Trip(je) Nederland en Duitsland, vertrek 23 juli 2011. Na de wat geforceerde thuisreis van de trip door Noord-Duitsland en Noord-Nederland, storm en regen maakten daaraan een abrubt einde, hebben we het thuis toch wel een hele week volgehouden. In die week hebben we twee dagen intens genoten van onze kleinzoon Kai, een genieten dat duidelijk wederzijds was. Kai weer naar huis en de reisdrang begon, vooral bij Fred, weer te kriebelen. Ondanks dat we met onze camper overwegend naar het buitenland vertrekken zijn we toch ook gek op ons eigen landje. En wat hebben we daar nog veel te ontdekken! Er werd dus druk gegoogeld en er werd voor de eerste dagen een route uitgezet lang Nederlandse camperplaatsen. Een voornemen was niet teveel kilometers te maken. (lees: Niet teveel dure diesel te verstoken) Zaterdagmorgen. Zonder enige vorm van haast werden de gebruikelijke voorbereidingen getroffen: Fietsen op het rek, schoon drinkwater in de jerrycan, kleren, beddegoed en koelkastinhoud aanvullen en toen, rond half elf de navi ingesteld op camperplek Strandbad Seurenheide.
De entree van de camperplaats Onze directe buren: Een ganzenfarm Deze ligt nabij de plaats Well aan de Maas, midden in het mooie natuurgebied De Maasduinen, globaal gelegen tussen Arcen en Mook. We kozen voor de navigatieoptie ‘Snelwegen vermijden’ waardoor de tocht van circa 100 km al erg mooi was. Het schoot niet echt op, maar we genoten van de mooie binnenwegen en –weggetjes. De behoorlijk grote camperplaats werd makkelijk gevonden, al was het even spannend want er zat een onderdoorgang van maximaal 2,8 m hoogte in. Toch nog maar eens precies uitzoeken hoe hoog ons campertje is………! In elk geval gelukkig niet hoger dan 2,8 m dus de plek werd moeiteloos bereikt. Geen verdere voorzieningen al kan er bij goed weer wel gebruik gemaakt worden van de faciliteiten van het nabijgelegen Strandbad Seurenheide. Dit goede weer hadden we helaas niet: Een soort ‘Vivaldi-weer’ , dwz de Vier Jaargetijden in één etmaal gepropt. Regen, in 5 minuten overgang naar stralende zon en warm, binnen 5 minuten storm en regen en een temperatuurval van minstens 10 graden.
Een eldorado voor watersporters Idyllisch plekje Een beetje jammer want de CP ligt in een schitterend gebied. Vlakbij een jachthaven met verbinding naar de Maas en 3 meren waarop de watersporters zich kunnen uitleven. Er omheen en tussendoor mooie bossen met goed aangelegde en bewegwijzerde fiets en wandelpaden.
Fred maakte nog wel een fietstochtje maar het onstabiele weer (en hekel hebben aan een nat pak) beperkte. ‘sAvonds maakte hij, nadat er € 6,= aan de beheerder gegeven was, nog een wandeling en was net voor een fikse bui weer teug. Els had minder problemen met het weer: Ze zat helemaal in haar dikke boek gekropen. Toen het echt donker was kwam er, qua weer, duidelijkheid: Het bleef de hele nacht regenen! Het was zondagmorgen half tien toen we het bed verlieten. Op de camperplaats verscheen, ondanks het geringe aantal campers (8 stuks), een duitse bakker. Hier hadden we niet op gerekend en verplichtte onszelf om toch maar eerst de ‘vorige-dag-broodjes’ op te eten in plaats van heerlijke, knapperig verse en krakende originele duitse Kaiserbrötchen……….. Na het ontbijt besloten we vast te houden aan de geplande tweede etappe. Het weer was stabiel slecht, voortdurende regen uit een grauwe hemel. Na een korte rit van zo’n 30 km langs mooie secundaire wegen landden we in Beers, een piepklein durpke in regio Cuyck.
Een leuk plekje…..
