat een doorsnee arbeider of bediende verdient voor een volledige dagtaak. Dat vakbonden dergelijke fratsen blijven steunen is totaal onbegrijpelijk. Wat heeft dit allemaal nog te maken met
eerlijkheid; solidariteit of billijkheid? Waar is de tijd dat de Amerikaanse president Ronald Reagan de hele meute van méér dan 10.000 verkeersleiders, die zich eveneens hadden ontpopt tot permanente afpersers, plots aan de deur zette en het hele luchtverkeerssysteem op enkele weken tijd van de grond af opnieuw opbouwde met andere werknemers? Nooit heeft men daar nog een staking gekend en de meer dan 10.000 afpersers hebben jaren op hun moeder geroepen en hebben nooit meer kunnen genieten van al de voordelen die ze destijds hadden. Kan onze regering nu niemand vinden die zich zoals de vroegere Amerikaanse president moedig opstelt? Het steeds maar toegeven aan de afpersers van de vakbonden heeft als resultaat dat de verloning is ons land steeds minder en minder eerlijk verloopt en we uiteindelijk alleen sterk onderbetaalde werknemers enerzijds en sterk overbetaalden anderzijds gaat krijgen. Dit is de basis voor een totale verzuring van onze samenleving. Wanneer komt de tijd dat chirurgen juist voor een operatief ingrijpen een extra premie van 1000 euro per ingreep gaan eisen? Wie zou er dan nog kiezen voor een mogelijke dood? Onze overheid zou daar eens goed moeten over nadenken en een einde stellen aan al die misbruiken. Men zegge het voort.
Het geval O.N.A.T.R.A. Deel 1 Deel 1: de overname In onze laatste bijdrage beloofden we één verhaal te vertellen over fraude en corruptie zoals we meermaals tijdens ons
zakenleven hebben meegemaakt wanneer we de weg van een groot bedrijf, waarbij we betrokken geraakten, kruisten. Het is een verhaal “a la Volkswagen” waarbij men zich de vraag stelt hoe het mogelijk is dat monsterbedrog en waarvan tientallen personen op de hoogte zijn toch jaren onopgemerkt kan blijven duren. In ons verhaal duurde het bedrog een tiental jaren maar in tegenstelling tot Volkswagen kwam het nooit uit. De tekst zal langer zijn dan normaal maar dit is ook nodig om het verhaal te kunnen begrijpen. Daarom moeten we een goede veertig jaar terug gaan in de tijd tot het begin van de jaren zeventig. Langs “de Boompjes” in Rotterdam stond het statige hoofdkwartier van de Holding PAKHOED. Pakhoed was ontstaan door een fusie PAKhuismeesteren
van twee eeuwenoude bedrijven nl. en BlauwHOEDenveem. Nog later in de
tachtigerjaren fuseerde PAKHOED met VAN OMMEREN waardoor het huidige nog bestaande VOPAK ontstond. Dus ruim veertig jaar geleden besliste PAKHOED om een nieuwe divisie op te richten namelijk PAKTRANS. PAKTRANS zou een wereldspeler moeten worden in de sector van het wegvervoer juist zoals de reeds bestaande divisie PAKTANK reeds een wereldspeler was geworden op gebied van opslag van petroleumproducten in een reeks wereldzeehavens. De eerste investeringen waren in een bedrijf met meer dan 500 tankwagens namelijk het bedrijf Robertson in Houston (Texas-USA) en in Nederland kocht men het grote wegvervoerbedrijf van Dhr. RUTJES die de pensioenleeftijd had bereikt en geen opvolgers had. Om de wegvervoer divisie te leiden had men beroep gedaan op een ingenieur, die uit de beroemde school van DELFT kwam, en die de naam Lambert droeg. De raad van bestuur van Pakhoed telde toen drie leden nl Voorzitter Ger Verhaegen; Michael Cookj en René De Monchy. Deze drie heren waren in hun nopjes over de beslissing om te gaan investeren in de wegvervoersector aangezien beide onlangs gekochte bedrijven zeer mooie winstresultaten opleverden. Men moedigde Lambert aan om nieuwe prooien op te zoeken binnen of buiten Europa.
Op zekere dag vernam Lambert dat Jean Arcostanzo de eigenaar van het grootste wegvervoerbedrijf van Frankrijk namelijk ONATRA S.A. juist zoals Dhr. Rutges aan ophouden dacht. Hij vloog naar Marseille waar zich de hoofdzetel van het bedrijf bevond. In VItrolles om juist te zijn. Arcostanzo was een geniale redenaar maar eveneens een sluwe bedrieger hetgeen Lambert natuurlijk niet wist. Indien men de toenmalige werkelijke toestand van het bedrijf zou kennen en ONATRA met een mens zou vergelijken kon men gerust zeggen dat die persoon leed aan longkanker; besmet was met AIDS; en snel verzwakte door een snel groeiende hersentumor. Het bedrijf stond op springen. Lambert verbleef enkele dagen bij Arcostanzo die het ene indianenverhaal na het andere vertelde; Lambert van het ene naar het andere sterrenrestaurant sleurde; allerlei belangrijke personaliteiten voorstelde die allen met lovende woorden spraken over ONATRA enz. Volledig opgedraaid vloog Lambert terug naar Nederland en kwam de nieuwe vondst aan de Raad Van Bestuur voorstellen. Iedereen enthousiast. Men dacht reeds aan het persbericht dat men zou kunnen versturen waarbij heel Nederland zou kunnen vernemen dat het grootste Franse wegvervoerbedrijf in Nederlandse handen was overgegaan. Om de zaak snel te kunnen regelen werden er sito presto enkele boekhouders van PAKHOED naar Marseille gestuurd. Twee pîentere knapen die jammergenoeg geen woord Frans spraken of begrepen. Maar toch stelden die zich snel enkele vragen in verband met late betalingen en onduidelijke posten op de activa zijde van de balans. Zo stonden er bij de brandstofvoorraden in de tanks van de dieselpompen in Vitrolles een paar honderd duizend liter méér dan de totale inhoud van de plaatselijke brandstoftanks!! !!! Men belde dit door naar Dhr.Lambert in Nederland en deze nam natuurlijk contact op met de grote baas in Marseille om zijn bezorgdheid over dit feit mede te delen. Zoals steeds viel Arcostanzo snel op zijn pootjes en was van
