TRAININGSWEEKEND 2012 DEN HAAG

1

TRAININGSWEEKEND 2012 DEN HAAG

Lowkaatsie? : Den Haag Wiej? : Selectie vv Wernhout Wa-njer? : Vrijdag 6, zaterdag 7 en zondag 8 januari 2012 Wurrom? : Teambuilding en fit blijven/worden voor de 2e seizoenshelft En? : Al de andere dingen die er in zo’n weekend voorvallen

 Eerst even een waarschuwing vooraf….er kunnen voor sommige wellicht schokkende dingen aan het licht komen, maar daar stelt de auteur zichzelf niet voor aansprakelijk. Alles is gebaseerd op eigen interpretatie en verhalen van lotgenoten. Het overgrote deel is waar gebeurd, maar wanneer men bijvoorbeeld leest dat Wouter een knap metje heeft “gescoord”, en zelfs Leroy ook 1 geivu en 1 in mindere maten dan word de geloofwaardigheid begrijpelijk stukken minder. Alhoewel “scoren….een kusje geven ofwa??” (reactie van ene A.vd.W. na het horen van deze zojuist genoemde heugelijke feiten)  Na 13 succesvolle jaren trainingskamp waaraan de auteur geruisloos heeft deelgenomen is het tijdens de14e editie dan toch mis gegaan. Jarenlang kritisch kijken naar blunders van andere kwam ondergetekende er steeds mee weg om zichzelf buitenbeeld te houden. Enkele acties en uitspraken waren immers altijd gemakkelijk te verbloemen om er zelf zonder kleerscheuren of beschadiging mee weg te komen. Dit maal lag het echter iets gecompliceerder. De getuigen waren lastig om te kopen, en dan nog zouden de overige deelnemers teveel argwaan krijgen over wat er in die paar uur gebeurt zou zijn. Opbiechten lijkt in zulke situaties de enige optie, helaas… Er werd begonnen met het af te leggen traject vanaf 2 uur. Het leek aanvankelijk later te worden maar op het allerlaatste moment kwamen onze hoofdtrainer en captain Dion toch nog aankakken en werden de auto’s gestart. Een goei uur later deed Lee na het zien van een laser schietende wout z´n gordel aan en arriveerde we vrijwel direct in 1 van de beschaafdste wijken van de hofstad. Een voormalig postkantoor was ingericht om de delegatie de komende dagen te herbergen.

De eerste activiteit was een voetbalquiz, samengesteld door Joost en Stinos (ook Dion hielp hierbij maar zijn inbreng was uitsluitend het tellen van de punten van 2 van de 6 teams). Tijdens de quiz bleek Kamil erg luidruchtig en misschien wel verstand van de Chinese voetbalcompetitie te hebben, maar bijdragen aan het teamsucces ho maar. Toch wist dit team uiteindelijk de winst te pakken, maar de manier waarop dit werd

1

2


uitgerekend was enigszins chaotisch te noemen. 44 punten, of nee 54, of nee 53, of nee….uiteindelijk 2 winnende teams met ieders 53 punten. Ik wil niet zeggen dat het nou puur aan Dion lag maar ik denk toch wel zo’n 84, of nee 94, of nee 93%. Op de vragen viel niets aan te merken. Wel opvallend was het dat Ad en Dennis zichtbaar genoten van het feit dat ze samen in 1 team zaten, en ondanks dat ze er beide niets van bakte de strijdbijl definitief lijken te hebben begraven. Tegen het einde van de vragen betrapte iedereen Dennis met z’n gsm. Zijn zoektocht leverde hem overigens windeieren op gezien het lage aantal punten (31) en dus de laatste plaats voor hem en de zijne. Overigens is op 1 foto duidelijk te zien dat ook Lennard Mouws zijn telefoon heeft gebruikt (shame on you!), maar ook zijn team kon het niet bolwerken tegen team curwa, en team kwitnie. Hulde voor de organisatie, snel nog 31e, biljarten, wii-en, drinken en op tijd naar Scheveningen waar Crazy Piano’s werd aangedaan.