….met boeiende buren
De particuliere camperplaats bij een boerderij had iets gezelligs. Geen luxe, een tikkie rommelig maar toch leuk. Er waren stroomaansluitingen en we stonden op een vlakke, betonnen ondergrond. Geen stof want het bleef gestaag regenen. Els in haar boek, Fred werken aan dit verslag en foto’s. Naast ons stond een soort Pipowagen achter een tractor. Erg leuk! De wagen was versierd met stickers en bloembakjes en er stond een mooie spreuk op: “Es geht nicht darum, das Leben mehr Tage zu geben, sondern den Tagen mehr Leben.“ Het moest er wel van komen: Fred kwam in gesprek met de bewoners van dit voertuig. Zij vertelden dat ze bezig waren in de vierde maand van een reis, beginnend in omgeving Kassel, Duitsland om via de Noordkaap in Scandinavië en zuidSpanje uiteindelijk weer thuis aan te landen. Hun reisverslag wordt gepubliceerd op www.wirlassendenstauhinteruns.de, Daar waar we WiFi vangen zouden we hen uiteraard gaan volgen.
Barbara en Dieter waren ook erg geïnteresseerd in onze reisverslagen toen ik in het kort aangaf waar wij zoal geweest zijn en dat ook wij een website onderhielden. Uitwisselen van visitekaartjes dus! Ook gaven we onze Bordatlassen ter lezing en kennismaking, deze kenden zij nog niet en reisde voornamenlijk op campings omdat het fenomeen camperplaats hun niet echt bekend was. Fred hoopte vurig dat het de volgende dag droog zou zijn, hij popelde om foto’s van de leuke wagen te maken. De zondag gaf toch wel een paar keer en droge periode van ’n minuutje of 2, 3…………. Toen de particuliere CP-eigenaar zijn € 6,= kwam ophalen was dat natuurlijk ook weer goed voor een babbel. De maandagmorgen: Het was weer zomer! Stralende zon, een paar schapenwolkjes en aangename temperatuur. De sani-routine werd uitgevoerd, nog een korte babbel met de Globetrotters en toen hen uitbundig uitgezwaaid. Kort daarna gingen ook wij opweg naar de volgende bestemming: Ressen. Dit gehuchtje ligt bij Bemmel, tussen Nijmegen en Arnhem. Bij de nog nieuwe camperplaats kwam de eigenaar van het fruitbedrijf annex boerderijwinkel ons begroeten en wees ons een mooi plekje in de boomgaard aan.
We waren aan twee zijden omringd door laagstam appelbomen die al zwaar in de vruchten waren.
Aan een boom zo zwaar beladen…..Maar: Niets geplukt!
Leuke beeldengroep in Bemmel
We gunden ons nog nèt koffie en ontbijt voordat we op de fietsen klauterden. Een prachtige tocht door een mooi rivierenlandschap. Hele stukken reden we over de zomerdijk van de Waal, keken neer op schepen en jachten, kwamen langs steenfabrieken en wielen in de uiterwaarden (kleine meertjes en vijvertjes), erg mooie brokjes natuur, bezaaid met ganzen. Onze bibsen vertelden ons dat we toch ruim 30 km gefietst hadden toen we weer bij de camper en de appels arriveerden. We namen, uiteraard ná de koffie, een kijkje in de mooie boerderijwinkel. Het bleef niet bij een kijkje want er lagen teveel Betuwse verleidingen. Met o.a. een kist met 2 kilo diepzwarte, sappige kanjers van kersen, 2 doosjes aarbeien en 5 liter appel-zwartebessensap gingen we terug naar de camper. Vooral na de laatste lange toeren door Europa was het erg genieten van ons eigen, mooie landje! Bij het avond-overleg waren we er nog niet uit of we nog ’n dag op deze stek zouden blijven………. Eerst maar afwachten of de af-en-toe-een-druppel-buitjes zouden overdrijven.
Ook een leuk plaatje Dit fraaie beeld kwamen we tijdens de fietstoer tegen Dinsdag. De druppelbuien hadden plaatsgemaakt voor constante mieserregen. Dan maar verkassen en kijken wat het weer zou doen. We kozen voor Aalten. Hier aangekomen werd de aangegeven plaats wel gevonden maar…….: Campers niet meer welkom. We waren opzoek naar een alternatief toen een SMS-je kwam van de her-ontdekte vrienden van ruim 30 jaar geleden, Mieke en Arie. Zij meldden dat ze opweg waren naar Doesburg aan de IJssel. In een eerder contact was deze plek als ontmoetingsplek geprikt omdat zij hier met hun boot-vakantie voorbij zouden komen. Vrijblijvende afspraak, dat wel, want ook zij hadden geen gepland reisschema. Okee, adios Aalten, we rijden terug naar Doesburg waar we notabene ‘sochtends langsgereden waren. We huurden een plekje, direct aan de haven om in de gaten te houden of we onze vrienden zagen komen. Apropos: € 21,= voor één nacht. Via een moeilijk begaanbaar pad probeerden we de aangewezen plaats te bereiken. Een wegschuivende plaat over de modderbrij zorgde ervoor dat de camper goed vast kwam te zitten. Dankzij solidarinoc onder kampeerders en camperaars werd ons voertuig toch weer op vastere bodem geduwd waarbij Els uitgleed en op haar zitvlak in de blubber landde……..