de eerste leugen niet gebarsten. “wat voor onnozelaars hebt U naar hier gestuurd? Waarom hebben ze mij dat niet gevraagd? Als dit uw wijze van werken is kunnen we beter de overname vergeten! Er zijn er velen die mijn bedrijf zullen willen overnemen enz.” Lambert vroeg waar die boekhouder verkeerd was geweest. Het antwoord en de uitleg van Arcostanzo waren zeer geloofwaardig. “zoals steeds let ik op de centen. Enkele weken geleden kwam er een verhoging van de dieselprijs. Aangezien ik steeds een paar tientallen tankopleggers in reserve heb nam ik de beslissing om snel naar de raffinaderij te rijden en een paar honderdduizend liter te gaan ophalen. Ik denk dat er nu nog een vijftal op de parking staan met elk 28000 liter. We gebruiken die nu regelmatig en onze wagens tanken nu nog steeds aan de oude prijs. Hebt U begrepen! Kom kijken als U wil maar ik ben razend omdat U mij als een bedrieger behandelt. Nog zo één frats en ik stop definitief de onderhandelingen. En wat die boekhouder betreft die wil ik hier morgen niet meer zien!.Salut.” Lambert gaf de boekhouder opdracht onmiddellijk terug te keren naar Nederland en bracht de Raad van Bestuur op de hoogte dat door de actie van die boekhouder de hele overname dreigde te mislukken. Niemand die er aan dacht om na te kijken of er wel gevulde tankwagens met dieselolie op de parking stonden. Geen liter! De toestand begon stilaan uit de hand te lopen in Vitrolles. Steeds méér leveranciers drongen aan op betaling van steeds meer vervallen facturen. En toen speelde Arcostanzo zijn laatste kaart uit. Hij wist dat men in Nederland stond te springen om de overname te bevestigen. Dit alles speelde zich af op een ogenblik dat ik met de hele zaak nog niets te maken had maar later heb ikzelf het hele verhaal, bijna volledig, terug kunnen samenstellen. Arcostanzo belde Lambert op. Hij had enerzijds een vreselijk
belangrijke mededeling voor Lambert en liet nog eens weten dat het brandstofincident zwaar op zijn maag lag. Ik wil U morgen in Parijs ontmoeten en geen dag later. U zal dan wel zien wat mijn laatste voorstel is. Als U niet komt kan U de zaak vergeten. Lambert was in alle staten en spoorde de volgende dag naar Parijs. Hier deed Arcostanzo een meesterlijke zet. “U hebt nu reeds weken tijd gehad om dit schitterende bedrijf te kopen. U blijft maar vitten op details. En nu ga ik U iets vertellen dat U zal laten schrikken. Ik heb de indruk dat de Amerikanen op een andere wijze zaken doen dan de Nederlanders. Vorige week werd ik opgebeld door de president van een van de grootste wegvervoervloten in de USA nl. Consolidated Freightlines (CF). Hoe die te weten is gekomen dat ik met U aan het onderhandelen was is me een raadsel. Er moet iemand bij Pakhoed geweest zijn die onze afspraak om alles vertrouwelijk te houden heeft geschonden. Misschien hebt U er met de grote baas van uw transportmaatschappij in Texas over gesproken of wat ook het doet er niet toe. Ik heb hem dan enkele dagen geleden de voorwaarden per telex medegedeeld die ik U reeds weken geleden heb gedaan. Resultaat: Hij belde mij gisteren op om bijna te smeken niet met Pakhoed te tekenen en te wachten tot hij mij kon spreken. In ieder geval blijkt Consolidated Freightlines met ons voorstel reeds onmiddellijk akkoord te gaan en dit zonder van die gekke boekhouders te willen sturen. De reden dat ik U naar Parijs heb laten komen is om U te laten weten dat die President morgenvroeg hier op Charles De Gaulle uit Los Angeles toekomt en direct tot een akkoord wil komen. Ik ben echter een man van mijn woord en wil geen misbruik maken van mijn huidige machtspositie om de prijs op te drijven. Als een bedrijf reeds beslist om te willen kopen zonder iets te komen nakijken dan zal de prijs waarschijnlijk te laag zijn en mag ik fier zijn om in de transportwereld zo een goede naam en faam te hebben, het zal me worst wezen of U nu tekent of niet.
Ik weet dat het bedrijf ofwel vanavond ofwel morgenvroeg verkocht is. Het is aan U om te beslissen. Lambert wist dat iedereen bij Pakhoed hoopte dat de overname zou gerealiseerd worden. Hijzelf stond te trappelen om de pers van die overname op de hoogte te brengen; het incident met de boekhouder was volledig in het voordeel van Arcostanzo uitgedraaid; het zou als een bom inslagen bij Pakhoed indien de zaak niet doorging en bovendien zou blijken dat reeds binnen de 24uur een andere partij met het goudklompje ging lopen! Alhoewel hij daar toen geen mandaat voor had tekende Lambert de overname. De volgende dag vernam de Raad van Bestuur wat er juist was gebeurd en verteld in Parijs. Men tikte Lambert op de vingers en hij kreeg te horen dat deze handelswijze niet voor herhaling vatbaar was. Toch kreeg hij de absolutie en iedereen was tevreden. De volgende dag vernam heel Nederland dat Pakhoed het grootste Franse transportbedrijf had overgenomen. Niemand bij Pakhoed had maar het minste vermoeden van de vele rampzalige berichten die het bedrijf in de loop van de volgende maanden zouden bereiken. Had men maar aan die boekhouder gevraagd om eens naar die brandstofvoorraad op de parking te gaan kijken in plaats van hem te straffen en terug naar Rotterdam te roepen. Had men maar eens gebeld naar Consolidated Freightlines om te vragen of men niet samen iets kon organiseren en om dan te vernemen dat men van de verkoop van Onatra helemaal niets wist en de President in geen maanden de USA had verlaten en zeker niet in Parijs was geweest. Had men………… Maar men wist dus van niets tenzij het feit dat men reeds weken geleden aan het headhuntingsbedrijf CARRE & ORBAN uit Brussel opdracht had gegeven een president te zoeken voor ONATRA ,dat zo goed als zeker zou overgenomen worden, maar de
zoektocht was maar juist gestart en Pakhoed had niemand om sito presto naar Vitrolles te sturen. Aan Lambert werd de opdracht gegeven naar Frankrijk te gaan en met aandrang aan Arcostanzo te vragen om nog minstens gedurende drie maanden te zaak verder te willen leiden en welke voorwaarden hij daarvoor wou. Arcostanzo wist dat hij juist uit de val had kunnen springen en welke dramatische gebeurtenissen er in een zeer nabije toekomst Onatra te wachten stonden. Hij vertelde Lambert dat hij ONATRA niet had verkocht om terug te moeten gaan werken maar dat hij nog 2 weken zou aanblijven en dit volledig gratis(!!!) en hoopte binnen die tijd persoonlijk een opvolger aan zijn personeel te kunnen voorstellen. Tijdens die twee weken had Arcostanzo de tijd om alle schuldeisers en de banken te kalmeren. Het feit dat hij kon vertellen en bewijzen dat ONATRA nu de verantwoordelijkheid was geworden van het rijke Pakhoed luwde alle stormen. Inmiddels zocht men in Rotterdam koortsachtig naar een tijdelijke oplossing in afwachting van de persoon die Carre&Orban zou voorstellen. Plots dacht men aan de vroegere eigenaar van Rutges die inmmiddels van het leven profiteerde maar die misschien wel zin had om als “allerlaatste prouesse” nog enkele maanden de grote baas te worden van ONATRA. En zo geschiedde . Enkele dagen later stond Rutges naast Arcostanzo tijdens een receptie op het hoofdkantoor en waar hij door Arcostanzo aan het kaderpersoneel zou voorgesteld worden als interim Président Directeur Général (PDG) . Als groot redenaar stal Arcostanzo de show in aanwezigheid van de plaatselijke pers. Rutges die geen woord Frans sprak dankte iedereen in het Engels en rekende op een prettige samenwerking.. Bij ONATRA verstond niemand Engels.