Stinos werd het aanspreekpunt en de avond vloog voorbij. Een eigen tap is natuurlijk wel errug handig, en zodoende leed er niemand dorst. Lee vroeg aan een hele grote gekleurde kooivechter tussen neus en lippen door of dat het echt klopt wat er word gesuggereerd over diens formaat…,tja. Jasper deed nog een wedstrijdje drinken tegen een ober zonder slikorgaan, en Ad van Dijnsen vond

2

3


dat de muziek slecht stond afgesteld. Wel vollop sfeer met de live meezingers dus niets dan lof over deze avond. Tegen sluitingstijd werden we enigszins omsingeld door de uitsmijters en verlieten we net op tijd en zonder kleerscheuren het etablissement. De technische commissie laste nog snel een spoedoverleg in om Wernhout 2 aan het kampioenschap te helpen. Twee belangrijke pionnen uit 2 te weten Sander en Kees werden er bijgeroepen en tezamen werd er een ruimte in het nabij gelegen Club live betreden om in alle rust de laatste puntjes op de i te zetten. Uiteindelijk druppelde 1 voor 1 de plattelands jongeren binnen bij de stay-okay, al dan niet voorzien van een van vet voorziene maag. Spoedig werd “in alle rust” het matras opgezocht en werden de paar overgebleven uurtjes benut om krachten op te doen voor trainingskamp part II. ’s Morgens op een enkeling na alleen maar duffe koppen aant ontbijt wat dan ook mondjesmaat naar binnen werd gewerkt. Dit zou de dag worden van de 4e man. Dion had zich gestoken in een replica van het Champions league jack van deze afzeik baan, en zou vandaag de verantwoording op zich nemen. Dat er dan gekke dingen stonden te gebeuren kon je op je vingers natellen. Een training stond om half 11 op het programma bij de lokale voetbalvereniging VUC. Een prachtig complex doemde op met een voor Wernhoutenaren herkenbaar luchtje bij de entree. Het fraaie kunstgrasveld van de pinguïnclub was geheel kosteloos voor ons beschikbaar gesteld, en ook kon er gratis gedoucht worden (hulde!). 4 teams werden gekozen door de begeleiding. John, Ad vdW, Ad vD, en Erwin pikte hun dreamteam uit en zo ontstond er een Vucing spannend toernooi. Inzet 2 euro p.p. en alles voor het winnend team, en ja….dan is Ad van der Wiel dubbel gemotiveerd. Zijn team ging uiteindelijk met de winst aan de haal door in de finale af te rekenen met de laatste concurrent het team van John. Team Ad van Dijnsen werd 3e, en diegene die zich het minst druk maakt om de centen; team Buiks werd uiteindelijk laatst. Hieraan dient wel toegevoegd te worden dat Mark Romme een uitgeslapen indruk maakte (meeste doelpunten, aan beide zijdens), en Wesley de mooiste passeer bewegingen uit z’n hoge hoed toverde. Terugkarren maar weer en opnieuw aanschuiven voor botturhammu mee kaassoufflés of frikadellen. Kamil buurtu over natte Polen met een aldaar werkende landgenote, en daarna haasten om te gaan duin-biken. De locatie was doorgegeven met coördinaten en toen we daar naar toe liepen, we volgens Thijs aankwamen bij de verkeerde zee. Balen, mar uiteindelijk kwaam het toch nog goed. Een paar honderden meters terug waren we niets vermoedend voorbij gewandeld en werden we voorzien van bergfietsen en onbegrijpelijke klote kastjes met een GPS systeem (hele andere dan in de landbouwsector zeg mar). De teams werden wederom gehusseld en opgedeeld. De uitleg van de vrouw van de organisatie was snel en onduidelijk te noemen maar toch moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat de aandacht van ondergetekende er niet 100% bij was (en ik had m’n komaf toch niet onder stoelen of banken gestoken!). “Is het duidelijk?”, “Jot….denk, allez”, pijltju hier, toetsje daar…oh ja, da rondju, nou invoeren, zo en zo, en nou da knopku…kek us Bartje, motta zo?… “Ja, zo motta ja!”, “Oké manne…7 km. die kant op gift tie aan”. Alle overige groepen reden de andere kant op, mar het gevoel gaf aan dat er niets mis kon gaan. Om een lang verhaal kort te maken…de vraag bij aankomst na 7 km. zwoegen luide; Hoe heet dit belangrijke gebouw waar u nu staat? Een of andere schijtmeeuw vloog over het verlaten duinpadje waar de vergunningen voor gebouwen ver te zoeken waren. Vier zuchtende kleine opdonders en een kwaaie Pool rondom die grote ervaren voetballende (en bijzonder sympathieke) boomkweker, VUC! Ook de behulpzame bejaarde vrouw met rollater (“wat zoeken jullie precies?”) werd met enig gebrom weg gebonjourd. Oei, dit gaan ze nooit meer vergeten en doorlullen ben ik bang. Tedje keek het even na en ontdekte 1 klein foutje in de invoer. Het scheelde zo goed als niks, mar toch. Dit keer had de grote meneer wel goed opgelet en voerde de volgende