Uiteindelijk stonden we op onze plek en konden we uitkijken naar onze vrienden. Na twee uurtjes kregen we een SMS: “Wij liggen”. Fijn, maar we hadden geen benul hoe hun boot uitzag, laat staan welke naam hij had. Een telefoontje bracht duidelijkheid, kort daarna zaten we op de boot van hun meevarende vrienden aan de koffie na een uitbundige begroeting. We kregen een rondleiding over en in het prachtige motorjacht om daarna over te stappen op de iets bescheidener maar ook prachtige Ferro Forte van onze vrienden. Er werd heel veel gebabbeld en herinneringen opgehaald. Beide levenslopen van de laatste 30 jaar moesten ook bijgepraat worden! En de regen? Die duurde voort………… Kortom: Heel gezellig aan boord en wederzijds blij over de hernieuwde vriendschap! Om dit te vieren werden we door Mieke en Arie verrast met een etentje in het havenrestaurant. Hierna werd uitgebreid afscheid genomen met de duidelijke afspraak dat we contact zouden houden.
De standplaats Het uizicht Vanwege het tarief van de camping en ook wel een tikje spanning of we onze plek konden verlaten, -men had wel al iets aan de doorgang veranderd- besloten we door te reizen naar Rekken, een camperplaats tegen de duitse grens geplakt. (In de noord-oosthoek van de Achterhoek) Woensdagmorgen. Camper reisklaar gemaakt en een kort schietgebedje zonder echte problemen weggereden. Het weer? Mieserregen. De camperplek bij Rekken, niet als zodanig herkenbaar, werd bereikt. Het bij de plaats gelegen minisupermarktje had geen brood, wij ook niet. De kruidenier bevestigde dat we mochten overnachten en vertelde dat 3 km Duitsland in een bakker was. Fred op de fiets en na een klein half uur zaten we aan de knapperige Deutsche Brötchen. Mmmmmmm, lekker!
CP Rekken TOP Toeristisch Opstap Punt Rekken In de tussenliggende tijd was het droog geworden dus snel op de fiets naar het nabijgelegen fietsknooppunt. We maakte een schitterende tocht, bij elk knooppunt kijkend en overleggend met onze billen hoe we verder zouden gaan. Mooie bossen, ruige heide met jeneverbesstruiken, vennetjes, mooie boerderijen, uitgestrekte velden: Alles zat in het parcours.
Zelfs een idyllisch gelegen oude watermolen, net over de duitse grens. De zon liet zich ook steeds vaker zien dus alle ingrediënten voor een fijne fietstocht van ongeveer 40 km waren aanwezig. Onderweg was er een door Els georganiseerde samenscholing van fietsende leeftijdgenoten rond een prachtige parasolpaddestoel. Deze werd bewonderd en er werden verhalen uitgewisseld. Na een kwartiertje werd de groep ontbonden en ging ieder zijns weegs. We waren nog maar net terug bij de camper toen de hemel dichttrok en de eerste donderslagen klonken. Fred maakten het avondmaal, zodat Els nog even kon wegdromen in haar boek. Het eten was gereed toen de eerste regendruppels vielen. Goede timing, toch? Tijdens het diner kwam er nog een camper, voor ons toch een prettiger gedachte dan helemaal alleen te staan. Donderdagmorgen. Droog en een krampachtig proberende zon. Verkassen dan maar. Omdat we in Nederland geen route vonden, globaal toch richting huis met aansprekende camperplaatsen reden we Duitsland in. De navigatie werd gevoed met Rosendahl-Darfeld en rekende uit dat dit ruim 60 km rijden was. Vermijd snelwegen werd ingegeven en zo werden het 60 mooie kilometers. De WoMoplatz werd snel gevonden. Erg leuke ligging, plek voor ongeveer 8 campers of 4 verrijdbare woningen en gratis. Vanwege gebrek aan aansluitpunten mochten we bij een camperbuurvrouw de stroom doorlussen. De sani-put met kraan lag een stukje verderop. Al snel na het ontbijt gingen we op de fiets. Geen echt knooppuntennetwerk maar er was toch wel bewijzering. Al snel kwamen we bij een prachtig kasteel in een droomdecor.