De volgende dag reeds liet Arcostanzo weten dat Pakhoed een reuze flater had geschoten door iemand naar Vitrolles te sturen die de plaatselijke taal niet machtig was. Hij had het voorgevoel dat de vakbonden, die nogal sterk stonden bij ONATRA (CGT en CFDT en veel minder het FO) dit niet zouden aanvaarden en hij vreesde reeds voor een staking…… Dat hij het zelf was die met veel plezier de vakbondsleiders opzwiepte zei hij er niet bij. Aan Rutges was verteld dat het bedrijf goed was georganiseerd en dat hij maar wat voor de goede verstandhouding moest zorgen tussen de plaatselijke verantwoordelijken en de kaderleden van Pakhoed die regelmatig op bezoek zouden komen. De volgende dag vloog Rutges reeds terug naar Nederland en nam de beslissing zijn grote directiebureel in Vitrolles in te richten zoals hij het vroeger gewend was. Hij liet per speciale vrachtwagen enkele prachtige Delftse kasten; een gigantische en mooie staande klok en nog wat andere brocanterie overbrengen naar Frankrijk. Toen Arcostanzo vernam dat zijn vroeger bureel in een soort museum werd omgebouwd briesde hij naar Lambert dat ze helemaal zot geworden waren. Deze geldverspilling werkt zeer negatief op onze mensen en die vreemde meubelen zijn een kaakslag voor onze eigen cultuur enz. Bij Pakhoed lag men daar niet wakker van maar toch zouden ze snel ontwaken. Zodra hij terug in Vitrolles was en tussen zijn vertrouwde meubilair vertoefde vernam Rutges dat er dringend enkele miljoenen dienden te komen uit Nederland want dat anders de lonen niet konden worden betaald. Dit nieuws sloeg bij Pakhoed in als een bom! Bovendien zag Rutges in dat niemand naar hem kon of wou luisteren en hij had er nooit aan gedacht om zelf ooit met geldproblemen te moeten rekening houden. Hij vroeg Pakhoed om zo snel als enigszins mogelijk was van zijn opdracht te worden verlost! Aan Carré&Orban werd gevraagd er spoed achter te zetten.
Het hogervermeld verhaal had zich allemaal afgespeeld voor mijn tijd. Maar de talrijke en lange gesprekken die ik na mijn betrokkenheid met alle toenmalige betrokkenen heb gevoerd tijdens tientallen gesprekken lieten me toe het samen te stellen Van Gaever komt in beeld… Einde deel 1 wordt vervolgd…
President Obama is een rasechte beroepspolitieker, heuh moslim! Beroepspolitiekers zijn doorgaans goed in het babbelen en het beloven. Wanneer ze op een fout worden betrapt zullen ze zo snel als enigszins mogelijk is wijzen op fouten van anderen en de aandacht van de brave kiezer trachten af te leiden van hun eigen fouten en tekortkomingen. Zo waren we vorige week in het Westen van de USA toen een leegloper en wapenverzamelaar een tiental onschuldigen op de meest laffe wijze neerschoot. “Tot welke godsdienst behoort U? ” was zijn bij herhaling gestelde vraag. Als het antwoord was “Christian” dan zei de lafaard “OK. Dan zal ik zorgen dat ge over één seconde bij uw God bent.” BANG ! Dit luguber spel herhaalde de gangster, Christopher Harper-Mercer genaamd, een tiental maal tot op het ogenblik dat de politie in zijn omgeving kwam en hij zichzelf
van het leven beroofde. Dit is de zoveelste massamoord in een Amerikaanse school gedurende de laatste jaren. Door een recente wet zijn scholen “gun-free” gebied geworden en mag niemand binnen het schoolterrein over een wapen beschikken. Volgens de enen zou men het wapenbezit in de USA nu snel aan banden moeten leggen terwijl anderen beweren dat het juist door die “gun-free” wet is dat van lotje getikten zich steeds naar schoolgebouwen begeven omdat ze daar geen weerstand hoeven te vrezen. In ieder geval reageerde president Obama snel op deze nieuwe ramp en herhaalde dat hij het wapenbezit wil aan banden leggen. Zelf droeg Obama geen enkele verantwoordelijkheid voor deze ramp maar besliste toch om vorige vrijdag met zijn “Air Force One jumbo-jet” de hele USA te overvliegen van Oost naar West om zich bij de familieleden van de slachtoffers te komen verontschuldigen en hen de hand te komen schudden. Aangezien velen meenden dat hij van deze verplaatsing misbruik maakte om er, gelet op de aanstaande verkiezingen, politieke munt uit te slaan weigerden sommige familieleden om op zijn verzoek in te gaan. Maar enkele uren na die moordpartij gebeurde er aan de andere kant van de wereld een nog grotere slachting. En als opperchief van het Amerikaanse leger had Obama hier WEL een grote morele verantwoordelijkheid. Een klein jaar geleden bazuinde hij uit dat voor de USA hij een einde bracht aan de oorlog in Afghanistan en alle jongens terug naar huis mochten komen. Er zouden alleen nog maar “raadgevers” achterblijven. Toen na zijn beslissing blijkbaar toch nog regelmatig slachtoffers werden gemaakt door het Amerikaanse leger werden die feiten zoveel als enigzins mogelijk in de doofpot gestoken. Maar dit werd moeilijk toen vorige week het Amerikaanse leger een volledig hospitaal van “Artsen zonder Grenzen” plat bombardeerde en een paar tientallen doden achterliet die
allemaal totaal onschuldig waren en jammer genoeg alleen op die plaats aanwezig waren om te helpen. Deze aanval gebeurde in Kunduz (Afghanistan) en was een gigantische blunder die alleen kon toegeschreven worden aan de troepen van Obama. Van “raadgevers” verwacht men niet dat ze dergelijke fratsen uithalen. Maar in plaats van naar Kunduz te vliegen en zich daar te gaan verontschuldigen voor een ramp die onder zijn verantwoordelijkheid was gebeurd verkoos hij naar Oregon te vliegen omdat dit “politiek” meer voordelen had. Huichelaar! Men zegge het voort…
Niet elke immigrant is een vluchteling Waarom kunnen al die vet betaalde beroepspolitiekers dat enorm immigrantenprobleem niet oplossen? We begrijpen er niets meer van! Indien wij iets zouden te zeggen hebben zouden we dit probleem op de volgende wijze trachten op te lossen.
Waarover gaat het? Onze landen worden overspoeld door een steeds groeiend aantal asielzoekers; mee-eters; gelukszoekers; vreemdelingen enz. Laat ons nu eens trachten om met een minimum aan gezond boerenverstand dit probleem in handen te nemen en er oplossingen voor te vinden. Volgens onze mening gaat het hier over twee duidelijk verschillende groepen. Groep 1 Dit zijn mensen die er nooit aan gedacht hebben om hun land te verlaten. Maar door onvoorziene omstandigheden zitten ze midden een soort burgeroorlog; worden ze verkracht of bestolen; lopen ze dagelijks gevaar te worden beschoten en hun leven te verliezen enz. Ze willen ten koste van alles uit het inferno geraken en zichzelf en hun partners; kinderen of familie redden. Het zijn de vluchtelingen uit landen zoals Syrie; Irak en Afghanistan om de voornaamste te noemen. Zodra de rust in deze landen is hersteld willen ze zo snel als enigszins mogelijk is terug naar hun thuisland. Die mensen moeten inderdaad geholpen worden. Maar het is onze mening dat een internationale organisatie zoals de UNO voor de oplossing moet zorgen en een soort draaiboek moet samenstellen hoe dat moet gebeuren. Het is onze mening dat de UNO moet beslissen dat deze sukkelaars zich moeten begeven naar het dichtst bijgelegen buurland waar het er vredig aan toe gaat. De kans is groot dat in dit buurland soortgelijke tradities; normen en waarden worden gehuldigd als in het thuisland. De kans is ook groot dat er dezelfde godsdienst wordt beleefd; een nagenoeg zelfde taal wordt gesproken en dat het daar heersende klimaat te vergelijken is met het thuisland. Om dit opvangland te bedanken voor de verleende hulp en te vergoeden voor het ontstane ongemak zouden we voorstellen dat de totale veroorzaakte onkosten zouden gedragen worden door
alle andere landen waar vrede heerst. Veronderstellen we dat er 500.000 Syriers op de vlucht slaan en zich aanmelden in het buurland Saudi Arabia. Veronderstellen we dat het ongeveer 500 euro per maand en per vluchteling kost om tentenkampen op te richten, voorzien van een correcte sanitaire infrastructuur, en voor een aanvaardbare voedselvoorziening te zorgen. We praten dan over 250 miljoen euro per maand! Veronderstellen we dat er 5 miljard mensen wonen in landen waar geen grote problemen bestaan. A rato van het aantal inwoners zouden die landen dan maandelijks 5 eurocent per inwoner moeten bijdragen om alle onkosten te dekken. Voor ons land (ongeveer afgerond 10 miljoen inwoners) zou dat een maandelijkse rekening van ongeveer 500.000 euro bedragen. Maar criticasters zullen verklaren dat dit een onjuiste lastenverdeling is want dat de levensstandaard in ons land véél hoger is dan b.v. in Nigeria. OK. We hebben voor alles begrip. Laat de UNO dan snel een lijst opstellen van alle leden op basis van de levensstandaard. Dan moeten wij misschien 3x méér per inwoner betalen en Nigeria 3x minder. Maar het probleem is opgelost en alle vluchtelingen zijn geholpen en we hopen dat er aan hun nachtmerrie zo snel als enigszins mogelijk is een einde komt. Maar nu blijkt dat Saudi Arabia het spel niet wil spelen, en zoals nu het geval is , verkiest die hele bende naar verre landen zoals Belgie door te verwijzen. Er moeten dan dwangmaatregelen worden beslist om aan deze onfaire toestand het hoofd te kunnen bieden. Indien moslim buurlanden elkaar niet willen helpen en dan nog op kosten van de rest van de wereld waarom zouden wij het dan moeten doen en ons nog schuldig gaan voelen voor die sukkelaars? Welke zin heeft het om b.v. Syriers op te vangen op verre afstanden van hun land; in andere klimaatgebieden; in streken met andere tradities en gebruiken; met andere godsdiensten en talen wanneer men vaststelt dat hun eigen buren en geloofsgenoten de deuren sluiten? Deze onzin moet stoppen!