3

4


coördinaten in…10 km kwam er op dat kolere ding te staan….”Kom, we gon dur ene drienku” en gelukkig…Bartje was het alweer vergeten…Kamil nog even niet. De verrukt kijkende hazenwindhond met een stevig raggende golden retriever op z’n rug verzachte het verdriet enigszins maar ook niet meer dan dat. Een andere groep had ook ruzie met de GPS, maar gooide al spoedig de handdoek in de ring. De overige 4 teams streden om de prijzen. Spellen als klootschieten en boerengolf (voor jullie geen probleem zo te zien, vertelde die Scheveninger doodleuk) werden gespeeld, en vragen werden (grotendeels met de fucking phones, knap hoor!) ingevuld. Uiteindelijk hadden 2 groepen evenveel punten, maar trok het team van John opnieuw aan het kortste eind. Niet geheel toevallig zat de organisatie in het winnende team). Stinos speelde een toegift op de piano en daarmee was de kous af. Terug voor het avondmaal (een klein gedeelte taaide af richting friettent) en daarna schoven en of pokeren/31en, biljarten of wittik wa.

Ad toonde weer een 10-tal van z’n kaartkunstjes en dulde geen enkel commentaar van een vreemde voorbijganger. Ook Bartje ontsnapte niet aan 1 van z’n truckjes tijdens het verdelen van de winstpot van het kunstgras toernooi, en zou de centen een paar straatjes verderop mogen verbrassen. Dion kreeg wat jeuk rond de bilnaad en trok dan eindelijk een zuivere onderbroek aan (soms is zwijgen beter Meijer). Als “afscheitskado” liet Dennis de vieste scheet uit z’n toch al imposante carrière als scheetspecialist. Carlo was inmiddels toegevoegd aan de groep en in kleine groepjes werd er gelopen richting het centrum van oh,oh Den Haag. Rode lichtjes doemde op maar daar werd geen gehoor aan gegeven, we kuierde richting ut Plein. Zonder jas uiteraard, want jassen zijn voor mietjes! Werkelijk iedereen die buiten ons aanwezig was had een jas aan….oh nee daar staan er nog een paar…oh, da zijn er van ons. En ja hoor…daar stonden de groepjes samengekoekt. Mooi plan op papier, maar in de praktijk een fiasco. De leeftijdsgrens was 21 jaar, en daar kwamen sommige niet doorheen. Een uitsmijter kwam ons vertellen dat we het wel konden schudden, maar draaide spoedig bij toen hij de GPS frustratie in een persoon z’n ogen zag. Sander noemde het charisma…hoe dan ook, we mochten binnen, tik um aan ouwu! In dit café zaten op het eerste gezicht voornamelijk dokters en banklui. Toch lukte het Ad van de Wiel om contact te leggen met enkele dames met Bartje als zijn zoon (mar da bennik hummul nie wur). Na 20 minuten babbelen gingen de dames een sigaretje roken, maar zouden daarna terugkeren. 100% zeker wist Ad dat ze terug zouden komen maar de vrouwen bleken fanatieke kettingrokers. Ook buurte Bartje nog met een dame die vroeg waarom hij z’n hand boven z’n mond hield. “Ik ben netjes opgevoed, en aas benk bang dak oew onder tuf”, was z’n antwoord. Stilaan begonnen in groepjes van 3 mensen zich te verplaatsen richting Havana’s. Uiteindelijk stokte het bij Joost, Mark en Dion toen de heren in de gaten kregen dat de meute zich aan het verplaatsten was. Hierbinnen zag het zwart van de mensen en voelde Davy zich als een vis in het water qua muziek. Zeker na het zien van de foto op twitter met onderschrift Dave is sexy and he knows it. Bij terugkomst verkast eerder genoemd 3-tal dit maal met succes naar plein 19 of 20. De jonkies en begeleiding bleef over, maar gezien het voorval vanmiddag kon ik het niet over m’n hart krijgen om de benjamins opnieuw te laten zitten.