Het landschap was een iets mildere uitvoering van Zuid-Limburg zodat we er af en toe stevig tegenaan moesten. Prettig gegeven: De fietspaden waren vrijwel overal gescheiden van het overig verkeer. We belandden in het stadje Billerbeck waar een mooie Domkerk stond. Indrukwekkend groot voor zo’n vrij klein stadje. Het is een mooi en sfeervol stadje dat een bezoek waard is. Wij hebben er een uurtje rondgewandeld en genoten. Er is zelfs een groot openluchttheater en langs de (klim)route hiernaartoe staan erg leuke beelden en beeldjes. Na het verlaten van het stadje ging het behoorlijk lang wel erg vals plat naar boven. Okee, door mooie bossen en velden maar onze kuiten werden er niet vrolijk van. Na een klim volgt de beloning: Lekker lang berg-af, dat maakte veel goed. Toen we Darfeld, waar de camper stond, weer op de borden zagen kreeg Pluvius het vrij plotseling op zijn heupen en verraste ons met een heuse hoosbui. De ergste bui vingen een paar beukenbomen voor ons op maar toen de ergste hoos voorbij was zijn we toch maar weer in het zadel gegaan om redelijk nat bij de camper te arriveren. Geen ramp, er was immers droge kleding beschikbaar. Al met al was het alweer een leuke dag. Avondmaal in de camper, nog even kijken bij een nabijgelegen springpaarden oefenterrein en de dag werd voldaan afgesloten.
We waren er nog niet uit of we de volgende dag verder zouden trekken, maar het zou er wel weer van komen……….! Vrijdag. Het kriebelde alweer, dus toch maar opweg naar de volgende plaats, Rheda nabij Gütersloh. Uiteraard onze camperbuurvrouw netjes bedankt voor het lenen van de stroom, nog even vuil water gelost en schoon getankt en toen richting Rheda, een rit van 50 km. De camperplaats was op een mixparking met enkele gereserveerde camperplaatsen. Geen stroom, maar wel een gratis sani-zuil. Ook de plek: Noppes.
Na het ontbijt maakten we een fikse wandeling door het nabij gelegen park, een overblijfsel van een Bundesgartenschau dat naadloos overging in de kasteeltuinen van Schloss Rheda. Erg mooi, veel bloemen en prachtige, vermoedelijk eeuwenoude bomen. Dat daar een mooie watermolen bijhoorde was bijna vanzelfsprekend. Via het park gingen we naar het knusse oude centrum van Rheda. Niet echt spectaculair maar voor wie het wil zien toch erg leuk. Terug bij de camper hadden we camperburen. Even begroeten, horen dat ze met zachte ‘G’ spraken en een babbeltje begonnen……..: Dit hielden we ruim 2 uur vol! Erg leuke lui (uit Sittard), ongeveer even gek als wij. De man had de buscamper zelf gebouwd, indrukwekkend. Een fabriekscamper kan er niet mee concurreren. We hebben in onze camper nog samen ‘een bakje gedaan’ en onze Bordatlas, hun onbekend, ter inzage gegeven. Na de babbel zijn we nog een fietstocht gaan maken, via de kortste omweg naar Gütersloh en weer terug, goed voor ruim 20 km. Redelijk moe hebben we nog een degelijke uitsmijter kunnen maken en verorberen en voordat het donker was klonk er tweestemmig gesnurk uit onze camper.