Asielzoekers moeten in hun eigen werelddeel blijven en zich aanmelden bij de meest nabijgelegen buurlanden. Wij hebben er geen probleem mee dat de ontstane onkosten door alle andere en oorlogvrije landen worden gedragen. Groep 2 Dit zijn immigranten die feitelijk geen enkele reden hadden om hun land te verlaten. Maar gedurende de voorbije jaren hebben de, meestal linkse politieke zwaargewichten, een macaber spel gespeeld. Niet uit solidariteit maar wel uit belangstelling voor toekomstig kiesvee hebben ze een soort gigantische stofzuigers voor asielzoekers in het leven geroepen. Die asielzoekers kwamen niet spontaan naar hier maar werden naar onze landen aangezogen door een soort Sinterklazen, die zoals steeds met het geld van anderen, allerlei zinloze beloften hebben gemaakt. Het begon met het toestoppen van wat geld; later kwam er gratis of zeer voordelige huisvesting; gratis onderwijs; gratis openbaar vervoer; gratis medische zorgen; werkloosheidsvergoedingen; kindergeld enz. enz. Miljoenen die in verre landen leefden werden benaderd door een snel stijgend aantal schurken die hen beloofden ervoor te zullen zorgen, mits een forse vergoeding, hen in een soort hemel te zullen binnenbrengen. Eén van die bestemmingen was België. Inwoners van landen zoals Senegal werd duidelijk gemaakt dat ze hier een véél hogere levensstandaard gratis konden verkrijgen zonder werken dan wat ze nu hadden MET werken. Wij waren de laatste jaren enkele malen in Senegal en weten waarover we spreken. Een huishoudster, “fatou” genaamd, verdient daar ongeveer een kleine 5 euro per dag of circa 100 euro per maand. Zelfde situatie voor een tuinier; een metser of een strandmedewerker. Een ijskast; een auto of een liter benzine kost er méér dan hier in ons land. Wanneer die mensen van vrienden of kennissen horen wat hier wordt beloofd beginnen ze te dromen. Bijna
dagelijks werden we aangeklampt door lokale inwoners met het verzoek of we konden helpen om ze in ons land te kunnen brengen. Via internet; post of telefoon vernemen ze van landgenoten die hier zijn geraakt wat hier allemaal mogelijk is. Ze weten niet dat dit allemaal niet kan blijven duren zoals de door dezelfde linkse rakkers beloofde subsidies voor niet minder dan 20 jaar voor diegenen die snel in zonnepanelen zouden investeren. De onzin van deze beloften werd snel duidelijk en aan de moordende verspilling werd snel een einde gesteld. Maar voor de nieuwe Belgen is men nog niet zover. De stofzuiger wint nog ieder jaar aan kracht en trekt steeds méér gelukzoekers aan en steeds van verder afgelegen plaatsen. Eens in het land en dankzij hun hoge nataliteitscijfers enerzijds en het binnenbrengen van nog méér gelukzoekers door de zogenaamde familiehereniging zorgen ze ervoor dat het onbetaalbare probleem dag na dag groter word. Dit is de enige reden waarom er steeds méér en méér mee-eters uit vele landen naar hier worden aangezogen. De spaarcenten die onze ouders en voorouders in de OCMW’s hebben gestopt worden nu op enkele jaren verbrast aan personen die hier niets te zoeken hadden en de spaarpotten van onze eigen bevolking aan het leegroven zijn. Het zijn niet deze mee-eters die hiervoor feitelijk verantwoordelijk zijn maar wel de huichelaars van beroepspolitiekers die dit allemaal hebben georganiseerd en mogelijk gemaakt voor stemmengewin. De enige mogelijkheid om aan deze steeds groter wordende ramp een einde te stellen is het uittrekken van het stopcontact dat deze denkbeeldige gigantische stofzuigers, die steeds maar nieuwe mee-eters aanzuigen, plots laten stilvallen. Hiervoor hebben we een nieuwe regering nodig met verkozenen die moedig zijn en over een gezonde dosis boerenverstand beschikken. Het feit dat de dag van vandaag vele nieuwe Belgen ,die hier nooit iets hebben uitgespookt of bijgedragen hebben in onze belastingen, nu véél méér ontvangen dan minder begoede
autochtonen is een misdaad. En de schuldigen voor deze misdaad zouden moeten veroordeeld worden. Men zegge het voort…
De mening van een Egyptische onderzoeker Neem het me a.u.b. niet kwalijk maar ik kan het niet meer aanzien. Gedurende jaren heb ik met de regelmaat van een klok gewezen op zinloze beslissingen van onze politieke vertegenwoordigers. Ik voel me door mijn overheden door en door bedrogen. Alles begint vast te lopen. Onze rechtbanken worden meer en meer een klucht; problemen zoals de files in en rond Antwerpen worden na jaren van geld verbrassen aan allerlei studies en besprekingen in de vergeethoek geduwd; het aantal boetes; pesterijen en zinloze administratieve rompslomp begint misdadige vormen aan te nemen. De miljarden weggegooid geld aan zogenaamde “groene energie” blijken nu inderdaad, zoals we talrijke malen hebben voorspeld, grotendeels zonder enig nuttig resultaat in verhouding tot de geleverde financiële inspanningen mogen worden beschouwd, Al wat we schreven kan u nog steeds, en met jaren terug, allemaal op deze “site” terugvinden. Neem nu de totaal absurde toestand met het aantal asielzoekers die dag na dag onze sociale infrastructuur aan het vernietigen zijn. Onze grootouders en overgrootouders draaien zich allemaal om in hun graf als ze zouden horen wat onze machtshebbers allemaal hebben aangevangen en veroorzaakt. We schreven bij herhaling dat sukkelaars uit b.v. Syrië, waar een burgeroorlog aan de gang is, zich eerst moeten wenden tot de
meest nabijgelegen landen om hulp te vragen. De rijke emiraten; Saoedi Arabië. Iran enz. draaien allemaal de kraan toe voor hun buren en geloofsgenoten. En wat doen onze regeringen? Ze promoten het handelsverkeer met die landen die er voor zorgen dat al die karavanen naar onze regionen worden omgeleid. Die rijke Moslimlanden zorgen voor de totale vernietiging van Europa indien wij niet dringend en duidelijk STOP roepen en er naar handelen. Toen ik vandaag een toespraak hoorde van een moslim, ALI ABD AL-AAL genaamd, nam ik de beslissing om gedurende enkele weken niets meer te schrijven omdat het toch totaal zinloos is geworden. AL onze politieke krachtpatsers moeten eens duidelijk lezen wat deze Egyptische onderzoeker zelf zegt over wat er nu gebeurt in onze streken. Lees rustig wat die man verklaart; en handel dan in de nabije toekomst, ieder naar best vermogen, om aan deze groeiende misdaad een einde te helpen stellen. Veel leesgenot en tot de tweede week van oktober Begin doorgestuurd bericht: Datum: 28 augustus 2015 12:33:54 CEST Onderwerp: Doorst.: “C’est un chercheur égyptien qui le dit sur une chaine de télévision libanaise “ Van: Aan: H 2014 – ALI ABD AL-AAL, un chercheur égyptien, vous le dit à la télévision libanaise !! (voir ci-dessous) Par Ali Abd al-Aal : Un chercheur Egyptien: “80% des musulmans vivent de l’aide sociale en Occident. 40 millions de musulmans “sucent” les richesses de l’Europe”. Par Anna Sacco :
Le chercheur Egyptien Ali Abd al-Aal sur Mayadeen TV (Liban) : 80% des 50 millions de musulmans qui résident en Occident vivent de l’aide sociale, ils refusent de travailler. Son enquête aborde les problèmes du manque de contribution des musulmans aux sociétés occidentales des pays où ils résident, alors qu’ils bénéficient des systèmes sociaux de ces pays.