4

5


Blijven was het idee en spoedig keerde Dion ook terug en besloot te gaan dansen met twee helemaal los gaande vrouwen. De vrouwen gaven gehoor aan het verzoek om bij ons te gaan staan en begonnen elkaar volgens Haags gebruik af te lebberen. Stonden de heren en jochies uit Wernhout toch maar even raar te kijken. De koek was echter nog niet op en de capriolen die ze uithaalde leverde alleen maar meer vraagtekens op…deze moesten wel aan de drugs zitten of werken in de prostitutie, want zomaar gasten uit Wernhout opgeilen is niet iets wat op deze aardkloot thuishoort, maar goed…iedereen gebruikte wijselijk zijn verstand en gaven slechts hun ogen de kost. Thomas kreeg er naar eigen zeggen geen kromme van, maar reageerde iets of wat geschokt op de zwabberende tong voor z’n gelaat.

Net zoals de vorige nacht werd er gaande de avond besloten dat er ook voor Wernhout 1 een spoedoverleg plaats moest vinden om het gestelde doel te realiseren. Dit maal werd de captain van 1 toegevoegd aan de commissie op dezelfde locatie als vrijdag en werden de koppen nog eens goed bij elkaar gestoken. Een andere delegatie ging eten bij Haagse Bart. Ook hier zag het zwart van de mensen, waardoor hij onze Bartje niet direct opmerkte. Pas toen hij vroeg wie er patatje pindasaus had besteld, en Cristian stug bleef volhouden dat hij geen pinda- maar satésaus had besteld herkende hij hem en riep “Bart de Graaf!!!”

Weer een andere groep belande bij Sinterklaas en ook daar was het goed toeven. Romme bepaalde het tempo want dat was veel te laag, maar wellicht kwam dat omdat er door sommige hard gewerkt moest worden om deze avond te bekronen. Leroy kreeg uiteindelijk dus ook van Sinterklaas 2 kadootjes, en Wouter 1….blijkbaar hoef je dus niet een heel jaar lief te zijn van de goedheiligman. De tocht terug was voor Thijs te lang. Hij moest tussentijds even uitrusten op een onbegrijpelijk kunstwerk. Vlak voor “ons honk” was er een nieuwe huiskamerdisco open genaamd space2dance. Bij binnenkomst zaten Sander en Kees al relaxed in de bank te midden van zo op het oog de occupy leden van Den Haag….vaag gezelschap, maar wel bier in de koelkast, dus niks mis mee. Enquêtes en de prijslijst werden bij terugkomst nog eens bestudeerd eer de slaap toesloeg. Om iets voor 6u maakte de zojuist gearriveerde en maar niet uitgepraat rakende (maar uiteindelijk niets zeggende) Dion zich kennelijk zorgen omdat Romme nog niet in z´n bed lag. Liggend naast en onder zijn bed riep hij dat we 221 moesten bellen?! Toen de persoon in kwestie kort hierop arriveerde keerde

5

6


de rust terug in de stay okay en werden de korte uurtjes ingevuld met snurkgeluiden…..de dag van de e 4 man was (eindelijk) passé.. Zondag werd aan het ontbijt het kamp nog even geëvalueerd en werden de bleke gezichtjes volgestouwd met brood. Ad kreeg van het vertellen van de verhalen kennelijk zin in eieren aangezien hij er minstens 3 voorzien van mayonaise naar binnen duwde. De laatste pasjes werden ingeleverd, het beddengoed afgehaald en de rit terug kon beginnen. Space2dance was weer vertrouwd veranderd in space2paint. Bij terugkomst in de kantine had het bestuur een lekker soepje en broodjes kaas klaargezet die we ons goed lieten smaken. Toch doken er ineens weer 2 niet ingeleverde pasjes op (verassend!). Goedgebekte Lex bedankte namens de gehele groep het bestuur en de regelaars Joost, Stijn inclusief Dion. Heren bedankt, het was wederom grandioos!

6

TRAININGSWEEKEND 2012 DEN HAAG

Recommend Documents