Zaterdag. Jawel. Verkassen maar weer. Natuurlijk even de Bordatlas ontvangen en afscheid van Sittard. Buiten: Droog maar grijs. We kozen voor Möhnesee, zo’n 70 km verderop. Via leuke secundaire wegen werd de camperplaats bereikt. Een beetje gekke plaats, een erg groot uitgevallen hondenren geheel omheind met een hekwerk. Wel degelijke, vlakke betonnen ondergrond. De mooie omgeving maakte veel goed. We mikten 6 euro in de automaat waarmee ons plekje voor 24 uur gehuurd was. Er was ook een stroomzuil, toen we aansloten zaten er nog watten (of zijn het voltjes?) in, dus nog geen pieken. Vanuit de camper zagen we op 200 meter de Möhnesee liggen, opgesierd door zeilbootjes. De onderweg opgepikte Brötchen werden soldaat gemaakt en toen in de wandelschoenen. We keken even naar beginnende surfers en wandelden langs het grote meer, een Stausee. Via een voetgangersbrug naar de overzijde en via de stuwdam weer terug. Een stevige maar erg mooie wandeling die ons bijna 3 uur zoet hield. Rond de camperplaats was een vrij uitgestrekt Freizeitpark met leuke speeltuin, een midigolfbaan en andere spel-zaken, ingebed in een mooi park. Vanwege het dreigende weer kreeg de camera een vrije dag, achteraf gezien wel jammer want we telden maar 73 druppels. De videocamera had Els wel meegenomen, resultaten misschien tzt op YouTube. Terug bij de camper beloonden we ons stappen eerst met koffie, ging Fred vissen op het internet, overigens geen goede vangst, Els werd overvallen door een poetsbui en bracht de camper weer in picobello staat. En we hadden nog steeds gratis stroom! Het verslag werd bijgewerkt en op ons gemak dobberden we via goed gevulde soep met ‘het-moet-nu-echt-op-brood’ richting bedtijd. Geen straaltje zon en toch weer een leuke dag. Juli 2011: ZON? ’n Zeer Opmerkelijk Natuurverschijsel. Zondag. Met enige weemoed namen we afscheid van de Möhnesee en hoopten deze weer eens te bezoeken als deze belicht wordt door de zon. Positivo’s als we zijn: “Het is wel lekker reisweer! “ Grijs maar gelukkig wel droog. Via een werkelijk schitterende route door het noordelijk Sauerland, waabij er maar een Umleitung was, bereikten we Winterberg. Hier waren we al eerder en toen ontdekten we, te laat, dat er een prachtige Schlucht is. Deze te bewandelen was het doel dus wandelschoenen aan en genieten van een prachtig natuurgebied. Er zaten stevige kuitentrekkers in maar daardoor werden we wel beloond met mooie blikken in de diep-uitgesneden Schlucht. Toen we weer uit de diepte omhooggeklauterd waren hebben we in het Kurpark nog een half uurtje zitten luisteren naar twee heren die in de kiosk hadden plaatsgenomen, omringd door luidsprekers en andere elektronica. Zij verzorgden een Wunschkonzert waarbij ze, begeleid door de elektronica met saxofoon en klarinet en hun eigen stemgeluid muziekwensen in vervulling lieten gaan. Na een half uur werd het geluid echt vals en onverteerbaar dus gingen we na ons bescheiden applaus richting camper. En, o ja, inmiddels was de lucht gebroken en kwam de zon steeds vaker door. Hierdoor steeg de temperatuur vrij snel en kleedden we ons wat luchtiger om nog een stadboemeltje te maken. Avondeten, afwassen, sani-verzorging, nog wat schrijven en lezen en de zondag in Winterberg zat er voor ons op. De € 8,= parkeergeld op een sobere plaats met primitieve voorzieningen was het ons toch wel waard!
Maandag. Bij het ontwaken een eerste blik door het dakluik: Strakblauwe hemel! Dat betekende een versnelde vertrekprocedure om te verkassen naar Olpe aan de Biggesee. Het was alweer een erg mooie route. Het is niet voor niets dat het Sauerland één grote toeristische trekpleister is. Olpe heeft op een grote parkeerplaats bij een zwemparadijs een strook lang een riviertje gereserveerd voor circa 10 campers. Er is stroom (€2,= voor 10 uur) gratis entsorgen en het standgeld is € 5,= p.d. In deze 5 euro zit een kortingkaart van 2 euro voor één persoon in het zwembad. De omgeving is erg aantrekkelijk. We maakten eerst een wandeling langs de Biggesee, goed voor 2 uur vermaak. Hiernaar gingen we op de fiets, eerste bestemming die we op de wegwijzers vonden was 7 km verderop, daar zouden we dan wel verderkijken. Een erg mooi fietspad, al dwong het wel hier en daar tot sportieve klimprestaties. De beoogde plaats werd niet echt gevonden, de duitse bewegwijzering wordt door ons niet helemaal, of liever helemaal niet begrepen. Wegwijzers en gebiedskaarten, hier en daar langs de route hebben het over verschillende dorpjes en/of stadjes. Dit leidde ertoe dat we min of meer ongewild tòch de grillig gevormde Biggesee helemaal rondreden. Prachtige tocht, dus verder niet mopperen! Deden onze billen en kuiten ook niet, ondanks toch wel zo’n 40 a 45 km. Het weer was echt zomers, In de late namiddag waren we weer terug bij de camper. Els dook in een boek en Fred ging lekker zitten kijken bij twee hengelaars die vlak naast de camper zaten.