Il aborde aussi le taux élève de criminalité d’origine musulmane et les taux très élevés de fraudes aux prestations sociales de ces mêmes musulmans.
Les musulmans arrivent en Occident en tant que réfugiés ou clandestins, ils n’apportent aucune richesse aux sociétés qui les accueillent, bien au contraire :ils les appauvrissent a un point tel qu’ils deviennent une menace pour la sécurité et la stabilité financière l’Occident.
L’assistance sociale octroyée dans l’Union Européenne a ces inactifs est adapté aux niveaux de revenus des actifs locaux producteurs de richesse. Ce bien-être procure des improductifs, grève les budgets européens et agit comme un aimant, attirant toujours plus de migrants non-Européens vers l’Europe. Si le montant minimum requis pour vivre en Europe est de 20.000 $ par an et si 40 millions de musulmans vivent de l’aide sociale, le coût est stupéfiant puisqu’il atteint …… 800 milliards de $ par an, rien que pour l’immigration musulmane.
Ce montant pourrait doubler si l’on tient compte de tous les autres immigrants non-européens vivant de l’aide sociale et si on y ajoute également le cout de la criminalité et l’implosion sociale due a cette immigration de masse.
Ces montants énormes, s’ils ne sont pas la seule cause de l’appauvrissement de l’Europe, contribuent a son épuisement.
Les politiciens semblent d’accord pour dire que ce système laxiste, s’il est basé sur des principes humains, ne fonctionne pas.
Mais personne ne dispose d’un plan-miracle qui permettrait dans un premier temps d’arrêter l’immigration de masse. L’Europe court a sa perte. Le suicide politique, social, culturel et civilisationnel est programmé et si on n’arrête pas rapidement la machine infernale de destruction de l’Occident, d’ici quelques années, il sera trop tard. Zo hoort U het ook eens uit een objectieve bron !!! Men zegge het voor
Wat zegt de naam "Pioneering Spirit" U? Wij zijn ervan overtuigd dat de meeste van onze lezers het antwoord schuldig blijven op deze vraag. We willen daarin nu verandering brengen en hen vertellen dat dit de naam van een schip is en dan nog wel een nieuwe naam aangezien de originele naam “Pieter Schelte” was. Waarover gaat het?
De wereldpionier van de zogenaamde “kraanschepen” die voor de grootste petroleummaatschappijen ter wereld werken was de in 1981 overleden Nederlander Pieter Schelte Heerema. Heerema had een vijftal zonen die zijn bedrijf na zijn overlijden in handen kregen en behoorde tijdens de tweede wereldoorlog tot het “verkeerde” kamp. Hij was een geniaal man; een harde werker; een permanente bron voor nieuwe uitvindingen en verbeteringen in de sector; een aanhanger van “ordnung musz sein” en een voorbeeldige vader. Hij liet zijn zonen een fortuin na en een wereldfirma die destijds reeds over de grootste kraanschepen ter wereld beschikte. Maar juist zoals de Vlaming Bernard Van Hool, die eveneens een wereldbedrijf uit de grond stampte en eveneens een half dozijn zonen achterliet, konden sommige schouders de weelde moeilijk dragen en ontstond er ruzie in de familie. Eén van de zonen, Edward, liet zich door zijn broers uitbetalen en begon voor eigen rekening het bedrijf Allseas. Edward, die burgerlijk ingenieur was, zag gedurende meerdere jaren veel zwarte sneeuw maar kreeg uiteindelijk rond de eeuwwisseling de wind in de zeilen. Allseas begon zo goed te draaien dat Edward er uiteindelijk in lukte om het grootste schip ter wereld te laten bouwen in Korea. Op dit ogenblik werkt men aan de laatste afwerkingen in de haven van Rotterdam. Uit respect en bewondering noemde hij dit schip naar de voornamen van zijn vader de “Pieter Schelte”! Maar sommige journalisten konden het niet pruimen dat een dergelijk schip de naam kreeg van een “oud Nazi”! Zelfs twee generaties na het einde van de tweede wereldoorlog lopen er nog steeds mensen rond met zeer lange tenen. Talrijke negatieve bijdragen werden gepubliceerd en bij de toppers van de petroleumwereld werd aangedrongen om geen zaken meer te doen met Allseas! Enerzijds wilden de petroleumgiganten de pers aan hun kant houden maar anderzijds wilden ze best verder zaken doen met Allseas omdat dit bedrijf hen in de toekomst diensten kon verlenen die niemand ter wereld zou kunnen
leveren. Edward bezweek onder de druk en herdoopte zijn laatste schip tot de “Pioneering Spirit”. Zijn klanten konden hiermede vrede nemen. Maar zijn belagers begonnen opnieuw tot acties over te gaan omdat de P van Pioneering dezelfde was als de P van Pieter en de S van Spirit dezelfde als de S van Schelte!! De initialen bleven dus PS!! Maar de wereldklanten vonden het nu welletjes en de belagers dienden in het zand te bijten hetgeen Edward wel enkele binnenpretjes zal hebben opgeleverd. De “PS” zoals we het schip voortaan zullen noemen is zo uniek dat we hopen er in de loop van de volgende maanden nog enkele bijdragen aan te kunnen wijden. De eerste klussen van dit schip zullen telkens voor wereldnieuws zorgen. Als men weet dat de grootste cruise-schepen ter wereld die met 4 of 5000 passagiers de wereldzeeen doorkruisen nog lang geen 60 meter breed zijn en de “PS” méér dan 120 meter breed is kan men zich een idee vormen van het gigantische van dit schip. Indien in de toekomst booreilanden moeten afgebroken worden zal men daar geen weken of maanden meer voor nodig hebben. De PS komt aangevaren en neemt in één hap het hele boorplatform op het dek om het ergens aan wal te brengen!! Of dit boorplatform nu tienduizend of twintigduizend of zelfs veertigduizend ton weegt doet er niet toe. De PS kan dit allemaal aan. Aan boord is er accommodatie voor méér dan 500 werknemers die ook dag en nacht pijpleidingen gaan kunnen leggen tot op nog nooit geziene diepten. Kortom Edward Heerema heeft iets verwezenlijkt waarvoor zelfs zijn broers, die nog steeds het vroegere bedrijf HEEREMA verder zetten, onbegrijpelijk staan naar te kijken. Of iemand in de toekomst bij het lezen van een wapenfeit van de PS nu spontaan denkt aan “Pieter Schelte” of aan “Pioneering Spirit” of zelfs aan “Parti Socialiste” zal Edward worst wezen. Hijzelf kan steeds knipogen naar het statige portret van Pieter Schelte Heerema dat in zijn bureel een centrale plaats inneemt en denken “Father we did it anyhow!”