Om de maaltijd te laten zakken werd er nog een wandeling gemaakt door Olpe Altstadt. Hier vonden we enkele mooie plekjes en een aantal fraaie beelden. Jammer dat de camera op maandagavond vrij-af had…..! Terug bij de camper, het schemerde al, knoopten we nog eengeprek aan met de vissers. Dit bleken zogenaamde ‘WolgaDeutschen’, 2 van de ruim drie miljoen teruggekeerde Russisch-Duitsen. Zij woonden in Kazachstan voordat ze terugkeerden naar Duitsland. Hun grootvader was in Duitsland geboren en ‘Ausgesiedelt’. Eén der mannen was erg geïnteresseerd in het verschijnsel ‘Camper’. Hij reageerde erg enthousiast toen we hem uitnodigden om een kijkje te nemen. Met de versterkte droom ooit een camper te kunnen kopen verliet hij ons. Zijn compaan bracht, heel lief, een pakje chocolaatjes mee als dank voor het gesprek en de gastvrijheid. We hadden geen moeite ons bed te vinden, het was immers weer een wel-bestede dag! Dinsdag. Voor het vertrek, we moesten vanwege pilletjes en pedicurebezoek weer richting Landgraaf, een uitgebreide saniservice en toen opweg naar Odenthal-Altersberg. Bij het Deutsche Märchenwald waren een paar plekken op de grote parking gereserveerd voor campers. Het wordt bijna vervelend, maar de route was weer indrukwekkend mooi. Een verslikken van het navi-systeem deed hier niets aan af. In sterk geaccidenteerd terrein heeft navi het soms wel eens moeilijk. We ontbeten op een mooi plekje om na een klein uurtje op de beoogde camperplek aan te komen. We waren de enige camper, na zonsondergang zelfs het enige voertuig. We maakten een rustige wandeling door de mooie bossen en de parkachtige omgeving. Het was 30 graden. Een rondgang in de Altenberger Dom mocht natuurlijk niet ontbreken. Hierbij werden we verrast door mooie orgelklanken. Bij de Dom is een orgelakademie en een organist was het machtige orgel muzikaal aan het verkennen. Des avonds zou er een echt orgelconcert zijn, dit zetten we dus op ons programma.
Op het heetst van de dag deed Fred een dutje en genoot Els van haar boek. Daarna nog een wandeling richting Märchenwald maar € 9,= aan entree vonden we het niet waard, dus nog een mooie wandeling langs het rustig kabbelend riviertje.
Na het avondeten richting Dom om het orgelconcert te beluisteren. Voor deze avond was het de organist van de Parijse Notre Dame die, naar onze smaak iets te modern, improviseerde op onbekende thema’s. De klankkleur van het grote orgel kwam volledig tot zijn recht maar na drie lange improvisaties met erg veel dissonante accoorden hadden we het wel gehoord en gingen maar naar buiten, waarbij wij kennelijk schaap1 en 2 waren want direct daarna ging er een kleine kudde ook over de dam, lees Dom-drempel. Het was bijna donker toen we bij onze camper terugkwamen. Helemaal alleen stonden we op de grote parking maar het voelde niet bedreigend. We hadden nog niemand gezien die om de vermelde € 4,= standgeld kwam, de kioskenist wist desgevraagd ook niet waar we onze centjes kwijtkonden. Zo gingen we langzaam naar het einde van deze overall weer erg mooie dag en mooie toer. Woensdag nog even 100 km beslechten en dan zit deze trip en dit verslag er weer op!