Men zegge het voort…
De bevolking zal dit blijven slikken !!!
niet
We willen er vele pinten op verwedden dat geen enkele van onze lezers het antwoord zou weten op de vraag: Wat zegt u de afkorting PSFVG? Maar na het lezen van deze bijdrage kunnen ze het weten. Deze afkorting staat voor een nieuwe tijdelijke vereniging die werd opgericht met als enige doel om op een snelle en goedkope wijze het gigantische fileprobleem rond Antwerpen op te lossen. Het gaat hier over de initialen van PAUL STULENS en FREDDY VAN GAEVER. Gisteren kwamen we nog eens toevallig samen om rond pot en pint van gedachten te wisselen over de totale onverantwoorde chaos die de verkozen beroepspolitiekers van onze samenleving aan het maken zijn. We overdonderden elkaar met een reeks voorbeelden over totale idiote beslissingen die werden genomen en de fortuinen belastinggeld die maandelijks en totaal zinloos worden verbrast. We namen de beslissing om regelmatig aan onze overheid, via deze “blog” (n.v.d.r. van Freddy) onze voorstellen kenbaar te maken. Onze voorstellen kosten geen cent aan de overheid en hebben integendeel het voordeel dat ze fortuinen aan de belastingbetaler laat besparen. Noch Paul nog ondergetekende heeft enige bijbedoeling om enig financieel voordeel uit onze voorstellen te halen. Vandaag beperken we ons tot de filekanker die nu reeds jaren in onze stad woekert. Wat onze overheden gedurende de laatste jaren hebben gedaan om dit probleem zogezegd te gaan oplossen is zonder meer
hallucinant te noemen. Meer dan een half dozijn jaren geleden zat ik als Vlaams Volksvertegenwoordiger aandachtig te luisteren naar een trio zwaargewichten van de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) die toen aan de parlementsleden kwamen uitleggen hoe de vork aan de steel zat. Ik kreeg toen de lachers aan mijn kant door aan enkele collegas te vertellen dat ik die mannen niet ernstig nam omdat ik had vastgesteld dat ze alle drie met een aparte wagen en met chauffeur naar Brussel waren gekomen. “Als ze zo met belastinggeld omspringen zijn ze volgens mij totaal onbekwaam om dat fileprobleem op te lossen” waren mijn woorden. Bijna acht jaar later kan ik alleen vaststellen dat mijn woorden profetisch waren. Het BAM-circus blijft verder spelen en de toestand wordt nu totaal onbegrijpelijk. Na het verbrassen van fortuinen aan lonen; reizen; studies en allerlei onzinnige onkosten staat men in 2015 nog NERGENS. Erger nog. Men heeft zelfs contracten ondertekend (o.a. met NORIANT) die nu misschien nooit zullen uitgevoerd worden en nog voor honderden miljoenen aan schadevergoedingen kunnen gaan kosten. Ondertussen staan dagelijks duizenden en duizenden sukkelaars in de file; verliezen bedrijven fortuinen; wordt de lucht onnodig méér vervuild als nodig enz. enz. Men zou beter de afkorting BAM vervangen door BAS waarbij het woord Mobiel vervangen wordt door Steriel. Maar dit terzijde. Met Paul was ik het op enkele minuten eens. We hadden dezelfde mening om het probleem op te lossen. Bovendien hoeven we geen pluim op onze hoed te steken want het blijkt dat reeds ongeveer een halve eeuw geleden andere bezitters van gezond boerenverstand reeds hetzelfde gedacht hadden. Wat is nu onze mening 1. Wanneer men aan een huidige weginfrastructuur begint te prutsen heeft dit onmiddellijk gigantische opstoppingen tot gevolg zoals onlangs is gebleken bij relatief kleine werken op
de E313. Blijf dus af van de bestaande ring in Antwerpen en maak het probleem niet groter. 2. De meerderheid van de duizenden vrachtwagens die op de Antwerpse ring dagelijks rijden hebben met de havenstad NIETS te maken. Ze willen van Nederland naar Frankrijk of van Duitsland naar Engeland enz. In tientallen grote wereldsteden lost men dit probleem op door verder van de stad een grotere ring aan te leggen. Tijdens die werken wordt de bestaande infrastructuur niet gestoord en ontstaat er geen groter verkeersinfarct. 3. De studies van deze zogenaamde R2 liggen reeds tientallen jaren klaar. De zuidelijke helft loopt van Ranst over Boechout; Hove;Kontich;Aartselaar;Hemiksem;Kruibeke; Haasdonk; Kallo via de liefkenshoektunnel (die nog steeds ver onderbenut is) naar Stabroek. Door Ranst met Stabroek te verbinden heeft men reeds 2/3 van de grote ringweg gerealiseerd. De bouw van dat gedeelte zou het verkeer op de Antwerpse ring reeds met 40 percent kunnen laten afnemen. 4. In plaats van met één bedrijf te werken waardoor bijna steeds allerlei “gefoeffel” gebeurt kan men de opdracht onder een tiental bedrijven verdelen waardoor alles sneller; goedkoper en correcter kan verlopen. 5. De adviezen van PSFVG kosten geen cent maar garanderen een beter resultaat dan de fortuinen die reeds werden verbrast. Het is waarschijnlijk omdat we werkelijk voor het algemeen belang en gratis willen adviseren dat geen enkele beroepspolitieker naar ons zal willen luisteren. Men zegge het voort…
Het wordt men.... !!
hoogtijd
dat
BEROEPSBELOVERS NIET MEER WIL GELOVEN !! Hoe ouder men begint te worden, en natuurlijk wanneer men bespaard blijft van dementie, hoe meer ondervinding men heeft. En het is juist deze “ondervinding” die het grootste kapitaal is geworden van oudere mensen. Iemand met veel ondervinding heeft veel levenswijsheid en maakt minder fouten. Dankzij die “ondervinding” zijn ouderen soms in staat om zeer nauwkeurige voorspellingen te doen in verband met allerlei gebeurtenissen. Het is daarom fout om in allerlei organisaties snel het bestuur in handen te willen geven van zogenaamde jongeren. Er zouden veel minder fouten door onze voorbije regeringen gemaakt zijn geworden indien er wat meer “ouderen” hadden deel van uitgemaakt. Politiek is nu alleen nog maar weggelegd voor handige belovers. En wie in de gemaakte beloften gelooft stemt voor de belover. De wereld is dus steeds in handen geweest van “belovers”. Vroeger waren het de vele priesters die ons geluk beloofden in het hiernamaals. Wie zou er niet alles willen voor geven om later eeuwig gelukkig te kunnen zijn? Gedurende vele eeuwen geloofde het grootste gedeelte van de bevolking in dit hiernamaals en gaf er bijna alles voor op tijdens dit aardse bestaan. De priesters beheerden de maatschappij en bijna alle inspanningen van de bevolking dienden om hen het leven aangenaam te maken en hun beste krachten werden besteed voor het bouwen van tempels; kerken en kathedralen. Men kon er de mooiste schilderijen; meubels; wandtapijten; beeldhouwwerken; goud- en zilverwerk enz. bewonderen. Door deze bestaande toestanden kwamen er steeds méér priesters; imams en andere vertegenwoordigers van God. Ze beloofden steeds meer en meer en begonnen zich stilaan meer en
meer ongeloofwaardig te maken. Ze konden uw zonden vergeven en op bepaalde ogenblikken begon men zelfs uw toekomstig geluk in het hiernamaals te verkopen via aflaten. Dankzij de zogenaamde “verlichting” gingen steeds meer mensen geloof hechten aan beweringen van denkers zoals Spinoza of Kant en zovelen anderen. Vandaag geloven, tenminste in onze streken, steeds minder mensen in dit “eeuwige hiernamaals”. Daarom zijn de priesters en andere godsdienstleiders meer en meer vervangen door beroepspolitiekers. Het enige verschil is dat de eersten zich bezig hielden om zaken te beloven voor het hiernamaals en de beroepspolitiekers zich richten op de nabije toekomst of het hiermaals. Maar in beide gevallen mag men ze niet te snel geloven. De realiteit maakt het dag na dag duidelijker dat al die beroepspolitiekers meestal profiteurs; leugenaars en bedriegers zijn. Men zou veel beter het landsbestuur in handen geven van “ouderen” die het als een eer zouden beschouwen die functies te mogen vervullen en die geen enkele behoefte hebben om deel te nemen aan de bestaande graaicultuur. Jammer dat de “verlichting” nog steeds vele landen niet heeft bereikt. Indien ik in Vlaanderen een vrijwilliger zou zoeken die zich wil laten in de lucht vliegen in het belang van God en die we vanalles beloven voor het “hiernamaals” dan kan ik waarschijnlijk na maanden zoeken niemand vinden. Maar in de Islamwereld op een tweetal uur vliegen vanuit onze streken staan dergelijke vrijwilliggers met bosjes aan te schuiven. Dagelijks vliegen er hier of daar enkelen in de lucht en ze sleuren niet zelden talrijke andere onschuldige slachtoffers mee de dood in. Men belooft hen dan het heldendom en geven deze onnozelaars de verzekering dat er trosjes maagden zijn die hen aan de hemelpoorten opwachten. En het is juist die laatste belofte die binnenkort in het nadeel zal spelen van het nieuwe Kalifaat en de zogenaamde IS-strijders. Via een goede vriend in de U.S.A. , en die uitstekende betrekkingen onderhoudt met het Pentagon, zouden er reeds
verschillende Amerikaanse specialisten geinfiltreerd zijn in de rangen van de IS-strijders. Ze vertellen daar met overtuiging dat als gevolg van de honderden en honderden Moslims die zich hebben laten ontploffen in het recente verleden er een vreselijk hoog verbruik van maagden is geweest en dat de huidige voorraden zodanig geslonken zijn zodat er nog slechts een voorraad is voor een tweetal maanden. Obama weet blijkbaar zeer goed wat hij aan het doen is en men verwacht dat het aantal zelfdoders over enkele maanden volledig zal stilvallen als gevolg van een snelle daling van het aantal kandidaten. Aangezien er geen enkel voordeel meer zal zijn aan het bekomen van de status van “held” zal het aantal IS-strijders gedecimeerd worden en zou het Kalifaat geen enkele toekomst meer hebben. Het is onze innige hoop dat onze Amerikaanse vriend gelijk heeft en we dus mogen hopen dat over enkele maanden de burgeroorlogen in Syrie en Irak tot het verleden zullen behoren. Men zegge het voort…
(R)overheden maken samenleving door allerlei idiote "REGELTJES" KAPOT ! We hadden het genoegen deze week nog eens enkele dagen met echtgenote en enkele kleinkinderen in Rome door te brengen. Wanneer men de kans heeft gekregen om regelmatig naar Noordof Zuid Amerika, Afrika, Australië, het verre of midden Oosten te hebben gereisd dan hoeft men niet beticht te worden van chauvinisme als men beweren wil dat niets maar dan ook niets
de culturele pracht van het middeleeuwse Europa kan evenaren. Rome heeft ons hart gestolen en we willen er steeds naar terug. Maar daarover willen we het vandaag niet hebben. Na enkele dagen Rome kwamen we tot de vaststelling dat we waarschijnlijk méér kans maakten om de Paus op zijn fiets tegen te komen dan om een Vlaamse krant te vinden in Rome. Dan maar “De Telegraaf” uit Nederland. Tijdens het lezen van deze krant viel onze aandacht op een bijdrage van Alexander Bakker in verband met een interview met een zekere Leo van der Zon. Deze man blijkt reeds vele jaren de voorzitter te zijn van de Stichting Bloemencorso Bollenstreek. Deze Stichting organiseert reeds bijna 70 jaar (68 om juist te zijn!) ieder jaar een prachtige bloemenstoet waarvoor tot één miljoen Nederlanders en buitenlandse toeristen zich verplaatsen. Dit jaar is het op zaterdag 25 april. Maar de laatste jaren is de moed van de voorzitter er niet op vooruitgegaan. Volgens deze laatste zijn de beroepspolitiekers deze jarenoude publiekstrekker aan het kapot maken door steeds maar nieuwe “regeltjes” uit te vinden. Het ene regeltje is al zinlozer dan het andere en volgens van der Zon kosten ze onze Stichting wel steeds méér geld zodat we waarschijnlijk in de toekomst het hoofd niet meer boven water zullen kunnen houden. Bijna iedereen kent de dag van onze jaarlijkse stoet weken van te voren maar enkele jaren geleden werden we plots verplicht om niet minder dan 400 waarschuwingsborden te laten maken en te plaatsen om de bevolking op de hoogte te brengen van onze activiteit en ze als dusdanig te kunnen verwittigen voor mogelijke verkeershinder. Deze zinloze grap heeft ons tonnen geld gekost en uiteindelijk zijn we er in geslaagd om voor de latere jaren het aantal van deze zinloze borgen terug te kunnen brengen tot 200! Méér dan een halve eeuw liep blijkbaar alles zonder het minste probleem maar de politieke overheden willen zich steeds inlaten om niet bestaande problemen toch te
willen oplossen. Zo heeft men weer iets nieuws gevonden voor dit jaar. We zouden nu verplicht worden om alle bloemenwagens te voorzien van “zwaailichten” zogezegd als bevordering van de veiligheid!!! Iedereen weet natuurlijk dat dit weer een zinloze beslissing is die ons opnieuw pakken geld gaat kosten. Voor “zwaailichten” zijn dan weer batterijen nodig om nog van het esthetisch resultaat te zwijgen. We gaan ons dan ook met hand en tand verzetten om deze nieuwe zinloze beslissing te laten wijzigen. Door al die steeds nieuwe “regeltjes” moeten we zien aan extra inkomsten te kunnen geraken om te overleven. Zoals het nu gaat zullen we onze jarenoude traditie niet verder kunnen zetten en zal onze bloemencorso ten onder gaan. Plots dachten we aan het feit dat toen we een veertigtal jaren geleden naar Wommelgem verhuisden daar ook ieder jaar een traditionele bloemenstoet doorging. Duizenden toeschouwers; volle cafés; heerlijke stemming. Maar hier hebben allerlei “regeltjes” hun slopingswerk reeds gedaan en hebben we de Nederlanders met lengten geklopt. Maar stemt een beslissing zoals deze over de “zwaailichten” niet tot nadenken? En zouden we niet beter beslissen om het ene bestaande “regeltje” na het andere af te schaffen in plaats van er nog nieuwe toe te voegen en als zodanig onze samenleving dag na dag minder draaglijk te maken? Men zegge het voort,
Mag een nieuw Wetsvoorstel ? Het
zou
onze
ijdelheid
strelen
indien
men
dit
het
“Wetsvoorstel Van Gaever” zou noemen! Maar eerst wat uitleg. Tijdens de periode dat we in het Vlaams Parlement of in de Senaat zaten hebben we meermaals, natuurlijk naar onze eigen mening, zinnige voorstellen gemaakt. Maar we waren gedurende al die tijd het slachtoffer van het zogenaamde verfoeilijke en ondemocratische CORDON en als zodanig maakte geen enkel voorstel ooit enige kans. Vandaag kunnen we alleen vaststellen dat men destijds beter naar ons had geluisterd en dat we vele huidige problemen reeds jaren geleden haarfijn hadden voorspeld en het een zegen voor het land zou geweest zijn indien men er had naar willen luisteren. Indien een overheid een land goed wil besturen is het essentieel dat men een klare kijk heeft op allerlei mogelijke toekomstige ontwikkelingen en er zorg voor draagt dat mogelijke problemen op tijd worden ingeschat en verholpen. Zo stellen wij nu dag na dag een evolutie vast in onze samenleving waarvan we denken dat die in de toekomst wel eens tot grote problemen voor de bevolking zou kunnen aanleiding geven. Het zogenaamde ARCO schandaal, dat zovele slachtoffers heeft gemaakt, ligt nog vers in het geheugen. Destijds had de overheid moeten ingrijpen toen het voor ingewijden steeds duidelijker werd dat honderdduizenden spaarders, als gevolg van totaal onjuiste informatie op het verkeerde been werden gezet. Wat het uiteindelijke resultaat ook moge zijn het zal in ieder geval vele tienduizenden spaarders met een zware financiele kater achterlaten. Als we de naam Charles Ponzi vermelden zal die niet onmiddellijk bij vele lezers een belletje doen rinkelen. Deze man maakte furore in de twintiger jaren van de vorige eeuw in de USA.
Hij keerde steeds hogere intresten uit aan een steeds groeiend aantal personen die hem hun centen toevertrouwden. Het enige probleem was dat Ponzi met niets geld verdiende en die goede opbrengsten alleen maar betaalde met het geld van nieuwe beleggers. Op een dag stortte het hele kaartenhuis in elkaar en waren alle laatste beleggers de totaliteit van hun centen kwijt. Vandaag weten de meeste Amerikanen nog steeds wat met “PONZIscheme” wordt bedoeld. En vandaag zien we dat steeds meer bedrijven een aanvang nemen met gebruiken die op een dag wel eens aanleiding zouden kunnen geven tot een soort PONZI-scheme. Ver van wie ook te willen betichten willen we toch de aandacht vestigen van onze lezers op bepaalde evoluties. Waarover gaat het? We stellen vast dat steeds méér bedrijven aan hun klanten vragen om VOORAF te betalen voor het leveren van goederen of diensten. Indien dit zich zou beperken tot enkele dagen of zelfs weken is dit nog geen groot probleem. Maar indien het begint te gaan over vele maanden; een jaar of soms véél langer dan zijn mogelijke toekomstige risico’s niet meer ondenkbaar. Om bijvoorbeeld een abonnement te nemen op een dag- of weekblad voor één-; drie- of zes maanden vinden we normaal. Maar men ontvangt steeds grotere kortingen als men ineens vooraf en voor één of zelfs meerdere jaren wil betalen. En hier begint zich een mogelijk probleem te stellen. Een onderneming maakt winst of verlies. Maar uitgedrukt in procenten van netto-omzet of kapitaal gaat het maar over enkele procenten. Nemen we een normaal bedrijf met een omzet van IO miljoen Euro en een eigen vermogen van 500.000 euro. Zolang er winst wordt gemaakt stelt er zich natuurlijk nooit een probleem. Maar zodra er verliezen moeten geboekt worden kunnen er wel snel problemen ontstaan. En hier stellen we vast
dat er een enorm verschil bestaat tussen ondernemingen die zich niet vooraf laten betalen voor te leveren goederen of diensten en deze die dit wel doen. Nemen we in hoger vermeld voorbeeld een onderneming die een verlies heeft van 500.000 euro en haar volledig kapitaal op één jaar ziet verloren gaan. Indien deze onderneming nooit iets VOORAF laat betalen zal ze snel in de problemen geraken en haar leveranciers of zelf eigen personeel niet tijdig meer kunnen betalen. Indien het hier echter over een dag- of weekblad gaat zullen er zich niet onmiddellijk grote problemen stellen. Zelfs niet indien er het volgende jaar opnieuw 500.000 euro werd verloren. Indien het aantal abonnementen b.v. een derde van de omzet bedraagt dan kan men het vele jaren trekken alvorens de bom dan plots tot ontploffing komt en al diegenen die vooraf betaalden definitief al hun centen kwijt zijn. Zo stellen we vandaag b.v. vast dat een luchtvaartmaatschappij voor een bepaalde vlucht met een vertrek voor morgen 427 euro vraagt. Deze zelfde vlucht kan men vandaag boeken en mits eveneens vandaag te betalen maar voor een vertrek over twee maanden tegen een prijs van 124 euro en indien men vandaag betaalt maar voor een vertrek over één jaar tegen 44 euro of TIENMAAL minder dan de prijs van vandaag!!! Hoe onbegrijpelijk we al die enorme verschillen ook mogen vinden doet er niet toe. Feit blijft dat die luchtvaartmaatschappij , en onafgezien van haar financiële resultaten, fortuinen VOORAF kan ontvangen zonder de minste financiële controle van de overheid. Als die onderneming zoals bijvoorbeeld destijds SABENA plots haar boeken neerlegt kunnen al diegenen die vooraf hun zaken- of vakantiereis hebben betaald hun totale storting als definitief verloren beschouwen. De overheid moet dergelijke rampen volgens onze mening onmogelijk maken. Zo stellen we vandaag zelfs vast dat steeds meer ondernemingen
zich beginnen toe te leggen om klanten te zoeken, gelet op de aangehaalde argumenten zou ronselen een beter woord zijn, die akkoord zijn hun UITVAART vooraf te betalen. Waar zal deze onderneming staan over 5, 10 of 20 jaar wanneer de dienst uiteindelijk zal moeten worden geleverd? Hoe groot is de kans dat de eventueel bedrogen klant nog zal reageren? Wie van de familie zal nog trachten om een bedrag dat ze nooit betaalden te recupereren? Wie kan garanderen dat op die dag die onderneming nog zal bestaan? Of dat ze inmiddels werd overgenomen door een andere onderneming die van niets blijkt te weten? enz. enz. Daarom ons voorstel om mogelijk bedrog zo veel als enigszins mogelijk is uit te sluiten. Wetsvoorstel: Iedere onderneming die te leveren goederen of diensten gedurende mogelijkerwijze méér dan 3 maanden VOORAF laat betalen moet bij de overheid een bankwaarborg plaatsen voor een minimaal bedrag dat de TOTALITEIT van alle bedragen die ze vooraf wil ontvangen dekt. Op deze wijze kan de overheid bij faling of bedrog de TOTALITEIT van de vooraf betaalde goederen of diensten aan de slachtoffers vergoeden! Men zegge het voort,
